Militaire belangen contra recreatie
Tanks en vliegtuigen in natuurreservaten?
Plan voor Waddeneilanden niet voorgelegd
aan burgemeester van Terschelling
SIAHRIRHet volk draagt de
schuld van de moeilijkheden
doe
Dit jaar 300.000 rijexamens
Wij bestrijden niet het bestaansrecht
van een ander
Wij verdedigen slechts dat
van onsself
Ridder
Diploma's slechts stimulans
voor magnetiseurs
BIC&RPAN
i
Hoe kunnen wij werkenals niemand
ons leiding geeft?"
Helft van de candidaten zakt
VOORZITTER VAN DE K.V.G.
schrale huid?
In campagne voor wetswijziging
ss? -
Moeilijkheden met
immigrantenschool
KRAB NIET
Maagpil*1
Saag-cachets AKRSR
DINSDAG 22 FEBRUARI 195:>
PAGINA
CRITIEK OP CRITIEK
OP CRITIEK
JONGEN DOOR BUS
OVERREDEN
V. d. Goes van Naters
Wij hebben rechten
in Duitsland
De huidige situatie in Indonesië
Publicatie Ned. Zuivelbureau
FN O P. wil wettelijke regeling
Jacht op „Hollandse
nieuwe" begint 23 Mei
Werkgroep antwoordt prof. Tenhaeff
■immil
In Canada
„Hoofd zou Engels
niet machtig zijn"
Benoemingen Kon. Lucht
macht
Advertentie
f:4.:
ra
Terschelling met de Brandaris.
(Van onze Haagse redacteur)
De A.N.W.B. geeft ter informatie van zijn leden de volgende opsomming
van recreatieterreinen op de Veluwe, welke voor de toerist hun waarde
gedeeltelijk of geheel verloren hebben:
„Het grootste militaire oefenterrein ligt rondom de legerplaats Oldebroek;
hier wordt geoefend van de spoorlijn ZwolleAmersfoort in het westen tot
Oud Soerel, de Holle Berg en bondswegwijzer 1092 op de weg van Heerde
naar Wezep in het Oosten. De laatste weg vormt tevens ongeveer de Noord
grens van het oefenterrein. Zeer vernield is verder de Elspeetse heide tussen
Vierhouten, Elspeet en Stakenberg, het Elspeter veld, de gehele heide tussen
het Uddelermeer en Garderen, met Millingen als grens in het Zuiden en
Speulde in het Noorden, de gehele Ermelose heide, een terrein tussen Putten
en Veldwijk en een groot terrein nabij Harderwijk. Op al deze terreinen is
grote schade aan de vegetatie aangericht en de oude heidevelden hebben
daarmee hun eertijds zo grote waarde voor de recreatie reeds goeddeels ver
loren. Bij voortgezette oefening moet men er rekening mee houden, dat de
heidevelden in zandverstuivingen zullen veranderen."
Advertentie
van kwaad tot erger,
als U gekweld wordt
door jeuk. Maak een
eind aan die plaag en
ontsmet Uw huid met
Naar aanleiding van de actie, die
twee Haagse bioscoopexploitanten be
gonnen zijn om bepaalde critici van
de film „Willem Parel" overlast te be
zorgen heeft de heer G. Rutten in De
Tel. verklaard, dat hij tegen genoemde
actie ernstig bezwaar heeft. Hij wenst
vast te stellen, dat een criticus volledig
recht van spreken heeft en veroordeelt
iedere actie, die de vrijheid van de cri
ticus tracht aan te tasten of belachelijk
te maken.
Maandagavond is de 14-jarige Herman
Krekelberg te Maastricht op de Wilhel-
minabrug door een gemeentebus overreden
en op slag gedood. De jongen reed per fiets
op de brug en is in de sneeuw met zijn
fiets vermoedelijk op een dorpel van een
der cementvlakken in de rijweg geslipt.
Hij kwam met het hoofd onder het achter
wiel van de bus.
In het nieuwe verenigingsgebouw te
Voorthuizen, dat Woensdag zou worden ge
opend. is Maandagmiddag brand uitgebro
ken. De destijds ontslagen brandweer van
Voorthuizen was spoedig ter plaatse en be
gon met het blussingswerk door emmers
water op de vlammen te gooien. Toen de
brandweer uit Barneveld met groot ma
teriaal ter plaatse verscheen was de brand
al bijna geblust. Des morgens was juist de
brandverzekering op het gebouw goedge
keurd De aangerichte schade is niet groot.
Het is tekenend voor de situatie,
waarin wij met het probleem „militaire
oefenterreinen-recreatie" zijn komen te
verkeren, dat een toeristische organisa
tie, die in vroeger jaren het grote- pu
bliek de schoonheid van ons land leer
de ontdekken, zich thans genoodzaakt
ziet publicaties te wijden aan de ge
bieden, waar men maar beter weg kan
blijven.
Van de zijde van de Legervoorlich-
tingsdienst werd enkele jaren geleden
verklaard, dat het een schromelijke
overdrijving was te durven stellen, dat
het recreatiebelang op de Veluwe door
de militaire oefenstukken zou worden
aangetast. De militaire oefenterreinen
worden niet voor het publiek gesloten,
zo werd gesteld en de militairen wordt
geleerd, dat zij de natuur zoveel mo
gelijk moeten ontzien. Conclusies als
zou de heidevegetatie na verloop van
weinige jaren tot afsterven gedoemd
zijn, werden een raadsel genoemd.
Daartegenover wordt in een rapport
van de Studiekring Veluwe thans ge
constateerd, dat de tankoefeningen
een funeste invloed op de terreinen
hebben. In de eerste phase van be
schadiging sterven alleen de planten
af en blijft de vegetatie nog intact.
Bij een volgende phase sterft alles af.
maar blijft de bodemlaag nog be
staan. Vervolgens gaat de humuslaag
stuk en treden winderosie en ver
spoeling door regens op. In de vierde
phase komen minerale zandlagen
bloot en ontstaan er erosiegeulen: de
afbraak van het landschap begint en
herstel is uitgesloten.
Dit voor wat de beschadiging aan de
natuur betreft; daarbij komen dan nog
de beschadigingen bijvoorbeeld aan de
paaltjes langs de rijwielpaden. Het is
wel duidelijk, dat het oefenend leger
met zijn zware materieel wel degelijk
de recreatiebelangen aantast zoals
trouwens niet anders dan te verwach
ten viel.
Ware het zo, dat de militaire interes-
J5
Op een openbare vergadering van de
Indonesische socialistische partij, de
P.S.I., te Padang heeft de voorzitter
van deze party, oud-premier Soetan
Sjahrir, verklaard, dat de bevolking
van Indonesië naar zijn mening te wei
nig actieve belangstelling koestert voor
de manier, waarop het land wordt be
stuurd. Vijf jaar nadat de souvereini-
teit door Nederland is overgedragen
zyn nog steeds niet de algemene ver
kiezingen gehouden, die volgens de
R.T.C.-overeenkomst uiterlijk een jaar
na de souvereiniteitsoverdracht hadden
moeten plaats hebben. De huidige moei
lijkheden, aldus Sjahrir, zijn voor een
deel te wijten aan de tegenwoordige
leiders, maar het grootste deel van de
schuld komt voor rekening van het
volk zelf, dat niet actief deelneemt
aan het controleren van zijn leiders.
Het volk hoopt slechts op rechtvaar
digheid, maar weet niet hoe deze recht
vaardigheid dient te worden verkregen.
In feite dient het volk zelf rechtvaardig
heid van zijn leiders te eisen. De fouten
van de leiders zijn de fouten van het
volk, daar het volk het optreden van
zjjn leiders niet controleert, waardoor
aan deze leiders ruime gelegenheid
wordt gegeven naar eigen goeddunken
op te treden, aldus Sjahrir.
Nu leven wij in een tijd, waarin men
elkander via de pers beschuldigt. Onze
moeilijkheden worden niet door be
schuldigingen en het belasteren van el
kander uit de weg geruimd.
Onze moeilijkheden spruiten voort
uit het gebrek aan ervaring, geschikt
heid, vakbekwaamheid en kapitaal. Hoe
kunnen wij werken, als er niemand is,
die de weg wijst, en hoe kunnen wij
initiatief nemen, indien wij niet over
kapitaal eft deskundigheid beschikken?
Zolang wij nog niet beginnen het
volksinitiatief aan te wakkeren en het
volk leiding te geven, zolang zullen
wij in de huidige moeilijkheden blijven
ploeteren, aldus Sjahrir.
(P.I.A.)
ses zich beperkten tot vast aangeduide
gebieden, dan zou men met deze situatie
nog betrekkelijk vrede kunnen hebben.
Men wist dan, dat bepaalde terreinen
voor de recreatie moesten worden af
geschreven en zou zich tenminste kun
nen verheugen in het ongestoorde be
houd van het resterende recreatiege
bied in ons land. De grens leek ge
trokken toen vier jaar geleden de Mi
nister en de Staatssecretaris van Oor
log deden uitkomen, dat het spoedig ge
daan zou zijn met de onttrekking van
terreinen aan recreatiedoeleinden. Toch
zijn daarna bij stukjes en beetjes nog
3000 ha. naar de militairen overgegaan
en blijkens een adres van de Contact-
Commissie voor Natuur- en Land-
sehapsbeescherming aan de Eerste Ka
mer is het eind nog niet in zicht. Bij
Weert schijnt men een bestaand oefen
terrein van 200 op 1000 ha. te willen
brengen, op de Veluwe hoort men
spreken over 700 ha, die alsnog voor
tankoefeningen nodig zouden zijn, in
Noord-Drente worden oefenterreinen
met 100 ha. uitgebreid enz.
Het jongste en zeker niet het minst
alarmerende bericht is, dat er interde
partementaal overleg gaande is over een
plan om ook gedeelten van de Wad
deneilanden voor militaire doeleinden
te bestemmen. Ameland, dat aanvan
kelijk genoemd werd, schijnt nog niet
aan bod te zijn, maar voor Vlieland en
Terschelling denkt men respectievelijk
aan tank- en vliegtuigoefeningen. Dit
plan heeft grote ongerustheid gewekt
bij de Vereniging tot Behoud van Na
tuurmonumenten, die in een j.l. Zater
dag gehouden vergadering sprak van
unieke gebieden, die verloren zouden
gaan.
Bij de Legervoorlichtingsdienst zei
men ons met enige verwondering te
hebben kennnis genomen van de bezwa
ren tegen dit plan. Aanvankelijk was
gedacht aan Schiermonnikoog; geheel in
overleg met alle belanghebbenden
onder wie ook vertegenwoordigers van
de natuurbeschermingsorganisatie
zou de keus op Vlieland en Terschelling
gevallen zijn. In kringen van de na
tuurbescherming vernemen wij echter,
dat men zijn bezwaren onverkort hand
haaft. Burgemeester H. Wielinga van
Terschelling, die wij gisteren naar zijn
oordeel vroegen, verklaarde van het
plan slechts op de hoogte gekomen te
zijn door publicaties in de pers.
De burgemeester zei ons, dat er per
jaar rond 50.000 toeristen op zijn eiland
komen, wier rust met militaire oefe
ningen verloren zou gaan.
Over de plannen met de wadden
eilanden zal het laatste woord nog
wel niet gesproken zijn. De Bosch
plaat van Terschelling, die bestemd
zou worden voor vliegoefeningen,
waarbij waarschijnlijk ook bommen
zouden worden afgeworpen, is een
bijna wereldbekende broedplaats voor
vogels. Vele studenten hebben hier
een deel van hun biologische studies
gemaakt. Het is duidelijk, dat dit
reservaat onherstelbare schade zou
lijden als het plan van „Oorlog" door
zou gaan. De Vliehors van Vlieland,
die bestemd zou worden voor oefenin
gen met tanks, vormt eveneens een
natuurreservaat, dat behalve uit re
creatief ook uit wetenschappelijk
oogpunt grote betekenis heeft.
Het probleem, waar de legerleiding
zich van haar kant voor gesteld ziet, is
echter, dat men voor kleinere oefenin
gen niet in het buitenland -terecht kan.
In dit verband verdient evenwel aan
dacht een opmerking, welke gemaakt
is in de huishoudelijke vergadering van
de eerder genoemde Contact-Commissie.
Het Tweede Kamerlid, de heer v. d.
Goes v. Naters, heeft daar gesteld, dat
onze regering reeds rechten voor
oefeningen in Duitsland heeft. Op 23
October van het vorig jaar zijn in Duits
land militaire oefeningen gehouden,
waaraan ook door Nederland werd deel
genomen. Op die datum werd overeen
gekomen, dat de landen, die op dat
ogenblik troepen in Duitsland hadden,
daarvan een acte konden deponeren in
Bonn. De Nederlandse regering heeft
dat gedaan. Op de datum waarop het
hierbedoelde verdrag in werking zal
treden zullen alle landen, die troepen
in Duitsland hebben, het recht verkrij
gen in de toekomst militaire oefeningen
op Duits grondgebied te houden tot een
sterkte aan manschappen als er op die
datum in Duitsland gelegerd is. Het zal
dus zaak zijn, aldus de heer Van der
Goes, dat Nederland omstreeks die tijd
zorgt zoveel mogelijk manschappen in
Duitsland te hebben.
„Wanneer alle in Nederland bestaan
de autorijscholen getest zouden worden
op bevoegdheid, zou zeker de helft af
vallen. Er is echter nog steeds geen
overheidstoezicht op deze instituten;
een vestigingsvergunning van de Ka
nier van Koophandel is voldoende, waar
bij op bevoegdheden niet wordt gelet,"
aldus de heer J. A. Hippe uit Amster
dam, voorzitter van de vakafdeling
Auto- en Motorrijscholen van de Fe
deratie van Nederlandse Organisaties
voor het Personenvervoer, op het
Maandag in Utrecht gehouden landelijk
congres van de vakafdeling. Hij voegde
er aan toe, dat er jaarlijks 300.000 rij
proeven worden afgenomen en dat
slechts de helft van het aantal candi
daten slaagt.
De heer H. Westerlaken, directeur
van het Centraal Bureau voor de Ai-
gifte van Rijvaardigheidsbewijzen te
's-Gravenhage, corrigeerde de laatste
uitspraak enigszins; er werden in 1954
ruim 253.000 rijproeven afgenomen. In
1955 zullen het er 300.000 zijn en men
verwacht, dat het jaarlijks aantal bin
nen vier jaar tot 450.000 gestegen zal
zijn. Spr. bevestigde, dat 50 pet. van
de candidaten voor het examen zakt,
evenveel als in enkele andere Europese
landen, waar de opleiding ook niet wet
telijk geregeld is. In landen waar dit
wel het geval is, b.v. Zweden en West-
Duitsland, bedraagt het percentage
slechts 15 a 20.
De Vestigingswet Kleinbedrijven 1954
zal voor de autorijscholen niet geschikt
blijken, meende de heer Westerlaken,
omdat de reeds bestaande scheien on
gemoeid gelaten worden. Een over
heidserkenning van alle bestaande scho
len zou een grote ramp zijn. De Ves
tigingswet bepaalt zich tot de eigenaar,
strekt zich niet uit over de instruc
teurs en het materieel, aldus spr., die
aandrong op een bekwaamheidstest
voor alle houders van autorijscholen
en die het noodzakelijk achtte, dat
eventuele vergunningen strikt op naam
worden gezet, zodat zij onverhandel
baar zullen zijn.
De grote belangstelling voor het be
roep van instructeur vond spr. zeer be
grijpelijk, omdat het „nogal een lucra
tief beroep" is. Alleen reeds in en om
Amsterdam bestaan er 164 autorijscho
len, zijn er althans 164 mensen, „die
iets verdienen aan de opleiding voor
het rij-examen". Wanneer men ir. Ma-
ris geloven mag, zal het verkeer in
Nederland in 1970 3,6 maal de huidige
omvang hebben; men mag dus ver
wachten, dat er in de komende jaren
veel rij-examens afgenomen zullen wor
den en dat er voor de rijscholen nog
werk te over zal zijn.
De heer K. J. Muller chef van de
Rotterdamse Verkeerspolitie, zette uit
een hoe in Amerika, land van de „free
enterprise", het rij-onderricht veel
meer dan in Nederland een overheids-
(Vervolg van pag. 1)
Wij zijn niet, zoals men zegt „over
gelopen" uit het christelijke kamp naar
het kamp van de neutraliteit en even
min als andere christenen ontkennen
we de samenhang van godsdienst en po
litiek, doch uit de christelijke opdracht
in de wereld van vandaag aanwezig en
getuige te moeten zijn, hebben we, sa
men met anderen, in Nederland een
nieuw partijtype geschapen, dat een
samenwerking mogelijk maakt, waar
vroeger slechts tegenstellingen beston
den.
Zeer positieve overwegingen
Het waren geen negatieve, doch zeer
positieve overwegingen, die ons brach
ten tot onze keuze voor de doorbraak.
In geweten zijn wij overtuigd, dat de
doorbraak niet alleen toelaatbaar is van
principieel katholiek gezichtspunt uit,
maar dat zij voor ons volksleven van
grote positieve waarde is.
Wy zijn dus in geweten overtuigd, dat
onze politieke keuze niet in strijd is met
enigerlei katholiek beginsel, en dat de
vrijheid om deze keuze te kunnen doen
in deze tijd voor land en kerk wense
lijk en noodzakelijk is.
Maar het is nodig om het hier uit te
spreken, teneinde alle misverstand te
vermijden, dat voor de katholiek deze
beide punten, hoe belangrijk ook, nog
geen volledig antwoord gegeven op de
gewetensvraag, ons door het Mande-
mentvoorge houden. De eenheid van de
katholieken in de Kerk is niet een po
litieke of juridische eenheid, doch een
eenheid, waarvan het wezenlijke bo
ven deze wereld uitstijgt. Het myste
rie van de Kerk is voor de gelovige
levende realiteit.
De vragen, die hier rijzen, zijn veel
moeilijker, maar ook beslissender dan
de politieke problematiek. Wanneer ik
hier op deze vragen geen antwoord
geef, dan is het enerzijds, omdat zij
'beter kunnen worden besproken in
intern katholieke kring, anderzijds, om
dat zij zozeer de diepste roertselen
raken van het persoonlijke leven, dat
een openbare politieke vergadering
voor een antwoord daarop niet de ge-
eigende plaats lijkt. Maar :k kan u wel
zeggen, en ik hoop dat iedereen in het
land dit verstaat, als het beraad van de
werkgemeenschap duurde van maand
tot maand, dan waren het juist deze
vragen, die ons het meest beklemd heb
ben. In de beslissing die wij hebben
genomen, wordt ook iets van ons ant
woord op deze vragen tastbaar, doch
de toelichting daarop moet worden
uitgesteld tot een andere plaats en ge
legenheid.
Ernstig hebben wij moeten overwe
gen dat de gevolgen zouden zijn als
wij onze taak zouden opgeven. Wij
allen dragen nu eenmaal de verant
woordelijkheid voor de consequenties
van onze daf,en, een verantwoordelijk
heid die niemand van ons lean afne
men. Wij weten dat een moeten uittre
den van de katholieken uit de Partij
van de Arbeid tot een onmiddellijke
regeringscrisis zou leiden. Het Mande
ment zou tot een bij uitstek politiek
document worden dat voor lange tijd
de politieke verhoudingen in ons land
in antithetische richting zou beïnvloe
den. Het zou in de ogen van velen de
K.V.P. maken tot een gecanoniseerde
partij en voor 2/5 van ons volk de
vrijheid van partijkeuze, grondslag der
democratie, in feite onmogelijk maken.
Het zou het anti-katholicisme in ons
land en daarbuiten verder doen toene
men, de verhouding tussen katholieken
en niet-katholieken voor lange tijd ver
giftigen en onherstelbare schade toe
brengen aan het klimaat, dat ook de
Kerk nodig heeft om haar zending te
kunnen vervullen. Van al deze punten
hebben wij ons rekenschap moeten
geven en de verantwoordelijkheid voor
een dergelijke ontwikkeling menen wij
niet te mogen dragen.
Maar toch, hoe belangrijk dit alles
ook zij, bij het besluit van de Werkge
meenschap heeft het beslissende ele
ment toch elders gelegen, meer in het
positieve dan in het negatieve.
Het meest diepgaande beraad heeft
onze eerlijke gewetensovertuiging niet
doen veranderen, dat voor de kerkelij
ke en staatkundige verhoudingen in
ons land de doorbraak, zoals die be
lichaamd is in de Partij van de Ar
beid, een betere weg is dan het con
fessionele partijensysteem. Het is dit
ideaal van de doorbraak, dat onze plaats
bepaalt in het openbare leven van ons
land. Ook wij hebben de plicht onszelf
te zijn. Daarom heeft de Werkgemeen
schap het vorige jaar reeds te kennen
gegeven, dat van een overgang naar de
K.V.P, geen sprake kan zijn. Onzer
zijds was dat eenvoudig een daad van
eerlijkheid en van waarachtigheid. Vele
katholieken, ook van buiten onze rijen,
hebben ons toen de raad gegeven een
nieuwe partij te stichten. Maar ook dat
gaf geen oplossing voor de vraag, heb
ben ook wij niet de plicht, zolang dit
van ons afhangt, te volharden bij een
ideaal, dat het geweten ons voorschrijft?
Ook dat is een element van de gewe
tensvraag. ons door het Mandement
voorgehouden.
Wy hebben die gewetensvraag on
derzocht met alle zorgvuldigheid, waar
toe wU ons verplicht achtten op grond
van onze eerbied voor onze kerkelijke
overheid en onze liefde voor de Kerk.
Het zou ons ik zeg het zonder voor
behoud en in alle oprechtheid lie
ver geweest zyn indien wy aan de wen
sen van onze bisschoppen hadden kun
nen voldoen. Maar wij kunnen het niet,
omdat wij het niet mogen.
Wij willen niet te kort schieten in
eerbied voor onze Bisschoppen, maar
wij weten ook, dat onze Bisschoppen
niet van ons verlangen en niet kun
nen verlangen, dat wij iets zullen
zeggen, dat tegen onze gewetensover
tuiging ingaat. Wij hebben alle as
pecten laten wegen van de vele en
veelzijdige verantwoordelijkheden, die
wij in onze huidige positie dragen.
Maar ook wij hebben de plicht, in het
belang van land en Kerk beide, dat
gene te doen, wat ons geweten van
ons vraagt. En daarom zeg ik nu, uit
de grond van mijn hart en uit de
diepste overtuiging; Onze plaats, de
plaats van de Katholieke Werkge
meenschap, is en blijft in de Partij
van de Arbeid.
De thans genomen beslissing is enkel
mogelijk geweest, omdat het daarbij
niet ging om een keuze tussen de Kerk
en de Partij van de Arbeid. Ware dat
zo geweest, dan was er geen keuze
mogelijkheid geweest, omdat iedere
katholiek het leven in de Kerk be
langrijker moet achten dan het leven
in een politieke partij. Maar zo lag het
vraagstuk niet. En als we dan nu op
nieuw hebben gekozen voor de Partij
van de Arbeid, dan is dat niet omdat
de Kerk ons minder lief is. Als wij
strijden, dan strijden we uit de kracht
van ons geloof en onze liefde voor
de Kerk. En onze keuze is mede be
paald door het intense verlangen op
rechte katholieken te blijven. Zo moge
ook voor ons het woord uit het Man
dement gelden: „Wie leeft uit een
echt Godsbesef, kan vruchtbaar werken
in het tijdelijke, zonder het gevaar te
lopen zich te verliezen in de vele
eisen, die het moderne leven stelt".
Wij hopen, dat onze beslissing zal bijdra.
gen tot een ontspanning in de toegespitste
verhoudingen van ons land. Als onze be
slissing er toe bijdraagt, dat het Mande
ment ophoudt in feite allereerst een poli
tiek document te zijn hetgeen slechts
ten goede kan komen aan de geestelijke
vraagstukken, in het Mandement aan de
orde gesteld als katholiek Nederland
onze beslissing, ook voorzover men het
daarmee oneens is. als gewetensbeslissing
zal eerbiedigen, als niet-katholiek Neder
land onze beslissing mede zal verstaan als
een eerlijke poging de moeilijkheden tot
gesprek en samenwerking tussen katho
lieken en niet-katholieken open te houden,
dan geloven we, dat onze beslissing een
bijdrage kan zijn tot het scheppen van een
klimaat, dat voor land en Kerk ten zege
strekt.
De vraag kan worden gesteld of de be
slissing van de Katholieke Werkgemeen
schap het einde moet betekenen van het
gesprek tussen K.W.G., K.V.P. en K.N.P.
Ik geloof het niet. aldus spr. Onze beslis
sing heeft enkel de situatie verduidelijkt.
Boven de rechtmatige verscheidenheid der
partijpolitieke keuze uit is er iets. dat de
katholieken verbindt, ook ten aanzien van
de politiek, dat waard is om georganiseerd
te worden. Het gesprek over datgene, wat
de katholieken ten aanzien van de politiek
verbindt, kan echter niet plaats hebben op
grondslag van macht, doch slechts op
grondslag van onze eenheid in de Kerk.
Als de K.V.P. dit afwijst, dan rust op haar
de verantwoordelijkheid, dat in katholiek
Nederland een leemte blijft voortbestaan.
Onzerzijds kunnen wij slechts onze uit
drukkelijke bereidheid herhalen, die van
1046 af ononderbroken heeft bestaan, over
dit vraagstuk het gesprek voort te zetten.
Frankrijk De staking van de pi
loten van de Air-France is vannacht
weer opgeheven, un organisatie wenst
echter, dat vóór 15 Maart a.s. aan haar
eisen moet zijn voldaan.
zaak is. Of het verkeer in de V.S.
daarom veiliger was dan in ons land,
kon spr. moeilijk bevestigen, omdat de
cijfers van beide landen moeilijk ver
gelijkbaar zijn. Wanneer men de ver
gelijking toch trekt, blijkt het aantal
ongevallen in Nederland relatief 4,5
maal zo groot te zijn. Een verklaring
niervan vond de heer Müller in de grote
verkeerstechnische bedrevenheid in
Amerika en in de wijze waarop men
er elkaar ook de voetganger ont
ziet. Motortechnisch echter rijden de
Amerikanen bepaald slecht.
De Nederlandse haringvloot zal op
Maandag 23 Mei zee kiezen om de jacht
op „Hollandse Nieuwe" te openen. De
redersve-cniging voor de Nederlandse
haringvisserij heeft deze datum vast
gesteld. He besluit behoeft nog de
goedkeuring van het bedrijfschap voor
visserijproducten.
Ook het uur van uitv. ren is ditmaal
vastgesteld, n.l. 5 uur 's middags. Men
wil daardoo* alle vissersplaatsen in de
zelfde positie plaatse De helft van de
N' ierlandse haringlo ,ars uit Scheve-
ningen, Vlaardingen, IJmuiden en Kat
wijk zal aan de traditionele jacht deel
nemen.
Sinds gisteren ben ik
Ridder. Die mooie functie
heb ik te danken aan de
Roermondse Carnavalsvier
ders, die zich sinds jaar en
dag verzamelen onder de
verzamelnaam van „Uule".
Zij lieten mij dus telefo
nisch weten, dat ik benoemd
was tot .Ridder in de orde
van den Uul". Ik heb er gisteravond,
toch al in een vage Vastenavondstem
ming, meteen een glas op gevat, op die
schokkende onderscheiding. En ik heb
zitten bespiegelen wat er, behalve het
feestelijke gevoel dat zich onmiddellijk
van mij meester maakte, nou de con
sequenties van waren. Mijn Uil kwam
er geestdriftig bij zitten.
„Proficiat, Uil," zei hij.
„Dank je, collega," antwoordde ik.
„We gaan er heen," riep hij enthou
siast.
„Natuurlijk," zei ik.
„En den Uul dae reep „Oehoe", kras
te hij.
„En ik," jubelde ik „Oehoe".
Toen zijn wij, mijn Uil en ik, met
een opgevlogen. Naar Roermond, Als
u deze regels leest, lieve lezer(es),
ben ik verse Ridder met mijn
„Uule" verenigd.
Advertentie
In antwoord op de persconferentie,
die prof. dr. W. H. C. Tenhaeff, hoog
leraar in de parapsychologie te Utrecht,
Vrydag gehouden heeft (zie ons blad
van Zaterdag 1.1.) over het voornemen
van de Nederlandse Werkgroep voor
Practische Toepassing van Paranorma
le Begaafdheid om Zaterdag a.s. bewy-
zen van begaafdheid uit te reiken aan
tien Nederlandse magnetiseurs, hetgeen
prof. Tenhaeff een gevaar voor de volks
gezondheid noemde, heeft het bestuur
van genoemde Werkgroep Maandagmid
dag de pers een exposé gegeven van
zyn mening omtrent de gewraakte di
plomering. Als woordvoerder voor de
Werkgroep trad mr. A. van Doorninck
op, de voorzitter van de commissie
voor onderzoek naar paranormale be
gaafdheid, die in de afgelopen twee jaar
meer dan 4.000 patiënten van magneti
seurs heeft geënquêteerd.
Mr. van Doorninck benadrukte, dat
het de commissie niet om wetenschap
pelijke waarden te doen is; zij acht het
een maatschappelijk euvel, dat vele
„uitgedokterden", door de officiële we
tenschap opgegeven, zich niet tot een
magnetiseur kunnen wenden zonder zich
schuldig te maken aan uitlokking tot
wetsovertreding. Het bestrijden van dit
euvel heeft maatschappelijke waarde,
aldus de spreker, die een wetenschappe-
Advertentie
u kunt Uw maag_n*eenmaa
niet volledig rust gevem
smaakloos. I
snel. ze/cer I
Naar United Press meldt heeft de
minister van Onderwys in de staat On
tario, W. J. Dunlop, verklaard dat hy
een onderzoek zal instellen naar de
klacht dat Nederlandse immigranten
scholen exploiteren, waar geen Engels
wordt gesproken. Hy zei dat hy zo nodig
zou bepalen dat de kinderen de staats
scholen moeten bezoeken. Mocht hy
een school ontdekken, waar de onder
wijzers geen Engels verstonden, dan
zou hy de zaak opnemen met de Ne
derlandse ambassadeur in Ottawa.
Minister Dunlop verklaarde dit alles
naar aanleiding van een resolutie van
onderwijsautoriteiten in vijf districten
van Ontario, waarin wordt aangedron
gen op opheffing van het bestaande
stelsel, waarbij het aan Nederlandse
en andere immigranten wordt toege
staan eigen scholen te bouwen en te
exploiteren.
Schoolopziener R. J. Carter uit Sar-
nia had verklaard dat hij in genoem
de plaats op een school was geweest
waar hij in moeilijkheden was komen
te verkeren, omdat het hoofd geen
Engels sprak.
Ds. Henri Venema van de Hervorm
de Kerk in Samia heeft intussen een
protest iaten horen tegen de door Car
ter geuite beschuldiging. Hij zei dat hy
zich in de bewuste school in Sarnia
bevond op de dag dat de schoolopzie
ner zijn bezoek bracht.
Het was niet mogelijk geweest het
schoolprogram met Carter te bespre
ken omdat deze „niet wilde luisteren
Er werd geen woord Nederlands in de
school gesproken, zei ds. Venema.
Een school van overeenkomstige
aard bestond, naar ds. Venema zei, in
Holland Marsh al langer dan tien jaar.
lijk onderzoek, zoals prof. Tenhaeff wil,
„practisch onzin" noemde, omdat men
hiermee al twee eeuwen geleden begon
nen is zonder er uit te komen. Het
gaat er de commissie eenvoudig om of
de patiënt genezen is. Om dit te regis
treren, moeten de magnetiseurs en hun
patiënten formulieren invullen. Mr. van
Doorninck meende, dat er voldoende
controle wordt uitgeoefend om te ver
hinderen, dat de magnetiseurs alleen
hun goede patiënten opgeven. De We.k-
groep verzamelt deze gegevens om het
streven naar wijziging van de wet van
1865 die het onbevoegd uitoefenen
der geneeskunst strafbaar stelt te
ondersteunen en reikt diploma's uit om
de magnetiseurs te stimuleren him me
dewerking aan dit onderzoek te verle
nen, niet om hun een bewys te geven,
dat zy beter zijn dan andere magneti
seurs, al is het gevolg van dit onder
zoek o.m„ dat „het kaf van het koren
gescheiden wordt". Het diploma wordt
na twee jaar al of niet verlengd.
Mr. van Doorninck, bygestaan door
enige bestuursleden, ontkende niet,
dat het onderzoek van de commissie
aan waarde zou winnen, wanneer de
resultaten van de magnetiseurs ook
door medici gecontroleerd zouden wor
den, maar wees er tevens op, dat
geen enkele arts zyn naam aan een
dergelijke medewerking durft te ver
lenen, uit vrees voor maatregelen
van de Maatschappij tot Bevorde
ring der Geneeskunst. De commissie
heeft tevergeefs getracht een inspec
teur van de volksgezondheid bij het
onderzoek te betrekken. De medewer
king van enige artsen wier namen
uit vrees voor de Maatschappij niet
genoemd mochten worden beperkt
zich thans tot het registreren der in
gezonden gegevens.
De commissie constateert slechts het
feit, dat de patiënt genezen is, althans
aanzieniyke verbetering ondergaan
heeft. Wanneer het percentage succes
sen van een magnetiseur voldoende is,
staat onomstotelyk vast aldus mr.
van Doorninck dat de magnetiseur de
gave der genezing door handoplegging
heeft. Dit onderzoek heeft grote maat
schappelijke waarde, maar ook weten
schappelijke, al is het de commissie
niet direct om het laatste te doen. Men
kan natuurlijk een persoon, die beweert
de gave der genezing door handopleg
ging te bezitten, aan allerlei op zichzelf
merkwaardige proeven en wellicht we-
tenschappeiyk-interessante testjes on
derwerpen hetgeen prof. Tenhaeff
wil, aldus mr. van Doorninck maar
de beste wyze om deze vraag te be
antwoorden biyft naar het oordeel der
commissie deze methode: onderzoek AL
zijn behandelingen en maak dan uit
het percentage successen op, of hy gene
zen kan of niet.
Alle wetenschap begint met feiten
kennis, dus documentatie en statistiek.
Deze gedocumenteerde statistiek heeft
de commissie, aldus mr. van Doorninck.
Duizenden gevallen van door Nederland
se magnetiseurs behandelde patiënten
zyn bij haar geregistreerd met naam
van patiënt, dokter en specialist, in vele
gevallen ook de uitvoerige pathogenesis,
alsmede de naam van de arts, die de
patiënt na de behandeling door de mag
netiseur heeft onderzocht. Op deze
gedocumenteerde statistiek welke,
voor zover hem bekend, uniek is in
West-Europa kan een wetenschap
worden opgetrokken, aldus mr. van
Doorninck.
Tot tijdelijk commodore vlieger-waarne
mer is benoemd kolonel vlieger-waarnemer
H. A. Maurenbrecher, die commodore
vlieger-waarnemer A. J. de Vries opvolgt
als chef-stat van de tweede groep van de
tweede geallieerde tactische luchtmacht.
Voorts zijn benoemd tot luitenant-kolonel
vlieger-waarnemer de tijdelijk luitenant
kolonel vlieger-waarnemer F. E. Broers en
de majoors vlieger-waarnemer G. van der
Wolf, W. A. Bedet. W. Boxman en J. N.
Mulders.
Tot luitenant kolonel-vlieger zijn be
noemd de majoors-vlieger mr. R. J. E. M.
van Zinnicq Bergman. G. J. Schot, F. D.
M. Focquin de Grave, J. F. Kuipers, H. J.
Diehl, C. R. R. Manders en de tijdelijk
luitenant kolonel-vlieger G. W. de Zwaan.
Tot luitenant-kolonel-waarnemer zijn be
noemd de tijdelijke lultenant-kolonel-waar-
nemer ir. G. H. J. Ruygrok en de majoors-
waarnemer S. H. M. Wanrooy en M de
Swart. Tot luitenant-kolonel bij de Kon.
Luchtmacht ztin benoemd de majoors J. L,
Benschop, F. N. W. Blokbergen, J. Note-
boom en E. W. H. Spiekerman van Wee-
zeienburg.
