Nieuwe Haarlemsche Courant | 1956 | 11 februari 1956 | pagina 3

ï.-v? luL_.

n

Nieuwe school
kokerskade

aan Garen-
thans in

ontwerp gereed gekomen

B

Van porder in Haarlem tot
boer in de Meer

oningbouw
in Haarlem

TAXI inooo

DOOR EEN ZATERDAGSE BRIL
W

H

m

D

Het hart

op de tong

R.-k. industrie- en huishoudonderwijs te Haarlem

Twee schoolgedeelten worden via
een luchtbrug met elkaar verbonden

Fraai ontwerp van
ir. J van der Laan

Pastoor der Russen
in het zilver

De Hoofdstad
Operette in de
Stadsschouwburg

Mgê

DIAMANTEN BRUIDSPAAR

SLEUTEL WEG?

Charmante opvoering
Van „Hörmein Lied,
Violetta

2

ZATERDAG 11 FEBRUARI 1956

PAGINA 3

wBSKSÊ

1 ZWTfr

rnjmrn
nH"Tirii*rvrt iiu. i

Noordzijde

Zuidzijde

Capaciteit

mmm

Haarlemse bedevaarten
naar Banneux

„Vadertje Methodius" is
oud-Haarlemmer

Laatste maanden 111
woningen voltooid

„DE SLEUTELSPECIALIST'

BASKETBALL

Autobus-misère

|p*»i

Mejuffrouw A. van Wouw, directrice van de r.k.-
Industrie- en Huishoudschool aan de Gedempte
Voldersgracht, zuchtte gisteren diep, toen uit
de grijze lucht sneeuwvlokken neerdwarrelden. Met
angst en vreze dacht zij reeds aan de dooi, die onver
mijdelijk volgen moet en die het interieur met natte
sporen zal tekenen. Het wordt tijd, zegt ze, dat wij er
uit trekken, want zo kan het niet langer meer duren.

Voor haar, voor de leerlingen en niet minder voor het
bestuur van de stichting, die de school beheert, is er
ee? lichtpunt gekomen, nu de plannen voor een nieuwe
school vaste vorm hebben gekregen. Reeds in 1943
begon het bestuur voorzichtig uit te zien naar een
terrein, waar eventueel een nieuwe huishoudschool zou
kunnen worden gebouwd.

Het oog viel op een stuk open grond, dat achter de
kinderhuissingel nabij de Oud-Katholieke kerk door
sneden wordt door de Garenkokerskade. De daar te
bouwen school zou prachtig centraal gelegen zijn, bo
vendien in een rustige omgeving, maar toen in 1947

serieuze pogingen in het werk gesteld werden om de
grond in handen te krijgen, bleek dat er duizend-en-een
moeilijkheden overwonnen moesten worden. Men kent
de geschiedenis, die veel op een lijdensweg ging lijken,
maar tenslotte zag het bestuur zijn ijveren met succes
bekroond, en kon aan architect ir. Jan van der Laan
uit Leiden opdracht worden verleend een ontwerp voor
de nieuwe school te maken.

De heer Van der Laan is daarmede inmiddels gereed
gekomen, de schoonheidscommissie heeft er haar fiat
aan gegeven, het schetsontwerp is ook goedgekeurd
door B. en W. van Haarlem, en nu ligt het ter goed
keuring bij Bouw- en Woningtoezicht en bij het Minis
terie.

Het wachten is nu nog op de rijksgoedkeuring en het
zorgen, maar het bestuur hoopt niettemin, dat dit jaar
verkrijgen van bouwvolume. Dat laatste baart nog enige
met de bouw kan worden begonnen en dat de school
met september 1958 in gebruik genomen kan worden.

ovenstaande tekening geeft een
fraai gezicht op de school, zoals
die door architect ir. J. van der
Laan uit Leiden is ontworpen.
Geheel rechts de noordelijke vleu
gel, waarin o.m. de familiekeuken (in
de kop) is ondergebracht. In het mid
den de twee lasblokken verbonden door
een iets lager gelegen gang. Aan de
voorzijde de entree-hal toegang gevend
ook tot een grotere hal, vanwaar uit
een luchtbrug voert naar het school-
gedeelte aan de zuidelijke kant van de
Garenkokerskade. Aan die kant ziet men
het blok waarin het was- en kleedlokaal
zijn ondergebracht die een directe ver
binding hebben met het hogere gymnas
tieklokaal waarvan men geheel links op
de tekening een gedeelte ziet.

Op de achtergrond aan de zuidzijde
ontwaart men nog een deel van de
traphal, bekroond met een torentje.
Daarop aansluitend (niet zichtbaar op
de tekening) ligt parallel met de Ga
renkokerskade het overblijflokaal, dat
uitziet op de (hier ontzichtbare) binnen
hof.

Tenslotte wijze wij nog op het laag-
gemuurde stuk grond voor de school
aan de noordzijde van de kade, waar
binnen een tuin zal worden aangelegd.

Als contrast met bovenstaand ont
werp geven wij daaronder een plaatje
van de huidige school aan de Gedempte
Voldergracht, welke men moeilijk een
modern gebouw voor fleurige meisjes
kan noemen.

Ongetwijfeld met enthousiasme zal het bestuur blijven werken om het
bouwplan met spoed verwezenlijkt te krijgen. Te lang immers heett
men zich moeten behelpen. Toen de school onder auspiciën van de r.k.
Bond van Meisjespatronaten in 1919 werd opgericht, vond zij voorlopig onderdak
in een pand aan de Kleine Houweg. In de twintiger jaren verhuisde men naar
het gebouw aan de Gedempte Voldersgracht, waar vroeger de Rijksnormaal
school was gevestigd en tijdens de jaren van de eerste wereldoorlog de Belgi
sche vluchtelingen werden ondergebracht.

Voor de begrippen van die tijd was het gebouw redelijk bruikbaar voor
een huishoudschool, maar na 1939, toen het beheer omgezet werd in een
stichting onder presidium van kapelaan S. Mol, destijds kapelaan aan de
Jansstraatparochie, nu pastoor in Haarlem-Noord, wilde men toch ook graag de
school moderniseren. De vervulling dier wensen heeft langer op zich laten
wachten dan het bestuur heeft mogen vermoeden, maar nu heeft men toch het
uitzicht op een hypermoderne school, die zoals men dat pleegt te noemen
aan alle huishoudelijke eisen zal voldoen.

Uit een onderhoud met een der
medewerkers van ir. Van dei-
Laan, de heer Jules Kirch, bleek
dat de architect niet voor een eenvou
dige opgave was gesteld. Hij moest er
immers rekening mee houden, dat het
terrein door het water van de Garen
kokerskade in tweeën wordt gedeeld.

Het geheel wordt omsloten door de
Pjjntorenstraat in het oosten, de Nico-
laas van der Laanstraat in het noor
den, de Burgemeester Boreelstraat in
het westen en een huizen-achterkant
aan het zuiden.

Door het water wordt de school dus
ook in twee gedeelten gesplitst, het
geen achteraf een attractief element
is gebleken. Op het noordelijk stuk
grond heeft de architect de echte
schoollokalen geprojecteerd, aan de
zuidkant komen de meer tot ontspan
ning dienende lokalen. De twee
schoolgedeelten worden met een
luchtbrug over de vaart met elkaar
verbonden.

De architect heeft de school opge
bouwd uit aansluitende blokken, die
«oor hun hoogteverschillen een speelse
allure krijgen.

e hoofdingang komt op het noor-
Xj delijk terrein, in een zogenaam-
h de entreehal, waar op de bega-
e grond de directrice-kamer zal zijn,
kj.h kamertje voor de concierge, de bi-
lotheek en een kantoortje voor de ad-
e histratie. Op de verdieping komen
h kamer voor de leraressen, een gar-
rniH-i voor Je leraressen, een leer-
Qdelenbergruimte en een dienkeuken.

2irVanuit de entreehal kunnen de leer-
nintfn de Parterre en de twee verdie-
Waar/1 bereiken van het complex,
gebra v, theorielokalen worden onder-
(linnnSi alsrne(!e enkele nevenruimten
zovoorMan^er' hoogkamer, toiletten en
ken in t at complex wordt opgetrok
ken elk^6*3 Sjokken, die ruggelings te-
als het „r "ggen en aaneengesmeed
iets laee aTe door een tussengang, die
Vanaf a "Jl dan genoemde blokken.

£olaas van jPntorenstraat langs de Ni-
SPrgen" der Laanstraat tot aan de

K,?est noordemt0re,elstraat wordt de

n?n6n de nar? vleugel gebouwd, die
Pjng heeft re slechts één verdie-
Wnur kebouwd vla een weer iets

blok verbonden6 iga tS J?et het grote

men de famn\ 1 n die vleugel ko-
umkeuken d'ckeuken de labfratorl
huishoudstWw-n huishoudlokaal, een
te. keuken met provisieruim-

Aan de

langs de PyStnre? tVan de sch°o1 -
een flink sm? °rensiraat. blijft nog
zal worden meteen m,.°Tringd

meter hoog Een deeT" -16 van 3-20
wordt gebruikt voor de i de grond
verdiepte tuin, de rest krthllg Van een
bestrating. Een aflopend pad ®n" sier"
ommuurde ruimte leidt naar d! f6?. de
ruimte onder de noordelHke vïfMe?
waar ongeveer 250 fietsen gestald ku
nen worden. Vanuit de stalling kunnen

de leerlingen de kelder onder het eer
ste lesblok bereiken, waarin de garde
robe wordt ondergebracht. Het ketel
huis voor de centrale verwarming en
andere bergruimten zijn geprojecteerd
onder het tweede lesblok.

In de entreehal wordt nog een twee
de trap gebouwd, die naar de
luchtbrug leidt. De brug is 20 me
ter lang en 2.50 meter breed. Zowel
de vloer als het plafond zijn van beton,
de zijwanden echter van glas, zodat de
„overwippende" leerlingen het idee
krijgen even buiten te zijn. Aan beide
zijden van de Garenkokerskade wordt
de brug ondersteund door twee kolom
men. De brug komt uit in een traphal
(aan de zuidzijde van de kade), be
kroond met een 3 meter hoog torentje.
De traphal loopt als het ware over in
een grotere hal, van waaruit de overi
ge lokalen kunnen worden bereikt, te
weten aan de westkant een overblijf
lokaal en naar het oosten het gymna
stieklokaal.

In het overblijflokaal kan zonodig een
los podium worden gelegd en derhalve
ook dienen als „aula". Het gymna
stieklokaal wordt 10 meter breed, 18
meter lang en 5,50 meter hoog. Annex
daarmede worden een kleedlokaal en
een waslokaal (12 douches) gebouwd.
Voor d§ berging van toestellen is even
eens ruimte vrij gehouden.

Het zuidelijke complex wordt ten
slotte afgesloten met een blinde muur
en een fietsenbergplaats, waardoor bin
nen weer grond vrij komt voor de aan
leg van een fraaie tuin. De fietsenberg
plaats op die binnenhof is vooral be
doeld voor degenen, die buiten de
schooluren gebruik maken van het
gymlokaal. De school kan dan in
de traphal worden afgesloten, zodat
vreemden in de avonduren buiten bet
eigenlijke schoolgebouw blijven en al
leen het kleed-, was- en gymlokaal kun
nen gebruiken.

In grote trekken slechts hebben wjj
de inrichting van de nieuwe school
beschreven. Het zal iedereen wel
duidelijk geworden zijn, dat architect
Van der Laan de utiliteit niet aan de
architectuur (en omgekeerd) opgeof
ferd heeft. Hij heeft beide in een ge
zonde en moderne harmonie bijeen ge
bracht, en hij heeft er voor gezorgd,
dat licht en lucht alle kansen krijgen.
De grote zijwanden bij voorbeeld van
de twee lesblokken zullen geheel van
glas zijn, onderbroken slechts door ge
metselde pilasters. Ook de zijwand - op -
de tuin in het overblijflokaal is van
glas.

De school wordt gebouwd op een ca
paciteit van 510 leerlingen; na de in
gebruikneming zullen daar ook de enke
le v.g.l.o.-klassen van lagere scholen
onderdak vinden, maar de permanen
tie daarvan moet betwijfeld worden.
Over enkele jaren immers krijgt ook
het huishoudonderwijs te kampen met
de topklassen, die nu de lagere scholen
bevolken. Vermoedelijk zal dan de
school geheel voor het eigen werk be
zet zijn.

Het grote voordeel van de nieuwe
school zal ook zijn de mogelijkheid, dat
de verschillende feesten gezamenlijk

y.f-y.

m-txsfSvMx

gevierd worden, in de huidige school
moet dat steeds in groepen geschieden.

Overbodig dus te schrijven, dat het
actieve bestuur onder leiding van me
vrouw N. Peltenburg alles op alles
zet om het werk met spoed tot een
goed einde te brengen. Laten wij ho
pen, dat de streefdatum van septem
ber 1958 werkelijkheid wordt en dat
de meisjes dan haar moderne huis
vesting vinden aan de Garenkokers
kade, een naam, die herinneringen
oproept aan tijden, waarin de Haar
lemmer zijn kooklust, zij het op een
andere wijze, met grote faam bot
vierde.

De Haarlemse bedevaart organiseert
dit jaar bedevaarten, waarvan twee met
zieken, naar Banneux. De eerste ziekte
bedevaart vertrekt op zaterdag 12 mei,
de tweede op zaterdag 8 september. De
andere bedevaarten worden gehouden
op zaterdag 23 juni en dinsdag 14 au
gustus. De Nederlandse ziekentridua te
Banneux worden dit jaar gehouden van
11 tot en met 15 mei, uitsluitend voor
hen, die zittend vervoerd kunnen wor
den en van 7 tot en met 11 september
voor de zieken, die liggend vervoerd
moeten worden.

„Vroeger had je geen kinderbijslag,
meneer, vóór 1918 werkte ik soms wel
21 uur per dag, van 's morgens kwart
over drie tot tegen middernacht. Maar
dat kwam ook omdat ik buitien de dag
taak om mensen uit hun bed porde,
midden in de nacht, voor zes of acht
cent per week. En ik was blij als
ik voor een kwartje per uur over kon
werken". De heer L. Zonneveld uit de
Haarlemmermeer moet er om glim
lachen als hij nog eens aan die dagen
terugdenkt. Morgen zijn hij en zijn
vrouw aan hun diamanden huwelijks
feest toe. Het zal geen groot feest wor
den want mevrouw, die met haar tach
tig jaren slechts weinig maanden jon-
gej is dan de heer des huizes, ligt
al twee jaar lang te bed. Niettemin
zullen de twaalf kinderen, de 40 klein
kinderen, de elf achterkleinkinderen en
wellicht enige vrienden morgen naar
de Haarlemmermeer komen, waar op
de grens van Heemstede aan de Kruis
weg 1148 het jubilerende echtpaar in
woont bij zjjn oudste dochter.

Zestig jaar'geleden trouwden de heer
L. Zonneveld en mejuffrouw Caris in
Haarlem. Van die dag af zijn ze onaf
gebroken geabboneerd geweest op de
Nieuwe Haarlemsche Courant. Het hu
welijk werd spoedig gezegend met kin
deren en vermits het leven in die dagen
duurder was dan thans viel het voor
vader Zonneveld niet mee om op de
boterfabriek in Heemstede, waar hij het
kuipersvak uitoefende, een behoorlijk
daggeld te verdienen. Toen hij 27 was
nam hij er daarom ëen ,,por"-wijk bij,
wat hem iedere morgen noopte vroe
ger op te staan dan ieder ander. De
meeste mensen hadden geen klok, die
te zijner tijd een waarschuwend geluld
kon laten horen en overigens kostte het
wekken net een cent of zeven, acht per
week. Tenslotte ga je je daar niet voor
verslapen.

Zestien jaar lang „porde" de energie
ke kuiper iedere dag zo'n 70 gezinnen
in het Leidsekwartier en daarnaast
hielp hij een boer met gras maaien. Het

Morgen is er feest in een kleine ge
meenschap van Russen en half-Russen
in Den Haag. Pater Methodius, aan
wie hun geestelijke verzorging sinds
1949 is toevertrouwd, viert dan zijn zil
veren priesterfeest. „Vadertje Metho
dius" is een zoon van Haarlem. Zijn
vader, de heer Houtkamp werkte in de
Spaarnestad als procuratiehouder bij
een bankinstelling. De zoon is Capu-
cijn geworden en de wijde wereld in
getrokken. Voor de oorlog heeft hij tot
in Polen en de Baltische landen de
zielzorg beoefend. Na de oorlog keerde
hij na veel omzwervingen in zijn vader
land terug, eerst in Tilburg, later in
Den Haag.

Hij werd belast met de geestelijke
verzorging van de gezinnen van de on
geveer 150 Nederlanders, die tijdens de
oorlog in Duitsland een Russin had
den getrouwd, en met andere Russen
en Slaven die in Nederland wonen.
Zijn jongste parochiaan is een ander-
half-jarig jongetje, de zoon van een
Roemeen die aan de Peruviaanse am
bassade verbonden is. In het huis „Je-
katrina Gubèrtowna" (Catharina, Hu-
bertus' dochter) vindt de Russische ge
meenschap in Den Haag haar tehuis.
Daarin is ook een echte Russische ka
pel ingericht met ikonen en een pasto- t
rie met koperen samovar. Daar komen
de leden van de gemeenschap iedere
zondag bijeen om samen hun Byzan
tijnse gezangen uit te voeren en hun
dienst bij te wonen, 's Zomers gaat pa
ter Methodius, de pastoor van het Rus
sische kerkje aan de Raamweg in Den
Haag, naar Duitsland om in opdracht
van de Oostpriesterhulp de geestelijke
noden te lenigen van degenen die nog
altijd in een vluchtelingenkamp verblij
ven. Hü wordt dan vergezeld van me
juffrouw Van Honschooten, die hem
ook in Den Haag als maatschappelijk
werkster terzijde staat.

De Russische parochianen van pas
toor Methodius bewaren een geheimzin
nig stilzwijgen over de manier waarop
men het zilveren priesterfeest wil vie
ren, maar het is duidelijk dat zij het
niet onopgemerkt voorbij zullen laten
gaan.

gebeurde dat zjjn kinderen van zes en
acht jaar hem om half vijf aflosten,
opdat vader voor fabriekstijd kon gaan
maaien. „Hij moest een wagen vol gras
bij elkaar zien te krijgen, genoeg voor
dertien paarden", zegt moeder Zonne
veld, een beetje trots. „En na achten
's avonds maakte hij haast altijd een
paar overuren".

In 1918 was het „porren" afgelopen,
want er kwam een achturige werkdag.
Kuiper Zonneveld, die tijdens de vier
oorlogsjaren voor zich zelf had gewerkt,
stapte weer naar de fabriek en probeer
de elke week zo goed en zo kwaad de
rekeningen te betalen, die door de aan
zienlijke uitbreiding van het gezin hard
opliepen. „Alleen aan schoenengeld ging
al tien gulden per week de deur uit".

In 1930 trokken de Zonnevelds naar
de Haarlemmermeer, waar zij nummer
1136 van de Kruisweg, post Vijfhuizen,
betrokken. Het was een boerderij en
weldra bezat de familie een veebedrijf
met veel koeien, kippen en varkens en
grote schuren. In de laatste oorlog ver
dween dit allemaal en zes jaar geleden
gingen vader en moeder bij hun oudste
dochter een paar huizen verderop inwo
nen.

De feestviering morgen zal sober ge
schieden. Mevrouw Sonneveld kan geen
drukte meer om zich heen hebben; het
accent ligt daarom op de Hoogmis, die
om half negen in de kerk aan het Val
kenburgerplein wordt opgedragen.

De afgelopen twee maanden zijn blij
kens een rapport van B. en W. van
Haarlem 111 woningen voltooid. 91
daarvan waren woningwetwoningen.
De andere werden met of zonder rijks
bijdrage gebouwd door particulieren.

1 Februari van dit jaar waren er 1083
woningen in aanbouw, terwijl 134 pre
miewoningen zich in een zodanig sta
dium van voorbereiding bevinden dat
het beginnen van de bouw alleen nog
afhankelijk is van de bouwer zelf en van
de weersomstandigheden. Voor 52 wo
ningen voor de kleine middenstander
aan de Plesmanlaan werd van rijks
wege de halve premie toegekend. De
bouw van enige honderden woningen
wordt voorbereid. Het in totaal voor
het tijdvak 1954-1956 toegestane bouw
volume bedraagt 2073 woningen. Voor
1916 woningen zijn de plannen ingediend
bij de provinciale directie van de we
deropbouw, zodat er nog voor 157 wo
ningen plannen ingediend kunnen wor
den.

Advertentie

De heer en mevrouw Zonneveld, die al 26 jaar aan de Kruisweg in de Haar
lemmermeer, post Vijfhuizen, wonen, gaan hun diamanten huwelijksfeest niet
zo optimistisch tegemoet, als men, afgaande op de lachende gezichten, wel zou
denken. Mevrouw Zonneveld ligt n.l. al twee jaar op bed wegens een hard
nekkige ziekte. Deze foto dateert dan ook van vijf jaar geleden, toen beiden

nog zeer vitaal waren.

Advertentie

LANGE VEERSTRAAT 10 - TEL 114

eer zijn er slachtoffers geval
len bij de verkeerscontrole,
die de Haarlemse politie
laatstleden dinsdag heeft gehouden.
Maar liefst 198 personen liepen, of
beter gezegd, reden, in de val, en de
bon, die met ijver werd geschreven,
zal te zijner tijd door het slachtof
fer verzilverd moeten worden ten
bate van een of andere rijkspost.
Ik heb zo het idee, dat ons nationaal
tekort langzaam maar zeker wórdt
aangezuiverd met de bekeurings-
gelden, waarin Haarlem ook zo een
belangrijk aandeel heeft. In de mee
ste gevallen volstaat de verkeers-
delinquent met het storten van zijn
boete via de giro, maar velen van
hen nemen het niet en laten de zaak
vóórkomen.

Nu komt het nooit voor, dat de
zaak, maar wel dat het betrokken
personaatje voor het strafhekje bij
de kantonrechter komt en die weet
er altijd wel raad mee.

Het is overigens een boeiende be
zigheid de niet aflatende flair en de
verbluffende wetskennis te bewon
deren van de delinquenten, dre hun
gelijk bij de kantonrechter staan te
bepleiten met een verve, die me
nig advocaat hun moet benijden.

Vrijwel iedere maandagmiddag
is het feest bij de rechter van het
Haarlemse kanton, in het naargees
tige zaaltje aan de Jansstraat lopen
de schuldigen - aan - de - kleine -
zonde hun parade, soms zichtbaar
geagiteerd omdat het weer zo lang
duurt, soms ook met een zelfverze
kerde rust, waarin het pleit bij
voorbaat gewonnen is.

Maar iedere keer, als ik medita-

tiel achter de perstafel zit, wordt
ik door medelijden bevangen met
al die voor hun recht strijdende
mensjes, die steeds maar weer tot
de ontdekking moeten komen, dat er
verschil is tussen recht en recht.
Als gebroken verlaten sommigen
van hen het zaaltje van Vrouwe Ju-

lem, die bovendien de reputatie
heeft van erg duur te zijn. Helaas
is vrij prijzenbeleid niet altijd een
kwestie van recht.

stitia, anderen mopperen veronge
lijkt als een jongen, die school moet
blijven en week anderen vooral
de jongedames keren Justitia met
zo een afgrijselijke dédain en klak
kend met haar hakjes de rug toe
als alleen maar vrouwen, die ruzie
hebben met haar sexegenoten, kun
nen doen. Het is een wonderlijke
wereld bij de kantonrechter in Haar-

et rommelt in de Haarlemse
Dierenbescherming heb ik van
de week in mijn lijfblad gele
izen. Ik dacht dat langzamerhand
de animale instincten bedwongen
waren, maar het blijkt, dat zij plots
zijn losgebroken en als lava uitstro
men op de Haarlemse goegemeente.
Ik wil geer partij kiezen in deze on
welriekende affaire, waarvoor blijk
baar geen doofpot ter wereld is te
vinden. Doch iedere dag, als de
meeuwen met een verrukkelijke
zweefvlucht hun voedse voor de
ramen bij mij thuis komen halen,
bepeins ik, hoe in huh vereniging
de verhoudingen menselijk zijn.

Ik weet wel dat zij geen lieve jon
gens (of meisjes) voor elkaar zijn
eri dat zij ieder voor zich het liefst
met de grootste brokken er vandoor
gaan. Allen komen zij toch aan hun
trek en met dezelfde gemeenschaps
zin als waarmede zij komen 'aan
vliegen, vertrekken zij naar ergens
achter de horizon.

De Haarlemse dierenbeschermers
maken geen sierlijke zweefvluchten
en zij verdwijnen ook niet achter de
horizon. Zij blijven bekvechten,
meer om brokken te maken dan om
ze weg te pikken.

En wie blijft er met de brokken
zitten? De rechter moet het weer
eens uitmaken, want het recht o
dat Recht zetelt ook in het brok-
kenhuis.

Maar de meeuwen
zullen bij mij niet te
kort komen.

e weinigen die gisteravond de
kou getrotseerd hebben om het
jubileumstuk, waarmee de
Hoofdstad Operette haar tienjarig be
staan herdenkt, in de Stadsschouwburg
van Haarlem te gaan zien hebben hun
hart kunnen verwarmen aan een char
mante op-oering van ,,Hör' mein Lied,
Violetta", een operette op muziek van
Oscar Strauss. Omdat Fritz Steiner we
gens ziekte verstek moest laten gaan
werd de. rol van Daniel gespeeld door
Otto Aurich, terwijl die van vorst
Borghese op uitstekende wijze werd
waargenomen door Walter Fein uit
Wenen. Naar men ons verzekerde zal
Steiner vanavond weer van de partij
zijn.

„Hör' mein Lied, Violetta" is een
verrukkelijke show, rijk gekostumeerd
en hier en daar doorvlochten met klei
ne speelse grapjes van regisseur Otto
Aurich, die steeds slechter begint te
zingen, maar die wij toch niet zouden
willen missen; hij en Fritz Steiner zijn
immers de grote mannen van de Hoofd
stad Operette, die elk jaar duizenden
mensen een meer dan genoeglijke
avond biedt.

De geschiedenis is het vreemde ver
haal van het kamermeisje Violetta, dat
in een Zuidfrans badplaatsje in ijltem
po een huwelijk sluit met een aristo
craat. Aangezien het gegeven zich af
speelt in de eerste jaren van de Franse
revolutie was de aristocraat ongewenst,
maar zijn huwelijk met een volksmeis
je maakt hem aanvaardbaar voor de
dorpsgemeenschap. Kort na het huwe
lijk volgt hij, graaf Lavalette niemand
minder dan Napoleon en vergeet zijn
bruid. Later aan het hof van de keizer
ontmoet hij Violetta opnieuw, die in
middels een gevierd zangeres gewor
den is. De keizer ziet wel wat in het
meisje, maar op het nippertje weet
graaf Lavalette de loop der gebeurte
nissen een gunstige wending te geven.

Jan Handerson vertolkte de rol van
graaf Lavalette verdienstelijk, hij be
schikt evenals Ruth Rhoden hls Vio
letta, Mizzy van der Lans als vorstin
Borghese en enkele leden van het koor
over een behoorlijke stem. Claire Clai-
ry, een operette-artiste in hart en nie
ren, was de rol van directrice van een
rondreizend komediantengezelschap op
het lijf geschreven. Zij is niet vaak op
het toneel, maar als zij er is, dan komt
er leven in de „liefdesbrouwertj". Bü
deze reprise in Haarlem mogen wy ten
slotte volstaan met vast te stellen, dat
het kleine gezelschap bezoekers gister
avond bijzonder veel pret heeft gehad.
Vanavond, morgenmiddag en -avond
een herhaling van deze operette.

In de overgangsklasse van de gewes
telijke basketballcompetitie is het Haag
se DECO tegen Harlem Tigers met een
verrassende 3330 overwinning uit de
bus gekomen.

In deze slechte wedstrijd slaagden de
Haarlemmers er met nog enkele minuten
te spelen in de achterstand geheel weg
te werken (30—30) en zelfs bijna een
voorsprong te nemen. Helaas faalde Fie-
kert op het kritieke moment door twee
strafworpen te missen.

Sportclub Haarlem en HOC hebben in
de plaatselijke ontmoeting zonder be
paald groots spel, voor een aantrekke
lijke wedstrijd gezorgd, waarin de gasten
kans zagen in de laatste minuten de zege
uit het vuur te slepen door drie benutte
strafworpen van Beeksma.

(De in deze rubriek geplaatste BRIEVEN
VAN LEZERS vallen buiten verantwoor
delijkheid der Redactiei. Anoniem inge
zonden brieven worden terzijde gelegd.)

Met genoegen heb ik kennis genomen
van het feit, dat onze Burgervader be
reid is, de bestaande klachten onder
het oog van de NZH-Directie te bren
gen. Dat hy tot nog toe ondanks het re
gelmatig gebruik maken van de bus,
weinig moeilijkheden heeft ondervon
den moet wellicht toegeschreven worden
aan het tüdstip, waarop dit geschiedt.
Om nu de allerwegen bestaande klach
ten met meer overtuiging te kunnen
voorleggen, zou het misschien aanbe
veling verdienen wanneer onze Burge
meester zich eens tussen half zes en
half zeven 's avonds op het Stations
plein te Haarlem by de ry wachtenden
(speciaal bus 1) aansloot in het wacht
huisje", waarvan door een speling
van het noodlot of door een van de vele
vernuftige uitvindingen van de busdi
rectie de onderste ry ruiten is weg
gelaten. Een „normale" wachttijd van
ca. 10 minuten werkt, vooral bij een
pittig vrieswindje uitermate verfrissend.
Vervolgens begint het inladen, waarme
de ook weer een minuut of vüf gemoeid
zijn en dan begint eindelijk de rit met
een wagen, zo onverantwoordeiyk vol
gepropt, dat men niet moet denken aan
de gevolgen van een eventuele brand-
veroorzakende botsing, hetgeen in de
nauwe straten van Haarlem niet uit
gesloten is. Wanneer een taxi-chauffeur
de euvele moed heeft bü b.v. zeer
slecht weer een passagier meer mee
te nemen dan voorgeschreven is en hij
wordt gesnapt, dan volgt er onverbid
delijk een bon. De directie van de NZH
staat in dit opzicht kennelijk boven de
wet, want anders zouden er maar wei
nig ritten zonder proces-verbaal uitge
voerd kunnen worden.

De chauffeur van de bus is geduren
de de rit absoluut niet in staat, vast
te stellen of alle passagiers, die de bus
wensen te verlaten, ook inderdaad uit
gestapt zyn en is telkens afhankelijk van
de bereidwilligheid van de overige
slachtoffers van dit mensen-transport.

Ik meen dat een ernstig protest hier
op zijn plaats is tegen de manier,
waarop de NZH het publiek meent te
mogen vervoeren. De veiligheid van de
passagiers komt in het gedrang; hun
gezondheid wordt benadeeld (eerst in
de kou. dan in een benauwde bus) en
tenslotte wordt er systematisch tijdrool
gepleegd. Ik hoop dat er nu binnen
afzienbare tyd eens iets gaat gebeuren,
om aah deze wantoestand een einde te
maken.

W. G. A. APON
Heemstede

Naar aanleiding van bovenstaande
brief hebben wy ons in verbinding ge
steld met de directie van de NZHVM,
die van oordeel bleek, dat de brief-
schryver met zijn commentaar bezyden
de waarheid is. Aan Heemstede zo
verzekerde men wordt alles en alles
gedaan: er is een halfuurdienst over
de Heemsteedse Dreef, een 10 a 20
minutendienst overdag en een 5 minu-
tendienst tijdens de spitsuren. By zeer
bijzondere gelegenheden worden extra
bussen ingeschakeld. Naar het oordeel
van de NZHVM zou het vervoer van en
naar Heemstede „prima" zün.

„Wanneer de mensen uit Heemstede
dan nog ontevreden zijn, moeten zji
maar gaan lopen: je kunt wel aan de
gang blijven". Tenslotte deelde de di
rectie mede, dat talrijke ingezetenen
van Heemstede hun lof en voldoening
hebben geuit over de wyze, waarop de
NZHVM het vervoer naar en van Heem
stede regelt.

Over het feit, dat de bussen op ge
zette tyden te veel. passagiers zouden
meenemen hebben wy ons laten voor
lichten door de Haarlemse politie, die
ons verzekerde dat het nog nimmer 1*
voorgekomen, dat de bussen van de
NZHVM meer passagiers vervoerden
dan maximaal is toegestaan.

(Red.)