Fonds gesticht voor kunstenaars in Noord-Holland VADERDAG Geef Samenwerking van vrouwen Studiedagen van Centrum der Katholieke V rouwenbeweging E Tussen neus en lippen MIDZOMER-VOLLE MAAN Lage stand in het sterrenbeeld Schutter Een beroep Kamer verdiept zich weer in ruilverkaveling Bij vergoeding in grond doen zich moeilijkheden voor s4 Cen new cl naar dr. J. E. Baron de Vos van Steenwijk m 1rV' ij*""1 -Cr—J BIJ HET AFSCHEID VAN DE COMMISSARIS DER KONINGIN Chelarine „4" doet wonderen Y SCHUTTER. WOENSDAG 16 JUNI 1954 PAGINA 3 Gouden legpenning aangeboden Speciaal visum „Zuiderkruis" met biizondere emigranten Parijse studemen zingen 'n Nederland allerbeste werkelijk fïj A. J. de Goey t Finse parlementsleden als toeschouwers Advertentie Provinciale Staten van Noord-Holland hebben gistermiddag bij het afscheid Van de commissaris der Koningin in die provincie, dr. J. E. Baron de Vos Van Steenwijk, besloten een fonds te stichten, waaruit opdrachten en prijzen Voor in Noord-Holland wonende kunstenaars verstrekt kunnen worden, en in dat fonds een bedrag van f 100.000 te storten. Aan dat fonds zal de naam gegeven worden van de thans scheidende commissaris als een herinnering aan hetgeen deze voor de provincie Noord-Holland heeft gedaan. Binnen kort zullen de Staten voorstellen bereiken omtrent het beheer van het fonds en de voorwaarden, waaronder opdrachten en prijzen verstrekt zullen wor den. Als blijk van waardering en dank werd de commissaris tevens de gouden legpenning van de provincie Noord-Holland overhandigd. Het afscheid vond plaats in de grote zaal van de provinciale Griffie te Haarlem, waar vrijwel alle Statenleden, alsmede verschillende genodigden bij het afscheid aanwezig waren. Deze bijzondere zitting van de Staten stond onder presidium van de waarnemend commissaris der Koningin, de heer A. B. J. Prakken. Nadat een commissie van ontvangst Baron de Vos van Steenwijk, diens echtgenote en verdere familie de zaal had binnengeleid, sprak de heer Prakken een woord van afscheid, waarin hij de ambtsperiode Van de commissaris de revue liet passeren. x'm oordholland leeggeplunderd vond door de vijand, de bevolking uitgehongerd, de Wieringermeer geheel onder water en grote delen van de provincie ver woest. Dat thans alles is hersteld, is niet in het minst te danken aan de eerste ordescheppende maatregelen van de Commissaris in die moeilijke dagen en aan de enorme projecten, die in de ze ambtsperiode tot stand zijn ge bracht. De heer Prakken herinnerde er aan, hoe de bemoeiingen van baron de Vos Van Steenwijk met het provinciaal be stuur niet op de bevrijdingsdag begon- hen, maar reeds eerder, omdat hij tevo ren op de hoogte was gesteld van zijn aanstaande benoeming. Daarom hebt U, Zo zeide hij, in overleg met de „goede" Nederlandse bestuursambtenaren. een grote activiteit moeten ontplooien ten einde te zorgen, jdat op bevrijdingsdag alles goed verliep. Uw taak was daar bij te zorgen, dat in elke gemeente in deze provincie op de bevrijdingsdag een burgemeester aanwezig was, die werd gerespecteerd; een werk, waarvoor fijn instinct voor het bestuulijke geëist werd, omdat de inlichtingendiensten (uiteraard illegale) niet alleen lang niet altijd perfect werkten, maar meermalen de inlichtingen tegenstrijdig waren. Spreker memoreerde voorts, hoe de Commissaris op de bevrijdingsdag Het vertrek, van een emigrantenschip is, hoeveel er tegenwoordig ook de Ne derlandse havens verlaten, toch steeds tveer een bijzondere gebeurtenis. Het fertrek van de Zuiderkruisechter, Dinsdagmiddag, is wel zeer bijzonder te noemen, want dit schip van de Holland- Amerika Lijn vervoerde de eerste zes Nederlandse families, die voor een spe ciaal visum in aanmerking zijn geko rven. naar Amerika. Zoals bekend kun nen in totaal 17.000 Nederlanders naar de Verenigde Staten emigreren, als zij in dit land een familielid hebben, dat voor hen borg kan staan. Hiertoe is in Amerika een speciale wet van kracht geworden. Voorts komen voor dit spe ciale visum personen in aanmerking, die slachtoffer zijn geworden van de tweede wereldoorlog of van de over stromingsramp De zes families, die met de .Zuider kruis" naar hun nieuwe vaderlang gin gen zijn de familie J. Koetsier uit Mij drecht, in totaal 10 personen, de fami lie van Gaaien uit Haarlemmerliede, ze- Ven personen, de familie Aardema uit Leeuwarden, zeven perosnen, mevrouw Amersfoort-Doornik uit Alphen aan de Rijn met vier kinderen, de familie van der Hoek uit Maartensdijk, vier perso nen en mevr. Bambach v. d. Molen, die naar haar man reist Het vertrek van deze emigranten ging met enig officieel vertoon gepaard. En kele autoriteiten van het Amerikaanse eimigratiebureau en Nederlandse autori teiten waren hierbij aanwezig. Vele hartelijke woorden werden tot de emi granten gesproken. De heer R. Wade, attaché van de Amerikaanse Ambassade, Zei, dat de Nederlandse emigranten zul len ondervinden, dat de Amerikanen hen zullen waarderen en al het moge lijke zullen doen, om de Nederlanders °P hun gemak te stellen. Overal waar gaat, aldus besloot de heer Wade, Zult U een vriendenhand ontmoeten. Om vier uur verliet de „Zuiderkruis" he Rotterdamse haven. Onvoorziene omstandigheden voorbehouden zal het Schip 25 Juni in New York arriveren. Het bekende Parijse studentenkoor ■la Faluche" zal weer naar Nederlana komen en op 20 Juli een concert in Nij- hiegen geven. Van de zomer zingt ,,la Paluche" in Ierland en Groot-Brittar,- hië, onder meer tijdens het festival te Londen De heer Prakken dankte de com missaris voor de prettige samenwerking in het college van Gedeputeerde Staten en somde tenslotte een reeks van ac tiviteiten op van baron de Vos van Steenwijk, waardoor deze getoond had niet alleen een bestuurlijke, maar ook een persoonlijke belangsteling te heb ben voor het wel en wee in de pro vincie. Namens de Provinciale Staten voerde de heer N Baas het woord, die ver klaarde, dat er nimmer twijfel was ge weest aan de bekwaamheid van baron de Vos van Steenwijk, waar deze reeds vroeger burgemeester van Zwolle en Haarlem was geweest. Hij stelde met nadruk, dat 't totaalbeeld van de pro vincie niet ongunstig is. Hij tekende op even geestige als persoonlijke wijze de markante figuur van de Commissaris, die wellicht de lange redevoeringen van de Statenleden niet altijd waardeerde, zoals zijzelf wel deden. Hij verklaar de, dat de persoonlijke ontmoetingen steeds een genoegen waren geweest, om dat men zich steeds op zijn gemak voel de. In zijn antwoord, dat tevens een af scheidswoord was, merkte de Commis saris op, dat de instelling van het fonds, dat zijn naam zal dragen, hem het meest had getroffen en hij was ook zeer er kentelijk voor de toekenning van de gouden legpenning. Uitvoerig ging hij op zijn ambtsperiode in, welke hij in drie delen uiteen liet vallen: de praena- tale (de periode, voorafgaand aan de bevrijding)., vervolgens de tijd onder voogdij van het Militair Gezag (een voogd met kwaliteiten, maar toch ook wel enigszins nukkig en onberekenbaar met zijn beslissingen) en tenslotte de jaren, waarin van een normale gang van za ken gesproken kon worden. De Com missaris haalde velerlei herinneringen op, bracht vooral dank aan de griffier, mr. Stufkens, en meende, dat de stijl e' toon van de debatten in, de Staten gunstig afstaken bij die in vele andere vertegenwoordigende lichamen. „Dat de algemene beschouwingen bij de Provin ciale begroting aldus spreker soms de indruk wekten alsof Gedeputeerde Staten niet alleen onze provincie bestu ren, maar ons gehele vaderland, ja, ge heel West-Europa, is een traditie, die ik niet heb kunnen en willen doorbreken, al blijf ik haar afkeuren." Met het grootste vertrouwen zou de Commissaris zijn werk overdragen aan zijn opvolger, niet in het minst de spe ciale taak. aanbevelingen voor burge meesters. Met groot leedwezen nam spreker overigens afscheid van zijn ambt. En ook de Statenleden, die thans voor het laatst zitting hebben, bij name noemend, verklaarde hij, ervoor te moe ten waken, dat het werk van de opvol ger niet met critische blik moet bezien worden. „Wij mogen geen stuurlui aan de wal worden. Veel zal er in de toe komende jaren gebeuren, dat wij anders gedaan zouden hebben en dan valt het moeilijk te erkennen, dat het andere ook wel beter zou kunnen zijn. Noord-Holland was niet mijn geboor tegrond, maar ik heb deze kernpro vincie van Nederland lief gekregen en ik heb de hartelijkheid, waarmede ik er werd tegemoet getreden, zeer gewaardeerd. Haar vermaarde steden, haar vruchtbaar platteland, haar tui nen en plassen, men voelt er het hart van Nederland in kloppen." Afscheid burgemeesters In de vergaderkamer van Gedepu teerde Staten hadden zich intussen de burgemeesters van Noord-Holland ver zameld ten afscheid van de Commissaris. Mr. Haspels, burgemeester van Bussum, voerde het woord namens dit college van 120, van wie er maar liefst 82 tij dens de ambtspediode van baron de Vos van Steenwijk zijn benoemd. Hij bracht allereerst dank aan mevrouw de Vos van Steenwijk voor haar medeleven en belangstelling voor de burgemeestersge zinnen en hij bood haar als bewijs van die dank een fraai bloemstuk aan. Hij huldigde de Commissaris voor alles, wat deze voor de gemeenten in de provin cie had gedaan en het verheugde hem dal de Commissaris niet de gezapige rust van een ambteloos burger zou gaan genieten. Daarom bood hij hem symbo lisch een bureaustoel aan, welke echter binnenkort gereed zal komen. In de be kleding van die stoel moet namelijk het wapen van Noord-Holland geweven worden. Baron de Vos van Steenwijk dankte zeer hartelijk voor dat alles en hij wees er op er altijd veel waard, aan gehecht te hebben, dat tussen de Commissaris der Koningin en de burgemeesters de juiste verhouding bestaat, waarin de persoonlijke noot het mogelijk maakt om te allen tijde een openhartig gesprek te kunnen houden, waarbij elke partij op haar beurt weet te luisteren en be reid is aan het standpunt van (je ander de volle aandacht te schenken." Het heeft mij echter altijd gespeten, dat het grote aantal burgemeesters in deze pro vincie het mij niet mogelijk gemaakt heeft met allen een geregeld persoon lijk verkeer te onderhouden." Daarna kregen alle belangstellenden gelegenheid ook persoonlijk van de Commissaris afscheid te nemen. V (Van onze verslaggeefster) Sinds zijn oprichting acht jaar geleden houdt het Centrum der Ned. Kath. Vrouwenbeweging thans voor het eerst studiedagen. Het Vrouwen-Centrum is het bestuurscollege van de Kath. Vrouwenorganisatie, waarin leden der diocesane besturen van Gilde, de Kath. Arbeidersvrouwen en de Kath. Boerinnen bonden gezamenlijk zitting hebben. Uit alle diocesen waren de afgevaardigden der drie vrouwelijke stands organisaties naar Amersfoort gekomen, waar in het Retraitehuis gistermid dag de bijeenkomst werd geopend door de presidente mevr. M. van Nispen tot SevenaerRuys de Beerenbrouck, die erop wees hoe in de praktijk blijkt, dat door deze groepsgewijze indeling naar de eigen levenssfeer, de vorming en activiteit der leden het beste gediend zijn. Bij de circa honderd aanwezigen wa ren enkele buitenlandse gasten, o.a. van zusterverenigingen uit Duitsland en de Benelux, als mej. mr. C. Swagemakers, secretaresse van het Parijse bu- Advertentie In een speciale zitting van de Provmciaie Sluien van Noord-Holland is dr. J. E. Baron de Vos van Steenwijk bij zijn afscheid als Commissaris der Koningin voor Noord-Holland door burgemeester J. C. Haspels van Bussum namens de burgemeesters van Noord-Holland een afbeelding van een aan te bieden bureaustoel overhandigd. reau der Wereldunie van Katholieke Vrouwen. Ook was de presidente van de Nederl. Chr. Vrouwenhond aanwezig, mevr. dr. Albrpndavan der Nagel. De eerste tsleidster gisteren was mevr. mr. Sutoriusjkvr. Alting von Geusau uit Oss, die op constructieve wijze de samenwerking der katholieke vrouwen onderling en haar taak in het katholieke volksdeel belichtte. Het veilig stellen der christelijke levenswaarden door de katholieke vrouw vraagt om een samenwerkingsapparaat waarin dat te verwezenlijken is. De Kath... Vrou wenbeweging biedt dat apparaat, waar binnen de vrouw geschikt gemaakt wordt om haar taak ten opzichte van de gemeenschap te vervullen. Daarbij moet zij nooit vergeten dat de gezins taak een gemeenschapstaak van de eer ste orde is, maar dat m het gezin geen Chinese muur moet worden op getrokken. Het grote gemeenschappe lijke doel is de uiteindelijke kerstening van de maatschappij. Daarvoor is één gemeenschappelijk standpunt nodig, want de Kath. Vrouwenbeweging met haar drie groeperingen is zowel op so ciaal, cultureel als economisch terrein vertegenwoordigd in velerlei raden, organisaties en neutrale colleges, en zfj geeft daar haar mening. Wat de daadwerkelijke taak van de Kath. Vrouwenbeweging betreft, ten opzichte van de huishoudelijke en ge zinsvoorlichting noemde spreekster de voorbereidingen die thans gaande zijn om deze huishoudelijke voorlichting in de toekomst van de Kath. Vrouwenbe weging te doen uitgaan. Tenslotte wees spreekster op de nood zaak dat iedere katholieke vrouw haar plicht ten opzichte van de samenleving voelt. ,,Aan ieder van ons heeft de Vrou wenbeweging behoefte. Er is altijd ge brek aan krachten, het zijn altijd de zelfde overbelasten die men overal ziet optreden." Op dat aambeeld hamerde ook mevr. LuyckxSleijfer, die daarna sprak over BEROEMDE GENEESMIDDELEN IN ÉÉN TABLET TEGEN PIJNEN EN GRIEP - 20 TABLETTEN i 85 et iet opgehaalde bagage In Los Angeles werd een veiling gehouden ban niet afgehaalde ba- Sage uit het bagage- aepot. Robert Schapino kocht er een vaas voor *}jn schoorsteenmantel. De vaas bleek echter een Urn te zijn met de as ban een onbekende. De Politie had er geen be- angstelling voor en ook e politiedokter wist er raad mee. Scha- ^"to zal nu de urn maar b>eer in depot geven ,.°or de volgende vei- l*hg. Geen kasregister t> een cafetaria te St. etersburg (Florida) baakten de dagontvang- tengevolge van de ?hoplettendheid van een ediende tussen de vuile was. j)e wasbaas nam bolkomen argeloos het )"asgoed mee, maar de Politie wist zijn truck te ohterhalen en kon de r. dollar redden, toen jop het punt stonden oen schuimend sop te erdwijnen. Vergissing foifen man in Blooming- >s (Illinois) beweerde óp- achts door een boom eP„ °pen te zijntoen ranJornado door de stad e- De politie kwam o-nrl onderzoek tot een b'ofj conclusie. De man br,^~. "-ronken tegen een °m opgelopen. Geen plaats ttoj1 Ri° de Janeiro lo- n neer dan 15000 ver- Op 16 Juni om 13 uur, wanneer Doorgaans staat zij een wemig boven ^lus^minSs0^ Teen""halTe" de zon nauwelijks het zuiden is of onder het winterpunt doch nooit f® P H t gepasseerd, bevindt zich diep on- meer dan 5 graden. graadboven degezTchtsemder st«gen. bij dit punt is aangekomen, heeft zij haar laagste stand bereikt. Op die dag klimt zij hier te lande nauwelijks 14 en een halve graad anderhalve vuist breedte boven het zuidpunt van de horizon Nu bevindt zich op de avond van Juni de volle maan vlak bij het winter punt en dus kan zij die avond niet ho- oordeelden vrij rond, omdat er geen plaats voor hen ii in de gevan genissen in een onlangs verschenen rapport over de reorganisatie van de diep der de noordelijke gezichtseinder, recht tegenover de zon, onze goede en ge trouwe gezellin, de maan. Dit wil dus zeggen dat op het genoemde tijdstip de maan vol is. Hieruit kunnen we al direct weten dat de volle maan van 16 Juni pas opkomt nadat de zon is ondergegaan. Immers, de maan beweegt zich door de dierenriem met bekwame spoed (een halve graad per uur) in oost waard se richting, naar links, en wanneer dus op 16 Juni de zon in het noordwesten ondergaat, staa' de volle maan nog der de zuidoostelijke kim. Zij komt dientengevolge eerst op na zonsonder gang. Om precies te zijn: op 16 Juni gaat de zon onder om 21 uur 1 min., terwijl de maan pas opkomt om 21 uur 25 min. Dat maakt een verschil van niet minder dan 24 minuten, een klein half uur. Strikt genomen is de maan dan niet vol meer, doch met het blote oog is daar niets van te bemerken en dus mogen we de maan op de avond van 16 Juni gerust als vol beschouwen. De volle maan van 16 Juni 1954 draagt, wat haar stand tussen de sterren be treft, een bijzonder karakter. Het is namelijk een midzomer-volle-maan en deze bevindt zich op de plaats van de mid-winterzon. Immers, de zon staat op 21 Juni, de langste dag, in het hóóg ste punt der ecliptica, het zomerpunt, en aangezien de vollle maan recht tegen over de zon is geposteerd, moet zij op 21 Juni wel in net laagste punt der ecliptica staan, dus in het winterpunt. Geheel juist is deze redenering intus sen niet. Het vlak van de maanbaan helt namelijk onder een hoek van 5 graden op het eclipticavlak en dus be weegt de maan zich niet langs de eclip tica. Wel moet zij tijdens één omloop om de aarde de ecliptica tweemaal passeren, met een tussenruimte van ongeveer 14 dagen, éénmaal in opwaart se en éénmaal in .eerwaartse richting, in twee diametraal tegenoveT elkaar gelegen punten, de zgn. Knopen. In de regel bevindt de maan zich derhalve óf ten noorden óf ten zuiden van de ecliptica, op 'n hoogst 5 gra den daarvan verwijderd. Dit geldt na tuurlijk ook van de volle maan. Uit het bovenstaande volgt onmiddel lijk dat een volle maan op 21 Juni alleen dan precies in het winterpunt staat wanneer zij juist de ecliptica Zü blijft daar zelfs nog iets beneden, Maar, zal iemand opmerken, de doordat zij dan 1 graad onder de eclip- volle maan valt dit jaar met op 21 tjca staat. De culrnin tiehoogte van de doch op 16 Juni, dat is 5 dagen vroe- maan bedraagt alzo op 16 Juni slechts ger. Inderdaad. Practisch gesproken 13 en een halve graad, d.w.z. wanneer maakt dat echter slechts weinig uit. Alleen zal de volle maan van 16 Juni zij het zuiden passeert, staat .zij amper 13 en een halve graad boven de lun noord-zuid door het winterpunt kir^ nog lager dus d|n de mid. nog met hebben bereikt. winterzon op de kortste dag om 12 Immers, de zon, die per dag ongeveer uur 's middags. 1 graad in oostelijke richting aflegt, Het is duidelijk dat de midzomer-vol staat dan plm. 5 graden ten westen le-maan zich vrijwel gedraagt als de van het zomerpunt en bijgevolg be ïdt zon op de midwinterdag, ook wat haar de volle maan zich dan plm. 5 graden opkomst en ondergang betreft. Zij ten westen van het winterpunt. De maan komt namelijk op nabij het zuid-oost- legt deze boogafstand af in 10 uur en punt en gaat onder nabij het zuidwest- zo treffen wij dan op de late avond punt, net als de zon op de kortste dag. van 16 Juni omstreeks 23 uur de volle In nevenstaande figuur is de volle maan aan in de onmiddellijke nabijheid maan getekend op de plaats waar zij van het winterpunt (zie de tekening) zich op de avond van 16 Juni omstreeks Dit punt ligt in het sterrenbeeld Schut- 23 uur bevindt, één graad ten zuiden ter, enkele graden ten noorden van de van het winterpunt (W). Links van de heldere ster gamma, die de punt van maan ziet men op de bewuste avond de pijl aanduidt, welke de Schutter de helderste sterren van de Schuuter afschiet op de Schorpioen. als zilverglanzende lichtstippen in de Het winterpunt zou men het „diepte- heldere maneschijn. Een sprookjesach- punt" van de ecliptica kunnen noemen, tig schouwspel, dat doet denken aan Als namelijk de zon op de kortste dag een midzomernachtsdroo t. de plaats van de katholieke vrouw in de nationale samenleving. Zij begon met te zeggen dat in de 49 pagina's die het Mandement telt niet alleen hoegenaamd geen aandacht wordt geschonken aan de vrouw in het openbare leven, maar dat zelfs de vrouw er niet éénmaal in wordt genoemd! De meerderheid der katholiek- vrou wen ziet haar plaats in het nationale leven niet. Oorzaak van deze gebrekkige kijk is het lange isolement der katholieken, waaruit de vrouw werd wakker geschud door Ariëns. Pas na twee wereldoor logen begreep ze de noodzaak van sa- menwerldng. Maar samenwerken moet zijn getuigen en de ander met achting benaderen. De katholieke vrouw staat nog te angstig ten opzichte van de ont moeting met andersdenkenden. Armzalig noemde spreekster de re actie der katholieke vrouwen ten op zichte van de dringende oproep in dertijd door«de Paus op haar gedaan ter verdediging van de zedelijke en godsdienstige tradities. Inderdaad, het is niet gemakkelijk om de publieke opinie gunstig te beïnvloe den, en de samenwerking der Kath. Vrouwenbeweging met U.V.V., Bescher ming Bevolking, Vrijwillige Vrouwelijke Hulpverlening is niet eenvoudig, zeker niet wanneer men in de sociale -->ctor komt. „Daarom hebben wij vrouwen no dig die haar eigen geestelijke adviseur durven zijn. De aanvu ling van onze ge lederen is een bittere noodzaak. Dat onze plaats in de Nederlandse samen leving onderbezet is, ligt ook aan de ver keerd gerichte voorlichting aan de jon geren over de zin van onze organisatie." De tweede dag spraken mej. dr. M. Klompé over de taak van de katholieke vrouw in Europese samenwe-king en prof. dr. O. de Raeymaeker, professor in internationale organisatie te Leuven, over de invloed van de katholiek in de grote internationale en mondiale organisaties. Toen de dag in mijn leven was aangebroken dat men vond dat ik wat moest wor den in de toekomst, liet ik mijn keus vallen op twee beroepen, die mij. zo op het eerste gezicht, wel aanston den. Het eerste was Paus, het tweede varkensslager. Iedereen ried mij zowel het een als het ander af. En toen het al lemaal ernst werd ging ik dus volg zaam naar een kweekschool; een merkwaardige richting, die preten deerde opvoedelingen in vier jaar tijds tot opvoeders om te kunnen schakelen. Welnu, wat mij betreft is dat niet gelukt Toen ik het instituut verliet hield ik nog steeds gewoon van kindertjes. Maar ik had géén be roep. En dat bleek op dat moment nog immer een ernstige omissie te zijn. Dus begaf ik mjj in het verzekerings wezen. Een tak van maatschappelijke bedrijvigheid, die een mens een riant inkomen garandeerde, zo vertelde men mij. Inmiddels had ik wel begrepen, dat het daarom ging, om de liquide middelen. Aan de hand van een even nijvere als welbespraakte inspecteur, liep ik nu vele familieleden en beken den af en onderwierp hen aan een bij»- zonder voordelige levens-studie-kies pijn- of rijwielveTzekering. De welwil lende stakkers gaan er nog steeds on der gebukt vrees ik. onder de voor deligheid. Maar toen wij, de inspec teur en ik, alles en iedereen hadden afgegraasd bntdekten wij, dat wij be paald een uitgesproken hekel aan el kander hadden. En uit welbegrepen eigenbelang gingen wij dus in eensge zinde onmin uit elkaar. Hij mèt, ik (weer) zonder beroep. Vervolgens belandde ik in het car- tonnagevak. Ik niette doosjes. Dat was een plezierig werkje. U heeft er geen idee van hoe voldoening gevend het is een doosje in elkaar te nieten. Ech ter, van nieten alléén kan een mens niet leven. Na verloop van tijd was ik uitgeniet; uitgenóten trouwens ook. Toen werd ik corrector. Ik corri geerde o.m. Anton van Duinkerken en Jan Engelman en zelfs A. van Dom burg. En dat was nu precies wat ik altijd had begeerd te doen. Totdat ik de ietwat verbijsterende ontdekking deed, dat het tóch plezieriger is zelf fouten te maken dan die van anderen te verbeteren. Eindelijk had ik mijn ware bestemming gevonden; ik werd journalist. En dat ben ik nu nog. Géén Paus, geen varkensslager, maar journalist Ik heb dus aardig het juiste midden ge houden, vind ik. En ik voel er mij dan 'ook werkelijk gelukkig bij. Alléén: nu zit er mee Dinsdag is op 64-jarige leeftijd over leden de heer A. J. de Goey. lid van de Eerste Kamer voor de K. V. P. De heer De Goey is jaren lang voorzitter geweest van het dagelijks bestuur en van het hoofdbestuur van de A. B. T. B. Gedurende ruim dertig jaar heeft hij zitting gehad in de Provinciale Staten van Utrecht. Voorts was hij lid van de gemeenteraad en wethouder van Mont- foort. De thans overledene bekleedde nog verscheidene functies in het open bare leven. Vooral zijn werkzaamheden ten behoeve van het agrarisch bedrijfsle ven genoten bekendheid. De heer De Goey was ridder in de orde van Oranje Nassau. (Van onze parlementaire redacteur) Jongens en meisjes van een school uit het Drentse plaatsje Ank) waren, met Finse parlementsleden onder leiding van de Finse ambassadeur, de heer Wuorimaa, de toeschouwers bij het parlementaire debat over de ruilver kaveling, dat gisteren in de Tweede Kamer werd voortgezet. Beiden hebben er ongetwijfeld even weinig van begrepen, want de behandeling daalde af tot in de onderste krochten van wetgevende detailkwesties, die alleen nog maar voor zeer kundige agrariërs interessant konden zijn. Maar meester Molema had de grote voldoening zijn pupillen op deze nationale plaats een aanschouwelijk lesje in staatsinrichting te kunnen geven. federale politie gevangeniswezen de ministe'. van Justitie Tancredo Neves aan 'iet aantal beschikbare cel len met 30 procent uit te breiden en werk inrichtingen buiten deoversteekt, m.a.w. indien zij met haar 1 <i .i JV\» - - 1 - 1 1 if - en het stad voor gevangenen op I middelpunt in een der Knopen staat. beveelt te richten. 1En dat is slechts zelden het geval. De volle maan in het sterrenbeeld Schutter op de avond van IS Juni omstreeks 23 uur. W winterpunt. Minister Mansholt sprak over de ruilverkaveling en zei, dat hiermede dt basis gelegd gaat worden voor be langen, die het gehele land raken maar dat ook streekbelangen daar ten na wste mee verbonden zullen zijn. Hij noemde o.m. de voor Drente niet onbelangrijke electriciteits- en de wa tervoorziening en hij voorspelde, dat er in de toekomst nog wel meer ver rassende elementen in ruilverkave lingsprojecten zullen worden opgeno men. Primair staat hierbij altijd het grote nationale belang van de verla ging der productiekosten. Daarna legde de minister uit, hoe ook in het onderhavige wetsontwerp de vrijheids- gedachte een principe vormt. Im mers, steeds zullen alle boeren, die er bij betrokken zijn, overtuigd moeten kunnen blijven, dat ook hun belangen met deze vaak diepe ingrepen in lan delijke situaties gediend zijn. Daarna ontspon zich het begin van een amendementenstrijd, waarbij eni ge malen het „onaanvaardbaar" van de minister werd vernomen. Daar stond echter tegenover, dat de be windsman heel wat gedachten van Kamerleden zeer bruikbaar vond, zo dat hij een nota van wijzigingen kon indienen, die het levend bewijs was van de deugdelijke bestudering, die het parlement van dit ingewikkelde wetsontwerp had gemaakt. Ook minister Mansholt moest toege ven, dat de Nederlandse wetgeving niet voorziet in de mogelijkheid, dat door vererving de herindeling van percelen weer ongedaan kan worden gemaakt. Hij wilde echter deze wet, die slechts vrijwilligheid ademt, niet ontsieren met maatregelen, die er niet in thuis horen en meende, dat in het genoemde euvel dan maar door een andere wet moet worden voorzien. De zaak wordt in alle geval in studie ge nomen. Een amendement van socialistischen huize, dat beoogde de Grondkamers in tc schakelen, werd dooi de socialisti sche minister van Landbouw beslist van de hand gewezen. Het zou de proce dure nog maar ingewikkelder maken. Ook van een „veel-jarer plan", dat een andere partijgenoot, de heer Vonde ling, hem gevraagd had, kon niets ko men. Wie wil nu zo iets grilligs als de mogelijkheden tot ruilverkaveling, die van allerlei onberekenbare omstandig heden afhankelijk zijn, in zo'n project gaan vastleggen! Het zou een volko men onbruikbare illusie zijn. De neer Engelbertink (K.V.P.) boekte menig succes. De minister kon hem de toezegging doen, dat hij alle aandacht zou besteden aan het beschikbaar stellen van extra grond elders in Nederland dat zal dan ongetwijfeld het „nieuwe land" zijn voor degenen, die in een ruilver- kavelingsblok niet meer kunnen worden ondergebracht. De minister was zelfs van mening, dat deze „externe sanering" in de toekomst wel eens belangrijker zou kunnen worden dan de interne, een ministe riële uitspraak, waarover de heer Engelbertink zich zeer verheugde. De bewindsman was bereid om de commissie-Hofstee met een proefge- val eens aan het werk te zetten. De heer Engelbertink voelde echter niet met minister Mansholt mee op het stuk van de landbouwtechnische nazorg aan boeren na herverkaveling. Hij vond, dat deze nazorg beter aan de Landbouwvoorlichtingsraden kan wor den toevertrouwd dan aan het Land bouwschap. En de maatschappelijke nazorg moet op de eerste plaats bij de maatschappelijke organisaties komen te berusten. Het Landbouwschap is immers voorlopig nog verre van een „leefgemeenschap". Dankbaar was de heer Engelbertink voor enkele nieuwe formuleringen in de wet, waar deze nader ingaat op de vergoeding van grond. Het gaat er naar uit zien, dat op dit punt echter enkele m eilijkheden zullen rijzen. Ook de amendementen van de heer Droesen <K.V.P.) over regeling der pachtovereenkomsten vonden geen ge- nr "e in de ogen van de minister. Hij vond, dat de heer Droesen van de ruilverkaveling wel eens een „eeuwige legpuzzle" zou kunnen maken. Het zelfde lot onderging ook een aantal amendementen van de heer De Ruiter (C.H.) en de poging van de heer Bie- wenga (A.R.) de toewijzing van gron den aan openbare lichamen tot 3 pet. in plaats van 5 pet. te beperken. Tot stemmen en afhandelen is he" dus nog niet kunnen komen.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1954 | | pagina 3