Wijkcomité „Oud-Schoten" bestaat
eind november vijf jaar
D
Televisie-service
Haarlemse Sint Elisabeth Vereniging
viert haar honderdjarig
bestaan
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
W'
H
I
Eerste lustrum geeft een terugblik op een vrucht
bare periodewaarin oude wensen vervuld en
nieuwe geboren werden
Eigen gemeen
schap is groeiende
Veel activiteit
Concert N. Ph. Orkest
TAXI 18000
H.W.M.van Os schreef een kostelijk
boekje over vrouwelijke charitas
D
Goede samenwerking
H. J. Maertens N. V.
Van „Het Wapen van Amsterdam" naar voormalig Vicarishuis
garageden hout
SLEUTEL WEG?
Nieuwe Vestalinnen
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1955
PAGINA 3
wMPIi
~r
1
- -
Herman Schey zingt
Each en Mahler
In Haarlems Concertgebouw
12 december algemene
vergadering van
bollenkwekers
Kostbaar legaat voor
gemeente Haarlem
TIENDAAGSE
MISSIE
■IN ZAADVOORT
Programma van de
oefeningen
GOEDERENVERVOER VAN 200 kg TOT 1400 kg
„Doet wel en ziet niet om
voor één keer ontrouw
Charitas in cijfers
,DE SLEUTELSPECIALIST"
J. SlCH EVENS OVER
VOLKSHUISVESTING
Feest bij „Holland"
Completen in Sint-Josepln
kerk
H.H. MISSEN OP ZON-
DAG
agggMSSi.
mimm
muni'
e«
T o4
ze'
n e*
vet
Wanneer het wijkcomité „Oud-Scho
ten" vrijdag 25 november zijn
vijfde jaarvergadering houdt, be
herdenking van het eerste lustrum. Op
Vrjjdag 29 nov, 1950 werd het comité
officieel door Haarlems burgemeester,
tnr. O. P. F. M. Cremers, geïnstal
leerd en sindsdien heeft het comité tal
van activiteiten kunnen ontplooien, die
het stadsdeel ten noorden van de Jan
Gjjzenvaart ten goede 7,ijn gekomen.
Het eerste lustrum biedt een goede
gelegenheid om de vraag te stellen en
ook te beantwoorden, of de verwachtin
gen, die bij de instelling van het eerste
wijkcomité gekoesterd werden, naar
omstandigheden redelijk gerealiseerd.
Men had namelijk grote verwachtin
gen, reeds in 1948, toen in de gemeente
raad de suggestie voor een wijkraad
Werd gedaan. Men meende, dat er een
grote behoefte aan bestond, want steeds
duidelijker werd het, dat de bewoners
Van een grote stad niet alleen geografis
maar ook bestuurlijk van het stadsbe
stuur verwjjderd werden. De bewoners
zoeken aansluiting in de gemeenschap
van hun eigen wijk. waarbinnen zich hun
gezinsleven ontplooit.
De gemeenteraad van Haarlem liet
het destijds niet bij een suggestie; onder
voorzitterschap van de burgemeester
ging een speciale commissie aan het
werk om de mogelijkheden voor de op
richting van een wijkraad te onderzoe
ken. In totaal werden er 226 vragen
lijsten rondgestuurd om op zo breed
mogelijke basis d meningen te peilen
en uit de binnengekomen antwoorden
bleek wel, dat in ieder geval de wen
selijkheid aanwezig was, ofschoon slecht
Weinigen de bedoeling van een wijkraad
henden. Niettemin kon er een gedegen
advies-rapport worden opgesteld en de
conclusie daarin gaven de gemeenteraad
voldoende zekerheid om tot de instelling
biet van een wijkraad maar van een
wjjkcomité te besluiten, zowel een voor
Haarlem-Noord boven de Jan Gijzen-
straat als een voor Spaarndam.
Haarlem-Noord kreeg intussen de
primeur en bij de installatie verklaar
de de burgemeester onder meer: „Uw
taak staat reglementair omschreven.
De uitvoering van die taak zal slagen
bjj een goede samenwerking tussen u
en het gemeentebestuur en bij een goe
de verstandhouding tussen u en de
bevolking. Het comité is niet als een
politiek maar als een adviserend li
chaam bedoeld. Maar welk een kracht
kan er van uw advies uitgaan en wat
kan de burgerij daarbij gebaat zijn.
Alles zal van u afhangen, of deze
proef, we'ke vele Haarlemmers met
belangstelling zullen volgen, zal sla
gen. En later za.1 dan blijken, dat deze
29ste november een historische datum
is voor 3e \tad Haarlem.
stad Haarlem. Haarlem".
Yan gemeentezijde heeft men meer
malen laten uitkomen, dat de sa
menwerking, waarvan de burge
meester gewaagde, uitstekend is en van
de andere kant kon de voorzitter van het
wjjkcomite, de heer B. A. J. Steentjes,
met wie wij een dezer dagen een onder
houd hadden, dat bevestigen. En met
nadruk voegde hjj er aan toe, dat de
verstandhouding tussen de bewoners en
het comité gezond is.
De heer Steentjes heeft de wijk-ge-
dachte wel eens op papier gezet, althans
Zijn eigen visie, en daarin stelt hjj,
dai het plaatselijk burgerschap, dat in
dorpen en kleine steden werkelijk kan
Woiden ervaren, in de grote steden niet
meer volledig tot zijn recht kan komen,
in de raad van een kleine gemeente
kunnen de leden gemakkelijker vragen
°m het plaatsen van een lantaarn of
ccn hek, waar die tot ongerief der be
woners ontbreken; zij kunnen attende
ren op een slechte plaats in de bestra
ting of verzoeken om een extra bank
in het stads- of dorpsplantsoen. Kortom,
zij kunnen spreken over velerlei klei
nigheden, misschien onbelangrijk op
zichzelf, maar tesamen kleur gevend
kan het leven in een kleine gemeenscha
In de grote stad gaat dat allemaal
anders. De raad kan zich niet met alle
kleinigheden bezig houden en de be
langstelling der burgerij voor de ge
dachten-wisseling in de raad staat op
een geheel ander plan dan in een kleine
gemeente.
In de grote stad is besturen groten
deels het werk der ambtenaren. B. en
V/,
nemen de principiële beslissingen
Imet de raad), geven de grote lijnen
aan, doch in duizenden individuele ge
tallen moet er beslist worden door het
mbtelijk apparaat, niet vanwege ge
makzucht der gemeentelijke bestuur
ders, maar omdat he.t niet anders kan.
i üni deze en andere redenen verze
kert de heer Steentjes ons. dat het wijk
comité voorzeker in een behoefte heeft
oorzien en nog voorziet. Vormde het
roeger zelfstandige Schoten met zijn
aige honderden bewoners een geheel
)<r>sn gemeenschap, na de annexatie in
A-8 door Haarlem is er van het oude
rp in de loop der jaren niet veel
hoi|PI" ovf,rgeblevon. De enorme huizen-
WpjV1.' het van het rustieke cachet heel
depi11* over- en toch is er in dat stads-
W,,,' van meer dan twintigduizend be-
gehi Ps een eigen geaarde gemeenschap
^even, althans in de kern.
hje. gemeenschap is bij lange na nog
düs volgroeid: dat kan ook niet al-
"U*5 rt T"««v mgt
heer Steentjes want de wo-
kom^w gaat gestadig voort, steeds
wann2 er meuwe mensen bjj en pas
Volt*6/ de w'ik als een afgerond geheel
her p ls' zai er langzaam maar ze-
komen11 evenwicht in de verhoudingen
tiever ™en °?k de wijkgedachte effec-
gerealiseerd kunnen worden.
ten ln de voorbije vijf jaar veel
reik?eiT'eve de' bewoners be-
minst te d worden, is niet in het
danken aan de goede team-
Advertentie
Het oude Schoten met zijn boerderijen
heeft lang gepoogd zich staande te
houden, maar de nieuwbouw dringt
steeds onstuimiger op en heeft van het
door Haarlem geannexeerde dorpje
Oud-Schoten gemaakt, waar nu met veel
enthousiasme opnieuw aan een eigen
gemeenschap wordt gewerkt. De foto
geeft vanuit de Roemer Visscherstrcat
op de achtergrond een beeld van een
der laatste rustieke plekjes in het hoge
Noorden.
4 v-sfi
-
ggpngHUUuuuwuMw
\yi
geest binnen het wijkcomité zelf. Dat
alle dertien leden, die in 1950 in het
comité zitting namen, daarvan nog deel
uitmaken en dat er dus nog geen mu
taties nodig waren, zegt in dit verband
bijzonder veel, vooral als men bedenkt
dat het comité aanvankelijk is opgezet
al» een experimenteel en dus gevoelig
instituut.
Wel zijn er nu stemmen opgegaan om
het comité uit te breiden, of althans in
plaats van één vrouw er minstens twee
in dat college op te nemen.
Intussen zijn er dank zij de be
moeiingen van het comité verschil
lende verlangens van de bewoners in
vervulling gegaan. Met name herin
neren wij aan de vestiging van een
postagentschap, de uitstekende ver
lichting in de Vogelenbuurt en de
wachthuisjes bij bushaltes. Grote lof
heeft men voor de directie van de
N.Z.H., die graag in kennis wordt
gesteld van alle mogelijke verlangens,
waaraan dan naar vermogen wordt
voldaan. Natuurlijk zjjn er nog vele
wensen en daarop is reeds meerma
len geattendeerd. De befaamde bad
huis-kwestie moet nog haar beslag
krijgen en er wordt nog hard gedok
terd aan de mogelijke bouw van een
wijkcentrum.
Lange tijd is een speciale commissie
Advertentie
Nassaostraat 5 Haarlem lelef. 15220
nylon a p ij I
92 cm breed 14.75 p. m.
^De symfonia tot het oratorium „Sant
Elena al Calvario" van Leonardo Leo,
waarmede Marinus Adam liet program
ma van het vrijdagavond gehouden
N. Ph. O.-concert opende, is een wel
luidend maar geen sterk persoonlijk en
boeiend stuk. Intussen waarderen wij de
programma samenstelling van Marinus
Adam, door af en toe dergelijke novi
teiten in de concertprogramma's te
brengen. De bewerking van genoemde
symfonie is van Hermann Kretzschner,
die Wel weet hoe één en ander behoort
te geschieden. De solist van deze avond,
de baszanger Herman Schey, behoeft
weinig omschrijving wat zijn vocale en
kunstzinnige prestaties betreft. Hjj is
genoegzaam bekend als zanger van het
allerhoogste plan. Ook deze keer heeft
hij dit ten overvloede bewezen. De can
tate no 82 „Ich habe genug" van
J. S. Bach muntte uit door diepe, in
nerlijke gevoelswaarde. In Mahlers
„Lieder einer fahrenden Gesellen"
tekende Schey op fijnzinnige wijze de
typische introverse persoonlijkheid van
de componist. De hymnische, ja zelfs
extatische verovering van het zuiver
romantische temperament van Mahler,
vond in de zang van Herman Schey
een volmaakte weerklank. Hij oogstte
terecht zeer veel succes, waarin hij Ma
rinus Adam en het orkest gul liet delen.
Het instrumentale programmadeel be
stond verder uit de prachtige b moil
suite van Bach, waarin Marinus Ruy-
sink met zijn fluitsoli excelleerde. Het
orkest speelde dit meesterwerk op voor
treffelijke wjjze, met opvallende zin
voor de muzikale details in deze par
tituur.
Drie fragmenten uit „La damna
tion de Faust" van Hector Berlioz, waar
onder de eclatante Marche hongroise
sloten dit concert op feestelijke zijze.
Het was opvallend dat dit vrijdag
avondconcert veel minder bezocht was
dan doorgaans het geval is. Komt dit
doordat er nu eens een zangsolist aan
het programma medewerkte, in plaats
van de eeuwige serie pianisten? Zo ja,
dan dient het publiek zich hierop eerst
te bezinnen.
JAN LAARVELD
aan het werk geweest om die moge
lijkheden te onderzoeken en het rapport
dat nu is samengesteld, wordt ten ge
meentehuize bestudeerd. Of het rapport
zal leiden tot de bouw van een wijk
centrum, is nog een open vraag. Het
centrum is hard nodig al te veel
blijft men nog op „de stad" aangewe
zen, maar het is te begrijpen, dat de
gemeente van het gebouw geen „schip
van bijleggen" wil maken.
De heer Steentjes is er echter van
overtuigd, dat het wijkcentrum op een
of andere manier rendabel te maken is,
en natuurlijk berijdt hij daarbij een ge
liefd stokpaardje: het onderbrengen in
het gebouw van een gemeentelijke af
deling, waar de noordelingen voor ver
schillende zaken terecht kunnen, waar
door hun een lange (en soms overbodige)
rit naar het stadhuis bespaard wordt.
Het is niet de bedoeling in de wijk
een hulp-secretarie te krijgen, want het
stadhuis zal het centrale punt moeten
blijven van de grote Haarlemse ge
meenschap, waar getrouwd kan worden,
geboorten worden aangegeven enz.
Hoe het ook zij, plannen zijn er nog
genoeg, evenals vele wensen. En voor
zitter Steentjes weet met zekerheid te
zeggen, dat het gebied ten noorden van
de Jan Gijzenvaart prachtig aange
duid met Oud-Schoten in plaats van met
dat onpersoonlijke Haarlem-Noord
zal uitgroeien tot een sterke gemeen
schap, waar het prettig toeven is.
Eer het zover is, zal er natuurlijk
nog veel moeten gebeuren een levend
en hecht winkelcentrum is b.v. onont
beerlijk maar de sfeer waar in de
wijkgedachte tot volle ontwikkeling kan
komen is gezond te noemen.
Advertentie
Maandag 12 december zal de Konink
lijke Algemene Vereniging voor Bloem
bollencultuur haar jaarlijkse algemene
vergadering houden in het gemeentelijk
concertgebouw te Haarlem. De verga
dering begint 's ochtends om half elf.
Op 11 november wordt een vergadering
van het hoofdbestuur gehouden ter
vaststelling van de beschrijvingsbrief
van de algemene vergadering.
Op de agenda staat o.m. vermeld, dat
ijdens de algemene vergadering de be
groting 1956 zal worden behandeld, als
mede een voorstel tot wijziging van de
statuten, zodat het mogelijk zal worden
leden te royeren die handelen in strijd
met de verplichtingen der statuten.
Mevrouw P. W. A. Halberstadt, over
leden te Heemstede op 17 september
1955, heeft bij testament een collectie
van zeventien schilderijen en etsen aan
de gemeente Haarlem gelegateerd, ter
plaatsing in het Frans Halsmuseum.
In deze collectie bevinden zich. naast
een drietal werken van onbekende
meesters, schilderijen van Bastert,
Haverman. Karssen. Koster en Voer
man en etsen van Chochine, üupont,
Nieuwenkamp en Witsen. Burgemeester
en wethouders zullen de raad te zijner
tijd voorstellen het legaat voor de ge
meente te aanvaarden.
Zaterdag 5 november 's avonds om
7.30 uur plechtige opening van de H.
Missie.
Zondag: H.H.Missen als gewoon, 's
Middags om 5 uur oefening voor de
jongens en meisjes van 14-18 jaar.
's Avonds om 7.30 uur de grote
avond-oefening.
Maandag: H.H.Missen om 6.30, 7.45
en 9 uur. Na deze H.Mis de preek,
's Avoncjs om 7.30 grotere Missie-oefe
ning.
Dinsdag: Als maandag.
Woensdag: Na de H. Mis van 9
uur de conferentie voor gehuwde man
nen en vrouwen, 's Avonds 7 uur
conferentie voor de jonge mannen en
vrouwen boven de 18 jaar. 's Avonds
8.30 conferentie voor de gehuwde man
nen en vrouwen.
Donderdag, vrijdag en zaterdag:
H.H. Missen als maandag en 's avonds
7.30 Missie-oefening.
Zondag 13 november: H. H. Missen
als gewoon. Algemene H. Communie
voor de gehele parochie, 's Middags
4 uur de Kinderzegen, 's Avonds 7.30
uur Missie-oefening.
Maandag: 6.30 uur - 7.45 uur en 9
uur H.Mis en daarna de preek, 's A-
vonds 7.30 uur Maria-lof met preek.
Dinsdag: H.H.Missen om 6.30 uur -
7.30 uur gezongen requiemmis voor de
overledenen van de parochie en om
9 uur H.Mis met preek. 's Avonds om
7.30 uur plechtige sluiting van de
Missie.
Advertentie
Een der grootste expeditiefirma's van Haarlem en geheel Nederland bestelde dezer
dagen bij ons haar zesde 1400 kg RENAULT bestelauto in 1955, terwijl haar gehele
wagenpark reeds enkele tientallen RENAULTS bevat.
Immers: RENAULT is goedkoop in aanschaf, heeft weinig reparatie, lage onderdelen-
prijzen en zeer gering brandstofverbruik.
Enkele prijzen: 1400 kg bestelauto, compleet 6900.
1000 kg bestelauto, compleet 6700.
300 kg bestelauto, compleet 4190.
(brandstofverbruik 1 op 15)
200 kg bestelauto, compleet 1 3995.
(brandstofverbruik 1 op 17)
VERTEGENWOORDIGING VOOR HAARLEM EN OMGEVING:
WAGENWEG 166—168 TELEFOON 12138 en 15056.
Met een summier bericht hebben wij er enkele maanden geleden aan
herinnerd, dat op 20 augustus 1855 te Haarlem werd opgericht de
Sint Elisabeth-Vereniging. De honderdjarige vond het deze zomer
vermoedelijk te warm, of het kwam haar althans ongelegen, om het eerste
eeuwgetij officieel te herdenken. Door ongetwijfeld zinvolle motieven ge
leid, heeft men de herdenking willen uitstellen tot een dag op of omstreeks
het feest van de patroonheilige, Sint Elisabeth, volgens de kerkelijke kalen
der op 19 november genoteerd. De keuze is tenslotte gevallen op zondag
20 november, op welke dag er 's morgens in de Sint Antoniuskerk aan de
Nieuwe Groenmarkt om half negen een plechtige H. Mis wordt opgedragen
en het bestuur 's middags recipieert bij Brinkmann van twee tot drie uur.
Ofschoon de vereniging sedert jaar en dag het schone devies voert „Doet
wel en ziet niet om", heeft het bestuur gemeend de geschiedenis van honderd
jaar in een eenvoudig geschrift te moeten laten vastleggen. Het grasduinen
in vergeelde notulenboeken is slechts voor specialisten weggelegd en de
dames veronderstelden in de heer H. W. M. van Os een grote dosis ridder
lijkheid aanwezig om haar bij te staan. Die veronderstelling is voor de zo
veelste keer juist gebleken en met de historische trouw van een oprecht
cavallier heeft de heer Van Os zich van zijn taak gekweten.
op 20 augustus 1855 opgericht. Op initia
tief van de eigenaresse, mejuffrouw J.
M. van den Berg. kwamen acht Haar
lemse dames daar bijeen, met name I.
van den Dussen. Kruisman, H. Rend,
twee gezusters Stol en twee gezusters
Vastenhoven.
Staande de vergadering besloten zij
een vereniging op te richten ter onder
steuning van en hulpverlening aan ka
tholieke behoeftige zieken, onder het
motto, „Doet wel en ziet niet om". De
oprichting hield wellicht verband met
de toen in Haarlem heersende cholera,
die in september 1855 maar liefst 31
slachtoffers eiste, ondanks het preven
tieve feit ,dat Haarlem sinds 1849 pro
fiteerde van de exploitatie der Amster
damse Duinwatermaatschappij.
Sint Elisabeth van Thüringen werd
ais patrones verkoren, een dier vrou
welijke heiligen, „die door de Kerke
lijke Kunst bij voorkeur als nonnen
en zelden als moeders worden voor
gesteld, omdag zij door een of andere
Orde, waaraan zij verwant waren,
stelselmatig naar zich toe werden ge
haald."
Aanstonds aldus de heer Van Os
hebben de Haarlemse Elisabelh-
dames in haar patrones liever de ster
ke vrouw in de wereld willen zien
dan een in een stift getreden weduwe.
De dames zijn van stonde af aan on
der presidium van mejuffrouw J. van
den Berg aan de slag gegaan om de
doelstelling van haar vereniging te rea
liseren, welke in het reglement aldus
werd geformuleerd: Zij (de vereniging)
stelt zich ten doel, naar het voorbeeld
van de H. Elisabeth, door haar tot
patrones gekozen, eigen heiliging te ver
krijgen door het oefenen van werken der
Christelijke Liefdadigheid, jegens r.-k.
arme zieken, ofschoon zij ook andere
r.-k. armen, wanneer de middelen dat
toelaten, niet uitsluit.
Op de hem eigen wijze, dat wil dus
zeggen met een vroom gemoed en met
een even treffende als aandoenlijke open
hartigheid, heeft hij de honderdjarige
ten voeten uit getekend, vanaf de dag.
dat de vereniging werd opgericht in
het „Wapen van Amsterdam" tot op
de dag van vandaag, waarop zij haar
zetel heeft in het voormalige Vicaris
huis, Jansstraat 49.
In dat „Wapen van Amsterdam",' het
landelijke hotel in Den Hout, waar in
1836 Hildebrand met zijn onaangename
neef Robertus Nurks uit Amsterdam ge
dineerd moet hebben, is de vereniging
-ie zo ongelukkig is een beetje
al te stevig door mejuffrouw
Griep gekust te worden,
heeft in ieder geval het geluk een
paar dagen onder de wol en dan
een paar dagen bjj de haard te kun
nen kruipen. Hij kan eens prachtig
op verhaal komen en weer met goe
de moed en tot een volgende griep
aan de slag gaan.
Nu ik zo'n verrukkelijke rustkuur
met succes heb doorstaan en weer
in de vrome gemeenschap der
werklustigen ben opgenomen, valt
het mij des te meer op, hoe ge
vaarlijk het op de weg is in onze
goede stad.
Nee, ik doel nu eens niet op de
befaamde verkeersonveiligheid (die
nog veilig genoeg is om Haarlem
met een eerste prijs te belonen en
zijn burgers nog een jaar de nooit
wisselende beker van ongevallen
tot het laatste ongelukje uit te la
ten drinken), maar meer op die
blaffende, snotterende, hijgende,
proestende, niezende en tranende
menigte, die zich van 's morgens
tot 's avonds langs de weg voortbe
weegt en haar bacillerig bedrijf
voortzet in winkel, fabriek, atelier,
kerk, schouwburg of waar dan ook.
„Ja meneer, wij hebben een duur
geloof", verzekerde van de week
een werkgever. Zijn uitspraak klonk
niet bepaald origineel, maar de uit
leg was toch verrassend. „Kijk me
neer', zei hij, „heel veel van mijn
mensen moeten 's zondags naar de
kerk om de Mis te zien; horen kun
nen zij niet, want er wordt voort
durend geblaft, tot onder de preek
toe. 's Maandags melden zich de
eerste zieken en de hele week
druppelt het zo door, letterlijk en
figuurlijk. Dat gaat me een aardige
cent kosten."
Ik kon de man geen ongelijk ge
ven. ofschoon ik het wellevendheids
probleem in deze kwestie belangrij
ker vind. Niet alleen in de kerk,
maar evenzeer in schouwburg en
concertzaal is het irriterend te
(moeten) luisteren naar tientallen
(B)laffaards, die de moed niet had
den thuis te blijven, omdat ze ver-
'RÖLRIOCl.
kouden waren. Zo'n voorstelling ont
aardt meestal in een spectacle cou
pé: twee beginnen te hoesten, tien
roepen haastig ssstt, en twintig be
ginnen van de weeromstuit te blaf
fen. 'Dan is het een minuut stil en
het spectakel begint opnieuw.
Misschien is het mogelijk, dat wij
heer gaan worden in het griepver-
keer en dat wij om zelf veilig te
zijn bedacht zijn op andermans
veiligheid.
Dan overkomt ons niet de tra
giek van de heer, die eergisteren
de Grote Houtstraat wilde overste
ken. Die bestond het om midden
op straat een vorstelijke en demon
stratieve nies-partij weg te geven,
waarbij tien antieke herenparaplu's
nog te weinig bescherming konden
bieden. Het scheelde maar weinig,
of de rücksichtslos niezende heer
was door een fietsend jongetje om
vergereden. De heer werd kwaad,
balde zijn vuist en riep: „Snotneus,
daar je bent".
En wat riep het jongetje? „Die
gooit met z'n eigen naamkaartje".
-artje winter moet het echter
nog worden en onderwijl wer
den u en ik bij voorbaat op
gevrolijkt door prille voorjaarsvi
sioenen. De mannen in de Bollen
streek zitten niet stil en er wordt
reeds hard gewerkt aan het bloe
mencorso, dat opnieuw een hoogte--
punt moet worden. We leven nu
toch in een tijd van hoogconjunc
tuur, moeten ze gedacht hebben
laten we het nu maar eens in de
juwelen gaan zoeken. Het corso zal
uit lentejuwelen bestaan en de pa
rels van hyacinten zullen niet voor
de zwijnen geworpen worden. Het
kan niet op. En ik denk aan het
juweel van een stad, dat Haarlem
heet, met zijn oude Sint Baaf in
vorstelijk hermelijn gestoken. Mag
die stad in de Lentejuwelen ontbre
ken, of beter gezegd: Horen die ju
welen juist niet thuis in de stad aan
het Spaarne? Haarlem zal het
wonderlijkste en kostbaarste schrijn
blijken te zijn, waarbinnen de Len
tejuwelen getoond kunnen worden.
Of het ooit zover zal komen, weet
ik niet. De bollenmensen redeneren
vermoedelijk: leen nooit juwelen
uit, want pronken met andermans
veren is een menselijke liefhebberij.
Edoch Haarlemmers, niet ge
treurd, „Haarlems Bloei" is ook
niet mis. De Stichting begrijpt haar
taak en gooit er met veel artistieke
zin een Landjuweel tegenaan. Zo
blijft er voor iedere juwelier werk
aan de winkel.
Mensenlief, er staat ons het ko
mend jaar wat te wachten, en wie
in de glans der edelstenen niet wil
achterblijven, die heeft nog een lan
ge donkere winter voor de boeg.
Haarlemmers, benut uw tijd, slijp
het edele gesteente van uw gedach
ten en komt bij de inkomste van
de lente met uw activiteiten: sma
ragden, diamanten, robijnen. Niets
is te kostbaar om het vitale Haar
lem weer jonge glans te geven.
Met mijn vrouw heb ik er thuis
al over gesproken, wat ons agn-
deel zal zijn. Ik wil het u nu reeds
verklappen, wat het
worden zal: een ju
weel van een mantel
pakje.
eze indrukwekkende volzin heeft
de vereniging telkenmale opnieuw
geïnspireerd tot hulp op velerlei
gebied. Misschien is het interessant en
kele cijfers te memoreren. De eerste
verstrekkingen aan de zieken bestonden
uit eieren, rijst, vlees, brood en onder
goed tot een bedrag van 316.72, waar
mee 40 a 50 patiënten werden gehol
pen. In 1878 werd de rijst vervangen
door soep; een uitermate brave ziel
nam het soepkoken-belangeloos op zich.
Van 1880-1901 werden er ook halve Hes
jes wijn verstrekt.
Op aandringen van mgr. A. J. uai-
lier nam de vereniging ook de zorg
op zich voor behoeftige kraamvrou
wen Aan die vrouwen werden be
halve melk en eieren gedurende vier
weken babygoederen, luiers, lakens
en slopen verstrekt. In 1935 werd het
gelukkige besluit genomen om aan de
kraamvrouwen een warme maaltijd te
serveren gedurende tien achtereenvol
gende dagen; deze werden bij toebeurt
verzorgd door verschillende Haarlemse
families Toen die welwillendheid in '41
steeds moeilijker te verwezenlijken viel,
werd het koken opgedragen aan een
diner-exploitant ter plaatse, die even
wel na korte tijd zijn aanvankelijk en
thousiast uitgevoerde opdracht moest
teruggeven.
Vanaf 1951 zo wordt verder ver
meld dateert het uitlenen van de
zgn. kraamkoffer. In de periode van
1914 tot juli 1955 heeft de vereniging
aan 3075 kraamvrouwen ondergoed, bed
linnen, dekens, babykleren, 1793 uitzet-
jes en 178000 luiers uitgedeeld. Sinds
de oprichting der vereniging tot juli
1955 werden 24855 gezinnen aan lijfgoe
deren enz. geholpen; 23631 zieken en
3075 kraamvrouwen ontvingen 16257 por
ties soep, 32313 pond rijst, 2114 pond
rookvlees, 20216 pond andersoortig vlees
3817 flesjes wijn 158150 liter melk.
972692 eieren, 4881 pond boter en verder
room, eiwit, yoghurt, fruit en kruide
nierswaren.
Het befaamde „Wapen van Am
sterdam" (Hotel Van den Berg),
waar in 1855 de Haarlemse Sint
Elisabeth Vereniging werd opge
richt. De foto geeft een beeld van
een prachtig stukje romantiek in
Den Hout, dat nu verleden tijd
te. Dat het in de romantiek ook
met allemaal rozengeur en ma
neschijn was, moge blijken uit
bijgaand artikel.
voud, 102 pet. tertiaris, in wie antieke
devoties bloeiden; die heel solemneel
in toog en superplie als kruisdrager de
processies in de Groenmarktkerk open
de, een semi-liturgische functie, die zijn
religeuze gemoed kennelijk bevredigde.
In dit boekje wordt verteld van de
vele verschillend gepluimde vo
gels, die het huis in de Jansstraat mede-
bevolkten; van de ziekenhuisplannen der
Elisabeth-dames, van de financiële ver
richtingen der vereniging; van gezellig
dansen in een tijd waarin dergelijk ver
maak in katholiek Haarlem verboden
was; en tenslotte van liefdadigheidspre
dikaties, waarin de „grote dame van
de wereld" in haar eeuwige bontmantel
en de allitererende „dansende deerne"
heerlijk schrille tegenstellingen waren
van het schamel gekleed oud moedertje
die door de brave slovende huisvrouw,
die door de Sint-Elisabeth- Vereniging
bezocht en gesteund werden.
Wie er meer van wil weten, leze het
kleine maar hartelijke boekje zelf, de
fijnproever zal het smaken als ossetong.
De Haarlemse Sint-Elisabeth Vere
niging en hiermede citeren wij het
slot van het boekje kan thans bogen
op een geschiedenis van honderd jaren.
Nieuwe paden zijn door haar inmiddels
betreden; meerdere zullen nog moeten
volgen. Het toetreden tot de Parochiële
sociaal charitatieve Centra en tot het In
terparochiële sociaal charitatief Cen
trum staat hier borg voor. Jeugdige
krachten zullen aangetrokken dienen te
worden om het werk der ouderen, on
vermoeid voort te zetten; zij zullen de
Vestalinnen zijn, die het vuur laaiende
houden, dat Jacoba van den Berg in
1855 ontstoken heeft."
Advertentie
LANGE VEERSTRAAT IQ TEU 11493
n zijn kostelijk geschrift laat de heer
Van Os het niet bij charitatieve cij
fers. Hij vertelt met zwier over het
eigen huis der vereniging, bij de wer
ving waarvan 'n milddadige rol gespeeld
werd door Henricus van der Kolk, beter
bekend als Broeder van der Kolk, een
merkwaardige man van cherubijnse een-
Naar wij vernemen, zal de Amster
damse gemeenteraadslid, de heer J.
Scherens, secretaris van de Nationale
Woningraad, dinsdag 15 november in
café-restaurant Brinkmann aan de Gro
te Markt voor de federatie van Haar
lemse Woningbouwverenigingen komen
spreken over „Actuele vraagstukken in
verband met de volkshuisvesting". Voor
deze causerie zullen de wethouder van
Openbare Werken, de heer W. F. Hap-
pé, en de hoofden van de bjj de volks
huisvesting betrokken diensten worden
uitgenodigd.
Zondagmiddag a.s. organiseert de R.-
K.A.V. „Holland" haar jaarlijkse feest
middag in de Kroonzaal van Café Rest.
Brinkmann.
Er wordt gekiend om fraaie prijzen
en het orkest „The Harlem Society",
o.l.v. Frans Rooyers zorgt voor de
dansmuziek. De feestmiddag begint om
kwart over twee.
Morgen zondag 6 november zul-
len 's avonds om 7 uur in de Sint-
Josephkerk aan de Jansstraat de Com
pleten worden gezongen.
7-30, 9 (Hoog-
8.30.
6.30,
7.30,
H. Bavo (Kathedraal):
mis) 11 en 12 uur.
H. Antonius van Padua: 6 30
(Hoogmis) 10, 11 en 12 uur.'
H Jozef: 6.45, 8, 9.15 (Hoogmis) en 11 uur-
18 uur: Avondmis. 1
o Li'n J*ozenkrans (Spaarne): 6, 7.30,
9, 10.30 (Hoogmis) en 12 uur.
,J„°a""eSo £,e „Dopcr (Amsterdamstraat):
H B.,i m 30 (Hoogmis). H en 12 u.
H. Hart (Kleverpark): 6.30, 7.45, 9. 10 30
(Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara (Paul Krueer-
6.30, 7.45, 9 (Hoogmis) en 11 u.
Liduina (Rijksstraatweg): 6.30, 7.30. 8 30
10.45 (Hoogmis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten (Rijksstraat
weg). 6.30, 7.30. 8.45 (Hoogmis), 10.15 en
11.30 uur. 18 u. Avondmis.
H.H. Petrus en Paulus (Tesselschade-
straat): 6.30, 7.45, 9 (Hoogmis), 10.45 en
12 uur.
Allerheiligste Drieëenheid: 7.30, 9 (Hoog-
mis), 10.45 en 12 uur.
Hulpkerk Bloemendaal: 7.30 en 9 uur.
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen (Overveen)
7. 8, 9 (Hoogmis), 10.30 en 11.30 uur.
H. Agatha, Zandvoort: 7.30, 9 (Hoogmis)
en 11 uur.
H Bavo (Heemstede): 7.15, 8.45, 10 (Hoog
mis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. Hemelvaart (Heemstede). 7. 8.30
(Hoogmis), 10, 11 en 12 uur.
H. Antonius van Padua (Aerdenhout): 7.30,
9 (Hoogmis) en 11 uur.
