Bromfietsers met „aanhang5'
IESP- "r':
Resultaten van voortdurende
vernieuwingsdrang
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
De twee
Haarlem
de behoefte
beroepskeuzebureaux in
kunnen niet aan
voldoen
Katholiek bureau: te weinig geld
Gemeentelijk bureau: onderbezet
LET OP IN HET VERKEER
M
Eert „In Memoriam mevrouw
Dingemans en R. Heiloo
Goede plannen
- 'r, -wL X^mÊÊÊÊÊM
Bij de gemeente
„Kunst Zij Ons Doelin Huis van Looy
HET DAACT IN DE
KATHOLIEKE
SECTOR
Gesaneerd
ZATERDAG 25 JUNI 1955
PAGINA
V0GE12AN6SE BOS
~*~f - v> -;
gf
H.H. MISSEN OP ZON
DAG
Examens
L. r.
Uw haar is uw kroon
C. J. OERLEMANS
LïVC
MINISTÊR.
CACS
x
&ïé$SlsÈ^ËilÉ$yï£siÈS3r»i$3$Mi&iè»&i&S$aiis^^^
K W *A/ J.V J4" Al' «V.
TT"v e bromfiets met „aanhang" is in Haarlem reeds lang geen onbekend beeld meer. Vooral buiten de bebouwde kom
I I van de stad kan men dagelijks de bromfietsers met wielrijders aan de schouder over de weg zien rijden. Sinds
■LS de gemotoriseerde fiets haar entrée maakte in het verkeer, nam het liften met een brommer hand over hand
toe. Het lijkt allemaal heel pleizierig: de fietser hoeft niet meer te trappen en is vrij snel op de plaats van zijn bestem
ming, terwijl het vertrouwen van de bromfietser in zijn gemotoriseerd bezit, dat bij zijn vrienden een vermaardheid geniet
als een goed trekpaard, grenzenloos is. Maar weet u, dat dit nogal op het oog onschuldig vermaak in feite een levens
gevaarlijk spelletje is, vooral op onze smalle fietspaden, die niet op bromfietsen berekend zijn en waarop de wielrijders
zich veilig wanen? De politie treedt dan ook zeer streng tegen de combinatie brommeraanhang op, omdat zij van
oordeel is, dat de verkeersveiligheid door deze weggebruikers op grove wijze in gevaar wordt gebracht. De brom
fietser krijgt een proces-verbaal, terwijl de wielrijder een fikse waarschuwing in zijn zak kan steken.
De keus is gemaakt en met ijver legt de leerling er zich op toe, om zich
in „zijn" vak te bekwamen.
Voor grote gezinnen wordt eveneens ge
reduceerd, terwijl ook het inkomen een
rol speelt bij het bepalen van het tarief.
Toch blijven de kosten van een test
voor de belanghebbenden nog betrek
kelijk hoog, vaak te hoog. Men ziet dan
ook voortdurend dat men zich wel komt
aanmelden bij het katholieke bureau,
maar uiteindelijk terugschrikt voor de
kosten en zich wendt tot het goedko
per werkende gemeentelijke bureau,
waar de tests door de gemeente bekos
tigd worden.
aar bij de gemeente heeft men
met andere moeilijkheden te
-1- T kampen. De capaciteit van het
bureau is veel te klein om de grote
aantallen gegadigden te kunnen opvan
gen. Als men weet dat soms voor één
enkel onderzoek vier personen acht uur
lang aan het werk zijn en men weet dat
er ongeveer 2000 gegadigden zijn, kan
men gemakkelijk uitrekenen hoe lang
men wachten moet op het resultaat
van de test.
Van die 2000 personen kunnen na
tuurlijk een aantal gegadigden onmid
dellijk al tijdens het spreekuur wor
den geholpen. Lang niet ieder geval
Hoewel de katholieke Haarlem
mers die met beroeps- of
schoolkeuzemoeilijkheden zitten
in hun eigen bureau nog niet 'n volle
dig bevredigende oplossing vinden,
daagt er toch licht. Als wij ons niet
vergissen bestaan er plannen, om in 't
kader van 'n geestelijke gezondheids
zorg een jeugdpsychologisch centrum
op te richten, waarin behalve het
beroepskeuze-bureau ook een school
psychologische dienst en een medisch
opvoedkundig bureau zullen worden
gevestigd. Gezamenlijk kan men dan
een psycholoog in dienst nemen en
gezamenlijk kan men subsidie aan
vragen. Het is niet onmogelijk dat een
en ander binnen een jaar zijn beslag
heeft gekregen.
De toestand moge dan nog niet ideaal
zijn, er is verbetering op komst. Wan
neer het eenmaal zover is, zal katho
liek Haarlem zulk een geestelijk ge
zondheidscentrum en vooral zulk een
beroepskeuzebureau zijn bestaansrecht
moeten verschaffen. Het leven is nu
eenmaal zo gecompliceerd geworden,
dat verschillende levenssectoren 'n zelf
standige gespecialiseerde verzorging be
hoeven. De opkomst van de psycholo
gie heeft de mensheid in staat gesteld
ook op dit punt dieper en dus doel
treffender te graven dan tot nu toe.
Het zijn natuurlijk de ouders op de
eerste plaats die de waarde van de be
roeps- en schoolkeuze-bureaux moeten
beseffen. Maar in niet mindere mate de
artsen, de onderwijzers en andere leer
krachten, en vooral ook de zielzorgers.
Het is nodig in het belang van de gees
telijke gezondheid van de jonge mens,
dat iedere specialist de grenzen van
zijn eigen specialiteit erkent en de be
langhebbende doorstuurt naar degene
die het best geacht kan worden hem
verder te helpen. Het geldt hier een
nieuwe benadering van de jonge men
senziel, een diepere benadering. Wij zul
len daaraan moeten wennen en daar
aan mee moeten werken.
H. Bavo (Kathedraal): 6.30, 7.30. 9 (Hoog
mis; 11 en 12 uur
H. Antonius van Padua: 6.30, 7.30, 8.30,
(Hoogmis) 10, 11 en 12 uur.
H. Jozef: 6.45, 8. 9.15 (Hoogmis) en 11 uur;
18 uur: Avondmis.
O. L. Vr. Rozenkrans (Spaame): 6. 7.30,
9. 10.30 (Hoogmis) en 12 uur.
H. Joannes de Doper (Amsterdamstraat):
6.30, 7.30, 8.30, 9.30 (Hoogmis), 11 en 12 u.
H. Hart (Kleverpark): 6.30, 7.45, 9, 10.30
(Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara (Paul Kruger-
straat) 6.30, 7.45 (Hoogmis), 9 en 11 uur.
H. Liduina (Rijksstraatweg): 6, 7, 8.15 (Hoog
mis) 10 en 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten (Rijksstraat
weg): 6.30, 7.30, 8.45 (Hoogmis), 10.15 en
11.30 uur.
H.H. Petrus en Paulus (Tesselschade-
straat); 6.30, 7.45, 9 (Hoogmis) 10.45en 12
Allerheiligste Dneëenheid: 7, 9 (Hoogmis)
en 11 uur.
Hulpkerk Bloemendaal: 7.30 en 9 uur.
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen (Overveen)
7, 8, 9 (Hoogmis), 10.30 en 11.30 uur.
H. Agatha, Zandvoort: 6.30, 7.30, 9 (Hoogmis)
en 11 uur.
H. Bavo (Heemstede): 7.15, 8.45, 10 (Hoog
mis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. Hemelvaart, (Heemstede): 7, 8.15
(Hoogmis) 9.45. 10.45 en 11.45 uur.
H. Antonius van Padua (Aerdenhout)7.30.
9 (Hoogmis) en 11 uur.
Aan het Mendel-college (R.K. H.B.S.)
te Haarlem zijn geslaagd voor het eind
examen van de A-afdeling: H. C. A.
Bekker te Haarlem, J. L. v.d. Berg te
Haarlem, S. J. C. van Ejjndhoven te
Haarlem, E. J. Geerlings te Haarlem,
E. P. M. Geldermans te Beverwijk,
B. J. M. Grijmans te Haarlem, A. J.
Haverman te Haarlem, C. J. M. Ho-
gervorst te Haarlem, C. J. J. Nooy te
Krommenie, J. J. M. Peperkamp te
Haarlem, J. G. M. Postma te Haar
lem, J. T. Sintenie te Velsen, J. A.
Spronk te Haarlem, J. C. Tollenaar
te Haarlem, T. J. van Turnhout te
Haarlem, W. F. M. Wassenberg te
Haarlem. Aan het examen namen deel
17 candidaten, 16 geslaagd, 1 afgewe
zen.
TT et komt ons
f—f voor, dat er
J- J. de laatste ja
ren in „Kunst zij
ons doel" voortdu
rend een haast
strijdvaardige ver
nieuwingsdrang
wordt gestimuleerd,
die zijn uitwerking
bij welhaast geen
der leden mist. De
resultaten daarvan
komen steeds dui
delijker tot uitdruk
king in zijn ten
toonstellingen. Men
voelt er de spanning
van attentie en ac
tiviteit, de wil om
uit te groeien, te
intensiveren en te
verfrissen, en de
jongeren nauwlet
tend gade te slaan
in een poging om
hun beweegreden
te begrijpen.
Bij de inleving in
de vernieuwing zijn
de vormen, waarin
zij wordt uitgedrukt,
nog wel eens hol
cn louter uiterlijk.
Aquorei „Paarden" van J. de Ridder. Qm een eigentijds beleven,Ts' ef lijd
nodig om te groeien, te verdiepen, te
laten bezinken en vanuit een aldus
Wie zou er in onze dagen
graag minister zijn? Vroe
ger was voor ons een minis
ter een zo belangrijke man, dat wij
nauwelijks naar hem durfden kij
ken. Ik weet nog goed, dat ik
voor het eerst een echte minister
zag. Dat was op een Prinsjesdag,
toen de ministers gewichtig uit hun
karos stapten, gestoken in plecht
gewaad en gewapend met een
steek. Zij stonden bij mij een graad
hoger genoteerd dan de tramcon
ducteur, wiens uniform ik toen ook
hevig bewonderde.
Hun ongenaakbaarheid is sedert
de bevrijding, toen wij ons ook van
vele maatschappelijke vormen
meenden te moeten bevrijden, vrij
wel geheel verdwenen. We zeggen
nu gewoon: kom, we stappen eens
naar de minister; kijken, of we onze
zin niet kunnen krijgen. Sommige
ministeries zijn vorstelijke
klachtenbureaux geworden en de
minister heeft er een overigens
goed betaalde dagtaak mee ge
kregen om al die klachten te aan
horen en te noteren.
Zo zal het wel goed zijn. De er
varing heeft geleerd, dat ook men
selijke spanningen een bliksemaf
leider nodig hebben om zich te ont
laden. In Haarlem en omgeving
zijn wij er zo gewoon aan geraakt,
dat het dagelijks werk is geworden.
Het comité van de Rijksstraatweg en
Schoterweg stapte zonder pardon
naar de minister; de Haarlemse
raad nam verschillende moties aan
ter kennisgeving aan de minister;
de geprojecteerde weg door het
Vogelenzangse Bos ontlokte vragen
aan de minister; drie artsen bel
den deze week namens hun confra
ters uit Haarlem en omgeving bij
het ministerie aan over dezelfde
weg; de Bloemendaalse raad nam
tot behoud der gemeentelijke
schoonheid een motie aan, die voor
de minister niet mis te verstaan is.
Ik zou de gedachten van minister
Algera wel eens willen weten; hij
moet wel de idee gaan krijgen, dat
er in Zuid-Kennemerland een soort
Algerijnse geladenheid heerst, die
iedere dag kan uitbarsten in een
revolutie op en over de weg. Nu
zal het met die revolte wel mee
vallen, maar in het verleden is ten
duidelijkste gebleken, dat de Ken-
nemers geen lieve jongens zijn als
het er op aan komt. En ik geloof,
dat het er nu op aan komt.
De plannen van de provinciale
en rijksplanologen blijken zo
desastreus te zijn, dat zij met hun
snelwegen Zuid-Kennemerland ern
stig willen verminken. Zij hebben
vermoedelijk gedacht, dat de weg
vrij was om hun plannen te rea
liseren, nu het verbeten strijdros
Den Tex zijn burgemeestersstoel
heeft verwisseld met die van de
gepensionneerde. Maar dan vergis
sen zij zich deerlijk. De strijdlus
tige geest van de jonkheer, die er
voor waakte, dat Bloemendaal
bloemen-daal bleef, zweeft nog
door de lanen, vanaf Santpoort tot
aan De Zilk. Daarom kent Bloe
mendaal niet het compromis als
waartoe Haarlem, zichzelf een
beetje vernederend, heeft moeten
besluiten inzake de Delftlaan. Al
zitten wij nu in een wegencomplex,
het voordeel valt toch te noteren,
dat de strijdlust levend blijft en dat
de planologen de walsmachines niet
meteen naar hun believen kunnen
laten draaien.
Plannenmakers kunnen verruk
kelijke mensen zijn, provinciaals
ook en soms met de allure, dat zij
anderen in de luren kunnen wikke
len. Maar zij vermoeden niet altijd,
dat er dan een ingewikkeld pro
bleem ontstaat, dat niet zo gauw
afgewikkeld meer Is.
Nietwaar, we stappen gewoon
naar de minister, we drinken een
kop koffie met de Excellentie, die
dan prompt verklaart, dat de zaak
zijn volle aandacht heeft. En terwijl
gaan de planologen voort, onver
stoorbaar glimlachend, omdat die
Kennemers in hun hart reuze kerels
zijn. Zij laten zich niet met een
kluitje in het Vogelenzangse Bos
sturen.
Intussen moeten er wegen gevon
den worden om alle narigheid uit
Kennemerland te bannen, want de
weg naar Den Haag is niet alleen
zaligmakend.
Kortom, wij zullen allemaal
de minister incluis moeten wik
ken en wegen...
Het is zomer in Haarlem. De
kalender verzekert ons dat
en daar zweren wij bij. On
danks die zomer hebt u misschien
toch geen gelegenheid gehad om
gebruik te maken van de nieuwste
aanwinst in Haarlem: het parasol
len-terras op de Grote Markt. Of
schoon de afgelopen week meer in
het teken heeft gestaan van de pa-
rapluie, heb ik toch een keer mijn
kans waargenomen om achter de
rug van Loutje het Haarlemse le
ven eens van een nieuwe kant te
bekijken. Dat bekijken moest wel
wat eenzijdig geschieden, want de
rug van de oude Haarlemse druk
ker bleek breder te zijn dan ik ooit
vermoed had. Bovendien voelde ik
mij even onbehaaglijk, omdat
Coster het eenvoudigweg vertikte
ook maar één keer zijn hoofd om
te draaien. Of voelde hij zich on
behaaglijk met al dat geklets ach
ter zijn rug? Misschien is hij ver
ontwaardigd. dat Jan en alieman
een stoel krijgt aangeboden, ter
wijl men hem jaar in jaar uit in
regen en wind laat staan, tot ie er
groen van wordt.
Maar ook hij moet toch mild ge
stemd zijn door het eerherstel, dat
de studie-lustige jeugd hem be
reidde. Aan zijn voeten zaten een
paar vlotte meisjes, fladderende
bakvissen nog, die met de grootste
ernst ter wereld in hun studieboe
ken bladerden. Op het trottoir lie
pen baardeloze knapen als brevie
rende monniken achter elkaar. De
grote wijzer op de klok van de
Sint Baaf liep voor hen beangsti
gend snel naar twee uur en die
laatste minuten moesten het doen
om het eindexamen, te doen slagen.
Ik had medelijden met die jonge
mensen, vooral toen ik merkte, dat
een der proffen, die de jongelui
moest testen op hun kennis, bij
mij onder de parasol zat en grinni
kend van een kop koffie genoot.
Wat er in dat proffenbrein is omge
gaan weet ik niet. Leedvermaak
had de man niet; daarvoor was
zijn gezicht te verstandig en zijn
manier van drinken te vreedzaam.
Maar wel spiedde hij met glanzen
de oogjes naar zijn toekomstige
slachtoffertjes, die niet konden
vermoeden, dat zij al geëxami
neerd werden, voordat hun uur ge
slagen had.
En toen het tweede uur sloeg,
stapte de prof op met een zelf
verzekerde blik en de candidaten
slenterden met de moed der wan
hoop naar de pijnbank. De ver
kreukelde boeken verdwenen in de
tassen en van dat droevige toneel
waren Coster en ik onder de indruk.
Hij scheen het zichzelf kwalijk te
nemen, dat hij de boekdrukkunst
had uitgevonden, maar verontschul
digend fluisterde hijals ik het niet
gedaan had, had Gu
tenberg het toch ge
daan.
veranderde instelling te kunnen
scheppen. Op dat moment eerst spre
ken uiterlijk en innerlijk de gelijke
taal, die men bij een figuur als b.v.
Rees gewend is te horen. De dames
Giesberts en Verdeniue zouden wij
daar nu bij willen gaan voegen. Mies
Deinum neigt naar een vereenvoudi
ging van observeren, waaraan
„Bloeiende peer", een sferische aqua
rel, zeker een deel van haar kwali
teiten dankt. Vernieuwing zien we ook
bij Kloes optreden, aan wiens vroege,
frissere werk wij goede herinneringen
hebben. Bewondering en bezwaren blij
ven we hebben t.o.v. Spierenburg: het
eerste voor zijn driftig élan en vak
bekwaamheid, het tweede tegen zijn
virtuoze oppervlakkigheid. Vis, en
meer nog Kroone, maken het zich te
gemakkelijk: het lijkt er op, maar het
is het niet. Ook mej. Otto wil iets
waar zij nog lang niet aan toe is. De
omkering van volgorde ligt soms, maar
niet altijd tot gelijkluidend resultaat.
Haar tulpen zijn niet geabstraheerd,
maar gewoon leeg.
Een soortgelijk bezwaar, dit laatste,
als wij enige maanden geleden hadden
tegen Doeser, die hier thans aanmer
kelijk gevoeliger voor de dag komt
De Ridder maakte een prachtige aqua
rel van twee paarden. Het direct ge
ziene spontaan neerzetten blijkt hem
tot dieper beleven te leiden dan het
componeren vanuit vakmatig kunnen.
Voor een kleine verrassing zorgen
Jan Visser in zijn Sierkool, Van der
Colk met Bonte Begonia's, Jan Loots
in Stilleven met penselen. Gorter met
Bosje in sneeuw, Van Velsen in Dode
mus, Hoogeveen met zijn steviger neer
gezette Klompen en Betzema. Van Boot
is er een voornaam Stilleven met kruik
te zien, Ina Rahussen betoont zich
een vaardig tekenares. Sauwer is het
interessantst bij voortgaande observa
tie, zoals in Dode vogel en Hand. De
overige van de 32 inzenders handhaven
zich op eigen niveau.
Van twee kortelings overleden le
den, mevr. DingemansNumans en
Reinier Heiloo is te hunner nagedach
tenis een wand ingericht, waarop elk
vertegenwoordigd wordt met een
mooie en sterke selectie uit hun
oeuvre.
Advertentie
Permanent wave is een kwestie van ver
trouwen enzeer goed model knippen.
Wij brengen U de nieuwste, voor ons
klimaat geschikte draagbare modellen naar
Uw smaak en type gevormd.
Medisch gediplomeerd haarkundlge
Gierstraat 69 - Haarlem Tel. 21736 - 18462
Behalve deze twee instellingen, houdt
ook het gewestelijk arbeidsbureau zich
bezig met de beroepsvoorlichting. Dat
wil zeggen, dat men informaties ver
strekt over de vele beroepsmogelijkhe
den. Een enkele keer neemt men wel
eens een oppervlakkige test af, maar
men beschikt niet over het daartoe vol
ledig geschoolde personeel en uiteinde
lijk is dit ook niet de taak van de
arbeidsbureaux.
Het katholieke bureau voor schooi
en beroepskeuze dateert in Haarlem van
1 November 1947. In die tijd werden
degenen die zich voor beroepskeuze aan
meldden, doorgestuurd naar het katho
lieke bureau in Amsterdam, waar de
pupillen getest werden op hun moge
lijkheden. De toenmalige deken van
Haarlem, J. J. A. Kuilman, heeft er
veel toe bijgedragen, dat dit bureau
tot stand kwam. Het is immers voor
een jonge mens van zeer groot belang,
dat de beroepskeuze en het daartoe be
nodigde onderzoek van zijn mogelijkhe
den en moeilijkheden in de katholieke
levenssfeer worden gehouden. Het gaat
immers om zijn toekomstige werkkring,
zijn bestaan. Zijn levensgeluk hangt er
voor een goed deel van af. Daar komt
bu, dat moeilijkheden bij beroeps- of
schoolkeuze vaak een onderdeel zijn van
een veel uitgebreider samenstel van
moeilijkheden. In het gezin, in het ka
rakter of waar dan ook. Deze moei
lijkheden houden maar al te vaak ver
band met de levensbeschouwing en zij
kunnen dan ook slechts opgelost worden
met een groot begrip en een heilig res
pect voor die levensbeschouwing.
Begin 1950 hebben de katholieke stands
organisaties op aandringen van 't Epis
copaat een begin gemaakt met het in 't
leven roepen van beroepskeuze-bureaux.
Deze bureaux werden diocesaan geor
ganiseerd en het bureau van het bis
dom Haarlem werd in Den Haag ge
vestigd. In tal van steden en dorpén
werden plaatselijke afdelingen geves
tigd en om dubbel werk te voorkomen,
schaarde het reeds bestaande Haar
lemse bureau zich overigens met
behoud van een vrij grote mate van
zelfstandigheid onder het diocesane
bureau voor beroepskeuze in Den Haag.
De verschillende standsorganisaties fi
nancierden gezamenlijk deze instellin
gen, al spreekt het vanzelf, dat de Ka
tholieke Arbeidersbeweging als de meest
et einde van het schooljaar maakt het vraagstuk van
II de beroepskeuze weer actueel. Binnen afzienbare tijd
-®- zullen talrijke jonge mensen voor de vraag gesteld
worden: „Wat nu?" Verder studeren of meteen aan het
werk? Of misschien een combinatie van beide? En wat
studeren? Of welk soort werk? Voor sommigen is het hele
maal geen probleem. Ze hebben al min of meer van jongsaf
geweten wat ze worden wilden en de middelen zijn aan
wezig om die keuze te volgen. Ze gaan vader mettertijd
opvolgen in de zaak of hebben hun zinnen gezet op een
vast-omschreven beroep. Anderen echter zijn wel min of
meer zeker van zich zelf, maar ontmoeten moeilijkheden
op hun weg. De middelen ontbreken thuis om hun plannen
te verwerkelijken. Of de ouders of de betrokken leer
krachten zijn van mening, dat het kind beter een andere
richting kan gaan dan het zich gedacht had. Tenslotte is
er nog de categorie, die de schoolopleiding min of meer
automatisch gevolgd heeft en zich nooit een bepaald doel
voor ogen heeft gesteld
Heel veel kinderen, maar ook heel veel ouders en andere
opvoeders, hebben dus behoefte aan een degelijke beroeps
voorlichting. Welke mogelijkheden voor deze soort van
voorlichting bestaan er nu in Haarlem? Op korte termijn
moet men antwoorden: bijna geen, in ieder geval te weinig.
Het katholieke bureau voor school- en beroepskeuze heeft,
na de moeilijke kinderjaren, thans een behoorlijke capaci
teit. De financiële middelen ontbreken echter om van het
instituut een populaire instelling te maken. Men durft dus
niet zo bar veel propaganda te maken, aangezien bij ieder
geval geld bij moet en niemand vooralsnog weet waar men
dat geld vandaan moet halen. Veel goedkoper werkt en
kan ook werken het gemeentelijk bureau voor school- en
beroepskeuze. Maar de toeloop is daar zo groot en de capa
citeit zo gering, dat men vaak weken of maanden moet
wachten eer men aan de beurt is.
heeft een psychologisch onderzoek
nodig. Een ander gedeelte wordt we
gens overdrukte doorgestuurd naar
Amsterdam, maar dan nog rest een
grote groep, die in Haarlem moet
worden geholpen. De moeilijkheid is,
dat de gemeente de tijd nog niet ge
komen acht om het gemeentelijk bu
reau uit te breiden. De kosten daar
van zijn dan ook niet gering. Maar
veel van de gevallen die nu middels
het beroepskeuze-bureau aan goed en
passend werk worden geholpen, zul
len later niet ten laste komen van
Sociale Zaken. In beginsel is het
dus een kwestie van investeren.
Wie wegens geldgebrek niet bij het
katholieke bureau voor beroepskeuze
terecht kan, en wegens overdrukte niet
bij het gemeentelijk bureau, zal uitein
delijk terecht komen bij het geweste
lijk arbeidsbureau. Maar de instelling
van de beroepsvoorlichter daar is na
tuurlijk heel anders. Hij weet welke
krachten er op een bepaald ogenblik
nodig zijn en zal dus trachten degenen
die werk zoeken en niet weten in welke
richting zij het zoeken moeten, op een
bepaalde vacante plaats onder te
brengen. Dat spreekt vanzelf. Hij is
er om te bemiddelen tussen vraag en
aanbod op de arbeidsmarkt en al zal
hij in het algemeen zeker wel rekening
houden met de in het oog lopende mo
gelijkheden van de gegadigde, zijn on
derzoek kan niet anders dan opper
vlakkig zijn en gericht op een onmid
dellijke oplossing, al is die dan mis
schien van tijdelijke aard. De laatste
tijd zijn de gewestelijke arbeidsbureaux
steeds meer doende beroepskeuze-advi
seurs aan te stellen en ook oplossingen
op langere termijn na te streven. Het
komt ons voor dat deze overheidsin
stellingen daarmee hun taak te buiten
gaan. Het particulier initiatief op dit
gebied is groot genoeg om mits het
behoorlijk gesteund wordt in de be
staande behoeften te voorzien. De over
heid heeft hier hoogstens een aanvul
lende taak.
Jonge mensen, die hun beroep
nog moeten kiezen, wonen hier
een gastcollegebij over de
luchtvaart. Zouden sommigen van
hen geïnspireerd worden tot de
vliegerij of zal het beroepskeuze
bureau de oplossing moeten bren
gen?
belanghebbende, het merendeel der fi
nanciering voor haar rekening nam.
Over de eerste periode van deze
bureaux valt vrij weinig te zeg
gen. Men had nog geen erva
ring met dit soort werk. Men kende de
behoefte niet precies en de berekenin
gen kwamen dus wel eens verkeerd
uit. Aanvankelijk had men een z.g. vlie
gende psycholoog in dienst, een
psycholoog die het hele gebied van de
Zeeuwse eilanden tot Den Helder af
reisde om te testen en voorlichting te
geven. Men begrijpt, dat dit systeem
op de duur niet voldeed en dat men
tot een reorganisatie moest komen. Ver
schillende van de plaatselijke afdelin
gen begonnen te verlopen, tot men ten
slotte de knoop doorhakte en besloot
voorlopig alleen de afdelingen Haar
lem en Leiden (plus natuurlijk de om
geving van deze steden) aan te hou
den. Voor de andere afdelingen zoekt
men momenteel naar een nieuwe op
lossing. die naar verluidt, binnen af
zienbare tijd gevonden kan worden.
In zekere zin is het Haarlemse bu
reau dus thans gesaneerd en de capa
citeit is inderdaad veel groter gewor
den. Men zou op het ogenblik een groot
aantal gevallen meer kunnen behande
len, wanneer daarvoor de financiën
aanwezig waren. Daarbij moet men be
denken, dat ieder geval, iedere test,
aan het bureau ongeveer 35.kost.
Dit bedrag is voor de meeste belang
hebbenden te hoog. Wanneer men zulk
een bedrag bereid is uit te geven, gaat
men meestal liever naar een particulier
bureau. Op iedere test moet dus geld
worden toegelegd. Zeker, er zijn subsi
dies, vanwege de gemeente en de pro
vincie, verschillende omliggende ge
meenten, enkele parochies en natuur
lijk vooral de standsorganisaties.
Maar daar staat tegenover, dat de
leden van de standsorganisaties en hun
gezinnen een reductie genieten van om
en nabij de 50 pet. van de kosten.
