Uitbreiding van vishallen en loskade maakt
vergroting der haven nog urgenter
Nederlands Studentenorkest geeft
weldadigheidsconcert
Vraa
Antwoord
Thijm's graf in het verleden
wel degelijk geëerd
W ild-W est-moordaanslag
voor het Hof
Toeneming van 60 vloot-eenheden
vóór eind 1956 verwacht
Miracolo a Milano"
voor H.K.G.
Godfried Bomans
opent expositie
Thans echter jammerlijk verwaarloosd
Weer vier jaar geëist
Het lekkerste lekkers!
ZATERDAG 22 JANUARI 1955
PAGINA f
Die edelè, pittige smaak van chocolade waar
komt die vandaan? Van de cacaoboon, die een der
rijkste vruchten der tropen is. Van de cacaoboon,
die zuiver en zorgvuldig verwerkt wordt tot de
wereldbefaamde Nederlandse chocolade. Tracteer
vandaag weer eei\s - op het lekkerste lekkers!
Zoute vis ook naar
IJ muiden
Aanvoer zal boven
80 millioen komen
n
Mooi solo- en orkestspel
Kunsthandel Leffelaar
Van werk van A Heyhoer
en Erna Postma
AUBERGE BONVERRE
PLOTSELING
OVERLEDEN
HADIO MOORS
ZONDAG H.H. MISSEN
BLOEMENDAAL
Voorstellen B. en W.
subsidieregeling
Financiële commissie
accoord met ontwerp
begroting
Winkelstand Haarlem
■05
4
Wanneer men de totale aanvoer van verse zeevis en verse haring in kilo
grammen overziet van de periode 1946 tot 1954, dan blijkt deze toegenomen
te zijn van 43 millioen tot 76 millioen kg. met enige fluctuaties. In 1947 was
de aanvoer 54 millioen kg., in 1948: 58 millioen kg., in 1949: 55 millioen kg.,
in 1950: 57 millioen kg., in 1951: 71 millioen kg., in 1952: 75 millioen kg., in
1953: 78 millioen kg. en in 1954: 76 millioen kg. Het gemiddelde kan men
stellen op een aanvoer van 63 millioen kg. per jaar. Deze periode geeft een
volkomen tegengestelde ontwikkeling te zien als in de eerste 9 jaren na de
vorige oorlog. Toen verliep de aanvoer van 1919 tot 1927 van 62 millioen tot
53 millioen kg. met een dieptepunt van 38 millioen kg. in 1923. In 1920 was
de aanvoer 53 millioen kg., in 1921: 45 millioen kg., in 1922: 45 millioen kg.,
in 1923: 38 millioen kg., in 1924: 48 millioen kg., in 1925: 45 millioen kg.,
In 1926: 50 millioen kg. en in 1927: 53 millioen kg. In deze periode lag de
gemiddelde aanvoer op 48 millioen kg. per jaar. Hieruit is dus te zien, dat
de gemiddelde aanvoer gedurende 9 jaren in de genoemde twee periodes
gestegen is met ongeveer 30%.
tikel uiteengezet werd, er is niet al
leen meer halruimte, maar ook uit
breiding van de loskade nodig. Een uit
breiding van de vishallen aan de West-
of aan de Oostzijde zonder meer, zou
dit laatste vraagstuk niet oplossen, om
dat er in de dagen van top-aanvoeren
ook ligplaats nodig is voor de binnen
komende en de binnenliggende schepen.
Wie b.v. xiet hoe de kade-ruimte van
de ongebouwde hal A en van de Te-
geltjesmarkt in drukke periodes bezet
zijn met schepen, die voor een nieuwe
reis worden uitgerust, en wie daarbij
ook nog in aanmerking neemt dat ge
deelten van de ongebouwde hal A ge
durende de periode van de haring-drijf-
netvisserij ingenomen worden door va
ten pekelharing, zal moeten toegeven,
dat een verlenging van de hallen zonder
meer geen oplossing biedt. Bovendien
dient men in het oog te houden, dat
men in de toekomst, bij een grotere
toepassing van de koude-industrie, toch
altijd rekening moet houden met een
geschikte laadruimte voor ingevroren
producten in koelschepen.
Dit zijn zo enkele facetten van de
mogelijkheden, die in het visserijbedrijf
aanwezig zijn en die bij de toeneming
van de aanvoer steeds meer de aan
dacht verdienen. Het is ook niet logisch,
althans uit bedrijfs-economisch oogpunt
gezien niet aanvaardbaar, dat het vis
serijbedrijf in IJmuiden zou berusten in
de huidige situatie, waarin deze Vis
sershaven zo zeer een ondergeschikte
rol speelt ten opzichte van het gezou
ten product van de drijfnetvisserij. De
verschepingsmoeilijkheden per rail,
schip en auto zijn in IJmuiden beter
dan in welke andere visserijplaats ook.
Maar overigens geven wij graag toe,
dat er bij de drijfnet-haringvisserij,
evenals bij andere onderdelen van de
visserij, nog wel andere problemen be
staan, waarop wij ons voorstellen in
deze artikelenreeks nog nader terug te
komen.
Bij de genoemde overwegingen komt
dan nog, dat men, naarmate men de
loskaderuimte in de huidige Vissersha
ven zou gaan uitbreiden, dan tegelij
kertijd een probleem schept voor de
lifffïing van de niet-Iossende schepen.
Als men weet, dat bij de huidige si
tuatie, dus bij het bestaande aantal
schepen en het bestaande hallencom
plex, op dagen van grote aanvoer en
bij stormweer, reeds een ligplaats-pro
bleem bestaat, dan is het wel duidelijk,
dat, in aanmerking nemende dat men
voor het einde van het volgend jaar een
toeneming van ongeveer 60 v'loot-een-
heden kan verwachten waarvan een
aanzienlijk deel zeer waarschijnlijk re
gelmatig in IJmuiden zal markten en
Het is nuttig op te merken, dat na
1929 een vrij sterke daling is opgetre
den, die eerst in de jaren 1937 - '38 te
niet werd gedaan. In laatstegenoemde
jaren bereikte de aanvoer een hoogte
van 58 millioen kg.
Nu is in het verleden gebleken, dat
het Staatsvissershavenbedrijf er steeds
naar gestreefd heeft installaties te heb
ben, die aan de eisen, door een groei
ende aanvoer gesteld, het hoofd kon
den bieden. Toen b.v. na het diepte
punt -n de aanvoer in het stakingsjaar
1933, een langzame doch vrij gestadige
vergroting van de aanvoer merkbaar
werd, werden tijdig de plannen voor de
bouw van een nieuwe vishal uitgewerkt
en het gevolg was, dat het complex
van het Staatsvissershavenbedrijf in
1939 een moderne hal rijker was.
Wij hebben er zo juist al op gewe
zen, dat de gemiddelde aanvoer van
de laatste 9 jaar 63 millioen kg. be
droeg. Daarvan vertoonden de laatste
vier jaar cijfers, die belangrijk ver bo
ven de 70 millioen kg. lagen. Wan
neer wij nu in aanmerking nemen de
snelle nieuwbouw van het grotere type
in elk vloot-onderdeel, dan is op rede
lijke gronden te verwachten, dat de
aanvoerhoeveelheid per jaar zich bin
nen afzienbare tijd boven de 80 mil
lioen kg. zal gaan bewegen.
Het moet ernstig betwijfeld worden of
de huidige apparatuur van het Staats
vissershavenbedrijf in staat is om op
juiste wijze de dienstverrichting te ver
lenen aan het visserijbedrijf bij een zo
sterk gestegen aanvoer. De aanvoer
vindt toch altijd voornamelijk plaats ge
durende enkele seizoenen en in die sei
zoenen komen dan nog korte periodes
of dagen van zeer grote aanvoeren
voor.
Men kan zonder enige reserve stel
len. dat de vishallen bij de bovenge
melde topaanvoeren zeer beslist te
klein zijn. Er moet dan te lang ge
wacht worden met de lossing, terwijl
ook de werkruimte in de hallen te be
perkt is.
Heeft de overheid in de jaren 1935
tot 1937 ingezien, dat de toeneming
van de aanvoer een uitbreiding van
de vishallen noodzakelijk maakte, zij
zal er evenzeer oog voor hebben, dat
de thans zo sterk toegenomen aan
voeren nieuwe voorzieningen nodig
maken.
Deze nieuwe voorzieningen alleen te
zoeken in de uitbreiding van de be
staande vishallen zou een al te sim
plistische opvatting van dit probleem
zijn, want, zoals reeds in ons vorig ar-
ook mede daardoor een uitbreiding van
de loskade-ruimte nog urgenter maakt
dan ze al is, dan is het duidelijk, dat
er tegelijk met de uitbreiding van de
vishallen een uitbreiding van de Vis
sershaven noodzakelijk is.
Een probleem stellen is vrij een
voudig, wat niet altijd gezegd kan
worden van het geven van een ant
woord op de vraag: Maar wat dan?
Toch stellen wij ons voor te komen
tot een antwoord op deze vraag, zij
het, dat dit antwoord niet anders
kan zijn dan de mogelijkheid van
een oplossing. Doch voor dit ant
woord gegeven kan worden, willen
wij in nevenstaande beschouwing
aantonen, dat met name uitbreiding
van de loskaderuimte en van het
hallen-complex zonder meer de
moeilijkheden slechts verplaatst,
namelijk naar de dan nog meer te
kleine Vissershaven.
Voor de derde maal is het Nederlands
Studenten Orkest, dirigent Jan Brussen,
op tournée. Sinds 1952 is het aantal le
den, studenten uit de acht universi
teitssteden, tot 70, het aantal concerten
tot 10 gestegen. De uitgebreider orkest
bezetting maakt een veelomvattende
programmakeuze mogelijk, het grotere
aantal concerten wijst op belangstel
ling in ruimere kring voor het doel van
de tournée: steunverlening aan het
Ned. Studenten Sanatorium.
Wederom was het programma geva
rieerd van samenstelling. Het bevatte
een Symphonie, twee hedendaagse wer
ken en een solo-concert. Beschouwt
men nu de uitvoering globaal, dan
komt men tot de conclusie, dat de stu
denten ook ditmaal niet alleen gedu
rende twee weken meermalen daags
in groot verband op intense wijze ge
repeteerd, doch ook hun partijen te vo
ren langdurig individueel en wellicht
ook in kleine groeperingen degelijk
voorbereid hebben.
Evenals op de vorige concerten blonk
het strijkorkest boven de andere groe
pen uit. Het bezit prachtig materiaal in
alle partijen, speelt uiterst beheerst en
hoogst muzikaal, vormt bovendien een
bewonderenswaardig homogeen geheel.
Al deze voortreffelijke eigenschappen
vielen bijzonder in de .Suite voor strij
kers" van Janacek op. Vooral het klank
eigen van deze muziek werd goed
getroffen. Men toonde begrip voor deze
tamelijk uitzonderlijke stijl, hoe ver
schillend het karakter van de zes on
derdelen ook was. In hoge mate vielen
de diepzinnige Adagio's (prachtig ge
speelde cello-solo!) en het meer bewo
gen slot-andante op.
Ook de „Variations Traditionelles"
van Hugo Godron werden goed ver
tolkt. Het karakter van dit werk helt
over naar een lichter genre muziek.
Blazers en slagwerk konden vooral
hierin hun capaciteiten tonen. De Va
riaties sloegen bij het publiek in, doch
wellicht is het uitbundig succes gro
tendeels aan de finale toe te schrijven.
Deze afsluiting is geen variatie, maar
een geestig geschreven, kleurrijk ge-
instrumenteerde en pittig gerhyth-
meerde dans.
De zelden uitgevoerde eerste Sym
phonie van Mendelssohn voldeed meer
door de klankrijke uitvoering dan door
de muziek zelf. Alleen het Menuet kon
ons bekoren. Het Andante is wel fijn
melodisch, doch ietwat sensimenteel
van aard. Het eerste deel klonk leven
dig en enthousiast, het voortdurend
forte-spel deed echter vermoeiend aan.
In de finale trok het mooie pizzicato-
spel bijzonder de aandacht. Het bracht
een welkome afwisseling in dit deel,
dat in een weinig zeggende tutti-spel
eindigde.
Meer eer van zijn werk had het or
kest met zijn begeleiding in Haydn's
Hobo-concert, vertolkt door de be
roemde hoboïst Jaap Stotijn. Men ging
geheel op in het fraaie solo-spel,
volgde de solist tot in de finesses,
waardoor een zeldzaam schoon geheel
werd verkregen. Hier was een bijna
ongekend hoge musiceerlust te constate
ren. Daartoe werkte de sierlijke en be
haaglijke Haydn-muziek mede!
Met de werken van Janacek en Haydn
plaatste het orkest zich op een ni
veau, dat slechts door de allerbeste
amateurs-muziekensembles te bereiken
is, dank zij artistieke leiding en me
dewerking van zeer hoogstaande solis
ten!
O. K.
De film „Miracolo a Milano" van Vit-
torio de Sica, die Donderdag voor de
Haarlemse Kunst Gemeenschap ver
toond is, heeft de onschatbare verdien
ste ons te laten zien, dat er nog altijd
films zijn, die door rechtzinnig gebruik
van aan de filmtechniek voorbehouden
middelen op boeiende en vaak ontroe
rende manier een sublieme werkelijk
heid weten te leggen in de omhulling
van een bizar verhaal. Die naar de
bioscoop gaat, om daar een reproductie
te zien van het zogenaamde „werkelijke
leven" of zich wil voeden aan dik daar
op gesmeerde romantiek, zal aan zulk
een film geen genoegen beleven. Hij zal
de moeilijk omschrijfbare, immers
voornamelijk ontroerende, realiteit niet
zien, die wordt opgeroepen door het
verhaal, dat in uitstekende dosering
met irrealiteiten doorweven bleek. Toch
ware zoiets misschien te leren. Alleen
reeds in de hoop daarop is het te be
treuren, dat De Sica's-film moet behoren
tot die soort, waarvan de exploitanten
moeten beweren er „geen brood in te
zien".
Het heeft geen zin hier verslag te
doen van de inhoud van deze telkens
op die punten ontwapenende film,
waarop men de neiging krijgt be
zwaar te gaan koesteren. Wij kunnen
volstaan met de H. K. G., om de geste
dezer eenmalige vertoning te prijzen
en ieder, die de film ergens zou kun
nen gaan zien, daartoe vurig aan te
sporen. Films als „Miracolo a Milano"
ziet men zelden. Fn dat is bijzonder
jammer, want naar vorm en inhoud
is het een verrukkelijke, gezonde film,
die verademing en ontroering schenkt.
De positie van de geachte heer In
leider Ener Kunsttentoonstelling is
een onmogelijke. Zowel wanneer het
geëxposeerde duidelijk van uitbeelding
is, als wanneer geen sterveling het kan
begrijpen: in beide gevallen kan de
inleider beter thuis blijven. Een ieder
voelt dit aan, behalve de exposant, die,
hetzij uit de mond van zijn inleider
de waardering verwacht, die hem in
financieel opzicht wordt onthouden,
hetzij een uitleg denkt te vernemen
van zijn werk, welke voor hem zelf een
openbaring is.
Dit. zijnde het eerste deel van de
inleiding ter opening van de tentoon
stelling van werk door Anton Heyboer
en Erna Postma, Vrijdagavond 'door de
schrijver Godfried Bomans uitgespro
ken in Kunsthandel Leffelaar, werd
vervolgd door een tweede deel, waarin
de biograaf van mr. P. Bas een uitvoe
rige persoons- en milieubeschrijving
van beide exposanten leverde, hetgeen
geenszins, dit zij vermeld, een dorre
opsomming is geworden.
Hieruit hebben wij aangetekend,
dat Bomans zich van zijn regerings
opdracht, om een essay over Haarlem
te schrijven, zal kwijten door zich
te beperken tot een bespreking der
Heiligelanden, die als het hart van
Haarlem beschouwd kunnen worden
met verwaarlozing van de overige in
Haarlem aanwezige straten.
Het derde tevens laatste deel
van de voordracht handelde over het
weergeven van het waargenomene zon
der respect voor de door God gegeven
vormen en over de verwijdering, die
hierdoor is ontstaan tussen de kunste
naar en de gemeenschap. Deze laatste
brengt het offer der vervreemding, om
dat hij de zelfexpressie laat prevaleren.
Het publiek van zijn kant is niet onge
voelig, maar het zoekt de weergave
van zijn eigen wereld. Wanneer beiden
niet in een gelijk klimaat leven, wordt
de band tussen hen doorgesneden. De
kunstenaar van heden biecht in zijn
werk zijn persoonlijke problematiek
op; de behandeling van levensbeschou
welijke problemen behoort overigens
niet tot het terrein der beeldende kun
sten. De zodanige ontwikkeling is ech
ter onafwendbaar. In zijn isolement is
de schilder teruggeworpen op de eigen
eenzame gedachte; de vroegere gestalte
van de gedachte ligt als een lege schelp
terzijde. Hij moet zich een nieuw huis
bouwen en kan zich dan niet eerst om
het meubilair bekommeren. Hij gaat
een lange, moeizame weg, alvorens het
eigen onderdak is gevonden. Heyboer
is die weg gegaan. Voor de moed, die
een dergelijke pelgrimage vergt, heb
ik eerbied. Aldus concludeerde spr. aan
het slot van zijn voordracht.
De tentoonstelling, welke nader in
ons blad besproken zal worden, blijft
tot 9 Februari.
Erfeniskwestie
W. M. de G. F. Mijn vader en moeder
stierven resp. in 1933 en 1939. Ik heb
nog een zuster en een broer. De laatste
was zaakwaarnemer voor mijn moeder,
die het laatste jaar voor haar dood bij
hem inwoonde. De erfenis bestond uit
een huis, dat later door mijn broer is
verkocht. Wij kregen echter niets uitge
keerd. Volgens zeggen was het huis ech
ter vrij. Kunnen wij dat nog ergens
nagaan?
Antwoord: Indien op het huis een hy
potheek rustte, dan is dit na te gaan op
het kadaster. Wendt u dus om inlich
tingen tot de bewaarder van de hypo
theken en het kadaster in uw woon
plaats.
Uitkering en eigen huis
A.L.F. Hoeveel ontvangt een wed. met
eigen huis zogenaamd aan uitkering
Drees in de week? Verder heeft zij geen
inkomen. Wat is in dit geval voorde
liger, het huis verkopen of er in blijven
wonen?
Antwoord: Wij kunnen u niet vol
ledig inlichten. Uw geval moet bekeken
worden door de Raad van Arbeid. Ta
xatieprijs der woning, huurwaarde, al
les is van belang. Vermoedelijk zult u
geen voordeel hebben van eventuele ver
koop, want er wordt ook weer rekening
gehouden met uw daardoor verkregen
bezit (8 pet.) voor een alleenstaande.
Bespreek uw aangelegenheid gerust met
de ambtenaar van de Raad van Arbeid,
die kan u na gehouden onderzoek vol
ledig inlichten en bedragen noemen.
Bijverdienen
J.J.v.d.B. Hoeveel mag een gehuwde
vrouw bijverdienen, voor zij belasting
plichtig is?
AntwoordAls zij niet boven de 200,-
komt, zal zij geen aanslagbiljet ontvan
gen. Overigens moet zij wel aangifte
doen van hetgeen zij ontvangen heeft,
ook al is dit bedrag minder dan 200,-.
Van^ het totaalbedrag der bijverdien
sten wordt tenslotte 100,- verwervings
kosten afgetrokken. Het bedrag, dat er
daarna overblijft, wordt bij de inkom
sten van haar man opgeteld, waarna
het bedrag der inkomstenbelasting
wordt vastgesteld. De loonbelasting, die
haar man eventueel betaald heeft, wordt
er afgetrokken.
Huis siaat leeg
J.H.N. Ik heb een huis, dat is toege
wezen aan een gezin met kinderen, dat
dit huis niet wil betrekken. Nu staat het
reeds 4 weken leeg, terwijl ik zelf wel
gegadigden heb voor deze woning. Hoe
moet ik hiermede aan?
Antwoord: U direct in verbinding
stellen met het huisvestingsbureau.
Sigarenbandjes
Th.K. Is het juist, dat men sigaren
bandjes kan sparen voor het verstrek
ken van een invalidewagen voor een
invalide?
Antwoord: Door de dienst sociale zorg
van het Nederlandse Rode Kruis, adres
de heer P. P. V. Peereboom, hoofdafd.
Advertentie
Frans Restaurant - Jansweg 20, tel. 17630
FRANSE UIENSOEP, STOKBROOD, KAAS
Gistermorgen werd de 50-jarige bor
stelwerker J. H. H. uit de Gen. Bo-
thastraat tijdens zijn werk onwel en een
collega wilde hem met de bus naar huis
brengen. Toen de bus op de Rusten
burgerlaan reed, overleed de borstel
werker. Hij bleek door een hartverlam
ming te zijn getroffen. De bus reed
naar het politiebureau aan de Smede-
straat en vandaar <s het stoffelijk over
schot overgebracht naar de woning in
de Gen. Bothastraat.
Mejuffrouw Lidwina Diepenbrock
verzoekt ons om opname van de vol
gende wetenswaardige opmerkingen
naar aanleiding van wat onlangs el
ders werd geschreven over dr. J. A.
Alberdingk Thijm en diens laatste
rustplaats:
In „De Volkskrant" van 7 Jan. j.l. las
ik een artikel over Alberdingk
Thijm's huis en over zijn graf. Het
zij mij vergund hierbij enige opmer
kingen te maken, die de jongere lezers,
voor wie Thijm Sr. wellicht nog een
minder bekende figuur is, mogelijk van
dienst kunnen zijn. Het is mij overi
gens opgevallen, dat veel jongeren wel
kennis namen van Lod. van Deyssel's
„Gedenkschriften", waarin herinne
ringen aan zijn familie en aan het
ouderlijk huis zijn vastgelegd, maar
niet van de biographie van zijn vader
Josephus Albertus Alberdingk Thijm",
geschreven in het jaar 1893 onder de
initialen A. J. (Alberdingk Junior). En
toch overtreft m.i. dit werk in- veel
opzichten het vorige.
Het bovengenoemd artikel nu over
Thijm's huis gewaagt o.m. van het lees
gezelschap „De Vioolstruik" en noemt
dan enkele personen, die deze kring
van de oude Thijm frequenteerden.
Daaronder komt ook de naam „Die
penbrock" voor en nu vrees ik, dat men
geneigd zal zijn, hierbij aan de musi
cus, dr. Alphons Diepenbrock, te den
ken. Hij is echter nooit lid van „De
Vioolstruik" geweest, maar wél waren
dat zijn ouders, de heer en mevrouw
Diepenbrock-Kuytenbrouwer, en twee
zijner zusters.
En nu iets over het graf van Thijm.
Daarmee is het inderdaad een treurige
geschiedenis. Al in de „Nieuwe Haar-
iemsche Courant" van 29 Jan. 1953 werd
de vurige hoop uitgesproken, dat het
jaar van het herstel der Bisschoppelijke
Hiërarchie „een lang verbeide daad van
piëteit zou stellen door het stoffelijk
overschot van prof. dr. Josephus Alber
tus Alberdingk Thijm van het voor
malige kerkhof „De Liefde" te Amster
dam naar een waardiger rustplaats over
te brengen. De Historische Studiekring
„Leonardus Marius" zou daartoe stap
pen ondernemen, de familie had vol
ledige medewerking toegezegd en ook
van andere zijde met name door het
Thijmgenootschap zou dienaangaande
contact worden opgenomen.
Hierbij aansluitend mag ik misschien
nog het volgende opmerken. In „De
Volkskrant" heeft meester Pennewip
zich verwonderd afgevraagd, waar
Thijm's „allerlaatste huis", n.l. zijn graf,
zich wel mocht bevinden, want hij had
hem wel in tientallen redevoeringen
horen bejubelen, maar nooit gehoord
van een krans op zijn graf, iets wat toch
eigenlijk voor de hand zou liggen". Wat
dit betreft, kan ik de schrijver gerust
stellen. Vóór mjj ligt een grote foto,
vervaardigd bij gelegenheid van de her
denking van het eeuwfeest van Thijm's
geboorte, in 1920. Deze was uitgegaan
van de Amsterdamse R.K. Kunstkring
„De Violier", welke de traditie van
Thijm's kring „De Vioolstruik" heeft
voortgezet. Men ziet op de foto de dich
ter Eduard Brom, destijds voorzitter
van „De Violier", naast verschillende
andere prominente figuren, zoals wijlen
dr. Jan Sterck, dr. C. R. de Klerk en
Maria Viola en vele leden van de Kath.
Kunstkring, verzameld rondom het graf
Advertentie
PWU-
Radio
Van ouds bekend Tel. 14609
Officieel Philips-reparateur
Kruisstraat 38 - Haarlem
keerde, steeds meer verslechterd".
Inderdaad, het contrast tussen het ge
restaureerde Thijm-huis en het jammer
lijk verwaarloosde Thijm-graf, is thans
wel zeer schrijnend geworden! Moge
dan ook in vervulling gaan. hetgeen
de schrijver in „De Volkskrant" als enig
lichtpunt in deze sombere zaak signa
leert: „Het Thijmgenootschap, naar hem
genoemd, doet moeite zijn naamgever
na zoveel trieste jaren eindelijk een
waardiger rustplaats te bezorgen. Er is
een overeenkomst getekend volgens
welke het stoffelijk overschot zal wor
den overgebracht naar het kerkhof St.
arbara aan de Spaarndammerdijk. De
kwestie traineert, als zovele kwesties,
van Alberdingk Thijm op het kerkhof
„De Liefde" om er, met grote piëteit een
krans tot huldiging van zijn nagedach
tenis neer te leggen. En bij diezelfde
gelegenheid mocht een der jongeren
onder de leden, na een herdenkingsrede
door de Thijm-kenner en -vereerder, de
onvergetelijke M. A. P. C. Poeihekke,
wederom een krans deponeren, dit keer
om Thijm's borstbeeld, in het Stedelijk
Museum te Amsterdam.
Maar ik kan nog op een meer recen
te kranslegging bij zijn graf wijzen
en citeer dan weer uit de „Nieuwe
Haarlemsche Courant" (van 29 Jan.
1953): „Voor de laatste plechtigheid
aan het graf van Thijm, op 17 Maart
1939, vijftig jaar na zijn dood, toen
de vereniging „Katholiek Amsterdam"
een krans heeft gelegd, is de zerk nog
eenmaal bijgeschuurd, maar sindsdien
is de ongunstige situatie waarin het
oude familiegraf als gevolg van de
sluiting van het kerkhof reeds ver-
Een afdruk van de foto, waarvan
in nevenstaand artikel sprake is.
Van links naar rechts: L. A. P. M.
van den Broeke, C. W. H. Baard
(destijds directeur van het Am
sterdamse Stedelijke Museum en
vader van de huidige directeur
vanx het Frans Hals Museum te
Haarlem, W. Diepenbrock, dr. C.
R. de Klerk, dr. J. F. M. Sterck
en diens dochtertje, Ed. Brom,
Maria Viola.
maar er schijnt nu toch schot in te
komen"'.
Waar ons de liefde van het Thijm
genootschap voor zijn vermaarde
„Patroon", Jor. Alb. Alberdingk Thijm
en zijn grote activiteit op velerlei ge
bied voldoende bekend is, durven wij
vertrouwen, dat ook deze ereschu'd
aan de katholieke pionier binnen af
zienbare tijd zal worden ingelost.
LIDWINA DIEPENBROCK
Binnenland, Prinsessegracht 27, Den
Haag worden de door u verzamelde si
garenbandjes gaarne ingewacht. Deze
dienst verkoopt ze en stuurt het bedrag
op naar het revalidatiecentrum ,,de Hoo-
straat" te Leersum (U). U dient in uw
aanbiedingsschrijven te vermelden, dat
het ontvangen bedrag bestemd is voor
een invalidewagentje voor gegadigde.
Beroepstest
Zoudt U mij kunnen mededelen of in
Amsterdam de mogelijkheid bestaat
om een beroepstest te ondergaan?
Ik zou n.l. graag willen weten waar
ik het best op mijn plaats zou zijn, wat
werk betreft.
Antwoord: Wendt U tot het R.K.Bu-
reau voor School- en Beroepskeuze, 2e
Const. Huygenstraat 77, te Amster
dam, tel. 85968.
Naar Hamburg
V.S.- Hoeveel bedraagt de prijs voor
een kaartje van Amsterdam naar Ham
burg (H.B.) en hoe laat vertrekken de
treinen uit Amsterdam?
Antwoord: De mooiste verbinding is
(doorgaande trein) 7 uur 56 uit Am
sterdam. De prijs bedraagt 27.30.
Huurprijs huis
C. de V.- Mijn zuster kocht onlangs
een huis van een famililid. Tevens
werd een huurcontract opgemaakt, daar
de verkoper het huis zou blijven be
wonen. Voor het geval dat mijn zus
ter. die enige kamers bewoont, zou ver
trekken, is bepaald, dat een bepaalde
huur door dat familielid zal worden be
taald. Zjj bemerkt nu achteraf, dat de
gestelde huurprijs te laag is en vraagt
naar de mogelijkheid het contract op
dit punt te herzien.
Antwoord: De door u bedoelde bepaling
wijkt voor de wettelijk vastgestelde
huur. Indien uw zuster dus met haar
huurder niet tot overeenstemming zou
kunnen komen, is het beste, wat zij
kan doen het advies van de huuradvies
commissie te vragen, zo gauw de be
paling in werking zal treden.
Postzegels „uitvoeren"
G. F. de B. Mag men postzegels
uitvoeren (schenken, ruilen of verko
pen) aan mensen in het buitenland? Ko
men daar nog in- en/of uitvoerrechten
aan te pas?
Antwoord: Als dat om geen grote be
dragen gaat. dan is daartegen geen be
zwaar. Ruiling per prief komt wel meer
voor en daar komen vanzelfsprekend
geen rechten aan te pas.
fi. Bavo, (Kathedraal): 6.30. 7.30. 9 (Hoog
mis) 11 en 12 uur.
H Antonius van Padua: 6.30, 7.30. 8.30,
(Hoogmis) 10. 11 en 12 uur
H. Jozef: 6.45, 8, 9.15, (Hoogmis) en 11 u.
O. L. Vr. Rozenkrans (Spaarne): 6. 7.30.
9. 10.30 (Hoogmis) en 12 uur
11. Joannes de Doper (Amsterdamstraat).
6.30, 7.30, 8.30, 9.30 (Hoogmis) 11 en 12 u.
H Hart (Kleverpark): 6.30 7 45. 9. 10.30
(Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara (Paul Kruger-
straat): 6.30, 7.45, 9. (Hoogmis) en 11 uur.
H. Liduina (Rijksstraatweg): 6.30. 7.30 8.30.
9.45 (Hoogmis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten (Rijksstraat
weg) 6.30, 7.30. 8.45 (Hoogmis) 10.15 en
11.30 uurl 18.00 Avondmis.
H.H. Petrus en faulus (Tesselschade-
straat): 6.30, 7.45. 9 (Hoogmis). 10 45 en
12 uur.
Allerheiligste Drieëenheid: 7, 9 (Hoogmis;
en 11 uur.
Hulpkerk Bloemendaal: 7.30 en 11 uur
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen (Overveen):
7 8, 9 (Hoogmis), 10.30 en 11.30 u
H. Agatha, Zandvoort: 7.30, 9, (Hoogmis)
en 11 uur.
H. Bavo, (Heemstede): 7.15, 8.45. 10 (Hoog
mis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. Hemelvaart, (Heemstede): 7. 8.15.
(Hoogmis) 9.45, 10.45 en 11.45 uur.
H. Antonius van Padna (Aerdenhouti 7.30,
9, (Hoogmis) en 11 uur.
Vragen voor deze rubriek moeten
worden gericht aan de Redactie van
ons blad (met in de linker-boven-
hoek der enveloppe: „Vragenru-
briek"). De beantwoording geschiedt
gratis. De Redactie behoudt zich
echter het recht voor, bepaalde vra
gen niet voor beantwoording in
aanmerking te doen komen. Over
de beslissing dienaangaande kan
niet worden gecorresp mdeerd. Gaar
ne vermelding van naam en adres
bij de ingezonden vragen.
Beantwoording kan niet geschie
den per brief.
Ondersteuning en meubilair
N. H. Ik heb een kamer gehuurd bij
een dame die uitkering geniet van da
noodwet ouderdomsvoorziening en daar
naast steun geniet van sociale zaken. Hoe
gaat het t.z.t. met mijn meubilair, dat
zich in dat huis bevindt?
Antwoord: indien deze dame nog kin
deren heeft die voor een eventuele be
grafenis zorgen, laat sociale zaken het
meubilair ongemoeid. Heeft deze dame
geen kinderen, dan is het raadzaam, dat
u uw eigendommen even laat betekenen
door een deurwaarder. Van deze bevin
ding geeft u dan een afschrift aan de
dame, waarna u gerust kunt zijn.
Geen verplichte verzekering
J.J.Z.- Is gepensionneerd en uit dien
hoofde vrijwillig verzekerd in het zie
kenfonds. Kan ik nu ook verplicht ver
zekerd worden, nu de loongrens voor
verplicht verzekerden is opgevoerd tot
6.000.-
Antwoord: Als gepensionneerde hebt U
geen recht op verplichte verzekering.
Dat heeft niets te maken met de op
trekking van de loongrens tot 6.000.
Dit is o.a. voor werknemers en die tijd
ligt achter u als gepensionneerde.
De financiële commissie uit de raad
van Bloemendaal heeft een korte nota
opgemaakt naar aanleiding van de be
studering der ontwerp-gemeentebegro-
ting 1955. B. en W. hebben hierop in
middels hun antwoord gegeven. Da
commissie is van oordeel, dat het ont
werp geen aanleiding geeft tot het ma
ken van opmerkingen. Een der leden
deelt in de nota mede, dat hij er zich
over verheugt, dat de werken die in
1955 ook inderdaad geheel óf gedeelte
lijk worden uitgevoerd ten laste van de
kapitaalsdienst zijn gebracht.
B. en W. stellen voor sommige posten
te veranderen, o.m. om het subsidie aan
de Gewestelijke Bond voor Vreemdelin
genverkeer voor Zuid-Kennemerland te
brengen van f 250 op f 400. In verband
met een verhoging van de jaarwedde
van de gemeentelijke tandarts wordt
gevraagd de post voor de kosten van de
gemeentelijke schoolartsendienst te ver
hogen met f 570.
Het voorstel van de financiële com
missie om het subsidie aan het Wilhel-
minafonds voor kankerbestrijding te
Amsterdam te verhogen en te stellen
op f 400 per jaar zal door B. en W. wor
den overgenomen. B. en W. stellen ver
der voor het subsidie aan het voorzie
ningsfonds voor kunstenaars te Den
Haag met 100 procent te verhogen door
dit te stellen van f 70.50 op f 141, en aan
de K.A.B. (onderafdeling „Door Vriend
schap Bloeiend" te Vogelenzang) een
subsidie toe te staan van f 40.
De beruchte gangster-affaire van
Blauwkapel, waarbü een 35-jarige ver
zekeringsagent een trein wilde laten
ontsporen om enige mensen te do
den terwille van een verzekeringsuit
kering, ligt nog vrq vers in het geheu
gen. Men herinnert zich wellicht dat
Henk de V. met een zekere Harry de
V. (geen familielid) de trein van
Utrecht naar Hilversum bjj de bocht in
Blauwkapel "'it de rails wilde laten
rijden. De trein zou dan tegen een
leegstaand seinhuisje botsen, waarin
zich de 54-jarige dame zou bevinden,
met wie Harry amoureuze relaties on
derhield en van wie hjj zich wilde los
maken.
Het plan was gerijpt van deze dood
slag in Amerikaanse stijl om enige cen
ten over te houden. Henk de V. had
daartoe van te voren een verzekering
afgesloten, waarin hij later had oepaald
dat bij eventueel overlijden, hij het be
drag van f 15.000 op zou strijken. Om
bij voorbaat alle verdenkingen weg te
nemen had Harry eveneens een verze
kering voor een groot bedrag afgeslo
ten. Henk de V. was toen plotseling op
de gedachte gekomen, dat als Harry zou
komen te sterven, hij nog meer geld
zou krijgen.
Hij zocht een handlanger, doch deze
weigerde na enige denktijd. De man
die in vertrouwen was genomen, sprak
er zijdelings over met een loofdconduc-
teur van de Nederlandse Spoorwegen.
Leze stelde de recherche op de hoogte
De politie heeft daarop een recher
cheur zich als handlanger laten aan
dienen en daarna is de zaak aan het
rollen gegaan. Henk de V. wilde de
trein een uur vroeger laten ontsporen,
als Harry zich nog met de dame in het
seinhuisje bevond.
Toen deze affaire tenslotte uitkwam,
voelde Harry zich bedrogen en beken
de onmiddellijk, waarop voor Henk
niet veel anders overbleef dan het
zelfde te doen.
Hedenmorgen stond Henk in hoger
beroep voor het Amsterdamse Gerechts
hof. Voor de rechtbank was hij inder
tijd met vier jaar met ter beschikking
stelling van de regering gestraft.
Ter zitting zijn weinig nieuwe ge
zichtspunten aan de dag gekomen
Henk weersprak nu vele an zijn vroe
ger afgelegde verklaringen, wat niet
zo verwonderlijk is als men zijn reclas-
seringsrapport beziet, waarin onder meer
staat dat hij gelooft in wat hij liegt.
De hele zaak werd nog eens omstandig
uit de doeken gedaan. De president van
het hof trachtte zoveel mogelijk de
gang van zaken uit de mond van de
verdachte te vernemen, doch deze sprak
zo verward en zo weinig ter zake, dat
hij het vragen stellen telkens af moest
breken.
De procureur-generaal reconstrueer
de de geschiedenis. Noemde het een
fantastisch en gemeen plan. Hij zag
daarom geen reden van het vonnis van
de rechtbank af te wijken en eiste we
derom vier jaar gevangenisstraf met
aftrek en ter beschikkingstelling van
de regering.
De verdediger meende uit de getui
genverklaringen te moeten opmaken,
dat niet Henk maar Harry de aan
stoker is geweest. Henk was slechts
een medeplichtige. Inderdaad had on
der meer de getuigende rechercheur bij
zijn eerste kennismaking met Henk,
de indruk gekregen dat Henk in op
dracht van een ander handelde. Ge
zien de neurotische en psychopatische
aard van de verdachte bepleitte hij ver
mindering van de gevangenisstraf. „Hoe
eerder deze man onder deskundig toe
zicht staat, hoe beter", zei hij.
Uitspraak over veertien dagen.
Het was Donderdagmiddag een gaan en
komen van tientallen vrienden, kennis
sen en relaties uit allerlei kringen, die
de heer en mevrouw Smit kwamen ge
lukwensen bij gelegenheid van de ope
ning van hun zaak in wijnen en gedis
tilleerd in de Gen. Cronjéstraat 128.
De zaak, welke dertig jaar in handen
was van het grootbedrijf Kasper Hid-
dink, wordt vanaf heden door de heer
Smit onder eigen naam en beheer voort
gezet.
De geheel vernieuwde en frisse éta
lages, de in nieuwe kleur geschilderde
lokalen, de geheele gemoderniseerde
verlichting, de verlichte vitrines en
toonbank geven aan het geheel een to
taal nieuw aanzien, dat nog wordt ver
fraaid door het enorme aantal bloem
stukken. Behalve de familie en vrien
den waren aanwezig het bestuur van de
vakgroep, bestuur van de Gen. Cronjé-
straatvereniging, de pastoor en kape
laans van de St. Elisabeth en Barbara-
parochie, talrijke relaties uit midden
standskringen en corporaties van diver
se groeperingen, waaraan de heer en
mevrouw Smit hun activiteit geven. De
verschillende sprekers getuigden van
hun sympathie en hun vertrouwen in
het welslagen van de nieuwe onderne
ming.
