BOUWVAKKEN MOGELIJK?
Door meer geregelde uitbesteding van grote
Werken wordt arbeidsmarkt minder overspannen
Staken heeft
geen zin
MAAK EEN BEELDRIJM
Boeiende opgave tot slot
GEHEIMZINNIGE
BESTWIL!
Naar een beter
klimaat
Vlees op het werk
Vacantiefoto prijsvraag 1954
LAATSTE
RONDE
RESA - HILVERSUM
ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1954
PAGINA 9
Uw
kinderen
zijn er
mee in hun
.nopjes
ruirjes i
meter
De bestrijding van dit euvel
van zwarte lonen behoeft
men niet te zoeken in een
vermindering van het bouwpro
gramma. Als men de vraag naar
vaklieden zou afstemmen op het
beschikbare aanbod was men in
één slag uit de moeilijkheden. Te
allen tijde moet men echter trach
ten de woningbouw zo groot mo
gelijk te doen zijn. Over de grote
belangen die hier op het spel staan
behoeven wij niet uit te weiden.
Onze zegslieden menen dat de
bouw van 65.000 woningen per
jaar verzekerd kan zijn. Het te
kort aan vaklieden is landelijk be
zien niet zo nijpend als in de grote
steden, en daaronder vooral Am
sterdam. Hier in het bijzonder
moeten maatregelen getroffen
worden die de spanningen vermin
deren en die een beter klimaat
scheppen.
Dit zijn alle middelen om de ar
beidsmarkt in de bouwvakken te
ontspannen. Zou men er in slagen
deze of enkele ervan toe te pas
sen, dan zou het arbeidspotentieel
doelmatiger gebruikt worden. De
woningbouw zou sneller voortgang
vinden, het tekort aan vaklieden
zou verminderen en de vraag
naar zwarte lonen zou bij een be
tere verdienste door het werk in
tarief belangrijk minder gehoord
worden.
STAATSEXAMEN (H.B.S. en Gymn.)
Concertgebouw-orkest
Een Nederl. speurdersroman
Man verdronken te Breda
Peter Anders overleden
RUITEN
Uitbannen van zwarte lonep
(Van onze redacteur) kon worden. Het is vaak hollen of stilstaan. De continui
ty Ik gesprek, dat men met deskundigen over de wo- teü ontbreekt Voorts draa0t
(Van onze redacteur)
#7 Ik gesprek, dat men met deskundigen over de wo-
J/j ningbouw voert, draait automatisch uit op de
zwarte lonen. Getallen van f 120.netto per week,
le de geschoolde vaklieden zouden verdienen, moeten
v ar het rijk der fabelen verwezen worden. Maar het
°Wt veelvuldig voor, dat arbeiders met f 95.tot f 100.
fCr week naar huis gaan, terwijl zij volgens officiële
,er£keningen recht hebben op gemiddeld f 80.Het. is
tot een wantoestand, dat sommige arbeiders f 15.—
f 20.per week meer verdienen dan hun collega's,
°le dezelfde prestatie verrichten. Aannemers worden vaak
eisen gesteld, die hen in een heel moeilijk parket
?rengen en die bij inwilliging voor hen de ondergang
*unnen betekenen. Niet in de gehele woningbouw komt
Pen de zwarte lonen tegen. Waar echter een groot tekort
estaaf, veelal onder de metselaars en stucadoors, lijkt
et of er niet aan te ontkomen is. Toch menen deskundi-
uit de bouwwereld, dat er met wat goede wil maat
delen gevonden kunnen worden, die de zwarte lonen
°°r een goéd deel zouden kunnen uitbannen.
De hoofdzaak van het euvel, dat wij bespreken, is gele-
in de overspannen arbeidsmarkt, de grote vraag naar
het geringe aanbod van vaklieden. Meer speciaal in
?e ongeregelde uitbesteding van grote werken. Hierdoor
?estaat er op een zeker ogenblik een grote vraag naar
p.Paalde arbeiders, terwijl, als men de uitgifte meer ge
ldelijk zou doen geschieden, dit tekort lang niet zo
gijpend zou blijken te zijn. Het komt voor, dat er in
1tnsterdam in één week drie a vier grote bouwblokken
°®n de markt komen. Dit veroorzaakt een grote span-
Jln9. Zou het werk meer geleidelijk uitbesteed worden,
,an konden successievelijk groepen vaklieden aan het
™erk gaan, zonder dat er van een groot tekort gesproken
kon worden. Het is vaak hollen of stilstaan. De continuï
teit ontbreekt. Voorts draagt naar veler oordeel de wan
prestatie van vele vaklieden ten zeerste bij tot het kweken
van een overspannen arbeidsmarkt. Zouden zij, de goeden
niet te na gesproken, naar verwacht kan worden redelijk
werken, een normale prestatie verrichten en niet eigen
machtig de arbeidstijd zelf met vijf a zes uur per week,
bekorten, dan zou dit op twee manieren een gunstige
uitwerking hebben. Allereerst zou de schaarste aan vak
lieden niet zo groot blijken als verondersteld wordt met
het gevolg, dat aan eisen om zwart loon beter weerstand
zou kunnen worden geboden. Verder zou de gemeenschap
er op een andere wijze baat bij vinden. Men kan zeggen,
dat de bouw van een woning momenteel anderhalf maal
zo veel tijd vordert als nodig zou zijn. Dit houdt in, dat
er verscheidene maanden later dan begroot was huur ont
vangen wordt. Welk een schade levert dat in totaal niet
op. Door de langere arbeidstijd, aan een woning ten koste
gelegd, zou een woning f 500.tot f 600.duurder moe
ten worden. Dit vangt de aannemer op door een iets
mindere kwaliteit te leveren: geen boodschappenlift, min
der wastafels, in drie woorden: in minder comfort.
Dat de arbeiders niet hard genoeg werken blijkt uit
het feit, dat de metselaars in de Slotermeer niet meer
dan gemiddeld 1000 a 1200 stenen per dag verwerken,
terwijl zij zonder buitensporige inspanning 2000 stenen
per dag kunnen halen. In het jaarverslag over 1953 van
de Ned. Kath. Aannemers- en Patroonsbond, afd. Am
sterdam, wordt er op gewezen, dat een metselaar, die
eerder bij een patroon werkte en daar ongeveer een dui
zend stenen verwerkte, in combinatie met enkele col
lega's, die een metselwerk van een hoofdaannemer had
den aangenomen, voor 2300 stenen per dag niet uit de
weg ging. Commentaar overbodig.
Ongeacht of er wel of niet zwart
loon betaald wordt, er wordt,
nogmaals, de goeden uitgezon-
?erd, niet ar behoren gewerkt. Dit is
*°ren op de molen van de E.V.C., waar-
?ab> naar men ons mededeelde, 75 pet.
de metselaars en stucadoors in de
otermeer lid is. Er werkt maar een
f'ein percentage van de leden van de
""nafide arbeidersbonden in de Sloter-
?eer. De E.V.C. zegt op de bres te
"aan voor een betere beloning van de
"leiders, maar haar devies is: onrust
"'"ken, een goede loonregeling in de
ar schoppen, stakingen en langzaam-
ai-acties forceren.
Ret is intussen niet meer dan begrij-
>elijk, dat de bonafide vaklieden met
eeh scheef oog kijken naar een loon-
"ctie. Zij zullen moeilijk weerstand
finnen bieden aan een actie van mede-
8rbeiders die bij de patroon aandringen
een betere betaling. Is deze aanne-
lïler financieel niet zo sterk dan is de
kans groot, dat hij'door de knieën gaat.
'■hmers, hij kan het -isico dat zijn ar
beiders weggaan en dat het werk stil
komt te liggen niet lopen. Hij ontvangt
termijnbetalingen, telkens als een
dael van het werk afgeleverd wordt. Hij
beeft dit geld nodig om materiaal te ko-
Nn, om zijn arbeiders te betalen. Het is
N hem een geregeld komen en gaan
grote bedragen en hij kan zich de
^^etting van deze roulatie niet per-
"leren. Een groot aannemer kan zich
wel eens verzetten tegen de exor-
"ante eisen. Maar wie financieel niet
sterk is zal om aan het werk te blij
ken veelal wel gedwongen zijn, de men-
Sen die hij aan het werk heeft meer te
betalen. De vraag is of hij op deze ma
aier aan enige winst toekomt. Hij kan
Veeleer niet aan zijn verplichtingen vol
den en loopt de kans te failleren. Met
V,
fcfi.
tfll iuopi ue Kclll» IC icmxciCJ.1. tuci,
^rscheidenen is het de laatste tijd deze
'aht opgegaan. Er zullen er meer vol'
Sociale lasten worden niet betaald
Ook bestaat de mogelijkheid en
Se wordt, naar onze inlichtingen lui-
V veelvuldig toegepast dat de
^hnemer het met de verplichting om
sociale lasten van zijn arbeiders te
Stalen op een accoordje gooit. Het
komt voor dat aannemers voor tien
duizenden guldens achterstand hebben
bij de Loonbelasting, de Raad van Ar-
®id, de Rijksverzekeringsbank en het
Sociaal Fonds Bouwnijverheid. Met
5't geld zijn de zwarte lonen uitbe
eld. Voor de arbeiders is dan voor
8aen enkele sociale voorziening be
laid. Dit maakt voor hen voor het
"Senblik weinig uit. Hun baas, aldus
"fifiken zij simplistisch, is in gebreke
moet voor de gevolgen opkomen.
^aak komt het voor dat er van over
heidswege om stagnatie in de woning-
°Uw te voorkomen een schikking ge-
r°ffen wordt, 'ntussen zijn de zwarte
°hen uitgekeerd met geld van de ge
meenschap. Bij het niet afdragen van
5 °P het salaris ingehouden loonbe-
asting kan men van verduistering
'Preken.
tiN|rdient de arbeider in de utiliteits-
<UhUrgerbouw het particuliere (on-
Ik houds-) werk in een eerste klas
tlfJPeente 1,23 per uur plus 6 pet. toe-
t-j,,?' in de nieuwbouw heeft hij een ta-
'oasisloon van 1,18 pe* manuur,
hanY}eyrderd met het tariefloon, dat af-
bj, *®lijk is van de prestatie. Men kan
afi ,U'n vakman die „in tarief" werkt
er verdient dan zijn collega]s, al
hier orndat hij meer presteert en in ta-
sdus meer uitbetaald krijgt, niet
hi"et n van een zwart loon- Wel echter
het a's zodanig aangemerkt worden
der "ac.hoon" (netto) loon van de arbei-
Rijif*16 weigert in tarief te werken,
'ijke ers stelt zich builen de wette-
Kci' riregeling. Zijn loon is meestal ho-
an waar hij recht op heeft. Hij le-
tkodt,0?!* nieestentijds een onvoldoende
aannemers werken voorts samen. Zij
zijn eigen baas, geen werknemer, be
hoeven dus geer sociale lasten te be
talen en passen ook de voorgeschreven
tarieven niet toe. Daar de post sociale
lasten ongeveer 42 pet van de totale
loonfactor uitmaakt kunnen deze men
sen aanmerkelijk goedkoper werken
dan de bonafide aannemers. Dit veroor
zaakt scheve verhoudingen en onrust in
het bouwbedrijf.
Betere arbeidsverdeling
Verscheidene daarvan vloeien uit het
voorgaande voort.
Men moet komen tot een meer ge
leide werkgelegenheid, contingente-
ring op langere termijn en betere
arbeidsverdeling. De uitgifte moet
meer gereguleerd worden. Men zou al
vorens van hogerhand het bouwvolu
me te bepalen moeten kijken hoe de
verhoudingen liggen in stad en gewest.
(De beperking van de utiliteitsbouw tot
één ton acht men niet meer dan een
druppel op een gloeiende plaat).
Voor de regulering en planning is
goed statistisch materiaal een nood
zakelijke voorwaarde. De overheid
mist in dit opzicht betrouwbare gege
vens. Zij moet zich deze zo spoedig mo
gelijk zien te verschaffen opdat wat
„blindelingse politiek" genoemd wordt
voorkomen wordt.
n De wet op de economisch- delic-
Q ten zou niet alleen op de werkge
vers, maar ook op de werknemers
toegepast moeten worden, m.a.w. bij
de uitbetaling van zwarte lonen moe
ten ook de art aiders aangepakt wor
den. Zij imm dwingen veelal de ho
gere betaling af. Werknemers, die, ge
bruik makend van de wet van vraag
en aanbod, ongeoorloofde lonen af
dwingen en de leiders, die onder drei
ging met verbreking van de arbeids-
vrede daartoe aanzetten, gaan vrij uit.
Maar de onderaannemer die uit zelf
behoud en ter voorkoming van staking
of nog mindere prestatie onder dwang
de wettelijke arbeidsvoorwaarden
overtreedt moet terecht staan,
-
verke",^aas kan weinig °P hem aan-
Elders plaats genoeg
'aor U want er is elders plaats genoeg
vakman. Allereerst bij de
iv hen?af'de aannemers of de bouwon-
"lnge"ers die voor eigen rekening wo-
v" En bouwen en deze rechtstreeks
j Sadigden verkopen. Het komt
1» her zij bouwwerken „afstropen"
fr arhnia0neel' Eén gesprekje met enke-
th^elr ?rs en dezen laten het werk on-
fit0 'Hik in de steek. Zij stappen in de
er an de aannemer of z.g. eigenbou-
a,.,weg naar beter betaald werk.
K dan ders die meer willen ontvan-
1a ook u'aar°P ziJ recht hebben wer-
de z.g. duizendpoters, on-
di"der nters die een werk voor veel
b» kunaannemen dan noodzakelijk, die
V'Oheni doen omdat zij voor hun
Vii^dat S^en soc'a'e 'asten betalen
"lijst Z'J hun arbeiders niet op de
nobben staan. Kleine zwakke
Onverminderd wordt het werk aan nieuwe bouwblokken begonnen, maar er
bestaat geen zekerheid, dat men het binnen redelijke tijd voltooien kan.
De Amsterdamse slagers behoeven
hun knechts Vrijdags niet meer naar
de verafgelegen bouwblokken in de
Slotermeer te sturen. De bouwvak
arbeiders hebben de bestellingen
op kosten van hun aannemer na
melijk niet goed verricht. De een
bestelde biefstuk als er Zondags
bloemkool gegeten werd en daar
horen immers saucijsjes bij de
ander had varkenscarbonade besteld,
terwijl zijn vrouw op lamscotelet ge
rekend had. De slagersknechts fiet
sen nu tegen het einde van de week
de vrouwen van de arbeiders in de
stad af om de bestelling op te ne
men. Alles, zoals gezegd, gratis. De
aannemer is er goed voor.
Een vorm van zwart loon. Evenals
het „schoenengeld", de Kerst- en
Paas-extraat.ies. Nevenstaande repor
tage behandelt het euvel van de
zwarte lonen in de bouwvakken, een
gevolg van de schaarste aan bepaalde
vaklieden, meer in het bijzonder van
de slecht gereguleerde uitgifte van
de bouwobjecten. Een onzer redac
teuren heeft met tal van insiders uit
de bouwwereld gesproken. Uit hun
mond heeft hij enkele suggesties on
getekend bij toepassing waarvan de
spanningen verminderd zouden kun
nen worden.
Er wordt flink gebouwd in de Slotermeer, maar het zou sneller kunnen.
Goed werken
De arbeiders moeten bereid gevon-
den worden in tarief te wer
ken en goed te werken. Als er
behoorlijk in irief gewerkt wordt zou
den de lonen niet veel van het zwarte
loon afwijken.
Er moet in de zomermaanden tijde-
q lijk langer gewerkt worden. Als
men de uren waarop men momen
teel zou moeten werken inderdaad zou
„vol maken" was er reeds veel gewon
nen.
6 Vrijere loonvorming zou meer ani
mo kweken, vaklieden aantrekken,
de duur van het werk verkorten en
de kosten verlagen. De tarieven worden
dan niet meer van overheidswege vast
gesteld maar in het georganiseerde
overleg tussen de bedrijfsgenoten ge
vormd, met supervisie van de overheid.
De lonen in d: burgerbouw zouden
meer naar prestatie en niet naar vak en
leeftijd geregeld moeten worden. Hier
moet men echter voorzichtig zijn, daar
de opdrachtgever momenteel al veelal
niet geneigd is, de burgerpatroon werk
te laten uitvoeren. Hij kan immers
goedkoper terecht bij z.g. avondwerkers
of beunhazen, handige knutselaars of
vaklieden die een bijverdienste goed
kunnen gebruiken.
De gemeenten zouden werk niet
l moeten gunnen aan aannemers
van wie bekend is dat zij niet bo
nafide zijn. Men geeft soms werk uit
tegen een prijs waarvoor een goede
aannemer het niet zou kunnen afleve
ren. Als de zaken mis gaan ligt het
werk soms ~anden stil.
8 Kleinere objecten zouden aan één
aannemer gegund moeten, worden.
De uitgifte van kleinere werken
heeft een gunstig economisch effect. De
aannemer brengt hier zijn eigen perso
neel mee, waarop verkeerde elementen
weinig vat hebben.
9 Er moet onder de jongeren een
grootscheepse propaganda gevoerd
worden om in de bouwvakken te
gaan werken. Er zijn geen jonge met
selaars en stucadoors. Men vree-het
ergste over een tiental jaren.
De systeem- of (half)montage-
1Q bouw moet meer toegepast wor-
den. Ook moeten de werkmethode
en de rationalisatie op het werk verbe
terd worden. Van enkele aannemers is
ons bekend, dat zij speciale betonele
menten hebben ingevoerd waarvoor niet
specifiek metselaars nodig zijn, maar
welk onderdeel ongeschoolden kunnen
uitvoeren.
Advertentie
De kortste en voordeligste opleiding:
(Bekende Schriftelijke Cursus)
Advertentie
(Vervolg van pag. 1)
De nieuwe loonactie staat derhalve
maar in zeer betrekkelijke verhouding
tot de gestegen kosten van het levens
onderhoud. Zij is onmiddellijk gekoppeld
aan de stijging van het nationale inko
men, die hoger is dan de gemiddelde stij
ging van het arbeidersinkomen.
En nu is het én om psychologische
redenen èn om redenen, ontleend aan
de besliste armoede bij de minimum
lijders onder de arbeiders, noodzakelijk
dat de looncorreetie er op korte ter
mijn door komt. De arbeiders zullen het
niet begrijpen, wanneer door de loon-
kwestie te koppelen aan andere, op zich
ook belangrijke zaken het behartigen van
hun belangen naar een latere datum
wordt verschoven. Natuurlijk hebben zij
geen bezwaar tegen belastingverlaging,
wanneer dat kan, natuurlijk denken zij
vol zorg aan de-vergeten-groepen
is het niet van nog meer betekenis,
dat op de allereerste plaats wordt ge
dacht aan de grote massa, die het peil
van onze arbeidsproductiviteit bepaalt
en daarmede het welvaartspeil van ons
land? We zouden het daarom ten zeer
ste betreuren, indien onmiddellijk de
loonkwestie werd gekoppeld aan de
kwestie van de huurverhoging. Deze
laatste zaak zou immers een wijziging
van de Huurwet noodzakelijk maken en
het is vanzelfsprekend dat de voorberei
ding daarvan met de parlementaire be
handeling maanden in beslag zal ne
men. We hebben niet de indruk, dat
er een partij is in het overleg, die de
zaak slepende wil houden, maar de
vertraging kan ontstaan door een koppe
ling van de loonkwestie aan andere aan
gelegenheden en natuurlijk ook, indien
men weer met „millimeter-besprekin
gen" zou beginnen. Wij zijn scherp ge
kant tegen stakingen, maar inmiddels le
ren ze ons wel, dat de stemming onder
de arbeiders niet zo heel veel prikkels
behoeft om ze tot ongewenste daden
aan te zetten. We spreken daarom de
hoop uit, dat het redelijk inzicht van
alle drie de partijen, die in het over
leg zijn betrokken. Regering, werkge
vers en arbeiders, een spoedige oplossing
moge brengen. Ook in tijden van hoog
conjunctuur, zoals wij die thans bele
ven, kunnen wij ons met onze kwets
bare export-positie de luxe van stakin
gen en verdere verbreking van de ar-
beidsvrede niet permitteren.
Het bestuur van de Nederlandse Or
keststichting tot beheer van het Con
certgebouw-orkest heeft contact opge
nomen met de tweede concertmeester
van het omroeporkest, de heer Jos Ver-
koeyen, omdat een der violisten van
het orkest zeer vermoedelijk door per
soonlijke omstandigheden de Ameri
kaanse tournée niet zal kunnen mee
maken. Er is echter nog geen beslis
sing genomen of de heer Verkoeyen de
plaats zal innemen van de violist.
67
Natuurlijk!" verzekerde Bijlman
haar en hij keek eens aandachtig naar
haar onbewogen gezicht, waarin de
dunne rode lippen niet de minste emotie
verrieden. Hij verwachtte de logische
vraag of hij nieuws meebracht omtrent
haar dochter, doch ze bleef met strak
gelaat naar buiten turen, alsof ze wacht
te op de komst van haar man.
Bijlman besloot zielf het gesprek op
haar dochter te brengen. ,,Ik hoop me-
vrouw", begon hij voorzichtig, ..dat u
nét zulke goede moed hebt vat betreft
het spoedig terugvinden van uw dochter,
als de politie".
Een bijna onmerkbaar lachje trok
over haar gelaat en deed de rechte rode
mond iets vertrekken. „Goede moed.
herhaalde ze. „Wat verstaat u daaron
der? Heeft de politie dan een ogenblik
gemeend, dat ik mijn kind nooit meer
gezond en wet zal terugzien? Belache
lijk!... We zitten hier toch niet in Ame
rika?"
„Nee, nee, natuurlijk niet", zei Bijl
man.
„Nou dan?... Ik weet niet, wie er
achter zit... ik bedoel achter die ont
voering... maar ik heb daar zo mijn
eigen gedachten over. Als ze mü echter
denken te treffen, door mijn dochter te
ontvoeren, dan slaan ze de plank mis".
Haar gezicht stond weer strak en de
ogen schitterden fanatiek. „Goed... het
eerste ogenblik ben ik door het bericht
zeer geschokt, maar ik ben geen vrouw
die gauw bij de pakken neerzit. Ik heb
een harde jeugd achter de rug en... het
huwelijk is voor mij ook geen zevende
hemel geweest". Ze wierp het hoofd
achterover, zodat het zwarte haar gol-
vend-blauw glansde. „Nee heren, er
zijn te veel stormen over mijn hoofd ge
gaan om me nu door een plagerijtje
zó beschouw ik tenminste die hele ont
voering kapot te krijgen. Vergeeft u
me deze banale uitdrukking".
„Hebt u dan enig vermoeden, wie u
probeert eh... kapot te krijgen?" vroeg
Bijlman voorzichtig.
Ze haalde licht de schouders op. „Ik
mocht iemand eens vals beschuldigen",
antwoordde ze raadselachtig.
„Noemt u eens een naam", drong
Bijlman aan.
- „Naam? Namén!" riep ze fel.
Bijlman deed verwonderd. „Noemt u
dan die namen", zei hij. „Ik geef u bij
voorbaat de verzekering, dat ik Uw
woorden als zeer discreet zal beschou
wen en ze geenszins als een directe ver
dachtmaking zal opvatten, althans, zo
lang één of meer namen niet passen
in de theorie en feiten, die ik zo lang
zamerhand heb opgebouwd", voegde hij
er voorzichtig aan toe. „Vergeet u niet,
dat de ontvoering van uw dochter in
nauw verband staat met de overval, de
moord en de daarop volgende juwelen-
diefstal".
„Juist daarom wil ik zo voorzichtig
zijn", antwoordde ze.
„Acht u de door u bedoelde personen,
behalve een ontvoering, ook in staat
een moord te plegen?"
„Een man is tot alles in staat", zei
ze cynisch.
„Hoe bedoelt u dat? U bent erg
vaag".
„Als een man zijn vrouw...... een
vrouw wil treffen, is lid tot cilles in
staat", verduidelijkte ze.
Biilman haalde ongeduldig de schou
ders op ,Zo komen we niet verder, me
vrouw noemt mij namen, en zo
niet dan moet ik zelf mvjn conclusies
trekken. Goed... als u mij daartoe
dwingt dan moet ik 11 tot mpn spijt
vertellen, dat ook uw dochter op mijn
liistie van verdachten staat".
Met een ruk keerde de vrouw zich
om en haar donkere ogen gloeiden, ter
wijl ze de inspecteur recht in het ge
laat keek. „Dit is een bijzonderheid,
waaraan ik nog niet heb gedacht", be
kende ze. En half in gedachten vervolg
de ze: „Natuurlijk... 't is zeer goed mo
gelijk, dat dit het vooropgezette doel is
van de man, die mij kapot wil hebben".
„Vanzelfsprekend!" moedigde Bijl
man haar aan.
„Goed inspecteur... ik zal namen
noemen: mijn eerste man, de juwelier
Van Bennekom, mijn tegenwoordige
echtgenoot Belfort (ze lachte even cy
nisch) en onze pensiongast, Mickey
Tienhoven. Deze drie zijn in staat het
leven van een vrouw tot een hel te ma
ken en zij zullen daarbij voor geen mid
del terugdeinzen".
Bijlman was werkelijk verbaasd.
„Dus ook mijnheer Tienhoven?" vroeg
hij.
„Ja", antwoordde ze kort.
„Dat uw eerste man een zekére haat
jegens u koestert vanwege zijn gestrand
huwelijk zou ik mij nog kunnen inden
ken, ofschoon ik daarvoor niet de juis
te beweegredenen kan gissen, maar ik
begrijp niet, waarom Belfort u moet
haten. Zeker... ik had een vermoeden,
maar dat klopt niet meer, nu u tevens
de naam Tienhoven noemt!"
Ze lachte kort. „Natuurlijk... u ver
moedt hetzelfde als mijn man, name
lijk, dat ik met Mickey Tienhoven een
verhouding heb. Nee inspecteur, myn
haat en minachting voor Tienhoven zijn
misschien nog groter dan die voor Ben-
nekom en Belfort. Ik geef u echter de
verzekering, dat ik mijn man nooit, de
minste aanleiding heb gegeyen^om te
vermoeden dat ik hem bedrieg.
„En waarom haat u die Mickey zo.
Maakt hij 't u lastig?"
„Hij maakt het mi) lastig bevestig
de ze.
„Chantage?" vroeg Btjlman.
Ze keerde zich om en keek weer het
raam uit. „Daar komt mijn man aan",
zei ze. Vlug verliet ze de kamer om de
voordeur voor hem te openen.
Bijlman hoorde Belfort door de gang
lopen en het gerammel van een ket-
ting, waarmede hij de hond vastlegde.
Mevrouw Belfort was intussen weer de
kamer binnengekomen en begon thee in
te schenken.
„Weet u, dat uw man op de avond
van de overval een schot op mijnheer
Tienhoven heeft gelost?" vroeg Bijlman
vlug.
„Ja", zei ze over haar schouder heen
en ik wou maar, dat hij hem ge
raakt had".
„U bevond zich toen samen bp het
prieel in de achtertuin, nietwaar?"
„Zeker! Zéér verdacht, vindt u niet?...
Zo dacht mijn man er tenminste ook
over", zei ze en lachte schamper.
Voordat Bijlman gelegenheid had
verdere vragen te stellen, trad Belfort
de kamer binnen. „Goe'morgen heren",
groette hij, „waaraan heb ik nu weer
de eer van uw bezoek te danken?"
„Ons bezoek zal van zeer korte duur
zijn, als u ons onomwonden wilt zeggen,
waar u gisteren de avond hebt doorge
bracht", zei Bijlman.
(Wordt vervolgd)
De tweede ronde
is voorbij en al
zult u nog een
weekje geduld moe
ten hebben voor de
uitspraak van de'
jury bekend wordt
het resultaat zal
uw verwachtingen
overtreffen. Dat
kunnen wij u ver
zekeren. Wij prij
zen ons daarom ge
lukkig, want van
daag dient de derde
ronde te worden
aangekondigd en
die is om de drom
mel niet eenvoudig.
Om de opgave
nog maar eens let
terlijk te herhalen:
Zend twee foto's
in, die tezamen een
beeldrpm vormen.
voorbeeld: een
glasblazer en een
kind, dat bellen
blaast. Andere vor
men van beeldrijm:
een fontein en een
kind, dat eer. mond
je water omhoog
spuit; dirigent in
actie en een man,
die in vreugde of wanhoop zjjn armen
ten hemel heft; een eskader en een
vlucht vogels etc. etc.
Een kluif dus, dat is duidelijk.
Ter illustratie dru! ken wij dan ook
nogmaals een voorbeeld af. Een duide
lijk voorbeeld, zonder enige twijfel,
maar of het in de ogen van de jury
genade zou vinden? Wij geloven het
niet. Enfin, onze lezers kennen geen
angst. Velen van hen zijn voortreffe
lijke fotografen en wij verwachten dan
ook, ondanks de moeilijkheden, op
nieuw uitstekende resultaten.
Vervolgens dient u zich nog op de
hoogte te stellen van de volgende be
palingen:
1. De inzending voor de derde ronde
waaraan u ook kunt deelnemen als
u tot dusver nog niets inzond moet
uiterlijk 10 October a.s. in ons bezit
zijn.
2. Aan de in te zenden foto's wor
den geen absolute eisen gesteld ten
aanzien van de grootte. De jury spreekt
echter een voorkeur uit voor het for
maat 18 x 24 c.m., hoogglanzend.
Graag zag zij de bij elkaar behorende
foto's.op gelijke grootte afgedrukt.
Afdrukken en ontwikkelen (evt. ver
groten) behoeft niet door de inzender
zelf te zijn geschied. Gaarne opgave
van naam en adres fotohandelaar, merk
toestel, grootte diaphragma, merk film,
lichtsterkte, uur en plaats van opname.
Ook leeftijd en geslacht van inzender
zijn van belang.
3. De jury behoudt zich het recht voor
bijzondere inzendingen extra prijzen
toe te kennen.
4. Bij inzending op enveloppe ver
melden: „foto-prijsvraag 1954".
5. Wanneer men daartoe de wens te
kennen geeft en extra postzegels in
sluit, zullen de ingezonden foto's na af
loop van de gehele wedstrijd (na 30
Oct.) worden geretourneerd.
6. Voor de twintigste October volgt
een publicatie in ons blad. waarbij de
jury de winnaars van de derde periode
aanwiist.
7. De jury zal dan
5 winnaars aanwij
zen. Hun (in totaal
10) foto's worden
gepubliceerd met de
uitslag. Voor deze
publicatie ontvan
gen de winnaars
het normale hono
rarium, dat wij ook
aan persfotografen
betalen voor publi
catie van een foto,
8. Bij deze uitslag
zal de jury tussen
de vijf winnaars
geen onderscheid
maken. Zij zal der
halve geen eerste,
tweede, derde etc.
aanwijzen.
9. De definitieve
uitslag w-ordt be
paald op 30 Oct.
Daarvoor zal de Ju
ry een keuze doen
uit de tot op dat
ogenblik gepubli
ceerde 15 stellen fo
to's (de winnaars
van resp. de eerste,
tweede en derde
maand). Zij zal een
eerste tot en met
een vijfde prijs aan
wijzen.
De eerste prijs be
draagt 250.de
tweede prijs be
draagt 200.de
derde prijs be
draagt 150.de
vierde prijs be
draagt 100.en
de vijfde prijs be
draagt 50.—.
De jury wacht
weer.
Het stoffelijk overschot, dat Don
derdag te Breda uit het water is ge
haald, blijkt dat te zijn van de 72-
jarige W. Hertog uit Breda. Zoals
bekend, had het stoffelijk overschot
al enige dagen in het water gelegen.
De Duitse tenor en operazanger Pe
ter Anders is Vrijdag in een zieken
huis te Hamburg bezweken aan ver
wondingen, die hij Zondag heeft op
gelopen bij een auto-ongeluk. Anders
is 46 jaar geworden.
