Kard. Segura s onhoudbare
positie in Sevilla
De nuntius prijst de coadjutor
K.V.P. pleit voor soepeler
gratiebeleid
Middenstand aanvaardt strijd
tegen handels marge besch ikk ing
De sigaar
is weer
aas de
winnende
band!
Nieuwe atoomcentrale in Calder Hall
Waarom hier andere gedragslijn
dan elders wordt toegepast?
Stage-verordening voor advocaten
wordt afgekeurd
Clandestien
vlugschrift
WOENSDAG 9 MAART 1955
PAGINA
Het begon met
een speldeknop
plutonium
In Eerste Kamer
Personeelstekort in het
bakkersbedrijf
Samentrekking van kleine
bakkerswijken?
Door snelle reactie
Automobilist ontsnapt
aan ernstig ongeluk
„Rode Zee" redt Australisch
vrachtschip
f*>
ENGELAND
STAPT in het
atoom
tijdperk
In uw lijfblad hebt u kunnen lezen, d»t de Britse regering onlangs een
indrukwekkend voorlopig program voor de bouw van twaalf atoom
centrales heeft bekend gemaakt. Dit plan, waarvan de kosten op zowat
drie milliard gulden geraamd worden, vraagt ter verwerkelijking een tijds
duur van tien jaar. De gezamenlijke capaciteit van deze twaalf atoomcen
trales zal 1500 tot 2000 megawatt bedragen. Zouden „gewone" centrales deze
enorme hoeveelheid electriciteit moeten opwekken, dan zou daar vijf tot zes
millioen ton steenkool voor nodig zijn. Het is goed, dit laatste erbij te ver
melden, want hierin is en wij hopen daar hieronder op terug te komen
de bestaansreden van deze atoomcentrales gelegen.
Hoewel met de voorbereidende werkzaamheden al reeds een aanvang is
gemaakt, zullen de te overwinnen moeilijkheden nog zo groot zijn, dat het
niet mogelijk zal zijn met de bouw van een commerciële atoomcentrale te
beginnen vóór 1957. En niet vóór 1961 zal, naar men verwacht, het eerste
type atoomcentrale in werking worden gesteld. Maar dan zal men de Engel
sen door middel van atoomenergie opgewekte electriciteit ter beschikking
kunnen stellen, die ongeveer dezelfde prijs zal kosten als de met behulp van
steenkool opgewekte electrische energie nu. Een prijs van ongeveer 0,6 d.
per eenheid.
Met één grote stap is Engeland via dit plan het atoomtijdperk binnen ge
treden en daarom is het billijk, hieraan enige nadere aandacht te schenken.
Op het eind van het vorig jaar ver- MHHMnB'; ;|HB
scheen er, ten behoeve van beleggers, Wm
in de Ver. Staten een rapport over Jj|p
de commerciële atoomenergie. In dit jR
rapport werd de verwachting uitge- w* ;JH1
sproken, dat het jaar 1965 de datum Wm
zou zijn, waarop energie uit kernre- Av' - Mk
actors economisch zou kunnen con- 1 i kiP*
curreren met bestaande, door kolen v
of olie gedreven centrales. De eer- m»
ste tien jaar zouden moeten worden
beschouwd als een experimentele pe- 8
riode. I
Het rapport wees ook op het gevaar f -
Voor Amerika van buitenlandse concur- i
rentie in de fabricage van atoominstal- t
laties voor de industrie. Als oorzaak I 'jhHHbHH
Voor deze gevreesde concurrentie werd
gewezen op het feit, dat de Westeuro-
pese landen met lagere kosten van we-
tenschappelijk onderzoek beginnen, zo- IjSlSS'
dat zü sneller tot economische atoom-
electriciteit zullen komen dan de Ver.
Staten. Daarvoor is ook nog een andere
reden. Op deze reden heeft dr. law- otBHB
rence Hafstad, het hoofd van de afde-
ling reactorenbouw van de Amerikaan-
se Commissie voor Atoomenergie on- VS? iA'-
langs gewezen. De prijzen van steen- 1 "iêt- *1^3
kool en olie liggen in Amerika lager
dan in Europa. Dientengevolge kan
„atomische" electriciteit in Europa eer-
der concurrerend optreden dan in.de
Ver. Staten. Daarnaast waren, aldus f l
dr. Hafstad, de Europese wetenschaps- Jgtó JmS^KÊaÈil
mensen over het algemeen genomen iV 'i
twee maal zo goed als die in Amerika. j
Het was zijn eigen ervaring, welke
hem tot dit complimenteuze oordeel - - v wSÊh
bracht. Een en ander bracht hem 'Pt5' |H «S®
tot de overtuiging, dat Europa een
voordeel van 4 op 1 had ten opzichte -
van Amerika, voor wat betreft een
economisch verantwoorde ontwikke
ling der atoomenergie.
In verband hiermee blijkt uit de En
gelse bekendmaking inderdaad, dat En
geland op weg is zich op dit terrein
een voorsprong te veroveren en dat er
Zich een vreedzame wedloop naar de
atoomelectriciteit aan het ontwikkelen
is tussen deze twee van de „grote drie"
op atoomgebied de Verenigde Staten.
Engeland en Rusland.
Dwingende noodzaak
Is het een op zich zeker niet ver-
Oordelenswaardige jacht op records,
Welke Groot-Brittannië ertoe gebracht
heeft het zeer kostbare program voor
het Britse atoomtechnische onderzoek
dermate te stimuleren?
Geenszins. Het is dwingende nood
zaak. Engeland bezit slechts beperkte
steenkoolreserves, maar weinig water
kracht en bijna geen olie van zich
zelf. Het grijpt naar de atoomkracht
als naar een reddingboei, tegen het
ogenblik, dat de steenkool daar nog
schaarser gaat worden. En dat ogen
blik staat Engeland binnen afzienbare
tijd te wachten. De beste steenkoolla
gen zijn reeds als gevolg van twee
wereldoorlogen uitgeput. De ont
wikkeling van de atoomcentrales is
dus bedoeld als een maatregel ter be
sparing op het gebruik van steenkool.
Want andere maatregelen treffen geen
doel. De grote investeringen in de ko
lenmijnen hebben helaas niet tot resul
taat, dat de kolenproductie belangrijk
toeneemt. Tegenover dit onplezierige
feit staat, dat het verbruik van brand
stof en electriciteit in Engeland zich
snel uitbreidt. De moderne industrie
schreeuwt en dit niet in Engeland
alleen om al maar méér electriciteit,
om al maar meer energie. Tengevolge
Van deze gang van zaken dreigt Groot-
Brittannië, als alles bij het oude zou
blijven, van een grote exporteur van
steenkool een grote importeur te wor
den. Het is dus zaak voor de Britten,
hiet de grootste spoed een andere ener
giebron aan te boren en tot ontwikke
ling te brengen. Immers, de industrie
moet ervan verzekerd zijn, dat het op
treden van een crisis in de brandstof-
Voorziening en de opwekking van elec
triciteit voorkomen zal worden.
En *ulk een crisis is geen hersen-
senschim. Want, hoewel de gemiddelde
Amerikaanse arbeider reeds drie keer
zoveel electriciteit tot zijn beschikking
heeft om voor zich te laten werken
als zjjn Britse collega, is een tekort
aan kolen, de grondstof voor de elec
triciteit, onvermijdelijk, Engeland heeft
Ïp liet ogenblik jaarlijks 63 millioen
>n kolen nodig voor de opwekking van
electriciteit. In de eerstkomende 15 a
20 jaar zal de geschatte Britse jaarpro
ductie van kolen met een goede 20 mil
lioen ton per jaar onder het geschat
te verbruik blijven.
Bij deze allerminst rooskleurige situa
te is een van de eerste, voorlopige doel
stellingen van het Britse atoomprogram
ma het bouwen van een aantal atoom-
factors, die in staat zijn voldoende
fectriciteit op te wekken, om een be
sparing van deze 20 millioen ton ko-
'®h mogelijk te maken. Het is daar
om, dat Engeland het gebruik van
atoomenergie als het ware wel wil
torceren.
Twintig milligram plutonium
Groot-Brittannië heeft intussen met
j t uit nood geboren atoomplan de ogen
er wereld op zich gevestigd. Een groot,
rf' gedurfd, project. Een kostbare on
tneming. Én wat is het begin van
't alles geweest? Waaruit is dit alles
oortgekomen? Toch niet uit het niets,
tor* ,Neen> niet uit het niets. Maar
o scheelt het niet veel.
hoe is dat alles begonnen? Met
emg materiaal twintig milli-
•nliHK11 Plutonium, het merkwaardige
de 1 Trf materiaal, dat tevoren op aar-
kwam was en er 00k niet voor-
rihoo maar dat geboren is in de Ame-
anse atoomreactors.
Sir Edwin Noel Plowden, leider van
de Britse Autoriteit voor
atoomenergie.
1 Twintig milligram geleend plutoni
um, een hoeveelheid, ongeveer ge
noeg om er een speldeknop van te
maken. Maar ook belangrijk genoeg
om er een fabriek omheen te bou
wen en een industrie de industrie
van morgen op te grondvesten.
Het is het verhaal van een wijze,
vooruitziende, maar ook verrassende
en energieke daad van diezelfde Brit
se leeuw, die men zo af en toe nog
wel eens geneigd is als een versufte
oude sukkel te beschouwen.
Hoe dat alles in zijn werk is gegaan,
heeft de Britse regering, nu een jaar
ongeveer geleden, door haar minister
Kenneth Jay laten vertellen in een boek
je, dat tot titel droeg „Britain's atomic
factories." „The story of Atomic Ener
gy Production," zo luidt de ondertitel
en het is de moeite waard, deze „story"
hier na te vertellen.
Voor de oorlog kon het aantal lie
den, die in Europa aan de mogelijkheid,
dat men een atoombom zou kunnen ver
vaardigen, gedacht hadden, vermoedelijk
wel op de vingers van een hand geteld
worden. Om van Amerika maar niet
te spreken. We hebben wel eens ooit
horen vertellen, dat de dichter Mathias
Kemp uit Maastricht tot deze personen
behoord heeft, maar over het algemeen
had men deze lieden in de kring der
atoomgeleerden te zoeken. Volgens het
Steeds verder grijpt de macht van het
atoom om zich heen. Onlangs heeft
de Britse regering bekend gemaakt, dat
zij in de komende tien jaar 12 atoom-
centralen gaat bouwen, die in totaal 3
milliard gulden gaan kosten en die in
totaal 1500 tot 2000 meggwatt aan elec
triciteit zullen gaan leveren. De eerste
centrale is reeds in aanbouw te Calder
Hall m het graafschap Cumberland. De
bovenste foto toont een maquette van
de centrale. De andere foto laat een
van de gebouwen zien, dat thans reeds
in aanbouw is. In het totaal van de
atoomcentrale is het slechts een zeer
klein onderdeeltje. Op de maquette ziet
men het gebouw geheel rechts onder
in de hoek.
W« vernemen van do Kath. Midden
standsbond, dat men zich door de han
delsmargebeschikking zeer bezwaard
voelt. Men zal er met alle wettige mid
delen naar streven om deze beschik
king zo spoedig mogelijk weer inge
trokken te krjjgen. Het bevriezen van
de marges op een gemiddelde over het
tijdvak van 1 Januari tot 30 Septem
ber 1954 houdt een verbod in tot het
doorberekenen van de zes procent loons
verhoging. Men acht dit in scherpe
tegenstelling met de gedragslijn die ten
aanzien van andere sectoren van het
bedrijfsleven gevoerd wordt.
Wanneer bijvoorbeeld de noodzaak
van doorberekening voor de landbouw
verdedigd kan worden, dan ziet men de
absolute onaanvaardbaarheid daarvan
voor de middenstand niet in. Het karak
ter van de vrijwillige zes procents
loonsverhoging heeft zich door om
standigheden anders ontwikkeld dan
men wellicht kon voorzien. Het is een
algemene loonsverhoging geworden,
waaraan men zich moeilijk kon ont
trekken. Dit moet men ten aanzien van
de mogelijkheid tot doorberekening voor
ogen houden.
Men deelde ons verder mede, dat de
voordelen voor de middenstand bij wij
ziging van de omzetbelasting door de
regering bij herhaling in het vooruit
zicht gesteld zjjn als compensatie voor
gestegen bedrijfskosten, o.a. bij meer
dere loonronden en ook in de Midden
standsnota. Men acht het daarom on
juist dat in de enkele gevallen waar
deze wijzigingen tot prijsstijging leid
den de term „ongemotiveerde prijsstij
ging" gehanteeerd wordt.
Ook verzet men zich tegen het feit
dat door de vage mededelingen over het
onderzoek van de Economische Con
troledienst de indruk niet wordt uitge
sloten, dat de stijging van het index
cijfer aan de handel te wijten zou zjjn.
Men is van mening dat het tegendeel
het geval is.
De discussie over het gratiebeleid
vormde gisteren de hoofdschotel bü de
debatten over de begroting van het
departement van Justitie in de Eerste
Kamer. Het befaamde artikel van prof.
Langcmeijer werd herhaaldelijk geci
teerd en geïnterpreteerd. De beer
Witteman (KVP) verklaarde dat zijn
fractie op dit punt het beleid van de
minister, als zijnde te star, afkeurt.
Spreker sloot zich ten aanzien van de
bijzondere positie van de politieke delin
quenten aan bij de mening van prof.
Langemeijer.
Er zijn belangrijke verschillen met
de commune delinquenten, welke de
grond vormen om tot een soepeier gra
tiebeleid over te gaan. Hij stelde uit
drukkelijk dat hij niet wilde generali
seren, de individuele persoon moet bij
het beleid het uitgangspunt blijven vor
men. Hij vroeg zich echter af of het
feit van onze tienjarige bevrijding geen
goede gelegenheid vormt om in dit op
zicht grootmoedigheid te tonen, wellicht
ook tegenover de commune delinquen
ten.
Advertentie
Merkt U, dat U HAAR verliest?
Roos is de eerste waarschuwing bij
haaruitval. Misschien hebt U die eerste
waarschuwing niet direct begrepen?
Let dan nu goed op het volgende: als
U thans haar in de kam vindt, moet U
daar terstond iets tegen doen. Het is
een vergissing, te denken, dat dit ver
schijnsel vanzelf wel zal ophouden.
Haaruitval dient onmiddellijk te wor
den bestreden. Hoe? Wel, zoals talloze
mensen het hebben gedaan sedert Sil-
vikrin, de biologische haarvoeding,
werd uitgevonden. Ga vandaag nog
Silvikrin gebruiken, het vanouds oe-
kende haargroei-preparaat, dat over de
gehele wereld honderdduizenden dank
bare verbruikers telt. Silvikrin kon
hun weer nieuw haar geven, omdat
alléén Silvikrin de 14 natuurlijke op
bouwstoffen voor de haargroei in de
juiste verhouding bevat; precies de
juiste dosis Tryptofaan, Tyrosine, Cysti
ne en nog 11 andere uit de amino-
groep, welker namen U minder zullen
zeggen, doch die voor hernieuwde
haargroei onontbeerlijk zijn!
Herstel Uw haar met Silvikrin be
gin nog heden!
De heer Diepenhorst (AR) stelde uit
drukkelijk dat hij ten aanzien van de
politieke delinquenten geen genade voor
recht wilde laten gelden. Eventuele on
gelijke behandeling en onbillijkheden
bij de veroordeling moeten echter in
aanmerking genomen wordt n. Uit tal
van overwegingen pleitte spreker voor
tegemoetkomingen. De heer Vixseboxse
(CH) vond dat de grotere mate van
verleiding tot misdaad in oorlogstijd bij
de beoordeling der delinquenten in
aanmerking moet worden genomen. De
heren Algra (AR). De Vos van Steen-
wijk (WD) en Cammelbeek (PvdA)
zag i echter geen redenen voor een
milder gratiebeleid aanwezig en stelden
zich in dezen achter minister Donker.
Enige druk werd op de m.nister uit
geoefend in de kwestie Anneke Beek
man. De heer De Vos van Steenwijk
zag vele verzachtende omstandigheden,
doch eiste dat de medeplichtigen reeds
nu gestraft zullen worden. Het straf
baar feit is bewezen en er is dus geen
reden aanwezig om de opsporing van
het meisje af te wachten.
De stage-verordening van de Neder
landse Orde van Advocaten vond geen
genade. Mr. Cammelbeek vond haar in
strijd met de Advocatenwet en met
het algemeen belang. Ook de heren De
Vos van Steenwijk en Diepenhorst ga
ven van hun afkeuring blijk. De vrees
bestaat dat men van de advocatuur een
gesloten beroep maakt.
De minister zou vandaag antwoorden.
Het is voor het bakkersbedrijf niet ge
makkelijk jong personeel aan te trekken.
De lonen en arbeidsvoorwaarden in andere
bedrijven zijn gunstiger. Bovendien is het
verloop van ouder personeel tamelijk groot.
Gecfacht wordt aan een oplossing in de
richting van het samentrekken van kleine
bakkerswijken met vroege bezorging. Hier
door zouden de distributiekosten kunnen
dalen. Ook zouden de beloningen voor de
bezorgers beter kunnen worden. Dit zou
passen in de van overheidszijde geopperde
idee van een afhaalsysteem tegen iets la
gere prijzen.
Om tot verdere rationalisatie van cfe ar
beid te komen, gaan de gedachten uit
naar een ploegenstelsel in de grotere bak
kersbedrijven.
Sir John Cockcroft, Nobelprijswinnaar en leider van de wetenschappelijke
research omtrent atoomenergie in Engeland, met zijn twee dochters.
boekje waren er in Engeland in ieder
geval geleerden, die in 1940 de aandacht
van de Engelse regering op die moge
lijkheid hebben gevestigd.
Men was in Engeland aan het begin
van de oorlog al vrij ver gevorderd op
het terrein van de kernenergie. Het uit
breken van de oorlog was echter de
oorzaak dat het werk in Engeland ge
staakt moest worden. Maar het werd
in het veilige Canada voortgezet. En
later werden de onderzoekingen van de
Britten en de Canadezen met die van
de Amerikanen gecombineerd en werd,
wegens de veilige ligging van de
Verenigde Staten, de vervaardiging van
de atoombom in dat land ter hand ge
nomen.
Men ziet dus, Engelands bemoeiing
met de ontwikkeling van de atoomener
gie dateert dus niet bepaald van gis
teren. En de Britse geleerden wisten
er iets van af: in 1941 kwamen de
Amerikanen zelfs de haringvijver over
om in Engeland op dit terrein hun licht
eens op te steken.
Na de oorlog evenwel kwam aan
een groot deel van de in oorlogstijd
bestaande Engels-Amerikaanse samen
werking op het terrein van het atoom
een einde. En in 1946 werd in de
Ver. Staten een wet aangenomen, de
MacMahön-Act. die ten doel had te
voorkomen, dat enig atoomgeheim
buiten Amerika bekend zou worden.
De Britse atoomgeleerden konden huis
toe gaan. En ze namen mee, wat ze nu
eenmaal niet in de Ver. Staten konden
achterlaten: een ruime dosis ervaring
in het wetenschappelijk kernphysisch
onderzoek. Doch in ruil voor hun weten
schappelijke bijdrage aan de ontwikke
ling van de atoombom kregen zij geen
inlichtingen hoegenaamd omtrent de
practische kanten van de uranium- en
plutoaiiumfabricage mee. En zo moes
ten zij, terug in Engeland, de atoom
installaties letterlijk en figuurlijk uit
de grond stampen. Een enorme opgaaf,
waarvan ze zich met succes gekweten
hebben.
Ten koste van honderden millioenen
guldens werd in vijf jaar tijd een mach
tige Britse atoomindustrie uit het niets
opgebouwd.
In het onderzoekcentrum Harwell,
drie reusachtige fabrieken te
Springfields, waar uranium uit erts
wordt gewonnen. Windcale bij Sella-
field (Cumberland), waar uranium
in plutonium wordt omgezet en Ca-
penhurst, waar het befaamde urani-
um-235 geproduceerd wordt het in
aanbouw zijnde energiestation Calder
Hall in Cumberland, en de eveneens
in aanbouw zijnde energiecentrale te
Dounreay, in Caithness, in het uiterste
noorden van Schotland, met een
„broed"-reactor, bezit Engeland een
belangrijk complex atoominstallaties,
zjj het dan van bescheidener omvang
dan in Amerika.
Dank zij de ervaren chemici van
de ICI (Imperial Chemical Indus
tries) de Britse tegenhanger van
de Duitse IG kreeg men de ont
zaglijk zware problemen waarvoor
men kwam te staan onder de knie.
Twee mannen hadden hun krachten
gegeven bij de leiding van deze suc
cesvolle ontwikkeling: Sir Christopher
Hinton die de opdracht had gekregen
zo spoedig mogelijk plannen voor een
Britse atoom-industrie te ontwerpen
en de Nobelprijswinnaar Sir John
Cockcroft, Engelands atoomgeleerde
nummer één, die de wetenschappelij
ke research leidde.
In Maart van dat jaar legde de mi
nister voor de Atoomenergie het par
lement een ontwerp voor van een wet
op de Atoomenergie, die voorzag in
de oprichting van een Autoriteit voor
de Atoomenergie.
Deze vorm van toezicht op de atoom
energie wordt ontwikkeld volgens
richtlijnen, welke dichter de structuur
van een industriële organisatie nade
ren, dan een regeringsorgaan. De Auto
riteit is een „public corporation", een
statutaire corporatie, met een uitvoe
rend bestuur.
Op 1 Augustus is deze Britse Auto
riteit voor de Atoomenergie, onder lei
ding van sir Edwin Noel Plowden, be
gonnen te functionneren. Op haar rust
de taak het program te coördineren.
De commerciële centrales, welke men
nu van plan is te gaan oprichten, zullen
door de particuliere industrie gebouwd
worden voor de „electricity authorities"
die er de eigenaars van zullen worden
en die ze zuilen iaten functionneren.
Het is voor de Britse ontwikkeling
van de vreedzame atoomenergie van
geen gering belang, dat Engeland toe
gang heeft tot voldoende uraniumbron-
nen. Drie zeer belangrijke uraniumge-
bieden horen onder het Gemenebest.
Daar is Canada, dat een belangrijke
uraniumproductie bezit, Australië, waar
aanzienlijke hoeveelheden uranium zijn
ontdekt en tenslotte Zuid-Afrika, dat
eveneens uranium levert.
Deze stap in het atoomtijdperk opent
voor de Britse economie wel een zeer
aantrekkelijk toekomstperspectief.
Mr. H. C. M. EDELMAN.
(Van onze correspondent in Spanje)
Hoewel van officiële kerkelijke instanties niet te vernemen is, in precies
welke vorm en met precies welke soort van aandrang de daartoe strek
kende stappen zijn gedaan, is het wel als zeker te beschouwen, dat de
aartsbisschop van Sevilla, Pedro, kardinaal Segura y Saenz, te kennen is ge
geven, dat het vrijwillig opgeven van zijn aartsbisschoppelijke zetel, zoals de
zaken thans liggen, de meest wenselijke uitweg biedt uit de onhoudbare positie,
waarin hijzelf en met hem de Kerk in het Sevillaanse aartsdiocees en de Sevil-
laanse Kerkprovincie zijn komen te verkeren. In feite is de Kardinaal zijn
afstand doen reeds duidelijk gesuggereerd, toen hem begin November van het
vorig jaar, ongevraagd en tegen zjjn wil in, door de H. Stoel in overleg met
de Spaanse regering, een coadjutor met recht van opvolging en „cum omnibus
juribus et facuitatibus" werd toegewezen in de persoon van mgr Bueno Mon-
real, tot dan toe bisschop van Vitoria. Wij hebben toen reeds op de bevreem
dende omstandigheden gewezen, waaronder mgr Bueno Monreal's benoeming
en diens inbezitname van zijn nieuwe functie plaats hadden.
fenwoordigheid van de nuntius, van de
evilliaanse geestelijkheid en duizenden
gelovigen, in zijn kathedrale basiliek.
Hij zeide daarin, dat hij „zijn trouw
aan de H. Stoel onverlet zou handhaven,
ondanks de hem opgelegde offers."
Nochtans bleef hjj erbij, dat zijn on
verzoenlijkheid in de kwestie van het
protestantisme in Spanje de oorzaak
was van de indirecte blaam, waarmede
de H. Stoel hem had getroffen door de
toewijzing van een coadjutor.
De daaropvolgende dag hield de pau
selijke nuntius in het grootste theater
van Sevilla een toespraak tot een ge
hoor van enkele duizenden leden van
de Katholieke Actie en van de Sevillaan
se „cofradias", gepresideerd door mgr
Bueno Monreal, terwijl de kardinaal
aartsbisschop natuurlijk niet aanwezig
was. In deze toespraak bracht mgr An-
De kardinaal bevond zich te Rome aan
het hoofd van een pelgrimage en binnen
de vierentwintig uur na de officiële be
kendmaking van zijn benoeming had
mgr Bueno Monreal te Sevilla het ka-
nunnikencollege in buitengewone zitting
bijeengeroepen. Kardinaal Segura, in al
lerijl per vliegtuig uit Rome via Ma
drid teruggekeerd, kwam daags daarop
te Sevilla aan en vond er zijn coadjutor
reeds canoniek geïnstalleerd. De episo
de was uiterst pijnlijk en het vervolg
niet minder. Kardinaal Segura bleef
zijn coadjutor ignoreren, terwijl zijner
zijds mgr Bueno Monreal, krachtens zjjn
„rechten en volmachten" praktisch het
bestuur van het aartsdiocees aan zich
trok: in grote meerderheid had mgr
Bueno Monreal de hogere en lagere
geestelijkheid op zijn hand, en ook de
Katholieke Actie. In mgr Bueno Mon
real zagen zij eindelijk de bisschop, die
een open oog had voor de realiteiten
van de huidige eeuw, voor de diepe
geestelijke noden van het diocees en
voor de moderne vormen van het apos
tolaat.
Hoezeer kardinaal Segura de wer
kelijke macht over zijn diocees was
kwijtgeraakt bleek de vorige maand,
toen hij, om zijn jongste aanval op
de regeringspolitiek van verdraag
zaamheid en laksheid tegenover de
protestantse penetratie te lanceren,
zijn toevlucht had moeten nemen
tot de uitgave van een clandestien ge
drukt vlugschrift: tot dusver publiceer
de hij deze aanvallen langs de gebrui
kelijke weg van het officieel dioce
saan mededelingenblad. Men kon wel
haast spreken enhet is in katho
lieke milieux ook gedaan van een
Sevillaans schisma. Niet alleen van
wege de scheuring in het aartsdio
cees zelf tussen aanhangers van ener
zijds de coadjutor en anderzijds
de kardinaal, maar ook vanwege de
houding van deze laatste tegenover
de H. Stoel.
Tenslotte is de pauselijke nuntius te
Madrid, mgr Ildebrando Antoniutti, per
soonlijk in Sevilla tussenbeide moeten
komen. De nuntius heeft er van de kar
dinaal-aartsbisschop een openlijke ver
klaring van trouw aan de H. Stoel ge-
eist. Kardinaal Segura heeft deze op
19 Februari dan ook afgelegd, in te-
(Van onze correspondent)
Op een wel zeer wonderbaarlijke wij
ze is de bestuurder van een personen
auto, de heer J. de Boer uit Deventer,
Dinsdagmiddag aan een ernstig onge
luk ontsnapt. De heer de Boer reed met
zijn auto langs het Apeldoorns-Dierens
kanaal en slipte. Het gevolg was dat de
auto in de berm langs het kanaal te
recht kwam en daar over de kop sloeg
om vervolgens op het ijs midden boven
de vaargeul op zijn wielen terug te ko
men. De heer de Boer opende met veel
tegenwoordigheid van geest het portier
en slaagde erin via het ijs de vaste wal
te bereiken. Hij had geen spatje aan
zijn kleding gekregen. Ondertussen
zakte de auto met veel geraas door het
ijs om geheel onder water te verdwij
nen. Met veel moeite heeft de brand
weer de wagen later weten op te take
len.
De Nederlandse sleepboot „Rode Zee"
is Dinsdagochtend het Australische
vrachtschip „Ulooloo" in een zware
storm te hulp gekomen, nadat de sleep
boot zwakke SOS-seinen had opgevan
gen bij het passeren van de „Ulooloo"
in de Koraalzee. De „Rode Zee" slaag
de er in het schip op sleeptouw te ne
men en seinde later dat alles in orde
was.
De „Ulooloo" dreef hulpeloos rond in
een storm met een windsnelheid van
90 mijl per uur. Reusachtige golven
overspoelden het schip waardoor de
machinekamer onderliep, de „Ulooloo"
was van Bowen op weg naar Sydney en
kwam ter hoogte van Mackey (Queens
land) in een storm terecht. De „Rode
Zee" was op weg om de oude Austra
lische kruiser „Australia" op te halen,
die zij naar Engeland zal brengen waar
het schip gesloopt wordt.
toniutti een door het gehoor met een
ovatie begroete warme hulde aan mgr
Bueno Monreal „vanwege zijn trouw
aan de H. Stoel" en „zijn streven om
de katholieke Actie gericht te houden
op Rome, bron van waarheid en licht."
De naam van kardinaal Segura werd
daarentegen in de toespraak niet ver
meld. De pauselijke nuntius gewaagde
verder nog van „de goede betrekkingen,
die er tussen Kerk en Staat, ieder
in zijn eigen sfeer, moeten bestaan" en
aan het slot sprak hij de verwachting
uit, dat het bisdom Sevilla, dat „in het
verleden zulke schitterende pagina's in
de Kerkhistorie had geschreven, op
nieuw onder de Spaanse diocesen de
plaats zou innemen, die het toekomt."
Wanneer een figuur van dermate on
buigzaam karakter thans tragisch dreigt
te moeten breken, zjjn daar ook de
Spaans-Amerikaanse accoorden niet he
lemaal vreemd aan. Niet zozeer omdat
kardinaal Segura tegen de nationale, in
deze accoorden belichaamde politiek ge
kant is, als wel omdat de tenuitvoer
legging van deze accoorden voor zijn dio
cees en zjjn bisschopsstad de nagenoeg
permanente drukke aanwezigheid van
Amerikaans personeel meebrengt en,
daaruit voortvloeiend, volgens de hem
inquisitoriaal obsederende visie, het ge
vaar voor zjjn kudde van „protestant
se", „ketterse" contacten. In de nabij
heid van Sevilla wordt een van de grote
Amerikaanse luchtbases aangelegd en
in de haven Sevilla zjjn geregeld Ame
rikaanse vlooteenheden op bezoek.
Advertentie
