INDRUKWEKKENDE BETOGING
IN BRUSSEl
Meer dan 200.000 betogers in
Vlaamse steden en dorpen
Katholieke jonge arbeiders maken
vele wensen kenbaar
Ta v. scholing, arbeidstijd, loon
VELP0N lijmt het vast en zeker beter!
Mens
Wensen van medewerkers
souden aan ziekenfondsen
65 millioen kosten
Mgr. Alfrink neemt deel aan
de Stille Omgang
Zwitsalette
of Wolf*?
Sociaal-economisch jeugdcongres
Duizend Kajotters twee dagen in
Eindhoven bijeen
Toestemming voor
de V.K.A.J.
„Krenterige honoreringspolitiek
mag arbeidsvreugde niet doden"
Premie-verhoging
noodzakelijk
Laatste nacht: 23.000 mannen
Wordt breuk met
tandartsen voor
komen?
m
MAANDAG 28 MAART 1955
PAGINA 3
Schenk
Schenk vreugde
Voor goede Wijn
Jobbers cn van ocn /ï006€V
GEEN KUIKENS IN DE
PAASETALAGES
Nederlander verongelukt
in Singapore
r*
door
A. Rufgers van der Loeff-Basenau
Overtollig Maagzuur...
Pater Gh .v. d. Ouwelant
Benoemd tot bisschop van
Surigao (Phil.)
Gorrie Theeuwes ten
grave gedragen
STUDENTEN LATEN
TREIN STOPPEN
Soekarno heeft een
zoon
I Vervolg van pag. 1)
Een regen rotte eieren, -tomaten
en sinaasappelen daalde op de gen
darmes neer. Voetzoekers en donder
bussen vielen tussen de paardebenen.
De dieren schrokken hevig en drie
ervan sloegen op hol. Een ervan wierp
onder schril gefluit van de menigte
zijn berijder af. De andere renden met
man en al dwars over de Boulevard
Adolphe Max. De betogers stoven uit
een. De mannen wisten in deze wilde,
fantastische ren in het zadel te blij
ven totdat enkele onverschrokken de
monstranten de paarden tot stilstand
brachtén. Het was een fantastisch
schouwspel.
Beheersing aan beide zijden
Op de charges van de cavalerie na
heeft de Brusselse politie een grote
zelfbeheersing getoond, zelfs wanneer
zij met sinaasappelen en voetzoekers
werd bestookt en werd uitgejouwd
door duizenden. Het is aan haar optre
den, zowel als aan dat van de leiders
van de betoging te danken dat er geen
bloedige gevechten zijn geleverd. Een
leder had erger verwacht en velen voor
spelden ernstiger ongelukken dan bij
de betogingen in 1950. Het bleef god
dank bij het gejoel en gezang van de
honderdduizend. Op de maat van fluit
jes en autoclaxons gingen zij door met
te schreeuwen „Weg met Collard",
„Weg met Collard" en namen onder
tussen hun leiders op de schouders. De
politie vielen ze na de eerste scher
mutselingen niet of nauwelijks meer
lastig. Waar dat toch gebeurde kwamen
de brandweerlieden in actie, draaiden
hun kranen open en onthaalden de be
togers op een verfrissend bad, dat
velen zich zonder schroom lieten wel
gevallen. Daarna lieten ze zich rustig
leiden door de bevelen van de gendar
merie. Twintig politiemannen waren
voldoende om een straat met tiendui
zend betogers in bedwang te houden.
ledereen tevreden
De demonstratie verliep na een op
roep van de heren Lefèvre en De Schrij
ver met dezelfde rust als zij begonnen
was en daardoor kon iedereen er in
België tevreden mee zijn. De katho
lieken omdat zij uitbundig de regering
hadden laten weten dat zij zich niet zo
gemakkelijk door de wetsvoorstellen
van de heer Collard laten ringeloren
en de socialisten omdat zij, daar er
geen ernstige incidenten zijn voorge
vallen, het gebeuren konden bagatelli
seren. zoals Le Peuple deed door mede
te delen dat „8000 demonstranten heen
en weer liepen op een stuk boulevard
van 500 meter lengte!"
De politiek in België is voor ons
Nederlanders een wat zonderling be
drijf. Het is moeilijk te bepalen waar
de ernst begint. Dat het in Brussel
Zaterdagmiddag geen ernst is gewor
den, daar mag iedereen zich gelukkig
om prijzen. De dag had daardoor een
zonnig karakter, ondanks de trieste
achtergrond. Maar zelfs zoiets als een
volksoproer kan voorbeeldig zijn!
Minister Spaak, die verleden Dins
dag in het parlement in de pij van een
rouwmoedige zondaar was versche
nen („Volgt mijn slechte voorbeeld
van 1950 niet na"), had zich op de so
cialistische partijmeeting van Vrijdag
avond weer uitgedost met het kleed
van de demagogische overmoed.
„Laat ze eens zien wat ze kunnen
die CVF-leiders", had hij uitge
roepen. „Ze zullen zich wel niet op
de straat vertonen, daarvoor zijn ze
te bang." De C.V.P.-leiders waren er.
Verscheidene onder hen marcheerden
aan het hoofd van de manifestanten.
Niet alleen partijvoorzitter Lefèvre, en
de syndicale leider Aug. Cool, maar
ook de voormalige ministers Harmei,
Duvieusart, Moyersoen, Deschrijver,
Brasseur, Moreau de Melen, Ver
bist, Pholien, de ex-voorzitters van
Kamer en Senaat. Van Cauwelaert
en Struyé, en talrijke andere parle
mentairen. Toen de bereden mare
chaussee chargeerde, kwamen ze tus
senbeide om te trachten ongelukken te
vermijden.
In één opzicht volgden ze Spaaks
voorbeeld van 1950 niet na. Zij maan
den hun troepen aan tot kalmte, ver
hinderden aldus dat de door de mare-
chauséé gevormde cordons werden
doorbroken en gaven tussen half drie
en drie uur het sein tot de ordelijke af
tocht. Terecht kon partijvoorzitter Le
fèvre dan ook verklaren dat de tentoon
gespreide discipline niet de minst merk
waardige trek was geweest van de ma
nifestatie, èn aan de zijde van betogers
èn aan de zijde van de ordedienst, de
enkele spectaculaire maar niet te ver
antwoorden charges met de blanke sa
bel van de bereden gendarmerie niet
te na gesproken. Er vielen slechts een
dertigtal licht gekwetsen te betreuren,
en de gendarmerie verrichtte een paar
honderde arrestaties, vooral van jonge
mensen, maar ook van een paar C.V.P.-
parlementairen.
De politie motiveerde deze arrestaties
met de mededeling dat de gearresteer
den verboden wapens bij zich droegen.
Tegen Zaterdagavond konden allen ech
ter huiswaarts keren.
Voor zes uur 's-avonds viel er van
tegenbetogingen weinig of niets te be
speuren. De socialisten hadden er zich
voorzichtig toe beperkt hun partijloka
len onder bewaking te plaatsen. Pas
tegen de avond vormden de studenten
van de vrijzinnige Brusselse universi
teit een optocht en namen ze weer be
zit van de straten, waar zij regelmatig
onder de hoede van de Brusselse poli
tie aan hun anti-clericale gevoelens
lucht geven.
De meer dan 200.000 betogers die
tengevolge van de maatregelen der
regering niet naar de hoofdstad kon
den komen, organiseerden manifesta
ties in verscheidene Vlaamse steden
en op de plaatsen waar zij door de
marechausée werden tegengehouden.
In de Vlaamse Kempen werden ten
teken van protest langs de wegen
barricades opgeworpen zodat de mees
te toegangswegen naar Nederland
waren versperd. De marechaussée was
niet bij machte dit te verhinderen. In
de vroege ochtenduren had men deze
barricades opgeworpen en tussen twee
en drie uur in de namiddag werden ze
door de manifestanten zelf weer weg
genomen.
De gouverneur van Brabant heeft Za
terdag te middernacht reeds de orde
maatregelen opgeheven die eerst tot
Zondagnacht van kracht moesten blij
ven. De manifestatie van Zaterdag
vormde een onbetwistbaar succes voor
de oppositie, maar de schoolstrijd is er
niet mee van de baan. De C.V.P.-lei
ders hebben meegedeeld, dat zij deze
strijd verder zullen voeren met de ge
bruikelijke parlementaire middelen. C.
V.P.-voorzitter Lefèvre verklaarde dat
de oppositie niet aanstuurt op Kamer
ontbinding en dat het Comité voor
Recht en Democratie zal ophouden te
bestaan, indien men erin slaagt een
oplossing van nationale verzoening tot
stand te brengen. In politieke kringen
rekent men er op dat de betoging van
Zaterdag vooral de meer gematigde li
beralen stof tot nadenken zal leveren
en hun door electorale angst ingegeven
verzoeningspogingen meer vaart zal bij
zetten.
Aai'ert entte
Velperweg 23-Arnhem
Wijnkopers sinds 1842
Het hoofdbestuur van de Nederland-
sche Vereniging tot Bescherming van
Dieren heeft een schrijven gericht aan
de minister van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening met het dringende
verzoek maatregelen te nemen, dat be
paalde ééndagskuikens niet uit Dene
marken kunnen worden ingevoerd. Deze
dieren, zo gaat het schrijven voort, wor
den in zes verschillende kleuren, per
advertentie in de dagbladen aangebo
den voor paasétalages. Het hoofdbe
stuur meent dat deze invoer niet van
economisch belang is en vreest dat de
ze kuikens, die met een verfstof zijn
behandeld, in de etalages door een on
deskundige behandeling zullen verkom
meren.
De familie Jonkers te Venlo heeft
bericht ontvangen, dat haar zoon te
Singapore aan de gevolgen van een
motorongeval is overleden.
De 25-jarige jongeman was vier we
ken geleden door de Ned. Handelmaat
schappij naar Singapore uitgezonden
Een gewonde student vertelt aan collega's zijn avonturen.
(Van onze speciale verslaggever)
„Voor te veel jonge arbeiders is de feitelijke situatie niet gunstig om uit
te groeien tot een volwaardig menselijk persoon en tot de mannenmaat van
de volwassen Christen. Van hoeveel kameraden zien we niet, dat zij zodra
ze gaan werken weggroeien van de Kerk, die zij eigenlijk ouder ge
worden meer moesten gaan dienen? Moeten wij ons echter hierover ver
wonderen, wanneer men overweegt, dat meestal de arbeidersjeugd geheel
onvoorbereid op de meest onevenwichtige leeftijd het arbeidsmidden bin
nentreedt?" Aldus stelde de heer Gerard van Bakel, nationaal voorzitter
van de Katholieke Arbeidersjeugd, met enkele woorden het grote probleem
van de jonge arbeiders in deze tijd, toen hij Zaterdagavond in Eindhoven
het tweedaagse congres opende, (lat de K.A.J. aan dit onderwerp wijdde,
nadat een grote enquête onder de Kajotters een hoeveelheid reeds gepu
bliceerd feitenmateriaal aan het licht had gebracht, dat in practische
conclusies moest worden uitgedrukt. Duizend Kajotters uit alle delen van
het land hebben zich in het afgelopen weekend, aan de hand van twee door
wrochte inleidingen en tijdens openhartige besprekingen in een aantal
werkgroepen, hierover beraden. Hun conclusies werden neergelegd in een
lange rist besluiten, die Zondagmiddag tijdens de slotzitting openbaar ge
maakt werden in aanwezigheid van talrijke gasten, onder wie enige van de
hoogste kerkelijke en wereldlijke gezagdragers in Nederland: mgr. dr. J. M.
J. A. Hanssen. bisschop-coadjutor van Roermond, de heer J. G. Suurhoff,
minister van Sociale Zaken, en mej. dr. A. de Waal, staatssecretaris van
O., K. en W.
De genomen besluiten hebben betrek
king op de vorming, de arbeidstijd en
de arbeidsbeloning van de jonge ar
beider. Het probleem van de vorming
werd Zaterdagavond ingeleid door drs.
C. Souren, medewerker van het Katho
liek Bureau voor Onderwijs en Opvoe
ding, die een critische analyse van de
huidige situatie gaf, enige ideeën over
de aanpassing aan de hedendaagse be
hoeften lanceerde en tenslotte enige sug
gesties deed voor realisering hiervan op
langere en korte termijn. Hij stelde, dat
het probleem van de vorming van de
jeudige arbeider slechts binnen afzien
bare tijd kan worden opgelost, indien
het door alle betrokken instanties ge
zamenlijk en systematisch wordt aan
gepakt. Er wordt nog te occasioneel en
te amateuristisch gewerkt. Men zou
moeten beginnen een braintrust vart des
kundigen te vormen en vervolgens
wanneer de benodigde gegevens zijn
verzameld te onderzoeken welke mo
gelijkheden tot verbetering aanwezig
zijn. Daarna kan een constructief plan
van uitvoering worden ontworpen, dat
aan de hand van plaatselijke en regio
nale experimenten, op zijn practische
bruikbaarheid moet worden getoetst.
Voor dit werk zouden in katholieke
kring de nieuwe stichting „Mens en
Samenleving" en de Centrale voor Stu
die en Research t.b.v. Opvoeding en
Onderwijs kunnen worden ingeschakeld.
Ondertussen moeten de bestaande ac
ties onverminderd voortgezet en zo no-
Advertentie
Vraag
de juitte
soort
dig uitgebreid worden om zoveel moge
lijk in de onmiddellijke behoefte te voor
zien. Financiële steun van de overheid
voor b.v. de Levensscholen is hierbij
onontbeerlijk.
Jeugdlonen niet aangepast
Frans van der Gun, verbondsbestuur-
der van de K.A.B., heeft Zondagmorgen
het probleem van de arbeidsbeloning
in een goed gedocumenteerde rede en
in voor de jongens begrijpelijker taal
dan drs. Souren had gebezigd be
handeld.
De jeugdlonen zijn sinds de bevrijding
niet in de eerste plaats gedrukt door
de kinderbijslag-politiek, maar vooral
door het feit, dat zij niet zijn aange
past aan de prijsstijgingen, sedert 1948.
Ter verbetering kan nog veel_ bereikt
worden door innige samenwerking tus
sen vakbonden en K.A.J.terwijl al
dus spr. ook de overheid een taak te
vervullen heeft, b.v. door belastingfa
ciliteiten te verlenen.
Investeringen in de jeugd
Onder de gasten van Zaterdagavond
bevonden zich mr. H. W. van Doorn,
voorzitter van de K.V.P., en vertegen
woordigers van katholieke stands-, vak-
en jeugdorganisaties. Zondag was ook
de heer J. A. Middelhuis, voorzitter van
de K.A.B., aanwezig. Na afloop van de
„monster-maaltijd", die in het Philips-
ontspanningsgebouw voortreffelijk ge
serveerd werd, sprak hij de Kajotters
hartelijk toe.
De Verbondsvoorzitter hoopte, dat
de tekorten duidelijk gemaakt door
de enquête en het congres een hei
lige verontrusting zouden brengen bq
allen, die de jeugd een warm hart
toedragen. Hij constateerde grote in
vesteringen in de industrie en vroeg
zich daarbij af, of er ook wel voldoen
de geïnvesteerd wordt in de jonge
arbeiders, die de industriële investe-
18)
Opeens begon een Kind in de aan
grenzende kamer te gillen. De man
schrok op en zonder aandacht aan het
gehuil te schenken, liep hij op Erlof's
moeder toe en vroeg: „Wie is dat? Wie
heeft dat geschilderd?"
Hij sprak uitstekend Duits.
„Een jonge Duitse schilder."
„Waar is hij?"
„Vermist als soldaat."
Waar?"
Zij aarzelde even. Toen zei ze: „In
Rusland."
Hij draaide zich om en liep naar
het raam. De zon begon op te komen.
In het dal beneden hen lagen dichte
nevels, grijsblauw en ondoordringbaar.
Daarboven verrezen zwart, grauw en
donkerpaars de bergen, rij na rij, met
wit besneeuwde koppen, die een rossige
gloed kregen onder de eerste stralen
van de zon. De hemel was bleek oranje
met zachte, grijze veren.
De Russische officier draaide zich
om: „Hebt U nog meer werk van hem?"
„Een paar landschappen, aquarellen"
Een was geschilderd op- een vroege
morgen die juist leek op deze. Zij had
het altijd bewaard als een kostbaar
kleinood en het kostte haar grote moei
te het prijs te
ltjke Rus. Hij
maar hij stond in een vreemde onrust
door zijn woeste haren te strijken en
aan zijn open kraag te rukken.
„Haal te voorschijn," baste hij opeens
achterom.
Zij liep naar de kast, sloeg een och
tendjas om en trok een der laden open.
Zij haalde er een rol uit, het waren
de drie aquarellen. Op de tafel streek
zij ze glad, het was alsof de ziel van
het Reuzengebergte kwam open te lig
gen.
„Hier zijn ze," zei ze met weerzin.
Hij keerde zich om en kw^m naar de
tafel. Hij bekeek ze lang en aandach
tig. Hij is het toch waard, dacht
zij, terwijl zij langzaam naar Erlof te
rugliep en zijn hand greep. De jongen
stond onbeweeglijk in zijn gestreepte
pyama naar de brede donkere rug bij
de tafel te kijken.
De man draaide zich om. „Hoe oud
is deze schilder?"
„Zevenentwintig jaar, als hij nog
leeft. Hij schilderde deze dingen een
jaar geleden."
De Rus rilde. „Het is koud," zei hij.
„We maken vuur."
Hij keek naar de grote kachel die
in de kamer stond.
„We hebben geen brandstof, het is
Mei," zei Erlof's bloeder.
„U hebt vele boeken." Hij keek naar
de wanden. „Wat zijn dat voor boeken?
Zijn er boeken over kunst bij?"
Hij reikte Erlof een stapel van drie,
vier boeken toe, die hem niet interes
seerden.
Toen de jongen zich niet bewoog, brul
de hij kwaad: „Schiet op, het is koud,
ook voor zo'n luis in een nachthemd!"
Hij bedoelt mij, dacht Erlof veront
waardigd.
Er was niets aan te doen, de „achjl
moest worden aangemaakt en gestookt
met boeken. Terwijl de Rus reproduc
ties van werk van Michel Angelo be
keek en verrukte uitroepen slaakte, stop
te. Erlof trillend van machteloze woede
het ene boek na het andere in oe ka
chel. Het was een feit dat de warmte
hem goed deed en dat het spel van
de vlammen hem als altijd weer op-
het viel er af en hij raapte het op.
„Waar is je man?"
„In een concentratiekamp."
„Waar?"
Zij noemde een plaats in Oost-Pruisen.
„Die zul je niet meer terugzien," zei
hij.
Zij zweeg.
Hij keek naar de jongen net zijn ma
gere lijf in de te ruime pyama, op blote
voeten naast de open kachel, waarin de
vlammen speelden. Langzaam scheurde
Erlof een bladzij uit een boek, terwijl
hi de Russische officier aanstaarde zon
der een moment met de ogen te knip
peren. Wat zijn dat voor ogen van
die jongen? dacht de man, dat zijn geen
gewone ogen. Het zijn kalverogen, katten-
nieuw betoverde, maar het was alsof ogen, vleermuizenogen, nee, het zijn de
dit vuur werd gestookt in een vreemde
droom, waaraan geen eind wilde komen.
De Rus smeet met de boeken, hij
kraakte en scheurde ze, streelde ze en
op sommige werd hij zo kwaad dat
hij ze dwars door de kamer naar Erlof
ogen van een Christuskind op een oude
ikoon, op de arm van een Madonna, het
zijn ogen die tot achterin je ziel kijken.
Erlof zelf voelde zich op dit ogenblik
klein en nietswaardig, het was alsof de
bodem hem onder de voeten was weg-
Hjj zag ze dadelijk, liep met drie gro- woordde ze.
toe wierp om ze in het vuur te gooien, gerukt. Hij zou zijn vader niet meer
,Ik vind geen nationaal-socialistische zien. Hij zou
lectuur," blafte hij.
„Die hebben we niet," zei Erlof's mc
der rustig.
„Waarom niet?"
Zij haalde de schouders op.
„Waarom niet?" herhaalde hij. „Ver
stopt?"
„We hebben er nooit in geloofd," ant-
te passen recht naar een stapel werken
met reproducties van Italiaanse Re
naissance- en Barokschilders.
In minder dan geen tijd had hij do
zijnen boeken van de planken gehaald,
stapels om zich heen gebouwd op de
stoel waarop hij was neergevallen: hij
bladerde dan hier in, dan daar in, gooi
de weg wat hem niet beviel en rukte iets
even aan de"ze wonder- anders naar zich toe.
eek nog uit het raam, „Hee, jongen, steek de kachel aan."
De Rus keek haar aan onder gefrons
te wenkbrauwen. Toen sloeg hij hard op
de Mozes van Michel Angelo die open
op tafel lag.
„Je liegt," zei hij.
„Nee, ik lieg niet," Zil keek hem recht
aan en haar diepblauwe ogen stonden
donker en trots.
„Nee, je liegt niet," zei hij plotseling
l, je
zacht. Hij begon onrustig door het boek der,
te bladeren, legde het op zijn knieën,
„Ik geloof." zei zijn moeder met vas
te stem, „dat we vader nog terug zul
len zien."
„Onzin," zei de Rus. „Allemaal om
gekomen, honger, lijken achter prikkel
draad. Of op transport, dodentranspor-
ten."
Hij keek de jongen nog eens aan,
sloeg zijn ogen neer voor diens blik.
Toen zei hij weifelend: „Er zijn er
die nog leven, misschien heeft hij geluk".
Hij begon weer met de boeken te smij
ten, er woest in te bladeren, maar bü
Titiaan's portretten raakte hij weer in
stille vervoering.
„Ga thee zetten," zei hij zonder op
kijken.
„Ik heb geen thee," zei Erlof's moe
ringen productief moeten maken. De
jeugd tot 20 jaar levert met een to
taal-inkomen van 670 millioen gulden
per jaar reeds een belangrijke bij
drage tot de nationale welvaart en be
taalt bovendien 25 millioen gulden
loonbelasting. Men mag zich hierbij
afvragen, aldus de heer Middelhuis,
of er voor de ontwikkeling van de ar
beidersjeugd wel voldoende geofferd
wordt.
De Verbondsvoorzitter besloot met de
wens, dat er naast de K.A.J. spoedig een
nationale V.K.A.J. (vrouwelijke katho
lieke jonge arbeiders) zou mogen staan.
Een wens, die enkele minuten later
reeds voor een deel in vervulling ging,
toen mgr. Hanssen mededeelde, dat het
Hoogwaardig Episcopaat juist dezer da
gen besloten had officiële toestemming
tot oprichting van de nationale V.K.A.J.
te geven. Het donderend applaus, dat
op dit bericht volgde, gaf mgr. de op
merking in: Ziet hoe zjj elkander lief
hebben!
Advertentie
Bü de een brandt het omhoog
bij de ander geelt het
onpasselijkheid.
Maar Rennies helpen altijd. En binnen
twee minuten. Met Rennies geen kuren
en afwachten, maar prompt afdoende
baat. Loop niet ,de kans van zo'n
zuurbrand-aanval 'na een smakelijk
maal. En zeker laat nooit het genot
van Uw maal bij voorbaat vergallen
door angst. Steek een paar Rennies
bij U altijd! En hebt -ze zelf niet
nodig, ge bewijst er soms anderen een
onvergetelijke dienst mee.
De gezamenlijke ziekenfondsen hebben
voor 1955 hun totale uitgaven aan ho
noraria voor de medewerkers geraamd
op 400.000.000, waarbij reeds rekening
gehouden is met de bekende kostenstij
gingen. Dit bedrag zou met tenminste
65.000.000,- overschreden worden, wan
neer de ziekenfondsen aUe wensen van
de medewerkers zouden vervullen. De
huisartsen verlangen, dat het bruto-ho-
norarium vaa 7,- per ziel per jaar
verhoogd wordt tot 11,80 voor de eer
ste 2500 zielen; de apothekers willen
hun netto-honorarium van 1,44 ver
hoogd zien tot 2,40 en vragen boven
dien een compensatie van 1,- per ziel
per jaar wegens gestegen onkosten; de
tandartsen verlangen ruim 35 pet. meer
aan honorarium en onkosten; de spe
cialisten wensen ruim 20 pet. verhoging
van de vigerende tarieven.
Dit deelde de heer J. G. Leibbrandt
Zaterdagmiddag in Utrecht mede tij
dens het landelijk congres van de Fe
deratie van door Verzekerden en Me
dewerkers bestuurde Ziekenfondsen,
waarbij ruim 3.500.000 ziekenfondsver
zekerden meer dan de helft van het
totaal in Nederland zijn aangesloten.
In ronde cijfers betekenen de wensen
van de medewerkers voor de zieken
fondsen een hogere uitgave van
36.000.000.- voor 3700 huisartsen,
7.000.000,- voor 2000 specialisten,
10.000.000,- voor 1800 tandartsen en
2.000.000,- voor de vroedvrouwen, heil-
gymnasten, masseurs e.d.
De heer Leibbrandt stelde voorop,
dat het in het welbegrepen belang
van de ziekenfondsen is, indien de
medewerkers een honorarium genie
ten, waarmee zij tevreden zijn. De
verlangens zullen echter moeten wor
den getoetst op hun redelijkheid, waar
bij het uitgangspunt dient te zijn, dat
de fondsen hun medewerkers behoor
lijk moeten belonen. Ook in een wel
vaartsperiode zijn aan de mogelijkhe
den echter grenzen gesteld, die men
niet straffeloos kan overschrijden. Dit
geldt mede voor het deel van het na
tionale inkomen, dat aan de volks
gezondheid wordt besteed.
Het laat zich aanzien, aldus spr., dat
zonder verdergaande Ingrijpende verho
ging van de ziekenfondspremie zo
wel voor de verplichte als voor de vrij
willige verzekering het budget niet
sluitend kan worden gemaakt. Men
fluistert over meer financiële steun van
overheidswege, doch een ieder begrijpt,
dat dit ook zijn grenzen heeft.
Tussen het theoretisch wenselijke en
het practisch mogelijke bestaat een ze
kere spanning. De honoraria mogen in
geen geval de sluitpost op de zieken
fondsbegroting vormen en dat zijn ze
ook niet. Maar we dienen er gezamen
lijk tegen te waken ook de medewer
kers dat de ziekenfondsverzekering
door financiële perikelen niet meer aan
haar doel zou beantwoorden.
(Wordt vervolgd)
(Van onze verslaggever)
Tijdens de nacht van Zaterdag op Zon
dag hebben wederom duizenden mannen
en jongemannen dit maal in de regen
aan de Stille Omgang deelgenomen.
Voor deze derde en laatste Stille om
gang kwamen de grote groepen uit Zuia-
Limburg, Oostelijk Gelderland, Twente,
Friesland, Drente en resterende Pla3„~.
uit Noord-Brabant, Noord- en
Holland en Utrecht. In de eerste van de
twee groepen, die van Utrecht n3ar ,a®
hoofdstad gekomen waren, bevond zich
Z. H. Exc. mgr. B. J. Alfrink, aartsbis
schop-coadjutor van Utrecht, die na de
omgang in de St. Dominicuskerk aan de
Spuistraat de H. Mis opdroeg en een
predicatie hield voor de bedevaartgan
gers uit het aartsbisdom.
Uit Zaandam kwam traditiegetrouw een
groot aantal pelgrims te voet, evenals uit
andere omliggende plaatsen van Amster
dam. Zo legden veertig mannen uit Heems
kerk de afstand naar de hoofdstad geheel
te voet af. Na het grote fietsersaantal van
vorige week. waren dit keer de bedevaart
gangers per rijwiel in verhouding gering.
De parochianen van St. Agnes, die vorige
week niet met de Amsterdammers konden
deelnemen, behoorden ook tot de pelgrims,
evenals de mannen uit Diemen en Duiven-
drecht.
De Nederlandse Spoorwegen hebben 21
extra treinen laten lopen. Verder vervoer
den ongeveer 200 autobussen uit alle stre
ken van ons land bedevaartgangers. De
N.Z. Holl. Vervoer Mij. zorgde voor de no
dige extra tramwagens voor deelnemers uit
de Bollenstreek In totaal hebben ruim
23.000 personen tijdens de derde nacht de
Stille Omgang gehouden. Alles verliep nor
maal en rustig, mede dank zij de voortref
felijke hulp van de leden van het Gezel
schap. de R.K. E.H.B.O., de Verkenners en
de Amsterdamse Politie. Grote colonnes
autobussen werden door de verkeerspolitie
afgehaald bij de grens van de gemeente en
naar de parkeerplaatsen geleid, die van te
voren waren uitgestippeld. De verkenners
deden uitmuntend werk als gidsen, die de
deelnemers naar de kerken brachten en be
geleidden naar het Centraal Station of par
keerplaatsen.
Ook nu weer uamen veel Amsterdam-
In de Zaterdagnacht te Amsterdam
gehouden Stille Omgang bevond zich
onder de deelnemers uit Utrecht ook
mgr. Alfrinkdie de tocht door de bin
nenstad meemaakte.
mers op eigen gelegenheid deel aan de
nachtelijke tocht. Het verminderde aantal
deelnemers dat vorige week bij de hoofd
stedelijke parochiegroepen werd geconsta
teerd, wordt ruimschoots goedgemaakt door
de deelname op eigen gelegenheid, zowel
tijdens de drie nachten als in de vroege
morgenuren van de dagen tijdens de week
van het H. Sacrament van Mirakel
Advertentie
Bestrijd UW PIJNEN met:
Uitsluitend bij Apothekers m Drogisten
ZWIT5AI
Z.H. de Paus heeft pater Charles
van de Ouwelant, apostolisch adminis
trator van het bisdom Surigao op de
Philippijnen, benoemd tot bisschop.
Daarmede volgt hij de bisschop, mgr. J.
Vrakking, die op zijn verzoek met eer
vol ontslag werd ontheven uit zijn
ambt, op.
Pater van de Ouwelant is geboortig
uit Zundert (13 Juli 1911). Hjj studeer
de bij de Missionarissen van het Hei
lig Hart en trad in September 1931 in
deze congregatie. 10 Augustus 1936 ont
ving hij de H. Priesterwijding en ver
trok al spoedig als missionaris naar de
Philippijnen. Lange tijd trad hij op als
secretaris van de bisschop van Manilla,
later als apostolisch administrateur van
zijn tegenwoordig bisdom.
Het congres was niet belegd om tot
scherp omlijnde conclusies te komen,
die een uitweg uit de vele problemen
duidelijk zouden wijzen, maar wel om
de koers uit te stippelen, die de fe
deratie dichter tot de oplossing van de
moeilijkheden zal brengen, aldus de
voorzitter, de heer A. J. van Leusen,
in zijn openingsrede. Hij wees er voorts
op, dat het ziekenfonds geen normale
verzekering is, omdat het risico nim
mer kan worden berekend. De mede
werker is tevens risico-drager. Dit Is
een van de redenen waarom hij aan het
bestuur van het ziekenfonds moet deel
nemen.
De spanningen tussen de ziekenfond
sen en de medewerkers zijn voor de
federatie, die het innigst poogt verze-
korden en medewerkers te binden, het
pijnlijkst. Er zijn in het verleden fou
ten gemaakt, waarschijnlijk aan beide
kanten. Het breed uitmeten hiervan
achtte de voorzitter onvruchtbaar. Hij
beperkte zich daarom tot de opmerking,
dat het beleid in de ziekenfondswereld
niet heeft geleid tot een welvaart, zo
als in het bedrijfsleven verkregen is
door zegenrijke arbeidslust. Integen
deel, de ontevredenheid bij de mede
werkers is groot geworden.
Indien hun verlangens de grenzen van
het redelijke overschrijden, zullen en
kunnen de ziekenfondsen hieraan niet
voldoen. Maar heel scherp zullen we
ons bewust moeten blijven aldus de
voorzitter dat een ziekenfonds slechts
goed kan functionneren, wanneer de
arbeidsvreugde en toewijding der me
dewerkers niet worden gedood door een
krenterige honoreringspolitiek. Spr. be
twijfelde of dit besef steeds voldoende
heeft geleefd.' Hierdoor is veel schade
nog niet onherstelbaar teweegge
bracht. Maar ook als het belang hier
van voldoende wordt ingezien, is pas
slechts de weg geopend, waarlangs met
veel moeite een acceptabele toestand
kan worden bereikt.
De tijdens het congres .ïaar voren ge
brachte gedachten werden tenslotte in
een motie vervat, waarin de vergade
ring uitsprak van oordeel te zijn, dat
het voor een goed functionneren van
het ziekenfondswezen gewenst is, dat
de ziekenfondsen meer dan tot nu toe
financiële verantwoordelijkheid dragen
voor de verplichte verzekering, en dat
het voor het ziekenfondswezen uiterst
moeilijk is deugdelijke overeenkomsten
met de medewerkers aan te gaan, in
dien de inkomsten niet zijn aangepast
aan de noodzakelijke uitgaven. Voor
waarde is, dat de ziekenfonds-mede
werkers mede-verantwoordelijkheid dra
gen voor de financiële uitkomsten van
het ziekenfondswezen.
De mogëlijkheid is niet uitgesloten,
dat de tandartsen en de ziekenfondsen
vóór 1 April tot een vergelijk komen
over de honorering. Zoals bekend, heeft
de Maatschappij tot Bevordering der
Tandheelkunde het contract met de zie
kenfondsen per 1 Maart opgezegd, doch
nadien besloten de opzegging voorlopig
er - maand op te schorten, nadat in de
Ziekenfondsraad een „commissie van
goede diensten" bemiddeling in het con
flict had aangeboden. De verheugende
mededeling over de kansen op 'n ver
gelijk ,,de tekenen wijzen er op"
deed de heer J. G. Leibbrandt op de
Zaterdag in Utrecht gehouden verga
dering van de Federatie van door Ver
zekerden en Medewerkers bestuurde
Ziekenfondsen.
(Van onze correspondent)
Zaterdagmorgen is het stoffelijk overschot
van Corrie Theeuwes, het meisje dat dezer
dagen in Tilburg vermoord is, in haar ge
boorteplaats Rijen onder overweldigende
belangstelling naar haar laatste rustplaats
gedragen. Onder de talrijke aanwezigen
bevonden zich burgemeester mr. E. van
Mierlo, wethouder C. de Theije en de ge
meentesecretaris A. Hoevenaars, zomede
de hoofdcommissaris van politie te Tilburg,
de heer G. Eissens, en de commissaris M.
Hannessen, die met het onderzoek is belast.
De H. Requiemmis werd opgedragen door
pastoor-deken F. v. Eekelen. met assistentie
van zijn beide kapelaans J. Wijnen en H.
Dierick. Een tweetal heer-neven droegen
aan de zij-altaren zielehiissen op.
Na de kerkelijke plechtigheid droegen
buurtbewoners het stoffelijk overschot graf
waarts. Een deputatie van de Mariacongre-
gatie, waarvan de overledene deel uit
maakte, vergezelde met omfloerst vaandel
de stoet naar het kerkhof. Een schat van
bloemen en kransen duidt de plek aan,
waar een vlekkeloos jong leven, tot een zo
gruwzaam einde gebracht, rust in de schoot
van Gods barmhartigheid.
Op verzoek van de Nederlandsche
Spoorwegen stelt de Delftse politie een
onderzoek in naar de gedragingen van
enige studenten tijdens de feestelijkhe
den bij de 107e dies van het Delfts Stu
dentencorps.
Bij de „Poolexpeditie" Vrijdagmiddag
legden studenten zelfgemaakte knalsei-
nen op de rails van de spoorbaan tus
sen Den Haag en Delft. De bestuurder
van een trein in de richting Den Haag
bracht de trein tot stilstand, toen hu
de knallen hoorde. De trein had drie
minuten vertraging.
In het paleis te Bogor heeft de twee-
de vrouw van Soekarno Zondag het
leven geschonken aan een zoon. In een
officiële verklaring, waarin dit vandaag
bekend is gemaakt, werd meegedeeld,
dat moeder en kind het goed maken. De
jonggeborene heeft nog geen naam ge
kregen. De moeder, de 33-jarige Hartini,
woont sedert October van het vorig jaar
in het presidentspaleis. Het feit dat
Soekarno een tweede vrouw nam, heeft
indertijd veel opschudding in Indonesië
verwekt.
De eerste vrouw van Soekarno, Fat-
mawati, Indonesië's officiële „eerste
dame", woont in het paleis van Soe
karno in Djakarta. Zij laat in een bui
tenwijk van de stad een huis bouwen,
waarin zij haar intrek zal nemen zodra
het voltooid is. Uit het huwelijk tussen
haar en de thans 54-jarige Soekarno
werden vyf kinderen geboren. Ver
leden jaar Juni trad Soekarno tüdens
een Mohammedaanse plechtigheid in
het geheim in het huwelijk met Har
tini, een gescheiden vrouw en moeder
van vyf kinderen. (U.P.)
