Zijn Zuidzee-eilanden door
Indianen bevolkt geweest?
Vaccin tegen
verkoudheid
Erkenning van burgemeester als
plaatselijk hoofd van politie
Fries in de
rechtszaal
Geen binnenlands apostolaat mogelijk
zonder ons voortdurend
Nederland voor de helft missieland
Lourdes
100 jaar
Bizarre getuigen van verloren beschaving
eerf °4^ou weer
Visser wil het
monster van
Loch Ness vangen
VADERS DROOM
VERWERKELIJKT
ZATERDAG 5 NOVEMBER 1955
PAGINA 5
Amerikaanse pater
laten Russisch#
n aartsbisschop toe
Yer. Nederl. Gemeenten over politiewet
Adres aan de Tweede
Kamer
Regering wil taal alle
kans geven
MAANDAG FEEST VAN ST.-WILLIBRORD
Tweede onderhoud van
Pinay met Ben Joessef
De praktijk heeft bewezen
THOR HEYERDAHL OP HET
PAAS-EILAND AANGEKOMEN
Thor Heyerdahl, de Noorse ontdekkingsreiziger, is met een expeditie
op het Paaseiland, in de Stille Zuidzee, aangekomen om daar op
gravingen en andere archeologische onderzoekingen te verrichten.
Die navorsingen zullen het intrigerende geheim moeten ontsluieren, dat
jjahgt om de mysterieuze oude beeldhouwers van dat eiland, die eenmaal
"e monsterlijk grote mensenhoofden uit de tufsteen gehakt hebben, die nu
^og de faam van het afgelegen eiland levendig houden.
Die kolossale, groteske koppen, met hun langgerekte gezichten en hup
Jr«emde, lange oren, die star voor zich uit staren over het water van de
mille Oceaan, men vindt ze het eerst vermeld in het scheepsjournaal van
ae Nederlander, die ze op Paasdag van het jaar 1722 voor de eerste maal
aa"schouwde: de Middelburgse jurist mr. Jakob Koggeveen.
De ontdekking van het Paaseiland, het was de later wel beroemd ge
erden, maar in feite toch slechts schrale oogst, die Meester Jakob mee
Jfrug bracht van zijn vergeefse ontdekkingstocht naar het maar niet te vin-
flen Zuidland Terra Australis een pijnlijk fiasco op zijn 63ste levensjaar.
Thor Heyerdahl heeft niet in het kielzog van Roggeveen's schepen ge-
Varen. Hij heeft de reis niet langs Brazilië en om Kaap Hoorn gemaakt. Zijn
!chip, het 341 ton metende Noorse vissersvaartuig „Christian Bjelland",
hep-ft de veel kortere en ongevaarlijkere weg door het Panamakanaal ge
komen.
"as Arent Roggeveen, de vader van
Jakob, niet zo'n veelzijdig man ge-
v'eesG de naam van zijn zoon, de oud-
aad van Justitie te Batavia en later
6tïlbteloos burger van de koopmans-
Sta4 Middelburg, zou waarschijnlijk
ho°it met het Paaseiland in verband
^bracht zijn.
M'ant Meester Jakob was de zoon die
v dat op ruim zestigjarige leeftijd
ö'a§ wel de grote droom van zijn va-
sr verwezenlijkte, zij het dan niet tot
/h succes maakte. Zrjn veelzijdige va-
Jr> die wiskundige was, les gaf in
yj6vaart- en sterrenkunde, cartograaf
vas en daarbij nog als roeier en proe-
van wijnen en als landmeter alles
A elkaar een dikke boterham verdien-
,A' had in 1674 al bij de Staten Gene-
Oa' een octrooi aangevraagd in ver-
pb met een ontdekkingstocht naar
<joU£ten en landen, gelegen aen ende in
Zuijtzee". Het octrooi was hem ver-
ijphb, maar de financiële middelen voor
expeditie had hij nooit bijeen weten
hijgen.
v„Det zal waarschijnlijk de vervolging
jaaraan hij van de zijde van de Mid-
eibprgge kerkeraad bloot stond, ge-
fyfest zijn, die de piëtistisch ingestelde
tester Jakob op zijn oude dag er
Veracht, het met stof bedekte plan
bw *ijn vader weer ter hand te ne-
fm,.1 Jakob Roggeveen was geen avon-
ju '6f, maar hij was de benauwde
t in net kleine vestingstadje zat.
t.F".Ü.i):maal_- een veranderde con-
UnctUUr .slaafde de zoon er in, op
bit plan de bewindhebbers van de West-
hldische Compagnie te bewegen tot het
bitrusten van een drietal schepen met
'b totaal tweehonderd koppen bemand.
Het Zuidland werd niet ontdekt die
^dekking liet nog een halve eeuw op
,!ch wachten maar wel het Paas-
J'and en de Samoa-groep. Maar dit
fpchtvaardigde de kostbare onderne-
P'hg niet. De scheurbuik hield danig
hptS on^er de bemanning en toen men
rfv, kleinste van de drie schepen verlo-
ZaJ1 had. wendde men de steven. JCr
has niet anders °P dan via Oost-Inaië
tverd huis toe te varen> maar daar
van °p de schePen van het gewezen lid
cast "de A£thare Raad van Justitie des
Ze h Is Data via" op ietwat slinkse wij-
Zii ,eslag gelegd onder voorwendsel dat
rv h®t octrooi van de Oost-Indische
op ietwat slinkse wij-
zy ,eslag gelegd onder voorwends
C0rnlet octrooi van de Oost-Ine
Vj/hPagnie zouden schenden. Een droe
ve Alntl van z^n exPeditie, al wist
1721st Indische Compagnie dan in
din» nog 120.000 gulden schadevergoe-
6en iVan de Oost-Indische los te krij-
tie vplus de gage van de thuisreis voor
bemanning.
Een doorzetter
^Ook Thor Heyerdahl is een doorzet-
hij?en man met een lange adem. Ook
Vepdfoomde, als weleer Arent Rogge-
Zee Van het gebied van de Stille Zuid-
kiR'_ R deze afstammeling van de Vi
de v de Noorse zeekoningen, sprak
Otie ,°or de orthodoxe etnologen ietwat
dat !°°twaardige veronderstelling uit,
niet uitgesloten was, dat Zuid-
eeb\v nse indianen zo rond de vijfde
tuie met behulp van primitieve vaar
de Y de eilanden in de Stille Zuid-
keljjkpden hebben bevolkt. Om die mo-
1&47 '*1 te bewijzen, dobberde hij in
bP het befaamde Kon Tiki-vlot,
bt van het lichte balsa-hout
"AareniAee haakjes het hout, waarvan
•bppjjhkistjes worden gemaakt
>,4 j eePt door de zeestroming, hon-
Laar Teilen op de oceaan, van Peru
gh'blynesië. Drie maanden lang,
r*bjjk ?n andere levende wezens in de
a ep .'d dan vogels en vissen en zo
b-b.e het belangstellend bezoek van
?aahdB' een dolfijn of een walvis. Drie
hbitip waarin hij bewees, dat zo'n
eve tocht mogelijk was.
M'M!" jïljor Heyerdahl wilde méér be-
Gt u .wilde niet alleen laten zien,
d e f .kón, hij wilde aantonen dat
'ad de eilanden in de Zuid-
'eend aai/'u n'e een visum ver-
Dion en hem Atr>erikaanse pater Louis
de zielzorg"^ tOP?temir,in8l gegeven om
Amerikaanse T Z'Ch te nemen van de
Pater Dion verf h°Ueken in Moskou,
naar de Russisch^* vo'kende maand
daarmee pater Ce hoofdstad. H« volgt
ln maart j.i. door^8 Blssonette «P. die
teiten werd uitgeWeze^USSisehe autori"
Die uitwijzing werrt
0Pgevat als een sonri- algemeen
de weigering van Amerika^680'11® V°°r
de verblijfsvergunning in °m
Staten van de u Verenigde
bisschop Boris te C^0rth0d0xe aarts-
rikaanse rZ t verIe"gen. De Ame-
Whon R g heeft nu aan aarts-
btsschop Boris ook weer een inreisvisum
verleend. (AFP-Reuter)
zee door indianen bevolkt ziin geweest.
Hij wilde vaststellen, dat er werkelijk
van een cultuurstroom van Zuid-Ameri-
ka naar Polynesië sprake was geweest.
Opgravingen tijdens zijn latere expe
ditie naar de Galapagos-eilanden had
den uitgewezen, dat die eilanden door
indianen bevolkt geweest waren. Dit
bracht hem tot de gedachte aari een
expeditie naar het Paaseiland met zijn
bizarre getuigen van een raadselach
tige, verloren gegane beschaving. Het
voornaamste doel van die expeditie
is het vaststellen van de opeen
volging van verschillende cultuur-
tijdperken op dit eiland zowel als
op andere eilanden in de Zuidzee. Hij
hoopt, dat deze. expeditie hem een nieu
we schakel in zijn theorie in handen
zal geven.
Want het is onwaarschijnlijk, zo oor
deelt Heyerdahl, dat een kleine, op zich
zelf staande en geïsoleerde gemeen
schap, als de Oude bevolking van het
Paaseiland, op eigen houtje zulk een
hoog cultureel niveau heeft kunnen be
reiken en plotseling op de gedachte is
gekomen deze enorme stenen beelden
bij honderden te gaan vervaardigen.
„Het zou mij niet verbazen," zo zegt
hij, „als wij sporen vonden van invloe
den uit de Zuidamerikaanse vóór-In-
ca-Tijd, die van het Zuidamerikaanse
continent naar het Paaseiland zijn over
gebracht."
Gigantische wachters
Op 5 april paasmiddag van het
jaar 1722 werd op een van de schepen
van Roggeveen's kleine vloot de Prin
senvlag gehesen, ten teken dat er land
in zicht was gekomen. Het was het
onbekende Rapa Nin, dat Paaseiland
werd gedoopt.
De schepelingen keken in de daarop
volgende paasweek hun ogen uit, toen
zij aan land gaande overal, over het
eiland verspreid, als angstaanjagende
schildwachten, geweldige beelden aan
troffen, uit niet veel meer dan een
mensenhoofd bestaande, een heel lang
gerekt, met dezelfde soort vreemd-soor-
tige, opvallend lange oren, waarover
zij zich bij de inheemse bevolking zo
verbaasden. Oren, waarvan zij thuis
vertelden, dat ze op hun schouders
hingen.
Sindsdien zijn allen, die op het afgele
gen Paaseiland voet aan wal hebben
gezet, onder de indruk gekomen van
die bizarre, gigantische beelden, som
mige zelfs wel vijf en twintig meter
hoog, wonderlijke, grillige getuigen van
een onbekende beschaving, en van de
merkwaardige, kunstmatig aangelegde
terrassen, waarop zij geplaatst waren.
De geheimzinnige beelden, waarvan
er een zeshonderdtal bestaan, en die
zelfs in het inwendige van een vulkaan
krater werden aangetroffen, staan daar
als de raadselachtige bewakers van het
eiland, een kleine, vulkanische rotsfor
matie in de Stille Oceaan, op een af
stand van 3500 kilometer uit de Chi
leense kust gelegen. Het zijn megali-
then, door voorhistorische mensen uit
het vulkanisch gesteente gehouwen,
steenklompen die tot 5000 kg per stuk
wegen en die door de bewoners als hei
lig worden vereerd.
Hoe zijn er ooit mensen op dit kale,
boomloze stuk rots in de oceaan ge
komen? Wat is hun herkomst? En
wat hebben die vreemde beelden te
betekenen? Wat heeft de bewoners er
in verre tijden toe gebracht ze te ver
vaardigen?
Intrigerende vragen. Maar tot dusver
moest de wetenschap het antwoord er
op schuldig blijven. Er zijn geen spo
ren van de mysterieuze beeldhouwers
gevonden, uitgezonderd dan de steen
groeven, waar de beelden uitgehouwen
werden, en enkele stenen bijlen.
Twee wetenschappelijke expedities,
een Engelse, in 1919 en een Frans-
Belgische in 1935 hebben de beelden
bestudeerd. Maar geen van tweeën
heeft opgravingen verricht om sporen
te zoeken van de verdwenen beeld
houwers.
En hier ziet Heyerdahl zijn kans: hij
wil systematisch graafwerk gaan ver
richten in de hoop overblijfselen aan te
treffen van woningen, huishoudelijke
voorwerpen, van dorpen of legerplaat
sen misschien, die er toch ooit moeten
zijn geweest en die inlichtingen zullen
kunnen verschaffen over de aard en
de oorsprong van dat wonderlijke volk,
dat zich omringde met deze indrukwek
kende reuzenkoppen.
Een tweede geheim
Die beelden waren intussen niet het
enige geheim van het mysterieuze
Paaseiland.
Zoals van de Maya's en de Etrusken,
heeft men ook van de oude bewoners
van het Paaseiland onleesbare schrift-
proeven gevonden, merkwaardige, sym
bolische schrifttekens, minutieus en
kunstoaardig gekerfd in stukken drijf
hout, afkomstig van wrakken, zoals
spanten, riemen en roeren.
Er zijn nog een twintigtal van die
houten tafeltjes bekend, die tezamen
een twaalfduizend schrifttekens bevat
ten. Onleesbaar: de stomme getuigen
van een onbekend verleden. Want in
1862 had men het grootste deel van de
bewoners, onder wie de schriftkundige
opperklasse, genadeloos als slaven naar
Bizarre getuigen van een raadselachtige, verloren gegane beschaving op het
Paas-eilancL
de Guano-eilanden gesleept, waar de
pokken er een massale slachting onder
aanrichtten.
Maar ongeveer negentig jaar gele
den had de Franse missiebisschop van
Tahiti, mgr. Janssen, van de Con
gregatie der Heilige Harten, zo'n hou
ten tafeltje in handen gekregen en het
raadsel liet hem geen rust. Hij wist
nog een gedeporteerde Paaseilander
te vinden, Metoro geheten, die de af
gebroken draad nog beet kon grijpen,
omdat hij in zijn jeugd iets van de
schrifttekens geleerd had.
Toen de bisschop hem het tabletje in
handen gaf, begon hij, met de vinger
bijwijzend niet te lezen, maar te
zingen. Aan het eind van de regel
gekomen, keerde hij het tabletje onder
steboven en zong verder. Want de re
gels waren om de andere regel op hun
kop geschreven.
De bisschop schreef Ijverig op, wat
hij te horen kreeg. Maar al kon Metoro
wel „lezen", hij scheen zich zoals
later is gebleken nog al eens te ver
gissen en uit zjjn fantasie aan te vullen
wat in zijn geheugen ontbrak. Vooral
ook toen het op het vertalen aankwam.
Zo werd het een chaos en werd de po
ging van mgr. Janssen, om een lijst van
de betekenissen der symbolen samen te
stellen, niet bepaald een succes.
Maar enige tijd geleden heeft een jon
ge Duitse etnoloog, dr. Thomas Barthel,
uit Hamburg, een leerling van prof.
Termer, die bijna twee jaar geleden het
Maya-tekenschrift ontcijferde, ver
klaard er in geslaagd te zijn het Paas
eiland-tekenschrift te ontraadselen. Een
enorme arbeid, die voorafgegaan werd
door een romantisch, maar moeilijk
werk: het opsporen van het manuscript
van de bisschop van Tahiti, dat tenslot
te in een klooster aan de rand van de
Albaanse bergen bij Rome in de biblio
theek van onder het stof te voorschijn
werd gehaald.
Het bleek hem toen, met welk een
vrijmoedigheid Metoro destijds aan
het vertalen was geslagen. Het werk
begon.
Nu hij het voltooid heeft, weet hij
wat de oude schrijvers neerkerfden in
het aangespoelde hout: geen verhalen
over krijgsbedrijven en veroveringen,
maar gebeden, gezangen en bezwe
ringsformules, gericht tot hun godheid.
MR. H. C. M. EDELMAN.
Een onverschrokken Engelse
vissersman hoopt het be
roemde monster van Loch
Ness te vangen, maar de loyale
Schotse buren van het monster
zijn lijnrecht tegen dit idee ge
kant.
De grijze hengelaar Stanley
Tomkins en zijn helpers zijn van
plan radar te gebruiken om het
monster te lokaliseren, en het dan
te vangen met een stalen sleepnet
of een kabel waaraan een dood
schaap als aas bevestigd is.
Het monster is sedert 1933 door
meer dan duizend personen ge
zien. Sceptici hebben bij diverse
gelegenheden beweerd, dat het
monster een grote vis, een bruin
vis, een zeehond, een balk of een
streng mijnen uit de eerste we
reldoorlog is. Maar velen in Noord-
Schotland houden vol dat het mon
ster echt is. Vorig jaar nog heeft
visser Peter Anderson gemeld, dat
hij het monster op 90 vadem diep
te had waargenomen op het scherm
van zijn echo-apparaat.
Tomkins, een 72-jarige inwoner
van Throop, wil het monster van
gen, het bekijken en het dan weer
vrij laten, omdat het thans een
van de grootste toeristische attrac
ties van Schotland is.
De hoofdagfent van politie van
Invernesshire heeft Tomkins ver
teld dat de plaatselijke bevolking
gekant is tegen zijn expeditie en
dat hij er goed aan zou doen zich
tweemaal te bedenken.
De juiste omvang en uiterlijk van
het monster worden omstreden. Ar
thur H. Mee, die beweert het mon
ster op 23 juni 1935 in helder water
gezien te hebben, zei, dat het on
geveer tien meter lang en ruim een
meter dik was, spits toelopend naar
de staart.
De Amerikaanse dienst voor open
bare gezondheid heeft de ontwikkeling
van een vaccin bekend gemaakt dat be
looft bescherming te bieden tegen zwa
re verkoudheid, griep en soortgelijke in
fecties welke jaarlijks miljoenen men
sen treffen.
Genoemde dienst zegt dat een eerste
type van het vaccin voor 71 procent
doeltreffend bleek in recente proeven
op 83 verpleegden in opvoedingsge
stichten in Ohio en Maryland. Reeds
wordt een sterk verbeterd type gemaakt
dat men deze winter op 5000 a 10.000
militairen wil beproeven.
Deze bekendmaking wordt be
schouwd als een grote mijlpaal in de
lange strijd tegen de gewone verkoud
heid en andere ademhalingsziekten
welke in de Verenigde Staten meer
geld kosten dan enige andere ziekte.
Het vaccin is nog geen antwoord op
lichte verkoudheid.
De geleerden die het vaccin ontwik
keld hebben hebben op een persconfe
rentie verklaard dat zij aanwijzingen
hebben dat het vaccin lange tijd im
muniteit geeft variërend van min
stens één tot vijf jaar. Zij zeiden dat
pharmaceutische fabrieken reeds met
het vaccin werken voor mogelijke toe
passing op grote schaal.
De deskundigen zeiden, dat nog veel
problemen opgelost moeten worden
voor het vaccin in algemene circulatie
gebracht kan worden, maar zij hebben
vertrouwen dat het vaccin tot basis
heeft, uiteindelijk een bescherming zal
blijken tegen infecties.
Het vaccin is ontwikkeld door een
ploeg geleerden onder leiding van de
eminente jonge viroloog dr. Robert J.
Huebner.
De Vereniging van Nederlandse Ge
meenten heeft zich opnieuw met een
adres tot de Tweede Kamer gewend
naar aanleiding van het ontwerp-poli-
tie-wet, waarover de Memorie van Ant
woord onlangs is verschenen. Hierin
wordt allereerst de aandacht gevestigd
op de verantwoordelijkheid van de bur
gemeester, als plaatselijk gezagsor
gaan, voor de lokale uitoefening van
de politietaak. De op de ordehandha
ving gerichte politiedienst, b.v. de sur
veillance, is niet los te maken zo
wordt betoogd van de opsporing,
die aan de justitiële functie van ver
volging vooraf gaat. Daarom wordt de
in het wetsontwerp streng doorgevoerde
scheiding tussen ordehandhaving en op
sporing met een dienovereenkomstige
verdeling van bevoegdheden over de
burgemeester en de justitiële autoritei
ten irreëel genoemd.
Zij geeft geen oplossing voor duide
lijke gezagsverhoudingen ten aanzien van
de plaatselijk dienstdoende politie. Ge
pleit wordt daarom voor een duidelijke
erkenning in de wet van de burgemees
ter als plaatselijk hoofd van politie,
waarbij het tevens nodig wordt geoor
deeld voor lagere plaatselijke politie
functionarissen, die hulpofficier van jus
titie zijn, in het verband van de plaatse
lijke korpseenheid tegenover de burge
meester-hulpofficier, b.v. in het ge
val van inverzekeringstelling, een ver
antwoordingsplicht tot uitdrukking te
brengen. Men acht dit in het belang
van een zo goed mogelijk verzekerde
rechtsbescherming van de burger.
De Vereniging van Nederlandse Ge-
(Van onze parlementaire redacteur)
De Friezen zullen zich binnenkort in
de rechtszaal in hun eigen provincie
van hun moedertaal mogen bedienen.
De eed die z\j hebben af te leggen zul
len zij ook buiten hun provincie in het
Fries mogen zeggen. „Sa wier helpe my
God Almachtich" zal dan de eedsformu
le luiden.
De Tweede Kamer heeft zich z. h. s.
met dit ontwerp verenigd. Van de Eer
ste Kamer kan nauwelijks anders ver
wacht worden. Punt van discussie was,
dat de rechter toch het Nederlands ver
plicht kan stellen, wanneer hij meent,
dat er anders gevaar bestaat voor een
goede rechtsbedeling, omdat belangheb
benden het Fries niet verstaan. Ter ge
ruststelling heeft minister Donker ech
ter te kennen gegeven, dat dit slechts
bij uitzondering zal kunnen geschieden,
wanneer dit kennelijk noodzakelijk is.
Het is geenszins de bedoeling door deze
bepaling de wet uit te hollen.
Een andere bepaling ter verzekering
van de rechtszekerheid is, dat officiële
akten in het Fries gesteld van een Ne
derlandse vertaling moeten zijn voor
zien, die bovendien door een beëdigd
vertaler is gewaarmerkt. Er moeten nu
eenmaal bepaalde garanties zijn, dat
men de betekenis van juridische termen
niet mis kan verstaan. Ook de commis-
sie-Kingma Boltjes, die de minister ter
zake heeft geadviseerd, was ervan over
tuigd, dat deze restricties noodzakelijk
zijn. Na hetgeen de minister had ver
klaard was ook de jurist Van Rijcke-
vorsel (KVP) gerustgesteld. De heer
Scheps (PvdA) betuigde zijn instem
ming onder enige reserve. Hij ver
wachtte, dat de wet nog wel eens her
zien zal moeten worden.
Eden, die letterlijk in de grondwet
staan vermeld zullen voorlopig nog in
het Nederlands moeten worden uitge
sproken, maar er is een goede kans,
dat bij de komende grondwetsherzie
ning ook hierin verandering zal komen.
Het patroonsfeest van St.-Willi-
brord, dat katholiek Nederland
maandag viert, en de hierop vol
gende Willibrord-zondag (13 nov.), eige
nen zich bijzonder voor een bezinning
op ons aller taak in het binnenlands
apostolaat, dat twaalf eeuwen geleden
door de apostel der lage landen begon
nen werd. De woorden „binnenlands
apostolaat" klinken ons reeds vertrouwd
in de oren en slechts weinig katholie
ken zullen nog nooit gehoord hebben
van de St.-Willibrordvereniging, de
tina Sanctahuizen, het Franciscaanse be
keringswerk onder de buitenkerkelijken
in het noorden des lands en de Vrou
wen van Bethanië, om slechts enkele
vormen van het apostolaat te noemen.
Toch moet men zich afvragen of het
binnenlands apostolaat, het missiewerk
binnen de grenzen van ons eigen land,
wel voldoende aanslaat, werkelijk leeft
onder de katholieken, zelfs onder hen,
die het missievuur in zich voelen bran
den en hun aandeel leveren in het grote
werk van Nederland als missionerende
natie. We geloven, dat dit nog niet het
geval is.
Het mag ons met gepaste trots ver
vullen, dat het kleine ^Jederland zo'n
vooraanstaande plaats inneemt onder
de landen, die hun beste zonen en doch
ters over de wereldzeeën zenden om
Christus' opdracht „Gaat en onderwijst
aue volkeren" te vervullen. Maar men
sluit de ogen voor de werkelijkheid
door te menen, dat het brengen van de
Blijde Boodschap beperkt kan worden
tot de negers en eskimo's in verre lan
den overzee, terwijl het heidendom
of om een vriendelijker woord te ge
bruiken: de buitenkerkelijkheid ook
binnen de grenzen van het eigen land
leeft, zelfs steeds ernstiger vormen
aanneemt. Koele cijfers spreken hier
over duidelijke taal.
Het kan uiteraard niet de bedoeling
zijn het missiewerk over zee en het
binnenlands apostolaat tegenover el
kaar te plaatsen, wanneer we er op wij
zen. - om even. de meest tastbare maat
staf te hanteren - dat het kath. volks
deel van Nederland jaarlijks viermaal
zoveel geld voor de missie in den
vreemde opbrengt als voor het aposto
laat onder de Nederlandse buitenkerke
lijken. Integendeel, waar beide hetzelf
de doel nastreven, het Evangelie ver
kondigen aan alle schepselen, kan en
mag er van tegenover elkaar plaatsen
geen sprake zijn. Het binnenlands apos
tolaat is in wezen niet anders dan mis
sionering, ook al bedient het zich van
andere, aangepaste methoden. Daarom
zou zijn grote betekenis duidelijker tot
de verbeelding spreken wanneer het
katholieke volksdeel de begrippen mis
sie en binnenlands apostolaat tot een
syntese kon verwerken en zijn missie-
ijver ongedeeld zou uitstrekken over
allen voor wie het H. Evangelie nog een
gesloten boek is. ongeacht of dezen op
Celebes wonen of in eigen straat.
Met deze ongedeelde ijver doelen
we niet in de eerste plaats op de
financiën, hoe belangrijk ook. Be
langrijker is, dat het binnenlands
apostolaat zich in toenemende mate
gesteund moge weten door een bid
dend thuisfront. Er wordt in talrijke
gezinnen, evenals op vele scholen, da
gelijks gebeden voor de missie. Maar
hoevelen laten er een gebed op vol
gen voor de missie in het eigen land
ot denken bij hun missiegebed niet
alleen aan de missionarissen in de
tropen, maar ook aan hen, die m
Den Haag of Callantsoog het door
St.-Willibrord begonnen werk voort
zetten? Hoevelen, die bidden en of
feren voor de kerstening van Afrika,
steunen met gebed ook de strijd van
een landgenoot, die de waarheid wel
gevonden, maar nog niet aanvaard
heeft?
Het verschil in belangstelling en
daadwerkelijk meeleven is niet onver
klaarbaar. Waar de missie in den
vreemde zich gemakkelijk propageren
laat, daarbij dankbaar steunend op de
aantrekkelijke romantiek van het verre
onbekende en het avontuurlijke element
is het binnenlands apostolaat om tac
tische en psychologische redenen enigs
zins gedwongen in stilte te werken,
zonder tentoonstellingen en populaire
boekjes, vrijwel zonder publicaties over
behaalde resultaten e.d. Begrppelpk
daarom, dat het binnenlands aposto
laat de mensen minder duidelpk aan
spreekt, temeer omdat slechts weini
gen er de omvang van beseffen en ze
ker de grootte van het missieland
nen onze grenzen onderschatten.
Men kan weten, dat bij de volkstel
ling in 1947 niet minder dan 17 procent
van de Nederlandse bevolking verklaar
de niet tot een kerkgenootschap te be
horen, een percentage, dat sedert
dien eerder toe- dan afgenomen is.
Maar dit percentage geeft geen duide
lijk beeld, omdat er niet uit blijkt, hoe
zeer de onkerkelijkheid zich over be
paalde streken en plaatsen verbreid
heeft. Weet men, dat in Amsterdam
meer dan 45 pet. van de bevolking
verklaard heeft onkerkelijk te zijn en
dat het percentage in enige plaatsen
in Noord-Holland zelfs boven de 50
komt? Overigens geven deze cijfers
nog een gunstig vertekende situatie
weer, omdat velen, die elke binding
met de Kerk reeds lang verbroken had
den, zich uit traditie of menselijk op
zicht toch nog als behorend tot een
kerkgenootschap lieten noteren, even
als zij, die hun plichten nog wel ver
vullen, maar elke innerlijke binding
met de Kerk reeds verloren hadden.
„Het is niet gemakkelijk een exact
criterium te vinden, dat de ware
kerkelijke situatie van Nederland kan
uitdrukken," aldus een pater F- n-
ciscaan, die zich in de kop van
Noord-Holland aan het binnenlands
apostolaat wijdt en ons hierover in
lichtte. „Toch mag men als weten
schappelijk vaststaand aannemen,
dat de feitelijke onkerkelijkheid in
Nederland boven de 50 pet. ligt, dat
meer dan de helft van de Nederland
se bevolking in feite elke innerlijke
binding met de Kerk heeft verloren,
omdat God door deze Kerk eisen
stelt, waaraan zij niet wensen te vol
doen."
Wie zich ten volle realiseert, dat dus
meer dan de helft van ons christelijk
geëtiketteerd volk geen innerlijke bin
ding meer heeft met de Kerk, moet tot
de ontstellende conclusie komen, dat er
in Nederland een her en der verspreid
en verbrokkeld missiegebied ligt, dat
meer dan vijf miljoen zielen omvat.
Dit missiegebied is het binnenlands
apostolaat toegewezen, dat vooral de
laatste jaren zijn werkzaamheden aan
zienlijk beeft uitgebreid. In 1948 waren
hiervoor nog slechts vijftig priesters
vrijgesteld; hun aantal bedraagt thans
ruim tweehonderd, bijgestaan door een
groot aantal leken. Langs verschillende
wegen hebben zij de herkerstening
van ons land ter hand genomen. Er
worden cursussen gegeven, geschriften
verspreid, persoonlijke contacten ge
legd, centra voor onderricht en voor-
liimting opengesteld, enz.
Hierbij moet zeer omzichtig en deli
caat te werk gegaan worden om in ons
levensbeschouwelijk verdeelde land
geen weerstanden op te roepen als re
actie op wat als een Rooms streven
naar meer macht kan worden uitge
legd. Dit verklaart o.m. waarom de
St.-Willibrordvereniging, die zich het
kerstenings- en herenigingswerk in Ne
derland ten doel stelt, niet met groot
tam-tam werkt en wellicht om die re
den minder belangstelling en daad
werkelijke medewerking van het gehe
le katholieke volksdeel geniet dan haar
doel rechtvaardigt.
De feestdag van St. Willibrord en de
Willibrord-zondag mogen daarom aan
leiding zijn dit werk nog eens nadrukke
lijk in aller medeleven aan te bevelen.
Het katholieke volksdeel dient zich
hierbij niet te beperken tot de overi
gens onontbeerlijke steun door gebed
en offer; belangrijker nog is het voor
beeld van christenen, wier levenshou-
meenten houdt vervolgens een klen>
mend betoog omtrent de noodzakelijk
heid van het openen van de mogelijk
heid van samenwerking tussen ge
meenten op het gebied der politie, waar
door gemeenten met een gezamenlijk
inwoneraantal van 25.000 of meer een
doelmatig, goed geoutilleerd en doel
treffend opgeleid gemeenschappelijk po
litiekorps zouden kunnen vormen.
Samenwerking tussen gemeenten be
staat reeds geruime tijd op het gebied
van de opleiding van gemeentepolitie,
en zou, aldus het adres, zeker tot de
gehele politietaak moeten kunnen wor
den uitgebreid. Daarbij zou elke be
trokken burgemeester voor de uitoefe
ning van de politietaak in zijn gemeen
te verantwoordelijk blijven, maar zou
het gehele korps gemeentepolitie der
samenwerkende gemeenten organisato
risch onder een korpschef worden ge
steld.
In 1958 wordt het eerste eeuwfeest
van de verschijningen te Lourdes ge
vierd. Van kerkelijke en wereldlijke zij
de worden nu reeds grootse plannen
geprojecteerd en zijn gedeeltelijk uit
gevoerd om de grote stroom gelovigen,
die men dan bij de grot van Massabieüe
verwacht, te kunnen ontvangen.
In Lourdes spreekt men van een uit
zonderlijk H. Jaar en van een Mariaal
Jaar. „Hoe het ook zij", aldus mgr.
Théas, die momenteel in België vertoeft,
„het is zeker, dat de H. Vader speciale
gunsten zal verlenen aan de bedevaart
gangers, die in 1958 naar Lourdes ko
men."
„De gemeente," aldus mgr. Théas,
„ontwerpt plannen ter verbetering van
de wegen, tevens zullen een groot aan
tal garages worden gebouwd."
Het door de kerkelijke autoriteiten
opgerichte internationaal architecten
comité, dat als raadgevend comité op
treedt, beoogt de bouw van een hulp-
stad „Cité St. Pierre". Door Katholiek
Hulpbetoon is achter de Calvarie voor
dit doel een uitgestrekt terrein aange
kocht. De bouw hoopt men volgend jaar
te voltooien. Kardinaal Lercaro heeft
reeds de eerste steen gezegend. Cité St.
Pierre is bedoeld voor de minder ge
goede bedevaartgangers, die hier gra
tis of voor een zeer lage prijs kunnen
logeren.
„Of de rechteroever van de Gave ge
bruikt zal worden, of het 80-jarige zie
kenhuis zal vervangen worden door een
nieuw, of er een ondergrondse kerk
met 20.000 tot 30.00 plaatsen gebouwd
kan worden, aat hangt, aldus de bis
schop van Tarbos en Lourdes, van de
vrijgevigheid van de gelovigen af."
Zoals men weet zijn de vernieuwings
plannen betreffende de grot reeds ge
deeltelijk uitgewerkt; het traliewerk
rond de grot is verdwenen evenals de
preekstoel, waarvoor men een andere
in de rotsen zal uithouwen. Voor de
sacristie komt een ondergrondse. De pis
cines zijn meer naar het westen ver
plaatst, de kranen voor gewijd water
zijn vervangen door drukknoppen op de
plaats waar vroeger de baden waren ge
legen. Ook het altaar zal geheel ver
nieuwd worden.
De Franse minister van buitenlandse
zaken, Antoine Pinay, zal vandaag voor
stellen, dat de Franse regering officieel
het spoedig herstel van ex-sultan Sidi
Mohammed ben Joesef op de Marokkaan
se troon zal bekend maken, aldus wordt
in gewoonlijk betrouwbare kringen te
Parijs meegedeeld.
Advertentie
dat DOG O-SAN een hond door"
en door gezond houdt. De stapels*
brieven van enthousiaste en dank
bare hondenbezitters spreken hier
over duidelijke taal. Vooral als
het onmogelijk is de hond elke dag
een portie rauwvlees te geven voor
ziet DOG-O-SAN in een behoefte.
Elke dag een heel klein beetje
DOG-O-SAN door zijn eten en U
zult eens zien hoe hij ervan opknapt
Ja, óók Uw hond!
DOG-O-SA .V is verkrijgbaar bij
Dibevo-speciaalzaken en drogisten.
ding een voortdurende getuigenis van
de waarheid is. Hoeveel wanbegrip
moet er in het binnenlands apostolaat
overwonnen worden, omdat velen, die
zich tot de Kerk willen wenden, ge
schokt zijn door de houding van vele
katholieken? Hoe vaak is er een tekort
aan begrip en liefde voor hen, die bui
ten onze vesting wonen, hoe vaak stoten
de katholieken zij het onbewust
hen af door hun isolement? Hoe weinig
wordt vaak beseft, dat een broederlijk
uitgestoken hand voor de aarzelen
de vaak meer betekent dan de meest
overtuigende uiteenzetting van leer en
dogma's? De grootste hindernis voor
hen, die zoeken naar de waarheid, ligt
vaak niet in leer of moraal, maar in de
levenshouding van vele katholieken, hun
afstoten inplaats van aantrekken. Ons
liefdevol gaan tot hen. die in ons zou
den willen zien wat zij zoeken, is voor
het binnenlands apostolaat, voor zover
dit onder de werking van Gods genade
in mensenhanden gelegd is, wezenlij
ker dan al het andere.
Het binnenlands apostolaat richt zich
daarom niet alleen tot de buitenkerke
lijken. We zouden zelfs mogen zeggen,
dat het zich op de eerste plaats richt
tot de katholieken, die het geloof slechts
kunnen beleven door het uit te dragen
naar anderen. Deel hebben aan het heil
van Christus brengt de voortdurende
verantwoordelijkheid met zich mee
voor het doorgeven, het laten mee-de-
len hiervan. Moge deze verantwoorde
lijkheid ons op het feest van St.-Willi
brord nog eens duidelijk voor ogen
staan.
