Ter bevordering van de
gemeenschapszin j
De viering in het
centrum van het
kerkelijk leven
JAARBEURS
De ambtenaren zijn
teleurgesteld over
de aanpassingswet
pensioenen
Internationale
BRUSSELSE
Centraal Indisch Missiebureau
...elk jaar
komt er
weer een
nieuwe stroom
deelnemers bij
W. Keller SJ.
Morgen groslijst
stemming K.Y.P.
Voorstellen tot pensioenverbetering
Prof. Romme over
zaak-Schokking
achterwege gebleven
1111:1
Oude gebruiken hersteld
Palmzondag
tweede Passiezondag
Witte Donderdag
Goede Vrijdag
voldoende kennis
Drie kiescomité's gevormd
De Paaswake
Geen oordeel zonder
ZATERDAG 24 MAART 1956
PAGINA 5
Nu wij voor het eerst de Goede Week gaan vieren in een vernieuw
de vorm is het van belang enkele verklaringen te geven van de
eigenlijke bedoeling dezer vernieuwing. Het zou verkeerd zijn
hier enkel te denken aan een losstaande „nieuwigheid", die alleen
maar ingevoerd is om het nu eens anders te gaan doen. Integendeel:
deze vernieuwing moet geheel gezien worden in het kader der alge
mene liturgische hervorming, waaraan al jaren gewerkt wordt. Men
zoekt naar middelen om de kern van onze geloofsbeleving: de viering
der Eucharistie en de bediening der Sacramenten echter, sprekender,
bewuster te maken. Het gaat dus alleen om de manier waarop, om
de vorm, waarmee wij langzamerhand zo vertrouwd zijn geraakt, dat
de diepe zin ervan ons ontgaat. Maar tevens moet men toegeven, dat
in de loop der eeuwen verschillende minder verantwoorde toevpegin-
gen aan de plechtigheden der Goede Week de hoofdzaken nog ondoor-
zichtelijk hebben gemaakt, terwijl de wijze en het tijdstip van viering
hoe langer hoe onaantrekkelijker werden, met het gevolg dat de
belangstelling der gelovigen steeds meer afnam. Van een „echt"
Pasen vieren, het grote, allesomvattende feest van onze Verlossing
kwam zodoende weinig terecht. Voor de meesten onzer bleef het
beperkt tot het vervullen van de verplichte Paasbiecht en -communie.
Een waarachtig en existentieel beleven van de grote geheimen der
Verlossing in droefheid en vreugde om het lijden en de verrijzenis
des Heren raakte daarbij geheel op de achtergrond.
28 APRIL
13 MEI 1856
Inlichtingen bij de diplomatieke en consulaire vertegen
woordigingen van België, de Belgische Kamers van Koop
handel, de inlichtingenbureaux van de Belgische Spoor
wegen, het Commissariaat Generaal voor Toerisme, alle
reisbureaux, de Sabena kantoren en
Amsterdam: Belgisch Verkeersbureau, Rokin 106, Sabena, Lucht
haven Schiphol, kamers 67, 106, 107 - Den Haag: Belgisch-
Luxemburgs Centrum voor Handelsbetrekkingen in Nederland,
Rijnstraat 12 - Maastricht: Sabena Heliport „De Griend",
Franciscus Romanuswcg - Rotterdam: Sabena, Beursplein 18,
Passagekantoor, \Héliport, Katshoek 10 - Eindhoven: Sabena,
Heliport, Genneperiveg.
U bereikt Brussel vlugger
en comfortabeler met
Belgische
luchtlijnen
Autorit onder invloed
Auto met 125 km
tegen een boom
Dodelijk ongeval in
Den Haag
Motorrijder botst tegen
train
Bart je als souvenir
Liturgische weekkalender
Het verheugende bij de vernieu-
wing van de liturgie der Goede
Week is, dat deze hervorming
niet uitsluitend van het hoogste kér-
kelijk gezag afkomstig is, hoewel dit
natuurlijk wel in deze aangelegen
heid rechtens het laatste woord
spreekt. Maar het eerste woord,
en nog vele daarna is uitgegaan
van de gelovigen zelf. De toenemen
de behoefte aan diepere en bewuster
beleving van het geloof bracht een
verlangen naar wijzigingen mee, dat,
steeds duidelijker en dringender ge
formuleerd, tenslotte voor de Paus
aanleiding werd een commissie tot
hervorming van de liturgie in te
stellen. Feitelijk was er niets meer
veranderd sinds de hervorming van
de heilige Paus Pius V in 1570, maar
ook deze had in de grond niet'veel
meer gedaan dan het toen reeds lang
gebruikelijke algemeen verplichtend
stellen. De nu ingevoerde nieuwe, aan
de eisen van de tijd aangepaste vorm
geving doorbreekt dus een verstar
ring van eeuwen. Redenen van ziel
zorg hebben de doorslag gegeven.
Gelovigen en priesters tezamen kun
nen voortaan beter en waarachtiger
de grote geheimen der verlossing
vieren, die het wezen uitmaken van
hun christen-zijn.
In de tijd der apostelen deed men
dat zeer nauwgezet. Het lijden, de
dood, de begrafenis en de verrijze
nis van Christus, later de instelling van
de Eucharistie en de triomfantelijke
intocht van Christus in Jeruzalem wer
den herdacht op de dagen en uren,
waarop dit alles werkelijk had plaats
gehad. Zo werd op Palmzondag, na de
zegening der palmen, een processie ge
houden om Christus als Koning te eren;
op donderdagavond werd een plechtige
H. Mis opgedragen ter herdenking van
de instelling der H. Eucharistie bij het
Laatste Avondmaal; een aparte litur
gische plechtigheid verenigde in de na
middag van vrijdag allen ter gedach
tenis aan Christus lijden en dood, ter-
wijt men op zaterdagavond de nachtwa
ke hield, gevolgd door de feestelijke
Paasmis zodra het zondag was. Het is
wel zonder meer duidelijk, dat, toen la
ter al deze plechtigheden 'naar' de mor
genuren werden verplaatst zonder dat
daarbij ook maar iets aan de teksten
en riten veranderd werd, de zin hier
van veel aan duidelijkheid en beteke
nis verloor. Dit wreekte zich wel het
meest bij de Paaswake, die geheel op
een viering des nachts was afgestemd.
Bovendien maakte de aldus vervroeg
de Paasviering Paaszaterdag eigenlijk
al tot Pasen zelf! In 1642 werden de
drie laatste dagen der Goede Week als
verplichte feestdagen afgeschaft, waar
door het kerkbezoek sterk afnam en de
geestelijkheid voortaan veelal alleen de
plechtigheden in de kerk verrichtte.
Om toch nog iets vast te houden van
de lijdensherdenking voerde men ?anS'
zamerhand allerlei buiten-liturgische
godsdienstoefeningen in zoals het „hei
lig uur" en de aanbidding bij het „hei
lig graf" op Witte Donderdag en de
kruisweg op Goede Vrijdag. Paaszater
dag werd stilaan „misvormd" tot enkel
maar een algemene biechtdag. Wie de
betekenis van de Goede Week begrijpt,
zal moeten toegeven, dat dit alles be
treurenswaardige „misbruiken" moet
worden genoemd, begrijpelijk in hun
ontstaan, in hun gevolgen daarom ech
ter niet minder nadelig voor het geeste
lijk leven.
De vernieuwing der Goede Week-
Aan de palmprocessie ter ere van Chris
tus Koning gaat nu slechts een eenvou
dige zegening der palmtakken vooraf.
De palmwijding is sterk ingekort.
plechtigheden legt alle nadruk op de
liturgische diensten, die in het centrum
van het kerkelijk leven moeten staan.
Deze komen als de eigenlijke ere
dienst op de eerste plaats. Natuurlijk
is het niet de bedoeling de traditionele
oefeningen als aanbidding van het „hei
lig graf", vastenpreek en kruisweg te
veroordelen. Verre van daar. Ze mo
gen alleen niet meer gehouden worden
°E.d.e.tijd. die nu is vastgesteld voor de
ollieiele liturgische viering.
Palmzondag wordt in de vernieuw
de liturgie tweede Passiezondag
genoemd en wel om aan te dui
den, dat de herdenking van Christus'
Hjden de hoofdgedachte vormt van de
„heilige week" (vroeger spraken de
tekstboeken van „grote week"). Er zijn
twee delen in de viering van deze dag;
de plechtige palmprocessie en de H. Mis
met het verkorte lijdensverhaal (even
als vandaag beginnen ook de passies
van dinsdag, woensdag en Goede Vrij
dag in het vervolg met Jesus' gang
naar Getsemani).
De palmprocessie, waarbij uitdruk
kelijk vermeld staat, dat ze ter ere
van Christus-Koning gehouden wordt,
staat los van de H. Mis. Niet alleen
door de rode kleur van de gewaden,
maar ook en vooral door de bedoe
ling. De palmwijding is sterk inge-
kort en alleen nog maar een eenvou
dige zegening. De processie, waar-
aan, zo mogelijk, allen deelnemen, is
de hoofdzaak Hierbij moet niet zo
zeer gedacht worden aan een soort
nabootsende gedachtenis van Chris
tus intocht in Jeruzalem al wordt
ook de desbetreffende evangelie-pas
sus gelezen, maar veeleer aan een
anticiperende lofzang op de triomf
van de verrijzenis, waardoor Christus
de Koning is van al wat leeft. Het
openstoten van de kerkdeur, vroeger
een symbool van Christus intocht in
Jeruzalem verliest nu zijn zin en ver
valt daarom ook.
In de H. Mis is nauwelijks iets veran
derd. Zoals gezegd, vormt Christus lijden
de hoofdgdachte. Daarom is uit de Pas
sie ook het verhaal van het Laatste
Avondmaal weggevallen, evenals de
scheiding tussen de Passie en het laat
ste deel ervan, dat vroeger apart ge
zongen werd. Het gemeenschapskarak
ter van de viering wordt onderstreept
door het nieuwe voorschrift, dat de ce
lebrerende priester voortaan zelf niet
ook nog moet lezen wat door diaken
of subdiaken gezongen wordt. Dit laat
ste geldt voor heel de Goede Week.
In tegenstelling met de liturgie van
Palmzondag, die des voormiddags
moet worden gevierd, zijn alle
plechtigheden van de drie laatste da
gen der Goede Week naar de namid
dag (Goede vrijdag) of avond verscho
ven (Witte Donderdag en Paaszater
dag (Goede Vrijdag) of avond verscho-
des voormiddags in de kerk, behalve
eventueel biechthoren, niets te doen.
De plechtigheden van Witte Don
derdag zyn geheel op de liefde ge
richt: de herdenking van het Laat
ste Avondmaal, waarbij Christus zijn
voornaamste sacrament, de H. Eu
charistie, instelde en Zijn leerlingen
de voeten wies. Voor deze viering is
een tijd vastgesteld tussen 17 en 20
uur. Evenals van ouds wordt de H.
Mis dus nu weer in de avonduren op-
Aan de liturgie van de Paaswake, zoals
deze de laatste jaren is gevierd, is nau
welijks iets veranderd. De processie niet
het nieuwe licht, behield haar schone
luister.
gedragen, waardoor de samenhang
tussen Witte Donderdag en Goede Vrij
dag duidelijker wordt. Immers door de
instelling van de H. Eucharistie
greep Christus tijdens ZÜn Laatste
Avondmaal op sacramentele wijze
a.h.w. vooruit op het werkelijke of
fer van Zijn Lichaam en Bloed, dat
Hij de volgende dag op Calvarië voor
onze zonden zou opdragen. Het twee
de moment van de Witte Donderdag
viering is de les in de broederlijke
liefde, de voetwassing, die, hoewel
niet verplicht, opnieuw is ingevoerd
onmiddellijk na het Evangelie. Alles
is vandaag gericht op de H. Eucha
ristie, het middelpunt van onze gods
dienst, het éne Brood, dat ons allen
één maakt. Het moet dan ook een
echte gemeenschapsviering worden,
waaraan alien deelnemen. Private
missen worden op deze dag als re
gel niet gelezen. De priesters ont
vangen met de gelovigen samen de
H. Communie.
Er wordt vandaag géén grote hostie
meer geconsacreerd voor morgen, zo
als dat vroeger geschiedde. Na de H.
Mis wordt de ciborie overgebracht naar
een daartoe bestemd altaar en dan be
gint de aanbidding van het Allerheilig
ste, die slechts mag duren tot midder
nacht. Na twaalf uur immers is het
vrijdag en deze dag is gewijd aan het
lijden en sterven van onze Heer. Zo
als reeds hier en daar werd opge
merkt is het beter voortaan niet meer
te spreken van het „heilig graf", waar
door de gedachte aan de dood wordt
gewekt. Christus in de Eucharistie
en daarin wordt Hij aanbeden is de
levende Christus.
De gedachtenis van Christus lijden
en sterven heeft des namiddags
plaats tussen 15 en 18 uur. De
voornaamste wijziging is de weer in
gevoerde algemene Communie van
priesters en gelovigen, de beste ma
nier om deel te hebben aan „Christus
heilbrengend lijden en levengevende
DE VERNIEUWDE LITURGIE
VAN DE GOEDE WEEK
Advertentie
Prof. Romme is vrijdagavond in zijn
praatje voor de K. R. O.-microfoon te
ruggekomen op wat hij noemt „het
Haagse geval" (de zaak-Schokking). Hij
wijst er op, dat in strafkwesties een ge
rechtvaardigd oordeel onmogelijk is,
zonder kennis van het hele dossier, zon
der kennis van alle stukken. In het on-
derwerpelijke geval, aldus prof. Romme,
hebt u die kennis niet en heb ik die
kennis niet. Maar wie wel die kennis
hebben gehad en met die noodzakelijke
kennis tot oordelen geroepen waren
de zuiveringscommissie, die de zaak
heeft onderzocht in de tijd, dat het oor
deel in het algemeen nog „op scherp
stond", de verdere justitiële autoritei
ten van destijds, die er aan te pas zijn
gekomen, en nu weer de commissie-
Donner, die de zaak heeft bekeken
zij zijn allemaal tot de conclusie geko
men, dat 'er geen reden was, iets tegen
de betrokkene te ondernemen. Gaat het
nu in geweten aan, om dan met halve
kennis of een kwart kennis of een acht
ste kennis of zo goed als geen kennis,
daartegen in maar aan het oordelen en
veroordelen te slaan? Ik kan mij niet
goed voorstellen, dat, wie in zichzelf
keert, dit tegenover zichzelf en tegen
over zijn medemens durft doen of vol
houden.
Het is merkwaardig, dat rechtertje-
spelen-van-buiten-af een aantal mensen
in het bloed schijnt te zitten. Het is nog
merkwaardiger, dat dat bloed dan ge
woonlijk vooral kruipt, waar het niet
gaan kan, n.l. naar het veroordelen en
niet naar Pet vrijspreken. Ik geloof, dat
wij goed deen, ons in deze grondig te
herzien. De dagen, die wij gaan beleven,
zijn er rijp voor.
In overeenstemming met de statuten
hebben zich bij het bestuur van de
KVP drie kiescomité's aangemeld, die
in verband met de groslijststemming op
Palmzondag de aandacht vragen van
de leden. Deze groslijststemming biedt
morgen aan de leden de gelegenheid,
zelf mede de kandidatenlijst voor de
Tweede Kamerverkiezingen vast te
stellen. De KVP is de enige partij die
een groslijststemming houdt op precies
dezelfde wijze als de Kamerverkiezin
gen geschieden. De leden worden allen
opgeroepen om in hun afdelingen te
komen stemmen.
De kiescomité's vragen de aandacht
voor dr. J. G. M. Delfgaauw, die bijna
op een verkiesbare plaats staat op de
lijst voor het westen, dr. M. A. M. van
Hel voort op de Brabantse en jhr. mr.
G. Ruijs de Beerenbrouck op de Lim
burgse lijst. Door niet de landelijke
lijstaanvoerder, prof. Romme, te stem
men maar anderen, geeft men hen een
kans op een betere plaats.
dood." Verder is de kruisverering zó
vereenvoudigd, dat allen, staande
daaraan kunnen deelnemen. Tussen het
„flectamus genua" en het „levate"
wordt nu de tijd gegeven tot een kort
persoonlijk gebed, terwijl het gebed
voor de Keizer vervangen is door een
gebed voor de burgerlijke overheid.
De grote verandering van de liturgie
van deze dag is deze: wat vroeger fei
telijk een mis zonder consecratie was
men sprak immers over een mis
met een van te voren geconsacreerde
hostie (missa praesanctificatorum)
is nu een communie-ritus geworden,
waarbij de gelovige zich verenigt met
zijn Zaligmaker Christus. De dienst
doende priester communiceert zelf
eerst uit de ciborie en reikt daarna de
H. Communie aan de aanwezigen uit.
Als voorbereiding op de H. Communie
wordt gezamenlijk en hardop het Onze
Vader gebeden in het latijn. En korte
dankzegging besluit de liturgische Goe
de Vrijdagviering.
Op deze dag van rouw en boete
beginnen de plechtigheden zó
laat in de avond, dat de Paas
mis om middernacht kan beginnen. Er
is nauwelijks iets veranderd in de li
turgie, zoals we die reeds enige jaren
kennen, behalve dan dat ze nu defini
tief overal verplichtend is gesteld.
Van groot belang is de hierin opge
nomen gezamenlijke hernieuwing der
doopbeloften. Dit sluit prachtig en veel
zeggend aan bij de hoofdgedachte van
de Paasnacht-liturgie: „Wij zijn mèt
Christus gestorven aan de zonde, wij
zijn ook mèt Hem en door Hem uit de
dood verrezen; door het doopsel zijn wij
in Christus ondergedompeld en als een
nieuwe mens herboren hebben wij deel
aan de verlossing. Maar wij zijn nog
niet geheel en al verlost, telkens op
nieuw moeten wij ons daarop richten.
In deze geest vieren wij de verrijzems-
mis, die ons het uitzicht geeft op onze
totale, voltooide verlossing, wanneer
wij verrijzen zullen naar het lichaam,
bij de wederkomst van de Heer."
Voor de eerste keer zal deze ver
nieuwing van de liturgie der Goede
Week zeker enigszins vreemd aandoen.
Oude vertrouwde gebruiken geeft men
niet gemakkelijk op. Wanneer wij ech
ter bedenken, dat Z. H. de Paus deze
wijzigingen juist heeft voorgeschreven
om ons persoonlijk gemeenschappelijk
geloofsleven te verrijken, dan zullen wij
met overgave ons best doen zo goed en
zo intens mogelijk dit alles mee te leven.
Want alleen aldus meelevend stellen
wij onze harten open voor de rijke ge
nadewerking, die de liturgie der Kerk
in zo ruime mate bevat.
Pro memorie voegen wij hieraan
nog even toe, dat, wie onder een
avondmis te communie gaat (en dit
geldt voor Witte Donderdag en Goe
de Vrijdag) tot drie uur daarvoor vas
te spijs mag gebruiken en tot één
uur daarvoor alles drinken met uit
zondering alleen van alcoholische
dranken. Voor het drinken van na
tuurlijk water (dus zonder enige toe
voeging) bestaat geen beperking.
De officier van justitie bij de Zut-
phense rechtbank eiste drie maanden
gevangenisstraf, waarvan twee maanden
voorwaardelijk, met een proeftijd van
drie jaar en bovendien ontzegging van
de bevoegdheid om motorrijtuigen te
besturen voor de tijd van twee jaar
tegen een verdachte uit Deventer.
Hij had op 8 september jl. te Twello
in een auto over de rijksweg met een
snelheid van naar schatting 125 km ge
reden. In plaats van rekening te hou
den met een flauwe bocht reed hij met
zijn auto pardoes tegen een boom op.
Drie weken na het ongeval kwam hij
in het ziekenhuis bij kennis. Hij moest
zich thans verantwoorden wegens het
besturen van een auto onder invloed
van sterke drank. De verdachte is nog
steeds niet geheel hersteld. Hij is door
het gebeurde zijn betrekking kwijt ge
raakt. De raadsman van verdachte acht
te het wettig en overtuigend bewijs niet
bewezen en pleitte vrijspraak.
Gistermiddag omstreeks tien voor
half zes is een motor, bestuurd door
een 41-jarige man uit 's-Gravenhage, in
de Grote Marktstraat aldaar tegen een
van de tegenovergestelde kant komend
tramstel gereden. De motorrijder die
met zijn 34-jarige duopassagier, even
eens uit Den Haag, in de richting van
de Grote Markt reed was bezig een
autobus in te halen en reed daarna
tegen de tram. De motorrijder is na
aankomst in het ziekenhuis aan de
Zuidwal overleden; zijn passagier is in
dat ziekenhuis opgenomen, omdat hij
zeer ernstig gewond is.
Er is een reproduktie vervaardigd
van het beeld Bart je waarvan
wordt verwacht dat het zal bijdragen
tot popularisering van het beeld in As
sen. Bartje is het geesteskind van de
populaire Drentse auteur Anne de
Vries. De beeldjes zullen in de hande,
worden gebracht in Australië, Nieuw
Zeeland, Canada en de Verenigde Sta
ten. Het initiatief om betere souvenirs
te brengen werd gisteravond, tijdens
een vergadering van het Drents Ge
nootschap, ten zeerste toegejuicht, om
dat er nog te weinig streeksouvenirs
zijn. De 'eproduktie werd gemaakt
naar het ontwerp van het originele door
Suus Berkhout vervaardigde werk.
Het ambtenarencentrum is, naar het
in een adres aan de Tweede Kamer te
kennen geeft, teleurgesteld over de indie
ning van het ontwerp aanpassingswet,
waarin de aanpassing der overheidspen-
sioenen aan het algemeen ouderdoms
pensioen wordt geregeld. De teleurstel
ling geldt niet het voorstel tot aanpas
sing op zichzelf, doch het feit, dat in
het wetsontwerp voorstellen tot pen
sioenverbetering, die tegenover de aan
passing hadden moeten staan en ten de-
Ie ook wel door de regering als nood
zakelijk zijn erkend, achterwege zijn
gebleven. Wel heeft de regering toe-
Nu al vierendertig jaar on
geveer houdt de Jezuiet W.
Keiler zich bezig met de mis
sie. Om precies te zijn de Indi
sche missie. Op zijn vijfenzes
tigste jaar in 1946 werd
nij benoemd op een sleutelpost
in het grote Indische missie-ap
paraat. Hij werd toen directeur
van het Centraal Indisch Missie
bureau. Als zodanig fungeert hij
nog steeds. Morgen, zondag,
wordt hij 75 jaar. Dat een pries
ter op deze leeftijd nog zo'n be
langrijke, veel activiteit ver
gende plaatf in het missieleven
inneemt, mag een bijzonderheid
heten.
Pater Keiler zelf vindt het niet
zo bijzonder. Als leider van het
bureau, dat men zou kunnen
noemen het commissariaat van
de missie in de voormalige Ne
derlandse koloniale gebieden,
doet hij het werk, dat hem is
opgedragen. Met zijn staf van
drie vaste krachten houdt hij
zich bezig met allerlei werk
zaamheden. Zo wordt vanuit
Den Haag het kantoor is ge
vestigd aan de Laan Copes van
Cattenburgh het secretariaat
waargenomen voor de Indische
Missievereniging en wordt ook
het tijdschrift daarvan uitgege
ven.
Verder dienen de visa te worden aangevraagd voor de door de
68 congregaties, die bij de missie betrokken zijn, uit te zenden geestelij
ken en religieuzen. Visa voor Indonesië en Nieuw-Guinea. Er moeten
katholieke krachten worden geworven voor het onderwijs in deze beide
gebieden. Dan moeten er kerkelijke bescheiden worden uitgewisseld met
de missiegebieden. Dat laatste gebeurde in 1955 '-oor ruim 500 personen.
En.... eens per jaar moet er een Indische Missie week worden ge
organiseerd. In de week voor Pinksteren. „Dat gebeurt dit jaar voor de
twintigste keer", zegt pater Keiler, van wie men de missieweek gerust
een stokpaardje mag noemen. Niet voor niets werkt, hij sinds de 28e
januari 1950 met de belangrijkste uitspraak van wijlen kardinaal De
Jong over de missie in Indonesië. De uitspraak, die als volgt luidde:
„Katholiek Nederland aanvaardde ruim 140 jaar geleden, bij het
herstel van de godsdienstvrijheid, de vanzelfsprekende bijzondere taak,
om het Rijk van Christus naar best vermogen uit te breiden in Indo
nesië, waarmee Nederland toen zo nauw was verbonden. Deze bijzondere,
eens aanvaarde taak blijft thans, al zijn de verhoudingen Nederland
Indonesië geheel gewijzigd, voor katholiek Nederland bestaan".
„Men zegt wel eens", vertelt pater Keiler verder, „dat de mensen
niets meer voelen voor Indonesië. Daarom is het een verblijdend teken,
dat de missieweek in 1954 ruim 86000 en het jaar daarop al ruim 104.000
gulden opbracht".
Zelf is pater Keiler ruim dertien maanden in Indië geweest. Dat was
in 1926, toen hij door zijn overste werd uitgezonden om het land, waar
voor hij werkte, beter te leren kennen. Vier jaren daarvoor was hij
benoemd tot directeur van de Sint-Claverbond, de missiebond der paters
Jezuïeten. Hij zou het werk van deze bond blijven leiden tot zijn benoe
ming aan het Centraal Indisch Missiebureau toe.
Voordat hij zich in de missie ging verdiepen, was hij ruim zes jaar
verbonden aan het retraitehuis te Vught.
Pater Keiler zal zijn 75e verjaardag neren midden in het werk van
net Indisch Mussiebureau, dat op initiatief van de oud-missionaris Jos
van der Loo S.J. werd opgericht. Het idee, dat er zo langzamerhand wel
eens een opvolger voor hem zou kunnen worden benoemd, vindt pater
Keiler zelf nog niet zo gek. „Misschien is deze tijd mij wel een beetje
ontgroeid", oppert hij, terwijl zich een glimlach aftekent op zijn van
vitaliteit getuigend gezicht. Hij zegt het een beetje ondeugend. Nu, hij is
een Amsterdammer. En cis Amsterdammer verliest hij noch'zijn haren
die wel wit geworden zijn noch zijn streken.
gezegd op korte termijn voorstellen te
zullen indienen tot aanpassing der amb
telijke pensioenen aan het geldende be-
zoldigingspeil, maar, aldus het adres, een
eenmalige aanpassing is niet voldoen
de en in de toelichting bij het wets
ontwerp ontbreekt een toezegging voor
een blijvende automatische aanpassing
van de verleende pensioenen aan het
bezoldigingspeil.
Volkomen begrijpelijk is het volgens
het adres, dat de centrales van over
heidspersoneel, noewel zij zich in meer
derheid met de aanpassing konden ver
enigen, in het georganiseerd over
leg bezwaar hebben gemaakt omtrent
het wetsontwerp advies uit te brengen,
voordat wijzigingen in de pensioenwet
geving ter compensatie van deze aan
passing ter tafel waren gekomen. Min
der begrijpelijk is het dat de regering,
ondanks het unanieme standpunt der
centrales van overheidspersoneel, toch
heeft gemeend de aanpassingswet bij
de kamer te moeten indienen. Welke
haast was hierbij? De beide maatre
gelen, waaromtrent de regering toe
zeggingen heeft gedaan, nl. de optrek
king van de oude pensioenen en de her
ziening van het geldende degressieve
pensioenberekeningsstelsel, moeten im
mers ook bij de wet geregeld worden,
en daar de regering zelf de aanpas
sing zonder deze maatregelen niet ver
antwoord acht, zouden de desbetreffen
de wetten dus ook voor 1 januari 1957
tot stand moeten zijn gekomen. Welk
bezwaar, zo wordt in het adres ge
vraagd, bestond er dan tegen, de aan
passing en de compensatiemaatregelen
tegelijk te behandelen?
Bij vergelijking van de wijze, waarop
de regering de aanpassing der pensioe
nen voor het vrije bedrijf wil regelen,
met de procedure, welke zij daarbij
voor haar eigen personeel volgt, zien
wij wel een heel sterk verschil in het
nadeel van de ambtenaren, aldus het
adres.
De regering zegt steeds te streven
naar een goed overleg. Wij moeten con
stateren, aldus het adres, dat zij hierin
t.a.v. de aanpassing der pensioenen
niet is geslaagd. Zij heeft zelfs geen po
ging gewaagd om aan de waarlijk toch
niet onbillijke wensen der centrales van
overheidspersoneel alsnog tegemoet te
komen, doch de aanpassingswet zo
maar aan de Tweede Kamer aangebo
den.
De ambtenarencentrale verzoekt
de kamer er oij de regering op aan
te dringen, dat de toegezegde voor
stellen betreffende het optrekken der
reeds verleende pensioenen en de wij
ziging van net pensioenberekenings
stelsel, alsmede voorstellen voor een
automatische aanpassing van de pen
sioenen aan het bezoldigingspeil, op
een zodanig tijdstip bij haar worden
ingediend, dat hij in de gelegenheid
zal zijn ze in samenhang met het
reeds ingediende ontwerp-aanpassings-
wet in beschouwing te nemen.
ZONDAG 25 maart: Palmzondag; eigen
mis; Credo; pref. van H. Kruis; laat
ste evang. (in stille missen) van palm
wijding; paars.
MAANDAG: mis van de ferie; pref. van
H. Kruis; paars.
DINSDAG: mis van de ferie; pref. van het
H. Kruis: paars.
WOENSDAG: mis van de ferie; pref. van
H. Kruis; paars.
DONDERDAG: Witte donderdag; eigen
mis; Credo; pref. van H. Kruis; wit.
VRIJDAG: Goede vrijdag; eigen plech
tigheden; zwart.
ZATERDAG; Paasvigiiie; eigen plechtighe
den en eigen mis; wit.
ZONDAG 1 april: Verrijzenis van O. H.
J. C.; eigen mis; Credo; eigen pref.;
wit.
