Panorama èn blik naar binnen
Christendom en geloofscrisis
I
Andrews
O
arabeskë
Doden-monument
Godsdienstige aanleg onuitroeibaar
Optimisme geboden
IN PURPER
AKKERTJE
Minuut stilte
in steen
>e rtïVlcC'
's Nachts nemen
uw maag en
ingewanden de
nodige rust
ZATERDAG 2 JULI 1955
PAGINA 5
9
Kiespijn
Wijziging Octrooiwet
Kamer aanvaardt het
ontwerp onveranderd
Uitstel eerste oefening
voor onderwijzers
T arwe-importquantum
Liturgische weekkalender
door W. H. VAN EEMLANDT
Is we in het liefelijk landschap van Zuid-Limburg deze week hebben
gemijmerd over de uiterste dingen des levens, zijn we daartoe niet
geïnspireerd geworden door de Hollandse Zuidwandelaars, die met de
stok in de hand en een lied op de lippen een voetreis maakten door de
heuvelende landouwen tussen Vaals en Maastricht. En we zouden ook on
getwijfeld alleen maar aan het uitbundige, alles overstralende leven heb
ben gedacht, als journalistieke plichten ons niet naar Margraten hadden
gevoerd, naar de Amerikaanse Militaire Begraafplaats, waar 9000 trillende
kruisen een dodendans uitvoerden in het laaiend geweld van een voor onze
streken ongekend felle midzomerzon. Een bijna onafzienbare slagorde van
witmarmeren grafstenen, elke steen een witte, trillende vlam, een wit,
bevend protest in een landschap van overdadig, alles-overloverend groen.
Met daar tussen door het eerste rode fleuren van kersen, bessen en aard
beien, het eerste schemeren van goud over de roggevelden langs de hellin
gen, lichtelijk gezegen onder het gewicht van de zwellende korrel. Maar het
groen en het rood van de Limburgse natuur op haar schoonst, deden ons in
het zojuist begonnen touristenseizoen op het kruizenveld van Margraten
onherroepelijk denken aan de dingen van de overzijde, die niet weerspiegeld
worden in de camera-lenzen van rood-gebrande Hollanders, die in hun
zomerse tenue over het onafzienbare kerkhof zwerven en een punt zoeken
van waaruit zoveel mogelijk kruisen op de gevoelige plaat kunnen worden
vastgelegd. Wij, die niet ook nog Valkenburg en het Drielandenpunt op ons
programma hadden, zochten eveneens naar een punt, naar een basis, naar
een verhevenheid om al die kruisen te kunnen overzien, om over de afgrond
heen te kijken, die zo onoverbrugbaar diep tussen het bruisende leven ligt
van hier en dat andere leven van ginds. En richtten de blik op het mauso
leum, dat op de Begraafplaats Margraten onder auspiciën van de American
Battle Monuments Commission in aanbouw is. Of liever gezegd: zijn vol
tooiing nadert.
Boven: Een schetstekening van het mausoleum. Links boven is de ingang
van het kerkhof. Links een overzicht van het kerkhof.
De allure van het gedenkteken is in
overeenstemming met de onafzienbaar
heid van het dodenveld. Een uit blok
ken natuursteen 33 meter hoog opge
stapelde toren, met een lichaam van
ongeveer 10x6 meter, een kolos die
werd opgetrokken aan het einde van
een enorme, ommuurde hof met een
lengte van omtrent honderd, en 'een
breedte van ten naaste bij vijftig me
ter. Wanneer men vanuit de verte de
begraafplaats nadert, ziet men de to
ren hoog en massief oprijzen en men
denkt onwillekeurig aan de schacht
van een mijn. Dichterbij gekomen
waant men zich een ogenblik in Arca
dia, op een heilige plaats waar devote
Grieken doende zijn met de bouw van
een tempel. In de nog gedeeltelijk open
ruimte van de hof liggen de blokken na
tuursteen her en der gereed. Met man
en macht wordt zo'n klinkertje van
ruim een halve meter hoog in de draag
riemen gehangen van de bouwkraan en
dertig meter hoog naar de torentrans
getransporteerd, waar hij langzaam
wordt neergelaten in een bed van ce
ment. Nog vijf lagen, zeggen de metse
laars boven, dan hebben we de geplan
de hoogte bereikt. En dat zouden ze al
wel eerder gedaan hebben, als de aan
voer van buitenlandse natuursteen niet
herhaaldelijk was gestremd geweest,
o.a. ten gevolge van stakingen in Enge
land die de levering van die 1800 ton
exquis bouwmateriaal nogal eens heb-
nen opgeschort. Daarbij kwam de lan-
winter van '54-'55 die eveneens het
ï!„v!t£e verlet opleverde en daarmee
nebben we dan al enkele redenen bij de
hand van de grote stagnatie die bij de
verwerkelijking van het plan werd on
dervonden. Begonnen in Maart 1954
hadden de memorial chapel and appor-
tenances zomer 1955 voltooid moeten
Advertentie
Dat is werk voor
Uw tandarts. 1*
A/loor als eerste hulp
...dof helpt directt
een
(Van onze parlementaire redatceur)
De Tweede Kamer heeft het wets
ontwerp inzake wijziging van de Oc
trooi wet z. h. s. ongewijzigd aangeno
men. De stemming over het artikel,
waartegen de heer Van Rijckevorsel
(K.V.P.) bezwaren had gemaakt, omdat
het de cijnzen bij algemene maatregel
van bestuur en niet bij de wet wilde
vaststellen, had een vreemd en rom
melig karakter.
In een Kamer, waarin niet al te veel
leden waren opgekomen was het
quorum wel aanwezig, dat voor een
geldige stemming nodig is? werd
bij zitten en opstaan gestemd. De K.V.P.-
fractie, voorzover aanwezig, was daar
bij verdeeld. De heren N. v. d. Heu
vel, Van Vliet en Andriessen bleken
vóór het artikel te zijn. De rest bleef
zitten en was dus tegen.
De heer Wijffels (K.V.P.) deelde
mede, dat men na nader overleg de
bezwaren tegen de termijn voor het
doen ingaan van dwanglicenties niet
wilde handhaven.
zijn. Nu zal het wel najaar 1955 worden,
en met de aanleg van gazons en perken
erbij wel voorjaar 1956.
Het herdenkingsmonument in Mar
graten is er een uit een serie van
twintig, want over heel de wereld
heeft Amerika sinds Wereldoorlog II
zijn doden begraven liggen. Al deze
begraafplaatsen krijgen een definitief
monument, dat, door een Amerikaanse
architect ontworpen, onder toezicht
van een plaatselijk architectenbureau
voor Margraten dat van Boosten
wordt uitgevoerd. Generaal Thomas
North is namens de Amerikaanse
staat met d( supervisie over al die
gedenktekenen belast. Dat hij zuinig
moet zijn met de hem ter beschikking
gestelde middelen is uit de bouw van
het monument in Margraten niet af
te leiden. Men ziet het al aan de ma
terialen: geen eenvoudige Nederland
se brikken uit Waal- en IJsselklei ge
bakken, maar zachte natuursteen uit
Engeland, harde uit Frankrijk. Men
ziet dat ook aan de muurankers die
niet van gewoon ijzer zijn maar van
iiiiiiiiMiimiiiiiiiiiiiiiiliiiiiliiiiiiiiliiiliiiiiiiiiiiiMiiiimiiiii
1111111111111111
brons. Dat in de ogen van de Ame
rikaan een monument iets geheel an
ders is dan in de ogen van de Neder
lander, is reeds gebleken uit de af
metingen. Wat nagestreefd wordt, is
iets waarlijk monumentaals en dat
daarbij niet op een dollar meer of
minder gekeken hoeft te worden,
blijkt al uit de vlaggestok die aan de
andere zijde van het kerkhof, los van
het monument in enge zin, zal wor
den opgericht. Het wordt een stokje
van 30.000.-. Maar dat wordt dan
ook vlot 20 meter hoog en zal een
Stars and Stripes krijgen van 14 me
ter. Overdreven?
Zittend op een van de feilloos vier
kant behouwen rotsblokken, bedachten
we dat een mens in dezen niet zo ge
makkelijk overdrijft. Wat is een hoek
ten van drie ton zwaar? Wat is een
-k van 14 meter? Wat is een me-
S tuwer van 33 meter op een na-
m°nalJ bevenheid van 165 meter
tuurlqke verheve^^ de g3oi dQ_
boven N.A_ - de heuvel bij Margra-
o U7 <- 1een gedenkteken van 100
ten; ^o-te vergeleken bij de weg die
meter lengte v g js gegaan sinds
Cecil Denney uit sergeant van
en te massaal en zeker met 1 lelijk
Al willen we niet beweren dat WW
is. In het hart van de Erenoi koi
vijver van 45x7 meter, waarin stra
de toren en het aan de voet daarvan P
te stellen herdenkingsbeeld zullen wor^
den weerkaatst. Om die vu
wandelpad met stenen banken. Buiten
die paden vierkante grasperken met m
ieder carré een appelboom, sym
van de landstreek waarvoor de doden
hun leven gaven, symbool ook van de
vruchtbaarheid en van het leven welks
rechten zij verdedigd hebben. De zqmu-
ren zijn eremuren, waarvan de bmnen-
vlakken bebeiteld zullen worden met de
namen van 1800 soldaten die in het ge
bied waar de 8000 doden geborgen kon
den worden, werden vermist, de dappe
ren die enkel hun naam hebben achter
gelaten. Over trappen en terrassen zul
len straks de bezoekers opgaan naar
deze tempel van stilte. Links vinden ze
het museun. waar de strijdkaarten lig
gen opgeborgen, rechts de receptie
waar verwanten de nodige inlichtingen
De kapel in het mausoleum
woorden van Christus: Laat de doden
hun doden begraven!
Het monument vinden we een pas
send monument. Al is het misschien in
al zijn monumentaliteit wat te zeer af
gestemd op klein-menselijke affecten.
Het dure, het omvangrijke, de spiegel-
vijver en de toren die behalve kapel
ook uitzichttoren is. Maar dat hoeft niet
te verwonderen. Een levend mens
deinst van nature terug voor de dood.
Belust op het grootse en spectaculaire,
kan hij het waarlijk grootse en specta
culaire niet verdragen. Daarom be
klimt hij liever de
zeventien trappen
om heel het doden
veld te overzien,
liever dan dat hij
de ogen sluit en
binnen de engste
grenzen die er zijn,
die van het per
soonlijk bewustzijn,
de eerste en laatste
woorden van het
leven overweegt.
Een minuut ech
te stilte is in geen
natuursteen te
vermaterialiseren.
Maar men kan dit
trachten. De ge
meenschap moet
dit zelfs. En daar
om is het goed
dat er in Margra
ten een monu
ment verrijst. De
dood is per slot
van rekening een
kwestie van geest
èn stof. De be-
klimmer van
straks bedenke
echter dat de to
ren slechts voor
de helft gebouwd
is voor het pano
rama. En juist dat
moet de verwan
ten van de doden
zowel als de tou-
risten die ook
Margraten wil
len aandoen,
brengen tot een
blik in zichzelf.
Zonder dat blijft
de toren een To
ren van Babel,
die reeds op 33
meter hoogte in
de materie is blij
ven steken.
Ofschoon de grote behoefte aan per
soneel voor de strijdkrachten en in het
bijzonder de behoefte aan personen, ge
schikt voor het volgen van de kader-
opleiding, niet toelaten dat de in 1954
getroffen regeling van ruime vrijstel
ling van dienst voor onderwijzend per
soneel wordt geconstinueerd, heeft de
minister van Oorlog niettemin aanlei
ding gevonden voor 1955 nog de vol
gende beperkte vrijstellingsregeling
vast te stellen.
Aan een aantal onderwijzers, dat uit
stel kreeg voor het schooljaar 1954-1955
zal, op hun verzoek, verder uitstel wor
den verleend voor het schooljaar 1955-
1956.
Aan de onderwijzer, die vóór 15 Sep
tember een wettelijke vacature vervult
aan een 2- of 3-mans-school, zal op
zijn verzoek eveneens uitstel worden
verleend voor het schooljaar 1955-1956.
Aan degenen, die 3 Augustus onder de
wapenen moeten komen, zal in afwach
ting van een te verkrijgen betrekking
als hiervoren bedoeld geen uitstel wor
den verleend. Krijgen zij echter vóór 15
September een benoeming aan een 2
of 3 mans-school en kon niet op ande
re wijze in die vacature worden voor
zien, dan zal hun voor het lopende
JAN ELEMANS
kunnen bekomen, waar de kantoren
zjjn, waar de intendant en de super-
indentant hun zetel hebben.
Gaande langs de vijver, langs de Ere-
muur zal men de toren naderen en de
kapel die er in is ondergebracht, de
zestien meter hoge benedenruimte van
het torenlichaam. Met slechts een smal,
meters hoog raam dat het licht zal wer
pen op het sobere altaar, op het lege
kruis. Komend vanuit de kapel zal men
wederom via trappen en terrassen kun
nen afdalen naar de onafzienbare do
denakker, naar de eindeloze wei waar
in de duizenden kruisen rq aan rü hun
armen strekken over de graven, als
bidden zij om stilte. Men zal ook de ze
ventien trappen in het torenhuis kun
nen beklimmen om op het 33 meter ho
ge platform al die graven in één blik
te kunnen overzien. Om daar, zo hoog
uitgetild boven het geweld van de na
tuur, zich te verwonderen over de
Op de zeventiende zitting van die
Internationale Tarweraad is een be
sluit van het uitvoerende comité be
vestigd, waarbij Mexico voor het lo
pende oogstjaar 150.000 ton van zijn
gegarandeerde invoerhoeveelheid aan
Nederland afdroeg. Met het door
Mexico overgedragen quantum mee
kan Nederland in totaal 825.000 ton
importeren.
het nog te vervullen gedeelte der eer
ste oefening worden verleend.
In andere gevallen zal geen uitstel
kunnen worden gegeven, tenzij de toe
stand aan enige school zo schrijnend
mocht zijn, dat het vertrek van de
dienstplichtige een noodtoestand zou
veroorzaken.
edereen zal er wel van overtuigd
zijn, dat wjj in een uiterst be-
langrijke overgangstijd leven.
Voortdurend wordt door leidende per
sonen van uiteenlopende specialiteit
hierop met nadruk gewezen. Er is dan
ook inderdaad geen enkel gebied van
het menselijk leven aan te wijzen, waar
op dit verschijnsel niet duidelijk aan
de dag treedt. Het bewustzijn van de
ze overgangsperiode, die tevens een
zeer ernstige crisis omvat, is gemeen
goed van heel de mensheid. Vroeger
kon men nog spreken van een of an
dere crisis, die zich tot een bepaald
volk beperkte. Die tijd is onherroepe
lijk voorbij. Nu zijn de lotgevallen van
alle volkeren direct verbonden met de
geschiedenis der gehele wereld. Alle
bestaande grenzen en afsluitingen zqn
radicaal doorbroken. Zelfs het IJzeren
Gordijn, dat het symbool is geworden
van een verdeling der mensheid in
twee kampen, verandert hieraan niets:
het blijft een feit, dat het lot van alle
volkeren tegenwoordig onverbrekelijk
onderling verbonden is. Tengevolge van
de schier onvoorstelbare vooruitgang
der techniek is de mens zelf al
blijft hij in wezen onveranderd zo
zeer verschillend geworden van vroe
ger, dat men geneigd zou zijn van een
totaal andere mens te spreken. Ver
gelijken wjj maar eens de mogelijkhe
den die de hedendaagse mens ter be
schikking staan met die van een halve
eeuw terug.
Het behoeft dan ook wel geen be
toog, dat deze crisis, die zich op alle
terreinen van het leven bemerkbaar
maakt, ook op godsdienstig gebied
zijn invloed doet gelden. Daar alle op
vattingen en gebruiken bezig zijn te
veranderen, kan het eenvoudig met
zien, aan zai nun vuur ,^1 1 uitblijven dat het geestelijke leven
schooljaar, op hun verzoek, uitstel van t g y
Advertentie
Geen wonder dat zij 's morgens niet direct
uw tempo kunnen volgen. Help ze een
handje met Andrews bruisend Gezond-
heidszout, twee lepeltjes op een glas water,
direct bij het opstaan - nog vóór u zich
wast. Andrews bevat - in smakelijke en pret
tige vorm - de geneeskrachtige stoffen die u
nodig hebt om storingen in de spijsver
tering op te heffen. U zult geen last meer
hebben van een opgeblazen gevoel, nare
smaak, beslagen tong en oprispingen die er
op wijzen dat onverteerde voedselresten
zich ophopen in maag en ingewanden.
Gun u geregeld 's morgens vroeg even tijd
voor een heerlijk bruisend glas Andrews.
Dan functionneert van binnen alles weer
vlot en gaat u met méér plezier aan het
werk. f. 1.65 per bus.
GEZONDHEIOSZOUT
daarvan eveneens de weerslag onder
vindt. De ervaring leert ons trou
wens. dat dit inderdaad het geval
is. Maar óók, dat wij de aanpas
sing aan de zich wijzigende atmosfeer
nog niet gevonden hebben. Met vele
anderen vergelijkt ook Rahner de te
genwoordige overgangsperiode met de
puberteitscrisis van de individuele
mens. Al het nieuwe, waarmee wij da
gelijks in contact komen, overrompelt
ons zodanig, dat wij niet of nauwelijks
de gelegenheid krijgen tot rustige be
zinning op zijn waarde. Door de massa
wordt veel, zo niet alles, klakkeloos
opgenomen, terwijl het oude vertrouw
de erdoor verdrongen wordt, vaak zó
grondig en zó totaal, dat er niets meer
van overblijft. Dit valt vooral op gods
dienstig terrein duidelijk te constate
ren en de vraag dringt zich dan op,
of dit verlies van het godsdienstig be
sef moet worden beschouwd als een
definitief-afstand-doen of veeleer als
enkel maar „d- weerslag in de indi
viduele mens van de crisis van het
collectieve bewustzijn die in een der
gelijke overgangsperiode haast onver
mijdelijk is", zonder dat men dan te
vens moet aannemen, dat dit verlies
zal bestendigd worden, wanneer de
crisis eenmaal overwonnen is en men
met de nieuwe wereld zo vertrouwd is
geworden als eenmaal met de oude.
p dit dilemma geeft Rahner ant
woord met een aardig voorbeeld.
Wanneer een jongen voor het
eerst een fiets krijgt, zegt hij, zal hjj
misschien een paar Zondagen de H.
Mis verzuimen en gaan fietsen. Hq
denkt alleen maar aan zijn fiets. Later
als het lieve nieuwtje eraf is, zal hij
zich ervan bedienen om naar de kerk
te gaan.
Nu is het zonder meer duidelijk, dat
er een geweldig verschil van tijdsduur
ligt tussen de geestelijke crisis, die de
mensheid nu doormaakt en de paar
Zondagen van misverzuim in het voor
beeld van de jongen met de nieuwe
fiets. Wat de mensheid te verwerken
heeft, kan langer duren dan een heel
mensenleven en is daarom zo gevaar
lijk voor de afzonderlijke personen. Des
ondanks is het goed mogelijk, dat bei
de zaken in laatste instantie verge
lijkbaar blijken te zijn, zodat wjj m(>
gen aannemen, dat de tijdelijke zij
het dan dat dit veel te lang duurt
verstoring der geloofsbeleving toch de
eigenlijke godsdienstzin niet wegneemt.
Het tragische is alleen en dat is
erg genoeg dat in de lange tussen
tijd van religieuze onverschilligheid ve
len hun eeuwige zaligheid verspelen.
Wij kunnen eenvoudig niet aannemen
dat het Christendom de huidige wereld
crisis niet zal overleven. De godsdien
stige aanleg van de mens is immers
onuitroeibaar. Rahner bewijst deze
waarheid op treffende wijze. Het is
wel waar, zo betoogt hij, dat de mens
de laatste twee eeuwen zijn verstand
geheel op het beheersen van de stof
felijke wereld heeft geconcentreerd,
maar dat toont juist aan, dat hij een
geestelijke aard bezit. Het onderscheid
tussen de mens enerzijds en natuur en
dier anderzijds is nog nooit zo duidelijk
geweest als nu, een onderscheid, dat
bewijst, hoe hoog de mens boven deze
beide staat. En een dergelijke geest
moet vandaag of morgen naar de zin
van het hele bestaan gaan zoeken om
dat hij niet tevreden kan zijn met het
beheersen van enkele onderdelen van
dat bestaan. En dan komt onvermijde
lijk het vraagstuk van de godsdienst
aan de orde. Er is dus in het grote
geheel wel degelijk reden tot optimis
me. En het is zelfs te verwachten, dat,
als het eenmaal zover is, de vraag
naar de godsdienst zal worden gesteld
met een aandrang en publiciteit, zoals
wij ons thans, gezien de te verwachten
ontwikkeling van de moderne technic
sche hulpmiddelen en van de propa
ganda, nog niet kunnen voorstellen.
Ook in dit vooruitzicht blijft het nood
zakelijk, dat de Christenen zich nu
reeds voorbereiden om dan in staat te
zijn door woord en voorbeeld die vraag
op de juiste manier op te vangen.
ZONDAG 3 Juli: 5e Zondag na Pinksteren:
eigen mis; 2 geb. H. Leo; 3 geb. oct. H.H.
Petrus en Paulus; (Den Bosch: 2 geb. H.
Rumoldus; 3 geb. H. Leo; 4 geb. oct.; Bre
da: 2 geb. H.H. Bisschoppen van Breda; 3
en 4 geb. als Den Bosch); Credo: pref. van
H. Drieëenheid; laatste evang. van oct.;
groen.
MAANDAG: Mis van octaaf van H.H. Petrus
en Pauius: 2 geb. Concede; 3 geb. voor
Kerk of Paus; Credo; pref. van de aposte
len; rood. Utrecht: Overbrenging van
de H. Martinus; mis Statuit; 2 geb. oct.;
pref. van de apostelen; wit. Haarlem:
Kerkwijdingsfeest; mis Terribilis; Credo;
gewone pref. wit.
DINSDAG: H. Antonius Maria Zacearia, be
lijder; eigen mis; 2 geb. oct.; (Haarlem: 3
gèb. oct. Kerkwijding); Credo; pref. van
de apostelen; wit.
WOENSDAG: Octaafdag van H.H. Petrus en
Paulus; eigen mis: (Haarlem: 2 geb. oct.
Kerkwijding); Credo; pref. van de aposte
len; rood.
DONDERDAG: H.H. Cyrillus er, Methodius,
bisschoppen-belijders: eigen mis; (Haarlem:
2 geb. oct. Kerkwijding; 3 geb. H. Willi-
bald; Credo;) wit. Den Bosch: Zoete
L. Vrouw van Den Bosch; eigen mis; 2
geb. H.H. Cyrillus en Methodius; Credo;
pref. van O. L. Vr.; wit.
VRIJDAG: H. Elisabeth, weduwe; mis Cog-
novi: 2 geb. A cunctis; 3 geb. naar keuze;
(Haarlem: 2 geb. oct. Kerkwijding; 3 geb.
Concede; Credo); wit.
ZATERDAG: H.H. Martelaren van Gorcum;
mis Intret; (Haarlem: 2 geb. oct. Kerkwij
ding; Credo); rood.
ZONDAG 10 Juli: 6e Zondag na Pinksteren:
eigen mis; 2 geb. H.H. Zeven Broers; 3 geb.
A cunctis; (Haarlem: 3 geb. oct. Kerkwij
ding); Credo; pref. van de H. Drieëen
heid; groen.
18
Het mausoleum in aanbouw.
dier hen aandachtig besnuffelde. Het scheen Tobi
niet gemakkelijk te vallen een keuze te doen. Nadat
hij alle aanwezigen bedachtzaam had onderzocht,
deed hij behoedzaam een paar stappen achteruit
als overlegde hij met zichzelf wiens geur hem het
meest in overeenstemming scheen met de reuk van
de muiltjes. Toen blafte hij kort en gedecideerd,
liep zonder enige weifeling op Eugène toe en wendde
de kop naar Büchli.
Terwijl de inspecteur de hond bq zich nep, opende
Van Houthem de tweede doos. Evenals hij met de
muiltjes had gehandeld, liet hij nu een gedragen
heren-pyama op de vloer glijden. De herder be-
-K ,„,p,c.,T Whouwde, daarop blocno,,,. «gta. 'iS' SÏ' ffiSS
t)p chsf dö réception hsd sflngBtGkGnd4 en n v.pt vnnitip nn pn ügd toen recht*
Achter het laatste cijfer had ^[g^^eno" sfreeks naar de plaats waar Gérard met gefronste
geplaatst. De kellner.bad dezede g tonen wenkbrauwen voor zich uitstaarde. Even berook de
teerd en deze dik onderlijnd, as q spitse hondenneus diens broekpijpen en weer klonk
"SShTA** en ci^te op een schejkno^ figuranten ver-
Een agent verstandige ogen opnam en wijderden zich onmiddellijk en slechts de gebroeders
binnen, die Buchii met verstan g g De versigny bleven met de politie ln het zaaltje
file ta^eUofaanpapier^ve^akte dozen op e? keer- achter. Zwijgend pakte Van Houthem de kleding-
de, met zijn Zwitserse college en de hond terug naar heren Stf maar volgen?" Büchli wend-
opgelost en'/««tussen de ge^tóera d^VerjagTOf commissariaat. Tegenover het schrijfbureau van de
een p) aatsaange wezen, op _g binnentreden- inspecteur stond een met een groen kleed bedekte
?en "maar Gérardn Eugène wierpen een verveelde conferentietafel. Aan één zijde daarvan werden de
blik' op het groepje bij de deur. Zq zagen hoe Van
Houthem een der beide dozen van de glanzende
oanierbedekking ontdeed en de brede reep hecht
pleister, waarmee het deksel aan alle zqden was
L^octied lostrok. Zij bemerkten, hoe de Neder-
Ser eén eveneens in glimmende verpakking ge- naa, vona een plaatsje dij ae aeur waar de nona
O 1 U„Lr kokette damesmuilties voorzichtig uit zlch aan zqn voeten legde en zich er niet tegen
het napier op de grond M dat de brigadier hem achter de Qren krab.
herder^boog d^ko^ove^d^antoffeffjfs^en berook steakjseridu fceek MeliU de verdachten
deze langdurig. Toen de intelligente kop naar hem beurtelings doordringend aan.
werd opgeheven zei Büchli zacht: Zoek, Tobi! „Hebt u een van beiden aanleiding terug te komen
Ongehaast liep de hond op de groepjes mannen op de verklaringen, die u mij vanmiddag hebt ge-
toe. die deden alsof zij niet bemerkten, hoe het daan?"
twee Fransen geplaatst. Büchli en Van Houthem
zetten zich tegenover hen. De Zwitserse rechercheur,
gewapend met blocnote en potlood, zocht een plaats
aan de smalle zijde van de tafel en Staring, die
met Tobi kennis gemaakt en vriendschap gesloten
had, vond een plaatsje bij de deur, waar de hond
Zwijgend, Gérard ernstig, Eugène met een nors
gezicht, schudden zij het hoofd.
„Dan raad ik u in uw eigen belang mij aan
dachtig aan te horen! Ik heb u nog niets ten laste
gelegd, denk daar wel aan. U kunt thans nog een
bekentenis doen. die ik bereid ben als vrijwillig te
beschouwen, hetgeen van belang kan zijn bij de
strafmaat".
De inspecteur stond op, als verwachtte hij in die
houding meer overwicht te hebben. Hij boog zijn
donkere haviksgezicht, met de diepe plooi tussen
de ogen, naar voren en zei:
„Voor mij, de rechercheur, die het onderzoek tegen u
heeft geleid, is het resultaat van de confrontatie
met twee geloofwaardige getuigen zó afdoende, dat
ik er geen ogenblik aan twijfel, dat iedere open
bare aanklager, waar ook ter wereld, van uw schuld
overtuigd zou zijn. Ik kan mij indenken, dat een
onontwikkelde misdadiger uit de onderwereld,
iemand die niet in staat is tot een redelijk oordeel
over bewijsvoering voor de rechtbank, halsstarrig
de tanden op elkaar houdt wanneer hij zich ont
dekt weet, in de hoop dat zijn advocaat er wel iets
op zal vinden. Maar twee intelligente, beschaaf
de mensen zoals u, hebben niets te winnen bij een
dergelijke houding. Integendeel, zij kan alleen uw
rechters tegen u innemen..."
Eugène sprong op en steunde de gebalde vuisten
op de groene tafel.
„Waar wilt u eigenlijk heen, meneer de inspec
teur? Eerst hebben wij vanmiddag uw onbegrijpe
lijke vragen naar beste weten beantwoord. We heb
ben ons vrijwillig onderworpen aan de opvoering
van een klucht, waarvan de bedoeling ons ontgaat.
U schermt met woorden als openbare aanklager en
rechters, alsof u ons voor misdadigers houdt. Is u
van plan die twee mannen, die bq de poppenkas-
terjj van daareven rondliepen en ons aanstaarden
als getuigen te dagvaarden... of die hond daar?
Hebben die u de zekerheid gegeven, dat u een paar
misdadigers tegenover u hebt?"
Snel ademhalend, spierwit van opwinding, liet
Eugène zich in zijn stoel terugvallen, terwijl hij de
onverstoorbare Büchli woedend aanstaarde.
(Wordt vervolgd)
Mausoleum in Margraten
