Plannen voor de
overrompeling van de
lage landen werden nogal
eens gewijzigd
D
met melk meer mans
Strijd om Bello 9s rails
opnieuw ontbrand
Roman van een middeleeuws dichter,
die voor de galg opgroeide
MENS EN MUG
E'
Onvoldoende begrip
bij de overheid voor
de problemen van de
middenstand
D
scheepjeswol
Piëta van Ossip Zadkine
OORLOGSHISTORIE
Neerlands luchtafweer was sterker
dan de Duitsers wel dachten
Verzet van generaals
Onder vier ogen
Het korte uur van Francois Villon
Luchtlandingen
Goed vers en
kwaad geweten
li
DD.D
Verstarring door prijsbeschikking
handelsmarges 1955
SCHEEPJES--****
Ook Spierpijn
ZATERDAG 1 OKTOBER 1955
PAGINA 7
in de raad
Prijsvraag* onder scshil-
ders en publiek
op E 55
Karei Thole bekroond
JSieuwe vormgeving
in bedden
LITERAIRE KRONIEK
Nico verhoeven
Pre-adviezencongres N.R.K.M.
Er zulle
die
een mug
len weinig mensen zijn,
een lief diertje vinden - Praktische wenken
om muggebeten te voorkomen
St.
Middenweg
Concrete vormen
Bedrijfsregelingen
at een aanval op Nederland en
België sedert 1938 door de Duit
se militaire leiders actief werd
voorbereid, kwam vast te staan tijdens
de te Neurenberg gevoerde processen
tegen de Nazi-prominenten. Voor dege
ne, die zich de tijd en moeite getroost
te de lijvige banden van de gepubli
ceerde processtukken door te nemen,
werd het tevens duidelijk, dat het voor
al Goering's nieuwe Luftwaffe was, die
aandrong op een bezetting van de Lage
Landen, welke een vooruitgeschoven
basis moesten vormen voor de aanval
op Engeland en daarnaast beschouwd
werden als eerste verdedigingslinie
van het kwetsbare Roergebied. De
Duitse Marine toonde, tot in 1940 toe,
zeer weinig belangstelling voor de Ne
derlandse en Belgische kust, in tegen
stelling met de levendige belangstel
ling voor het bezit van Noorwegen. Wat
het Duitse leger betreft, moet vastge
steld worden, dat dit zeer huiverig was
voor een aanval door Nederland en Bel
gië. Enerzijds achtten de Duitse gene
raals de jonge Wehrmacht nog niet
sterk genoeg voor een offensief op het
westfront en overschatten zij de kracht
van de Fransen, anderzijds vreesden
zij een herhaling van de schending der
Belgische neutraliteit, welke in 1914 aan
Duitsland al zo'n slechte reputatie had
verschaft.
Latere publicaties van Duitse zijde
verhelderden tal van details van het
Duitse aanvalsplan tegen Nederland en
België. Het beeld van de Duitse voor
bereidingen .begon zich steeds scherper
af te tekenen. Direct na de beslissing
van de veldtocht in Polen, op 27 sep
tember 1939, gelastte Hitier zo spoedig
mogelijk een offensief in het westen te
ontketenen. Ondanks krachtig verzet
van de opperbevelhebber van het Duit
se leger, generaal Von Brauchitsch en
zijn chef-staf, generaal Halder, zag de
Generale Staf zich genoodzaakt Hitler's
bevelen op te volgen, te meer omdat po
gingen de dictator gevangen te nemen
of uit de weg te ruimen, faalden. Zo
ontstond het eerste Duitse aanvalsplan
van 19 oktober 1939. Dit plan, tot voor
kort slechts in zeer grove lijnen bekend,
voorzag, naast een doortocht van de
Duitse legers door België, tevens in een
bezetting van geheel Nederland.
Een nieuw ie vormen Legerafdeling
N zou over de IJsel naar Utrecht op--
rukken, de Grebbelinie forceren en
eventueel Rotterdam en Amsterdam
bezetten. In Zuid-Nederland zouden het
2de en 6de Leger opereren.
Tien dagen later, op 29 oktober,
werd dit eerste plan zodanig gewij
zigd, dat Je bezetting van Nederland
kwam te vervallen. Hitier toonde in
dit stadium nog geen belangstelling
voor een bezetting van heel Neder
land. Wel zouden de Duitse troepen
door de zuidpunt van ons land op
marcheren om de Belgische grens-
forten te vermijden, maar deze
doortocht hoopte Hitier mogelijk te
maken door diplomatiek overleg met
de Nederlandse Regering. Beide Duit
se plannen, zowel dat van 19 als dat
van 29 oktober, stuitten op krachtig
verzet van een van Hitler's bekwaam
ste generaals, Erich von Manstein,
wiens kort geleden verschenen me
moires een van de belangrijkste bij
dragen tot de geschiedenis van de
Tweede Wereldoorlog vormen (1).
Von Manstein was van oordeel, dat
de aanvalsplannen slechts een ge
deeltelijke overwinning op de Brits-
Franse legers beoogden, terwijl naar
zijn mening ieder Duits offensief in
hét westen gericht moest zijn op een
volledige en directe nederlaag der
Geallieerde legers. In zijn gedenk
schriften zet Von Manstein uiteen,
hoe hij telkenmale memoranda in de
ze geest naar Berlijn zond, maar tel
kens weer nu] op het rekest kreeg,
omdat het opperbevel van het leger
geen vertrouwen had in een snelle
Duitse zege.
Onophoudelijk drong Von Manstein er
aan de tegenstander in één groots
„Srrozet offensief te vernietigen. De mo-
eefilkheid hiertoe achtte hp geboden,
wanneer de Legergroep A, waarvan hij
„w-ctaf was, verrassend door de
zelf chef-sta r;chting van de Somme
Ardennen -n de rmhtingedachte dg
zou stoten in de e zoalg deze in
kern van de strat e, rd gevolgd.
1940 met zoveel succis -t in Ber_
Maandenlang wilde menideeën
Wat Nederland betreft, was het voor
nemen om alleen door de zuidpunt op
te rukken, al spoedig weer komen te
vervallen. De opmarsaanwijzing van 29
oktober 1939 werd namelijk op 20 no
vember zodanig gewijzigd, dat de be
zetting van geheel Nederland er weder
om deel van uitmaakte. Evenals in
1938 was het Goering, die bij de Führer
liet aandringen om Nederland niet af
zijdig te laten. De Duitse luchtmacht
achtte het bezit van Nederland een ab
soluut vereiste mor de aanval op Enge
land en dacht zichzelf een prominente
rol toe bij de campagne tegen Neder
land. Ook zou, voor de eerste maal in
een moderne oorlog, een rol van bete
kenis worden gespeeld door met zorg
opgeleide parachutisten.
Advertentie
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
I moet doorlopen. VVD en P. v. d. A.
SllPPPS vnnr mirmp>r,np»irl n,eenden' dat nu men dus toch tot
JUttCS VUU1 uillluel llelu! volgend jaar zal moeten wachten voor
er beslissingen over deze weg kunnen
Publicatie Nederlands Zuivelbureau, Gravenhage
33
Op 14 Januari 1940 gaf Hitier opdracht
een luchtlanding voor te bereiden bin
nen de Vesting Holland, in het gebied
tussen Dordrecht en Rotterdam, terwijl
afzonderlijke afdelingen rondom Den
Haag moesten landen om de hand te
kunnen leggen op Koningin, Regering
en Algemeen Hoofdkwartier. Zoals be
kend, is deze onderneming in de meida
gen van 1940 mislukt, vooral omdat de
verdediging van de Hofstad sterker was
dan de Duitsers hadden vermoed. Re
cente Duitse publicaties, als Alkmar
von Hove's boek over de Duitse para
chutisten, winden er geen doekjes om,
dat de actie tegen Den Haag volkomen
is mislukt. De vliegvelden Ypenburg,
Valkenburg en Ockenburg werden taai
en krachtig verdedigd, terwijl het uit
muntende Nederlandse luchtdoelge
schut zware verliezen toebracht aan de
Duitse transportvliegtuigen. Dat Den
Haag op 10 mei 1940 aan een verrassen
de Duitse bezetting ontsn; pte, is van
het grootste belang geweest. Nu im
mers konden zich, toen de strijd in Ne
derland het einde naderde, het Konink
lijk Huis en de voltallige Regering naar
Engeland begeven om vandaar de oor
log tegen het Duitse Rijk voort te zet
ten. C. T. DE JONG.
(1) Erich von Manstein: Verlorene
Siege. Athenaum Verlag, Bonn 1955.
dood en daarom kon hij fel leven.
Dat Meester Villon aan zijn leven
hing kan men zó uit zijn gedichten af
lezen. ,,Hij betreurde de kortheid van
de tijd," zo begint John Erskine zijn ro
man over „Het korte uur van Francois
Villon". „Schoonheid vervulde zijn
ogen; hij wilde er niets van missen en
in zijn haast struikelde hij."
„Het korte uur van Francois Villon"
is de roman van een avonturier, die
iedere dag uitpuurde bmdat het wel
eens de laatste dag zou kunnen zijn wel
ke God hem gaf. Hij hield van de on
zekerheid; zij maakte hem wonderwel
zeker van zijn zaak, van moment tot
at men van Frangois Villon ook mag zeggen, hij was een dichter bij
de gratie Gods. Omdat de finesses van zijn leven duister zijn ge
bleven, kan men er naar hartelust op los fantaseren. Men kan hem
als de laatste troubadour der middeleeuwen en de eerste dagemelker van
de nieuwe tijd beschouwen. Om met zijn biograaf, John Erskine, te spreken:
„Frangois rolde schreeuwend dit hartstochtelijke leven binnen in hetzelfde
jaar dat Jeanne d'Arc er brandend uit verdween." Dat was dus in 1431. De
honderdjarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland ging zijn laatste faze in.
Hertog Charles van Orléans, zelf ook een dichter van balladen en rondelen,
zuchtte bij de geboorte van Villon in Engelse krijgsgevangenschap. Hij had moment, omdat alle onzekerheden ten-
in 1415, in de slag bij Azincourt, onhandig gevochten en dit moest hem tot
1440 spijten. Vrijgelaten, een oud maar niet verbitterd en gelukkig dichterlijk a - - -
gebleven hart, werd hij Villons beschermheer en deze kon de hertogelijke
protectie best gebruiken, want Villon was in burgermansogen een deugniet
die men het liefst aan de galg zou hebben gezien.
Aan die galg zou Meester Villon dan
ook gewis gehangen hebben als er
geen Heren waren geweest, die een
goed vers wisten af te wegen tegen
een kwaad geweten. Hertog Charles van
Orléans, die door Hella Haasse tot
hoofdpersoon werd gemaakt van de his
torische roman „Het woud der ver
wachting", en later nog eens koning Lo-
dewijk XI, hebben door persoonlijk in
grijpen de dichter gered uit de handen
van het gerecht. Het was tweemaal op
het nippertje, de galg stond al op
gesteld.
De dood was deze dichter dus wel
vertrouwd. Als men het sentiment in
zijn poëzie de aard van „galgenhumor"
wil meegeven, dan kan dat, mits men
er maar rekening mee houdt, dat Fran
gois Villon en zijn tijdgenoten ietwat
anders tegenover het doodgaan stonden
Advertentie
en rheumatlsche pijnen
wrijft U weg met
«rgroepT^d" lastpSsLop deze wij-
?e .?Lu te raken. Maar het was de aan-
ber van. pleger de Le-
le
fnSF die" worn' Kort na zijn over-
itsine op 17 februari 1940, kreeg
Fr Manstein de gelegenheid Hitier on-
y°n Manstein a en hem zl)n
de-rtaire conceptie voor te leggen. Drie
militaire c £derhoudi op 20 £ebruari
?n,gneiV£randerde Hitier het Duitse aan-
1940, vera ht het in overeenstem-
valsplan Manstein's voorstel. Het
F1111?!anende bekend tot welk een vol
ledig succes de nieuwe strategie m mei
1940 leidde.
r
(Titelpagina-illustratie van het
hierbij besproken boek over Fran
gois Villon)
dan wij. Het was of zij de dood roya
ler in hun leven verdisconteerden, of
zij er vrolijker mee omgingen. Hun spot
met Magere Hein had iets warmhar
tigs, iets dat ons doet voelen dat het
hiernamaals voor hen méér een happy
ending van het aardse leven was dan
het voor ons is.
Wij streven er veel meer naar het
leven tot de enige realiteit van bete
kenis te maken. Het ligt in onze Rede
dit te doen en het ligt ook in de lijn
van de wetenschappelijke Vooruitgangs
gedachte. Maar de dichters weten nog
altijd, dat het uitbannen van wat de
psychologen tegenwoordig de doodsdrift
noemen, een verschraling van het leven
betekent.
Het blijft een gissing hoe de middel
eeuwers de verhouding dood-leven pre
cies ervaren hebben, in hoeverre het
christej-ijk geloof en inhoeverre de ruig
heid der feodale beschaving er een
stempel op heeft gedrukt. Het blijft
een gissing of de mensen, individueel
gezien, het sterven eertijds gemakkelij
ker opnamen dan tegenwoordig, of mis
schien juist zwaarder, nademaal de
Vier Uitersten (de dood, het oordeel,
de hemel en de hel) hun zo lijfelijk
voor de geest stonden.
Hoe het ook zij, de dood was een
vertrouwde verschijning in het mid
deleeuwse maatschappijbeeld. De
mens ontveinsde zich zijn sterfelijk
heid niet. Hij hield rekening met de
tend over de schoonheid van een vrouw
kon hij zich zonder verbittering ver
liezen in de aanblik, die zij eenmaal
als tandeloos en gerimpeld besje bie
den zou. Meester Villon bestond het
zelfs een beminnelijk spotvers te maken
op de gerechtsdienaren van het stadje
'Meung, die hem, verdacht van kerk
roof, aan een „scherpe ondervraging"
op de pijnbank hadden onderworpen.
Zo men hier van galgenhumor wil spre
ken, dan is het zaak, gelijk hierboven
gezegd, geen moderne bijklank in dit
woord te leggen.
Hef goede der aarde
Meester Villon accepteerde het leven
zoals het tot hem kwam, hem vandaag
gewin brengend en morgen in het ge
vang werpend. Hij nam het goede der
aarde naar welgevallen, desnoods te
gen andermans goedvinden in. En dat
werd dan diefstal.
Een welwillend beoordelaar zou het
ontbreken van Villons respect voor
de wetten van het mijn en dijn in
een soort franciscaans licht kunnen
stellen. Villon zocht zich immers geen
aardse schatten te verwerven. Wat
dat aangaat leefde hij zuiver naar het
evangelie der armen. En wat hij nam,
gaf hij even gul weer uit. Hij stal,
zou men kunnen zeggen, uit pure lief
de voor het leven.
Het is intussen niet gemakkelijk Vil
lons maatschappelijke onaangepastheid
in een levensroman aanvaardbaar te
maken. John Erskine heeft het aardig
klaargespeeld. Hij deed wellicht de
poëet enig onrecht door hem als deug
niet zo te rechtvaardigen; hij legde het
In de gemeenteraad van Bergen (N.H.)
hebben de voorstanders van een rail-
verbinding met Bergen aan Zee, die tot
dusverre steeds de minderheid vormden
van de uit dertien leden bestaande
raad, een totaal onverwacht succes ge
boekt, doordat wethouder Den Das (P.
v. d. A.) zijn stem voor de eerste maal
uitsprak ten voordele van deze groep.
Het gevolg was, dat over een VVD-
voorstel om de spoorwegen alsnog te
verzoeken de rails voorlopig niet op te
breken, de stemmen met zes tegen zes
staakten.
Kort geleden is een der katholieke
raadsleden gestorven. De uit vijf leden
bestaande katholieke fractie heeft zich
steeds geheel achter burgemeester dr.
W Huygens geschaard in diens streven
voor het verdwijnen van „Bello", Don
derdag stemden dus vier katholieken
tegen het WD-voorstel. Hetzelfde deed
het enige A.R.-lid van de raad en de
voorzitter van de Bergense V.V.V. (ge
meentebelangen). Vóór het voorstel wa
ren de twee VVD-leden en niet alleen
de drie P. v. d, A.-leden, doch ditmaal
ook wethouder Den Das.
Tevoren was het in de raadszitting
„warm" toegegaan. Burgemeester Huy
gens sprak zich heftig uit tegen „de
groep, die kennelijk een verkeersweg
ten zuiden van het dorp naar de Frans
man prefereert en die de baan door het
dcrp met een tram willen blokkeren",
maar uit het andere kamp werd opge
merkt, dat van de door de burgemees
ter met de raadsmeerderheid zo gewenste
brede verkeersweg dwars door het dorp
heen (onderdeel van het uitbreidings
plan) voorlopig nog niets kan komen,
omdat dit uitbreidingsplan nog de lange
weg naar de uiteindelijke goedkeuring
worden genomen het raadzaam is
alsnog de spoorwegen te verzoeken de
rails voorlopig te laten liggen. Dan blijft
er tijd om opnieuw na te gaan. of er
mogelijk toch nog een railverbinding zal
kunnen komen
Op de E 55 te Rotterdam waren in
de stand van de Nederlandse verzeke
ringsmaatschappijen tien niet gesig
neerde schilderijen van bekende mo
derne Nederlandse schilders geëxpo
seerd, en het publiek kon zijn stem
uitbrengen op het schilderij, dat naar
zijn mening het beste de risicogedachte
in het verzekeringsbedrijf tot uitdruk
king bracht. Donderdagmiddag is de
uitslag van deze prijsvraag bekend ge
maakt. G. A. M. Thole te Amsterdam
verwierf met zijn doek, voorstellend
St.-Christofoor, 20,8 pet. van het to
taal aantal uitgebrachte stemmen en
Jan Sluijters Jr. 15,4 pet. Beide schil
ders kregen een geldprijs van 2000 en
1000 gulden.
Onder degenen die op de bekroonde
schilders hun stem hadden uitgebracht,
werd een loting gehouden. De uitslag
luidt: 1. de heer C. van Kleef (Rotter
dam), 2. mevr. M. PrinsBerghouwer
(Zaandam), 3. matroos O. Kolditz (Den
Haag).
De namen der andere schilders zijn:
C. A. B. Bantzinger, O. Dicke, J. F. Doe-
ve, Theo Forrer, J. G. Goeting, Theo
Kurpershoek, P. Ouborg en Cor Reitsma.
Duitse sluipschutters op Neerlands grondgebied 10 Mei 1940.
Advertentie
Krabben en peuteren maakt
de kwaal steeds erger. De
helder vloeibare D. D. D.
nemer vic
UltSlaG dringtdiepin de poriën door,
ZJ zuivert, ont
zuivert, ontsmet en geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF
BALSEM
ZEEP
Advertentie
introduceerde een nieuw
iiTnbed van speciale constructie
envan een ponder frame moderne
f? het Cleopatra divanbed.
'A toto kunt U zien, dat het
Op de f atra bed er zich uit-
stekend toe leent om een gezellig
fellieur te maken.
t?Ure inlichtingen bij afd. u7
Fabriek A UPING, Deventer
(Van onze medische medewerker)
zullen weinig
mensen zijn die
een mug een lief
diertje vinden. Zelfs
mensen die niet veel
aantrekkingskracht op
muggen uitoefenen zul
len niet gesteld zijn op
die vervaarlijke zoe-
mertjes. Zo'n minus
cuul straaljagertje is
in staat om de zacht
vredig sluimerende
wreed in zijn rust te storen.
U heDt zich misschien wel eens af
gevraagd wat het verschil is tussep
een mug en een muskiet. Hoewel hier
enige spraakverwarring heerst en
deze woorden vaak door elkaar ge
bruikt worden, is er toch een onder
scheid. Een muskiet is een steekmug.
Deze steekmuggen zuigen bloed van
mensen en dieren. Er zijn vele honder
den soorten muggen die lang met alle
maal bloed zuigen. Met het blote oog
kunt u gemakkelijk enkele soorten on
derscheiden. De bekende langpootmug
kan geen bloed zuigen en is dus voor
de mens niet gevaarlijk. Toch is het
een schadelijk insect, want de larven
van deze mug, de zogenaamde emel-
ten, zijn door de boeren zeer ge
vreesd omdat zij schadelijk zpn voor
bouw- en grasland.
Sommige mensen hebben veel last
van muggebeten. Er worden verschei
dene methoden -en middeltjes aanbevo
len om de hinderlijke jeuk te vermin
deren. De ervaring leert, dat de een
succes heeft door de beetplaats te be
vochtigen met wat azijn, terwijl een
ander baat vindt bi) ammoniak. Ook
het bestrijken van de jeukende plaats
met een stuk natgemaakte zeep, waar
door een weinig zeep op de huid
wordt gebracht, wil weieens helpen.
Bij kinderen (vooral bij zuigelingen)
ontstaat na 'n muggebeet een enkele
keer een grote rode bult. U hoeft
zich hierover niet ongerust te maken,
want deze betrekkelijke sterke zwel
ling verdwijnt na een paar dagen
weer vanzelf.
Hoe kunnen wij muggebeten voorko
men? Muggen hebben een grote af
keer van bepaalde geuren. Van ci
troenolie moeten zi) bijvoorbeeld niets
hebben, daarom is het een probaat
en goedkoop middel om de mug
gen van ons af te houden. Ook is
het nuttig om in streken waar veel
muggen voorkomen de slaapkamers
tegen zonsondergang met een goed
sluitend hor te beveiligen. Eerder op
de dag is niet nodig, want de meeste
muggen worden eerst actief in de
door het water met een uiterst dun
laagje olie tè bedekken, zodat de lar
ven zouden stikken, maar dit zou zeer
kostbaar en in de praktijk nauwelijks
uitvoerbaar zijn, afgezien nog van de
nadelen voor vissen en vogels.
In de loop der jaren is gebleken dat
alleen de muskiet met gevlekte vleu
gels malariaparasieten kan overbren
gen. Deze muskietensoort draagt de
naam Anopheles. Dit Griekse woord
betekent „schadelijk." Er zijn meer
dan zestig soorten anopheles, waarvan
slechts enkele soorten goede overbren
gers zijn van de malariaparasieten.
Een belangrijke bijzonderheid is dat
accent te veel op het schone avontuur
en bleef wat de psychologie van Vil
lons dichterschap betreft gezellig aan
de oppervlakte.
„Het korte uur" is niettemin een boek
geworden, dat ons Frangois Villon als
kind van zijn tijd levendig voor ogen
stelt.
Voor Erskine is Villon het type van
de mens, die van ganser harte ja zegt
op het leven. Hij zegt ja op de liefde
en ja op het liefdesverdriet. Villons ge
dichten mogen, zoals vrijwel alle ge
dichten, geboren zijn uit gemis, in prin
cipe kwamen ze toch uit een boorde
volheid des gemoeds.
De deugd van leven
Villon leed niet aan het leven, zo
als zoveel hedendaagse kunstenaars,
die werkende van de nood een deugd
maken. Voor Villon was léven de
schoonste deugd die bestond. Hij
leed misschien onder het kortheids
besef van zijn leven, maar dan puur
de hij er nog grotere levensintensiteit
uit. Deze intensiteit waarneembaar te
hebben gemaakt is de ongewone ver
dienste van Erskine's dichterlijke
avonturenboek. Men zal van de lec
tuur genieten met gul plezier, onder-
stroomd door een lichte weemoed om
Villons kunst van ja zeggen op het
leven; een kunst welke we zó niet
meer kennen 1).
1) John Erskine: „Het korte uur van
Frangois Villon" (The brief hour of
F.V., 1937). Vertaald door Max Schu-
chart, 2e druk. Prismareeks, Uitg. Het
Spectrum, Utrecht.
De Stichting Aarts
bisschoppelijk Mu
seum heeft zo juist
een bronzen Piëta
van Ossip Zadkine
aangekocht. De
compositie, date
rend uit 1952, was
in terracotta aan
wezig op de ten
toonstelling van
Zadkine's werk in
het Gemeente Mu
seum te Arnhem
(november 1954
februari 1955), maar
wera sindsdien in
opdracht van het
museum te Parijs
in brons gegoten.
De 'Tochtige bouw
en het dramatisch
effect van deze
groep wekken ter
stond herinnerin
gen aan het monu
ment van de Ver
woeste Stad te Rot
terdam, dat in de
zelfde periode ont
stond. Deze niets-
we aanwinst, het
eerste werk van
Zadkine binnen
Utrecht, is thans
blijvend geëxpo
seerd in het Mu
seum van Nieuwe
Religieuze Kunst,
Lange Nieuwstraat
schemering. Verder kan men de mu
ren bespuiten met vluchtige vloeistof
fen, die D.D.T. of een ander insectici
de (insectendodend middel) bevatten.
Als de vloeistof verdampt is, blijft
het middel nog dagen tot wekenlang
op de muur aamVezig en moet de
mug of vlieg, die op een bespoten
plaats gaat zitten, het met de dood
bekopen. Wij maken hierbij gebruik
van de eigenaardige gewoonte van
sommige muggensoorten om na het
binnenvliegen eerst 'n plaatsje te zoe
ken op de muur waar zij gaan uit
rusten van hun vermoeiend gedans.
Op een bepaald uur van de avond
of nacht worden zij weer actief en
gaan zij op voedsel uit. En wat is er
lekkerder dan een maaltje vers men
senbloed.
e mug legt zijn eieren in water.
Dat kan zijn een kanaal of
een dakgoot, een moerassige
poel of 'n weggegooid conservenblikje
met een laagje regenwater erin. De
larve, die uit het eitje komt, ontwik
kelt zich vlak onder de oppervlakte
van het water om lucht te krijgen.
Hij kan de zuurstof niet uit het water
halen zoals de vissen doen. Theoretisch
zou men alle muggen kunnen doden
elke soort#er zeer speciale gewoonten
op na houdt, hetgeen voor de bestrij
ding van de muggen van grote beteke
nis is. Als men een anophelessoort,
die malaria verspreidt, doeltreffend
wil bestrijden, moet men dus begin
nen met een studie te maken van de
leef- en broedgewoonten van die ene
soort. Het moge wonderlijk klinken,
maar die gewoonten verschillen soms
zo sterk, dat men nauwelijks kan ge
loven, dat men te doen heeft met in
secten van één familie.
Er zijn muggen die eerst gaan uit
rusten voordat zij steken, andere mug
gen steken meteen als zij in de buurt
van mens of dier zijn. Er zijn muggen
soorten, die in zoet water hun eitjes
leggen, maar andere doen het alleen
in brak water. Sommige tropische
muggensoorten leven diep in het oer
woud waar nooit zon komt; men
heeft ze bestreden door het oerwoud
te kappen. Hiermee heeft men in de
tropen hele landstreken van malaria
bevrijd. Andere muggen daarentegen
zoeken graag de zon op en. zullen dus
dankbaar zijn als men bomen kapt.
Wij zouden nog veel meer kunnen ver
tellen over deze interessante zaken.
Misschien later nog eens.
Advertentie
je kunt nu
I weer goed mer-
j ken, dat 't herfst
I wordt! Vroeg
donker,ongesta-
I dig weer en tel-
I kens die tempe-
ratuur-overgangen, die zoveel
gevaren van griep, rheuma en
jicht verbergen. U begrijpt het
al; Daar is wol bij nodig, war
me gebreide kledingDenkt U
in deze weken eens speciaal
aan Uw man en brei voor hem
een vest van SCHEEPJES
WOL. Nu de prijzen zoveel
lager zijn geworden, hoeft U
hetookom hetgeld nietmeerte
laten! Zoekt U eens een mooi
patroon voor hem uit en dan
aan de slag. De weg naar het
hart van een man gaat in de
wintermaanden via
SCHEEPJESWOL!
U vaart er wel bij!
Ter gelegenheid van het zeventiende
congres van de Nederlandse Rooms-
Katholieke Middenstandsbond, dat op
5 en 6 oktober te Maastricht gehouden
wordt hebben prof. dr. Th. L. M. Thur-
lings en mr. dr. A. F. H. C. Schrijvers
twee pre-adviezen opgesteld, waar
van wij hieronder een korte samen
vatting geven. Beide adviezen hebben
de concurrentie tot onderwerp, doch
eerstgenoemd behandelt het pro
bleem in algemene zin, terwijl het laat
ste de regelen aangeeft waarmee de
economische mededinging in het klein
en middenbedrijf in goede banen ge
leid zou kunnen worden.
Het advies van prof. Thurlings heeft
tot titel „Concurrentie en ondernemings
gewijze productie". Schrijver komt tot
de conclusie, dat het ordenend vermo
gen, de selecterende "werking en het sti
mulerend effect, die aan de concurren
tie moeten worden toegekend, door on
volkomenheden, uitwassen en beperkin
gen worden geremd. Hieruit mag men
echter niet afleiden, dat deze functies
niet van grote invloed kunnen zijn. Men
moet terdege met de concurrentie reke
ning houden, omdat zowel de volkomen
mededinging als de monopolistische con
currentie ook grote bezwaren met zich
meebrengen. De opgave is om een mid
denweg, een compromis te vinden tus
sen vrijheid en gebondenheid, waardoor
men de goede zijden van de concurrentie
in stand houdt en de uitwassen verwij
dert. Hier ligt een gemeenschappelijke
taak voor overheid en bedrijfsleven. Het
bedrijfsleven moet leren juist te calcule
ren om zo tot gezonde regelingen en af
spraken te komen. De overheid moet
daarbij toezien, dat het algemeen be
lang geëerbiedigd wordt terwijl ze tevens
daar moet bijspringen, waar het be-
dr'jfsleven zelf niet in staat is om het
algemeen bedrijfsbelang te behartigen.
Hierop aansluitend behandelt het pre
advies van mr. dr. Schrijvers de concre
te vormen waarin dit zou moeten ge
schieden. Hij behandelt daarbij de ves
tigingsregelingen en prijsregelingen. Bij
de behandeling van de vestigingseisen
merkt hij op, dat er geen principiële
bezwaren ingebracht kunnen worden te-
gen de invoering van het behoefte-ele
ment. Men kan er echter slechts in en
kele branches, onder bepaalde omstan
digheden n doelmatig gebruik van ma
ken. Bij de prijsregelingen kan sprake
zjjn van adviesprijzen, minimumprijzen,
calculatieschema's en vaste prijzen
Over de laatste merkt hij o a. op dat
ze niet noodzakelijk tot verstarring hoe-
Len htij£ ,eJV BF een onverantwoord
f!ii men een onhoudbare toe
stand scheppen voor velen der deelge
noten hetgeen uit zou moeten lopen od
het springen van het kartel.
In verband hiermee wijst op het
dat verbonden is aan de.prij-
zenbeschikking handelsmarges 1955,
waarby de marges van groot- en klein
handel op een bepaald niveau bevroren
Het gevolg is, dat de detail
handel de mogelijkheid ontnomen is, een
verantwoorde prijspolitiek te voeren,
waardoor verstarring optreedt. Men kan
\er\i achten, dat men over het algemeen
de hoogste marges aanhoudt en zich
nlet V5, maken om zo goedkoop
mogelijk in te kopen.
Ook over de stimulerende taak welke
de overheid ten opzichte van het tot
stand komen van goede bedrijfsregelin
gen heeft laat de schrijver zich niet al
te hoopvol uit. Het is niet juist om het
negatieve standpunt in te nemen, dat
bedrijfsregelingen eerst tot stand moe-
ten komen, wanneer er sprake is van
een desastreuze concurrentie.
De voornaamste taak van de overheid
is, de voorwaarden te scheppen, die een
zo groot mogelijke stabiliteit waarbor-
gen. De verwachtingen zijn echter niet
groot, waarvoor men slechts behoeft te
wijzen op het ingrijpen in de melksa-
nenng. in de z.g. prijsafspraken bij de
slagers en op de handelsmargebeschik
king 1955. Ook bepaalde uitlatingen in
de middenstandsnota wijzen er op dat de
overheid nog onvoldoende begrip heeft
voor de eigen structuur en problema
tiek van het klein- en middenbedrijf.
