Fonds gesticht voor kunstenaars
in Noord-Holland
VADERDAG
Geef
Samenwerking van vrouwen
Studiedagen van Centrum der
Katholieke V rouwenbeweging
E
Tussen neus en lippen
MIDZOMER-VOLLE MAAN
Lage stand in het sterrenbeeld
Schutter
Een beroep
Kamer verdiept zich weer
in ruilverkaveling
Bij vergoeding in grond doen zich
moeilijkheden voor
s4
Cen new cl naar dr. J. E. Baron de Vos van Steenwijk
m
1rV'
ij*""1
-Cr—J
BIJ HET AFSCHEID VAN DE COMMISSARIS DER KONINGIN
Chelarine „4"
doet wonderen
Y
SCHUTTER.
WOENSDAG 16 JUNI 1954
PAGINA 3
Gouden legpenning
aangeboden
Speciaal visum
„Zuiderkruis" met
biizondere emigranten
Parijse studemen zingen
'n Nederland
allerbeste
werkelijk fïj
A. J. de Goey t
Finse parlementsleden als toeschouwers
Advertentie
Provinciale Staten van Noord-Holland hebben gistermiddag bij het afscheid
Van de commissaris der Koningin in die provincie, dr. J. E. Baron de Vos
Van Steenwijk, besloten een fonds te stichten, waaruit opdrachten en prijzen
Voor in Noord-Holland wonende kunstenaars verstrekt kunnen worden, en
in dat fonds een bedrag van f 100.000 te storten. Aan dat fonds zal de naam
gegeven worden van de thans scheidende commissaris als een herinnering
aan hetgeen deze voor de provincie Noord-Holland heeft gedaan. Binnen
kort zullen de Staten voorstellen bereiken omtrent het beheer van het fonds
en de voorwaarden, waaronder opdrachten en prijzen verstrekt zullen wor
den. Als blijk van waardering en dank werd de commissaris tevens de gouden
legpenning van de provincie Noord-Holland overhandigd.
Het afscheid vond plaats in de grote zaal van de provinciale Griffie te
Haarlem, waar vrijwel alle Statenleden, alsmede verschillende genodigden
bij het afscheid aanwezig waren. Deze bijzondere zitting van de Staten stond
onder presidium van de waarnemend commissaris der Koningin, de heer
A. B. J. Prakken. Nadat een commissie van ontvangst Baron de Vos van
Steenwijk, diens echtgenote en verdere familie de zaal had binnengeleid,
sprak de heer Prakken een woord van afscheid, waarin hij de ambtsperiode
Van de commissaris de revue liet passeren.
x'm oordholland leeggeplunderd vond door
de vijand, de bevolking uitgehongerd,
de Wieringermeer geheel onder water
en grote delen van de provincie ver
woest. Dat thans alles is hersteld, is
niet in het minst te danken aan de
eerste ordescheppende maatregelen van
de Commissaris in die moeilijke dagen
en aan de enorme projecten, die in de
ze ambtsperiode tot stand zijn ge
bracht.
De heer Prakken herinnerde er aan,
hoe de bemoeiingen van baron de Vos
Van Steenwijk met het provinciaal be
stuur niet op de bevrijdingsdag begon-
hen, maar reeds eerder, omdat hij tevo
ren op de hoogte was gesteld van zijn
aanstaande benoeming. Daarom hebt U,
Zo zeide hij, in overleg met de „goede"
Nederlandse bestuursambtenaren. een
grote activiteit moeten ontplooien ten
einde te zorgen, jdat op bevrijdingsdag
alles goed verliep. Uw taak was daar
bij te zorgen, dat in elke gemeente in
deze provincie op de bevrijdingsdag een
burgemeester aanwezig was, die werd
gerespecteerd; een werk, waarvoor fijn
instinct voor het bestuulijke geëist
werd, omdat de inlichtingendiensten
(uiteraard illegale) niet alleen lang niet
altijd perfect werkten, maar meermalen
de inlichtingen tegenstrijdig waren.
Spreker memoreerde voorts, hoe de
Commissaris op de bevrijdingsdag
Het vertrek, van een emigrantenschip
is, hoeveel er tegenwoordig ook de Ne
derlandse havens verlaten, toch steeds
tveer een bijzondere gebeurtenis. Het
fertrek van de Zuiderkruisechter,
Dinsdagmiddag, is wel zeer bijzonder te
noemen, want dit schip van de Holland-
Amerika Lijn vervoerde de eerste zes
Nederlandse families, die voor een spe
ciaal visum in aanmerking zijn geko
rven. naar Amerika. Zoals bekend kun
nen in totaal 17.000 Nederlanders naar
de Verenigde Staten emigreren, als zij
in dit land een familielid hebben, dat
voor hen borg kan staan. Hiertoe is in
Amerika een speciale wet van kracht
geworden. Voorts komen voor dit spe
ciale visum personen in aanmerking,
die slachtoffer zijn geworden van de
tweede wereldoorlog of van de over
stromingsramp
De zes families, die met de .Zuider
kruis" naar hun nieuwe vaderlang gin
gen zijn de familie J. Koetsier uit Mij
drecht, in totaal 10 personen, de fami
lie van Gaaien uit Haarlemmerliede, ze-
Ven personen, de familie Aardema uit
Leeuwarden, zeven perosnen, mevrouw
Amersfoort-Doornik uit Alphen aan de
Rijn met vier kinderen, de familie van
der Hoek uit Maartensdijk, vier perso
nen en mevr. Bambach v. d. Molen, die
naar haar man reist
Het vertrek van deze emigranten ging
met enig officieel vertoon gepaard. En
kele autoriteiten van het Amerikaanse
eimigratiebureau en Nederlandse autori
teiten waren hierbij aanwezig. Vele
hartelijke woorden werden tot de emi
granten gesproken. De heer R. Wade,
attaché van de Amerikaanse Ambassade,
Zei, dat de Nederlandse emigranten zul
len ondervinden, dat de Amerikanen
hen zullen waarderen en al het moge
lijke zullen doen, om de Nederlanders
°P hun gemak te stellen. Overal waar
gaat, aldus besloot de heer Wade,
Zult U een vriendenhand ontmoeten.
Om vier uur verliet de „Zuiderkruis"
he Rotterdamse haven. Onvoorziene
omstandigheden voorbehouden zal het
Schip 25 Juni in New York arriveren.
Het bekende Parijse studentenkoor
■la Faluche" zal weer naar Nederlana
komen en op 20 Juli een concert in Nij-
hiegen geven. Van de zomer zingt ,,la
Paluche" in Ierland en Groot-Brittar,-
hië, onder meer tijdens het festival te
Londen
De heer Prakken dankte de com
missaris voor de prettige samenwerking
in het college van Gedeputeerde Staten
en somde tenslotte een reeks van ac
tiviteiten op van baron de Vos van
Steenwijk, waardoor deze getoond had
niet alleen een bestuurlijke, maar ook
een persoonlijke belangsteling te heb
ben voor het wel en wee in de pro
vincie.
Namens de Provinciale Staten voerde
de heer N Baas het woord, die ver
klaarde, dat er nimmer twijfel was ge
weest aan de bekwaamheid van baron
de Vos van Steenwijk, waar deze reeds
vroeger burgemeester van Zwolle en
Haarlem was geweest. Hij stelde met
nadruk, dat 't totaalbeeld van de pro
vincie niet ongunstig is. Hij tekende op
even geestige als persoonlijke wijze de
markante figuur van de Commissaris,
die wellicht de lange redevoeringen van
de Statenleden niet altijd waardeerde,
zoals zijzelf wel deden. Hij verklaar
de, dat de persoonlijke ontmoetingen
steeds een genoegen waren geweest, om
dat men zich steeds op zijn gemak voel
de.
In zijn antwoord, dat tevens een af
scheidswoord was, merkte de Commis
saris op, dat de instelling van het fonds,
dat zijn naam zal dragen, hem het meest
had getroffen en hij was ook zeer er
kentelijk voor de toekenning van de
gouden legpenning. Uitvoerig ging hij
op zijn ambtsperiode in, welke hij in
drie delen uiteen liet vallen: de praena-
tale (de periode, voorafgaand aan de
bevrijding)., vervolgens de tijd onder
voogdij van het Militair Gezag (een
voogd met kwaliteiten, maar toch ook wel
enigszins nukkig en onberekenbaar met
zijn beslissingen) en tenslotte de jaren,
waarin van een normale gang van za
ken gesproken kon worden. De Com
missaris haalde velerlei herinneringen
op, bracht vooral dank aan de griffier,
mr. Stufkens, en meende, dat de stijl
e' toon van de debatten in, de Staten
gunstig afstaken bij die in vele andere
vertegenwoordigende lichamen. „Dat de
algemene beschouwingen bij de Provin
ciale begroting aldus spreker soms
de indruk wekten alsof Gedeputeerde
Staten niet alleen onze provincie bestu
ren, maar ons gehele vaderland, ja, ge
heel West-Europa, is een traditie, die ik
niet heb kunnen en willen doorbreken,
al blijf ik haar afkeuren."
Met het grootste vertrouwen zou de
Commissaris zijn werk overdragen aan
zijn opvolger, niet in het minst de spe
ciale taak. aanbevelingen voor burge
meesters. Met groot leedwezen nam
spreker overigens afscheid van zijn
ambt. En ook de Statenleden, die thans
voor het laatst zitting hebben, bij name
noemend, verklaarde hij, ervoor te moe
ten waken, dat het werk van de opvol
ger niet met critische blik moet bezien
worden. „Wij mogen geen stuurlui aan
de wal worden. Veel zal er in de toe
komende jaren gebeuren, dat wij anders
gedaan zouden hebben en dan valt het
moeilijk te erkennen, dat het andere ook
wel beter zou kunnen zijn.
Noord-Holland was niet mijn geboor
tegrond, maar ik heb deze kernpro
vincie van Nederland lief gekregen
en ik heb de hartelijkheid, waarmede
ik er werd tegemoet getreden, zeer
gewaardeerd. Haar vermaarde steden,
haar vruchtbaar platteland, haar tui
nen en plassen, men voelt er het hart
van Nederland in kloppen."
Afscheid burgemeesters
In de vergaderkamer van Gedepu
teerde Staten hadden zich intussen de
burgemeesters van Noord-Holland ver
zameld ten afscheid van de Commissaris.
Mr. Haspels, burgemeester van Bussum,
voerde het woord namens dit college
van 120, van wie er maar liefst 82 tij
dens de ambtspediode van baron de Vos
van Steenwijk zijn benoemd. Hij bracht
allereerst dank aan mevrouw de Vos
van Steenwijk voor haar medeleven en
belangstelling voor de burgemeestersge
zinnen en hij bood haar als bewijs van
die dank een fraai bloemstuk aan. Hij
huldigde de Commissaris voor alles, wat
deze voor de gemeenten in de provin
cie had gedaan en het verheugde hem
dal de Commissaris niet de gezapige
rust van een ambteloos burger zou gaan
genieten. Daarom bood hij hem symbo
lisch een bureaustoel aan, welke echter
binnenkort gereed zal komen. In de be
kleding van die stoel moet namelijk het
wapen van Noord-Holland geweven
worden.
Baron de Vos van Steenwijk dankte
zeer hartelijk voor dat alles en hij wees
er op er altijd veel waard, aan gehecht
te hebben, dat tussen de Commissaris
der Koningin en de burgemeesters de
juiste verhouding bestaat, waarin de
persoonlijke noot het mogelijk maakt
om te allen tijde een openhartig gesprek
te kunnen houden, waarbij elke partij
op haar beurt weet te luisteren en be
reid is aan het standpunt van (je ander
de volle aandacht te schenken." Het
heeft mij echter altijd gespeten, dat het
grote aantal burgemeesters in deze pro
vincie het mij niet mogelijk gemaakt
heeft met allen een geregeld persoon
lijk verkeer te onderhouden."
Daarna kregen alle belangstellenden
gelegenheid ook persoonlijk van de
Commissaris afscheid te nemen.
V
(Van onze verslaggeefster)
Sinds zijn oprichting acht jaar geleden houdt het Centrum der Ned. Kath.
Vrouwenbeweging thans voor het eerst studiedagen. Het Vrouwen-Centrum
is het bestuurscollege van de Kath. Vrouwenorganisatie, waarin leden der
diocesane besturen van Gilde, de Kath. Arbeidersvrouwen en de Kath.
Boerinnen bonden gezamenlijk zitting hebben.
Uit alle diocesen waren de afgevaardigden der drie vrouwelijke stands
organisaties naar Amersfoort gekomen, waar in het Retraitehuis gistermid
dag de bijeenkomst werd geopend door de presidente mevr. M. van Nispen
tot SevenaerRuys de Beerenbrouck, die erop wees hoe in de praktijk blijkt,
dat door deze groepsgewijze indeling naar de eigen levenssfeer, de vorming
en activiteit der leden het beste gediend zijn.
Bij de circa honderd aanwezigen wa
ren enkele buitenlandse gasten, o.a. van
zusterverenigingen uit Duitsland en de
Benelux, als mej. mr. C. Swagemakers,
secretaresse van het Parijse bu-
Advertentie
In een speciale zitting van de Provmciaie Sluien van Noord-Holland is dr. J. E.
Baron de Vos van Steenwijk bij zijn afscheid als Commissaris der Koningin
voor Noord-Holland door burgemeester J. C. Haspels van Bussum namens de
burgemeesters van Noord-Holland een afbeelding van een aan te bieden
bureaustoel overhandigd.
reau der Wereldunie van Katholieke
Vrouwen. Ook was de presidente van
de Nederl. Chr. Vrouwenhond aanwezig,
mevr. dr. Albrpndavan der Nagel.
De eerste tsleidster gisteren was
mevr. mr. Sutoriusjkvr. Alting von
Geusau uit Oss, die op constructieve
wijze de samenwerking der katholieke
vrouwen onderling en haar taak in het
katholieke volksdeel belichtte. Het veilig
stellen der christelijke levenswaarden
door de katholieke vrouw vraagt om
een samenwerkingsapparaat waarin dat
te verwezenlijken is. De Kath... Vrou
wenbeweging biedt dat apparaat, waar
binnen de vrouw geschikt gemaakt
wordt om haar taak ten opzichte van
de gemeenschap te vervullen. Daarbij
moet zij nooit vergeten dat de gezins
taak een gemeenschapstaak van de eer
ste orde is, maar dat m het gezin
geen Chinese muur moet worden op
getrokken. Het grote gemeenschappe
lijke doel is de uiteindelijke kerstening
van de maatschappij. Daarvoor is één
gemeenschappelijk standpunt nodig,
want de Kath. Vrouwenbeweging met
haar drie groeperingen is zowel op so
ciaal, cultureel als economisch terrein
vertegenwoordigd in velerlei raden,
organisaties en neutrale colleges, en zfj
geeft daar haar mening.
Wat de daadwerkelijke taak van de
Kath. Vrouwenbeweging betreft, ten
opzichte van de huishoudelijke en ge
zinsvoorlichting noemde spreekster de
voorbereidingen die thans gaande zijn
om deze huishoudelijke voorlichting in
de toekomst van de Kath. Vrouwenbe
weging te doen uitgaan.
Tenslotte wees spreekster op de nood
zaak dat iedere katholieke vrouw haar
plicht ten opzichte van de samenleving
voelt. ,,Aan ieder van ons heeft de Vrou
wenbeweging behoefte. Er is altijd ge
brek aan krachten, het zijn altijd de
zelfde overbelasten die men overal ziet
optreden."
Op dat aambeeld hamerde ook mevr.
LuyckxSleijfer, die daarna sprak over
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
TEGEN PIJNEN EN GRIEP - 20 TABLETTEN i 85 et
iet opgehaalde
bagage
In Los Angeles werd
een veiling gehouden
ban niet afgehaalde ba-
Sage uit het bagage-
aepot. Robert Schapino
kocht er een vaas voor
*}jn schoorsteenmantel.
De vaas bleek echter een
Urn te zijn met de as
ban een onbekende. De
Politie had er geen be-
angstelling voor en ook
e politiedokter wist er
raad mee. Scha-
^"to zal nu de urn maar
b>eer in depot geven
,.°or de volgende vei-
l*hg.
Geen kasregister
t> een cafetaria te St.
etersburg (Florida)
baakten de dagontvang-
tengevolge van de
?hoplettendheid van een
ediende tussen de vuile
was. j)e wasbaas nam
bolkomen argeloos het
)"asgoed mee, maar de
Politie wist zijn truck te
ohterhalen en kon de
r. dollar redden, toen
jop het punt stonden
oen schuimend sop te
erdwijnen.
Vergissing
foifen man in Blooming-
>s (Illinois) beweerde
óp- achts door een boom
eP„ °pen te zijntoen
ranJornado door de stad
e- De politie kwam
o-nrl onderzoek tot een
b'ofj conclusie. De man
br,^~. "-ronken tegen een
°m opgelopen.
Geen plaats
ttoj1 Ri° de Janeiro lo-
n neer dan 15000 ver-
Op 16 Juni om 13 uur, wanneer Doorgaans staat zij een wemig boven ^lus^minSs0^ Teen""halTe"
de zon nauwelijks het zuiden is of onder het winterpunt doch nooit f® P H t
gepasseerd, bevindt zich diep on- meer dan 5 graden. graadboven degezTchtsemder st«gen.
bij dit punt is aangekomen, heeft zij
haar laagste stand bereikt. Op die dag
klimt zij hier te lande nauwelijks 14
en een halve graad anderhalve vuist
breedte boven het zuidpunt van de
horizon
Nu bevindt zich op de avond van
Juni de volle maan vlak bij het winter
punt en dus kan zij die avond niet ho-
oordeelden vrij rond,
omdat er geen plaats
voor hen ii in de gevan
genissen in een onlangs
verschenen rapport over
de reorganisatie van de
diep
der de noordelijke gezichtseinder, recht
tegenover de zon, onze goede en ge
trouwe gezellin, de maan. Dit wil dus
zeggen dat op het genoemde tijdstip de
maan vol is.
Hieruit kunnen we al direct weten
dat de volle maan van 16 Juni pas
opkomt nadat de zon is ondergegaan.
Immers, de maan beweegt zich door
de dierenriem met bekwame spoed (een
halve graad per uur) in oost waard se
richting, naar links, en wanneer dus
op 16 Juni de zon in het noordwesten
ondergaat, staa' de volle maan nog
der de zuidoostelijke kim. Zij komt
dientengevolge eerst op na zonsonder
gang. Om precies te zijn: op 16 Juni
gaat de zon onder om 21 uur 1 min.,
terwijl de maan pas opkomt om 21 uur
25 min. Dat maakt een verschil van
niet minder dan 24 minuten, een klein
half uur. Strikt genomen is de maan
dan niet vol meer, doch met het blote
oog is daar niets van te bemerken en
dus mogen we de maan op de avond
van 16 Juni gerust als vol beschouwen.
De volle maan van 16 Juni 1954 draagt,
wat haar stand tussen de sterren be
treft, een bijzonder karakter. Het is
namelijk een midzomer-volle-maan en
deze bevindt zich op de plaats van de
mid-winterzon. Immers, de zon staat
op 21 Juni, de langste dag, in het hóóg
ste punt der ecliptica, het zomerpunt,
en aangezien de vollle maan recht tegen
over de zon is geposteerd, moet zij op
21 Juni wel in net laagste punt der
ecliptica staan, dus in het winterpunt.
Geheel juist is deze redenering intus
sen niet. Het vlak van de maanbaan
helt namelijk onder een hoek van 5
graden op het eclipticavlak en dus be
weegt de maan zich niet langs de eclip
tica. Wel moet zij tijdens één omloop
om de aarde de ecliptica tweemaal
passeren, met een tussenruimte van
ongeveer 14 dagen, éénmaal in opwaart
se en éénmaal in .eerwaartse richting,
in twee diametraal tegenoveT elkaar
gelegen punten, de zgn. Knopen.
In de regel bevindt de maan zich
derhalve óf ten noorden óf ten zuiden
van de ecliptica, op 'n hoogst 5 gra
den daarvan verwijderd. Dit geldt na
tuurlijk ook van de volle maan.
Uit het bovenstaande volgt onmiddel
lijk dat een volle maan op 21 Juni
alleen dan precies in het winterpunt
staat wanneer zij juist de ecliptica
Zü blijft daar zelfs nog iets beneden,
Maar, zal iemand opmerken, de doordat zij dan 1 graad onder de eclip-
volle maan valt dit jaar met op 21 tjca staat. De culrnin tiehoogte van de
doch op 16 Juni, dat is 5 dagen vroe- maan bedraagt alzo op 16 Juni slechts
ger. Inderdaad. Practisch gesproken 13 en een halve graad, d.w.z. wanneer
maakt dat echter slechts weinig uit.
Alleen zal de volle maan van 16 Juni
zij
het
zuiden
passeert,
staat
.zij amper 13 en een halve graad boven
de lun noord-zuid door het winterpunt kir^ nog lager dus d|n de mid.
nog met hebben bereikt. winterzon op de kortste dag om 12
Immers, de zon, die per dag ongeveer uur 's middags.
1 graad in oostelijke richting aflegt, Het is duidelijk dat de midzomer-vol
staat dan plm. 5 graden ten westen le-maan zich vrijwel gedraagt als de
van het zomerpunt en bijgevolg be ïdt zon op de midwinterdag, ook wat haar
de volle maan zich dan plm. 5 graden opkomst en ondergang betreft. Zij
ten westen van het winterpunt. De maan komt namelijk op nabij het zuid-oost-
legt deze boogafstand af in 10 uur en punt en gaat onder nabij het zuidwest-
zo treffen wij dan op de late avond punt, net als de zon op de kortste dag.
van 16 Juni omstreeks 23 uur de volle In nevenstaande figuur is de volle
maan aan in de onmiddellijke nabijheid maan getekend op de plaats waar zij
van het winterpunt (zie de tekening) zich op de avond van 16 Juni omstreeks
Dit punt ligt in het sterrenbeeld Schut- 23 uur bevindt, één graad ten zuiden
ter, enkele graden ten noorden van de van het winterpunt (W). Links van de
heldere ster gamma, die de punt van maan ziet men op de bewuste avond
de pijl aanduidt, welke de Schutter de helderste sterren van de Schuuter
afschiet op de Schorpioen. als zilverglanzende lichtstippen in de
Het winterpunt zou men het „diepte- heldere maneschijn. Een sprookjesach-
punt" van de ecliptica kunnen noemen, tig schouwspel, dat doet denken aan
Als namelijk de zon op de kortste dag een midzomernachtsdroo t.
de plaats van de katholieke vrouw in
de nationale samenleving. Zij begon met
te zeggen dat in de 49 pagina's die het
Mandement telt niet alleen hoegenaamd
geen aandacht wordt geschonken aan de
vrouw in het openbare leven, maar
dat zelfs de vrouw er niet éénmaal in
wordt genoemd!
De meerderheid der katholiek- vrou
wen ziet haar plaats in het nationale
leven niet.
Oorzaak van deze gebrekkige kijk is
het lange isolement der katholieken,
waaruit de vrouw werd wakker geschud
door Ariëns. Pas na twee wereldoor
logen begreep ze de noodzaak van sa-
menwerldng. Maar samenwerken moet
zijn getuigen en de ander met achting
benaderen. De katholieke vrouw staat
nog te angstig ten opzichte van de ont
moeting met andersdenkenden.
Armzalig noemde spreekster de re
actie der katholieke vrouwen ten op
zichte van de dringende oproep in
dertijd door«de Paus op haar gedaan
ter verdediging van de zedelijke en
godsdienstige tradities.
Inderdaad, het is niet gemakkelijk om
de publieke opinie gunstig te beïnvloe
den, en de samenwerking der Kath.
Vrouwenbeweging met U.V.V., Bescher
ming Bevolking, Vrijwillige Vrouwelijke
Hulpverlening is niet eenvoudig, zeker
niet wanneer men in de sociale -->ctor
komt. „Daarom hebben wij vrouwen no
dig die haar eigen geestelijke adviseur
durven zijn. De aanvu ling van onze ge
lederen is een bittere noodzaak. Dat
onze plaats in de Nederlandse samen
leving onderbezet is, ligt ook aan de ver
keerd gerichte voorlichting aan de jon
geren over de zin van onze organisatie."
De tweede dag spraken mej. dr. M.
Klompé over de taak van de katholieke
vrouw in Europese samenwe-king en
prof. dr. O. de Raeymaeker, professor
in internationale organisatie te Leuven,
over de invloed van de katholiek in
de grote internationale en mondiale
organisaties.
Toen de dag in mijn leven
was aangebroken dat men
vond dat ik wat moest wor
den in de toekomst, liet ik
mijn keus vallen op twee
beroepen, die mij. zo op het
eerste gezicht, wel aanston
den. Het eerste was Paus,
het tweede varkensslager.
Iedereen ried mij zowel het
een als het ander af. En toen het al
lemaal ernst werd ging ik dus volg
zaam naar een kweekschool; een
merkwaardige richting, die preten
deerde opvoedelingen in vier jaar
tijds tot opvoeders om te kunnen
schakelen. Welnu, wat mij betreft is
dat niet gelukt Toen ik het instituut
verliet hield ik nog steeds gewoon
van kindertjes. Maar ik had géén be
roep. En dat bleek op dat moment nog
immer een ernstige omissie te zijn.
Dus begaf ik mjj in het verzekerings
wezen. Een tak van maatschappelijke
bedrijvigheid, die een mens een riant
inkomen garandeerde, zo vertelde men
mij. Inmiddels had ik wel begrepen,
dat het daarom ging, om de liquide
middelen. Aan de hand van een even
nijvere als welbespraakte inspecteur,
liep ik nu vele familieleden en beken
den af en onderwierp hen aan een bij»-
zonder voordelige levens-studie-kies
pijn- of rijwielveTzekering. De welwil
lende stakkers gaan er nog steeds on
der gebukt vrees ik. onder de voor
deligheid. Maar toen wij, de inspec
teur en ik, alles en iedereen hadden
afgegraasd bntdekten wij, dat wij be
paald een uitgesproken hekel aan el
kander hadden. En uit welbegrepen
eigenbelang gingen wij dus in eensge
zinde onmin uit elkaar. Hij mèt, ik
(weer) zonder beroep.
Vervolgens belandde ik in het car-
tonnagevak. Ik niette doosjes. Dat was
een plezierig werkje. U heeft er geen
idee van hoe voldoening gevend het
is een doosje in elkaar te nieten. Ech
ter, van nieten alléén kan een mens
niet leven. Na verloop van tijd was ik
uitgeniet; uitgenóten trouwens ook.
Toen werd ik corrector. Ik corri
geerde o.m. Anton van Duinkerken en
Jan Engelman en zelfs A. van Dom
burg. En dat was nu precies wat ik
altijd had begeerd te doen. Totdat ik
de ietwat verbijsterende ontdekking
deed, dat het tóch plezieriger is zelf
fouten te maken dan die van anderen
te verbeteren. Eindelijk had ik mijn
ware bestemming gevonden; ik werd
journalist.
En dat ben ik nu nog. Géén Paus,
geen varkensslager, maar journalist Ik
heb dus aardig het juiste midden ge
houden, vind ik. En ik voel er mij dan
'ook werkelijk gelukkig bij.
Alléén: nu zit er mee
Dinsdag is op 64-jarige leeftijd over
leden de heer A. J. de Goey. lid van
de Eerste Kamer voor de K. V. P. De
heer De Goey is jaren lang voorzitter
geweest van het dagelijks bestuur en
van het hoofdbestuur van de A. B. T. B.
Gedurende ruim dertig jaar heeft hij
zitting gehad in de Provinciale Staten
van Utrecht. Voorts was hij lid van de
gemeenteraad en wethouder van Mont-
foort. De thans overledene bekleedde
nog verscheidene functies in het open
bare leven. Vooral zijn werkzaamheden
ten behoeve van het agrarisch bedrijfsle
ven genoten bekendheid.
De heer De Goey was ridder in de
orde van Oranje Nassau.
(Van onze parlementaire redacteur)
Jongens en meisjes van een school uit het Drentse plaatsje Ank) waren,
met Finse parlementsleden onder leiding van de Finse ambassadeur, de heer
Wuorimaa, de toeschouwers bij het parlementaire debat over de ruilver
kaveling, dat gisteren in de Tweede Kamer werd voortgezet. Beiden hebben
er ongetwijfeld even weinig van begrepen, want de behandeling daalde af
tot in de onderste krochten van wetgevende detailkwesties, die alleen nog
maar voor zeer kundige agrariërs interessant konden zijn. Maar meester
Molema had de grote voldoening zijn pupillen op deze nationale plaats een
aanschouwelijk lesje in staatsinrichting te kunnen geven.
federale politie
gevangeniswezen
de ministe'. van Justitie
Tancredo Neves aan 'iet
aantal beschikbare cel
len met 30 procent uit
te breiden en werk
inrichtingen buiten deoversteekt, m.a.w. indien zij met haar
1 <i .i JV\» - - 1 - 1 1 if -
en het stad voor gevangenen op I middelpunt in een der Knopen staat.
beveelt te richten. 1En dat is slechts zelden het geval.
De volle maan in het sterrenbeeld Schutter op de avond van IS Juni
omstreeks 23 uur. W winterpunt.
Minister Mansholt sprak over de
ruilverkaveling en zei, dat hiermede
dt basis gelegd gaat worden voor be
langen, die het gehele land raken
maar dat ook streekbelangen daar ten
na wste mee verbonden zullen zijn.
Hij noemde o.m. de voor Drente niet
onbelangrijke electriciteits- en de wa
tervoorziening en hij voorspelde, dat
er in de toekomst nog wel meer ver
rassende elementen in ruilverkave
lingsprojecten zullen worden opgeno
men. Primair staat hierbij altijd het
grote nationale belang van de verla
ging der productiekosten. Daarna
legde de minister uit, hoe ook in het
onderhavige wetsontwerp de vrijheids-
gedachte een principe vormt. Im
mers, steeds zullen alle boeren, die er
bij betrokken zijn, overtuigd moeten
kunnen blijven, dat ook hun belangen
met deze vaak diepe ingrepen in lan
delijke situaties gediend zijn.
Daarna ontspon zich het begin van
een amendementenstrijd, waarbij eni
ge malen het „onaanvaardbaar" van
de minister werd vernomen. Daar
stond echter tegenover, dat de be
windsman heel wat gedachten van
Kamerleden zeer bruikbaar vond, zo
dat hij een nota van wijzigingen kon
indienen, die het levend bewijs was
van de deugdelijke bestudering, die
het parlement van dit ingewikkelde
wetsontwerp had gemaakt.
Ook minister Mansholt moest toege
ven, dat de Nederlandse wetgeving
niet voorziet in de mogelijkheid, dat
door vererving de herindeling van
percelen weer ongedaan kan worden
gemaakt. Hij wilde echter deze wet,
die slechts vrijwilligheid ademt, niet
ontsieren met maatregelen, die er niet
in thuis horen en meende, dat in het
genoemde euvel dan maar door een
andere wet moet worden voorzien. De
zaak wordt in alle geval in studie ge
nomen.
Een amendement van socialistischen
huize, dat beoogde de Grondkamers in
tc schakelen, werd dooi de socialisti
sche minister van Landbouw beslist van
de hand gewezen. Het zou de proce
dure nog maar ingewikkelder maken.
Ook van een „veel-jarer plan", dat een
andere partijgenoot, de heer Vonde
ling, hem gevraagd had, kon niets ko
men. Wie wil nu zo iets grilligs als de
mogelijkheden tot ruilverkaveling, die
van allerlei onberekenbare omstandig
heden afhankelijk zijn, in zo'n project
gaan vastleggen! Het zou een volko
men onbruikbare illusie zijn.
De neer Engelbertink (K.V.P.)
boekte menig succes. De minister
kon hem de toezegging doen, dat hij
alle aandacht zou besteden aan het
beschikbaar stellen van extra grond
elders in Nederland dat zal dan
ongetwijfeld het „nieuwe land" zijn
voor degenen, die in een ruilver-
kavelingsblok niet meer kunnen
worden ondergebracht. De minister
was zelfs van mening, dat deze
„externe sanering" in de toekomst
wel eens belangrijker zou kunnen
worden dan de interne, een ministe
riële uitspraak, waarover de heer
Engelbertink zich zeer verheugde.
De bewindsman was bereid om de
commissie-Hofstee met een proefge-
val eens aan het werk te zetten.
De heer Engelbertink voelde echter
niet met minister Mansholt mee op het
stuk van de landbouwtechnische nazorg
aan boeren na herverkaveling. Hij
vond, dat deze nazorg beter aan de
Landbouwvoorlichtingsraden kan wor
den toevertrouwd dan aan het Land
bouwschap. En de maatschappelijke
nazorg moet op de eerste plaats bij de
maatschappelijke organisaties komen
te berusten. Het Landbouwschap is
immers voorlopig nog verre van een
„leefgemeenschap".
Dankbaar was de heer Engelbertink
voor enkele nieuwe formuleringen in
de wet, waar deze nader ingaat op de
vergoeding van grond. Het gaat er
naar uit zien, dat op dit punt echter
enkele m eilijkheden zullen rijzen.
Ook de amendementen van de heer
Droesen <K.V.P.) over regeling der
pachtovereenkomsten vonden geen ge-
nr "e in de ogen van de minister. Hij
vond, dat de heer Droesen van de
ruilverkaveling wel eens een „eeuwige
legpuzzle" zou kunnen maken. Het
zelfde lot onderging ook een aantal
amendementen van de heer De Ruiter
(C.H.) en de poging van de heer Bie-
wenga (A.R.) de toewijzing van gron
den aan openbare lichamen tot 3 pet.
in plaats van 5 pet. te beperken.
Tot stemmen en afhandelen is he"
dus nog niet kunnen komen.