Hoeveel man-uren kost
een grenswijziging?
NIEUW
VIRGINIA
Levenslang geëist in
dubbele moordzaak
te Doetinchetn
De vier ministers
verlaten Genève
onverrich terzake
fhcfarine 4
Huizenbouw mag
niet onevenredig
duurder worden
Tussen ambtenarij en efficiency (II)
Indonesische krant dreigt met
proces tegen SoekarnQ
SMOKE WISE Gladstone. kl\(l SIZE.
Ondersoek
Men hoort zelfs
verhalen over
„wandelende
taken"
wordt gedood
h
ook grotere...
®rQnjeNassau-orde
l(Jor tien Duitsers
kleurpotloden
Djakarta bestudeert
bandopname
van rede
Verdachte ontkentna aanvankelijke
bekentenisalle schuld
Gladstone geelt 20°/o
-meer rookgenot
Vier betrouwbare
middelen in 1 tablet!
WOENSDAG 16 NOVEMBER 1955
PAGINA
Kl,
%r organisatie van
tijdens watersnood
feschland dsEdr.n|ell&
60.000 voor reumatiek-
bestrijding
Van Ned. Aannemers- en
Patroonsbond
„Beschuldigingen waarmaken"
In cellofaan
Tam Tam in Indonesië
Jihr. mr. J. W. Röell
co mini e:s - gr i ff ie r Eerste
Kamer
Scherp verhoor
Tas in de IJssel
Minister Witte tot aannemers
Sprong naar P.B.O.?
Boeng.... Boeng.... Karno
Kind bij boerderijbrand
omgekomen
Verdacht van meineed
Voor de derde maal in
bewaring gesteld
Automobilist, onder
invloed, één nacht
vastgehouden
Nauwelijks controle
bij ziekte van
ambtenaren
(Van onze Haagse redacteur)
Op een in maart van dit jaar gehouden studiecon
ferentie van personeelschefs bij de overheid ver-
klaarde een deskundige van de Rijks Genees
kundige Dienst met evenzoveel woorden, dat hij in
ZlJn nog maar vrij korte practijk bij deze dienst een
wtntal zo ergerlijke gevallen had meegemaakt, dat
j.y de moed miste om de bewering van het particu
liere bedrijfsleven tegen te spreken, dat je als amb-
tenaar zonder ziekte heel gemakkelijk thuis kunt
Wijven. Sprekend is het geval van een werknemer
Wj een bepaalde overheidsdienst, die het vorig jaar
dagen verzuimde, verdeeld over alle maanden
Van het jaar. Hoewel men het geval achteraf niet
Oeheel meer kon 'reconstrueren, moest worden aange-
n°raen, dat er met deze „patiënt" in vermelde 105 da-
nauwelijks iets aan de hand was geweest.
Men zit hier met de omstandigheid, dat ziektecon-
role bij een zeer groot deel van het overheidsappa-
aat ontbreekt. Het is zeer bepaald niet de bedoeling
Wi deze artikelen stemming te maken tegen de amb-
enaren. Het hier gesignaleerde geval zal wel een hoge
uitzondering zijn en ongetwijfeld zijn er tal van on
kreukbare overheidsdienaren, bij wie het geen mo
ment zou opkomen zich zo maar ziek te houden. Dit
doet er echter niet aan af, dat het feit, dat de controle
ontbreekt, niet gezond is.
Maar het ontbreken van déze controle staat niet al
leen. Over het algemeen mag zeker gezegd worden,
dat de leiding van de verschillende departementen
en overheidsdiensten wel degelijk streeft naar zuinig
heid en efficiency. De omvang van het apparaat is
echter zo groot geworden, dat deze leiding onmogelijk
nog kan overzien wat er onder haar gebeurt. Veel
zeggend is het onlangs door de directeur van het
ARKA-bureau vermelde geval van een chef op een
Haags departement, die zich maandenlang niet op zijn
afdeling vertoonde, doch intussen toch maar belang
rijke uitspraken deed over de mensen, die op deze af
deling werkten. Men vraagt zich af: kan dit dan zo
maarHet is vanzelfsprekend geen regel, maar het
kan inderdaad omdat degene, die zou moeten ingrij
pen, van de faits et gestes van een dergelijke man
eenvoudig geen weet heeft.
v Wanneer dan ook minister Van de
5'eft tegenover de kritiek in de Tweede
garner verklaarde, dat de overheid toch
eeds zo druk bezig is met op alle
^"gelijke manieren de efficiency te be
rderen, dan is dat zeker in z'n al-
*erneenheid juist, maar wat hiervan
|lePelt van de top door naar beneden?
f;et is onvermijdelijk gebleken de sterk-
e van het rijkspersoneel uit te breiden,
®8t de bewindsman ergens in de kamer
wakken, maar hoe is die onvermydelijk-
e'd vastgesteld: via een hele reeks
Wkijven. Het zegt toch wel wat, dat
vP een klacht uit de Kamer over over
zetting bij een bepaalde dienst de
,Zste reactie is, dat daar toch werke-
■Ik niets aan de hand is. doch dat na
..en onderzoek bij die dienst een dras-
j'sche inkrimping mogelijk blijkt. Men
,ari de zo uiterst menselijke vertra-
l'hgsfactor, welke tegen bezuinigingen
efficiency in werkt, niet zo maar
"hlineren. Een ambtenaar verklaarde
As, dat naar zijn stellige overtuiging
z afdeling, waar hij bij werkt, voor
goed deel een doublure levert
6?h het werk. dat ook door een andere
'deling wordt gedaan, maar hij moest
aan toevoegen, dat hem de moed
"tbrak om tegenover zijn collega's met
'L saneringsplan te kbmen.
v.®en chef zegt: als ik over het werk
s«v mÜn slecht wjrkende onderge-
'kte slecht rapporteer, dan taak ik
°orS ?ooit kwijt. Gevolg: een góede be-
fldets l;V<ln de man en promotie naar
deren' daV^™ic,us zou kunnen conclu
de n'ncr h®t door te slabakken
dus nog ver kan brengen. Zo gaat het
doorgaans natuurlek niet de Neder
landse ambtenaar werkt consciëntieus
maar er zit iets in deze opmerkin
gen; de wonderlijke verhalen, die men
bij een verkenning op dit terrein hoort,
bewijzen het.
Omdat uitbreiding van een afdeling
tenslotte toch niet zo gemakkelijk gaat,
omt men ook niet gauw tot inkrim-
henB' ^en delegeert niet graag bevoegd-
ltenfn gevolg: het .aitiatief bij lager
ban ed wordt gedood) en men is
Hum ,taken af te stoten, integendeel,
g n tracht ze naar zich toe te trekken,
teek -e?n technische dienst wilden de
c0r nic' zelf hun typisch technische
tje/PsP°ndentie voeren; de administra
te e,a?deling zei echter: „Wij zijn er om
bip„ "Heven te schrijven", de fouten
S 11164 uit'
„w0,*js hoort men zelfs verhalen over
ten- taken"- die gecreëerd wor
de Ze gaan van de ene afdeling naar
Veij^ttere en bevorderen zo successie-
\Vj te promotie van deze en gene.
dee Zal het de mensen kwalijk nemen;
Zojpilariëring van de ambtenaar werkt
"ieh vaak in de hand. Bü een effi-
^'W-onderzoek op een van de Haagse
.'"tementen kreeg een archivaris
'kdruk, dat zijn werk getaxeerd
*>(j naar het aantal archiefkasten, dat
tor-®eheerdeeen andere archivaris
ej. y>e er als de weerga voor, dat hij
op {j'"n stel kasten bij kreeg. Je leert
duur de kunstjes wel, zo zei ons
'nsider.
e'he zaken, waarbij men kan glim-
blderip?'1? Juliana heeft tien Duitsers
JB-Nassaieicien met de orde van Oran_
eS Teak! We8en.s hun verdiensten voor
P'i de Kr.ls,at;ie van de Duitse hulpactie
in
j 953^fJ<'erlandse overstromingsramp
Met het
scheiden deSn?otkruis der orde is onder-
™mische gWestduitse minister van Eco-
f-'hard. Tot professor dr. Ludwig
enoemd de S6o°tofficier der orde is
ode Kruis, ripjdeut van het Duitse
Commandeur J Weitz'
^assau zjjn gewórJ orde van Oranje
m;„Beneraal der P de vroegere con-
'nisterie van Jdenafdeling van het
mans gezant in ArlÜ: pnlandse Zaken,
Sff- de president v®'Abeba, dr. H. Bid!
bureV!rb^nd' Pre]aat Al v ,Duitse Cha'
Kr„ n de president i: ®ckert in Frei-
Nassau zijn benoemd°deenVan °ranje'
GesamttrnniS öe president van
VerlGesamtverbandI1Dent P,re'sident van
de de heer E AU scher Zeitungs-
Zp.-f 00fcire(iacteur J ln Bielefeld,
leiri mg' dr. R. Heinen de TKoe|nische
'eider van w N seinen m K-e„i„„
ll'dcr van het Centraaf h" Keulen' de
«Hfswerk der Fvnn ureau van het
lachen, maar er zjjn er ook grotere,
die moeilijker te analyseren zijn. Een
technische dienst kampt met een te
kort van circa 25 pet. aan vaklieden;
een schreeuwend tekort, zoals dat heet.
Maar mensen van deze dienst verklaar
den ons, dat het werk tenslotte toch
nog heel goed loopt; men werkt eigen
lijk zelfs met nog meer plezier dan
vroeger: het is ee. soort sport ge
worden de zaak goed draaiend te hou
den. Niettemin zal het tekort, zodra
mogelijk, wel weer worden aange
vuld. Men ziet hieruit, dat het voor
een buitenstaander practisch onmogelijk
is om te beoordelen of de personeels
uitbreiding b;j een bepaalde dienst wel
of niet verantwoord is. Interessant is
bijvoorbeeld het geval van de decentra
lisatie bij de Telefoondienst. Enige ja
ren geleden heeft Den Haag een aantal
telefoontaken overgeheveld naar de
districten in den lande. Men zou zo
zeggen: het werk in Den Haag is hier
door verminderd maar let men op
de personeelssterkte, dan ziet men des
ondanks een uitbreiding. Hoe valt dit
te rijmen? Het antwoord is, dat er
toch aan de top een zekere supervisie
is gebleven, waardoor men dus meer
mensen nodig heeft en vooral, dat de
decentralisatie net samenviel met een
zeer sterke groei van het telefoonver
keer, waarvoor weer meer personeel
moest worden aangetrokken. Voor de
leek is hier weinig tegen in te brengen.
Wat zich in de personeelssector voor
doet, speelt zeker niet minder op het
gebied van materialen. Uit mededelin
gen van minister Stax in zijn Memorie
van Antwoord blijkt, dat men binnen
het militaire apparaat heel wat zuinig
heidsbarrières moet nemen om een uit
gave goedgekeurd te krijgen. Dit klinkt
goed, maar het merkwaardige is dat
men van mensen op diverse departe
menten verteld krijgt, dat er over be
trekkelijk kleine uitgaven gewoonlijk
vrij veel te doen is, terwijl enorm grote
posten er betrekkelijk gemakkelijk door
heen komen.
Zorg voor duidelijke jaarverslagen,
die als het ware een balans vormen
van het verrichte werk en breng de
mensen kostenbesef bij, zijn de nieuwe
gedachten, die thans opgeld doen.
Hier doet zich echter veelal de moei
lijkheid voor, dat door .de geheel
eigen geaardheid van het overheids-
werk deze gedachten zich nauwelijks
laten verwezenlijken. Bij een depar
tement als Verkeer en Waterstaat
kan men waarschijnlijk op dit gebied
nog wel een eind komen, maar als
men op Binnenlandse Zaken in een
jaar vijf grenswijzigingen van ge
meenten heeft uitgewerkt en als men
op O. K. en W. tweehonderd sub
sidies heeft uitgedeeld, moet er dan
worden uitgerekend, dat een grens
wijziging en een subsidie zus- en zo
veel manuren hebben gekost?
Het overheidsapparaat ontsnapt in tal
van opzichten aan een vergelijking met
het bedrijfsleven. Veel van wat in een
gewone onderneming op het gebied van
efficiency te realiseren is, heeft bjj de
overheid weinig zin. Men kan wel aar
dige grapjes uitdenken, zoals bijvoor
beeld die regeling op een Haags departe
ment, dat een afdelingschef met een
groen potlood parafeert, de staatssecre
taris met een paars en de minister met
een blauw, maar dit heeft toch maar
weinig meer van doen met de doelmatig
heid, waar het in wezen om gaat. Toen
zal er iets moeten gebeuren aan de effi
ciency van dat gigantische overheidsbe
drijf. Het besef, dat dit noodzakelijk is,
is bij verschillende functionarissen in
sleutelposities, van wie er sommigen
speciaal zjjn aangetrokken uit het vrije
bedrijf, aanwezig; meer dan een van
onze kritische opmerkingen over de
ambtenarij is van hen afkomstig. Het is
alleen onze overtuiging, dat het bijzon
der moeilijk is het overheidsapparaat in
z'n geheel van dit besef te doordringen.
In een laatste artikel hopen we tot een
overigens niet oorspronkelijke
suggestie te komen m de goedwillen-
den een steuntje in de rug te geven.
Ter gelegenheid van het zestig-jarig
bestaan van de Nederlandse Aanne
mers- en Patroonsbond bouwbedrijven
hebben de leden een bedrag van ƒ60.000
bij elkaar gebracht ten behoeve van de
Nederlandse vereniging tot reumatiek-
bestrijding, het Reumafonds.
Advertentie
ItlNG
iiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiifimimiiiiiimiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiMi
De Russische delegatie heeft er voor
gezorgd, dat de vier ministers van
buitenlandse zaken het op de laatste
dag van hun conferentie in Genève
drukker hebben dan aanvankelijk was
voorzien. Minister Molotov kwam gis
termiddag op het laatste ogenblik nog
voor de dag met niet minder dan zes
voorstellen over de Europese veiligheid
en één over de ontwapening.
De drie westelijke ministers hebben
direct duidelijk gemaakt, dat zij geen
enkel veiligheidsvoorstel zullen aanvaar
den, dat niet uitgaat van de hereniging
van Duitsland. Maar het resultaat van
Molotovs initiatief is toch, dat de vier
ministers hedenmorgen om half twaalf
voor een extra zitting bijeen moeten
komen. Anderhalf uur eerder beginnen
de besprekingen van hun deskundigen,
die zich zullen wijden aan de opstelling
van het slotcommuniqué. Molotov heeft
in de loop van gisteren in zijn particu-
liere werkkamer in het Palais des Na-
tions tweemaal een gesprek onder vier
ogen gehad met zijn Amerikaanse col
lega, minister Dulles. Molotov zou er
hij Dulles op hebben aangedrongen, dat
in het slotcommuniqué vooral een posi
tieve mededeling over voortzetting der
ontwapeningsbesprekmgen wordt opge
nomen. Het is bekend, dat de West-
duitse regering graag zou zien, dat de
drie westeliike ministers hun best doen
voor een redactie, waarin de volledige
mislukking van de Geneefse conferen
tie wordt toegegeven.
Het schijnt nu wel zeker, dat de drie
De regeringsgezinde Indenesische pers
blijft fel reageren op de verklaring van
president Soekarno dat hij aan de hand
van documenten die in zijn bezit zouden
zijn kan bewijzen dat imperialistische
groeperingen in het buitenland er op uit
zijn de republiek Indonesië te vernie
tigen. Een dagblad, Proklamasi, heeft
naar aanleiding van Soekamo's bewe
ring dat ook zekere dagbladen in het
complot waren, in een brief aan de pro
cureur-generaal medegedeeld 200.000
rupiah schadevergoeding te zullen eisen
indien de president weigert die dagbla
den bij name te noemen.
Indonesia Raya heeft in een hoofdar
tikel Soekarno aangeboden foto s van
bedoelde documenten af te drukken in
dien hij bereid is fotocopieën ervan af
te staan aan de redactie, echter op
voorwaarde dat hij de echtheid ervan
eerst bewijst. Mocht de president op
dat aanbod niet ingaan, aldus Indo
nesia Raya, dan zou de bevolking daar"
uit wel eens kunnen concluderen, dat
hij de echtheid van dergelijke docu
menten niet kan bewijzen.
Het Indonesische kabinet heeft nog
niet officieel gereageerd op Soekarno's
rede van zondag j.l. in Bandung. Die
rede is voor de regering in Djakarta
kennelijk een pijnlijke verrassing ge
weest, want zij bereidt onderhande
lingen voor met Nederland over wes
telijk Nieuw-Guinea en andere geschil
punten* Het ministerie van voorlichting
heeft de bandopnamen van Soekarno's
rede inmiddels overhandigd aan het ka
binet. De ministers zullen de rede zorg
vuldig bestuderen. (U.P.)
De Eerste Kamer heeft dinsdag als
commies-griffier der Kamer in de va
cature-Van Andel benoemd jhr. mr. J
W. Röell. Uitgebracht werden 43 stem
men, waarvan 29 op de heer Röell.
westelijke ministers in ieder geval nog
een afzonderlijke verklaring zullen uit
geven, die in de eerste plaats is bedoeld
voor het Duitse volk en waarin wordt
gezegd dat zij hun pogingen om tot een
hereniging van Duitsland te komen
onverminderd zullen voortzetten. Aan de
opstelling van deze verklaring wordt
ook meegewerkt door Westduitse des
kundigen.
Een ander punt is de kwestie van
eventuele nieuwe conferenties. Onder
de vier ministers, ook onder de wes
telijke drie, bestond geen eensgezind
heid over de vraag, of zij zelf of de
regeringsleiders elkaar in het volgen
de jaar opnieuw moeten ontmoeten of
niet. De Britse minister van buiten
landse zaken, Macmillan, heeft nu het
voorstel gedaan deze kwestie door
de regeringsleiders te doen beslissen
en daar waren zijn drie ambtgenoten
het mee eens.
(Van onze correspondent)
De rechtbank te Arnhem is dinsdag
tot laat in de middag bezig geweest met
de behandeling van de gruwelijke moord,
die op 19 januari is gepleegd op de 73-
jarige gepensioneerde rentmeester G. B.
en zijn 66-jarige huishoudster, mej. H. R.
te Doetinchem. Verdachte was een werk
loze kantoorbediende uit Den Haag, neef
van de vermoorde B. Hem was ten laste
gelegd, dat hjj na kalm beraad zijn oom
met talrijke messteken gruwelijk had
verminkt en gedood en diens huishoud
ster opzettelijk, eveneens met messteken,
van het leven had beroofd.
Met opgeheven hoofd verscheen ver
dachte voor zijn rechters en uiterlijk
volkomen onbewogen hoorde hij de be
schuldiging uit de tenlastelegging aan.
Na zijn arrestatie op 11 februari had
verdachte een volledige bekentenis afge
legd. Zelfs had hij bij die gelegenheid
details verteld, waarmee de politie nog
niet op de hoogte was. Hij ontkende ter
zitting echter alle schuld en volhardde
daarin ook, toen de president, jhr. mr.
FOM. van Nispen tot Pannerden, en
de officier van justitie, mr. ir. W. H.
Folmer, hem omringden met een steeds
nauwer aangetrokken omsingeling van
belastende details. Hij wist niets meer
en zei zelfs nooit in Doetinchem te zijn
geweest. Hij verklaarde, behalve zijn
ontslag, nog allerlei andere klappen te
hebben gehad. Daardoor zou hij zozeer
overspannen zijn geraakt, dat hij maar
bekend had.
Toen verdachte na een scherp en uiter
mate grondig verhoor van de president
bleef volhouden, dat hij van de hele
zaak niets wist, wilde de president we
ten, wat hij voor de rechter-commissaris
had verklaard.
Verd.: Dat weet U toch.
Pres. (verontwaardigd): Ik wens te
weten, wat u voor de rechter-commis
saris hebt verklaard!
Verd.: Ik blijf het antwoord schuldig.
President: Waarom hebt u dan wel
bewust een ander van deze gruwelijke
moord beschuldigd?
Ook daarop wenste verdachte het ant
woord schuldig te blijven. Hij had n.l
een zekere Koos uit Den Haag beschul
digd van chantage op zijn oom. Deze zou
ook de moord hebben gepleegd. Koos zat
echter od dat moment in de gevangenis,
inderdaad wegens chantage.
Achtereenvolgens verschenen negen
getuigen voor de rechtbank. De 80-jarige
dr. J. P. L. Hulst zei, dat de dader als
een dolleman gestoken moet hebben. De
aard der verwondingen wees op één
enkele dader.
Getuige J. W., brigadier van politie te
Doetinchem, zei, dat verd. geenszins tot
een bekentenis was geprest, maar deze
spontaan had afgelegd. In een opgewon
den kruisverhoor verklaarde verd. ter
zitting echter, dat de politie hem een
bekentenis had gesuggereerd.
Getuige A. J. B., hoofdagent-recher
cheur te Doetinchem, zei, dat verd., die
ter zitting verklaarde nooit in Doetin
chem te zijn geweest, op de simpele
vraag, eens iets van het huis van zijn
oom te vertellen, daarvan een gedetail
leerde beschrijving had gegeven.
Verdachte had na de moord op zijn
oom en diens huishoudster - hij zou haar
op gruwelijke manier met tal van mes
steken hebben afgeslacht - op de kamer
van zijn oom - wie hij de avond tevoren
vergeefs om een lening van f 1000 had
gevraagd - uit een geldkistje een bedrag
van f250 gehaald. Hij had daarop alle
deuren afgesloten, was op de fiets ge
sprongen, had een aktentas met sleutels
en handschoenen in de IJssel geworpen
en later in Arnhem de trein naar Den
Haag genomen, waar hij, zonder door
zijn hospita te zijn opgemerkt, naar zijn
slaapkamer was gegaan.
De hospita van verd. zei als getuige,
dat zij een groot mes, dat zij zich spe
ciaal herinnerde, omdat het een ge
schenk van een familielid was. op de
dag van de moord had gemist. Toen
verd. haar van de moord op zijn oom
vertélde en haar, twee weken later
dan gebruikelijk, honderd gulden pen-
siongeld had betaald, had zij een on
behaaglijk gevoel gekregen.
In een scherp rekwisitoor bouwde de
officier zijn bewijsvoering op de buiten
gerechtelijke bekentenis van verdachte
op. Hij toonde aan. dat verd. in Doetin
chem was geweest, in de woning der
verslagenen had vertoefd, de slaapkamer
had betreden en zich een vals alibi had
weten te verschaffen. Hij achtte beide
moorden als door verd. gepleegd bewe
zen en kwalificeerde hem als een groot
misdadiger, die simuleert, met bijzonder
raffinement te werk gaat en geen spoor
van berouw toont. Hij eiste levenslange
gevangenisstraf.
De raadsman, mr. C. Winters 'uit Arn
hem, signaleerde een groot aantal on
waarschijnlijkheden in verdachte's be
kentenis en tal van onopgeloste twijfels.
Hij verzocht om nader onderzoek. In zijn
repliek persisteerde de officier bij zijn
eis. Uitspraak 29 november.
Advertentie
vier werkelijk betrouwbare middelen
helpen elkaar en doen wonderen/
De vier geneesmiddelen van Cheiarine
„4" worden in de hele wereld me» uit
stekend resultaat gebruikt. Ze hebben;
hun volkomen betrouwbaarheid wel zeer
duidelijk bewezen en millioenen menser
baat gebracht bij pijnen en griep, vaak
ook dan wanneer andere middelen falen.
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
4 in doet wonderen.'
„Op u als bouwers rust de taak om,
in "samenwerking met architecten, bouw-
ingenieurs, arbeiders en anderen de pro-
duktiviteit in de bouwerij tot een zo
danig peil op te voeren, dat het bouwen
niet onevenredig duur wordt ten op
zichte van de voortbrenging van andere
goederen. Zou dit het geval z«n, dat zou
in een welvarende maatschappij niet die
voorziening met bouwwerken tot stand
kunnen komen, die met dat welvaarts
peil in overeenstemming is", aldus mi
nister Witte in zijn rede bij de herden
king van het zestigjarig bestaan van
de Nederlandse aannemers- en patroons
bond voor de bouwbedrijven in het
Kurhaus te Scheveningen.
Het bouwbedrijf zal zich tot het uiter
ste' moeten inspannen om zulke onge
wenste situaties te vermijden, zo ver
volgde hij. Daarvoor heeft het nodig
een grote deskundigheid, een grote
voortvarendheid, samenwerking, weten
schappelijk onderzoek en een actieve,
door een geest van vernieuwing goede
mentaliteit. Deze geest van vernieuwing
is aanwezig, zijn invloed is op vele pun
ten in het bouwbedrijf reeds merkbaar.
De minister wees er op, dat voor het
overgrote gedeelte van alle bouwwer
ken de overheid of direct, of indirect
als opdrachtgeefster, dan wel via sub
sidies mede verantwoordelijk is voor
de bouw. Van het totale bouwprogram
ma van twee miljard gulden kan ge
steld worden, dat voor 400 miljoen gul
den weg- en waterbouwkundige wer
ken vrijwel geheel in opdracht van
overheidsorganen worden uitgevoerd, de
bruw van boerderijen geschiedt veel
vuldig met enigerlei vorm van over
heidssubsidie, van het woningbouwpro
gramma komt 97 percent tot stand met
direct subsidie van de overheid, ook
het tot stand komen van ziekenhuizen
is grotendeels van subsidie afhankelijk,
terwijl vrijwel alle scholen door de
overheid of met overheidsbijdrage
worden gebouwd.
Men kan derhalve lustig stellen,
zo zei minister Witte, dat ongeveer
drie kwart van het bouwprogramma
of door directe overheidsopdrach
ten, of met overheidsbijdrage tot
stand komt.
Het is voldoende bekend, dat het
bouwbedrijf in zjjn huidige omvang
niet voldoende capaciteit bezit om aan
de primaire noden direct volledig tege
moet te komen. Zelfs, zo zei de minis
ter, door afremming van de strikt nood
zakelijke bouwwerken, een afremming
die thans sinds juni 1954 in geld uitge
drukt reeds een bedrag van bijna 350
miljoen gulden bedraagt, zijn we niet in
staat aan de meest urgente behoefte, met
name op het gebied van de volkshuis
vesting, in het gewenste tempo te vol
doen.
De minister hoopte, dat spoedig de
mentaliteit zodanig zal groeien, dat
het bouwbedrijf, evenals de verschil
lende organisaties in de landbouw, de
sprong zal durven wagen naar een pu
bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie, een
bouwschap, dat de demonstratie en de
vorm is van een gemeenschappelijke
verantwoordelijkheid.
Dinsdag is brand ontstaan in een
boerderij, te Wijlgaard (Gem .Leeuwar
den), eigendom van de familie Bieru-
ma Oosting te Oranjewoud en bewoond
door de heer W. Roorda. Deze brand
heeft het leven gekost van het vier-jarig
zoontje; het verkoolde lijkje is later in
een schuur gevonden. Op het voor
huis na is de boerderij uitgebrand. De
inboedel werd in veiligheid gebracht,
evepals een aantal stuks rundvee en een
waardevolle stamboekstier. Een vijftien
tal koeien en drie paarden kwamen om
Omdat ik mij al dagen
lang niet lekker voelde en
omdat ik zelf in de spiegel
had gezien dat ik naar een
grauwe gelaatskleur neigde,
ben ik laatst eens by een
bevriende dokter binnen
gelopen. Want, zo dacht ik,
soms moet een mens net als
een fiets even een tikkeltje
gerepareerd worden.
Mijn aesculaap begroette mij recht
hartelijk toen ik zijn woning betrad.
Hij sloeg mij royaal op de schouder
en riep:
„Kerel, wat zie jij er goed uit".
„Ik ben ziek", zei ik effen.
„Ach", zei hij terloops, „en wat man
keert er dan wel aan?"
„Ik wil alsmaar slapen", legde ik
uit, „als ik even niet nadenk slaap ik".
„Wat wil je nog meer", jubelde hij,
,al mijn patiënten klagen over slape-
'oosheid".
„Mogelijk", zei ik, „maar ik geloot
toch dat ik een te lage bloeddruk heb"
„Goddank", antwoordde hij, „wees
blij dat-ie niet te hóóg is. Hoeveel pa
tiënten moet ik niet verbieden een
borrel te drinken. En jij, jij gaat je
gang maar. Wat drink je, oud of jóng?"
„Oud", zei ik somber.
Enfin, we hebben een tijdje heel aar
dig zitten kletsen over allerlei onbe
nulligheden. Over de politiek en over
het voetballen en over het weer en zo.
En toen moest ik er uit, want hij ging
naar een patiënt.
Weet U, en nu loop ik me al dagen
lang af te vragen hoe ik me eigenlijk
voel.
Dinsdag heeft de Alkmaarse recht
bank de vordering van de officier van
justitie om de gevangenhouding van
een inwoner van Ursem voor de tijd
var dertig dagen te gelasten, toegewe
zen
De man werd ter zitting van de po
litierechter op 31 oktober onder ver
denking van meineed in bewaring ge
nomen. Nog dezelfde dag werd hij ech
ter op vrye voeten gesteld, omdat hij
tegenover de officier van justitie zijn
voor de politierechter afgelegde verkla
ringen herriep, dus toegaf schuldig te
zyn aan meineed, welke verklaring hy
ondertekende. Enige dagen later kwam
hij bij de rechtbank met de medede
ling, dat hij voor de politierechter toch
wél de waarheid had gesproken, waar
op hij prompt weer in bewaring werd
gesteld.
Een vordering van Je officier van
justitie om de bewaring voor de tijd
van zes dagen te gelasten, werd door
de rechter-commissaris afgewezen,
waarop de officier in hoger beroep ging
bü de rechtbank, die de vordering toe
wees. Inmiddels was de man, na de
afwijzing van de vordering door de rech
ter-commissaris, weer op vrije voeten
gekomen, doch na de toewijzing van de
vordering door de rechtbank werd hij
voor de derde keer in bewaring gesteld.
De Rotterdamse politie heeft in de
nacht van maandag op dinsdag, dicht
bij zijn huis, de automobilist ir. P. aan
gehouden, die naar het scheen, onder
invloed van sterke drank verkeerde. Hij
werd overgebracht naar het hoofdbu
reau van politie, waar men de bloed
proef heeft genomen; proces verbaal
opgemaakt. Men heeft hem die nacht op
het politiebureau vastgehouden.
De automobilist protesteerde met na
druk tegen deze gang van zaken, zich
beroepend op zijn functie. Hij is name
lijk lid van de Tweede Kamer en lid
van de Rotterdamse gemeenteraad, waar
hij optreedt als verkeersdeskundige
voor zijn fractie.
Ir. P. zei ons desgevraagd, geen com
mentaar op het gebeurde te willen ge
ven.
