Ju an Domingo Perón
op de schouders van
de arbeiders aan
bewind gekomen
G
Einde
van een
dictator
w
I
Bevel tot arrestatie tegen Jan
Bata uitgevaardigd
Washington blijft
bezorgd voor de
toekomst van
Argentinië
Snelverkeer
eist 2 doden
Bemanning van de
Tabian 5 schreef
een groots epos
Roemruchte inspanning van
de Nederlandse zeevaart
.Regelaars voor
V
h
De hemdloze
Wegens gemis aan eerbied voor een
beslissing van de rechter
Het schip met de betonnen neus
- 3
Besluit New Yorkse rechtbank
NA AANVARING IN
DE PERZISCHE GOLF
Prof. mr A. L. de Block
J. Sipk
es
DINSDAG 20 SEPTEMBER 1955
PAGINA
kMlp*
55
iJ.aw B
fw f?
- dhtiSm M
wmmm
1 In de fles...
2 Als pap
3 Droog
uit de hand!
Krachtige Kost voor hét Kind!
Mishandeling van
politieman snel
berecht
Woonwagenbewoner krijgt
zes weken gevangenisstraf
Expositie van mineralen
5?
eneraal Juan Domingo Perón, die
volgende maand zestig jaar
wordt, w j de eerste constitutio
nele president van Argentinië. Hij werd
in februari 1946 gekozen na een lange
periode van militaire staatsgrepen. Op
17-jarige leeftijd begon hij zijn militaire
carrière als luitenant, hij werd op even
eens jeugdige leeftijd benoemd bij de
generale staf en werd docent in de
militaire geschiedenis aan de hogere
krijgsschool.
In 1930 trad hij in dienst van het
ministerie van oorlog. Na enige tijd in
Chili militair attaché te zijn geweest
kreeg hij in 1939 opdracht naar Italië
te gaan om daar de militaire tactiek
en de economische politiek van de fas
cistische beweging van Mussolini te be
studeren. Hij bleef twee jaar in Europa
en reisde ook in Duitsland rond toen
Hitler r aan de macht was.
Terug in Argentinië, organiseerde hij
vervolgens als kolonel een geheime „or
ganisatie voor regering, orde en een
heid", die zich weldra actief met de
politiek b.zig hield. Met andere officie
ren bracht hij in 1943 de regering van
president Castillo ten val.
Perón's macht werd geleidelijk groter
en tenslotte was hij als vice-president
en minister van oorlog de „sterke man"
van het land. Herhaaldelijk ontkende
hij dat hij het presidentschap begeerde,
maar in 1945 stelde hij zich candidaat.
In hetzelfde jaar trad hjj in het huwe
lijk met de filmactrice Eva J^uarte, zijn
tweede vrouw, nadat zijn eerste echt
genote, Aurelia Tizon, een onderwijze
res, in 1939 was overleden.
Een dictator en vriend van Hitier en
Mussolini is van het toneel ver
dwenen. Aan de heerschappij van
I generaal Juan Domingo Perón is een
einde gekomen. Negen jaar lang had hij
Argentinië met krachtige hand gere
geerd. In 1952 was hij nog met een over
weldigende meerderheid van stemmen
als staats- en regeringshoofd herkozen.
Maar zijn tweede ambtsperiode van zes
jaar heeft hij niet kunnen voltooien.
Vooral sinds het einde van het vorig
jaar begon zijn macht te tanen, en op
16 juni j.l. had het maar weinig ge
scheeld of hij was van zijn zetel ge
stoten. Die voorlaatste opstand tegen
Zijn régime betekende echter het begin
van het einde. Gedurende de laatste
drie maanden van zijn bewind neeft ïiïj
al zijn politieke en demagogische talen
ten aangewend om zijn positie nog te
tedden. Het heeft echter niet mogen
baten.
De dood van Perón's echtgenote, in
1952, is ongetwijfeld een der belangrijkste
gebeurtenissen geweest in het jongste
hoofdstuk van de Argentijnse geschiede-
I nis. Zonder de krachtige steun van deze
vrouw zou Perón nooit de hoge positie
I verworven hebben die hij tot gisteren
nog innam. Toen hij in 1945 feitelijk
reeds Argentinië's sterke man gewor
den was, werd hij plotseling door
president Farrell uit zijn functie van
Vice-president ontslagen en gevangen
gezet. Het leger verzette zich tegen de
opkomst van de 50-jarige officier, die
echter bij de boeren en industriële ar
beiders steeds meer aanhang had ge
kregen. Eva Duarte kwam Perón te
hulp. Zij mobiliseerde haar „dierbare
hemdlozen", de descamisados, die
de onmiddellijke vrijlating van Perón
eisten. President Farrell moest voor deze
druk zwichten. Perón keerde triomfan
telijk terug, en enkele dagen later trad
hij met de 26-jarige Eva in het huwe
lijk Eva zorgde er voor dat haar desca
misados bij de verkiezingen van 194«
Juan Domingo Perón aan de macht hiei-
ï*m. En samen met haar man bouwde
zij na deze verkiezingen de Argentijnse
i vakbeweging de c.G.T., om tot een
sterk apparaat. De C.G.T. werd een staat
in de staat. Als minister van Arbeid
speelde Eva Perón een hoogst belang
rijke rol in de Argentijnse politiek.
Aanvankelijk profiteerde Argentinië,
dat van de wereldoorlog geen schade
had geleden, van de internationale eco-
nomische situatie. Van de opbrengst
van de vleesexport kon Perón de Ar
gentijnse spoorwegen van de Britse
eigenaren terug kopen. Hij nationali
seerde vele bedrijven en voerde tallo
ze maatregelen in die hem bij de mas
sa van het volk populair moesten ma
ken. Maar de economische bloei is met
van lange duur geweest. De laatste ja
ren werden de moeilijkheden voor Ar
gentinië steeds groter en toen Peron
tenslotte drie jaar geleden zijn echtge
note verloor, verminderde zijn popula
riteit aanzienlijk. Eva Perón werd een
legende. De herinnering aan deze hoogst
merkwaardige vrouw hield nog lange
tijd de arbeiders en boeren vereend.
Maar de mythe heeft het Peronistische
bewind niet in stand kunnen doen hou
den.
Eind 1954 begon Perón zijn strijd te
gen de Kerk. Een strijd die tenslotte in
juni tot zijn excommunicatie geleid
heeft. Intussen had de president zich
met deze vervolgingsactie onder de
goede Argentijnse katholieken vele vij
anden gemaakt.
Tegelijkertijd nam het verzet toe on-
dei de strijdkrachten, met name on-
dei de eenheden van de vloot en de
luchtmacht. Vorige week brak de op
stand uit die voor de carrière van Pe
rón het einde zou betekenen.
De Argentijnse opstandelingen heb
ben een totalitair régime doen ver
dwijnen. De man die de vrijheid der
Argentijnen gedurende meer dan negen
jaar had onderdrukt, heeft de wijk
moeten nemen. Het land gaat een
nieuw tijdperk in. Het is te hopen dat
het tenslotte een democratisch ge
regeerde staat zal worden. Maar de
vorming van een dusdanige staat kan
men niet op korte termijn verwachten.
Voorlopig zai de zojuist ingestelde junta
de Argentijnen wel met krachtige hand
blijven besturen, tot de onrust is gewe
ken en de toestand is genormaliseerd.
Dat intussen de Kerk in dit land
Weer de volledige vrijheid herwinnen
moge is de vurige wens van alle ka
tholieken ter wereld, die met bezorgd
heid de onderdrukking hebben gadege-
•lagen waaraan hun geloofsgenoten in
Argentinië de laatstè maanden onder
het bewind van Perón hebben bloot-
eestaan.
Eva Perón wierp zich op als de grote
pleitbezorgster van de Argentijnse ar
beiders en zjj en haar man verzekerden
zich van de steun en de toegewijde
trouw van miljoenen arbeiders. Toen
hun volgelingen een scheldwoord
de hemdlozen als erenaam aanna
men, nam Perón die naam over.
Vier maanden voor de verkiezingen
werd hij opgesloten in een militaire
gevangenis. Hij verbleef er vijf dagen
tot duizenden arbeiders optrokken naar
Buenos Aires om zijn vrijlating af te
dwingen. Hij werd door de arbeiders,
bij wie hij zich in voorgaande jaren als
minister van arbeid zeer gezien had
gemaakt, begroet als de redder van het
land en met overweldigende meerder
heid gekozen als president. Ook in de
volksvertegenwoordiging behaalde hij
een overgrote meerderheid.
Na zijn verkiezing vatte Perón zijn
regeringsprogram samen in een zin, die
elke Argentijnse schooljongen uit het
hoofd moest leren: „Argentinië zal eco
nomisch vrij, sociaal rechtvaardig en
politiek onafhankelijk gemaakt wor
den." Hij heeft inderdaad diep ingrij
pende sociale, economische en politie-
k veranderingen in zijn land te weeg
gebracht. Perón kondigde de in tien
punten vervatte rechten van de arbeid
af, de Argentijnse arbeiders het sta
kingsrecht ontnemend. Hij wijzigde de
grondwet zodanig dat hij in aanmerking
zou komen voor herkiezing als presi
dent en werd in 1951 ook herkozen. Zijn
vrouw wilde hij toen benoemen tot vice-
presidente, maar het leger kwam daar
tegen zo krachtig in verzet, dat hij er
van afzag zijn wil door te drijven.
Perón stond voortdurend op slechte
voet met de vrije meningsuiting. Het
w d he -i tenslotte duidelijk dat hij er
niet in zou slagen de vrije pers naar
zijn hand te zetten tenzij hij zeer dras
tische maatregelen trof. In 1951 naastte
hij toen „La Prensa", een invloedrijk
liberaal dagblad.
In 1952 verloor hij zijn tweede vrouw
die hem in zijn règeringstaak steeds
ter zijde had gestaan evenals zijn
eerste aan kanker. In die jaren begon
zjjn positie ook geleidelijk zwakker te
worden. Het land ging economisch hard
achteruit en de verzwakking van zijn
positie is hem tenslotte, nadat er reeds
gerui.-ie tijd ernstige onrust in Argen
tinië heerste, noodlottig geworden.
Over de activiteiten van Juan en
Evita Perón in de tweede wereldoor
log zijn later vele gegevens bekend
geworden. Zo zouden de Russen na de
capitulatie van Duitsland te Dresden,
in de ruïnes van de Duitse Overzeese
Bank, een reeks documenten hebben
gevonden, het z.g. archief-Faupel, waar
uit bleek, dat het echtpaar Perón op
bevel van Hitier geregeld grote som
men gelds ontving. Deze documenten
zijn door de Russen niet gepubliceerd,
maar zouden gebruikt zijn als een mid
del om Perón onder druk te zetten en
hem in te schakelen voor de commu
nistische belangen in Zuid-Amerika. De
verrassende audiëntie, die Stalin op 9
februari 1953 heeft toegestaan aan de
Argentijnse ambassadeur in Moskou,
Leopoldo Bravo, zou het begin van Pe
róns dienstbaarheid aan het communis
me hebben ingeluid. Zijn strijd tegen
de kerk zou hij zelfs op rechtstreeks
bevel van de Kominform zijn begon
nen.
Op 16 september j.l. heeft de New-
Yorkse rechtbank een bevel uitgevaar
digd tot arrestatie van Jan Bata, om
dat hij niet heeft voldaan aan een be
slissing van deze rechtbank van 31
augustus jl. Bij deze beslissing zijn de
bevindingen van de tot „referee" be-
Advertentie
In Washingtonse kringen is men nog
niet gerust over de toekomstige ontwik
kelingen in Argentinië. Er wordt op ge
wezen dat er in de nabije toekomst nog
geen sprake kan zijn van het instellen
van een waarlijk democratisch bewind.
Het is duidelijk, dat de ingestelde mili
taire junta vooreerst aan het bewind
zal biyven, met de niet gemakkelijke
taak rust en orde 'n het land te doen
wederkeren.
fl teger, dat Perón in juni j.l. heeft
zijn eenheid niet kunnen
bewaren. Niettemin zullen de nieuwe
3 eiders uit de gelederen van
dit leger moeten voortkomen.
In Ho'nLen van het Vaticaan heeft
men.A® uitgesproken, dat nu
president Peron van Argentinië is af-
belangrijke stap in de
richting van de ontspanning en nor
malisering zal zun gedaan. Men sprak
de vurige wens uit dat dit aftreden
het definitieve einde van de burger
oorlog zal betekenen met de terug
keer van normale toestanden.
In het Vaticaan stelt men zich voor
dat de betrekkingen tussen de katholie
ke kerk in Argentinië en de regering
va Argentinië thans weer zullen wor
den opgenomen en tot normale verhou
dingen zullen worden gebracht.
Dat Perón, zoals hij in zijn laatste re-
genngsboodschap zegt, steeds de Ar
gentijnse grondwet zou hebben gere
specteerd weet de wereld wel beter, zo
betoogt men in Vaticaanse kringen. Hij
verbood het godsdienstonderwijs op de
scholen, sloot katholieke scholen en
heeft een wetsontwerp ingediend en la
ter een wet getekend welke de echt
scheiding regelt. Dit zijn alle maatrege
len welke direct gericht zijn tegen de
grondwet en een breuk betekenen tus
sen de staat en de Cerk.
De grote meerderheid der bevolking
van Uiuguay is voldaan over het slagen
van de Argentijnse revolutie. De Urugue-
se radiostations zenden zonder ophou
den bulletins uit, waarin de jongste ont
wikkelingen worden medegedeeld.
noemde rechter Mc Geehan geheel be
vestigd: Jan Bata is veroordeeld tot
betaling van een boete van dollar 250
voor ieder van de vijftien gronden van
„contempt of court" (gemis aan eer
bied voor de beslissing van de rechter),
zijnde tezamen dollar 3750, voorts om
binnen veertien dagen een bedrag rond
dollar 32.000 te deponeren bij een Bra
ziliaanse bank en tenslotte tot betaling
van de proceskosten; ingeval van niet
daaraan voldoen kan Jan Bata gegij
zeld worden, totdat hij aan de veroor
deling zou hebben voldaan.
Jan Bata zou zich aan „contempt
of court" hebben schuldig gemaakt,
omdat hij ondanks een verbod van de
New Yorkse rechter toch is doorge
gaan met vrijelijk te beschikken over
grote landerijen, die het Tsjechoslo-
waakse Bata-concern in Brazilië in
1940 heeft aangekocht voor de aanleg
van rubberplantages om te voorzien
in eigen rubberbehoeften. Jan heeft
delen van dat land verkocht;
Jans' neef Tom, die meent dat zijn
rechten in dezen werden gekc had
Jan Bata doen dagvaarden. De recht
bank heeft toen beslist, dat Jan hier
aan een einde moest maken; hij heeft
daaraan niet voldaan, aldus deelde
de Nederlandse raadsman van Tom
Bata, mr. R. Korthals Altes, mee.
De Nederlandse raadsman van Jan
Bata, mr. C. baron de Vos van Steen-
wijk kon het bericht over het bevel
tot arrestatie van Jan Bata, tegenover
het A.N.P. nog niet bevestigen. Indien
het bericht juist is, zo zei de raads
man, dan komt het me niet vreemd
voor, omdat het volkomen in de lijn
ligt van de gehele procedure. Hij leg
de er de nadruk op, dat het hier niet
betreft een bevel tot arrestatie van zijn
cliënt, doch tot gijzeling, dat alléén
van kracht is voor de staat New York.
Indien Jan Bata, die zich op het ogen
blik wel in de Verenigde Staten op
houdt. zich met in de staat New York
bevindt, heeft dit bevel van de New-
Yorkse rechter geen verdere practische
gevolgen voor hem.
De Dordtse politierechter, jhr. mr.
D. J. P. Hoeufft, heeft in een buitenge
wone zitting, die maandagmiddag in de
kamer van de officier /an justitie bij de
Dordtse rechtbank is gehouden, een 26-
jarige koopman en woonwagenbewoner
veroordeeld tot zes weken gevangenis
straf, met bevel tot onmiddellijke ge
vangenneming. Aan verdachte was ten
laste gelegd, dat hij zaterdag j.l. de
hoofdagent van politie J. H. Langeveld,
die met het toezicht op het woonwagen
kamp in Dordrecht is belast, ernstig
had mishandeld, omdat deze hem enke
le weken gr' :den had bekeurd.
De eis was twee maanden gevange
nisstraf, met onmiddellijke gevangen
neming.
Vandaag is in de Lange Houtstraat 17
te 's-Gravenhage, in een omgeving van
exotische planten, een tentoonstelling
geopend van zeldzame mineralen uit de
collectie van' ir. J. W. Buys en de heer
P. N. J. Bodes. De expositie zal 14 da
gen duren.
Voor motor- en autorijden had
Perón een zwak. Op deze foto be
groet hij de Argentijnse autocoureur
Juan Manuel Fangio. In het midden
de burgemeester van Buenos Aires
en links Evita Perón.
De Tabian, zoals zij deerlijk gehavend
maar zeewaardig na maandenlange he
roïsche arbeid in Nederland terugkeerde.
Met een betonnen muur in plaats van
een sierlijke boeg.
Op de Rijksstraatweg te Oldebroek
is de motorrijder Willemsen uit Maas
tricht tegen een vrachtauto gebotst, toen
deze een zijweg wilde inslaan. De 57-
jarige echtgenote van de heer W„ die
bij haar man op de scooter zat, sloeg
van de motor af en kwam met het
hoofd tegen de bumper van de vracht
auto terecht. Zij liep een ernstige hoofd
wond op, tengevolge waarvan de dood
vrijwel onmiddellijk intrad.
De 71-jarige koopman H. uit Tiel heeft
te Geldermalsen, na afloop van de
weekmarkt, onder invloed van sterke
drank met zijn bromfiets een fietser aan
gereden. Hij werd daarbij tegen het
wegdek geslingerd, waardoor hij met
een zware hersenschudding in het zie
kenhuis moest worden opgenomen. De
man is daar later aan de verwondingen
overleden.
(Van een verslaggever)
Eerdaags zal de Raad van Scheepvaart de aanvaring behandelen tussen
het Nederlandse vrachtschip Tabian en een Italiaanse tanker Archea Prima.
In de nacht van Hemelvaartsdag, 19 mei van dit jaar, botste de Tabian in een
ondoordringbare mist in de Perzische Golf tegen de achtersteven van de
Italiaanse' boot. Wellicht zal zich bij de Raad van Scheepvaart uit de vele
technische details het grootse epos vormen, dat toen door de Nederlandse
zeelieden geschreven is. Een epos overigens dat men om onbegrijpelijke
redenen voor de publiciteit verborgen houdt. Zelfs zó grondig, dat de enige
gewonde van het ongeval, die al enige tijd in een Amsterdams ziekenhuis
ligt, slechts door enkele bevoegden benaderd mag worden.
lading stukgoederen brandde hevig.
Zo dreef men verder; officieren en
bemanning vochten urenlang. Een dag
en een nacht gingen voorbij, men
bluste.
Wie er schuld treft bij de aanvaring
zullen straks de scheepvaartdeskundi
gen moeten uitmaken. Volgens het log
boek van de Tabian was op dit schip
alles in goede orde. Er brandden waar
schuwingslampen. Toen in die donkere
Hemelvaartsnacht in de Perzische Golf
plotseling de klamme mist dikker en
dikker werd, liet kapitein van Bins-
bergen een uitkijk op de voorplecht
plaatsen. Maar het was te laat om nog
uit te wijken toen ineens als een drei
gende schim de achtersteven van een
vreemd schip op doemde. Een gewel
dige botsing. Wat gebeurde er? Vlam
men sloegen uit het schip. Spookach
tig vuur ook op het andere. Er wer
den daar reddingsboten uitgezet. Men
sen sprongen in het water. Ogenblik
kelijk had de Nederlandse gezagvoer
der besloten wat er gedaan moest wor
den. De mensen, Italianen, die op zee
dreven werden binnenboord gehaald.
De vaderlandse zeelieden gingen naar
voren om te blussen. Men klom ook
op het Italiaanse schip om te probe
ren daar de vlammen te doven. Met
de moed der wanhoop werkte men
de gehele nacht voort. Het eerste ruim
van de Tabian, het 8100 ton metende
schip van de „Nederland", was ernstig
vernield, de voorpiek was, op enkele
plaatsen wreed gebroken, dwaas uit
stekende schotten na, verdwenen. De
ren voor dienstweigeraars. Nog voor
dat de Koningin had kunnen be
merken wat er aan de hand was,
waren de ordeverstoorders reeds
buiten de Ridderzaal gebracht.
Dit alles zal dan ook de griffie
nooit beletten om ieder jaar nog
een keuze te doen onder gegadigden
die niet van hogerhand zijn uitge
nodigd. Men heeft bij alle moeite om
de 750 bezoekers te selecteren toch
nog altijd oog voor de human side
van bepaalde aanvragers. Een onder
wijzer die 44 jaar voor de klas over
Prinsjesdag heeft verteld en nu ein
delijk wel eens een glimp van de
levende werkelijkheid van dat feest
wil zien, of een oud-verpleegster die
jaar op jaar van het lijstje geschrapt
moest worden, maakt nog wel eens
een kans.
De heer Sipkes heeft nog de tijd
gekend, waarin het publiek al op
Zondagmiddag een rij op het Bin
nenhof ging vormen, omdat de vol
gende dag een bepaald aantal kaar
ten beschikbaar werd gesteld. Men
liet zich pannetjes eten brengen. Van
dergelijke romantiek uit de oude
doos zijn wij thans om een heel nuch
tere zakelijke reden verlost; degenen
die daar zo dapper posteerden waren
oor de oorlog was het niet mo- geen van allen op Prinsjesdag in de
gelijk meer dan 650 kamerle- Ridderzaal te vinden. Wel hadden
den, autoriteiten en genodigden zij een alleraardigst zwart handeltje
in de Ridderzaal een plaats te ge- in toegangsbewijzen opgezet. De prijs
ven. Tegenwoordig bergt men er 750 liep op naarmate de Gouden Koets
in, zonder dat iemand die het'niet naderde
weet de indruk krijgt, dat de zaal Dat de Ridderzaal tegenwoordig
prop- en propvol is. Dit is het geheim met bloemen wordt versierd is een
- inval van de griffier van na de oor
log geweest. Weken van tevoren komt
van de griffier van de Eerste Kamer,
prof. mr. A. L. de Block en de ad
ministrateur de heer J. Sipkes, ware een bloemist hierover beraadslagen,
kunstenaars in het rangschikken van Niemand zou de versiering langs de
hoge functionarissen, leder jaar oude schouw, de wanden en front
brengt dit nieuwe problemen mee. -...n—
Vlak voor de plechtigheid laat deze
en gene vaak weten, dat hij verhin-
van de tribune meer willen missen.
Het is als het ware een compensatie
van de vereenvoudiging wegens het
dërd ïs. "Êèn lege 'stoel is 'bij de niet meer dragen van ambtscostuum.
plechtige bijeenkomst van vorstin en Voor de oorlog was het voorschrift,
volksvertegenwoordiging echter on- óut ae, ministers zich met steek en
denkbaar. Dus moet er met in acht witte broek tooiden. Tegenwoordig
neming van het protocol geschoven verschijnen zij allen zonder uitzon de-
worden. De heer Sipkes, die dit werk ring in civiel. Alleen onder de ka
al meer dan twintig jaar doet, heeft
nog altijd ruim een maand zijn han
den vol aan de voorbereidingen van
Prinsjesdag. Er moet een keus wor
den gedaan uit de velen, die als ge
nodigden door kamerleden en minis
ters worden voorgedragen en waar
uit een 150-tal bij loting wordt aan
gewezen. Een apart hoofdstuk is hel
plaatsen van het gemengde college
van autoriteiten: commissarissen der
Koningin, burgemeesters, leden van
de Rechterlijke Macht, opper- en
vlagofficieren die buiten de symboli
sche omrastering van de eigenlijke
vergadering der Staten-Generaal hun
plaats krijgen toegewezen. Maar ook
daarbinnen zijn er wel situaties die
om een oplossing vragen. Zo hebben
de beide gevolmachtigde ministers
van de Nederlandse Antillen en Su
riname dit jaar recht op een betere
plaats dan op de vorige Prinsjesdag,
die nog viel voor de ondertekening
van het Statuut van het Nieuwe Ko
ninkrijk. Toen waren zij nog
slechts „algemene vertegenwoordi
gers". Thans maken zij deel uit van
de ministerraad voor zover die over
rijksaangelegenheden beslissingen
neemt.
Voorts zijn er regelingen nodig
met de politie. Degenen die met een
auto komen, moeten hun route krij
gen aangewezen, en onder die auto
rijders zijn ook weer groeperingen.
Er moet overlegd worden over de alleen de oudere leden. Vaak gaat
parkeerplaatsen en over de veilig- een costuum over op een familielid,
heid. Dit laatste is een onderwerp Maar er is een kennelijk verlangen
waarover weinig naar buiten uit- om dit decorum niet zonder meer
lekt. Maar op sommige momenten prijs te geven. Wanneer dit toch
bemerkt de ingewijde ineens hoe gebeurt is dit vaak een kwestie
waterdicht het systeem is opge- van onoverkomelijk finanti eel be
bouwd. Tweemaal in zijn lange loop- zwaar: een nieuw costuum kost zon-
baan heeft de heer Sipkes meege- der steek, sabel en wijde lakense
maakt dat er ingegrepen moest wor- mantel, die om de schouders valt als
den. Dat was in de roerige twinli- bij een middeleeuwse vorst, reeds
ger jaren toen de communisten tij- meer dan duizend gulden. De prijs is
dens het uitspreken van de Troon- vooral hoog vanwege het goudstilc-
rede door Koningin Wilhelmina sel, dat speciaal uit Frankrijk moet
gingen schreeuwen. Ook riep iemand komen. Een nieuw ambtscostuum
merleden zijn er nog, die het ambts
costuum in ere houden. Het zijn niet
van de publieke tribune eens „Groe-
nendaal moet vrij", om te demonstre-
voor Prinsjesdag schijnt dan ook na
de oorlog niet meer besteld te zijn.
Hollands Glorie
Men zocht de eindeloze zee af naar
hulp waarom radiografisch was ge
vraagd. Op deze verlaten route in de
Perzische Golf daagde, driftig afste
venend op de grauwe, lange rookplui
men, een onaanzienlijk bootje op. De
Hollandse sleepboot Loire, onbewust
de veel beschreven alom-tegenwoor
digheid bewijzend van de nationale
zeesleepvaart. Later ook Amerikaans©
en Engelse schepen met de Comman
dant Zeestrijdkrachten van het Mid
den-Oosten. Deze laatste hielden zich
bezig met de Italiaanse tanker. De
Loire bond de Tabian aan zich vast.
Zo trok men naar het vaste land. op
de Tabian nog steeds strijdend tegen
het vuur.
Zes dagen en nachten heeft men op
zee met ontembare vasthoudendheid
de vlammenhaard bestreden. Het schip
was verschroeiend heet. De zon, wit
blikkerend, als onbereikbare, tweede
tegenstander. De Loire sleepte: nu
eens van achteren, dan weer opzij of
ergens van voren. Men bereikte ver
schillende Perzische havens. Maar de
autoriteiten verboden angstig het wal
mende en vlammende schip de toegang
tot de havens. De bemanning had nog
niet geslapen toen men na zes maal
vier en twintig uur toestemming kreeg
aan de rede van Bahrein te meren.
Niet in de haven. Daar heeft men het
vuur onder de knie gekregen. De Ta
bian kon niet voor anker, want dat
was weg. Zij werd aan een ander
schip gekoppeld.
Weergaloze inspanning
Bahrein was een petroleumhaven, zo
als er aan de Perzische Golf alleen
maar van dergelijke havens zijn. Er
is geen werf, geen dok, geen kranen,
geen uitrusting. Ruim 2% maand heeft
de Tabian er gelegen. Toen kreeg zij
wederom een certificaat van zeewaar
digheid om op eigen kracht naar Ne
derland te varen, waar het 9 septem
ber j.l. is aangekomen. Zonder voor
plecht, een betonnen muur als steven.
Maar toch zeewaardig.
Wat er gedurende de 2 V- maand ge
presteerd is, grenst aan het ongelofe
lijke. Met handkracht werd de zware
lading buiten boord gezet. Elke dag
bijna 100 ton goederen, die naar hun
bestemming werden gezonden. Een af
schuwelijke temperatuur, variërend
van 40 tot 45 graden, verbood eigen
lijk iedere inspanning, 's Nachts tracht
te men zoveel mogelijk te doen. Een
ernstig gewonde Amsterdamse zeeman
werd in een gecharterd vliegtuig naar
Nederland gebracht. Het hospitaal in
Bahrein kreeg verscheidene door de
warmte bevangen zeelieden op te ne
men. Men monteerde een zwembad
voor even verkoeling.
Kapitein Van Binsbergen organi
seerde alles. Hij en de zestig andere
opvarenden werkten als paarden. Er
kwam water, voedsel, en hulp van
een met veel moeite gecharterd Engels
schip. De bemanning van het Engelse
schip werd geheel aangestoken door
de weergaloze werkkracht van de Ne
derlanders. Zij wensten uitsluitend op
het bevel van de Nederlandse gezag
voerder te arbeiden.
Zelf duiken
Er waren in Bahrein geen duikers.
De Nederlandse zeelieden kochten bril
len om zélf onder water de schade op
te 'nemen. Er konden zodoende scha
de-rapporten naar verzekeringsmaat
schappijen gezonden worden en men
kon zien wat er hersteld moest wor
den. Dat was veel. Hoe het gebeurd
is, kan men niet navertellen, maar de
Tabian werd weer zeewaardig gemaakt.
Trouwens de kapitein en zijn beman
ningsleden houden hun mond als men
vraagt hoe dit alles kon. Men mag niet
spreken en men wil ook die verschrik
kelijke maanden zo snel mogelijk ver
geten.
Wat van de voorplecht kon worden
weggebroken, brak men weg. Er werd
beton gestort. Uiteindelijk verrees er
inplaats van een sierlijk, spitse boeg
een rechte, brede muur. Een muur met
glij-installaties voor de ankers. Dat was
nodig om het certificaat van de Lloyd
te bekomen.
Daatoe ohgeschoolde vaderlanders,
verrichten wonderen in een stad die
duizenden kilometers verwijderd lag
van de dichtstbijzijnde werf (in Bom
bay). De Nederlandse scheepvaart
spande zich ook elders in. In Amster
dam werd aan de hand van tekenin
gen reeds een nieuwe neus gebouwd,
zodat het schip zo spoedig mogelijk
weer in de vaart kon. Langzamer
hand herkreeg de Tabian haar zee
waardigheid. Wat van de lading niet
bij de botsing vernietigd was of ver
loren, werd ondanks bijna onoverko
melijke moeilijkheden afgeleverd. Niet
eens met grote vertraging. Uiteindelijk
kon het schip in een vreemde, stompe
vorm huiswaarts keren. Zonder risi
co's en op eigen kracht. Met een snel
heid die niet lager was dan acht, ne
gen knopen in een uur.
De nog jeugdige gezagvoerder heeft
zich geen vakantie gegund, evenmin
als de overigen. Zij drijven momen
teel weer op een van de zeeën. Voor
de Raad van de Zeevaart zullen zy
eerlang hun relaas doen, ongeveer zo
als het 'f.ier verteld is.
Het bestuur van de stichting „Het
leven begint bij veertig" heeft zich nog
maals tot alle leden van de Tweede
Kamer gewend met een dringend ver
zoek, de stichting de erkenning te ge
ven waarom zij zo dikwijls heeft ge
vraagd.
