Dreigende débacle uidank zij
moedig verzet van Nederlands Elftal
Van Schijndel uitblinker
m
ORANJE verliest met klein verschil
Belgische schotvaardigheid en de
betere techniek geven de doorslag
Belgen zijn niet spreken over
spel der Nederlanders
Eerste klassers
I
Dit heet
r
Timmermans
en Dillen
stellen teleur
Dillen benut
strafschop
voetbalsport
KLEINE, VERDIENDE ZEGE VAN
BELGISCHE JEUGDPLOEG
Geflatteerde zege
van Antwerpen
J
Nederlanders falen
voor het doel
Jubdeum-wedstrijd
MAANDAG 25 OCTOBER 1954
PAGINA 7
Albers en Meijers
naar de N.B.V.B.
Dubbele Russische zege op
Tsjechoslowakije
Nederlaag in Deurne, maar met ere
(Van onze sportcorrespondent)
Th. Albers, de laatste jaren links
binnen van Sportclub-Enschede en
daarvoor van Enschedese Boys, heeft
zich contractueel verbonden aan de
Twentse Profs, voor wie hij Zaterdag
middag reeds als linksbuiten uitkwam in
de thuiswedstrijd tegen Rotterdam.
Naar het bestuur van de profclub
„De Graafschap" mededeelt, heeft
Paul Meyers van NEC een contract
getekend met „De Graafschap".
Een van Amerika's bekendste ten
nisspeelsters, de 27-jarige Shirley
Fry, zal zich terugtrekken uit de wed
strijdsport.
C: RBCKe'rkrade
PSV
BW
Willem II
RBC
NAC
Limburgia
Sittardia
Hermes DVS
EBOH
Xerxes
Excelsior
VVV
Kerkrade
D: DFC—Bral
Longa—MVV
ADO
SVV
Emma
Eindhoven
Feijenoord
Longa
Sparta
DFC
Juliana
MVV
Noad
Bleijerheide
3rabantia
6—2
6
5
0
1
10
19—10
6
4
1
1
9
14—12
7
4
1
2
.9
148
7
4
1
2
9
18—13
6
4
0
2
8
13—7
7
3
2
2
8
11—6
7
2
3
2
7
15—16
7
3
1
3
7
9—11
6
2
1
3
5
17—18
6
2
0
4
4
4—6
6
2
0
4
4
10—16
6
1
0
5
2
8—16
7
1
0
6
2
9—22
sntia
2—0
4—0
6
5
1
0
11
27—5
7
5
1
1
ll
17—10
6
4
1
1
9
22—11
6
4
1
1
9
13—8
7
4
1
2
9
23—10
8
3
2
3
8
15—20
7
3
1
3
7
14—15
5
2
1
2
5
9—9
6
1
3
2
5
10—18
7
2
1
4
5
14—17
6
1
2
3
4
9—12
7
0,
1
6
1
6—24
6
0
0
6
0
3—23
Voor en tijdens de strijd. De spe-z
I Ier met een „vijf" op zijn rug isi
Hans van der Hoek, de twintig
z juist gepasseerd. Hij is' de opvol-
z ger van Terlouw. Schoon, keurig z
in de spullen, komt hij het veldi
op, dat er ook nog goed uitziet.
Maar dat veranderde spoedig. Eenz
I fikse regenbui van bijna twee i
volle uren heeft er voor gezorgd,
dat u uit de speler op de andere z
z foto Hans van der Hoek niet zul:
herkennen. Hij ziet hier met eenz
z verbeten gezicht toe, hoe de Bel-z
E gen het derde doelpunt maken.
TllllllllllllllllMIIMIIIIIIMIIIMIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIir
Het is beslist noodzakelijk, dat Cor
van der Gijp, een van de besten van
de ploeg, zich languit naar voren gooit
in een van de vele plassen op het veld,
wil hij een doelpunt, het eerste van Ne
derland, kunnen maken.
(Van onze sportredacteur)
ANTWERPEN, Zondagmiddag.
„Tien, tien, tien," was er al geschreeuwd.
Gitzwarte wolken pakten zich samen boven Deurne. Het was alsof midden
op de dag de avond viel in het grauwe stadion. Donker was het op dat ogen
blik ook in de harten van de achtduizend Nederlanders op de tribune. Kon
digde die benauwende atmosfeer aan, dat het Oranjeteam toch èn roemloos
ten onder zou gaan? Er waren immers nog slechts twintig minuten verstreken
en het was al 20 voor België.
Nederland heeft verloren. Maar niet met de cijfers van een débacle. Het
heeft na moedig verzet en met ere het hoofd gebogen. Het is na 20 ook
nog 30 geworden. De „schande" tekende zich al af. Maar zoals de ploeg de
zich uit de donkere hemel ontladende striemende hagelbui gevolgd door een
nimmer aflatende regenbui doorstond, zo liet dit elftal zich evenmin ont
moedigen door een grote achterstand. Van 30 heeft het zelfs 32 gemaakt.
Zelfs toen het onbetamelijke, maar aan voetbaltalent rijke heerschap, dat
Coppens heet, het pleit definitief beslechtte, 4—2, kwam het Nederlands
elftal nog één keer terug. En zo werd een dreigende, onbarmhartig grote
nederlaag veranderd in een verlies met de eervolle cijfers van 43.
Het was echt Holland—België van
daag. Dat begon al met het weer. Een
flinke storm, koud, en uitgerekend op
het moment, dat de spelers zich gereed
maakten voor de strijd, begon de re
genbui, die pas ophield toen de be
slissing was gevallen. Een bleke herfst
zon kroop zelfs nog even achter de
voortjagende wolken weg. En dan was
er het publiek. De Nederlanders, die
hun volkslied wel meezongen; de Bel
gen, die zwegen toen het hun beurt
was, maar zich nadien met des te meer
heftigheid roerden. Vooral als het ging
om hun Coppens. Dat kleine, onoog
lijke mannetje met een ongelooflijk
voetbaltalent, maar bezield met een
mentaliteit, waartegen zelfs Joris
Goedbloed niet bestand zou zijn. Het
publiek was helemaal op de hand van
die kleine Coppens. Het publiek was
buiten zichzelf van woede als die kra
nige Rik tegen de soppige vlakte ging
in een tackle met een van de Neder
landers, Het gebaarde, floot 'en
schreeuwde om een strafschop, maar
kreeg zijn zin niet. Nederland kreeg
wel een strafschop. Roosenburg kreeg,
op weg naar het doel van de tegen
stander, een Belgisch been voor zijn
scheen en tegelijk een elleboog in zijn
maag.
van rekening toch verloren hebben. Niet,
dat de Belgen met de zege te veel en
de Nederlanders met de nederlaag te
weinig loon naar werken hebben ge
kregen. Integendeel. De Belgische ploeg
heeft de overwinning volkomen ver
diend. Zelfs als men rekening houdt
met het feit, dat Cor van der Gijp
eens langs een volkomen uit positie ge
speelde Belgische verdediging tegen de
binnenkant van de paal heeft gescho
ten en de terug stuitende bal juist on
bereikbaar was voor de toegelopen
Dillen, die anders in een verlaten doel
had kunnen schieten.
De Belgische ploeg is ver beneden de
verwachte maat gebleven. Maar er was
toch ook weer duidelijk verschil in klasse
met het Oranjeteam. Dat onderscheid
bestond over alle linies. De Belgische
ploeg was veel homogener, had een beter
combinatievermogen en speelde zelfs in
een aanmerkelijk hoger tempo. De Bel
gen individueel beschikten over een
meer ontwikkelde techniek, hadden een
betere lichaamsbeheersing en ook elke
Waarmee wij hebben willen zeggen,
dat er een fors partijtje voetbal is ge
speeld, dat er een enkele keer een ge-
prikkelde sfeer binnen de lijnen was,
dat er ook wel eens iets gebeurde, dat
beslist niet door de beugel kon en
dat het veld naarmate de tijd verstreek
en de regen niet ophield te langen leste
spiegelglad was geworden en uiteraard
zeer belemmerend werkte voor het
vertonen van goed voetbal.
Dat de negenenzeventigste wedstrijd
tussen de landenploegen van België en
Nederland goed voetbal heeft gebracht,
zouden wij niet graag willen beweren.
Dat is trouwens ook niet de gewoonte
bij de „derby der lage landen". Van de
Nederlanders verwachtte men natuur
lijk geen hoogdravende prestaties. Maar
de Belgen? Zij hebben per slot van
rekening kort geleden de wereldkam
pioen Duitsland verslagen. Dat spreekt
toch wel tot de verbeelding ook al
speelde Duitsland niet als een wereld
kampioen.
verrassing en het hield ook een teleur
stelling in Van Van Schijndel had men
zo'n voortreffelijke prestatie beslist niet
verwacht. Men zegt van hem, dat hij
uitschuifbare benen moet hebben. Maar
Van Schijndel is niet alleen een eerzaam
burger, hij is ook een bescheiden mens,
zelfs wat de afmetingen van zijn benen
betreft Dus moet er een andere reden
zijn. Die ligt voor de hand. Want Van
Schijndel heeft voor de zoveelste kee-
netoo-m oog voor het spel te hebben.
Hij zag voortdurend de plaats, vanwaar
het gevaar kwam en was dus daar. Zo
onderschepte hij menige Belgische aan
val en legde bovendien de basis voor
Nederlandse tegen-acties. Want hierin
onderscheidde de Schiedammer zich van
vroeger gespeelde wedstrijden: hij had
meer tempo in zijn spel gelegd.
Dat Van Schijndel en niet Timmer
mans de uitblinker was in de Neder
landse ploeg, is uiteraard ook een te
leurstelling. Het bevestigde eens te
meer, dat Timmermans' vorm zich in
dalende lijn beweegt. Timmermans was
zelfs een van de twee teleurstellingen
in de voorhoede. De andere was Dillen,
die zich na de rust enigszins rehabili
teerde, maar toch nimmer tot specta
culaire daden is gekomen. Om nog
even op Timmermans' spel terug te
komen; het feit, dat hij uiteindelijk
naar de linkervleugel is verdwenen,
zegt voldoende.
Debutanten weren zich
Er waren twee debutanten in het Ne
derlands Elftal, Wiersma en De Bruy-
ckere. Geen van de twee heeft gefaald.
Verdiend verloren
Het is zelfs onze stellige overtuiging,
dat de Belgen ondanks de overwinning
minder tevreden zullen zijn over zich
zelf dan de Nederlanders, die per slot
Na dit vierde, beslissende, doelpunt
is de strijd bepaald oninteressant ge
worden. De spelers moesten toen de
tol betalen aan het steeds natter ge
worden veld, waarop de bal öf in zijn
vaart werd geremd öf doorslipte, maar
al lang niet meer kon stuiteren. Het
tempo zakte toen tot een schrikbarend
laag peil. Het is bepaaldelijk niet onze
bedoeling om op het rijtje af de meer
dere of mindere kwaliteiten van de
Nederlanders op te sommen. Na Steiger's
falen in de oefenwedstrijd dient echter
wel gezegd te worden, dat hij aan de
vier doelpunten geen schuld heeft ge
had. Feilloos heeft hij zijn doel echter
ook niet verdedigd. Hij was op bepaalde
momenten te hokvast, zoals dat voetbal-
technisch heet en dat is hem enkele
keren bijna fataal geworden. Maar ook
dient gezegd te worden, dat hij enkele
keren op prachtige wijze redding heeft
gebracht.
De jonge Hans van der Hoek heeft
het tegen Coppens uiteraard moeilijk
gehad. Hij heeft zich moedig geweerd
en dat is al een compliment. Groots was
zijn spel niet, maar dat was de kwaal
van gans de ploeg. Daarom ook \yas
de nederlaag wel verdiend, maar met
troosteloos.
Odenthal houdt de paal vast om er zeker van te zijn, dat de bal naast gaat.
Inderdaad, Steiger heeft Coppens nog juist de pas kunnen afsnijden.
(Van onze speciale verslaggever)
ANTWERPEN, Zondagmiddag.
De pessimisten hebben dan tóch ongelijk gekregen.
Met het kleinst, mogelijke verschil, n.l. 43, hebben dé
Oranjehemden in de Belgen hun meerderen moeten
erkennen. De overwinning van de Zuiderburen was ten
volle verdiend, want, eerlijk gezegd, de cijfers hadden
groter kunnen zijn, gezien de krachtsverhouding. Een
hoog peil werd van beide zijden niet bereikt. Dat kon
trouwens ook niet, gezien het feit, dat de wedstrijd in
stromende regen moest worden gespeeld. Daar kwam
nog bij, dat zich gedurende de eerste helft een waar
noodweer boven Deurne ontlastte, waarbij regen en
hagel zó dicht neervielen, dat de spelers nauwelijks te
onderscheiden waren; scheidsrechter Leafe liet echter
rustig doorspelen.
Het veld was dus zeer zwaar en glad; dit kwam na
tuurlijk aan de kwaliteit van het spel niet ten goede.
Gelukkig bleef de strijdlust aan beide zijden onaange
tast; onder het geweld der elementen scheen deze zelfs
nog aan te wakkeren. De ontmoeting werd daardoor
fors, soms tè fors, waarbij vooral Coppens zich onder
scheidde. Eenmaal zag de Beerschot-man kans Van
Schijndel met beide handen tegen te houden door hem
bij zijn voeten te grijpen. De achtduizend aanwezige
Nederlanders hadden toen alle reden hun afkeuring over
Het begin van de wedstrijd was zéér
verrassend. Want terwijl iedereen ver-
Wacht had dat de Belgen ten aanval
zouden trekken, waren het de Neder
landers, die duidelijk domineerden.
Onze aanval, uitmuntend gesteund door
Van Schijndel, stond echter voor de
?jvare taak het vijftal Huysmans, Dries,
Oarré, Van Brandt en Mees in de ver-
üediging te drukken. Even lukte zulks
°°k en zag de actieve Roosenburg zelfs
kans een fel schot te lossen. Helaas kon
bij daarop een fraaie pass van Van der
Oijp niet tijdig meer bereiken. De
Emma-man liep vervolgens Dries voor
bij en kogelde in de richting van Meert;
Z1jn schot was te onzuiver gericht en
gmg over het Belgische doel. Dillen pro
beerde het eveneens met een ver schot,
maar daar had Meert natuurlijk niet de
minste moeite mee. Ook niet met een
kogel van grote afstand afgevuurd
door Van Schijndel; rustig liet hij het
leder langs zijn doel gaan.
De Belgen konden in de eerste pe
riode van de strijd de juiste cadans
maar niet vinden en pas toen er tien
minuten gespeeld was kwamen zij tot
enige aanvallen, rpeestal geleid door
Coppens, die op het middenveld voort
durend door Van der Hoek op zijn huid
Werd gezeten. Geleidelijk namen de
Zuiderburen het initiatief over en
drongen steeds weer gevaarlijk in de
richting van het doel van Steiger door.
Voorlopig zag Wiersma kans de gevaar
lijke Moës tegen te houden, maar moest
toch af en toe een corner afstaan. In
de veertiende minuut misten zowel
Odenthal als Van Schijndel een voorzet
van Givard. Dankbaar maakte Lembe-
rechts hiirvan gebruik door Steiger
voor de eerste maal te passeren (1—0).
Strijd in andere fase
Hiermede kwam de ontmoeting in een
andere fase. De Belgen kwamen nu
beter op dreef en voerden ook het
tempo op. Zowel Huysmans als Mees
zaten voortdurend achter hun voor
hoede, met het gevolg, dat de Neder
landse verdediging corner op corner
moest afstaan. De druk werd zó groot,
dat een tweede Belgisch doelpunt on
vermijdelijk was. CoDpens rukte weer
eens langs Van der Hoek en gaf Moës
een uitstekende pass. Onmiddellijk
kreeg hij de bal terug via de rug van
Van Schijndel en kogelde van korte
afstand onhoudbaar in (20).
Intussen was de regenbui overgegaan
in een ware wolkbreuk en dwaalden de
spelers vaak als schimmen over het veld.
De Engelsman Leafe liet doorspelen en
zag zelfs geen enkele overtreding door
de vingersNederland bleef door
vechten en toen Steiger een hard schot
van Coppens op goede wijze had be
handeld, kreeg Roosenburg uit een pass
van Klaassens een klein kansje, doch
zijn schot was tè zacht om Meert in
grote moeilijkheden te brengen. De
deze speelwijze kenbaar te maken.
Spanning is er volop geweest, getuige het score-ver-
loop. De Belgen namen de leiding door Lemberechts na
een goed kwartier spelen. Vijf minuten later was het
reeds 20, toen Moës een pass van Coppens benutte.
Op de tribunes werd al „tien, tien, tien" geroepen. Hoe
geheel anders zou het lopen. Nederland liet het er
n.l. niet bij zitten. Wel passeerde de uitstekende Houf
met een vervaarlijke kopbal Steiger voor de derde maal,
maar nog voor de rust slaagde Van der Gijp er, in sa
menwerking met Dillen, in de achterstand iets in' te
lopen.
Nauwelijks was de tweede helft begonnen of opnieuw
lag de bal achter Meert. Een corner van Van der Gijp
werd besloten met een hoge voorzet in het Belgische
doelgebied, waar De Bruyckere gereed stond om met een
fraaie kopbal de stand op 32 te brengen. De Belgen
bleven hierna een veldmeerderheid behouden, die ten
slotte bekroond werd met een vierde goal, nu van Cop
pens. Had Van der Gijp in de hierna volgende periode
iets beter gemikt, de bal zou niet tegen de paal maar
in het doel zijn gegaan. Toch kwamen de onzen nog aan
een doelpunt, zij het uit een strafschop, door Dillen
genomen, nadat Roosenburg in het beruchte gebied
door Van Brandt was gehaakt. Een gelijk spel had er
dus ingezeten
Belgen bleven meester van het terrein
en zowel Lemberechts als Moës kwa
men in actie bij tal van hoekschoppen.
De balcontröle op het zware en gladde
veld stelde de hoogste eisen aan de
techniek; de Rode Duivels toonden op
dit punt hun superioriteit. Lang hielden
de Nederlanders nog stand en pas vijf
minuten voor rust moest Steiger de bal
andermaal uit zijn doel halen. Wiersma
had een overtreding begaan tegenover
Coppens; Moës plaatste de vrije schop
naar Houf, die in volkomen ongedekte
positie alle tijd had om met een keurige
kopbal de stand op 30 te brengen.
De Oranjehemden putten hieruit
waarschijnlijk nieuwe kracht, want
weer trok Roosenburg c.s. ten aanval, en
nu met succes. Onze middenvoor bedien
de Dillen met een goede bal, even aar
zelde de man uit Eindhoven, omdat
Meert zijn doel uit liep; dan plaatste hij
het leder over de Belgische keeper naar
de toesnellende Van der Gijp, die met
het hoofd voor de afwerking zorgde
(3—1).
Fraai doelpunt van De Bruyckere
Ook gedurende de gehele tweede
helft bleef de regen onafgebroken
neervallen. Doch de Nederlanders
stoorden zich hieraan niet en trok
ken meteen van de aftrap ten aan
val. Van der Gijp forceerde een
hoekschop en zette hieruit de bal
voor het heiligdom van Meert. Hoog
opspringend kopte De Bruyckere in
het Belgische doel (32)). Grote
verrassing in de gelederen van de
Rode Duivels, want wie had daarop
gerekend. En weer kwamen de
Oranjehemden terug. Doch nu toon
de Carré c.s. wat zij waard waren
en gaven geen kans meer. Overigens
bleven de aanvallen van de Belgen
méér gevaar inhouden.
De duels tussen Coppens en Van der
Hoek kregen een onaangenaam karakter,
hetgeen voornamelijk de schuld van de
Beerschot-man was. Toen Van der Hoek
eens een fout beging, wilde de midden
voor van de Rode Duivels zelf wraak ne
men; hij schoot echter tegen een muur
tje van Nederlanders op. Toen kwamen
de onzen weer aan het woord, maar een
through-pass van De Bruyckere naar Roo
senburg mislukte jammerlijk. Een hard
schot van Dillen na goed samenspel van
Roosenburg en Timmermans, die haast
niet opviel, werd door Meert gestopt. En
toen Dillen daarna nog eens zijn geluk
beproefde uit een voorzet van Van der
Gijp, verwerkte de Belgische keeper het
schot tot corner.
Door het optreden van Coppens werd
de strijd geleidelijk ruwer. Toen hij door
Van der Hoek ten val gebracht werd,
greep hij het been van Van Schijndel
vast, hetgeen leafe meteen met een
vrije schop bestrafte. Toch was het Cop
pens, die de Belgische voorsprong na
twintig minuten wist te vergroten.
Vit een hoekschop gaf Lemberechts de
bal aan Huysmans; deze speelde terug
naar zijn rechtsbuiten, die een hoge en
zuivere voorzet gaf, waaruit de onge
dekt staande Beerschot-man met een
kopbal Steiger versloeg (4—2). De Bel
gen bleken nóg niet tevreden te zijn,
want steeds weer drongen zij de onzen
in de verdediging. Toen Odenthal zich
bovendien bij een vrije schop niet dade
lijk terug trok, werd zijn naam door
Leafe genoteerd!
Belgen veel sterker
Onze voorhoede trachtte voor enige
opluchting zorg te dragen, maar verder
dan twee corners bracht men het niet.
Roosenburg en Timmermans trokken er
dan tussen uit; eerstgenoemde, geheel op
rechts gekomen, zette fraai voor, maar
de kopbal van Dillen ging, helaas, naast
het Belgische doel; Van der Gijp schoot
vervolgens tegen de paal. Wel wissel
den bij de onzen in de voorhoede ver
schillende spelers van plaats, doch Car
ré bleef meester van het terrein. In het
laatste kwartier waren de Rode Duivels
zelfs veel sterker en verwekte het alom
verwondering, dat de Nederlandse ver
dediging stand kon houden.
Enkele minuten voor het einde werd
Roosenburg in het doelgebied door Van
Brandt wat tè hardhandig van de bal ge
werkt, hetgeen de scheidsrechter met de
zwaarste straf bestrafte: strafschop. Tal
van Nederlanders bemoeiden zich met
het geval; totdat tenslotte Dillen er re
soluut een einde aan maakte. Hij duwde
Roosenburg c.s. weg en legde het leder
op de juiste plaats. Naar het daarop vol
gende keiharde schot viel Meert tever
geefs. (4—3).
iinie op zich was beter, sterker, meer
gefundeerd. De vergelijking kan zelfs nog
scherper worden doorgevoerd. De Bel
gische ploeg telde ook meer spelers van
internationale klasse. En dan moet in
de eerste plaats natuurlijk de moeilijke
en moeilijk te bespelen Coppens ge
noemd worden. Coppens was de Bel
gische aanval. Hij dirigeerde die linie
op technisch uitstekende wijze. Hij hoort
alleen op een sportveld niet thuis. Maar
naast Coppens waren er meer Belgen,
die zich onderscheidden: aanvoerder,
reserve-doelman Meert bijvoorbeeld;
Carré, Huysmans, Mees en Lemberechts.
Nederland heeft tegenover deze na
tionale uitstalling van individuele fleur
ran het voetbalspel slechts één figuur
kunnen plaatsen. Het was aanvoerder
Van Schijndel. Dat was in zekere zin een
Zij zijn zelfs tot redelijke prestaties
gekomen. Wiersma \«as beslist beter dan
Odenthal, die het eerste Belgische doel- l
punt op zijn geweten heeft. Toegegeven
moet worden, dat Odenthal het beslist
moeilijker heeft gehad dan Wiersma. In
de eerste plaats, omdat Odenthal's
directe tegenstander, Lemberechts, een
veel beter voetballer is dan linksbuiten
Moës en ten tweede bleek, dat Cop
pens het bijzonder goed met Lemberechts
kon vinden en dat herhaaldelijk heeft
gedemonstreerd. De Bruyckere, de andere
debutant dus. deed af en toe, vooral in
het begin van de tweede helft, enkele
bijzonder goede dingen, maar later zak
te ook hij af-
Want dit was zeer opmerkelijk van
daag: er zijn twee perioden geweest,
waarin de Belgen het hard te verduren
hebben gehad. Dat was in het eerste
kwartier van elke speelhelft. Direct na
het begin barstte een kanonnade op het
Belgische doel los. De uitwerking bleef
uit, omdat Meert zich knap verweerde
en er dikwijls onzuiver geschoten werd.
Het heeft zelfs tien minuten geduurd
eer Steiger de eerste bal te verwerken
kreeg. Na de rust inspireerde een spoe
dig verkregen doelpunt van De Bruy
ckere de Nederlanders opnieuw tot een
bijzondere krachtsinspanning. Het offen
sief werd, evenals het eerste, afgebroken
door een onverwacht Belgisch doelpunt.
(Van onze sportcorrespondent)
Abe Lenstra is Zaterdag betrokken
in de felle strijd, die momenteel tus
sen K. N. V. B. en N. B. V. B. woedt
Des morgens ontving hij een tele
foontje van iemand, die zich een
journalist noemde. Volgens dit tele
foontje zou Abe afgewezen zijn als
sollicitant voor de functie van com
mies ter gemeentesecretarie te En
schede, naar welke functie hij on
langs reflecteerde. Het kennelijk be-
jogde effect werd bereikt. Korte tijd
later deelde Abe telefonisch mede,
dat hij 's middags niet wenste uit
te komen in het bondselftal. dat te
Enschede zou spelen tegen een
uloeg van de Enschedese eerste
klassers.
Wanneer men nu weet. dat deze
wedstrijd was vastgesteld om C
Twentse profs, die te Hengelo tegen
Rotterdam zouden uitkomen, concur
rentie aan te doen, dan kan men
zich voorstellen, dat men in En
schedese K.N.V.B.-kringen met de
handen in het haar zat nu „trek
pleister" Abe niet zou komen. Totdat
men de mogelijkheid van een tele
foon-truc onder ogen zag.
Direct werd contact opgenomen met
het gemeentebestuur van Enschede,
dat mededeelde, dat in de betrok
ken vacature gtog geen benoeming
had plaats gevonden.
Toen men Lenstra dit vertelde, be
sloot hij alsnog te komen en reisde
per taxi naar Enschede, zodat de
bondsploeg tien minuten na de vast
gestelde tijd mét Abe de strijd te
gen het Enschedese elftal kon aan
binden. Er waren ongeveer 9000 toe
schouwers.
Ondanks de te Enschede gespeelde
wedstrijd bezochten nog ruim *a.OOO
voetballiefhebbers de profwedstrijd
TwenteRotterdam (13) te Hen
gelo, terwijl de tegelijkertijd te Al
melo gespeelde wedstrijd Heracles
Hengelo's elftal (3—0' werd bijge
woond -door ongeveer 3000 personen.
De jeugdwedstrijd BelgiëNederland
heeft een spannend verloop gehad. Tot
aan het laatste fluitsignaal hebben beide
ploegen met vuur en volharding ge
kampt voor de zege, die uiteindelijk naar
de Belgische ploeg (32) is gegaan.
De overwinning van de Belgen was
verdiend. Want weliswaar zat er meer
samenhang in het1 elftal van onze land
genoten, maar daar stond tegenover dat
de Belgische voorhoede vrijwel tijdens
de hele wedstrijd veel gevaarlijker was.
Van elke schietkans werd gebruik ge
maakt. Een goede methode, al was de
goede richting vaak zoek. Aan de kant
van de Nederlanders daarentegen bleef
de afwerking van de aanvallen vaak
gebrekkig door talmen of ver doorge
voerd combineren op beslissende mo
menten.
De Belgen hebben hun succes voor een
goed deel te danken aan middenvoor
Wegria, die zich een prima leider van
de voorhoede toonde, over veel stoot
kracht beschikte en twee doelpunten
voor zijn rekening nam.
In het eerste halfuur was België iets
sterker. Deze meerderheid kwam tot uit
drukking in een goal van Van den Bor-
re, de linksbinnen, ongeveer een kwar
tier na de aftrap. Nederland bleef ech
ter goed partij geven. Spoedig veran
derde het spelbeeld, want de Neder
landers bouwden sen reeks goede aan
vallen op, zodat doelman Blavier her
haaldelijk moest Ingrijpen. Drie minuten
voor rust moest hij zwichten voor een
schot van de Nederlandse midvoor De
Wit.
Na rust tapte Nederland uit een an
der vaatje, waardoor de aanvallen een
scherper karakter Kregen. Succes bleef
niet lang uit. Twee minuten na de her
vatting kon linksbinnen Erkens zijn
ploeg de leiding geven. Een tijdlang
werd het meest pp de Belgische helft
gespeeld. De voorwaartsen vervielen
echter weer in nun oude fout van te
talmen met schieten, zodat de veld
meerderheid niet in doelpunten resul
teerde. Daarentegen hielden de snelle
Belgische tegen-offensieven en uitvallen
altijd groot gevaar m. Na 25 minuten
werd een overtreding van spil Wink in
het strafschopgebied bestraft met een
penalty. De gelijkmaker werd hier niet
uit geboren, want Van den Borre wist
van deze kans geen gebruik te maken.
De Belgen kwamen echter terug en drie
minuten later bracht Wegria de stand
op 22.
In het laatste kwartier vochten beide
ploegen verbeten voor het winnende
doelpunt. Bij de Belgen, die gaandeweg
iets in de meerderheid kwamen, bleef
Wegria de grote man. Hij was het ook
die vier minuten voor het einde met een
kopbal uit een zuivei geplaatste voor
zet scoorde. Daarmee was de zege van
de ploeg, die over de gevaarlijkste aan
val beschikte, een feit geworden.
De cijfers (4—2) waarmee Antwer
pen in de vijftigste stedenwedstrijd
tegen Rotterdam heeft gewonnen, zijn
toch wel geflatteerd. In technisch op
zicht waren de Rotterdammers niet in
de minderheid; integendeel. Hetzelf
de geldt voor de krachtsverhouding
in het veld. De verdediging der gast
heren was echter in goede vorm, spe
ciaal doelman Leysen, die zich onder
scheidde door enkele fraaie saves. Eén
enkele maal liet hij een steekje val
len, en dat kostte een doelpunt. In de
Rotterdamse ploeg viel de beweeg
lijkheid van de voorhoede op en het
veelvuldig switchen van de voorwaart
sen. Terlouw, die de spilplaats be
zette, trok dikwijls aan het langste
eind in zijn duels met de Belgische
midvoor Loos.
In de eerste helft nam Antwerpen de
leiding in de vijfde minuut door een
doelpunt van Mersie. Twaalf minuten la
ter maakte Leysen een van zijn weinige
fouten waarvan van Ede prompt profi
teerde (11).
Kort na de hervatting gaf Mersie zijn
ploeg de leiding door de bal uit een
corner in te schieten. Vier minuten later
bracht Loos de stand op 31 voor Ant
werpen na een fraaie aanval over de
linkervleugel. Rotterdam gaf zich niet
gewonnen en in een periode van druk op
het Belgische doel kon Van Pelt uit een
voorzet van Van Lent de achterstand
terugbrengen tot 32. In het laatste
kwartier waren de Antwerpenaren ech
ter het meest aan het woord en toen
de Rotterdamse keeper op een gegeven
moment om het gevaar te bezweren
uitliep, kon de linksbuiten Wouters van
Antwerpen drie minuten voor tijd de
bal in het verlaten doel plaatsen.
De Belgische pers heeft uiting gege
ven aan zijn teleurstelling over de kwa
liteit van het vertoonde spel in de inter
land-wedstrijd België-Nederland.
De meeste bladen zijn van mening dat
België met een groter verschil zou heb
ben moeten winnen.
„Les Sports" heeft gezegd dat „de
Rode Duivels op het nippertje hebben
gewonnen, terwijl het met een verschil
van vier of vijf doelpunten had moeten
zijn. Hun techniek, balcontröle en posi
tiespel lagen een klasse boven die
van hun tegenstanders. Maar de Neder
landers vochten met buitengewone moed
De tweedaagse landenwedstrijd athle-
tiek tussen Tsjechoslowakije en Rusland,
te Praag gehouden, heeft voor de Russen
een dubbele zege opgeleverd. Bij de da
mes bleven zij met 72 tegen 34 en bij de
heren met 117 tegen 95 punten in de
meerderheid.
de meeste Belgische spelers hebben
verwondingen opgelopen die daar ge
tuigenis van afleggen...."
„Een zege van 4-3 op een elftal als dat
van Nederland is niet erg glorierijk,
maar iedereen weet hoe moeilijk het :s
briljant voetbal te spelen wanneer de
tegenpartij daar onstuimige ruwheid te
genover plaatst".
„Libre Belgique" schreef: „Het Ne
derlandse elftal was ondanks de geringe
marge van de nederlaag een van de
zwakste die wij ons kunnen herinneren".
Na critiek te 'hebben geleverd op de
slechte kwaliteit van het vertoonde spel,
vervolgt het blad: „De spelers kunnen
de schuld hiervan schuiven op de slech
te weersomstandigheden. Bij droog weer
zou het doelpuntenverschil veel groter
ten gunste van België zijn geweest".
„Le Soir" wijt het slechte spel aan
het ruwe voetbal van de Nederlanders.
„Als men te maken heeft met een tegen
stander met zo weinig scrupules, is het
niet gemakkelijk het spel te ontplooien
dat je voor ogen staat De Belgen speel
den ver beneden hun mogelijkheden te
gen een zeer ruw spelend team".
