P.v.cL A. heeft wel geblaft
doch niet gebeten
Onbewaakte overweg
eist slachtoffers
y
SIR PERCY
VERRASSINGEN OP NIEUW-GUINEA
Zaagvissen en haaien kunnen
ook in zoet water leven
H. J. Yuister neemt afscheid van
„Herwonnen Levenskracht"
WINKELSLUITINGSWET EN
CONSUMENTENBEURZEN
H
Detailcritiek in Senaat
op hoge Rijksuitgaven
D
Professie
r
0. K. en W. in de Tweede Kamer
Critiek afgewenteld op prof Gielen
Handenarbeid in
Tweede Kamer
Zeldzame vangsten in binnenmeren
Strijder voor de volksgezondheid
Ned. student in
Canada beroofd
3®"/l
Bokaal voor minister Beel op
glanzend papier
J
5
5?
NA SCHOLINGSCURSUS
P.T.T.-employé wordt landbouwer
Vergunning voor
avond-verkoop
Tobt U met Uw maag?
V.
DONDERDAG 17 FEBRUARI 1955
PAGINA
Don Quichotte voor
dr. Kortenhorst
Eén dode, één zwaar
gewonde
Directeur Bond van
Adverteerders jubileert
Perenexport naar
Frankrijk stopgezet
Tilanus: Plan van
A.N.O.F. kost te
veel geld
Goudgele Virginia
Superieuré Melange
Pure Virginia Cigarettes
„LA QUINZAINE"
onderwerpt zich
Einde van de uitgave
'i Y
wmmmm
Hp
Als emigrant haar Canada
Vier kinderen uit één gezin
Zeldzaam huwelijks
feest in Leimuiden
Gevaarlijke poeders
Ontvreemd of verloren
Sovjet-blad meldt aan
houding van „een spion"
loos
Pieter van der Meer
de Walcheren
VIETMINH TREEDT
OP TEGEN
BISSCHOP
Vluchtelingen worden
moeilijkheden berokkend
Hu minimi iiiiiiiiiiii mm mi nu in in km ii ii in in in i in in in'
(Van onze parlementaire redacteur
a.i.)
In het gebouw van de Tweede Ka
mer was Woensdag een niet omvang
rijke, doch goed verzorgde handenar-
beid-tentoonstelling ingericht. Zowel
minister Cals als de staatssecretaris,
mej. dr. A. de Waal, hebben deze ex
positie, welke zeer aardige werkstuk
ken omvatte, bezichtigd.
De heer Peters (K.V.P.), die met dit
voor de Kamer ongewone evenement
bijzondere bemoeienis had, pleitte bij
de behandeling van de begroting van
O.K. en W. voor invoering van han
denarbeid als verplicht vak op de
scholen. Hij merkte op, dat de minis
ter wel overtuigd is van de beteke
nis van de handenarbeid, doch omdat
er nog te weinig bevoegde leerkrach
ten zouden zijn, de tijd nog niet rijp
acht voor het verplicht stellen. Spr.
stelde hier echter tegenover, dat reeds
bijna dertig procent van het aantal
leerkrachten wel de bevoegdheid
heeft. Dies meende hij, dat de tijd wel
rijp is om dit vak in te voeren, zij
het met een overgangsbepaling.
De Limburgse afgevaardigde bood
daarna dr. Kortenhorst namens twee
handenarbeidverenigingen als sou
venir een Don Quichotte-figuur aan,
vervaardigd uit waardeloos materiaal.
Hij bedoelde er niets symbolisch mee;
alieen zou men kunnen zeggen, dat
ook de Kamer-voorzitter wel eens
moet vechten tegen windmolens. Mi
nister Cals kreeg een ander werk
stuk geoffreerd: een vogel, waarbij
de bewindsman zou kunnen denken
aan het actieve, het waakzame en het
„een korreltje mee pikken". Voor de
staatssecretaris had de heer Peters
een man, uit hout gesneden. De be
windslieden achter de regeringstafel
waren zo welwillend ten gerieve van
de persfotograaf zich de cadeaux nog
eens een tweede maal te laten aan
bieden.
Dr. Kortenhorst sprak in een dank
woord over de grote betekenis van
een hobby, welke nu gelukkige kin
deren en straks gelukkige mensen
kan maken.
Op de onbewaakte overweg aan de
Lange Zuidweg te Borssele op Zuid-Be
veland is een personenauto met twee
inzittenden door een diesel-electrische
locomotief gegrepen en meegesleurd. De
beide inzittenden, de heer K. Wouterse,
wethouder van St. Laurens bij Middel
burg, en diens plaatsgenoot, de heer
J. Willemse, liepen zware inwendige
kneuzingen en een schedelbasisfractuur
op. De heer Wouters is later overle-
den.
(Van onze verslaggever)
In het Amsterdamse Carltonhotel
heeft de directeur van de Bond van
Adverteerders, de heer S. Joustra, een
receptie gehouden ter gelegenheid van
zijn vijf en twintig jarig jubileum als
bestuurslid en het twaalf en een halt
jaar lang vervullen van de directeurs
functie van de Bond. In een onafge wo
ken stroom kwamen personen uit het
bedrijfsleven en uit de reclamewereld
in het bijzonder de heer Joustra en zijn
echtgenote ^un gelukwensen aanbieden.
De heer Joustra heeft zich een grote
faam verworven in de milieu's van
adverteerders. De invloed die van hem
uitging als het de betrouwbaarheid en
de goede smaak van advertenties be
trof, was altijd buitengewoon sterk. In
niets gaf hij toe als het advertentie
wezen bedreigd werd door minder goede
tendenties. Dat hij zich daarbij talloze
goede vrienden maakte, is Woensdag op
de receptie wel gebleken.
Bovendien heeft hij het gepresteerd
het aantal leden van de Bond sedert
de bevrijding te viervoudigen. Heden ten
dage zal er geen enkele grote adverteer
der zijn, die zich nog niet bij deze
Bond heeft aangesloten.
Wat'de heer Joustra beoogt met het
Nederlands reclamewezen heeft hij meer
dan duidelijk uit de doeken gedaan in
het blad „Mededelingen van de Bond".
Hierin bespreekt hij jarenlang onder
meer de normen van het commerciële
fatsoen en de methodes voor advertentie
campagnes. Verder verschaft zijn bureau
alle inlichtingen over de middelen die
de adspirant-adverteerder ten dienste
Etaan.
De gelukwensen van de bezoekers
Woensdagmiddag gingen veelal gepaard
met schitterende geschenken. Menigeen
bleek de voornaamste liefhebberij van
de heer Joustra te weten, n.l. muziek.
Immers vele gramofoonplaten mocht
de heer Joustra in ontvangst nemen.
Verder waren er uiteraard de boeken,
sigaren enz. En dan natuurlijk tal van
prachtige bloemstukken.
Frankrijk heeft de import van Ne
derlandse peren stopgezet wegens uit
putting van het contingent. Verwacht
wordt, dat Franse importeurs op korte
termijn invoervergunningen zullen ver
krijgen voor appelen.
de rechtsgelijkheid voor het bijzonder
nijverheidsonderwijs en de heer Tilanus
een half time-systeem voor de eerste
twee klassen van de lagere school.
De sprekerslijst was Woensdag nog
niet geheel afgewerkt, doch het ant
woord van de minister kon vandaag
tegemoet worden gezien. Het kan een
interessant antwoord worden, al heeft
de Kamer minister Cals dan geen spits
roeden laten lopen.
(Van onze parlementaire redacteur)
De matiging, welke de Tweede Kamer Dinsdag betrachtte in haar critiek
op het beleid van minister Cals, is op de tweede dag van het debat over de
begroting van O., K. en W. allerwegen gecontinueerd behalve uiteraard
bij de communisten, die bij monde van de heer Gortzak zeiden, dat de be
windsman de volksmassa moest mobiliseren voor meer begrotingsgelden of
anders aftreden.
Van meer belang was de houding van de heer Van Sleen (P.v.d.A.), die
de vervolgnota inzake het onderwijzerstekort een goed stuk werk achtte en
de critiek, welke hij toch kwijt moest, meer richtte aan het adres van oud
minister Gielen dan aan dat van mr. Cals.
De socialistische spreker stelde in antwoord op de opmerkingen van mgr.
Op de Coul, die het gehele kabinet en het parlement mede verantwoordelijk
acht voor het gevoerde beleid, dat de critiek van de volksvertegenwoordiging
slechts bezworen is doordat men een te gunstig beeld gaf van de toestand.
De heer Peters (K.V.P.) kwam naar
aanleiding hiervan met de vraag wat de
P.v.d.A. gedaan had om de situatie bij
het onderwijs te verbeteren. Men heeft,
aldus spr., wel geblaft, doch niet ge
beten. Wanneer er inderdaad sprake is
geweest van schromelijke en schuldige
tekortkomingen, dan had de P.v.d.A.
een poging moeten doen de minister tot
aftreden te dwingen. Aan het adres van
mevr. Fortanier-De Wit zei de heer
Peters, dat men met feilloos juiste ge
gevens de bewindsman onjuist behan
deld heeft.
Mevr. Fortanier antwoordde bij in
terruptie, dat zij de minister beklaag
de, die zo verdedigd moest worden.
De heer Tilanus kon zich in verschil
lende opzichten met 's ministers beleid
verenigen, maar hij wilde nu niet lan
ger nota's, doch wetsontwerpen zien.
Overigens meende hij de vraag of het
Nederlandse onderwijs schade lijdt bij
gebreke aan nieuwe wetgeving ontken
nend te moeten beantwoorden. Het on
derwijs gaat gelukkig toch zijn gang, ge
tuige b.v. de ontwikkeling van het ly
ceum.
Mild was de fractieleider van de
C. H. ook gestemd ten aanzien van
het beleid inzake het onderwijstekort.
De moeilijkheden op dit terrein zijn
zeker niet alleen aan minister Cals te
wijten en allerminst is dit wel het
geval met de geboortegolf van 1946
Men moet tevens bedenken, dat de
herinnering aan de tijd met grote
aantallen werkloze onderwijzers mede
van invloed is geweest op het beleid.
Spr. wilde weten hoeveel vacatures er
nu eigenlijk niet vervuld zijn en hoe
het gesteld is met de gevallen van on
derwijzers, die ondanks het tekort aan
leerkrachten toch geen plaats kunnen
krijgen.
De berekening over verlaging van de
leerlingenschaal, gemaakt door de
ANOF, vond de lieer Tilanus zeer in
teressant, maar hU wilde hieraan toe
voegen, dat de voorgestelde verbetering
op ruim 88 millioen gld. per jaar zou
komen. Wat dit betreft moest hij op
merken, dat het geld er nu eenmaal
niet is.
Dit klonk wel enigszins anders dan
het geluid van de heer Van Sleen, die
gesteld had, dat aan aanzienlijke kos
tenstijgingen bij O. K. en W. nu een
maal niet te ontkomen valt en dat
zuinigheid de wijsheid bedriegt. De ver
laging van de leerlingenschaal is een
kwestie voor de toekomst, aldus de heer
Tilanus.
Over de nieuwe spelling heeft deze
spr. nog gezegd, dat het werk van de
commissie-v. Haeringen eigenlijk een
ongelukkig resultaat heeft opgeleverd.
Zo nodig moeten er maar twee spellin
gen voor de Vlamingen en de Ne
derlanders afzonderlijk komen, meen
de de heer Tilanus.
Van het vele, dat verder nog ter spra
ke is gekomen, zij nog vermeld, dat
de heer Van Sleen de hoop uitsprak,
dat het ontwerp kleuteronderwijs vóór
1 Jan. 1956 wet zal kunnen worden en
dat hij 's ministers oordeel vroeg over
het invoeren van de negenjarige leer
plicht.
De heer Stapelkamp (A.R.) vroeg in
diening van een wetsontwerp, regelend
Advertentie
Een product van DEAN SIMONS Ltd.
De leiding van het tijdschrift „La
Quinzaine", dat kortelings door de H.
Congregatie van het H. Officie werd
veroordeeld, heeft besloten de publi
catie stop te zetten. Momenteel wordt
er o.l.v. de heer Chatagner gewerkt
aan het laatste nummer, dat omstreeks
20 Februari zal verschijnen. Hierin
zal men zich onderwerpen aan het
Kerkelijk gezag, en tevens uitvoerig
de motieven uiteenzetten, die geleid
hebben tot hun werkwijze en de reden
waarom zij zich politiek aan de zijde
van de communisten hebben ge
schaard.
Bij gelegenheid van de jaarlijks ge
houden studiedagen van het weekblad
„Temoignage Chrétien", heeft kardinaal
Feltin, de aartsbisschop van Parijs, op
deze veroordeling gezinspeeld zonder
echter daarbij ,.La Quinzaine" te noe
men. In zijn verklaring zei de kardinaal
o.m.: „De Kerk is in genen dele gebon
den aan datgene, wat de christen-leken
sahrijvcn, zelfs niet, wanneer die leken
nauw bij de beweging van de Katholieke
Actie betrokken zijn. Zij (de Kerk) kan
hun tijdschriften verbieden, hetzij, om
dat zij maar al te dikwijls de door an
dere christenen in andere landen onder
gane vervolgingen stilzwijgend voorbij
gaan ook al respecteert de Kerk hun
vrijheid wat betreft de politieke of eco
nomische opvatting hetzij, omdat zij de
sociale leer van de Kerk negeren, ofwel
er een gewoonte van maken de tijde
lijke zaken op te lossen alsof de katho
lieke sociale leer niet bestond, eventueel
verouderd was."
Tenslotte vestigen wij er de aandacht
op, dat La Quinzaine een oplage had
van ongeveer 8000 en dat zij een groot
aantal priesters (men zegt 6000) onder
haar lezers telde. (K.N.P.)
i
v
HüsHI
.-Z-sll
Behalve een aantal opgetogen Jantjes, die blij waren het vaderland na een lang verblijf in Nieuw-Guinea terug te
zien, bracht de „Van Kinsbergen" ook nog iets anders mee: namelijk een grote zaagvisHet dier werd vervoerd
in een grote tank, vervaardig uit drie aan elkaar gelaste oliedrums. Het ligt nu in het Rijksmuseum van Natuurlijke
Historie te Leiden.
Twee grote zaagvissen uit het Sentanimeer op Nieuw-Guinea drijven sinds
enkele dagen tezamen met een hamerhaai, die ook uit Nieuw-Guinea af
komstig is, in een grote bak met formaline in het Rijksmuseum van Natuur
lijke Historie te Leiden. Deze dieren behoren tot de oogst van drie biologen
van het museum, die op het ogenblik voor wetenschappelijk onderzoek in
Nieuw-Guinea vertoeven, te weten dr. L. D. Brongersma, onderdirecteur,
dr. L. Holthuis en dr. M. Boeseman. Voor zover bekend is dit de eerste maal,
dat zaagvissen uit zoet water door biologen zijn verzameld. De tot nu toe
bekende zaagvissoorten komen alle in tropische zeeën voor. Het Sentani
meer moet in een vroeger geologisch tijdperk in verbinding met de zee
hebben gestaan en men vermoedt, dat bij het wegvallen van deze verbinding
enkele dieren in het meer zijn achtergebleven en zich geleidelijk hebben
aangepast aan de verzoeting van het water. Van zeer veel belang voor de
wetenschap is het nu, na te gaan of zich zo in de loop der tijden een geheel
nieuwe soort heeft ontwikkeld, of dat er niet veel verschillen zijn met de
zaagvissen uit het zeewater.
Een andere bioloog van het museum,
dr. L. van der Hammen, die een jaar
geleden in Nieuw-Guinea onderzoekin
gen heeft gedaan, heeft reeds een enke
le zaag van deze dieren meegebracht.
„Wat ons bindt, is de menselijkheid",
zei ..Ome Jan" van Zutphen. „Ik, je
oude broeder, kan er van getuigen in jou
een mens gevonden te hebben, die met
groot enthousiasme en onkreukbare
trouw gewerkt heeft voor de volksge
zondheid". Deze hartelijke woorden wa
ren bestemd voor de heer H. J. Vuister,
die Woensdagmiddag op een drukke re
ceptie in „Noord-Brabant" te Utrecht
afscheid nam als secretaris van de Ka
tholieke Vereniging tot Bevordering van
de Volksgezondheid en tot Bestrijding
van Volksziekten „Herwonnen Levens
kracht". welke organisatie hij meer dan
dertig jaar gediend heeft als een barm
hartige Samaritaan, zoals voorzitter W.
G. Essers Jr. het uitdrukte.
Jan van Zutphen, de 92-jarige socialis
tische oud-voorman van de t.b.c.-bestrijding,
herinnerde er aan, dat dertig jaar geleden,
toen de heer Vuister zijn propagandawerk
voor „Herwonnen Levenskracht" begon, de
professoren een longoperatie nog als iets
onmogelijks beschouwden. Inmiddels zijn
duizenden t.b.c.-patiënten door een operatie
gered. „Prof. Bronkhorst, een der groot
sten". zei Jan van Zutphen, „heeft toen
niet kunnen vermoeden, dat we nu in
onze sanatoria enige duizenden lege plaat
sen hebben. Maar we zijn er nog niet",
besloot de krasse strijder. „De vijand is
wel teruggedrongen, maar niet overwon-
Dank zij een éénjarige landbouwscho-
lingscursus te Oud Valkenburg is de 24-
jarige Hagenaar P. Verbeek van P.T.T.-
employé „volleerd" landbouwer geworden.
Maar hij niet alleen. 350 andere jonge
Nederlanders (variërend van 1823 jaar)
hebben middels deze cursus een ander be
roep gekozen. Dit uitsluitend en alleen
omdat hun vroegere beroep hun weinig of
Keen perspectieven bood om te kunnen
emigreren. Als landbouwers bleken zij
evenwel bijzonder acceptabel voor de emi
gratie, speciaal voor Canada.
Het was daarom dat de Nederlandse emi-
Sratiedienst in samenwerking met confes
sionele organisaties op dit terrein in 1952
een proefopleiding van adspirant-emigran-
Jen tot landbouwers voor het eerst in
Midden-Beemster instelde. Deze proef leidde
tot zulke goede resultaten dat zij een jaar
later op ruimere schaal werd voortgezet en
men verleden jaar zelfs overging om op ne
gentien plaatsen in ons land een dergelijke
cursus te gaan geven. Zelfs in Limburg
met zijn uiterst gunstige conjunctuur en
het geringste aantal werklozen bleek zulk
een cursus in een behoefte te voorzien. Der
tig deelnemers meldden zich voor de Lim
burgse cursus te Oud-Valkenburg. Twee en
twintig van hen voltooiden de cursus met
goed gevolg en kregen hiervan een di
ploma uitgereikt in hun vormingscentrum
te Oud-Valkenburg. Dit gebeurde tijdens
een feestelijke bijeenkomst welke werd
bijgewoond door de leraren, de leden der
commissie van toezicht en enkele ver
tegenwoordigers van de Nederlandse emi-
gratiedienst.
nen" Dr. J. de Groot, inspecteur van de
Volksgezondheid, bevestigde dit. „Het ziek-
teciifer is nog steeds onrustbarend; wan
neer de bestrijding verslapt, zullen we er
de nadelige terugslag van ondervinden".
De heer Vuister zestig jaar en dus
met pensioen ontving uit handen van
de heer Essers een afscheidsgeschenk van
het Verbondsbestuur der K.A.B. en mocht
nog veel hartelijke woorden aanhoren, o.a.
van rector J. Doesburg, assessor van de
Verbondsadviseur, die het werk voor de
volksgezondheid op het hoge plan plaatste
van de daadwerkelijke naastenliefde van
mens tot mens.
Zeer velen kwamen de scheidende secre
taris de hand drukken: vertegenwoordigers
van zusterorganisaties, vakbeweging, plaat
selijke afdelingen, enz. Ook de Verbonds-
voorzitter, de heer J. A. Middelhuis, kwam
hem danken voor zijn onvermoeibare ijver
voor de volksgezondheid in de Katholieke
Arbeidersbeweging.
Onder zeer grote belangstelling zijn
in Leimuiden vier kinderen uit één ge
zin in het huwelijk getreden. Het zijn
Willem Brand met C. Lemmers; Petro-
nella Brand met Theo Obdeijn; A.
Brand met A. Konst; Theodora Brand
met C. Konst. De voorlaatste bruid en
de laatstgenoemde bruidegom zijn zus
ter en broer. De ouders Brand blijven
nog niet alleen over, want 9 kinderen
zijn nog ongehuwd. Een zoon en een
dochter zijn reeds eerder getrouwd.
De commissaris van politie te Den
Helder heeft bekend gemaakt, dat
Woensdag tijdens het vervoer van een
apotheek is ontvreemd, of verloren, een
pakje inhoudende 64 globenicol-capsu-
les. De capsules zijn doorzichtig en
bevatten een wit poeder. Inwendig ge
bruik is schadelijk voor de gezondheid.
Voor kinderen kan het innemen van
meer poeders dodelijke gevolgen heb
ben. De commissaris van politie te
Den Helder verzoekt ten spoedigste be
richt onder tel. K 2230 nr. 244, als het
pakje is gevonden.
Voor het onderzoek is het bijzonder
waardevol, dat men nu de beschikking
heeft over twee complete exemplaren.
De biologen hebben de dieren, die
resp. 2,86 en 3,32 m lang zijn, niet
zelf gevangen. De vissen komen in
de omgeving van het Sentanimeer na
melijk vrij geregeld aan de markt
en worden dan meestal gekocht door
de eigenaars van Chinese eethuisjes.
Voor ongeveer dezelfde prijs als deze
betalen, zijn toen twee exemplaren
het. eigendom geworden van de be
oefenaren der wetenschap.
Over het transport heeft men zich ui
teraard wel even het hoofd gebroken.
De Koninklijke Marine, bij wie de
drie biologen gastvrijheid genieten,
bracht echter uitkomst. Men kwam na
melijk op het idee, drie lege oliedrums
aan elkaar te lassen. Zo ontstonden
tanks van ruim drie meter, waarin pre
cies een zaagvis paste. De dieren wer
den volgepompt met formaline, waar
voor nagenoeg de gehele beschikbare
voorraad moest worden aangesproken.
Daarna werden de tanks dichtgesol-
deerd en aan boord gehesen van Hr.
Ms. ,,Van Kinsbergen", die dc buit naar
Nederland bracht.
Overigens was dit niet het enige ma
teriaal voor het Rijksmuseum van Na
tuurlijke Historie, dat de ,,Van Kins
bergen" aanvoerde. In kisten en melk
bussen werden nog allerlei andere die
ren getransporteerd. Hierbij was o.a.
een haai, die ook al uit een zoetwater-
meer komt, namelijk het Jamoermeer
in de Vogelkop, waar het Leidse drie
tal in December onderzoekingen heeft
gedaan.
Een Nederlandse student aan de uni
versiteit van Brits Columbia, Douwe
Bakker, is Woensdagmorgen vroeg door
een aantal onbekend gebleven personen
bewusteloos geslagen en beroofd. Na de
beroving, op een eenzame weg, werd
Bakker, die afkomstig is uit Genemui-
den, aan een boom vastgebonden.
Bakker, die op de universiteit philo-
sofie studeert, is opgenomen in het zie
kenhuis van de universiteit. Zijn toe
stand is goed.
De buit van de aanvallers bedroeg
ongeveer negen dollar. Na de beroving
werd de bewusteloze student met zijn
eigen schoenveters aan een boom ge
bonden.
Het blad van het Russische leger
„Rode Ster" meldt de aanhouding van
een „belangrijke spion", die naar Rus
land was gezonden door een buitenland
se mogendheid. Naam en nationaliteit
worden niet genoemd.
Men had reeds verhalen gehoord van
vliegers, die vertelden haaien in het
meer te hebben gezien. Deze verha
len had men echter gerangschikt on
der de „sterke staaltjes." Groot was
echter de verbazing, toen inderdaad een
haai van anderhalve meter werd ge
vangen. Dit dier is, na grondig beke
ken te zijn, geheel „uitgehold", waar
na men het dubbelgevouwen in een
melkbus kon opbergen.
De biologen trachten nu nog een of
meer exemplaren te bemachtigen van
zaagvissen die eveneens in dit laatst
genoemde meer zouden voorkomen, op
dat kan worden vastgesteld of men hier
te doen heeft met dezelfde soort als
uit het Sentanimeer dan wel met een
andere. De heer Brongersma, die zich
speciaal met reptielen bezighoudt, is
voorts zeer in zijn schik met een aan
tal zoetwaterkrokodillen. Van dit dier
was tot nu toe nog niet zo erg veel
bekend, maar thans heeft men heel
wat exemplaren verzameld.
De hamerhaai, is een zeedier, dat
niet zo onbekend is als de andere vang
sten. Overigens is deze haai wel merk
waardig om te zien, daar hü aan de
snuit een dwarsstuk heeft, gelijkend op
een hamer.
In het museum Le Leiden wacht men
inmiddels met belangstelling af, wat
voor verrassingen men de komende
maanden nog uit Nieuw-Guinea zal krij
gen toegestuurd.
(Van een medewerker)
et aantal consumentenbeurzen, dat
in ons goede vaderland gehouden
wordt, is groot. De fabrikanten en
de middenstanders zien in de organisatie
van deze manifestaties meestentijds een
welkome gelegenheid tot het extra
propageren van bepaalde artikelen, van
„nieuwigheden", die nog een markt
moeten vinden, kortom van alles, wat
omzetvergroting teweeg kan brengen.
Daartegen is niets aan te voeren. Het
vormt de gezonde uiting van een eigen
initiatief.
Naast de fabrikant en de middenstan
der zelf zijn er organisatoren, die zich
op hetzelfde terrein bewegen en die als
het ware de fabrikanten- en midden-
standszorgen, nu eenmaal verbonden
aan de organisatie-arbeid, overnemen.
Natuurlijk niet voor niets. Ook daar
tegen is niets in het midden te brengen.
De beurzen zelf zjjn in twee groepen
te verdelen. Er zijn er, die het karakter
dragen van een toonzaal, al of niet ge
koppeld aan een beperkte, rechtstreekse
verkoopmogelijkheid; daarnaast zjjn er,
waar het verkoopkarakter sterk over
heerst.
Maar hoe het ook zij, daar waar ver
koopmogelijkheid bestaat, zal men re
kening moeten houden met de bepalin
gen van de Winkelsluitingswet 1951.
Deze verbiedt de avondverkoop; dat is
althans de algemeen geldende regeling.
Aangezien de Winkelsluitingswet wel
een zeer bijzondere wettelijke voorzie
ning is en het aantal uitzonderingsbepa
lingen sterk in de meerderheid is, be
staat de mogelijkheid, dat die avond
verkoop er toch komt, zodat er dan ook
verkocht wordt na het door de wet
voorgeschreven sluitingsuur.
Zo kan de gemeentelijke overheid het
o.m. in het belang van de gemeente
achten, dat er in bepaalde gevallen uit
breiding aan de verkoopmogelijkheid
wordt gegeven. Wordt deze uitbreiding
niet aangevraagd, of wordt een verzoek
daartoe afgewezen, dan is de bewuste
avond-verkoop verboden. Legt men deze
afwijzing terzijde, dan is men straf
baar. Men kan dat onaangenaam vin
den, maar men bedenke dan wel, dat
ook deze wettelijke voorziening er is
om gehandhaafd te worden.
Beschouwt men nu de positie van de
standhouder, dan blijkt, dat deze hier
wel, ginds geen vergunning krijgt voor
een dergelijke avond-verkoop. Hij voelt
zich in het laatste geval gedupeerd. Er
ontstaat daardoor in ons land een zon-
Advertentie
Dat vergeet U gauw met
derlinge figuur. Al tijden tevoren over
weegt de exposant waar hij zal gaan ex
poseren. Zijn budget richt hij daarop in.
Hij kiest daarbij in de eerste plaats die
gemeenten, waar hij kan verwachten,
dat niet alleen de door hem te maken
onkosten door goede omzetten worden
goedgemaakt, doch waarbij ook nog een
winst te noteren valt. Zijn zakelijk in
zicht dwingt hem daartoe.
In middenstandskringen bestaat
verschil van mening over de aan de
fabrikantenex-posanten te verlenen
vergunning. Een deel staat er af
wijzend tegenover, een andere groep
neemt precies het omgekeerde stand
punt in.
Wij zijn van oordeel, dat het onjuist
geacht moet worden de fabrikanten in
dit opzicht in hun voornemen te
dwarsbomen. Het is zelfs voor de
middenstand van belang dit streven
te steunen. Het resultaat van het
starre standpunt kan niet anders zijn
dan dat de fabrikanten zich onthouden
van exposeren in die gemeenten,
waar van tevoren vast staat, dat voor
de bewuste avond-verkoop geen ver
gunning verleend zal worden. De be
tekenis van de consumentenbeurzen
wordt daardoor in ernstige mate be
dreigd.
Wij zijn en blijven van mening, dat de
huidige Winkelsluitingswet in menig op
zicht noodzakelijk op de helling gebracht
moet worden. Het meten met verschil
lende maten mag misschien van tijd tot
tijd iets aanlokkelijks hebben, het kan
ook zó zijn, dat daardoor een zekere
chaos ontstaat. Zo is het hier.
In artikel 11 van de genoemde wet
kan de gemeenteraad voor ten hoogste
een-en-twintig door hem aan te wijzen
werkdagen per jaar het verbod om een
winkel voor het publiek geopend te heb
ben op werkdagen na 18.00 uur intrek
ken. Indien daarvan geheel of ten dele
reeds om andere redenen gebruik is
gemaakt, bestaat de mogelijkheid, dat
dit artikel niet meer kan worden toe
gepast. In die gevallen komen de moei
lijkheden. Hier kan het wel, ginds niet,
vooropgesteld, dat de desbetreffende ge
meente inderdaad de „21 dagen rege
ling" van toepassing wil verklaren op
de consumentenbeurzen.
Vandaar, dat wij een pleidooi zouden
willen houden voor wijziging van artikel
12 van de wet. Dit artikel luidt:
Burgemeester en wethouders kunnen,
al dan niet voorwaardelijk, van de in de
artikelen 2, 8 en 10 vervatte en de
krachtens de artikelen 4 en 5 gestelde
verboden:
a. algemene ontheffing verlenen op
grond van plotseling opkomende bijzon
dere omstandigheden;
b. ontheffing verlenen ten behoeve
van liefdadigheidsfeesten en dergelijke,
voor zover betreft de ruimte, waarin
ot het terrein, waarop z'j plaats hebben;
c. ontheffing verlenen ten aanzien van
veilingen.
Als men eenvoudigweg als punt ,,d"
aan dat artikel toevoegt: „ontheffing
verlenen ten aanzien van beurzen", zijn
alle moeilijkheden omzeild.
(Van onze parlementaire redacteur)
In de strijd om de hoge rijksuitgaven
is in de Eerste Kamer nog even een
scherp debat ontstaan met minister Van
de Kieft, die van een controle in al
lerlei details door de Staten-Generaal
weinig wilde weten. De heer Hellema
(A.R.) had de minister in eerste instan
tie slechts vage aanduidingen gegeven,
dat cr in het algemeen meer bezuinigd
dient te worden en dat het daarbij
juist op de vele kleine posten aankomt.
Daarop volgde het gebruikelijke mini
steriële verzoek welke posten dat dan
waren, waarop de heer Hellema in de
tails afdaalde. De Staten-Generaal kun
nen eigenlijk geen enkel staatsbedrijf
behoorlijk controleren, omdat zij niet
over voldoende gegevens beschikken,
zo merkte hij op.
De heer Hellema, die steeds met veel
furore de wel gepubliceerde jaar
cijfers van het P.T.T.-bedrijf onder de
loupe neemt en het helemaal niet eens
is met de financieringsmethodes van
dit bedrijf, ging verder. Waarom moe
ten geregeld naar internationale land-
bouwconferenties hele gezelschappen
ambtenaren afreizen? Wat is de zin
van het dure, op glanzend papier ge
drukte, blad „Mededelingen" dat het
i e plechtige professie van
Pieter van der Meer de
Walcheren in de Sint
Paulusabdij te Oosterhout, is de
bekroning van een rijk leven.
Zijn opneming in de reguliere
Benedictijnse gemeenschap is de
vervulling van een lang gekoes
terd ideaal. Vanaf de feestdag
van Sint Matthias in Februari
1911, tben hij door de gewelde
naar van het katholicisme in het
Frankrijk van omstreeks de
eeuwwisseling, Léon Bloy, de
Katholieke Kerk werd binnen
geleid, is zijn leven in feite
niets anders geweest dan een
regelrechte opgang naar God.
Morgen wordt Pieter van der
Meer geprofest als Benedictijner
monnik. „Een diep-ernstige zaak,
een soort nieuwe doop", zoals hij
het zelf uitdrukt.
Tussen het ogenblik van zijn
doop en nu ligt een groots leven
van veelzijdige werkzaamheid.
Zijn naam is niet los te denken
van de beweging van „De Ge
meenschap", waarin hij de eigen,
katholieke kunstcritiek stimu
leerde. In dezelfde sfeer ligt zijn
werkzaamheid in de beginperio
de van De Nieuwe Eeuvj. Daar
naast zijn litteraire werk. De
trilogie „Mensen en God", waar
in hij zijn bekeringsgeschiedenis en zijn opgang naar God verhaalt. En tus
sen de vele andere publicaties het mooie boekje „Het Witte Paradijs" over
de Kartuizers in Zwitserland.
Al betrekkelijk vroeg heeft de Benedictijnse levenssfeer Pieter van der
Meer aangegrepen. Het in eenheid samengaan van Gods-dienst en schoon
heid heeft zijn leven bepaald. Het spreekt uit zijn hele persoonlijkheid.
Uit zijn werk en uit zijn gesprekken. Tallozen, katholieken en niet-katho-
lieken, jongeren en ouderen, kunstenaars en anderen hebben aan de be
zoeken aan zijn woning in Parijs, Bilthoven, Oosterhout of Breda ontroe
rende herinneringen bewaard. Voor alles is hij mens, een diep-godsdien-
stig en schoonheidlievend mens.
Tot Tweede Kerstdag 1953 stond zijn vrouw Christine naast hem. Sa
men met haar heeft hij zijn rijke en afwisselende bestaan geleefd. Het was
voor zijn vrienden duidelijk, dat Pieter van der Meer na haar dood zijn
zonnige woning aan de zoom van het Mastbos in Breda zou verlaten om
zijn intrede te doen in de Sint Paulus-abdij in Oosterhout. Een nieuw le
ven, een bekroning. Een oprechte gelukwens aan de man, die een lang
gekoesterd ideaal verwezenlijkt ziet.
ministerie van O.K.W. wekelijks ver
strekt a raison van een dubbeltje, zo
dat er handen vol subsidies bij moeten?
In het laatste nummer, dat de heer
Hellema de minister van het spreekge
stoelte af liet zien, stond zowaar een
magistrale foto van de bokaal, die mi
nister Cals aan minister Beel ten ge
schenke heeft gegeven. Is het nodig, dat
ons dit op glanzend papier in luxe uit
voering wordt overhandigd? De senator
had maar het een en ander wat hem
voor de voet kwam te voorschijn ge
haald
Van achter de regeringstafel kwam
nog geen bevredigend antwoord de
minister beriep zich op het efficiency-
onderzoek dat hij heeft laten instellen
zodat de heer Hellema in derde
instantie het woord vroeg. „Als de
minister opmerkt, dat de Staten-Ge-
neraa" met deze detailkritiek het ge
zag van de regering ondergraaft, dan
keer ik de zaak om: de regering die
de Staten Generaal niet voldoende
inzicht geeft in de gegevens, onder
graaft het gezag van de volksverte
genwoordiging."
De minister bepaalde zich er bij du
pliek toe, te verzekeren, dat hij er even
zeer als de heer Hellema van overtuigd
was, dat het budgetrecht van de Staten-
Generaal tot de grondslagen van iedere
democratie behoort. Hij hoopte, dat
over deze kwestie nog wel eens gedach
ten gewisseld zou worden
Daarmede kwam het eind van een de
bat, dat in de meest serene stemming
was begonnen, maar dat in zijn staart
niet te miskennen venijn vertoonde.
Te Rome is bericht ontvangen, dat
mgr. J. Fran Huu Due, Apostolisch Vi
caris van Vinh in het communistische
Noord-Vietnam, onder politietoezicht is
gesteld èn geen contact meer mag hou
den met de geestelijkheid van zijn vi
cariaat. Andere berichten te Rome ont
vangen, melden, dat de autoriteiten in
Noord-Vietnam alles doen om de vluch
telingen te beletten zich te wenden tot
de Internationale Commissie van Con
trole. Ook nadat het vereiste verlof tot
vertrek verkregen is, oefenen de com
munisten krachtige pressie op de vluch
telingen uit om het vertrek te verhin
deren.
Zo is bijvoorbeeld een christen uit
Hué drie dagen aan de grens opgehou
den „om hem tijd tot nadenken te ge
ven." 48 Franciscanen en ongeveer 50
Zusters, die Vinh gedurende de nacht
verlaten hadden, zijn eveneens aan de
grens opgehouden, terwijl hun gelast
werd de lijst van de namen van de
groep nogmaals op te maken. Na hier
aan voldaan te hebben, werd hun ge
zegd, dat zij opnieuw een verzoek om
verlof, het land te verlaten, moesten in
dienen.
De meeste vluchtelingen breken hun
armoedige huisjes af om zich het be
nodigde hout en bamboe te verschaf
fen voor het maken van primitieve vlot
ten, waarop zij dan de moeilijke tocht
over de Tonkin-golf wagen. Zij nemen
ook steeds de kleine klokken van het
kerkje van hun woonplaats mede en
zodra zij in Zuid-Vietnam aankomen,
is het hun eerste zorg een kleine hut
te bouwen, welke hun daar dan als
kerk dient. Aan de ingang van deze hut
plaatsen zij de medegenomen klok.
(KNP)
