SEYILLA zoetste
aller s
GEEN DEFTIGHEID IN
H
CORDOBA
GRANADA
ideaal voor de kleine beurs
Sahara
Waar PERK zijn sonnetten schreef
Bij Samt-Hubert jaagt men op
reebokken en everswijnen
Èr-'«ï™n2s:s°r6e>>™- r-jyüsaï'zi'è'
La Roche:
„GETROTSTE
GROOTHEID
IN BEMOSTE
STENEN"
In Megève komen dj Zwitsers hun
deftige schoonheid vergeten
Goede autowegen
ZATERDAG 2 JULI 1955
PAGINA 9
ninrrririTiimmimiTiminnninnTTiiinuiiniiiiiiiiniiniiminiiuntiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiirimiiinimmniiiuiinii]
I
belaï^»"kliend S'!,k l'*"
AUSTRALIë
In de binnenlanden
van Brazilië
komt. HHW jp j
DE GESCHIEDENIS
VAN DE AUTOMOBIEL
,aTStpp"»rSS viï'ïrhtoBte'™ SÏÏüUïESS;P"2lfhtl>»«rl SfSïfcVjUlK
OP REIS DOOR VELER HEREN LANDEN
(Van onze Pariise corres- de vele arcaden, waaronder de omgeving van de Mont letje, die met zijn zoon en- J
(Van onze correspondent in Spanje)
Sevilla of Granada, welke van de
beide steden verdient de titel van
koningin van Andaiusië? Een on
opgelost dispuut. Wie Andaiusië „doet",
bezoekt ze ongetwijfeld beide en „in
geweten van tourist" ze mogen geen
Van beiden gemist worden. Sinds een
tweetal jaren hebben de Spaanse spoor
wegen de verbinding met beide van
uit Madrid beduidend verbeterd, door
de inlegging 0p deze, zoals op een aan-
tal hoofdlijnen, van met TAF
aangeauiae dagsneltreinen; Fiat auto
motoren van Diesel-type met Pullman-
comfort e" betrekkelijk snel.
Aldus comfortabel geïnstalleerd, des
risti'Ke Spaanise lan.«enoten: de
uase aan de Taag van Aranjuez, de
indrukwekkend weidsheid van La Man-
cha het land van de omdolingen van
Onirhotte met te Cryptana de
windmolens van zijn h"^ u^echt;
de doorsnijding
ker met voornamen!" 81
groeide Sierra Morena, dieten_ca_
mantische domein van helling
balleros"; en op de Zuidelijke helling
de entrée van Andalusie; waa 5
lijk op een of ander klem stat
blindeman de reiziger reeds za
ervaren, dat hü het land bil ui
„de los cantares" (der gezangen)
binnengekomen.
De haast die hij mag hebben om Se
villa of Granada te bereiken, zal geen
verstandig reiziger echter weerhouden,
om althans één nacht over te blijven
te Cordoba. Want hier staat het eerste
prachtvol wonderwerk, dat van de Moor
se overheersing in Andaiusië is achter
gebleven, de thans als kathedraal ge
bruikte moskee, waaraan van de achtste
tot en met de tiende eeuw diverse kha-
liefen hebben doen bouwen, als rivaal
van de grote moskee van Mekka. Te
Cordoba leunt ge ook reeds de parade
afnemen tijdens hun avondwandeling,
van de gerenommeerde Andalusische
schonen: ook in Andaiusië zijn de huw
bare meisjes niet zo binnenshuizig meer:
moderner opvattingen hebben enigszins
aan de oude traditionele gebruiken ge
knabbeld. Maar de huizen met de bloei-
De firma Douwe Egberts heeft al
enige jaren de aandacht getrokken met
een reclame-uitgave, waarvan de goede
smaak en de leerzaamheid een oprecht
compliment verdienden. In deze reeks
is thans een nieuw album verschenen en
Wel over Australië; een opnieuw zeer
zorgvuldig samengestelde, onderhou
dend geschreven (door Piet Bakker) en
faet vele goede kleurenfoto's verluchte
uitgave. Dit album over Australië,
Waarvoor men de afbeeldingen op de
PJ deze gevallen gebruikelijke manier
i" Zlin bezit kan krijgen en welke zeker
dL?en behoefte voorziet nu zovele Ne-
i "anders familie en vrienden naar het
"J°«Sste werelddeel" hebben zien emi-
fvr en> vormt mét de vorige uitgaven
de Tropen, Bali in kleuren, Naar
bezit een a'leszins aantrekkelijk
In de binnenlanden van Brazilië door
ijichard Retz. Uitgeverij Hollandia
jr?arP-. Wie van reisverhalen houdt,
nfj1 ?er, terecht. Drie tochten door het
hoSt r< Brazilië worden in dit boek
wiif -Xen op boeiende en meeslepende
verteii auteur is een voortreffelijk
hij de ie f Achtereenvolgens behandelt
dern er»efwlJze,van een kolonie Letlan-
s. ergens m het oerwoud, die in een
ende patios, waar het water in de fon
teinen ruist, zijn nog altijd legio. En wel
licht verschalkt gij hier of daar toch
nog een scène tussen twee gelieven,
één voor en een achter de tralies: en
zeer waarschijnlijk zult ook gij in zo'n
patio zitten dat van Uw hotel, spijs-
verterend in een schommelstoel.
Het Alcazar
Door het vruchtbare Guadalquivir-
dal gaat het naar Sevilla. Men raakt
er in een week niet uitgekeken en nog
een week om alles terug te zien, en
werkelijk een beetje van de atmos
feer in zich op te nemen van deze
„zoetste aller steden", is niet te veel.
Een der allergrootste en allerrijkste
oude Gothische kathedralen van Eu
ropa, oude kerken, kapellen en con
venten met zorgvuldig behoede mees
terwerken van de Sevillaanse grote
schildersschool (Murillo, Valdes Leal
e.a.), een rijk museum, paleizen (het
grootse door Moorse kunstenaars voor
Pedro de Wrede gebouwde „Alcazar"
het „Casa de Pilatos", wonderlijk ju
weel, waarin renaissance, gothiek en
de „mudejar"stijl tot een verrassen
de eenheid zijn gebracht), parken,
tuinen en, voorbij aan de oude, Ara
bische Gouden Toren het bedrijf op
de brede Guadalquivir, bevaarbaar
voor zeeschepen.
Ongetwijfeld zal de reiziger het in de
ze maanden van het jaar te Sevilla
zeer warm hebben: zo warm, dat hij
wellicht zijn kant en klaar meegebrach
te oordeel, dat de Andalusiërs een lui
en werkschuw volk zijn, enigszins zal
moeten herzien. Granada, op bijna 700
meter hoogte aan de voet van de Sierra
Nevada, is wat minder warm. Wij raden
de bezoeker aan om, als hij kan en zo
als wij eens deden, zijn intrek te nemen
in een van de hotelletjes boven op de
Alhambra-heu v el
Ook de eigenlijke stad steekt vol be
zienswaardigheden: maar het weerga
loos bezit van Granada is het „Alham-
bra", het „Rode d.w.z. het rode pa
leis van Granada s Moorse koningen:
een Moors „Versailles. Jonenwil: en
wat 'n contrast met het Escorial! Over
bodig er over uit iteJweMien. Wonend,
waar wü zeiden, hebt gJJ het dag en
nacht bij de hand en het is de moeite
waard. Probeer alleen te zijn tegen
zonsondergang in de »Sal°" f® lo®
Embajadores" en na alle wonderen van
de schoonheid van het uitgestrekte com
plex te hebben genoten, zie dan nog
het rijke kleurenspel over de wpae,
Granada omringende vruchtbare yaj\le'
de „Vega". Het voltooit de indruk, dat
deze Moorse heren en kunstenaars on
navolgbaar delicate levensgenieters wa
ren.
(Van onze Parijse corres
pondent)
et behoorde vroeger tot
een van die vaste ge
zellige gewoonten in
bepaalde kringen om als er
wat geld over was en de
vacantieplannen kwamen aan
de orde bij de eerste ver
heffing van de gedachte uit
het vlakke land aan de ber
gen in Zwitserland te den
ken. Natuurlijk wil ik aan
de schoonheid van het Zwit
serse berglandschap niet tor
nen. Ik geloof alleen maar
dat deze eenzijdige reactie
van velen onzer niet op ken
nis van zaken berust. Want
aan de Zwitserse bergen
grenzen nog vele andere, o.a.
die van Savoye. Aardrijks
kundig zijn het zelfs dezelf
de bergen. En toch zijn ze
anders.
Dat is het eerste dat de
gelukkige vacantieganger
ervaart als hij op de een of
andere wijze door Savoye
zwerft. Stel dat hij als uit
gangspunt neemt het meei
van Annecy. Annecy ligt
aan een prachtig diepgroen
meer, zoals Genève en Lau
sanne, maar Annecy is zich
zelf gebleven. De Zwitsers
hebben gemeend, dat zij def
tig moesten doen om het
voor de touristen uit andere
landen aantrekkelijker te
maken. De Fransen in An
necy hebben geen enkele
internationale touristische
behoefte, zij organiseren het
leven voor zichzelf op zijn
Frans, dat betekent iets luid
ruchtiger maar tegelijkertijd
van een prikkelende opge
wektheid. Er is wel hier en
daar een stuk modern hotel
leven te vinden, maar de
charme van Annecy zit nog
altijd in zijn oude nauwe
schilderachtige straatjes met
de vele arcaden, waaronder
de dagelijkse markt nog net
zo levendig is als in de tijd
van St. Franciscus van Sa-
les, wiens standbeeld voor
de oude burcht hoog over
het meer uitziet.
Langs vele gezellige
kleine familiehotels voert
van Annecy de weg naar
het prachtige dal van de
Arly. De „Gorges van de
Arly" zeggen de reisgid
sen. Nauwe, grillige boch
ten, diep uitgesneden in
de omgeving
Blanc vindt men echter voor
heel wat minder financiële
offers in de onmiddellijke
omgeving in kleine berg
dorpjes op enkele kilometers
van Megève af. Een van de
meest schilderachtige is mis
schien wel het kleine dorp
Praz sur Arly. In een prach
tig breed dal liggen de en
kele huizen van deze ruim
500 zielen tellende gemeente
om de dorpskerk geschaard.
Meestal ruime, van donker
hout opgetrokken chalets,
kele honderden meters een
oude auto die niet starten
wilde op weg hielp, en zoals
de bakker van het dorp mij
gratis zijn radio leende om
dat ik nooit zeker ben, dat
er niet weer eens een rege
ringscrisis in Parijs mijn va
cantie verbreken zal!
En dan behalve de ge
noegens van het heerlijke
land met zijn meren en
bossen en steeds wisselen
de vergezichten om gril-
het gebergte, steil omhoog
lopend tot het hart van het
zomers en winters para
dijs, dat Megève heet. Me
gève dat zo'n aantrek
kingskracht bezit, dat zelfs
de Zwitsers er hun deftige
schoonheid komen verge
ten. Maar Megève heeft
één nadeel voor ons, tege
lijkertijd een voordeel voor
de Zwitsers: het is erg
duur. Het is een luxe
plaatsje voor de sterren
van film, toneel en poli
tiek leven. Mendès-France
mediteert daar geregeld
over sociale hervormings
plannen en laatstelijk
schreven de kranten zelfs,
dat hij daar champagne
dronk in plaats van melk!
Maar kan men dat wie ook
kwalijk nemen in zulk een
tot sterke levensvreugde
prikkelende omgeving.
Dezelfde schoonheid
waarvan de benedenverdie
ping een soort boerderij ver
beeldt en de bovenverdieping
met sierlijke houten ba
lustrades, die rond het hele
huis lopen, de woongelegen
heid is.
Rustige mensen
Zoals elk bergvolk zijn de
Savoyards stille, rustige
mensen. Harde werkers voor
weinig gewin, kraakhelder,
zoals de Zwitser overigens,
open en vriendelijk voor de
vreemdeling en er nog niet
°P uit degene die zijn va-
cantie bij hen doorbrengt te
beschouwen als een melk
koetje. Zij helpen graag en
met een stijl, die u voor het
gewetensconflict zet of zij al
of niet beledigd zullen wor
den met een financieel ge
baar ter vergoeding van de
genoten hulp, zoals de eige
naar van het kleine hotel-
lige bergtoppen de immer
zo gewaardeerde kleine
maar echt menselijke ge
neugte van de Franse
keuken.
Na een dag gesjouwd te
hebben door berg en dal is
het toch waarachtig nog wel
een geneugte op zichzelf na
de maaltijd wat weg te dro- i
men bij een heerlijk stuk i
reblochon een der meest j
verfijnde kazen van Frank- j
rijk uit deze streek afkom- i
stig en een goed glas
wijn een beetje hard en
rauw en met moeite uit de
berghelling gewonnen, die
echter de verdienste heeft
maar iets meer te kosten per
liter dan de melk terwijl
in de verte de rode avond
gloed om de toppen van de
bergen die verheven stilte
uitstraalt, welke voor de op
gejaagde moderne mens mis
schien tot de diepste vacan-
iievreugde inspireert.
(Van onze Weense
pondent)
De beschrijving, die Auke A. Tadema
en Bob Tadema-Sporry hebben geleverd
van hun tochten door de Sahara 1), be
hoort stellig tot het beste, wat er de
laatste jaren in dit genre is versche
nen. Het proza van de schrijfster is bij
na even beeldend als de camera en de
tekenstift van de illustrator. Korte
schetsen van mensen, dieren en land
schappen worden op gezette tijden af
gewisseld met beknopte theoretische
overzichten van het betrokken gebied.
Eventuele misverstanden over het ont
staan en het uiterlijk van de Sahara
worden op een bijzonder boeiende ma
nier uit de weg geholpen. De lezer
wordt bijna actief betrokken in reizen
over de „pistes", de onduidelijke spo
ren door zandwoestijnen en over door
de wind gladgeslagen steenvlakten. Het
wonder van de uit het zand opwellende
rivieren voltrekt zich voor zijn ogen
en hij raakt vertrouwd met de frugale
omstandigheden, waarin de touaregs le
ven, de gesluierde blauwe mannen. De
romantiek sluipt wel eens naar binnen
als op de mogelijkheid van een relatie
wordt gezinspeeld tussen de touareg
en het verzonken Atlantis, maar tel
kens roept de schrijfster zich tijdig
tot de orde. Men ontmoet in dit royaal
uitgegeven boek vele markante figuren
uit het heden, maar ook uit het verle
den, zoals de legendarische Pfre de
Foucauld en de eigenzinnige Haaf®„
freule Alexandrine Tinne, die na
moeder, haar tante en in„
zichzelf opofferde aan haar onbedwmg
bare reislust. Misschien is het mees1
opmerkelijke van dit b<?e'5."''el, d.a*
ondanks de gedegen studie, die
ten grondslag ligt, zo fris en zo le
dig is gebleven. De sporen vf..ee"
verleden worden erin aangeduid, maar
ook komt men er kostelijke observa
ties van de microfauna in de woestijn
in tegen. De dessous van de vreemde
lingen-industrie worden even getoond,
maar aan de politieke moeilijkheden
van het ogenblik heeft de schrijfster
zich niet gewaagd. Al met al: een reis
beschrijving van bijzondere allure.
H. J. N.
van
Een chalet in de bergen van Savoye.
eef mij maar Oosten
rijk", zeide de chauffeur
van een Nederlandse
directeur-generaal na zijn zo- a
veelste zakenreis door prac- H.
tisch alle landen van West-
Europa. Deze chauffeur weet,
dat elk land zijn eigen schoon
heid heeft, maar wanneer hij I
op vacantie gaat, wil hij uit-
rusten en genieten en daarom
gaat hij regelmatig naar Oos- ffi&SGf msm, I
tenrijk. j
Deze keuze wordt bepaald
door drie overwegingen, die
ook voor de meeste Nederlan-
ders van beslissende betekenis
zijn: het landschap is betove-
rend, het verblijf komt te
duur en de bevolking is er
vriendelijk, vooral tegenover
onze landgenoten, die hier als
gasten de beste naam hebben.
Ofschoon heel Oostenrijk op
vreemdelingenverkeer is inge-
steld, genieten toch de twee
Westelijke provincies, Tirol en
Vorarlberg, de voorkeur van HR
onze landgenoten, omdat men {■KBHjj:
deze treken in één dag kan H
bereiken, zodat ook de reis HHBv'.
daarheen het voordeligst uit- -
De meeste touristen sluiten
een hotelarrangement af, dat
rekening houdt met een be- Haait jgum
scheiden beurs. Ze komen per i
trein of per autobus, bezoeken
„en passant" de hoofdstad van
Vorarlberg, de voorkeur van
textielcentrum Dombirn, resp.
Innsbruck in Tirol en gaan
dan de bergen in, waar ze een
week of langer
duur hotel tot rust komen en
er van de natuur genieten.
Men behoeft daarvoor niet
naar „dure" plaatsen te gaan, ^^EBÈSÊÈÊÉÊM&iéZ'**
want het Montafon-dal met
dorpjes als Schruns, Brandt,
Tschagguns, Gargellen of Gaschurn is even mooi. Langs hoge rotspaden
ontdekt men panorama's van onvergetelijke schoonheid, die vooral tou
risten uit de lage landen bij de zee daar nooit hadden vermoed. Wan
neer men nog dieper het land binnendringt, kan men de overweldigende
pracht van de gletscherwereld genieten rondom de blauwe Sïlvretta.
Langs de hooggelegen „Flexenstrasse" en door de kilometerslange
tunnel onder de Arlberg komt men dan in Tirol, rijk aan geschiedenis,
aan kunstschatten en aan natuurschoon. Eén enkele blik in een
hotelfoldertje overtuigt de tourist er van, dat hij ook hier een propere
kamer met prachtig uitzicht kan huren voor een redelijke prijs, met
dezelfde bediening en zelfs met nog meer voorkomendheid dan in een
luxe-hotel. Dit gehele gebied is touristisch „ontsloten", want practisch
alle bergtoppen zijn er met gondels en zweefspoortjes te bereiken. Op
sommige punten van Tirol, zoals St. Anton, Kitzbühel en Innsbruck, is
er zelfs een compleet verkeersnet tussen tal van bergtoppen opge
bouwd.
Wie echter eenvoud en geen luxe zoekt, trekt het dal in, bijvoor
beeld het Zillertal met het schilderachtige dorpje Mayrhofen, of het
Achental, met Stubaital of het Wipptal, waar oude Tiroolse boerenhui
zen als hotels zijn ingericht, zodat men zich onmiddellijk thuis voelt.
Daar wordt dan 's avonds op de cither gemusiceerd en wie de bevolking
goed wil leren kennen, bestelt er geen „ham and eggs", maar eet mei
deze dalbewoners Tiroolse „Specicknödel", ,Kaiserschmarrn", „Gröstl'
of Tiroolse lever.
Goede autowegen doorkruisen het gehele land, tot hoog in de bergen
toe, zodat men ook veraf gelegen dorpen kan bereiken, zoals Obergurgl,
waar de koninklijke familie twee jaar geleden op vacantie is geweest.
Ofschoon het een bergland is, behoeft men toch geen wagen te bezitten,
om er de schoonheid van te kunnen ontdekken. Met de fiets kan men
door dalen trekken, bijvoorbeeld langs de nieuwe Achentalstrasse, waar
men onafgebroken het prachtigste uitzicht heeft op het telkens wisse
lende landschap. Voor zulke touristen heeft het bureau voor vreemde
lingenverkeer in Tirol een apart foldertje samengesteld met opgave van
alle uitstapjes, die men per fiets in dit gebied kan maken.
„Oostenrijk is nu in de mode", verklaren Amerikaanse reisbureaux.
Het zal echter nog meer buitenlanders trekken, nu het staatsverdrag is
ondertekend en alle belemmeringen van de bezetting over geheel Oos
tenrijk zijn weggevallen. Vooral Wenen en de Oostelijke provincies
Neder-Oostenrijk en Burgenland knappen hun hotels op en moderniseren
het vreemdelingenverkeer, om hun achterstand van de laatste tien jaar
in te halen. En het zal gelukken, want Beneden-Oostenrijk is het histo
rische kernstuk en Wenen het hart van Oostenrijk.
1) „Sahara" door Auke A. Tadema en
Bob Tadema-Sporry, Elsevier Amster
dam-Brussel 1955.
Onder deze titel biedt een grote siga-
rettenfirma aan de automobielenthou
siasten een album aan, waarin zij door
de bekende ontwerper Piet Olyslagers ge
tekende prenten kunnen plakken. Het
boek is iets meer geworden dan zomaar
een reclame-album, omdat het een fraai
geïllustreerd overzicht geeft van de his
torie van de auto, te beginnen bij de
Gugnot-stoomwagen van 1770 tot de snel
ste racewagens van thans. Bijna 200 il
lustraties verlevendigen de tekst, die
eveneens van Olyslagers is. Een album
dat jong en oud vermag te interesseren.
schap lev chrlsten"gemeen-
een hom j vervolgens het leven van
ziin mille?, beeldend kunstenaar en
i en tenslotte de godsdiensti-
buur°tPVvanngBahiaer neg6rS'- in de
sen te ?,rwerp dient critisch gele
zen te worden. Het geheel is een be
langwekkend en instructief boek, dat
aan volwassenen graag aanbevelen
Dit
Het paleis van Granada's Moorse koningen, het Alhambra.
(Van onze Brusselse correspondent)
De Nederlandse tourist in België zal bij voorkeur die streken als vacan-
tie-oord uitzoeken waar het landschap totaal verschilt van dit in eigen
land. De steile rotsen van de Maasvallei, de prachtige kalkgrotten
van Han en Remouchamps, de schilderachtige boorden van de Semois met
het historische Bouillon, de onstuimige bergbeekjes en de beboste ravijnen
van de Ardennen oefenen ieder jaar opnieuw hun aantrekkingskracht uit.
Midden in de provincie Luxemburg, in het hart zelf van de Ardennen ligt
het aardige stadje „La Roche" door de Ourthe omkabbeld en gekroond met
puin: „getrotste grootheid in bemoste stenen".
Sinds Jacques Perk er zijn sonnetten schreef, onder de tweevoudige be
zieling van natuurschoon en liefde, oefende het op de Nederlander steeds
een bijzondere bekoring uit. En La Roche zelf draagt de Nederlanders een
goed hart toe. Getuigen hiervan de talrijke plaatjes: „Men spreekt Neder
lands" en het jaarlijkse Hollandfeest.
La Roche betekent de rots. Het stadje wordt inderdaad beheerst door een
rots in grijze schiefer en door het puin van een middeleeuwse burcht, op
gebouwd als het ware uit de rots zelf. Dit vervallen kasteel was eens het
verblijf van de „Ridder met het sombere harnas".
Het meest verrassende gezicht op La vergezicht op dicht beboste steile hel-
„oche krijgt men van de Westkant bij lingen en op bijna loodrechte grijze rots
een van de laatste zwenkingen van de wanden (60 meter hoog) waartussen de
wee uit Hotton, in de buurt van de zilverige rivier tot zesmaal toe ver- - - -i
Jacques Perk-bank. Schitterend is even- schijnt en verdwijht. Onzichtbaar van ff
tot aan de verre bossen over het stren
ge plateau waar de winden vrij waai
en van horizon tot horizon.
Roche krijgt men van de~Westkant bij lingen en op bijna loodrechte eriize rrits- Saint-Hubert daarentegen ligt ver
een van de laatste zwenkingen van de wanden (60 meter hoog) waartussen de jmdden in het uitgestrekte bos.
weg uit Hotton, in de buurt van de zilverige rivier tot zlsmlal toe vér? "AAA4 Z,J? ontst?an aan de abd«j
offensief, werd volledig wederopge- Maar de rivier kan ook bijzonder lief- over Ne^chéteau gaat het dTn Zuid'
bouw, zodat hotels en pensions alle lijk zijn met, langs het water, een groe- ®aar Bouillon en de Semois Op
modern comfort bieden. Om het ver- ne weidp oor» waaru» wmr ouutuon en ue aeinois. up
ver- ne weide, een oude molen, een over-
bUjTvoor de touristen aangenaam ie schaduwd pad en in hët*water"ëen ge- mlS^ha^hwpTb noe'boch-
maken worden tijdens de zomer folklo- duldig forellenvisser. Aardig om er met tj„er juiar vaiie; breder
ristische feesten gegeven en 's avonds de kano te gaan spelevaren. - g - - - breder
zorgen schijnwerpers voor de verlich
ting van de burcht op de heuvel, zodat
de bezoekers niet meer, zoals eertijds
de dichter, op de maan hoeven te wach
ten om van de romantische ruïne te ge
nieten. Behalve van het tourisme leeft
het stadje ook nog van het fabriceren
van kunstaardewerk en weefsels.
Zes diepe kronkelende valleien met
dicht beboste hellingen en stortbeekjes
komen er bijeen en maken van La Ro
che een uitgelezen touristisch centrum
zowel voor wandelingen als voor auto
uitstapjes. Een van de mooiste tochten
is ongetwijfeld naar Nadrin en van daar
uit naar de indrukwekkende rotskam
„Le Héron", aan de voet waarvan de
Ourthe over een afstand van drie kilo
meter door een enge kloof kronkelt.
Het is een oord van wilde schoon
heid. Men geniet er van 'n onvergetelijk
iiiiiimtiimiiiiiiiiiHiimimmmiimmmmiiiiiiii
en vrucht
baarder, het bos lichter van kleur. De
Niets is makkelijker dan van La Semois loopt door een tamelijk vlak
Roche uit de overige delen van het land, de „Gaume" (Belgisch Lotha-
bij uitstek schilderachtige en afwisse- ringen) met Aarlen, Luxemburgs hoofd
lende Luxemburg te bereiken. Men sfud. Maar van f lorcnville af wordt ze
kan de Ourthe stroomafwaarts vol- meer een bergrivier. Het gehele dal is
gen naar Hotton, waarrond zich de *?en Welvarende tabakstreek (Bohan).
vruchtbaardere, want oudere valleien Onder houten afdaken worden van Au-
van de Famenne uitstrekken: naar gustus tot October de tabaksbladeren
Durbuy, het middeleeuwse miniatuur drogen gehangen,
stadje en nog verderop naar het Lui- De Semois is zeer geschikt voor een
kerland. Naar het Noordwesten kanotocht. Door de talrijke bochten zit
ligt Marche, hoofdstad van de akker- de vaart vol verrassingen.'s Zomers wor-
rjjke Famenne en een kno.rpunt van den boottochtjes georganiseerd tussen
België's beste en mooiste wegen. Naai' Chiny en Lacuisine. Een van de mooi- vcl uc „UKC -
het Zuiden toe vindt men Bastena- ste vergezichten op de kronkeltongen zaam zijn de woningen hier, waar de
ken, in de tweede wereldoorlog be- van de Semois is dit van Rochehaut. winter langer duurt dan elders maar
roemd geworden door het heroïek ver- tussen Bouillon en Corbion aan de Fran- waar 's zomers de heide bloeit. Bel-
zet van de ingesloten Amerikaanse se grens. Beneden beschrijft de rivier gisch Luxemburg biedt heel wat geva-
troepen tegen de Duitse strijdkrach- een bijna volmaakte cirkel rondom het rieerd natuurschoon en wie een van de
ten van Von Rundstedt. Van het witte dorpje Frahan. Ten Oosten van talrijke touristische centra als verblijf
„Heldengedenkteken" af dwaalt de blik La Roche verdient de streek van Houf- kiest krijgt een heerlijke vacantie.
talize ook de „krans". Lodewijk van
Deyssel heeft er een hele tijd gewoond
en geschreven. De streek van Houffa-
lize aan de boven-Ourthe Is de streek
der panorama's. Ze ligt aan de uiterste
grens van de pittoreske valleien, want
hogerop, naar de Oostgrens toe, ko
men we op een van de hoge Ardense
plateau's, de baraque de Fraiture (ca.
500 m.). Moerassen en turfgronden zo
ver het oog reikt: de Hoge Venen. Zeld-
