Ons land heeft honderden
tunnels nodig
rc
2
Tussen neus en lippen
A
Wynand Fockink
A
Het Kremlin wenst geen
tourisme op grote schaal in Sovjet-Unie
Aanleg van ongelijkvloerse
kruisingen noodzakelijk
De
eerste legale voetgangers
van de Maastunnel
Enorme vraag naar IVOROL - tandpasta
Hoge uitgaven
onvermijdelijk
IA
Medewerking aan televisie
programma
Woningnood in 1960
niet opgelost?
Onderbroken taxi-rit
Zeven weken in de
Sovjet-Unie IV
RUSSISCHE LEIDERS ZIJN NIET GASTVRIJ
Russische apart
heidspolitiek
Winterhanden
genéésts
DONDERDAG 11 FEBRUARI 1954
PAGINA 3
Aspirin
vr.uw k%je geboorte
DER
Na twaalf jaar ontdekt:
Hond bijt gasslang door
Katholieke Illustratie
Herhalingsoefeningen
Kon. Marine in 1954
Gouden kloosterjubileum
Minister deelt vrees van
Kamerleden
Journalist vrijgesproken
Vacatures rechterlijke macht
Onderscheid tussen kath.
en niet-kath. plaatsen?
Dat doet de Goede kwaliteit.
Ij (Van onze Haagse redacteur)
|j,J benemende intensiteit van het verkeer in ons land maakt het noodzake-
in steeds meer gevallen, waar verschillende verkeersstromen elkaar
VjWen, de oplossing te zoeken in ongelijkvloerse kruisingen: tunnels en
g^Ucten. Bij de motivering hiervoor spelen economische en veiligheids-
kJftnenten dooreen. Deze verschillende argumenten wijzen echter zowel
J het vraagstuk van de kruisingen tussen weg en rail, als bij dat van de
iiisingen tussen wegen onderling in dezelfde richting, namelijk, dat men
]Q °P de duur niet komt met de verkeersbanen dwars door elkaar te laten
tyton; ze zullen over en onder elkaar gelegd moeten worden.
anneer men zich op dit standpunt stelt, gaat het niet zozeer om een tunnel
er en een viaduct daar, ter voorziening in de ernstigste moeilijkheden, als
om een totaalbeeld van hetgeen Nederland in de komende decennia aan
j ®rSelijke kunstwerken nodig zal hebben om zijn verkeer, in letterlijke zin,
t Soede banen te leiden.
f1®11 deskundige van de A.N.W.B. heeft ons voorgerekend, dat er in deze
toet wel een 250 ongelijkvloerse wegkruisingen gemaakt zouden moeten
/"Orden en dat er daarnaast zeker een vijftig gevallen aan te wijzen zijn,
!/faorin de problematiek van de spoorwegovergangen dermate urgent is
hinnen tien jaar zal worden dat het aanleggen van een viaduct of
toinel bepaald noodzakelijk is.
nog wel even doorgaan. Enkele jaren
geleden reeds werd geconstateerd, dat
de belangrijkste overweg te Delft ge
durende zes van de veertien uur, dat
men een telling verrichte, gesloten was.
Bij de spoorbomen in de weg Schiedam
Överschie is geconstateerd, dat ze in
24 uur 188 maal dicht gingen en in to
taal tien uren van het etmaal gesloten
waren
Maar ook elders doen zich ernstige
moeilijkheden voor. Bij drie spoorkrui-
singen te Almelo heeft men eens uit
gerekend, dat het publiek tussen 7 uur
's morgens en 6 uur 's avonds een
wachttijd maakte van bijna 285 uren.
Tellingen te Hilversum bij de Lage
Laarderweg en Amersfoort wezen uit,
dat de overwegen hier respectievelijk
51/2 en 4 y, van de veertien uren waar-
nemingstijd gesloten waren. In Vught,
Vlaardingen-Oost en Bilthoven heeft
men met hetzelfde probleem te maken.
Te Tilburg kwam men bij twee over
wegen tot een gesloten zijn gedurende
6 en 6Y2 uur van de veertien uur.
Uit een en ander blijkt wel overdui
delijk, dat ondertunneling of ophoging
van de spoorbaan op tal van punten in
ons land een kwestie van zeer hoge ur
gentie is geworden. Het gaat hier im
mers niet alleen om het displezier
van het wachten; dit tijdverlies betekent
met name voor het bedrijfsleven tevens
een ernstige economische schade. Ver-
voersdeskundigen menen te mogen stel
len, dat de kosten van een 5 tons-wagen
zeker op f 2,50 per uur komen. Er is nog
nooit een berekening gemaakt van de
verliezen, welke het Nederlandse ver
voerswezen lijdt door het wachten bij
overwegen, maar men zou hierbij wel
tot astronomische cijfers komen. In dit
verband hoeft slechts herinnerd te wor-
UMet het cijfer 250 voor de nog aan
j leggen ongelijkvloerse wegkruisin-
*eh wordt geen exact aantal gegeven,
j*aar het kan wel dienen om de ge
iteen te bepalen. Een gelukkige om-
ijtoidigheid bij dit vraagstuk is, dat in
s £3 het Ministerie van Waterstaat vrij
cherp van koers is veranderd. Vóór
c?,hoemd jaar hield men het namelijk
A gelijkvloerse kruisingen in wegen,
o°cH nadien is men zelfs bij reeds on
thanden zijnde projecten op onge-
^'Jkvloerse kruisingen overgegaan. Bij
Afschillende nieuwe wegen is dit
i^aal weliswaar nog niet gerealiseerd,
jteh bij de wegenaanleg is wel reeds
Jt het later aanleggen van tunnels
viaducten rekening gehouden. Het
,®st bij de reeds in gebruik zijnde
jtelverkeerswegen nog om een dertig
veertig gevallen, waarvan er som-
niet zo ver meer van de verwer
kelijking af zijn. Deze gevallen zijn in
S.e genoemde 250 reeds meegerekend.
J;® kosten hiervoor komen op rond 35
^illioen gulden.
k De resterende gevallen circa 200
?bs liggen eveneens i.i het nog aan
6 leggen deel van het autosnel wegen-
Jto, dat uiteindelijk 900 m. zal om-
toten. De kosten voor al deze tunnels
Pn viaducten komen meteen onder die
de autosnelwegen zelf
j "lijven tenslotte de ouoere wegen,
k'^-z. die, welke van vóór 1933 date-
,en- Hier zijn ongetwijfeld vele ver
keerssituaties aan te wijzen, welke een
toere voorziening behoeven, maar het
aanleggen van een tunnel of viaduct
ls hier vaak tengevolge van de be
staande bebouwingen onmogelijk. Soms
ls een nieuwe voorziening hier ook
biet meer nodig, omdat nieuwe wegen
de taak van de oude hebben overge
wonnen of nog zullen overnemen
Wat de circa vijftig punten betreft,
waar een tunnel onder of een viaduct
is: zekpSpoorbaan van urgent belang
ligt in h e helft van deze gevallen
Amsterdam °r\deken drukste spoorlijn
AmstodamDordreh tTekenend voor
ce moeilijkheden, welke zich hier
voordoen, was bijvoorbeeld hetgeen
de burgemeester van Zandvoort
kortgeleden na.v. de te verwachten
opheffing van de tramverbinding tus
sen Amsterdam en de badplaats aan
tunnelverlangers ter sprake bracht-
Wanneer er een busdienst komt. zal
be overweg nabij het .station Heem-
toede-Aerdenhout een chaotisch knoop
punt worden, daar de spoorbomen ter
Plaatse gemiddeld acht keer per uur
Insloten zijn. Waarnemingen verricht
°0r de A.N.W.B., hebben uitgewezen,
?to de overweg aan de Zandvoortse-
aan gedurende een kwart van de tijd
gesloten is. Ergo bepleitte bedoelde
burgemeester de aanleg van een tun-
hel of ophoging van de spoorbaan
een pleidooi overigens, dat men een
twintig jaar geleden ook reeds kon
horen. Maar in één adem hiermee
Werd vermeld, dat de gemeente
Haarlem ook twee tunnels verlangt en
dat Halfweg en Amsterdam (uabij
ISloterdijk) eveneens behoefte hebben
aan een tunnel.
Zo kan men wat deze spoorlijn betreft
Advertentie
tegen
rheumatische
pijnen
Büterig
„Ps jonge Afrikaan
jfeorpe Demond was in
"•""ban aan het tuinie-
;.eh, toen hij iets grieze-
iPs op zijn been voelde.
bleek een giftige
jfn9, een pofadder, te
iV.h. Hij wilde het beest
A> de staart grijpen,
tiar pakte bij vergis-
gbp het kopstuk en
ener<* prompt gebeten
A wel tot drie keer toe.
jtofid kreeg George
je delijk ook de staart
i Pakken en toen was
re met het venijnige
*ettlel gedaan. George
'te er zijn tanden in en
re Scheurde het als een
Or,oud katoen. Daar-
Zieh werd hij naar het
Kenhuis overgebracht,
l>0"r hem met goed ge-
*lnr een serum tegen
ge(j.be™uerpif werd toe-
Voorbarig
8et," ^os Angeles ontvin-
Pare Verschillende bruids-
r;n tot hun niet ge-
ban u verontwaardiginp
rea het plaatselijk Bu-
Sun-n voor Huwelijksver-
als y,en een brief, die
°Chte Bt, aanving: „Ge-
On-e °nders, aanvaardt
Wenser, harlelijke geluk.-
Bt-"' Kind".
Vertelnïelel?nisch Protest
eidster MoodVde
dat hot bureau,
°?bruiuïuJe laatste tijd
8ebruikèr; laatsu' tijd
^censeS"Jk ua,s b» de
et rniviet en lef van
toen i„ lfer'f van Finan-
71 de sluiten, waar-
£esPoord' echtParen aan-
rievev t ™erde*- sP<mr-
ï°ke ,Je fcopen. Tenge-
vet b "p Pen fout had
fteven een Pakje
e o ntv"n Ministe-
'temd t™ngen> 'e be
waren voor jonge
ouders, en deze zonder
ze te lezen bij de huwe
lijksvergunningen ge
voegd.
Vergeetachtig
In Kopenhagen leeft
een uitgever-boekhan
delaar, die bekend is om
zijn vergeetachtigheid.
Dezer dagen had hij zich
met zijn gezin juist aan
tafel gezet, toen het
dienstmeisje een van de
auteurs, wiens boeken
door de firma worden
uitgegeven, aandiende.
Geërgerd zei de uitgever:
„Ze laten je niet eens
rustig eten! Zeg maar,
dat hij in de huiskamer
moet wachten en dat ik
over 20 minuten bij hem
kom". Nadc.t de uitgever
haastig zijn maaltijd naar
binnen had. gewerkt, liep
hij met uitgestoken hand
naar de luiskamer en be
gon zich onmiddellijk te
aenover de auteur te ver
ontschuldigen..Neemt u
mij niet kwalijk, maar
wij zaten juist aan tafel,
begrijpt u.' Dat begrijp
ik volkomen", zei de
schrijver, „want u had
mij te dineren gevraagd".
den aan de berekening van het IJ-tun-
nel-comité, dat voor de wachttijden ge
durende acht jaar tot een schadecjjfer
van ruim 45 millioen gulden kwam.
Het grote probleem bij het gehele
tunnelvraagstuk is dat van de financie
ring. Wij gaven reeds een enkel cijfer
betreffende de kosten van ongelijkvloer-
se wegkruisingen. Voor wat de kosten
genjoeid met tunnels of viaducten bij
spoorbanen betreft, kan vermeld wor
den, dat alleen al de opheffing van de
moeilijkheden te Delft op 10 millioen
gulden zal komen. In Leiden, waar het
probleem nu is opgelost, hebben de
spoorwegwerken niet minder dan 25
millioen guldens gekost. Het zijn in
drukwekkende cijfers, maar niet minder
indrukwekkend blijft, dat, naar men
heeft uitgerekend, in datzelfde Leiden
de spoorbomen, sinds ze in gebruik wer
den genomen, minstens 75.000 uur lang
dicht zijn geweest!
Nederland zal zich in de komende ja
ren vertrouwd moeten maken niet zeer
hoge 'uitgaven voor cngelijkvloerse
kruisingen tussen wegen onderling en
tussen wegen en spoorbanen. In het ene
geval ligt het accent vooral op het vei
ligheidsaspect, in het andere op econo
mische overwegingen, maar de con
clusie is duidelijk: bij de toeneming
van het verkeer is snijding van belang
rijke verkeersbanen niet meer aan
vaardbaar.
f
Gp de hoge oprit van de brug over de Noord bij Alblasserdam hebben de auto
mobilisten Woensdag hachelijke momenten beleefd. Door de fijne motregen
was het wegdek spiegelglad geworden, waardoor vele chauffeurs de macht over
het stuur verloren. Een vrachtwagen kon niet tijdig tot stilstand worden
gebracht en stortte van de berm. De chauffeur kon zich op het laatste moment
redden.
Advertentie
(Van onze verslaggever)
Wanneer de KRO-televisie niet van
nog steeds aanmeldingen van „eerste
lingen" binnen, maar ook zij bleken tot
plan was geweest Dinsdag 16 Maart een de categorie illegalen te behoren of tot
n.ii3««SA A dnmannn d'O Ho nnintimnol Vio'ddon Vio_
programma over Rotterdam uit te zen
den, dan had waarschijnlijk nooit be
kend geworden dat Krijn Prins, Wim
van Pelt en Dirk Bol, drie Rotterdamse
jochies van omstreeks tien jaar, in 1942
de eerste legale betreders van de voet
gangerstunnel onder de Maas zijn ge
weest. Gisteravond is men in een Rot
terdams restaurant na een waar kruis
verhoor tot de conclusie gekomen dat
inderdaad deze drie, intussen tot jon
gemannen opgegroeide, bewoners van
de Maasstad het recht hebben zich de
eerste officiële voetgangers te noemen
die de Maas door de voetgangerstunnel
zijn overgestoken.
Het was bekend dat d» heer A. C
Vreugdenhil, toendertijd technisch amo-
tenaar, Zaterdag 14 Februari 1942 op
verzoek van zijn superieuren de voet
gangerstunnel onder de Maas om twaalf
uur 's middags had opengezet. In ver
band met de oorlog had de gemeente
Rotterdam er van afgezien de Maastun
nel officieel te openen en zo kwam het
dat op de bewuste dag zonder enig ver
toon en zonder dat aan het feit rucht
baarheid was gegeven de tunnel plotse
ling door voetgangers betreden kon
worden. Met begrijpelijke nieuwsgierig
heid stelde de heer Vreugdenhil, na
zijn daad verricht te hebben, zich ver
dekt op om af te wachten wie zich als
eersten in de tunnel zouden wagen. Na
verloop van enige tijd kwamen er drie
jochies die tot hun verbazing bemerk
ten dat de tunnel open was. Omzichtig
waagden zij zich er in en bereikten dus
doende de overkant.
Het feit was bekend, maar niet wie
de bewuste jongetjes waren, en het
leek regisseur Bqn Mettrop erg leuk de
betreffende jongens in zijn aan Rotter
dam gewijde programma te laten optre
den. Hoe hen echter op te sporen? Er
werden oproepen gedaan en al spoedig
kwamen er vele brieven van jongelui,
die beweerden de eersten te zijn ge
weest. Zij bleken echter illegale betre
ders van de tunnel te zijn en niet de
door de heer Vreugdehil bespionneerde
„officiële" vcetgangers. Tussen de aan
meldingen bevonden zich echter ook de
opgaven van de soldaat Dirk Bol, de
constructietekenaar Krijn Prins en de
machinist Wim van Pelt. Zij werden ge
confronteerd met de heer Vreugdenhil,
die hen het vuur aan de schenen legde
maar tenslotte kon bevestigen dat in
derdaad deze drie jongemannen de ge
zochte waren. Soldaat Dirk Bol was
zelf bij deze confrontatie niet aanwezig
maar werd vertegenwoordigd door zijn
moeder.
Na het „verhoor" kwamen overigens
Hoe gevaarlijk het is een gaskomfoor
's nachts te laten branden, bleek te
Borne, waar een hond de gasslang door
beet. Een gelukkige omstandigheid was,
dat iemand van het huisgezin 's nachts
wakker werd en een sterke gaslucht
waarnam. Hij vond de hond dood op de
grond liggen.
De bekende K.I.-reporter J. W. Hofwijk
vertelt in het nummer van deze week onder
de suggestieve titel „Worst in Auckland"
oVer een Eindhovenaar die vroeger in de
Philipsstad een flinke, grote slagerij had,
maar om de toekomst van zijn kinderen
naar Nieuw-Zeeland ging emigreren en nu
te Auckland een goed bestaan heeft na
veel harde arbeid en felle tegenwerking
van andere vleeswarenfabrikanten, die zijn
concurrentie vreesden! Nog een andere
Eindhovenaar heeft hij te Auckland bezocht,
die in zijn vaderstad de grootste particu
liere broodfabriek had gehad en in zijn
nieuwe vaderland ongeveer in hetzelfde vak
is gebleVen. Wat deze vader van een groot
gezin zegt over emigreren en emigranten,
verdiende algemene bekenheid te verwer
ven. Dit nummer bevat verder de eerste
bijdrage van Marcel Roos, de Vlaamse ont
dekkingsreiziger; ze heeft betrekking op de
geheimzinnige verdwijning van kolonel
Fawcett in de wildernis van Brazilië. De
jeep-reizigers beschrijven het merkwaar
dige werk van een Nederlandse onderwij
zeres, Heieen Voorhoeve, die met veel ge
duld en veel toewijding in een dorp van
Boven-Egypte een grote school heeft ge
sticht en er vooral bij de meisjes mooie
resultaten bereikt. Er zijn verder artikelen
over de zwarte arbeidskrachten in de in
dustriesteden van Zuid-Afrika Voor het
merendeel „ontwortelden", met al de maat
schappelijke gevaren van dien en over
de reusachtige moderne vliegkampschepen,
„drijvende vliegvelden". Prachtige foto's
illustreren een causerie over de wonderen
van onderaardse grotten. Jan Cottaar schrijft
oVer de Ronde van Frankrijk: hij verwacht,
dat verscheidene buitenlandse ploegen ge
meenschappelijk het Nederlandse gevaar
zullen trachten te keren!
degenen die de autotunnel hadden be
treden. Ook kwam zich gisteravond de
eerste fietser presenteren!
In ieder geval zullen 16 Maart Krijn
Prins en Dirk Bol. (Wim van Pelt vaart
die dag weer op een van de .wereld-
zeëen) voor hetgeen zij zelf als jochies
van tien misschien als een strafbare en
daardoor des te spannender onderne
ming beschouwden, beloond worden met
een optreden in een televisie-program-
ma dat aan hun stad gewijd zal zijn.
Het ligt in het voornemen dat, even
als verleden jaar het geval was, ook in
1954 een deel van het met groot verlof
zijnde personeel der Koninklijke mari
ne voor herhalingsoefeningen in werke
lijke difenst zal worden geroepen.
Zo is het de bedoeling dat een batal
jon mariniers van medio Juni tot be
gin Juli in werkelijke dienst zal komen,
terwijl een tweede bataljon later in het
jaar zal volgen. De tijdsduur van het
verblijf in werkelijke dienst zal indi
vidueel variëren van twee-en-twintig
tot drie-en-dertig dagen.
Voorts is het de bedoeling dat perso
neel van de mijnenuitkijkdienst in ver
schillende kleine ploegen over het ge
hele jaar verspreid voor perioden van
ten hoogste negen dagen in werkelijke
dienst komt, terwijl voor een contingent
van ca vijfhonderd -man een oefening
wordt overwogen in de zomermaanden.
Zij die voor deelname aan deze oefe
ning worden opgeroepen, zullen even
eens voor ten hoogste negen dagen in
werkelijke dienst komen. Tenslotte be
staat de mogelijkheid dat op een nader
te bepalen tijdstip in de zomermaanden,
een deel van het personeel van de ma
rineverbindingsdienst, de zeeverkeers-
organisatie en van verschillende com
mandoposten, dat thans met groot ver
lof is, voor een termijn van ten hoog
ste dertig dagen in werkelijke dienst
zal worden geroepen. Dit aantal zal de
honderd niet overschrijden.
Woensdag heeft zuster Marie Adolpha,
eerder mej. Kusters van de congregatie
van het Gezelschap van J.M.J. te 's-Her-
togenbosch, haar gouden jubileum gevierd.
De minister van Wederopbouw en
Volkshuisvesting deelt, blijkens zijn
Memorie van Antwoord aan de Eerste
Kamer over de begroting 1954 van zijn
departement, de vrees, dat vooral in de
grote steden het tijdstip, waarop het
aantal woningen gelijk zal zijn aan het
aantal woningbehoevende huishoudingen,
in 1960 nog niet bereikt zal zijn.
Alhoewel de minister van mening is,
dat de bestaande overspanning van de
arbeidsmarkt in de bouwnijverheid,
zelfs met het huidige bouwprogramma
van 65.000 woningen per jaar, van tij
delijke aard zal blijken te zijn, deelt hjj
de mening, dat voorshands het doel niet
hoger moet worden gesteld dan 65.000
woningen per jaar. Mocht na enige tijd
blijken, dat een grotere productie mo
gelijk is, dan zal hij zich gaarne op
nieuw over dit probleem beraden.
De vraag, of de regering thans reeds
moet ingrijpen om te garanderen, dat
ook voor de middelgrote en grotere ge
zinnen voldoende woonruimte wordt ge
bouwd, meent de minister voorshands
ontkennend te moeten beantwoorden.
De heer H. N. S. te Hoorn, hoofdre
dacteur van de N.V. Noorderpers, die
veertien dagen geleden voor de Alk-
maarse rechtbank terecht heeft gestaan
wegens belediging van Joodse landge
noten, is van het hem ten laste gelegde
vrijgesproken.
Tegen de heer S. was een boete van
f 25subs. 10 dagen geëist, omdat hij
zich in belediginde zin zou hebben uit
gelaten over „de praalzucht van het
Joodse volk".
Advertentie
Advertentie
Nog steeds bestaat, aldus vele Eerste
Kamerleden, bij vacatures in de rech
terlijke macht het onderscheid tussen
de zgn. katholieke en niet-katholieke
plaatsen. Zij zouden het op prijs stel
len, indien de minister bescheid wilde
geven op de vraag, of zijns inziens dat
onderscheid dient te worden gehand
haafd, aldus ontlenen we aan het Voor
lopig Verslag van de commissie van rap
porteurs uit de Eerste Kamer over de
ontwerp-begroting 1954 van Justitie.
mm
Advertentie
De taxi-chauffeur, die mij
met grote soepelheid door
het krioelende verkeer naar
het gestelde doel reed, be
gon ineens verschrikkelijk
te vloeken. Vervolgens zette
hij de wagen stil en liet
mij zo maar onbeheerd op
de openbare weg staan. Ik
zag hem vuistschuddend op
een achter ons rijdende vrachtauto
toestappen en het volgend moment was
hij in een pittig discours gewikkeld
met de bestuurder van dat ongewoon
volumineuze vehikel. Daar vielen van
weerszijden verschillende zware woor
den en in een minimum van tijd waren
beide boze manen omringd door een
kleine menigte, die met stilzwijgende
belangstelling de ruzie tot een climax
opstuwde. Met gevoelens van loyale
kameraadschap in het hart liet ik mijn
chauffeur enige tijd zijn gang gaan
Maar per slot van rekening bleef die
taxi-meter maar draaien en ook had
ik met mijzelf afgesproken dat ik die
trein zou halen. Op een gegeven mo
ment verliet ik dus de wagen, drong
mij door het mensen-muurtje heen,
tikte mijn chauffeur op de schouder en
zei; „Zeg....''
Verstoord draaide de man zich om.
„Wou je soms zeggen, dat ik sneed",
beet hij mij toe; in zijn blinde woede
herkende hij mijniet meer.
„Nee", antwoordde ik „maar...."
„Bemoei je er dan niet mee, druil
oor", zei hij.
„Maar ik moet"..., probeerde ik
aarzelend.
„Jij moet opdonderen, vader", zei nu
de bestuurder van de vrachtauto, een
forse man in pilo, dreigend op mij toe-
stappend. En ook enkele omstanders
begonnen krijgszuchtig naar mij op te
dringen om mij duidelijk te maken dat
ik mij er buiten moest houden.
Toen ben ik verder maar gaan lopen.
Maar die taxi-chauffeur had tenminste
een strop van f 1.80.
Ik heb al eens geschreven, dat de dood van Stalin in zekere zin een „Sesam
open u" betekende voor de Sovjet-Unie. Plotseling werden de diplo
maten uit hun Moskouse isolement verlost. Plotseling werd aan vreem
delingen niet langer de toegang tot Rusland geweigerd. Mag ik hiermee
zeggen, dat het Sovjet-imperium nu gaarne bereid is om iedereen te ont
vangen? Zeker niet. Het is volkomen duidelijk, dat de regering van de
Sovjet-Unie geen moeite doet om reizigers en toeristen aan te trekken. Het
reisbureau „Intourist" heeft zijn agentschappen in Londen, Parijs of Brussel
nog steeds niet heropend. Er wordt helemaal geen propaganda gemaakt
voor „trips" door de Sovjet-Unie.
communistisch land zeker niet op een
dergelijke luxe gerekend als mij daar
werd voorgeschoteld. Een voortreffe
lijke kamer, een badkamer voor mij
alleen en een suite, bestaande uit een
salon, een eetkamer en een kantoor.
In een dergelijke overdadige luxe heb
ik drie dagen over zee gereisd ten
einde een bezoek te kunnen brengen
aan de Russische Cöte d'Azur, waar
badplaatsen als Sotchi en Yalta de
vergelijking met Nice en Juan-les-
Pins glansrijk kunnen doorstaan.
Dergelijke reisfaciliteiten worden
door de Sovjet-regering toegekend aan
diplomaten- en aan vreemdelingen die
zij op bijzondere wijze wensen te ont
vangen. Ik zou overigens niet weten
wat ik moest beginnen met die enorme
salons, die nog dateren uit de Tsaren
tijd. Wordt later de rekening gepresen
teerd, dan heeft men spijt niet in staat
te zijn geweest een bescheidener slaap-
plaatsje te pakken hebben kunnen
krijgen. Maar ik heb tijdens mijn reis
door de Sovjet-Unie wel gemerkt, dat
het bij een toeneming van het aantal
touristen de Sovjet-autoriteiten moei
lijk zou vallen iedereen een mes en een
vork te verschaffen.
Ik ben helemaal niet van mening dat
het ontbreken van dergelijke facilitei
ten voor touristen de oorzaak is van
het in stand houden van het IJzeren
Gordijn. Mogelijk vinden de Russen het
jammer dat ze niet meer hotels en niet
meer restaurants hebben, maar ik ben
er van overtuigd, dat dit hen niet inspi
reert tot hun „apartheids"-politiek, die
Churchill „Het IJzeren Gordijn" heeft
genoemd.
Het reizen wordt derhalve helemaal
niet aangemoedigd. De Sovjets wachten
eenvoudigweg af tot men hun verlof
komt vragen om hun land binnen te
reizen. Zij moedigen het tourisme niet
aan. Maar sedert de dood van Stalin
peigeren zij niet meer systematisch aan
vreemdelingen de toegang tot hun ge
bied. Men heeft mij bijvoorbeeld ver
zekerd, dat sedert verleden jaar lente
Malenkov aan de macht kwam, geen
enkele Belg meer een visum is gewei
gerd, wanneer hij daarom verzocht bij
de betreffende dienst in Brussel of bij
de Belgische ambass'ade in Moskou. Men
heeft me ook verzekerd dat de Russen
erg gevoelig zjjn voor traditionele op
vattingen van wederkerigheidFeit
is, dat de Russen de Belgen om meer
visa vragen dan omgekeerd. Zij tellen
nu eenmaal 210 millioen inwoners en
wy maar 8 millioen. Er biyven dus nog
een paar visa beschikbaar.
Wanneer een groot aantal touristen
het plotseling in hun hoofd zou krijgen
om hun vacantie door te gaan brengen
in de Sovjet-republieken, dan zouden
ze niet over erg veel comfort kunnen
beschikken. Er zijn maar weinig hotels
en restaurants. In Moskou bijvoorbeeld
zijn er maar drie eerste-klasse hotels.
Dit lijkt natuurlijk belachelijk als men
bedenkt dat de Russische hoofdstad
bijna zes millioen inwoners telt. In
Stalingrad is er helemaal geen hotel.
Men is gedwongen enkele kamers in
een of andere flat te huren. Wij zouden
zeggen „in onderhuur".
Ik zelf heb op een bijzonder pret
tige wijze kunnen reizen en ik heb
helemaal geen reden om me te be
klagen. In alle hotels heb ik over een
voortreffelijke kamer kunnen be
schikken bijna steeds met bad
kamer en meesttijds met warm
water. Toen ik een boottocht maakte
over de Zwarte Zee, heb ik een luxe
hut gehuurd. Dat was mijnerzijds niet
zozeer een herinnering aan mijn
kapitalistisch leventje, dan wel mijn
verlangen om tijdens de boottocht zo
goed mogelijk te kunnen uitrusten
van zeven weken reizen, hetgeen be
paald vermoeiend is. Ik had in een
Eén roebel tegen 95 cent
Ook de koers van de roebel is niet
erg aantrekkelijk voor vreemdelingen.
De formaliteiten die moeten worden
vervuld eer men een visum kan be
machtigen, zijn vele en langdurig. Als
men daarna hoort dat men 95 cent moet
betalen voor een roebel, zinkt de moed
helemaal in de schoenen. Overal ter
wereld is de dollar maar vier roebel
waard, terwyi er wat de koopkracht be
treft naar myn mening minstens veer
tien voor te krijgen zijn. Met een roebel
kan men in Rusland evenveel kopen
als hier voor dertig cent. Toch moet
men er als buitenlander 95 cent voor
betalen.
De koers van het Russische aeld, die
de buitenlander betalen moet, staat dus
in geen verhouding tot de werkelijk
heid en ilf heb me vaak verwonderd af
gevraagd waarom de Russische rege
ring in 1951 plotseling de koers van de
roebel van 47,5 cent op 95 cent heeft
gebracht.
Anderen hebben zich dit ook afge
vraagd en zij hebben er verschillende
antwoorden op gekregen. Sommigen
zijn van mening dat de Russen zulk
een hoge koers hebben vastgesteld om
het personeel der buitenlandse am
bassades te verminderen.- De hoge
levensstandaard zou de mogendheden
er van weerhouden al te uitgebreide
diplomatieke missies in Moskou te
vestigen. Men heeft me verteld dat de
regering er op deze manier in zou
slagen grote hoeveelheden deviezen te
bemachtigen. Maar dergelijke verkla
ringen wijs ik als onvoldoende van de
hand. Rekeningen en zuinigheidsover
wegingen weerhouden een regering
er niet van om in Moskou een diplo
matieke vertegenwoordiging te vesti
gen die zij noodzakelijk acht. De toe
vloed van deviezen is evenmin noe
menswaardig,. want de koers van de
roebel noodzaakt de diplomaten om
hun inkopen te doen in Stockholm en
Helsinki, hetgeen ondanks de lucht
vrachttarieven nog goedkoper is. Om
dezelfde reden wordt de reiziger ge
dwongen zijn uitgaven tot een mini
mum te beperken.
Goed voor de propaganda
In heel veel opzichten wordt de pro
paganda in hoge mate gediend door de
monetaire politiek van Sovjet-Rusland.
Wanneer Rusland bijvoorbeeld Noord-
Korea voor een milliard roebel hulp
verleent of 4 millioen roebel ter be
schikking stelt voor technische hulp
aan minder ontwikkelde gebieden, is
ieder persbureau verplicht op straffe
beschuldigd te worden van boze opzet
of van partijdigheid dit bedrag om te
rekenen tegen de officiële koers. Zelfs
de touristen, die opgetogen uit de Sov
jet-Unie terugkeren, kunnen gemakke
lijk beweren, dat de lonen in de Sov
jet-Unie het hoogst ter wereld zijn. Het
is echter erg gemakkelijk om te ver
klaren dat een Russische arbeider f 750
per maand verdient, als men stelt
min of meer tegen beter weten in
dat de roebel in werkelijkheid 95 cent
waard is.
Als men echter rekent in termen van
koopkracht, komt het gemiddelde
maandloon van de arbeider, dat onge
veer 800 roebel bedraagt, neer op
slechts f 225. Dat is dus lang niet de
f750 waarover de bewonderaars van het
regiem sprekenmaar ook lang niet
het hongerloon waarvan sprake is in
een zeker soort blinde anti-communis
tische literatuur.
Natuurlijk is, als men het accent legt
op zekere practische prijzen in Rusland,
het succes voor de tegenstanders van
het regiem even gemakkelijk. Als men
vasthoudt aan een reële waarde van de
roebel van 95 cent, kan men natuuriyk
luidkeels de schandalig hoge kosten van
een taxi-rit aan de kaak stellen, zoals
een bekend persoon onlangs heeft ge
daan in een van de grootste kranten ter
wereld. Op die manier komt men ook
tot conclusies over de kosten van het
levensonderhoud in Rusland, die on
nauwkeurig zgn.
RAYMOND SCHEYVEN
.'.v. .Ussv.o;
De Engelse Promenade te Yalta.
