met melk meer mans
Invalide
zich
kinderen in vakantieoord voelen
door hun gebrek verbonden
Berenvlees
E
Vooral geen opdringerigheid
in onze omgang met
andersdenkenden
A
Juliana Regina beelden uit het leven
van het Koninklijk Gezin
'V<
a zes weken: meer
zelfvertrouwen
Verhouding katholiekniet-katholiek II
Misvattingen vaak
door eigen schuld
Verkeerstoezicht op
buitenwegen door
marechaussee
9 7
ZATERDAG 12 NOVEMBER 1955
PAGINA 5
De kinderkopjes op de kinderzegels, die van nu af weer in groten
getale onze brieven gaan sieren, zijn van échte kindertjes.
Kinderen, wier uiterlijk en expressie een paar honderd jaar
gleden door de portretschilder zijn vastgelegd. Zij zijn nu de pas
sieve medehelpertjes, om de geringe centenbedragen, de „plusjes"
"Oven het vaste zegelbedrag, die duizenden en duizenden malen aan
eet postkantoor neergeteld worden door ons allen, tot een miljoenen
bedrag te maken, waarvan ongekende groepen kinderen in het hele
tand profiteren.
Inderdaad, in hun veelzijdige nood vrijwel ongekend door de
buitenwereld. De kinderbescherming, die zich het lot aantrekt van
kinderen, die bedreigd zijn, hoe dan ook, door gebrekkigheid,
'taor ziekte, door verwaarlozing, door geestelijk onvermogen, door
|emis, werkt grotendeels achter de coulissen van het openbare leven.
Soals alles wat met leed en pijn te maken heeft zich liefst terugtrekt.
Verzet tegen bouw van
keukens in Ambonezen-
woonoord
Negen gezinnen verplaatst
Dader van aanranding te
Lopik aangehouden
Monument voor Dante
Ziekenfondspremie
Minister Suurhof vraagt
S.'E.R. advies
Begrijpelijke ergernis
Meer kunnen we
niet!"
Voorstel van de K.N.A.C.
y-'-
Het bestuur van de Koninklijke Ne
derlandse Automobiel Club heeft, naar
aanleiding van het feit dat ook de re
gering met toenemende bezorgdheid de
ontwikkeling van het verkeer volgt en
in het bijzonder haar aandacht schenkt
aan de stijging der ongevallen welke
daarmede gepaard gaat, er in een adres
aan de raad van ministers op gewezen,
dat het verkeerstoezicht niet intensief
genoeg kan worden uitgeoefend.
Het is algemeen bekend, aldus de
K.N.A.C., dat in het bijzonder het ge
brek aan voldoende geschoold perso
neel en de onmogelijkheid dit op korte
termijn aan te trekken, een snelle op
lossing in de weg staan. Men zou wel
licht hierin zeer spoedig verbetering
kunnen brengen door desnoods tijde
lijk op de buitenwegen gebruik te ma
ken van de diensten van de Koninklij
ken Marechaussee en wel in het bijzon
der van die groepen, welke nu reeds in
het bijzonder belast zijn met het toe
zicht op het militaire motorisch verkeer.
Dit apparaat surveilleert reeds geregeld
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicatie Nederland» Zuivelbureou, 's Grovenhage
leidster neemt de guitaar en de aandacht van de jongens spant zich, ook van die in zijn invalidenwagentje.
outillage is daarop ook ingesteld.
De K.N.A.C. heeft met aandrang aan
de raad van ministers verzocht in de
door haar aangegeven zin te besluiten.
DE PASSIEVE PLUSJES
Negen Ambonese gezinnen zijn van
ochtend uit het Ambonezen-woonoord
Vlissingen (Havendorp) overgebracht
naar het woonoord Burghsluis op Schou
wen. Van het commissariaat voor Am-
bonezenzorg vernemen wij over deze
op de buitenwegen; de noodzakelijke overplaatsing het volgendeTerwijl de
bouw van gezinskeukens, die in de Am-
bonezenwoonoorden moeten worden ge
bouwd om het voor de Ambonezen mo
gelijk te maken voor zichzelf te zorgen,
overal elders zonder moeilijkheden en
in enkele woonoorden zelfs met de
daadwerkelijke medewerking van de
bewoners verloopt, stuitte deze in het
woonoord Vlissingen (Havendorp) op
verzet. Dit verzet gaat uit van een klei
ne minderheid van de bewoners, die
lid zijn van de Partai Nasional Ma
luku Selatan. Het bleek niet mogelijk
deze minderheid tot andere gedachten
te brengen. Toen dit verzet, dat zich
aanvankelijk alleen in woord en hou
ding openbaarde, zich ging uitstrekken
tot het ongedaan maken van voorbe
reidende werkzaamheden voor de bouw
van de keuken en tot oedreiging van de
arbeiders, moesten maatregelen worden
genomen. Het moest onaanvaardbaar
worden geacht door voortzetting van
de bestaande politiebescherming de
bouw mogelijk te maken. Daarom werd
besloten deze groep bij wijze van correc
tie over te brengen naar het woonoord
Burghsluis op Schouwen. Hiermede
werd tevens tegemoet gekomen aan een
verzoek, dat reeds eerder door de goed
willende bewoners was gedaan om
krachtiger stelling te nemen tegen een
groep, die voortdurend een gevaar
vormt voor de orde en de rust in het
woonoord.
De overbrenging is vandaag geschied.
Zij is zonder incidenten verlopen.
is er te weinig algemene
ders maar er°°T de leidsters - en lei-
Oers, rnaar er zijn uiteraard veel meer
vrouwelijke krachten in dit zorgende
Werk die tussen deze kinderen leven
®n hen bemoederen met een toewijding
en een opgewektheid, die respect af
dwingen. Want de kinderbeschermings
tehuizen en inrichtingen, die in Neder
land voor 95 pet. in particuliere handen
*ijn, die stuk voor stuk moeten woeke-
ren met de subsidies, die ze ontvangen
®h jaarlijks juichen als het „postzegel-
Seld" binnenkomt, willen hun leidsters
J761 zo veel mogelijk bieden, maar dat
ekbare begrip is aangepast aan de ma-
jeriële omstandigheden. En zoals in al-
i® onmisbare, nederige diensten is ook
5ler het salaris niet aan de hoge kant.
«ovendien liggen veel tehuizen en in-
f'chtingen ver van de grote stad en het
vertier.
2o bijvoorbeeld de vakantiekolonies,
ten der meest populaire onderdelen van
?e kinderbescherming. Iedereen weet
!Jat dat is, en de „bleekneusjes" uit de
v-ad die een 'paar weken aan zee of in
r® bossen „gezondheid opdoen" spreken
Makkelijk tot de verbeelding.
Met iedereen weet echter, dat er
?"Uls kort ook een speciaal koloniehuis
voor gebrekkige jongens en meisjes,
[J1® met de anderen niet mee kunnen
®°en, maar die zo'n „uitje" juist daar
in nog veel harder nodig hebben.
*"®t is eigenlijk ontstaan door een tra-
fjsch toeval. De heer Berkhoff, direc-
?hr van het „Centraal Genootschap",
Jat een twaalftal koloniehuizen voor
k'akke kinderen heeft, zag op een dag
an het strand tussen de blij rondsprin
gende jongens en meisjes van het te-
Jbs aan zee een jongetje, dat in beu-
|j®ls liep. Op een gegeven moment kon
stakkerd niet mee toen de anderen
®gdraafden en het radeloze verdriet,
aarvan deze volwassene toen getuige
deed de gedachte bij hem opko-
s7.®n, om een apart vakantiehuis te
r'chten, heel alleen voor in hun bewe-
j hgen gehandicapte jongens en meis
im- Uit die ingeving is te Epe op de
®'Uwe, in een prachtige, rustige na
tuur, het huis „De Bijsterbosch" ont
staan, waar sinds enige tyd het experi
ment in volle gang is, en waar wij op
een zonnige herfstochtend met de kin
deren mee genoten hebben van het brok
levensvreugde, zuivere lucht en bevrij
ding uit hun min of meer gekooid be
staan, dat ze hier vinden.
Ze kunnen geen van allen alles wat
een ander kind kan, dus ze voelen zich
hier allemaal gelijk, van één clan, wat
een vanzelfsprekende verbondenheid
geeft. Ze accepteren eikaars gebreken
met een volstrekt zuivere realiteitszin
en het jongetje, dat niet lopen kan, al
leen maar kruipen, vindt er niets deni-
grerends in, dat de anderen, in beugels,
op krukken of in een wagentje hem
„konijn" noemen. Er is hier geen riva
liteit tussen hen die al zo vroeg weten l Üf lUt
hoe wreed het leven je achteruit kan gi.
zetten en de anderen, die gaaf zijn van HLo
lijf en leden. Ze hoeven hier voor nie- j x
mand hun gebrek te verbergen en er «s, i
zich niet minderwaardig om te voelen.
Ze durven hier dan ook meer dan an- IlisSlllMHafe?
ders. Ze zien wat hun makkertje, óók Cl s
gehandicapt, er van maakt en dat prik- xs ragg|Sj
kelt ze om zich méér in te spannen en -IfPIlaMliyaIS*A. I.
de eigen, vermeende grens te over-
schrijden. Ze oefenen hier, onder gelij- WÊÊÊÊÊÊÊ
ken, voor wie ze niet onder willen doen, jfcf' "f: W s»
hun geestelijke wilskracht meer dan
dat thuis gebeurt, waar ze het zorgen- Dit meisje, dat zich nauwelijks bewegen kan en zo zelden „uit" is, geniet van
kind zijn, in zijn stoel beziggehouden
met handenarbeid en boeken. Het ont
breekt hun thuis begrijpelijk, zeker
wanneer ze in stad wonen -aan li
chaamsbeweging, aan een zich vrij ui
ten met alle beweeglijkheid, die ze kun
nen opbrengen.
Daarom zijn de zes weken in „De
Bijsterbosch" in een kleine groep bijeen
tussen veel verzorgsters, die volop tijd
en aandacht hebben om ze aan de hand
mee te nemen, mee te dragen of in een
wagentje te duwen, een weldaad.
Op het grote grasveld, ingesloten
door bos, grenzend aan het landhuis
je, dat als koloniehuis is ingericht,
spelen de kinderen zoals hun hart het
hun ingeeft op deze zonnige, stille
herfstochtend. Hinkend dartelt er een
met de honden, een paar meisjes en
jongens zitten met de leidster op het
gras rond een tafeltje en zijn druk be
zig met knippen en plakken. Een ver
zorgster is met wat jongens bezig om
plaggen te steken van mos en dophei,
al het nieuwe, dat ze hier vindt.
border,"™ f'j op postinrichtingen in Nederland een begin gemaakt
tioee verko°P van de kinderzegels 1955. De zegels ziin uitgevoerd in
tijn 2 len, koyerdiepdruk. De waarden, voorstellingen en hoofdkleuren
(1610;fioT, ct' wiliem van Loon, geschilderd door Dirck Dirckz. Santvoort
toon 3,rZVl' L+ 3 ct jongensportret, geschilderd door Jacob Adriaans-
Si i' (1608-1651): rood. 7 5 ct. meisjesportret van een onbekende
Adrimee$lfIL b™ln\ 10 5 ct- Philips Huygens, geschilderd door
an Hanneman (16011671): blauw. 25 8 ct. Constantijn Huygens, geschil
derd door Adriaan Hanneman (1601—1671): paars.
waarmee ze in een grote zandbak een
tuintje aanleggen. Een der jongens
doet met zijn volle belangstelling
mee, liggend op de deken, waarop hij
zo juist is neergelegd, twee anderen
volgen de bedrijvigheid vanuit hun in
validenwagentje. Een der leidsters
neemt een brok groeisel, dat ze heeft
uitgestoken, mee naar een spastische
jongen, die vanuit zijn wagen toekijkt
en wijst hem op het fijne bekertjes
mos. Hij zegt niet veel, hij is er alleen
maar. Maar het is te voelen, hoe in
tensief hij meedoet in al zijn lichame
lijke passiviteit met dit heerlijke on
gekende en vrije, dat hij opslorpt.
Dan neemt een van de leidsters een
guitaar. De kinderen vormen een groep,
een paar worden er naar toe gedragen,
de wagentjes er naar toe gereden. Het
gaat allemaal zo rustig en makkelijk
alsof het de gewoonste zaak van de we
reld is, dat deze engelbewaarders er
zijn en geruisloos, precies op het mo
ment dat het eigen vermogen tekort
schiet, steun geven. Ze zingen, eerst
wat schuchter, maar al gauw losser,
naarmate ze elkaar meenemen. Het is
oefenen, want de groep, die er al vijf
weken is, zal spoedig vertrekken en te
voren wordt er een afscheidsmiddag
gegeven met gezamenlijk optreden voor
genodigden. Om het zelfvertrouwen te
stimuleren, het leren durven, waarmee
hier, naar is gebleken, zo'n uiterst
waardevol begin is gemaakt. „Ik kan
iets", dat is de enorme psychische
winst, waarmee ze na zes weken in dit
heerlijke vrije bestaan naar huis terug
keren. Om in de huiselijke kring weer
opnieuw ontvangen te worden, door een
moeder, die ook is uitgerust nu ze de
voortdurende zorg voor haar groot wa
genkind eens uit handen heeft kunnen
geven, wat ook zijn goede kanten heeft.
Hoe vindt men in het hele land deze
jeugdige gehandicapten, die niet altijd
de school kunnen bezoeken omdat ze
aan hun stoel gekluisterd zijn? Tenzij
dan in Amsterdam de Mytyl school. In
Rotterdam is het mevrouw Boers, die
er zich zomaar voor in heeft gezet om
ze op te sporen. Overal elders is het de
taak van de 600 plaatselijke vere
nigingen van het Centraal Genootschap.
A. Bgl.
De Rijkspolitie te Lopik is er in ge
slaagd de dader aan te houden die
daar ongeveer veertien dagen gele
den een wielrijdster heeft aangerand.
Het is de 18-jarige P. van der A. uit
Schoonhoven, die een bekentenis heeft
afgelegd en vanochtend ter beschik
king van de officier van justitie te
Utrecht is gesteld.
De Italiaanse premier Segni heeft
blijk gegeven van volledige instem-
ming met een plan van de 74-jarige
Italiaanse schrijver Giovanni Papini
voor oprichting van een monument in
Rome voor Dante Alighieri, aldus blijkt
uit een ingezonden stuk in de Giornale
d'Italia, die de laatste tijd krachtig
propaganda maakt voor het denkbeeld
van Papini.
en paar dagen geleden moest
de dierentuin in het stadje
Randers op Jutland wegens
economische moeilijkheden sluiten,
en een slager uit Aarhus, ook een
stad op Jutland, kocht de beren en
wilde varkens voor een zacht prijsje
op.
Gisteren adverteerde hij sappig be
renvlees in de kranten.
Maar de slager had „vergeten"
het vlees te laten keuren en toen
bijna alles uitverkocht was, ver
scheen de keuringsdienst ten tonele
en controleerde het restje. Het bleek
toen, dat zowel het beren- als het
varkensvlees met trichine geïnfec
teerd was, iets wat in Denemarken
in geen 26 jaar gebeurd was.
De slager was in staat de namen
te geven van enige van zijn klanten,
die het gevaarlijke vlees gekocht
hadden. Het vlees werd door de po
litie bij de zemensen weggehaald.
Maar sommige kopers waren aan de
slager onbekend en via de radio is
aan hen een waarschuwing uitge
gaan het vlees, dat zeer gevaarlijk
voor de gezondheid is en typhus-
koorts kan veroorzaken, niet te con
sumeren.
In ons vorig artikel (men zie ons
blad van gisteren) zijn wij begon
nen met de beantwoording van de
De minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid heeft aan de S.E.R. ad
vies gevraagd over de vaststelling van
de premie voor de verplichte zieken
fondsverzekering voor 1956. De Sociale
Verzekeringsraad heeft de minister
voorgesteld de premie te bepalen op
4,2 pet. De S.E.R. besloot vrijdag aan
een commissie onder leiding van ir. H.
Vos te verzoeken het advies voor te be
reiden. Deze commissie heeft ook vo
rige jaren dit onderwerp behandeld en
is gemachtigd bij eenstemmigheid recht
streeks namens de raad het advies uit
te brengen.
vraag, wat de juiste apostolische hou
ding is jegens onze niet-katholieke
landgenoten. Wjj hebben dit gedaan
aan de hand van de ontleding van de
geloofsdaad in drie elementen. Bij de
behandeling van het eerste element,
het inzicht van het verstand met annex
daaraan de redelijke geloofsverantwoor-
ding, kwamen wij te spreken over de
waarheidselementen welke wij in de
overtuiging van andersdenkenden aan
treffen en welke daar soms gaver be
waard worden dan bij ons. Die waar
heidselementen zijn vaak gerede aan
knopingspunten voor het gesprek. Hoe
belangrijk in verband hiermee de
beklemtoning van sommige ge
loofspunten is moge aan de hand van
twee voorbeelden worden toegelicht.
Uit reactie op het protestantisme
hebben we sommige geloofspunten een
klemtoon gegeven die ze niet in die
mate bezitten. Neem bijvoorbeeld ons
kerkbegrip. Door de protestantse leer
van de onzichtbare kerk hebben we ons
laten verleiden alsmaar de zichtbare
Kerk op de voorgrond te plaatsen, min
of meer met verwaarlozing van het
onzichtbare element in de Kerk (het
mystieke lichaam van Christus). Wan
neer we nu het onzichtbare beklem
tonen (zonder natuurlijk het zichtbare
te verdoezelen), dan hebben we een
aanknopingspunt met de onzichtbare
kerk van de protestant. Een ander voor
beeld: de protestant benadrukt de sou-
vereiniteit van God en Christus. Hij
meent dat dit punt in de katholieke
leer niet voldoende tot zijn recht komt
en dat met name o.a. de verdienste
lijke werken van een katholiek te kort
doen aan Christus. Door erop te wijzen,
dat onze goede, verdienstelijke werken
een loutere gave zijn van God, dat
wij ze slechts kunnen stellen uit kracht
van Gods genade en dat ze alleen
maar waarde hebber, in eenheid met
Christus' kruisdood, ga? wij de protes
tant als het ware tegemoet. Hij gaat
inzien, dat hij tot nog toe op dit punt
een verkeerd idee had van het katho
licisme en de brug is gelegd voor een
welwillende kennismaking met het katho
licisme in zijn geheel. We moeten dus
niet alleen een neen spreken, maar
een ja en een neen. Een neen aan de
ketterij. Een ja aan het waarheids-ele
ment in de ketterij. Uit reactie is
vroeger vaak eenzijdig een louter
„neen" gesproken.
In het bewustzijn de volle waarheid
te bezitten, hebben we het standpunt
van de andersdenkende (en met name
bedoel ik hier de protestant) dikwijls
onderschat en te weinig rekening ge
houden met het positieve geestelijke
bezit van een protestant.
ls tweede element kunnen we in
de geloofsdaad onderscheiden de
vrije toestemming van de wil.
Het is niet alleen het verstand,
het inzicht, dat iemand tot het
geloof brengt. Het geloof eist de vol
komen overgave van de gehele
mens. En de mens is meer dan ver
stand. Ook de vrije wil en gevoelsfac-
toren spelen, een grote rol. God respec
teert in alles de vrije wil, zelfs als
de mens deze wil misbruikt ten kwa
de. Daarom ook hebben wij, ménsen,
deze vrije wil te respecteren. Dwang
en opdringerigheid in de geloofsverkon
diging en in onze omgang met niet-
katholieken zijn dus uit den boze. Ons
geloof en ons leven als gelovige moeten
hier voor zich spreken.
Het gedrag van een katholiek zal dik-
wijls beslissend zijn voor sympathie of
afkeer van de niet-katholiek ten opzich
te van de Kerk. Sommigen beginnen
het katholieke geloof te onderzoeken uit
oprechte hoogachting voor de princi
piële houding van een katholiek, van
wege de sfeer in een katholiek gezin.
Anderen daarentegen worden afgesto
ten door de oppervlakkigheid, kleinbur
gerlijkheid, het slordig bidden en de
oneerbiedigheid van zovele katholieken.
Ook veel bekeerlingen blijven zich hier
aan ergeren.
Vooral het bidden van een katholiek
stoot de niet-katholiek dikwijls af. Er
wordt een beweging gemaakt die enigs
zins lijkt op een kruisteken, dan wor
den de gebeden afgeraffeld. Het rozen
kransgebed lijkt dikwijls meer op het
ratelen van een mitrailleur dan op bid
den. „Je krijgt het gevoel", zegt Ge
rard Brom, „dat je bij 't bidden van
de rozenkrans in een stoet loopt, die
achter geraakt is en waar je gere
geld op de hielen wordt getrapt". Het
bidden van een Weesgegroet lijkt dik
wijls op een versleten dubbeltje, of
een verfrommelde zakdoek. „Hoe ls
het toch mogelijk, pater, dat men aan
deze uit het hoofd geleerde gebeden
enige waarde hecht. Men lepelt ze me
chanisch op, zonder te denken by het
geen men eigenlijk bidt.... Als men de
gewone mens vraagt of ze wel weten
wat ze bidden, is het negen van de
tien keer zó, dat ze het zelf niet weten.
Ik heb zelf helemaal alleen bij de dood
kist voor Vader gebeden, een onsamen
hangend gebed, maar uit de grond
van mijn hart en ik ben er van over
tuigd dat dit véél en véél meer waarde
heeft dan het massaal opdreunen van
gelegenheidsgebedjes" (Uit een brief
van een niet-katholiek).
Het Katholicisme wordt door vele
niet-katholieken gezien als een verou
derd iets. Rooms betekent naïef, kin
derlijk. Bjj rooms denken vele anders
denkenden nog direct aan lelijke heili
genbeeldjes met wat bloemen en een
brandend kaarsje of een electrisch
lampje. En men glimlacht hierover.
In een boek (Pelgrims naar de Una
Sancta) waar een 70-tal mensen hun
bekering tot de katholieke Kerk be
schrijven, komt dit herhaaldelijk naar
voren. „Wij waren verbaasd, wanneer
wij hoorden, dat wetenschappelijke man
nen katholiek waren" p. 399, „Ik was
het volkomen eens met haar, die zeide
niet te kunnen begrijpen, dat een ont
wikkeld mens katholiek kon worden
„Hoe is 't mogelijk dat zo iemand (een
katholiek) nog dat voor mij versle
ten geloof aanhangt, wat een achter
lijke sukkel, wat een zielepoot eigen
lijk; hoe kan nu een ontwikkeld mens
zich daarbij nog thuis voelen? p. 399.
j—v e buitenwereld leeft graag mee
J J met het koninklijk gezin en de
talloze opnamen, die gemaakt
worden in Paleis Soestdijk en daai bui
ten, geven daartoe ruimschoots ae ge
legenheid. Maar het leven gaat snel en
de prinsesjes worden groot, de ene ge
beurtenis verdringt de andere. Dat er
vaart men wanneer men het laatst ver
schenen fotoboek „Juliana Regina"
doorbladert, het zevende deeltje van
de Oranjekroniek, gewijd aan alle ac
tuele gebeurtenissen rondom het ko
ninklijk gezin. In deze aflevering vindt
men bijzonder aardige foto's van o.e
Koningin bij haar officiële verplichtin
gen en werkbezoeken, o.a. in het Twents
Juliana-ziekenhuis, aan de E. 55 en bij
de officiële ontvangst van Keizer Haiie
Selassie. De Prins ziet men tijdens zijn
bezoek aan Zuid-Afrika en de prinses
jes zijn vereeuwigd bij de paarden
sport, bij hun eerste officiële verrich
tingen en temidden van hun klasge
nootjes. Ook is de eerste officiële foto
van de kroonprinses in avondtoilet op
genomen.
Deze thans 7-delige kroniek in
woord en beeld, samengesteld door
D. Wijnbeek en uitgegeven door Hol-
landia, Baarn, waarmee in september
1948 een begin werd gemaakt, is ui*-
gegroeid tot een bijzonder levenaig
herinneringsboek, dat de hartelijke
verbondenheid tussen vorstenhuis en
volk vanuit het bedrijvige daagse leven
op sprekende wijze weerspiegelt.
Dit is ook de voornaamste oorzaak
dat kinderen van niet-katholieke
ouders, die van jongs af vrij worden
gelaten wat betreft de godsdienst,
van alles mogen worden al was het
mohammedaan, maar niet katholiek.
De katholieken zijn door hun klein
burgerlijkheid, hun onpersoonlijkheid,
hun geisoleerd-zijn, hun gebrek aan
cultuur en beschaving dikwijls zelf
de oorzaak van deze misvatting.
Natuurlijk, de andersdenkende heeft
ook schuld. Hij spreekt heel dikwijls
een oordeel uit over het katholicisme,
terwijl hij het niet kent. Zelfs de ont
wikkelde niet-katholiek kent het katholi
cisme dikwijls niet. „De katholieke
godsdienst hielden wij, niet-katholieken,
voor verouderd en onhoudbaar, zonder
er iets van af te weten" zegt een be
keerling. (p. 403). Een groot deel van
de schuld ligt echter bij ons.
Richtinggevend mogen hier zijn Jezus'
woorden: „Zo moet ook uw licht voor
de mensen schijnen, opdat zjj uw goe
de daden zien en uw .vader in de
hemel prijzen" (Matth. 5, 17).
e belangrükste factor in de ge
loofsact is nog niet genoemd. Al
bezat iemand het verstand
van een Aristoteles en de wils
kracht van een Stoïcijn, zonder
Gods genade kan iij niet tot het
geloof komen. God moet de geest ver
lichten en de wil versterken. Hij alleen
maakt de waarheden aantrekkelijk en
voert de mens over zijn eigenzinnig
heid, zijn tegenzin heen naar de vol
ledige overgave.
In een moderne roman las ik het
volgende
„Elisabeth jij, die gelooft, jij die
het weet zeg me in Godsnaam: wat
is geloof?"
Ze knikte. Toen zei ze langzaam:
„Dat is, jarenlang opklauteren tegen
een oneindig hoge ladder en dan, wan
neer je afgemat helemaal aan de boven
rand bent aangekomen en je vast
grijpt om je op te trekken, een stem
te horen, die zegt: „Laat los. Laat je
vallen!" Je weet, hoe je je uit alle
macht vastklampt, als een ladder dreigt
om te slaan. Maar geloven dat ls,
haar in je duizeligheid achterover
laten vallen je in de afgrond
laten slingeren en ervan overtuigd zijn,
dat daar beneden een sterke hand je
opvangt
"Ja> zei hp. Ik wil geloven
Maar ik kan het nietIk wou, dat
ik de wil had om te kunnen gelo
venMeer kan ik niet!".
Ze kwam naar hem toe.
„Dat is voldoende, zei Ze. Meer is
van niemand ooit verlangd. Meer kun
nen we toch ook niet!" (Uit Sven Stol-
pe in „Spel tussen de coulissen" p. 270.)
Inderdaad, meer kan de mens niet.
Alleen Gods genade kan de mens ver
der brengen.
Daarom behoren wy katholieken te
bidden om die genade. Wjj moeten bid
den dat onze niet-katholieke broeders
en zusters mogen „zien".
Heer, wees Koning over hen die door
dwalingen misleid of door scheuring
van ons gescheiden zijn, breng hen te
rug tot de haven der waarheid en een
heid van geloof, opdat het weldra wor
de één kudde en één Herder.
P. BARTH. SLUIJS O.F.M.
Advertentie
