Het festijn van de „ridderlijcke sc[^Nl™s
oeffeninghe
Tijdgenoten
SCHIET-
BOOM
Hl"
Hoe mooi het was
en hoe echt
hhemstukje
v. Empelen
II
Prof. H Andriessen
ZATERDAG 17 JULI 1954 PAGINA 6
Edelman, bedelman, dokter, pastoor, koning, keizer, schutter
majoor." Wij hebben het springtouw-rijmpje van bij ons de
meisjes op de gracht, langzaam opgezegd en nadrukkelijk
gearticuleerd, want bij elke sprong een moeilijke, dubbele slag
van het touw, gestalte zien krijgen op het Oud-Limburgse Schut
tersfeest, dat wij te Margraten hebben bijgewoond, het meesi
massale rendez-vous van schutters, ooit in het Limburgse land
gehouden. Niet minder dan 141 schutterijen van beide oevers
van de Maas, uit Nederland en Belgisch-Limburg tezamen tus
sen de vijf en zes duizend man, viermaal zoveel als alle dorps
bewoners bij elkaar, waren voor deze gelegenheid samengeko
men, nog ongeacht ieder zijn aanhang, rijen van autobussen vol,
en dit geeft alleen reeds enig idee van leven en bedrijf, heel
zo'n lieve, lange dag, ginds in het zomers Margraten. Inderdaad,
alle figuren van dat oude springtouw-rijmpje bleken hier verte- herinneren, zoals de model uitgeruste
genwoordigd: de schuttermajoor in martiale luister, jonglerend Schutterij van voerendaai, het roem-
i ruchte Akkermansgilde uit Venlo en
zijn staf voor de troep uit, de dorpse majesteiten, keizers en ko- van de Belgen vooral het st. joris-
ningen, behangen met oud en eerbiedwaardig zilver en vaak gilde uit KauUiie, dat nog geheel ge-
vergezeld van hun gala-madammen, pastoor Terpoorten van
Margraten, die het landjuweel heeft geopend met zegen en ge- ning compleet tot de aangeplakte mous-
bed, dr. Houben de gouverneur, die 's middags het ereschot heeft tachekens toe-
gelost op de schietwei. En edellieden waren zij elk voor zich, al Wat zuilen wij u_ verder vertellen
die zoveel duizenden deelnemers aan de „ridderlijcke oeffe-
ninghe". Waar tenslotte ook de bedelman niet ontbreken mocht
op dit Breugheliaans festijn.
Hecatomben van frites
FRED THOMAS
KERKBERIGHTEN
ZANDVOORT
f 1850 voor Rode Kruis
Concert
Zamd'bouwwedstrij d
Trommen roffelen in Margraten
Een „echt apart"
Koning, Keizer, Schuttermajoor
Er is een tijd geweest, dat feesten
als deze overal in de Nederlanden
zijn gevierd, waarbij stad en dorp wed
ijverden in het beschikbaar stellen van
de schoonste prijzen, zilveren wijnkan
nen, zilveren vierendelen, zilveren kop
pen voor de allerbeste schutters, maar
ook een vette os of enige kannen wjjns
voor de troep, die boven andere uit
blonk in pracht van palluren en ka
proenen, dje de verste reis had gemaakt
of het talrijkst was opgekomen. In
1394 verschenen op een Landjuweel te
Doornik de Brugse schutters in purpe
ren en damasten kledij, rijk versierd
met neteldoek en kant, terwijl zij gou
den halskettingen droegen, met edel
stenen bezet. In 1458 behaalden de
Haarlemmers de prijs voor het mooiste
inkomen te Mechelen en in 1548 zouden
de Amsterdammers op een Landjuweel
in den Briel vier kannen wijns verove
ren voor hun talrijke opkomst. En
van zo'n schuttersfeest. Natuurlijk,
dat er inderdaad geschoten wordt.
Daartoe was op het feestterrein van
maar even 6 HA, dat een schitterend
uitzicht bood op de blauwe heuvelin-
gen in het verschiet, een groot aantal
schietstangen opgericht, hoge masten
die in hun constructie iets weg heb
ben van de telefoonpalen in onze
grote steden in het begin dezer eeuw.
Hoog op die masten zitten de prij
zen, stokjes, die men wegschieten
moet, hetzij in corpsverband dan wel
in individuele strijd. Geschoten wordt
met buksen van een formaat, dat
in de dertigjarige oorlog gehanteerd
kon zijn: inderdaad bij het richten
rustend als haakbussen op grote hou
ten steunsels. Maar niet alleen de
schietvaardigheid wordt beproefd, er
zijn prijzen voor alle mogelijke kwa
liteiten van een schutterij: voor de
beste houding, de meest volmaakte
exercitie, het mooiste geheel, het
grootste aantal gewapende leden, zo
als ook de beste tamboer-majoor,
de beste hoornblazer, de „modelste"
generaal. En natuurlijk het mooiste
Konings- en Keizerspaar, de mooiste
Koning en mooiste Keizer alleen
staand, want lang niet allen zyn ge
paard. Men ziet, dat een jury op
een feest als dat te Margraten met
zoveel deelnemers, heel wat te be
disselen en heel wat te beslissen
heeft, wil iedereen tenslotte tevreden
zijns weegs gaan.
klinkt het vandaag de dag niet nau
welijks nog geloofwaardig, dat zelfs
Urk zijn schutterskoning heeft gekend,
die vergezeld van een frisse, blauwogi
ge koningin ,,met vendel en trompet"
het eiland werd rondgeleid.
De grote bloei van de Schutters-
Landjuwelen, vertelt ter Gouw, da
teert tussen de 14e en het midden
der 16e eeuw, daarna zouden de
Spaanse troebelen veel bederven en
vervolgens natuurlijk de predikanten,
in wier oog de vrolijke schutters
feesten „insolentiër." waren, de Sint
Jorissen en St. Sebastianen en ande
re Schuttersheiligen „onnutte super
stitiën", maar vooral de gildegoede-
ren zeer begerenswaard. In de vori
ge eeuw kenden in Holland alleen
Alkmaar en Noordwijk nog een
schuttersgilde, maar verder moest
men, zoals ook vandaag, uitsluitend
in Brabant, Gelderland en Limburg
zijn om nog de schutterij te zien
optrekken, „met sabels en met plui
men". De oudste gilden, die aan het
schuttersfeest te Margraten hebben
deelgenomen, dateren dan ook it
de zestiende eeuw, zoals St. Sebas-
inaadnezrtdageangvfetreewéndbLtondt De geweren, die de schutters in de optocht meedragen, zijn als regel volkomen
verouderd en onbruikbaar. Om de prijzen wordt geschoten met de schietbuks, een
Deze eeuwenoude tradities nebben manen dat. als voorheen de haakbus hii het. richten aesteund moet worden.
het begrip en de liefde voor de Schut-
Behalve gedefileerd, geschoten en ge-
exerceerd, wordt er op zo'n schutters-
feest gegeten en gedronken. Dat deed De klassieke schutter, zoals nog altijd de leden gekleed gaan van de Schutterij
men vroeger nog heel wat royaler dan Sint Joris uit Kaulille in Belgisch'Limburg, onveranderd hetzelfde als vierhonderd
thans: vier maaltijden op een enkel jaar geleden, toen dit gilde werd opgericht.
festijn was in de zestiende eeuw maar
matig, de Amsterdamse handboogschut- feest versierd, met mosterd uit de
ters brachten het doorgaans tot zeven Ardennen, mayonnaise of pickles, maar
of acht, al naar de kas het toeliet, legendarisch zijn de kwanta bier ge-
Ook in Margraten is heel wat gecon- weest, heel de productie van Wylre,
sumeerd, al was het dan geen tafelen Gulpen en Valkenburg, die hier in Mar
ais bij de vaderen van voorheen. Het graten in de loop van een enkele dag
hele dorp bleek vrijwel huis aan huis verzwolgen zijn. Wij hebben nog nooit
in eet- en drinkgelegenheid herschapen: van ons leven zoveel vaatjes bier in
vooral de toegangspoorten tot de oude klein bestek gelijktijdig in actie gezien,
boerderijen leenden er zich voortref- een ononderbroken gulden stroom, die
felijk voor en elders weer had men zijn weg vond naar de dorstige kelen van
in de boomgaard zitjes gearrangeerd, de wakkere Schutters en hun aanhang.
Hecatomben patates frites hebben het Was het wonder, dat men, naar
mate het uur vorderde, wel eens
een schutter tegenkwam, die los ge
raakt van zyn troep, als een tra
gische solitair aan het zwerven was
geraakt, een beetje ontluisterd, de
halskraag open en de zware, be
nauwende uniformjas verlossend ont
knoopt. Overigens bleven maar wei
nig schutters alleen, er werd gedanst
en gezongen en de levenslust vierde
hoogtij in het avondlijk Margraten.
Dit laatste is een goed en gevestigd
recht, zo oud ais dit volksfeest zelf.
tertj dan ook diep in de volksziel maar liep in de optocht als eerste
verankerd. Wanneer een stoet, zoals voorop, een grote generaalssteek met
wij daarginds in Margraten passeren piuimen op het hoofd en een sabel
zagen, eens defileren zou in de Am- langszij. De functie van generaal ver-
sterdamse Willemsstraat, zouden wij de vldde hij met diepe ernst,
luide commentaren van het Jordaanse _hh„T, «„willekeurig a»n de™
iubliek wel eens hebben willen horen. W,J hebben onwillekeurig aan deze
Matthies uit de jeugd van Erena
moeten denken, terwijl wii daar in
Margraten de schier eindeloze stoet
van opeenvolgende schutterijen zagen
passeren. Wii zaten pal naast de
eretribune met de plaatselijke autori
teiten, en daar moesten de schutters
defileren, zodat zij reeds op onze
hoogte in paradehouding overgingen.
En daar hebben wii onze ogen op
uitgekeken. Wü, Nederlanders, mo
gen over het algemeen waarschijn
lijk geen mooi volk te zijn, maar wat
daar in die schutterijen, zowel van
wapen, dat als voorheen de haakbus bij het richten gesteund moet worden.
mannen-lelijkheid bijeen bleek ver
gaard, was bijwijlen ontstellend. En
dat werd nog geaccentueerd door een
verkrampte houding van lichamen,
zovele tropheeën, vaak van honderden
jaren her, triomfantelijk meegedra
gen, bedekkend de borst en de buik
en soms dansend in het rhythme
van een stoere pas, tot op de knie-
en.
aar in Limburg is dit wonderlijk
beeld vanzelfsprekend en vertrouwd,
het wordt op heel andere waarden ge
toetst en in alle gemoedelijkheid hoogst
ernstig genomen. Zoals de schutters
zelf, ook de meest groteske verschij
ningen, volkomen vervuld zijn van hun
eigen, indrukwekkende rol. Frans Erens
in zijn jeugdherinneringen vertelt van
de ongetrouwde knecht Matthies, die,
toen in Nieuwenhagen een schutterij
werd opgericht, tot generaal en chef
van de troep werd gekozen. Dit gene
raalschap was voor de stilzwijgende
Matthies de grootste vreugde van zijn
leven. Wanneer hij er aan dacht of
als men hem er over sprak, begonnen
zijn ogen te fonkelen en kwam er licht
in zijn gezicht. Hij commandeerde nooit,
Het Is ondoenlijk om in kort bestek
het beeld te schilderen van een zo
die van nature elke soepelheid en reusachtige schuttersstoet als ditmaal
élégance misten, maar zich nochtans door Margraten trok. Met zoveel varia-
dwongen tot zowaar de ganzenpas, ties in kleding en uitrusting. De gala-
zo nit lie Pruisische school of de uniformen, van omtrent de eeuw-wisse-
zo uit de Pruisiscne scnooi of de üng zijn wel he(. meest karakteristiek,
Britse dril, oude heertjes met maar verder is men op alle denkbare
minder dan hun nog jeugdige wijzen gekleed of uitgedost: met zon-
gezellen. Het deed haast tra- derlinge gasfitterspetjes, als houtves-
ters en matrozen, in sober tropen-kha-
gisch aan door de onverbiddelijke ki zo goed als een uitmonstering, die
ernst, waarmee het vertoond werd, een bioscoop-portier in Tehuantepec de
terwijl steken en pluimen, de ar- neus zou doen krullen of een liftboy
flatteren in het Waldorf Astoria Hotel.
chaische uniformen het soms iets Q0k- heel moderne, nuchter-sportieve
gaven van noodlotsverschijningen, tenues met baretten en witte hemden,
angstwekkend van onbedoelde komie- de pas zeer kort bestaande schutteijj
t h-ij en, want er komen er nog altijd bij.
g Markante verschijningen in de stoet
Maar tegelijk: wat was het mooi vormen de z g Bielemennekens, zeer
deze als gene kant van de Maas, aan S krijgshaftige gestalten met berenmut
H. Bavo, Kathedraal: Zondag H.H. Mis
sen 6.30, 7.30, 9 Hoogmis), 11 en 12 uur.
H. Antonius v. Padua. Zondag H.H. Mis
sen 6.40 7.30, 8,30 (Hoogmis), 10, 11 en 12 u.
H. Jozef. Zondag H.H. Missen 6.45, 8, 9.15
(Hoogmis), 11 en 18 (Avondmis) uur.
O. L. Vr. Rozenkrans: Zondag H.H. Mis
sen 6, 7.30, 9, 10.30 en 12 uur.
H. Joannes de Doper, Zondag H.H. Mis
sen 6.30, 7.30, 8,30, 9,30 (Hoogmis), 11 en
12 uur.
H. Hart. Zondag H.H. Missen 6.30, 7.45,
9, 10.30 (Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara. Zondag H.H.
Missen 6.30, 7.45. 9 (Hoogmis) en 11 uur.
H. Liduina. Zondag H.H. Missen 6.30, 7.30.
8.30, 9.45 (Hoogmis). 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten: Zondag
H.H. Missen 6.30, 7.30, 8.45 (Hoogmis), 10.15
en 11.30 uur.
H.H. Petrus en Paulus: Zondag H.H.
Missen 6.30, 7.45. 9 (Hoogmis) en 10.45
Allerheiligste Drieëenheid: Zondag H.H.
Missen 7, 8.30 (Hoogmis), 10.15 en 11.30 u.
Hulpkerk Bloemendaal: Zondag H.H. Mis
sen 7.30 en 10.15 (Hoogmis).
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen, Overveen:
Zondag H.H. Missen 7, 8, 9 (Hoogmis) en
10.30 uur.
H. Agatha, Zandvoort: Zondag H.H. Mis
sen 6.30, 7.30, 8.30, 9.30 (Hoogmis) en 11 u.
H. Bavo, Heemstede: Zondag H.H. Mis
sen 7.15, 8.45, 10 (Hoogmis) en 11.30 uur.
O. I.. Vr. Hemelvaart. Heemstede. Zon
dag H.H. Missen 7, 8.30 (Hoogmis), 10.15
en 11.30 uur.
H. Antonius van Padua (Aerdenhout).
Zondag H.H. Missen 7.30. 9 (Hoogmis) en
11 uur.
De straat- en huiscollecte voor het Ne
derlandse Rode Kruis heeft te Zandvoort
opgebracht rond f 1850.
Heden (Zaterdag) avond concerteert de
IJmuider Harmonie op het Raadhuisplein
te Zandvoort. Het is het vierde zomer
avond-concert van „Touring Zandvoort".
Op Dinsdag 20 Juli wordt op het strand
bekend gemaakt. Voor deelname kan men
zich op Maandag 19 Juli aanmelden bij het
bureau van „Touring Zandvoort" op het
Raadhuisplein te Zandvoort.
et is bij het ondernemen van
de studie der muziek, naar
wezen en verschijnselen, prin
cipieel van het grootste belang te be
seffen, dat, zo wij al het phenomeen
methodisch kunnen bestuderen en
kennis als bezit kunnen boeken', wij de
kern der zaak toch als een geheim
zullen moeten blijven erkennen en
zelfs prijzen. Het is geen gebrek van
de menselijke geest, d" ziel der mu
ziek als onpeilbaar te moeten schat
ten. Behoort het zelfs niet tot de
eer van ons verstand, toe te geven,
dat er tussen hemel en aarde meer
is, dan door onze schoolse wijsheid
wordt gedroomd? Slechts zij, die door
oppervlakkigheid zijn beperkt, wil
len of kunnen deze waarheid niet
begrij pen".
Dit zijn woorden, die prof. Hendrik
Andriessen uitsprak, toen hij zijn
inaugurale rede hield aan de R.K.
Universiteit in Nijmegen. En zij zijn.
geloven wij, karakteristiek voor zijn
persoon en voor zijn muziek. Maar
die twee zijn nauwelijks te scheiden.
Vraagt men hem naar zijn eerste
contact met de muziek, dan
woordt hij: „Ik kan me met herin
neren. dat ik niet componeerde en
ik kan me evenmin herinneren dat
ik geen orgel speelde". Als er iemand
met recht en reden kan stellen dat
„de ziel der muziek onpeilbaar is",
dan is hij het.
er in mee; alles wat een menselijk
hoofd maar verzinnen kan." En hij loopt
voor
Dorpse majesteit in volle glorie: een der meest luisterrijke koningsparen in de stoet.
sen en gefriseerde baarden, die gewa-
omdat het in wezen zo ontroerend was, pgnd met reusachtige bijlen, soms bo
zo heerlijk ongekunsteld en naïef: de vendien met een lederen voorschoot,
stramme veteranen en de bloedjonge voor een groep schutters uit marche-
jochies, gelijkelijk in hun Bronbeek- ren 2ij vormen een herinnering aan bij badinrichting „Termes" een zandbouw-
gala van overjarige sjako s, overdadig de nadagen van de bloeitijd van de wedstrijd voor kinderen gehouden. Aan-
goud op donkerblauwe uniformen, de schutterij, toen de Reformatie in op- van„ 9 uur Dm 13 uur wordt de uitslag
witte broeken, waaronderuit de arge- komst was. Deze met bijlen gewapen-
loos bruine Zondagse burger-trappers de mannen hadden destijds tot taak
opmarcheerden. En omdat het dan Voor een processie uit te trekken om
toch nog bestond, vandaag de nag. eventuele versperringen op de weg,
anno 1954. Volstrekt met overleefd, door boosaardige andersdenkenden op-
want al die gilden, heel de litanie van geworpen, tijdig te verwijderen, zodat
alle heiligen uit zoveel dorpen van heel het jj Sacrament ongehinderd passe-
Limburg, zyn stuk voor stuk spring
levend. Alle jaargangen van de man
baarheid blijken vertegenwoordigd, ook
heel wat jeugd, de jonge jongens aan
doenlijk in hun te wijd zittende uni
formkragen, sjako's tot op de oren,
en alles een beetje slobberig om hun
prille leden. Zoals men zich trouwens
voortdurend verbaast waar men het
alles vandaan heeft gehaald: al dat
legergala van vijftig en honderd jaar
terug, de steken en kolbakken, het
goudgalon en de tressen, epauletten
als draperieën, de wuivende vederdos-
sen en pluimen. En de sabels en de
museumgeweren, die geen van alle
schieten kunnen, want daarvoor, 's mid
dags op de schietwei, bestaat heel
ander materiaal.
Wel modern en van voortreffelijke
kwaliteit zjjn de trommen, de lage
trommen, de diepe trommen, de
Turkse trommen, de imposante
Landsknechten-trommen. Heel Mar
graten was de lieve, lange dag vol
tromgeroffel, een opwindend rhyth
me als een Afrikaanse tam-tam. En
natuurlijk met muziek, want een
groot deel van de gilden bezit een
eigen corps, een volledige harmonie,
met rinkelbommen en schellebomen,
of alleen maar pijpers en hoornbla
zers. Maar trommels hebben ze al
lemaal, zelfs de heel bescheiden, ne
derige gilden, die in hun burgerpak
je optrekken, zij het met een grote
oranje, rode of paarse sjerp als een
slendang zo sierlijk over de borst
geplooid. Alle respect tenslotte voor
de vaandels, het grote, bonte, speels
in de wind ontplooide dundoek, dat
heel de rijkdom demonstreert van
het gildéwezen, zijn historie, zijn na
tuurlijke schoonheidszin, heel zijn
fantasie. De rijke historie van menig
gilde blinkt ook de toeschouwers te
gen in al het koningszilver, waar bei mihhe—s
mee bThaneen8zif™adeStketüngenel^e Dr. Houben, de gouverneur van de provincie, zoals dat in Limburg heet, lost het
vogels df platem 'de schUdenf e^en- ereschot op het Oud-Limburgs Schuttersfeest.
ic. A r.rof lluuia maar veiz,mnen Kan. jl.il nij
Wie het voorrecht heeft gehad P 0p t ogenblik rond met plannen
Hendrik Andriessen te ontmoeten weet, i' fLeede opera.
eewoon mens k&TwiPdoefe'n daarmee Hendrik Andriessen houdt zich, naar
niet op d^r gewoonheid" zoals die in hij zelf zegt, altijd bezig met de stuk-
burgeriijke zin amW wordt beschouwd ken, .die hij maakt. Maar dat belet
als een gebrék aan pretentie; maar wel hem inmiddels met twee maal per week
degelijk on die gewoonheid, die het ken- college te geven in Nijmegen, dat ver-
aegeigK op aiege ware sen hindert hem niet een nauwgezet direc-
„„I w Moorachtige. Elk woord dat teur te zijn van een veeleisend insti.
van het waara - k ^°°agt het tuut als het Koninklijk Conservatorium
Hendrik Andnes«n spreekt, draMJ ongetwijfeld is. Wat dat laatste be
stempel van «ie waarachtigheid, heeft thuis. z0 vertelt hij, twee
muziek e bureaux. Eén om aan te werken en
Hendrik Andriessen werd op 17 Sep- een om aan te componeren. „Want, ziet
tember 1892 in Haarlem geboren. „De u, als ik weet dat in een van de laden
muzikaliteit erfde ik van mijn vader", van een bureau een giro-biljet ligt, dan
zegt hij, „het artistieke van mijn moe- kan ik er niet aan componeren De
der. Zij was schilderes." Aanvankelijk zakelijkheid in mercantiele zin M
dacht hjj dat de journalistiek „wel wat zijn fort niet. Maar dat neemt niet weg
voor hem zou zijn." Maar het bleef bij dat hij er zich, wanneer dat nodig i».
die ietwat vage gedachte. Want in feite m gepaste mate mee bemoeit,
ging hfl studeren aan het Amsterdamse Hendrik Andriessen is een onbevan-
Conservatorium. Compositie bij Ber- n man. wij kennen geen musicus,
nard Zweers en piano bij J. B. de Pauw. met zujk een serene onbevooroor-
Zweers leerde hem het vak in tech- deeldheid spreekt en schrijft over 't grot#
nische zin. Van Alphons Diepenbrock, ievensgebied der Toonkunst en over het
met wie hg na de voltooiing van zijn yak dat h» liefheeft als hij. Hij heeft
studie bevriend raakte, leerde hi) de energie genoeg om er bij al zijn over-
rest. En waarin die rest bestaat is „rote activiteit nog liefhebberijen op
moeilijk te zeggen. Vraagt men Hendrik *a te houden. Hij wandelt graag; en
Andriessen of hij als componist werd leest graag. Franse literatuur en
beïnvloed door zijn leraar Zweers, dan Buss;sche. Flaubert, de Balzac en Dos-
zegt hij „neen". Vraagt men hem of hij tojewsky. „Heuse kerels". Hij kan hele
werd beïnvloed door zijn vriend Die- passages uit Dickens uit zijn hoofd op-
penbrock, dan zegt hij „Ja". Maar zeggen. Maar hjj leest net zo goed de
daarbij dient men zelf in het oog te modernen. Alleen: hij leest nooit iets
houden dat deze beïnvloeding alleen be- omdat ze zeggen; „dat moet je gele-
rust op een soort geestverwantschap en zen hebben". Want hij leest voor zijn
in géén geval op onderhorigheid. In die plezier en nimmer uit plichtsgevoel,
zin werd Andriessen ook beïnvloed door Het is ook kenmerkend voor een fi-
César Franck, over welke componist guur a)s prof. Hendr k Andriessen dat
hij een zeer verhelderende monografie jjjj een der grootste organisten van
schreef. deze tijd wie hem ooit heeft noren
In 1934 volgde Andriessen Johan Win- improviseren zal dat nimmer verge-
nubst op als organist-directeur van de ten ;n staat bleek irJ. zi]n boekje
Utrechtse Kathedraal en drie jaar later Qver Muziek" een geestig en puntig
werd hij directeur van het Toonkunst- pieidooi voor het draaiorgel te schnj-
Conservatorium in die stad. m die tijd Ven.. Wij geloven dat hij de muziek
schreef hij veel kerkmuziek, die alles liefheeft, omdat hij van het leven houdt,
met de muziek en alles met „de kerk" En hij kan dat des te meer doen om-
van doen heeft en die in die zin baan- dat hij om tenslotte nogmaals zpn
brekend genoemd mag worden. In 1949 inaugurale rede te citeren gelooft
werd hij benoemd tot directeur van het in i de superieure onnaspeurlijkheid van
Koninklijk Conservatorium in Den Haag. haar wezen".
En dat is hij nog steeds.
Andriessen componeerde symphoni-
sche muziek waarvan de „Kuhnau-
variaties" en de ..Ricercare" repertoi
re-stukken van menig orkest zijn ge
worden. Hij heeft drie symphonieën ge
schreven en hij werkt aan een vierde,
die hij schrijft in opdracht van de
Johan Wagenaar Stichting en ter gele
genheid van het ophanden zijnde jubi
leum van het Residentie-Orkest.
En hij is een van de zeer weinige
Nederlandse componisten die op een
libretto van Jan Engelman een opera
hebben geschreven'. „Philomela" „Som
mige mensen verwonderen zich daar
over", zegt Andriessen, „maar ik heb
nochtans 'n grote voorkeur voor 't genre.
De opera beantwoordt aan mijn behoef
te tot plastiek in de muziek. Alles doet
Advertentie
is niet duurder dan iets wat U
overal ziet. Dat is alleen een
kwestie van opmaak. Voor
artistiek verzorgd bloemwerk
Bloemenmagazij n
BINNENWEG 18
Heemstede - Tel. 3-80-80
Wij bezorgen in de gehele omg. v. Haarlem
