Reisverhaal van Belgisch parlementslid
De nieuwe broodprijzen
De betekenis van het persoonlijk contact
met inwoners van vreemde naties
MAROKKAANSE MANOEUVRES
Eén prijs voor provinciesteden met
omliggend gebied
Britse „Cornet"
vestigt record
Sovjet-veto No. 58
in Jordaankwestie
EEN CHARMANT VOLK
-J
ZATERDAG 23 JANUARI 1954
PAGINA 7
LondenKhartoem
in ruim zes uur
Belastingverlaging
in de V.S.
Professor ziet scherf in
vliegtuig-wrak
Bom in verongelukte
Comet?
Aanslag op president
van Tsjechoslowakije?
DE EISEN VAN
TETOEAN
Beschikking nu in de
Staatscourant
Door
RAYMOND SCHEYVEN
Zeven weken in de SOVJET-UNIE
Kaukasus waar het „Hotel d'Orient" zijn
gasten goed ontvangt, maar dat ver
schrikkelijk duur is. Van daaruit voer
ik terug naar Sochumi bij de Zwarte
Zee. Ik ging scheep op een lijnboot „De
Oukrainka", waarmee ik een prachtige
tocht maakte. Ik ging even aan land in
Sotchi, het, Nice van deze Russische
Cote d'Azur, om tenslotte in Yalta te
belanden waar ik heel wat heb rond
gewandeld, maar waar het mij niet ge
lukte het paleis te bezoeken waar de
bekende intergeallieerde conferentie,
van 4 tot 12 Februari 1945, plaats had.
Van Yalta bereikte ik over land dwars
door de Krim, die met zijn betrekkelijk
zachte winters, zijn langdurige lentes
en zijn zonnige zomers voor de Rus
sen in het Noorden alle genoegens van
de Middenlandse Zee oproept, Sim
feropol. Daar vandaan voerde een vlieg
tuig van de „Aeroflot" mij naar-Khark-
hov en naar Kiev, de heerlijk-gelegen
hoofdstad van de Oekraine, die ook tot
de dood van Stalin voor Westelijken
verboden gebied was. In de Oekraine
heb ik dan nog de industriestad Zapo-
roje bezocht en ben van daaruit naar
Moskou teruggekeerd.
Daar ik zoveel mogelijk van mijn reis
wilde profiteren, bleef ik ditmaal slechts
twee dagen in de hoofdstad en maakte
ook een buitengewoon interessante reis
tot in het hartje van Aziatisch Rusland.
Bij het grensgebied van Pakistan en
Afghanistan op enkele honderden kilo
meters van de Chinese grens, heb ik
Tashkent gezien, de hoofdstad van Ouz-
bekistan en twee andere steden van
deze republiek, Samarcanda en Bukhara,
waar tal van oudheidkundige vondsten
worden bewaard.
Ik behoef U niet te vertellen, dat mijn
reis in Rusland een strikt privé karak
ter had en ik noch voor de Belgische
regering, noch voor de Verenigde Na
ties enige opdracht had te vervullen.
Evenmin moet men aandacht schenken
aan zekere, kennelijk geïnspireerde,
persartikelen, volgens welke ik door de
Russische regering werd uitgenodigd.
Ik wilde in de Sovjet-Unie rond
kijken, maar dan als vrij man. Veel
bekende en onbekende Russen moet ik
bedanken voor hun vriendelijkheid,
evenals tal van vreemdelingen in de
Sovjet-Unie Zij waren reismakkers,
aan wie men op het ogenblik, dat men
zijn reisverhaal begint te schrijven,
met plezier terugdenkt.
Ik ben in volle vrijheid naar Rus
land gegaan en heb dus het recht mijn
opgedane indrukken en conclusies on
veranderd op te dienen. Voor mijn ver
trek zei een vriend lachend tegen mij
„Je kunt nu wel naar Rusland vertrek
ken, maar je bent nog niet terug!" Deze
scherts was een goed-bedoelde vinger
wijzing. Mijn vriend wilde hier onge
twijfeld mee zeggen: „Je bent een poli
ticus en wanneer je terugkeert uit Rus
land. zal men je om je indrukken
vragen.,"
Ik weet heel goed dat een reiziger, die
met een genuanceerd oordeel uit de Sov
jet-Unie terugkeert, die tracht objectief
te blijven en die vooral niet alles in dit
land slecht vindt, gevaar loopt voor
crypto-communist of naïeveling te
worden gehouden.
Gecompliceerdheid
Geven de mensen die zo spreken zich
wel Rekenschap van de ernst van hun
woorden. Als ik, die toch over een beet
je gezond verstand beschikt (tenminste
dat heb ik tot nu toe altijd gedacht)
na een reis van zeven weken in de
Sovjet-Unie voor het regime gewon
nen was, wat zou er dan gebeuren als
Een Britse „Cornet" 2, een straalver-
keersvliegtuig, is gisteren in zes uur en
24 minuten van het Londense vliegveld
Hatfield naar Khartoem gevlogen. Hier
mede is het record op dit traject dat op
naam stond van een AVRO „Lincoln"
bommenwerper met veertien uur, 25
minuten en 47 seconden, meer dan ge
halveerd.
De „Cornet" werd bestuurd door ko
lonel John Cunningham. Er waren der
tien personen aan boord.
De afstand! Londen-Khartoem is bijna
5.000 kilometer. De gemiddelde snel
heid van de „Cornet" was 722 km per
uur. (Reuter).
De Russische vertegenwoordiger in
de veiligheidsraad, Vishinsky, heeft gis
teren een Brits-Erans-Amerikaans voor
stel tot oplossing van het geschil tussen
Israël en Syrië over Diraëlisch bevloei
ingswerken in het dal van de Jordaan
met zijn veto getroffen. Dit is de 58ste
keer, dat de Sovjet-Unie gebruik maakt
van haar vetorecht.
De Westerse resolutie beoogde gene-
raal-majoor Bennike, stafchef van de
commissie der Verenigde Naties voor
Palestina, op te dragen na te gaan of
voor dit geschil een oplossing kan wor
den gevonden. De Russische vertegen
woordiger zag in het voorstel een in
breuk op het beginsel, dat een oplos
sing moet worden gevonden door onder
ling overleg tuosen de beide betrokken
landen. Zeven landen stemden vóór het
plan, twee onthielden zich en twee
stemden tegen: de Sovjet-Unie en Li
banon. (Reuter-AP).
De financiële commissie van het Ame
rikaanse Huis van Afgevaardigden heeft
belastingverlagingen in het nieuwe be
grotingsjaar tot een bedrag van
540.000.000 dollar goedgekeurd.
De commissie heeft ingestemd met
het geven van meer armslag aan be
drijven voor het doen van afschrijvin
gen. Van regeringszijde meent men, dat
de Amerikaanse zakenlieden hierdoor
•in het nieuwe belastingjaar 375.000.000
dollar zullen besparen.
van kostprijsberekeningen gemotiveerd
is, kan het prijsverschil debjetverschui-
vingen ten koste van ondernemers in
aan de steden grenzende gemeenten te
weeg brengen, waardoor ongewenste
toestanden zouden ontstaan.
Ter oplossing van de gerezen moei
lijkheden is in de beschikking een rege
ling getroffen waarbij de prijszetting
voor bepaalde gebieden zal gelden voor
provinciesteden, tezamen met het daar
om liggende gebied. Voorts is voor en
kele als provinciestad geclassificeerde
gemeenten, waarvan een groot gedeelte
als plattelandkan worden beschouwd,
wijziging in de prijsstelling aangebracht.
De nieuwe prijzen die vandaag van
kracht zijn geworden, zijn vastgesteld
als volgt:
Maximumprijzen voor witbrood in
centen:
De prijzen zijn resp.: afgehaald en be
zorgd, per brood van 800 gram.
Provincie Utrecht: Utrecht 35 36.
Amersfoort, Leusden voor wat betreft
het gebied genaamd Oud-Leusden 37 37.
Overige gemeenten en gedeelten van
gemeenten 37 38.
Provincie Noordholland: Amsterdam,
Diemen, Haarlem 35 36.
Hilversum, Bussurn, Naarden 36 38.
Alkmaar, Heiloo, Zaandam, Koog a.
d. Zaan, Zaandijk, Wormerveer, Wor-
mer, Jisp, Oostzaan, Westzaan, Assen
delft, Krommenie, Velsen, Beverwijk
met uitzondering van het gebied ge
naamd Wijk aan Zee. Heemskerk 37 37.
Urk en Texel 38 39,
Marken 39 40.
Overige gemeenten en gedeelten van
gemeenten 37 38.
Provincie Zuidholland: 's-Gravenhage.
Rijswijk, Voorburg, Rotterdam, (met
uitzondering van de plaatsen Hoek van
Holland, Rozenburg,, Hoogvliet en Per
nis), Schiedam en Vlaardingen 35 36.
Leiden, Oegstgeest, Delft, Gouda, Haas
trecht, voor wat betreft het gebied Stol-
wijkersluis, Dordrecht, Dubbeldam 36
37.
Rozenburg 38 39.
Overige gemeenten en gedeelten van
gemeenten 37 38.
De maximumprijzen voor volksbruin-
brood zijn een cent per brood van 800
gram lager dan de prijzen voor volks
witbrood.
De minimumprijzen voor volkswit- en
volksbruinbrcod zijn twee cent per
brood van 800 gram lager dan de daar
voor geldende maximumprijzen.
De Italiaanse hoogleraar Carossini
heeft medegedeeld dat hij een metaal-
scherf gezien heeft in een ten Zuiden
van Elba opgevist wrakstuk van een
vliegtuig, dat mogelijk afkomstig is van
de in die buurt verongelukte Britse
„Cornet". De professor vermoedt, dat het
een bomscherf is. (Reuter
Volgens radio-Praag is president Za-
potocky na een korte onderbreking van
zijn vacantie weer uit de Tsjechoslo-
waakse hoofdstad vertrokken.
Het blad van de Tsjechische kolonie
te Wenen meldde Donderdag, dat Zapo-
tocky ernstige verwondingen heeft op
gelopen, toen op 7 November van hrt
vorig jaar nabij Pilsen een aanslag op
zijn leven zou zijn gepleegd.
(Reuter)
de Sovjet-regering morgen gratis of voor
zeer lage prijs reizen ging organise
ren voor onze arbeiders en studenten?
Deze immers zouden hoogwaarschijn-
lijk minder inzicht, ondervinding en
ontwikkeling hebben. Vandaag begin
ik een reeks artikelen te publiceren,
die ik aan de beoordeling en de cri-
tiek van mijn lezers overlever.
Ik vraag hun maar één ding: dat zij
zich slechts over het geheel uitspreken.
Het gaat niet op een zin, een paragraaf
of zelfs een heel artikel uit zijn ver
band te halen. Ik geef mijn indrukken
weer en die zijn uiteraard samengesteld
en genuanceerd. Het is juist deze ge
compliceerdheid die ik zal trachten weer
te geven. Mag ik de welwillende lezer
vragen het geduld op te brengen om deze
gecompliceerdheid volledig te begrijpen
vooraleer hij zich een oordeel vormt.
Moskou, het Kremlin en de Mos-
kwa horen bijeen. Samen vormen
zij een vreemd harmonisch beeld
van mystieke hoonheid
Op een kleurrijke bijeenkomst onder de muren van
Tetoean hebben enkele honderden religieuze en
stamleiders (oelama's en kaids) de Spaanse Hoge
Commissaris gevraagd Spaans-Marokko tijdelijk te schei
den van de rest van het Sjerifijnse rijk, dat onder Franse
invloed staat, en middelerwijl de kalief van Tetoean, bij
ontstentenis van de legitieme sultan, tot souverein heer
ser uit te roepen. De Spaanse pers legt onvermoeibaar
de nadruk op het „spontane karakter" van deze eisen.
Van Franse zijde had men een bijeenkomst, als nu in
Tetoean is gehouden, reeds geruime tijd verwacht. Eerst
zou het zijn op 15 September j.l., toen op 18 November,
vervolgens op 18 December en tenslotte gisteren en eer
gisteren. Toen hardnekkige geruchten de ronde deden,
dat de Spaanse regering van plan was een Witboek te
publiceren, waarin zij haar nieuwe politiek in Marokko
zou uitstippelen, spitste men in Parijs en in Rabat de
oren. Spanje zou dus een wijziging willen brengen in de
tot dusver geldende verhoudingen; anders waren nóch de
bijeenkomst in Tetoean, nóch dat Witboek nodig. Maar
voordat men zich afvroeg, met welke bedoelingen Spanje
een andere weg zou willen inslaan, stelde men de vraag,
met welk recht het dat deed. Staatsrechtelijk bekeken
staat Marokko namelijk uitsluitend onder Frans protecto
raat en Spanje is in dit verband weinig meer dan een soort
onderhuurder.
Op 7 April 1906 sloten twaalf mogendheden het z.g. Ver
drag van Algeciras. Die mogendheden waren: Frankrijk,
Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, België, Spanje, de Ver
enigde Staten, Italië, Nederland, Portugal, Zweden en
Rusland. Het Verdrag van Algeciras bepaalde, dat een
zone rond de stad Tanger geïnternationaliseerd zou wor
den. Het bevestigde de souvereiniteit van de sultan van
Marokko en de onaantastbaarheid van zijn rijk, maar te
vens vertrouwde het de vorming en de leiding van een
politiemacht in de havensteden toe aan Frankrijk en
Spanje, volgens modaliteiten, die door deze twee landen
onderling zouden worden vastgesteld. Beide landen had
den in het verleden invloed uitgeoefend op de gang van
zaken in Marokko, maar Frankrijk was in de loop der
jaren volledig aan de leiding gekomen. Vandaar, dat het
Frans-Spaans verdrag van 27 November 1912, waarbij bo
venbedoelde modaliteiten werden vastgesteld, door de
Fransen min of meer als een welwillende daad van goede
nabuurschap werd beschouwd. Men had er zeker niet op
gerekend, dat Spanje de kustzone, die het als invloedssfeer
kreeg toegewezen, nog eens zou gebruiken, om Frankrijk's
aanwezigheid in Noord-Afrika in twijfel te trekken,
Aan de bijeenkomst in Tetoean zijn tal van besprekin
gen voorafgegaan. De Spaanse minister van Buitenlandse
Zaken, Artajo, maakte in de lente van het vorige jaar een
reis door het Midden-Oosten. Op 4 December j.l. ontving
hij in Madrid Sidi Achmed Shoekairis, plaatsvervangend
secretaris-generaal van de Arabische Liga. Deze functio
naris had ook een langdurig onderhoud met generaal
Franco, het Spanase staatshoofd, maar het schijnt, dat hij
van hem weinig positieve verzekeringen heeft kunnen los
krijgen. Wel kreeg hij de beschikking over een speciaal
vliegtuig, dat hem naar Tetoean bracht, waar hij kalief
Moelai Hassan en de Spaanse Hoge Commissaris, generaal
Garcia Valino, ontmoette. Deze bezoeken en tegenbezoe
ken zijn voor waarnemers aanleiding geweest, om Spanje
ervan te verdenken op te treden namens de Arabische
Liga. Geheel en al onwaarschijnlijk is dat niet. Men kan
zich voorstellen, dat Spanje er prijs op stelt op te treden
als bemiddelaar tussen Oost en West. Blijkens de gebeur
tenissen in Noord-Afrika is het bereid, om tot dat doel
betrekkelijk ver te gaan, maar toch niet tot het uiterste
Twee factoren zijn hier van belang. Juridisch gezien
heeft de sultan van Rabat de souverèiniteit over
geheel Marokko, dus ook over Spaans-Marokko.
Maar in verband met de verdeling van zijn land in ver
schillende belangensferen heeft hij zijn bevoegdheden voor
dat laatste gebied' gedelegeerd aan de kalief van Tetoean.
die Hij weliswaar zelf benoemt, maar toch op voordracht
van de Spaanse Hoge Commissaris. De huidige kalief,
Moelai Hassan, is nog benoemd door de sultan, die in
Augustus j.l. door de Fransen is afgezet en naar Corsica
verbannen. Voor hem persoonlijk maakt dat weinig uit. De
nieuwe sultan, Moelai Arafa, is hem in dubbel opzicht
verwant en hij heeft niets tegen hem. Maar de afzetting
door de Fransen van Sidi Mohammed ben Yoesoef is des
tijds zo snel in haar werk gegaan, dat er Van tevoren niet
of niet voldoende overleg met Spanje is gepleegd. Spanje,
en in het bijzonder minister Artajo en generaal Garcia
Valino, hebben daaraan een pijnlijke herinnering bewaard.
Madrid heeft de nieuwe sultan nooit erkend en op last
van generaal Valino werden de gebeden in de moskee
uitgesproken namens de voormalige sultan. Deze situatie
is voor de Arabische Liga aanleiding geweest een trans
actie voor te stellen. Als Spanje bereid zou zijn de natio
nalisten in zijn deel van Marokko de vrije teugel te la
ten, dan zouden alle landen van de Arabische Liga be
paalde Spaanse verlangens steunen. Misschien, dat op die
•manier het lidmaatschap van de Verenigde Naties voor
Spanje zelfs bereikbaar zou zijn. Anders dan voordeel zou
daaruit voor Spanje nooit kunnen voortvloeien. Het
Spaanse deel van Marokko brengt geen cent op; men schat
zelfs, dat er per jaar '860 millioen pesetas bij moeten. Ma
drid zou dus een economische verliespost kunnen ruilen
voor een diplomatiek winstpunt. En er moet op het
Spaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zelfs de naïeve
hoop hebben geleefd, dat men in Gibraltar zou kunnen
terugwinnen, wat men op de Afrikaanse kust verloor. Zo
althans wordt het verzoek uitgelegd, dat de Spaanse am
bassadeur in Londen richtte tot minister Eden: koningin
Elizabeth en haar gemaal zouden op hun reis door het
Britse Gemenebest moeten afzien van een bezoek aan de
beroemde rotsvesting Anders zou de Spaanse bevolking
zich maar ergeren. Het kille antwoord, dat daarop volgde,
is een symptoom van de ontvangst, die de andere Spaanse
projecten te wachten staan. Het nationalisme is een schone
zaak, maar de Istiqlal in Marokko staat bekend als een
sterk-communistisch getinte organisatie. Het Franse deel
van Marokko telt vier Amerikaanse luchtbases en één ma
rinebasis. Het zou al te kinderlijk zijn om te veronderstel
len, dat de Verenigde Staten een periode van politieke
onrust in dat te-
bied zouden toe
juichen. Trou
wens, het snelle
optreden van
Franse zee- en
landmacht ge
tuigt van het
tegendeel. En
tenslotte dient
r~"n in het oog
te houden, dat
elke wijziging
van het bestuur
over Marokko
de Sovjet-Unie
een wettelijke
basis verschaft,
om zich met de
zaken van Nrd.-
Afrika bezig te
gaan houden.
Dit zijn de over
wegingen, die
Spanje uilen
beletten zijn
nieuwe initiatie-
De Spaanse minister van Buitenlandse v,en uiter
ste te volvoe-
Zaken, Artajo. ren.
De route
Ik vertrok uit Brussel per vliegtuig
naar Leningrad waar ik enkele dagen
verbleef. Van daaruit ging ik met een
Russisch lijnvliegtuig, waarin comfort
en Hollandse properheid ver te zoeken
zijn, naar Moskou waar ik veertien da
gen bij de Belgische ambassade te gast
was.
Een van Moskou's indrukwekkendste gebouwen is het wereldberoemde Bolstoj-theater aan het Sverdlovplem.
Vorig jaar had ik mijn vacantie kunnen doorbren
gen aan de Belgische kust of in de Ardennen, of
anders ergens in het buitenland. Maar ik kreeg
tte gelegenheid een visum voor Moskou te bemachti-
^.en> om eens te gaan kijken wat zich in dit geheim
zinnige land afspeelt. Had ik deze kans voorbij moeten
sten gaan? Neen, ik geloof het niet. Reeds in 1932,
octl ik nog student was, heb ik een reis door Rusland
|emaakt. Ik bezocht toen Leningrad, Moskou, Karkhov,
tviev en Dnicpostroi. Daardoor had ik ditmaal dus en-
rni* vergelijkingspunten, die ik bij mijn veis
Ri,„i Yet was wel een zeer g
eerste reis
rUs\~' *?et was wel een zeer geschikt moment om naar
buiteni te gaan. Voor de eerste maal immers werden
"Ultenla ,1 Sitail. VUUI UC CCISIC maai imiuuia "4/iuvii
Sovjet-TT1 rs ru'mer in de gelegenheid gesteld om de
- 'e te bezoeken, die onder de regering van
Stalift Ja»,
'en lang ontoegankelijk was geweest. Ook aan
diplomaten werd meer vrijheid van beweging gegeven.
Ik had met veel interesse „Visum voor Moskou" ge
lezen, een reisverhaal van de Franse journalist Michel
Gordey. Het boek, dat over het algemeen goed door
dachte politieke beschouwingen bevatte, trof mij door
zijn oprechte toon en zijn duidelijk non-conformisme.
Het lezen ervan verontrustte mij. Na Gordey gingen
tal van Amerikaanse en Belgische journalisten een
kijkje nemen achter het IJzeren Gordijn. In Brussel
fluisterde men, dat deze reporters in hun artikelen niet
alles vertelden. Niets is zo gevaarlijk als struisvogel
politiek. Wanneer de Sovjet-regering er in geslaagd is
tal van belangrijke verbeteringen tot stand te brengen,
waarom zouden wij dan weigeren dit in te zien en
waarom zouden wij onze ogen sluiten?
L^UUI
Ik voor mij geloof in de waarde van
persoonlijk contact. Vooral sinds wij
overgegaan zijn tot de open diplomatie,
zodat de internationale geschillen een
Openbare aangelegenheid zijn geworden,
Is het meer dan ooit noodzakelijk dat
^nsen uit verschillende landen elkaar
^Tloeten, elkaar leren kennen en
'Aderen.
Iedereen die omgaat met Wit-Russen
Weet welk een verfijnde, charmante
*n gevoelige mensen zij zijn. Zij heb
ben een verrassende kunstzin, die
Hochtans zeer veel van de onze ver-
Ichilt. Tal van onverwachte reacties
zijn voor ons wellicht alleen te be
grijpen na lezing van de romans van
Tolstoi en Dostojevski. Er is geen
reden om aan te nemen dat hun broe
ders en zusters die in de Sovjet-Unie
Wonen, ondanks het regime waaraan zij
onderworpen zijn en de afschuwelijke
Philosofie die men hun probeert op
te dringen, plotseling alle kwaliteiten
®n deugden van hun ras verloren
hebben. Ik heb inderdaad in de
Sovjet-Unie een charmant volk ge-
Vonden; ik was verrast door zijn
spontaneïteit, zijn hartelijkheid en zijn
levenslust. Ik zou zelfs durven zeg
gen, dat ik in Sovjet-Rusland het
meest getroffen werd door het Rus
sische volk zelf. Overal, behalve in
Wloskou en in Leningrad, waar men
slgemeen het wantrouwen van de ge
zichten kan aflezen, werd de vreem
deling, die ik immers was, omgeven
hlet een begrijpelijke nieuwsgierig
heid, maar een nieuwsgierigheid die
tegelijkertijd sympathiek en vriend-
Schappelijk was. Talloze malen heb ik
ondervonden hoe prettig zij het zou
den hebben gevonden om met mij te
Praten en mij te ondervragen: die
mensen uit Samarcande en uit Buk
hara, het groepje zeer ontwikkelde
officieren en intellectuelen met wie
Ik tijdens een boottocht op de Wolga
on de Don eens een avond gesproken
heb over Balzac, Victor Hugo en de
Ver weg, in het Zuidelijke Georgië, ligt Tiflis aan de rivier De Kura.
Van Moskou maakte ik mijn eerste
reis naar Stalingrad, waaraan ik een
zeer prettige herinnering heb bewaard.
In Stalingrad nam ik een kleine boot
die mij langs de Wolga, het Don-Wolga
kanaal en de Don naar Rostov voerde
dat tot voor zeer korte tijd nog verbo
den gebied was. De boot, die langzaam
voer, stopte bij tal van kleine plaatsjes
om reizigers op te nemen of aan land
te zetten. Ik maakte van deze gelegen
heid gebruik om met de boerenbevol
king kennis te maken. Van Rostov ben
ik naar Tiflis of Tbilissi gegaan in de
De Nederlandse Staatscourant bevat
de beschikking van de minister ran
Landbouw, Visserij en Voedselvoorzie
ning tot vaststelling van de nieuwe
broodprijzen, In de nieuwe regeling is
het resultaat verwerkt van het nadere
overleg met de Nederlandse Bakker ij-
stichting over de voorstellen naar aan
leiding van de voor 4 Januari aange
kondigde prijzen van het volksbrood.
Maupassant, die jonge arbeiders, waar
ik een foto van wilde nemen in een
van de talrijke fabrieken van Stalin
grad. Voor wie geen Russisch spreekt
is het contact al bijzonder moeilijk en
het Sovjet-regime maakt het er niet
makkelijker op. Wanneer het ten
slotte lukt een gespreki aan te knopen
constateert men onmiddellijk bij zijn
gehoor die aandachtige hartelijkheid,
die fijngevoeligheid waarvan de Wit-
Russen in ons land reeds zo dikwijls
blijk hebben gegeven.
Hartelijke mensen
In Moskou ontving de conservator
van de Lenin-bibliotheek mij werkelijk
zeer hartelijk. Terwijl ik tijdens het
gesprek terloops even op zijn werk
tafel neerkeek, bemerkte ik, dat er
speciaal voor mij een hele reeks bro
chures over de Verenigde Naties waren
neergelegd. Hij wist dat ik voorzitter
was van de Sociale en Economische
Raad van de Verenigde Naties en hij
dacht terecht dat dit vriendelijk gebaar
mij plezier zou doen. Toen ik op het
punt stond te vertrekken, vroeg hij of
ik nog iets zou willen zien. Ik vroeg
hem of hij mij de meest zeldzame boe
ken kon tonen van de bibliotheek. Hij
bracht mij onmiddellijk naar een spe
ciaal vertrek waar de prachtigste uit
gaven van Charles Decoster, Maeter
linck, Verhaeren en andere Belgische
en Franse auteurs voor mij waren klaar
gelegd.
Te Sochumi maakten wij kennis met
de havencommandant. Toen deze ver
nam dat mijn reisgezel een Luxem
burger was, leerde hij in zeer korte tijd
tussen twee ontmoetingen in de'
hele geschiedenis van Luxemburg en
wist hij ons de juiste naam van de
Groot-Hertogin te vertellen en de nauw
keurige cijfers van de staalproductie
van dit land. Zo zou ik nog veel kun
nen vertellen over hartelijke mensen
In de komende weken zullen wij
een serie artikelen publiceren van
■het Belgische parlementslid Ray
mond Scheyven, die onlangs een
reis naar Rusland heeft gemaakt.
De heer Scheyven is landelijk
penningmeester van de CVP en
behoort tot de leidende kringen
van de Nouvelles Equipes Inter
nationales. Als jurist c.i econoom
heeft hij verscheidene overheids
functies bekleed en heeft hij zit
ting gehad in verschillende inter
nationale commissies.
In 1946 werd hij lid van het
Huis van Afgevaardigden en in
1947 en 194" vertegenwoordigde
hij zijn land bij de Verenigde Na
ties. In 1953 was hij voorzitter van
de Sociaal-Economische Raad van
de V. N. Tijdens de oorlog heeft
de heer Scheyven actief deelgeno
men aan de verzetsbeweging, voor
welke prestaties hij nadien onder
scheiden werd met het Oorlogs-
kruis met de palm, de Silverstar
en het Officierschap in de Orde
van het Britse Imperium. Hij is
Groot-officier in de Belgische
Leopoldsorde.
die mijn reiskoffers hielpen dragen en
over de rode officier die in het vlieg
tuig naar Tashkent zijn maaltijd met mij
deelde. Ja, over de hoofden van de rege
ringen heen en ver van het Kremlin is
een menselijk contact onder de volke
ren beslist noodzakelijk.
De prijs voor volksbrood werd in een
aantal provinciesteden met een cent
verlaagd, terwijl de prijs voor volks
brood op het platteland met een cent
werd verhoogd. Daardoor was het prijs
verschil tussen een aantal provincieste
den en het platteland1 twee cent per
brood geworden, tengevolge waarvan
de bakkerij grote moeilijkheden vrees
de in de omgeving dezer steden.
Hoewel het prijsverschil in verschil
lende steden en het platteland op grond
