HET PAD VAN DE PENSIONGAST
GAAT NIET OVER ROZEN
Maar bonafide pensionhouder- en kamer
verhuurder exploiteert geen goudmijn
Hf
lip
soepen
zijn
Hondje
0
a
WENNEKER
HORECA: De S.E.R. is veel te
royaal met vergunningen
Overal is wat
zaligverklaring titus brandsma
REGHTBANK BEGONNEN MET
GETUIGENVERHOREN
Winsten van land- en tuinbouw
niet verontrustend
Geen reden voor extra maatregelen
„Osservatore"Geen religieuze
coëxistentie met marxisme
Italiaanse linkse socialisten doen niet
mee aan posthume veroordeling
100 bouwvakkers
naar Amsterdam
A rts-Zwerver-Sch rijver
Prof dr. W. Lampen O.FM. benoemd
tot gedelegeerd rechter
NA ONTLUISTERING VAN STALIN
Kou en Pijn
DAM
Eerste Kamer voelt zich
gepasseerd
Mr. H. Schönfeld
Wichers
alias „Belcampo
VRIJDAG 23 MAART 1956
PAGINA 9
i Sfpplfe
lm l ril
likeur-
kersen
bonbons
Groentesoep - speciaal nu
de groente schaars en duur is!
Minister Mansholt in Tweede Kamer
Beleid inzake melkprijs
onveranderd
wrijft U weg met
De woningtelling
AVIFAUNA WORDT
29 MAART HEROPEND
Geen audiëntie
OUDE GENEVER
T T et is ongeveer een jaar geleden gebeurd. Een pas
I f getrouwd echtpaar woonde voor een redelijke prijs
en pension op een huurkamer. Bevreesd, dat hun
binnen niet te lange tijd de kamer opgezegd zou wor
den uitlatingen van de verhuurster hadden hen in
de mening doen verkeren, dat het pension de komende
zomer „hotel" zou worden wat in het seizoen belangrijk
meer opbrengt) zegden man en vrouw de eerste van
de maand op. De laatste dag werd hun aangekondigd,
dat zij vóór twaalf uur s nachts vertrokken zouden
moeten zijn. Het echtpaar, dat, toen het in het pension
arriveerde, niet dan in de middag van de eerste zijn
kamer betrokken had, protesteerde en wees er op, dat
volgens algemeen gebruik de kamer le eerste van de
nieuwe maand tegen twaalf uur 's middags ontruimd
zou worden. Er ontstond een daverende ruzie. De pen
sionhoudster haalde de dekens en matrassen van het bed.
opdat het echtpaar er de komende nacht niet zou kun
nen slapen. Ook werden de schamele kussens van de
versleten rustbank uit de kamer gehaald. Men zou het
moede hoofd zelfs niet op de bank tér ruste kunnen leg
gen. Politie kwam er bij. Zij kon niets doenHet
'>l tj^o o t>o5to o eb Ga a o aoo O
5?
Wij moeten
eenter de zaak zomin
overdrijven als eenzijdig zien. Vast staat
en van Horeca-zijde heeft men ons
er met nadruk op gewezen dat bij
het overgrote deel van de vijfduizend
bij haar aangesloten bedrijven derge
lijke toestanden niet voorkomen. De
ï'Snsionhouders en kamerverhuurders
zÜn zich er in net algemeen van be
wust, dat zij een bedrijf uitoefenen, dat
een zekere verkoopwaarde moet behou
den, dat goodwill moet verwerven en
dat door recommandatie kan bloeien.
Er zijn ongetwijfeld slechte pensions,
met een schamele maaltijd, onvoldoen
de service, aftands meubilair op de
vendu voor minimale prijs eekocht
waar de ratten nog geen brood van
eten. Maar deze moet men vooral zoe
ken onder degenen, die als particulier
kamers verhuren of een pensionbedrijf
uitoefenen. Voor een goed begrip: de
genen die kamers verhuren aan meer
dan vijf gasten zijn verplicht zich bij
de Horeca aan te sluiten. Bij hen is
sprake van een bedrijf. Allen die in
woning en eventueel pension verschaf
fen aan minder dan vijf gasten, behoe
ven zich niet aan te sluiten. Zij worden
de particuliere verhuurders genoemd.
Hun aantal is moeilijk te schatten. Er
kunnen er vijftien- of vijfentwintigdui
zend zijn. Onder hen vooral vindt men
de uitbuiters. Maar ook het zorgzame
moedertje, dat haar gast het beste geeft
wat zij kan bieden, die zijn was doet
en zijn sokken stopt, veelal voor een
geringe beloning.
Hoge prijzen
Men hoort veel spreken van schan
delijk hoge prijzen, die de pensiongast
of kamerverhuurder betalen moet. Deze
komen veelal voor bli de particulieren,
die twee ot drie kamers verhuren en die
op deze manier het huis veel te inten
sief gebruiken en er een behoorlijk be
staan van hebben. Is er iets tegen te
doen? Pensions onttrekken zich aan elke
Prijsbeheersing. Voor huurkamers zijn
er prljsvoorschriften. Denkt men dat
toen te veel betaalt, dan kan men er
de huuradvieseomniissie in men
gen. Deze houdt hij de bepaling van
de geoorloofde prijs rekening met fac
toren als het gehruiksgenot, een toeslag
voor de bed-" Hnkosten, werk, slijtage,
Jicht en ver rming inclusief personele
belasting, tie! typische in de huidige
wetgeving is. dat de kamerverhuurder
ook voor degene die zijn eigen meubelen
heeft meegebracht personele belasting
moet betalen
Men toopt echter niet zo snel naar
een dergelijke commissie. Men is veel
al al blij als men een eningszins redelijke
kamer heeft. De huurders verafschu
wen het om het half jaar te verhuizen.
Overal is wat, zo kan men uit hun
mond horen.
Het is trouwens verre van gemakke
lijk kamers te krijgen In de grote ste
den is het zelfs een probleem. In de
nieuwe woonwijken is in de woningen,
die slechts aan de minimale eisen vol
doen, waar een jong gezin binnen en
kele jaren uitgroeit, vrijwel geen ruim
te. En is er hier en daar een kamer
vrij, dan wensen gegadigden, die veel
hun kamer ontvluchten om wat gezel
ligheid in de binnenstad te zoeken, niet
te ver van het '-en;rum te wonen. Daar
bij komt. dat verr.cheidenen. die tot voor
kort kamers verhuurden om het gelde
lijk gewin, dit door de betere financiële
toestand waarin zij in deze ook wel
omstreden welvaartsperiode verke
ren, niet meer zo nodig hebben. Zij
willen de soesah niet langer, prefereren
het vrije gebruik van hun woning. En
wat zijn zij er al met al mee opge
schoten?
Hier raken we een van de kern
punten van het pension- en kamer
verhuurbedrijf. Wat schiet men er
mee op. Afgezien van degenen die
schandelijk overvragen en dat zijn
er niet zo veel, de uitzonderingen val
len het meest op de bonafide pen
sionhouder en kamerverhuurder ex
ploiteert geen goudmijn. Verre van
dat. bchrqft hij voldoende af, ver
nieuwt hp op tijd, reserveert hij voor
laterHeeft hjj zijn vele werkuren
wel eens omgerekend tot een loon dat
hij zou moeten verdienen? Is de kans
niet groot, dat hij na hard werken en
weinig verdienen over een twintig
jaar niets meer over heeft? Vooral
de kleine particulieren redeneren:
de kamer kost me toch niets; één
meer of minder eten maakt weinig
uit. Maar zij rekenen hun moeite en
zorg niet, negeren de slijtage.
.Ziehier enkele officieel vastgelegde
cpfers. In een klein pension met een
omzet van vijf tot tien mille per jaar
mag f 3.800,- verdiend worden. Niet
veel, onzes inziens, maar in verhouding
tot de omzet nog beduidend. Het nega
tief economi8ch resultaat is ƒ2.029,-.
f1®" ?.®"s,°n met een omzet van tien
An n mfe mag de eigenaar
3.I0O,- °Phrengen. Negatief econo
misch resultaat 1.200,-.
Conclusie var de Horeca: de prij
zen moeten omhoog. De pensionprijs
echtpaar vertikte het in een hotel de nacht door te
brengen, was ook niet van plan zijn spullen voor een
half etmaal ergens (waar?) onder te brengen. In het
nieuwe pension kon men immers niet terecht vóór de
volgende dag twaalf uur 's middags. Dadr ontruimde het
vertrekkende echtpaar intussen de kamer. In een kamer
jas, met een winterjas als deken, hebben man en vrouw
op een ontluisterde rustbank en harde stoelen zo goed
en zo kwaad als het ging geslapen. Om half twaalf de
volgende dag kwam de verhuizer, om twaalf uur was
de kamer ontruimd. Géén ontbijt, géén lunch, wel wan
trouwige vrouwenogen, die angstvallig waakten, dat er
niets meegenomen werd. De pensionhoudster heeft het
nog drie maanden volgehouden. Toen moest zij, omdat zij
niet met de mensen kon omgaan, ijlings haar pension
verkopen.
En in het nieuwe pension? Ruzie om de was, om het
gebruik van het gasje, een lamp die te vroeg schijnt te
branden, om een ruitje dat niet hersteld wordt. Ga zo
maar door. Neen, het pad van de pensiongast gaat niet
over rozen.
is echter heel moeilijk omhoog te
krijgen. Ondanks loonronden, verbe
terde c.a.o.'s enz, ir de laatste jaren
ligt de prijs van het luxe pension nog
op het niveau van 1953. Hier stuit
men op de onwil van de gemiddelde
Nederlander een redelijke prijs voor
zijn woning en voedsel te betalen.
Deze mentaliteit is moeilijk te veran
deren.
Er is een ander punt dat in dit ver
band de aandacht verdient: het aan de
lopende band verstrekken van bedrpfs-
vergunningen voor het kamerverhuur-
en pensionbedrijf door de S.E.R., waar
door personen zonder enige ervaring,
hoe gering dan ook, zonder enig voor
behoud of onderzoek deze tak van be
drijf mogen uitoefenen. In de vesti
gingsbeschikking Horecabedrijven wor
den eisen inzake kredietwaardigheid en
vakbekwaamheid gesteld, welke in gro
te lijnen hierop neerkomen, dat de ge
gadigde beschikt over de nodige diplo
ma's dan wel een vakbekwaamheids-
proef aflegt voor een commissie van
deskundigen. Gezien het geringe succes
van de vakopleiding pensionhouder
en hoe dringend is een dergelijke op-
leiclng niet nodig: velen kennen de een
voudigste vorm van boekhouden niet
komt dit meestal neer op het afleggen
van een vakbekwaamheidsproef. In bij
zonder omstandigheid mag de So
ciaal-Economische Raad vergunning tot
vestiging verlenen als een dergelijk
eenvoudige proef is afgelegd. Onder
bijzondere omstandigheden zijn te ver
staan die waarin het hart meespreekt
als het geval van een oorlogsweduwe
of van invaliditeit van de man. Men
kan hier spreken van een maatschap
pelijke noodzaak.
Nu is sinds einr december van het
vorig jaar de vakbekwaamheidscom
missie voor pensionhouders niet bijeen
gewees,terwijl de ene bedrjjfsvergun-
ning na de andere verstrekt wordt. Van
een speciaal geval is een algemene
praktijk gemaakt. Er zijn overigens ook
gevallen bekend, waarin vergunningen
werden uitgereikt aan personen, die
reeds eerder dooi de testcommissie
werden afgewezen. Iemand heeft uit
louter nieuwsgierigheid een hotelvesti-
ging aangevraagd en deze tot zijn stom
me verbazing zonder enig onderzoek
prompt gekrege Hier doet zich dus,
adu het Horecablad, de wel zeer
vreemde situatie voor, dat een vrije
organisatie zich loyaal achter de vesti-
gingspolitiek stelt, dat zij streeft naar
deugdelijke vakopleiding en dat zij in
het algemeen alles in het werk stelt de
pensionhoudersstand te verbeteren,
maar dat een publiekrechtelijk topor
gaan door dit alles een dikke streep
haalt.
Voor alles en nog wat worden in ons
vaderland de hoogste eisen gesteld. Ie
mand die een vervoershedrijfje uitoe
fent moet de onmogelijkste berekenin
gen kunnen maken. In een plaats
wij menen Kortenhoef is geen op
volger van de bejaarde dorpssmid te
vinden omdat jongeren terugschrikken
voor de onmogelijke eisen waaraan zü
1. oeten voldoen. Maar het niveau van
het bonafide pensionbedrijf wordt naar
beneden gesleurd omdat het mogelijk
is, da iedereen, geestelijk onvolwaar-
digen, slecht bekend staande perso
nen, mensen met een strafblad in
cluis een bedrijf kunnen beginnen. De
Horeca tekent scherp protest aan te
gen deze degradatie en dringt aan tot
onmiddellijke terugkeer naar de gang
van aken zoals de wet deze voor
schrift. GEKARD GROOT
Advertentie
CHOCOLADE
Kleine doos f 1.40; middelgr. f 3.-
Nieuwe blauwe doos 2.50
De vice-postulator in het proces
voor dé zaligverklaring van prof. dr.
Titus Brandsma, pater dr. A. Staring
O. Carm., heeft woensdag aan de bis
schoppelijke rechtbank de stellingen en
artikelen, alsmede de naamlijst van 43
te horen getuigen overhandigd. Don
derdag begon de rechtbank in het Car-
melietenklooster Doddendaal te Nij
megen met het verhoor van de getui
gen.
De eerste getuige was dr. Brocardus
Meijei. pr.ivinciaa) dei Carmelieten en
auteur van de biografie van Titus
Brandsma. Dit was tevens de eerste van
de gewone weRelijkse zittingen, cue
vermoedelijk twee jaar zullen duren.
18 januari '955 heeft kardinaal De
Jong reeds zijn verklaringen voor de
rechtbank afgelegd.
In de samenstelling van de recht
bank is uiige wijziging gekomen Mgr.
W. Mutsaerts heeft mgr. prof. dr. F.
van Welie wegens ziekte eervol ont
slag verleend als gedelegeerd rechter
en tot zijn opvolger benoemd prof. dr.
Willibrord Lampen O.F.M. Tot ad
junct-rechter en plaatsvervangend
rechter heeft mgr. Mutsaerts benoemd
dr. Auxentius O.F.M. Cap., professor
in het kerkelijk recht aan het theolo-
gicum der Capucijnen te Udenhout.
Woensdagmiddag hebben de nieuwbe-
noemden hun ambt aanvaard en de
vereiste eed afgelegd.
De samenstelling van de bisschop
pelijke rechtbank is thans als volgt:
gedelegeerd rechter: prof. dr. Willi
brord Lampen O.F.M.; adjunct-rech
ters dr. Auxentius O.F.M. Cap. en dr
M. Smits van Waesberghe S.J.; plaats
vervangend adjunct-rechter drs. J.
Hettema; griffiers dr. Raphael Kuiters
O.E.S.A. en Jacq. Hamers C.ss.R.; pro
motor fidei dr. Anacletus O.F.M. Cap
en plaatsvervangend promtor fidei
dr. Canisius Lambermond O.P., vice-
postulator dr. Adrianus Staring, deur
waarder P. Monulphus Gemmeke O.
Carm.
Iedereen die zich er toe geroepen
gevoelt kan tegenwoordig een
pensionbedrijf beginnen. Diplo
ma noch vakbekwaamheid is vereist.
Er bestaat ook geen enkele rem ten
aanzien van de gezondheidstoestand
van de pensionhouder, evenmin trou
wens betreffende die van anderen
werkzaam in 't Horecabedrijf. Iemand
met een gevaarlijke ziekte kan niet
verboden worden de glazen in een
café om te wassen, een lijder aan
open t.b.c. kan rustig croquetten in
de keuken van een bar gereed ma
ken. Ingevolge de warenwet worden
de bereidplaatsen gecontroleerd,
maar ten aanzien van de gezond
heidstoestand van het personeel be
staat er geen enkele beperkende be
paling. In de Verenigde Staten be
staat er een voorschrift, volgens
welk de spoelbakken van een des
infecterend middel voorzien moeten
zijn. Engeland en Zwitserland ken
nen bepalingen betreffende de ge
zondheid. In vakkringen acht men
het gewenst, dat ook in ons land tot
het uitvaardigen van dergelijke
voorschriften wordt overgegaan.
Advertentie
MAGGI
(Van onze parlementaire redacteur)
Kamer medegedeeld, dat de regering
Kmer medegedeeld, dat de regering
Een stemmig plaatje van een houtskoolbranderij in Hampshire in Engeland.
Terwijl twee mannen een eest leegscheppen, staan er op de achtergrond twee
in bedrijf. Met paard en wagen wordt nieuw hout gebracht, dat tot houtskool
zal worden verwerkt. De manier van branden is al eeuwen ongewijzigd, de
toepassing van het eindprodukt is wel met haar tijd meegegaan: bij de fabricage
van rylonko: sen is houtskool bijvoorbeeld nodig.
De Italiaanse linkse socialisten, die
sedert de oorlog nauw verbonden zijn
met de communisten, willen niet mee
doen aan de „posthume veroordeling
van Stalin", zoals die thans gaande is.
Volgens een hoofdartikel in het socia
listische blad „Avanti" hebben de Sov
jet-leiders geen voldoende redenen ge
geven voor de aanval op Stalin. Op de
manier waarop Stalins veroordeling nu
geschiedt, kan volgens de socialisten de
„democratische ontwikkeling van de
arbeidersbeweging" geschaad worden.
Het blad roept de communisten in de
Sovjet-Unie en erbuiten op een grondig
onderzoek in te stellen naar de redenen
van de plotselinge aanval en de mo
gelijke gevolgen ervan.
„Oservatore Romano" heeft in zijn
editie van gisteren verklaard dat achter
de ontluistering van Stalin het motief
ligt om „illusoire verwachtingen" te
wekken bij diegenen, die in het com
munisme geloven. Het blad gaf zijn me
ning weer naar aanleiding van een re
cent artikel in de „Frankfurter Allge-
meine Zeitung", waarin gesuggereerd
is, dat een vorm van „religieuze co-
existentie" tussen het katholicisme en
communisme in de maak was. Het Va
ticaanse blad wees deze idee onom
wonden van de hand.
Het blad verklaarde dat achter de
„nieuwe lijn" van het Russische com
munisme een dieper motief moet wor
den gezocht. Geen dictator, in het heden
of in de toekomst, zou een methode
die gedurende 20 jaren blindelings is
verheerlijkt en gevolgd, verwerpen, ten
zij hij heeft gemerkt dat die methode
wordt afgewezen door een natuurlijke
reactie, die tot dusver is onderdrukt,
maar niettemin heftig is, aldus het
blad. Het Stalinisme betekende voor
miljoenen het verraad en het einde van
een illusoire „hoop". De nieuwe „col
lectieve regering" heeft zich ten doel
gesteld deze vernietigde hoop nieuwe
leven in te blazen door nieuwe voor
uitzichten te openen. Het blad vervolg
de met te verklaren, dat Moskou wan
hopig tracht de indruk te wekken als
zou „er iets aan het veranderen zijn"
in Rusland en de satellietstaten. „Maar
het Marxisme-Leninisme blijft wat het
altijd is geweest," aldus l'Osservatore
Romano.
(U.P.,Reuter)
Advertentie
De actie voor de werving van bouw
vakarbeiders in de provincie heeft de
gemeente Amsterdam in eerste instantie
een winst van ongeveer 100 bouwvak
arbeiders opgeleverd. Dit blijkt uit
het antwoord van de minister van We
deropbouw en Volkshuisvesting op
schriftelijke vragen van de heer Sta
pelkamp,
De minister bevestigt in het antwoord
zijn reéBs eerder bekend gemaakte me
ning dat het optreden van de gemeen
te Amsterdam zijn instemming niet had.
Er bestaan geen bezwaren tegen het
beschikbaar stellen van woningen, doch
wel tegen de financiële tegemoetkomin
gen. In overleg met de regering heeft
de gemeente Amsterdam besloten de
financiële toelagen te laten vervallen.
Op een vraag van communistische
zijde, of er sinds het laatste debat in
de Kamer over de garantieprijs voor de
melk, wijziging is gekomen in het rege
ringsstandpunt in dier voege, dat de
regering thans bereid is voor zand- en
veengronden een toeslag te geven van
VA cent per kilogram, melk boven de
algemeen geldende garantieprijs, heeft
minister Mansholt in de Tweede Kamer
geantwoord, dat de regering blijft vast
houden aan haar uitgangspunt, dat een
zodanige toeslag ook voor de melkprijs
van de weidegronden consequenties zou
hebben.
Vele leden van verschillende groe
peringen uit de Eerste Kamer tonen
zich ontstemd, dat de regering tot het
nemen van uitvoerende maatregelen
met betrekking tot de woningtelling
is overgegaan vóórdat de Staten-Gene-
raal een beslissing over het wetsont
werp hebben genomen.
Enige leden hebben bovendien met
ontsteltenis en verontwaardiging ken
nis genomen van een brief van de mi
nister van Wederopbouw en Volks
huisvesting, waaruit blijkt, dat in
sommige gemeenten reeds op 5 maart
met de telling een begin zou worden
gemaakt.
Ook kunnen deze leden zich er niet
mede verenigen, dat de minister reeds
een circulaire aan de gemeentebestu
ren heeft toegezonden, teTwijl het
wetsontwerp nog niet eens door deze
Kamer is aangenomen. Zij zien in dit
optreden een dusdanige minachting
voor de lechten der Eerste Kamer, als
in de parlementaire geschiedenis der
laatste jaren niet is voorgekomen. Zij
zijn van mening, dat, tenzij ten koste
van haar eigen prestige, deze Kamer
pertinent afwijzend tegenover deze
gang van zaken behoort te staan.
Blijkens een mededeling van het ge
meentebestuur van Alphen aan den
Rijn wordt het internationaal vogelpark
„Avifauna" officieel heropend donder
dag 29 maart a.s. om 15.30 uur. Bij die
gelegenheid zal het vogelpark in ex
ploitatie worden overgedragen aan het
familieconcern Van der Valk te Voor
schoten. De officiële formaliteiten wor
den verricht door burgemeester Ed. C.
Witschey, van Alphen aan den Rijn.
Z. H. Exc. mgr. J. P. Huibers, bis
schop van Haarlem, zal dinsdag 27
maart geen audiëntie verlenen.
niet kan inzien, dat maatregelen nodig
zouden zijn om op te treden tegen wat
de communisten in het parlement
„enorme winsten" van land- en tuin
bouw hebben genoemd. Deze winsten
zouden vooral tijdens de vorstperiode
zijn gemaakt en in vele gevallen meer
dai 100 pet. bedragen. De minister zei,
dat een vergelijking van de veilingprij-
zei te Amsterdam met prijzen in de
detailhandel hem niet kon verontrusten.
Hij las enkele noteringen voor, waaruit
bl-rk, dat na de forse stijging in de
vorstperiode een daling van betekenis
is gevolgd. De prijsstijgingen vond hij
redelijk, wanneer men in aanmerking
neemt, dat vorst aanmerkelijk hogere
kosten van vervoer, verpakking en we
gens het hoger riscio van bederf ver
oorzaakt. De prijsbewegingen worden
door de regering nauwkeurig gevolgd.
Een uitzondering maakte de rege
ring voor het artikel zuurkool. Gesprek
ken met de zuurkoolindustrie hebben
echter reeds tot aanzienlijke prijsda
lingen geleid, aldus minister Mansholt.
Wat de positie van de aardappelen
betreft, is er een sterk toenemende
vraag van het buitenland naar Neder
landse consumptieaardappelen gesigna
leerd. Hierdoor zijn inderdaad de prij
zen in het binnenland aanzienlijk geste
gen. De minister zag echter nog geen
gevaar voor een door de communisten
gevreesd tekort voor eigen gebruik.
Ook voor de aardappelen is er volgens
de regering geen sprake van een uit
zonderlijke prijsstijging. Er bestond een
winstmarge van 3 5 cent per kilo,
welke na 15 februari tot bijna 6 cent
is gestegen. De stijging vindt haar ver
klaring in de hogere kosten van ver
voer in de vorstperiode. Voor export
beperking ziet de regering nog geen
aanleiding.
Ten slotte heeft minister Mansholt
medegedeeld, dat de schade als gevolg
van de vo-st in de land- en tuinbouw
ontstaan nog moeilijk kan worden vast
gesteld. Voor een niet onbelangrijk ge
deelte zijn de minder wintervaste ge
wassen uitgevroren. De schade schijnt
overigens nog mee te vallen. Voor een
toelage voor de extra kosten van de
tuinbouw in warme kassen kon de mi
nister geen aanleiding zien. Klimatolo
gische omstandigheden behoren tot het
normale risico, stelde hjj vast. Ook
voor speciale kredieten, aan boeren
en tuinders die de communisten ge
vraagd hadden, zag hij geen aanleiding.
Het eerste wat ze van
honden altijd zeggen is:
„Hij doet niks". En dat is
voor mij altijd een reden
geweest aan te nemen dat
je óp moet passen voor
honden. Hetgeen ik dan
van jongs af aan ook al
tijd heb gedaan. Nog steeds
heb ik iets tegen honden;
niet dat ik de beesten kwaad gun,
maar ik heb nu eenmaal iets tegen
ze. Zij trouwens ook kennelijk tegen
mij. Honden en ik maken altijd ruzie.
Ik trap ze, per ongeluk uiteraard, op
hun staart en zij, met opzet natuur
lijk, blaffen tegen mij. Dat blaffen
nu vind ik een horreur. Het bekende
spreekwoord „blaffende honden bijten
niet" schijnt troostend bedoeld te zijn,
maar het deprimeert mij ten zeerste.
Dat honden bijten vind ik tot daar
aan toe, maar dat ze ook nog blaffen
doet mij zeer leed. Niets ter wereld
irriteert mij meer, dan een hond, die
in mijn nabijheid blaft. Kortom, met
het hele verschijnsel ..hond" heb ik
nooit vrede kunnen hebben.
Ik vertel U dit alles maar om U
duidelijk te maken dat ik onaange
naam verrast was, toen ik gisteravond,
naar huis wandelende, merkte, dat er
een hondje met mij mee liep. Het was
een klein vlekkerig beestje met ruime
flaporen. Eerst waggelde het een
poosje voor mij uit. Maar het kon het
snuffelen niet laten; ik wel. Zo ge
beurde het dat ik het dier, toen het
een lantaarnpaal stond te beruiken,
passeerde „Die ben ik kwijt", dacht
ik opgelucht. Maar korte tijd later
hoorde ik trip-trip; het hondje liep
schuin achter mij.
Ik bleef demonstratief staan. Het
beest hield onmiddellijk halt, als werd
hij opgehouden door een stoplicht.
„Hé, ga weg hond", zei ik.
Maar hij vatte het kennelijk als een
uitnodiging op en hij kwam althans
naderbij en begon aan mijn broeks
pijpen te neuzen.
„Ben je gek", vroeg ik.
Nu keek het dier op en staarde mij
met zulk dof-droeve ogen aan, dat ik
verder maar zweeg en verder liep.
Het hondje bleef een ogenblik on
zeker staan, maar' toen ik even later
omkeek was het er al weer. Het
sjokte nu met gebogen kop voort en
zijn oren sleepten bijna over de
grond.
Bij de deur hield ik halt. Het beest
ook. Wij keken elkander onzeker aan
en ik moet zeggen dat ik, toen ik mij
afwendde en mijn huis binnenging,
toch vervuld was van een onbestemde
wroeging.
Even later keek ik uit mijn raam.
Het hondje stond er nog steeds; roer
loos, als was het plots versteend. Toen
begon het doelloos te sloffen.
En met verbazing hoorde ik, hoe
ik tegen mijzelf zei: „Hé, mormel,
had dan ook geblaft".
Advertentie
In een van de beste werken
van E. T. A. Hoffmann, de
schrijver van fantastisch-roman-
tische verhalen, „Die Elixiere
des Teufels" komt een figuur
voor, Peter Schönfeld ge
naamd, een Italiaanse kapper,
die onder de welluidende naam
Belcampo tot artistieke presta
ties komt en geweldige rede
voeringen afsteekt.
Dit trof de jonge H. P. Schön
feld Wichers, toen hij nu al
weer een knap aantal jaren ge
leden als student in de rech
ten in Amsterdam fantastische,
maar altijd logisch van de rea
liteit doortrokken verhalen
schreef. Hij voelde zich ver
want met de schrijver Hoff
mann en meer dan alleen in
de naam met die merkwaar
dige kapper Schönfeld, die, bij
de gratie van Hoffmann, als
Belcampo in zijn kunstenaars
element was. Dat was dus HET
pseudoniem, waaronder de la
tere mr. H. P. Schönfeld Wi
chers zijn filosofisch getinte,
boeiende verhalen schreef en
zijn boeken publiceerde als
„Verhalen", „Zwerftocht van
Belcampo", „Nieuwe verhalen",
het oeuvre, dat thans bekroond
is met de Marianne Philips-
prijs.
Mr. H. P. Schönfeld Wichers,
arts, woonde vóór 1953 met zijn
gezin in Bathmen, bij Deventer, aan welke plaats hij de beste hervnne
ringen bewaart, zoals hij die heeft aan Twente, waar hij zijn jeugd-
jaren doorbracht. Hij kwam als studentenarts naar Groningen, destijds
de eerste arts speciaal voor studenten in ons land, en hij voelt zich in
Groningen thuis, al is hij van Amsterdam gaan houden, van het grote-
stads-leven en het cultuur-milieu. Over Amsterdam schreef hij in
opdracht van de regering, als een van de tien schrijvers, die een stad
moesten beschrijven, een „portret".
Zijn „verhalen" uit zijn studententijd dwongen de bewondering af
van zijn medestudenten en allen, die hem omgaven, maar^ een uitgever
was er niet te vinden. Hij liet toen zelf zijn „verhalen" drukken en
fantaseerde „Drukkerij De Arend" er maar bij. Het adres van de „druk
kerij" was zijn kosthuis! Na zijn studie trok hij te voet naar Italië
onderweg geld verdienend door het tekenen van portretten, en zijn
belevenissen legde hij neer in „Zwerftocht van Belcampo", eveneens
uitgegeven door „De Arend", dat wil zeggen door hem zelf. Maar de
boeken vonden weerklank en er kwamen nabestellingen bij een kan
toorboekhandel van de weduwe Ahrend, die over deze foutieve bestel
lingen informaties vroeg bij een bevriende relatie, de uitgeverij Kos
mos. Deze uitgever werd toen geïnteresseerd en heeft de boeken over
genomen en publiceerde ook de latere werken.
Belcampo heeft nadien nog vele zwerftochten gemaakt, door de
Scandinavische landen, door de Donaulanden. door Frankrijk en uiter
aard het eigen land en al deze ervaringen en belevenissen draagt hji
in zich als een rijke schat. Bij deze bron voegen zich dan nog de grote
voorliefde voor de rijkdom van de historie, voor de vele facetten van
de kunst, zijn interesse voor biografieën, vooi de klassieke literatuur
voor architectuur en schilderkunst. Dit alles is als het ware tastbaar
geworden in de uitgebreide bibliotheek, daar in het oude huis aan het
Schuitendiep en in al die fraaie voorwerpen, die de familie in de loop
der jaren bijeen heeft gegaard. Maar bovenal zijn de diepere gevoelens
neergelegd in de verhalen, die in de rust van zijn werkkamer worden
neergeschreven en waarvoor thans de Marianne Philips-prijs „uit de
lucht is komen vallen", zoals mr. Schönfeld Wichers zelf het verras
sende element in deze prijs karakteriseert.
