De nieuwe Vasten-
en Onthoudingswet
„Labyrint", de weg van het medelijden
NIEUWE ROMAN VAN
ELISABETH AUGUSTIN
usim +io
(GRUnPIG)
Groot en groots
kunstwerk
Na aankomst van LACOSTE
opnieuw onlusten in Algiers
HAMEA-GELEI
is mijn zoon
LITERAIRE KRONIEK
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1956
PAGINA 9
Vervoersmoeilijkheden in
hoogste Britse kringen
Temperaturen
GEfJÊI/É -0
MICE -0
£0MF 0
Plannen voor een
televisie-station
in Djakarta
MacMillan kondigt
kredietbeperking
in Engeland aan
Jhr. mr. M. v. Weede
gaat Rome verlaten
Geduld is de sleutel tot het Paradijs
Kijk en luister nü... hoe luister-rijk!
door
CL. BUDINCTON KELLAND
(Vertaling van Sjoerd de Vries)
Premier morgen naar Parijs
WMBHB1
In de hoogste Britse kringen neefx
men gisteren nogal wat moeilijkheden
ondervonden met het vervoer.
Koningin-moeder Elizabeth en prinses
Margaret kregen een autobotsing, die
goed afliep. Zij reden in zuid-oost-ion-
d?n, toen hun fraaie limousine in bot-
smg kwam met een zware vrachtauto
Zij bleven ongedeerd. De auto's liepen
trouwens ook geen grote schade op.
Graaf en gravin Attlee de gravin
oan het stuur reden in een sneeuw-
hoop en het resultaat was een inge
drukte radiator. Sir Winston Churchill
die van de Rivièra naar Londen vloog,
moest bij Parijs landen, omdat de ma
chine, die hem rechtstreeks van de Ri
vièra naar Londen moest brengen, sto-
mng aan een benzinecompressor kreeg
Hij kwam toch in Londen, zij het met
twee en een half uur vertraging.
(U P.)
(NADRUK VERBODEN)
De nieuwe vasten- en onthoudingswet
voor de Nederlandse Kerkprovincie,
die met de komende vasten van kracht
wordt, bevat de volgende bepalingen:
I
Onthoudings- of vleesloze dagen zijn
alle vrijdagen van het jaar.
Vastendagen en tevens onthoudings-
of vleesloze dagen zijn:
1. Aswoensdag;
2. alle vrijdagen gedurende de Vasten
en de Quatertemper-vrijdagen door
het jaar;
3. de vigiliedagen van Maria ten He
melopneming en van Kerstmis.
Krachtens volmacht van de H. Stoel
wordt door het Nederlands Episcopaat
op alle andere dagen in de vasten- en
onthoudingswet gedispenseerd.
II
De kerkelijke onthoudingswet ver
plicht alle gelovigen die 7 jaar of ouder
zijn tot aan hun dood. Zij moeten
zich op alle vrijdagen en op alle bo
vengenoemde vasten- en onthoudings-
dagen volledig onthouden van vlees,
spek en jus uit vlees.
De kerkelijke vastenwet geldt voor
alle gelovigen, die de leeftijd van 21
jaar bereikt hebben en nog geen 59
jaar oud zijn. Zij mogen op de bo
vengenoemde dertien vasten- en ont-
houdingsdagen slechts éénmaal per
dag een volle maaltijd nemen. Bij
hun overige gebruikelijke maaltijden
moeten zij zich beperken en derhalve
minder voedsel gebruiken dan zij ge
woon zijn.
III
Krachtens Pauselijke volmacht verle
nen de bisschoppen tot andersluidende
aankondiging dispensatie in het vasten-
en onthoudingsgebod op alle vasten- en
onthoudingsdagen, met uitzondering
van Aswoensdag en Goede Vrijdag, aan
de volgende personen:
1. al wie zware lichamelijke arbeid of
ongezonde arbeid of langdurige ar
beid heeft te verrichten;
2. gezinsleden, personeel, inwonenden
en gasten van de onder 1 genoem
den, doch alleen voor de hoofdmaal
tijd;
3. militairen, gevangenen en alle ove
rigen, aan wie door de burgerlijke
overheid of door de leiding van
neutrale of niet-katholieke inrich
tingen maaitijden worden verstrekt,
doch alleen voor zover zij van de
hun verstrekte maaltijden gebruik
maken;
4. eevarenden, wanneer zij zich van
de scheepskost bedienen;
en gasten van de familie, waarvan
de vader of enig hoofd niet katho
liek is, doch alleen wanneer zijn ge
bruik maken van dezelfde maaltij
den als het niet-katholiek hoofd van
het gezin.
IV
Wie twijfelt of hij tot de genoemde
groepen van gedispenseerden behoort of
wie daarbuiten meent geldige reden te
hebben om van de vasten- of onthou
dingswet ontslagen te zijn, overlegge
met pastoor of biechtvader. Zieken en
personen met een zwakke gezondheid
mogen zich houden aan de raad van
hun dokter.
V
Tenslotte vermanen de bisschoppen
alle gelovigen ernstig, om door zelf
gekozen verstervingen, door de be
oefening van de christelijke liefdadig
heid, door gebed en andere goede
werken, in het'bijzonder gedurende de
heilige Vastentijd, aan te vullen, wat
door het gebruik maken van de door
de kerkelijke overheid ingevoerde
verzachtingen en dispensaties aan hun
boetedoening en versterving ont
breekt.
Ook vragen de bisschoppen in deze
Vastentijd aan alle gelovigen volgens
oud gebri :k een bijzondere aalmoes
naar ieders vermogen ter voorziening
in de vele charitatieve behoeften van
de Kerk.
Gegeven te Utrecht, 12 februari 1956.
t Dr. B. J ALFRINK,
Aartsbisschop van Utrecht en
apostolisch administrator van
Groningen,
t Dr. J. H. G. LEMMENS,
Bisschop van Roermond,
t J. P. HUIBERS,
Bisschop van Haarlem en
apostolisch administrator van
Rotterdam.
f W. p a. M. MUTSAERTS,
Bisschop van 's-Hertogenbosch.
t J. W. M. BAETEN,
Bisschop van Breda.
Er zijn plannen in de maak voor het
oprichten van een televisie-station in
Djakarta, dat commercie] zal worden
gedreven. De voorzitter van de centrale
tentoonsteilingsraad, de heer J. M Lai-
had, die pas is teruggekeerd van een
reis door Europa, verklaarde dat thans
De Britse Minister van Financiën Ga-
rold MacMillan heeft in een rede voor
conservatieve partijleden in Gainsbo
rough aangekondigd, dat de huidige re
gering „waarschijnlijk" tot kredietbe
perking zal overgaan.
Toestanden, die de producenten en
verkopers van de exportmarkten weg
lokken, kunnen niet getolereerd wor
den, aldus MacMillan.
De Nederl. gezant bij de H. Stoel,
jhr. mr. M. W. v. Weede, zal binnenkort
zijn post te Rome verlaten. Jhr. v.
Weede heeft sedert medio 1944 ons land
bij het Vaticaan vertegenwoordigd op
een wijze, die hem veel achting doet
genieten.
De heer v. Weede zal waarschijnlijk
worden overgeplaatst naar een andere
diplomatieke post. Zijn opvolger is nog
niet aangewezen.
België - Baron van de Meulenbroeck,
de 79-jarige burgemeester van Brussel,
heeft om gezondheidsredenen ontslag
aangevraagd.
Advertentie
maakt ruwe handen
in één nacht gaaf en zacht
5. allen, die uiten hun woonplaats een ontwerp gereed wordt gemaakt Hij
maaltijden gebruiken, die door een
hotel of restaurant zijn verstrekt;
gezinsleden, personeel, inwonenden
zei, dat Philips in Eindhoven de eerste
fase in handen heeft. De kosten worden
geschat op 2 miljoen rupiahs. (ANP)
Advert en tie
(Perzisch spreekwoord)
Et is geen twijfel meer mogelijk: televisie verovert stormenderhand aller hanen. Alleen
al in Nederland kopen vijfduizend mensen per maand een TV-apparaat. Grundig werkt
op top-capaciteit, maar kan desondanks niet voldoende TV-apparaten vervaardigen om
aan de grote vraag in vele landen aanstonds te voldoen
Natuurlijk voert Grundig zijn productie op, maar dit kan met gebeuren op korte
termijn; want het zou gaan ten koste van kwaliteit en afwerking: eigenschappen,
waaraan Grundig juist zijn wereldfaam dankt. Op dit gebied kan en mag Grundig
geen concessies doen. Hierdoor komt het, dat Grundig voor de Nederlandse markt
nog slechts 500 TV-apparaten per maand beschikbaar kan stellen, en dat slechts één
op de tien kopers van TV apparaten een echte Grundig bemachtigen kan
Misschien moet de Grundig-dealet straks ook U tijdelijk teleurstellen, omdat hij geen
Grundig-apparaat aanstonds voor U beschikbaar heeft. Het kan zelfs voorkomen, dat
hij, bevreesd om een directe verkoop te missen, U aanraadt, genoegen te nemen met
een ander merk. Maar laat U hierdoor niet beïnvloeden. Bedwing daarom Uw ongeduld.
Op Grundig wachten is altijd de moeite waard.
Want Grundig's apparaten zijn ongeëvenaarde juwelen van televisie-kunst. En wilt
U hiervan het bewijs? Laat dan Uw handelaar eens een Grundig demonstreren. Of
brengt U eens een bezoek aan Grundig Radio Nederland, Grundighuis, Koningslaan 56
te Amsterdam, tel. 71.99.66 waar U iedere Dinsdag en Donderdag van 8 tot 10 uur
gratis van Gtundig-televisie kunt genieten. Ook U zult dan beamen, wat velen reeds
vóór U hebben gezegd
j--v e Nederlandse romancière Elisabeth Augustin is van afkomst Duitse.
J Zij werd in 1903 te Berlijn geboren, maar emigreerde omstreeks 1933
J-S met zo veel andere goede Duitsers naar de vrije wereld, naar Am
sterdam. Samen met haar man, de Nederlander Felix Augustin vertaalde
zij Walschap Elsschot en andere Vlamingen in het Duits. Anderzijds zijn
Felix en Augustin in boek- en tijdschriftkritiek opgetreden als pleitbezor
gers der moderne Duitse letterkunde in ons land. Het publiek heeft, ruim
tien jaar na de oorlog, nog een zeer eenzijdig beeld van de literaire ver
nieuwing die daar gaande is. Te weinigen kennen de betekenis van o.a.
Robert Musiï („Der Mann ohne Eigenschaften"), Hermann Hesse („Das
Glasperlenspiel"Hermann Broch („Die Schuldlosen"en Hermann Kasack
(„Die Stadt hinter dem Strom")] romanciers, die ieder voor zich goed
deels aan Felix en Elisabeth Augustin hun eerste bekendheid in ons land
te danken hebben.
Deze feiten verdienen vermelding, nu
van Elisabeth Augustin een nieuwe Ne
derlandse roman is verschenen, die als
kunstwerk alle kans loopt voorlopig on
begrepen te blijven, omdat de inhoud
ervan voor Nederland nieuw is. Voor wie
iets van bovengenoemde Duitse auteurs
begrijpt, is de sleutel van „Labyrint"
echter niet zo moeilijk te vatten.
Men kan „Labyrint" een magisch-
realistische roman noemen. Het boek
roept werkelijkheden voor ons op, die
noch met romantiek noch met realisme
in engere zin iets van doen hebben. „La
byrint" speelt in een wereld die bij wijze
van spreken te waar is om mooi te zijn.
In een werkelijkheid waarin het rustig
schema van ruimte en tijd ongeldig is.
In een werkelijkheid die de verbeel
dingskracht te boven gaat. Er zijn geen
grenslijnen meer tussen onszelf en de
anderen. Men is overal en nergens
thuis".
Het labyrinth is in de Griekse goden
leer een duister niemandsland, waar de
levenden de doden kunnen ontmoeten.
Wie als levende daarheen reist om de
verloren geliefde te bezoeken, moet de
draad van Ariadne goed vasthouden,
want wie de draad verliest vindt geen
uitweg meer naar het licht.
Elisabeth Augustin heeft haar roman
figuren diep het labyrint in gezonden,
zo diep, dat de lezer soms niet meer
weet of hij nog verbinding heeft met
de geheime draad. Sterker nog: het is
soms een open vraag of in dit geestes-
labyrint de levenden op zoek zijn naar
de doden. Is het misschien juist anders
om? Zoeken de doden de levenden?
Of zijn zij alle levende doden? Ook
hier is de geruststellende grenslijn weg.
Zij die achterbleven
Wie in de oorlog geliefden verloor,
zonder dat ooit hun doodsbericht werd
vernomen, blijft levenslang ongerust.
Hoe "zullen de achtergeblevenen ooit
vrede vinden met de onzekerheid over
het bestaan der vermisten?
Marianne, de hoofdfiguur uit „La
byrint", zag haar moeder naar een
vernietigingskamp weggevoerd. Ook
Marianne's vader kwam om, maar het
blijft vaag wie hem uit zijn lijden hielp.
44
Straight stiet me aan. Hij werd ongeduldig door
al dit gepraat. En hu zei tot Moilie Tacker:
„Is dat het enige paar schoenen uit je garderobe,
die je nu aan hebt?"
„Wat voor schoenen zou ik nog meer moeten
hebben?" vroeg Mollie Tacker.
„Schoenen met dikke zolen," antwoordde Straight.
„En je hebt ook een broek van wat steviger kwali
teit nodig."
„Daar kan ik wel voor zorgen," zei Mollie.
„Doe dat dan zo gauw mogelijk," hernam Straight,
„Kun je dadelijk ongezien het huis weer verlaten?"
„Dat grapje heb ik vroeger op kostschool zo
vaak uitgehaald," verzekerde Mollie Tacker hem.
„Ga niet weg, jongens! Ik ben over enkele ogenblik
ken bij je."
Ik voelde me lang niet prettig in de ogenblikken,
waarop wij op haar moesten wachten. Er kon van
alles gebeuren en het was nog steeds niet ondenk
baar dat Mollie Tacker door Butterick als lokaas
gebruikt werd om ons in een va) te lokken. We
zouden verrast kunnen worden door enkele lieden
uit het gezelschap aan het zwembassin, die door
een toeval onze schuiplaats ontdekten. De geva
ren, waardoor we omringd waren, schenen me ontel
baar.
Uit de richting van het zwembassin klonk voort
durend gelach en de zakelijke bespreking was
blijkbaar nog niet begonnen. Dit was waarschijnlijk
aan Ingrid Ash te wijten, die geweigerd had aan
het verzoek van Butterick gehoor te geven. Het
verbaasde me een beetje dat Butterick de weigering
om naar bed te gaan van het meisje geaccep
teerd had.
teek me er de man niet naar,
die zulke dingen zo gemakkelijk nam. Maar hoe dar>
ook deze situatie was in ons voordeel.
Het scheen wel een uur te duren, voordat er een
gestalte in de deuropening verscheen en zich even
daarna in onze richting haastte. Mollie was zo ver
standig geweest om donkere kleding aan te doen.
Zodra ze bij onze schuilplaats was, trok ik haar
bijna met geweld tussen de struiken.
„Dat is achter Je rug," zei Mollie Tacker
met een zucht.
„Nog niet helemaal!" merkte Straight voorzichtig
op.
„Nee, nog niet helemaal!" sprak een toonloze
stem -achter ons.
Als door een adder gebeten draaien wij onze
hoofden om en zagen de gestalte van een man,
wiens witte haar merkwaardig contrasteerde met
het donkere gebladerte. Er glansde een automa
tisch pistool in zijn rechterhand.
„Ik ben een man, die graag ziet dat meisjes
op tijd naar oed gaan," vervolgde de albino toonloos.
„Dat is werkel'jk een verrassing!" merkte Mol
lie Tacker op.
De albino deed onverhoeds een stap naderbij
en sloeg Straight hard n zijn gezicht.
„Dat had je nog van me te goed!" zei hij vlak.
„Als je wilt kun je nog meer krijgen."
Ik voelde me beangst en vernederd. Een ogenblik
geleden zag ik mezelf nog voor een flinke kerel
aan. Toen Mollie uil 'et hui„ kwam, meende ik
dat we ons behi „rlijk van onze taak gekweten
hadden en daar was ik zelfs een beetje trots
op. Maar nu was ik diep beschas" d. Ik was eigen
lijk meer beschaamd dan bang.
Straight veegde i bloed van Zijn lippen. Hij
Ss .doodsbleek en een ogenblik meende ik dat
hu zich op de albino zou werpen. Ik zag aan hem
dat hij dit bij zichzelf overwoog. En de albino
zag het ook, want hij zei: „Ga gerust je gang!'
Straight ontspande zich echter en ik voelde mij
wat beter.
„Draai je om!" snauwde de albino, „En houd 1e
handen boven je hoofd!"
Terwijl ik me met tegenzin omdraaide, zag ik
eensklaps beweging achter Bolitho. Als een geest
verschijning rees een man achter de albino omhoog.
Dan hoorde ik een doffe klap en mijn maag kromp,
alsof ikzelf die slag ontvangen had. Zonder een
zucht te slaken sloeg de albino tegen de grond.
„Aardig werk voor amateurs," merkte een ironi
sche stem op. „Maar persoonlijk werk ik toch
liever met vaklui."
„We hebben uw gezichtsvermogen onderschat,
Mr. Jenner," zei ik.
Hij grinnikte.
„Ik heb jullie als schooljongens door de struiken
zien rennen," hernam hij. „Ik hield mijn hart vast
dat je de hele zaak bederven zou."
Hij boog zich over de roerloze gestalte van Bolitho
heen en stopte iets in zijn mond. Vervolgens bond hij
diens handen deskundig op zijn rug.
„Mijn paard staat ongeveer honderd pas van de
plaats waar jullie je rijdieren achtergelaten hebt,"
zei hij dan. „Laten we nu maar weggaan!"
HOOFDSTUK XV
Behoedzaam liepen we om de ranchgebouwen heen.
Ik had me nog niet Helemaal van mijn schrik her
steld en ik kon het vreemde gevoel in mijn maag
streek maar niet kwijtraken. Jenner liep voorop
en Straight sloot de rij, terwijl Mollie Tacker en
ik naast elkaar in h, midden liepen. In de on
middellijke omgeving van de ranch kwamen we vrij
snel vooruit, maar zodra we wat verder uit de buurt
waren, werd het terrein moeilijk begaanbaar.
We struikelden over rotsstenen en cacteeen en
Mollie moest haar uiterste best doen om gelijke
tred met ons te houden. Zo nu >n dan wierp Straight
een blik op de ranch.
„Er is nog geen alarm geslagen," merkte hij op.
Zwijgend strompelden we voort. En tien minu
ten later, nadat hjj weer eens achterom gekeken
had, zei Straight scherp:
„De hele ranch is in rep en roer."
We draaiden allen het hoofd om en zagen dat de
Rancho Paloma in een zee van licht lag. Straight
hief zijn verrekijker omhoog en rapporteerde dat er
twee wagens de weg afreden en vier of vijf ruiters
de richting van de vlakte insloegen.
(Wordt vervolgd)
Hun voortijdige dood zet zich als leven
in Marianne voort. Marianne formu
leert het in een bede tot haar vader
als volgt:
„Het is waar, ik ben het nu die lijden
moet, niet u. Dat is het enige wat mij
troosten kan.
Uw kwellingen, uw angsten hielden
op toen u stierf, die van mij vingen
toen pas aan. Wat een erfenis hebt u mij
nagelaten. En zonder het te willen,
zonder uw schuld. Want juist dat moet
voor u nog een nieuwe vrees en kwel-
ling zijn geweest bij al de andere: de ge
dachte aan mij en hoe ik mij zou kun
nen schikken in uw lijden en sterven.
Waarom zou ik niet ook lijden, nadat
u zo geleden hebt, waarom zou ik mij
willen onttrekken aan het leed? Zou ik
er niet zelfs voldoening over moeten
hebben zo veel te mogen lijden? Hoe
beschaamd zou ik voor u staan indien
mijn leven zorgeloos doorging, terwijl het
uwe zo ontijdig moest afbreken.
Ik moet het toegeven, ik lijd gaarne,
er is een verlangen naar lijden, een wel
lust om te lijden in mij. Bij elke pijn die
ELISABETH AUGUSTIN
schrijfster van Labyrint"
ik voel, verbeeld ik mij immers üw pijn
een beetje te hebben verzacht.
Ik weet niet of het niet even veel
zielskracht vergt het leed te verdringen,
als het in zijn volle omvang op zich te
nemen.
Hield ik zo veel van u? Och, ik hield
niet zo buitengewoon veel van u, niet
meer dan de meesten van elkaar hou
den. Maar nu heb ik geleerd van u te
houden, nü.
Voor mij leeft u nu pas. Al hetgeen
ik van u weet, zoek ik als mozaïek
steentjes bijeen en daarmee zet ik uw
leven telkens opnieuw in elkaar. Maar
Het is wei degelijk een hoedje, dat door
deze mannequin zo zwierig wordt gedra
gen. Het materiaal is niet duur: gewoon
breed mandenstro. Het feit echter, dat
dit model er een is van de voorjaarscol-
lectie van de Parijse ontwerper Oscar,
zal toch wel maken, dat een en ander
stevig in de papieren loopt....
dat is het juist: u leeft dan voor mij ook
in uw laatste uren, in uw laatste ogen
blikken. En wat deze ogenblikken met
gal doordrenkt heeft, dat doordrenkt nu
uw hele zijn en maakt het bitter voor
mij.
Wat hebt u toch allemaal gedaan om
u diep in mij in te prenten! Zelfs met
uw sterven, met uw dood nog heeft u
zich in het netvlies van mijn geheugen
gebrand".
Deze passage maakt iets duidelijk van
het mysterie dat aan deze bijzondere
roman wijding geeft. „Labyrint" is het
boek van het mede-lijden, van de grote
liefde die lijden is, over alle grenzen
van het „gezonde verstand" heen.
Geen boek ken ik, waarin zo kies en
tevens zo vervoerend het lijden is ge
schilderd van enerzijds hen die naar de
gaskamers werden gevoerd en anderzijds
de geliefden die achterbleven. Het is een
haast boven-werkelijke liefde welke hen
in eikaars gedachten doet blijven. Dood
en leven zijn geen tegenstellingen meer.
Gemeenschappelijk leven
Vanuit deze gedachtengang komt men
in de diepere doolhof van dit boek. Daar
lopen alle wegen van verstandhouding
en beïnvloeding dood op de muren van
„het menselijk tekort", om dan met een
sprong uit tijd en ruimte weg, ineens
weer nieuwe velden van samenklank en
grondeloze eenzaamheid te vinden.
Het is onmogelijk er bij eerste lezing
alles van te „begrijpen''. Daarvoor is het
niveau van dit levensraadselboek te
hoog. Daarvoor heeft het anderzijds
teveel diepgang.
Waar Marianne het bewust-zijn ver
liest, nemen anderen die haar nastaan de
geheime draad op en zetten de reis voort
naar de verzonken oerbeelden van het
gemeenschappelij k herinneringsleven.
Het doet er niet toe op welke momen
ten Marianne leeft, en of haar moeder
op het kerkhof dood is. Het is eenzelfde
labyrint waarin zij rond-waren.
De schrijfster zinspeelt er in haar eer
ste bladzijden op, dat Marianne, Paul en
Victor bij een auto-ongeluk om het le
ven zijn gekomen. In hun laatste secon
den zouden zü helderziend zijn gewor
den. Wat zij toen zagen was hun voorbije
leven plus alles wat nog geleefd had
moeten worden. En zij zagen zich zelf
door de andereh heen. Van wat zij za
gen, is „Labyrint" de weerslag.
Het zal wel een kwestie van innerlijke
gesteldheid blijven, in hoeverre men
zich door de gedachtengangen van de
schrijfster kan laten meevoeren. Door
diepe duisternissen heen naar het hoge
licht daarachter.
„LabyrinF' is een boek voor weinigen,
omdat liefde en lijden er worden erva
ren, niet als een drama van enkelingen,
maar als zingeving aan het bestaan van
alles onder de zon. Het is een boek, in
een taal, die zo geladen is met levens
waarde, dat men geen zin als overbodig
zou kunnen schrappen.
Het Duits is schrijfsters moedertaal,
maar het Nederlands is bij wijze van
spreken haar vadertaal geworden. Zij
heeft de beelden van die taal verstaan,
zo intens als men zelden bij geboren Ne
derlandse auteurs vindt. Zij paart een
zeer helder voelen aan een scherp we
ten. Haar weg door het Labyrint is in
laatste instantie een louteringsweg. De
weg van het lijden. De weg van het
schuldig-zijn. De weg naar de liefde, die
onze oorsprong is. De wijze waarop Eli
sabeth Augustin in „Labyrint" deze weg
oproept, is zonder meer groot en
groots. 1)
NICO VERHOEVEN
1) Elisabeth Augustin: „Labyrint"
Holland, Amsterdam.
Gistermiddag is Robert Lacoste geïn
stalleerd als minister niet standplaats
Algiers. De Franse premier, Guy Mol-
let, had de aankomst van Lacoste uit
Parijs afgewacht, en hij verrichtte ook
de installatie-plechtigheid in het Zomer
paleis te Algiers. Ondanks een verbod
van de prefect van Algiers om beto
gingen te houden is het daar gisteren
opnieuw tot ongeregeldheden gekomen.
De politie heeft vijftig personen gear
resteerd. Premier Mollet zou aanvan
kelijk gisteravond naar Parijs zijn te
ruggekeerd, maar hij heeft zijn vertrek
nu uitgesteld tot morgen. Gistermiddag
is hij in die stilte naar het departe
ment Constantine vertrokken, waar hij
een bezoek zal brengen aan „het front"
in het Aurèsgebergte, waar de strijd
tegen het „Bevrijdingsleger van Allah"
nog steeds voortgaat. Hij heeft een af-
scheidsboodschap tot de bevolking ge
richt, waarin hij o.m. zei: „Ik ben met
een vredesboodschap gekomen en ik
vertrek in de overtuiging, dat die bood
schap gehoord is en begrepen".
Enige uren na de aankomst van La
coste in Algiers moest de politie optre
den tegen een menigte Franse kolonis-
N|
U.M.
ten, die in het centrum van de stad
waren samengestroomd om te protes
teren tegen de voorgenomen hervor
mingspolitiek voor Algiers. Honderden
politiemannen met helmen worstelden
met de kolonisten, onder wie vele oud-
strijders, die de tuin van het oorlogsge
denkteken trachtten binnen te dringen
om gehoor te geven aan een oproep van
het Algerijnse „comité van openbare
veiligheid".
Betogers met Franse vlaggen klom
men over de hekken rond het ge
denkteken. Er ontstond een vuistge
vecht met de politie die daarop de
gummiknuppel trok. Verscheidene de
monstranten werden gearresteerd. De
komst van elke nieuwe vrachtauto
met politieversterkingen werd begroet
met kreten als „Mollet aan de galg",
„Mollet ga naar huis" en „Lang le
ve Algiers".
Amerika - Zes communistische lei
ders uit de staat Ohio zijn gisteren
schuldig bevonden aan samenzwering
tot gewelddadige omverwerping van de
staat. Vier andere communisten werden
vrijgesproken.
