W. Holt gaat onvervaard op
ingeslagen tunnelweg voort
■- K
-jSS nnpqft&TiffP H
rnrv i'ii^i Itó'HÜi^OsaljTugfflcnJ»i
JANS „DE KRAAI" in Zandvoort
volgende week honderd jaar
Z
Plan sal tioz heel wat voeten
in de Haarlemse aarde hebben
1
Eerste bejaarde bewoners zijn
deze week maandag op „De
Blinkert" gearriveerd
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
O
Herinneringen van Jo Vincent
Sinterklaas verrast
110 kinderen
KTIÏPFRS Ihucejx- - tzualXtlt!
Echtpaar Warmerdam voelt zich
als een pas getrouwd stel
ZINGEND DOOR HET LEVEN
Sëé
I J inkJl y AA L ...i Ifej
dm7v»utdtt zie1t rn de„mor
PJF.BECCART&ZOON
GED. OUDE GRACHT
Mijn allerlaatste avond
in Haarlem blijft
onvergetelijk
ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
PAGINA 3
OOSTENRIJKSE KINDEREN naar HAARLEM e.o.
O
Nog enkele dagen
Prijsvraag St.-Joseph-
kinderhuis loopt
ten einde
Pater H. Zegwaard
Completen in
Sint-Joseiphkerk
Bestelauto in Heem
stede tegen een
boom gereden
ADRESWIJZIGING
Dank zij de M.T.S.
x.' ï-jsW
::'f. V-E:
.y.VïVv. 'i a i
-• w k...t-
uJL.jt' UMi j CT[:^5r^!r - ;|!h
VOuü'
Omstreeks 10 januari zal een transport vluchtelingenkinderen uit
Oostenrijk in Haarlem, Heemstede en omstreken arriveren. Deze kinde
ren, die thans onder zeer behoeftige omstandigheden in Wenen verblij
ven, moeten voor de tijd van drie maanden bij diverse katholieke gezin
nen ondergebracht worden. Onder auspiciën van het Interparochieel So
ciaal Charitatief Centrum van Haarlem is een comité in het leven geroe
pen, dat zich met de organisatie zal belasten.
Dit comité is als volgt samengesteld: voorzitter: de heer W. v. Wil
lige, directeur van Haarlems Bloei en secretaris van het Wit-Gele Kruis,
Bloemendaal; secretaris-penningmeester: drs. P. A. v. Hoofstadt, directeur
Interparochieel Sociaal Charitatief Centrum, Haarlem; leden: rector S. J.
de Bot, Katholieke Gezinszorg Haarlem; mej. A. Bolsius, presidente Ka
tholiek Vrouwengilde, Haarlem; mevr. A. C. OudendijkHoes, presidente
K.A.V., Haarlem; de heer H. Dievendal, hoofdredacteur Sursum Corda,
Heemstede; mevr. J. Drabbe, leidster „Zonnebloem", Heemstede; mej.
L. Bergman, onderwijzeres St.-Augustinusschool, Heemstede.
Teneinde het mogelijk te maken vluchtelingenkinderen enige tijd uit
hun benarde levensomstandigheden te bevrijden en wat kindervreugde
te verschaffen, wordt een dringend beroep gedaan op de katholieke gezin
nen, om een of meer kinderen voor de tijd van drie maanden op te nemen.
Men kan zich tot en met donderdag 8 december schriftelijk opgeven:
voor Haarlem en omstreken bij het bureau van de Katholieke Gezinszorg,
Wagenweg 23, Haarlem; voor Heemstede en omstreken: bij het bureau
van de Katholieke Actie, Raadhuisplein 5, Heemstede.
Het plan-Holt, waarover wij vo
rige wecv. zaterdag reeds uit
gebreid hebben geschreven, is
door de heer L. de Vogel artistiek
tekenaar van beroep met enkele
streken op papier gezet. De grote te
kening geeft een ondergronds beeld
van het punt Grote Markt Grote
Houtstraat, ae kleine een doorkijkje
in de tui.nel ergens onder Haarlem."
Ofschoon de beide tekeningen niet
aan de hand van technische gegevens
zijn uitgewerkt, geven zij de lezer
toch een uitstekende indruk van de
bedoeling van de heer Holt, die zich
nu reeds in zijn plannen geschraagd
weet door een groot aantal enthou
siaste mensen. Onder aanvoering van
de heer Holt worden de plannen thans
nader uitgewerkt en de tegenstan
ders, die zich nog geen aanvoerder
gekozen hebben, kunnen ervan ver
zekerd zijn, dat het niet alleen bij
„plannenmakerij-tjes" blijft.
In het kort mogen wij hier de be
doeling van de heer Holt herhalen.
Hij wil ter ontlasting van het verkeer
dat naar zijn mening over vijftien
jaar verveelvuldigd is, onder de
Spaarnestad een wegenverkeersnet
met parkeerruimten aanleggen. Daar
van zouden ook de toekomstige ko
pers plezier kunnen hebben, wanneer
zij in de stad hun inkopen willen
doen. Zij duiken met hun auto onder
de grond en kunnen via trapjes of lif
ten de verschillende zaken in het bo
vengrondse centrum bereiken.
Op de grote tekening ziet de lezer
hoe de heer Holt zich voorstelt, dat
de Grote Markt er over tien a vijf
tien jaar uit z ;l zien. Vóór het stand
beeld van Laurens Jansz. Coster een
rustiek bankje met een uitgang /an
de tunnel; onder de voetzolen van
deze grote Haarlemmer een flinke
^j^keerruimte, waarop enkele tiental-
,tn a^o's kunnen worden wegge-
Orntp LBl-' de boek Grote Markt
Grote Houtstraat To' fie °nder f
tekening geeft een gedeelt tweede
§eaeelte weer van
het interieur van de tunnel. Naast de
rijbaan, die slechts voor éénrichtings-
Nog enkele dagen en de prijsvraag
voor het. St.-Joseph-kinderhuis aan
de Zijlsingel te Haarlem krijgt defi
nitief haar beslag. De Zusters Karme-
litessen hebben rebuskaarten bij dui
zendtallen in Haarlem en omgeving
m Kennemerland en de Bollenstreek
rondgestuurd, en wellicht staal er
nog ergens zo'n kaart ingevuld en
wel op de schoorsteen. Van verzen
den is nog steeds niets gekomen en
wie het nu niet doet, zal er misschien
binnen korte tijd spijt van hebben.
Het doel is bekend: de oude bouw
van het tehuis drastisch restaureren.
Sint-Nicolaas klopt reeds aan de deur
en het komend weekeinde zult ge hem
zeker niet tevergeefs laten koppen
voor de kinderen van het Sint-Jo-
sephhuis.
verkeer wordt opengesteld, liggen
parkeerstroken en daarnaast smalle
trottoirs. De zaken en bedrijven ge
tuigen in de tunnel van hun boven
grondse aanwezigheid door kleine
etalages in de zijwanden van de tun
nel of door een uithangbord- Links
ziet men een trap, die naar het mo
dehuis Jansen" leidt.
Voor dit nogal gedurfde plan be
staat bij verschillende Haarlemse za
kenlieden reeds grote belangstelling,
die de ontwerper slechts prikkelt om
op de ingeslagen (tunnel)weg voort
te gaan. Hij is echter van de andere
kant weer zoveel realist, dat hij heus
wel begrijpt, dat zijn ideeën niet zo
maar voetstoots ten uitvoer zullen
worden gelegd. Een en ander zal heus
nog wel wat voeten in de Haarlemse
aarde hebben.
Ten huize van zijn moeder aan de
Zandvoortselaan no 135 te Zandvoort is
met vacantie verlof aangekomen pater
H. Zegwaard M.S.C., missionaris van
de priesters van het H. Hart op de Phi-
lippijnen. Daar verblijft sinds enige we
ken ook ziin heer ivoer pacer G. _Zeg-
waard, M.S.C., missionaris op Nieuw
Guinea. De oudste zoon uit dit gezin,
pater F. Zegwaard M.S.C. is thans nog
werkzaam op de Philippijnen.
Morgen, de eerste zondag van de
maand, worden 's avonds om zeven uur
weer de completen gezongen in de
dekenale Sint-Josephkerk aan de Jans
straat.
andvoort zal
binnenkort een
honderdjarige
onder zijn inwo
ners kunnen reke
nen; een feit, dat
sinds menseriheuge- lilllilly
nis in de badplaats
niet is voorgeval-
len. Op vrijdag 9
december zal Jan
netje van der Meij,
weduwe van Hen
drik Bluijs, haar
honderdste verjaar
dag vieren. Zij
woont meer dan
dertig jaren in bij
haar zoon. die een
café exploiteert aan
de Buureweg, een
zijstraat van de
Kerkstraat. Zij ge
niet nog een goede
gezondheid, kan nog
behoorlijk een boek
lezen en heeft alle
belangstelling voor
de gebeurtenissen,
welke in haar om
geving plaats vin
den. Zij geniet vol
op van de jaarlijk
se uitgaansdag van
de Zandvoortse
ouden van dagen
en steekt in haar
doen en laten dan
menig „jongere" de
loef af.
De weduwe Bluijs
behoort tot een
oud Zandvoorts ge
slacht. Haar vader
was visser, die met
een Zandvoortse bom,
Kraai", op zee viste. Haar vader kreeg
daardoor de bijnaam van „de Kraai
welke op zijn gezin en verdere nako
melingen overging. Vandaar dat een
kind u in Zandvoort de weg kan wij
zen als men het adres vraagt van
„Jans de Kraai", de bijkans honderd
jarige.
De vader van ,.Jans de Kraai" was
ook koster van de r.-k. parochiekerk
van St. Agatha en als zodanig de rech
terhand van de eerste pastoor van Zand
voort, pastoor J. J. I' Ami (1851-1889).
Pastoor l'Ami sprak altijd over de
i ,,ki-aaitjes", dat was dan het gezin van
zijn koster. De aanstaande feestelinge
kan nog grote verhalen vertellen over
pastoor l'Ami. Bijvoorbeeld dat de fraaie
preekstoel en communiebank in de oude
kerk met een dikke laag verf en teer
waren bedekt. De „kraaitjes" waaron
der ook de weduwe Bluijs, hebben toen
dagenlang gewerkt om deze meubelstuk
ken in een behoorlijke staat te brengen.
De preekstoel bevindt zich nu in het
Bisschoppelijk Museum, de communie
bank dient thans ter versiering van de
„zaal" in de r.-k. pastorie.
De weduwe Bluijs komt nog maar wei
nig naar buiten. Maar op haar honderd
ste verjaardag zal zij zich niet onbe
tuigd laten, 's Morgens om 9 uur zal te
harer intentie een H. Mis worden opge-
Advertentie
1VU11 LIVÜ ZIJLSTRAAT HAARLEM
n
Eerste foto van Jo Vincent als
concertzangeres
genaamd „De
dragen in de parochiekerk. Om 11 u. zal
zij op uitnodiging van burgemeester
Van Fenema naar het raadhuis gaan,
waar zij door het gemeentebestuur zal
worden ontvangen.
Het comité voor ouden van dagen be
raamt ook plannen om Zandvoort's oud
ste ingezetene te huldigen, zodat de hon
derdste verjaardag van de weduwe
Biuijs-van der Meij niet onopgemerkt
voorbij zal gaan.
Vrijdagmiddag om ongeveer half
twee is een kleine bestelauto, bestuurd
door J. W. uit Heemstede, op de Kerk-
laan in Heemstede geslipt en tegen een
boom gereden, die in de berm van
de sloot langs de Kerklaan staat.
Le bestelauto naderde over de Kerk-
laan uit de richting Herenweg het
kruispunt met de Limburglaan. Vanuit
öe Limburglaan kwam een auto aan-
rUden, (jje voorrang had op de bestel-
wN Leze kon niet tijdig stoppen en
naa een aanl'ÜdinS te voorkomen
1 itlks uit. Ten gevolge van het
WeSdek slipte de bestelauto,
ët&sberrn in 6n kw3.ni tot stil-
S and tegen een boom. De bestelauto
werd vrij zwaar beschadigd en door
de Politie in beslag genomen voor een
nader onderzoek. Er is tevens een
Proces-verbaal opgemaakt.
Advertentie
Vanaf heden is de firma
wijnhandel anno 1825
gevestigd aan de
hoek Kleine Houtstraat 57
TEL. 10078 gelijk voorheen.
Wij hebben weer een prachtige
week achter de rug, u en ik.
Tenminste, ik mag veronder
stellen, dat u zich ook gewaagd
hebt in die kolkende zee van koop
lustigen, golvend door de oude stad
met de Sint Baaf als een veilig ba
ken. Het viel niet mee het roer recht
te houden, nog minder om onder de
ballast van pakketten niet naar
stuur- of bakboord over te hellen.
Er was vaak heel wat stuurmans
kunst voor nodig om tenslotte zon
der averij en met een zucht van op
luchting in de vertrouwde thuisha
ven te belanden. Ik heb ze zien sjou
wen, de vaders en moeders, de
oma s en opa's, met pakjes en pak-
jTzeiïèn als een schiP met vol-
Het was een indrukwekkend en
vrolijk gezicht die gepavoiseerde
vloot onder een stralende hemel van
lichtjes en feestkronen te zien voort-
deinen, langs fonkelende etalages
waarvoor grotere kinderen hun neu
zen plat drukten tegen de ruiten.
Ik voelde me als een eenzaam
notedopje maar gelukkig tus
sen die enorme massa en de zee
ziekte kreeg allerminst vat op mij.
Zo opgetuigd de mensen, zo won
derschoon werd Haarlems welvaren
geïllustreerd; ik heb me verbaasd
over de enorme inkopen, die werden
gedaan, over de nuttige en onbenul
lige dingen, die werden aangeschaft
en over de feestroes, waarin met
zoveel gemak de beursen werden
geopend.
Onwillekeurig dacht ik terug aan
tien jaar geleden, toen, slechts en
kele maanden na de oorlog, wij o zo
zuinig moesten zijn met onze wen
sen. Wij leefden nog in de tijd, dat
ook in Haarlem het „eerlijk zullen
wij alles delen" harde werkelijkheid
was, hoe paradoxaal dat ook moge
klinken. We liepen nog rond met
armoedige gezichten, zonder de
fleur van licht en gezelligheid. En
nu puilen de etalages uit; (ve kopen
revolvers voor de kinderen en speel
goed voor de ouderen.
Dit weekeinde zal er geknipt en
geplakt worden, üe vele tovenaars
onder ons zullen met fantasierijke
surprises voor de dag komen en ie
der huis zal te klein zijn om voor
iedereen een afgesloten plekje te
maken, waar de geheimzinnige voor
bereidingen voor pakjesavond ge
daan kunnen worden.
Het wordt ons zo dikwijls voor de
voeten gegooid, dat de moderne tijd
ons keihard heeft gemaakt. De ro-
RoCRNCl—
die deinende stadszee tot zinken ge
komen zouden zijn.
m eerlijk te zijn: het terrein,
waarop het bejaardencomplex
„De Blinkert" tussen de Vlaam-
seweg en het Houtvaartpad bij
Tuindorp zijn voltooiing nadert, biedt
nog maar een chaotische aanblik. Kond
de woningen, die thans gereed zijn ge
komen en waarvan er al enkele be
trokken zijn, banen walsen (zich) een
weg, worden waterputten geplaatst en
- oge bomen vangen veel wind,
zeggen de mensen. Maar bo- rijden vrachtwagens af eu aan met la-
L'iinnpn mii nnmt dineren steen en steenslag. Toch voelen
mantiek lopen wij voorbij en de stil
te van het geluk beleven wij niet
meer in onze afgrijselijke flatwonin
gen, waarbinnen de neurose ons
langzaam maar zeker uitholt.
Doch daar is altijd nog de figuur
van een oude bisschop, die één keer
in het jaar dat harde leven stilzet.
Zijn milde glimlach bezorgt ons en
kele paradijselijke uren, waarin de
maan door de bomen schijnt en het
leven een goudgele kleur krijgt, om-
dat alles kan, en iedereen iedereen
wil verrassen.
Eén avond zal Haarlem deze week
uitgestorven zijn; één avond zullen
er geen vergaderingen bezocht wor
den; één avond zullen alle commis
sies de problemen laten voor wat
ze zijn en één avond zijn we alle
maal kind met de kinderen. Nie
mand heeft ooit bedacht, dat dit
feitelijk de grootste surprise is van
Sinterklaas, en ik geloof, dat we
hem nergens meer voor kunnen en
moeten bedanken. Eén avond alle
maal thuisdat is een droom,
die deze week werkelijkheid zal
worden.
En als we toch weer zingen: „eer
lijk zullen we alles delen", laten we
dan denken aan de stille armen, die
Haarlem in zo'n grote getale kent.
Maandag begint de bekende jaar
lijkse actie in onze courant, en mis
schien kunnen met Kerstmis ook die
scheepjes volgeladen worden, die de
afgelopen week in de thuishaven
bleven liggen, omdat ze anders in
l i men kunnen mij nooit hoos se- dingen steen en steenslag
s de heer en mevrouw W. Warmerdam
noeg zijn. Zij tekenen het leven op pn c j Warmerdam-Ritte zich in deze
straat, geven er een aparte sfeer H00nwijk in wording als in een paradijs
en zij zijn de vertrouwde steunpun- jn aanleg. Terwijl de vensters hun
ten in de keurige zin van het slechts een blik gunnen op druk ar-
woord waar de een herinnerd beidende werklieden, slijten zij reeds
wordt aan zijn jeugd, een ander aan een gezellig bestaan in hun nog nauwe-
ziin eerste liefde en een derde op Uiks bewoonbaar geworden huis, waar
een bank een luchtje schept op zijn <""heen het ongecultiveerde terrein de
u voetenmat spoedig van kleur doet ver
anderen. „Wij zouden niet meer terug
willen naar ons vroegere huis in de
Talmastraat, dat veel groter was; en
wij voelen ons hier al helemaal thuis."
Het echtpaar Warmerdam heeft, na
de familie Broersma, zijn woning in de
Blinkertlaan 37 deze week maandag be
trokken en het voelde zich bij het bin
nenkomen als een pas getrouwd stel.
Iedere bejaardenwoning telt twee be
trekkelijk ruime kamers, een aardige
keuken, van Bruynzeelcomfort voorzien,
een W.C. en een douchecel. Bovendien
heeft ieder huis ruime gelegenheden om
iets op te bergen. Twee mensen kun
nen zich gemakkelijk in een derge
lijke woning bewegen en de constructie
is van degelijke aard. Het echtpaar
Warmerdam is ronduit enthousiast over
de indeling en de wijze, waarop het in
terieur is afgewerkt. Een eenvoudig,
maar keurig behang dekt de muren en
ook is gezorgd voor een goed bruikbare
vloerbedekking.
Maar de heer en mevrouw War
merdam hebben ook een vrij ern
stige klacht, een klacht, die wij onzer
zijds ten volle kunnen onderschrijven.
Waarom, zo vragen zij zich af, is de
douchegelegenheid zo ongelukkig in
gericht, dat, oude mensen er geen of
met veel moeite gebruik van kun
nen maken? En inderdaad, wanneer
zij willen baden, zijn zij verplicht met,
een stoel of trap in het zogenaamde
lavet te stappen, die ongeveer 70 cen
timeter van de begane grond is aan
gebracht. Deze oplossing is weinig ge
lukkig en dankt haar ontstaan aan de
wens om voor hetzelfde geld te veel
te verwezenlijken. De lavet kan na
melijk ook gebruikt worden als was
tobbe. Een andere klacht betreft de
raamopener in de keuken, die voor
dames van een klein en zelfs var
een normaal postuur moeilijk bereik
baar is.
oude dag.
Haarlem is immer rijk aan bo
men geweest; zij schijnen zich on
verwoestbaar in het stadsbeeld te
hebben vastgeworteld. Wij zijn met
hen en zij met ons opgegroeid, maar
zij hebben meer dan wij het leven
overleefd tot in een grijze historie.
Eens komt helaas de tijd, dat zij
werkelijk te veel wind vangen en
door ouderdom en ziekte aangetast
de kruin moeten buigen. Ge hebt de
laatste maanden herhaaldelijk kun
nen zien, hoe stevige kerels de hak
bijl zetten in bomen, die u onmis
baar schenen. Zonder pardon wordt
de zaag gehanteerd en tenslotte
staan er zielloze staketsels langs de
weg, die binnen de korts mogelijke
tijd tot hakhout zijn verwerkt.
Maar ons leven gaat door. Wij rij
den over'n dodelijk vervelend Ken-
nemerplein, dat alleen s avonds
furore maakt met zijn vergeelde
lichten. En nog onlangs is de reus,
die het silhouet van de stad vanaf
de Zijlweg mee-tekende verdwenen.
Directeur Dorresteijn van „Hout
en Plantsoenen" is gelukkig nog een
man in overheidsdienst, wie de
schoonheid en romantiek niet ge
heel zijn voorbijgegaan. Hij heeft
begrip voor de fleurigheid van ons
leven en een jonge aanplant moet
in verschillende wijken de sfeer
scheppen, waarbinnen een jeugd
kan opgroeien, die later haar eigen
herinneringen heeft aan boom van
goed of kwaad.
Maar intussen hebben wij vele
vrienden langs de weg verloren,
voornaam in hun hartelijkheid, trou
we wachters, die het geheim van
onze persoonlijke herinneringen tot
in de dood wisten te bewaren. Met
hen zijn die herinneringen verhakt
en ergens zullen zij tot as opbran
den, waar geen mens weet van heeft.
Hoge bomen vangen
veel wind. En eens
moet er een eind aan /y - y
komen. Helaas. XJ xLj
Nu bijna twee jaar geleden heeft
Jo Vincent afscheid genomen van
haar vele vrienden in de concert
zaal. Dat vaarwel werd een soms aan
grijpende uiting van wederzijdse liefde,
die vanuit de zaal verklankt werd in
een enthousiaste hulde, vanaf het po
dium in een niet minder enthousiaste
dankbaarheid.
Iedereen heeft nog herinneringen aan
de zangeres, die tenslotte de moed had
om heen te gaan en wjj wisselen ze
onder elkaar uit. Jo Vincent zelf helpt
ons daarmee, nu zij haar persoonlijke
herinneringen heeft vastgelegd in een
hartelijk geschreven boek, dat onder de
titel „Zingend door het leven" bij Else
vier is verschenen.
Zij heeft haar vrienden geen auto-bio
grafie in de gebruikelijke betekenis be
zorgd, maar meer een geschreven praat
je bij de haard, waarin zij haar erva
ringen en belevenissen, al naar ze haar
invallen, vertelt. Het is interessant te
lezen, wat enkele insiders te zeggen
hebben: dr. Rudolf Mengelberg, Jos de
Klerk, Piet Bakker en „le mari de sa
femme", de heer C. G. J. Bos („en als
men mij wel eens als meneer Vincent
aansprak, was mevrouw Bos veront
waardigd. ik niet"), maar Jo Vincent
zelf boeit meer dan wie ook. Eenvoudig
en zonder pretenties voert zij haar le
zer mee door een leven, dat teleurstel
ling en vreugde heeft gebracht, door
een leven vooral, dat gewijd is geweest
aan de muze.
De dochter van de Amsterdamse pa
leisbeiaardier heeft haar herinneringen
opgeschreven met een hart vol dank
baarheid, met een weldadige humor en
in een sfeer van warme menselijkheid.
Met het grootste genoegen memoreert
zij haar eerste optreden als „prima don
na" in de Schöpfung, destijds op 22-jari-
ge leeftijd in de toneelzaal van een boe-
renuitspanning in Assendelft, waarover
de Assendelfter Courant schreef: „Wat
we van deze dame hoorden, was in één
woord schitterend". En met haar glim
lacht de lezer om de dorpsorganist in
X., die zijn orgel op slot had gedaan,
omdat zij haar eigen organist had mee
gebracht. Jo Vincent, die nu met volle
teugen van haar rust en vrijheid geniet,
heeft ons allen, haar vrienden, met haar
herinneringen een wijze dienst bewezen.
Als wij dit boek lezen of herlezen, proe
ven wij een oprecht en menselijk karak- Nu Sinterklaas toch in het land is
ter in de woorden, die zij tegen het ein- heeft hij niet nagelaten een bezoek te
de schrijft: brengen aan Brinkmann op de Grote
„Mijn afscheidstournee was feestelijk i Markt, waar in de feestelijk versierde
en zonder weemoed. Mijn allerlaatste j kroonzaal 110 kinderen in spanning
avond in Haarlem blijft onvergetelijk, wachtten. Op de hem eigen bedachtza-
en de laatste woorden, die ik toen en l me en sympathieke wijze maakte de
voor het laatst in een concertzaal ge- Sint een praatje met al zijn pupillen,
zongen heb: „Das alles für Freude er-die nu liet puntje bij paaltje kwam
wacht" (IVde Mahler), mogen, hoop ik, i eigenlijk helemaal niet bang meer wa
in vervulling gaan. Want ik wil genie- ren. Een groot deel van de middag
ten van de vreugde van het gewone le- bleef de hoge bezoeker bij de door de
ven, ik houd van het leven. j leerlingen van de Haarlemse M.T.S. ge-
Als ik nu 's morgens wakker word, nodigde kinderen, om onmiddellijk na
dank ik O. L. Heer dat ik gewoon leven het avondmaal naar elders te vertrek-
mag. Ik heb O.L. Heer altud bedankt, ken. Slechts geassisteerd door een twee
tal Pietermannen had de vitale grijs
aard het deze dag dus wel bijzonder
druk.
De Sint toonde zich zeer verheugd
over de geste van de leerlingen der
M.T.S. om hem allerlei prachtige ca
deaus te schenken voor de kinderen.
Ledikantjes, zeilschepen, karren enz.
hebben de jongens van de afdeling hout-
i bewerking in anderhalve maand gecon-
strueerd, terwijl de Ambachtschool het
schilderwerk heeft verzorgd. Bovendien
werd de Goed-heilig-man verrast met
700.- die hem in staat stelden de nood
zakelijkste inkopen te doen. Dankbaar
en welvoorzien dus trad Sinterklaas om
drie uur de zaal binnen, waar de heer
L. Loos het overladen werkschema van
de gast kennende - een blijmoedig wel
komstwoord sprak. Hij informeerde be
langstellend naar de reis door Frank
rijk en België en uitte zijn droefenis
h™0™1wIlrrdoorVdrmëesterd gedwo^gen'3^
dat ik zangeres mocht zijn en ik ben mij
zelf altijd bewust geweest, dat mijn
stem een geschenk was van Hem, een
geschenk, dat ik met zorg moest bewa
ren, en ik heb mijn hele leven nooit na
gelaten, voor een concert te bidden.
Maar nu, hoe dankbaar ben ik nu, dat
ik gewoon mag leven, als andere men
sen, met natuurlijk de kleine en grote
zorgen, die ons aller deel zijn, maar
zonder de grote spanningen, het gebon
den zijn...."
W. H.
bejaarde dames en heren zonder vuile
voeten op te lopen hun woningen kun
nen bereiken en wanneer de stukken
grond aan de achterzijde der woningen,
die geen verbinding met de hoofdwegen
zullen krijgen, beplant zullen zijn, zal
het complex een vriendelijke en orden
telijke aanblik opleveren. De 44 laag-
bouw-woningen zijn, naar men verwach.t
geweest een auto te nemen.
Niettemin bewonderde spreker het
idealisme van de Sint om dit kleine
gedeelte van de Haarlemse jeugd niet
teleur te stellen.
De Spaanse bezoekers die thans voor
het derde jaar op de invitatie van de
M.T.S. zijn ingegaan, bezorgden de
kinderen een heerlijke 2 december.
alle voor 19 december betrokken. Dage- Z/ Ser was een grW zak mrt ge
arriveren er nieuwe bewoners. De schen}:en meegebracht, die Sinterklaas
en zijn Pieten na bestudering van de
verlanglijstjes hadden uitgezocht. De
16 dubbele woningen, dus 16 op de be
gane grond en 16 op de eerste verdie
ping, komen vermoedelijk in de loop
van februari gereed. Deze zijn alle
reeds besproken. Het verzorgingshuis
tenslotte, waar ongeveer 70 bedden zul
len worden geplaatst, zal waarschijnlijk
in mei worden geopend. Het gebrek aan
arbeidskrachten maakt het moeilijk een
juiste berekening omtrent de datum van
voltooiing op te stellen.
Het bejaardencomplex „De Blinkert"
is gebouwd naar een ontwerp van pro
fessor ir. H. T. Zwiers. Het initiatief
tot de bouw er van is uitgegaan van
de Federatie van Haarlemse Woning
bouwverenigingen, die de Coöperatie
ve Woningvereniging voor Gemeenteper-
soneef belastte met de voorbereidingen
tot de bouw. Deze vereniging tenslotte
vertrouwde de exploitatie toe aan de
daartoe in het leven geroepen „Alge
mene Stichting tot Huisvesting van Be
jaarden". De aannemer, die de bouw
op het ogenblik uitvoert, is de firma
J. Bakker te Zaandam.
Het echtpaar Warmerdam laat het zich
in zijn nieuwe woning goed smaken.
verlegen peuters moesten een voor een
op het podium komen, waar een paar
jongens gezegd werd niet meer te
vechten op straat of met steentjes tegen
de ruiten te gooien.
Voor de meesten echter stond een
„blanco strafblad" genoteerd. Op de
arm van Piet zongen ze dan een liedje
en daar geraakte de Sint - ondanks het
feit dat hij hetzelfde al honderden ke
ren heeft gehoord - steeds weer ont
roerd van. Zijn milde gave uit de pe-
pernotenzak - geschonken door de bak
kerij - afdeling van de Ambachtsschool
bewees dit. Eerst tegen zessen vertrok
de Sint.
Hij had niet de gehele middag actief
behoeven te zijn, want er werden twee
„linke" films gedraaid van een aapje
en van jongens en honden, die bijna net
zulke enthousiaste toejuichingen ver
wierven als Sinterklaas.
Ook had men een goochelaar uitge
nodigd, de heer A. Hendriks uit de
tweede klasse der M.T.S. die evenals
het vorig jaar groot succes had. De
maan scheen inderdaad al door de bo
men toen meer dan 100 voldane Haar-
lemmertjes afscheid namen van hun
beroemde vriend.
Maar overigens zijn zij meer dan te
vreden. „Wij hebben nog nooit in^zo 1,
mooi huis gewoond", verzekeren zij.
Aan de bestrating van de verschil
lende toegangswegen, dus de Pieter
Wantelaan, de Blinkertlaan en de ver
schillende paden tussen de woningblok-
keó wordt hard gewerkt. De officiële
datum, waarop de werkzaamheden vol
tooid moeten zijn, is vastgesteld op
