EISENHOWER houdt voet bij stuk
tegen agressieve groep
Washington vastbesloten conflict
op grote schaal te voorkomen
Artistieke leiding van het
Concertgebouworkest
Taak voor het
gemenebest
Incident tijdens Franse tournee
van Roemeense dansgroep
SKETCH
ESKIMO'S beleven moeilijke
tijden
Dr. Drees: Besprekingen met
Moskou zijn wenselijk
■De ..melk-interpellant
schrale huid?
Enige lichtpunt in Formosa-ver wikkelingen
President op
slappe koord
Protest van
Boekarest
Moeizaam missiewerk begint thans
vruchten af te werpen
Westen moet vooraf zorgen krachtig en
eensgezind te kunnen optreden
KAB. heropent
Sonnehaert te Zeist
DINSDAG 1 FEBRUARI 1955
PAGINA 3
Bestuurscommissie
met André Jurres
als voorzitter
CIBORIE GEVONDEN
AFRANSELING OP HOTELKAMER
Oude vondst blijkt
kostbare ring
APART VAN SMAAK
De conferentie te Scarborough
ONDERZOEK NAAR
RUPSEN
Rusthuis voor rustbe-
hoevende moeders
Verlofgangers bestolen
Van portemonnaies en
portefeuilles beroofd
John Foster Dulles, de Amerikaanse
minister van Buitenlandse Zaken,
voor een kaart van het gebied rond
om Formosa, ook wel Taiwan ge
noemd.
(Van onze New Yorkse correspondente)
Het enige lichtpunt in de sombere en uiterst gecompliceerde kwestie-
x?ormosa is de verklaring van president Eisenhower, dat alleen hij de beslis
sing zal nemen of en wanneer de Amerikaanse strijdkrachten rond het
nationalistisch-Chinese bolwerk in actie zullen komen. Hieruit blijkt, dat
Eisenhower nog steeds voet bij stuk houdt tegenover de Radford-Knowland-
groep. En in deze houding legt hij een kracht en een onafhankelijkheid aan
de dag, welke men vroeger niet altijd heeft kunnen signaleren. Deze houding
van de President dwingt nog meer bewondering af als men weet wat wij
van een welingelichte bron vernamen dat de brieven van het Ameri
kaanse publiek aan de President en aan Senator Knowland voor het meren
deel het standpunt van Knowland steunen. Dat wil intussen uiteraard niet
zeggen, dat het Amerikaanse volk werkelijk voor het grootste gedeelte achter
Knowland staat. Want het zijn meestal juist de lieden die critiek willen
uitoefenen die brieven schrijven. De steun, die Knowland van alle zijden
ontving, bewijst echter wel wederom, dat het Amerikaanse publiek gemak
kelijk een standpunt inneemt, altijd de zaken zwart-wit ziet en daarom
steeds met grote overtuiging of voor of tegen is.
Het bestuur van de Nederlandse Orkest-
•tichting tot beheer van het Concertge
bouworkest te Amsterdam, deelt het vol
gende mede:
Na de Amerikaanse reis van het Con
certgebouworkest heeft het bestuur van de
Nederlandse Orkeststichting, dat het orkest
beheert, zich beraden over de organisatie
van de artistieke leiding, nadat mr. Guil-
laume Landré in de overgangsperiode als
gemachtigde van het voorlopige bestuur en
nog enige tijd in dezelfde positie namens
het nieuwe definitieve bestuur de artistie
ke aangelegenheden op lofwaardige wijze
Het Gemenebest is een wonderlijke
groep naties. Men zou uit de niet-
communistische landen moeilijk een
meer heterogeen gezelschap kunnen sa
menstellen. Het is eenvoudiger om de
verschillen op te sommen die er tussen
de diverse regeringen bestaan, dan om
vast te stellen welke band de leden
van het Gemenebest bindt.
In hun houding ten aanzien van het
wereldgebeuren vormen Australië en
Indië de twee uitersten. Van alle Ge-
menebestlanden staat Australië het
meest aan de kant van Amerika en In
dië het mees taan de zijde van Rood
China. Maar er zijn nog verscheidene an
dere opmerkelijke tegenstellingen bin
nen de groep. Er bestaan spanningen
tussen Indië en Pakistan, tussen Indië
en Zuid-Afrika en tussen Zuid-Afrika en
Engeland. Voorts veroordeelt Indië het
lidmaatschap van Engeland, Australië
Nieuw-Zeeland en Pakistan van de Zuid-
Oost Aziatische Verdrags Organisatie,
terwijl Nehroe ook gereserveerd staat
tegenover de NATO, waarvan Engeland
en Canada lid zijn. Tenslotte heeft Enge
land met enige bezorgdheid de jongste
bijeenkomst gevolgd van de zogenaam
de Colombo-staten waartoe Indië, Pa
kistan en Ceylon behoren.
Zes jaar geleden hebben de landen,
die deze week in de Britse hoofdstad
vertegenwoordigd zijn, verklaard „dat zij
verenigd zullen blijven als vrije en gelij
ke leden van het Gemenebest van na
ties, samenwerkend in hun streven naar
vrede, vrijheid en vooruitgang". Hoewel
de betrokken staten niet meer één ge
meenschappelijk staatshoofd hebben, en
ofschoon de onderlinge politieke tegen
stellingen sinds 1949 nog verscherpt
zijn, is de oude band niet verbroken.
Merkwaardigerwijs schijnt zelfs Indië
nog altijd prijs te stellen op het lid
maatschap, ondanks de bijzondere posi
tie die dit land in de groep inneemt.
Maar juist de losse structuur van deze
internationale club, die men nauwelijks
een organisatie zou kunnen noemen,
draagt er wellicht toe bij dat het Geme
nebest niet uiteen valt. Er zijn geen
algemene wederzijdse verplichtingen,
er is geen scherpe gemeenschappelijke
politiek en er bestaat geen centraal se
cretariaat. Toch is er een zekere een
heid, die niet beperkt blijft tot de taal,
maar die van meer algemene cultureel-
historische aard is.
De Gemenebestconferentie, die mo
menteel te Londen in Lancaster House
wordt gehouden is de vijfde sinds het
einde van de oorlog. Het is de eerste
sedert de kroning van koningin Eliza
beth in Juni 1953. Het zou wel eens de
belangrijkste bijeenkomst kunnen wor
den die de premiers ooit georganiseerd
hebben. De huidige conferentie zou in
het wereldgebeuren een beslissende rol
kunnen spelen.
Toen de vergadering, die gisteren be
gonnen is, enige tijd geleden- voorbereid
werd, verwachtte men dat er vooral
over interne constitutionele kwesties ge
sproken zou gaan worden. Zouden Pa
kistan en Zuid-Afrika het voorbeeld van
Indië volgen door zich los te maken
van de Britse kroon en de status van
republiek aan te nemen? Zou Afrika
de toelating van de Goudkust tot het
Gemebest tolereren? Of zouden de
Zuid-Afrikanen dan nog liever zelf het
Gemenebest verlaten? Het zijn vragen,
die ook nu wel aan de orde zullen ko
men, maar zij zullen de conferentie niet
domineren, zoals men aanvankelijk
dacht. Ook de economische problemen
nemen ditmaal geen eerste plaats in,
al zal de Australische premier er over
klagen dat de export van zijn land op
de Britse markt niet meer de vroegere
bevoorrechte positie heeft.
Het voornaamste onderwerp van ge
sprek zal zijn: de spanning tussen de
communistisch en de niet-communis-
tische werelden. Uiteraard gaat de aan
dacht daarbij allereerst uit naar het
Verre Oosten. Als de Gemenebestmi-
histers het onderling eens kunnen wor
den over een positieve houding ten aan
een van de kwestie Formosa hetgeen
vooral van Nehroe afhangt zal men
"Och in Washington noch in Peking hun
stem kunnen negeren. De conferentie
*°u kunnen bijdragen tot een staakt-
et-vuren, en aldus de hele mensheid
«an zich verplichten.
had verzorgd en ook overigens zijn volle
toewijding aan het orkest had gegeven.
i
Boven de figuur van een buiten het be
stuur staande persoon, aan wie de gehele
artistieke leiding is opgedragen, geeft het
bestuur de voorkeur aan een stelsel, waar
ben aan 'n commissie uit het bestuur de ar
tistieke aangelegenheden worden opgedra
gen. Dit kan alleen, wanneer een hunner,
die het voorzitterschap bekleedt, veel tijd
aan dit werk kan geven. Dit is het geval
met de heer André Jurres, die door de
stichting Donemus, waarvan hij directeur
is, daartoe in staat wordt gesteld.
Aangezien de heer Landré in verband met
ziin functie van secretaris van de voorlo
pige Raad voor de Kunst, die weldra zal
worden omgezet in een definitieve Raad,
niet voldoende tijd beschikbaar kan stel
len, mede door zijn belangrijke composito
rische arbeid, zal hij zitting nemen in het
bestuur, waarin hij zijn medewerking aan
de bloei van het orkest zal kunnen blijven
geven. Het is bekend, dat ten tijde van
de voorbereiding van de samenstelling van
het nieuwe bestuur de plaats van de heer
Landré opengehouden is, totdat over de
organisatie van de artistieke leiding een
beslissing zou kunnen worden genomen.
De nieuwe toestand gaat heden, 1 Fe
bruari, in.
In 1945 is bij de inboedel van een
SS-officier in Uddel op de Veluwe een
ciborie in beslag genomen, die dezer
dagen als zodanig is herkend. Het is
een hoge ciborie van verguld zilver.
In de voet aan de binnenkant staat
het jaartal 1799, en de inscriptie:
I. Hulsham. Ieder, die iets weet over
afkomst of eigenaar van deze ciborie,
wordt verzocht zich in verbinding te
stellen met J. J. M. Schmand, pastoor,
Rijksstraatweg 58 te Haren (Gr.).
En het is aan die manier van
denken en beoordelen dat de Ameri
kaanse regering dikwijls gemakkelijk
concessies doet. Mede dank zij de nei
ging van het publiek tot oversimpli-
ficatie heeft Eisenhower bijvoorbeeld
bij het Congres zijn verzoek ingediend
hem verlof te geven Formosa, de Pes
cadores en „verwante posities" te
verdedigen, een verzoek dat zoals ge
meld inmiddels is ingewilligd.
Het in de resolutie uitgedrukte be
sluit Formosa en de Pescadores te ver
dedigen is een relatieve overwinning
voor de Knowland-groep. Tegelijkertijd
echter vermeed president Eisenhower
in zjjn speciale boodschap aan het Con
gres om ook maar te zinspelen op de
moglijkheid de Chinese communisten
hun veroveringen te betwisten, of
Tsjiang Kai Sjek zijn gang te laten
gaan. Ook sprak Eisenhower nergens
over een mogelijk herstel van de auto
riteit van de Nationalistische Chinese
regering op het vasteland van China.
Verder heeft hij slechts over de verde
diging van Formosa en de Pescadores
willen spreken, en heeft hij geweigerd
zich definitief uit te laten over de ver
dediging van ander Chinees grondge
bied als bijvoorbeeld de eilanden
Quemoy en Matsu. Enkele senatoren,
onder wie bijvoorbeeld Kefauver, heb
ben de president daar scherp over aan
gevallen.
Men verwijt Eisenhower nu onduide
lijk te zijn geweest, omdat hy in het
midden heeft gelaten wat hij onder
„verwante posities" verstaat. Zolang
niet precies is aangegeven wat men in
Washington als Amerika's verdedigings
lijn beschouwt, zo redeneert men, blijft
er onherroepelijk een gevaarlijke span
ning bestaan. Maar het is duidelijk, dat
de Amerikaanse regering het Tsjoe-En-
Lai ook weer niet te gemakkelijk kan
maken door hem bepaalde eilanden of
groepen eilanden min of meer op een
presenteerblad aan te bieden. De rege
ring Eisenhower moet zichzelf ook wat
ruimte voor onderhandelingen overla
ten en de eilanden, waar Eisenhower
in zijn speciale boodschap niet over ge
sproken heeft, kunnen als basis voor
dergelijke onderhandelingen dienen.
De nieuwe China-politiek van de
Amerikaanse regering, die in het com
promis een contradictie schijnt uit te
drukken, weerspiegelt in feite slechts
de jarenlange worsteling tussen twee
politieke groepen in Amerika, die van
Twee communistische lijfwachten van
een Roemeense dansgroep, die op tour
nee is in Frankrijk, hebben gisteren
voor een rechter in Parijs toegegeven,
dat zij verleden week Woensdag een
Roemeense vluchteling hebben geslagen
tijdens een vechtpartij in een hotelka
mer.
De vluchteling had een klacht inge
diend en gezegd, dat hij was afgeran
seld tijdens een bezoek aan een oude
vriend, die met de dansgroep meereist.
Bij een confrontatie met alle leden van
de groep had de vluchteling, de 32-ja-
rige Constantinescu, elf mannen aan
gewezen als de daders.
Het officiële Roemeense persbureau
heeft gisteren bekendgemaakt, dat Zon
dag aan de Franse gezant in Boeka
rest een nota is overhandigd, waarin
geprotesteerd wordt tegen „provocatie
van fascistische elementen, leden van
de voormalige nazistische IJzeren Gar
de", waardoor „het leven en de vrij
heid van de leden der Roemeense
dansgroep" in Parijs in gevaar waren
gebracht.
De Roemeense legatie in Parijs
heeft bekendgemaakt, dat op last van
de Roemeense regering de voorstel
lingen van de dansgroep afgelast zul
len worden.
(AFP-Reuter)
Drie jaar geleden heeft een Hagenaar
op een koolaspad op het terrein van de
Zuid-Hollandse Jachtvereniging in de
omgeving van 's-Gravenhage een dames-
ring gevonden. Al die tijd heeft hij de
ring onder zich gehouden in de ver
onderstelling, dat het een waardeloos
voorwerp was. Dezer dagen liet hij de
ring aan kennissen zien, die van oordeel
waren, dat zij lang niet waax-deloos was.
De man heeft toen mededeling van zijn
vondst gedaap bij de politie. Het bleek
een platina damesring te zijn, een z.g.
met edelstenen bezette „slagring", die
zeker f 10.000 gekost moet hebben. Een
briljant, welke de ring bevat, heeft een
verkoopwaarde van f 4500, een andere
steen of parel is er uit verwijderd. De
ring draagt verder nog kleine briljant-
jes.
Van het verlies van de ring is nooit
aangifte gedaan. De politie tracht nu de
eigenares op te sporen.
de voor- en tegenstanders der China-
lobby. De voorstanders hebben hun
standpunten gevormd vóór de tijd, dat
men waterstofbommen en atoomwapens
als vanzelfsprekendheden ging beschou
wen. De regering Eisenhower kon, toen
zij eenmaal geconfronteerd was met
de realiteit van deze wapens, de agres
sieve theorie van de China-lobby on
mogelijk in haar politiek aanvaarden.
En op die manier werd Eisenhower
op het slappe koord gedwongen.
Er steekt echter een heel lelijk
gevaar in de ratificatie door de Se
naat van het wederzijdse defensie
verdrag tussen Formosa en de VS.
Want in dit verdrag wordt voor het
eerst gesproken over Formosa en de
Pescadores als „de gebieden van
China". Weliswaar staat er uitdrukke
lijk bij dat dit slechts „voor het
doel van dit verdrag is", maar kan
men verwachten dat Tsjoe-En-Lai zul
ke juridische voorzichtigheden in
zijn nadeel uitlegt? Zal hij niet veeleer
de zinsnede van de gebieden van For
mosa en de Pescadors als de gebieden
van China uitbuiten, door er uit af te
leiden dat ,dus" Formosa en de Res-
cadores Chinees grondgebied zijn, er
go dat hij een „burgeroorlog" met
deze eilanden voert en dat de Ver.
Naties derhalve niet het recht heb
ben hier tussenbeide te komen?
Op dit ogenblik schijnt de oplossing
voor de Formosa-kwestie onvindbaar.
Maar het debat in de Senaat over de
Formosa-resolutie, de matiging en de
voorzichtigheid waartoe diverse senato
ren de regering aansporen en de ver
antwoordelijkheid, die president Eisen
hower voor elke militaire actie op
zich heeft genomen, tonen in ieder ge
val aan, dat de Amerikaanse regering
tot het uiterste zal trachten het uitbre
ken van vijandelijkheden op groter
schaal te voorkomen.
Advertentie
10 «tvki 40 20 ituki 80 cf. 90 «tuk* f 2— 20 «tuks corkt<|ip«4 80 cf.
(Van onze verslaggever)
De rond tienduizend Eskimo's uit het
hoge Canadese Noroden bevinden zich
momenteel in een van de moeilijkste
perioden van hun bestaan. Jarenlang
heeft de voorliefde van de mode voor
het bont van de witte Poolvossen dit
fiere jagersvolk ruime middelen van
bestaan verschaft. Inmiddels heeft de
smaak van de Europese en Ameri
kaanse dames gewijzigd, met als gevolg
dat de bontvellen in prijs van 40 tot 3
dollar zijn teruggevallen. Voor de Es
kimo's is dit een ramp. De Canadese
overheid probeert de jagers geleidelijk
tot andere middelen van bestaan te
brengen. De hulp van de missie is daar
bij onmisbaar
Dit vertelde ons mgr. Armand Cla-
baut, die vijftien jaren in het Poolge-
In zijn memorie van antwoord aan
de Eerste Kamer betreffende de
begroting van Algemene Zaken
komt dr. Drees terug op de ge
heime bespreking van socialistische
leiders in Scarborough, in October
vorig jaar gehouden, die hij heeft bij
gewoond.
Hij toont zich hogelijk verwonderd,
dat wat begin October (in „Het Vrije
Alexander Constantinescu, een Roemeen, die na de oorlog naar de vrije wereld
ontsnapte, heejt een pak slaag opgelopen, toen hij in de afgelopen week een
bezoek wilde brengen aan een oude vriend, die met een Roemeense dans
groep op tournee is in Frankrijk, Constantinescu liet het er niet bij zitten
en diende een aanklacht in. Tijdens de rechtzitting ziet men hem hier in
gesprek met zijn vrouwelijke advocaat.
Volk") nadrukkelijk is medegedeeld,
zonder dat iemand daaraan aanstoot
nam, begin December plotseling als
iets geheimzinnigs en bedenkelijks
werd beschouwd.
Dr. Drees heeft ontkend en blijft ont
kennen de juistheid van de beweringen
„omtrent hetgeen tussen hen (de socia
listische leiders. - Red.), besproken zou
zijn", niet dat er tussen hen gespro
ken is. Dat men van heinde en ver
naar het Labour-congres kwam zonder
met elkaar ook buiten de openbare ver
gadering contact op te nemen, spreekt
vanzelf.
De minister van Algemene Zaken
wijst verder er op dat zowel hetgeen de
„Intelligence Digest" over de conferen
tie heeft geschreven als hetgeen de
Zweed dr. Erlander tegenover de Pers
heeft verklaard door de leden, die cri
tiek op Dr. Drees' houding hebben uit
geoefend onvolledig is geciteerd.
Wat betreft de toenadering tot Mos
kou waarover gesproken zou zijn, dr.
Drees zegt, dat in werkelijkheid Attlee
de vraag aan de orde stelde welke
houding moest worden aangenomen na
de verwerping van de E.D.G. De meer
derheid der aanwezigen stemde in met
de toen in discussie zijnde gedachte om
trent een Westeuropese Unie en pleit
te er voor, dat die in de verschillende
landen zou worden aanvaard zonder een
bespreking met de Russen af te wach
ten.
Minister Drees heeft, sprekende over
het afwachten van de resultaten van de
Londense conferentie over deWestduitse
bewapening, nooit iets anders bedoeld
dan het afwachten van de beslissing in
de verschillende landen omtrent de ac-
coorden. Afwachten alleen van de con
clusies op de Londense conferentie zelf,
los van hun verwerkelijking, zou geen
zin hebben gehad, aangezien de confe
rentie op dat ogenblik reeds bijna ge
ëindigd was. Zijn mening was dan ook
niet veranderd
Hij staat op het standpunt, dat de be
sprekingen tussen de vrije landen van
het Westen en Moskou, ten einde te on
derzoeken of enige ontspanning moge
lijk ig en althans voor sommige vraag
stukken een oplossing kan worden ge
vonden, wenselijk zijn, ook al meent
men zijn verwachtingen niet te hoog te
mogen spannen, maar dat het Westen
vóóraf moet zorgen niet zwak en ver
deeld, maar krachtig en eensgezind te
kunnen optreden.
Professor dr. L. Tinbergen, hoogle
raar aan de universiteit van Groningen,
stelt in opdracht van de Nederlandse
organisatie voor Z.W.O. een onderzoek
in naaT' de interactie van rupsen, para
sieten en roofdieren. Wanneer dieren
in het wild leven, aldus prof. Tinbergen,
kan men constateren, dat hun aantal
ongeveer van jaar tot jaar gelijk blijft.
In de bossen echter, die de mens
heeft aangelegd, loopt de regulatie
soms spaak. Het onderzoek dat op het
ogenblik aan de gang is, zal wellicht
uitwijzen hoe men cultures aan kan
leggen, waarin dergelijke déraillemen
ten niet voorkomen.
bied heeft gewerkt, waarvan zeven als
bisschop van het Vicariaat Hudsonbaai.
Momenteel vertoeft mgr. Clabaut in ons
land voor het toedienen van de H.
Priesterwijding in het seminarie te
Valkenburg van de paters Oblaten van
de Onbevlekte Maagd Maria. Het mis
siewerk onder de Eskimo's stuitte aan
vankelijk op vele problemen. Een der
eerste bezwaren van de Eskimo's kwam
tot uitdrukking in hun vraag of de
God der blanken wel wist wat zee
honden en rendieren waren. Van veel
ernstiger aard was de geringe weer
stand die de gezonde Poolbewoners
tegen de ziekten der blanken bleken
te hebben. De komst van de blanken
ging voor de Eskimo's steeds gepaard
met het uitbreken van roodvonk- en
t.b.c.-epidemieën. Eerst na vele jaren,
toen de missionarissen de taal en de
zeden beter nadden leren kennen, be
gon het werk der pioniers vruchten af
te werpen. Thans werken circa vijftig
priesters en broeders, onder wie ook
enige Nederlanders, in het hoogste
Noorden. Zij huizen evenals de Eski
mo's in sneeuwhutten en delen met hen
de lasten van de lange Poolse winters.
Ondanks de voordelen die de Es
kimo's van arbeid in Zuidelijker regi
onen mogen verwachten blijven zij
trouw aan hun bar en onvruchtbaar
woongebied. Zij blijken echter een
merkwaardige aanleg voor de techniek
te hebben. De rijke delfstoffen, die in
verschillende Poolgebieden zijn gevon
den, zullen op den duur het aanzien van
het land en daarmee het leven van de
Eskimo's aanzienlijk veranderen. Het
Canadese gouvernement heeft een on
derwijssysteem ingevoerd waarbij de
Maandagmiddag reeds zjjn de eerste
rustbehoevende moeders van K.A.B.-
gezinnen gearriveerd in het rusthuis
Sonnehaert te Zeist, dat des morgens
in aanwezigheid van talrijke K.A.B.-
autoriteiten was heropend. De gedach
ten gingen hierbij terug naar 1948, toen
de K.A.B. in dit gebouw haar rusthuis
voor rustbehoevende moeders opende,
naar 1951, toen voor hetzelfde doel het
prachtige Nieuwenoord geopend werd,
en naar 1954, toen het Verbondsbestuur
de consequentie trok uit de minder ge
lukkige ervaringen op Nieuwenoord met
het besluit naar Sonnehaert terug te
keren.
„De weg terug, die wij hebben inge
slagen, heeft pijn gedaan", zei Ver
bondsvoorzitter J. A. Middelhuis open
lijk „Maar Sonnehaert heeft een oude
roerp, die in de nieuwe periode beves
tigd moge worden".
Sedert 1948 werden op Sonnehaert
en Nieuwenoord 3317 patiënten ver
pleegd. Gezamenlijk boekten zij meer
dan 100.000 verpleegdagen, waarmee
een bedrag van ruim 600.000 gulden
gemoeid was, zoals voorzitter W. Essers
jr van Herwonnen Levenskracht me
dedeelde. Overigens nog geen tien pro
cent van de som, die Herw. Levens
kracht in de loop der jaren bijeenge
gaard heeft, o.a. ook voor t.b.c.-bestrij
ding en kinderuitzending. Op Sonne
haert is plaats voor 45 moeders en enige
babies. De medische verzorging is in
handen van dokter Kroon en zuster
Bemaline met haar assistenten, de gees
telijke verzorging is toevertrouwd aan
pastoor Welsing van Soesterberg.
Terwijl het rusthuis heropend werd,
deden de Kleine Zusters van St. Jozef
uit Heerlen hun intrede in Nieuwen
oord te Baarn, dat voortaan mgr Sa-
velbergstichting heten zal en ingericht
wordt voor de verpleging van zwak
zinnige kinderen Binnen enkele weken
worden de eerste 150 kinderen ver
wacht: na uitbreiding met enige pavil
joens zal het aantal kinderen aanzien
lijk opgevoerd kunnen worden.
Een tot nu toe onbekend gebleven
persoon heeft een twintigtal onderoffi
cieren van parate onderdelen der vierde
divisie, die gelegerd is in de Willem
George Frederik-kazerne te Harderwijk,
juist op de dag, dat zij met klein verlof
zouden afzwaaien, een bijzonder onaan
gename verrassing bezorgd. De mannen
werden namelijk allen van hun porte
monnaies en portefeuilles beroofd, in
houdende in totaal een bedrag van naar
schatting twee duizend gulden.
De ledige portefeuilles werden terug
gevonden in een betonnen afvalbak op
het terrein, gelegen tussen twee ge
bouwen, waarin de diefstal werd ge
pleegd. De onbekende moet met de
situatie ter plaatse goed op de hoogte
zijn geweest.
Advertentie
jonge Eskimo's zes maanden van het
jaar op internaten worden bijeenge
bracht. Langer kan men ze daar niet
houden, want het belangrijkste deel
van zijn opleiding geniet de jonge
Eskimo in de eigen gemeenschap. Enige
treffende staaltjes van bekeringen
hebben de missionarissen de hoop ge
geven dat op den duur alle Eskimo's
hun huidige religieuze ideeën zullen
verlaten om het Christendom aan te
(hangen.
In 1927 heeft dr. ir. Willem Jo
zef Droesen de man, die van
daag in de Tweede Kamer de re
gering interpelleert over haar be
leid inzake de melkprijzen het
proefschrift beëindigd, waarmede
hij in dat jaar als eerste katho
liek in Wageningen promoveerde
tot doctor. In die tijd was een
doctor in de landbouwkunde een
witte raaf: er waren er zeven in
heel Nederland. Thans wemelt
het van deze wetenschappelijke
werkers, die ons maar al te zeer
van pas komen.
Als er ooit iemand geweest is,
die de kans heeft gehad om zijn
onderwerp aan de bron te bestu
deren, dan is het deze agrariër
uit de K.V.P.-fractie geweest,
wiens vader tot de pioniers van
de ontginning van de lang ver
waarloosde Peelgronden behoor
de. Droesen Sr. had een gemengd
land- en tuinbouwbedrijf in Horst,
een land, waarvan het goud in de
bodem eerst in onze eeuw ont
dekt is. In het proefschrift van
de zoon, die var. de opbrengst van
deze goede bodem studeerde,
wordt dit alles beschreven door IV T T T\
een studax, die verder ziet dan I/I*1T. W I K/rOCSdl
zijn agrarisch-economische neus TT
lang is. Men kan er de katholieke
volksvertegenwoordiger, met zijn grote sociale belangstelling, reeds in
ontdekken. Droesen ziet niet alleen het economisch belang van de Peel-
ontginning voor heel Nederland men denke aan de groei van de Ven-
lose veiling tot een omzet, die ver boven die van alle veilingen in ons
land uitsteekt hij onderkent ook de belangen van de kleine boeren,
die met de grote ontginners hun kansen krijgen. Hij kent die boer
en hij weet, welke krachten er schuilen in de taaie, vasthoudende ka
rakters van deze mensen, die moeten worstelen tegen barre moeilijk
heden. De grond was tot voor kort slechts kadastraal bekend als „woeste
grond". Er moet lang en koppig met nieuwe landbouwmethodes worden
gevochten, omdaar iets van te maken. Daarbij is een juiste houding
van de overheid even bepalend voor het succes als de karakters van hen,
die dit pionierswerk op zich nemen.
Droesen spreekt in de Kamer graag over grondpolitiek. Geen won
der. Hij weet bij ervaring wat er gebeurt wanneer de naald van het
overheidscompas op dit punt uit de juiste koers slaat. In ziin geboorte
plaats waren een juiste verkaveling en een goede toepassing van het
subsidiariteitsprincipe twee zeer belangrijke zaken. Ook de kleine boer
m.oest. zijn kansen grijpen. De overheid moest hem op weg helpen door
een juiste uerkoop- of pachtpolitiek. Zij moest in grote stijl verbindingen
en waterlozingen aanleggen volgens het aloude principe: „De kost gaat
voor de baat uit". Ook de problemen van ruimtelijke ordening, de
noodzaak om te zorgen voor het landschap, worden in dit boek reeds
aangegeven.
Het toekomstige Kamerlid Droesen, dat in die dagen nog van geen
parlementaire zetel droomde, hield in 1927 reeds een geharnast betoog
ter verdediging van het particulier initiatief. Men zou het zó over kun
nen nemen in een moderne redevoering.
Via het onderwijs en de landbouworganisatie („Limburgse L.T.B.")
•s Droesen in 1933 in de politiek gekomen. Met zijn collega Groen be
hoort hij tot de twee oudste van de zeven agrariërs, die de K.V.P.-
'ractie telt. Zijn werk in de Kamer kenmerkt zich door degelijkheid
".n gezond oordeel. Een overrompelend orator is hij niet, althans niet
•net uiterlijke middelen, maar zij, die hem kennen, hebben respect
•oor zijn universele ontwikkeling. Met Jos Maenen behoort hij nog
'ot de generatie van vrienden van de onvergetelijke Limburger, de
ociale werker Poels, wiens huis eveneens aan de rand van de Peel
tond en met wie hij de belangen van het platteland vaak heeft be
sproken.
Beiden hebben de sociale inslag van de Limburger met wat zij
van hun geboortegrond hebben geërfd en wat hen vaak onderscheidt van
anderen: taaiheid en nuchterheid.
