Het
lichtteken" van Haarlem
op het
Houtpl
ein
Pascal de Godzoeker
Marianen en Trinitariërs op
de planken
The High and the Mighty
in Rembrandt
1
Reclassering dient gesteld op een
confessionele grondslag
HAAT, EEN WESTERN VAN
EDWARD DMYTRYK
Ontwerp van Nico Andriessen
Spannende reportage van een dreigende
vliegtuigramp
Inleidingen van mr. P. Brugman en
pastoor dr. A. A. Olierook
Deze week in cinema Palace
i
ZATERDAG 22 JANUARI 1955
PAGINA 2
m
mÊÊm
Lezing voor Alliance
Frangaise
Burgerlijke Stand
Scholieren schaken
tegen H.S.G.
Ontspanningsavond voor
Haarlemse invalidenbond
Hel spook Van Canterville
HEEMSTEDE
„De Straalpijp" vierde
feest
Bavo-Pioniers
K.A.B. voert „Een
Zomerzotheid" op
Baby bijna levend
verbrand
Tijdig ingrijpen van moeder
voorkomt ramp
HEEMSTEDE
Zondagsdienst
SANTPOORT
Zondagsdienst
Veertig jaar bij de
gemeente
Propagandabijeenkomst Katholieke Reclasseringsvereniging
De visie van de priester
Reclassering is
heropvoeding
Lido
Roxy
Luxor
Frans Hals
Studio
Minerva
URN A A
Bovenstaande schets brengt het ont
werp in beeld van het monument
dat bedoeld is ter plaatsing op
de verkeerscirkel van het Houtplein als
feestelijk accent tijdens de bollentijd.
Het ontwerp is van de Haarlemse ar
chitect Nico Andriessen en de realisa
tie ervan is nog afhankelijk van enige
goedkeuringen, o.a. door de gemeente
raad die de benodigde gelden zal moe
ten voteren.
De architect heeft ernaar gestreefd
een symbool te maken van de feeste
lijke stemming, waarin de Haarlem
mers verondersteld worden te verke
ren in het bloemenseizoen. Hij zou lie
ver willen spreken van „ruimtelijk te
ken" dan van „monument". Laatstge
noemd begrip heeft namelijk iets sta
tisch; de tijdelijke aard en functie van
het vereiste ruimtelijke accent in aan
merking genomen heeft hij daarom lie
ver een dynamische constructie geko-
zijn, die ook wat makelij betreft (ijzeren
geraamte met hoard bedekt) haar ver
gankelijkheid eerlijk belijdt.
De slanke, ongeveer 16 meter hoge
pyramide (iets hoger dan de omliggen
de bebouwing) zal van verre afstand te
zien zijn, zonder het gevaar te lopen
onevenredig volumineus te worden. De
gehele constructie, die in drie elemen
ten uiteen valt pyramide een daar
om heen lopende „band", ongeveer in
driehoeksvorm, en de bol is licht en
doorzichtig gehouden met een van alle
kanten bevredigende, telkens wisselen
de en verrassende evenwichtigheid, zon
der ergens symmetrisch te zijn.
's Avonds zal het monument oprijzen
in een vloed van licht, van buitenaf
erop geworpen, en in de „band" zul
len strepen worden aangebracht van
gekleurd, stromend, licht van binnen
uit, volgens het door een Haarlemse
industrie in de handel gebracht sys
teem. De ontwerper heeft er echter
naar gestreefd, het monument een der
gelijk aanzien te geven dat het bij dag
licht niet tot de tristesse der verlept-
heid terugvalt.
De Alliance Frangaise te Haarlem
kan voor de zoveelste maal op een
geslaagde avond terugzien. Voor de
goed bezette aula van het gymnasium
op het Prinsenhof belichtte gisteren
de prior van het Dominicaner-klooster
te Clermont-Ferrand, pater Charles
Chéry, een bijzonder aspect van de per
soon van Pascal onder de titel „Pascal
a la recherche de Dieu" (Pascal, de
Godzoeker) Wie Pascal wil kennen, al
dus spreker, moet zich verdiepen in het
probleem van de genade, in het ver
schijnsel van het Jansenisme èn in de
gecompliceerde eeuw, waarin dit uni
verseel genie geleefd heeft. Pascal
stierf jong: op 39-jarige leeftijd (in 1662
te Parijs). Dit vroeg te noemen, is ty
pisch menselijk Maar eigenlijk kan
een man, die als knaap van twaalf de
geleerden van zijn en ónze tijd met zijn
theorieën, de natuur- en wiskunde be
treffende, in verbazing bracht en brengt,
moeilijk met gewone maat gemeten wor
den. Pascal heeft intenser geleefd en
heeft zichzelf verteerd. Maar die als
kind reeds de bewondering van de we
reld oogstte, zou juist door deze grote
gaven om God moeten worstelen, „en
gémissant" (Caudel). Hoogmoed en
ijdelheid konden niet uitblijven, nie
mand beter dan de overste van een
klooster, spreker van deze avond, kon
dit begrijpen èn vergeven. Niemand be
ter dan een kloosteroverste weet ook,
dat juist de hoogmoed en de ijdelheid
een barrière tussen God en de mens
opwerpen.
God gevonden hebbend, wil Pascal
God alleen. Hij acht zijn eigen kermis
niets, zijn testament luidt: „Seigneur,
je vous donne tout". Heer, ik geef u
alles.
Pater Chéry heeft de wis- en natuur
kundige, de wijsgeer, polemist en apolo
geet, van één zijde belicht, een zijde, die
tenslotte toch de totale mens schilderde
Niemand van de toehoorders zal kunnen
ontkennen, dat dit met groot talent en
een nóg grotere charme, de naam des
sprekers waardig, is geschied. Jhr. mr.
den Tex, voorzitter van de vereniging,
heeft in weinig woorden de betekenis
van deze avond in zijn dankwoord ge
schetst. Dit dankwoord was tevens een
verantwoording. Men zou zich kunnen
afvragen en men had zich ook afge
vraagd, waarom een Dominicaan voor
een zo heterogeen gezelschap als de
Alliance Frangaise in Haarlem het woord
voerde.
Aansluitend bij de machtige conceptie
van Pascal, die de gehele mensheid
Rechts als een mens kan zien, kenmerkte
de voorzitter de Alliance Frangaise als
zijnde niet de dienaar van protestant,
katholiek of liberaal, maar „Serviteur
du génie Frangais", dienaar van het
Franse genie.
GEBORENG. de JongSilvis
neblfjHeijnsdijk, z.; A. G m'
van der Veldt, z.; H. Rovers-Warmer
A. J. FiemanVerwoerdt, z.; w. Al E.
kieft Booms, z.; E. H. Wittkampervan
Bokhorst, d.; P. C. MoerkerkGootjes d
E. Bellesvan der Genugten, d.
OVERLEDENA. A. Ph. Grandia 86 J
Sehotersingel: N. Bab—Boon, 68 j' Mars
straat; W. Assendelft—de Haan, 78 j.. Kam
perlaan; Th. Kuijer, 38 j., Lange Poellaan;
A. Kamp, 83 j., Maerten van Heemskerk-
D ^kê' r H°fsté, 57 j., Klarenbeekstraat;
Looman, 51 j., Cremerplein; B. Una-
rapal, 32 j., Hazepaterslaan; C <Je Vries—
van der Leek, 83 j.. Bloemveldlaan.
z.; J. E.
Weber
Als de plannen doorgaan zal Haar
lem aldus door de goede zorgen van
„Haarlems Bloei" een „feestelijk te
ken" rijk worden van hoogst moderne
allure ter verwelkoming van de vreem
deling en niet minder ter bezichtiging
van de misschien even onwennig er
tegenaan kijkende stadgenoot.
Vrijdag zijn de wedstrijden begonnen
tussen H.S.G. en een aantal jeugdige
Haarlemse schaakminnenden. Er waren
deze avond slechts 18 van de 30 scho
lieren die een uitnodiging hadden ont
vangen, aanwezig en wel het Coorn-
hertlyceum, de H.B.S. B. en het Stedelijk
Gymnasium.
De heer J. J. v. Kampen, voorzitter
van de schaakkring Haarlem dankte,
nadat de heer J. H. Marwitz, voorzit
ter van H.S.G., allen had verwelkomd,
de vereniging voor het initiatief dat zij
voerde, om het schaakspel vooral bij de
jeugd te propageren.
Na deze opening verstrekte de heer
J. v. d. Hoff, wedstrijdleider, enige me
dedelingen, waarbij bleek, dat de 80-
jarige J. v. d. Steeg zou aantreden tegen
E. J. Petersma, 12 jaar oud. Vervolgens
ging men over tot de werkelijke (schaak)
opening. Het bleek alras dat het Coorn-
hertlyceum een goede kans zou maken
op de wisselbeker, bestemd voor de bes
te schoolprestatie. De voorlopige stand
werd 2lA-2%. De H.B.S. B en het Ste
delijk Gymnasium gingen eervol, al
hoewel kansloos ten onder (resp. 0-6 en
0-5). Ook opa v. d. Steeg won zijn partij
Op 11 Februari zullen weer 4 of 5
scholen de strijd met H.S.G. aanbinden
waarna de bekeruitreiking plaats vindt'.
In het gebouw van de H.K.B. trad
gisteravond een aantal amateurs uit
Haarlem en IJmuiden op voor de Haar-
lemse Invalidenbond. De voorzitter van
het comité tot steun aan de Bond van
Invaliden, de heer A. Scholtz, sprak
vooraf een propagandawoordje, waarna
een film werd vertoond, die het werk
van de Invalidenbond in beeld bracht.
Vervolgens traden zes amateurs uit
Haarlem en IJmuiden voor het voet
licht met zang, voordracht en muziek.
In een viertal nummers demonstreerden
zij zeer verdienstelijk hun capaciteiten.
Voorts presenteerde zich nog een Indo
nesisch muziek- en dansgezelschap, de
Persan Daraan. Dengan Indonesia uit
Amsterdam, aan de (weinige) bezoekers
99
Marianen en Trinitariërs hebben gis
teravond in de Haarlemse Stadsschouw
burg een pleizierige voorstelling gege
ven van „Het spook van Canterville",
j en naar een verhaal van Oscar
Wilde door Tom Taggert en in het
Nederlands bewerkt door mr. H. M
Plunten.
De belangrijkste noviteit was wei,
eft de avond uitging zowel van „Sancta
Maria" als van het Triniteitslyceum,
een experiment, dat een lang gekoester
de wens in vervulling deed gaan en dat
naar de mening van pater dr. Modestes
van Straaten geslaagd genoemd mocht
worden. Het contact tussen beide scho
len, waarbij ook het Mendelcollege
wordt betrokken, krijgt steeds vastere
vorm, tot voldoening o«k, aldus een
opmerking van dr. Maria Nolte, van do
centen, ouders en vermoedelijk van de
leerlingen
Het manisfestaire contact van gister
avond is zonder twijfel een gelukkig be
gin geweest. Men heeft bij de keuze van
het stuk niet te hoog gegrepen en de
toeschouwer kreeg daardoor een voor
stelling gepresenteerd, welke in grote
lflnen het praedicaat „schools" ontliep
en die vaak gunstig afstak bij hetgeen
onze erkende amateurgezelschappen
plegen te bieden.
De regisseur, de heer A. F. Henrichs,
beschikte trouwens over materiaal
waarmee te werken bleek, en zo kon
hij in zijn regie verschillende geslaagde
vondsten verwerken, die een verrassend
effect hadden. De spook-affaire zelf zul
len wij hier niet uit de doeken doen,
waar er Dinsdag a.s. nog een herhaling
van de voorstelling volgt. Stuk voor stuk
hebben de jonge tonelisten gegeven wat
zij konden, waarbij wij van Han Ge-
heniau moeten opmerken, dat hij in
zijn travestie-rol stukken beter voor de
dag kwam dan als de jonge lord in le
venden lijve. Virginje Hoge kweet zich
als Lucretia dapper van haar taak,
maar zij ontkwam niet aan 'n monotone
zegging, waardoor de climax niet het
verwachte resultaat kon bereiken. Anne-
mieke Sueters speelde een allerchar-
mantste Virginia, levendig en beschei
den tegelijk, een scherp contrast tevens
met de uitbundige bakvissen Muck en
Puck, die in Jeanette van Geest en
De jaarlijkse feestavond van de
Heemsteedse Brandweervereniging „De
Straalpijp" is ook ditmaal weer een suc
ces geworden, dank zij de gulheid van
de Heemsteedse winkeliers, die voor
een grote hoeveelheid heerlijke prijzen
hadden gezorgd, teneinde het kienen zo
aantrekkelijk mogelijk te maken. Be
halve de leden waren ook aanwezig de
burgemeester mr. A. G. A. Ridder van
Rappard, en wethouder E. J. van Lent
met hunne dames.
De burgemeester hield een toespraak
tot de scheidende chauffeur der brand
weer, de heer W. Touw naar aanleiding
van het feit dat hij de 55-jarige leeftijd
dus niet 65 zoals abusievelijk is ver
meld had bereikt, de tijd waarop
men afscheid moet nemen bij de brand
weer. Hij werd geprezen om de goede
kameraadschap en de grote medewer
king om de geest van het corps in
goede banen te krijgen. Mevrouw Touw
werd verrast met een mooie gevulde
fruitschaal en daarna overhandigde de
voorzitter, de heer D. Keijzer, de schei
dende brandweerman een koekoeks
klok, daarbij de wens uitsprekend dat
de heer Touw, telkens als hij de vogel
hoorde roepen, steeds even aan „De
Straalpijp" zou denken.
Na het officiële gedeelte zorgde ver
der de heer Wesseling, conferencier-
accordeonist voor een prima stemming
en zijn optreden werd afgewisseld door
kienen en het maken van een dansje.
Zondag 23 Januari organiseren de
Bavo-Pioniers een dansavond in het
R.K. Verenigingsgebouw aan de Heren
weg. Er zal een orkestje spelen onder
leiding van W. Luiten. De avond begint
om acht uur, terwijl om half elf de
finale wordt gehouden.
De nieuwe toneelgroep van de Ka
tholieke Arbeidersbeweging, afdeling
Heemstede, geeft Zondagavond in het
R.K. Verenigingsgebouw onder leiding
van regisseur Bob Jansen een opvoe
ring van „Een Zomerzotheid", een spel
in drie bedrijven naar het gelijknamige
boek van Cissie v. Marxveldt.
Willy van Ruiten een speelse en dolle
creatie kregen. Sonja Hissink zorgde
met haar trieste en zure huishoudster,
dat de spookachtige sfeer geen ogenblik
verloren ging, Ben Nicolaas bracht een
oubollige Archibald, Pim van Liemt
liet ons 'n Amerikaanse zakenman zien
en de groep werd gecompleteerd door
John Roosen als inspecteur van politie.
De voorstelling van Dinsdagavond zal
overigens belangrijk aan kracht kunnen
winnen, wanneer in het tweede bedrijf
het minst sterke de spelers sneller
reageren en de actie derhalve meer
opgevoerd wordt. W. H.
Ternauwernood is gisteren een negen
weken oude baby aan de dood ontsnapt.
Omdat het ziek was, moest het kindje
stoombaden ondergaan. Ook gisteren
werd weer de behandeling toegepast.
Op een gegeven ogenblik stond de ketel,
die voor de stoomtoevoer in de wieg
zorgt, droog te koken. Daardoor ging
het lakentje schroeien en raakte het
wiegje in brand. De moeder bemerkte
gelukkig spoedig onraad, haalde vlug de
baby uit de wieg en bluste de brand
met wat water. De baby had geen ver
wondingen opgelopen.
FILMS:
REMBRANDT: „The High and the Mighty",
14 jaar. Tijden: 2.30, 6.30, 9.15 uur. Zo.
1, 3.45, 6.30, 9.15 uur.
CINEMA: „Broken Lance", 14 jaar. Tijden:
2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
LUXOR: „Het grote spel", str. volw. Tij
den: 2.30, 7 en 9.15 uur. Za. en Zo.: 2,
4.15, 7 en 9.15 uur.
LIDO: „Wenn der weisse Flieder wieder
blüht", 18 jaar. Tijden: 2, 4.15, 7 en 9.15 u.
'TUDIO: „Mensen zoals jü en ik". 14 j.
Tijden: 2.15, 7 en 9.15 uur.
Za. en Zo.: 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
tNERVA: Za. en Zo.: „Tarzan de aap
mens", 14 jaar. Za.: 2.30, 7 en 9.15 uur.
Zo. 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Di.: „De For
syte Sage", 18 j., 8.15.
OXY: t/m Zo.: „Avontuur in Tanger",
14 jaar. Ma. t/m Do.: „De schat van de
Amazone", 18 jaar. Tijden: Za. 2.30, 7 en
9.15 uur. Zo. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Ma.
t/m Do. 2.30 en 8 uur.
BRANS HALS: „De indringer", 14 jaar.
Tijden: 2.30, 7 en 9.15 uur. Za. en Zo.:
2, 4.15, 7 en "9.15 uur.
Zaterdag 22 Januari
Stadsschouwburg: „De Nederlandse Co-
medie": „De particuliere secretaris" 8 u.
Zondag 23 Januari
Stadsschouwburg: „Gijsbrecht van Aem-
stel" door de Nederlandse Comedie, 8 uur.
Concertgebouw: „De Schouwspelers" met
„Boefje", 8 uur.
Maandag 24 Januari
StadsschouwburgHaarlemse Kunstge
meenschap: „Les ballets basques", 8 uur.
Grote Kerk: Beiaardbespeling door stacfs-
beiaardier Arie Peters, 15.3016.30 u.
TENTOONSTELLINGEN:
Frans Halsmuseum: Groepsportretten van
Frans Hals. Expositie van nieuwe aanwin
sten uit de Recuperatie Gerestaureerde
Goudleerzaal, geopend op werkdagen van
10—15 uur. Zo. van 13—15 uur
Tinholthuis: Vrijburglaan 17, Overveen.
Geopend op werkdagen van 912 en 14—
16 uur.
Huis van LooyReproducties naar wer-
Ken van klassieke moderne meesters.
Geopend van 9—12.30 en van 13.30—17 u.
Zn 1417 uur.
Cruquiusmuseum: Grote maquette van
Nederland met waterstanden en overzicht
overstromingsramp 1953.
Teyler's Museum: Tekeningen van Hen
drik Goltzius. Geopend van 11—3 uur. Zo.
van 13 uur.
Leffelaar: Aquarellen, tekeningen en gra
fiek van Ton Heyboer en Erna Postma.
Geopend op werkdagen van 10—17 uur.
APOTHEKEN:
De Zondags-, avond- en nachtdienst van
de Haarlemse Apotheken wordt waarge
nomen door: Bosch en Vaart-Apotheek,
Bosch en Vaartstraat 25, tel. 13290, Cen
traal Apotheek v. h. Florijn, Grote Hout
straat 18, tel. 10500—10502; H. Remmers
en Zoon, Kruisstraat 6, telef. 10357, Noor
der-Apotheek, Jap Gijzenkade 181, tele
foon 23961.
ZIEKENVERVOER
G.G.D., Tel. 14141; Margriet, Turfmarkt
10 rd., Tel. 21400, Heemstede: Fa. Buiten
man en Co.. Raadhuisplein 7, tel. 28523
BLOEMENDAAL
De Zondags-, avond- en nachtdienst van
de Bloemendaalse, Overveense en Sant-
poortse apotheken wordt, waargenomen
door de Bloemendaalse Apotheek Bloe-
mendaalseweg 85, Bloemendaal, telef' 22181
er. Apotheek de Wilde, Broekbergenlaan 52
Santpoort Dorp, tel. K 25608284.
OVERVEEN
De Zondagsdienst voor artsen zal wor
den waargenomen door P. M. Wijkmans,
Julianalaan 130, tel. 10071.
De Zondagsdienst voor artsen wordt
op 23 Januari waargenomen door dr. P.
M. v. d. Gugten, Heemsteedse Dreéf
37, tel. 39903 en dr. A. G. Degenaar,
Pieter de Hooghstraat 11, tel. 35008.
Wijkverpleging; Zuster G. E. v. d.
Hoek, Laan v. Rozenburg 33, tel. 27805.
Geopende Apotheek: Apotheek Schots
man, Binnenweg 206—208, tél. 38320.
Artsen: M. Trooster, W. Daniëlslaan 14,
Santpoort, tel. K 25608410.
Apotheken (ook nachtdienst): Apotheek
De Wilde, Broekbergenlaan 42, Santpoort,
tel. K 2560—8284 en Bloemendaalse Apo
theek, Bloemendaalseweg 85, Bloemendaal,
tel. K 2500—22181.
In de cockpit, waar Sullivan en zijn
bemanning uur na uur vechten voor
het behoud van het vliegtuig.
In het Rembrandttheater draait
deze week „The High and the Mighty",
een spannende reportage over een drei-
gendè vliegtuigramp. De film behan
delt de nachtvlucht van de „Vier-twee-
r.ul" tussen Honolulu en San Francisco.
In het begin als de Hawaii-muziek
nog speelt en. een zoele Oostenwind
over het vliegveld waait is alles vrij
gewoontjes. Sullivan, de eerste piloot,
is het type vliegenier, zoals men dat
kent uit de bioscoop. Hij is knap, sterk
en intelligent. Hij heeft een vrouw
met een paar kinderen en dat hij een
oude, hinkende tweede man naast zich
krijgt een man uit de eerste uren
van de vliegerij, die zelf vrouw en
kind bij een ramp deed verongelukken
hoort bij het klassieke schema. Ook
de rest: de beminnelijke stewardess, de
nogal arrogante derde piloot, de bekwa
me, maar nooit volwassen geworden
navigator en de zestien passagiers, het
is allemaal wat men verwacht. Een
cosmopolietisch gezelschap: rijk gescha
keerd en met voldoende tegenstellin
gen.
De heer J. W. H. Souwer, hoofdmon
teur bij het1 G.E.B., hoopt Vrijdag 28
Januari a.s. de dag te herdenken waar
op hij voor veertig jaar in dienst van
de gemeente trad. De heer Souwer
werd in Januari 1915 aangesteld bij
het gasbedrijf als draaier (in tijdelijke
dienst). Op 1 Februari 1917 volgde zijn
vaste aanstelling. Hij werd hoofdmon
teur op 1 Januari 1944 en vier jaar
later benoemd tot voorman-monteur.
Bij de combinatie van het gas- en elec-
triciteitsbedrijf in 1949 werd aan de
jubilaris opnieuw de titel van hoofd-
monteur verleend.
Voor een ruim 50 aanwezigen, leden van de afd. Haarlem der R.K. Reclas
seringsverenigingtoezichthouders en andere belangstellenden, spraken Vrijdag
avond in hotel Royal mr. p. Brugman, directeur van het Centraal Bureau,
over ,,De noodzaak van katholieke reclassering" en pastoor dr. A. A. Olierook
uit Bloemendaal over „De ideële zijde van het werk der reclassering".
Mr. Brugman schetste in zijn betoog de practische zijde van het organi
satiewezen der reclassering onder de katholieken in Nederland en bepleitte
daarmee het bestaansrecht van de confessionele basis. Pastoor Olierook gaf
zijn visie als priester en ging dieper in op de reclassingsarbeid als een
plicht van de christen.
De reclasseringsarbeid in Nederland,
aldus mr. Brugman, stamt van ongeveer
130 jaar terug. Katholieke organisaties
op dit terrein bestonden nog niet. De
katholieken werkten met anderen sa
men in het„Algemeen Genootschap
voor Zedelijke Verbetering van Gevan
genen", thans het „Genootschap tot Re
classering". Toch rijpte het inzicht, dat
een zedelijke opheffing van de delin
quent eerder te realiseren is wanneer
men hem via zijn levensbeschouwing
weet te overtuigen van de noodzaak, om
zijn leven te beteren. De katholieke de
linquent behoeft daarom een katholie
ke reclassering.
De wijziging in de wetgeving van
1915, waarbij het instituut van de
voorwaardelijke invrijheidstelling werd
ingevoerd, viel samen met de oprich
ting van de kath. reclasseringsvereni
ging, die thans 40 afdelingen telt. Zo
groeide de reclassering op confessio
nele grondslag.
Mr. Brugman voerde vervolgens de
argumenten aan, die voor de noodzaak
van de katholieke organisatie pleiten.
Daarbij legde hij de klemtoon op de
reclasseringsarbeid als een vorm van
beoefening der christelijke naastenlief
de. De katholieke reclasseerder mag
niet slechts volstaan met het ver
schaffen van een materiële ver
betering ir de toestand van de
delinquent, .maar dient zijn volle per
soonlijkheid achter dit werk te zetten.
Hij moet zijn vertrouwen schenken, .ij
moet in de delinquent de mens, schep
sel van God, blijven zien. Hij mag niet
wanhopen wanneer hij in zijn arbeid
wordt tegengewerkt door de delin
quent.
Mr. Brugman vroeg speciale aandacht
voor de geestelijk gestoorden en de cri
minele alcoholisten. Wil men deze men
sen genezen, dan moet dat geschieden
door psychiaters en psychologen. Men
bedenke, dat op dit terrein de levens
beschouwing een zeer voorname factor
is, want een genezing van de betrok
kene vraagt een. sterk doordringen van
de arts tot de diepste gevoelens van zijn
patiënt.
Deze reclassabelen, op voorwaarde,
dat ze katholiek gedoopt zijn, dienen
onder de behandeling te komen van
katholieke medici. Er is een streven
merkbaar, om van de zorg over de cri
minele alcoholist een soort van staats
zorg te maken; b.v. de instelling van
een districtspsychiatrische dienst wordt
overwogen. In ieder arrondissement
en bij ieder strafgesticht zijn de medici
derhalve rijksambtenaren. In katho
lieke -ing wijst men dergelijke denk
beelden van de hand.
Spr. achtte een katholiek consultatie
bureau voor alcoholisme in Haarlem en
omstreken nodig. De strijd hiervoor
mag niet uit de weg worden gegaan.
Het Rijk heeft de taak subsidie te ver
lenen.
De steun van de werkgevers- en
werknemersorganisaties, van de St.
Vincentiusver. e.a. kan daarbij van
enorme betekenis zijn.
Pastoor Olierook wilde zich verre
houden van een referaat over de tech
niek en de methodiek van het reclas
seringswerk, maar in hoofdzaak de stel
ling van mr. Brugman, dat de kern van
het reclasseringswerk de practische be
oefening van de naastenliefde is, aan
een beschouwing onderwerpen; het
plaatsen van de reclassering onder de
schijnwerper van het H. Geloof. De ca
techismus houdt ons voor wat onder de
naastenliefde moet woeden verstaan.
Wij geven doorgaans „wel hoog op'
de straf in de samenleving terug keert,
is de behoefte aan het meeleven en de
hulp van anderen het grootst. Pastoor
Olierook verduidelijkte zijn opvatting
met de uitdrukking: „Ik ga liever de
gevangenis in, in de plaats van de ge
vangenis te verlaten. In het laatste ge
val word ik gesteld door de pijnlijke
onzekerheid, wat zal er nu gebeuren?"
Reclasseren is heropvoeden. En op
voeden betekent de helpende hand bie
den om het kind te vormen tot per
soonlijkheid. Een grote innerlijke kracht
is daarvoor nodig. Wanneer opvoeden
een kunst is, hoe groot is dan niet de
kunst van heropvoeden? Het is ge
makkelijker een beeld te scheppen dan
een geschonden beeld te herscheppen.
Het reclasseringswerk ligt de chris
ten. De liefde voor de lijdende naaste
kan in deze arbeid werkelijkheid wor
den. Het is de adel van de christen
die verplicht.
Reclasseren is het bestrijden van de
misdaad. Zo noemen de socialist en de
humanist het ook. Reclasseren is het
beogen van de zedelijke verbetering,
het doen herleven van de mens, zoals
hij als een goed mens moet leven. De
socialist en de humanist denken er pre
cies zo over. De katholiek wil hiermee
niet volstaan. Hij wil er toe bijdragen,
dat de delinquent zich opnieuw wendt
tot God. De genade van God en de
menselijke middelen werken ten goede.
De bovennatuur werkt daarbij in op de
natuur. „We mogen niet denken, dat
alléén de genade alles doet." Hoe meer
de natuurlijke middelen te baat worden
genomen, des te groter is de medewer
king van Gods genade.
De reclasseerder van formaat, moet
een beetje jurist, een beetje psycholoog
en psychiater zijn. Hij moet iets weten
van zièlzorg, maar bovenal beschikken
over de schone hebbelijkheid zich we
ten te verplaatsen in het geestelijk den
ken van de delinquent.
Met een schildering van episoden uit
het Oude en Nieuwe Testament gaf dr.
Olierook een indrukwekkend .reliëf aan
zijn betoog, dat met gespannen aan
dacht werd beluisterd.
De bijeenkomst stond onder leiding
van de voorzitter der Haarlemse afde
ling, de heer J. H. B. Klein Schiphorst,
die in zijn openingswoord de vergade
ring een propaganda-avond noemde
voor „het mooie en moeilijke werk,
waar menigeen geen kennis van
begrijpelijk, omdat
vereniging, uit de
weinig naar buiten
"O V T» WUJ. „AViAXgVVAi CD AAVAAAAAU Y UAi
van deze deugd. De vraag is', of wij op draagt" Het laatste achtte de heer
de juiste wijze die grote deugd tonen. - -
Daartoe staat slechts één weg open, t.w.
ons bezorgd te gevoelen voor het Doven-
natuurlijk leven van de naaste en te
waken over het geestelijk en tijdelijk
welzijn van de even-mens. Christus als
de Grootste Reclasseerder aller tijden,
heeft ons het voorbeeld gegeven.
Wanneer men na het ondergaan van
Klein Schiphorst
het werk van de
aard van de zaak,
treedt.
Het belang van de R. K. Reclasse
ringsvereniging kan niet hoog genoeg
worden aangeslagen. De gehouden in
leidingen leverden daarvan opnieuw
het bewijs.
Ergens midden boven de Oceaan, even
voorbij het „point of no return", ge
beurt het onvermijdelijke. Een van de
vier propellers slaat kapot, een motor
vliegt in brand en al slaagt de beman
ning er in die brand te blussen: het
toestel lijkt ten dode opgeschreven. Het
verliest benzine en de drie overblijven
de motoren hebben niet genoeg brand
stof om de kust te halen. Heel de
luchtvaartwereld wordt van de feiten
op de hoogte gesteld. Er stijgen red
dingsvliegtuigen op, schepen verande
ren van koers, waarnemingsstations
werken onder hoogspanning, telegram
men, weerberichten, positiebepalingen
en resultaten van radarpeilingen vlie
gen over en weer, maar er is niemand,
die de „Vier-twee-nul" wezenlijke hulp
kan bieden. Het zwalkt door het don
kere luchtruim met onder zich de ko
kende golven, waarop het hoe kun
dig gestuurd ook bij een noodlanding
te pletter zal slaan.
De passagiers worden hiervan op de
hoogte gebracht.
In de cockpit wordt een hevige strijd
gevoerd. De gezagvoerder wil een nood
landing op zee maken, terwijl de twee
de piloot het gokje wil wagen: op de
laatste druppels benzine haalt de
„Vier-twee-nul" San Francisco.
Een spannende film, waarvan de
spanning echter van tijd tot tijd gebro
ken wordt door onbeduidende tafe
reeltjes.
In het Lido-theater draait deze week
de film ,,Wenn der weisze Flieder wie
der blüht", naar de gelijknamige ope
rette, waarvan het een nogal vrije be
werking is. De grote rollen zijn in han
den van de twee beproefde filmacteurs
Magda Schneider en Willy Fritsch. Een
man verlaat zijn vrouw en ziet als
hij na achttien jaar terugkomt een
charmante dochter voor zich staan. Het
draait niet uit op een gelukkige her
eniging, doch wel is er een oplossing,
die niet onbevredigend genoemd mag
worden. Een mager gegeven, nodeloos
lang gerekt. 18 jaar.
Op de luchthaven van Tanger stort
een vliegtuig neer. Er zijn geen over
levenden, maar evenmin doden, zodat
de autoriteiten er niets van begrijpen.
Dit raadsel weegt echter niet op tegen
de talloze schemerachtige onduidelijk
heden waarvoor de niets vermoeden
de bioscoopbezoeker zich in het ver
dere verloop van de film „Avontuur
in Tanger" geplaatst ziet. Met lijvige
dialogen tracht regisseur Charles Mar
quis Warren een bijkans onoverzichte
lijk groot aantal gegevens en intriges
tót een sluitend geheel te maken. Het
blijkt er tenslotte op neer te komen
dat de Amerikaanse geheime dienst op
een bijzonder ingewikkelde manier ver
hindert dat een groot aantal voor een
bank in Tanger bestemde dollars ach
ter het IJzeren Gordijn verzeild raakt.
Van veertien jaar af kan men in Roxy
trachten te volgen hoe dat tenslotte
voor elkaar komt.
Van Maandag tot en met Donderdag
in dit theater ,,De schat van de Ama
zone".
Het Franse Vreemdelingenlegioen is
sedert zijn oprichting omgeven door
een geheimzinnig waas. Geheimzinnig
voor de buitenwereld, omdat het een.
eigen bestaan, afgezonderd en ver van
de beschaafde wereld leeft, temidden
van de Noord-Afrikaanse woestijnen.
Maar het legioen is niet minder myste
rieus voor de mannen, die er in heb
ben dienst genomen. De meesten van
hen hebben zich aangemeld of laten
ronselen, omdat het leven geen uit
komst meer bood, of omdat zij het ver
leden voor goed wilden vergeten. Iede
re legionnair draagt dat verleden als
een geheim met zich mee. Ze zullen het
nooit prijsgeven, noch op het moment
van hun in dienst treden, noch tegen
over hun wapenbroeders. Het is een
ere-code, nimmer naar het verleden
van de anderen te vragen.
„Het grote spel", de film, die thans
in Luxor draait, vertelt de geschiede
nis van een jong Parijs advocaat, die
door eigen schuld in financiële moei
lijkheden raakt, Hij neemt de wijk
naar Afrika en komt in hpt Vreemde
lingenlegioen terecht. De vrouw, die hij
lief heeft, laat hij achter. Hij kan haar
echter niet vergeten en meent haar
terug te vinden, wanneer hij een bar
meisje ontmoet in Algerije. Hij denkt,
dat het meisje hem bedriegt en zich
niets meer kan herinneren van het
verleden. Zij kan zich dat inderdaad
niet, want zij is een ander dan diegene,
waarvoor de legionnair haar houdt. Aan
het eind van de film volgt de ware
toedracht. Gina Lollobrigida speelt de
hoofdrol. Uitsluitend 18 jaar.
In Frans Hals kunnen de bezoekers ge
tuigen zijn van de edelmoedigheid van een
oud-kolonel, che een van zijn in de dienst
ondergeschikten betrapt op inbraak in zijn
eigen huis. In plaats van de inbreker, Gin
ger genaamd, over te leveren aan de po
litie, tracht de kolonel te achterhalen hoe
Ginger, die zo'n uitstekende staat van
(militaire) dienst heeft, op het slechte pad
is. geraakt. Op zijn speurtocht ontmoet de
kolonel vele oud-gedienden. die voor de
regisseur telkens weer aanleiding vormen
cm een episode uit de oorlog in beeld te
brengen. Ginger kan zich tenslotte niet
aan de vaderlijke zorgen van de kolonel
onttrekken. Het is een boeiende film ge
worden, die af en toe iets te traag ver
loopt en diverse typisch Engelse trekjes
De film „Mensen zoals jij en ik" is
in het Studiotheater geprolongeerd.
Veertien jaar zegt de K.F.C.
In .het Minerva-theater draait Zater
dag en Zondag de film „Tarzan de
aapmens", waarin Johnny Weissmuller
weer grote triomfen viert. Een Engels
man is er achter gekomen, dat zich
op de „Berg des Doods" een olifanten
kerkhof bevindt. Hij rust een expeditie
toe, die na een lange en moeilijke tocht
de „Berg des Doods" bereikt. Hier ont
moeten de Engelsman en zijn helpers
een grote groep apen, die aangevoerd
wordt door een blanke. Ér ontstaan nu
allerlei moeilijkheden. De dochter van
de avonturier wordt ontvoerd door Tar
zan, terwijl de expeditie een aanval van
Pygmeèën te verduren krijgt. Door een
toeval komt de expeditie-leider te we
ten, waar het olifantenkerkhof ligt,
doch hij moet het bereiken van zijn
levensdoel met de dood bekopen. 14
jaar.
Een stadje in 't midden-Westen van
Amerika in de zeventiger jaren van de
vorige eeuw. Een jongeman keert na
drie jaar uit de geyangenis terug en
wordt opgewacht door zijn drie 'oudere
broers, die hem een groot bedrag aan
bieden met het dwingende verzoek el
ders zijn heil te gaan zoeken. De jonge
man slaat het aanbod af en geeft even
min gevolg aan het verzoek, maar trekt
naar de ver Vallen ranch, waar hij ge
heel zijn leven heeft gewoond, en waar
zijn vader, een immigrant uit Ierland,
in vijfentwintig jaar tijds een reusach
tig veebedrijf, het grootste uit de ver
re omtreK, heeft opgebouwd. Waarom
is de eens zo bloeiende ranch verlaten,
waarom is de jongeman veroordeeld,
vanwaar de vijandige houding van zijn
broers?
De vragen worden in de film be
antwoord. Men krijgt een indruk van het
leven van de Amerikaanse, pioniers, die
nog hebben gevochten tegen de India
nen, die het immense land hebben open
gelegd. Op de voorgrond staat de kei
harde vader, een man met een nobele
inborst, maar als Ier stijfkoppig, en
geen tegenspraak of beknotting van
zijn al of niet vermeende rechten dul
dend. Deze rechtlijnige man maakt 't
zijn zoons niet gemakkelijk. Ook als zij
volwassen zijn duldt hij geen tegen
spraak. Het is duidelijk dat dit harde
karakter gebroken zal worden. In een
ernstig confliot met een beginnende ko
permijn zal de man het onderspit moe
ten delven, als niet zijn jongste zoon
het voor hem opneemt en inplaats van
zijn vader in de gevangenis belandt.
Het verdere deel van de film geeft de
strijd te zien tussen de vader en zijn
drie resterende zoons, waarbij de eerste,
lichamelijk gebroken, het onderspit
moet delven en het gevecht tussen de
uit de gevangenis teruggekeerde met
diens oudste broer, waarbij de eerste
als wreker gezien kan worden.
Zo summier verteld lijkt de gehele ge
schiedenis enigszins op een stuiversro
man. Het geheel heeft er wel wat van
weg, maar door de goede karakterte
kening, vooral van de vader door Spen
cer Tracy, wordt de film wel wat op
geheven. De strijd tussen vader en zoons
is aannemelijk verbeeld. Tracy heeft
juist het harde, koppige van de man
die geworden is wat hij is: groot land
eigenaar met niets begonnen en nu een
ranch met 40-50.000 stuks vee bezittend.
Er is verder een gevoelige Indiaanse
moeder-rol, die de zachte trekken die
de man zijns ondanks toch heeft tot
hun recht laat komen.
Edward Dmytryk, die de film in
kleuren gemaakt heeft, geeft in fraaie
beelden een indruk van de ranch, van
de strijd om het bestaan die de vee
boer ook in zijn later leven moet voe
ren. Het fraaie landschap speelt een
dominerende rol in deze film, die in
cinemascope is gemaakt en dus bij de
buitenopnamen wel eens het oog aan
genaam aandoet, maar die overigens
alles te fors aanzet. Een Western van
de goede soort, die in zwart-wit en in
de gebruikelijke afmetingen van het
filmdoek beter tot zijn recht was ge
komen.
Voor boven de veertien in Cinema
Palace.
