In „Rembrandt" is STUNT
een gevleugeld woord
Harry Bakker houdt van levende gevelreclame
en stort zich in „Het grote avontuur
Parkeren bij autobushalte
wimpelen
Van een kruidenier, die in het
circus ponny's ging dresseren
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
H
w
CENTRALE VERWARMING
Volledig crediet
moet verleend
LET OP IN HET VERKEER
worden
voor
en
welverzorgd bloemwerk
Auto bij Hembrug
in water gereden
Twee Amsterdamse zusjes verrichten
seizoenarbeid aan de trapeze
GROEN Co.
ZATERDAG 16 JULI 1955
PAGINA 3
Verkooplokaal NOTARISHUIS
JnboetieSveiling 2/3 Aug. 1955
Het nieuwe raadhuis
van Bloemendaal
WERKZAAM DRIE
MANSCHAP
Bloemenmagazijn
Nieuwe schuurtjes in
Amsterdamse Buurt
Desgewenst met kolenkit
Speeltuin Verbond
vraagt subsidie voor
herstel van speeltuig
IN ZEE VERDR ONKEN
Koninkrijk vam klatergoud' en zeildoek
BLOEMENDAAL TEL. 22143
Sensatie
H.H. MISSEN OP ZON
DAG
y-/.'
Directeur W. N. WOLTSR1NK
Bilderclijkstraat bi) de zyiweg
Haariem Tei. <K 2500) 11925
Inzendingen van huisraad worden dage
lijks aangenomen. Eigen afhaaldienst
Advertentie
Op 20 Mei besloot de gemeenteraad
van Bloemendaal aan ir. A. M. Rou-
ville de Meux te Den Haag op te dra
gen het door het ingediende ontwerp
voor een nieuw raadhuis uit te werken
en bestedingsklaar te maken onder
voorwaarde, dat de uitvoering van dit
project een bedrag van 1160.000.-
niet mag overschrijden.
Ter uitvoering van dit besluit ver
leende de raad op 1 Juni een crediet
van 60.000.- wegens architectenhono
rarium en -kosten. Het college van B.
en W. heeft een aanvrage om rijksgoed
keuring ingediend op dit project bij het
ministerie van wederopbouw en volks-
Het woord stunt is in het Rembrandttheater op het ogenblik een gevleu
geld woord geworden. Iedereen daar praat over stunt, de directeur,
de heer W. Bakker, de cassière, de portier, kortom iedereen. De oor
zaak van deze passie moet gezocht worden in het immense atelier, waarin
Harry Bakker zijn hobby: n.l. het maken van gevelreclames botviert. Tus
sen een wirwar van hout, verf, kippengaas en in gezelschap van een oude
stofzuiger beleeft hij thans het grote avontuur: het in elkaar zetten van een
gevelreclame voor de allerwegen veel geprezen Zweedse film „Het grote
avontuur", die volgende week in Rembrandt vertoond zal worden.
Harry Bakker is een kleine man met veel liefheberijen. Naast zijn drukke
werkzaamheden, die de administratie van een bioscoop toch altijd met zich
medebrengt, kan hij steeds tijd vinden voor verzamelen, fotograferen en
schilderen. Hij is een uitstekend amateur-fotograaf, die vooral zijn liefde
betuigt aan de natuur; hij is een veelgeprezen verzamelaar van illustraties
en platen en Harry Bakker weet voorts wel iets van schilderen.
Een beroepsamateur zou men hem
mogen noemen, die er geen geheim
van maakt, dat het bijhouden van een
bioscoopadministratie feitelijk maar een
saai en vervelend werkje is. En hoe hij
eruit gezien zou hebben als hij niet die
hobbies zou hebben gehad, illustreert
hij jongensachtig door met doorgezakte
knieën in zijn atelier te sjokken. De
Haarlemmers, die nog nooit persoon
lijk kennis met Harry Bakker hebben
gemaakt, mogen dan weten, dat hij de
man is, die steeds de gevel van het
Rembrandttheater een ander aanzien
geeft, wanneer er een belangrijke film
in deze bioscoop gedraaid wordt. Hun
aandacht moet gevestigd geweest zijn
op het stampende paard van de film
„lm weissen Rössl", zij moeten de acht
bij acht meter grote reclame hebben
gezien van „Quo vadis" en allerlei an
dere gevelreclames. Volgende week zul
len zij hun blik doen waren over de
„stunt" van de film „Het grote avon-
tUHarry Bakker, de portier Jan Gim-
Pel en de ouvreuse Liza Lensen zijn
thans bezig aan de blikvanger. Enkele
weken geleden heeft de auctor intellec
tualis een schetstekenmgetje gemaakt
en kort daarna heeft- hij enige uren
besteed aan het maken van een eenvou
dige maquette, die ons een goed beeld
heeft gegeven van wat er binnenkort
op de gevel van het Rembrandttheater
Prijkt.
De stunt wij nemen gemakshalve
de terminologie over wordt acht
Advertentie
BINNENWEG 18
Heemstede Tel. 3-80-80
De schuren en schuttingen van ai
arbeiderswoningen aan de Eikenstraat
de Esdoornstraat van de woningbouw!
vereniging „Eigen Woning" en die van
44 arbeiderswoningen aan de Merovin-
genstraat, de Noormannenstraat en de
Siwartstraat van de woningbouwvereni
ging „Zorgvliet" moeten worden ver
nieuwd. Men wil van de gelegenheid
tevens gebruik maken om het wonen
prettiger te maken door kolenhokken
aan te brengen. De schuren van de
„Zorgvlietwoningen" zullen tevens ver
groot worden. De kolenhokken zullen
echter slechts worden aangebracht op
verzoek van de huurder.
De bewoners van de „Eigen Womng"-
huizen zullen voor hun kolenkist een
huur van 15 cent per week moeten
betalen. Die van „Zorgvliet voor hun
kolenkit en hun grotere schuur een huur
van 30 cent. Met een en ander is echter
een bedrag gemoeid van in totaal
71.100,-. De onderhoudskassen der wo
ningbouwverenigingen zijn echter met
toereikend, zodat een beroep moest wor
den gedaan op de gemeente. B. en W.
stellen de raad voor dit bedrag als
voorschot beschikbaar te stellen, tegen
een rente van 3,5 pet.
In ee naantal speeltuinen van het
Haarlems Speeltuin Verbond moeten
een reeks speeltoestellen vernieuwd en
gerepareerd worden, omdat anders bin
nen een paar jaar al het materiaal zal
moeten worden vernieuwd. Naar schat
ting zal hiermee een bedrag van 7000
gemoeid zijn en het Haarlems Speeltuin
Verbond heeft het gemeentebestuur ver
zocht 'n aanvullende subsidie ter groot
te van dit bedrag te willen toestaan.
meter breed, vier meter hoog en een
meter diep. Het wordt een bostafereel
in perspectief, waarin de hoofdperso
nen uit de film, namelijk twee kin
deren en een otter, vertoeven. Dat is
het in het kort, maar er komt nogal
wat voor kijken: de bomen zijn ge
maakt van kippengaas en linnen, ter
wijl de personae dramatis slechts een
kartonnen leven is beschoren.
Het gehele project wordt in delen
gemaakt, want in tijd van één dag
moet het aan de gevel kunnen worden
bevestigd, terwijl het ook binnens
huis vervoerd moet kunnen worden.
Harry Bakker heeft vooral met deze
laatste factor rekening te houden,
want het is eens gebeurd, dat een
„stunt" het huis niet uitkon: En wat
dan?
Hier en daar zijn op de takken van
de bomen opgezette dieren aangebracht,
die hij voor een appel en een ei heeft
kunnen kopen. „Ik kon zelfs een gi
raffe krijgen, maar die doet jammer
genoeg niet mee." „Het grote avontuur"
is namelijk een film, die vertelt over het
leven in de velden en bossen rondom
een zweedse boerderij en de regisseur
Arne Sucksdorff heeft nergens een gi
raffe aangetroffen.
vingers
Toen wij op een zomerse avond in
het atelier van het Rembrandt
theater mochten toeven, troffen
wij Harry Bakker (in short) en Jan
Gimpel aan terwijl zij bezig waren met
het modelleren van een bladerdak. Liza
Lensen was druk doende met het schil
deren van een achtergrond. Het was er
heet, maar gestaag werkten de drie be
roepsamateurs door. Opeens werden
wij opgeschrikt door het gereutel van
een motor. Het was de oude stofzui
ger, die nu dienst doet als verfspuit.
De verdienste van het werkstuk is wel
Liza Lensen, Harry Bakker en Jan
Gimpel zijn er de oorzaak van,
dat iedereen in het Rembrandt
theater op het ogenblik het ">oortt
„stunt" in de mond heeft. Op de
'foto ziet u hen aan het werk. Het
voorwerp op de voorgrond is ae
oude stofzuiger, die gebruikt
wordt als verfspuit
hierin gelegen, dat steeds oud materi
aal gebruikt wordt, waardoor de kos
ten bijzonder laag gehouden worden.
Wanneer je aan Harry Bakker vraagt
waar hij het vak geleerd heeft, haalt
hij zijn schouders op. „Tekenen heb ik
altijd gekund, maar Herman Moerkerk
heeft mij verder geholpen en van Jan
Verdonck heb ik boetseren en een
klein beetje beeldhouwen geleerd," Jan
Gimpel heeft vroeger altijd kleine let
tertjes kunstig op papier weten te zet
ten, maar het grote werk heeft hij zo
maar geleerd, toen hij er ineens voor
werd gezet en Liza heeft haar hart meer
verpand aan penseel en verf dan aan
het presenteerblad. Je zou mogen zeg
gen, dat zij het ajle drie in hun vingers
hebben en daar hebben zij een hobby
van gemaakt. Zij vormen een uitstekend
driemanschap, dat elkaar goed verstaat.
Waar de makers van de „stunt" voor
al rekening mee hebben te houden is het
weer. Papier, linnen en verf moeten be
stand zijn tegen regen, terwijl het hele
geval elk Nederlands stormpje moet
kunnen trotseren. Tot nog toe hebben
zij veel geluk gehad.
Alles bij elkaar hebben zij er nu
twee weken aan gewerkt, maar het ziet
er naar uit, dat er nog wel enkele nach
ten overgewerkt zal moeten worden,
wil de reclame op tijd klaar zijn. Maar
dat deert hen niet: als het maar klaar
komt en.... zoals zij het zich hadden
voorgesteld.
De vader van de jonge Bakker heeft
niets dan woorden van lof voor het
driemanschap. „Het wordt weer reuze
leuk" en hij trekt eens zwaar aan zijn
sigaar, zodat dikke rookwolken uit zijn
neus hun tocht naar de zoldering be
ginnen. „Vroeger heb ik dit werk ook
wel gedaan, maar zo groot als mijn
zoon het nu doet, neen, dat niet." In
tussen vertelt de zoon, die in de ogen
van zijn vader zo hoog gestegen is, dat
hij de enige in Nederland is, die van
die grote filmreclames maakt.
„Maar je moet lef, veel lef hebben",
zegt Harry Bakker met half toegekne
pen ogen tenslotte en Jan Gimpel be
aamt dat: „Ja, dat is het enige, ver
duiveld veel lef."
huisvesting.
Thans is uit mededelingen van de
hoofdingenieur-directeur van de weder
opbouw en volkshuisvesting in Noord-
Holland gebleken, dat deze aanvraag
pas in behandeling genomen zal wor
den als de raad besloten heeft een cre
diet te verlenen ten bedrage van de ge
raamde bouwkosten en gedeputeerde
staten dit besluit hebben goedgekeurd.
B. en W. stellen voor het crediet van
1160.000.- nu maar vast te verlenen,
omdat langer uitstel een aanzienlijke
vertraging zou betekenen in de aanvang
van de bouw. De kans bestaat, dat, in
dien met het verlenen van het crediet
wordt gewacht, totdat de architect zijn
opdracht zal hebben uitgevoerd en de
raad diens ontwerp definitief zal hebben
aanvaard, de omstandigheden voor het
verkrijgen van de vereiste goedkeuring
ongunstiger zullen zijn.
De kosten kunnen gedeeltelijk be
streden worden uit de daartoe gevorm
de reserve ad. 632.000.- en voor het
resterende deel zal t.z.t. een lening
moeten worden gesloten. De financiële
commissie heeft zich met het voorstel
accoord verklaard.
Vrijdagmiddag half twee is een be
stelwagen van V. en D. uit Amsterdam
bij het pontveer Hembrug te water ge
reden. De beide chauffeurs, P. M. en L.
v. d. A. uit Amsterdam werden door het
pontpersoneel, de eigenaar van de kiosk
aan de Hemkade en personeel van de
Artillerieinrichtingen met vereende
kracht uit het water gehaald. Zij wa
ren als gevolg van het onvrijwillige
bad zeer overstuur en zijn ter observa
tie in het ziekenhuis in Zaandam op
genomen.
De oorzaak van het ongeval is waar
schijnlijk gelegen in het feit, dat de
chauffeur in de mening verkeerde, dat
de pont de wallekant reeds had bereikt.
Hjj gaf gas en kwam met de auto in
het water terecht.
Donderdagavond omstreeks 10 uur
zijn op het strand tussen de pieren te
IJmuiden een fiets en een stapeltje kle
ren gevonden. Zij bleken te behoren
aan de 27-jarige fabrieksarbeider W. A.
Thiesen, wiens ouders in Eindhoven
wonen en die in IJmuiden in de kost
was. Vanmorgen om 5 uur is het stoffe
lijk overschot van de man aangespoeld.
Het is niet uitgesloten dat de man, die
aan toevallen leed, in het water onwel
is geworden.
an de week hebben wij als reactie op onze laatste
publicatie in de serie „Let op in het verkeer" een
brief ontvangen van een lezer uit Overveen, die, be
gaan met het lot van de wielrijders, de vraag stelde of
automobilisten geen fouten maken. Volgens de briefschrij
ver zouden wij suggereren, dat vooral de fietsers schul
dig zouden zijn aan de verkeersonveiligheid. Hem moge
dan gezegd worden, dat de laatste verkeersactie in Haar
lem heeft uitgewezen, dat het juist de wielrijders zijn,
die zich het meest schuldig maken aan verkeersovertre
dingen.
Maar, lezer uit Overveen, ook automobilisten maken
fouten. Op bovenstaande foto ziet u er een van. De
chauffeur van de personenwagen heeft zijn auto gepar
keerd bij een bushalte, ergens in Haarlem-Noord. Het
gevolg van zijn manoeuvre is, dat de chauffeur van de
autobus midden op straat moet stoppen, om zijn passa
giers te laten in- en/of uitstappen. Het is te begrijpen, dat
zoiets niet door de (veilig-verkeer) beugel kan. De wet
gever heeft dan ook bepaald, dat het verboden is een
auto te parkeren op minder dan 12 meter van een bus
halte.
Het gebeurt niet alle dagen, dat wij de nodige eerbied opbrengen tegen
over een toch alleszins achtenswaardig mens als een kruidenier. Wij
kunnen zulk een man niet anders zien dan als een witgejaste over-
het-weer-kletser, die al krenten afwegende kletst of al kletsende krenten
afweegt. Een geheel ander man echter is de heer Herm Lijfring, die onder
de weidse en zoet-klinkende naam Rodolfi optreedt met zijn dieren in het
Grand Cirque International, dat dezer dagen onze stad bezoekt. Het is
overigens alweer ruim zestien jaar geleden, dat deze lange, perfect geklede
Groninger er de suiker en grutten aan gaf om zich geheel te kunnen wijden
aan zijn dieren. Daarvoor waren paarden zijn grote liefhebberij. Misschien
is dat nog wel een overblijfsel uit de tfjd toen hij nu ruim dertig jaar
geleden bij de bereden troepen diende. In die tijd ook woonde hij in
Haarlem, boven de politiepost achter het station.
Advertentie
WAGENWEG 29 - TEL. 20518
HAARLEM
LANCEERT: de nieuwste
ITALIAANSE COIFFURES
„PORTOFINO"
en
„FIRENZE"
Een vlotte en goed
houdbare zomercoiffure,
ideaal voor de vacantie.
Advertentie
Het begon allemaal met een ponny,
die de heer Lijfring kocht. Het werden
er meer. Er kwamen paarden bij en
langzamerhand groeide zijn hobby hem
boven het hoofd. De zaak werd manege.
Hij trad in verschillende circussen op,
het laatst bij Grand Cirque Internatio
nal, waar hij nu al weer negen jaar in
de piste stapt. Om het zolang bij één
baas vol te houden, moet men wat in
zijn mars hebben. Men moet steeds weer
met een nieuw program voor de dag
komen om het steeds meer verwende
publiek te blijven boeien.
De heer Lijfring maakte nieuwe num
mers. Telkens en telkens opnieuw. Het
ene jaar kwam hij met een reeks prach
tige Friese hengsten. Dan weer met een
paar dwerggeiten. Dit jaar verschijnt
hij in de piste met ponny's, geiten en
honden, en ooit heeft hij eens een mi
niatuur tijgernummer gebracht met
katten. De ponr.y's die dit jaar ge-
Wandelend door de grijze bin
nenstad, die deze week heeft
liggen blakeren, tot de gou
den vonken van de daken spron
gen, heb ik her en der de vreem
deling ontmoet. Ieder jaar schijnt
het legioen buitenlandse gasten in
de stad aan het Spaarne toe te ne
men en langzaam maar zeker krijgt
de reclame, die tot ver over on
ze nationale grenzen voor onze
stad wordt gevoerd, effect. In het
jargon van V.V.V.-directeuren
pleegt men een dergelijk verschijn
sel te omschrijven met: de stad
wordt goed verkocht.
De handel is Haariem dus goed
afgegaan en dagelijks zwerven on
ze gasten over het melancholieke
asfalt, ieder met zijn eigen waar
dering, ieder ook met zijn eigen
horizon.
De Amerikaan zal en moet naar
het Frans Halsmuseum, al was het
slechts (of beter: liefst) tien mi
nuten. Daartoe voelt hij zich in
stinctief verplicht. En passant
neemt hij ook de oude Sint Baaf,
zijn filmcamera draait en van het
stadhuis zegt hij, dat het allemaal
erg mooi is. De Engelsman, on
verstoorbaar, zelden luidruchtig,
schijnt de minst enthousiaste gast
te zijn in het Haarlems vreemde
lingen-legioen. Maar dat is dan ook
werkelijk schijn. U zult tot een
verrassende ontdekking komen als
U een Engelsman op zijn tocht
door de stad zou volgen. Natuur
lijk, ook hij heeft zich gewapend
met een situatie-kaartje en het fo
totoestel is voor hem een onmis
baar accessoire. Maar hij springt
niet verwoed af op de vreemde
lingenkluifjes, die hem in gidsen
worden toegeworpen. Hij is de gast
met de fijne neus, die als het ware
ruikt, welke dwaalwegen hij moet
inslaan om karakteristieke plekjes
te vinden. De Engelsman kunt U
aantreffen op het Goudsmitsplein-
tje, in de romantiek van het oude
Bakenes, in verborgen hoekjes
langs het Spaarne of ergens in de
vergetelheid van de Vijfhoek. De
volbloed Haarlemmer leert zijn
stad opnieuw ontdekken en ken
nen, als hij met zo'n voortreffe:
lijke gast op stap gaat, al zal hij
dan de gezelligheid van vele ter
rasjes, door Duitsers en Belgen
met liefde en gulheid gefrequen
teerd, moeten missen.
Het leven in dit cosmopolitische
getij vind ik verrukkelijk, ook van
wege de gelijke munt, waarmede
de op souvenirs beluste gast be
taald wordt.
Vooral de Hollander, die hossend
ziin vacantie in het buitenland ver:
doet, staat er voor bekend, dat hij
zich'de grofste kitch laat aanprij
zen ten aandenken van zijn grote
reis Onze huiskamers pronken met
de naïveteit, die wij in den vreem
de aan de dag hebben gelegd. En
onze koopmansgeest wil met ge
lijke munt terug betalen. De sou
venirwinkeltjes puilen uit van ko
per, molentjes en klompen en on
ze gasten, die tot hun treurnis de
Haarlemmers niet op klompen
hebben aangetroffen ende
schonen overdadig in nylon gehuld
zien, proberen hun illusies een
schijn van werkelijkheid te geven
in de fonkelende winkeltjes. Zo is
het en zo zal het wel blijven. De
grote werkelijkheid, die zij huis
waarts als souvenir meenemen,
is toch de onverkitchte herinnering
aan een stad, ergens in het Lage
Land, waar de huizen zich genes
teld hebben rond een oude Kerk.
Is met die herinnering Haarlem
niet winstgevend verkocht?
-aarlem is een culturele stad,
wordt den volke verkondigd
en het roemruchte orgelfes
tijn, dat vorige week in zo'n hoof
se en speelse sfeer is afgesloten,
wordt reeds heel zachtjes de in
leiding genoemd van een evenement
dat minstens in de schaduw moet
staan van de Salzburger Festspie-
le. Wij zouden dan van een „festi
val" gaan spreken, omdat „festijn"
te veel op een Nederlands woord
bjkt.
Overigens vraag ik mij in ge-
moede af, of wij zo cultureel zijn.
In heel Nederland is de loftrom
pet gestoken op ons orgelconcours,
maar als ik insiders mag gelo
ven, was de belangstelling der
Haarlemmers, gemeten naar die
van buiten af, miniem. De ma
tig bezette zaal op de slotavond,
waarop vele genodigden present
waren, illustreerde die mededeling
bepaald triest.
Nu mocht ik niet verwachten,
dat de uitslag van het concours op
alle mogelijke punten in de stad
met krijt opgekalkt zou worden.
Piet Kee kan wat dat betreft niet
in de schaduw staan van ons aller
Woutje, ofschoon muziekrecensen
ten en sportverslaggevers alle van
hun favoriet getuigen, dat hij alle
registers van zijn techniek open
trok. De nuance was slechts, dat
Piet Kee die prestatie leverde in
de oude Sint Baaf en onze Wout
in zijn geliefde Tour. Ik geloof
niet dat wij die nuance moeten be
treuren: ik zou meneer Obermayer
de man van het concours, niet
graag het leed aan doen, dat hij
Piet Kee in een gele trui moest
steken. En wat zou meneer God-
det met een zilveren tulp moeten
beginnen?
Het blijft helaas in Haarlem ook
een hele tour om de dingen in hun
juiste verhouding te zien. Ik mag
Woutje heel graag, ik gun hem
het brood en het volk de spelen.
Maar het aureool van de glorie
zij toch ook in Haarlem weggelegd
voor mannen als Piet Kee, zonder
de kus van het mooiste meisje en
zonder een ere-rondje, tenzij bij het
kaarslicht in de Ridderzaal, als de
wijn met edele gebaren wordt ge
presenteerd.
Misschien wordt door dat aure
ool Haarlem eenmaal echt een cul
turele stad, waarin ook een plaats
je wordt ingeruimd voor mannen
als Woutje, maar waarin Piet Kee
en Danny Kay niet
meer in één adem
worden genoemd!
toond worden, zijn ongezadeld en cn-
geteugeld. Een extra prestatie derhal
ve van de dresseur, die dit onmogelijk
anders kon bereiken dan via zijn grote
liefde voor het dier. Een andere pres
tatie is het feit, dat e engrote witte
poedel over het slappe koord dartelt.
Beter is: over de slappe koorden.
Een gesprek met deze dresseur Ro
dolfi is iets bijzonders. Hij zit met u aan
tafel in zijn ruime, eigen woonwagen
en spreekt met korte, afgebroken zin
netjes. Zijn ogen lichten op wanneer hij
over zijn dieren spreekt met dat won
derlijke grönningse accent, dat wij nooit
hebben kunnen bewonderen, maar dat
ons toch steeds weer boeit. Dan bewe
gen zijn handen langzaam, maar niet
temin gespannen en telkens weer trekt
uw blik naar dat rechte, lange gezicht
met die vastberaden trekken om de
mond.
Zijn beide kinderen zijn in het „paar
denleven" opgevoed. Hoe kon dat ook
anders. De zesjarige Harmke rijdt op
een echte Friese hengst als een ander
kind op zijn hobbelpaard. Haar broertje
doet niet voor haar onder. Zij springen
en dansen op de rug van hun bee-tje
en het jongetje rijdt staande op twee
ponny's met vier andere aan de teu
gels. Hij verricht de dolste en de meest
onwaarschijnlijke toeren en samen met
zijn zusje en twee andere kinderen
vormt hij een nummer \an klasse. Tot
voor kort waren ze in de piste van het
Cirque International te zien en oogstten
grote bijval bi; het publiek. Maar de
arbeidsinspectie heeft daar een stokje
voor gestoken, want kinderen onder de
zestien jaar mogen niet werken voor
geld. De directeur van het circus moest
voor de rechter verschijnen en daar
mee was het nummer van de baan. Va
der Rodolfi begrijpt dat niet. Zijn kinde
ren willen niets liever dan rijden en zijn
gek op het publiek. Men denkt dan aan
de verschillende kindercircussen, waar
ook kinderen optreden en waar ook en-
trée geheven wordt. Maar ja, daar
komt een gewoon mens niet uit.
ie van griezelige sensatie houdt,
kan in het Grand Cirque Inter
national ook terecht. Maar het
is toch wel een aangename sensatie,
een die het oog streelt. Twee jeugdige
dames, de Heiwi-sisters buitelen als
gewichtloze elementen hoog boven in
de trapeze in de nok van het circus.
Dat zij in het dagelijks leven Annie en
Corry Nieuwburg heten en in Amster
dam wonen, doet aan haar prestaties
niet af. Toch stammen ze niet uit een
oud geslacht van circusmensen. Ze heb
ben zichzelf het vak geleerd. Ze waren
amper 14 jaar toen ze ermee begonnen.
Corry was eigenlijk nog jonger. Vader
Nieuwburg heeft zijn leven lang wel
met de Bühne te maken gehad. Jaren
lang is hij toneelmeester geweest van
„Boschlust" in Zeist. Hij moedigde zijn
dochters aan, toen hij zag dat ze artis-
tenbloed hadden en weldra werd er een
muzikaal nummer gevormd, bestaande
uit de drie zusjes Nieuwburg. Drie ja,
want Corry en Annie hebben nog een
zusje, dat vroeger ook mee optrad in
het trapezenummer. Vier jaar geleden
echter kwam ze te vallen. Ze is wonder
boven wonder goed hers.eld, maar
treedt toch niet meer op.
Annie is nu getrouwd. Haar mam
werkte vroeger ook al aan de trapeze,
naar twee jaar geleden maakte hij er-
•ens in Limburg een val. Een scheur
.n de wervelkolom en dat betekende
het einde var zijn acrobatieke carrière.
Nu werkt hij bij het „grondpersoneel"
van het Cirque International. De beide
mgelukken hebben de meisjes danig
aan het schrikken gebracht. Maar ze
H. Bavo (Kathedraal): 6.30, 7.30. 9 (Hoog
mis) 11 en 12 uur
H. Antonius van Fadua: 6.30, 7.30, 8.30,
(Hoogmis) 10, 11 en 12 uur.
H. Jozef: 6.45, 8, 9.15 (Hoogmis) en 11 uur;
18 uur: Avondmis.
O. L. Vr. Rozenkrans (Spaarne): 6. 7.30,
9, 10.30 (Hoogmis) en 12 uur.
H. Joannes de Doper (Amsterdamstraat):
6.30, 7.30, 8.30, 9.30 (Hoogmis), 11 en 12 u.
H. Hart (Kleverpark): 6.30, 7.45, 9, 10.30
(Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara (Paul Kruger-
straat) 6.30, 7.45 (Hoogmis), 9 en 11 uur.
H. Liduina (Rijksstraatweg): 6.30, 7.30, 9.30,
10.45 (Hoogmis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten (Rijksstraat
weg): 6.30, 7.30, 8.45 (Hoogmis), 10.15 en
11.30 uur.
H.H. Petrus en Paulus (Tesselschade-
straat); 6.30, 7.45, 9 (Hoogmis) 10.45en 12
Allerheiligste Drieëenheid: 7, 9 (Hoogmis)
en 11 uur.
Hulpkerk Bloemendaal: 7.30 en 9 uur.
O. L. Vr. Onbevltkt Ontvangen «Overveen)
7, 8, 9 (Hoogmis), 10.30 en 11.30 uur.
H. Agatha, Zandvoort: 6.30, 7.30, 8.30, 9.30
(Hoogmis) en 11 uur.
H. Bavo (Heemstede): 7.15. 8.45. 10 (Hoog
mis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. Hemelvaart, (Heemstede): 7, 8.15
(Hoogmis) 9.45. 10.45 en 11.45 uur.
H. Antonius van Padua (Aerdenhout)7.30.
9 (Hoogmis) en 11 uur.
zijn niet bij de pakken neer gaan zitten
en iedere avond doen ze nu weer de
toeschouwers koude rillingen over de
rug lopen. Maar af en toe, zo verzekert
Annie, hebben ze toch wel eens de angst
in hun benen. Wist u overigens, dat
trapeze-werk seizoenarbeid is? De hete
dagen die we thans eindelijk beleven
mogen, maken het werk voor de meis
jes bijna onmogelijk. Alles is klam. De
rekken hoog in de lucht bieden nauwe
lijks nog houvast en als de meisjes aan
eikaars handen hangen, voelen ze met
dit weer dat ze beginnen te glijden.
aar het circus werkt nu eenmaal
's zomers en in het voor- en na
jaar. 's Winters gaan de artis-
ten naar huis. De meisjes Nieuwburg
keren dan terug naar haar Amsterdam
se woning om nieuwe nummers voor te
bereiden in hun eigen gymnastieklo
kaal, dat haar vader zelf heeft gemaakt
door het plafond tussen twee boven el
kaar gelegen kamers weg te breken.
Dan moeten er nieuwe trucs worden be
dacht en vooral nieuwe Costuums wor
den gemaakt. Het is heerlijk om dan
weer thuis te zijn, maar het ware ar-
tistenbloed verloochent zich niet en
vaak genoeg verlangen ze weer terug
naar de kleine ruimte in de wagen,
waar Annie met haar man en beide
zoontjes woont. Corry woont met een
vriendin in een ander gedeelte van de
wagen.
De Heiwi-sisters een naam die van
der Nieuwburg nog bedacht heeft
werken nu ook al weer een paar jaar
bij het Cirque International. In '49 tra
den ze in Boedapest op bij circus Fafo-
rossi. Het contract moest voortdurend
verlengd worden, omdat het publiek ze
niet wilde laten gaan. In 1950 bij Boeg-
lione in Frankrijk en als het een beetje
meeloopt binnen niet al te lange tijd
weer in het buitenland. Een hard, maar
een heerlijk bestaan. Harde werksters,
die twee meisjes. Ze gaan er in op,
maar als het even kan zit Annie toch
het liefst bij haar twee jongens, de een
'n knaapje van een jaar of drie en de
andere een dikkerd van nog geen jaar.
Een klein brokje leven op vier vierkan
te meters van een circuswagen. Bekijk
de kleinste rakker eens en ge zult zien,
dat hij meer dan tevreden is met zijn
bestaan. Is het circus niet een oeroud
instituut dat door de jaren heen zich
zelf steeds gelijk is gebleven? Een klein
koninkrijkje vein klatergoud en zeil
doek? Vooral die twee laatste elemen
ten kunt ge terug vinden bij de kleinere
circussen, die stad en land aftrekken
om het hooggeëerd publiek het paarde-
spul te tonen. In een heerlijk doórtoch-
tende viermaster, zoals het Grand Cir
que International thans heeft opgesla
gen aan de Wagenweg.
