Kankerregistratie beoogt inzicht in
verbreiding van deze ziekte
Churchill: Gedachte van twee wallen
te eten hoeft ons niet af te schrikken
Geen capitulatie voor de
eisen van McCarthy
1954 - MAMA-JAAR
De Marseillaise
Blauwe schuit
Dank je
TEKENmm
Tevens ondersoek naar voor
komen en behandeling
Hoogstaand Lagerhuis debat over Berlijn
Defensie op peil houden èn streven
naar betere verstandhouding
Pleidooi voor
meer handel
MARIA BLIJFT ROEPEN!
INKTVISSEN
VRIJDAG 26 FEBRUARI 1954
PAGINA 7
STEVENS VERONTWAARDIGD:
Eisenhower zal nimmer toestaan dat personeel
van het leger misbruikt wordt
Ned. beeldhouwkunst
naar de West
Olieverschepingen van
de Sovjet-Unie
m
55
miauie
Icine
inktvis
Stoommachine
Shaws huis te huur
Leidse stoep moet
verdwijnen
Wijziging in studenten
sociëteit
Economische sectie
Thijmgenootschap
Inzendingen Reina Prinsen
Geerligs-jeugdprijs
Ir. Staf dankt 82ste
Airborne divisie
Voor aandeel bij bevrijding
van ons land
Ir. Blom in Prov. Staten
van Zuid-Holland
(Van onze verslaggever)
In verschillende plaatsen in Nederland is op het ogenblik een systematische
kankerregistratie doorgevoerd. Amsterdam b.v. kent reeds sedert tientallen
jaren het Ned. Kankerinstituut aan de Sarphatistraat (het zgn. Antoni van
Leeuwenhoek-Huis). In Rotterdam werkt op dit gebied reeds geruime tijd
het Radio Therapeutisch Instituut, terwijl ook verschillende universiteiten
thans over een eigen kankercentrum beschikken, o.a. Groningen, Utrecht,
Leiden en Amsterdam. Deze centra zenden de door hen verzamelde gegevens
weer door aan de Nederlandse Centrale Kanker Registratie.
Door deze registratie hoopt men een juist inzicht in de werkelijke verbreiding
van de kankerziekte te verkrijgen, te meer waar het grote publiek als regel
slechts aandacht schenkt aan de sterfte ten gevolge van kanker en niet aan
het feit, er 00't nof» geneeslijke gevallen zijn.
Maar er is meer, wat met de kanker
registratie wordt beoogd. Zo hoopt men
tegelijkertijd bijzonderheden over de
oorzaak van kanker en de middelen ter
voorkoming er van te verkrijgen. Er
zijn talrijke voorbeelden, die deze hoop
Wettigen.
Slokdarmkanker ontstaat vooral bij
personen, die jarenlang veel alcohol ge
bruikt hebben. Voor het ontstaan van
longkanker onder invloed van langdurig
veel roken (vooral sigaretten) zijn be
langrijke argumenten verzameld. Ver
schillende ziekten vormen een bodem,
waarop kanker kan ontstaan. Een uit
gebreide literatuur bestaat reeds over
de verwekking van kanker door invloe
den, samenhangende met het beroep.
De toekomst zal stellig de nu reeds lange
lijst van uitwendige kanker bevorde
rende invloeden vergroten. Ook op in
ternationaal niveau heeft het onderzoek
hiernaar zin. Men herinnere zich bij
voorbeeld, dat maagkanker in Neder
land véél en in Indonesië zelden voor
komt. Het is mogelijk, dat verschillen
in voedingsgewoonten deze tegenstel
ling zouden kunnen verklaren. De hoop
is daarom niet ongegrond, dat misschien
door eenvoudige maatregelen de veel
vuldigheid van maagkanker in Neder
land eens bedwongen zal kunnen wor
den. Door de Wereld Gezondheids Or
ganisatie wordt de vestiging van be
trouwbare registraties in alle landen
gestimuleerd, opdat onderlinge verge
lijking mogelijk wordt.
Bij de kankerregistratie speelt ook
de behandeling zelf een voorname rol.
Ten einde de beste behandeling van
kanker te vinden, moeten de patiën
ten nadien dan ook regelmatig ge
controleerd worden, want alleen door
dit na-onderzoek kunnen de factoren
worden opgespoord, die het resultaat
van de behandeling beïnvloeden.
De kankerregistratie vormt eveneens
een geschikt apparaat om andere ge
gevens te verzamelen, dan die, welke
voor de bestrijding van direct belang
zijn. Zo is er onlangs een enquête on
der de studenten aan de Gemeentelijke
Universiteit gehouden om na te gaan,
of de gevaren van het roken met het
oog op longkanker al enige bekendheid
hebben en of dit in de practyk leidt tot
beperking van het roken.
Bjj deze enquête waren 347 studenten
betrokken. Twintig procent van hen
bleek meer of minder duidelijk beïn
vloed te zijn door de publicaties over de
relaties tussen het tabaksverbruik en
longkanker. Bij dertien procent hadden
deze publicaties geleld tot beperking
van het roken.
Deze enquête ging uit van de Registra
tie van het Universitaire Kanker Cen
trum, dat sedert enige maanden in het
Wilhelminagasthuis is ondergebracht en
dat alle patiënten met kanker of aan
verwante ziekten, behandeld door de
poliklinieken of klinieken van het W.G.
en B.G., registreert.
Het behoeft geen betoog, dat in de
gezamenlijke strijd tegen de kanker, de
registratie van kankergevallen een doel
treffend middel kan blijken te zijn, dat
daarmede tevens de „kankervrees",
waaraan èn gezonden én zieken nu meer
lijden dan met de werkelijkheid over
eenstemt, tot haar ware proporties zal
terugbrengen.
(Van onze Londense correspondent)
LONDEN, hedenmorgen.
De leider van de oppositie, Clement
Attlee, was de eerste spreker in het
gisteren voortgezette Lagerhuisdebat
over de conferentie van Berlijn. Hij ver
klaarde, dat hl) niet teleurgesteld was
over de conferentie, omdat hij geen ver
wachtingen had gekoesterd. Met grote
tegenzin was hij tot de conclusie geko
men, dat Duitsland zijn bijdrage moest
leveren voor het versterken van de
Westerse positie. HU meende, dat een
derde wereldoorlog kon worden ver
meden, doch er was geen ontkomen aan
het ideologische conflict, dat vandaag
de wereld verdeeld houdt.
Vervolgens sprak Churchill, die be
gon met Attlee geluk te wensen met
een bondige, indrukwekkende" rede. Hij
achtte het natuurlijk, dat Eden gisteren
het woord teleurstelling had gebruikt
met betrekking tot de conferentie van
Berlijn, zulks omdat Eden zelf zich zo
intens had ingespannen op de confe
rentie. Hij zelf was evenwel van me
ning, dat er enige werkelijke vooruit
gang was geboekt. Persoonlijke betrek
kingen en wederzijds begrip waren te
Berlijn verbeterd en de conferentie had
de discussie van de moeilijke en deli
cate meningsverschillen tussen de beide
bartijen minder netelig en minder ge-
vaarlijk gemaakt. En één bijeenkomst,
lie onmogelijk had geleken, was nu
vastgesteld op 26 April te Geneve.
De grote teleurstelling te Berlijn was,
dat men er niet in geslaagd was Oosten
rijk te bevrijden. Doch niemand behoor-
dit te beschouwen als het laatste
woord. Hij hernieuwde een belofte, ge
daan aan Oostenrijk in het jaar 1942,
dat Oostenrijk een eervolle plaats zou
krijgen na de geallieerde overwinning
en hij nodigde „onze bondgenoten van
dat gevaarlijk ogenblik" uit, zich bij
Brittannië aan te sluiten in een poging
deze belofte alsnog te vervullen. Hij
deed een beroep op geduld en volhar
ding bij de pogingen tot het bereiken
van een blijvende vrede. Een koude oor
log, onderbroken door conferenties, was
te verkiezen boven de verschrikkingen
Van het enige alternatief.
Eén wijze, waarop nuttige betrek
kingen konden worden geschapen,
was via de handel. Hoe meer handel
tussen Oost en West, hoe groter de
kans dat de twee partijen zonder
ongemak samen konden leven. Hij
verklaarde hierbU niet te denken aan
handel in militaire goederen, doch hy
meende, dat een belangrijke vei min
dering van de handelsrestricties op
industriële producten en grondstoffen
nuttig zou zijn. De regering overwoog
hiertoe maatregelen en zou eventueel
voeling zoeken met Amerika aangaan
de dit punt. Hij dacht hierbij voor
lopig alleen aan Rusland en niet aan
China, althans niet voordat een vrede
was bereikt ten aanzien van Korea
en misschien zelfs op grotere schaal,
hierbij ongetwijfeld doelend op Indo-
China en Malakka.
Over Duitsland zei Churchill dat het
biet behandeld behoorde te worden als
de paria van de Europese familie.
Neutralisatie van Duitsland was een ge
vaarlijk idee. Een land als Duitsland
kon niet worden verwezen naar een
Europees niemandsland als een soort
melaatse, altijd blootstaande aan het
gevaar van een Russische invasie. In
een dergelijk geval zou Duitsland of
lÜn eigen leger vormen, of op grotere
behaal het lot delen van Tsjechoslowa-
kije. Hij beschouwde Adenauer als een
van de grootste Duitsers sedert Bis
marck.
Ofschoon Churchill, in de geest wel
ke dit gehele hoogstaande Lagerhuis-
debat heeft gekenmerkt, zich onthield
van het uitbuiten van de binnen de La-
bourfractie heersende meningsverschil
len, kon hij niet nalaten met klem te
verzoeken dat de kwestie van de her
bewapening van Duitsland niet zou wor
den misbruikt voor politieke doeleinden.
Hij besloot met te zeggen dat de de
fensieve paraatheid op peil gehouden
moest worden, doch dat tegelijkertijd
gestreefd moest worden naar betere ver
standhoudingen met Rusland. Men moest
bruggen bouwen, niet barrières opwer
pen. „Wij behoeven ons", aldus de pre
mier, ,niet te laten afschrikken door de
gedachte dat wij proberen van twee
wallen te eten. Ja slechts door van twee
wallen te eten, wordt de kans gescha
pen, dat er althans iets bereikt kan
worden."
Harold Wilson, leidend Bevaniaan,
zette op gematigde wijze het standpunt
uiteen van wat Churchill tijdens zijn
rede noemde „de andersdenkenden van
Labour." Dit Bevaniaanse standpunt
komt in wezen hierop neer, dat de Be-
vanianen de vage resolutie van het par
tijcongres te Morecambe in October van
het vorig jaar verkiezen boven de met
veel zorg en veel tegenzin uitgewerkte
zienswijze van de orthodoxe fractielei
ding en van het nationaal hoofdbestuur
van Labour. De Times voorspelt dien
aangaande hedenochtend in een somber
hoofdartikel dat de Bevangroep inder
daad zal proberen op systematische
wijze politieke munt te slaan uit de
Duitse kwestie.
Anthony Eden besloot wat hij terecht
noemde „een debat van zeer opmerke
lijke kwaliteit." Hij sprak zijn vertrou
wen uit in de huidige Duitse regering
en haar oprechte democratische gezind
heid. Hij besloot met te zeggen dat Brit
tannië door zijn keuze, dat wil zeg
gen de herbewapening van West-Duits-
land, wellicht een hernieuwd Duitsland
zou helpen een constructieve rol te spe
len in Europa en sommige dingen van
het verleden goed te maken, en ten
slotte een werkelijke bijdrage te leve
ren voor het bereiken van de vrede.
Het conflict tussen de Amerikaanse
minister voor het leger, Stevens, en se
nator McCarthy is niet zo volledig tot
ieders tevredenheid bijgelegd, als het
communiqué wilde doen geloven, dat
Woensdag werd uitgegeven nadat de
minister en de senator hun onenigheid
hadden besproken. Minister Stevens
was gisteren nogal verstoord, omdat
men het communiqué had uitgelegd als
een capitulatie voor de eisen van Mc
Carthy. In feite heeft de senator er in
toegestemd, aldus Stevens, om te garan
deren, dat officieren met onderschei
ding zullen worden behandeld door zUn
subcommissie.
Na langdurige besprekingen op het
Witte Huis heeft minister Stevens gis
teren officieel verklaard, dat hij „nim
mer zal toestaan, dat personeel van het
leger zal worden misbruikt onder wel
ke omstandigheden ook, met inbegrip
van verhoren door commissies." Presi
dent Eisenhower heeft zich volledig
achter de verklaring van Stevens ge
steld. Tevoren hadden leden van de
subcommissie van McCarthy bekendge
maakt, dat de pogingen om overeen
stemming te bereiken tussen de minis
ter en de senator, mislukt waren. Se
nator McCarthy heeft Stevens' verkla
ring een „volkomen valse beschuldiging"
genoemd.
Minister Stevens was verbolgen
over het feit, dat men Woensdag in
het communiqué geen melding had
gemaakt van het feit. dat McCarthy
toegezegd had de officieren van het
leger met onderscheiding te zullen
behandelen. Stevens meende, dat het
besluit om het verhoor van officieren
dat gisteren plaats zou vinden, af te
gelasten voldoende duidelijk liet uit
komen, dat hij helemaal niet voor de
commissie was gezwicht. Ondanks het
feit, dat het communiqué verkeerd
was geïnterpreteerd, wenste Stevens
zich echter aan de afspraak te houden
die hij met de leden van de commissie
had gemaakt, om niets te publiceren
van wat er tijdens de geheime bespre
kingen van Woensdag was besloten.
Gisteren heeft de minister opnieuw
gepoogd om tot overeenstemming te
komen met McCarthy, maar deze wei
gerde het woord „misbruiken" van of
ficieren te gebruiken, omdat dit z.i. een
veroordeling inhield. De minister schijnt
gedreigd te hebben om af te zullen tre
den, als Eisenhower hem niet officieel
zou steunen. Later kreeg hij van de
President toestemming om officieel te
verklaren, dat deze het met hem eens
was. De minister zelf heeft echter ver
klaard, dat hij in het geheel niet met
aftreden gedreigd heeft. (Reuter-AP)
Begin Maart zal met het s.s. „Baarn"
een tentoonstelling van Nederlandse
beeldhouwkunst naar de Ned. Antillen
en Suriname worden gezonden, die in
opdracht van de Sticusa (Stichting voor
culturele samenwerking) is samenge
steld uit rijksverzamelingen en privé-
werk van beeldhouwers, en tot in Juli
achtereenvolgens in Paramaribo en op
Curacao te zien zal zijn.
Daar transport van grote beelden te
kostbaar en te gevaarlijk zou zijn, is
de collectie beperkt tot 44 stuks, kleine
plastiek, 32 penningen un net bijzonder
uitgezocht door de beeldhouwer G.
Brinkgreve) en 25 foto's.
Als keuzecommissie heeft gefungeerd
de keuzecommissie van de kring van
beeldhouwers (prof. V. P. S. Esser, Ma-
ri Andriessen, W. Couzijn, J- G. Wert-
heim, Hildo Krop) in samenwerking
met de heren G. Brinkgreve en dr.
Heiligers (conservator van museum
Boymans).
Volgens de Petroleum Press Service
heeft de Sovjet-Unie verleden jaar bijna
2 millioen ton olie haar de Westelijke
wereld verscheept en daarmede handel
overgenomen, waarin voorheen voorzien
werd door Engelse en Amerikaanse olie
maatschappijen. Bijna de helft van de
olie, welke de Sovjet-Unie verleden jaar
verscheepte, ging naar twee landen, Fin
land en Italië. Verwacht wordt, aldus
het overzicht, dat de olieverschepingen
van de Sovjet-Unie dit jaar 4 millioen
ton groot zullen zijn.
Vervolg
Neen, moeder Soubirous kan
zich niet lang meer verzetten
tegen het verlangen van haar
dochter. Er komen een paar
voorname dames en die zeg
gen: „Je moet Bernadette
naar de grot laten gaan, vrouw
Soubirous. Je mag haar niet
langer tegenhouden."
„Goed", beslist moeder Sou
birous eindelijk, „maar dan ga
ik zelf mee."
Vier dagen na de tweede
verschijning bevindt Berna
dette zich weer bij de grot. En
opnieuw aanschouwt ze de'
schone Vrouwe. Moeder Sou
birous ziet, net als de andere
toeschouwers, niets van de ver
schijning. Maar als ze het ge
luk en de verrukking ziet, die
van Bernadette uitstralen,
roept zij uit: „Droom ik of
waeak ik? Ik herken mijn
eigen dochter niet meer."
Nu is moeder Soubirous tot
andere gedachten gekomen.
Van haar mag Bernadette naar
de grot gaan, zo vaak-de lieve
Vrouw haar maar roept.
Doch de politieautoriteiten
van de stad denken er anders
over. Die geloven helemaal
niet aan dergelijke verschijnin
gen. En zij vinden, dat het
daar bij die grot van Massa-
bielle een beetje te druk wordt.
Daar gaan mensen heen, die
in de verschijningen geloven.
Zeker. Maar er komen ook an
deren, die er de spot mee drij
ven. Dat geeft onrust in ons
vreedzame Lourdes, vindt de
burgemeester. En daarom moet
Bernadette bij een van die hoge
heren in de spreekkamer ko
men. „Dat zal ik wel even
in orde maken met dat meis
je", heeft hij tegen de burge
meester gezegd. Zo gauw Ber
nadette bedeesd en zwijgzaam
in zijn kamer staat, begint hij
uit de hoogte tegen haar te
spreken. Die drukte daar bij
de grot moet nu maar eens af
gelopen zijn. Het is toch maar
niets anders dan verbeelding
van Bernadette, zegt hij. Hij
praat nog een hele tijd door.
En dan zegt hij wat vriendelij
ker: „Je hebt me dus goed be
grepen, hè Bernadette; jij gaat
Deze maand is het 75 jaar ge
leden dat het Franse volkslied
de „Marseillaise", dat Napoleon
bij iedere aanval liet spelen,
werd erkend als het volkslied
van de Franse Republiek. Dit
lied werd gecomponeerd en ge
dicht door een jong officier,
Rouget de l'Isle, die het in één
nacht schreef en wel in 1792
ter gelegenheid van de oorlogs
verklaring „aan de koning van
Hongarije en Bohemen". Hij be
vond zich toen in Straatsburg
in het huis van de burgemees
ter. Dit huis, dat niet meer be
staat, is ook op nog andere
wijze beroemd, namelijk door
het feit dat hier Pater de Fou-
cauld werd geboren, missionaris
en onderzoeker, die in de Sa
hara vermoord is.
Rouget de l'Isle noemde zijn
lied „Krijgslied voor het Rijn-
leger". De bekende beginregel
is „Allons, enfants de la patria".
Het was een machtige en spon
tane uiting van vaderlandslief
de. In Parijs kende men het nog
niet, toen de Marseillaanse vrij
willigers de hoofdstad binnen
marcheerden op 30 Juli 1792 op
de klanken van deze marsch. 28
■September werd bevolen dat
een nationaal feest gevierd
moest worden vanwege het suc
ces van de Franse legers in
Savoie en tevens bepaald dat
bij deze plechtige gelegenheid
de „Hymne van de Marseilla-
nen" gezongen zou worden.
Het was echter nog niet de
officiële inwijding, die kwam
pas in Februari 1879, dus 75
jaar geleden.
Rouget de l'Isle kreeg een
jaargeld van vijftien francs. 14
Juli 1915, midden in de oorlog,
werd zijn stoffelijk overschot
naar het Pantheon te Parijs
overgebracht; op het ogenblik
dat de kist in de grafkelder
werd neergelaten, speelde de
muziek het lied, dat eeuwig
met zijn naam verbonden zal
blijven.
nietmeer naar de grot van
Massabielie. Beloof je me dat?"
Even blijft het stil in de ka
mer. Die deftige meneer is
overtuigd, dat hij dat meisje
onder zijn invloed gebracht
heeft. Doch tot zijn grote ver
bazing hoort hij even later dui
delijk haar stem door de ka
mer klinken: „Dat kan ik u
niet beloven, meneer."
En of hij en andere heren
nu zelfs met gevangenis
straf dreigen, Bernadette kan
niet beloven, niet meer naar
de grot te gaan. Want een
stem, sterker dan die van de
mensen, roept haar, dwingt
haar telkens opnieuw naar de
wonderlijke plek te komen.
En de politie kan er niets
aan doen. Want steeds meer
mensen volgen Bernadette en
wonen de verschijningen bij.
En overal klinkt de vraag:
„Hoe is de naam van die
schone dame?"
Het rijdende narrenschip „Blauwe Schuit"
Het hoogtepunt van Carnaval
vastenavondviering) te Bergen
op Zoom vormt het rondgaan
van de „Blauwe Schuyte". Een
scheepswagen of narrenschip
ging reeds in de middel
eeuwen omstreeks vasten
avond door deze stad en met
ere h-eeft men deze gewoon
te hersteld. Het is een grote
praalwagen in de vorm van
een blauw geschilderd schip
dat rijdt en dat is op zich al
iets geks.
Vijfhonderd jaar geleden gin
gen de gilden (jullie weten,
dat dit ambachtsverenigingen
zijn) over tot het uitrusten van
zo'n rijdend schip, ook wel
speelwagen genaamd. De be-
manning in allerlei kleder
drachten gestoken, dreef de
spot met de fouten van de gil
den en andere standen, vooral
de adel. Blauw is de kleur van
de oprechtheid, de trouw, maar
kan ook het teken zijn van
het omgekeerde. Blauw bete
kent dus bij deze grappenma
kers: „We houden je voor de
gek", „je moet ons niet ernstig
nemen."
De kapitein van de oudst
bekende „Blauwe Schuit", die
in 1413 optreedt, heet „Heer
van Keyenborg", d.w.z. heer
van het land der dwazen. Wij
zeggen „Prins Carnaval." Tot
zijn gevolg behoren een hoofd-
nar en twee bij narren en tot
het verdere gezelschap behoren
verschillende levende en ver
beelde dierenfiguren, die de
euvelen van deze tijd en feite
lijk van alle tijden aanduiden
en waarmee de mens pich be
lachelijk maakt: Apen met
spiegels als symbolen van de
ij delheid. Een ezel duidt op
domheid. Kikkers wijzen op
opscheppers. De eend, die zyn
snater niet kan houden, ver
beeldt de kletskous. De kat
verschijnt als teken van dief
achtigheid. De beer als sym
bool van hen, die alles onder
steboven lopen, zonder er ver
der bij na te denken. (Van
zulk soort lieden zijn er tegen
woordig ook genoeg!).
De tegenwoordige Blauwe Schuit" in de carnavalsoptocht
Wij hebben vorige week een
en ander medegedeeld over de
film „De Wereldzee", die het
geheimzinnige leven in de diep
te der Oceanen uitbeeldt. Daar
komen ook inktvissen in voor.
Een inktvis is een weekdier; ze
komen voor in de Middel-
landse Zee en in de Atlanti
sche Oceaan. Inktvissen dragen
de naam van koppotigen, om
dat aan de kop bij inktvissen
acht (of meer) armen of ten
takels bevestigd zijn die als
grijparmen dienst doen. Elk
van deze armen is met rijen
zuignapjes bezet. Daaraan zuigt
de inktvis zich aan zijn prooi
vast. De armen of tentakels
staan rondom de mondopening.
Inktvissen kunnen geweldig
groot worden, soms meters lang,
maar er zijn ook erg kleine. In
het darmkanaal zit een inkt-
klier, welke bruin-zwarte (se
pia) vloeistof voortbrengt, die
bij dreigend gevaar wordt uit
gestoten en het omringende wa
ter ondoorzichtig maakt. On
dertussen zwemt de inktvis ach
teruit en maakt dat hij weg
komt! Ze zwemmen met behulp
van golvende vinplooien. Ook
kunnen de inktvissen het water
uit de kieuwholte met zoveel
kracht door een korte buis naar
buiten stoten, dat zij met een
schok achteruit schieten, de
vangarmen voor de kop ge
bundeld.
De Octopus is een achtarmig
dier, hetgeen hem doet ver
schillen van de inktvissen, daar
deze behalve de acht armen
van gelijke lengte, die de Oc
topus heeft, bovendien ook nog
voorzien zijn van twee voelho
rens, die tweemaal zo lang zijn
als de andere, en een verschil
lende vorm hebben. Evenals de
andere armen, ontspringen zij
aan de kop, maar over bijna
hun gehele lengte zijn zij glad.
Op een korte afstand van het
meest verwijderde gedeelte van
de kop zijn zy gewapend met
een paar zuig-schuifjes, maar
deze schijnen voor geen ander
doel gebruikt te worden, dan
dat van voelhorens.
De Octopus is niet voorzien
van deze organen, en verschilt
ook van de inktvis in andere
belangrijke zaken.
In 1769 had James Watt het
alleenrecht op een stoomma
chine. In het eerst werd ze al
leen gebruikt om water uit de
mijnen te pompen. In 1785
werd er een geplaatst in een
katoenfabriek. Ze kwam
slechts zeer langzaam in ge
bruik wegens de tegenwerking
van de handarbeiders.
(Mariaverhaal door
Bonita Solari)
Zeven maal zong de klok zijn
mooie toon door de stille hoeve.
Zeven uur was het in de
morgen.
Alexandra het dochtertje van
de Grootvorst vouwde haar
handjes en bad het Angelus.
Het was net of de stralende
sterren die door het raam naar
binnen keken, vriendelijk tegen
haar knikten.
De yskoude Noordenwind
gierde om de eenzame hoeve
en joeg de sneeuw, die de hele
nacht gevallen was, tot grote ho
pen op.
Warm glansde het kaarslicht
bij het Kruisbeeld en het beeld
van Onze Lieve Vrouw.
Alexandra's verzorgster
maakte haar klaar voor het ont
bijt. Toen ging ze met haar gou
vernante naar de grote diepe
keuken.
Zo noemde de Grootvorst het
diepe vertrek met de balken
zoldering en de donkerbruine
lage gebeeldhouwde leuke ta
fel en stoeltjes met de warm
getinte kussens bij de diepe
schouw. Op het vuur bakte en
braadde de dienares, en bracht
dan de dampende schalen op
tafel.
De warrfie schijn van het
vlammenvuur danste grillig
over de balken zoldering.
De steppenwind bulderde door
de diepe schouw. De klok met
de zware ketting die je op moest
trekken zong een zacht wijsje
door de diepe keuken. Het pas
te alles in het wonderlijke
mooie dromenwereldje van
Alexandra.
Buiten was het nog nacht.
Een witte wereld met een
eeuwig donkere nacht daarbo
ven vol stralende sterren.
Het was net alsof het geen
dag werd, maar alsof de nacht
voortdroomde in de dag die vol
schoonheid was en romantiek
en mooie warme kleuren en
wonderlijke, zachte klanken.
Met de arreslee werd Alexan
dra naar school gebracht.
Ting ting ting ting klonken
de belletjes.
In razende galop vlogen de
paarden door de donkere nacht.
Wild danste het licht van de
staande lampen voorop over de
sneeuw.
Boven hen waren de stralen
de sterren.
Zo reden ze lange tijd door
de steppennacht. Boven op de
bergvlakte stond een eenzame
figuur bij een Lappenslee ge
bogen in het maanlicht alsof hij
bad.
Zijn schaduw viel over de
ijsvlakte. Alexandra keek er
naar.
Bij de Kloosterschool, waar
Alexandra 's morgens les had,
was alles plotseling vol leven
en bedrijvigheid.
Blije meisjesstemmen klonken
hoog op in de stilte van de step
pennacht.
Daartussen klonk het getin
kel van sledebellen. Een don
kere dromerige figuur met een
brandende lantaarn in zijn
hand liep in gedachten als me
diterend door de sneeuw.
Het was Fater Sergius.
Het klooster en de school wa
ren lage donkere houten gebou
wen met ronde torentjes.
Een geheel apart en fantas
tisch filmpje uit „Make Mine
Music" is een muzikaal gete
kende verbeelding, gespeeld
door het Benny Goodman-or-
kest. De muziekinstrumenten
dansen en springen in het rond.
Dit is een leuk onderwerp om
zelf ook eens je fantasie te la
ten gaan en iets dergelijks te
tekenen (met andere instru
menten bijvoorbeeld). Maak
eens iets leuks, zo in de geest
van bijgevoegde tekening var
Walt Disney.
Het huis van George Bernard Shaw
te Ayot St. Lawrence, dat de schrijver
bij zijn overlijden in 1950 aan het Brit
se volk vermaakte, zal „wegens finan
ciële omstandigheden" ongemeubileerd
worden verhuurd, aldus heeft de orga
nisatie voor instandhouding van histo
rische gebouwen in Engeland bekendge'
maakt.
Een jaar na Shaws dood werd een
intekening geopend met het doel 250.000
gld. bijeen te brengen om het huis te
onderhouden, doch in totaal is minder
dan 50.000 gld. ingezameld.
De organisatie gelooft, dat het „nogal
moeilijk" zal zijn om een huurder voor
het huis te vinden.
(Van onze correspondent)
Nadat er in en buiten de gemeente
raad reeds vele malen op aangedrongen
is. zal nu eindelijk de historische
stoep van de studenten-sociëteit Miner
va, aan de Breestraat te Leiden, gaan
verdwijnen. Uit overwegingen van ver
keersveiligheid, is het niet verantwoord
dit overigens voor Leiden zeer karakte
ristieke obstakel nog langer te hand
haven. B. en W. hebben de gemeente
raad thans voorgesteld een bedrag van
f 7500 beschikbaar te stellen, als aan
deel in de 10.000 gulden, die nodig zijn
om de stoep af te breken en in het
gebouw enige voorzieningen te treffen
in verband met het afbreken van beide
trappen, die toegang geven tot de socië
teit. Het resterende bedrag wordt door
het sociëteitsbestuur gevoteerd.
De Leidse studenten zullen het be
sluit, dat de gemeenteraad a.s. Maan
dag nemen zal er bestaat geen twij
fel over het al of niet aannemen hier
van betreuren. De stoep is voor vele
studenten-generaties een unieke gele
genheid geweest om buiten aan de
Breestraat een glaasje bier te drinken
en door enige luidruchtigheid de aan
dacht van het publiek tot zich te trek
ken. Bovendien leende de stoep zich
uitstekend voor officiële ontvangsten, zo
als van Churchill. Jan Smuts en leden
van het Koninklijk Huis. Ongetwijfeld
verliest de sociëteit iets van haar ca
chet. Maar het is een noodzakelijk offer
in het belang van de verkeersveilig
heid. Zo zullen de studenten hoezeer
ze de afbraak ook betreuren het
komende besluit van de gemeenteraad
ongetwijfeld accepteren.
Het bestuur van de Economische Af
deling van het Thijmgenootschap is
thans als volgt samengesteld: prof. dr.
J. L. Mey te Groningen (Voorzitter); dr.
Ant. M. F. Smulders te Scheveningen
(Secretaris); prof. dr. G. W. Groeneveld
te Nijmegen (Penningmeester); dr. J. F.
G. M. de Meijer te Amsterdam en A. C.
J, Rottier, econ. drs te Heerlen (Leden).
De inzendingen van proza, gedichten
of toneelstukken voor de litéraire Reina
Prinsen Geerligs-jeugdprijs (ad f 200)
worden voor 1 Augustus a.s. ingewacht
bij de secretaresse der jury, mevr. Helïa
S. van LelyveldHaasse, Milletstraat
56 I, Amsterdam. De jury bestaat uit
Anna Blaman, Antoon Coolen, Hella
Haasse. Adriagn Morrien en Adriaan van
der Veen.
Minister Staf heeft Donderdag in Fort
Bragg de Amerikaanse 82ste Airborne
divisie dank gezegd voor haar aandeel
in de bevrijding van Nederland.
Terwijl een militaire kapel speelde,
schudde minister Staf oudstrijders, die
aan de bevrijding van Nederland heb
ben deelgencmen, de handen.
Minister Staf zei: „De bevolking van
myn land zal nimmer vergeten, dat de
ze mannen uit de hemel neerdaalden
om ons te helpen onze gemeenschappe
lijke vijand te verdrijven."
Verder gaf hij uiting aan de dank
van de Nederlandse bevolking voor een
geschenk van 12.000 dollar van leden
van de 82ste Airborne divisie aan de
slachtoffers van de Nederlandse over
stromingsramp.
Ter voorziening in de vacature, ont
staan door het overlijden van jhr. mr.
W. L. Schorer te Rotterdam, is ir. F. W.
C. Blom te Voorschoten benoemd ver
klaard, als lid van de Provinciale Staten
van Zuid-Holland.
