Nieuwe Haarlemsche Courant | 1955 | 16 september 1955 | pagina 7

Willebrord Wil Vooruit
favoriet voor clubtitel
van Nederland

Gehoorzame bisschop

1

1 l

Hoe KRUIER VAN BA1EN aan
een AUTO kwam

Het raadsel vanTuaim Mor -

Guimard verschalkt zowel
Geiler als Ilivitsky

€r/c de Noorman

Venlo verliest met
0-7 van Indiërs

Zatopek krijgt
zijn revanche

Nederland kansloos
in m o tormes daagse

Mellema kampioen
met Kurassier

No. 37

Parachute
springen

Aardappel-
moeheid

Kansen van kampioen „De Kampioen"
gering geworden door allerlei tegenslag

SCHAKEN IN GOTHENBURG

Anderhalve punt uit
twee partijen

VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1955

PAGINA 7

55

D5

Hoek ey reva nch e

Faas Wilkes weer een
jaar bij Valencia

Gendcbien gewond

Engeland wint de landen'
wedstrijd in Praag

Nog steeds drie man
zonder strafpumten

Engelse league

Utrechtse paardendagen

Record hoogtesprong
niet verbeterd

Tumpek verbetert
record 200 m
vlinderslag

Merkwaardig Engels
voetbalelftal

Nog geien scheidsrechter
voor Nederland'België

'HTlaia&ertus

k

r (Van een onzer verslaggevers)

Het ziet er niet naar uit dat woens
dagmiddag a_s. in Wijk bü Duurstede
Wondere wielerdingen te gebeuren staan
en het door vier wielerclubs op hun naam
staande record driemaal achtereen
de Nederlandse clubtitel gebroken
ïai worden. Dat waren in vroeger ja
ren, dank zij een wonderteam, „De Ba
taaf", in de jaren 1930, 1931, 1932, in
en direct na de laatste oorlog de Zaan-
landse wielerclub „D.T.S.", toen de
Limburgers van „Maastricht" en in de
laatste jaren „De Kampioen" uit de
Spaarnestad.

Ditmaal zijr. de mannen van 't Heike,
de kloeke pedaalridders van „Wille-
brod Wil Vooruit", ver uit favoriet bo
ven alle andere ploegen, die van titel
houder „De Kampioen" incluis.

Maar toch, met zekerheid is nimmer
Iets te zeggen. Stellig niet van een wie-
Ierrace tussen 55 ploegen van zes ren
ners tegen Vadertje Tijd, waarbij im
mers nog meer factoren een rol kunnen
spelen dan de kostbare seconden. Een
paar lekke banden, een valpartij, een
verkeerd woord dat de eam-spirit in
flarden scheurt, dat alles kan van be
tekenis zijn in een ploegen-tijdrit, die
ditmaal over „slechts" 140 kilometer
zal gaan. Slechts over 140 kilometer.
Het vorig jaar, toen de Kon. Ned. Wiel-
ren Unie de organisatie van het club
kampioenschap van Nederland voor de
eerste maal aan de Utrechtse wieler
club „De Volharding" opdroeg, was de
afstand niet minder dan 160 kilometer,
Waartegen een aantal wielerclubs be
zwaar maakten. Nu dan „De Volhar
ding" voor de tweede achtereenvolgen
de maal de eer kreeg en terecht,
want de organisatie was vorig jaar
voortreffelijk de touwtjes in handen
te nemen, is men aan dat bezwaar te
gemoet gekomen. Er is een wijziging
in het parcours gebracht. In plaats dat
van Driebergen, Zeist, Soesterberg en
langs Amersfoort gereden zal worden,
zal de Maarnse berg „genomen" wor
den, verder via de Leusderheide en
Oud-Leusden naar de oude route.

Als eerste van de 55 ploegen, nadat
meer dan 100 nieuwelingen de Nationale
nieuwelingenwedstrijd en een 22-tal ve
teranen om de ere-beker over plm. 54
km gereden hebben, zal de ploeg van
de R.K.W.V. „Amsterdam" losgelaten
worden, en als alle clubs zullen opko
men, als laatste, 1 uur 48 min. later,
de ploeg van „Jan van Riebeeck" uit
Culemborg.

Toen we na lang wikken en wegen
tien ploegen over hielden, waaruit o.i.
stellig de nieuwe titelhouder moet ko
men, waren daarbij zes westelijke clubs
drie uit Noord-Holland en drie uit
Zuid-Holland maar daarentegen vier
zeer sterke ploegen uit het zuiden, met
als grootste favoriet die van „Wille
brord Wil Vooruit", dat kan steunen
op Wim van Est, Wout Wagtmans,
Thijs Roks, Piet Maas, Wout Heeren
en A Roks een ploeg waarvan het
grootste deel (toen Nico van Est in
Plaats van A. Roks) het vorige jaar ook
>eed en slechts 40 seconden te kort
kwam op de prachtige ploeg van „De
Jfampioen" uit Haarlem, die toen voor
de derde maal in successie met de

De hockey-vlrtuozen uit Indië heb
ben hun toernee door Nederland don
derdagavond met een overwinning van
70 op de met doelman Honnebier (Al
liance) en rechtsbinnen Verbunt (Til
burg) versterkte ploeg van de lands
kampioen Venlo besloten. Gedurende 70
min. hebben de spelers uit indië de
ruim 4000 toeschouwers hogeschool-
hockey voorgeschoteld, waaraan de zui
delijken niet te pas kwamen.

Door de volmaakte combinaties Is de
uitstekende Venlose verdediging, waar
in weliswaar aanvoerder Piet Nefkens
uitblonk, doch waarin doelman Honne
bier een zwakke indruk maakte, vol-
k«men overrompeld. Na tien minuten
van fel ver2et aan venlose zijde, waar-
bi) men met enkele goede aanvallen
doelman Francis bedreigde, drong de
ploeg van Indië de thuisclub op eigen
helft. Het tempo werd verhoogd en
daartegen b^ken de landskampioenen
niet opgewassen. Toen de uiterst be
weeglijke en geraffineerd spelende Jar-
nail na 12 minuten na fraai samenspel
profiteerde van een misverstand in de
Venlose verdediging en van dichtbij on
houdbaar inschoot, begon de doelpun-
tenmachine pas op gang te komen. Nau
welijks drie minuten later vergrootte
Balbir de voorsprong. Bi) een volgende
aanval keerde Honnebier de bal op de
doellijn, doch kort ern® moest hij
zwichten voor een keiharde kogel van
Jarnail. Vijf minuten voor rust scoorde
Bashishi uit een strafcorner 0 4. (Jok
in de tweede helft speelden de gasten
in snel tempo. Reeds na 2 min. moest
Houwen op de doellijn een doelpunt
voorkomen. Na 18 minuten bracht Bal
bir de stand op 05. Zeven minuten
later maakte Jarnail het halve dozijn
vol en de zelfde speler nam ook nummer
zeven voor zijn rekening.

Faas Wilkes heeft Woensdag opnieuw
een jaarcontract getekend met de voet
balclub Valencia, na van de Spaanse
voetbalfederatie toestemming te hebben
gekregen nog een seizoen in Spanje te
mogen spelen. Deze toestemming is no
dig umdat buitenlanders niet zo maar
in Spanje mogen voetballen en een con
tract afsluiten.

Volgens net sportblad „Marca" zou
Wilkes bij dit contract ongeveer een
half miljoen pesetas ontvangen.

Tijdens de training voor de Tourist
Trophy van de R.A.F., een autorace,
welke zaterdag a.s. te Dundrod zal wor
den gehouden, heeft de Belg Gendebien,
een lid van het Ferrari-team, een ern
stig ongeluk gehad. Hij slipte met zijn
wagen, vloog over een greppel en kwam
na een salto mortale in het veld te
recht. Bewusteloos werd Gendebien uit
de wagen gehaald, doch later kwam hij
Weer bij kennis.

De verwondingen van Gendebien zijn
minder ernstig dan men aanvankelijk
heeft gedacht. Nadat de doktoren in het
ziekenhuis een röntgenfoto hebben ge
nomen, is komen vast te staan, dat de
linkerarm van de coureur is gebroken
en dat hij verschillende inwendige kneu
zingen heeft opgelopen.

zege naar de Spaarnestad ging.

Nu echter Gerrit Voorting, al zal hij
mogelijk nog deelnemen, door zijn val
in de Tour de France niet helemaal
de oude is geworden, nu ook Piet Steen
voorden niet ter beschikking is, door
militaire dienst, en Adri Voorting ver
vangen moest worden, is de Haarlemse
combinatie met Cor Bijster, Arend van
't Hof, de drie gebroeders Peters (Ge
rard, Tony en Piet), plus Wim Rus
man lang zo sterk niet te noemen.

„Willebrord Wil Vooruit" kan er dus
in slagen nogmaals de begeerde titel
te grijpen, zoals vier jaar geleden op
de Veluwe het geval was.

De ploeg van „Het Zuiden", die in
de eerste ronde aan de ploeg van de
Zaanlandse club D.T.S. stellig een goe
de gangmaker zal hebben, is ook niet
voor de poes. Immers, een formatie
met Jan Plantaz, „Matje" Sonnemans,
Jan Hinsen, Tony Bergmans, Leo v.d.
Brand en Rien van Grinsven mag ze
ker zo sterk geacht worden. Deze ploeg
is zelfs heel gevaarlijk. In ieder geval
gevaarlijk genoeg om „De Kampioen"
het leven zuur te maken.

Dan is er nog de Limburgse ploeg
van „Maastricht" die men zo maar
niet mag wegvegen. Immers renners
als Piet Haan, Piet v.d. Brekel, Jef
Lahaye, Moonen, Halman en Rama
kers, zijn tot goede dingen in staat.

Van de overige ploegen, met enige
kans, noemen we dan „Olympia" met
Daan de Groot, André Rijnders, Wim
Klebach, Rinus Neesman, Frans Mahn
en Jan Barlage; „De Bataaf" (Half
weg), met Frans Braat, Tony Luükx,
Wim Snijders, Krijn Post (als de sterke
man), met de nieuwelingen Dick van
Enthoven en Harrie Cuvelier. Voorts
zijn daar „Feijenoord" (R'dam) met
Piet v. As, A. v. Oers, A. Suijkerbuijk,
A. Borremans, P. Huilwijk en G. Beste-
breurtje; „Swift-Combinatie" (Leiden)
met Ad van Wetten, Adrie van Hou-
welingen, Dick Wallet, Wil Vreeswijk,
C. Plasmeijer en de nieuweling Jan
van Wetten. „De Pedaalridders" (in de
geschiedenis zelfs vier maal Clubkam
pioen van Nederland) mag er ook zijn
met Manus Brinkman, Schalk Verhoef,
Arie Geluk, J. Kerremans, Gerrit v.d.
Berg en de nog onbekende de Knegt.
De Zaanlandse club „D.T.S." zal dit
maal stellig niet in staat zijn de der
de plaats te veroveren met de ploeg:
Jan Hofland, Jaap Bruggenkamp,
Klaas Siebeling, Bas Pleijt en Oudkerk.

Emil Zatopek, die op de eerste dag
van de landenwedstrijd tussen de he
renteams van Tjechoslowakije en
Groot-Brittannië op de 5000 meter door
de Engelsman Gordon Pirie is versla
gen, heeft op de tweede dag revanche
genomen. Met ongeveer 150 yards voor
sprong ging de Tsjechische atleet op
de 10.000 meter als eerste over de
eindstreep in de tijd van 29 min. 25.6
sec. Gordon Pirie eindigde op de tweede
plaats in 29 min. 54 sec.

Niettemin hebben de Engelsen deze
ontmoeting met 117 tegen 95 punten
gewonnen, terwijl het damesteam van
Groot-Brittannië eveneens zegevierde.
Hier waren de cijfers 58 tegen 48 pun
ten.

Elf Nederlandse rijders zijn donder
dagochtend voor de derde etappe van
de internationale motorzesdaagse, welke
wel zwaar genoemd mocht worden,
doch niet al te hoge eisen aan machines
en deelnemers stelde, gestart. Eén der
uitvallers was Jansema van het a-team.
Hij slaagde er niet in om in korte tijd
zijn Jawa 150 cc te repareren zonder de
verzegelde delen te verbreken en dit
had tot gevolg, dat het a-team voor de
strijd om de Zilveren Vaas is uitgescha
keld.

Tijdens het traject van donderdag
viel er nog een slachtoffer bij de Neder
landers te noteren. Langeveld verspeel
de door herhaalde reparaties aan zijn
carburateur zo veel tijd, dat hij meer
dan een uur te laat bij de finish arri
veerde. De Nederlandse ploeg is dus
uitgedund tot 10 man, van wie 3 straf-
puntloos, t.w. Den Haan, Knijnenburg
en Hak. Hak is de benjamin van de
ploeg en rijdt voor de eerste maal in de
internationale zesdaagse mee. Knijnen
burg heeft voor de start met moeilijk
heden te kampen gehad. De koppeling
van zijn DKW was volkomen vernield,
doch de geroutineerde rijder zag kans
om nog voor het vertreksein een nieu
we koppeling te monteren.

De uitslagen van de wedstrijden,
woensdag gespeeld voor de Engelse
league, luiden:

Eerste divisie: EvertonManchester
United 41.

Tweede divisie: Barnsley-Rother-
ham United 32.

Donderdag, bestemd voor de afge
broken partijen uit de zeventiende en
achttiende ronde van het interzonaal
schaaktoernooi te Gothenburg, is de
dag van Guimard geworden. Hg had
twee afgebroken partijen tegen Geiler en
Ilivitsky. Beide posities stonden min
der voor hem. Tegen Gelier maakte hij
snel remise. Ilivitsky heeft hij versla
gen. Intussen zij vermeld, dat van de
overige afgebroken partijen Donner en
Sliwa remise maakten zonder verder
spelen, Medina-Bisguier hetzelfde resul
taat bereikten na drie zetten en Szabo
zonder moeite won van Sliwa.

Guimard was dus vrij eenzaam in de
grote toernooizaal. Zijn tegenstander
Gelier stond weliswaar een pion voor,
maar raakte in tijdnood. Hij herhaalde
de zetten, deed dit echter een keer te
veel, waardoor Guimard gelegenheid
kreeg onmiddellijk remise op te eisen
De Rus wilde er eerst niet aan.

De arbitragecommissie moest er aan
te pas komen om te constateren, dat in-
vT+duad drle keer dezelfde stelling op
net bord was verschenen. Guimard had

sleept6" punt)e in de wacht ge-

Na een kleine pauze moest hij ver
volgens aantreden tegen Ilivitsky. In de
afgebroken stelling stond hij twee pion
nen achter, al had de witspeler nog
enige moeite om een zeer slecht staan
de loper op hl in het spel te brengen.
Er was niemand, die er aan twijfelde,
of Ilivitsky zou deze partij winnen. Di
rect na het afbreken had de Rus de mo
gelijkheid om de zetten te herhalen,
waarmede dus remise een feit geworden
zou zijn. Natuurlijk speelde hij op winst.
Er was niemand van de aanwezige toe-
schouwers of deelnemers, die hem daar-
in ongelijk gaf. Alleen Bolbochan, de
zeer begaafde secondant van de Ai gen-
fijnen, schudde bedenkelijk het hoofd.

Voor de Engelse League is in de eer
ste divisie gespeeld: CharltonPreston
21 en in de tweede divisie: Notts
CountyFulham 34.

Als sluitstuk van de Utrechtse paar
dendagen is ^°Pderdag een nationaal
concours-hippiQue gehouden. Bii het
concours hoogtesprong js getracht het
record van twee meter van het vorig
jaar te verbeteren. Dit lukte echter
niet. B. Uytendaal met „Kildias" was
de enige ruiter, die het tot 1.90 meter
bracht.

Aan het concours eenspannen tuig-
paarden open klasse was het kampi
oenschap van Nederland verbonden.
Zowel in 1953 als in 1954 wist de heer
E. Hemmes uit Groningen dit kampioen
schap te behalen. Nu werd „Kurassier"
van D. E. Mellema uit Fmsterwolde
kampioen.

De springnummers begonnen met in
terprovinciaal springconcours door lan
delijke ruiters. De provincie Groningen
werd winnaar dank zij D. J. Mellema op
„Hoogheid" en G. J. Huizinga op „Ba
ron" met 4 fouten in 155.8 sec. Zuid-
Holland legde beslag op de tweede
plaats.

Voor het springconcours M. A. waren
16 mindernissen van 1.20 tot 1.30 meter
hoogte. Er werd op tijd gesprongen.
De uitslag was: 1. „Radjah" bereden
door de eigenaar J. van Wingerden uit
Scheveningen met 0 fouten in 92.8 sec.,
2. „Adolf" bereden door de eigenaar
H. Krul te Den Haag met 3 fouten in
99 sec., 3. „Baltimore" bereden door de
eigenaar W. Scheeren te Vught met 4
fouten in 89.4 sec.

Guimard speelde snel. Kennelijk had hij
de afgelopen nacht gebruikt om de stel
ling grondig te analyseren. Toen Ilivits
ky met de dame de zwarte stelling bin
nendrong, vulden reeds velen in gedach
te een punt voor hem in op de score
tabel. Grote deining ontstond toen Gui
mard met enige probleemzetten een on
ontwarbaar matnet om de witte koning
vlocht. De witte majesteit spartelde
wanhopig tegen. Op de 49e zet moest
Ilivitsky opgeven.

Ter illustratie volgt hier de voortzet
ting van de partij tussen Ilivitsky en
Guimard. Afgebroken stelling: wit Ili
vitsky: kh2, dc3, tal, lhl, pd3, pionnen
a5, c5, e5, f4, f3, h3.

Zwart Guimard: kh8, da7, tb8, le8, pf5,
pionnen «c6, d5, e6, h7. Wit Ilivitsky,
zwart Guimard: 41. Da5-c3, Da7-g7; 42.
Dc3-elNa Tgl had zwart niet be
ter gehad dan naar a7 terug te keren.
Dan was het dus remise geweest. Bol
bochan meent dat na de tekstzet wit

verloren is. 42Tb8-b3; 43. Del-gl,

Dg7-a7; 44. Dgl-g5, h7-h6. Dit kleine
zetje hadden de Russen bij de analyse
overzien. 45. Dg5-d8, Tb3xd3; 46. Dd8xe8
schaak, Kh8-h7; 47. Tal-gl, Td3-d2
schaak; 48. Tgl-g2, Da7-g7; 49. Kh2-gl,
Pf5-h4. Wit geeft het op.

De stand na de achttiende ronde
luidt thans: 1. Bronstein 13 (17); 2. Ke-
res 11 (17); 3. Panno 11 (18); 4. 5, 6.
Geiler, Petrosian, Szabo elk 10 (17); 7.
Filip 9 y2 (17); 8, 9, 10. Spassky, Pilnik,
Ilivitsky 9 (17); 11, 12, 13. Pachman,
Najdorf, Fuderer elk 8(17); 14. Gui
mard 8 (17); 15, 16, 17. Rabar, Stahl-
berg, Unzicker elk 1% (17); 18. Bisguier
7K <18); 19. Donner 5% (18); 20. Sliwa
5 (17); 21. Medina (17).

De Hongaarse zwemmer Georgy Tum
pek, Europees kampioen, heeft in Mün-
chen een nieuw Europees record 200
meter vlinderslag gevestigd. Zijn tijd
van 2 minuten 25.7 seconde betekende
een verbetering met 1.6 seconde van
het record van de Duitser Herbert
Klem.

De Hongaarse Eva Szekely slaagde
met in haar poging haar eigen we
reldrecord 100 meter schoolslag, dat
op 1 min 16.9 sec. staat, te verbeteren.
Zu maakte een tijd van 1 min. 21.0
sec.

Het Engelse voetbalelftal, dat zondag
2 oktober in Kopenhagen tegen Dene
marken uitkomt, is als volgt samenge
steld: doel: Baynham (Luton Town);
achter: Hall (Birmingham) en Byrne
(Manch. United); midden: MacGarry
(Huddersfield)Wright (Wolverhamp
ton) (aanvoerder) en Dickinson (Ports
mouth); voor: Matthews (Blackpool),
Revie (Manch. City), Lofthouse (Bol
ton), Bradford (Bristol Rovers) en Fin
ney (Preston)

De scheidsrechter voor de wedstrijd
NederlandBelgië, welke 16 October te
Rotterdam wordt gespeeld, is nog niet
aangewezen. De besturen van de beide
bonden voeren over dit punt nog be
sprekingen. Het staat vast, dat voor de
ontmoeting tussen Nederland en Noor
wegen, 6 november te Amsterdam vast
gesteld, een Belgisch drietal (scheids
rechter plus twee grensrechters) zal
worden gekozen.

18. „Ik zou nu eindelijk wel eens willen weten, wat deze behandeling te
betekenen heeft'', roept Eric gramstorig uit. „Eerst ziet ge me voor een
handlanger van Cendrach aan, later voor één van Ragnar de Rode, dan
poogt ge me wijs te maken, dat ge mijn vrouw kent, vervolgens noemt ge
mij uw bondgenoot en het einde van het liedje is, dat ge mij gevangen
zet. Het lijkt er veel op, dat ik met een troep zwakzinnigen te maken heb".
De Koning van de Ulaid negeert deze uitbarsting volkomen. Hij begint met
kennelijk genoegen een uitgebreid relaas' te geven van zijn lotgevallen op
Ragnar's schip en Eric doet er met een wanhopig gezicht het zwijgen toe.
Hij kan er niet achter komen wat Saran in zijn schild voert. Maar dat de
iet er de een of andere bedoeling mee heeft, dat staat voor Eric vast. Haast
ongemerkt brengt Saran het gesprek op hun landing en het gevecht met de
krijgers van Fiatach en nu voelt Eric instinctief, dat de ontknoping nabij
is. „Ik denk nog vaak aan de ongelukkige, die we zagen begraven", mom

pelt Saran na een korte aarzeling voor zich heen. „Ik geloof namelijk, dat
het niet één van hun eigen krijgers was en dat maakt het dubbel triest,
nietwaar? Hebt gij er bij geval nog iets over vernomen, terwijl ge daar
gevangen zat?" Hoewel Saran's gezichtsuitdrukking niets verraadt, is er een
blik in zijn ogen, die Eric voorzichtig maakt. Eensklaps herinnert hij zich
weer het gesprek tussen de aanvoerder en de wagenmenner op de strijd
wagen. „Het is Tuaim Mor, heb genade'.", waren de laatste woorden geweest
van de onbekende voor hij stierf en hij deed dit in de veronderstelling, dat
hij het tegen de krijgers van de Ulaid zei. En op hetzelfde moment weet
de Noorman wat Saran's bedoeling is geweest met dit schijnbaar nutteloze
bezoek. „Zou de stervende nog iets gezegd hebben in zijn laatste ogenblik
ken?'' vraagt Saran met de blik van een slang, die op zijn prooi loert. De
Noorman schudt langzaam het hoofd en hij kijkt de ander recht in de ogen
als hij antwoordt: „Ik weet niet wat ge bedoelt; ik heb er niets van gehoord!"

17 september vieren we het
feest van de H. Lambertus,
een van de 21 bisschoppen van

Maastricht.

Hij leefde in dezelfde tijd als
de heilige Willibrordus en
meerdere malen zijn deze
mannen samen door onze lan
den getrokken om de mensen
te bekeren.

Makkelijk hebben onze eerste
evangeliepredikers het niet ge
had. Zoals bisschop Willibrord
moest vluchten voor de woes
te koning Radboud, zo werd
ook bisschop Lambertus ge
dwongen zijn bisschopsstad
Maastricht te verlaten en in
een klooster zijn toevlucht te
nemen.

Daar leefde hij als een een
voudige monnik en was in alles
de overste van het klooster
gehoorzaam.

Eens op een nacht veroor
zaakte Lambertus op de slaap
zaal enig lawaai. De abt ge
bood

„Hij, die de stilte van de
nacht verstoort, gaat bij het
kruisbeeld in de tuin staan!"

Zwijgend verliet Lambertus
de slaapzaal en betrad de
tuin waar het kruisbeeld stond.

Voor de eerste ronde van het tournooi
om de Europa-cup is te Essen onder
leiding van onze landgenoot J. Bronk-
horst de voetbalwedstrijd Rot Weiss
EssenHibernians uit Edinburgh ge
speeld. De gasten wonnen met 40, na
dat zij bij rust met 2—0 hadden voor
gestaan.

Dat het koud was en de grond
met sneeuw bedekt lag, schrik
te hem niet af. Blootsvoets,
slechts met een boetekleed be
dekt, bleef hij uren lang bui
ten.

Geen ogenblik had hp er aan
gedacht, de abt toe te roepen:

„Ik ben het, bisschop Lam
bertus, die ge naar buiten
zendt."

De abt van het klooster ver
gat de boeteling weer terug
te roepen. Pas in de vroege
morgen, toen men het bed van
bisschop Lambertus leeg vond,
begreep de abt wat hij gedaan

had. -ut

Hij haastte zich Lambertus
terug te roepen en hem zijn

verontschuldigingen aan te

bieden. Maar Lambertus wilde
van geen verontschuldiging ho
ren. Hij verbleef in een kloos
ter en wenste te gehoorza
men aan de abt.

Zeven jaren lang heeft Lam
bertus in ballingschap als een
voudig monnik doorgebracht.
Toen veranderde de toestand
in het land van de Franken.
Hofmeier Pepijn van Herstal
kreeg de macht in handen en
h(j was het, die Lambertus
weer naar Maastricht ontbood
en hem daar in al zijn waar
digheden herstelde.

Groot was de vreugde van
de bevolking, toen zij hun bis
schop weer in hun midden had
den.

Jaren van bloei voor de kerk
braken aan, dank zij het ijve
rige werken van Lambertus en
de steun van Pepijn van Her
stal. Maar diezelfde Pepijn van
Herstal zou de grote bisschop
tot de marteldood voeren.

Pepijn van Herstal leefde niet
zoals het hoorde; de feesten in
zijn paleis en het gedrag van
hem en zijn hovelingen waren
allesbehalve stichtend.

Lambertus wist dit. Hij wist
ook, dat zijn leven niet erg
veilig meer zou zjjn, als hij
iets over dat hofleven zeggen
zou. Maar Lambertus kende
zijn plicht als bisschop.

Zoals eens Johannes de Do
per naar het paleis van koning
Herodes ging, zo betrad ook
bisschop Lambertus het paleis
van Pepijn van Herstal en zei
daar in duidelijke woorden:

„Het leven, dat hier geleid
wordt, is zondig. Wat gij doet,
Pepijn, is groot kwaad. Gij

vertrapt de geboden van God"

Zoiets liet de machtige hof
meier zich niet zeggen. De ge
volgen bleven niet uit. Korte
tijd later werd bisschop Lam
bertus, toen hij in Luik op
het graf van een zijner voor
gangers lag te bidden, met een
vergiftigde pijl gedood.

Een van de indrukwekkend
ste gebeurtenissen bü militaire
oefeningen of tydens een strgd
is zeker het veelvuldig gebruik
van parachutisten, die, zoals
bijvoorbeeld bij Dien Bien Phoe,
soms onder hachelijke omstan
digheden tijdens de nacht de
sprong in het duister waagden
om hun kameraden op de grond
te hulp te komen.

De parachutisten worden al
gemeen erkend als een der beste
onderdelen van elke krijgs
macht. Gelukkig worden zü te
genwoordig ook gebruikt voor
een ander doel in burgerver-
band, namelijk als lenigers in
de eerste nood, lezen wg in
het orgaan van „Oost en West"
No. 6 in een interessant arti
kel door W. B. ten Cate Brou
wer en waaruit wij enkele ge
deelten laten volgen.

Hoewel er landen waren die
reeds omstreeks 1930 militaire
parachutisten in hun leger op
genomen hadden, is het onge
twijfeld de 2e wereldoorlog die
dit wapen tot grote ontwikke
ling heeft gebracht. Het werd
immers geboren uit de nood
zaak om op verrassende wijze
en snel troepen daar te bren
gen waar zij het meest konden
bereiken.

Bij de Geallieerden was en
is dit nog een onderdeel waar
bij men vrijwillig geplaatst
wordt. De mannen hiervoor wer
den voornamelijk gevonden on
der de meest geëigende mili
tairen hiervoor, de infanterie.

Tegenwoordig is men zover,
dat het laten „droppen" van
zwaar materiaal zoals o.a. een
5 tons truck of een stuk artil
lerie, zonder bezwaren kan
worden uitgevoerd. Opmerke
lijk is hierbij, dat het ter bre
king van de grote landings-
schok voldoende was om büv.
de 5 tons truck op een zwaar
plankier vast te sjorren om
het mogelijk te maken dat de
ze zonder beschadiging op de
grond arriveerde.

Ook hier diende het gemak
de mens. Op het moment dat
de truck gedropped moest wor-

Opleiding voor parachutisten. Van
een 75 meter hoge toren sprin
gen zij naar beneden en hoeven
geen angst te hebben. Alles gaat
langs een paar lijnen, die de
val breken.

den liet men een grote para
chute die aan deze truck be
vestigd was, zich ontplooien, en
deze trok met gemak de zwa
re truck het vliegtuig uit.

Wat de parachute zelf be
treft, deze was al veel eerder
in gebruik als laatste redmid
del van in nood verkerende pi
loten. Deze moest door hen
zelf worden opengetrokken,
soms geschiedde dit ook door
een kleiner parachuutje dat zich
eerst ontplooide en zo de gro
tere broer uit het pak trok.

Als men denkt dat het trans
portvliegtuig, bijv. een Dako
ta C 47, zich tijdens het drop
pen verplaatst met een snel
heid van ongeveer 40 meter
per seconde, kan men
begrijpen dat de parachu
tisten het toestel vlug na el
kaar moeten verlaten om niet
ver uit elkaar op de grond te
recht te komen. Zo ontwikkelde
zich dan het systeem dat te
genwoordig ook nog in gebruik
is, dat men gebruik maakt van
de zgn. „static parachute". Te
dien einde is er in de lengteas
van het vliegtuig een «talen
kabel aangebracht. Het „static"
systeem nu is er op berekend
dat er een verbinding is tus
sen de springer en het vlieg
tuig via 2 lijnen, genaamd: de
strop, die aan de stalen kabel
wordt gehaakt en die door de
parachutist in de hand wordt
gehouden, en daaraan weer
door een haak, de zgn. stati
sche lijn. Deze lt)n nu is aan
de top van de parachute ver
bonden met twee kleine koord
jes. Na de sprong uit het vlieg
tuig nu, trekt dit lijnenstelsel
de chute uit het pak op de rug
van de springer en pas als het
gehele gewicht van de springer
op deze lijn komt te hangen,
breken de twee kleine koordjes
en de chute kan zich gaan ont
plooien. Dit systeem heeft dan
de voordelen dat de parachutis
ten vlug het vliegtuig verlaten
en dat dit regelmatig gebeurt,
terwijl ook het opengaan bin
nen zeer korte tijd gebeurt.
Van de onderkant van de chu
te lopen de zgn. „rigging"-lij-
nen naar de schouders van de
springer en zijn daar aan het
harnas bevestigd. Door aan de
ze lijnen te trekken kan hü de
chute scheef trekken en hier
mede enigszins sturen. Zijn val
snelheid wordt dan wel iets
groter.

De landingsschok wordt voor
namelijk gebroken door de rol
lende beweging die de sprin
ger heeft geleerd en deze heeft
geen nadelige gevolgen indien
hij de juiste soepele houding
voor de landing heeft aangeno
men en het terrein ook geen on
effenheden heeft.

Burgerparachutespringen is
tegenwoordig een algemeen er
kende gebeurtenis. Vooral voor
de ontoegankelijke gebieden of
daar waar door een natuur
ramp de normale verbindingen
verbroken zijn, kunnen door pa
rachutisten snel medicamenten
of verbindingsmaterieel op de
grond worden gebracht en be
diend.

Ook in Nederland kent men
het burgerparachutespringen,
dat hier wordt beoefend door
de leden aangesloten bij de
Stichting Eerste Nederl. Para
chutisten Club, die weer is aan
gesloten bij de Kon. Ned. Ver.
voor Luchtvaart.

II

En ja hoor, de auto schoot de
weg op naar de haven en een
ogenblik later stond de wa
gen stil, vlak voor de aanleg*-
steiger van de boot. En wie
stond er al bij het portier?
Kruier Van Balen. Hoe hij er
zo gauw gekomen was, wist
h(j later zelf niet meer. Maar
hij stond er en had het portier
al geopend, voor hij wist, dat
er iets gebeuren moest.

„Koffers dragen, meneer?"
vroeg hij beleefd.

„Natuurlpk! En vlug ook."

Kijk, nu waren ze plots alle
drie bij elkaar, de Amerikaan,
de auto en de kruier. Maar de
mannen kenden elkaar niet en
hadden elkaar ook niets te zeg
gen. Doen, doen, het kwam
hier alleen maar op doen aan.
En vlug!

De kruier zag drie koffers
naar zich toe rollen.

Meteen had hij ze beet:
een onder zijn arm en een
in iedere hand. Toen hol
de h(j, werkelgk hij holde met
de drie koffers achter de Ame
rikaan aan.

„Ik moet nog mee," klonk
het door de lucht.

„Vlug dan," kwam het ant
woord van de boot. „We ver
trekken."

De Amerikaan haalde het: de
kruier en de koffers ook.

„Prachtig, prachtig," juichte
de Amerikaan. „Dat heb je
goed gedaan kruier. Ik kan
naar Amerika.

Tegelijk voelde kruier Van
Balen zich een bankbiljet in
hand duwen. De kruier kon
zijn ogen niet geloven: tien
dollar voor een paar minuten
werk.

Was dat even een dag!

„Van de loopplank af," hoor
de hij zich plots toeschreeuwen.
In zijn blijde verrassing was
hij zich niet bewust geweest,
dat hij het tijdstip van vertrek
van de boot vertraagde. Lang
zaam slenterde hij nu de loop
plank af.

Maar nog had hij de kade
niet bereikt of er weerklonk
een nieuwe schreeuw:

„Kruier, kom eens gauw
hier."

Even schrok kruier Van
Balen. Zou die rijke meneer
zich vergist hebben; zou hij
geld terug willen hebben?

„Opschieten!" klonk het ge
biedend van de boot.

Toen zag de kruier hoe de
Amerikaan hem enige papieren
toestak.

„Die zijn voor jou, papieren
van de auto."

Kruier Van Balen begreep er
niet veel van.

„Er is geen tijd meer om de
auto te laden," riep de Ame
rikaan, terwijl de kruier de pa
pieren aanpakte. „Voorlopig
kom ik hier niet meer terug.
De auto is voor jou, kruier.
Met de papieren er bij. Ik heb
thuis nog wel een andere auto.
Veel geluk er mee."

„Als je nu die loopplank niet
afgaat, gooien we je er af!"
schreeuwde plots een andere
stem.

O, ja, de kruier ging al.

Op de kade stond hij be
duusd te kijken naar de boot
die langzaam loskwam en zich
van de kust verwijderde.

De Amerikaan was gelukkig:
hij had zijn zin. hü keerde te
rug naar zün land.

Maar ook de kruier was ge
lukkig.

„Nu heb ik een eigen auto,"
lachte hü. „Gelukkig maar,
dat ik vroeger autoreden heb
geleerd."

Zo scheidden de Amerikaan
en de kruier. Maar de auto
bleef. Daarin troonde nu krui
er Van Balen, die weldra, luid
toeterend, zün eigen buurt in-
zwnekte, om daar vol vreugde
en trots zün kenissen van de
ze wondere gebeurtenis op de
hoogte te brengen.

EINDE.

«tffstts

Een zwaan tekenen lü'kt
moeilük, doch dit valt best
mee hoor. Het meest opmer-
kelüke is natuurlük de erg lan
ge en sierlük gevormde hals,
welke büna recht op de romp
staat, echter iets naar achte
ren gericht. Een zwaan heeft
een statige vorm.

IWiin.

De zogenaamde „paratechnicon",
om zwaar materiaal te parachu
teren („dropping") zoals jeep,
vrachtwagen of geschut, bevestigd
aan extra grote en sterke val
schermen

Ja. dat is een vreemde naam
hè! Net of aardappels ook al
moe kunnen worden. Toch is
de naam wel een klein beetje te
verklaren. „Kijk", zeiden som
mige landbouwers, „onze plan
ten geven lang zoveel aardap
pels niet meer. Het lijkt wel of
de planten moe worden!"

Natuurlük is dat niet zo!
Maarer is wel een oor
zaak, dat de planten minder
aardappels geven. En die oor
zaak is een heel klein beestje,
nog geen milimeter lang. Aal
tjes noemt men die beestjes.
Als je er een lang en nieuw
woord van wilt maken kun je
ze Aardappelmoeheids-aaltjes
noemen! Het zün deze uiterst
kleine wezentjes die de laat
ste jaren een nieuwe aardap
pelziekte veroorzaakt hebben.

Maar onze geleerden zün er
tegenwoordig als de kippen bü
om zo'n ziekte te bestuderen
en te bestrijden. Al heel gauw
ontdekten ze dan ook, dat die
aaltjes in de grond zaten en
zich vastzogen aan de wortels
van de aardappelplant. Die
wortels werden daardoor ziek
en met zieke wortels kan een
plant ook al weer niet groeien,
net zo min als met verdorde
bladen.

Als er eenmaal van die aal
tjes in de grond zitten, is er
geen aardappelplant meer vei
lig. De speurders bemerkten al
gauw, dat die lieve aaltjes
in hoofdzaak de wortels van
de aardappelplanten aantastten.
Andere planten lieten ze met
rust. De enige oplossing was
dus, als op een stuk land ergens
de aardappelmoeheid werd ge
constateerd, dat daar voorlo
pig geen aardappels meer ver
bouwd werden. Daardoor stier
ven die lastige klanten vanzelf
uit.

Tegenwoordig wacht men
niet, tot de ziekte ontdekt wordt
in een stuk land. Neen, men
heeft nu bepaald, dat op één
stuk bouwland een jaar aardap
pels verbouwd mogen worden.
Daarna poot men twee jaar
lang geen aardappels meer op
dat gebied. In die twee jaar
sterven alle aaltjes, indien ze in
de grond aanwezig zün, vanzelf
uit. Zo voorkomt men de
aardappelmoeheid.

Je ziet, de mensen moeten
voortdurend op hun hoede zün.

Het jfaat allemaal niet zo
makkelpk als we denken.

Nog veel meer gevaren be
dreigen de aardappels.

Denk maar eens aan de colo
radokevers.

Daar is al zoveel over ge
praat Dat doen we vandaag
maar niet. Wü hebben al ge
noeg aan de aardappelmoe
heids-aaltjes.