DE ENGEL VAN
SAN FRANCISCO
Chrfarine4
Hoofddader vrijgesproken,
medeplichtige gestraft
Opa Schram
Eeuwige Stad
met metgezel naar de
vertrokken
Brand in Groothandelsgebouw
velde brengen van Duitse
troepen zeer urgent
DE WITTE RAAT
Zaak-Fonteijn voor
de Hoge Raad
KRUISWOORDRAADSEL
Tienduizenden guldens schade
voor sporthandel
„Oorlog" in Eerste
Kamer
Wegvervoer primair
aan particulieren
Overlevenden van
vissersboot ontdekt
c cCe Flo-crrryvctsrv
WOENSDAG 24 MAART 1954
PAGINA 5
In het voetspoor van
Bertus Aafjes
door CLARENCE B. KELLAND
4 doen méér dan één!
De werking van 4 geneesmiddelen
'in één tablet verenigd is krachtiger
en weldadiger dan van eik middel
afzonderlijk. Chefarine „4" helpt ook
bij hevige pijn en griep, wanneer
andere middelen falen.
Wetsartikelen verkeerd
toegepast?
Hr. Ms. „Piet Hein" naar
Nieuw-Guinea
Oplossing kruiswoord
raadsel van Dinsdag
Pietro bestaat niet in
Amsterdam
Op hoorn groeit geen haar!
Pater Ziggiotti in ons
land gearriveerd
thuis
chocolade:
op reis - overal.
De malversaties te Den Helder
Opschudding in Japan
Nog meer slachtoffers
van waterstofbom?
Financiële kwesties met
Indonesië geregeld
KM uur: het vertrek van de „stoere Hollandse opa's" vanaf het Gemeentehuis
te Driebergen. Links Opa Schram, rechts Johan V/ilmsen, dié afkomstig is uit
Asten (Noord-Brabant)
(Van onze verslaggever)
Voor het gemeentehuis in Driebergen
troffen elkaar gistermorgen twee krasse
heren, A. V. C. Schram (67) beter be
kend als „Opa Schram" en J. Wilm-
sen (71). Beiden waren gewapend met
een ferme wandelstok en om de arm
droegen zij een witte band, waarop in
rode letters stond geschreven: „Holland.
Rome v. v." U heeft wel begrepen dat
het hier gaat om twee volgelingen van
Bertus Aafjes, die op het punt stonden
hun „voetreis naar Rome" te beginnen
Omstuwd door hun kinderen en door
eer. groepje welwillende passanten ston
den ze een beetje zenuwachtig te zijn
Met een tippel van omstreeks 3300 km
*oor de boeg zei opa: „Wat ik jammer
*'nd is dat ik nu van het jaar voor het
*erst de vierdaagse zal moeten missen.
Het zou," zo voegde hij er aan toe, „dc
dertiende keer geweest zijn. De mensen
zullen wel zeggen waar is opa nou?" De
lieer Wilmsen niet zo doorkneed in
de wandelsport als zijn tochtgenoot
wuifde aile muizenissen echter weg.
„Volgend jaar is er weer een Vierdaag
se", zei hij. En dat kon opa hem niet af
strijden.
Het was alles bij elkaar een touchant
tafreeltje in de prille lentezon voor het
Driebergse raadhuis. De heer Wilmsen
liet ons niet zonder fierheid het stem
peltje zien, dat men op het gemeentehuis
in zyn blauwe cahier had gezet. „Als ik
terugkom", zei hij, „zullen er nog wel
meer in staan. Want we vragen er in
elke plaats waar we doorheen trekken
een".
De bagage, van summiere omvang ove-
mevrouw véle goede raadgevingen. En
beiden waren vervuld van spontaan me
d eleven.
Precies om negen uur tikte iemand
opa op die schouder en zei: „Het is
tijd". Haastiglijk en ietwat nerveus-
chaotisch namen de heren afscheid
van de familie en van iedereen, die
maar in de buurt was. De heer Wilm
sen trok het wagentje mee en de tochi
r.aar de Eeuwige Stad was begonnen.
Maar nauwelijks vijftig meter verder
werd hij alweer onderbroken, want
toen glipten opa en zijn tochtgenoot
een koffiehuis binnen. ,,We gaan alles
kalm aan doen", zeiden ze tot elkaar.
„We beginnen met een kopje koffie".
En in het café kwam mevr, Deuss de
heren dan nog eens op het hart druk
ken dat zij vooral iedere avond- hun voe
ten zouden spoelen, maar dat zij ze niet
te lang in het water moesten houden.
Toen vertelde opa dat hij gisteren nog
een speciale tube met zalf uit Terneu-
zen had! gestuurd gekregen van een mee
levende landgenoot diealles in de krant
had gelezen. En nogmaals stelden ze
vast dat ze het kalm aan zoudien doen.
„35 kilometer per dag", zei opa. „Als
het mooi weer is misschien een enkele
keer veertig". En vandaag gaan we niet
verder dan tot Wageningen".
De heer Wilmsen legde uit dat ze zo
veel mogelijk in kloosters en pastorieën
zouden slapen en dat ze de route wel
degelijk nauwkeurig hadden uitgestip
peld niettegenstaande het feit dat alle
wegen naar Rome leiden. En opa con
stateerde met voldoening dat hij maar
een vrolijke makker had en dat hij die
juist moest hebben. Maar toen was het
kopje koffie op. En nu vertrokken de
voetreizigers toch defintief, nagestaard
en nagewuifd door hartelijk gestemde
landgenoten. „Holland—Rome y. y
(bért. uit het Amerikaans
door H. DE GRAAFF)
46
„Ik zou een ruwe schatting kunnen
wagen
„Waar komen de verschillende soor
ten edelstenen vandaan?" vroeg ze.
„O, uit diverse delen van de wereld.
Zuid-Afrika, Brazilië, Azië."
„Komen ze ook wel eens van dezelf
de plaats? Ik bedoel uit dezelfde mijn'"
„Ja, daar moet ik weer het antwoord
op schuldig blijven, juffrouw Villard. Ik
heb daar nooit over nagedacht, laat
staan enige studie van gemaakt. Ik zie
niet in waarom niet. Ik vreës dat u niet
veel wijzer van mij zult worden."
„O, maar ik vind het erg voorkomend
van u" zei Anneke, „en welbedankt dat
u ons een paar minuten van uw kost
bare tijd hebt willen afstaan." Ze lachte
opgeruimd. „Als mijn schip met geld
binnenkomt, mijnheer Tucker, dan kom
ik terug om kettingen en armbanden en
oorknoppen bij ponden tegelijk te ko
pen. Ik beloof het u."
„Dan hoop ik dat dat schip gauw
komt," zei Tucker, en hij bracht hen tot
aan de deur.
„Waarom wilde je dat allemaal we
ten?" vroeg Conchita. „Wat kunnen jou
die dingen schelen? Als je mij een dia
mant geeft, zal ik heus niet vragen hoe
hij ontstaan is of waar hij vandaan
komt."
„Ik ben nu eenmaal nieuwsgierig van
aard," zei Anneke lachend.
Zij gebruikten tezamen de lunch,
waarna Anneke naar huis gereden werd,
en Conchita en Brownlee samen ergens
anders heen gingen.
Mijnheer Tucker was haar beter van
dienst geweest dan hij zelf gedacht had.
Juist zijn onwetendheid betekende voor
Anneke een waardevolle inlichting. On
getwijfeld was hij de bekwaamste des
kundige op het gebied van juwelen
langs de westkust. Hij was een ware
kenner van edelstenen. Maar voor de
rest wist hij even weinig van het on
derwerp als zij.
Hij had zelfs practisch geen verstand
van ongeslepen stenen. Afgezien van de
handelswaarde van diamanten en sma
ragden, kon hij geen enkele inlichting
van waarde verschaffen. En tegelijk was
hij de beste expert van heel de stad. An
neke wist zodoende dat niemand in heel
San Francisco verstand had van juwe
len, de plaatsen waar ze gevonden wer
den, en de wijze waarop de vindplaa*
sen ontgonnen moesten worden.
Maar als de beste expert zo bitter
weinig wist, waaruit kon dan de kennis
van de leek bestaan? Wat wisten Ralston
en Harpending van edelstenen af? En ze
hadden niemand waar ze naar toe kon
den gaan om hun licht op te steken
Daar had je nu een stelletje koppige za
kenlui, verblind door hun schitterende
verwachtingen, gereed om grote som
men gelds te investeren, en bereid het
publiek mee te slepen in hun experi
ment en zonder de minste kennis van
het artikel waarin zij op het punt ston
den hun geld en dat van anderen te ste
ken. Een zak met kleurige steentjes was
genoeg geweest om hun hoofd op hol
te brengen.
Ik zou het zelf nooit zo aanpakken,
dacht Anneke. Ze slikken alles voor
zoete koek. Dat is de beste manier om
moeilijkheden op je hals te halen.
HOOFDSTUK 18
In die dagen, toen er nog geen me
chanische toestellen bestonden die de
mensen bedolven onder een stortvloed
van amusement, waren gebeurtenissen,
waar een kind tegenwoordig zijn neus
voor zou ophalen, dikwijls hele evene
menten. Men maakte plezier, in plaats
van het moeiteloos te verkrijgen door
simpelweg aan een knop te draaien. Zo
doende bloeide het amateurtoneel
men hield picnics, gaf gecostumeerde
bals, verzon allerlei aanleidingen voor
feestjes. Als een bekend persoon een
lezing hield, dan betekende dat een sen
satie; en wanneer een beroemdheid als
Rose Celeste liet aankondigen dat zij
het schier ongelooflijke zou presteren
door over een gespannen koord te wan
delen, dan was dat een schouwspel dat
geen mens wilde missen. Dit was thans
het geval. Dagen tevoren waren alle ta
feltjes in Cliff House al besproken, en
het gerucht deed de ronde dat de be
faamde artiste niet alleen over een
koord boven de golven zou balanceren,
maar dat zij zelfs allerlei kunststukjes
tussen hemel en aarde zou uitvoeren.
Het sprak vanzelf dat de jeugd, die in
zulke dingen nu eenmaal ondernemen
der is dan de oudere generatie, zich
van de beste plaatsen verzekerd had om
het wonderlijke schouwspel gade te
slaan. De jongelui maakten er een waar
feest van, en een stroom van rijtuigen
bewoog zich naar het hotel, waar op
het terras geluncht werd onder vrolijk
gebabbel.
Juan Parnell begeleidde Anneke Vil
lard. Ze had hem niet meer gesproken
sinds de avond waarop hij haar verrast
had met zijn ongewone liefdesverkla
ring. Hij was op reis geweest voor zijn
patroon, en er waren geen ruikers of
briefjes van hem gekomen.
Ook na zijn terugkeer in de stad had
hij haar niet opgezocht, voordat hij haar
een uitnodiging zond om met hem mee
te gaan naar het evenement bij Cliff
House. Al had Anneke paf gestaan van
zijn verklaring. en al was ze ervan
overtuigd dat het niet echt gemeend
was, toch kon ze niet goed zetten dat
hij haar zo'n poos, wat zij noemde „ver
waarloosd" had.
Zijn verklaring zat haar dwars, maar
niet zozeer om de verklaring zelf, als
wel door de manier waarop hij haar af
gelegd had. Hij had het min of meer
langs zijn neus weg gezegd, op een vol
komen onverwacht ogenblik, zonder
enige emotie, en bijna spottend. En
daarna was hij weggelopen op zijn ge
wone, achteloze manier, alsof hij niéts
bijzonders gezegd had.
Anneke vroeg zich af wat eigenlijk de
reactie moest zijn van een meisje bij
het weerzien met een man die haar zijn
liefde verklaard had en daarna kalm
was weggekuierd. Ze besloot te doen of
er niets gebeurd was. Maar één ding
deed ze wel ze besteedde extra veel
zorg aan haar toilet. Het resultaat was
bevredigend, zelfs voor haar veeleisend
oog. Ze was niet bijzonder ijdel, maar
toen ze in de spiegel keek, besefte ze
dat ze er verrukkelijk uitzag. Ze vroeg
zich geen ogenblik af waarom ze er
eigenlijk verrukkelijk uit moest zien in
de ogen van een man, op wie ze vastbe
sloten was niet verliefd te worden. Ze
wachtte zijn komst af met een tikje
spanning. Maar ze had kalm kunnen
blijven, want hij gedroeg zich even vrij
en los als anders.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
TEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN 85 CT
De Hoge Raad heeft gistermorgen
een begin gemaakt met de behandeling
van het beroep op cassatie dat de heer
A. H. F. Fonteijn heeft ingesteld tegen
het vonnis van het Haags gerechtshof
van 25 November, waarbij hij werd
veroordeeld tot twee maanden voor
waardelijke gevangenisstraf wegens
smaadschrift.
Fonteijn is in 1935 afgekeurd voor de
marinedienst wegens bronchiaal asthma.
Hij was het hiermee niet eens en heeft
sinds de dag van zijn ontslag geijverd
voor rehabilitatie, welke hem tot nu
toe niet is gegeven. Vorig jaar liet hij
een pamflet het licht zien waarin hij de
marine-artsen die hem hadden afge
keurd beschuldigde van valsheid in ge
schrifte omdat zij de keuringsrapporten
opzettelijk zouden hebben vervalst. Het
Haagse gerechtshof achtte deze beschul
diging niet gerechtvaardigd en veroor
deelde F.
Fonteijn diende bij de behandeling
van zijn beroep op cassatie een viertal
cassatiemiddelen in, gegrond op schen
ding en verkeerde toepassing van een
aantal wetsartikelen. In het eerste cas
satiemiddel wordt gesteld dat deze
schending is ontstaan doordat de procu
reur-generaal de getuigen van de heer
Fonteijn niet ter terechtzitting heeft op
geroepen. In het tweede cassatiemiddel
wordt het gerechtshof verweten dat het
proces-verbaal van de terechtzitting
niet is bijgehouden, zoals de wet dij
voorschrijft. Er worden in dit proces
verbaal, aldus het cassatiemiddel, woor
den vermeld die een onjuiste voorstel
ling van de zaak geven ten nadele van
de requirant. In het derde cassatiemid-
del wordt aangevoerd dat in het arrest
niet de bewijsgronden zijn vermeld
waarop het hof tot de uitspraak is ge
komen dat opzet en kennelijk doel over
tuigend bewezen zijn. In het vierde cas
satiemiddel ten slotte wordt aangevoerd
dat het hof heeft geoordeeld zonder een
onderzoek in te stellen naar het bewijs
materiaal dat tijdens het proces is ver
nietigd en zonder waarde te hechten
aan rapporten en conclusies van medi
sche deskundigen, zonder hem in gele
genheid te stellen voor het gerechtshof
zijn verweer, dat in het algemeen be
lang moest worden beschouwd, te kun
nen doen. De procureur-generaal zal 6
April conclusie nemen.
Het ligt in het voornemen Hr. Ms. torpe
doboot jager „Piet Hein" medio Augustus
van dit jaar te dirigeren naar Nieuw-Gui
nea ter aflossing te zijner tijd van Hr. Ms.
fregat „Van Kinsbergen".
HORIZONTAAL:
1. oppervl. maat; 3. naschrift; 5.
omroepvereniging; 7. onbehouwen; 9.
Eng. titel; 10. verbinding; 12. houding;
14. schrijfbehoefte; 16. vochtig, koud;
17. deel v. d. bijbel; 18. de oudere; 19.
einde; 23. kleur; 27. duur; 28. voorzet
sel; 30. bloemenkrans; 31. zuivelpro
duct; 33. bewoner v. N.-Afrika; 35.
dwarshout; 36. pers. vnw.
VERTICAAL:
1. tuinmansgerei; 2. slede; 3. rivier in
Italië; 4. niet brééd; 5. deel van een vis;
6. reeds; 7. de lezer heil; 8. meisjes
naam; 9. zangnoot; 11. klaar; 13. vr.
munt; 15. voorzetsel; 16. omroepvereni
ging; 19. heilige; 20. plakmiddel; 21.
rivier in Duitsland: 22. pers. vnw.; 24.
tijdmeter; 25. lof; 26. Romeinse rijk; 28.
eenh. v. kracht; 29. vr. munt; 32. berg
ruimte; 34. ons inziens (afk.).
HORIZONTAAL:
1. boer, 5. apen, 8. Tartaar, 9. eend,
11. rede, 13. sla, 14. der, 16. tot, 17.
Laren, 19. agaat, 20. kaars, 21. puber,
23. ont, 25. mol. 26. kim, 28. atol, 30.
sage, 31. kerkuil, 32. epos, 33. piet.
VERTICAAL:
1. bles, 2. Etna. 3. rad. 4. stoer, 5. aar,
6. pret, 7. niet, 10. elegant, 12. doornig,
14. datum, 15. rekel, 17. lap, 18. nar, 22.
bonkt, 23. oase, 24. toko, 26. kali, 27.
mest, 29. les, 30. sip.
Volgens een nieuwe verklaring in het
opzienbarende proces omtrent de dood
van Wilma Montesi zou eèn der be
trokkenen bij de zaak, Pietro Pierotti
genaamd, in Amsterdam wonen. Het
blijkt echter dat, hoewel er inderdaad
twee gebroeders Pierotti, Galiano en
Guido, hier woonachtig zijn, een Pietro
Pierotti althans te Amsterdam niet be
staat. De beide broers drijven een ijs-
salon aan de Beukenweg; zij deelctm ons
mee, dat zij reeds bezoek van de po
litie gehad hadden, daar er vermoeden
van smokkel zou bestaan, doch dat
deze verdenking ten aanzien van hen
op valse gronden bleek te berusten.
Advertentie
Het verhoornen van de hoofdhuid en
de daarmee gepaard gaande roos, is do
voorbode van haaruitval. Roos is een
wenk van Moeder Natuur, die waar*
schuwen wil: „Pas op het haar dat ik U
gegeven heb; Uw hoofdhuid verhoornt
en op hoorn groeit geen haar". U moet
Silvikrin gebruiken, de biologische
haarvoeding! Silvikrin bestrijdt en ver
helpt de verhoorning van de hoofdhuid.
Silvikrin brengt de haargroei weer op
gang en brengt uitkomst in vele ver
gevorderde gevallen van verhoorning
der hoofdhuid. Silvikrin bevat n.l. de
14 natuurlijke opbouwstoffen voor de
haargroei, zoals Tryptofaan, Tyrosine,
Cystine en de 11 overige uit de amino-
groep. De wetenschap heeft vastgesteld
en bevestigd, dat Silvikrin al deze op
bouwstoffen in de juiste verhouding
bevat
(Van onze correspondent)
Dinsdagmiddag is de generaal-over-
ste van de congregatie van de Paters
Salesianen, de hoogeerw. pater Renate
Ziggiotti, in Nederland gearriveerd voor
een bezoek aan de Nederlandse kloos
ters. Op feestelijke wijze is Don Renate
Ziggiotti Dinsdagnamiddag welkom ge
heten in het rectoraat der Paters Sale
sianen te Lauradorp in de gemeente
Ubach over Worms. Aan de grens van
het rectoraat werd de generaal-overste
afgehaald door de geestelijke en we
reldlijke autoriteiten, de schoolkinde
ren en verenigingen. Men trok naar de
rectoraatskerk, alwaar een kort Lof
werd gecelebreerd. Don Ziggiotti heeft
het oratorium van het klooster, dat
grondig waé gerestaureerd, opnieuw
heropend. Gelijk bekend wijden de pa
ters Salesianen van Lauradorp zich ook
aan de opvoeding van de jeugd. Het
plan bestaat in de buurt van het kloos
ter een nieuw internaat voor jongens
te bouwen, 's Avonds heeft de gene
raal-overste in de toneelzaal van het
oratorium een hartelijke hulde in ont
vangst kunnen nemen, welke hem werd
bereid door de jeugd en andere ver
enigingen van Lauradorp. Woensdag
namiddag zal Don Ziggiotti vertrek
ken naar het klooster van de paters
Salesianen te Rijswijk. Hierna zal hij
nog bezoeken de Salesiaanse huizen te
Leusden. Ugchelen, Assel en Twello.
Op 31 Maart zal de generaal-overste
per vliegtuig vanaf Schiphol naar En
geland vertrekken.
mogelijk ook heeft Ragnar op deze eilanden zijn piraten-schuilplaats. Na die vreemde
ontmoeting moeten we op alles voorbereid zijn."
De zeilen zijn nu ingehaald en even later liggen de schepen vrij wel stil langs d»
kust. De loopplanken worden uitgelegd en weldra staan de eerste mannen aan wal.
De nar rent zo snel zijn korte beentjes hem kunnen dragen over de plank en
grinnikt tevreden naar Erwin, die met grote, verlangende ogen zijn vader aanziet.
„Ik mag toch mee, Fadir?"
Hoewel het in Eric's bedoeling lag de jongens met een zware bewaking voor de
schepen achter te laten, kan hij moeilijk een weigerend antwoord geven. Erwin'»
ogen kijken zó vol verwachting, dat hij zegt: Kom mee, mijn zoon. Maar weet, dat
vele gevaren ons bedreigen." Haast onmerkbaar dwalen zijn ogen even langs de
rotsen. „Neemt uw helm en wapens!"
Als een der laatsten gaat Eric met zijn zoon aan wal. Onder de mannen heerst
een diepe stilte en zwaar hangt de kille, donkere sfeer over het onbekende eiland.
Met een onbewust gedempte stem geeft de Noorman zijn krijgers de laatste instruc
ties: dan zoeken zijn ogen langs de grauwe klippen en zij ontdekken een smal,
grillig slingerend pad, dat naar boven leidt. „Welnu, laat ons gaan,klinkt uiterlijk
kalm de stem van de Noorman.
14. Tussen de mannen door loopt de jonge prins opgewonden van de ene kant
van het dek naar de andere. „Zou de Witte Raaf hier ergens gevangen zitten, Fadir?"
Glimlachend ziet Eric naar het enthousiaste gezicht van zijn zoon. „Misschien.
Het is heel waarschijnlijk, dat Ragnar een van deze eilanden bedoeld heeft."
Langzaam koersenu de drie Drakars naar de sombere eilandengroep, die een
welhaast sinister beeld vormt, ondanks de stralende zon aan de strakblauwe hemel.
Talloze aalscholvers bedekken de hoge klippen en scheren laag over de zee en de
koninklijke vloot. Steeds dichter naderen zij nu en het gekrijs en geklapvnek der
stormvogels zwelt aan. Wanneer zij een tweetal lage, overzichtelijke eilandjes ge
passeerd zijn, geeft Eric bevel, met de nodige voorzichtigheid tussen de grote door
te laveren. Volmaakt, kalm staat de Noorman aan de reling. Zwijgend peilt hij de
diepte van het water en ziet hoe even later de hoge rotsen als sombere, donkere
wanden de kleine vloot insluiten. Zo dicht mogelijk varen zij langs de kust, tot
eensklaps Eric het dieplood uit het water haalt en beveelt: „Werpt de ankers. We
zullen trachten hier te landen." Onmiddellijk heerst er een wat opgewonden stem
ming onder de mannen. Vakkundig wendt Orm bet roer en voorzichtig koerst eerst
de voorste Drakar, airect gevolgd, door beide andere, nog dichter langs de lage voor
uitstekende rots. Tevreden slaat Eric de landing gade en spreekt dan met zijn
krijgers: „Maakt u gereed, mannen. Misschien vinden we hier de Witte Raaf, maar
(Vervolg van pag. 1)
Zowel om strategische redenen als
mede om de veel te hoge kosten die er
mede gemoeid zouden zjjn, meende hij,
dat de overgang van een vijf- naar een
drie-divisieplan niet ter sprake kon ko
men. Onlangs is gepubliceerd, dat de
NAVO kans zou zien, gesteld dat lan
dingen en brandstofvoorziening in orde
zijn, en de luchtvloot tot voldoende af
weer in staat is, een leger van 700.000
man in vijftien dagen van de Ver. Staten
naar Europa te brengen. Dat er spoedig
grote hulp kan worden geboden staat
wel vast.
De territoriale verdediging zag hij niet
als een factor om een oorlog te voor
komen en daar gaat het thans toch om.
Bovendien kan men met territoriale
troepen bij grootscheepse aanvallen op
het achterland ook niet veel beginnen.
Dan zijn toch weer divisies nodig om de
vijand behoorlijk te kunnen aanpakken.
Men kan zich dus maar het best ver
laten op de collectieve veiligheid van
d„ NATO.
Advertentie
(Van onze verslaggever)
Het Amsterdamse Gerechtshof heeft
gistermorgen de vrouw van de stoker bij
de Marine Inventarisdienst te Den Hel
der, B. wegens medeplichtigheid aan het
aannemen van steekpenningen van een
kolenleverancier door haar man, tot zes
maanden voorwaardelijke gevangenisstraf
veroordeeld. Zulks, hoewel haar man,
door hetzelfde gerechtshof van het mis
drijf, waaraan zij medeplichtig was, werd
vrijgesproken.
Het betreft hier de reeds bekende mal
versaties bij de kolenleveranties aan de
Marine te Den Helder. De stoker zelf is
wegens deze knoeierijen reeds door het
hof in hoger beroep veroordeeld. Hij
had n.l. gedurende lange tijd ontvangst
bewijzen afgetekend voor meer kolen
dan in feite afgeleverd werden. Bij deze
uitspraak sprak het hof hem echter van
het mede tenlastegelegde „aannemen
van giften als ambtenaar" vrij. Toen de
vrouw veertien dagen geleden in hoger
beroep wegens medeplichtigheid daar
aan terecht stond, concludeerde haar
verdediger tot vrijspraak, aangezien haai
man als hoofddader van hetzelfde delict
reeds door dit hof was vrijgesproken.
De president van het hof gaf toen reeds
uiting aan zijn mening, dat het hof vrij
was een andere beslissing te nemen,
aangezien het uit andere raadsheren was
samengesteld. Het hof in zijn geheel
heeft deze mening nu inderdaad beves
tigd.
Jhr. Ruys had echter juist tegen het
vijf-divisieplan nogal bedenkingen. Wij
hadden na drie jaar en na al het geld
dat er in gestopt is wat verder kunnen
zijn, meende hij. Hij vroeg de aandacht
voor iets wat hij als zeer urgent zag,
namelijk het te velde brengen van Duit
se troepen. Terwijl alle deskundigen
jarenlang verkondigd hebben dat deze
troepen onmisbaar zijn. gebeurt er nog
maar steeds niets, waarvoor hij Frankrijk
als schuldige aanwees. Als wij er zo niet
komen, dan maar langs een andere weg,
meende jhr. Ruys. De Amerikaanse en
Britse bezettingstroepen in Duitsland
zouden de Duitsers bij hun krijgsmacht
geïntegreerd moeten opnemen. De zaak
komt dan wel verder, als het maar een
maal plaatselijk op deze wijze wordt
aangepakt. Beter, wanneer de E.D.G.
door Frankrijk niet wordt aanvaard, dit
alternatief dan de permanente onveilig
heid die thans geheel Europa bedreigt
terwijl men in het Oosten alles doet om
tot samenbundeling van krachten te
komen. Jhr. Ruys had iets dergelijks
onlangs in de Frankfurter Allgemeine
Zeitung gelezen, maar daarbij zou de
bezetting afzonderlijke verdragen met
Bonn sluiten, om Duitse divisies in hun
bezettingszones te velde te brengen. Dit
zou dan echter niet geïntegreerd met de
geallieerde troepen geschieden. Hij
meende dat Frankrijk niets te zeggen
kon hebben wanneer het zo zou lopen.
Het land volgt immers zelf in zijn
Vreemdelingenlegioen deze methode.
De heer Reyers (CH) was vooral be
zorgd over het niet op peil zijn van
de wapenen van ons defensie-apparaat.
Komt hierin geen verbetering dan zou
den wij het kunnen beleven dat zich
naar evenredigheid gaat herhalen wat
wij ook in 1940 hebben meegemaakt;
dat wij met onvoldoende wapenen de
agressor té lijf zouden moeten gaan.
Hij vroeg de aandacht van de minister
voor de uitkeringen aan de leden van
de Gouvernementsmarine.
De heer Algra (AR) vond het vijfdi-
vjsiéplan logisch en efficiënt. Hij was
van mening dat het gerealiseerd dient
te worcten. Hij zag echter een gevaar
hierin dat wij al onze financiën zouden
vastpinnen op de divisies. De ontwikke
ling van de uiterst belangrijke lucht
macht zouden wij dan niet bij kunnen
bouclen. Hij vroeg de aandacht voor het
weerbaar maken van het geheie Neder-
lar.clie volk, met name de ieugd.
De heer Vixseboxse (CH) had alle
waardering voor de plannen van die mi
nister, die hij in Natoverband wilde
zien. Hij waarschuwde de critici van
deze minister (een partijgenoot van de
beer Vixseboxse) voor overdrijving. De
kosten van de defensie, die na 1954 wor
den geschat op 1350 millioen, kunnen wij
bij de huidige stand! van onze economie
we 1 opbrengen, zelfs wanneer zij wat
hoger mochten uitvallen.
Een derde CH-spreker was prof. Ger-
retson, die echter sterk in de contramine
was, zij het over een geheel andere
kwestie! n.l. de overeenkomst in het ver
drag van Parijs dat hij bij de behande
ling van het EDG-verdrag ai ter sprake
had gebracht. Hij noemde het een zware
verantwoordelijkheid voor de regering
dat zij dit verdrag heeft getekend, waar
in zij zich voor vijftig jaar heeft vast
gelegd terzake van de levering van man
schappen zonder, zoals België öleed, het
nodige voorbehoud te maken.
Prof. Molenaar (VVD) sloot zich aan
bij de opmerkingen die in de Tweede
Kamer over die begroting zijn gemaakt,
waar men minister Staf om een Defen
sienota had gevraagd. Hij had de indruk
dat het parlement voor een fait accom
pli is gesteld. Hij vond het een onaan
vaarebaar standpunt, dat de Eerste Ka
mer de begroting te beoordelen krijgt
voordat die Defensienota, waarin de mi
nister zijn beleid aanvaardbaar zal moe
ten maken is ingediend. De Memorie
van Antwoord is volgens prof. Molenaar
eer. ongelukkig stuk, vol onduiólelijk-
beden en tegenspraken.
Grote dikke rookwolken verduisterden gistermiddag de hemel boven het
Groothandelsgebouw te Rotterdam. Er was n.l. even na drie uur een felle
brand uitgebroken op een deel van de derde etage, waar de N.V. Wifra-Sport,
een groothandel in sportartikelen, gevestigd is. De brand, die zelfs velen van
buiten de stad naar Rotterdam gelokt had, is ten slotte slechts een kwestie
van enkele uren geweest. Niettemin wordt de schade in de tienduizenden
geschat.
De brandweer van het gebouw zelf
was direct in actie gekomen en spoot
tenslotte zoveel water in de comparti
menten, dat later, toen het ergste voorbij
was de laïige buitengaanderij op de der
de etage geheel blank stond en leegge-
hoosd moest worden. De Rotterdamse
brandweer was weinig minuten later
reeds verschenen met magyrusladders en
autospuiten en slangenwagens en met
behulp van rookmaskers had men ge
tracht binnen te dringen. Ver kwamen
de brandweerlieden echter niet, omdat
er geen vlammen te zien waren die de
weg wezen. Vermoedelijk was het voor
namelijk rubber en celluloid, dat vlam
had gevat en een verstikkende rook
verspreidde. Omstreeks vijf uur had men
wel de zekerheid, dat er voor uitbrei
ding niet gevreesd behoefde te worden.
Omtrent de oorzaak is weinig bekend.
Kantoorbedienden van de N.V. Wifra
meenden dat het kortsluiting zou kunnen
zijn. Een buis van de TL-verlichting
was onverwacht gaan flikkeren en een
ogenblik later kwam een verschrikte
jongeman uit het magazijn rennen, onder
het schreeuwen van: brand, brand.
Tijdens de brand bood de kolossale
binnenplaats met de acht boven elkaar
aan drie zijden gelegen en doorlopende
buitengaanderijen een fantastische aan
blik. Van alle in deze vleugel van het
gebouw gevestigde firma's stonden pa
troons en personeel rijen dik over en
achter de gaanderij leuningen ge
schaard en zo leek het geheel hier op
een reusachtige arena, vol met toeschou
wers.
Hoe veilig men zich overigens zelfs
in de naaste omgeving van de brand
voelde bleek wel uit het feit, dat in de
onmiddellijke nabijheid kappersbedien
den rustig hun klanten aan het scheren
of knippen waren.
Behalve de schade bij de N.V. Wifra
Sport zelf hebben de eronder en erboven
gevestigde firma's nogal wat water
schade.
Het wegvervoer wordt primair gezien
als een taak van de particuliere onder
nemers. Het algemeen maatschappelijk
belang wordt geacht het beste gediend
te z(|n met verlenging van vergunnin
gen aan het particuliere bedrijf. Aldus
deelt minister Algera mede naar aan
leiding van vrager, van het Tweede
Kamerlid Posthumus (FvdA).
De N.V. Nederl. Spoorwegen of on
dernemingen, waarvan het kapitaal di
rect of indirect geheel of in belangrijke
mate is verschaft door deze N.V., zul
len haar wegvervoer niet kunnen uit
breiden, tenzij andere ondernemingen
in het desbetreffende vervoer niet
kunnen voorzien of gebleken is, dat
deze daartoe niet bereid zijn.
Het advies van de vervoerscommis-
sie van de SER heeft geen invloed uit
geoefend op de inhoud van de richt
lijnen inzake de vergunningverlening
voor het goederenvervoer langs de weg.
Deze richtlijnen sluiten overigens gro
tendeels aan bij het meerderheidsrap
port, dat bij het SER-advies was ge
voegd.
De leiding van de Amerikaanse mari
nebasis te Pearl Harbour (Hawaii-eilan-
den) heeft medegedeeld, dat een Japanse
vissersboot in de omgeving van de
Marshall-eilanden waar 1 Maart j.i.
een Amerikaanse waterstofbom tot ont
ploffing is gebracht is gezonken. Vijf
opvarenden wisten het atol Murillo te
bereiken, waar zij na vijf dagen door de
Amerikaanse torpedobootjager „Edmon
ton" werden opgemerkt, die de schip
breukelingen aan boord heeft genomen.
Dit bericht heeft nogal wat opschud
ding in Japan veroorzaakt. Men ver
moedt aldaar dat het hier opvarenden
betreft van een der drie of vier Japanse
vissersvaartuigen, die zich, op het ogen
blik der ontploffing, in de Stille Oceaan
bevonden en waarvan sindsdien niets
meer is vernomen.
Een opname tijdens de brand in het Groothandelsgebouw.
Nederland zal aan Indonesië een be
drag betalen van 967.282 ter verreke
ning van een aantal openstaande vorde
ringen en schulden. Voorts zal Neder
land aan Indonesië het beschikkings
recht geven over de saldi op de the
saurie- en /-rekening ten bedrage van
resp. 8.541.291 en 4.277.127. Deze
overeenkomst werd gesloten op 13 Jan.
j.l. en wordt geacht door de Tweede
Kamer te zijn goedgekeurd, indien niet
ten minste twintig leden der Kamer
een uitspraak wenst.
ripens haalden de beide wandelaars ge
palet in een kindterwagen, ook al met de
fitre vermelding: „Holland-Rome v. v."
er opgeschilderd. „Oma heeft er van
morgen nog een paar pannetjes in ge
daan" zei opa, „voor de soep".
De heren werden ook uitgeleid'® ge
daan door het echtpaar DeussHoog-
straaten uit Zeist, dat het vorig jaar he.
lemaal naar Rome was gewandeld. De
heer Deuss had adressen voor hen en
