KANSAS CITY: hart van Amerika
Een „Commissie voormenselijke
betrekkingen strijdt voor de
rechten van de kleurlingen
Dr. Tillich doet appèl
op het Westen
Italiaanse generaals lid
van commun. partij?
Geestdrift voor Sadler's
Koningin bij eerste voorstelling
Wells Ballet
RU ROL
Noodlanding met 75 passagiers
Huidgenezing
Herinneringscompagnieën moeten
avant-gardisten worden
Vietminh neemt
vijf Amerikanen
gevangen
Indië houdt Frans
vliegtuig vast
PIIPPIP
ZATERDAG 19 JUNI 1954
PAGINA S
-1
Kampfgruppe gegen Unmenschlichkeit
Bij zwempartij op verlaten
strand in Indo-Ghina
Amateur-astronomen
naar Zweden
Hillary terug van de
Himalaya
Examens
U itrustingsstukken
gevonden
Rode Kruis-onderscheiding
Notaris kan tijdelijk als
burgemeester optreden
Door neervallende deksel
gedood
De 1800 km. van New York naar Kansas City, in de staat Mis
souri, hebben we in nog geen vijf uur afgelegd, ofschoon
we intussen in Chicago nog van een Super Constellation
op een Constellation moesten overstappen. In Kansas City kwa
men we Vroeg in de middag aan, met een uur winst, omdat we
een andere tijdzone binnen gevlogen waren. Reeds op onze
eerste dag hebben we de stad verkend, en werd ons door een
afgevaardigde van het gemeentebestuur een kleine uiteenzetting
gegeven. De plaats, die een half millioen inwoners telt, is in hét
midden van de vorige eeuw gesticht op het punt, waar de rivie
ren de Kansas en de Missouri samenstromen. Kansas City draagt
de trotse naam „Het hart van Amerika", en het is dan ook de
meest centraal gelegen grote stad in de V. S., al is de afstand
tot de Westkust wat langer dan die tot de Oostkust.
RODE SPIONNAGE
Huldzoiverheid- Huidgezondheid
(Van onze correspondent)
De leider van de „Kampfgruppe
gegen Unmenschlichkeit" te Berlijn, dr.
Ernst Tillich, heeft op de derde dag
van het congres van de Nederlandse
Vereniging van Expolitieke Gevange
nen in het stampvolle Sonsbeekpavil-
joen te Arnhem een bewogen appèl ge
daan op het Westen om te ontwaken
en tot eenheid te komen, wil men niet
het vertrouwen der onderdrukte volks
massa's in Oost-Duitsland verspelen,
len.
Dr. Tillich herinnerde aan de opstand
tegen het Sovjetregiem, die op 17 Juni
van het vorig jaar in Berlijn uitbrak.
Een sociologisch c/.derzoek heeft uitge
wezen, dat 35 pet. van allen, die we
gens deelneming aan die opstand gevan
gen gezet waren, vakarbeiders waren.
Van degenen die tegen de tanks, mi
trailleurs en pistolen van de Sovjets en
de Duitse Volkspolizei hun recht en vrij
heid demonstreerden, behoorde verder
15 pet. tot de ongeschoolde arbeiders.
Beschamend gering was de bijdrage van
intellectuelen aan de opstand.
Spr. vroeg zijn gehoor of het Wes
ten wel genoeg gedaan had, om dege-
ren die aan het front van de vrij
heidsstrijd stonden, te helpen. Hadden
er uit het Westen niet geheel andere
initiatieven moeten komen?
Zoals de verzetsmensen destijds hun
hoop hadden gesteld op de bevrijding,
zo doen dat nu degenen, die onder de
Russische dictatuur leven. Wie onder
de druk der dictatuur leeft blijft niet
gespaard voor de leugen, deze vreet
aan de ziel.
De mens is onoverwinnelijk, zo ver
volgde dr. Tillich, als hij als schepsel
Gods in zijn onoverwinnelijkheid ge
looft. Wapens waren er niet op 17 Juni.
Het was de overtuiging, die tot de op
stand begeesterde. De overtuiging van
het recht op vrijheid en op bescherming
door de rechtsstaat.
Het verheugt ons dan ook, dat Duits
land door de gebeurtenissen van 17 Ju
ni bewezen heeft, tot de vrije volken
te willen behoren en wij zijn er trots
op, dat juist de meest noodlijdende
Duitsers, die onder de zwaarste druk
leven, zich toen tot de vrije wereld heb
ben bekend, aldus dr. Tillich.
Dit heeft niets te maken met natio
nalisme. Het gaat om menselijke en niet
ten ons in de politiek vrijmaken van
om nationale vraagstukken. We moe
de gedachte, dat staatsgrenzen nog we
zenlijke betekenis hebben. Het beslis
sende probleem is de versplintering van
de mensheid in een bolsjewistische en
een vrije wereld. Honderden millioenen
in Azië en Afrika staan nog vóór deze
beslissing. We moeten deze volken win
nen, d.w.z. hun harten.
Het Bolsjewisme is zo erg omdat
het de mensen achter het IJzeren Gor
dijn omvormt tot een nieuw mensen
type: de Sovjetmens.
Op tal van plaatsen wordt de 17e
Juni herdacht, zo zei dr. Tillich, maar
onze herinneringscompagnieën moeten
avantgardisten worden. Een jasr is
voorbijgegaan sedert die 17e Juni,
maar met de Europese integratie zijn
we niet verder gekomen. Een jaar
na Berlijn hebben de Franse broe
ders de Slag om Dien Bien Phoe ver
loren. Wat kan men anders verwach-
arts, een advocaat en een tandarts,
mede door de bejaarde hoofdredacteur
van het plaatselijke weekblad voor
kleurlingen ,,The Call". Het was een
wonderlijke avond. De hartelijke gast
vrijheid waarmee we door al deze men
sen geïnviteerd werden was overweldi
gend. Zij wilden ons laten zien dat de
ten dan dat de onderdrukte massa'»
er aan twijfelen, of het Westen hen
wel zal kunnen bevrijden?
We moeten de koude oorlog volhou
den tot het Westen uit eigen kracht
bijstand kan verlenen. Bijstand voor
onderstelt echter dat men zelf kan
staan.
Spr. bracht tenslotte hulde aan de
Expogé's en met name aan Karei van
Staal voor de ondervonden daadwerke
lijke hulp in de vorm van pakketten.
Deze pakketten hebben vooral ook gees
telijke waarde.
In een motie betuigde het congres
zijn solidariteit met de opstand van 17
Juni.
Tijdens de ochtendzitting werd een re
solutie aangenomen waarin er bij de Ne
derlandse regering op werd aangedron
gen, de 5e Mei officieel tot Nationale
Feestdag te bestemmen en maatregelen
te nemen, opdat die dag zoveel moge
lijk vrjjaf kan worden gegeven.
Met algemene stemmen werd een
voorstel van mr. C. van Rij (Amster
dam) aangenomen waarin o.a. met vol
doening nota werd genomen van de toe
zegging van het hoofdbestuur, om onder
daartoe gunstige omstandigheden de sa
menwerking met de Nationale Federa
tieve Raad van het Verzet te bevorde
ren.
Als nieuwe leden werden in het be
stuur gekozen mr. C. van Rij te Am
sterdam en lt. kol. C. L. H. Engel te
Eindhoven.
Vijf technici van de Amerikaanse
luchtmacht zijn door eenheden van de
Vietminh op vijf km. -fstand van de
luchtmachtbasis Tourane gevangen ge
nomen. Zij zijn de eerste Amerikanen,
die in de strijd in Indo-China door de
communisten gevangen genomen zijn.
De vijf mannen werden door de Viet-
minh-miiitairen gevangen genomen toen
zij op een verlaten strand wilden gaan
zwemmen.
Later hebben Vietnamese boeren hen
zestien km. ten Zuiden van Tourane zien
marcheren, temidden van een colonne
van ongeveer 20 Senegalese gevangenen,
die door met machine-pistolen gewapen
de Vietminh-militairen bewaakt werden.
De Amerikanen waren onvoldoende te
gen de felle zon beschermd; zij droegen
slechts een korte broek of een zwem
broek.
Reeds maandenlang opereren In de
bergen, die vrijwel tot de zee reij&gn,
enige bataljons der Vietminh.
Bij stukjes en beetjes, bijeengegaard
uit ooggetuigeverklaringen van boerén,
hebben Amerikaanse autoriteiten vast
gesteld hoe hun gevangenneming zich
heeft voltrokken.
De vijf mannen maakten deel uit van
een groep van 350 Amerikaanse lucht
machttechnici, aie nu gestatiorineerd
zijn in Tourane, waar zij herstel- en
andere werkzaamheden verrichten aan
verschillende typen toestellen, die de
Verenigde Staten de Franse luchtmacht
in Indo-China ter beschikking hebben
gesteld. (U.P.)
De Nederlandse expeditie van ama
teur-astronomen, zal op Zaterdag 19 Ju
ni uit Utrecht vertrekken naar Fige-
holm aan de Oostkust van Zuid-Zwe
den, teneinde daar tijdens de totale
zonsverduistering op 30 Juni waarne
mingen te doen ten dienste van de offi
ciële astronomische wetenschap. Het
gezelschap, dat uit 44 waarnemers be
staat, verdeeld in 18 ploegen dis zich
met elf verschillende onderzoekingsob
jecten zullen bezighouden, alsmede een
twaalftal medereizigers, zal op de te
rugweg tijdens een verblijf in de Deen
se hoofdstad door de burgemeester wor
den ontvangen.
De expeditie de eerste van deze
aard ter wereld staat onder leiding
van de wetenschappelijk ambtenaar van
de Utrechtse Sterrenwacht dr C. de Ja
ger. Kampvoorzitter is mr. O. A. W.
C. Baron van Hemert tot Dingshof,
burgemeester van Maarn, zelf een be
kend amateur-astronoom.
Het gezelschap zal zijn tenten opslaan
op het landgoed Hogekalla te Figeholm,
een klein dorpje ongeveer 20 km ten
Noorden van Oskarshamm. Reeds is
een klein aantal deelnemers op de fiets
of per bromfiets onderweg daarheen.
Deze deelnemers zullen enkele dagen
van te voren in Figeholm aankomen,
om toezicht te houden op de inrichting
van het kamp, waarvoor een groep pad
vinders uit Oskarshamm zorg draagt.
Het grootste deel van de benodigde
tenten is door Zweedse burgers ter be
schikking gesteld.
Elke middag zullen de amateurs met
hun grotendeels zelf vervaardigde in
strumenten repeteren voor de tijdens
de zonsverduistering te verrichten waar
nemingen. Woensdag 30 Juni om 13.52
uur zal blijken of de maandenlange in
tensieve voorbereidingen niet tever
geefs zijn geweest.
Sir Edmund Hillary heeft in Calcutta
medegedeeld dat zijn Nieuw-Zeelandse
expeditie elk voor dien onbetreden top
pen in het Himalayagebergte beklom
men heeft. De hoogte van de toppen
was 20.000 voet en hoger.
Nog een ander opmerkelijk feit rele
veerde Hillary: de sherpa's van zijn
groep hadden op 17000 voet hoogte een
voetbalwedstijd gespeeld, een gebeurte
nis die eveneens het karakter van een
record draagt
Met Hillary is zijn metgezel James Mc-
Farlane gearriveerd, die gewond is ge
raakt op de Baroen-gletscher. Mcfarlane
is intussen in een ziekenhuis opgenomen.
Hij zal wellicht de pink van zijn rech
terhand moeten missen.
Hillary denkt Maandag naar Khatman-
doe in Nepal te vertrekken om zich bij
de andere leden van zijn expeditie te
voegen. Mcfarlane zal zich waarschijn
lijk dezelfde dag naar Christchurch op
Nieuw Zeeland begeven.
Advertentie
AMSTERDAM, 18 Juni. Bevorderd
tot doctor in de geneeskunde op proef
schrift „Deuterophaemophilie (Christ
mas' ziekte)" 1. A. Mochtar, geb. te
ijadang Sidempuan; op proefschrift
"Sinusitis bij kinderen, ervaringen bij
"e behandeling van 600 gevallen van
deze ziekte" W. H. Bierman, geb. te
fiuyersum; op proefschrift „Jacobus
■J-udovicus Conradus Schroeder van
?er„ Kolk (1797-1862), leven en wer
en p. van ,jer Esch, jeb. te Amster
dam, en op proefschrift „De Alkali- en
,"urneutra]isatie door. de huid en de
p ekenis van de aminozuren daarvoor"
Tv, van Heusden, geb. te Amsterdam,
doctoraal rechten G. Somer.
AMSTERDAM. Gem. Kweekschool
voor Onderwijzers. Akte L. O. de he
n-I iThiuvenet, L. Uffels, B. van
Hnel en de dames E. A. de Vries en
Oostwoud.
„The Lynch Family", een
schilderij uit de Nelson Gallery te Kansas City,
Missouri.
zwarte wfjk van Kansas City niet voor
de blanke behoefde onder te doen. In
de gesprekken die we die dag gevoerd
hebben werd het ons bovendien duidelijk
wat een hoogstaande, erudiete en intel
ligente mensen er in dit stads
deel woonden, terwijl we enige
verbluffend knappe „highschool"-
meisjes en verscheidene prach
tig gebouwde jongemannen ontmoetten
die door hun verschijning de physieke
kracht van hun ras demonstreerden.
Maar tussen deze mensen en hun blanke
stadgenoten is nog maar weinig contact
en er heerst zelfs een zekere spanning.
Twee incidenten
In dit verband vertelde men ons van
een tweetal recente betreurenswaardige
incidenten: Twee jaar geleden kocht
een kleurling een huis dat in het blanke
stadsdeel lag, vlak over de scheidings
lijn die door de 27ste straat wordt ge
vormd. Kort na de verhuizing van het
negergezin werd een handgranaat door
een der vensters geworpen. Ge
lukkig werd geen persoonlijke of ma
teriële schade aangericht, aangezien een
der bewoners het projectiel snel weer
naar buiten wist te werken. Enige tijd
later kwam er een tweede negerfamilie
naar hetzelfde huizenblok. Ook deze wo
ning werd met een handgranaat verrast.
Weer liep de aanval goed af. In beide
gevallen is door de politie een grondig
onderzoek ingesteld, maar de daders
zijn nooit opgespoord. De Commissie
voor Menselijke Betrekkingen stelde al
les in het werk om de blanke omwo
nenden, die de kleurlingen niet in hun
blok wilden hebben, tot rede te brengen.
Maar men heeft weinig resultaat ge
had met deze actie. Al spoedig versche
nen talrijke bordjes met het opschrift:
„For Sale". De mensen wilden niet met
negers in èèn straat wonen. De Commis
sie geeft de strijd tegen de rassendis
criminatie echter niet op, en uit het ge
noemde geval van het zwembad blijkt
dat er resultaat geboekt wordt.
Missouri is een van de zeventien
Amerikaanse staten waar negerkinderen
naar afzonderlijke scholen worden ver
wezen; een regeling die onlangs door
het Oppergerechtshof te Washington on
wettig is verklaard. Het hof verklaarde
dat op het terrein van het openbaar
onderwijs de uit de 19e eeuw daterende
leer van „gescheiden maar niet gelijk"
niet gelden kon, en dat men zelfs van
een contradictie moest spreken. In Kan
sas City, evenals elders in het Zuiden
van de V.S., leveren de consequenties
van deze gerechtelijke uitspraak grote
problemen op. Maar een prachtig insti
tuut als de Commissie voor Menselijke
Betrekkingen zal ongetwijfeld bijdragen
tot een bevredigende oplossing.
Aangrijpend schilderij
Kansas City, bezit een voortreffelijk
museum „The Nelson Gallery" en op
de tweede étage, in de zaal gewijd aan
de moderne Amerikaanse kunst, hangt
een schilderij van Joseph Hirseh geti
teld „The Lynch Family". Dit werk
geeft een hoogst aangrijpende uitbeel
ding van de tragische historie der ne
gers in Amerika. De snikkende wedu
we van de vermoorde neger verbergt
haar hoofd in haar rechterhand; in haar
linkerhand klemt zij haar baby, wiens
vuistje, waarin een rammelaar steekt,
een bijna dreigend gebaar maakt. Het
beeld behoort tot het verleden. Lynch-
gevallen komen niet meer voor. Maar
alle onrecht is nog niet weggenomen,
en de neger wordt in de V.S. door zijn
blanke broeder nog te vaak groot leed
berokkend. De levensomstandigheden
van de kleurlingen worden echter gelei
delijk aan gunstiger. En de uitspraak
van het Oppergerechtshof met betrek
king tot de gescheiden scholen is een
mijlpaal in de geschiedenis van de
emancipatie der Amerikaanse negers.
HANS BRONKHORST
Een Frans vliegtuig op weg naar
Saigon is vandaag to Calcutta vastge
houden, nadat de Indische autoriteiten
naar hun zeggen by een onderzoek van
het vliegtuig, dat veertien uur heeft
geduurd, drie revolvers, 12 brancards,
verpakt in zakken met rode-kruistekens,
verscheidene stalen helmen en andere
militaire uitrustingsstukken hadden ge
vonden.
Het toestel kwam met 84 passagiers
aan boord uit Toulouse. Tevoren was
het al te Nieuw Delhi onderzocht op
wapens en contrabande. Daar kreeg
het echter toestemming door te vliegen
naar Calcutta.
De voorzitter van het Ned. Rode
Kruis. ir. F. C. C. baron van Tuyll, van
Zuylen, heeft het Kruis van verdienste
uitgereikt aan de heren B. A. Corthals
en A. J. C. Provis," resp. eerste voorzit
ter en voorzitter van het Oeuvre Royale
dts Automobiles pour Invalides de
Guerre, en luit.-gen. B. D. F. de Kem
peneer, secretaris-generaal van het Bel
gische fonds voor ernstige oologsge-
wonden en -invaliden 1914-1918.
Bij K. B. is beslist, dat de tijdelijke
waarneming van de taak van hoofd
van plaatselijk bestuur door een no
taris kan geschieden. Tot nu toe be
stond er twijfel over. of de tijde
lijke combinatie van deze ambten moge
lijk was.
Een vooraanstaande figuur uit het
Italiaanse verzet, Edgerdo Sogno, heeft
op een persconferentie zes met name
genoemde Italiaanse generaals en vier
hooggeplaatste functionarissen van het
ministerie van defensie er van beschul
digd, actief lid te zyn van communisti
sche organisaties.
Op de persconferentie, welke handel
de over de communistische spionnage
in Italië, heeft Sogno, die aan het hoofd
staat van het anti-communistische „Co
mité voor Vrede en Vrijheid", tevens ge
zegd, dat communistische agenten mi
cro-films van geheime documenten uit
het Italiaanse ministerie van Buiten
landse Zaken hebben gesmokkeld.
Hij zeide over bewijzen te beschikken,
dat de communistische leiders aan hun
mensen in het parlement verzocht had
den om militaire en economische in
lichtingen te verzamelen. Sogno zeide
te hopen dat zijn verklaringen de rege
ring van premier Mario Scelba er toe
zouden brengen, meer vast besloten te
gen de communistische dreiging op te
treden.
Voorts vertelde hij, dat de communis
tische partij geheime instructies ge
stuurd heeft aan haar leden, die voor
hun nummer op moesten komen, om
te trachten een gespecialiseerde oplei
ding te krijgen, in het bijzonder bij de
tank-eenheden. Zij konden zodoende
„een militaire opleiding krijgen op kos
ten van de regering". Zjj moesten te
vens trachten „minachting" tegenover
de officieren aan èe kweken zonder
zelf ook maar een moment de discipli
ne uit het oog te verliezen.
Sogno, die tevens hoofdredacteur is
geweest van het bekende Milanese
blad „Corriere Lombardo", zeide met
kalme stem, bewijzen in handen te
hebben, dat de communistische sena
tor Edoardo d'Onofrio, die hij be
schreef als het hoofd van de commu
nistische spionnage in Italië, commu
nistische parlementsleden verzocht
had om hun positie te benutten om
inlichtingen van militaire, politieke en
economische aard voor hem te ver
zamelen. Volgens Sogno hadden de
gevraagden vrijwel allen hierin toege
stemd.
„Ik daag de communistische afge
vaardigden uit om een proces tegen mü
te beginnen wegens mijn beschuldigin
gen, dat zy spionnen en verraders zijn,
maar dat durven zy niet, want zij we
ten, dat ik over al het nodige bewijs
materiaal beschik", aldus Sogno.
Vrijdagmiddag is aan boord van het
Noorse motorschip „Kollbjörg", dat bij
de Rotterdamse Droogdokmaatschappij
ligt te Rotterdam, de 53-jarige H. J. T.
gewoond hebbend Fazantstraat te Rot
terdam door een ongeval om het leven
gekomen.
Men was bezig met een stortkraan
ijzeren deksels in de machinekamer te
laten zakken, toen één der deksels bleef
haken, kantelde en in de machinekamer
viel. Hiierbij werd T. aan het hoofd ge
raakt. De man overleed aan zijn verwon
dingen.
Geen der 75 inzittenden noch een lid van de bemanning liep ook maar één schrammetje op bij de loodlanding op
een grasveld bezijden een weg, uitgevoerd door piloot Charles Pedesky, tijdens een vlucht van New York naar Burbank
(California). Toen een van de vier motoren van dit DC-4- transporttoestel in brand vloog, behield Pedesky zijn tegen
woordigheid van geest, zocht rustig vanuit de lucht naar een geschikte landingsplaats en zefte het toestel aan de grond.
Hulp kwam al snel opdagen, zodat dit hachelijk avontuur met een sisser afliep
Het weerzien met Sadler's Wells, na een afwezigheid
van te vele jaren, vierden wij gisteravond in de Stads
schouwburg te Amsterdam met een opvoering van de
complete „Lac des Cygnes" van Petipa en Ivanow, als
mede Tschaikowsky, uit de aard der zaak wel enigs
zins aangevuld en bijgesteld door hedendaagse artisten,
maar in hoofdzaak nog het venerabele werk van zijn
oorspronkelijke scheppers. Het werd voor de artisten
van Sadler's Wells een complete triomf, terwijl het
werk voor de toeschouwers een complete en hoogst
interessante curiositeit bleek te zijn.
Een avondvullend ballet in deze hoog-klassieke stijl het is als een opera
met vrijwel niets dan aria's en ensemblegezang, met heel enkele draadjes
van recitatief aan elkaar verbonden. Zo gaat dat vier acten, de hele avond
door, en men ziet dus eigenlijk nauwelijks anders dan de hogeschool van de
danskunst, divertissement in de meest grootse stijl. Wij blijken toch in de
loop der jaren geleerd te hebben de genres uit elkaar te halen. Absoluut bal
let is ons zeer vertrouwd, maar dramatisch ballet evenzeer. De vermening
van deze beide genres zo ervaren wij die vorm thans tenminste is
psychologisch weinig bevredigend, maar levert wel een avond van licht dans-
genoegen op, wat overigens de bedoeling van zulk een romantisch drama
als „Lac des Cygnes" niet gewenst kan zijn. Integendeel, het creëren van
een avondvullend ballet was voor Petipa's tijd een enorm geavanceerd waag
stuk, dat juist de pretentie had het hoogst ernstige dansdrama voor het voet
licht te brengen.
De opvatitngen blijken dan wel zeer.een dramatische aangelegenheid, maar
geëvolueerd tae zijn. Men ziet deze „Lac in hoofdzaak als een lyrische composi-
des cygnes'' thans nauwelijks meer als 1 tie, die haar steunpunt heeft in de ver
aangenaming des levens voor de „beau
monde". Belangrijke gedeelten vormen
ook de schakel tot Folkine's abstracte en
zuiver lyrische „Sylphides", door sfeer,
gegeven en voornamelijk ook door de
plastische behandeling van het „corps
de ballet" Hier is reeds in de nachte
lijke, in het maanlicht badende zwanen-
scène een eerste aanzet tot plastische
verbinding van groepen en solistische
dans.
Dat alles is interessant en het loont
in hoge mate de moeite van het zien.
De dansfanaat vraagt intussen maar
naar de verrukkingen, die erbij zvjn te
ervaren. Die waren in dit geval groot
en van velerlei aard. De troep is, se
dert wij haar het laatst hier zagen, aan
zienlijk in kundigheden en kwaliteiten
gegroeid. Het is een zeer hoog niveau,
waarop dit dansen zich afspeelt. Het
„corps de ballet" is uitmuntend ge
schoold en gedisciplineerd, de obligate
en solistische prestaties zijn zeer aan
zienlijk, de grote solisten zijn tot het
toppunt van hun vermogen gekomen.
Men kan niet allen noemen, die zich
in dit ballet onderscheiden hebben,
maar een man als Brian Shaw is wel
een van de meest lenige, veerkrachtige
en virtuoze dansers, die men war ook
ter wereld kan zien, en samen met Va
lerie Taylor en Pauline Clayden maak
te hij de „pas de trois" in I tot een
waar feest voor het oog.
De grote persoonlijkheid, de ware
„danseur noble" van de troep blijft nog
steeds Michael Somes, aan wie men
technisch aanzienlijk gewonnen heeft en
wiens majesteitelijke elevaties niet wei
nig tot dé volkomenheid der illusie bij
droegen. En dan was daar natuurlijk
de voortreffelijkste van allen: Margot
Fonteyn als Odette en Odile, moeite
loos, geheel boven alle materie verhe
ven en daarmee zelfs zozeer spelend,
dat haar moeilijléste figuren langzaam
genomen worden. Maar daarvan nog af
gezien: haar gratie, de liefelijkheid van
haar voordracht, die lichte toets van
haar expressiviteit en dat natuurlijk
vloeiende in de aaneenschakeling der
beweging, dat alles maakt deze rol wel
tot een der prachtigste ervaringen, die
men bij het danstoneel kan opdoen.
Het was dus een voortreffelijk ge
slaagde avond, die stormachtige succes
sen ontketende. Het was misschien niet
een avond van de machtigste ontroering,
die men zich denken kan. Het werk
zelf toonde zijn grenzen, en bovendien
is het Engelse temperament ietwat koel
en abstract. Men moet het waarderen
in de stijl, die dit geheel nu eenmaal
karakteriseert. Het is nochtans een
prachtige danskunst, waarom wjj inzon
derheid Engeland oprecht mogen be
nijden.
Streng incognito woonde H. M. de Ko
ningin in een der bovenloges de voor
stelling bij. Het publiek heeft H. M.
het genoegen gedaan haar niet op te
merken. LEO HANEKROOT.
Men krijgt een aardige indruk van de
stad als men vanaf het dak van het
gemeentehuis naar beneden kijkt. Dit
gemeentehuis is namelijk een wolken
krabber van 150 meter hoog en het ge
bouw telt dertig verdiepingen. Men ziet
een kern van moderne hoge kantoren en
warenhuizen, waarbij vooral de aan
dacht getrokken wordt door het mas
sale „Power and Light Building", dat
ver boven alles uitsteekt. Dan ontwaart
men de Hannibal Bridge over de Mis
souri, men ontdekt in de verte de uit
gestrekte villa-wijken en tenslotte wordt
men het stadsdeel gewezen waar de ne
gerbevolking woont. En dan is men in
èèn oogopslag geconfronteerd met een
van de grootste problemen van Kansas
City: de integratie van de kleurlingen.
Een kwestie die nog lang niet opgelost
ls, maar waaraan met grote voortva
rendheid wordt gewerkt, zoals ons al
spoedig bleek uit een gesprek met de
Heer Gremley, secretaris van de ge
meentelijke „Commission on Human Re
lations", die ons in zijn kantoor op de
25ste étage van de City Hall ontving.
De commissie, die twee en een half
jaar geleden door de gemeenteraad
werd opgericht, heeft in de korte pe
riode van haar bestaan al veel goed
werk verricht. Het orgaan stelt zich
ten doel een oplossing te vinden voor
wat genoemd worden „intergroup pro
blems", hetgeen in de praktijk vooral
betekent dat men de inwoners van
Kansas City begrip wil bijbrengen
voor de rechten van de gekleurde min
derheid. De heer Gremley, een
energieke nog jonge man, die behalve
zijn vaderland ook Europa bereisd
heeft, vertelde ons van een geval dat
op het ogenblik al zijn aandacht op
eist: De openstelling voor negers van
de plaatselijke zweminrichting, waar
aanvankelijk alleen blanken werden
toegelaten.
De historie van deze affaire
gaat terug tot de zomer van 1951, toen
twee kleurlingen de toegang ge
weigerd werd tot het zwembad. Zij
brachten de zaak voor de rechter, die
de uitsluiting van de negers onwettig
verklaarde. Het Amerikaanse Hof van
Appèl, dat vervolgens uitspraak deed,
handhaafde deze beslissing, met èèn
belangrijke restrictie: het zwembad
moest de beide negers,, .toelaten, maar
was niet 'verplicht toegang te verlenen
aan alle kleurlingen van Kansas Ci
ty, zoads geëist was door de personen
die het proces begonnen waren. De
Commissie voor Menselijke Betrek
kingen heeft in deze aangelegenheid
een krachtig en lofwaardig standpunt
ingenomen. Aan de gemeenteraad
werd geadviseerd de eigenaars van
het zwembad voor te stellen alle bur
gers van de stad toe te laten. Als deze
maand het zwembad, dat lange tjjd
gesloten is geweest, wordt heropend,
zullen er voor het eerst zowel kleur
lingen als blanken binnen mogen.
Sympathieke reactie
Maar men houdt rekening met inci
denten. De Commissie stelt daarom al
les in het werk om een gunstige sfeer
te scheppen, door de niet-gekleurde be
volking op 'het principiële belang van de
nieuwe situatie te wijzen. Wij hebben
de Heer Gremley vergezeld naar een
bijeenkomst van de Liga van Vrouwe
lijke Kiezers, een typisch Amerikaanse
vereniging, waarvan de afdelingen alom
In de V.S. een grote rol spelen in het
maatschappelijk leven. De dames kre
gen een heldere uiteenzetting van de si
tuatie en de reactie was bijzonder rede
lijk en sympathiek. Het overgrote deel
van de vergadering bleek zich geheel
achter het streven van de Commissie
te stellen. We hebben vervolgens de
secretaris van de Commissie ongeveer
hetzelfde betoog horen afsteken voor een
gezelschap onderwijzers, en ook in deze
kring werd zijn pleidooi met instemming
begroet. Het denkbeeld van de gelijk
waardigheid der rassen blijkt in Kansas
City snel veld te winnen, maar dat de
moeilijkheden nog lang niet verdwenen
zijn is ons duidelijk geworden bij een
bezoek aan de negerwijk van de stad.
Door een aantal notabele kleurlingen
werd ons in een negerhotel een diner
aangeboden en vervolgens maakten we
met onze gastheren en gastvrouwen in
een tiental auto's een tocht door het
stadsdeel. Die tour was een heel evene
ment. De politie-autoriteiten hadden van
hun bereidheid tot medewerking blijk
gegeven door ons een neger-agent mee
te geven, die, gezeten op een fel-gele
motorfiets, met loeiende sirene de ka
ravaan door de drukke straten en zelfs
langs roae stoplichten loodste. We za
gen armelijke woningen, maar we kwa
men ook in een aantal zeer geriefelijk
ingerichte huizen van beter gesitueer
den. We werden ontvangen door een
