Landman voorkomt débacle
voor Nederlands elftal
Ierland vele klassen beter en toch
slechts winnaar met 1-0
LAGA's OUDE VIER wint
hoofdnummer Varsity
Daverende overwinning van de
Brabantse keurturners
Njords skiffeur ongeslagen
Theo Bos prolongeert zijn nationale
titel te Eindhoven
Geen Zilveren Bal-
tournooi in 1955
Revanche, voor Leo Halle's zege
IIARDE STRIJD
Vanwege de 1—0
NA HULL NU OOK DUBLIN
Nationale kampioenschappen N.K.G.B.
Scheidsrechter voelde
zich bedreigd
Zaterdagmiddagelftal
tegen België
In de kleedkamers
F^ILLIET
MAANDAG 2 MEI 1955
PAGINA 7
(Van onze turnmedewerker)
Genadeloos, maar even indrukwekkend, hebben de vijf keurturners van
het BiSdom Den Bosch wraak genomen op de Haarlemse Diocesane turn-
ploeg, die vorig jaar op zulk een glorieuze wijze de Zuidelijke hegemonie in
de R.K. Gymnastiekbond gebroken had. Fel hebben de Brabanders in Eind
hoven toegeslagen, gesteund door een verjongde, maar sterk opvallende
Limburgse ploeg en aan elk volgend onderdeel kwamen de Haarlemse turners
tot het steeds pijnlijker besef, dat er tegen die Zuidelijke come-back niet te
vechten viel. Een pleister op die diepgeslagen wonden moge dan zijn het
tweede nationale, individuele kampioenschap in successie voor hun ploeg
genoot, de Volendammer Theo Bos, die daarvoor echter eerst een slopend
duel heeft moeten leveren met Staps.
Al in de ochtenduren hadden Staps en
zijn turnbroeders voor Den Bosch een
voorsprong bevochten op Haarlem. Geen
der Haarlemse gymnasten kon met
paard-voltige zijn draai vinden. Zelfs
Herman Tol en Theo Bos, die toch heus
wel raad weten met het „stijfkoppige
geval"", draaiden met moeite 50.1 en
51.5 van de 60 punten bijeen. Ook Staps
haperde, na een vlotte flank-serie van
kruis via beugels naar hals even met
inkeren, maar hervond zijn cadans in
een vijftal imponerend - hoge scharen.
Deze leverde hem met een trage doch
behoorlijke maccaroni-af 53 punten op
en tevens de leiding; van korte duur
echter, want Bos behaalde voor goede
hechtsprong V/z punt meer dan Staps
met zijn slecht afgewerkte Zweedse
bück. Het totaal van Den Bosch was na
de beide paardonderdelen 349.8, van
Haarlem 348.3 en van Bisdom Roermond
341.2. De Limburgse ploeg had met zijn
jonge debuterende krachten (met de
morele steun van de geroutineerde Her
mans) dus geen beste indruk gemaakt,
maar in de middag zouden zij zich wel
van een andere kant laten zien.
De Brabanders hadden zich de kof
fie blijkbaar goed laten smaken, want
met het eerste onderdeel van de mid
dag bezorgden zij de Haarlemmers een
verrassende schok. Elke Brabander to
verde in zijn grondoefening minstens
twee flikflakken te voorschijn, sommi
gen zelfs op één hand. Gestrekte zweef-
salto's waren niet van de lucht.
De samenstelling en de uitvoering
lieten bij de Noord-Hollandse turners
genoeg te wensen over. Zo veel zelfs,
dat de Limburgers, die zich niet onbe
tuigd gelaten hadden, hen van de twee
de plaats verdrongen. Den Bosch leid
de met 607.3, .gevolgd door Roermond
met 595.8 en Haarlem met 592 pnt. Het
enige lichtpuntje voor de laatste was de
voorsprong die Bos met een hogere
waardering op Staps had verkregen.
De Haarlemmers zouden deze troost
ook moeten missen na ringenstil. Schit
terend werk van de Brabander Hen
driks, Haazen en Staps. Feilloos waren
hun stutten tot handstand en keurig ge
strekt hun hoge salto's af. Alle overigen
lieten steken vallen. Ook Bos, die
zijn lang niet malse oefening bezwaard
zag door zwaaien en een keer door val
len uit handstand, bleef achter en
moest met een halve punt verschil de
leiding weer aan Staps afstaan.
De Haarlemse ploeg zette, niet ont-
brug op ongeveer twee kilometer van
de startljjn was Laga los van Njord,
even verder boord aan boord met Triton,
waarna het zonder moeite een gedegen
aanval inzette op de Amsterdamse stu
denten. Deze beschikten niet meer over
de kracht om in de laatste beslissende
minuut van repliek te dienen en moes
ten in de Delftse studenten hun meer
deren erkennen. l.Laga 11 min. 08.2 sec.;
2. Nereus 11 min. 12 sec.; 3. Triton
11 min. 22 sec.; 4. Njord; 5. Aegir.; 6.
Argo.
De lichte vier was wederom voor
Triton, alhoewel de zege niet zo ge
makkelijk bevochten werd als vorige
jaren. Aegir, die steeds sneller in
liep kon in de eindsprint geen winst
boeken omdat het waterwerk veel te
wensen overliet. 1. Triton 7 min. 51.6
sec.; 2. Aegir 7 min. 53.6 sec.; 3.
Laga; 4. Nereus.
Een gelijke narrow escape voor de
Utrechtenaren was het nummer jonge
twee, waarbij Laga tot het einde toe
goed partij bleef geven. De Deiftse stu
denten waren echter te onbeheerst en
onrustig in hun eindsprint, zodat Triton
kans zag ook in dit nummer twee se
conden winst mee naar huis te nemen.
In de jonge acht lag Laga van meet
af aan voor; de ploeg had een zekere
overwinning in de zak, ware het niet dat
nummer vier op nog geen 100 meter van
de finishlijn een dusdanige snoek ving,
dat hij niet in staat was zich snel te
herstellen. De ploeg kwam volkomen
stil te liggen, waardoor de aanstormen
de Aegir én Nereus achten hun kans op
de eerste plaatsen schoon zagen. Nereus
incasseerde de laatste klap en finishte
met 1/5 seconden in 6 min. 27.8 sec.
moedigd haar strijd voort. En dit door
zettingsvermogen heeft uiteindelijk toch
resultaten afgeworpen, want leek aan
brug de nederlaag een zeer smadelijke
te worden, aan rek gaven de Limbur
gers het tweemaal op en dat kostte hun
de tweede plaats. Want bij alle tegen
slag waren de Haarlemmers oplettend
gebleven en door hun rekoefeningen
tot een goed einde te brengen profiteer
den zij van de Limburgse mislukkin
gen, evenals Bos zijn kans bekwaam
benutte nadat Staps met zijn eerste stut
in de brug niet tot steun maar tot bo-
venarmhang kwam. Dat betekende een
prolongatie van Bos' titel, een volko
men verdiende Diocesane titel voor Bis
dom Den Bosch en een prettige dag
voor de Limburgers, die globaal geno
men een veelbelovende indruk hebben
nagelaten.
De uitslagen luiden;
Bisdom Den Bosch 1369.9 pt.; Bisdom
Haarlem 1308.7, Bisdom Roermond
1304.4.
De nationale keurploeg is als volgt
samengesteld: Bos (H'lem) 303.2; Staps
(Den Bosch) 297.2; Sijbers (Roermond)
287; Hendriks (Den Bosch) 286.3; Tol
(H'lem) 282.9; Hermans (Roermond)
280.2; Haazen 278.9; Vogels (Den Bosch)
266.9; C. Tol (H'lem) 257.7 en Van Dijk
(Roermond) 254.7.
De te Bolsward gespeelde voetbal
wedstrijd voor de vierde klasse A
van het district Noord van de KNVB
tussen RES en Tijnje is drie minuten
voor tjjd bjj de stand 11 gestaakt.
Scheidsrechter De Wagt kende toen
aan de thuisclub een strafschop toe,
waarna hij door de protesterende
spelers van Tijnje werd omringd. De
arbiter, die zich bedreigd voelde, be
ëindigde de wedstrijd en werd onder
politiebegeleiding van het veld ge
bracht.
Het publiek wachtte nog enige tijd
op het nemen van de strafschop,
doch de wedstrijd werd niet hervat.
De Zilveren Voetbal Commissie heeft
zich, in verband met de gewijzigde om
standigheden in de voetbalwereld, be
raden over de vraag, of zij ook dit jaar
het gebruikelijke tournooi moet houden.
Men is tot de conclusie gekomen, dat
het, nog afgezien van feitelijke bezwa
ren, niet op de weg van de commissie
kan liggen wedstrijden voor betaald
voetbal te organiseren. Tot deelneming
aan de tournooien zullen derhalve in den
vervolge uitsluitend amateur
clubs worden uitgenodigd.
Daar de situatie dit jaar echter nog
onoverzichtelijk is en het derhalve zeer
onzeker is, of een amateurtournooi in
1955 binnen het terrein van de prao-
tische mogelijkheden ligt, is de Z.V.C.,
zij het met leedwezen, tot het besluit
gekomen, dat haar eerstvolgende tour
nooi niet vóór 1956 zal plaats hebben.
Voor de voetbalwedstrijd tussen de
Zaterdagelftallen van Nederland en
België, welke op 7 Mei a.s. te Leiden
wordt gespeeld, is het Nederlands team
als volgt samengesteld: doel: Woutsma
(DES); achter: Wilhelm (SNL) en
Kroesbergen (DOVO); midden: Nieuw-
straten (Zwart Wit '28), Van de Nagel
(Rijnsburgse Boys) en Zandbergen
(Quick Boys); voor: Bout (Huizen),
Kerkdijk (Sparta, Enschede), Van de
Berg (TSB), Spanjer (Kennemerland)
en Schippèr (SHO).
landman, de wat ondankbare taak om de Munck te vervangen toege
ven gekregen, is na „de held van Huil" nu ook de „held van Dublin" ge
iden. Hij, wellicht de doelman met de meeste klasse, maar ook de man
ï'e de grilligheden van de talentvolle niet vreemd zijn, en Cor van der
*|art nauwkeurig bespied door wat officials, die straks het elftal van het
'-Uropese continent moeten samenstellen en wiens naam na HollandBelgië
Was genoteerd hebben het Nederlands elftal behoed voor een débacle
,e.?en de ploeg van de Ierse Vrijstaat. Veertigduizend Ieren hebben tot
.Una tien minuten voor het einde ongeduldig gewacht op de treffers, die
overdonderende meerderheid van hun ploeg moesten waarmaken. Eén doel-
j^ht heeft het Oranjeteam echter slechts geïncasseerd. Dank zij Van der
^art, die met nimmer aflatende ijver, desondanks met de nodige rust en
Fote zelfverzekerdheid, overeind bleef in de vloedgolf van Ierse aanvallen
Ffen een in positieve kracht onmachtig Nederlands elftal. Maar vooral
aank zij Landman, die met de meest vreemde en even onwaarschijnlijke
"Prongen en duikelingen redding heeft gebracht in situaties die zijn tien
Ploeggenoten te machtig waren.
Het Nederlands elftal heeft verloren. Het was niet in staat om elf Ieren,
aarvan er acht hun dagelijks leven slijten temidden van Engelse voetbal-
yOfs, degelijk tegenstand te bieden. Met 10 nam het team van de Ierse
bijstaat revanche voor een nederlaag, twintig jaar geleden geïncasseerd.
I at was een revanche tegen een Nederlands elftal, dat nog ver verwijderd
van de top van het Europese voetbal, voor een nederlaag in de meest roem-
^achte van de vooroorlogse jaren van het Oranjeteam. Het elftal met Halle
die een strafschop stopte op het allesbeslissende moment van de wedstrijd
met Anderiesen, Van Heel, Bakhuys en meer corypheeën van de Neder-
bdse voetbalsport in heel haar meer dan vijftigjarige internationale his-
]f'e. Toen kwamen de Oranjehemden met een overwinning van 35 naar
J, ^Herland terug. Thans werd het dus een nederlaag van 10. Een verdiende
derlaag, die gezien de krachtsverhoudingen veel en veel groter had moe-
611 zijn.
ij ^e Ieren waren heel wat meer mans
het team van de Rode Duivels,
in» ?p 3 April in het Olympisch Stadion
hm! In de eerste plaats was het
fytnousiasme van de Ieren veel groter,
j ft dit betreft had trainer Max Merkel
isM gelijk gehad, toen hij bij de
jjatste centrale training beweerde, dat
|t tegen de fanatieke Ieren vooral op
j®' uithoudingsvermogen van de spelers
aankomen. Een positief punt voor
- V Oran"if»tG>nm \\t ac Haf hof daaraan
Oranjeteam was, dat het daaraan
j,Cr het algemeen niet heeft ontbroken,
/aar dit uithoudingsvermogen moest
keer helaas voornamelijk in ne-
««Ueve zin, dat wil zeggen in dienst
de defensie worden gebruikt. Tot
J-h ontplooiing van het eigen aanvals-
0-,6l liet Ierland de Oranjemannen niet,
4 nagenoeg niet komen.
.Teleurstellend was het verband tus-
Jo de linies onderling. Het was er bijna
"et. Dit in tegenstelling tot het Ierse
n,ual waarin de kanthalves Farrell en
v arrell een krachtige steun vormden
i°or hun voorhoede, welk vijftal alleen
gave miste om tegen de zo zeer
efsterkte Nederlandse verdediging de
^'tijke kansen, die uit de even ver
assende als verwarrende aanvallen
°ortkwamen, te benutten.
„Het werd al spoedig na het begin-
jnaal duidelijk, dat er van de voor-
Momen overrompelingstactiek van het
clerlands Elftal niets terecht kon
tPnien, zeker niet na net uitvallen van
"n aer Gijp. üat men daarna over
ig tot de mctiek van de verdediging
koste van alles, kan een fout worden
Moemd. Wanneer wij verder de spe-
?rs onder de loupe nemen, welnu, in
ï.e eerste plaats Landman en daarna
,an der hart hebben het Oranjeteam
\?fr een zware nederlaag behoed. Ook
b-
jj'tassens heeft een groot aandeel gehad
het opvangen oj afbreken van de
erse aanvalsvioed. In deze meer ne-
?°'ieue speelwijze was hij meer waard
J!n zijn collega, aanvoerder Steenbergen,
een betere techniek heeft, maar zich
'J dit obstructieve spel minder thuis
Ft'oelde. Wiersma en Kuys misten de
l Ssse en wellicht ook de ervaring om.
in dit milieu van beroepsspelers uit
e Engelse League alleen af te kunnen.
In de voorhoede viel Wilkes weer
tegen, maar hij heeft ook onvoldoende
steun gehad. Moederziel alleen kon
JPen hem dikwijls op de Ierse speel-
teIft zien dwalen, speurend naar een
°Pening om die bij de eerste de beste
Belegenheid te benutten. Maar hij kreeg
J'e gelegenheid van zijn medespelers
'e weinig. Met zijn toch nog altijd
Vermaarde dribbels had hij al evenmin
®Ucces. De Ieren toonden er niet het
^uiinste ontzag voor.
Van de debutanten Geel en Schou
ten heeft de laatste het meest vol
kan, zonder evenwel tot imponerend
sPel te geraken. Op internationaal
teveau stond het zeker niet, maar men
"Poet ook niet vergeten, dat Schouten
vas opgesteld als rechtsbinnen en dat
dlJ na het uitvallen van Van der Gijp
aar de vleugel verhuisde,
v. Tegengevallen is ook het spel van
:~e Bruyckere, die, evenals in Essen,
v.an het reservebankje werd geroepen.
•Fi heeft ongetwijfeld hard gewerkt,
Taar ook al weer vrijwel uitsluitend
pensief.
Overdonderend starten, was het de-
eii? Hat de Nederlanders hadden mee-
Van der Gijp begon aan een
üe?blnatie met Schouten, Geel, Klaas-
tuuf en zelfs de ver naar voren opge-
linksback Kuys. Maar de aanval
Bekc- resoiuut gestuit door de^terug-
dus van de kant, die de Nederlandse
teamleiders niet bedoeld hadden. De
ploeg zelf, die daar al evenmin op had
gerekend, werd er kennelijk nerveus
van. Die snelle inzinking van hun tegen
standers hebben de Ieren benut om be
zit te nemen van het middenveld. Met
combinaties, die niet bijzonder fantasie
rijk, maar wel verbazend snel werden
uitgevoerd, en die daardoor een grote
mate van degelijkheid kregen, belaag
den zij onze verdediging. Zodoende kon
den de Ierse buitenspelers Gavin en
Eglington de knapste speler van de
Ierse ploeg ieder op hun beurt enkele
hoekschoppen op het doel nemen, welke
overigens geen verder resultaat op
leverden.
De dertiende minuut van de wedstrijd
zou onfortuinlijk blijken. Toen achtte
middenvoor Van der Gijp het niet langer
verantwoord te spelen met een enkele
minuten tevoren verdraaide rechter
knie. Hij verliet het veld en De Bruy
ckere kwam erin. Dat wil zeggen, dat
hij de rechtsbinnenplaats van Schouten
overnam, Schouten naar de rechtsbuiten
plaats verhuisde en Faas Wilkes mid
denvoor werd. Daarmee was het even
wicht in onze ploeg in meer dan één op
zicht verstpord.
Toch liet Wilkes in de 16e minuut het
eerste behoorlijke Nederlandse schot no
teren. Hij kon dat doen na goed aan
geven van Geel, maar de gerenommeer
de Ierse doelverdediger O'Neill ranselde
met de vuist Wilkes' schot uit de rech
terhoek.
Tegen iedere Nederlandse aanval
voerden de Ieren er twee of drie uit
zonder er evenwel in te slagen de als
leeuwen vechtende Oranjemannen be
slissend te verslaan. Zowaar kreeg Ne
derland een minuut voor de rust nog een
kansje, maar Wilkes schoot van dicht
bij tegen de voetzool van linksback
Lawler de bal corner. Toen scheidsrech
ter Luty floot voor de rust, kon men
wat betreft de 00 stand van een knap
pe prestatie var: het Nederlands elftal
spreken.
Het was intussen gaan motregenen en
het goed met gras bedekte, maar harde
veld werd zeer glad. Het pleit voor de
geweldige geestdrift van de Nederlan
ders dat zij onmiddellijk na de rust,
door een nog iets hoger tempo, de Ieren
op de knieën probeerden te brengen.
Maar de tegenstanders konden dat tem
po wel volgen en Nederland kon niet
b 1 ij v e n forceren. En zo konden na
een minuut of tien de Ieren hun supe
rioriteit weer laten gevoelen. Zij troffen
echter Landman in ongenaakbare vorm.
Toen de „jubilerende" Martin (25e in
terland) weer eens een van zijn beke
ken boogballcn in het Nederlandse doel
gebied liet neerkomen en middenvoor
Fitzgerald direct een harde kopbal liet
volgen, dook Landman als vanzelf naar
de bedreigde hoek om de bal te grij
pen. Enkele minuten later, toen vrijwel
de gehele Oranjeploeg naar voren was
getrokken om te proberen bij een hoek
schop te scoren, baanden Eglington en
Fitzsimons, na het afslaan van de cor
ner, zich op topsnelheid een weg over
het vrije middenveld. Eglington gaf de
voorzet en Fitzsimons het schot. Doch
ook nu dook Landman naar de juiste
hoek.
Daarna bleven de Ieren vrijwel on
onderbroken meester van het terrein.
Niemand van de Oranjeploeg behalve
Wilkes, bekommerde zich nog veel om
de aanval. De Ierse supporters stortten
zich in een orgie van aanmoedigings-
kreten. Corner op corner werd op ons
doel, waarvoor de Oranjetrui-dragers
zich verdrongen, los gelaten. Een vrije
schop werd tenslotte fataal.
Martin, een meester in dit onderdeel
van het spel, mikte van 30 meter naar
de verzameling spelers voor hem, op
het hoofd van middenvoor Fitzgerald,
die de bal snel inkopte. Wel kon de ver
twijfeld springende Landmpn de bal nog
met beide handen raken, maar niet
stoppen. Ierland had eindelijk zijn
enigszins fortuinlijk, maar dubbel en
dwars verdiende eerste doelpunt na
32 minuten in de tweede helft.
Zonder Landman in topconditie zou
den rechtsbuiten Gavin en Fitzgerald
zeer waarschijnlijk de score tot 30 heb
ben opgedreven. Nu bleef het, dank zij
de Nederlandse doelman, bij 10.
De Britse scheidsrechter die Ier
landNederland geleid heeft, ver
klaarde na afloop: „Het was een goe
de wedstrijd. Het was van het begin
tot het einde interessant. De Neder
landers hebben echter de gewoonte
te veel af te breken, maar als ik voor
iedere overtreding gefloten zou heb
ben, zou er nooit een eind aan de
wedstrijd zijn gekomen. Ondanks de
boze kreten van de toeschouwers
meen ik, dat er niet overdreven hard
gespeeld is."
De Ierse grensrechters J. „Pip"
Meighan en Mick Byrne werden door
scheidsrechter Luty genoemd: „De
beste grensrechters die ik ooit gehad
heb."
Na de wedstrijd heerste er geen
uitbundige stemming in de Ierse
kleedkamer. De meeste spelers waren
doodmoe de acht uit Engelse
clubs hadden Zaterdag ook gespeeld
maar men was tevreden met de
overwinning. Alle spelers was veel
aan een goed resultaat gelegen, want
van hun spel in deze wedstrijd hing
veel af met het oog op de samen
stelling van de Ierse ploeg die volgen
de mbknd tegen Duitsland en Noor
wegen speelt.
Spil Martin, die vertelde dat hij op
de bootreis vanaf Liverpool nauwe
lijks had geslapen Zaterdagnacht, zei:
„De Nederlanders zijn dol op body-
checking, is het niet? Soms geloofde
ik, dat zij dachten dat zij ijshockey
speelden. Maar Wilkes is een goede
speler. Ik meen dat onze overwinning
groter had moeten zijn, maar hur:
doelman was in buitengewoon goede
vorm."
Rechtsbuiten Gavin beweerde dat
de Nederlanders soms „een en al
benen" schenen te zijn. „Er waren
ogenblikken dat ik om de paar minu
ten over de lijn werd geduwd. Kuys
en ik zijn „oude vijanden" én hij is
een goede speler. Een poosje geleden
heb ik in Haarlem tegen hem ge
speeld en het valt niet mee langs hem
te komen."
Aanvoerder Farrell zei: „We heb
ben gewonnenen dat is de hoofd
zaak. Maar het was een harde wed
strijd."
De Nederlandse coach Max Merkel
vertelde „het ging hard." Wilkes was
van mening dat het een „zeer harde
wedstrijd" geweest was.
^.-nmen linksbinnen Fitzsimons. En toen
Kuys al gauw maken, dat hij
cj ar naar zijn plaats terugkwam. Want
w^ren bleken bezield met een laaiende
&tn ri£t Dat resulteerde bijvoorbeeld
Ê-P.'hpt in een diagonaal schot van
^'r-gton, die zijn dagelijks brood bij
va!rt.°n verdient, tegen de onderkant
He staander. Zo kwam de sensatie
twaalfjarige Jan Snouck
hnri9ronie, de zoon van de Neder-
4 hse gezant in Dublin, zit in de put.
tUuriPoeH Nederlander had hij na-
k<in,yk tesen al zijn Ierse school-
lancieraadies verteld, dat het Neder-
tuin-n elftal de voetbalwedstrijd zou
dan En al is de Ierse Vrijstaat
°ofc riBen Heel van Groot-Brittannië,
SeU)onar men de goede Engelse
te uq te o?n niet alleen uitslagen
te °£?Pellen, maar ook om erop
Be2a "Hen. Zo had de zoon van onze
°Verrn 00k Sedaan. Hij was in zijn
hij A°eH ■echter zo ver gegaan., dat
"iaanJ1 Zakgeld van meer dan een
!?0n<ier 'let sfel had gezet. Geen
Heflajirf' niemand anders in de Ne-
kas ovtt }olonie zo teleurgesteld
n faür „He nederlaag als hij. „Ik
?adej. 1 vertelde hij somber, „en
e'ben 'JJÜ "Iet eens uit de nood
Drie Ierse aanvallers zitten Landman op zijn huid, maar de Nederlandse doel
man weet van geen wijken. Languit vallend heeft hij zich op de bal geworpen.
De bovenste foto demonstreert ongetwijfeld met welk een onverzettelijkheid
Landman zichzelf heeft geproclameerd tot de held van Dublin. Er onder een
klein drama. Cor van der Gijp is uitgevallen en gaat met een van pijn ver
wrongen gezicht het veld af. Twee van de Nederlandse reserves helpen hem
naar de kleedkamer.
(Van onze roeimedewerker)
Na een zeer spannende race zijn de Delftse studenten er in geslaagd voor
de eerste maal na de oorlog beslag te leggen op de gouden plakken van de
Varsity: het hoofdnummer der oude vieren over een afstand van drie kilo
meter werd door Laga gewonnen in de tijd van 11 min. 08,2 sec. Nereus werd
tweede in 11 min. 12 sec. Een even zekere overwinning in de jonge acht ont
ging de Delftse ploeg, toen nummer vier snoekte en zodoende de overwinning
naar Nereus verhuisde.
De Jonge Vier leverde een overtuigende zege voor Laga op, die van meet
af aan de leiding had. Njord en Nereus vochten afwisselend op de tweede
plaats; nadat Nereus tot tweemaal toe snoekte, was de tweede plaats defini
tief in handen van Njord.
Jan Klaassen heet de boot van Laga's Oude Vier, die zegevierde in de Varsity.
En wat er na een overwinning in het hoofdnummer gebeurt, is u uiteraard
wel bekend. Ge ziet het. Nog steeds worden er tal van natte pakken geriskeerd,
om toch maar snel een felicitatie over te kunnen brengen.
De strjjd in het nummer overnaadse
skif tussen de skiffeurs van Laga en
Njord was er een van vechten tot het
bittere einde. In een betrekkelijk hoog
baantempo gingen beide roeiers van
start en zochten de lijzijde van het ka
naal op. Laga zeer dicht langs de kant
met Njord op een lengte. Op 500 m liep
Knaap (Njord) weer in en beide gieken
lagen korte tijd boord aan boord. Het
tempo van De Groot (Laga) was zeer
afwisselend, af en toe, met een flinke
spurt, kwam h(j weer gelijk, maar even
daarna zakte hij weer meer dan een
halve lengte af als zijn tempo tot bene
den de dertig slagen in de minuut daal
de. De Njordman bleef in hoog tempo
slaan en onder de brug, op 1000 meter,
lagen de beide roeiers weer boord aan
boord. Maar toen zette Dé Groot weer
even op, zijn tegenstander wilde de
spurt beantwoorden, maar zijn slagen
waren niet constant. Hij snoekte aan
bakboord met meer dan de helft van
zijn riem, miste daardoor aan stuur
boord een volledige klap en kapseisde
binnen twee seconden. Laga liet lopen,
maar toen de kamprechter Knaap op
pikte, roeide hij rustig de race uit.
Om vier uur kwamen zes ploegen
aan de start voor het hoofdnummer
de oude vier. Toen op het punt van
waarneming, pas mogelijk op 800
meter van de start, de ploegen na
derbij kwamen, lag tot een ieders
verrassing de Aegirp-ploeg op niet
minder dan de vijfde plaats. De Gro
ningers hadden weliswaar de slecht
ste boei onder de Oostelijke dijkkant,
maar waar was de kracht gebleven
van deze roeiers, die verleden jaar
in de strijd tegen Laga om het kam
pioenschap en dit jaar om de „head
of the river" zoveel feu sacré had
den getoond? Waren deze zelfde
roeiers tot niets meer in staat? De
techniek was goed, de cadans zonder
twijfel volkomen beheerst, maar
iedere slag werd door het water ge
lepeld, zonder dat er ook maar één
enkele forse kolk te voorschijn
kwam.
Waren ze al geslagen, gedesillusio
neerd door de ongunstige boei ten op
zichte van de wind, die juist op het
moment van de race het krachtigste
van de gehele dag bleek te zijn? Noch
tans hadden deze roeiers, als zij wer
kelijk vol enthousiasme waren, het ze
ker verder moeten brengen dan deze
vijfde positie, waar in het verloop van
de race niets aan veranderde.
Nereus aan de kop met een hoog baan
tempo van 34 slagen in de minuut, ge
volgd door Triton, die in tweede positie
lag voor Laga en Njord. Er was tussen
beide ploegen licht, maar op de 1500
meter lijn verhoogde Laga, min of meer
in het midden van het veld liggend, het
tempo. De ploeg roeide zeer beheerst,
het hogere aantal slagen bleef goed
pakken. Onder de drang van het nade
rend onheil ging Triton ook zijn tempo
verhogen, waarna beide ploegen met
kleine sprongetjes de nog steeds hoog-
slaande Nereuïden naderden. Bij de