DE AANPASSING
der ouderdoms
pensioenen
Verfijning van het befaamde
artikel 60 te verwachten
50 pantserwagens
via Rotterdam
Israël
naar
De mentaliteits-
verschuivingen in
r.-k. Nederland
De gevaren van
de moderne tijd
I
Wié da hooösté spori bereikt
altijd naar beneden kijkt:
ai de anderen zien omhoog
ééntje zit het hoogst en droog
Daa r de troon vm koning Dm
héét, héél hoog de lucht inging
en de meeste meteoren,
zoals vele professoren
ons ook nu weer leren.
razen,
raakte in zün snelle vaart
koning Dim juist met zun staart:
Dim die werd de oude weer
leve iang de stratosfeer!!!
rM
rmm
^:#1§
Te Elfder Ure over:
Z©
is in ij ii zoon
Minister Beel trekt
ontwerp in
Klok voor de
Wildervankr'
SU
DONDERDAG 29 DECEMBER 1955
PAGINA 7
De moord te Enschede
Dader waarschuwde
zelf politie
Vrees voor wrijving
(K.V.P.)-voorstel
„Onmogelijk ding"
emeen verzet
Alg
De ambtenaren-
pensioenen
Damhert doodgereden
JOURNALIST
VRIJGESPROKEN
„Welhaast hysterisch betoog
is geen belediging
Extra-treinen rond
Nieuwjaar
Bij iedare maaltijd
eau kwelling op komst?
Angst voor brandend maagzuur?
Neem Bennies.
lV\N\
a\\V!
verzen: JAN BOM ANS
tekeningen: CAREL VOGES
Copyright: De Tijd
m
WÊSm
Antwerpse havenfunctionaris bevestigt:
Nationale Reserve
Vurige vrijwilligers
kunnen blijven
Examens
door
CL. BUDINCTON KELLAND
(Vertaling van Sjoerd de Vries
Familie Haster toch
naar Canada
Meerderjarigheid van
de Koning
Bij het verhoor door de Enschedese
recherche van de 21-jarige fabrieks
arbeider, die heeft bekend op de avond
van Tweede Kerstdag het 17-jarige
meisje H. B. te hebben vermoord, zijn
nog de volgende bijzonderheden be
kend geworden.
De moord moet omstreeks negen uur
zijn gebeurd. Kort tevoren had de ar
beider ingebroken bij een familie, waar
hij enig geld had weggenomen, alsme
de een mes, waarmee hij zich even
tueel wilde verdedigen, indien hij zou
worden gestoord. Na de moord is hij
naar zijn ouderlijke woning gegaan om
andere kleren aan te trekken. Vervol
gens heeft hij onder een valse naam
de politie opgebeld met de mededeling
dat hij, toen hij langs de Sleutelweg
fietste, een vrouw zou hebben horen
schreeuwen. De agenten zijn naar de
aangegeven plaats gegaan, doch troffen
niets aan.
De Tweede Kamer heeft in haar voorlopig verslag algemeen kritiek ge
uit op het „aanpassingsartikel" van het wetsontwerp Ouderdomsverzekering.
De kritiek was weliswaar niet voor alle partijen van gelijke strekking, maar
er begint nu toch wel wat meer tekening te komen in de opvattingen. Zoals
bekend, wil minister Suurhoff met het omstreden artikel 60 de mogelijkheid
openen om iemands particuliere pensioenuitkering te verlagen, om te voor
komen, dat dit pensioen samen met het komende bodempensioen een in
komen oplevert, dat te hoog gevonden wordt. Daarmee wil hij dan tevens
de werkgever, die zelf al voor een goede oudedagsvoorziening voor zijn per
soneel gezorgd had, behoeden voor een te hoge premiebijdrage in de toe
komst. Deze werkgever heeft immers een offer gebracht, dat niet meer nodig
is wanneet de wettelijke ouderdomsvoorziening er eenmaal is. Er zijn dus j ling de schuld op een ander te wer-
twee argumenten waar het bij de aanpassing van de pensioenen om draait. pen. De volgende morgen is hij met de
Men zou ze gemakshalve het werknemersargument en het werkgeversargu- trein naar Heerlen gegaan, om daar
ment kunnen noemen.
De man heeft vervolgens de fiets
van het meisje gehaald en is daarmee
over de grens gereden met de bedoe-
Uit de eerste reactie van de kamer
is wel duidelijk geworden, dat degenen,
die momenteel reeds pensioen trekken
de toekomst wel wat minder somber te
gemoet mogen zien. De kamer schijnt
namelijk wel aan te nemen, dat de hui
dige uitkeringen over het algemeen zo
laag zijn, dat ze samen met het bodem
pensioen nog niet tot een inkomen zul
len leiden waarvan men bolckesprongen
zou kunnen maken. Dat is een verheu
gend inzicht, want men heeft hier im
mers te doen met inkomens, die zwaar
te lijden gehad hebben van de stijgende
prijzen.
Minder eenstemmigheid bestaat er
over de verworven rechten op pensioen
van de nu nog werkenden. De verla
ging van hun toekomstige uitkering be
tekent de aantasting van een recht op
geld, dat men over het algemeen af
keurenswaardig vindt. Toch zijn er
veel kamerleden, uit recente publica
ties mag men afleiden, dat dit de so
cialisten zijn, die een dergelijke aan
tasting van verkregen rechten voor
lief zouden nemen, omdat er anders
een toestand zou ontstaan waarop ze
nog veel minder gesteld zijn. Hun
vrees is namelijk, dat er tussen de
werkenden en de gepensioneerden wrij
ving zal ontstaan omdat het inkomen
van de plaatsten in sommige gevallen
naar verhouding wel eens wat hoog uit
zou kunnen vallen. Zij zouden daarom
graag een aanpassing zien die het in
komen van de gepensioneerde terug
brengt tot ongeveer 70 tot 80 pet. van
het loon, dat hij verdiende toen hij
nog werkte.
Die redenering is er natuurlijk niet
volkomen naast, maar overtuigend is
ze toch evenmin. Er zullen immers
ook mensen zijn, die, zonder dat ze
daar ooit premie voor betaalden, het
bodempensioen ontvangen, terwijl ze uit
andere bronnen zoveel inkomsten heb
ben, dat ze het helemaal niet nodig
hebben. De wet kan voor niemand een
uitzondering maken, omdat ze anders
veel te ingewikkeld zou worden. Omwil
le van de„eenvoud krijgen deze geluk
kigen straks het bodempensioen thuis
gestuurd, zelfs al zouden ze er geen prijs
Op stellen. De reden waarom de mi
nister met hun andere inkomsten geen
rekening houdt en met de pensioen
inkomsten wel, zal wel liggen in wat
hierboven het „werkgeversargument"
noemden. Dat de socialisten nu
behoeften voelen om bij het be
staan van zulke opvallende „slordighe
den te gaan millimeteren over het in
komen van werkenden en gepensioneer
den, doet wel wat vreemd aan. Hun lust
tot nivelleren is echter een feitelijkheid,
die men niet mag verwaarlozen
De rest van de kamerleden schijnt
het bezwaar tegen een aantasting van
rechten veel zwaarder te willen tellen.
Een grote groep, waarachter men de
KVP mag vermoeden, komt met het
verrassende voorstel om bij een onge
wenst hoog inkomen maar wat minder
bodempensioen uit te keren. Wanneer
een aanpassing nodig is kan men, zo
zeggen zij, beter een recht aantasten
dat nog gegeven moet worden, dan be
staande, verworven rechten. Deze juis
te gedachte klinkt als een dreigement,
want met een aftrek op het bodempen-
sioen zelf zouden we weer aangeland
zijn bij de weiuig bewonderde methode
van de Noodwet Drees. Do indruk, dat
men hier met een stok achter de deur
te maken heeft wordt versterkt, wan
neer uit het verdere verslag blijkt, dat
men de noodzaak van een aanpassings
regeling voor deze groep eigenlijk niet
inziet. Ten eerste omdat men schijnt
te verwachten, dat het aantal gevallen
van hoge inkomens uit pensioen niet
groot zal zjjn, waardoor het sop de kool
niet waard is en ten tweede omdat men
er niet van overtuigd schynt te zün
dat het nodig is om wel de pensioenen
aan te passen en alle verder nog mo
gelijke neven-inkomens niet.
Andere kamerleden kanten zich tegen
artikel 60 omdat men er in de praktijk
geen heil van verwacht. Ons land kent
12.000 pensioenregelingen van de meest
uiteenlopende structuur. Wanneer men
nu artikel 60, dat er in ongewijzigde
vorm nooit doorkomt, zo wil verande
ren, dat het op al deze gevallen past,
dan wordt het helemaal een onmogelijk
Giiig. Laat u6 aanpassing, zo zegden
ZIJ, dan maar liever helemaal aan het
bedrijfsleven zelf over, dan loopt het wel
los. Deze oplossing spreekt vooral aan
wanneer men bedenkt, dat de toege
kende pensioenrechten uit de afgelopen
jaren behalve uit sociale overwegingen
ook wel als een vorm van loonsverho
ging toegekend zijn. In het laatste ge-
Val betekent de aanpassing dus eigen
lijk een loonsverlaging langs een om-
Jveg Hoe zou de wetgever hier nog tot
Ieders tevredenheid gedetailleerde voor
schriften op kunnen stellen?
Geheel anders ligt artikel 60 weer
Voor de dienstjaren, die nog moeten
komen. Van aantasting is hier nog geen
sprake, omdat er nog geen rechten op
Pensioen bestaan, want deze moeten nog
verdiend worden. Het ligt voor de hand,
dat een werkgever die reeds een gunstig
Pensioenvoorziening getroffen heeft niet
verplicht kan worden om deze nu ver
der ongewijzigd te laten. In de toekomst
wachten hem immers de lasten van de-
ouderdomspremie, die door de looncom-
ivrSatie geheel voor zijn rekening komt.
Men zou uit het voorlopig verslag
e,nige voorzichtige conclusies kun
nen trekken.
Er is vrij algemeen verzet gerezen te
gen de aantasting van de reeds bestaan
de pensioenuitkeringen. Wel bestaat er
nog twijfel over de gevallen waarin de
roegere werkgever, vooruitlopend op
bodem-pensioen duurtetoeslagen
toegekend. In de meeste gevallen
a' ng echter zo verstandig geweest zijn
om zelf reeds een aanpassingsclausule
in de regeling op te nemen, waardoor
de hulp van artikel 60 dus niet meer
nodig is.
Gecompliceerder is het geval voor de
reeds verdiende rechten van de nog wer
kenden. Door de aanpassing in deze ge
vallen geheel aan het bedrijfsleven zelf
over te laten zou men misschien van
veel narigheid verlost zijn. Deze uitweg
heeft echter zo weinig van een compro
mis, dat ze in ons parlement wel geen
kans van slagen zal hebben. Vermoe
delijk blijft het artikel dan ook wel be
staan, maar dan omgeven door beper
kende bepalingen. Er zou bijvoorbeeld
een conege kunnen komen, dat in moei
lijke gevallen als arbiter optreedt; men
zou de aanpassing kunnen beperken tot
70-80 pet van het laatstverdiende
loon; men zou zich verder, zoals de
KVP voorstelt, kunnen beperken tot in
komens, die hoger zijn dan 3.000. Op
dit terrein kan dus nog veel gebeuren,
maar men kan toch met voldoende ze
kerheid verwachten, dat het aanpas
singsartikel verzacht wordt.
Voor de derde groep, de nog te ver
dienen rechten, zal artikel 60 in de ka
mer wel geen verzet ontmoeten.
En wat gaat er nu gebeuren met de
ambtenarenpensioenen? Deze vraag
wordt belangrijker naarmate de aan-
passingslust voor de particuliere pen
sioenen tanende is. Zij zijn dan immers
nog de enige groep voor wie het bo
dempensioen een belangrijke aantasting
van rechten gaat meebrengen.
De kamer heeft er zich niet in directe
zin over uitgelaten, omdat deze aanpas
sing geregeld gaat worden in een apar
te wet, die nog in de maak is. Toch
zijn verschillende opmerkingen de
ambtenaren op het lijf geschreven, zo
als bijvoorbeeld het dreigement van de
K.V.P. om de aanpassing te doen ver
lopen via een aftrek op het bodempen
sioen zelf. Dit betekent immers, dat
men bereid zou zijn om de wet ter-
wille van de aanpassingskwestie zo on
geveer op de kop te zetten. Tot nu toe
ging men er steeds van uit, dat ieder
een het volle bodempensioen zou ontvan
gen en een aftrek wegens andere in
komsten is ook in KVP-kringen afge
keurd. Uit het feit, dat men daar nu
op terug wil komen blijkt wel, dat men
met de verdediging van de ambtenaren-
belangen ernst wil maken. De socialis
ten, die de aantasting van verkregen
rechten minder zwaar blijken te tellen,
zullen op dit punt hun pad wel krui
sen. Het standpunt van de andere par
tijen zal in deze kwestie dus doorslag
gevend kunnen zijn, maar aangezien dat
het standpunt minder duidelijk tot uiting
gekomen is, tast men ook na dit voor
lopig verslag, wat de ambtenarenpen
sioenen betreft in het duister.
Een ongeveer zeven jaar oud dam
hert, dat plotseling de rijbaan over
stak, is op de Amersfoortseweg, nabij
de Echoput door een bestelauto dood
gereden. De bestuurder van de wagen
A. R. uit Broek en Waterland, kon een
aanrijding niet meer voorkomen. Zijn
auto werd ernstig beschadigd.
naar hij aan kennissen had geschre
ven, oud en nieuw te vieren.
Ook bracht hij een bezoek aan de
woning van een meisje, dat hij in de
afgelopen zomer had leren kennen. Het
meisje was echter ziek en hem werd
geen toegang tot de woning verleend.
Vervolgens heeft de man urenlang door
Heerlen rondgelopen tot hij dinsdag
avond werd gearresteerd door enkele
rechercheurs van de Heerlense politie.
Het gerechtshof te Amsterdam heeft
een 42-jarige journalist uit Driebergen
in hoger beroep vrijgesproken van bele
diging van mr. dr. W. Hugenholtz te
Leiden.
„Ik acht de inhoud van het artikel
van ar. Hugenholtz een welhaast hyste
risch betoog" had hij geschreven in het
vakblad „Vee- en Vleeshandel", waar
van hij hoofdredacteur is. Dit betoog
van dr. Hugenholtz was eerder afge
drukt in een orgaan van de dierenbe
scherming en gericht tegen de wijze,
waarop in Nederland zg. kistkalveren
worden behandeld ter verkrijging van
blank vlees voor menselijke consumptie.
Dr. Hugenholtz achtte zich beledigd
door de repliek in het vakblad „Vee- en
Vleeshandel" en diende een aanklacht
in. De Utrechtse politierechter had de
journalist tot 50 boete veroordeeld
maar het hof heeft hem thans vrijge
sproken.
De Nederlandse Spoorwegen delen
mede, dat het aanbeveling verdient er
rekening mee te houden, dat maandag
2 januari in de eerste morgenuren niet
voldoende plaats aanwezig zal zijn in
alle treinen. Dit als gevolg van het ver
voer van militairen, die na het Nieuw
jaarsverlof naar de garnizoensplaatsen
terugkeren.
Evenals dat rond de kerstdagen het
geval was, zullen op de Oude- en Nieuw
jaarsdag en 2 januari talrijke extra
treinen rijden, waarvan de dienstrege
ling ten dele in de reisgids tussen de
vette lijnen is opgenomen.
De overige rijden als voor- en volg-
treinen kort voor of na de treinen van
de gewone dienstregeling.
Advertentie
Alleen al bij de gedachte aan die
pijnlijke, snerpende zuurbrand hebt U
al gegeten en gedronken vóór U aan
tafel gaat. Waarom die ellende? Er
zijn toch Rennies! Met Rennies hebt
U van brandend maagzuur niets te
vrezen. U eet gewoon waar U trek in
hebt. Mocht de nood aan de man (óf
aan de vrouw!) komen, laat U één tot
twee Rennies op de tong smelten.
Ongemerkt het vervelende „glaasje
water" komt er niet aan te pas! Zuur
brand en pijn zijn bij voorbaat kans
loos, als U zorgt steeds 'n paar Rennies
„op zak" te hebben.
DIM DOM
Een Antwerpse havenfunctionaris heeft
bevestigd, dat sedert september j.l. een
aantal ,,Centurion"-tanks en ruim 100
pantserwagens op rupsbanden, jeeps en
reserveonderdelen via Antwerpen zijn
verscheept, met bestemming het Mid
den Oosten. Minstens vijftig van deze
pantserwagens (brengun carriers) zijn
via Rotterdam naar Israël vervoerd,
aldus deze havenautoriteit.
Een woordvoerder van een Belgisch
bedrijf te Antwerpen heeft medegedeeld,
dat zijn bedrijf in vijf maanden in totaal
151 tanks naar Egypte heeft verscheept.
Hij zeide. dat de transactie „volkomen
rechtmatig" is, „Ons contract met
Egypte is thans afgelopen - of bijna af
gelopen", zo voegde de woordvoerder
eraan toe. Aangenomen wordt, dat uit
andere Belgische surplusopslagplaatsen
ruim 20 „Valentines"-tanks naar Egypte
zijn uitgevoerd.
Een woordvoerder van het Britse mi
nisterie van Buitenlandse Zaken heeft
inmiddels toegegeven, dat Engeland
„redenen heeft om te geloven", dat 180
tot 190 Britse surplustanks, welke uit
Groot-Brittannië naar België zijn uitge-
Drie Franse militairen, die in 1951 in
Noord-Vietnam door een Chinees-com
munistische „raiders"-patrouille werden
gevangengenomen, zijn door de Chinese
autoriteiten in vrijheid gesteld. Op deze
foto, welke hij hun aankomst in Hong
kong werd genomen, zien we v.l.n.r.
sergeant Bernard Leviere, luitenant Ge
orge Eychenie en sergeant Georges Bou
cher. Zij verklaarden behoorlijk behan
deld te zijn, doch noemden het gevan
geniseten „slecht".
voerd, doorgezonden zijn naar Egypte.
De tanks, 16-ton tanks van het type
„Valentine", waren in de afgelopen zes
maanden door Antwerpen verzonden. Zij
waren als schroot verkocht en in België
weer in orde gemaakt, aldus de woord
voerder.
De vorige week deelde het ministerie
van Buitenlandse Zaken mede, dat En
geland nieuwe bepalingen voor de uit
voer van militaire surplusgoederen toe
past. Een lading van deze goederen uit
Engeland is reeds opgehouden. Volgens
de nieuwe bepalingen moeten de Britse
autoriteiten ingelicht worden over de uit
eindelijke bestemming der goederen.
De Britse woordvoerder zeide nog,
dat de „Valentines" reeds in 1939 ver
ouderd waren. Enkele van deze tanks
werden in de tweede wereldoorlog tegen
de Asmogendheden in 'de woestijn ge
bruikt, doch zij voldeden niet en waren
niet opgewassen tegen de Duitse tanks.
Over de doorvoer van de meer moderne
Centurions heeft de Britse woordvoerder
niet gerept. (Rtr.)
De inspecteur van de Nationale Re
serve, de kolonel der fuseliers D. Blan
ken, heeft in een Nieuwjaarsboodschap
aan de ouder zyn bevel staande mili
tairen van de reserve-diensten herinnerd
De mentaliteitsverschuivingen in
katholiek Nederland, aldus is de ti
tel van een dubbelnummer van Te
Elfder Ure.
Men kan het niet zonder respect
lezen. Het staat van begin tot eind
op hoog peil, er is niet alleen goed
en helder, maar met vuur en over
tuiging geschreven. Wat de schrij
vers misschien verbazen zal, is onze
verwachting, dat vele katholieken
buiten hun kring dit nummer zelfs
met instemming zouden kunnen le
zen, indien zij de uren van stilte,
die deze lectuur vereist, er voor
zouden willen vrijmaken. Het hoofd
thema van alle artikelen is wel, dat
er veel bijzakelijke, historisch be
paalde uiterlijkheden vastkleven aan
de authentiek-christelijke kern van
ons katholicisme en dat wij veel
van deze korst tijdig moeten kwijt
raken om niet te verstikken. Zo
lang niet gespecificeerd wordt, wat
er thans aan de beurt is voor af
schaffing en wat er bestemd is voor
hetafgeschafte in de plaats te ko
men, zal een grote groep van me
dekatholieken dit hoofdthema on
derschrijven. Een grotere groep dan
sommige schrijversdie zich zelf erg
gedurfd vinden, schijnen te veron
derstellen.
Wij willen niet beweren, dat zij
een open deur intrappen. Er zijn
utucii v»u ue reservc-uiciisien ncrinnera i Aio on oor* niirt-
aan de door minister Stal bij de be- ™e} degelijk heden, die op een pijn-
handeling van de begroting van oorlog ^7^6 wijze het verschil tussen cle
in de Tweede Kamer gesproken woor- authentiek-christelijke kern en de
den betreffende het absenteïsme van bijzakelijke tijdsverschijnselen mis-
vele vrijwilligers van de Nationale Re
serve op de voor hen vastgestelde oe
fenavonden. Hij verzoekt thans allen,
die de nodige trouw bij het bezoeken
van de oefeningen niet kunnen opbren
gen, de gelederen van de Nationale Re
serve te verlaten.
Met ingang van 1 januari a.s. wordt
het opleidingscentrum van de Nationale
Reserve, gevestigd in het kamp Golf-
Links bij Arnhem, opgeheven en ver
plaatst naar de legerplaats bg Hars
kamp.
Het in de bezettingstijd door de Duit
sers gebouwde kamp Golf-Links is n.l.
voor legeringsdoeleinden afgekeurd,
doch zal als hoofdkwartier van de mo
biele colonnes bij de B.B.gehandhaatd
blijven.
.„MSTERDAM, 28 dec. Handelsweten
schappen M. O. A en Q: J. v. d. Eoscn,
Voorburg; M. Bosscha, Assen; H C.
Brugman, Rotterdam; A. v. Bree.
Vlaardingen; A. C. v. d. Enden,
Dordrecht; H. v. Duin, Den Haag: W.
J. Goor, Oost en West Souburg; K. J.
D. J. Foikerts, Amsterdam. M. O. K 12
en Q: S L. Achilles, 's-Gravenhage;
B Boer, 's-Gravenhage.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiMi iniiDi N ii iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin ui illiiiininiiMiii mul
6
„Man of muis?" fluisterde het meisje weer.
Besluiteloos këek ik beurtelings naar de gezichten
van de beide mannen.
„Nu?" vroeg de conducteur ongeduldig.
Ik wilde niet beschaamd zijn, wanneer ik later
op deze dag terugkeek. Mijn vader zou dit avontuur
ook niet uit de weg gegaan zijn. En hij zou mij
verachten, wanneer hij hoorde dat ik er bang voor
geweest was. Het was dus eigenlijk uit angst dat ik
zei:
„Ik wil geen muis zijn. Hoeveel ben ik u schuldig,
conducteur?"
De bediende van het Pullmanrijtuig straalde.
„Dat is de juiste houding," zei hij, „Veel geluk
en goede reis!"
Ik betaalde het verschuldigde bedrag, dat niet mis
was en de twee mannen keken als samenzweerders
naar Maggie Jones. Vervolgens verlieten ze de coupé
en sloten de deur zorgvuldig achter zich.
„Dit doet inderdaad de deur toe!" zei ik tegen het
meisje.
„Mijn felicitatie, Mr. Strawn," antwoordde zij
rustig. Zij greep haar handtas en haalde er een
beurs uit. Even later betaalde zij mij het bedrag
van de treinreis terug.
„Dit doe ik om te bewijzen dat ik financiëel onaf
hankelijk wil blijven," verklaarde ze.
„Zou ik ook mogen weten, hoe de vork in de steel
zit?" vroeg ik zachtzinnig.
„Absoluut niet!" antwoordde zij prompt. „Zullen
we hier in de coupé eten? Dan moet je nu wel be
stellen."
Zonder mijn instemming af te wachten, drukte zij
op de bel om de kellner te waarschuwen.
„U schijnt de leiding van deze reis op u genomen
te hebben," merkte ik sarcastisch op.
,,U bent veel te verbijsterd om zelf aan al die
kleinigheden te denken," kaatste zij terug.
Op dit moment kwam de kellner binnen en Miss
Jones stelde met behulp van de spijskaart het menu
samen.
„Zullen we rummy spelen, terwijl we op het eten
wachten?" vroeg zij, nadat de kellner weer ver
trokken was.
Ik schudde mijn hoofd.
„Waarom niet?" wilde zij weten. „Dat is toch een
gezellig tijdverdrijf."
Ik haalde mijn schouders op en bestudeerde haar
vanuit mijn hoek van de coupé. Het hele uiterlijk
van het meisje getuigde van een bijzonder verfijnde
smaak. Na alles, wat mij met dit meisje overkomen
was, verbaasde mij deze distinctie. Wanneer ik haar
zo bekeek, had zij totaal niets van een intrigante.
Integendeel, zij bezat alles, wat een jonge vrouw
tot een dame maakt.
„Hebt u de inventaris opgemaakt?" vroeg het
meisje eensklaps.
„Ik kan er maar niet in slagen om uw uiterlijk
met uw gedrag in overeenstemming te brengen,"
antwoordde ik.
„Ik maak een tamelijk goede indruk, nietwaar?"
„U maakt de indruk van een dame," zei ik na
denkend.
Zij klemde haar lippen op elkaar en tuurde me
een ogenblik aan.
„Dat is van u een heel aardig compliment," merk
te ze dan op.
„Waarom van mij?" vroeg ik.
„Omdat u historicus bent," antwoordde zij.
„Dat is onzin."
„Toch niet! U herinnert zich uit de historie dat
er nog zoiets als een dame bestaan heeft."
De kellner stoorde ons even om de tafel te dek
ken. Ik constateerde dat ik weinig eetlust had, om
dat mijn hoofd op het ogenblik naar heel andere
dingen dan naar voedsel stond. Nadat de man de
coupé weer verlaten had, zei ik tegen Maggie Jones:
„Ik begrijp nog steeds niet, wat u met me voor
hebt. Mijn vader is vermogend en hij zou natuurlijk
wel bereid zijn om te betalen, wanneer ik in moei
lijkheden zou raken. Maar ik heb zo'n idee dat het
om andere dingen gaat. Ben ik inderdaad een hoofd
persoon in dif mysterie, of alleen maar een figurant,
die ontslagen wordt, zodra'u mij niet meer nodig
hebt?"
„Dat is een belangwekkende vraag."
,,U kende mijn naam en u wist, welke coupé voor
mij gereserveerd was. Het was dus geen toeval dat
ik u hier aantrof."
Het meisje keek me nadenkend aan, maar zei
niets.
„Het zou kunnen dat u voor iets of iemand vlucht
en deze methode gebruikt hebt om spoorloos uit
New York te vertrekken," opperde ik. „U hebt geen
kaartje gekocht en u zult dus door de treinreizigers
als mijn vrouw beschouwd worden. En u hebt het
gordijntje van het coupéraam neergelaten om door
de mensen op het perron niet gezien te worden. Bo
vendien schijnt u er afkerig van te zijn om de maal
tijd in het restauratierijtuig te gebruiken."
"Tje,j aardige redenering," merkte het meisje op.
dus een vluchtelinge!" concludeerde ik.
„Wie is dat niet?" vroeg het meisje. „Iedereen pro
beert wel eens aan iets te ontvluchten. Al was het
alleen maar aan de verveling."
De kellner kwam weer binnen met'een volbeladen
plateau en begon de verschillende schotels op tafel
uit te stallen.
Zwijgend gebruikten we onze maaltijd en onder
tussen overdacht ik de kleinere consequenties van
ons samenzijn.
„Het zal niet meevallen om de hele nacht op te
zitten," merkte ik eindelijk op.
„Blijft u dan op?" vroeg ze met opgetrokken wenk
brauwen. „Ik denk er niet aan!"
„Maarre wat doet u dan?"
„Ik ga natuurlijk als een gehoorzaam meisje naar
bed. Dat moet toch wel!"
„Waarom moet dat wel?"
„Denk toch aan de bediende van de Pullman!" zei
zij. „Wij zijn een gelukkig herenigd echtpaar. Als
we die man vragen om onze bedden op te maken,
krijgt hij argwaan. En dan gaat hij er natuurlijk met
het andere treinpersoneel over praten. En boven
dien voegde zij er aan toe: „Ik zou er niet tegen
kunnen om de hele nacht op te blijven. Stel je eens
voor, hoe ik er morgenochtend uit zou zien! U be- spronkelijk was van Canadese zijde daar
kennen en wier sentiment van trouw
aan de kerk op gevaarlijke wijze
juist op bijkomstigheden steunt. Zijn
deze lieden echter wel zo karakte
ristiek voor de periode, die vlak
achter ons ligt, als de schrijvers
wanen? Wij ontkwamen bij lezing
van „Mentaliteitsverschuivingen" niet
aan de indruk, dat een vrijwel per
manent gamma van mentaliteitsver-
schillen, die wel altijd gelijktijdig
zullen voorkomen, geforceerd in een
chronologisch perspectief zijn ge
trokken: de formalisten zijn van
vroeger, de kernzoekers zijn van de
toekomst. Een voor de hand liggend
misverstand, want de formalisten
zijn behoudend d outrance en de
kern^oekers worden door overgele
verde vormen slechts gehinderd.
Men miskent echter zowel het voor
geslacht, als men het in zijn geheel
formalistisch noemtals de behou-
denden van vandaag, als men stelt,
dat zij de kern niet zouden zoeken.
Niet allen doen het, maar geen van
allen? Natuurlijk zijn het er velen.
Daarom geloven wij, dat deze velen
het nummer „Mentaliteitsverschui
vingen" met instemming en begrip
zullen kunnen lezen. Want het is
hun volkomen duidelijk wat de
schrijvers beweegt. Als 'het bijzake
lijke geen bescherming meer biedt
aan de kern, en dat zal altijd
moeten worden onderzocht dan
heeft het uur voor verandering ge
slagen. Misschien loppt het oordeel
uiteen over het tijdstip-waarop
en over de volgorde-waarin, maar
over de hoofdstelling zal, menen wij,
in vrij grote mate overeenstemming
heersen. Indien dit nummer van Te
Elfder Ure zou kunnen bereiken,
dat velen zich deze fundamentele
overeenstemming bewust worden,
zou aan twee zijden voordeel zijn
behaald: bij de ene groep wordt de
verdenking opgeheven, dat ieder
die oude vermen verwerpt, dit doei
uit negativismel bij de andere
groep de verdenking, dat ieder, die
oude vormen handhaaft, ipso facto
het begrip voor het wezenlijke mist.
Een basis voor overeenstemming, en
een brede, ligt niet in het nude of
het nieuwe, maar in het blijvende,
dat door bevoegde zijde is vergele
ken met iets zo weinig vlottends
als een steenrots.
De heer J. Haster te Amsterdam heeft
thans bericht gekregen van de Canade-
ambassade te Den Haag dat hij en
zijn van afkomst Indonesische vrouw
naar Canada mogen emigreren. Oor-
hoeft zich helemaal geen zorgen te maken,
Strawn,
Mr.
(Wordt vervolgd)
tegen bezwaar gemaakt omdat personen
van Aziatische oorsprong niet zonder
meer in Canada mogen immigreren.
(Van onze parlementaire redacteur)
Een in 1953 ingediend wetsontwerp
tot herziening van de grondwet met de
bedoeling het meerderjarig worden van
de Koning van achttien op een en twin
tig jaar te stellen, is door minister Beel
ingetrokken.
Het wetsontwerp had in de Tweede
Kamer aanleiding gegeven tot ernstig
meningsverschil. De regering had de
noodzakelijkheid er van gegrond op de
veel hogere eisen, die tegenwoordig aan
het inzicht èn de kennis van de vorst
worden gesteld. Daartegenover was aan
gevoerd. dat de huidige regeling de kans
op de duur van een regentschap zo
veel mogelijk beperkt en dat in ons
stelsel van erfelijk koningschap ge
noemde motieven ook eigenlijk niet rele
vant zijn.
Woensdagmorgen werd op de Amster
damse scheepswerf G. de Vries Lentsch
Jr. de mijnenveger Hr. Ms. „Wilder
vank" officieel overgedragen en in
dienst gesteld. Na deze plechtigheid
heeft de burgemeester van Wildervank.
de heer B. P. Liese, namens zijn ge
meente een scheepsklok aangeboden, die
de commandant van de bodem, luitenant
ter zee tweede klasse C. J. Maats, in
ontvangst nam.
(Vervolg van pag. 1)
Paus Pius XII heeft bij herhaling
getoond een dieper inzicht te hebben
dan wie ook in de problemen waar
mee de christen in deze tijd wor
stelt. Hij ziet hoe de geweldige vlucht
die de ontwikkeling van de techniek
omstreeks het midden van de twin
tigste eeuw genomen heeft, de mens
aan grote geestelijke gevaren bloot
stelt. In zijn Kersttoespraak zegt de
Paus dan ook, dat deze mens, al naar
zijn aard, door zijn toenemend mees
terschap over de krac' ten van de
natuur tot hoogmoed, wanhoop of
onverschilligheid gedreven kan wor
den, terwijl deze mens de verwor
venheden van de moderne tijd aan
schouwend steeds de 'oomitgang
zou moeten toetsen aan de Godde
lijke wetten van de wereldordening.
En de Paus herinnert zijn toehoor
ders dan aan de maar al te vaak
vergeten waarheid, dat de wezens
trekken van de natuurlijke orde
nooit veranderen, ook al veranderen
de verschijningsvormen met de his
torische en maatschappelijke ont
wikkeling.
Bijzonder getroffen wordt men in
deze Kersttoespraak door de
woorden die de Paus aan het
materialisme wijdt. Bij herhaling
vermaant hij ons. de betekenis die
de louter stoffelijke welvaart voor
ons geluk kan hebben niet te over
schatten. De onophoudelijk stijgende
levensstandaard, de voortdurend toe
nemende technische produktiviteit
zijn, zo zegt de Heilige Vader, geen
normen die op zichzelf de bewering
wettigen, dat wij met de werkelijke
verbetering van het economische le
ven van een volk te doen hebben, en
elders noemt hij de valse opvat
ting welke het heil verlegt naar het
steeds toenemend proces van de so
ciale produktie „een soort bijgeloof,
misschien het enige in onze ratio
nalistische industrie-periode". En
waar de Paus dan verklaart dat dit
bijgeloof #niet eens bruikbaar is als
bolwerk 'tegen het communisme - -
omdat in deze valse opvatting com
munisten en niet-communisten el
kaar ontmoeten spreek* hij een
woord dat vele leidende figuren van
het Westen zich terdege ter harte
zouden moeten nemen.
Zo bevat deze boodschap van on
ze Opperherder tal van praktische
aanwijzingen voor de christen in het
industriële tijdperk, die deze chris
ten kunnen helpen een maatschappij
op te bouwen waarin de veiligheid
van de mens steunt op de zedelijke
orde.
Eerst in het derde deel van deze
Kersttoespraak behandelt de Paus
,,de altijd brandende kwestie van de
vrede, die de voortdurende bezorgd
heid van ons hart is, en waarvan
een onderzoek op het ogenblik een
bijzondere beschouwing vordert." De
Heilige Vader heeft in zijn rede het
probleem van de vrede dus in een
veel wijder perspectief willen zien.
Hij is zijn toespraak welbewust niet
met dit onderwerp, dat uiteraard zijn
auditorium het gemakkelijkst moest
aanspreken, begonnen. Maar uiter
aard hebben de betreffende passa
ges van 's Pausen boodschap in de
wereldpers speciale aandacht gekre
gen. De Heilige Vader zegt hier
dan ook hoogst opmerkelijke din
gen. In een tweede artikel zullen wij
op de beschouwingen van de Heilige
.Vader over de vrede en de bedrei-
ging van de atoomoorlog nader in-
I gaan.
