Oprichting instituut sociale
binnen A.K.W.V.
anning
Jongeren, als buitenstaanders,
aan rand van maatschappij
Gouden tijd voor Rijnvaart
bedreigd door laag water
0U&
m
Gouden feest der Capucijnen-
missie plechtig herdacht
Prof. Gerbrandy gepasseerd
voor A.-R.-kandidatenlijst
Die goeie Sint
Suggestie mr. Yan Thiel op lustrumviering
De installatie van
mgr. Alfrink
^ielrijd er op slag
gedood
Meer menselijke
verhoudingen
Schippers zijn gaan „zitten omdat ze
geen wieltjes hebben"
c
(fa** 1/OujUi* Utfjt 'k éltuée
Mgr. T. van Valenberg: oprechte
loyaliteit jegens Indonesië
Comité neemt het
voor hem op
Koninklijk bezoek
aan Suriname
\erloop van de
plechtigheid
Mogelijkheden benutten
v*root goederenaanbod
geringe vaart
want hij maakte voor mijn sigaret
DE surprise van het jaar'
tro££je'£
avonturen
PJil
En weet U wat het leukste is?
DONDERDAG 1 DECEMBER 1955
PAGINA
meest gebruikte
Telegrammen over
en weer
Bigeil taa' voor bedrijf
ÜH&
ft
if
Hec is nèc-eera echt televisietoestel. Maar
als Uhet openmaakt zitten ef 3 doosjes
King's Cross Virginia sigaretten in. Die
kosten in-deze speciale surprise verpakking
niets méér. Her televisietoestel is dus een
extraatje. Ik weet zeker dat de Sint er
honderdduizenden mensen blij meemaakt.
Maar denk erom... ze zullen vlug uitver
kocht zijn, want er zitten de beste Virginia
sigaretten in die U zich denken kunt:
KING'S CROSS.
Bestuur Bergense V.V.V.
afgetreden
Na motie van afkeuring
inzake tramkwestie
Zaak-Haagse commissaris
Hogere autoriteiten
beraden zich
Feestrede
Danik van Indonesië
Fraai filmpje van
Polygoon-Profilti
WILLEM GEHRELS
GEHULDIGD
Zilveren medaille van de
Stad Amsterdam
Eis van oud-K.N.I.L.-
militairen ontzegd
Uitbetaling tijdens Japanse
krijgsgevangenschap
Advertentie
bussen voor ten minste
koppenf 2.60
Coffeïne-vrij, in bussen met rood
etiketf 2.95
Grote bussen voor ten minste
*40 koppenf 9*45
Coffeïne-vrij f 10.95
De plechtigheid van de in bezitneming
van de aartsbisschoppelijke zetel door
2-h. exc. mgr. dr. B. J. Alfrink, zondag
6 s., zal als volgt verlopen.
Het hoogwaardig Metropolitaan Ka-
wttel zal mgr. Alfrink van de ingang
de kathedrale kerk begeleiden
haar het hoogaltaar, terwijl het koor
Ecce Sacerdos zingt. Nadat het
Aeni Creator gezongen is, neemt de
,'sschop plaats op het faldistorium en
^ördt door de secretaris van het Metro-
t?Utaan Kapittel in het Latijn en in het
Nederlands de Pauselijke bulle voorge
len die gericht is aan het kapittel,
Pü 'de clerus en de gelovigen van
aartsbisdom. Hierna wordt mgr.
j«ink door de oudste twee kanunniken
trnn't? "aar de aartsbisschoppelijke
Vn_„ het koor zingt het gezang
Voor de bisschop Sacerdos et Pontifex.
Vervolgens leest de secretaris van het
Aartsbisdom m het Nederlands de be-
hoemingsbullle voor, die gericht is aan
higr. Alfrink. Nadat het koor het Chris
tus Vincit met. e ace amationes, die
betrekking hebben op de bisschop, ge-
z°ngen heeft, zal mgr. Huurdeman na
thans het hoogwaardig Metropolitaan
Kapittel de nieuwe aartsbisschop toe
spreken Hierna volgt een toespraak van
Jigr. Alfrink welke besloten wordt met
de bisschoppelijke zegen. De plechtig
heid wordt besloten met het Te Deum
®h met de zegen met het Allerheiligste.
Maandagmorgen elf uur zal mgr.
Elfrink in het aartsbisschoppelijk paleis
re«piëren.
De 74-jarige R. van I. uit Echteld is
Jfbensdagavond, toen hij uit het zieken-
?Pis te Tiel, waar hij bij zijn zoon op
?*Zoek was geweest, per fiets huiswaarts
serde, door de aanhangwagen van een
pailer aangereden en op slag gedood. De
"Astuurder van de trailer, die niets had
Shhierkt, werd door een bromfietser ge-
^aarschuwd.
(Van onze speciale verslaggever)
Op de tweede dag van de lustrumviering van de A.K.W.V. te Arnhem
heeft mr. F. J. F. M. van Thiel, minister van Maatschappelijk Werk, een
voordracht gehouden over het probleem dat deze twee dagen door de katho
lieke werkgevers in het middelpunt van de gedachtenwisselingen geplaatst
is, namelijk de jeugd in het bedrijf. Minister Van Thiel uitte zijn waardering
voor de keuze, die de werkgevers met dit onderwerp gemaakt hebben, want
het is van grote waarde dat men zich op dit probleem bezint, nu het aantal
jongeren in de bedrijven is toegenomen en ongetwijfeld nog zal toenemen.
De werkgevers dragen immers mede verantwoordelijkheid voor de vorming
van deze jeugd in het bedrijf. Aan het slot van zijn rede gaf minister Van
Thiel de A.K.W.V. de concrete gedachte in overweging om binnen het kader
van de vereniging een instituut te scheppen, dat zich zal bezighouden met de
voorlichting aan het bedrijfsleven en de ontwikkeling van de juiste methó-
den van het aanpakken en de bevordering van het welzijn van de jeugd in
het bedrijf.
Sociale planning is, zo zei de
minister, geen taak van de over
heid zonder meer, maar van par
ticulier initiatief en overheid ge
zamenlijk. Hij uitte de volgende sug
gesties: 1. Om in de wet op de
PBO een aanvulling op te nemen
die de schappen in staat stelt bij
zondere maatregelen te nemen ter
bevordering van de belangen van
arbeidskrachten beneden de vijf en
twintig jaar. 2. Het instellen van
het instituut) van een jongeren-
raad in de bedrijven, die een zekere
band heeft met de ondernemings
raden van de ouderen.
De kwaliteiten èn de mentale instel
ling van de arbeiders zijn van uiter
mate groot belang voor de uitkomsten
van een sterk gemechaniseerde, kapi-
taalsintensieve industrie, terwijl het
voor ons volk een levensbelang is, dat
de industriële ontwikkeling zich verder
voortzet, aldus minister Van Thiel. Al
zouden de arbeiders voldoen aan de
vereisten van vakbekwaamheid, van
stiptheid en verantwoordelijkheidsgevoel,
dan klemt daarnaast nog de vraag of
hun mentale' instelling juist is, of zij
hun goede eigenschappen willen en kun
nen gebruiken. Hierbij speelt een com
plex van factoren een rol, waaronder
de arbeidsomstandigheden en de materi
ele welstand, maar vooral de sfeer in
de onderneming, die bepalend is voor
de arbeidsvreugde en het gevoel van
erbij te horen". De onderneming moet
niet alleen een werkmilieu zijn, maar
ook een leefmilieu; op dit punt heeft de
ondernemer zijn sociale verantwoorde
lijkheid, omdat hij de leiding heeft over
mensen met een eigen persoonlijkheid
en een bovennatuurlijke bestemming.
Hoewel de ontwikkelingskansen voor
de persoonlijkheid met het voortschrij
den der techniek niet groter worden,
bestaan er niettemin nog mogelijkheden;
deze moeten op de eerste plaats ten
aanzien van de jonge arbeider benut
worden. De arbeid is voor hem immers
een middel tot voltooiing van het groei-
De katholieke werkgevers neb
ben gisteren op de eerste dag van
hun lustrumviering vanuit Arnhem
telegrammen verzonden aan Z. H.
de Paus en H. M. de Koningin,
waarin zij uiting gaven aan gevoe
lens van trouw en aanhankelijkheid.
De vergadering ontving een tele
grafische gelukwens van dr. Kor-
tenhorst, voorzitter van de Tweede
Kamer en oud-algemeen secretaris
van de vereniging. Men heeft dr.
Kortenhorst een telegram gezonden
met goede wensen voor een voor
spoedig herstel. Voorzitter Van
Heyst deelde mede, dat het herstel
van de Tweede Kamer-voorzitter
goede vorderingen maakt.
De vergadering ontving tele
grammen van zusterorganisaties en
leden van de Uniapac uit België,
Duitsland, Italië, Spanje en Zwit
serland.
MINISTER VAN THIEL
(Van onze verslaggever)
WatÜ 'n hit jaargetijde optredende lage
ftiinv d dreigt een ramp voor de
den v?rt te worden. Over vele honder-
se RUn rs is van de anders z0 trot-
sloot arelnig meer over dan een brakke
schier (""aag voortstroomt tussen
nog steeSafzienbare modderbanken. En
Niet dat h wil het water niet stijgen'
bijzonder A lage waterstand van thans
het peil in HblU'rmaal is. In 1947 daalde
is het aanbod R"n nog lager- Maar n0°
tveest als dit i goederen zo groot ge
nen het coud 5>ar en de RÜnreders kun-
VaIt niet binn er voor hen te a
Aehepen'met"^n kriJgen- omdat hun
de ladino- rUn ms »aar een kwart van
m°gen varen *'J zouden kunnen bergen,
Versrnallh?rlt jdat door de ernstige
drang zo o? vaargeulen het ge-
temnn a=£ 00t,ls §eworden dat het vaar-
zelfc m 9merkelijk is vertraagd en men
dan 'c halve last langzamer vaart
Schpnor, ^™ers v°l geladen. Honderden
ornriat v gen in de havens te wachten
Vaart diepgang al geen
het hr, i maakt- Wanneer het in
genen 0i and ?leL snel en lang gaat re
gelend 9relgt Rijnvaart helemaal lam
«wiegd te worden.
staan D?SS?ldJ°rf' in Heulen en in Bonn
Neder,'«kademuren in de modder. In
ederland is de Rijn bij Wijk bij Duur-
hpT® laa§ dat men er nagenoeg door-
he*? ,k?n waden. Bij Nijmegen en Arn-
v,ih «Jken de uiterwaarden grote kale
'•ikten en de roemruchte rivier een
""oompje als de Linge, de Regge of de
Aa Schepen van 1500 tot 2000 ton, die
thans geld als water zouden kunnen bin
nenbrengen, als er maar water genoeg
was, kunnen met nauwelijks 500 ton va
ren. Hierdoor wordt het aanbod van
vracht steeds groter. In West-Duitsland
kampen verscheidene industrieën reeds
met brandstof fentekort. Kleine motor-
schepen uit Friesland en Limburg ko
men te hulp. Hun eigenaars beleven
gouden dagen, maar hun vervoerscapa
citeit is niet groot genoeg om het te
kort op te vangen. Evenmin kunnen de
spoorwegen die al hun reservemateriaal
hebben ingezet de situatie aan.
Nachtvaart is op de Nederlandse rivie
ren niet mogelijk. Van Millingen tot Nij
megen is het verboden des nachts te
varen en wie het toch zou doen, loopt
onherroepelijk vast. De Nederlandse
peilschalen melden nog steeds val. Bo-
venstrooms, bij Rheinfelden en Breisach
wordt een geringe was gemeld. Deze ls
echter zo gering dat nog niet van ver
lichting kan worden gesproken. Daarom
zijn veel schippers „er maar bij gaan
zitten, omdat ze geen wieltjes onder hun
schuiten konden binden." Hevige slag
regens en zuid-wester stormen die een
opstuwing veroorzaken zijn nodig om
in korte tijd uit de impasse te komen.
De Duitse autoriteiten hebben in ver
band met de lage waterstand op de
Midden-Rijn een vaarverbod afgekon
digd voor schepen met een grotere diep
gang dan 2 meter. Beneden de Rijn
brug tussen Bonn en Beuel staat op
het ogenblik nog slechts 1.99 meter wa
ter.
In de afgelopen zes weken zijn alleen
in de omgeving van Bonn ongeveer 20
schepen met de bodem in aanraking
gekomen. Daarbij zijn minstens 12 sche
pen lek geworden, zodat zij hun tocht
niet konden voortzetten.
proces naar de volwassenheid. De werk
gevers moeten zich daarom bezinnen
op de taak die in de huidige situatie
voor hen is weggelegd. Vele onderzoe
kers, die zich met dit probleem bezig
hielden, zien de situatie in de laatste
jaren als een ongunstige, maar het is
Volgens minister Van Thiel moeilijk om
uit te maken of hun opvattingen blij
vend zijn en voor alle landen gelden.
Recente Oostenrijkse en Engelse on
derzoekingen geven een weinig bemoe
digend beeld. In vergelijking daarmee
geven de Nederlandse onderzoekingen
voor de arbeiders een minder somber
beeld, want volgens Haveman be
schouwt de geschoolde arbeider in Ne
derland het nog wel als een ideaal om
in zijn eigen vak een vaste baan te
krijgen; ook de ongeschoolde bent nog
de arbeidsvreugde in de solidariteit van
het kleine groepsverband waarin hij
■werkt. Gebleken is ook, dat het bedrijf
niet de eerste of enige plaats is die be
palend is voor de persoonlijkheidsont
plooiing van de jonge arbeider. Het ge
zinsmilieu, het schoolmilieu en het zo
genaamde derde milieu verdienen op de
eerste plaats de aandacht-
Het bedrijf is geen pedagogisch in
stituut, maar het dient wel voort te
bouwen op de reeds bestaande vor
ming van de jonge arbeider. Hij is nog
niet volwassen; alle personeelsleden
moeten dit door een goede voorlich
ting gaan beseffen. Met de aanstelling
van een psycholoog of een sociale werk
ster alléén komt men er niet, omdat
deze te veel vreemde eenden in de bijt
blijven. Iedere jongen heeft zijn eigen
typische moeilijkheden; men zal daar
mee bij de groepsindeling en de aard
van de werkzaamheden rekening moe
ten houden. Van groot belang zijn ver
der het werken in een prettige sociale
groep en het ervaren van sociale waar
dering, welke echter in ons land nog
maar gering is. Van grote betekenis zijn
verder een doeltreffende introductie
en een voldoende inlooptijd.
Spreker wees verder op het belang
van het bedrijfsapostolaat, waardoor
een vervreemding tussen bedrijf en
godsdienstig leven kan worden voor
komen. Dit alles zal zich beter voltrek
ken als de menselijke verhoudingen in
het bedrijf goed zijn. Zowel horizon
taal als vertikaal moet een systematische
teamgeest aangekweekt worden. Niet
de organisatorische, maar de menselijke
samenwerking moet op de voorgrond
staan. Dit alles legt een zware last op
het bedrijf, die door alle leidinggeven
den van hoog tot laag gedragen moet
worden. De sociale sector en de finan-
cieel-economische sector in het bedrijf
zijn niet te scheiden; zij vormen een or
ganisch geheel.
Tot slot vroeg minister Van Thiel
zich af of speciaal de familieonderne
mingen niet tekort schieten bjj de vor
ming van de jonge werkgever. Wordt hij
wel voldoende voorbereid op zijn toe
komstige verantwoordelijkheid? Indien
zij niet voldoende getraind worden op
het ondernemer zijn, dan zal in Neder
land de familieindustrie, die nu nog
zo'n stevige middenpositie inneemt,
gaan verdwijnen.
Advertentie
MWHMWKW
In deze originele surprise
verpakking kosten 3 doosjes
King's Cross niets méér dan
wanneer U ze los koopt.
Dus 3 x 8o ct fl.
2:°
Aan het einde van een buitengewone
algemene ledenvergadering van de
Vereniging voor Vreemdelingenverkeer
te Bergen, die woensdagavond op ver
zoek van 50 leden werd gehouden, is
het bestuur in zijn geheel afgetreden,
nadat een motie van afkeuring was
aangenomen. J
In de motie spreekt de vergadering
als haar mening uit, dat het beleid van
het bestuur en in het bijzonder dat van
de voorzitter inzake de tramkwestie
dient te worden afgekeurd. De voorzit
ter, de heer Broersma, is lid van de
raad en als zodanig voor de opheffing
van de tram geweest.
Naar aanleiding van berichten inzake
beleidsfouten, begaan door een com
missaris van politie, deel uitmakende
van het Haagse politiecorps, deelt de
burgemeester van s-Gravenhage het
volgende mee:
„De hoofdcommissaris van politie
heeft zich genoodzaakt gezien de bur-
gemeester te rapporteren omtrent be
paalde misstappen yan bedoelde poli
tiefunctionaris. De burgemeester heeft
daarop hetgeen hem werd gerappor
teerd ter kennis gebracht van de mi
nister van Binnenlandse Zaken, de
waarnemende commissaris der Koningin
in de provincie Zuid-Holland en de
fungerend-directeur van politie.
De beslissing omtrent de vraag, wel
ke gevolgen aan het voorgevallene moe
ten worden verbonden, is niet aan de
burgemeester, doch aan hogere autori-
teiten. Deze beraden zlph te*zake, zodat
in dit stadium door de burgemeester
geen verdere mededelingen kunnen
worden gedaan."
Op de voorlopige lijst van Kamerkan
didaten, opgesteld door het Centraal
Comité van A.R.-kiesverenigingen, ont
breekt de naam van een bekende A.R.-
Kamerfiguur, prof. mr. P. S. Gerbran
dy. Hieruit valt op te maken, dat men
in leidende kringen van de A.R.-partij
aan de top van het comité staan de
heren Roosjen, bmalxenbroek, Van Kies-
sen en Tjalma van mening is, dat
een terugkeer van prof. Gerorandy in
de Tweede Kamer minder gewenst is.
Hierbij zou als overweging gelden, dat
prof. Gerbrandy reeds de zeventigja
rige leeftijd heeft bereikt. Toen kort ge
leden de A.R.-Kamerleden Schouten,
Van den Heuvel en Stapelkamp te ken
nen gaven, dat zij met het oog op hun
leeftijd zich niet meer kandidaat zou
den laten stellen voor de Tweede Ka
mer, viel het in politieke kringen reeds
op, dat van de eveneens bejaarde prof.
Gerbrandy een dergelijke beslissing
niet vernomen werd.
Inmiddels mag worden aangenomen,
dat de reden voor het passeren van
de heer Gerbrandy niet. alléén gelegen
is in zijn hoge leeftijd. De gewezen mi
nister-president is altijd een „buiten
beentje" van zijn fractie geweest; ver
schillende malen heeft hij in de Kamer
een ander standpunt ingenomen dan de
overige leden van zijn fractie. Men wil
kennelijk een zo homogeen mogelijke
nieuwe fractie vormen.
Het Centraal Comité van A.R.-Kies
verenigingen schijnt geen toelichting te
hebben gegeven op zijn besluit om prof.
Gerbrandy niet voor een kandidatuur
in aanmerking te doen komen. Het pas
seren van prof. Gerbrandy heeft inmid
dels echter reeds een reactie uitgelokt
bü twee A.R.-Kamerkieskringen, na
melijk die van Amsterdam en Dor
drecht. Uit leden van deze kringen
heeft zich een „Comité P.S.G." (de ini
tialen van betrokkene) gevormd met
het doel, een actie te beginnen, teneinde
prof. Gerbrandy een eervolle plaats op
de A.R.-lijst te verzekeren.
Met grote plechtigheid is woensdag
te Tilburg het gouden bestaansfeest
van de Capucynenmissie op Borneo
gevierd. De feestelijkheden werden in
gezet met een pontificale H. Mis, op
gedragen door mgr. Tarcisius van Va
lenberg, apostolisch-vicaris van Pontia-
nak, met assistentie van de provinciale
overste der Capucijnen in Nederland,
pater dr. Ciementinus van Vlissingen,
de provinciaals der Missionarissen van
de H. Familie en van de Mo/ntfortanen
en de vertegenwoordiger van de pro
vinciaal van de paters Passionisten, die
allen in de loop der jaren een deel van
de oorspronkelijk aan de Capucijnen op
Borneo toevertrouwde missie onder hun
zorgen namen.
De plechtige herdenkingszitting, die
op de pontificale H. Mis volgde, werd
o.m. bijgewoond door mgr. M. Brans,
mgr. H. van Hussen, nationaal voor
zitter van de pauselijke missiegenoot
schappen in Nederland en mgr. prof.
dr. A. Mulders, lector in de missiologie
in Nijmegen, alsmede dom Willibrord
van Dijk, abt van het Trappistenkloos
ter te Tilburg en de provinciaals en al
gemene oversten of hun vertegenwoor
digers van de in Borneo missionerende
orden en congregaties. Tot hen allen
richtte pater provinciaal, dr. Ciemen
tinus, zijn welkomst- en zijn dankwoord.
Een speciaal woord richtte hij tot de
zaakgelastigde van de Hoge Commissa
ris van de Republiek Indonesië, Kweed-
jiehoo, die de herdenking met zijn tegen
woordigheid opluisterde, alsmede tot
„broeder Willemke", de enige Mg over
levende missionaris, die vijftig jaar ge
leden naar het missiegebied van Bor
neo vertrok. Uiteraard verwelkomde
spr. ook de missionarissen en oud-missio
narissen, die in Borneo en Sumatra hun
krachten aan het missiewerk hebben ge
geven.
In korte trekken schetste hij de be
tekenis, die de missie heeft voor de
orde, door de bevordering van de
geest van offervaardigheid en van de
provincie voor de missie. De provin
cie immers, steunt het werk geeste
lijk en financieel en staat steeds,
zoveel als mogelijk is, haar krachten
aan de missie af, waardoor zij soms
genoodzaakt is werk in eigen land van
de hand te wijzen. Als bijzonder ge
lukkige verschijnselen in het missio-
neringswerk wees dr. Ciementinus op
de totstandkoming van een Capucijnen-
klooster in Pontianak en .p de grote
professie van enige Daya-zusters,
juist in dit jubileumjaar.
De feestrede werd uitgesproken door
de heer P. A. Kerstens, die er op wees,
hoe de eigenlijke missiegeest zich in
de negentiende eeuw begon baan te
breken. De bewonderenswaardige pres
tatie, die de Jezuiëten in dit) gebied heb
ben geleverd, waar zij bijna een halve
eeuw lang alleen hebben gezwoegd,
memoreerde spr. uitvoerig. Het feit, dat
onder de economische exploitanten van
het voormalige Ned. Indië weinig katho
lieken waren, had het nadeel, dat het
voor een missionaris moeilijk was daar
heen te gaan, omdat hij zich niet ver-
Mgr. T. v. Valenberg
zekerd wist) van steun daar. Het had
echter het voordeel, dat de katholieke
kerk er geheel onverdacht haar leer
kon prediken, zowel als de katholieke
ethica. De houding van de katholieke
missie en. van de enkele katholieke leken
heeft bewerkt, dat het prestige van de
katholieken in Indonesië zeer groot was.
Vervolgens schetste spr. de moeilijk
heden en de opgang van de Borneo-
missie der paters Capucijnen, die een
zeer moeilijke, maar ook een zeer
vruchtbare missie geweest is. In het
bijzonder belichtte hij de figuren van
de beide apostolische vicarissen, mgr.
Bos en mgr. Van Valenberg, onder
wier leiding de missie uitgegroeid is
van een gebied, dat bewerkt werd door
„anderhalve man en een paardekop"
tot een gebied met twee vicariaten en
drie prefecturen.
Z. Exc. Kweedjiehoo, zaakgelastigde
van de Hoge Commissaris van Indone
sië sprak vervolgens zijn dank uit voor
wat de missionarissen-Capucijnen niet
alleen voor de verspreiding van Gods
woord en Christus' leer, maar ook
voor de profane wetenschap en voor de
sociale omstandigheden van de Indone
siërs hebben gedaan. Spr. meent, dat
het doel van de missie in Indonesië moet
zijn de Indonesiër tot een edeler Indo
nesiër te maken. Als de missie het
woord van Christus „Geef God, wat
God toekomt en de keizer wat des kei
zers is" tot leidraad neemt, zal dat
ook het missiewerk ten goede komen.
Tot slot dankte mgr. Van Valenberg
allen, die op enigerlei wijze hun hulp
en steun aan het missiewerk in Borneo
hebben gegeven, meer speciaal ook de
broeders en zusters van Huybergen, Et-
ten en Veghel en de missie-artsen. Hij
gaf uitdrukking aan zijn gevoelens van
oprechte loyaliteit jegens de republiek
Indonesia, aan het heil waarvan de mis
sie graag zal blijven meewerken. „Ik
behoor allerminst tot de mensen," aldus
mgr., „die menen, dat er met de repu
bliek Indonesië geen zee te bevaren
is".
Sinds ik niet meer in
de Sint geloof ben ik hem
stilaan gaan verachten.
Ik bedoel natuurlijk niet
de H. Nicolaas, die al ge
ruime tijd in de hemel
woont, noch de inderdaad
bestaande Goed-Heilig-
Man-voor-de-kindertjes,
maar de vent, die steeds
maar weer omstreeks deze tijd van
het jaar met een gehuurde tabberd
aan en een valse sik aan zijn kin
loopt te doen alsóf. Mijn eerbiedige
liefde van eertijds is inmiddels ver
keerd in haat. Haat tegen de man
die, schuilgaande achter zijn ver-
derflijke anoniemiteit, mij elk jaar
weer opnieuw op 5 december ver
plicht in een op chocolade lijkend
stuk zeep te bijten, water voor je
never te drinken of de ring te kus
sen van die idioot van een buur
man, die zo goed amateurtoneel
speelt. Dat hij mij bij dat alles dan
bovendien nog met een van ellende
vertrokken gezicht „dank je wel
Sinterklaasje" tegen de schoorsteen
laat roepen is een perfiditeit, die
alleen, in zijn overigens niet bestaand
brein kan opkomen.
Ik heb dus iets tegen het verschijn
sel Sinterklaas an und für sich. Maar
er is voor mijn afkeer tegen hem
ook wel een duidelijk aanwijsbare
aanleiding.
In lang vervlogen tijd minde ik
eens een meisje. Ik deed zulks op
een bijzonder schaapachtige manier
en ik toonde haar mijn liefde vooral
daar haar opvallend te ontlopen.
Hetgeen, naar ik constateerde, niet
de geringste indruk maakte. Niette
min leed ik zelf ten zeerste onder
mijn eigen onduidelijkheid.
Maar gelukkig liep het tegen
5 december. Dat zou de kans van
mijn leven worden. Immers, ik was
genood op een avondje waar ook zij
aanwezig zou zijn. Wat viel mij dus
te doen? Wel, ik zou een cadeautje
voor haar kopen en ik zou er een
gedicht bij maken, waarin ik mij,
verhullende achter de discrete ano
niemiteit van Sinterklaas, geheel zou
verklaren.
Ik kocht een riant stuk zeep en
wikkelde het in mijn poëem en be-
gaf mij naar het feest. Het was een
vrolijk avondje van jongelui die zich
onledig hielden met elkander onder
patronage van de Sint steeds maar
weer te foppen. En er heerste dan
ook al spoedig die mooie kramp
achtige, lacherige sfeer, waarbij een
mens de neiging in zich voelt op
komen zichzelf in te slikken.
Toen kwam mijn cadeau uit de
bus en mijn gedicht. Zij vatte het
pakje met een verrukt gezicht aan
en begon blozend mijn meesterwerk
je voor te lezen. Even keek zij mij
teder aan; vervolgens greep zij het
stuk zeep en deed er tot mijn ont
zetting een ferme hap in.
„Tjasses", riep ze, „wat flauw."
Die avond heb ik tandenknarsend
een vuist opgestoken tegen die goeie
Sint.
Polygoon-Profilti is met het tweede
deel van de Koninklijke reis naar de
West, het bezoek aan Suriname, gereed
gekomen en meer nog wellicht dan in
het deel over de Nederlandse Antillen
treft hierin het gelukkige gebruik van
de kleur. Het is wel een dankbare ver
zameling aan mensenrassen, die de
camera heeft kunnen vastleggen: de In
dianen temidden van de voorbereidin
gen voor het feest, de Bosnegers met
hun kleurige doeken in hun opwindende
dansen, de Hindoestaners in hun rijke
klederdracht en met hun vele sieraden,
de Creolen, joyeus en fleurig opgetuigd,
de Javanen in hun frisse sarongs. Daar
naast het weelderig-groene bosgebied,
de majestueuze rivieren, de palmbomen
en de haast Hollandse polders.
En temidden van dit alles, van al
deze hartelijkheid, uitbundigheid en
rijke folklore/ de Koningin, eerst plech
tig bij de aankomst en tijdens de zit
ting van de Staten, later vriendelijk en
charmant, innig meelevend de hulde
betuigingen ondergaand. Maar vooral
opgewekt en onvermoeid, zelfs in
de grootste hitte. Een boeiend reisjour
naal met geen gedanste intermezzo's,
die in het eerste deel wel even stoor
den, maar met voluit grepen uit de
folklore, waaraan Suriname zo rijk is.
Eén bezwaar, niet zozeer aan het adres
van Piet Buis en zijn equipe, maar meer
aan dat van Polygoon-Profilti: wij had
den graag nog meer van het leven van
de zo verschillend geaarde bevolking
gezien. Het filmpje (ruim een half uur)
is te kort. Gr.
Woensdagmiddag is in een der zalen
van de Volksmuziekschool te Amster
dam de heer Willem Gehrels, directeur
van deze school, ter gelegenheid van
zijn 70ste verjaardag gehuldigd. Vele
vrienden en bekenden van de heer Geh
rels gaven op deze receptie van hun
belangstelling blijk.
Tot degenen, die deze belangstelling
in een toespraak onder woorden brach
ten, behoorde de Amsterdamse wethou
der voor kunstzaken, mr. A. de Roos,
die namens de gemeente Amsterdam de
zeventigjarige, die hij tot de bijzondere
ingezetenen van de stad rekende, de
zilveren medaille van de hoofdstad aan
bood. Spreker roemde de vele verdien
sten van de heer Gehrels op het gebied
der muziekpaedagogie en noemde hem
een pionier, die de gewone man dichter
tot de muziek heeft gebracht.
In dezelfde geest spraken nog vele
sprekers, meestal bekenden uit de mu
ziekwereld, die de heer Gehrels niet
alleen prezen als goed organisator, maar
vooral wezen op diens bijzondere me
thode van muziekonderwijs, die ook bui
ten de Volksmuziekschool veel navol
ging heeft ondervonden.
Tijdens de receptie werd een borst
beeld van de heer Gehrels onthuld. Dat
beeld in de vorm van een plaquette zal
men mettertijd een plaats geven in een
nieuwe school, die men eenmaal in de
plaats van de oude hoopt te betrekken.
Enige sprekers lieten hun gelukwensen
vergezeld gaan van geschenken.
Het Haagse gerechtshof heeft het von
nis van de Haagse rechtbank van 12 mei
1S53 bekrachtigd, waarbij de eis van
de stichting „Omink" opeising mi
litaire inkomens krijgsgevangenen
tegen de staat der Nederlanden voor
uitbetaling van de militaire inkomsten
van de militairen van het voormalige
K.N.I.L. over de periode van de Japan
se krijgsgevangenschap werd ontzegd.
