Maria Koningin van het Heelal
Middengroepen wensen eigen
vertegenwoordiging in S.E.R.
Artsen aanvaarden hogere
loongrens niet zonder meer
DIRK COSTER ERE DOCTOR
Havenstaking
ten einde
WYBERT
De man
zonder hart
Familie de Peuter heeft
weer een eigen woning
ff
Moeder Gods ten voorbeeld gesteld
aan hedendaagse gezagdragers
Maria's kroon
Contactorgaan tussen C.N. V. en K.A.B.
Uniek geschenk
van Den Haag
Bij toegenomen welstand is enig
eigen risico mogelijk
Prinses Beatrix bruidsmeisje
Elisabeth Wolff en Agatha Deken aan
Amsterdamse Universiteit herdacht
Vliegende schotel
in Maastricht
Wonderlijke tocht
in verlicht huis
GLANSRIJK HOOGTEPUNT VAN HET MARIAJAAR
Het
helpt!
DINSDAG 2 NOVEMBER 1954
PAGINA 3
Sint Bemulphus vergadert
Voor Keizer Haile
Selassie
Benedictijnen van Trinidad
naar Baarn
Maastrichtse pater in
de missie verongelukt
2500 arbeiders leggen
werk opnieuw neer
In Makassar
Koelies mishandelen
K.P.M.-emplové
door
JEAN BROCARD
DANK ZIJ CANADEES GEBAAR
Zuid-Holland wil bijna
17 millioen lenen
Matroos te Rotterdam
verdronken
Commissie voor kleine
middenstandsbedrijf
„Maria Koningin verijdele niet slechts de plannen en daden van de vijan
den van een verenigde en christelijke mensheid, maar zij moge bovendien
aan de mensen iets mededelen van haar geest, n.l. de vaste wil om bij ge
varen en moeilijkheden die besluiten te nemen die nodig zijn, en deze be
sluiten vastberaden ten uitvoer te leggen." In deze woorden heeft de H. Vader
gisteren tijdens een grootse plechtigheid in de Sint Pieter de smeekbede tot
de H. Maagd samengevat, waarin hij Maria ten voorbeeld stelt aan de staats
lieden, die juist in deze moeilijke en gevaarlijke tijd tekenen van vermoeid
heid en berusting beginnen te vertonen. Onmiddellijk daarna voltrok zich
het hoogtepunt van het Maria-jaar, de kroning van de beeltenis van Maria,
heil van het Romeinse volk. Een juichende, duizendkoppige menigte woonde
de plechtigheden in de Sint Pieter bij. Een nog grotere menigte volgde via
de luidsprekers op het Sint Pietersplein het verloop der ceremoniën. En
weer voegde Rome een hulderoep toe aan de lange reeks van heilwensen die
het in de loop der eeuwen heeft voortgebracht: „Viva Regina Maria", Lang
leve Maria, onze Koningin.
Om tien uur was <1. grote Basiliek
van Sint Pieter tot de laatste plaats
bezet. Vijftigduizend gelovigen, Romei
nen en pelgrims, hadden een plaatsje
gezocht onder de hoge gewelven, rond
het Belijdenisaltaar, waarvoor de gou
den Paustroon stond opgesteld. 29 kar
dinalen, 189 aartsbisschoppen en bis
schoppen en talrijke leden van het ten
Vaticane geaccrediteerde corps di
plomatique woonden de plechtigheden
bij. Onder de genodigden bevond zich
ook mej. Desideri, de presidente van de
Romeinse Maria-congregatie, die on
langs in Lourdes de genezing had bij
gewoond van een harer leden en daar
op in Rome de devotie tot Maria Ko
ningin was gaan propageren. Aan het
Pausaltaar droeg de Vice-gerent van
Rome, mgr. Luigi Traglia de H. Mis
op en op verscheidene plaatsen in de
kerk, alsook voor de basiliek op het.
plein, werden Heilige Missen gelezen.
Kort na elf keerde de H. Vader per
auto terug uit zijn zomerresidentie in
Castel Gandolfo, toegejuicht door dui
zenden die langs de weg een plaatsje
hadden gevonden. In wit en goud pon
tificaal gewaad en met een gouden
mijter op het hoofd, gezeten op de se-
dia gestatoria, werd hij vervolgens de
Sint Pieter binnengedragen. Zijn ge
laat vertoonde tekenen van ouderdom
en vermoeidheid, maar de wijze waarop
hij de treden van zijn troon besteeg,
liet geen twijfel over zijn gezondheids
toestand. Een voor een knielden de kar
dinalen voor hem neer om de Vissers-
ring te kussen en hem de vereiste eer
bewijzen te brengen.
Rond het altaar stonden 480 vaandels
opgesteld van Mariaheiligdommen uit
de gehele wereld. Dertig van de voor
naamste daarvan waren uitverkoren om
door de H. Vader begiftigd te worden
met de gouden herinneringsmedaille,,
die aan de ene zijde de beeltenis van
de H. Maagd, aan de andere zijde die
van de Paus draagt. De negen Neder
landse Mariavaandels waren er niet
bij, maar zullen versierd worden met
de zilveren herdenkingsmedaille, die
door het centrale comité voor het Ma-
riajaar is uitgegeven. Vervolgens maak
te men zich gereed voor de grootse,
de centrale plechtigheid van deze vie
ring, de kroning van het schilderij van
Maria Salus Populi Romani, Maria,
Heil van het Romeinse Volk, dat Zon
dagavond in feestelijke processie van-
Uit de Santa Maria Maggiore naar de
Sint Pieter was overgebracht. De H.
Vader nam de beide, rijk met edelste-
tendirr„Sle,rdA gouden kronen en hecht-
ven de honfH van het schilderij bo-
hlt JezusWnd de H' Maagd en
het Jezuskind De feestdag van Maria
Koningin op 31 Mei werd feestelijkge
proclameerd en al de duizenden en dui
zenden in en buiten de Basiliek hieven
de zegewens aan: Viva Regina Maria,
Leve Maria Koningin. Een machtig Te
Deum steeg op uit de menigte, een
danklied om de rijke genade van deze
dag.
Een vreemde stilte volgde op deze
jubelzang. De H. Vader ging spreken.
Een zwakke, haast vermoeid klinken
de stem maakte de stilte nog nadruk
kelijker. De instelling van het feest
van Maria Koningin van het Heelal,
betekent geen nieuwe titel voor de H.
Maagd, daar zij reeds in de Litanie
koningin wordt genoemd, zo begon de
Paus. Haar koninklijke waardigheid
kan niet worden vergeleken met die
van een aardse vorst, omdat zij bo
ven de aarde verheven is. Maria werd
koningin op het moment dat zij de
Engel Gabriël toezegde Gods Moeder
te zullen worden. „Wij hebben het
vaste vertrouwen", zo vervolgde de
H. Vader, „dat de mensheid langza
merhand de weg van het heil gaat
naar God, de weg die leidt naar on
derlinge liefde en eendracht onder de
volken." Hij smeekte de H. Maagd
niet slechts de plannen der vijanden
van Gods Kerk te doen mislukken,
maar tevens de mensheid te doen de
len in haar onfeilbare besluitvaardig
heid in gevaar en moeilijkheden. In
het bijzonder richtte hij zich ver
volgens tot hen die met gezag be
kleed zijn en zei: „Wij willen dat
allen die heden ten dage met ver
antwoordelijkheid zijn belast, Maria's
voorbeeld na\ olgen." En hij vroeg
zich af: „Maar heerst niet juist bij
hen een zekere vermoeidheid, berus
ting en slapheid, die hen doet aarze
len de problemen van het leven aan
te grijpen?" Hij verweet bepaalde ge
zagsdragers dat zij falen de gebeur
tenissen in de wereld door gezond en
opbouwend te handelen een keer te
geven in de goede richting.
Naarmate zijn toespraak vorderde,
klonk zijn stem helderder, jonger ook
en toen hij aan het slot van zijn rede
neerknielde om het gebed tot de H.
Maagd te zeggen, hoorde men dezelfde,
jeugdige, eeuwige stem zoals die in
vroeger jaren zo vaak geklonken heeft.
In een ontroerende smeekbede vroeg de
H. Vader Maria, dat allen die thans
haar koninklijke waardigheid erkennen,
eenmaal de volheid van die titel zouden
mogen genieten in de hemel.
Een uitgelaten menigte verwelkomde
de H. Vader met een donderend, ova
tioneel applaus, juichend en wuivend,
toen hij na het uitspreken van zijn re
de opnieuw over het Sint Pietersplein
werd teruggedragen naar het Vaticaans
Paleis. Tijdens de plechtigheden waren
de fonteinen stilgelegd om de ceremonie
niet te verstoren en het aandachtig vol
gen mogelijk te maken. Filmoperateurs
hebben volgens een nieuw breedscherm-
systeem gedeelten van de plechtighe
den op de band vastgelegd.
Om tien voor één tenslotte verscheen
de H. Vader opnieuw. Ditmaal op de
buitenloggia van de Sint Pieter om de
verzamelde gelovigen de gekroonde
beeltenis van Maria te tonen. Het en
thousiasme van de aanwezigen kwam
nauwelijks tot bedaren, toen de Paus
zijn armen wijd uitspreidde en zjjn
Apostolische Zegen Urbi et Orbi, Voor
Stad en Wereld, «raf. Minuten lang hiel
den het applaus en de toejuichingen aan.
Tot eindelijk de balkondeuren gesloten
werden en de H. Vader terugkeerde
naar zijn zomerverblijf in Castel Gan
dolfo.
Vanmorgen is de H. Vader opnieuw
De kronen, die de H. Vader gis
teren heeft aangebracht in de
schilderij van Maria, Salus Populi
Romani, de vijftienhonderd j aar
oude schilderij, die aan St. Lucas
wordt toegeschreven, zijn vervaar
digd van zuiver goud. De grondstof
voor de kronen is sinds het begin
van het Mariajaar door katholieken
over de gehele wereld bijeenge
bracht. De kroon, die boven het
hoofd van Maria is geplaatst, weegt
507 gram, die boven het hoofd van
het Jezuskind is aangebracht 206
gram.
De Mariakroon is versierd met
zestien diamanten, acht topazen en
vier aquamarijnen. De hele kroon
wordt beheerst door een grote gele
topaas, die eens behoord heeft aan
de Franse koningen. Koning bode
wijk XVI schonk hem aan de Kerk
en het laatst werd hij gedragen
door de kortelings overleden Fran
se bisschop, mgr. Harscouet. De
kroon van het Jezuskind telt twaalf
diamanten, veertien robijnen en
drie topazen. De kronen zijn ont
worpen door de pauselijke beeld
houwer prof. Aurelio Mistruzzi, en
uitgevoerd door de edelsmid van
het Vaticaan, Spartano Leclerc.
Over de taak van de Bond bjj het tot
stand komen en bjj de uitvoering van
de publiekrechtelijke bedrijfsorganisatie
zei spr., dat he+ nodig is met en naast
de andere vakorganisaties alle moge
lijke medewerking te v .lenen als daar
door de S.E.R. of door een andere in
stantie om verzocht wordt. Daarnaast
moet ook van de zijde van de Bond ini
tiatief uitgaan en moet het werk van de
S.E.R. en van de commissies worden
gestimuleerd.
„Zou in een Loonraad (waarvan de
Stichting van de Arbeid de instelling
bepleit heeft in een rapport over de loon
vorming) en voorts ook in de S.E.R.
Zelve niet een eigen Vertegenwoordiging
van de middengroepen van werkgevers
en door deze groepen zelf aangewezen,
°P haar plaats zijn?", zo vroeg de heer
A. van Lijf, voorzitter van de Ned. R.K.
Bond van Hogere, middelbare en lagere
Technici „St. Bemulphus" Zaterdag tij
dens de algemene vergadering te Breda.
De heer van Lijf was van mening, dat
de resultaten t.a.v. de salariëring, die
in de laatste tijd bereikt zijn mede dank
zij het rapport over „De financiële po
sitie van de Middengroepen in Loon
dienst" hebben aangetoond, dat het no
dig is, dat het eigen geluid van de mid
dengroepen klinkt, wil men voor eigen
behoeften aandacht en belangstelling
Verkrijgen. „Waarom", zo vroeg spr.,
"komen wij niet tot een nieuwe vorm
geving van Katholiek werknemend Ne
derland?"
Naast de vrijere loonvorming vroeg
®Pr- ook aandacht voor een ruimere toe
tsing van de winstdeling, waardoor
Uik orming van de 'erknemer moge-
zou kunnen worden.
denpr- meent ook, dat bij de meeste le-
vo0 hog te weinig begrip aanwezig is
ai& belang van politieke activiteit
bare }ddel tot kerstening van het open
met ven- „Wanneer wij wensen, dat
wordt °nze bevolkingsgroep rekening
mense Sehouden, zullen wij onze eigen
maatsos0p de eerste plaatsen van het
len" aPPelijk overleg moeten opstel-
z° betoogde hij.
reecD ï?8er Van Ljjf had er tevoren
aan a n sPÖt over uitgesproken, dat
van it i samenwerking in de Raad
einri centralen door het N.V.V. een
hipr-a Is gemaakt. Ten einde aan de
bieri^°r ontstane situatie het hoofd te
belangenbph"8^ ^et 00g op de juiste
sioneei ^arUgmg van de confes_
thans plannlnrg,u1Jlseerd?n .worden
de verschillende hJLeWufkt 0m ,tussen
in het C.N.V en »e1?rgamsatles
contactorgaan in het^ó ®en hecht
waarin zelfs de vertehfn e Ve, roepen'
liggende op het terreh, van ^W6-StleS
en andere arbeidsvoorwalrden
worden besproken en in tl !en
geregeld en vastgesteld Sma a eg
teruggekeerd naar de H. Stad. In de
Zaal der Zegeningen van het Vaticaan
se Paleis heeft hij de te Rome aan
wezige kardinalen, aartsbisschoppen en
bisschoppen ontvangen en hen in het La
ttin toegesproken over kerkelijke aange
legenheden.
K.N.P.U.P.)
Het geschenk dat de gemeente 's Gra-
venhage zal aanbieden aan de keizer
van Ethiopië, als deze Donderdag a.s.
wordt ontvangen in het nieuwe stadhuis,
is een unieke verzameling litho's over
Ethiopië.
In 1852 heeft de Engelsman John
Martin Bernatz twee series litho's
van vierentwintig stuks elk, gemaakt
over dit keizerrijk, toen hij daar een
tocht maakte. Dit werk van de litho
graaf werd destijds opgedragen aan ko
ningin Victoria van Engeland.
Slechts hier en daar vindt men, voor
zover bekend, een enkele litho van de
hand van Bernatz terug. Het com
plete werk is ook in Addis Abeba niet
aanwezig. De keizer van Ethiopië heeft
deze nog niet in zijn verzameling.
Het was bij toeval dat de gemeente
's Gravenhage dit werk in handen kreeg.
Een Haags antiquair herinnerde zich
n.l. dat hij jaren geleden in het buiten
land deze bijzondere collectie litho's had
gezien. Via een tussenpersoon heeft hij
de litho's voor de gemeente kunnen aan
kopen.
De paters Benedictijnen van Trinidad
zullen een procuur vestigen in een villa
te Baarn. Er wordt hier een admini
stratie gevestigd om roepingen te vin
den voor het Missiewerk op Trinidad.
Voorlopig zullen hier alleen komen de
jongens die hun lagere studies volbracht
hebben, al hoopt men er in de toekomst
ook de jongens die de lagere studies
nog beginnen in onder te brengen.
Op het ogenblik vertoeven de paters
van Trinidad in Huize Fatima van de
Broeders van Liefde te Zeist.
(Van onze redacteur)
„De vergadering heeft na langdurige
bespreking niet kunnen besluiten zon
der meer de gevolgen van een even
tuele verhoging van de loongrens voor
het ziekenfondswezen te aanvaarden."
Aldus het grootste deel van het sum
miere communiqué, dat na afloop van
de algemene vergadering van de Ko
ninklijke Nederlandse Maatschappij tot
Bevordering der Geneeskunst, die Za
terdag te Utrecht is gehouden, aan de
pers verstrekt werd.
Zoals bekend gaat het hier om de ver
hoging van de loongrens van 5.300
tot 6.000, waarover de Kamers bin
nenkort een beslissing moeten nemen
en die men 1 Januari 1955 wil laten
ingaan. De vergadering heeft zeer lang
geduurd en het is 'ang niet gemakkelijk
geweest, tot de bovenvermelde uit
spraak over de verhoging van de loon
grens te komen. Men zag, zo verne
men wij, wel in dat de grens van
f 5.300 niet goed houdbaar is in ver
band met de loonsverhoging van Ja
nuari, waardoor de lonen gemiddeld
acht pet. zijn gestegen. Men kan er
niet aan ontkomen, dat de verplicht
verzekerden, die door deze loonsver
hoging meer dan f 5.300 zijn gaan ver
dienen, verplicht verzekerd blijven.
Maar groot bezwaar heeft men er bij
de laatste loonronde die van de
welvaart tegen, de grens van de ver
plichte verzekering mee omhoog te
laten gaan. Kan deze „welvaarts
verhoging" niet inhouden, dat een
aantal personen in inkomen boven
de grens stijgt en daardoor vrij is
een eigen ziektekostenverzekering te
sluiten? zo wordt gevraagd. De wel
stand is toegenomen, dan kan men
ook enig eigen -isico dragen. En
dan wijst men op het plan van de
getrapte verzekering, dat juist van
het principe van enig eigen risico
aan de voet van de doktersbehande
ling uitgaat.
Daar de diverse loonsverhogingen de
grens van f 5.300 "tot f 5.850 zouden
optrekken, bestaan er bovendien he-
zwaren, deze op f 6000 vast te stel
len, waardoor nog meer personen
verplicht verzekerd zouden worden,
m.a.w. waardoor de arts meer parti
culiere patiënten zou verliezen en de
socialisatie nog verder zou worden
doorgevoerd.
De artsen willen niet op de zetels
van de Kamerleden gaan zitten. Zij wil
len niet het voorste] om de grens tot
f 6.000 op te trekken verwerpen. Maar
wel kunnen zij het op zijn mérites be
oordelen en hun mening aan regering
en Staten-Generaal kenbaar maken. Na
goedkeuring van het voorste] door de
Kamers moet het honorarium in over
leg met de ziekenfondsorganisaties wor
den vastgesteld. Ten aanzien van de con
tracten met de ziekenfondsen kunnen
de artsen natuurlijk voorwaarden stel
len. Zo is het begrijpelijk dat zij be
zwaar maken tegen de voorgestelde
verhoging. Zij zien in het voor twee
partijen werkgevers en werknemers
vaststellen van een verhoogde loon
grens uiteindelijk een ingrijpen in het
vrije beroep van de derde partij: artsen,
tandartsen en apothekers. Hiermede
kunnen zij niet accocrd gaan.
Wat let de artsen bezwaar te maken
tegen het huidige systeem en als in
België geschiedt directe betaling door
de verzekerde aan de arts te eisen,
waarbij het ziekenfonds dan de kosten
of een deel daarvan aan de pa
tiënt terugbetaalt? Men acht het uit so
ciaal oogpunt niet wenselijk een der
gelijk systéem in ons land in te voe
ren. Dit zou een mwelkom novum zijn
en de verzekerden zouden er de dupe
van worden. Maar een steeds stijgende
verhoging van de weistandsgrens,
waardoor een steeds groter deel van de
bevolking verplicht verzekerd zou
worden, achten de artsen evenmin wen
selijk.
Enkele wensen die op de vergadering
werden geuit kunnen als volgt worden
omschreven:
Het honorarium van de artsen moet
worden aangepast aan de verhoogde
lonen en welvaart. De loongrens moet
worden veranderd in een inkomen-
grens. Het systeem van de honorering
van de specialisten, waarbij de z.g.
progressieve korting wordt toegepast,
moet gewijzigd worden. Ook werd de
vraag gesteld of een garantie kan wor
den gegeven of de f 6000 de definitieve
loongrens zal zijn.
Het tweede deel van het communi
qué luidt aldus: „Duidelijk is gebleken,
dat de vergadering het optreden van het
z.g. comité van actie, waarover de laat
ste dagen vele persberichten zijn ver
schenen, betreurt.' Dit slaat op het
medisch comité van aanbeveling, dat
staat achter de brochure van dr. Kun
neman, waarin het particuliere verzeke
ringsbedrijf tegenover de ziekenfondsen
gepropageerd wordt. De meerderheid
van de leden van de „Maatschappij", die
de gehele medische stand omvat, kan op
verscheidene gronden met deze actie
niet meegaan.
De Maastrichtse pater Louis Bruis van
de orde van kardinaal Lavigerie (Witte
Paters) is op 17 October in Noord-Rho-
desia verongelukt. Op een missiereis
kwam hij met zijn motor te vallen over
een steen. Hij sloeg achterover en kreeg
een ernstige schedelbasisverwonding.
Pater Bruis moet vrijwel onmiddellijk
dood zijn geweest. Enige uren later werd
hij gevonden door een neger. De over
ledene bereikte de leeftijd van 36 jaar.
Zaterdag zijn honderden Zutphenaren op de daken geklommen, om toch maar
niets te missen van de bruidsstoet van de heer Thijs Booy en jonkvrouwe
Baronesse van Randwijck, waarin Prinses Beatrix als bruidsmeisje fungeerde.
In Gorssel, waar het burgerlijk huwelijk gesloten werd, was het al niet min
der druk, want ook daar stond het publiek rijen dik opeengepakt langs de
weg, die de stoet zou gaan. Bruid en bruidegom maken beiden deel uit van
het particuliere secretariaat van Prinses Wilhelmina. De Prinses en Koningin
Juliana met prinses Irene waren dan ook bij de huwelijksinzegening in Zut-
phen aanwezig. Zevenhonderd gasten vulden de Broederenkerk tot op de
laatste plaatsen, toen de in Engelse stijl opgezette ceremonie een aanvang
nam. Twee predikanten traden in deze dienst naar voren. Prof. dr. S. F-. H. J.
Berkelbach uit Utrecht, Nederlands Hervormd predikant, leidde de dienst
en zegende het huwelijk in, ds G. Toornvliet, gereformeerd studentenpredikant
uit Leiden, hield de predikatie. Prinses Beatrix droeg, evenals de beide
andere bruidsmeisjes jonkvrouwe Renée Röell en jonkvrouwe Bdbette van
Rappard, een lange nylon japon met korte mouwen en lange witte handschoe
nen. Het gastenboek, waarin vele honderden handtekeningen zijn gezet, was
een geschenk van prinses Wilhelmina en door haar met een geschilderde
aquarel verlucht.
De decaan van de faculteit der let
teren en wijsbegeerte van Amsterdams
gemeente-universiteit, prof. dr. N. A.
Donkersloot, heeft Maandagmiddag de
schouders van de letterkundige Dirk
Coster getooid met de rode cappa als
teken van het doctoraat honoris causa
in de letteren en wijsbegeerte, dat hem
dcor de senaat was verleend ter gele
genheid van de herdenking van het feit,
dat het dezer dagen 150 jaar geleden is,
dat de beide letterkundigen Betje Wolff
en Aagje Deken stierven en tezamen
een graf vonden op bet Scheveningse
kerkhof.
De aula Van de gemeente-universi
teit was gevuld met tientallen hoog
leraren, leden van de senaat, autoritei
ten en belangstellenden, onder wie de
burgemeester van de hoofdstad mr.
Arn. J. d'Ailly en de wethouder van
onderwijs, mr. A. de Roos, toen de rec
tor magnificus, prof. dr. M. W. Woer
deman in een kort openingswoord on
der meer zei, dat de herdenking van de
Advertentie
Geef Uw keef het
beste. Gebruik da
gelijks Wybertjes
ter voorkoming van
heesheid, hoest en
keelpijn
„typisch Nederlandse schrijfsters" voor
de senaat aanleiding was het ere-docto-
raat in de letteren toe te kennen aan de
heer Dirk Coster uit Delft, die „door
zijn werk zoveel heeft bijgedragen tot
verdieping en verrijking van het beste,
dat Nederland bezit in zijn literatuur",
aldus prof. Woerdeman.
Prof. dr. G. Stuiveling betoogde uit
voerig dat de namen van Betje Wolff en
Aagje Deken onlosmakelijk zijn verbon
den aan de roman „Sara Burgerhart".
Deze vereenzelviging van werk en mens
is als zovele malen uitgegroeid tot een
monument voor de Nederlandse cultuur.
Hoewel deze vereenzelviging niet al
tijd rechtvaardig is tegenover de schep
per, is toch „de historie van mej. Sara
Burgerhart" een hoogtepunt van de li
teraire arbeid dezer schrijfster gewor
den. In het boek treft de veelzijdige
rijkdom aan karakters en beschrijving,
alsmede de eerlijke eenvoud van het
taalgebruik.
Prof. dr. Donkersloot zette als pro
motor de redenen uiteen, die geleid
hebben tot de toekenning van het ere
doctoraat aan de heer Dirk Coster.
Nadat de bul was overhandigd en
hem de cappa was omhangen, dankte
de heer Coster voor de hem verleende
hoge onderscheiding.
In de nacht van Zaterdag op
Zondag is achter huize Mariën-
waard te LimmelMaastricht een
„vliegende schotel" in een der bo
men achter het kindertehuis geland.
De „vliegende schotel" was een In
een spanen ring gespannen ovaal
van dik zilverpapier, met een groot
ste lengte van pl.m. 80 cm. Aan de
onderzijde van dit ovaal was een
met vele draadjes vastgehouden
electrische zaklamp bevestigd,
waarvan het licht gericht was op
het zilverige vlak van de „schotel".
Het geheel werd in de lucht drij
vende gehouden met behulp van
vier flinke kinderballons, beschil
derd met negerpopjes. Om geen
misverstand te wekken, waren op
het zilverige ovaal de uit zwart
carton geknipte letters geplakt
voor het opschrift: 3R-X-Mars.
Deze vliegende schotel met het
schijnsel op het zilverpapier, drij
vende in de avondlucht, moet on
getwijfeld een zonderlinge aanblik
opgeleverd hebben.
De batterij van Belgische makelij
was geheel uitgeput. Men neemt
aan, dat deze „vliegende schotel"
een goedmoedig grapje over de
Marsbewonersmanie is. Het ge
vaarte kwam uit Zuid-Westelijke
richting, waarschijnlijk uit Belgisch
Limburg.
Gisteren zijn 44.000 havenarbeiders
in Engeland weer aan de slag gegaan
na een staking die ruim vier weken
had geduurd, maar voor 2500 van hen
was de arbeid van korte duur omdat
zij er bezwaar tegen hadden vracht
auto's te laden van chauffeurs, die
geen vakbondslidmaatschapsbewijs kon
den overleggen of die tijdens de sta
king hadden doorgewerkt. Vakvereni
gingsleiders zijn onmiddellijk pogin
gen begonnen om de mannen er toe
te brengen hun weerspannige houding
op te geven.
De kanselier van de schatkist. R. A.
Butler, heeft gistemn de waarschu
wing uitgesproken dat de staking van
vorige maand, waardoor tweederde
van de Engelse scheepvaart werd „af
geknepen" en voor bijna 200 millioen
aan in- en uitvoergoederen opgehou
den werd, in de komende maanden
een ernstig „vertraagd effect" te zien
zou geven. Hij wees er op dat Enge
land grond prijs had moeten geven op
de exportmarkt en dat havens op het
vasteland waren ingesprongen voor
het lossen van schepen, hetgeen even
eens verlies betekende van terrein,
„waarom hard zal moeten worden ge
vochten om het te herwinnen".
Gezien de ontwrichting in de ver
schepingsschema's voorzag hij dat En
geland zich begin vc'gend jaar ge
plaatst zal kunnen zien voor een te
kort aan vlees en boter en mogelijk
ook andere levensmiddelen.
Een onlangs benoemde agent van de
Koninqlijke Paketvaart Mij te Makassar
is Vrijdagavond in zijn kantoor door een
aantal koelies mishandeld. De koelies
hadden aanstoot genomen aan een waar
schuwing van de bedrijfsleiding der
K.P.M., dat de arbeiders zich beter
moeten houden aan de vastgestelde
werkuren.
Tien koelies begaven zich naar het
kantoor van de agent en eisten een
onderhoud, hetgeen werd toegestaan.
Tijdens dit onderhoud ontstaken de
werklieden in woede en vielen de agent
aan, waarop een employé van de KPM
politiehulp inriep. Toen een brigade
van de mobiele politie ter plaatse ver
scheen, hadden de koelies het gebouw
reeds verlaten. De agent van de KPM
liep lichte kwetsuren op en kon na ver
bonden te zijn, aan de arbeid blijven.
De koelies begaven zich later naar
de werkplaats van de KPM, waar zij
een van hun onmiddellijke chefs een
pak slaag gaven.
De politie stelt een onderzoek in.
8
Het huis komt aan zijn naam, door
dat men er nooit een vrouw ziet. Het
wordt bewoond door een viertal jonge
mannen. Soms ziet men er maanden
lang slechts één. maar altijd keren toch
ook de andere drie weer terug. De
buurt verslijt hen voor kunstenaars of
iets dergelijks. Erg breed schijnen ze
het niet te hebben, want hun enige luxe
bestaat uit een oude vierkante auto,
waar ze maar weinig gebruik van ma
ken.
Het huishouden wordt gedaan door
een norse portier, met een kolossaal
lichaam, die op geen enkele vraag ant
woord geeft. In het begin probeerden
de winkeliers in de buurt nog wel eens
iets over de bewoners te weten te ko
men, maar de portier werd dan eens
klaps doof, zodat ook de nieuwsgierig
ste buurtbewoner zün pogingen ten
slotte opgaf. Nu was men aan de be
woners van het huis gewend.
Een keer had een stel opgeschoten
jongens geprobeerd de portier als
slachtoffer voor hun plagerijen uit te
kiezen. Maar hoewel ze verder de ge
hele buurt terroriseerden, was het hun
slecht bekomen. Zwijgend was de por
tier in de deuropening blijven staan,
toen ze allerlei tartende uitroepen tot
hem richtten. Toen ze echter dichtbij
kwamen en elkaar tegen hem aan be
gonnen te duwen, was hij plotseling in
actie gekomen. Als een stoomwals was
hij tussen de jongens doorgeraasd en
had er daarbij een tiental zo hardhan
dig tegen de straat gewerkt, dat deze
kreunend en schreeuwend hun andere
vluchtende kameraden achterna ren
den. De grootste belhamel en aanvoer
der had hij ten aanschouwen van de hele
buurt een pak slaag gegeven voor het
blote zitvlak, waarbij deze schreeuw
de ais een mager speenvarken.
Nadien had men in het „Paradijs
der Vrijgezellen" nooit meer last gehad
en werden de bewoners van dit „man
nenhuis" als gelijken geaccepteerd.
Had men echter ooit een blik kunnen
werpen in het binnenste van het ver
waarloosde huis, dan zou men zich de
ogen hebben uitgewreven. Het beneden
huis en de portierswoning vertoonden
niets dat van de andere huizen afweek,
maar de vertrekken op de hogere eta
ges waren ingericht op een zo weelderi
ge en smaakvolle wijze, als men in
deze buurt niet zou hebben verwacht.
Op de eerste étage aan de straatzijde
lag de bibliotheek. Honderden boeken
op velerlei gebied stonden hier in hoge
rekken langs de wand.
In een van de hoeken stond een
monumentaal schrijfbureau, terwijl een
viertal prachtige fauteuils in het
midden van de kamer op het kost
bare tapijt rond een laag tafeltje was
geplaatst. Ook de gehele verdere in
richting getuigde van goede smaak en
liet zien, dat de eigenaar beslist goed
gezegend was met het aardse slijk.
Een dissonant vormde het enige ven
ster, dat het vertrek telde. Dit was
smerig en ongezeemd, terwijl de oude
lap, die er voor hing, nauwelijks meer
als een gordijn te herkennen was.
Op deze middag zat achter het
schrijfbureau een nog vrij jonge man
over enkele papieren en couranten ge
bogen. Nu en dan maakte hij een aan
tekening op het voor hem liggende
papier om dan met gefronste wenk
brauwen weer verder te lezen in de
couranten waarin hij verschillende be
richten met een rood potlood had aan
gestreept.
De jongeman, die daar zo verdiept
was in zijn bezigheden had een intelli
gent gezicht, met de diepbruine kleur
van iemand, die lang onder de tropen
zon heeft doorgebracht. Het donkere
enigszins golvende haar was achterover
gekamd. Het gehele gelaat werd even
wel beheerst door de ogen. Deze wa
ren buitengewoon helder, de kleur ech
ter scheen te wisselen van donkerbruin
tot zwart, wat het overigens zo vrien
delijke gelaat een uitdrukking van bijna
onmenselijke wilskracht en mystieke
energie scheen te geven, hetgeen nog
werd geaccentueerd, door de recht
standige rimpel, di» soms boven de
neus verscheen.
De man was geen uitgesproken
krachtfiguur. Men zon hem zelfs enigs
zins tenger kunnen noemen Elke be
weging die hij maakte getuigde echter
van lenigheid en goed getrainde spie
ren.
Deze man, die onder de naam van
Jean Renoir hier verbleef, was de door
de politie gezochte en door de misda
digers gevreesde MAN ZONDER WA
PENS.
Reeds herhaaldelijk had hij de strijd
aangebonden met de gevaarlijkste mis
dadigers en tot nu toe was hij nog
altijd als overwinnaar uit de strijd ge
komen. Een des te grotere prestatie
wanneer men bedenkt, dat hij nooit
van een wapen gebruik maakte en be
halve de misdadigers, die hij bestreed,
ook de politie tot zijn voortdurende
vijand moest rekenen. Want hoe doel
treffend zijn methoden ook waren, ze
waren in strijd met de wet. Wanneer
de politie hem ooit zou weten te grij
pen, zou hij ongetwijfeld een zeer zwa
re straf, hoogstwaarschijnlijk zelfs de
doodstraf moeten ondergaan, want heel
wat mensen al waren het dan ook
stuk voor stuk moordenaars hadden
door zijn welverzorgde slanke handen
hun verdiende straf ondergaan.
Wanneer in de kringen van de on
derwereld zjjn naam werd genoemd,
kon men er zeker van zijn, dat er
zelfs door de meest geharde misdadi
ger een rilling van angst ging. Bij
de politie was het noemen van zijn
naam voldoende om practisch de ge
hele politiemacht dagenlang uit zijn
humeur te brengen.
Ondanks deze wetenschap verbleef
Jean Renoir rustig in Parijs wanneer
hij daar zin in had, want tot nu toe
was er nog niemand van zijn vijan
den die enig vermoeden had van zijn
identiteit. Slechts John, de huisknecht
en portier, en zijn drie vrienden wisten
welke liefhebberij Jean Renoir beoefen
de. Dezen waren het ook, die hem
zo nu en dan bij zijn gevaarlijke be
zigheden terzijde stonden.
Het gebeurde echter niet dikwijls, dat
ze allen tezamen waren, want elk had
zijn eigen bezigheden.
Fu, de kleine flegmatieke Chinees,
had voor liefhebberij geologie gestu
deerd maar bracht een groot deel van
zijn leven door in het onmetelijke He
melse Rijk, waar hij zich verdiepte in
het bestuderen van het leven van zijn
voorouders, waartoe hij door de grote
rijkdom van zijn vader in de gelegen
heid was.
Franqois, de blonde Hollander, was
waterbouwkundig ingenieur en zwierf
over de gehele wereld om dijken en
bruggen te bouwen of waterwegen te
graven.
(Wordt vervolgd;
Een Canadese familie heeft haar zo
merhuis afgestaan voor een opnieuw
door de watersnood getroffen Nederlands
gezin met twaalf kinderen. Vijf
maanden geleden is de familie De Peu
ter naar Canada geëmigreerd: drie
maal waren zij reeds van huis en haard
verdreven tengevolge van overstromin
gen te Almkerk in het land van Altena
en nu verdween voor de vierde maal
hun boerderij met de wintervoorraad
en de auto in de golven.
De familie werd op zeven verschil
lende adressen ondergebracht totdat
een Canadese familie in Lake Wilcox,
de heer en mevrouw Hunter, besloten
hun zomerhuis aan het gezin De Peuter
af te staan. De familie Hunter heeft
dè De Peuters verzocht niet over huren
te spreken en stelde hun een grote hoe
veelheid huisbrand beschikbaar. De 20-
jarige Wim de Peuter deed het relaas
van de vierde ramp, die het gezin ij
overkomen. Toen het water kwam op
zetten had de familie zich verzameld
op de tweede verdieping. Het huis be
gon onder de kracht van de storm
reeds te slingeren. Tegen middernacht
begon het huis los te raken en even
later zakte het zigzaggend de stroom
Gedeputeerde Staten der provincie
Zuid-Holland stellen de Provinciale
Staten voor hen te machtigen ten laste
van de provincie Zuid-Holland geldle
ningen aan te gaan tot een totaal be
drag van ten hoogste 16.842.000 gulden
ter dekking van uitgaven op de kapi-
taalsdienst van het jaar 1955.
af, zeker drie kilometer ver, tot het
tegen een verkeersweg tot stilstand
kwam.
Op onverklaarbere wijze bleven de
lichten in huis al die tijd branden en
een tweejarige baby sliep rustig in de
armen van haar zusje door. Men werd
later ondergebracht in het gemeente
huis van Bradford tezamen met 3000
andere vluchtelingen. Volgens Wim de
Peuter was het een geluk geweest, dat
vooral de kinderen kalm waren geble
ven tijdens de tocht, aangezien het huis
anders zeker zou zijn gekapseisd. (UP)
Zaterdagnacht is de 27-jarige matroos
P. B. A. uit Amsterdam, toen hij aan
boord van zijn motorschip „Da Costa"
in de Spoorweghaven te Rotterdam
wilde gaan, van de loopplank in het wa
ter gevallen en verdronken. De rivier
politie heeft geruime tijd gedregd, doch
het stoffelijk overschot tot nu toe niet
opgehaald.
Bij een beschikking van de staats
secretaris van Economische Zaken is
een commissie ingesteld, die tot taak
heelt studie te maken van de proble
men van het kleine middenstandsbe
drijf, alsmede de mogelijkheden te on
derzoeken, die tot een verbetering van
de positie van de kleine middenstands
ondernemingen zouden kunnen leiden.
Tot voorzitter van deze commissie is
benoemd prof. dr. R. van Dijk, hoog
leraar aan de Vrije Universiteit te
Amsterdam.
Op de postrekening van het comité
„Vluchtelingenhulp 1954" is de afgelopen
dagen f80.000.binnengekomen. In to
taal heeft het comité nu tot en met 1 No
vember f 681.000.ontvangen.
