Marokko
Geladen atmosfeer in Noord-Afrika
vm
Weinig hoopvolle
perspectieven in
Aix-les-Bains
Mannetjes uit een
andere wereld
belegeren boerderij
in Kentucky
Hoe glibberig
het was
en hoe heet
Glück auf!
De 3 mijnwerkers
gezond en wel weer
bovengronds
Roerende taferelen op de
240 meter verdieping
Minstens 17
kinderen dood
.7
Zonnig en zeer
warm
^.an zëe^
Franse generaal
in Marokko
verongelukt
Vreugdevol
weerzien in
huiselijke kring
Autobusongeluk in Amerika
Het
weer
ƒ50.000 op no. 1155
m
Spontane huldiging
Gezondheid: prima
'iliuf
riUKKIO üefeteyou Diuj!
Falcon zijden regenm. 49.75
DINSDAG 23 AUGUSTUS 1955
79ste JAARGANG No. 26378
lw^kl1ignen. 7arm' TemP' 26—28 Sr. C.,
181£ g®, £0StellJke wind. Zeewatertemp.
mhmÊk
mmS
BUREAU SMEDESTRAAT 5 - HAARLEM
Telefoon: Redactie 21544, Advertenties 21543
Abonnementen 20800 Postgiro 143480
Bijkant. Beverwijk: Breestraat 171, tel. 4790
Bijkantoor en Red. Ilmuiden: Leeuweriklaan 30
Telefoon 5790
Directie: 3. 3. W. Boerrigter en
Mr. W. A. M. van der Kallen.
Hoofdredactie: Drs. H. v. Run en W. Severln.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ADVERTfcN I IfclAkltf- 28 cents per millimeter-
hoogte. Omroepers 16 cents per m.m.-hoogte.
De administratie behoudt zich het recht voor
edvertentiën eventueel zonder opgave van
redenen te weigeren.
ABONNEMENTSPRI3S 50 cents per week,
f2.17 per maand, f6.50 per kwartaal.
Voor klachten over de bezorging na 5.30
uur 's avonds tel. 21544.
Laten wij niet met vuur spelen,
zo luidt het opschrift van een ar
tikel over Marokko in het jong
ste nummer van het strijdbare Franse
katholieke weekblad „Témoignage
Chrétien". In dit artikel wordt de poli
tiek van de regering-Faure afgekeurd
omdat deze politiek de Marokkaanse
extremisten in de kaar' speelt, terwijl
de gematigde nationalisten erdoor af
geschrikt worden. Het blad vraagt zich
tenslotte af, wanneer er nu eindelijk
een begin gemaakt zal worden met wat
het noemt: ,,Le véritable dialogue
Franco-Marocain"
De halfslachtige houding van Parijs
in de Marokkaanse kwestie is intussen
een van de oorzaken geweest van de
afschuwelijke gebeurtenissen die de
afgelopen dagen in het Protectoraat
hebben plaats gevonden. De ontevreden
heid was ten top gestegen, en de ex
tremistische nationalisten hebben een
bloedbad aangericht, dat ongekende af
metingen heeft aangenomen.
Toen twee maanden geleden Gil
bert Grandval resident-generaal van
Marokko werd, kon men de toekomst
aanvankelijk met enig vertrouwen te
gemoet zien. Grandval begon onmiddel
lijk gesprekken met vertegenwoor
digers van alle politieke stromin
gen in het land. Hij maakte een grondige
studie van de hele situatie en vervol
gens nam hij drastische maatregelen:
hij stuurde enkele reactionnaire Franse
onruststokers naar Frankrijk terug. Ten
slotte wist hij de steun te verwerven
van de gematigde nationalisten in Ma
rokko. Hij diende ook een opzienbarend
hervormingsplan in. Hij zag een moge
lijkheid om de fout die twee jaar gele
den gemaakt was, miri of meer te her
stellen. De toenmalige Franse regering
had Sultan Mohammed Ben 5-oussei
afgezet en naar Madagascar verbannen,
tot grote verontwaardiging van de Ma
rokkaanse nationalisten. Sinds deze
zwarte dag in de historie van het Pro
tectoraat, 20 Augustus 1953, is het ver
zet tegen Parijs voortdurend toegeno
men. Maar Grandval heeft kort gele
den de volgende oplossing aan de hand
gedaan: de huidige Sultan, Sidi Moham
med Ben Arafa, die nooit enig werke
lijk gezag genoten heeft, zou afstand
moeten doen van de troon. Er zou een
regentschapsraad moeten komen en Mo
hammed Ben Youssef zou de gelegenheid
moeten krijgen zich in Frankrijk te ves
tigen.
Faure heeft wellicht wel voor dit plan
gevoeld. De premier stuitte echter op
hevig verzet van invloedrijke politieke
machten in de Franse hoofdstad. De
grootste tegenstander van het plan was
de „Gaullistische" minister van Defen
sie, generaal Koenig. Maar ook is er
tegen de opvattingen van Grandval ge
ageerd door de vroegere resident-ge
neraal van Marokko, maarschalk Juin,
en diens oude vriend de Pasja van Mar-
fakesj. Faure zou de steun van zijn
rechtse aanhangers, de „Gaullisten", de
Soeren en de Onafhankelijken verloren
hebben als hij het oorspronkelijke Plan-
Grandval onmiddellijk ten uitvoer had
laten brengen.
Men kan begrip hebben voor de moei
lijke positie van Faure die het voort
bestaan van zijn regering misschien be
dreigd zag maar men kan de weg
niet bewonderen die hij tenslotte ge
meend heeft te moeten inslaan. Faure
gaf de huidige Sultan nog één kans.
De Sultan moest trachten een represen
tatieve regering te vormen en Faure
heeft uiteraard zeer goed geweten dat
Sidi Mohammed Ben Arafa dit niet zou
kunnen. De Sultan heeft het spel braaf
meegespeeld. Hij diende een lijst na
men in die voor de nationalisten abso
luut onaanvaardbaar was. Faure heeft
met zijn manoeuvre de rechtse partij
en in Frankrijk kennelijk duidelijk wil
len maken dat de Sultan tenslotte toch
met te handhaven zou zijn, en dat diens
heengaan geen kabinetscrisis waard
vvas
In Aix-les-Bains is intussen gisteren
een conferentie over de Marokkaanse
kwestie begonnen. Die conferentie wordt
bijgewoond door die ministers die zich
speciaal met het probleem bezig hou
den, de zogenaamde Commissie van
Vijf, bestaande uit de premier en de
Ministers van Buitenlandse Zaken, De
fensie, Justitie en Marokkaanse en
Tunesische Zaken. Ook Grandval is van
partij en uit Marokko zijn voorts een
g|ntal viziers die als ministers fun-
genvv overgekomen, alsmede verte-
strombir<3iSers van diverse politieke
men uiteen" In deze besprekingen hoopt
men, maalard tot een oplossing te ko-
eunstig. Dg vooruitzichten zijn niet
nog toe de JiCd!tiek van Parijs heeft tot
tionalisten ter^ht'gd® Marokkaanse na'
geboezemd, al h\£fe/mg vertrouwen in
resident>ereneraa
Grandval zich eenresident-generaal
uitziende blik getoon^Cr^ e®n. voo£"
ter diep geschokt door l vai Is ®ch'
waardoor het Protectoraat vooral
terdag werd geteisterd. De Xohmi-
aan de moordpartijen zmie achuldlgen
Worden gestraft, en de rust Zaj mSltln
worden hersteld, alvorens er i£ e'®"
ttieer vreedzame sfeer ooit een regeling
voor het bestuur van Marokko zal kun-
h e n worden getroffen. Een regeling cl ie
van meer begrip zou moeten getuigen
Voor de gerechtvaardigde verlangens
haar emancipatie der weldenkende Ma
rokkaanse inheemsen.
In de 528ste Staatsloterij, vierde klas
je, tweede trekking, is een prijs van
T 50.000.gevallen op lot No. 1155.
(Van onze weerkundige medewerker)
Het zeer warme zomerweer blijft nog
Voortduren. Boven een groot deel van
Europa blijft de luchtdruk hoog met
Zonnig en warm weer. Gistermiddag
Werd in Brabant al 31 gr. C. gemeten
en ook hedenmiddag is in een deel van
ons land weer 30 gr. C. of meer te ver-
Wachten. Al vóór het middaguur was
e temperatuur in Limburg weer tot
vr? 25 gr. C. opgelopen. Buien ver-
chten wij nog niet, want ook boven
"ns land tussen de 4000 en 8000 meter
H,-°i C .bevindt zich een krachtig hoge-
v kpbied, waardoor de buienkans
voorlopig zeer klein blijft.
Negen dorpen
verwoest en
reeds 1000
doden
Adk-.. W,, .-ï-:,,. ,x.
1
In Marokko is het in het afgelopen weekeinde hard toegegaan en hebben beto
gers getracht op bloedige wijze hun meningen kracht bij te zetten. Terwijl op
het dak va-', een huis (op de voorgrond) soldaten toezien, worden de slacht
offers begraven. (Telefoto)
Te Aix-les-Bains in de Franse Alpen
zijn gisteren de consultatieve bespre
kingen. begonnen, die een comité van
Franse ministers voert met vooraan
staande personen uit Marokko. Het over
leg heeft plaats in het luxueuze hotel
Splendide, waar de Franse premier,
Edgar Faure, zijn intrek heeft geno
men. van Franse zijde wordt aan de
besprekingen verder deelgenomen door
de ministers p,nay, Schuman, Koenig
en July. De Marokkaanse groep bestond
gisteren voornamelijk uit „traditionalis
tische caids, pasja's en andere feodale
heren. De groot-vizier van Marokko (te
vergelijken met de Europese eerste-mi-
nister)El Mokri, leidde deze dele
gatie. El Mokri is waarschijnlijk de
oudste staatsman terw ereld. Hij was ai
65 jaar, toen de Fransen in 1912 Ma
rokko tot hun protectoraat maakten.
Op het ogenblik is hij 108. Verder was
in Aix-les-Bains aanwezig de befaamde
pasja van Marrakesj, EI Glaoui, die
gisteravond een receptie gaf. Waarne
mers zijn van mening, dat het lang niet
zeker is, dat de besprekingen in Aix-
les-Bains een positief resultaat zul
len opleveren. Het doel is om overeen
stemming te bereiken over de vorming
van een representatieve Marokkaanse
regering en over een politiek van her
vormingen, die in overleg met die re
gering zal worden geconcipieerd. De
Marokkanen, die vandaag met de
Franse ministers van gedachten wis
selden, zijn de minimalisten. Zij willen
de tegenwoordige sultan zoveel mogelijk
gehandhaafd zien en opk in de her
vormingen zien zjj niet veel heil. Waar
schijnlijk maken zij vandaag plaats
voor de maximalisten, vertegenwoordi-
ker® van de nationalistische partijen,
A de Istiplal en de Democratische
der t ln^P.'ijkheidspartij, en enkele min-
Bekkn-ad'tiona''s('sche pasja's zoals Si
willen 1'.,^?wezen PasJa van Sefroe. Zij
ten en «uiaP Moelay ben Arafa afzet-
de Sheri r;i ol,aramed ben Voessef op
of desnoods "een4™0" teruBker.en
stellen. Ook znü regentschapsraad ïn-
drastische herv "J voorstanders van
lijk, zo niet onSmk'Za' T®'"
uiteenlopende groenërwJ"Jn T „d®Z®
te verenigen. En hnvi 5®n m elkaar
de besprekingen °n °T
voortgezette dreiging va» ?8 -e
Noord-Afrika zelf. Het aantal ^a®"
Algiers en Marokko bedraagt reeds "du
zend en nog steeds worden
van geweld gepleegd er daden
Het Franse opperbevel heeft meese
deeld, dat negen dorpen, z.g. mechtl's
in Algiers door Franse troepen met de
grond gelijk zijn gemaakt. Het was vast
komen te staan, dat zich in deze dorpen
Algerijnse terroristen schuil hielden, die
mede verantwoordelijk zijn voor de da
den van terreur, die Zaterdag hebben
geleid tot de dood van zeker 521 op
standelingen en 110 Franse burgers en
militairen. Voor tot de vernietiging van
de dorpen werd overgegaan, is aan de
vrouwen en kinderen de gelegenheid ge
geven zich in veiligheid te stellen. De
Franse autoriteiten omschrijven de ge
vechten in Algiers als een mislukte
opstand.
De commandant van de Franse troe
pen in Marokko, de 60-jarige generaal
Francis Raymond Duvai, is op een in-
spectievlucht boven het betreffende ge
bied verongelukt. De pipercub, waarin
hg gezeten was en die bestuurd werd
door zijn adjudant Chabrol, stortte neer
in de buurt van Kasba-Tadla. De gene
raal en zijn adjudant hebben daarbij
de dood gevonden. Over de oorzaak van
het ongeluk tast men in het duister.
Vliegtuigen van de Franse luchtmacht
bestoken voortdurend de schuilplaatsen
van de Zaian-Berbers, die zich in het
ontoegankelijke bergland hebben terug
getrokken. Ook tal van Marokkaanse
stedelingen, die een rol hebben gespeeld
bij de terreur-daden, hebben zich der
waarts begeven. Pantserwagens van het
Vreemdelingenlegioen rijden schietend
door de gevaarlijkste gebieden.
Resident-generaal Grandval zal de be
sprekingen in Aix-les-Bains niet bijwo
nen, zolang de toestand ernstig blijft.
Hij heeft verzocht om militaire ver
sterkingen uit Frankrijk en Tunis. In
Meknes hebben 400 blanken een strijd
groep gevormd om bun gezinnen tegen
mogelijke aanvallen te beschermen.
Ze. zijn er weer, de kleine man
netjes van andere planeten
met hun ruimteschepen. Na
le wetenschappelijke conferentie
over ruimtevaart in Kopenhagen,
waar geen woord werd gesproken
üver vliegende schotels en dito si
garen, snakte de wereld weer naar
;en minder geleerd, maar sappiger
Herhaal over andere planeten.
Wel, een boerengezin op een farm
m Kentucky weet daar nu ruim
schoots over te vertellen. Zij zijn
selfs door mannetjes van een an
dere planeet belegerd.
De nachtmerrie van de familie
Sutton luidt als volgt: Zondag
avond om ongeveer half acht
's avonds begaf Bill Taylor, een
familielid, dat een bezoek aan de
Sutton's bracht, zich naar een bron,
vlak bij de farm. Hij kwam even
later terugrennen en begon opge
wonden te vertellen over „een
ruimteschip", dat in een weiland
vlak bij de farm lag.
Nauwelijks was hij uitgesproken,
of „een klein, groen mannetje" na
derde de boerderij. Het wezen
verspreidde van binnen uit een
flauw, fosforiserend groen licht,
was ongeveer 90 cm. groot en had
volgens de beste tradities Van
Grimm „ogen zo groot als theescho
teltjes, die ongeveer 15 cm. uiteen
stonden". De Sutton's, die een en
ander nauwkeurig hadden gadege
slagen, voegden er volledigheids
halve nog bij, dat het ventje met
klauwachtige handen uitgerust was.
Op ongeveer anderhalve meter
van de woning gekomen stopte het
ventje en keek op zijn gemak rond.
Toen echter de Sutton's een jacht
geweer afschoten, zette de vreem
de bezoeker het op een lopen.
Even later keerde het waarschijn
lijk door nieuwsgierigheid geprik
kelde kereltje terug. Er wachtte
de bezoeker uit verre oorden een
ongastvrij onthaal, want pa Sutton
vuurde nu een schot hagel op hem
af en rende het veld in. Het groene
wezen viel neer, maar stond even
later weer op.
Na korte 'tijd keerde hij met een
groepje soortgenoten allen groen
oplichtend in het avondlijk duister
naar de farm terug. De mannetjes
klommen in de bomen en op het
dak van het huis.
Na ongeveer drie uur belegerd
te zijn, zagen de Sutton's hun kans
schoon en wisten hun auto te be
reiken, waarmee zij zo snel mo
gelijk naar de sheriff in Hopkins-
ville reden.
Tezamen met Deputy (plaatsver
vangende sheriff), George Batts en
twee militairen keerden de Sutton's
terug. Een onderzoek werd inge
steld, maar dit bracht niets aan het
licht.
De Sutton's beweerden vandaag
echter, dat de mannetjes er na het
vertrek van de militairen nog steeds
waren. „Dezen hebben niets kunnen
vinden, omdat zij met sterke zak
lantaarns en autolampen werkten.
Die wezens zijn alleen in het don
ker te zien", aldus Sutton.
Zijn vrouw was doodsbenauwd,
dat de vreemde bezoekers van
nacht weer zouden terug komen.
Maar zij zullen dan beslist niet al
leen zijn, want van de honderden
nieuwsgierigen, die zich vandaag
op het erf van de Sutton's ver
drongen, waren er tientallen vast
besloten, om vanavond terug te
keren in de hoop de fosformanne-
tjes met eigen ogen te zien.
Geen van de volwassenen heeft
die avond een druppel gedronken,
zo verklaarde de politie....
Terwijl tienduizenden puffende Nederlanders en vreemde
lingen dit weekeinde naar het koele water van de zee
sneldenwerd het daar de kwallen blijkbaar te benauwd.
Me't hele legers tegelijk spoelden de zogenaamde blauwe,
gelukkig echter ongevaarlijke glibberbeestcn op de stran
den aan. Zij werden voor de menigten van badgasten een
ware plaag, ofschoon zulks opa geen zorg was. Kwallen
of geen kwallen, frisse voeten zou hij hebben!
~r~>
i
„Glück auf", juichte Maandagmiddag om precies 4.18 uur de 34-jarige
houwer Hub Bertram uit de Gracht-Spekholzerheide, toen hij als eerste van
de ingesloten mijnwerkers van de Willem Sophia-mijn te Spekholzerheide-
Kerkrade door het geboorde reddingsgat naar beneden kwam glijden. Glück
auf, riepen al even enthousiast de directeur van de Willem Sophia-mijn, dr.
ir. P. Wintgens, de inspecteur-generaal van de mijnen ir. P. de Haart en alle
leden van de Duitse en Nederlandse reddingsploegen. Als één man vlogen
allen op de eerst bevrijde toe. Geestdriftig schudde Hub zijn bevrijders de
hand, speciaal de bekwame Duitse boormeester Fritz Knippschild. Van louter
vreugde omhelsden beide mannen elkaar.
Kort daarop herhaalden zich dezelfde taferelen nog twee maal, toen ook
houwer Piet Schoormans uit Bleyerheide (32 jaar) om 4.23 uur en post-
houwer Hubert Bertram uit Nyswiller (34 jaar) om 4.28 uur de glijvlucht
langs het 36 meter lange kabeltouw hadden afgelegd. Tussen al de aanwezi
gen op de 240 meter verdieping zocht de laatst geredde eerst zijn broer, op
zichter Wiel Bertram, die vier dagen lang practisch onafgebroken de red
dingswerkzaamheden heeft geleid.
Het was een groot, ontroerend en
indrukwekkend moment, zo zei ons
ooggetuige ir. G. J. Bakker, chef van
het ondergrondse bedrijf van de Wil-
De geredde mijnwerkers wer
den, eenmaal bevrijd, met de
boormeester, die het reddings
werk leidde, op de schouders
van hun collega's genomen.
Links boven de ene Bertram
daarnaast de boormeester ir.
Grimberg, de heer Schoormans
en helemaal rechts de andere
Bertram.
Nabij Spring City in de Ameri
kaanse staat Tennessee is gisteren een
bus met schoolkinderen, tussen zes en
twaalf jaar, door een goederentrein
aangereden en omgekanteld. Ten min
ste zeventien kinden kwamen om
het leven. De rest der veertig kinderen
werd gewond. De chauffeur was vrij
wel ongedeerd. (Reuter, A.F.P.)
yviy -my»*-»»-'
Gistermiddag om half vijf zijn de drie mijnwerkers, die vier volle dagen
ingesloten hebben gezeten op de 217 meter verdieping van de Willem Sophia-
mijn, bevrijd. Tegen drie uur was het laatste boorgat gereed gekomen en in
een recordtijd van anderhalf uur werden de drie mannen naar het daglicht
teruggevoerd. De mannen verkeerden in uitstekende toestand en zijn een uur
later naar hun woningen gebracht. De foto toont de drie mijnwerkers, met
temidden van de beide Bertrams de heer Schoormans,
lem Sophia. Uitgelaten van vreugde
sprongen daar geredden en redders
rond. Bekomen van de eerste vreugde
kwamen de tongen los. Over en weer
woorden van dank, veel dank, maar
ook geestige opmerkingen. Ieder der
geredden had zijn eigen geestigheidje.
„Voor jullie heb ik het natte boor
gat droog gemaakt", voegde houwer
Hub Bertram zijn twee collega's toe
en tot de aanwezigen zei hij lachend:
„Ik heb een baard die goed zou zijn
voor de Tegelse Passiespelen".
De neef van deze geredde, posthou-
wer Hubert Bertram, die evenals een
scheepskapitein het laatst de onheils-
plek mocht verlaten, zat boordevol hu
mor. ..Ze hebben ons goed verzorgd od
de 217 meter verdieping", lachte hij.
„Ik ben tijdens mijn vierdaagse ge
vangenschap heus dikker geworden
Wandelend naar de schacht informeerde
hij bij zijn baas, bedrijfsingenieur Bak
ker, of hij het eerst naar boven mocht,
daarbij triomfantelijk zwaaiend met
een bon die hem Donderdag het recht
had gegeven was er geen instorting
geweest om de mijn op een ver
vroegd tijdstip te verlaten. Collegiaal
gunde hij thans het recht om naar
boven te gaan aan alle geredden en
redders tegelijk.
Het sein voor de tocht per liftkooi
naar het daglicht werd om 4.36 uur
gegeven. Bij aankomst op het boven
gronds bedrijf zagen de drie kranige
mijnwerkers de schachtopening ver
sperd door tientallen personeelsleden,
met aan het hoofd adjunct-directeur
W. Smeets. Weer jubelende Glück aufs
en juichende hoera's. Even later daver
de daarvan ook de loonhaL Daar ver
gaten persfotografen en cineasten zelfs
even hun werk. Samen met de inmid
dels aangegroeide menigte sloegen zij
aan het juichen.
Om er tóch een glimp van op te van
gen was mevr. A. Scboormans-Schult-
eis op een dak gekropen, van waaraf
zij een en ander kon volgen. De eer
ste ontmoeting met haar man volgde
pas één uur later, toen Piet Schoor
mans fris gewassen en geschoren het
badlokaal verliet. Intussen reed adjunct-
directeur Smeets met zijn auto voor
om daarmee houwer Piet Schoormans
en diens vrouw in snel tempo naar de
Kokelestraat nr. 54 te Bleyerheide te
rijden. Voor Piet evenwel de korte rit
van de mijn naar huis had gemaakt
juich van honderden kompels en be
langstellende bewoners van Spekholzer-
heide in ontvangst nemen.
De directeur van de mijn dr. ir. P.
Wintgens, die persoonlijk posthouwer
Hubert Bertram met diens vrouw en
twee kinderen naar huis reed, was bij
zonder toegeeflijk voor het publiek.
Hij gunde de wachtenden immers roy
aal de gelegenheid om de auto even
te bestormen, de portieren ervan open
te rukken en posthouwer Bertram spon
taan met bloemen te verwelkomen,
Eenzelfde ovationele ontvangst bereidde
de saamgestroomde menigte ook hou
wer Hub Bertram van de Gracht, die
door ir. G. J. Bakker per auto naar
huis werd gebracht. Thuis wachtte de
geredden opnieuw een feestelijk wel
kom.
Onder grote hilariteit bekende Piet
Schoormans dat zijn schouderbreedte
van 52 cm eigenlijk oorzaak is geweest
dat zijn kameraden één dag later zijn
bevrijd. „Het boorgat van 40 cm., waar
ik best doorheen had gedurfd, was
echt te klein", aldus houwer Piet. „Ik
had me beslist dubbel moeten vouwen".
Familie Bertram te Nyswiller kreeg
van posthouwer Hubert de raad: „Ga
ook eens vier dagen ondergronds. Zo'n
verblijf is beslist gezond. Verkouden
ging ik Donderdag naar de mijn, ge
nezen ben ik er thans vandaan geko
men". Hoe gekscherend ook, toch
school in dit gezegde wel een kern
van waarheid, aangezien mijnarts J. N.
Meesters na de medische keuring te
vreden kon vaststellen: „De geredden
zijn prima gezond. Een tijdje vacantia
en ze zijn weer geheel de ouden". Va-
cantie vieren kunnen de geredden in
tussen, zo heeft de mijndirectie beslo
ten, een week lang. Omtrent een even
tuele extra uitkering is door de direc
tie van de Willem Sophia mijn nog geen
beslissing genomen.
Sneller dan men had durven denken
wisten de Duitsers de 37.5 meter dikke
laag tussen de 217 meter en de 240
meter verdieping te doorboren en later
het 40 cm. grote boorgat tot 60 cm. te
verwijden. Dit laatste werk was klaar
om 2.43 uur Maandagmiddag. Daarna
moesten de 24 boorstangen worden ver
wijderd. Hiervoor was een tijdsduur ge
raamd van pl.m. drie uur. In nog geen
uur werd dit werk tenslotte voltooid.
Iedereen hielp mee om de bevrijding
zo snel mogelijk te doen geschieden.
Per torpedo werden in een minimum
van tijd nieuwe koplampen en een
helpkabel naar boven vervoerd. Dit
touw bevestigden de drie ingeslotenen
op de 217 meter verdieping en even
later gleden z(f erlangs naar beneden,
de vrjjheid tegemoet.
Advertentie
BARTELJORISSTR HAARLEM TEL. 13439
FERD. BOLSTR. 48 A DAM TEL. 717162
(Tot Woensdagavond)
Droog, overwegend zonnig en
warm weer met dezelfde of iets la
gere temperaturen. Zwakke tot ma
tige wind in hoofdzaak tussen Noord
en Oost.
Zon: 5.39-19.50. Maan: 13.44-22.01.
