Da "Prooi vcut de Pode. Potó
Pax Christi-Congres over de vredes
taak van de Kerk
Opdracht van de Verlosser moet
worden uitgewerkt en toegepast
Nat. Bedevaart
uit Lourdes
terug
trie de Hoorma^
Nederlandse bijdrage van
171 millioen gulden
Overval op postauto voor het
Amsterdamse Gerechtshof
Verregende intocht van
de koningin
HIT DOMEIN DER. VROUW
Let ook eens op het goede
MOEDERS VACANTIE
Van Beinum krijgt
aanbod uit Amerika
Meeuw aan de
hengel
Buit van 63.000 gulden grotendeels
achterhaald
Ai- 1
KRUISWOORDRAADSEL
WOENSDAG 10 AUGUSTUS 1955
PAGINA i
Inleiding pater Mario
von Galli
Zieken kwamen zingend
thuis
Tienjarenplan Suriname
Wetsontwerp ingediend
Vijfde Haagse bloemenweek
m
'4r;r
Noors zeeman in ruim
gevallen en gedood
Man verdronken bij
omslaan van pontje
DODELIJKE VAL IN
HOOIVORK
Deurwaarder krijgt
gevangenisstraf
Oiplosisinig kruiswoordïr aadisel
van* Dinsdag
Examen®
(Van onze speciale /erslaggever)
Dat de vrede van Christus iets geheel anders is dan de vrede van de
wereld, een th^ma, dat in talloze variaties en met name in de tweede grote
inleiding van het Pax Christi Congres naar voren kwam, was gisteren voel
baar aan heel de sfeer op de tweede dag van het congres.
Wekten op de eerste dag politie-escortes bij de ontvangst van Z.Em. Kard.
Feltin, de vele autoriteiten, het onnoemlijk aantal fotografen en filmopera
teurs enige herinnering aan de conferentie, die in Genève aan de vrede
gewijd was, de tweede dag kwam de diepere aard van de Pax Christi Be
weging meer tot haar recht met haar drievoudig program: gebed, studie en
actie in dienst van de vrede.
's Ochtends droeg Z.H. Exc. mgr. J.
Schröffer, bisschop van Eichstadt een
H. Mis op in de kapel van het Canisius
College, waaronder hij een korte toe
spraak tot de deelnemers hield. In de
loop van de dag keerden vele bisschop
pen, die de opening van het congres
met hun tegenwoordigheid hadden op-
feluisterd naar hun steden terug,
lechts de buitenlandse bisschoppen
met kardinaal Feltin aan het hoofd
bleven. Kard. Feltin. de grote bezieler
van deze beweging wenste uitdrukke
lijk alle zittingen van het congres bij te
wonen. En het was opvallend hoe een
voudig en ongedwongen hij zich in de
pauzen met alle deelnemers onderhield
en aan alle journalisten, die er om
vroegen, interviews toestond. Een
voortgezette kennismaking met de deel
nemers leerde dat de Pax Christige-
dachte in alle geledingen van de Maat
schappij is doorgedrongen. Hoogleraren
naast „Schornsteinegermeister". chi
rurgen naast naaisters, advocaten
naast bouwvakarbeiders, alle standen
zijn hier vertegenwoordigd. Het con
gres kent ook zijn ,,Opa Gries", die niet
te voet. maar 00 de fiets uit Borhott
in Westfalen aan het Canisius College
arriveerde met een tas vol kranten
knipsels over de reizen, die hij per
fiets over bijna geheel de wereld ge
maakt had en over de Katholiekenda
gen in Duitsland, waar hij als arbeider
het woord gevoerd had.
Een intense bezinning op de taak
van de Kerk met betrekking tot de
internationale vrede, was de opgave,
waaraan de deelnemers zich Dinsdag
wijdden. Een Oostenrijks Jezuïet, pa
ter Mario von Galli, een van de wei
nige Jezuïeten, die in Zwitserland on
danks het wettelijk verbod verblijven,
hield zijn gehoor bijna anderhalf uur
geboeid in een betoog over dit onder
werp waarin hij ook van theologisch
standpunt uit vaak verrassende inzich
ten naar voren bracht.
Een vriend van de spreker had hem
aangeraden op dit congres het woord
vrede maar niet te gebruiken vanwege
de veelzinnigheid, waarmee dit begrip
wordt gehanteerd. Het feit echter, dat
zowel Z.H. de Paus in Zijn wapen, als
de communis*'en in hun vredespropa-
ganda het beeld van de duif voeren,
deed hem dit advies naast zich neer
leggen, maar dwong hem tevens zich op
het verschil der standpunten dienaan
gaande te bezinnen.
Een theologische analyse van de
woorden van Christus, die ..zijn" vrede
,,in" de wereld, niet de vrede ,,van" de
wereld was komen brengen, voerde tot
de conclusie, dat de vrede van Christus
iets anders moest zijn dan de vrede van
de wereld, maar dat deze vrede toch
iets in de wereld te betekenen heeft.
Het kan niet betekenen, dat de wereld
pas vrede heeft, als ze in haar geheel
tot Christus is toegetreden. Het is een
wezenlijke wet van de heilsgeschiedenis
dat dit nooit gebeuren zal: ergernis
moet er komen, tegenspraak moet er
zijn en vervolging heeft Christus de zij
nen voorspeld. Met de voortschrijdende
eenheid van de wereld zal het pheno-
menologische beeld van het christen
dom er een zijn van over de gehele we
reld verspreide kernen. Een christelijk
tegenover een niet-christelijk blok, zo
als dat in de Middeleeuwen het geval
was. zal niet meer terugkomen.
De betekenis van de vrede van Chris
tus moet dus op een ander plan gezocht
worden. Zeer praegnant formuleerde
spreker het verschil tussen beide ni-
veau's met te wijzen op het verschil in
middelen waarmee de wereld en waar
mee de Kerk de vrede tracht te berei
ken. In het eerste geval zijn deze steeds
van uitwendige aard. De Kerk bewerkt
de vrede van binnenuit langs sacra
mentele weg. Maar evenzeer als de
vrede van binnenuit is in het heilsplan
van Christus een verlossing van de we
reld naar buiten als zodanig begrepen.
Immers heel de schepping zucht en
haakt naar de verlossing op de jongste
dag. Dit is ook een opdracht aan de
Kerk gegeven.
Dit is niet alleen een situatie teke
ning, maar een gewichtige opdracht
door Christus aan zijn Kerk gegeven.
En aldus is ook in het heilsplan van
Christus de aanvankelijk paradoxaal
klinkende tegenstelling tussen Zijn Rijk
en dat van de wereld opgelost. Althans
in beginsel. Het is de taak van de chris
tenen van alle tijden deze opdracht van
de Verlosser in hun concrete situaties
uit te werken en toe te passen.
Als belangrijke practische conclusie na
deze overwegende theoretische uiteenzet
ting bepleitte pater Von Galli 'n intense
bestudering onder de. Katholieken van
de wijzen waarop een dergelijk pro-
fram te verwezenlijken is. In vergeld
ing met Sovjet Rusland waar in cur
sus-op-cursus tot in de onderste lagen
van het volk een ideologie wordt inge-
hamerd heeft het in het katholieke
kamp soms de schijn da' in deze alles
alleen op de Heilige Vader neerkomt.
Dat dit werk in een hechte organisa
tie spoedig tot stand komt is van het
allergrootste gewicht. De wereld wordt
één. Alle tekenen wijzen er op. Maar de
tekenen wijzen evenzeer uit, dat het een
eenheid dreigt te worden buiten de ka
tholieken om. Een grote kans dreigt
hier gemist te worden. Als hier niet
Eduard van Beinum, de dirigent
van het Amsterdamse Concertgebouw
orkest, heeft een aanbod ontvangen
om dirigent te worden van het Philhar-
monisch Orkest van Los Angeles, als
opvolger van Alfred Wallenstein, zo
heeft de president van het bestuur
van de Symphonie Vereniging van
Zuid-Califomië bevestigd. Wallen
stein heeft kortgeleden bij het sluiten
van het seizoen 1955-1956 zijn ontslag
aangekondigd. President Carter van de
bovengenoemde vereniging noemde de
berichten van een officieel aanbod
aan Van Beinum wel nog wat te vroeg
tijdig, doch gaf toe, dat met de keus
van een opvolger het oog eveneens
op Van Beinum was gevallen. Van
Beinum heeft reeds vier maal deze zo
mer dit orkest geleid en ook in het
winter-seizoen zal de Amsterdamse
dirigent naar Los Angeles terugkeren.
snel en daadwerkelijk wordt ingegrepen
zou het gevaar niet denkbeeldig zijn,
dat deze van buiten af opgelegde een
heid zal uitgroeien tot een dictatuur,
welke erger is dan de ergste oorlog.
Sectievergaderingen
In de namiddag werd een drietal on
derwerpen. n.l. de Kerk en Europa, de
Kerk en het Federalisme, en de Kerk
en de U.N.O., elk in een Franse en een
Duitse sectievergadering aan de orde
gesteld. Als voorzitter van een van de
ze sectievergaderingen, trad op mgr.
Paul Rusch. bisschop van Innsbruck en
ondervoorzitter van de Pax Christi Be
weging.
In het verslag van de bespreking in
zijn sectie „De Kerk en Europa" bracht
mgr. Rusch op de plenaire zitting o.m.
als desiderata naar vorer., dat enerzijds
het nationalisme der staten moet over
wonnen worden, doordat iedere natie
haar verantwoordelijkheid tegenover de
andere gaat beseffen, en door nationale
gevoeligheden en Europese superiori
teitscomplexen af te leggen, en dat an
derzijds alles, wat voeren kan tot een
hechte Europese eenheid dient te wor
den bevorderd.
Genoemd werden in dit verband:
internationale ontmoetingen en uit
wisselingen. bedevaarten vooral naar
plaatsen in voormalig vijandig ge
bied, en het scheppen an een Euro
pese mentaliteit, waartoe vooral de
schoolboeken en de pers belangrijke
bijdragen kunnen leveren.
Bij het verslag uit de sectie over „De
Kerk en ie U.N.O." werd geklaagd
over het feit, dat voor het bezetten van
sleutelposities in de internationale or
ganisaties van katholieke zijde vaak
geen personen naar voren kunnen wor
den geschoven, bij gebrek aan geschik
te figuren.
Een uitermate practisch voorstel
werd in deze sectie gedaan door dr.
J. M. E. A. M. Zonnenberg uit Den
Haag, door de voorzitter van het con
gres als „der Hollandische Vor-
schlag" aangekondigd, n.l. staande dit
congres nog over te gaan tot de instel
ling van een studiecentrum, dat in de
geest zoals pater Von Galli het had aan
geduid een diepgaande studie zou on
dernemen van de practische mogelijk
heden om de vrede te dienen. Voorlo
pig is de reactie hierop beperkt geble
ven tot een krachtig applaus.
In de avond werden de deelnemers
door het gemeentebestuur van Nijme
gen in de Schepenzaal van het stadhuis
ontvangen.
Een paar jongetjes, die te Bols-
ward in de stadsgracht aan het hen
gelen waren, hebben een avontuur
beleefd, waarover ze nog lang na
zullen praten. Eén van hen ving een
vis, die hij weer in het water wilde
gooien. De „vliegende vis" werd in
zijn vlucht gevangen door een zee
meeuw, die juist boven de gracht
cirkelde op zoek naar buit. De vis
bleef echter in het keelgat van de
vogel zitten en de meeuw kwam
door ademnood in het water terecht.
Met de hengel hebben de jongens
de vogel naar zich toegehaald en
toen het hen niet gelukte de vis uit
de keel van de vogel te verwijderen,
zijn ze met de meeuw naar een die
renarts gestapt, die „operatief"
heeft ingegrepen. Hierna gaven de
jongens de meeuw zijn vrijheid te
rug.
111111111111111111111111111111111111111111111UIIIIIIII11111111111111111111
(Van een verslaggever)
Om 11.08 precies liep Dinsdag de
witte trein met 334 zieken van de
Nationale Bedevaart naar Lourdes het
station van Roosendaal binnen. Ver
moeid maar in bijzonder opgewekte
stemming zagen de zieken het eind van
de reis naderen. In snel tempo werden
zij naar de wagons en de zieken
wagens getransporteerd, welke hen naar
hun woonsteden zouden terugbrengen.
De Bisschop van Haarlem, mrg. Hui-
bers, die te Lourdes enige dagen door
ziekte niet aan de plechtigheden had
kunnen deelnemen maar die Zondag
j.I. de Nederlandse bedevaartgangers
weer Verblijd had met een ontroerende
toespraak reisde van Roosendaal uit
verder met de auto naar Haarlem.
De zieken uit Haarlem, Rotterdam
en Amsterdam trokken 's middags twee
uur met de trein uit Parijs verder naar
huis.
De aankomst te Amsterdam om vier
uur was wederom treffend. Terwijl de
ziekenwagon naar het eerste perron
werd gerangeerd weerklonken nogmaals
de liederen van de bedevaart: „Ave
Maria" en „Te Lourdes in de bergen
De zieken werden op hun beurt ver
rast met bloemen. Zij vertelden aan de
familieleden en de zusters van het
O.L. Vrouwegasthuis, die ter begroe
ting aanwezig waren, dat de reis naar
Lourdes al hun verwachtingen had over
troffen. Een bijzonder treffend moment
was de ontmoeting geweest met 160
zieke invalide priesters uit Italië, die
ook ter bedevaart waren.
49. Onbekend met het feit, gadegeslagen te worden door de scherpe ogen
van de wolfshond, volgt de kleine troep Fir Iboth-krijgers het spoor van
Eric de Noorman. Zij weten, dat zij zonder de twee vluchtenden hetzij
dood of levend niet bij Ruad terug behoeven te komen, want onder
geen beding mogen de Fomori-krijgers te weten komen, waar de ver
blijfplaats van Ailech is. En terwijl de krijgers na een kort oponthoud
bij het graf van Eric's ongelukkige lotgenoot de achtervolging met ver
dubbelde ijver voortzetten, jakkert een dodelijk vermoeide wolfshond
voort langs het smalle spoor, dat hij na lang zoeken gevonden heeft.
Het is het spoor van twee Fomori-jagers, die terugkeren naar hun dorp.
Zij draaien zich vol schrik om, als het heftige geblaf van de grote hond
hun oor treft. „Een wilde hond; hij valt ons aan", stoot een van hen
verschrikt uit, als hij het enorme dier met de tong uit de bek op hem
toe ziet snellen. Bijna gelijktijdig heffen de mannen hun speren en slechts
door een snelle zijsprong kan de hond de dodelijke wapens ontgaan.
„Loop, broeder, loop voor je leven", hijgt een der krijgers ontzet en met
grote sprongen rennen zij naar de veilige beschutting van hun dorp. De
wolfshond staart hen niet begrijpend en smartelijk jankend na. Deze
mannen zijn bang voor hem; hoe moet hij hun nu duidelijk maken, dat
hij slechts hulp zoekt vóór zijn meester, die, als er niet snel ingegrepen
wordt, toch nog de Fir Iboth-krijgers in handen zal vallen?
(Van onze Haagse redactie)
De regering heeft een wetsontwerp
ingediend, waardoor Nederland voor 171
millioen gulden zal kunnen deelnemen
in de financiering van het door Suri
name, in jverleg met het Nederlandse
ministerscomité, /astgestelde tienjaren
plan voor ontwikkeling van de Suri
naamse volkshuishouding. De totale kos
ten van het plan bedragen 256 millioen
gulden. Hiervan zal Suriname ruim 84
millioen beschikbaar stellen.
Nederland zal van de resterende 171
(Van onze verslaggever)
„Ik zit al acht maanden onschuldig
in voorarrest", riep Dinsdagmorgen de
30-jarige Amsterdamse koopman S. uit
toen hij zich in de verdachtenbank van
het Amsterdamse Gerechtshof te ver
antwoorden had voor de overal op een
postauto op de avond van 28 October
j.I. op de Lijnbaansgracht in Amster
dam, waarbij een geldtrommel en een
postzak met geld en geldswaardige pa
pieren ter waarde van ruim 63.000
werden gestolen.
Hij is door de Amsterdamse recht
bank wegens heling van het gestolene
tot een jaar gevangenisstraf veroor
deeld, evenals zijn medeplichtige, de
33-jarige bankwerker H., bij wie het
geld is aangetroffen. Beiden hebben in
hun vonnis berust maar de Officier van
Justitie was tegen het vonnis tegen de
koopman in hoger beroep gekomen zo
dat deze koopman nu alleen voor het
Hof terechtstond. Hij hield bij hoog en
laag zijn onschuld vol en sloeg soms
dermate een toon aan, dat de president van kwamen overeen met de nummers
hem enige malen tot de orde moest roe- I van de bankbiljetten, die in de postzak
pen. „We doen hier alles rustig aan", j moeten hebben gezeten. Overigens ga
aldus de president. De overval is ge- 1 ven de bankwerker en de koopman toe
pleegd toen een postauto op zijn laatste j het geld van de overval op de post-
dagelijkse rit langs de bijkantoren en aut° afkomstig was. Zij beweerden ech-
postagentschappen in Amsterdam-West ter (en hielden ook gistermorgen vol)
een geparkeerde auto op de Lijnbaans
de tweede keer op de postauto mee en
niemand had hem die instructies mede
gedeeld had de helper de achterdeur
van de postauto alleen maar met een
steeksleutel gesloten en niet met een
Lipssleutel. Daardoor konden de achter
deuren gemakkelijk worden geopend.
Aan het postkantoor aan de Van Hall
straat merkten de chauffeur en zijn hel
per dat de achterdeuren open waren en
dat uit de auto de trommel en de post
zak waren gestolen. Ze hebben daarop
de gehele route opnieuw afgelegd en
hier en daar geïnformeerd maar de
trommel en de postzak zijn nooit meer
teruggevonden. Wel werd een groot deel
van het geld achterhaald, n!. in een
groot jamblik, verborgen onder de grond
in een loods aan de Tuinstraat, waar
de bankwerker H. zijn auto stalde.
Slechts na moeizaam zoeken dank zij
het feit dat de grond ter plaatse een
beetje was ingedrukt, kon de politie ont
dekken dat er het jamblik was begra
ven. Het jamblik zat vol met bankbil
jetten en de nummers van enige daar-
gracht moest passeren en daarbij zeer
langzaam rijden. Bij een der postkan
toren hadden de chauffeur en zijn hel
per een rode trommel met geld en een
postzak met geldswaardige papieren in
geladen. Tegen de instructies in maar
die kende hij niet want hij reed pas voor
-$
•A.*». li'-*-' 'Ni: My
Fier roffelden Dinsdagmiddag de
trommels van het harmoniecorps „Ex
celsior" uit Boskoop. Parmantig stap
ten de charmante in rood en grijs ge
klede enig in Nederland majo
rettes door de Haagse straten. Zij
vormden de opening van de stoet, die
deze middag aanvankelijk veel be
kijks trok in de doorweekte stad. De
stoet, waarmee de Haagse Bloemenko-
ningin haar intrede in de stad deed.
Het weerbericht voorspelde weliswaar
wisselende bewolking met enkele
buien, maar ook zonnige perioden,
doch de „enkele buien" schenen zich
wel in Den Haag geconcentreerd te
hebben.
Zo begon dan Dinsdag op een aller
minst luisterrijke wijze voor de vijfde
maal de Haagse Bloemenweek, geor
ganiseerd door de Stichting Den Haag-
Bloemen-Zee. De mannen van de mu
ziekcorpsen ook het corps van de
H.T.M. liep in de stoet mee bliezen
wat zij konden, maar zij konden niet
verhinderen, dat tussen hun mooie zui
vere tonen wel eens een onregelma
tig trillertje klonk: de regen had zich
prinsheerlijk in hun instrumenten ge
nesteld.
De ruiters en amazones, onder wie
Graaf Willem II, de stichter van
Den Haag zich persoonlijk bevond,
gevoelden zich kennelijk al even
min erg gelukkig. Ook zij droegen
over hun historische costuums de
hypermoderne regenkledij. De bloe
menmeisjes in alle kleuren van
wege de koude liepen er onbe
haaglijk bij in hun dunne bloemen-
gewaden. Het geheel maakte echt
wel een armelijke indruk, alhoewel
de bedoeling van de organisatoren
heus wel anders is geweest. Maar de
weergoden laten zich nu eenmaal
niet dwingen.
dat een onbekende „Piet" hen het geld
had gebracht, gewikkeld in oude kran
ten, en met het verzoek te tellen en te
verbergen. Wie nu die „Piet" is, daar
over wenste de bankwerker, die gister
morgen als getuige onder ede werd ge
hoord, zich niet uit te laten. Ook niet
toen zijn medeverdachte, de koopman,
het vroeg. De president vond het niet
„fair" van de koopman om dit aan zijn
medeverdachte te vragen, want daar
door zou deze koopman zichzelf in moei
lijkheden brengen. „Ik heb het daarom
ook niet gevraagd", aldus de president.
De koopman had eerst ontkend iets te
maken te hebben gehad met het jam
blik, maar toen aan de binnenkant van
het deksel een vingerafdruk van hem
werd g;evonden, gaf hij toe dat hij het
misschien toch wel in handen zou heb
ben gehad. „Ik ben koopman in oude
metalen", aldus verdachte, „ik krijg
dergelijke dingen wel meer in handen".
„Wel merkwaardig dat er nu juist net
het geld in zat", aldus de president.
Ook gaf de koopman toe dat hij bij
het tellen van het geld aanwezig was
geweest en meegeteld had. Hij was op
een morgen naar de loods gelopen, zo
beweerde hij, om zijn kameraad te zoe
ken en *rof deze aan in de loods met
een grote hoeveelheid geld op een werk
bank. De kameraad zou hem hebben
gevraagd mee te helpen tellen. En dat
had hij gedaan en onderwijl was bij hem
de gedachte opgekomen dat het geld
wel eens van de overval op de postauto
afkomstig zou kunnen zijn. Na een kwar
tier was nij weer weggegaan. Er waren
nog meer mensen in de loods, maar hij
weigerde te zeggen wie dat waren ge
weest. De bankwerker, als getuige ge
hoord, wilde evenmin zeggen wat de
koopman in de loods had uitgevoerd en
of hij inderdaad alleen maar geld had
geteld. Dit maakte de koopman,
die zijn onschuld aan de overval
wilde bewijzen woedend, maar de bank
werker bleef bij zijn weigering. „Ik laat
me er niet over uit", zeide hij. De
koopman is al meermalen veroordeeld
wegens overvallen op vrachtauto's te
Amsterdam.
Een merkwaardig incident ontstond
toen de verdachte werd verhoord al
vorens het verhoor van de bankwerker
was begonnen. Deze bankwerker zat
al in de zaal, terwijl de verdachte
werd verhoord. Plotseling merkte de pre
sident dit en hij riep: „eruit met die
man!" De bankwerker werd onmiddel
lijk uit de zaal geleid en blijkbaar zo
goed weggebracht dat het enige tijd
duurde voordat hij terug was toen hij
zelf zou worden verhoord.
De vrouw van verdachte verklaarde
als getuige a décharge dat haar man
altijd trouw om half zes thuis kwam,
ook op de avond van de overval op de
postauto, die omstreeks kwart over zes
moet zijn gebeurd. En een andere vrouw
vertelde dat de verdachte en zijn vrouw
het in die tijd zeer krap hadden en
waarlijk niet in het geld zwommen.
Toch is de diefstal uitgekomen, hetgeen
de argwaan trok van de politie.
Daar enige getuigen niet waren ver
schenen werd de behandeling van de
zaak uitgesteld tot 23 September.
millioen 84 millioen lenen tegen 3
rente met een looptijd van 25 jaar en het
restant schenken, waarbij eventueel de
Herstelbank nog een lening van 40 mil
lioen zou verschaffen.
Het vastgestelde plan beoogt de Su
rinaamse economie, die thans alleen op
de bauxiet drijft, een bredere basis te
geven. Het plan beweegt zich daarom
op alle gebieden, die hiervoor van be
lang zijn.
In de landbouwsector wordt buiten
het Wageningen-plan, dat uit het hui
dige project is gelicht speciaal aan
dacht geschonken aan de landaanwin
ning, waardoor jaarlijks 2300 boeren
aan een bedrijf kunnen worden gehol
pen.
Voor bosbouw en industrie zijn even
eens belangrijke bedragen uitgetrokken.
Wat betreft de mijnbouw, wordt speciale
aandacht besteed aan de Zuidelijke ge
bieden, waar mogelijk nog waardevolle
mineralen zullen worden gevonden. In
verband hiermee is besloten tot lucht-
kartering van het gebied.
Het verkeer zal worden gediend met
de aanleg van een nieuw vliegveld,
verbetering van het veld Zanderij bleek
niet verantwoord, en door de aanleg van
een Oost-West-verbinding tussen Co-
ronië en Nickerie.
Voorts wordt voorzien in de bouw van
het zo dringend noodzakelijke zieken
huis, de verbetering van de volkshuis
vesting en het onderwijs. Met de Ver
enigde Naties is een overeenkomst ge
sloten tot het verlenen van technische
hulp, waarvoor 4 millioen beschikbaar
is.
Het toezicht op de juiste besteding
van de door Nederland gegeven gelden
zal worden uitgeoefend door een te Pa
ramaribo gevestigde commissie, die de
Nederlandse en de Surinaamse regering
zal adviseren.
Als voorwaarde voor de aanvaarding
van het plan door Nederland is gesteld,
dat de Surinaamse regering niet nog be
langrijke projecten buiten het plan zal
entameren, welke inflatoir zouden wor
den gefinancierd.
Dinsdagavond ïs de 25-jarige ma
troos Alfred R. H. uit Helgoy in Noor
wegen door een misstap in een der
ruimen gevallen van het in de Waal
haven te Rotterdam liggende Zweedse
stoomschip „Sitanja". Hij werd ern
stig aan het hoofd gewond. In het ha
venziekenhuis is hij kort na aankomst
overleden.
Bij het omslaan van een pontje, waar
op negen mannen van een scheepswerf
aan het Winschoterdiep te Groningen
een lading scheepsplaten vervoerden, is
de dertigjarige T. Engelsman om het le
ven gekomen. Toen het pontje kantelde,
vielen alle negen mannen te water. Acht
slaagden er in weer aan de kant te ko
men. Nadat men de eerste schrik te bo
ven was, constateerde men dat de me
taalbewerker Engelsman niet aanwezig
was. Men vermoedde toen, dat hij door
een der platen zou zijn getroffen en be
kneld zou zijn geraakt. Eerst na enkele
uren slaagde men er in het stoffelijk
overschot boven water te krijgen. Het
slachtoffer laat een vrouw en vier kin
deren achter.
Tijdens het dorsen in Nieuw-Milligen.
gem. Apeldoorn is de loondorser G. van
Ginkel uit Wekerom van een drie meter
hoge stroberg gevallen. De man kwam
met zijn onderlichaam terecht op een
omhoogstaande houten hooivork. Met
ernstige inwendige kneuzingen werd hij
vervoerd naar het Stads- en Academisch
Ziekenhuis te Utrecht, waar hij intussen
is overleden.
Een deurwaarder uit Rotterdam is,
conform de eis, door de Rotterdamse
rechtbank veroordeeld tot anderhalf jaar
gevangenisstraf met aftrek en voor vijf
jaar ontzetting uit het recht om leur-
waarder te zijn. Hem was ten laste ge
legd, dat hij zich in twee jaar tijds on
geveer f18.000, die hij als deurwaarder
der belastingen had geïnd, had toege-
eigend.
Horizontaal: 1. kier. 5. mensenmas
sa. 8. reeds. 9. grasland. 12. rivier in
Italië. 13. speelgoed. 14. bergweide. 16.
omroepvereniging. 18. takje. 20. nako
meling. 22. groet. 24. vervoerbedrijf. 25.
godin. 26. deel v. Amerika. 28. gewicht.
30. tentoonstellingsgebouw in A'dam.
32. bijwoord. 34. pers. vnw. 36. ongun
stige mening. 38. familielid. 39. meer
in Amerika. 40. bewijs van verdriet.
Verticaal: 1. tenger. 2. stofmaat. 3.
telwoord (Eng.). 4. vogelproduct. 5.
vallei. 6. voorzetsel. 7. drasland. 10. pl.
in Gelderland. 11. aanw. vnw. 13.
schamel. 15. deel v. e. voertuig. 17.
knaagdier. 19. holte in de muur. 21.
electr. geladen deeltje. 25. jongens
naam. 26. vogel. 27. uitroep. 29. week
dier. 31. bekend voetballer. 33. pl. in
Duitsland. 35. vr. munt. 37. klaar. 38.
onmeetbaar getal.
Horizontaal: 1. grondvesten. 2. na
deel, Ares. 3. eenakter. 4. inundatie.
5. ver, er, fl. 6. Ee, ordner. 7. nr, kei,
i.p.i. 8. stanniool. 9. klep, slap. 10. ka
liber, eng. 11. geeme, N.O.
Verticaal: 1. gnuiven, kk. 2. Ra,
neerslag. 3. odeur, tele. 4. neen, oka-
pie. 5. denderen, br. 6. Vlaardingen, 7.
kt, re. 8. satire, os. 9. tree( riolen. 10.
eer, plano. 11. N.S., klei, P.G.
's-GRAVENHAGE 9 Aug. Notarieel ex.:
J. E. van Bavel te Breda (le ged.), mr. J.
C. Oostrijcck te Amsterdam (2e ged.), Ch.
P. G. M. van Haren te Venray (le ged.).
Waarom denken zo heel
veel mensen altijd, dat een
ander er zoveel beter aan
toe is dan zij zelf? Is het
opstandigheid, hebben ze in
derdaad allemaal een ver
keerd beroep (of een ver
keerde man) gekozen of zit
er alleen maar iets in van dat
verlangen naar het volmaak
te geluk, dat nu eenmaal,
sinds de mens uit het para
dijs werd verdreven, op aar
de niet meer te vinden is?
Zo passeerden wij deze)
dagen een ijswagentje, waar
achter op zijn stoel, op een
beschaduwd plekje, een be
jaarde ijscoman zat. Kenne
lijk was de man echter niet
voldaan over de omstandig
heden, waaronder hij zijn
dagen sleet, want wij hoor
den een van zijn klanten
voor het karretje uitroepen:
„Maar zit je hier dan niet
heerlijk? Je moest maar
eens, net als ik, de hele dag
in de fabriek staan, dan zou
je wel anders praten".
Daar had je het dus weer:
de man, lekker in de buiten
lucht, was niet tevreden,
maar de man in de fabriek
al evenmin. Vermoedelijk
zouden ze, als ze eens een
dag of veertien van beroep
konden wisselen, allebei
dolgelukkig zijn als ze weer
op hun oude plaats konden
terugkeren.
Een soortgelijk geval ont
moette ik bij twee vriendin
nen, die elkaar in lange tijd
niet hadden gezien en die
nu profiteerden van haar
ontmoeting om samen wat te
winkelen.
„Wat eei} leuke blouse",
zei de een tegen de ander,
vol bewondering voor een
elegante nylonblouse. „Gezel
lig als je dat zo eens ronduit
kunt zeggen", voegde ze er
aan toe. „Als ik zo iets r.eg,
waar mijn man bij is, wil hij
altijd direct, dat ik hem ga
kopen, want dan zegt hij,
dat hij me zo goed zal staan
of dat hij zo aardig zal zijn
op dit of dat pakje van me"
„Ideaal, zo'n echtgenoot",
zuchtte de ander. „Mijn man
zegt nu nooit eens zo lets.
Hij vindt alles best wat ik
doe of aanschaf, maar hij
komt nu nooit eens zelf met
het idee voor de dag, dat iets
leuk zou staan, of dat ik
toch echt wel eens wat
nieuws nodig heb".
Ook hier dus weer de een
te veel, de ander te weinig
belangstellend naar het oor
deel der dames. Wat zij er
Toen Paul en Eric enige
weken geleden uit de kleu
terschool thuis kwamen met
de mededeling, dat zij vier
dagen „vacantie" hadden, om
welke reden dan ook, zei hun
moeder enthousiast: „Hoef je
pas Donderdag weer te ko
men? Nou maar, dat is heer
lijk, jongens!"
Paul, die de oudste is, keek
haar even onderzoekend aan
en vroeg toen: „Vindt mama
het ook fijn, dat het vacantie
is?" „Maar natuurlijk, jon
gen, dat is toch heerlijk",
hield moeder haar gespeelde
vreugde vol. „Gelukkig
maar", zuchtte het jochie.
„Een heleboel moeders vin
den het niks fijn", vervolgde
hij, om daarna voldaan naar
binnen te gaan om zijn jasje
weg te hangen en zijn bal te
zoeken.
„Je kunt toch tegen zo'n
kind niet zeggen, dat je het
veel rustiger hebt als ze op
school zijn en dat je daarom
niet blij met de vrije dagen
bent", zei zijn moeder toen de
kinderen naar buiten waren
getrokken.
We moeten eerlijk beken
nen. dat we bewondering
hebben voor .moeders, die
zich zo kunnen instellen,
want natuurlijk valt het voor
de toch al druk bezette huis
vrouwen niet mee, bij haar
gewone, toch al drukke werk
ook nog voortdurend de
kleintjes mee in het oog te
moeten houden. Nu wonen
Paul en Eric buiten, zodat
ze dus, als het weer goed is,
in de tuin kunnen spelen met
hun step, hun bal, hun zand
bak en wat er verder voor
zaligheden te bedenken zijn
voor jongetjes van 2 tot 7
jaar. Het is te begrijpen, dal
het voor moeders, die bij de
aankondiging van vacantie
meteen het vraagstuk voor
zich zien, minder gemakke
lijk te verwerken is hoe ze al
die dagen haar troepje op een
bovenhuis zoet moeten hou
den. Er is eerlijk gezegd naar
onze mening maar één oplos
sing voor en dat is, dat moe
der ook vacantie neemt. Nee,
we bedoelen niet, dat moe
der de jeugd aan haar eigen
zorgen moet overlaten en zelf
ergens in een hotel of pen
sion moet gaan zitten af
gezien van de vraag of ze
daarvoor het geld heeft
maar dat moeder zich in
stelt op de vacantie en dus
daarmee ook rekening houdt
met het werk. Er zijn nu een
maal vrouwen, die menen,
dat de wereld niet langer zal
blijven draaien, als zij eens
een dag niet stoffen of stof
zuigen, wanneer de was eens
niet des Maandags gedaan en
's Woensdags weer opgemaakt
in de kas ligt. Maar heus, la
ten ze de proef eens nemen.
Ze zullen zien, dat er werke
lijk niets schokkends gebeurt.
Knijp eens een oogje dicht en
bedenk, dat het huis er voor
uw gemak en genoegen is en
niet omgekeerd en trek er op
een mooie dag met de kinde
ren op uit. Misschien kunnen
ze een volgende dag wel
eens boodschappen gaan
doen, terwijl u de kamer op
knapt. Het stof afnemen van
twee dagen vraagt niet méér
tijd dan dat van één dag. Na
tuurlijk zijn er werkjes, die
in een gezin elke dag moeten
gebeuren, maar met wat goe
de wil en overleg kunnen we
ze tot het noodzakelijke be
perken. Dat grote kinderen
een handje kunnen helpen
om zo te zorgen, dat moeder
ook wat aan de vacantie
heeft, hebben we al eens
eerder betoogd en het is geen
geheim, dat het vooral van
vaders houding in deze af
hangt of dat gebeurt. Natuur
lijk, de kinderen hebben va
cantie, maar dat betekent
niet, dat moeder zich daar
om nog eens extra moet in
spannen. De moeders, die zo
gelukkig zijn, op vacantie te
kunnen gaan en met haar
gezin een huisje betrekken
in een bosrijke streek of in
een badplaatsje, gaan heus
ook niet meer werk doen dan
beslist noodzakelijk is, daar
kunt u zeker van zijn. Waar
om zouden de vrouwen, di<
niet weg kunnen, het zich
dan ook niet een beetje ge
makkelijk maken? Kook eens
wat vaker een makkelijk me
nu. Er is b.v. op het ogenblik
volop sla te koop, goedkoop,
lekker en gezond, en heel
wat minder bewerkelijk dan
de meeste andere groenten-
soorten. Kook b.v. eens voor
niet bij vertelden, is, dat de
man van nummer een zijn
vrouw in de eerste plaats ziet
als iemand, met wie hij te
genover de buitenwereld
goed voor de dag kan ko
men, terwijl de tweede zijn
vrouw vooral waardeert om
haar capaciteiten als vrouw
en moeder van een gezip.
Als men de omstandigheden
wat beter kent, blijkt wel
haast altijd, dat de fouten en
tekortkomingen van de ene
kant rijkelijk zwaar worden
gewogen, terwijl de andere
partij alleen oog heeft voor
de schijnbaar voortreffelijke
eigenschappen, die de eerste
over het hoofd ziet. Als
ieder voor zich eens begon
wat meer te letten op het
goede en waardevolle, dat
hij bezit, en wat minder op
de vervelende en nare om
standigheden, zou dat zon
der twijfel de eigen tevre
denheid en daarmee het
eigen geluk ten goede ko
men, ook al zal daarmee het
volmaakte geluk niet be
reikt worden.
twee dagen ineens aardappe
len en maak voor de twee
de dag een koude schotel,
waarin u tal van restjes kunt
verwerken: restjes vlees,
groenten, zure uitjes, augur
ken, tomaat, je kunt aan zo'n
schotel eigenlijk van alles
toevoegen om het nog smake
lijker en weer anders dan de
vorige keer te maken. Des
noods maken we z'n schotel
vast daags te voren klaar, zo
dat we hem op de dag, dat
we hem willen eten, alleen
nog even moeten afwerken
met wat frisse sla, of een
paar schijven gekookte ham
om maar wat te noemen. En
als u dan die dag besteed
hebt aan een flinke fiets- oi
wandeltocht met de jeugd,
kunt u er zelfer van zijn,
dat ze zullen smullen. Om het
helemaal makkelijk te maken
geeft u yoghurt of vlapap,
die we desgewenst ook al te
voren kunnen klaar maken.
Ik denk niet, dat iemand dan
2al zeggen, dat hij niet goed
gegeten heeft en toch bent
u voor een dag eens verlost
van een warme kokerij.
Moeder hebben ook vacan
tie nodig, net zo hard als de
rest van het gezin, maar de
moeders moeten deze zich
ook zelf een beetje leren
verschaffen. Als moeder mee
vacantie viert, zal ze ook aan
het eind van de vacantie niet
zo opgelucht hoeven te zuch
ten: „Gelukkig, dat die va
cantie voorbij is". Misschien
zegt ze dan dit keer wel'
„Hè, het was toch gezellig!
Ik hoop maar, dat we gauw
weer een vacantie krijgen".
