m
VAN NELLE
Vrouw gezocht
Bescherming Burgerbevolking
presenteert zich
Jongensgilde toont eenheid op
nationale kaderschouw
Patiënt lag 40 jaar
als hulpeloos kind
aan bed gekluisterd
Zonder werkelijk ziek te zijn
Eenheid in verscheidenheid
r
Conclusie „Carte Blanche"
Mgr. Huibers vraagt
gift te verdubbelen
Met prachtig geslaagde nationale
manifestatie te Rotterdam
W&Mm-
Oudere broerverbiedt vendelzwaaien
Twee oorlogen
kwamen en
commissaris
Hoofdi
in duel gewikkeld
gingen
A. Michels
"A
J
MAANDAG 27 JUNI 1955
PAGINA
Kerkenbouw
Bouwkosten stijgen
nog voortdurend
X
Kunt U
niet slapen
van de pijn?
Zij is in bezit van
radio-actief schijfje
300 leiders komen
te Vught bijeen
Bond Zonder Naam
houdt D-Day
„Ons Noorden" blijft
bestaan
Weer kersenimport
uit België
Nederlandse
luchtdefensie
is belangrijk
verbeterd
Beide partijen in oefening „Carte Blanche" maken voortdurend foto-verken
ningsvluchten boven vijandelijk gebied. Ondanks de schijnbaar uitstekende
camouflage zijn de resultaten dikwijls verbijsterend, zoals deze originele foto
van een verkenningsvliegtuig laat zien.
(Van onze speciale verslaggever)
GUTERSLOH, hedenmorgen.
Over de luchtmanoeuvre Carte Blan
che", die morgen in een onbesliste strijd
zal eindigen, lopen de meningen op het
ogenblik nogal sterk uiteen. „Een
realistische training", zo beschreef
luchtmaarschalk Sir Basil Embry de
oefening toen de opperbevelhebber van
de geallieerde luchtmacht in Centraal
Europa in een onderhoud met de pers
te Fontainebleau onderstreepte, dat al
leen bü een zo groot mogelijke naboot
sing van de werkelijkheid onderzocht
zou kunnen worden hoe de theorieën
over de moderne luchtoorlog zich tot de
realiteit verhouden. Maar vele waar
nemers ook militaire zijn hard
aan die poging tot realisme gaan twij
felen toen de Noordelijken en de Zuide
lijken elkaar enthousiast met „atoom
bommen" gingen bestoken. Ondanks het
leit dat de staf van generaal Gruenther
in Parijs beslist of de aanvragen voor
atoombommen, die beide partijen in
dienen, gerechtvaardigd zijn en men dus
zelfs met deze denkbeeldige wapens vrij
zuinig omspringt, waren er na twee
dagen over en weer al een veertigtal
atoomaanvallen gepleegd. Alleen in ons
kleine Nederland bleken vijf vlieg
velden in aanmerking te komen voor
een „atoombombardement".
Verscheidene vliegvelden hebben
reeds meer dan éénmaal een atoom-
aanval ondergaan. In werkelijkheid zou
dat niet nodig zijn, maar bij deze
manoeuvre stelt men, dat een lucht
basis door een atoomaanval slechts ge
durende zes uur wordt uitgeschakeld.
Een grote kaart in de „briefing room"
van het hoofdkwartier van de tweede
geallieerde tactische luchtmacht bij
5liinchen Gladbach, waar al deze aan
vallen met paddestoelvormige rookwolk
jes nauwkeurig worden aangegeven, had
door al deze activiteiten al spoedig veel
weg van een champignonkwekerij.
Maar voor de piloten, die met hun
straalvliegtuigen ver boven het wol
kendek op ongeveer tien kilometer
hoogte, in een schitterende, maür
onwezenlijke, wazige wereld als kleine
stipjes in voortdurende zonneschijn
ronddartelen en daar nu al vier dagen
lang de atoomstrijd voeren, is deze
luchtoorlog realistisch genoeg. Zij
verrichten hun zware taak met
slechts korte onderbrekingen voor
enkele uren rust of slaap onder
een voortdurende hoogspanning, die
men nu na enkele dagen van hun
gezichten kan lezen.
En de mannen op de grond, die de
vliegtuigen bevoorraden en verzorgen
en de piloten op hun vlucht door de
ruimte leiden, hoeft men ook echt niet
meer te vertellen, dat boven West-
Europa de grootste na-oorlogse lucht
manoeuvre wordt gehouden. Ze hebben
hun handen vol aan de drieduizend
deelnemende vliegtuigen ook al merkt
„the man in the street" weinig of
niets van de hele oefening.
Ook de schaarse leidende officieren,
die in de gelegenheid zün zich een
compleet beeld van de oefening te
vormen, zijn van mening dat de
manoeuvre een voldoende realistisch
karakter heeft om goede resultaten voor
de Centraal-Europese luchtverdediging
te kunnen afwerpen. Zjj geven grif toe,
dat indien er in het oefengebied werke
lijk zoveel atoomaanvallen zouden zijn
gepleegd als de „champignonkwekerij"
thans aangeeft, de strijd allang een
in dit geval voortijdig einde zou hebben
gehad. Maar men heeft nu eenmaal
niet een jaar lang(!) voorbe
reidingen getroffen voor een internatio
nale luchtmanoeuvre om die maar
enkele uren te laten duren. En daarom
gaat de strijd in Carte Blanche" vol
gens het programma voort tot morgen
avond.
En bovendien, zo stellen zij, zou een
•ventuele werkelijke strijd zich niet be
perken tot de ongeveer 300.000 vierkante
km die Carte Blanche" bestrijkt, maar
zich over de hele wereld verspreiden.
En in dat licht acht men die veertig I
atoombommen in twee dagen inmid
dels is hun aantal al verdubbeld niet
zo onrealistisch. „Er bestaat eenvoudig
feen andere methode om ons voor te
ereiden op de oorlog, die niet komen
mag", zo formuleerde een Britse staf-
officier de situatie.
Carte Blanche" heeft nu trouwens
al practische resultaten opgeleverd. De
Nederlandse luchtverdediging, die twee
jaar geleden tijdens de internationale
luchtmanoeuvre „Coronet" in zo ernsti
ge mate teleurstelde, blijkt belangrijk
te zijn verbeterd. De voor de uiterst j
beweeglijke moderne luchtoorlog zo
Vitale verhinderingen zijn een flinke 1
stap vooruit gegaan, doordat onze strijd
krachten nu ook over een radio-ver-
bindingsnet beschikken en niet meer
uitsluitend zijn aangewezen op de uiter
mate kwetsbare telefoonlijnen van de
P.T.T.
De verouderde radar-apparatuur,
waar Nederland tijdens „Coronet" nog
uitsluitend over beschikte en waarvan
de toenmalige chef van de luchtmacht
staf, generaal Aler, verklaarde dat we
blij mochten zijn dat dit materiaal het
nog zo goed deed, is inmiddels gedeel
telijk vervangen en de wijze waarop het
zich nu van zijn taak heeft gekweten
wordt „over het algemeen goed" ge
noemd.
En het derde zwakke punt in de
Nederlandse luchtverdediging tijdens
„Coronet", de kwestie van de ver
ouderde onderscheppingsstraaljagers,
heeft thans eveneens enige verbetering
ondergaan door de aanwezigheid van
het Amerikaanse squadron Sabre-straal-
jagers op Soesterberg. Het kan bijvoor
beeld niet meer gebeuren dat een Can-
berra-straalbommenwerper, die van
Engeland uit ons luchtverdedigingsge-
bied binnenvliegt, ongestoord zijn weg
kan vervolgen omdat hij simpelweg op
een voor de Nederlandse luchtdefensie
onbereikbare hoogte vliegt. En voorts
ziet men in NATO-kringen met ver
trouwen het ogenblik tegemoet waarop
de Nederlandse luchtmacht zijn eerste
squadron Hunter-straaljagers de lucht
in kan sturen.
Overigens is men thans niet meer
zo scheutig met het verstrekken van
inlichtingen over de practische resul
taten van de oefening op de Centraal
Europese luchtverdediging als tijdens
„Coronet". Over het algemeen kan men
dit opvatten als een goed teken, zo ver
zekerde ons een Britse staf-officier;
veel materiaal waaronder radar
dat thans gebruikt wordt is nog zo
modern, dat men de practische resul
taten die er mee worden bereikt om
begrijpelijke redenen geheim wenst te
houden.
Nabü Bitburg in West-Duitsland zijn
gisteren een Britse Lincoln-bommenwer-
per en een Amerikaanse F. 86-straal-
jager tegen elkaar gevlogen. Vijf van
de zes inzittenden van de bommenwer
per zijn bij dit ongeluk om het leven
gekomen. De piloot van de straajager
wist met zijn valscherm veilig de be
gane grond te bereiken. De zesde in
zittende van de Britse bommenwerper
wordt nog vermist.
Een Amerikaanse straaljager, is in
Siegerland neergestort. De piloot kon
zich met zijn valscherm redden en is
ongedeerd. Al deze toestellen namen
deel aan de oefening Carte Blanche'*.
Ter gelegenheid van Kerkenzondag
in het bisdom Haarlem, welke jaar
lijks op de 4de Zondag na Pinksteren
wordt gehouden, doch dit jaar naar
10 Juli is verplaatst, heeft de bisschop
van Haarlem, mgr. J. P. Huibers, in
de nieuwe kerk van de Indische wijk
in Vlaardingen, de parochie van de
H. Willibrordus, een pontificale H. Mis
opgedragen. Tijdens deze H. Mis hield
hjj een toespraak, welke hij over de
hoofden van de aanwezigen heen richt
te tot al zijn diocesanen.
De kern van zijn betoog was de uit
nodiging van God, die alle katholieken
ontvangen, hem te helpen bij de uit
breiding van Zijn Rijk. „Daar dit ei
genlijk een zuiver goddelijk werk is,
mogen wij ons er in verheugen, daarin
deel te mogen hebben door ons gebed
en ons offer."
„Wij geven zoveel geld uit voor ple
zier en genot vergelijken we deze be
dragen met onze uitgaven voor gods
dienst, dan constateren we hier een
vreemde verhouding. (Volgens het
CBS bedragen deze resp. 4.6 pet. voor
handarbeiders en 5.9 pet. voor hogere
employé's, tegen 0.8 pet. voor arbei
ders en 1.2 pet. voor hogere employé's).
Wat aan God geschonken wordt be
houdt-echter zijn waarde voor heden en
toekomst."
Zich daarop tot de jongeren van
heel zijn bisdom richtend, zeide de
bisschop: „Er wordt door U tegenwoor
dig heel veel geld verdiend en uitge
geven aan prullertjen. Wilt toch be
denken, dat het de jongeren zijn, die
moeten meedoen aan de bouw van ker
ken, omdat het hun kinderen zijn, die
over 10 of 20 jaar overal het huis Gods
moeten vinden. Dit is het grootste wat
wij het nageslacht kunnen geven: tem
pels waar men God kan vinden."
Tenslotte behandelde mgr. Huibers
nog de kwestie der bouwkosten en de
te lage bijdragen van de gelovigen.
„Weet U wel. hoeveel de kosten van de
kerkenbouw gestegen zijn?" zo vroeg
de bisschop. In 1950 waren de bouw
kosten per kerk 3.5 maal zo hoog als
voor de oorlog, in 1955 zijn zij reeds
5 maal zo hoog, sinds 1950 is er een
stijging van 45 pet. en we zün nog
niet aan het einde. -
Daarom moeten de giften beslist wor
den verhoogd. Laten de gelovigen toch
niet volstaan met alleen maar centen
te offeren. „Ik zou zeggen, laten we
beginnen met onze gift te verdubbelen."
Advertentie
Advertentie
Neem een AKKERTJE
...dat helpt direct!
De politie van Ipswich (Engelenad)
heeft via de radio een dringende op
roep gedaan tot een onbekende vrouw,
die in het bezit moet zijn van een dode
lijk radio-actief schijfje, om zich onmid
dellijk te melden, wil zij niet gevaar
lopen door de uitstraling van dit fatale
schijfje te sterven.
De onbekende voruw bevond zich on
der een groep mensen, die gisteren in
Ipswich eên demonstratie van het
vreedzaam gebruik van atoomenergie
bijwoonde. Aan een aantal mensen wer
den kleine, radio-actieve schijfjes uitge
reikt, waarna een deskundige met een
Geigerteller onder hen rond ging en zo
de schijfjes terugvond. Na de demon
stratie bleek men echter nog een schijf
je te missen. Iemand van het tentoon-
stellingspersoneel wist zich te herinne
ren het schijfje aan een vrouw te heb
ben gegeven, maar hij wist haar niet
meer te beschrijven. De vrouw' heeft
het dodelijk schfje, toen dat niet bij
haar gevonden werd, blijkbaar als sou
venir mee naar huis genomen.
Men heeft nu de hulp van de po
litie ingeroepen, omdat, zoals een van
de functionarissen van de tentoonstelling
het uitdrukte, „elk moment, dat de
vrouw het schijfje langer in haar be
zit houdt, dit gevaarlijker voor haar
kan worden. Het zal wellicht haar dood
betekenen, wanneer zij zich niet binnen
de 48 uur aanmeldt", aldus deze zegs-
„Vandaag heeft u meer dan ooit be
wezen, voor hen, die het nog niet wis
ten, dat de Bescherming Burgerbevol
king bestaat. Deze jonge organisatie is
tot stand gekomen doordat de nood-
wachters hebben ingezien, dat de B.B.
nuttig en nodig is en daarom niet zijn
teruggedeinsd voor de tijd, die zij moes
ten geven, voor het ongerief, dat zij
zich op de hals haalden, voor de offers,
die zjj moesten brengen. Zü hebben er
voor gezorgd, dat de organisatie, hoe
jong ook nog, krachtig is en haar eigen
plaats in onze Nederlandse samenleving
heeft veroverd." Met deze woorden
richtte de minister van Binnenlandse
Zaken, Z.E. prof. dr. L. J. M. Beel
zich Zaterdag tot de ruim 6000 B.B.'ers,
die waren samengekomen voor de grote
nationale manifestatie, welke in Rotter
dam werd gehouden onder het belang
stellende oog van tienduizenden inwo
ners van de Maasstad.
Minister Beel had in zijn rede, welke
hij aan het slot van de demonstratie
uitsprak op de Veemarkt, geen betere
kenschets kunnen geven van het werk
en het streven van de B.B. Juist op de
ze dag is n.l. gebleken, dat de B.B. een
voortreffelijk werkende organisatie is,
die met grote gemeenschapszin haar
lang niet eenvoudige taak weet uit te
voeren. De demonstraties en wedstrij
den van deze dag hebben in alle duide
lijkheid aangetoond, dat de B.B. paraat
is, in de meest ruime zin van het
woord.
Het meest spectaculaire onderdeel
van deze dag is ongetwijfeld de demon
stratie geweest van de brandweren uit
zestig gemeenten uit Noord- en Zuid-
Holland en Utrecht. Omstreeks vier uur
scheerden vier vliegtuigen van de Kon.
Luchtmacht laag over de Maas. Op een
aantal schepen in de nabijheid van de
Maasbruggen werd een aanval uitge
voerd. Daverend donderden de knallen
van de exploderende bommen over het
water. Vrywel op hetzelfde ogenblik
kletterde met een immens geweld het
water uit 240 stralen over de getroffen
schepen. Samen met een forse blusboot
werd in één minuut tijd 130.000 liter wa
ter de lucht in gespoten.
Het grootste deel van de dag werd
in beslag genomen door de verschil
lende oefeningen en wedstrijden. Hier
naast was een sterrit georganiseerd,
waaraan door elf provinciale colonnes
werd deelgenomen. Het getuigt voor
de discipline en voor de uitstekende
verbindingsdienst van de B.B., dat al
deze colonnes prompt op tijd en pre
cies gelijk arriveerden.
Tenslotte werd voor de duizenden
deelnemers aan de manifestatie een
massa-maaitijd aangericht op de Vee
markt. Achtduizend mannen en vrou
wen schaarden zich hier rond de tafels,
waarop een stamppot van andijvie met
haché en ijs als dessert werd opgediend.
Deze maaltijd was klaargemaakt in een
van de drie keukentreinen van de B.B.
Elke trein heeft een capaciteit van
40.000 warme maaltijden per etmaal.
Rest ons nog te vermelden, dat de
wisselbeker, beschikbaar gesteld door
H.M. de Koningin, gewonnen werd door
de Blokploeg uit het A-gebied van de
Oude Mijnstreek (Limburg), van de
Blokploegen van het B-gebied won
Noord-Brabant 3 de wissel beker, be
schikbaar gesteld door Z.K.H. Prins
Bernhard.
1
I W
Van de zijde van het „Battle Hospital" te Reading in Engeland is gisteren
de vreemde geschiedenis onthuld van een patiënt, die 40 jaar lang als een
hulpeloos kind op bed heeft gelegen. De man in kwestie, de nu 51-jarige
Charlie Dunford, „groeit snel op". Hij heeft opnieuw leren lopen en spreken
en is reeds de beste tapijtenknoper in het ziekenhuis. In 1913 kwam de
toen negenjarige Charlie, die een normale schooljongen was, thuis met
mazelen. Zijn herstel bleek slecht te vorderen en zijn ouders, die talloze
doktoren hadden geraadpleegd, kregen tenslotte de overtuiging, dat hun
zoon voor zijn leven kreupel en half blind zou blijven. Zo begon het voort
gezette ziekbed van Charlie Dunford. 40 jaar lang lag hij op zijn rug in
een halfdonkere kamer. Al gauw verleerde hij het lopen en het spreken,
terwijl hij tenslotte ook verleerde om zelf te eten. Hij hoefde het ook zelf
niet te doen, want zijn ouders, die ervan overtuigd waren, dat hij een hul
peloze invalide was, verzorgden hem met een eindeloos geduld als ware
hij een baby.
(Van onze speciale verslaggever)
Met een Nationale Kaderschouw heeft
het jongensgilde van de Katholieke
Jeugdbeweging Zaterdag en Zondag in
Huize Bergen te Vught voor de eerste
keer sedert zijn oprichting in 1947 een
bijzonder geslaagde poging ge
daan om het nationale contact tussen
leidsters en leiders te verstevigen. De
hoofdcommissaris van de Katholieke
Jeugdbeweging, H. F. M. baron van
Voorst tot Voorst, mocht ruim drie
honderd leidsters en leiders, vrijwel het
gehele kader, verwelkomen. De grote
opkomst bewees, dat de betekenis van
dit eerste nationale contact bijzonder
hoog werd aangeslagen. Het was voor
de leidsters en leiders niets minder dan
de bevestiging, dat het Jongensgilde na
de moeilijkheden van het eerste uur is
uitgegroeid tot een waarlijk nationale
jeugdbeweging.
Het Gilde is een jonge beweging met
een oude naam, die herinnert aan de
Middeleeuwse Schuttersgilden, waarvan
vooral Brabant de erfenis heeft be
waard. Bijeen in het Brabants land
lag het daarom meer of min voor de
han", dat de „oudere broer" er bij
gesleept werd. Hij kwam in de persoon
van Jan van de Mortel, de grote
Brabantse promotor van de Schutters
gilden, die met aanstekelijk enthousi
asme iets vertelde over de 12e en 13e
eeuwse kruis- en handboogschutters,
over hun heldhaftige prestaties in de
Kruistochten en vooral over hun idealen,
die in de huidige Gilden zijn blijven
voortleven: trouw aan God, Koning en
Vaderland.
„Jullie streven na wat wij in ons
hebben", riep Jan van de Mortel uit.
„Tracht jullie jongens de trouw en
eerlijkheid bij te brengen, die onze
Gilden sedert eeuwen sieren. Maar
blijf af van het vaandel: leer de jon
gens nooit vendelen, het privilege van
de Schuttersgilden. Het zal bij jullie
acrobatiek blijven, omdat de jongens
in het vendelen hur ziel niet kunnen
leggen zoals wjj dat doen".
Een waarschuwing, die ter harte ge
nomen werd. Het nummer vendel-
zwaaien, dat op het Zondagmiddag
programma stond, werd afgevoerd uit
respect voor de „oudere broer". Er
bleef overigens meer dan voldoende
over voor een gezellig Gildefeest met
als hoogtepunt de intocht van Hertog
Jan van Brabant. De rakkers, poorters
en kerels uit Vught en Den Bosch
maakten er een kleurig schouwspel van,
opgeluisterd door de uitstekende Gilde-
band uit Wehl, die onvermoeid mar
cheerde met een van trots stralende
broeder Realinu. aan het hoofd.
Vrolijkheid en spel namen een belang
rijke plaats in, maar de ernst werd
niet vergeten. Zaterdagavond trokken
de deelnemers naar de Fusiladeplaats
van Vught, waar tijdens de oorlog „Dui
zenden vielen, rij aan rij", zoals de
eerste regel luidt van 't gedeclameerde
vers van Gabriël Smit. De stemmige
herdenking werd met een avondwake
besloten.
Reeds vóór de réveille lokte Zondag
een stralende ochtendzon de leiders
uit hun tenten. De hoofdaalmoezenier
van de Katholieke Jeugdbeweging
..'Sirat-.e in Rotterdam werd bij de Boompjes een „vliegtuigaanval" gedaan, tengevolge waarvan
schepen „in brand raakten". Zestig spuiten met in totaal 240 stralen toonden toen wat zij mans waren. De kade werd
door een machtig watergordijn van de rivier gescheiden.
Geestdriftig zwaaien met rood-wit-
blauwe-vlaggetjes, waarop de letters
B.Z.N., en daverende toejuichingen on
derbraken herhaaldelijk de toespraak
van de eerste promotor van de Bond
zonder Naam, pater W. Loop SMM, die
in zijn stimulerende middagtoespraak
de 5.000 promotoren en promotrices van
de bond Zondag in de Houtrusthallen
te Den Haag voor de jaarlijkse D-Day
bijeen, aanmoedigde het belangeloze
werk van de naastenliefde voort te zet
ten met hetzelfde idealisme als zij dit
in het afgelopen jaar hebben gedaan.
's Morgens had pater Loop in de
Houtrusthallen een plechtige hoogmis
opgedragen, 's Middags herinnerde pa
ter Loop in zijn openingswoord aan de
door de Bond in het afgelopen jaar aan
de dag gelegde activiteiten, zoals de
actie „mijn sterren", en de DDD-actie.
Deze laatste heeft tot resultaat gehad,
dat 700 huismoeders een maand uit de
zorgen waren. Een kleine 100 huismoe
ders, wie geen hulp geboden kon wor
den, hebben 10 dagen gratis vacantie
genoten. Het aantal promotoren en
promotrices van de bond is gestegen
van 8.000 tot 11.000. De sterrit van twee
weken terug heeft 16.000 ouders een ge
zellige Zondag geboden. Honderd juris
ten hebben via de Bond gratis bijstand
verleend in de meest uiteenlopende ge
vallen. De actie „mensen in nood"
heeft in haar 3-jarig bestaan in 20.000
gevallen hulp verleend. Elke maand
meldden zich 1500 nieuwe leden.
Na dit jaarverslag der naastenliefde
hebben een aantal artisten, w.o. Jan de
Cler, conferancier, Joop de Leur, pia
nist, Jan Oradi, imitator de vele dui
zenden uit het gehele land, de broeihit
te in de zaal pogen te doen vergeten.
In de kerken is Zondagmorgen in het
Noorden van het land vanaf de preek
stoel meegedeeld dat het dagblad „Ons
Noorden" na 1 Juli zal blijven bestaan.
Een schrijven van de aartsbisschop-co
adjutor over deze aangelegenheid is da
komende dagen te verwachten.
Nadat Zondagmorgen enige leiders
een nummertje schermen weggege
ven hadden, riep de programmalei
der plotseling door de microfoon:
Weten jullie, dat we twee promi
nente schermers in ons midden heb
ben, de hoofdcommissaris en de
hoofdkwartiercommissaris? Het klonk
als een uitdaging, wat misschien
ook wel de bedoeling was. Hoe dan
ook, hoofdcommissaris H. F. M.
baron Van Voorst tot Voorst gooide
onmiddellijk z'n colbert en vest
uit, liet zich een schermvest aan
trekken en bekeek met kennersoog
de degen, die hem werd toegesto
ken. Hoofdkwartierscommissaris A.
Michels deed hetzelfde en zo zagen
de leiders even later beide heren in
hevig duel gewikkeld, waarbij oa-
ron Van Voorst tot Voorst z'n
bijna zeventig jaren niet achtend
een vitaliteit demonstreerde, die
honderden handen voor een klate
rend applaus op elkaar bracht.
A. J. L. Verhoeven, droeg met
assistentie van de diocesane aalmoe
zeniers E. Paap en A. van Heyningen
een plechtige Hoogmis op en weidde
in zijn predikatie uit ovèr het voor de
Gildeleiding zo toepasselijke woord in
het Evangelie van St. Lucas: Van nu
af zult ge mensen vangen.
Een bezielend woord, dat indruk ge
maakt moet hebben op de leidsters en
leiders, die zich tot taak gesteld hebben
het Jongensgilde innerlijk te verdiepen
en paar buiten uit te bouwen, overtuigd,
dat het Gilde niet meer gemist kan
worden in de rij van katholieke jeugd
bewegingen. Met 3500 officieel aange
sloten leden staat het pas aan het begin
van zijn ontwikkeling. De eerste Natio
nale Kaderschouw heeft echter aange
toond, dat het leiderscorps vol bezieling
is. Wanneer de uitbouw gedragen wordt
door hetzelfde enthousiasme waarmee
dit weekend een waagstuk, zonder
enige traditie tot een succes gemaakt
werd, behoeft aan de resultaten niet
getwijfeld te worden.
Twee broers en een zuster van
Charlie groeiden volkomen normaal op,
maar Charlie kwam 40 jaar lang niet
meer in de buitenlucht. „Zijn gezicht
wordt blauw, wanneer hij buiten komt",
zo verklaarde zijn moeder tegenover
meelevende buren. Zij voedde haar
zoon met babyvoedsel en melk uit een
zuigfles. Twee wereldoorlogen kwamen
en gingen voorbij, maar het kleine
dorpje Stockcross in Berkshire merkte
hier weinig van en Charlie Dunford, die
vrijwel onbeweeglijk in zijn bed lag,
wist hier nog minder van.
Na de tweede wereldoorlog stierf zijn
vader, een houtvester, en in 1948 over
leed ook zijn moeder, waardoor Charlie
hulpeloos, stom en vermagerd al
leen achter bleef. Hij werd naar het
„Battle Hospital" overgebracht, waar
men zich over de ongelukkige Charlie,
die met zijn ogen tegen het licht bleef
knipperen, ontfermde.
Een medisch onderzoek bracht ech
ter aan het licht, dat hij physiek ge
zien volkomen gezond was. De zuster
van de wacht nam nu de taak op zich
om van Charlie een normaal mens te
maken. Als een baby werd hem ge
leerd te lopen en te spreken.
Charlie leerde vlug en was vol be
langstelling. Zaken als bussen, vlieg
tuigen of radio's begrijpt hij nog niet,
maar hij vraagt hierover met de on
schuldige belangstelling van een kind.
Chrarlie, een slanke rechte gestalte,
lijkt nu met 2ijn 51 jaar en zijn donkere
aan de slapen grijzende haar op een
gewone gedistingeerde heer van zijn
leeftijd, maar hij heeft nog de grote,
open ogen en de nog wat moeizame
spraak van een kind.
Hij kan zijn naam al schrijven in
grote, beverige letters en hij is dol op
lezen. Over zijn verloren jaren zegt
Charlie niets meer te weten. „Dat is
allemaal donker voor mij, maar nu
viel ik mij heel gelukkig", zo verklaarde
hij tegenover een verslaggever.
In het komende seizoen zullen in ons
land weer kersen uit België mogen
worden ingevoerd. Het bedrijfschap
voor Groenten en Fruit heeft bepaald
dat er voor deze kersenimport uit Bel
gië geen minimumprijs zal gelden. Wel
mogen enkel kersen van de kwaliteit
extra worden ingevoerd. Dit zijn ker
sen welke voldoende groot zijn, een fris
aanzien hebben en voorzien zijn van
steel. Ze mogen enkel worden verhan
deld in Belgisch fust met een inhoud
van maximum 5 kg.
De Nationale Kaderschouw
van het Jongensgilde van de
Katholieke Jeugdbeweging
het verslag kunt u elders in dit
blad lezen is niet alleen een
succes geweest voor het Gilde
en voor de jeugdbeweging in
het algemeen, maar ook voor
de hoofdkwartierscommissaris
A. Michels, de hoogste gezag
drager van het Gilde, die zich
de laatste jaren bijzonder veel
moeite getroost heeft om te be
reiken, wat hem als ideaal
voor ogen stond: Eenheid in het
Jongensgilde. Hei moet hem een
grote voldoening gegeven heb
ben, dat nagenoeg het hele ka
der aanwezig was, om van deze
eenheid te getuigen. Toen hoofd
aalmoezenier Verhoeven in 1952
de heer Michels vroeg hoofd
kwartierscommissaris te worden,
stelde hij zich als eerste taak:
uniformiteit in de beweging. Het
Jongensgilde is diocesaan ge
groeid met het gevolg, dat er
talrijke afwijkingen ontstonden,
weliswaar niet van principiële
aard, maar toch ernstig genoeg
om een verdere ontwikkeling te
belemmeren. Dri- jaar heeft de
heer Michels, d'e in het dage
lijks leven leraar lichamelijke
opvoeding aan het St. Joriscollege te Eindhoven is, voor deze taak nodig
lehacl; de officiële bekroning van zijn werk is de Wapenschouw geweest.
U moet hieruit niet opmaken, dat de hoofdkwartierscommissaris een
man is, die de eenheid boven alles stelt, een star schema kost wat kost
wil doorvoeren en het systeem belangrijker vindt dan de jongens. Wie
hem over eenheid spreekt, krijgt direct te horen, dat het Jongensgilde
een grote verscheidenheid mogelijk maakt. Het kan zich plaatselijk
aanpassen aan de omstandigheden, de aard en de behoeften van de
jongens. Moet dit wel kunnen doen om werkelijk een kernbeweging te
zijn voor jongens van 12 tot 17 jaar, een beweging voor en door de
jongens, die zich stoer en manhaftig willen inzetten voor echt jongens
achtige idealen. Maar soepele aanpassing kan samengaan met een zekere
eenheid in methodiek, in leidersopleiding en in uniform. De laatste is
eindelijk vastgesteld op groene broek en khaki shirt, die tijdens de Wa
penschouw reeds door enige leiders gedragen werden. De heer Michels
is er maar wat trots op; hij ziet er het symbool van de bereikte een
heid in.
Buitenstaanders menen wel eens, zo zij ooit van het Jongensgilde
gehoord hebben, dat deze vorm van jeugdbeweging concurreert met de
Verkenners. Laat de heer Michels het niet horen! Want zo gemoedelijk en
rustig als hij gewoonlijk is, zo fel kan hij opspringen wanneer hij dit
hoort. Vergeet niet, zegt hij, dat Jongensgilde en Verkenners beide deel
uitmaken van de grote Katholieke Jeugdbeweging voor jongens van
12 tot 17 jaar, dezelfde hoofdcommissaris en dezelfde hoofdaalmoeze
nier hebben. Geen concurrentie, integendeel: samenwerking. Na de be
vrijding heeft het Hoogwaardig Episcopaat de Katholieke Jeugdbeweging
aangewezen voor de jongens van 12 tot 17 jaar. Toen bleek, dat niet
alle jongens tot het spel van verkennen werden aangetrokken, is er een
nieuwe vorm bijgekomen, weliswaar ook gebaseerd op de grondgedachte
van Baden Powell, maar anders uitgewerkt. Het Jongensgilde stelt de
gemeenschap voorop en tracht de jongens via de gemeenschap tot per
soonlijkheden te vormen. Dit v'.tgangspunt biedt vele mogelijkheden;
het Gilde zal in de stad anders werken dan op het platteland, in het
bisdom Haarlem anders dan in Den Bosch, in een arbeidersparochie
anders dan in een parochie met gemengde bevolking. Deze verscheiden
heid stelt de leiders voor zware eisen. Het was vooral hierom, dat de
heer Michels zich verheugde over de boven verwachting grote opkomst
en het enthousiasme, waarmee het kader zijn eerste nationale schouw
gevierd heeft.
