Ti
ien jaren
I
NEDERLAND IS VRIJ!
mÊ
.i
u
li
Koninklijke boodschap
tot de jeugd
Dit jaar nog
nieuwe
verkiezingen?
Naar een vrije wereld,
verbonden in eenheid
Als onze gevallenen moeten wij
strijden voor dit ideaal
Je mag verduiveld blij
zijn, Blaskowitz, dat je
nog schoenen aan hebt
Verkeer eist
drie doden
HJEaddDClH
ERESALUUT
A
D
Bankrover
gearresteerd
d;\
r
I0RI
m
Keukenhof open
tot eind Mei?
Herinneringen van generaal Foulkes
J
Moederdag
Het beste adres voor al Uw
GESCHENKEN
M
C VP.-demonstratie
op 11 Juni in Luik
Eenpersoons
capitulatie
<!jS fwjm'ijmihij!
Het
weer
IR, VOS: „Misschien
zeg ik te veel"
PRINS BERNHARD IN DE RIDDERZAAL
N.
^OENSDAC 4 MEI 1955
t
79sfe JAARGANG No. 26287
giehting
k?Sch
„Jullie moeten, kome wat
kome, eerbied laten blijken
voor het leven in het alge
meen en in het bijzonder
voor dat van anderen"
55
HEINZELMANN BADKLEDING
tBU,^AU SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM"
elefoon: Redactie 21544, Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postgiro 143480
'J<ant. Beverwijk: Breestraat 171, tel. 4790
'Jkantoor en Red. IDmuiden: Leeuweriklaan 30
Telefoon 5790
rectie: 3. 3. w. Boerrigter en
j, Mr, W. A. M. van der Kallen,
bofdredactie: Drs. H. v. Run en W. Severln.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTENTIE1ARIEP 28 cents per millimeter
hoogte. Omroepers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt zich het recht voor
advertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRIJS 50 cents per week,
f 2.13 per maand, f 6.40 per kwartaal.
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds tel. 21544.
Ie.deJeen die bewust leeft in de
.vvd °P bepaalde momenten
die dken naar het verleden. Aan
hebh ntair menselijke behoefte
da? aUerlei herdenkingen en vier-
da, n kun bestaan te danken. Heeft
otn. f^kljken 00^ nut? ja, want wie
«n n'1 z'et het verschil tussen toen
leer' komt tot: gevolgtrekkingen die
Vorz^am zijn voor de toekomst en
de 2leh een waardeoordeel over
lil v eraaderingen. Dat waardeoordeel
daal' °ns veruit het belangrijkste:
de weegt de mens het gehalte van
denVn.ze echtie van vandaag wor-
jherinneringen opgehaald aan tien
Seleden en in sommig opzicht
tvat ^een oordeel uitgesproken over
branW na-°°riogse jaren ons ge-
Wj; j t hebben. Op deze plaats willen
Zei h-.het kort de hoofdlijnen aanwij-
de n kenmerkend achten voor
Periode van herstel en groei,
het atar wii zijn niet gerechtigd tot
0n pellen van de vraag wat wij met
he e vrijheid hebben gedaan, zonder
Van hebben herdacht die terwille
g h die vrijheid hun leven hebben
ste j Zij verdienen onze groot-
v,.jj dankbaarheid en diepste eerbied;
lifj-hiogen hen zelf noch de bedoe-
s Waarmee zij stierven ooit ver-
J0n n> en wij zijn verplicht aan de
tiifn 6ren hoor te geven wat zij zelf
leefa11 v°he bewustheid hebben door-
Oorl omdat zij daarvoor tijdens de
'°gsjaren nog te jong waren,
sla °e heeft Nederland zich van de
zultGn van he oorlog hersteld? Op
dat 8en *n het °°g springende manier,
1 men in het buitenland daarvoor
de i kenende uitdrukking „het Ne-
^''landse wonder" heeft gevonden.
aar wij hier vooreerst op het eco-
dantn0*1 herstel doelen moet met
de a heid worden herinnerd aan
jj Amerikaanse hulpverlening, ge-
naar haar ontwerper, gene-
ai Marshall. Onze eigen verdien-
dj®1! hebben vooral bestaan in de in-
Va'huele aanvaarding van een recht-
arhig aandeel in de nationale ar-
aan gedurende de eerste tijd en
gr? .COnstructieve medewerking aan
°ei en herstel. Onze uitvoer kwam
sti 8ang en bleef in een redelijk gun-
ge verhouding staan tot de invoer;
pu industrialisatie slaagde volgens
g h en de productiviteit nam toe.
(j„ SUnstigenh voor dat alles waren
sta arheidsrust en de goede ver-
Wp jhhouhing tussen werkgevers en
- rknemers, welke laatste institutio-
deei
haar uitdrukking vond in de
van de Arbeid", die ze-
blil?uk gewerkt heeft. Op het ogen-
K heerst een grotere welvaart dan
Ij ®n tien jaar geleden redelijkerwijs
w Plegen verwachten. Alleen de
bij Phigbouw ligt nog ver ten achter
een behoefte, de huren staan op
en kunstmatig laag gehouden peil
Van vrÜheidsbeperking ten opzichte
jj'j, de lonen wacht nog op geleide-
Va °Pheffing, zoals meerdere vrij-
biinikeperkingen, nu daarvoor al
ten reden is, op opheffing wach-
\Jet zou onjuist zijn de verdiensten
dan herstel en groei in welk opzicht
®an °°k aan een enkele partij of
ln enkele personen toe te kennen.
de A verband willen wij wijzen op
klarf oosheid van een partij-dag-
soci i°m in een "balans van 10 jaar
cle ale politiek" te suggereren, dat
enWp,°ciale vooruitgang vooral aan
te ministers van die partij zou
ia danken zyn en c;at de sociale be
lie gen alleen bij diezelfde partij \*Si-
6 Zouden zijn.
VVrat zijn, bij een vergelijking tus-
VV sen toen en nu, de ken-
iua merkende verschijnselen in
Tiet ?chaPpelijk en politiek opzicht?
dat z* kenmerkend achten wij,
Mcalp in dat opzicht niet een ra-
daan verandering heeft voorge-
Wao^'t zoals velen gehoopt of ver-
Zoais ahden. Van een „doorbraak",
d°0r daarvan gedroomd werd
V°lksK ten dele uit de Nederlandse
ge^n "eweging gegroeide P.v.d.A., is
l°t hen Vcake geweest. Wij behoren
vr°e„a die een algemeen herstel van
joti er) re verhoudingen normaal ach-
low- niet betreurenswaard. Psvcho-
betreurenswaard. PsychO'
aaV ls het immers volkomen ver-
'Daar. ,j„..
uevvind dat er tijdens het schrik-
hd hzoa's wij dat vier jaar ge-
®evalie en' Mlerlei verschillen weg
neem °T verminderd zijn, door het
fccaeeld «wmmaera zijn, uoor nei
ïerzet pr l8ed en het gezamenlijke
dié is echter even normaal,
v hekpv. Verschillen zich opnieuw gaan
Ur>dipp8n hij herstel van de staat-
stahdio-v, 8n s°ciaal-economische om-
^aaforn8(ien* wij begrijpen niet,
tel Zo °ver laatstbedoeld verschijn-
jhaat ®eweeklaagd moet worden,
t Idsbe^if toch in rustig werkelijk-
rfh eer<;t twee dingen erkennen:
t acht in',dat de beweerde een-
ri rhgkevl vorm onmiddellijk zou
artoe zodra de omstandigheden
ri d t\vp dPnieuw mochten leiden en
rfir'ng vïvdat dc wezenlijke toena-
rt kaar bevolkingsgroepen jegens
2,°°r de h aar blijft doorwerken
is iet r'stelde scheidslijnen heen.
e mental - bvends te bespeuren in
ha,n de allteit' d.w.z. in de harten
k8 ahgriii/8nsen- En dat achten wij
unaak. w8r .dan de politieke door-
V de hpff-riH de geestelijke winst
tpi1 gestan .agstijd volgens sommi-
Vo de doo^t d moeten vinden. La-
rgeten r, raak-propagandisten niet
ka con Viat tenslotte de groei
de? .zich v'tleke partij bepleiten. Men
WpM aatzUo?,a.rachtig betere en min-
ell Mbg tr,? ge vormen van samen-
Zo aar v'or,v.??adering en begrip voor
sch°hiuist 5 'en. Het is daarom ook
Vn^dppeliij, M een stuk als het bis-
de.??en van .ement, dat allerlei
aank istenepSamenwerking met me-
len Veelt il en andersdenkenden
zicK als een c?Pen laat> voor te steI"
de °m zipi aP terug, omdat het
°0rbraau°^glijke redenen tegen
r keert.
r8n oo0kVeüi8 tien voorbije ja-
ten aiduvven^ ernstige zwarte scha-
Thdip .hts a geg]eden. Wij herinne-
Terloi ?'t het S ?e losscheuring van
kwade ./'ksverband, met al
gevolgen vooral voor
T?"
Koningin Wilhelmina begroet na vijf jaar ballingschap Haar volk vanaf het bordes van het Paleis op de Dam te Amster
dam. Daarna volgt de grootste militaire parade, welke Amsterdam ooit zag.
In het nationale programma, dat van
morgen is uitgezonden ter herdenking
van de gevallenen, heeft H.M. de Ko
ningin zich tot de Nederlandse school
jeugd gericht. „Behalve tot de grote
mensen zou ik graag ook een woord tot
jullie willen richten de kinderen die
al oud genoeg zijn om zelfstandig te
denken en de jongeren die toch nog niet
tot de volwassenen behoren omdat wij
diep blij en dankbaar zijn, dat wij tien
jaar geleden onze vrijheid hebben terug
gekregen, aldus zeide de Koningin.
Het grootste deel van jullie leven heeft
bestaan uit deze tien jaar na de oorlog
en je oorlogsherinneringen, hoe deze ook
zijn, zijn verbonden aan gebeurtenissen,
die voor jullie al heel lang geleden zijn.
Ik kan dus begrijpen, dat jullie je niet
erg deelgenoot voelt aan het herdenken
van een tijd, die van je ouders was.
Maar wij kunnen de geschiedenis ver
gelijken met een weefsel, waaraan ieder
geslacht zijn deel weeft. Op jullie beurt
is het aan jullie goed inzicht overgela
ten om daarin goed de draad, die van
zuiver goud is, in het oog te houden, die
is daar ingeweven door hen, die dood
eenvoudig niet anders meenden te kun
nen doen dan het goede te kiezen en het
kwade te verwerpen. Dat is het voor
beeld, dat gedurende die oorlogstijd door
zoveel mensen gegeven is, zo, dat zij er
hun leven voor over hebben gehad. De
kwade machten hadden geen eerbied
voor het leven op aarde, zelfs niet voor
dat van de kinderen maar. zij, die
het hunne afstonden, deden dat, om
het leven op de wereld en in Neder
land mooi te laten zijn in de toekomst.
En zij, die de veerkracht vonden hun
geschonden leven weer op te nemen,
toonden daardoor' hoe wonderbaarlijk
veel er van het leven kan worden ge
maakt.
Iedere keer dat men tien jaar verder
is, zijn het weer heel andere eisen waar
de mensen aan moeten voldoen en jullie
ontkomt er niet aan je te beraden op
wat er vooral in de toekomst van je
gevergd zal worden. Aan jullie is het
te tonen, dat je op jullie manier niet
onder hoeft te doen voor wie je voor
gingen en dat je hoog zult houden al
dat, waarvan je voelt, dat je het hoog
houden möèt. Dit kun je tonen door,
kome wat kome, je eerbied voor het
leven te laten blijken in het algemeen.
het huidige Indonesië zelf, en aan
de watersnood-ramp van 1953. Inter
nationaal gezien is van de meest in
grijpende invloed geweest het Ko
rea-conflict, waaraan ook wij onze tol
betaald hebben.
En hoe is thans het uitzicht? In ons
eigen land schijnen er geen grote
veranderingen op til. Internationaal
blijven er elementen van onzekerheid
en dreiging schuilen in de tegenstel
ling tussen Oost en West. Het is vooral
daardoor dat de gerechtvaardigde
vreugde over tien jaar vrijheid ge
temperd moet worden, want een hech
ter vrede, dan afwezigheid van oor
log hebben wij nog niet bereikt.
en in het bijzonder voor dat van ande
ren".
In tal van scholen hebben de leer
lingen naar de radioboodschap geluis
terd, daar de minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen de gemeen
tebesturen en de besturen van bijzon
dere scholen verzocht had al het moge
lijke te doen om in iedere school de
leerlingen gezamenlijk te laten luiste
ren.
De tekst der boodschap met de hand
tekening van Hare Majesteit is afge
drukt, op een kwart millioen platen met
in kleurendruk uitgevoerde randversie
ringen. Deze platen zijn vandaag uit
gereikt aan de leerlingen van de vijfde
en zesde klasse van het lager onderwijs,
aan de leerlingen van het voortgezet
lager onderwijs, het ULO, het voorbe
reidend hoger en middelbaar onder
wijs, het, nijverheidsonderwijs en de
kweekscholen, zowel op de openbare
als op de bijzondere scholen.
Ir. H. Vos, tweede voorzitter van de
Partij van de Arbeid en lid van de
Tweede Kamer, heeft Dinsdagavond in
ec - toespraak op het Meifeest van de
P.v.d.A., het N.V.V. en de V.A.R.A.
in Barneveld de aanwezigen aange
spoord tot actie, vooral voor de komen
de verkiezingen. Ir. Vos zei o.a., dat
hij niet kan garanderen, dat er dit jaar
geen nieuwe verkiezingen nodig zouden
zijn. „Misschien zeg ik te veel", zo
voegde ir. Vos er aan toe.
In zijn toespraak zei ir. Vos voorts
nog, dat als er op het ogenblik moei
lijkheden zijn op het gebied van de
huren e.d. deze in wezen het gevolg
zijn van een verbreken van de interne
samenwerking.
De Keukenhof te Lisse zal waar
schijnlijk niet 15 Mei sluiten, maar tot
het einde van deze maand open blij
ven. Dit vooral als gevolg van het
koele weer, waardoor de tulpen laat
zijn gaan bloeien.
Het is geen wonder, dat wij ons opmaken de tiende verjaardag van onze
bevrijding op zo bijzondere wijze te herdenken. Tien jaren herwonnen vrij
heid na vijf van de zwaarste jaren in ons bestaan als volk. Wie zou bij
zulk een gelegenheid niet feest willen vieren? Maar toch moet er aan dat
vieren van de bevrijding iets voorafgaan, iets, zonder hetwelk dit feest leeg
en zinloos zou zijn.
Aldus Prins Bernhard vanmiddag in een rede, die hij uitsprak tijdens de
herdenkingsbijeenkomst in de Ridderzaal te Den Haag, welke bijeenkomst
mede door de Koningin werd bijgewoond.
Het herdenkingsfeest der bevrijding,
zo ging Prins Bernhard verder, moet
worden voorafgegaan door het herden
ken van al diegenen, die de bevrijding
niet hebben beleefd, van hen, die door
het oorlogsgeweld het leven verloren
van hen, die bewust hun leven in de
waagschaal stelden en die daarna het
hoogste offer brachten. Dit offer, zon
der hetwelk onze bevrijding oneindig
veel moeilijker en veel minder waar
devol zou zijn geweest. Want juist het
feit, dat het herwinnen van onze vrij
heid gepaard ging met zulke zware
offers, heeft ons de waarde hiervan
duizendmaal sterker doen beseffen.
Het ten grave dragen in de oorlogs
jaren van ongeteld velen, is de weg
geweest naar Nederland's bevrijding.
Om die tallozen te herdenken zijn
wij hier bijeen. Het is goed en zinvol
de plechtige 4 Mei-bijeenkomst te
doen voorafgaan aan de 5 Mei-feesten.
Wij, Nederlanders, hebben het niet
genoeg te schatten voorrecht te leven
op dat deel van de aarde, dat de
„vrije wereld" wordt genoemd.
Wil de eretitel „vrije wereld" waar
lijk verdiend zijn, dan zal er nog veel
moeten gebeuren. En voor die vrije
wereld vielen de doden uit de tweede
wereldoorlog.
Het is h u n opdracht, dat wij ons
zelf steeds weer zullen afvragen*
Doen wij waarlijk alles, om onze
kinderen de ellende van nog een
oorlog te besparen? Respecteren wij
waarlijk en overal de fundamentele
menselijke rechten? Doen wij al het
mogelijke, om de economische en so
ciale vooruitgang te bevorderen? Om
de landen werkelijk meer tot elkaar
te brengen?
Ik geloof het niet, dat wij in volko
men oprechtheid deze vragen zonder
voorbehoud bevestigend kunnen be
antwoorden. Maar dan zijn wij in ge
breke gebleven jegens hen, die wij
vandaag herdenken.
De Prins weidde vervolgens uit over
de taak, die wij hebben te verrichten:
De internationale samenwerking
binnen de vrije wereld zal meer
moeten omvatten dan de weerbaar-
making op militair gebied.
De gevallenen hebben hun leven
niet gegeven, om alleen maar een in
twee militaire kampen verdeelde
wereld tot stand te doen komen.
Pas wanneer op economisch, op
sociaal en op cultureel gebied een
zelfde weerbaarheid is bereikt, zal
er iets van de schuld jegens de ge
vallenen zijn ingelost.
Dan zullen wij waarlijk die vrij
heid hebben verkregen, waarvoor
zij hebben gevochten.
Internationaal zullen wij meer open
moeten staan voor samenwerking met
al die volken, die gelijkgerichte idea
len nastreven.
Aan ons de taak om naar vermogen
mede te werken aan een positieve een
wording. Laten wij het voorbeeld ge-
Tien jaar geleden dicteerde de bevelhebber van het eerste Canadese
legercorps, generaal Charles Foulkes, in hotel „De Wereld" te Wa-
geningen, de capitulatie-voorwaarden voor de Duitse troepen in
Nederland aan generaal Blaskowitz. Morgen zal generaal Foulkes weer
op die historische plek staan als hij de herdenkingsplechtigheid te Wa-
geningën zal bijwonen als gast van de Nederlandse regering.
„Dicteren" was inderdaad het woord, de enige manier, waarop men
in Wageningen in gesprek wenste te treden met de Duitsers, die toen hun
arrogantie nog steeds niet hadden afgelegd.
Daarvan getuigde het optreden van Blaskowitz in Wageningen en
generaal Foulkes lachte gisteren nog eens grimmig, toen hij daaraan
terug dacht. Indruk maakte die arrogantie op generaal Foulkes aller
minst en hij liet dat vaak ondubbelzinnig merken.
„Ik herinner me nog, dat Blaskowitz de eerste dag al met een klacht
bij mij kwam", zo vertelt hij. „Hij wilde een krant hebben. Nu had ik nog
wel wat oude Engelse kranten bij me en die liet ik hem geven, maar
dat was de bedoeling niet; hij wilde een eigen krant uitgeven, om', zoals
hij zeide, „het moreel van zijn troepen hoog te houden".
Het antwoord van de Canadese bevelhebber was kort: „Mijn doel is
om het moreel van jullie zo laag te krijgen als het maar mogeiijk is, die
krant krijg je niet, Blaskowitz".
Kort daarop was Blaskowitz terug met een andere klacht. Hij was
gewend elke dag zijn glas „Schnaps" te' drinken en voor het eerst in zijn
militaire loopbaan had hij dat nu niet gehad.
„Luister, Blaskowitz", zei generaal Foulkes. „Toen enige jaren terug
Canadezen bij Dieppe landden en door jullie gevangen werden genomen,
hebben jullie de Canadese officieren hun schoenen uit laten trekken en
ze in hun gezicht gegooid. Je mag nu verduiveld blij zijn, dat je je schoe
nen nog aan hebt".
Dat was ongeveer de laatste keer, dat hij Blaskowitz, die wegens oor
logsmisdaden naar Polen werd getransporteerd, zag, en hij was er niet
rouwig om, getuige zijn opmerking gistermiddag: „Ik was toen dankbaar,
dat ik aan de goede kant van de tafel zat".
In Juli 1945 vertrok generaal Foulkes zelf weer naar Canada, om daar
de functie van chef staf op zich te nemen en in Februari 1951 werd hij
benoemd tot voorzitter van het Canadese comité van chefs van staven,
een post, die hij thans nog bezet.
Hij kent de oorlog en heeft er geen illusies over. „Niemand plukt
vruchten van militaire operaties", zo zei hij, „noch de overwinnaar, noch
de verslagene" en terug denkend aan de bevrijding van Nederland: „Zelfs
de bevrijding is een zeer onaangenaam iets, als je er zelf midden in zit".
Van de toestand vlak voor de bevrijdng kon destijds geen buiten
staander zich een voorstelling maken. Men had er voor zich zelf een beeld
van getekend, dat, zoals het gemeenlijk gaat, niet klopte met de werke
lijkheid.
Zo kon het gebeuren, dat de eerste oorlogscorrespondenten, die Ne
derland binnen kwamen, en bij generaal Foulkes rapport uitbrachten
over hun bevindingen, hem meldden, dat de gezondheidstoestand huns
inziens wel mee viel.
„Toen heb ik ze meegenomen naar de ziekenhuizen en naar de wees
huizen en er op gewezen, dat er voor Nederland nog heel veel was te
doen", aldus generaal Foulkes.
ven aan de andere landen. Onze ge
vallenen streden zij aan zij met an
dere nationaliteiten voor één ideaal. De
na-oorlogse generatie zal voor hetzelf
de ideaal ook moeten optrekken met
allen, die van goeden wille zijn.
Nationaal geldt precies hetzelfde.
Spr. schetste al de betrekkelijke wel
vaart, waarin Nederland weer ver
keert, doch verbond er de waarschu
wing aan, dat een omslag kan komen.
En ook op dit ogenblik trouwens
blijft er nog veel te wensen.
Nog zijn er sociale spanningen. Nog
drukt loodzwaar het woningprobleem.
Nog is er veel te vaak de onverdraag
zaamheid jegens andersdenkenden.
Waarlijk; ieders hand vindt nog ge
noeg te doen. Maar laat ons dat doen,
ook en juist op het nationale terrein,
in eenheid doen.
Op de Amstelveenseweg te Amster
dam is Dinsdag de 65-jarige heer H. A.
Banen, die op zijn bromfiets onvoor
zichtig de weg overstak door een auto
bus aangereden. Hij werd zwaar gewond
naar het Wilhelminagasthuis vervoerd,
waar hij later is overleden.
In de hoofdstad is voorts op de hoek
van de Stalinlaan en de Amsteldijk een
aanrijding geschied tussen een perso
nenauto en een 64-jarige berijder van
een bromfiets, de heer J. Holthaus. De
heer H. werd met een schedelbasis-
fractuur naar het Wilhelminagasthuis
overgebracht en is daar overleden.
De 65-jarige heer K. Steemeyer is
Dinsdagavond in de Oostzijde te Zaan
dam, bij een botsing met een motor
rijwiel om het leven gekomen. Hij liep
met zijn fiets aan de hand op het trot
toir en stak onverwachts de rijweg over,
tengevolge waarvan hij in aanraking
kwam met de motor van de heer M. S.
uit Amsterdam-Noord, De heer S. werd
zo ernstig gewond, dat hij enkele uren
later in het gemeentelijk ziekenhuis te
Zaandam is overleden.
Advertentie
Barteljorisstraat 9 - Telef. 13475
an de Dreef te Haarlem staat
het door Mari Andriessen ver
vaardigde beeld „Man voor het
vuurpeloton". Iedereen kent het. En
niemand kan het vergeten na het
één keer te hebben gezien. Want op
haast volmaakte manier wordt door
dat beeld in ieder gevoelig beschou
wer opgeroepen wat hij voor zich
zelf erkent als de altijd blijvende
gezindheid jegens de jaren van on
derdrukking en verzet. Geen haat
noch een lafhartig goedpraten van
de ellende die Nederland is aange
daan, maar een uitgewogen gevoel
van dankbaarheid en eerbied jegens
allen die als deze „man voor het
vuurpeloton" hoe dan ook en waar
dan ook zijn gevallen voor wat zij
als een hoger goed erkenden dan
hun eigen leven. Zij allen worden
in dat ene beeld gerepresenteerd
niet in hun hardnekkige moed of
hun laatste angst, maar in hun hoog
ste noblesse: de superieure daad van
zich reeds geofferd te hebben nog
voordat zij vielen. De „man voor
het vuurpeloton" ziet zijn moorde
naars niet meer. Schouwend in zich
zelf ziet hij tegelijkertijd ver over
hen heen. Zijn blik reikt al in het
andere, altijd durende leven, waar
van hij in een laatste genade de
mystieke rust ervaart.
e bezinning op dit alles dient
vooraf te gaan aan de viering
van onze'bevrijding, nu 10 jaar
geleden. Daarom drukken wij dit
beeld af op de voorpagina van ons
blad, dat verschijnt op de voor
avond van de bevrijdingsdag en
waarin herinneringsbeelden worden
opgeroepen van de Mei-dagen van
1945 en van de daarop gevolgde pe
riode van wederopbouw in stad en
streek. De lezer moge daardoor wor
den aangespoord tof een dankbaar
en eerbiedig herdenken van allen
die in Haarlem en Kennemerland
of waar dan ook -rijn gevallen voor
het Vaderland.
Het verzet is in onze contreien bij
zonder sterk geweest en er is veel
leed geleden. Wij noemen geen na
men en geen feiten, maar willen
allen gelijkelijk en zonder één uit
zondering eren door een eresaluut
te brengen bij het beeld, dat zo
treffend de hoogste adel weergeeft
van de mannen en vrouwen van het
verzet.
De gemaskerde bandiet, die Maan
dag het bankgebouw te Gothenburg
binnendrong, daar onder bedreiging
met een speelgoedpistool en een na-
maak-bom niet minder dan 90.000 Kro
nen roofde en daarop de vlucht nam,
is binnen 24 uur door de Zweedse po
litie gearresteerd. Dit gebeurde op het
station van Arkiva, toen de man, zeke
re Einar Inge Klokseth, met het koffer
tje met geld uit de trein stapte.
De politie onthulde, dat Klokseth in
een zolderkamer in Gothenburg een
krachtige tijdbom van dynamiet had
achtergelaten, die afgesteld stond op
ongeveer het uur, dat hij in de bank
zijn slag wilde slaan. Bedoeling ervan
was, dat de politie het zo druk zou
hebben met de geheimzinnige ontplof
fing, dat hij rustig zijn roof ten uit
voer zou kunnen leggen. Het ontste
kingsmechanisme van de bom had ech
ter gefaald.
ln antwoord op de aankondiging van
de Belgische C.V.P., dat op 11 Juni in
Luik een grote katholieke betoging zal
worden gehouden tegen de onderwijs-
voorstellen van de regering, heeft de
Belgische socialistische partij op die
zelfde dag eveneens een betoging in
Luik georganiseerd. Op die dag zal er
een algemene staking worden georga
niseerd en de socialisten zullen met ruim
100.000 man naar Luik komen.
Voor Pjonggi Taktsjon, een Ko-
reaan, die tijdens de Tweede We
reldoorlog corveeër was in de Ja
panse marine, is de oorlog nu pas
ten einde.
De Amerikaanse marine deelde
vandaag mee, dat de matroos dezer
dagen te voorschijn was gekomen
op het eiland Pelelioe in de Stille
Oceaan. De man, die thans 38 jaar
is, heeft zich bijna tien jaren schuil
gehouden in de grotten. Hij was in
goede lichamelijke conditie.
Aavert entte
BARTEL!
FFRD R
0RISS1
OISTR
R HAARLEM TEL. 13439
48 A DAM TFI 717187
(Tot Donderdagavond)
Wisselend bewolkt met tijdelijk
enige regen. Krachtige tot matige
Zuid-Westelijke wind. Weinig ver
andering in temperatuur.
Donderdag:
Zon: 5.07-20.12. Maan: 19.10-4.03.
Vrijdag:
Zon: 5.05-20.13. Maan: 20.18-4.24.
