Katholieke ambachts
school komt in stads
uitbreiding „Parkwijk"
Maquette Regina-Caelikerk te Beverwijk
Ongeveer 150 kinderen uit
Oostenrijk komen naar Haar
lem, Heemstede en omgeving
Dieren op, en ondanks zichzelf
door Penning en Prange
H
E
Vreugde in Zandvoort rond
honderdjarige Tante Jans
DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
W'
H
18000
Ongeveer 1000 woningen geprojecteerd;
70 pet. hoogbouw en een flat
van 12 etages
Zwembad Prins Bernhardlaan
Maatschappelijk zwakkeren
Architectenteams
De oostelijke grens
Toekomstige pleegouders hebben
spontaan en in grote getale gereageerd
op oproep in de krant
TWEE EXPOSITIES Bil LEFFELAAR
Bekommernis met de mens
Huldiging in de
raadzaal
SLEUTEL WEG?
S ffiil
ZATERDAG 10 DECEMBER 195j>
r PAGINA 3
Verhoogde voorschotten
voor woningbouw
verenigingen
8| HADIO MOORS
Verlenging overeen
komst Haarlem
Bloemendaal
Inzake vle exshetxringsd'ienst
BEGROTING
BLOEMENDAAL
Behandeling donderdag
15 december
Ondanks de vele regendruppels:
„DE SLEUTELSPECIALIST"
'Basketball
Ouden van Dogen-tehuis
wordt tegen brand
beveiligd
Dr. J. M. de Jong voor
,yD© Vrije Tijd"
H.H. MISSEN OP ZON
DAG
Naar wij vernemen zal de Haarlemse
gemeenteraad waarschijnlijk op woens
dag 1 februari 1956 het onlangs gereed
gekomen uitbreidingsplan „Parkwijk"
in discussie nemen. Het plan omvat
het gebied, dat begrensd wordt door
de Amsterdamse Vaart, de Prins Bern-
hardlaan, de Schipholweg en de Ooste
lijke stadsgrens. In dit uitbreidingsplan
„Parkwijk" is o.m. ruimte gereserveerd
voor een katholieke ambachtsschool,
een katholieke kerk, een katholiek be
jaardencentrum, twee katholieke lagere
scholen en twee katholieke kleuterscho
len. Ongeveer 30 pet. van de ongeveer
1000 woningen die in dit plan gepro
jecteerd zijn, zullen in de traditionele
laagbouw worden uitgevoerd, de overi
ge 70 pet. in hoge bouw. Wanneer de
grond van „Parkwijk" omstreeks juli
van dat jaar bouwrijp gemaakt zal zijn,
hoopt men onmiddellijk daarna met de
bouw te kunnen beginnen. Eind 1957
denkt men dan althans de geprojec
teerde woningen in dit plan te hebben
uitgevoerd.
De katholieke ambachtsschool moet
volgens het uitbreidingsplan komen op
een terrein van ongeveer 1 ha. op de
hoek van de Amsterdamse Vaart en de
Prins Bernhardlaan. Ten zuiden daar
van en daarvan door een straat geschei
den is een complex geprojecteerd, dat
de kerk, de scholen en het bejaarden
centrum zal omvatten. Dit „katholieke
centrum" is dus gedacht in de noord
westelijke hoek van het uitbreidings
plan. Het is de bedoeling, dat in de
toekomst de parochiegrenzen in Haar
lem-oost gewijzigd zullen worden en
dat met name de parochie van Sint Jan
verkleind zal worden. Een gedeelte van
de Amsterdamse Buurt zaï dan ook
onder de nieuwe parochiekerk komen
te ressorteren.
Wanneer men aan de bouw van de
kerk beginnen zal is natuurlijk nog niet
bekend. De architect zal met het ma
ken van de bouwplannen uiteraard re
kening moeten houden met de aard
van de ter plaatse gebouwde woningen.
Men kan dus wel aannemen, dat eerst
de huizen gebouwd zullen worden en
pas daarna de kerk. De beide lagere
scholen en de beide katholieke kleuter
scholen zijn in de onmiddellijke omge
ving van de kerk gedacht. Het complex
wordt nog aangevuld met een bejaar
dencentrum, waarschijnlijk een flatge
bouw met lift.
De Zuidelijke grens van „Parkweg"
Zal gevormd worden door het Burge
meester Reinaldapark. De oorspronke
lijke plannen voor dit park, welke van
de hand zijn van prof. dr. ir. Bijhou
wer, zijn enigszins gewijzigd. Het park
krijgt b.v. minder vijverruimte dan
men aanvankelijk gedacht had. Het
openlucht-zwembad, dat in dit park een
plaats zou krijgen, is nu langs de Prins
Bernhardlaan geprojecteerd. Het wordt
gecombineerd met een overdekt zwem
bad. Het park zelf krijgt een grote en
n kleine speelweide en complexen van
Schoolwerktuinen en volkstuintjes. De
grasstrook ten noorden van het park
krijgt een aantal hoge flatgebouwen
met zes woonlagen, die evenwijdig zijn
gebouwd met de Prins Bernhardlaan.
In de zuid-oosthoek van het uitbreidings
plan is zelfs een flatgebouw met twaalf
woonlagen geprojecteerd, een soort wol
kenkrabber dus.
De laagbouwwoningen, ruim 200, ko
men ongeveer in het centrum van het
uitbreidingsplan. Daaromheen komen
flatgebouwen met meerdere woonlagen.
Aan de zijde van de Prins Bernhard
laan huizen met drie woonlagen en aan
de zijde van de Amsterdamse Vaart
met vier woonlagen. Het ligt in de be
doeling een aantal van deze flatwonin
gen m systeembouw te doen uitvoeren.
1 ,n het "katholieke centrum" en het
kels r^n-°n!plex is een dertigtal win-
ving ook een0erd' terwijl in die omge-
gedacht Ov .groot garagebedrijf is
aantal garage-bólem k°mt er °°k een
Aan de Oostelijke zijde van Park
Wijk", dus rond de stadgrens, 'is Z"
complex van woningen voor maat
schappelijk zwakkeren geplanned. Dit
complex zal slechts ongeveer vijftig
woningen omvatten, die in een groen
strook komen te liggen. Ook zal er
een soort wijkgebouw komen.
Rond de wooncomplexen zijn de scho
len geprojecteerd. Met inbegrip van de
beide katholieke lagere scholen en de
beide katholieke kleuterscholen, zullen
er in Parkwijk zes lagere en zes kleu
terscholen komen, waarvan 1 protes
tantse en 1 gereformeerde lagere
school en 1 protestantse en 1 gerefor
meerde kleuterschool. Een uitgebreid
scholencomplex is gedacht langs de
Prins Bernhardlaan. Voorts komen er
natuurlijk ook de nodige sport -en speel
terreinen.
Wanneer de gemeenteraad het uit
breidingsplan zal hebben goedgekeurd,
kunnen onmiddellijk opdrachten gege
ven worden aan een aantal architec-
De Woningbouwvereniging „Onze Wo-
Wng" gaat rond het Top Naeffplantsoen
woningen bouwen, 8 winkels en 32
garages. De gemeenteraad heeft daar-
v°or op 18 mei van dit jaar een voor
schot toegestaan van 1.477.350. Bjj het
aanbesteden en gunnen bleken de ra
mingen f 85.750 te laag, zodat B. en W.
de raad thans voorstellen het voorschot
met hetzelfde bedrag te verhogen. Dit
geldt ook voor de bouw van 23 eenka
merwoningen met conciërgewoning en
kantoortje aan de P. C. Boutensstraat
door deze woningbouwvereniging. De
kosten waren hier geraamd op 166.300
maar dit bedrag bleek 60.500 te laag.
en W. stellen voor ook dit voorschot
te verhogen.
Om de onderhoudswerken te bekosti-
kCh'. die de Woningbouwvereniging
u"iwijk Noord" heeft aangebracht
aan 65 middenstandswoningen aan de
Aelbertsbergstraat, de Kleverparkstraat
en de Kleverparkweg hebben een be-
hierL<^n 65.127,90 gekost. De raad had
vnw m 1953 een voorschot verleend
do 9 en bet onderhoudsfonds van
rand lgmg bevatte nog 8.900. De
van f qmL"1?5 verzocht het tekort
ken L„ t als voorschot te verstrek
ken aan „Tuinwijk Noord".
ten om woningen voor „Parkwijk" te
ontwerpen. Naar wij vernemen wil de
afdeling Haarlem van de Bond van Ne
derlandse Architecten komen tot het
vormen van teams van architecten, die
samen grotere complexen ontwerpen,
desnoods ten behoeve van meerdere
woningbouwverenigingen tegelijk. Op
die manier hoopt men tot een grotere
samenwerking en tot een goedkoper
werken te komen, doordat men grotere
projecten dan als een geheel kan be
handelen.
Het uitbreidingsplan „Parkwijk" is
geen groot plan. Het omvat slechts on
geveer duizend woningen en is op de
eerste plaats bedoeld als afronding van
de bestaande Amsterdamse buurt. Dat
verklaart ook, waarom men hier 30 pet.
traditionele laagbouw heeft geprojec
teerd en 70 pet. hoogbouw. Het ligt in
de bedoeling van het gemeentebestuur
deze percentages in de toekomst op
resp. 40 en 60 te brengen. Maar de Am
sterdamse buurt heeft een zeer groot
percentage laagbouw, weshalve men in
„Parkwijk" het percentage laagbouw
wat lager heeft gesteld.
Een onzeker element met betrek
king tot „Parkwijk" vormt nog de
oostelijke begrenzing. Men heeft als
zodanige aangehouden de oostelijke
stadsrandweg, die ter hoogte van de
Joodse begraafplaats, althans volgens
de plannen, de Amsterdamse Vaart
zal gaan kruisen. Wanneer de grote
Rijksweg Velsen-Den Haag ook dit
tracé kiest zal deze weg als oostelijke
grens worden aangehouden. Komt de
rijksweg echter verder naar het oos
ten te liggen, dan blijft de oostelijke
stadsrandweg gehandhaafd, maar als
secundaire weg, die desnoods de stads
uitbreiding „Parkwijk" gewoon door
snijdt.
Aan tiet Kuenenplein te Beverwijk, het imponerende
middelpunt van een fraaie, nieuwe stadswijk op voorma
lige tuinbouwgrondenten westen van de Rijksweg naai
Alkmaar, zal in 1956 een begin worden gemaakt met de
bouw van de Regina Caeli-parochiekerk, waarvan wij de
maquette hier aan de lezer voorleggen. Een machtig bouw
werk, volgens de wens van bouwpastoor R. L. M. van Gin-
kei zeer liturgisch gehouden door de ontwerper, de Bus-
suinse architect J. van PuttenDe kerk zal plaats bieden
aan ongeveer duizend gelovigen, en met het front gericht
zijn naar het Kuenenplein. Het gebouw wordt opgericht
in de nabijheid van de noodkerk, op het braakliggende
terrein tussen de etagewoningen van de Alkmaarseweg,
de Grote Houtweg, het Kuenenplein en de Vlaanderen-
straat. Zoals men weet. is deze kerk het geschenk, dat de
gelovigen van het bisdom de bisschop heeftaangeboden
ter gelegenheid van zijn vijfenvijftig-jarig priesterfeest in
1954 Na tal van moeilijkheden is het thans zover, dat
de architect de bestektekeningen aan het uitwerken is.
De parochie Regina Caeli telt op het ogenblik reeds 4.000
zielen. Twee kapelaans assisteren de eind 1953 benoemde
bouwpastoor R. L. M. van Ginkel.
Intussen is in de parochie alles in opbouw. Er is een
eigen K.A.B.-afdeling gevormd, de K.A.J.-pioniers werken
reeds een jaar. In voorbereiding is het vormen van een
groepscomité om de administratieve en financiële zaken
voor het jeugdwerk in zijn geheel te beheren en o.m. de
stichting van een jeugdgebouw voor te bereiden. Het
schoolbestuur van O. L. Vrouw van Goede Raad zal twee
lagere scholen, waarvan één in aanbouw, aan de parochie
overdragen, een derde lagere school is aangevraagd, als
ook een kleuterschoolIn korte tijd is een parochiege
meenschap gevormd, die zeer hecht is en een bloeiende
katholieke gemeenschap belooft te worden. De parochia
nen werken op velerlei manieren mee aan het tot stand
komen van de kerk, de inrichting. De schooljeugd spaart
voor de doopvont in de doopkapel. Superpli's werden ver
vaardigd voor de schola. Een kleine opsomming van be
wijzen van meeleven met de parochie, die van het begin
af moet worden opgebouwd.
Zoals reeds eerder is medegedeeld,
zal een aantal kinderen uit Oostenrijk
naar Haarlem, Heemstede en omgeving
komen om hier de nodige rust en ont
spanning te krijgen. Het blijkt, dat
onze lezers spontaan en in groten ge
tale gereageerd hebben op de oproep
in onze courant, waarin pleegouders
voor de kinderen gedurende hun Ne
derlandse tijd gevraagd werden. Het is
thans zelfs zo naar men ons van
de zijde van het werkcomité mededeel-
de dat niet aan alle pleegouderlijke
aanvragen voldaan kan worden.
Het aantal kinderen, dat naar Haar
lem en omgeving zal komen, is inmid
dels reeds uitgebreid tot ongeveer 150
en voor hen alle kan onderdak in even
zovele gezinnen gevonden worden. De
leeftijd varieert van 5 tot 12 jaar en
er zijn onder de kinderen opvallend
meer meisjes dan jongens. Dat laatste
komt (niet) merkwaardig genoeg over
een met de aanvragen der pleegouders,
van wie de meeste de voorkeur hebben
gegeven aan een meisje.
Het comité heeft nu alle gegevens
betreffende de kinderen ontvangen. Uit
de rapporten, die alle van een attest
van hun pastoor zijn voorzien, blijkt,
dat zij medisch gekeurd zijn. Niette
min zullen verschillende gegevens hier
ter plaatse nog eens nagegaan worden.
Het betreft ditmaal een contingent
kinderen, die voortkomen uit zgn. ont
heemde gezinnen: gezinnen dus, die uit
hun vaderland of althans van hun ge-
ge kinderen zijn nog geboortig uit hun
oorspronkelijk vaderland, anderen zijn
later in Oostenrijk geboren.
Ofschoon zij alle Duits spreken, ver
raadt hun naam vaak het land hun
ner afkomst. Zo is er bij voorbeeld
Advertentie
et zijn twee totaal verschillende
intenties van waaruit de kunste
naars die bij Leftelaar tot 15 de
cember gelijktijdig tentoonstellen, wer
ken. R. E. Penning die de tuinzaal
bezet, wordt geboeid door de verschij
ningsvorm van het dier en getuigt daar
van in zijn aquarellen en penseelteke
ningen. Hij laat zich leiden door de
karakteristiek van luipaard, kameel,
aap, of gans en probeert haar zo raak
mogelijk te typeren. Slaagt hij er
tevens in zulks briljant te doen zodat
zijn object ook nog op een plezierige
wijze in de aquarel is gevangen, dan
is het gestelde doel wel zeer volledig
bereikt.
Voor de maker is er de vreugde van
het doen, en de vreugde van het zien
rust op de beschouwer: twee enkelvou
dige genoegens die lange tijd als het
ideaal en de bestaansreden hebben ge
golden voor de wijze schilderkunst. Ge
meten met de mate van het genoegen
onzerzijds, achten wij Penning het best
geslaagd in zijn weergave van het zieke
aapje (de aquarel), de kalkoen, de vier
beerstudies en de in transparante kleur
gehouden bavianen.
Een geheel ander criterium moet
men aanleggen bij het bekijken van het
werk van J. M. Prange.
Ook hier meestal dieren als onder
werp, die echter geen doel in zichzelf
zijn maar als dragers van de gedachte
die Prange ze op de huid schrijft en
waarvoor hij ze soms wel eens speciaal
creëert. Het zijn acteurs, symbolen zo
men wil, vergelijkingen in het lite
raire vlak, middelen om iets gestalte
te geven dat buiten het terrein van
de peintuur omgaat. Tegenwoordig
wordt er een ruim gebruik van ge
maakt, de beeldende kunst te engage
ren voor het expressioneren van buiten
«f i„eeldende kunst gelegen gedachten,
siMmgen en problemen. Maar men be-
niiHctWel' dat dit nieuw schijnende, het
«tna„f„eiT.langdurigste gebruik en be-
vewpocf0^ van. de beeldende kunst is
wen nnré v? s'nds de late middeleeu
wen onzer beschaving is het schilderii
enige eeuwenlang doel in zichzelf ge
weest ten pleziere ?'Chzeir ge
keken. "iere van wie er naar
venmin is het een novum om de
dieren als dragers van ge™ach-
ten en exponenten te bezigen en
toestanden te tekenen. Om in onze
Europese cultuur te blijven: in het die
renepos van de vos Reinaerde en
de fabels van La Fontaine ging achter
het dier de mens schuil, meer tot
lering dan tot vermaak: de schilders
Bosch, Mandijn, Mostaest c.s. hebben
zich de meest vreemde dieren gescha
pen om deze toch vooral duidelijk met
speciale eigenschappen te kunnen be
lasten voor hun rol in het carnaval
der Adamskinderen. Prange gebruikt
het dier ten deze op de traditionele
wijze, n.l. als de personificatie van de
negatieve eigenschappen en sensaties
die er in worden afgereageerd. Het is
een vorm van tegemoettreden en het
aan-kunnen tegelijkertijd van „het le
ven". De insecten zijn geen griezelspel,
de garnaal niet alleen een nachtmer
rie, het uitbeelden van een vel ener
krokodil of „het geroofde vrouwen
hoofd" niet het uitleven van een lugu
bere lust: daarvoor toont hij teveel
joyeuze humor die hij de angst ten
geleide meegeeft. „Hoera, we leven
nog" en „knak" zijn daar voorbeelden
van. Prange verluistigt zich niet; de ten-
denz van zijn werk is bezinning en
bekommernis. „Net en vissen", het
verlegen mannetje en „Het ei" dat al
in zijn schaal belaagd wordt door dui-
zendpoot-achtige wezens getuigen dat.
Als beeldend middel gebruikt Prange
de grafische technieken en hij bouwt
zijn voorstellingen op uit naturalistische
elementen. Beide komen de duidelijk
heid van de gedachte ten goede. Niet
het interessante grafische spel van de
vorige expositie, maar een beheerst
vakmanschap zonder meer als gereed
schap voor het uitdragen van de ge
voelens. Hij benut de dichterlijke zeg
ging voor zijn on-vrede eri ongerust
heid maar hoedt zich ervoor om door
abstractie s onverstaan te blijven door
velenL. T.
Advertentie
Ij Van ouds bekend. Tel. 14609
§j Officieel Philips-reparateur
v Kruisstraat 38 - Haarlem
B. en W. van Bloemendaal stellen de
raad voor de overeenkomst met Haar
lem betreffende de aansluiting van Bloe
mendaal bij de keuringsdienst van vee
en vlees te Haarlem opnieuw met een
jaar te verlengen.
Men hoopt, dat in 1956 een gemeen
schappelijke regeling tussen Haarlem
en omliggende gemeenten tot stand kan
worden gebracht.
De Bloemendaalse gemeenteraad be
handelt donderdag 15 december de be
groting 1955. De zitting begint 's mor
gens om 9 uur. Eerst zal een gewone
agenda van ongeveer 15 punten worden
afgehandeld. Het nieuwe raadslid, de
heer P. J. Kapteijn, zal worden ge
ïnstalleerd.
De Bloemendaalse wethouder van
Volkshuisvesting en Sociale Zaken, mr.
J. C. C. W. Hijszeler, is verhinderd dins
dagavond zijn wekelijks spreekuur te
houden.
Het was wel een triestige dag, die
tante Jans in Zandvoort gisteren had
uitgekozen voor de viering van haar
honderdste verjaardag, maar alle regen
druppels tezamen hebben de gloed van
de feestvreugde rondom haar kleine
pittige gestalte niet kunnen doven. God
werd gistermorgen op de eerste plaats
dank gezegd en op het raadhuis resul
teerde de vreugde, na hartelijke toe
spraken, die getuigden van bewonde
ring en eerbied, in het zingen van het
Zandvoortse volkslied, dat schalde tegen
de muren van de feestelijk ingerichte
raadszaal. Jans, „de kraai", volgens de
burgerlijke stand Jannetje Bluijs-van
der Meii, arriveerde gistermorgen per
auto bij de kerk van de H. Agatha, waar
pastoor P. van Diepen te harer intentie
om 9 uur de H. Mis opdroeg. De vlag
gen wapperden toen al op de Waterto
ren, het raadhuis en verschillende an
dere gebouwen.
Na het Evangelie wenste de pastoor
Tante Jans namens alle parochianen ge
luk met het bereiken van haar honderd
ste verjaardag en hij bracht ook in her
innering, dat het levenspad van de
„eeuw"-ige weduwe niet over rozen was
gegaan, maar ook leed en zorgen haar
deel waren geweest. Niettemin was zij
God grote dank verschuldigd voor de
Advertentie
LANGE VEERSTRAAT 10 TEL. 11493
In de basketball-overgangklasse be
haalde het herenteam van White Stars
een kleine zege over stadgenoot H.O.C.
De Stars moesten grote tegenstand
van de H.O.C.-ploeg overwinnen, alvo
rens de zege veilig gesteld werd in de
ze zeer matige wedstrijd,- waarin aan
weerskanten gemakkelijke scoringskan
sen werden gemist.
De uitslagen waren:
DAMES: H.O.C. 4 - The Typhoons 2
4—11; Typhoons 3 - R.C.H. 2 35—2.
HEREN: I.H.J. 3 - Z.B.V.S. 2 12—20;
I.H.J. 2 - Typhoons 2 19—28; S.C. Haar
lem 2 - Tramvogels 2—0 (regl.) H.O.C.
-White Stars 2639; Old Boys - Antilo
pen 3 32—2,
ij hebben er in Haarlem weer
eens een kwestie bij. Na Hil-
debrand, Holt en Huizenbouw
staat ook de Hotelruimte in het
brandpunt van de belangstelling en
de goede burger weet werkelijk
niet meer, hoe de zaken nu precies
in elkaar zitten. Moet Hildebrand in
een hotel ondergebracht worden?
Worden de huizen binnenkort onder
de grond gebouwd? Kijk, een der
gelijke verwarring der geesten is
onvermijdelijk.
Nog maar kort geleden is er met
grote vreugde aangekondigd, dat er
nabij de Schipholweg een groot,
spiksplinternieuw hotel zal worden
gebouwd, waardoor in het gebrek
aan hotelruimte in Haarlem be
hoorlijk (niet helemaal) kan wor
den voorzien. En nu staan we voor
de merkwaardige situatie, dat een
hotel als Royal ongeveer vier jaar
voor gewone gasten „onbewoon
baar" verklaard wordt. De Kamer
en twee ministeries zijn er aan te
pas gekomen, B. en W. hebben zich
met Den Haag verstaan en reis
bureaus roepen ach en wee.
De brave burger zal er evenmin
als ik goed uit wijs kunnen. De
mannen, die ijveren voor het toeris
me in Haarlem, althans zich beijve
ren om zoveel mogelijk toeristen
naar Haarlem te trekken, verkla
ren pertinent, dat de stad in het
hoogseizoen geen raad weet met
haar gasten, en dat met kunst- en
vliegwerk hun onderdak bezorgd
moet worden. De hotelhouder, die
het ook wel eens royaler wil hebben,
beweert even absoluut, dat hoog
stens twintig nachten per jaar alle
hotelruimte in Haarlem bezet is, en
dan nog alleen, omdat Amsterdam
propvol zit en Haarlem gebruikt
wordt als een riante uitlaatklep,
waaruit de gasten zo gauw moge
lijk weer ontsnappen naar de steden
die het gewenste vertier brengen.
Ik zal mezelf er niet al te druk
over maken, want de vicieuze cir
kel, waarin het hele geval is komen
te draaien, schijnt niet te doorbre
ken te zijn, omdat beide partijen r-
lioe gek het ook moge klinken
gelijk hebben. Haarlem kan inder
daad in het hoogseizoen zijn gasten
«OU>Ntt_
niet bergen, maar evenzeer is het
waar, dat vele van hen gestuurd
zijn van elders, omdat er letterlijk
geen plaats is ih de herberg. En we
mogen in onze handen klappen als
de gasten nog wat langer toeven in
de stad dan die ene nacht.
Ik geloof, dat we in Haarlem
meer idealist dan realist zijn; wa
re ik vreemdeling, dan zou ik met
het grootste genoegen een of meer
dagen in Haarlem vertoeven en ge
nieten van de pittoreske plekjes,
die een goed speurder altijd weet
te vinden. Maar of ik nu echt meer
dan één avond langer door een
stad zou zwerven, die om negen
uur vrijwel uitgestorven ligt en waar
vrijwel niets te beleven valt, nee,
dat deed ik toch niet. Er zal meer
leven in de brouwerij moeten ko
men, niet opgelegd van boven af,
maar opborrelend uit het particu
lier initiatief. Dan zal Haarlem
even mooi blijven, vermoede
lijk minder deftig en zeker gezel
liger; dat laatste zal beslissend zijn
om de gasten in eigen huis te hou
den, want het oude adagium blijft
nog altijd waar: gezelligheid kent
geen tijd.
eel interessant zijn intussen de
uitspraken, die ik her en der
in de stad opving over het
toeristisch centrum, dat Haarlem
moet zijn. De meest oprechte en
van werkelijkheidszin getuigende
was wel die van een eenvoudig
man: „Haarlem zal altijd een net
te provinciestad blijven, ondanks de
ijveraars, die de stad willen maken
tot een plezante aanlegsteiger in de
vaart der volkeren". Een ander:
„De Haarlemmer houdt van de
beslotenheid van zijn stad. Hij ziet
graag gasten komen (en gaan),
maar wil er niet te veel besognes
over hebben". Een derde: „Haar
lem wordt nooit een stad als Maas
tricht. De stad heeft haar eigen ka
rakter, evenzo de mensen; dat def
tige, naar het uiterlijk nogal stug
ge karakter past haar wonder
schoon, maar men moet er reke
ning mee houden".
Ik kan moeilijk al die uitspra
ken helemaal onderstrepen; een
kern van waarheid valt er niette
min in te ontdekken. Hoe groot de
stad ook wordt, Haarlem wordt
nooit een grote stad. Het heeft, een
typisch eigen gemeenschap, waar
in een vreemdeling moeilijk kan
binnendringen.
Of we het dan allemaal maar zo
moeten laten als het nu is? Ik
vrees, dat we het bij onze terrasjes
blijven houden; ik vrees, dat we
ons bij regen zullen blijven te
rugtrekken in de binnenhuisjes;
ik vrees, dat we die typisch
Haarlemse stijl niet kwijt zullen
raken; ik vrees feitelijk zo
veelMaar laat het ons ge
zegd zijn, dat alles, waarvoor ik
vrees, juist de grootste attractie
van Haarlem vormt en de duizen
den vreemdelingen naar de stad aan
het Spaarne trekt. Als we die ge
vreesde zaken zouden verliezen,
zouden onze gasten niet meer ko
men, zouden de hotels leeg komen
te staan, zouden
Och, u ziet het, het is en blijft een
vicieuze cirkel, waaruit ik nimmer
weg kan komen. Leg die cirkel
maar om de stad heen, misschien
bewaart zij het laatste restje
Holland, dat nog binnen onze wal
len geborgen ligt. De vreemdeling
ontdekt het toch wel.
En een bed is er al
tijd wel te vinden.
VlCClUUCliJlg
rijke genade,
had.
die Hij haar geschonken
Om elf uur, maar dan ook precies om
elf uur beklom Tante Jans gistermorgen
de natte stoepen van het raadhuis, ge
kleed in het originele Zandvoortse kos
tuum, waarvan zij haar leven lang geen
afstand heeft gedaan. Een zwart hoedje
dekte de witte kap. In de raadzaal ver
zamelden zich de genodigden, onder wie
vele familieleden, haar zoon Jan en
haar dochter Anna, kennissen en natuur
lijk ook het gemeentebestuur en vele
raadsleden. Tante Jans mocht op een
mooie stoel zitten, recht tegenover de
burgemeester. Al direct werd de hon
derdjarige weduwe letterlijk in het
zonnetje gezet door enkele verblinden
de cameralampen die, dunkt ons, wel
wat hinderlijk waren voor haar ogen.
Maar ja, wat wil je als je honderd jaar
op deze wereldbol wenst te vertoeven?
De burgemeester hield een gemoede
lijk toespraakje. Hij bracht zijn bewon
dering onder woorden voor de leef
tijd, die Tante Jans bereikt had. Het is
een leven dat wij niet door eigen waar
neming kennen, maar alleen uit lectuur
en verhalen, zo zei hij. Het belangrijkste
achtte de burgemeester, dat Tante Jans
haar kinderen, van wie er haar twee
ontvielen, tot fatsoenlijke staatsburgers
had opgevoed. Zij is een geliefd lid van
onze dorpsgemeenschap en een voor
beeld van levensmoed en levensvreugde.
De burgemeester onthulde nog de in
tieme bijzonderheid, dat hij samen met
haar had gedanst, iets wat iedereen
mocht weten en waar hij trots op was.
Mr. Van Fenema ontrolde daarop het
geschenk van de gemeente Zandvoort:
een mooi tapijt, en wenste haar daar
na met beide handen geluk. „Het aller
beste tante Jans en tot de volgende
schommel".
Er werd verder nog veel gesproken,
o.a. door de heer J. C. Jung namens
het comité voor ouden van dagen, die
een nieuwe slagzin lanceerde: „Kom
naar Zandvoort, ,want juist daar word
je mogelijk honderd jaar". Verder door
pastoor Van Diepen, die vooral het ge
meentebestuur erkentelijk was voor de
ze huldiging; door de heer G. Suur-
land, voorzitter van de buurtvereniging
„De Wurf"; door „Maarte van Job",
ofwel het raadslid Weber, die een plaat
je van het huis van tante Jans over
handigde met een echt Zandvoorts
praatje erbij, en door een vroegere
buurvrouw, mevr. Molenaar - Terol.
Tante Jans kreeg gisteren namens de
Wurf nog een stoel, namens „Ons Be
lang" een tafeltje en van banketbakker
B. Smit in „Dhelia" een mooie taart.
Ja, het is een onvergetelijke dag ge
worden voor Tante Jans, waarop zij nog
menig jaar hoopt terug te zien.
een kind, wiens vader nog steeds in
Joegoslavië vertoeft, de man krijgt
echter geen kans zich bij zijn gezin
in Oostenrijk te voegen. Indien er zich
geen onvoorziene moeilijkheden voor
doen arriveren de kinderen op 10 ja
nuari in Haarlem.
Het werkcomité is thans druk doen
de de. kinderen van een pleeggezin te
verzekeren. Het wordt natuurlijk een
„passen en meten", maar met nadruk
werd ons gevraagd er op te wijzen,
dat de aanstaande pleegouders zich
niet tot de Gezinszorg meer hoeven te
wenden voor een „hoe of wat". Zjj
krijgen in ieder geval nader bericht,
ook dus die aanvragers, die helaas te
leurgesteld moeten worden.
B. en W. van Haarlem stellen de ge
meenteraad voor een bedrag van
9.724 beschikbaar te stellen voor het
treffen van maatregelen ter bevorde
ring van de brandveiligheid in het Te
huis voor Ouden van Dagen aan de
Schotersingel.
De commandant van de Brandweer
heeft op verzoek van de directeur van
de G.G.D. een onderzoek ingesteld. Hij
is tot de conclusie gekomen, dat de
brandveiligheid te wensen overlaat.
„Van wie houdt u?" was het onder
werp van dr. J. M. de Jong, secreta
ris van het bisdom Haarlem, die gis
teravond sprak voor een groot aantal
leden van de r.-k. commissie „De Vrije
Tijd". De inleider onderscheidde de
liefde der mensen voor elkaar, de naas
tenliefde, en die voor de Schepper, bei
de het meest belangrijk in het leven.
Het is geen eenvoudige opgave om el
kaar iedere dag weer te kunnen be
grijpen en verdragen. De echte liefde,
het zo maar goed zijn, vindt haar oor
sprong in de stoffelijkheid, de lichame
lijkheid van iedereen. Men heeft elkaar
aan alle kanten nodig, het bevorderen
van een goede verstandhouding, wat of
fers vraagt, is op elk moment mogelijk
en juist daarom zo urgent. Alle tien
geboden zijn van beide liefdes, tot God
en de naaste, te herleiden en wie ze
navolgt, is een heilige.
Dr. de Jong hield vijf kwartier lang
een gloedvol en begrijpelijk betoog over
deze ..alledaagse" kwestie, die iedere
sterveling aangaat. Spreker illustreer
de en verdedigde zijn beweringen met
een reeks gevallen uit het dagelijks le
ven die er toe bijdroegen dat het ge
hoor een helder idee kreeg van de im
portantie der liefde in het algemeen,
de eigenliefde voorzover die de normen
overschrijdt, uitgezonderd.
In de H. Schrift staan zeer hoopvolle
woorden „Wie mijn lichaam eet en Mijn
bloed drinkt, heeft het eeuwige leven."
Dit is geen kleinigheid ais men beseft
dat de H. Hostie altoos kan worden ge
nuttigd. God geeft daarmee Zijn
grootste liefdesbewijs, dat voor de
mens de beste voorwaarde is om. alzo
uitstekend uitgerust, zelf lief te hebben.
Derhalve valt het aan te raden het
mooiste sacrament van Christus te ge
bruiken als ware het de noodzakelijkste
levensbehoefte.
Over de onderlinge, menselijke lief
de, weidde dr. De Jong uit met vooral
de verstandhouding tussen man en
vrouw in het huwelijk aan te stippen.
Het valt echt niet mee om een heel
leven met een persoon om te gaan en
hem of haar te beminnen. Men moet er
gezellig voor zijn. d.w.z, een gezel, die
aanvoelt en eigenbelang opzij weet te
zetten. In plaats van liefde voor zaken,
is er dan werkelijke liefde en niets is
mooier dan dit.
H. Bavo (Kathedraal): 6.30, 7.30, 9 (Hoog
mis) 11 en 12 uur.
H. Antonius van Padua: 6.30, 7.30, 8.30,
(Hoogmis) 10, 11 en 12 uur.
H. Jozef: 6.45, 8, 9.15 (Hoogmis) en 11 uur;
18 uur: Avondmis.
O. L. Vr. Rozenkrans (Spaarne): 6. 7.30,
9, 10.30 (Hoogmis) en 12 uur.
H. Joannes de Doper (Amsterdamstraat):
6.30, 7.30, 8.30, 9.30 (Hoogmis). 11 en 12 u.
H. Hart (Kieverpark): 6.30, 7.45, 9. 10.30
(Hoogmis) en 12 uur.
H.H. Elisabeth en Barbara (Paul Kruger-
straat) 6.30. 7.45, 9 (Hoogmis) en 11 u.
II. Liduina (Rijksstraatweg): 6.30. 7.30, 8.30,
9.45 (Hoogmis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. van Zeven Smarten (Rijksstraat
weg). 6.30, 7.30, 8.45 (Hoogmis). 10.15 en
11.30 uur, 18 u. Avondmis.
H.H. Petrus en Paulus (Tesselschade-
straat): 6.30, 7.45, 9 (Hoogmis). 10.45 en
12 uur.
Allerheiligste Drieëenheid: 7.30, 9 (Hoog
mis), 10.45 en 12 uur.
Hulpkerk Bloemendaal: 7.30 en 9 uur.
O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen (Overveen)
7, 8, 9 (Hoogmis), 10.30 en 11.30 uur.
H. Agatha, Zandvoort: 7.30. 9 (Hoogmis)
en 11 uur.
H Bavo (Heemstede): 7.15, 8.45, 10 (Hoog
mis) en 11.30 uur.
O. L. Vr. Hemelvaart (Heemstede), 7, 8.30
(Hoogmis), 10. 11 en 12 uur.
H. Antonius van Padua (Aerdenhout)7.30,
9 (Hoogmis) en 11 uur.
Zandvoort heeft zijn 100-jarige gehuldigd. Aan de arm van burgemeester
Fenema werd Jannetje Bluysvan der Mey tussen een haag van in oud-
kostuum gestoken Zandvoorters het raadhuis van Zandvoort binnengebracht
bij gelegenheid van haar 100ste verjaardag
