Landman voorkomt débacle voor Nederlands elftal Ierland vele klassen beter en toch slechts winnaar met 1-0 LAGA's OUDE VIER wint hoofdnummer Varsity Daverende overwinning van de Brabantse keurturners Njords skiffeur ongeslagen Theo Bos prolongeert zijn nationale titel te Eindhoven Geen Zilveren Bal- tournooi in 1955 Revanche, voor Leo Halle's zege IIARDE STRIJD Vanwege de 1—0 NA HULL NU OOK DUBLIN Nationale kampioenschappen N.K.G.B. Scheidsrechter voelde zich bedreigd Zaterdagmiddagelftal tegen België In de kleedkamers F^ILLIET MAANDAG 2 MEI 1955 PAGINA 7 (Van onze turnmedewerker) Genadeloos, maar even indrukwekkend, hebben de vijf keurturners van het BiSdom Den Bosch wraak genomen op de Haarlemse Diocesane turn- ploeg, die vorig jaar op zulk een glorieuze wijze de Zuidelijke hegemonie in de R.K. Gymnastiekbond gebroken had. Fel hebben de Brabanders in Eind hoven toegeslagen, gesteund door een verjongde, maar sterk opvallende Limburgse ploeg en aan elk volgend onderdeel kwamen de Haarlemse turners tot het steeds pijnlijker besef, dat er tegen die Zuidelijke come-back niet te vechten viel. Een pleister op die diepgeslagen wonden moge dan zijn het tweede nationale, individuele kampioenschap in successie voor hun ploeg genoot, de Volendammer Theo Bos, die daarvoor echter eerst een slopend duel heeft moeten leveren met Staps. Al in de ochtenduren hadden Staps en zijn turnbroeders voor Den Bosch een voorsprong bevochten op Haarlem. Geen der Haarlemse gymnasten kon met paard-voltige zijn draai vinden. Zelfs Herman Tol en Theo Bos, die toch heus wel raad weten met het „stijfkoppige geval"", draaiden met moeite 50.1 en 51.5 van de 60 punten bijeen. Ook Staps haperde, na een vlotte flank-serie van kruis via beugels naar hals even met inkeren, maar hervond zijn cadans in een vijftal imponerend - hoge scharen. Deze leverde hem met een trage doch behoorlijke maccaroni-af 53 punten op en tevens de leiding; van korte duur echter, want Bos behaalde voor goede hechtsprong V/z punt meer dan Staps met zijn slecht afgewerkte Zweedse bück. Het totaal van Den Bosch was na de beide paardonderdelen 349.8, van Haarlem 348.3 en van Bisdom Roermond 341.2. De Limburgse ploeg had met zijn jonge debuterende krachten (met de morele steun van de geroutineerde Her mans) dus geen beste indruk gemaakt, maar in de middag zouden zij zich wel van een andere kant laten zien. De Brabanders hadden zich de kof fie blijkbaar goed laten smaken, want met het eerste onderdeel van de mid dag bezorgden zij de Haarlemmers een verrassende schok. Elke Brabander to verde in zijn grondoefening minstens twee flikflakken te voorschijn, sommi gen zelfs op één hand. Gestrekte zweef- salto's waren niet van de lucht. De samenstelling en de uitvoering lieten bij de Noord-Hollandse turners genoeg te wensen over. Zo veel zelfs, dat de Limburgers, die zich niet onbe tuigd gelaten hadden, hen van de twee de plaats verdrongen. Den Bosch leid de met 607.3, .gevolgd door Roermond met 595.8 en Haarlem met 592 pnt. Het enige lichtpuntje voor de laatste was de voorsprong die Bos met een hogere waardering op Staps had verkregen. De Haarlemmers zouden deze troost ook moeten missen na ringenstil. Schit terend werk van de Brabander Hen driks, Haazen en Staps. Feilloos waren hun stutten tot handstand en keurig ge strekt hun hoge salto's af. Alle overigen lieten steken vallen. Ook Bos, die zijn lang niet malse oefening bezwaard zag door zwaaien en een keer door val len uit handstand, bleef achter en moest met een halve punt verschil de leiding weer aan Staps afstaan. De Haarlemse ploeg zette, niet ont- brug op ongeveer twee kilometer van de startljjn was Laga los van Njord, even verder boord aan boord met Triton, waarna het zonder moeite een gedegen aanval inzette op de Amsterdamse stu denten. Deze beschikten niet meer over de kracht om in de laatste beslissende minuut van repliek te dienen en moes ten in de Delftse studenten hun meer deren erkennen. l.Laga 11 min. 08.2 sec.; 2. Nereus 11 min. 12 sec.; 3. Triton 11 min. 22 sec.; 4. Njord; 5. Aegir.; 6. Argo. De lichte vier was wederom voor Triton, alhoewel de zege niet zo ge makkelijk bevochten werd als vorige jaren. Aegir, die steeds sneller in liep kon in de eindsprint geen winst boeken omdat het waterwerk veel te wensen overliet. 1. Triton 7 min. 51.6 sec.; 2. Aegir 7 min. 53.6 sec.; 3. Laga; 4. Nereus. Een gelijke narrow escape voor de Utrechtenaren was het nummer jonge twee, waarbij Laga tot het einde toe goed partij bleef geven. De Deiftse stu denten waren echter te onbeheerst en onrustig in hun eindsprint, zodat Triton kans zag ook in dit nummer twee se conden winst mee naar huis te nemen. In de jonge acht lag Laga van meet af aan voor; de ploeg had een zekere overwinning in de zak, ware het niet dat nummer vier op nog geen 100 meter van de finishlijn een dusdanige snoek ving, dat hij niet in staat was zich snel te herstellen. De ploeg kwam volkomen stil te liggen, waardoor de aanstormen de Aegir én Nereus achten hun kans op de eerste plaatsen schoon zagen. Nereus incasseerde de laatste klap en finishte met 1/5 seconden in 6 min. 27.8 sec. moedigd haar strijd voort. En dit door zettingsvermogen heeft uiteindelijk toch resultaten afgeworpen, want leek aan brug de nederlaag een zeer smadelijke te worden, aan rek gaven de Limbur gers het tweemaal op en dat kostte hun de tweede plaats. Want bij alle tegen slag waren de Haarlemmers oplettend gebleven en door hun rekoefeningen tot een goed einde te brengen profiteer den zij van de Limburgse mislukkin gen, evenals Bos zijn kans bekwaam benutte nadat Staps met zijn eerste stut in de brug niet tot steun maar tot bo- venarmhang kwam. Dat betekende een prolongatie van Bos' titel, een volko men verdiende Diocesane titel voor Bis dom Den Bosch en een prettige dag voor de Limburgers, die globaal geno men een veelbelovende indruk hebben nagelaten. De uitslagen luiden; Bisdom Den Bosch 1369.9 pt.; Bisdom Haarlem 1308.7, Bisdom Roermond 1304.4. De nationale keurploeg is als volgt samengesteld: Bos (H'lem) 303.2; Staps (Den Bosch) 297.2; Sijbers (Roermond) 287; Hendriks (Den Bosch) 286.3; Tol (H'lem) 282.9; Hermans (Roermond) 280.2; Haazen 278.9; Vogels (Den Bosch) 266.9; C. Tol (H'lem) 257.7 en Van Dijk (Roermond) 254.7. De te Bolsward gespeelde voetbal wedstrijd voor de vierde klasse A van het district Noord van de KNVB tussen RES en Tijnje is drie minuten voor tjjd bjj de stand 11 gestaakt. Scheidsrechter De Wagt kende toen aan de thuisclub een strafschop toe, waarna hij door de protesterende spelers van Tijnje werd omringd. De arbiter, die zich bedreigd voelde, be ëindigde de wedstrijd en werd onder politiebegeleiding van het veld ge bracht. Het publiek wachtte nog enige tijd op het nemen van de strafschop, doch de wedstrijd werd niet hervat. De Zilveren Voetbal Commissie heeft zich, in verband met de gewijzigde om standigheden in de voetbalwereld, be raden over de vraag, of zij ook dit jaar het gebruikelijke tournooi moet houden. Men is tot de conclusie gekomen, dat het, nog afgezien van feitelijke bezwa ren, niet op de weg van de commissie kan liggen wedstrijden voor betaald voetbal te organiseren. Tot deelneming aan de tournooien zullen derhalve in den vervolge uitsluitend amateur clubs worden uitgenodigd. Daar de situatie dit jaar echter nog onoverzichtelijk is en het derhalve zeer onzeker is, of een amateurtournooi in 1955 binnen het terrein van de prao- tische mogelijkheden ligt, is de Z.V.C., zij het met leedwezen, tot het besluit gekomen, dat haar eerstvolgende tour nooi niet vóór 1956 zal plaats hebben. Voor de voetbalwedstrijd tussen de Zaterdagelftallen van Nederland en België, welke op 7 Mei a.s. te Leiden wordt gespeeld, is het Nederlands team als volgt samengesteld: doel: Woutsma (DES); achter: Wilhelm (SNL) en Kroesbergen (DOVO); midden: Nieuw- straten (Zwart Wit '28), Van de Nagel (Rijnsburgse Boys) en Zandbergen (Quick Boys); voor: Bout (Huizen), Kerkdijk (Sparta, Enschede), Van de Berg (TSB), Spanjer (Kennemerland) en Schippèr (SHO). landman, de wat ondankbare taak om de Munck te vervangen toege ven gekregen, is na „de held van Huil" nu ook de „held van Dublin" ge iden. Hij, wellicht de doelman met de meeste klasse, maar ook de man ï'e de grilligheden van de talentvolle niet vreemd zijn, en Cor van der *|art nauwkeurig bespied door wat officials, die straks het elftal van het '-Uropese continent moeten samenstellen en wiens naam na HollandBelgië Was genoteerd hebben het Nederlands elftal behoed voor een débacle ,e.?en de ploeg van de Ierse Vrijstaat. Veertigduizend Ieren hebben tot .Una tien minuten voor het einde ongeduldig gewacht op de treffers, die overdonderende meerderheid van hun ploeg moesten waarmaken. Eén doel- j^ht heeft het Oranjeteam echter slechts geïncasseerd. Dank zij Van der ^art, die met nimmer aflatende ijver, desondanks met de nodige rust en Fote zelfverzekerdheid, overeind bleef in de vloedgolf van Ierse aanvallen Ffen een in positieve kracht onmachtig Nederlands elftal. Maar vooral aank zij Landman, die met de meest vreemde en even onwaarschijnlijke "Prongen en duikelingen redding heeft gebracht in situaties die zijn tien Ploeggenoten te machtig waren. Het Nederlands elftal heeft verloren. Het was niet in staat om elf Ieren, aarvan er acht hun dagelijks leven slijten temidden van Engelse voetbal- yOfs, degelijk tegenstand te bieden. Met 10 nam het team van de Ierse bijstaat revanche voor een nederlaag, twintig jaar geleden geïncasseerd. I at was een revanche tegen een Nederlands elftal, dat nog ver verwijderd van de top van het Europese voetbal, voor een nederlaag in de meest roem- ^achte van de vooroorlogse jaren van het Oranjeteam. Het elftal met Halle die een strafschop stopte op het allesbeslissende moment van de wedstrijd met Anderiesen, Van Heel, Bakhuys en meer corypheeën van de Neder- bdse voetbalsport in heel haar meer dan vijftigjarige internationale his- ]f'e. Toen kwamen de Oranjehemden met een overwinning van 35 naar J, ^Herland terug. Thans werd het dus een nederlaag van 10. Een verdiende derlaag, die gezien de krachtsverhoudingen veel en veel groter had moe- 611 zijn. ij ^e Ieren waren heel wat meer mans het team van de Rode Duivels, in» ?p 3 April in het Olympisch Stadion hm! In de eerste plaats was het fytnousiasme van de Ieren veel groter, j ft dit betreft had trainer Max Merkel isM gelijk gehad, toen hij bij de jjatste centrale training beweerde, dat |t tegen de fanatieke Ieren vooral op j®' uithoudingsvermogen van de spelers aankomen. Een positief punt voor - V Oran"if»tG>nm \\t ac Haf hof daaraan Oranjeteam was, dat het daaraan j,Cr het algemeen niet heeft ontbroken, /aar dit uithoudingsvermogen moest keer helaas voornamelijk in ne- ««Ueve zin, dat wil zeggen in dienst de defensie worden gebruikt. Tot J-h ontplooiing van het eigen aanvals- 0-,6l liet Ierland de Oranjemannen niet, 4 nagenoeg niet komen. .Teleurstellend was het verband tus- Jo de linies onderling. Het was er bijna "et. Dit in tegenstelling tot het Ierse n,ual waarin de kanthalves Farrell en v arrell een krachtige steun vormden i°or hun voorhoede, welk vijftal alleen gave miste om tegen de zo zeer efsterkte Nederlandse verdediging de ^'tijke kansen, die uit de even ver assende als verwarrende aanvallen °ortkwamen, te benutten. „Het werd al spoedig na het begin- jnaal duidelijk, dat er van de voor- Momen overrompelingstactiek van het clerlands Elftal niets terecht kon tPnien, zeker niet na net uitvallen van "n aer Gijp. üat men daarna over ig tot de mctiek van de verdediging koste van alles, kan een fout worden Moemd. Wanneer wij verder de spe- ?rs onder de loupe nemen, welnu, in ï.e eerste plaats Landman en daarna ,an der hart hebben het Oranjeteam \?fr een zware nederlaag behoed. Ook b- jj'tassens heeft een groot aandeel gehad het opvangen oj afbreken van de erse aanvalsvioed. In deze meer ne- ?°'ieue speelwijze was hij meer waard J!n zijn collega, aanvoerder Steenbergen, een betere techniek heeft, maar zich 'J dit obstructieve spel minder thuis Ft'oelde. Wiersma en Kuys misten de l Ssse en wellicht ook de ervaring om. in dit milieu van beroepsspelers uit e Engelse League alleen af te kunnen. In de voorhoede viel Wilkes weer tegen, maar hij heeft ook onvoldoende steun gehad. Moederziel alleen kon JPen hem dikwijls op de Ierse speel- teIft zien dwalen, speurend naar een °Pening om die bij de eerste de beste Belegenheid te benutten. Maar hij kreeg J'e gelegenheid van zijn medespelers 'e weinig. Met zijn toch nog altijd Vermaarde dribbels had hij al evenmin ®Ucces. De Ieren toonden er niet het ^uiinste ontzag voor. Van de debutanten Geel en Schou ten heeft de laatste het meest vol kan, zonder evenwel tot imponerend sPel te geraken. Op internationaal teveau stond het zeker niet, maar men "Poet ook niet vergeten, dat Schouten vas opgesteld als rechtsbinnen en dat dlJ na het uitvallen van Van der Gijp aar de vleugel verhuisde, v. Tegengevallen is ook het spel van :~e Bruyckere, die, evenals in Essen, v.an het reservebankje werd geroepen. •Fi heeft ongetwijfeld hard gewerkt, Taar ook al weer vrijwel uitsluitend pensief. Overdonderend starten, was het de- eii? Hat de Nederlanders hadden mee- Van der Gijp begon aan een üe?blnatie met Schouten, Geel, Klaas- tuuf en zelfs de ver naar voren opge- linksback Kuys. Maar de aanval Bekc- resoiuut gestuit door de^terug- dus van de kant, die de Nederlandse teamleiders niet bedoeld hadden. De ploeg zelf, die daar al evenmin op had gerekend, werd er kennelijk nerveus van. Die snelle inzinking van hun tegen standers hebben de Ieren benut om be zit te nemen van het middenveld. Met combinaties, die niet bijzonder fantasie rijk, maar wel verbazend snel werden uitgevoerd, en die daardoor een grote mate van degelijkheid kregen, belaag den zij onze verdediging. Zodoende kon den de Ierse buitenspelers Gavin en Eglington de knapste speler van de Ierse ploeg ieder op hun beurt enkele hoekschoppen op het doel nemen, welke overigens geen verder resultaat op leverden. De dertiende minuut van de wedstrijd zou onfortuinlijk blijken. Toen achtte middenvoor Van der Gijp het niet langer verantwoord te spelen met een enkele minuten tevoren verdraaide rechter knie. Hij verliet het veld en De Bruy ckere kwam erin. Dat wil zeggen, dat hij de rechtsbinnenplaats van Schouten overnam, Schouten naar de rechtsbuiten plaats verhuisde en Faas Wilkes mid denvoor werd. Daarmee was het even wicht in onze ploeg in meer dan één op zicht verstpord. Toch liet Wilkes in de 16e minuut het eerste behoorlijke Nederlandse schot no teren. Hij kon dat doen na goed aan geven van Geel, maar de gerenommeer de Ierse doelverdediger O'Neill ranselde met de vuist Wilkes' schot uit de rech terhoek. Tegen iedere Nederlandse aanval voerden de Ieren er twee of drie uit zonder er evenwel in te slagen de als leeuwen vechtende Oranjemannen be slissend te verslaan. Zowaar kreeg Ne derland een minuut voor de rust nog een kansje, maar Wilkes schoot van dicht bij tegen de voetzool van linksback Lawler de bal corner. Toen scheidsrech ter Luty floot voor de rust, kon men wat betreft de 00 stand van een knap pe prestatie var: het Nederlands elftal spreken. Het was intussen gaan motregenen en het goed met gras bedekte, maar harde veld werd zeer glad. Het pleit voor de geweldige geestdrift van de Nederlan ders dat zij onmiddellijk na de rust, door een nog iets hoger tempo, de Ieren op de knieën probeerden te brengen. Maar de tegenstanders konden dat tem po wel volgen en Nederland kon niet b 1 ij v e n forceren. En zo konden na een minuut of tien de Ieren hun supe rioriteit weer laten gevoelen. Zij troffen echter Landman in ongenaakbare vorm. Toen de „jubilerende" Martin (25e in terland) weer eens een van zijn beke ken boogballcn in het Nederlandse doel gebied liet neerkomen en middenvoor Fitzgerald direct een harde kopbal liet volgen, dook Landman als vanzelf naar de bedreigde hoek om de bal te grij pen. Enkele minuten later, toen vrijwel de gehele Oranjeploeg naar voren was getrokken om te proberen bij een hoek schop te scoren, baanden Eglington en Fitzsimons, na het afslaan van de cor ner, zich op topsnelheid een weg over het vrije middenveld. Eglington gaf de voorzet en Fitzsimons het schot. Doch ook nu dook Landman naar de juiste hoek. Daarna bleven de Ieren vrijwel on onderbroken meester van het terrein. Niemand van de Oranjeploeg behalve Wilkes, bekommerde zich nog veel om de aanval. De Ierse supporters stortten zich in een orgie van aanmoedigings- kreten. Corner op corner werd op ons doel, waarvoor de Oranjetrui-dragers zich verdrongen, los gelaten. Een vrije schop werd tenslotte fataal. Martin, een meester in dit onderdeel van het spel, mikte van 30 meter naar de verzameling spelers voor hem, op het hoofd van middenvoor Fitzgerald, die de bal snel inkopte. Wel kon de ver twijfeld springende Landmpn de bal nog met beide handen raken, maar niet stoppen. Ierland had eindelijk zijn enigszins fortuinlijk, maar dubbel en dwars verdiende eerste doelpunt na 32 minuten in de tweede helft. Zonder Landman in topconditie zou den rechtsbuiten Gavin en Fitzgerald zeer waarschijnlijk de score tot 30 heb ben opgedreven. Nu bleef het, dank zij de Nederlandse doelman, bij 10. De Britse scheidsrechter die Ier landNederland geleid heeft, ver klaarde na afloop: „Het was een goe de wedstrijd. Het was van het begin tot het einde interessant. De Neder landers hebben echter de gewoonte te veel af te breken, maar als ik voor iedere overtreding gefloten zou heb ben, zou er nooit een eind aan de wedstrijd zijn gekomen. Ondanks de boze kreten van de toeschouwers meen ik, dat er niet overdreven hard gespeeld is." De Ierse grensrechters J. „Pip" Meighan en Mick Byrne werden door scheidsrechter Luty genoemd: „De beste grensrechters die ik ooit gehad heb." Na de wedstrijd heerste er geen uitbundige stemming in de Ierse kleedkamer. De meeste spelers waren doodmoe de acht uit Engelse clubs hadden Zaterdag ook gespeeld maar men was tevreden met de overwinning. Alle spelers was veel aan een goed resultaat gelegen, want van hun spel in deze wedstrijd hing veel af met het oog op de samen stelling van de Ierse ploeg die volgen de mbknd tegen Duitsland en Noor wegen speelt. Spil Martin, die vertelde dat hij op de bootreis vanaf Liverpool nauwe lijks had geslapen Zaterdagnacht, zei: „De Nederlanders zijn dol op body- checking, is het niet? Soms geloofde ik, dat zij dachten dat zij ijshockey speelden. Maar Wilkes is een goede speler. Ik meen dat onze overwinning groter had moeten zijn, maar hur: doelman was in buitengewoon goede vorm." Rechtsbuiten Gavin beweerde dat de Nederlanders soms „een en al benen" schenen te zijn. „Er waren ogenblikken dat ik om de paar minu ten over de lijn werd geduwd. Kuys en ik zijn „oude vijanden" én hij is een goede speler. Een poosje geleden heb ik in Haarlem tegen hem ge speeld en het valt niet mee langs hem te komen." Aanvoerder Farrell zei: „We heb ben gewonnenen dat is de hoofd zaak. Maar het was een harde wed strijd." De Nederlandse coach Max Merkel vertelde „het ging hard." Wilkes was van mening dat het een „zeer harde wedstrijd" geweest was. ^.-nmen linksbinnen Fitzsimons. En toen Kuys al gauw maken, dat hij cj ar naar zijn plaats terugkwam. Want w^ren bleken bezield met een laaiende &tn ri£t Dat resulteerde bijvoorbeeld Ê-P.'hpt in een diagonaal schot van ^'r-gton, die zijn dagelijks brood bij va!rt.°n verdient, tegen de onderkant He staander. Zo kwam de sensatie twaalfjarige Jan Snouck hnri9ronie, de zoon van de Neder- 4 hse gezant in Dublin, zit in de put. tUuriPoeH Nederlander had hij na- k<in,yk tesen al zijn Ierse school- lancieraadies verteld, dat het Neder- tuin-n elftal de voetbalwedstrijd zou dan En al is de Ierse Vrijstaat °ofc riBen Heel van Groot-Brittannië, SeU)onar men de goede Engelse te uq te o?n niet alleen uitslagen te °£?Pellen, maar ook om erop Be2a "Hen. Zo had de zoon van onze °Verrn 00k Sedaan. Hij was in zijn hij A°eH ■echter zo ver gegaan., dat "iaanJ1 Zakgeld van meer dan een !?0n<ier 'let sfel had gezet. Geen Heflajirf' niemand anders in de Ne- kas ovtt }olonie zo teleurgesteld n faür „He nederlaag als hij. „Ik ?adej. 1 vertelde hij somber, „en e'ben 'JJÜ "Iet eens uit de nood Drie Ierse aanvallers zitten Landman op zijn huid, maar de Nederlandse doel man weet van geen wijken. Languit vallend heeft hij zich op de bal geworpen. De bovenste foto demonstreert ongetwijfeld met welk een onverzettelijkheid Landman zichzelf heeft geproclameerd tot de held van Dublin. Er onder een klein drama. Cor van der Gijp is uitgevallen en gaat met een van pijn ver wrongen gezicht het veld af. Twee van de Nederlandse reserves helpen hem naar de kleedkamer. (Van onze roeimedewerker) Na een zeer spannende race zijn de Delftse studenten er in geslaagd voor de eerste maal na de oorlog beslag te leggen op de gouden plakken van de Varsity: het hoofdnummer der oude vieren over een afstand van drie kilo meter werd door Laga gewonnen in de tijd van 11 min. 08,2 sec. Nereus werd tweede in 11 min. 12 sec. Een even zekere overwinning in de jonge acht ont ging de Delftse ploeg, toen nummer vier snoekte en zodoende de overwinning naar Nereus verhuisde. De Jonge Vier leverde een overtuigende zege voor Laga op, die van meet af aan de leiding had. Njord en Nereus vochten afwisselend op de tweede plaats; nadat Nereus tot tweemaal toe snoekte, was de tweede plaats defini tief in handen van Njord. Jan Klaassen heet de boot van Laga's Oude Vier, die zegevierde in de Varsity. En wat er na een overwinning in het hoofdnummer gebeurt, is u uiteraard wel bekend. Ge ziet het. Nog steeds worden er tal van natte pakken geriskeerd, om toch maar snel een felicitatie over te kunnen brengen. De strjjd in het nummer overnaadse skif tussen de skiffeurs van Laga en Njord was er een van vechten tot het bittere einde. In een betrekkelijk hoog baantempo gingen beide roeiers van start en zochten de lijzijde van het ka naal op. Laga zeer dicht langs de kant met Njord op een lengte. Op 500 m liep Knaap (Njord) weer in en beide gieken lagen korte tijd boord aan boord. Het tempo van De Groot (Laga) was zeer afwisselend, af en toe, met een flinke spurt, kwam h(j weer gelijk, maar even daarna zakte hij weer meer dan een halve lengte af als zijn tempo tot bene den de dertig slagen in de minuut daal de. De Njordman bleef in hoog tempo slaan en onder de brug, op 1000 meter, lagen de beide roeiers weer boord aan boord. Maar toen zette Dé Groot weer even op, zijn tegenstander wilde de spurt beantwoorden, maar zijn slagen waren niet constant. Hij snoekte aan bakboord met meer dan de helft van zijn riem, miste daardoor aan stuur boord een volledige klap en kapseisde binnen twee seconden. Laga liet lopen, maar toen de kamprechter Knaap op pikte, roeide hij rustig de race uit. Om vier uur kwamen zes ploegen aan de start voor het hoofdnummer de oude vier. Toen op het punt van waarneming, pas mogelijk op 800 meter van de start, de ploegen na derbij kwamen, lag tot een ieders verrassing de Aegirp-ploeg op niet minder dan de vijfde plaats. De Gro ningers hadden weliswaar de slecht ste boei onder de Oostelijke dijkkant, maar waar was de kracht gebleven van deze roeiers, die verleden jaar in de strijd tegen Laga om het kam pioenschap en dit jaar om de „head of the river" zoveel feu sacré had den getoond? Waren deze zelfde roeiers tot niets meer in staat? De techniek was goed, de cadans zonder twijfel volkomen beheerst, maar iedere slag werd door het water ge lepeld, zonder dat er ook maar één enkele forse kolk te voorschijn kwam. Waren ze al geslagen, gedesillusio neerd door de ongunstige boei ten op zichte van de wind, die juist op het moment van de race het krachtigste van de gehele dag bleek te zijn? Noch tans hadden deze roeiers, als zij wer kelijk vol enthousiasme waren, het ze ker verder moeten brengen dan deze vijfde positie, waar in het verloop van de race niets aan veranderde. Nereus aan de kop met een hoog baan tempo van 34 slagen in de minuut, ge volgd door Triton, die in tweede positie lag voor Laga en Njord. Er was tussen beide ploegen licht, maar op de 1500 meter lijn verhoogde Laga, min of meer in het midden van het veld liggend, het tempo. De ploeg roeide zeer beheerst, het hogere aantal slagen bleef goed pakken. Onder de drang van het nade rend onheil ging Triton ook zijn tempo verhogen, waarna beide ploegen met kleine sprongetjes de nog steeds hoog- slaande Nereuïden naderden. Bij de

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1955 | | pagina 7