Tentoonstelling „Wij mensen'5
te Amsterdam geopend
„Centraal Boekhuis" naar
Vleuten
Matthaeus Passion onder
Eduard van Beinum
M. Vermin, voorzitter Ned.
Bioscoopbond, overleden
Puistjes
DDD
FATH toont een bijzonder
vrouwelijke collectie
Moord betekent
levenslang
Ks;JStSTiSüSiis,f*hS 'VijeSrs WJ-'
Vü- fftra &ssrvïï
Fascinerende collectie foto \s uit
de gehele wereld
Tunis naar de
stembus
Huisvesting in hoofdstad heeft bezwaren
Dramatiek in de gezongen toon
Ruime aandacht ook voor culturele
facetten van bioscoopbedrijf
Ook geschikt voor de gewone
Nederlandse vrouw
MAANDAG 26 MAART 1956
PAGINA
Nederlands onderdeel
naar NATO-parade
Habid Boerguiha en partij'
genoten gaan grondwet
samenstellen
N .RV.-schild ersprijs
voor Hans Seur
HEIDEBRAND IN
M LDDE N-L IMiRURG
Grote schade bij explosie
in fabriek te Hengelo
k
mmmm
WSmm
Nieuwe begrafeniswet
Ruimer interpretatie
van ongevallenwetten
Vice ■presidenten
rechtbanken
KLANKBEELD OVER
„ONS ONDIERWIJS"
Herzieming CA.O. in de
metaalindustrie
door EWOUT
JfSteJ-JS 1 'Zr-folZSAW DeUeMe,,,^
De tentoonstelling „Wij mensen",
die onder de titel „The family
of man" samengesteld is ter
gelegenheid van het 25-jarig bestaan
van het Museum of Modern Art te
New York, is gistermiddag in de
nieuwe vleugel van het Amsterdams
Stedelijk Museum geopend door de
minister van Buitenlandse Zaken,
ffir. J. M. A. H. Luns. Deze tentoon
stelling, die 503 foto's omvat, ge
maakt door fotografen uit 68 landen,
is gewijd aan de verrichtingen van
de mens over geheel de wereld en
als zodanig geeft zij een beeld van
de eenheid van het menselijk ge
slacht. Men ziet geliefden, die elkaar
omhelzen bij de Eskimo's en in Hyde
Park, een lachende bruid in Frank
rijk, een eeuwenoud huwelijksfeest
in Indie, de eerste stap van kinde
ren in Duitsland, in Japan en Zuid-
Afrika. Foto's van een gezin uit de
oerwouden van Afrika, en van een
stel immigranten in Amerika. Men
sen, die muziek maken, dansen en 'n
feest beleven in Berlijn. Parijs, Borneo
en in New Mexico, Mahatma Ghandi
opgebaard en omringd door bidden
de vrouwen, de Engelse koninklijke
familie bij de begrafenis van Koning
George. Destijds, toen de tentoon
stelling te Parijs te zien was, heb
ben wij reeds een uitvoerige be
schouwing gegeven over het exclu
sieve en fascinerende karakter van
deze expositie, die door EdwaTd
Steichen is samengesteld uit ruim
twee miljoen foto's. De heer Stei
chen, hoofd van de afdeling fotogra
fie van het museum te New York,
heeft hiertoe heel de wereld afge
reisd en overal heeft hij de beste
fotografen persoonlijk bezocht en
hun werk bekeken.
In zijn openingswoord zei minister
Luns, dat hij gelukkig was een exposi
tie te kunnen openen, die het besef
van de menselijke eenheid zo suggestief
uitbeeldt .n een tijd, waarin interna
tionale betrekkingen zulke gevaarlijke
acute spanningen vertonen. „Speciaal
de gebeurtenissen in de laatste maan
den geven een Nederlandse minister
var: Buitenlandse Zaken wejnig aan
leiding tot een meer optimistische visie
of tot een vergroot vertrouwen in
rechtvaardigheid en internationale
moraalZo zei hij en hij voegde er
nog veelbetekenend aan toe: „ik hoef
hier verder niet op in te gaan".
Van deze tentoonstelling zijn op het
ogenblik reeds vijftien copieën rond
reizend in de wereld. In Japan is de
belangstelling er voor zelfs zo groot,
dat men een collectie verworven heeft,
die permanent in Tokio te zien is. De
foto's zjjn soms op zeer grote forma
ten van verscheidene strekkende me
ters afgedrukt. Wij hadden de indruk,
dat de inrichting in Parijs klemmender
geschied was. Er was meer gebruik
gemaakt van licht en donker, waar
door met groter effect gewerkt werd.
Zeven Nederlanders zijn destijds door
de heer Steichen uitverkozen deel te
nemen met hun werk en hun foto's
zijn uiteraard ook hier te zien. De
overbrenging van de tentoonstelling
kwam tot stand in samenwerking van
het Stedelijk Museum, The United
States Information Service en het Am
sterdams dagblad „Het Parool".
Aan de intergeallieerde parade, die
op 4 april a.s. ter gelegenheid van het
zevenjarig bestaan van de NATO en het
vijfjarig bestaan van SHAPE in Düssel-
dorf gehouden zal worden, neemt de
Koninklijke Landmacht deel met een
detachement van het 422 Bataljon In
fanterie Johan Willem Friso uit Zuid-
Laren. Vertegenwoordigende pelotons
van dit bataljon wonnen in 1954 de-eer
ste prijs in de landelijke exercitiewed-
strijden, in 1955 de tweede en dit jaar tisch gekozen, toen in Tunis voor het
wederom de eerste prijs. 422 B.I. Johan eerst algemene verkiezingen werden
Willem Friso is een paraat bataljon en
de overgrote meerderheid bestaat uit gehouden voor een wetgevende verga-
Groningers, Friezen en Drentenaren. Op dering, die het land een grondwet moet
donderdag 29 maart houdt dit detache- geven. Tot dusver werd het land gere-
ment in Groningen een generale repe- 70„dpr constitutie De weteeven-
titie. Op de Ossemarkt wordt een in- geLrtl zonaer constitutie, ue we.sc.en
spectie gehouden door de commandant macht berustte geheel bij de Bey van
Habid Boerguiba en achtentwintig an
dere leiders van de gematigde nieuwe-
groudwetspartij zijn gisteren automa-
van de Vierde Divisie de gen.-maj. P.
Gips, waarna een mars door de stad
Groningen volgt.
Bij honderden tegelijk hebben de Ne
derlandse kunstenaars gereageerd op de
prijsvraag, die door de Ned. reisvereni-
ging ter gelegenheid van haar vijftigjarig
bestaan was uitgeschreven. Uit het gehe
le land kwamen de inzendingen binnen:
in totaal 448 werken. Voorzitter van de
jury was mr. L. J. F. Wijsenbeek, direc
teur van het Gemeentemuseum in Den
Haag. Verder hadden zitting in de jury
de kunstschilders M. Kolthoff en prof.
J. Wiegers, de directeur van de NRV,
de heer J. Panman en de heer K. E.
Schuurman, die als secretaris fungeerde.
Er was bij het uitschrijven gevraagd
om een reisschets in te zenden. De jury
ging zich daarom allereerst beraden over
het begrip reisschets. Men was algemeen
van oordeel dat het schetsmatige karak
ter bewaard moest zijn gebleven, terwijl
het werk tevens de indruk moest ves
tigen op reis te zijn vervaardigd. De na
druk, aldus de jury, zou moeten vallen
op de direct verwerkte impressie. Na
de eerste schifting bleven er 192 werken
over. Bij een tweede keuze vielen er
nog eens 40 werken af. Uiteindelijk, na
een derde algemeen oordeel, bleven 83
inzendingen over. Besloten werd deze
inzendingen te exposeren. De beschik
bare ruimte in het Haagse gemeente
museum liet dat juist toe.
Met meerderheid van stemmen werd
de penseeltekening „Landschap in Wa
les" van de Amsterdammer Hans Seur
uitverkoren als het beste werk. De te
kening „Monestier de Clermont" van
Th. Swagemakers, eveneens uit Amster
dam, en de gouache „Het prado bij Ma
drid" van de Hagenaar J. van Heel wer
den gelijkelijk gewaardeerd. Aan beide
kunstenaars werden tweede prijzen toe
gekend. In haar conclusie uitte de jury
haar erkentelijkheid tegens de inzenders
die werk van zeer goed gehalte hadden
afgestaan. Zij achtte de kwaliteit van
de reisschetsen verheugend.
Zaterdagmorgen werd door de vice-
voorzitter van de jubilerende vereni
ging, dr. J. G. Ramaker in de aula van
het Haagse gemeentemuseum de ten
toonstelling van de 83 reisschetsen ge
opend. De heer Ramaker maakte tevens
de uitslag van de prijsvraag bekend. Het
bekroonde werk van Hans Seur zal door
de NRV voor duizend gulden worden
aangekocht. De beide tweede-prijswin
naars verdienden met hun inzending
ieder een reis van 250 gulden. De ten
toonstelling zal duren tot 30 april.
Zondagmiddag is brand uitgebroken
in het natuurreservaat rond de Elfen
meertjes nabij de nieuwe staatsmijn
Beatrix aan de rijksweg bij Herken
bosch. Rond 125 hectare heide, vlieg
dennen en struikgewas gingen verloren.
De brand sloeg ook over naar Duits ge
bied, waar 25 hectare heidestruiken en
ook enige hectares jong opgaand bos
door het vuur werden vernield.
Uit Duitsland rukte uitgebreide hulp
aan. Ongeveer tien brandweren uit de
naburige grensdorpen kwamen om de
brandweer van Herkenbosch te assiste
ren. Van het geallieerde vliegveld
Elmpt kwam bovendien een compagnie
militairen. Ook uit het garnizoen te
Roermond werd een aantal manschap
pen aangevoerd om het blussingswerk
ter hand te nemen.
Door het exploderen van een boiler
van 300 liter is in de cantine van de
fabriek der Hollandse Signaalappara
ten te Hengelo een grote ravage ont
staan. Een zijmuur en een stuk van
het dak werden weggerukt. Ook aan
het interieur werd grote schade aange
richt.
■tf/y/'y-'ys;,
y,
iy WêMMx. l
Tunis, Sidi Mohammed Lamine. Er
waren geen tegen-kandidaten. Van de
ongeveer 750.000 Tunesiërs die stem
recht hebben is 70 tot 80 procent opge
komen.
Het ernstig ruimtegebrek en de zeer
moeilijke verkeerssituatie aan de He
rengracht zijn oorzaak, dat de twee in
stellingen van de Vereeniging ter Be
vordering van de Belangen des Boek
handels, het Centraal Boekhuis en het
Bestelhuis van de Boekhandel, niet in
het „Boekhuis" gevestigd kunnen blij
ven en naar alle waarschijnlijkheid
naar Vleuten zullen verhuizen", zo
deelt „de Vereeniging mede.
Het spreekt vanzelf, 'dat de gedach
ten eerst zijn gegaan in de richting
van het verplaatsen van deze instellin
gen binnen de gemeente Amsterdam.
Een bestaand gebouw, dat zich hiertoe
De heer Steichen, directeur van de fotografische afdeling van het Museum of
Modem Art te New York, die heel de wereld afreisde om foto's te verzamelen
voor de tentoonstelling „Wij mensen". Hij bepaalde zijn keuze tenslotte uit
2 miljoen opnamen.
Zaterdagnacht is na een langdurige
ziekte, maar toch nog vrij onverwachts,
op 58-jarige leeftijd te Amstelveen over
leden de heer Matthieu Vermin, in le
ven voorzitter van de Nederlandse Bio
scoopbond.
De heer Vermin is sedert eind 1945
voorzitter van de Nederlandse Bioscoop
bond geweest, nadat hij nog in de al
gemene vergadering te Arnhem op 27
en 28 juni 1955, voor de vierde maal
in successie als enige kandidaat in de
ze leidende functie was gekozen. Se
dert 1933 maakte hij reeds deel uit
van het hoofdbestuur van de Nederland
se Bioscoopbond. Een half jaar geleden
had de heer Vermin op aandrang der
vergadering deze functie nog aanvaard,
op voorwaarde dat met het oog op zijn
ziekte op de jaarlijkse ledenvergadering
vandaag te Amsterdam, een ander
zou worden benoemd tot voorzitter
In de tien jaar dat hij het voorzit
terschap van de bond heeft bekleed
heeft hjj'zijn taak met grote bekwaam
heid en toewijding vervult. In het pas
verschenen jaarverslag 1955 van de
bond heeft de heer J. G. J. Bosman,
directeur van de bond, een artikel ge
wijd aan de heer Vermin, met het oog
op het afscheid dat de heer Vermin op
de algemene ledenvergadering zou ne
men.
In dit afscheidsartikel dat nu een ..in
memoriam" is geworden, vestigt de
heer Bosman er o.m. de aandacht op.
dat in geen periode der bondsgeschie-
denis zoveel belangrijke besluiten moes
ten genomen, als in het afgelopen de
cennium.
In de laatste tien jaren na de oorlog
voltrok het aanpassingsproces van de
bond aan het naoorlogse bestel. Er wer
den veel contacten onderhouden en nieu
we gelegd met allerlei instanties bui
ten het bedrijf en de Nederlandse Bio
scoopbond U-ad actief op tegen bemoei
enissen in fiscaal en maatschappelijk
opzicht en tegen de invloeden van bui
tenlandse kartels. Het was de grote
verdienste van de heer Vermin, dat hij
ook een rhime en brede aandacht schonk
aan culturele en sociale facetten van
het bioscoopbedrijf, aan de bevorde
ring van de filmbelangstelling, aan de
technische ontwikkeling van het be
drijf en aan het internationaal overleg
met het bioscoopwezen. Maar ook de
vele werkzaamheden verbonden aan de
interne organisatie van de bond hadden
ook zijn volle belangstelling.
Hij hield daarbij steeds de grote lij
nen van het beleid in het oog, hij werk
te ertoe mede een volledig begrip voor
de maatschappelijke betekenis van het
bioscoopbedrijf ingang te doen vinden.
De heer Vermin vervulde als ge
volg van en naast zijn voorzitterschap
In de bond o.a. ook bestuurstaken in de
stichting ,,BIO-vakantieoord" en het
fonds van bijzondere noden voor hen
die in het filmbedrijf werkzaam zijn
en hij vertegenwoordigde in binnen-
en buitenland de Nederlandse Bioscoop
bond. Vorig jaar was hij te Parijs nog
afgevaardigde voor de Internationale
unie van bioscoopexploitanten en in ok
tober woonde hij ook namens de Ne
derlandse Bioscoopbond het congres van
deze zelfde unie te Rome bij. Ook voor
de internationale filmweek te Arnhem
van het vorig jaar berustte hoofdza
kelijk de leiding bij de heer Vermin.
Zijn leiding kenmerkte zich door ge
zag en aanzien door zijn kennis van
zaken, onkreukbaarheid en zijn zake
lijke inzichten, gecombineerd met eru
ditie en goede smaak. Daarmede ook
heeft zijn leiding ertoe bijgedragen,
de naam van de Nederlandse Bio
scoopbond als bedrijfsorganisatie hoog
te houden.
De heer Vermin telde vele vrienden,
die hem oprecht hoogachten, ook om
zijn persoonlijke eigenschappen, vriende
lijke hulpvaardigheid en menselijk be
grip. Hij was te Maastricht mede-direc
teur van de naamloze vennootschap
Mabi, welke verscheidene bioscopen te
Maastricht, Heer, Meerssen en elders
exploiteert.
Hij was ridder in de orde van Oranje
Nassau en verwierf het kruis van ver
dienste van het Nederlandsche Roode
Kruis.
De begrafenis geschiedt woensdag a.s.
Om tien uur wordt in de O. L. Vrouwe-
kerk te Maastricht de plechtige uit
vaartdienst gehouden.
Men is het in de kringen van het
filmbedrijf en de filmjournalistiek wel
over eens dat de heer Vermin door
zijn algemene ontwikkeling, die zich
o.a. uitte in zijn belangstelling voor
de letteren, en zijn vermogen om boven
de partijen het algemeen belang van
het filmbedrijf en de filmcultuur te
beoordelen, een bijzondere bijdrage
heeft geleverd m de gang van zaken
der laatste tien jaren. Terwijl hij op
kwam voor de rechten van de enkeling,
heeft hij altijd de waardigheid van
het bedrijf in het oog gehouden. Die
waardigheid is voor hem nooit een
leeg woord geweest. Hij wist wat men
daar onder had te verstaan en gedroeg
er zich naar in zijn persoonlijke bios-
copische ondernemingen, hetgeen hem
des te meer recht van spreken gaf.
Wie als buitenstaander met hem te
maken had, kon zonder moeite ontwa
ren dat Mathieu Vermin met succes en
op respectabel niveau van gedachten
kon wisselen over de rechten, de plich
ten, de mogelijkheden van de film. Dit
wekte groot vertrouwen, zowel bij hen,
wier economische belangen hij diende,
als bij hen, die van de filmwereld meer
verwachtten dan een lucratieve bedrij
vigheid. Aan beide kanten werd zijn
beleid gewaardeerd. Aan beide kanten
zal men zijn heengaan betreuren. De
aan hem toevertrouwde belangen heeft
hij niet te kort gedaan; zijn religieuze
overtuiging evenmin. Hij ruste in vre
de.
De Matthaeus Passion van deze
Palmzondag in het Concertgebouw was
uiteraard in grote trekken gelijk aan
die van het vorige jaar, maar zij was
toch in zekere opzichten verder geko
men. Het gaat natuurlijk met meer om
fundamentele zaken. De grote struc
tuur van de uitvoering is vastgesteld.
Het gaat nu nog slechts om een aantal
details, die intussen zo belangrijk zijn,
dat zij beslissend kunnen worden voor
het welslagen. Een van die details leek
mij ciitmaal de koorklank, die nog ver-
dei- ean het oplichten is, een proces dat
resulteerde in twee winstpunten: de hel
dere en zuivere klank vooral der sopra
nen en de toenemende doorzichtigheid
van de totale koorklank. Daar zu altijd
een van die grote problemen bij uitvoe
ringen met een dergelijk massaal bezet
koor. Een deel van het klankbeeld
blijft een zekere ondoorzichtigheid be
houden, omdat de densiteit nu eenmaal
te groot is om daarin autonome poli-
fone stemmen steeds te kunnen onder
scheiden. Deze moeilijkheid als een bij
een uitvoering van deze opzet vast gege
ven aanvaard hebbend, moet men zich
des te meer verheugen over het feit, dat
in dit opzicht toch vooruitgang geboekt
wordt. Er treden niet alleen stemdetails
naar voren, die men nog niet zo helder
had waargenomen, maar over het ge
heel wordt de koorklank helderder en
vloeiender, vermoedelijk doordat men
zich meer concentreert op het zuivere
zingen, op de klank zelf derhalve, en de
van buiten af opgebrachte voordrachts
effecten meer en meer terzijde kan
laten.
Dit is ook geheel in overeenstemming
met het fundamentele streven van
Eduard van Beinum, ten strevea wur
hij ook zijn solisten in toenemende mate
voor wint. Ernst Hiefliger schijnt in
deze stijl nu wel het volstrekte mees
terschap bereikt te hebben. Zón gehele
Evangelistenverhaal is niets anders
meer dan dramatiex strikt in de gezon
gen toon, waarbij hij ook in de aan-
doenlijkste passages metrum en ritme
nauwkeurig in acht neemt. Dit is nu het
ideaal van recitatief -zingenhet is
eigenlijk niets anders dan bel canto in
zijn grootste vorm. Ook Heinz-.Rehfuss
heeft dit als Christus nu Vo'kc'men in
zijn macht gekregen, en net resultaat is
uitsluitend winst. De partij heeft c-en
nog indrukwekkender visionaire hoog
heid gekregen. En ook Erna Spooren-
berg, die het vorig jaar van deze puur
muzikale reproductie niet scheen te wil
len weten, is thans bezig haar aan te ne
men. Haar portamenti schaft zij af en
zij doet eerlijk haar best niet te trekken,
al viel zij daar in de aria ,,Blute nur"
nog wel een tikje in terug. Maar ver
geleken bij 't vorige jaar heeft zij grote
vooruitgang in smaak en stijl geboekt.
Zij gevoelde er zich kennelijk nog niet
zozeer in thuis, dat zij zoveel spanning
kon geven als nodig was, en haar zang
methodiek is voorts niet sterk genoeg
om haar onder alle omstandigheden de
juiste klank en ook de zuivere toon te
garanderen. Zoals het nu is, is zjj nog
de mindere van het gezelschap, maar
er is tenminste iets gaande, zodat men
al weer met benieuwdheid naar het ver
volg uitziet. De andere ariose solio-
quelities bevestigden zichzelf gemakke
lijk: de voortreffeffeljjk zingende Annie
Hennes, de zeer hoog lirische Richard
Lewis en Laurens Bogtman met David
He) les telle voor de kleine parlyert:
merkwaardig was, dat zowel Bogtman
ais Lewis wel eens wankelden in hun
lollen. Dit moet wijzen op een gebrek
aan innerlijke rust.
Misschien is dit wel gedeeltelijk te
verklaren uit het feit, dat de zangers
doorgaans heel wat langzamer en or
gelijker tempi te zingen hebben dan in
deze uitvoering, waar de tempi onver
anderlijk doorgaan en nooit slepen.
Daarmee komt men trouwens op de
grond van deze onvergelijkelijk schone
voordrachtsstijl, die Van Beinum heeft
gevestigd. Het juiste tempo is de voor
waarde voor al het andere dat er ge
beurt. Het betekent de vooruitgang,
de beweging, maar tevens ook de rust,
de spanning derhalve en ook de ont
spanning. In die rust kan zich alles vol
trekken, want zij is volkomen beheerst
en gemakkelijk, doch men moet er zich
natuurlijk volmaakt van doordringen, en
dit wordt de tenor en de bas inzonder
heid extra zwaar gemaakt door de om
standigheid, dat zij enkele aria's hebben
van ongehoorde moeilijkheid.
Wat hiervan zij, de uitvoering heeft
er nauwelijks onder geleden. Zij was
alleen al door de geweldige vermogens
van het orkest eigenlijk in de aller
eerste plaats diep indrukwekkend,
maar zij was dit natuurlijk nog om veel
meer: om haar onbeschrijfelijke muzi
kaliteit, die met de zuiverste intentie
in dienst is gesteld van het werk. Om
die reden is deze uitvoering van
Bachs Passiemuziek volgens Matthaeus
weer voor duizend en een grote ervaring
geweest.
LEO HANEKROOT.
zou lenen, bleek niet beschikbaar, zo
dat de mogelijkheid van nieuwbouw in
de hoofdstad werd overwogen.
„De dure grond in de hoofdstad, de
erfpachtconditie, de hoge kosten van
heien en het tijdsverloop, dat ermede
gemoeid zal zijn voordai het wegennet
gereed zal zijn dat het enige in aan
merking komende industrieterrein
moet ontsluiten, zijn evenzovele rede
nen van zakelijke aard, om aan Vleu
ten de voorkeur te geven.
Het terrein, waarop volgens de be
schikbare gegevens niet geheid be
hoeft te worden, ligt aan de autoweg
AmsterdamUtrecht op 3 km afstand
van het station in laatstgenoemde stad.
De ligging is gebleken zo centraal te
zijn in net totale boekenverkeer, dat
vele tienduizenden kilometers be
spaard nunnen worden op de door de
bestelhuis-auto's af te leggen afstan
den.
Het bestuur van de Vereeniging heeft
de besturen van de twee nauw aan
de Vereeniging verbonden organisa
ties, de Kon. Ned. Uitgeversbond en
de Ned. Boekverkopersbond, in de ge
legenheid gesteld volledig kennis te
nemen van de plannen en de finan
ciële opzet in dit stadium ingeval tot
de vestiging in Vleuten besloten zou
worden".
Bij K. B. is bepaald, dat de wet,
houdende bepalingen met betrekking
tot de verbranding, de balseming en
de schouwing van lijken, 1 april in
werking zal treden. Tegelijk is ver
schenen het crematorium-besluit, dat
Met een aantal wijzigingen in de al
gemene- en land- en tuinbouwongeval-
lenwet, die bij de Tweede Kamer aan
hangig zijn gemaakt^ beoogt de staats
secretaris van sociale zaken enige on
effenheden in de bestaande wetgeving
glad te strijken. De wijzigingen betref
fen o.a.:
Ongevallen, veroorzaakt door werk
zaamheden ten behoeve van het bedrijf
bij b.v. brand, oorlogsrampen e.d. zul
len gelden als bedrijfsongevallen.
De vergoeding voor bedrijfsziekten,
die zich na een aanvankelijk herstel op
nieuw voordoen, zal worden berekend
aan de hand van het laatst verdiende
salaris en dus niet meer aan de hand
van het salaris dat werd verdiend toen
de ziekte voor het eerst optrad. Deze
wijziging is mede het gevolg van op
merkingen van het Tweede Kamerlid
dr. Mol (K.V.P.) en speciaal van be
lang voor verpleegsters, die opnieuw
last krijgen van een in hun leerlingen
tijd opgelopen tuberculose-infectie.
Het te laat inroepen van geneeskun
dige hulp bij een bedrijfsongeval kan
reden zijn een verzoek tot uitkering af
te wijzen. Daar deze beslissing geheel
afhankelijk is van het oordeel van de
behandelende geneesheer, zal beroep
op de rechter mogelijk zijn.
Tenslotte zullen mede onder de be
roepsziekten worden gerekend: bak
kerseczeem, voor hen die in de bakke
rijgrondstoffen- of puddingpoederindu
strie werkzaam zijn, cementeczeem,
een gevolg van bepaalde chemische
verbindingen in de cement. Cementec
zeem komt thans niet op de lijst van
beroepsziekten voor.
Bij K.B. zijn benoemd tot vice-presi
dent van de arrondissementsrechtbank te
Breda mr. H. W. W. Andreae, te
Utrecht mr. J. J. Plugge, te Haarlem
mr. C. E. Muller, te 's-Hertogenbosch
mr. H. L. M. Kramer, te 's-Gravenhage
mr. J. L. van Gelein Vitringa, te Maas
tricht mr. J. F. I. M. Tielens, te Rotter-
eveneens op genoemde datum in wer-1 dam mr. J. G. L. Reuder, allen thans
king treedt. rechter in dat college.
In sprookjesachtig mooie toiletten po
seerden de mannequins van Fath na de
show in Kasteel Oud-Wassenaar voor
de fotograaf.
In de serie klankbeelden „Om de toe
komst van Nederland", welke de K.R.O.
uitzendt, volgt dinsdag een klankbeeld
over „Ons onderwijs". Aan dit klank
beeld werken mee mr. J. Cals, minister
van O., K. en W., oud-minister prof. dr.
Jos J. Gielen, vice-voorzitter van de
K.V.P., mr. H. W. van Doorn, voorzitter
van de K.V.P., mej. mr. H. W. Walhain,
directrice van een katholieke school
voor maatschappelijk werk, tevens ge
meenteraadslid, de heer Spronk, direc
teur van de katholieke middelbare ho
telschool te Maastricht, en de heer W
Wekenborg, voorzitter en secretaris van
de katholieke levensscholen. Voorts
werkt mee een aantal studenten van de
Katholieke Economische Hogeschool te
Tilburg.
De verbindende tekst wordt verzorgd
door Ben Brans, de muziek is van Jan
Mul, producer is Tom Bouws.
Advertentie
Zuiver en ontsmet uw
huid met de helder
vloeibare D.D.D. De
jeuk bedaart, de ziekte
kiemen worden gedood.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF
BALSEM
ZEEP
Voor het vierde achtereenvolgende
jaar werd zondagmiddag in het kasteel
Oud-Wassenaar de collectie van het mo
dehuis Jacques Fath getoond. De mo
dellen welke geshowd werden waren
alle bijzonder vrouwelijk. De taille is
op haar plaats gebleven, de buste wordt
niet verdoezeld en de heupen behouden
hun rondingen en worden soms extra
geaccentueerd door zeer ruim aange-
In de vakraad voor Ae
industrie is, behoudens goedkeuring
door de ledenvergaderingen van par
tijen, in principe volledige overeen
stemming bereikt over een herziening
van de C A. O. in de metaalindustrie.
De mate, waarin lonen respectieve
lijk overige arbeidsvoorwaarden zullen
worden nerzien, is afhankelijk van een
bepaalde, nadere interpretatie van
het regeringscommuniqué.
Johannes immers was feestneusnégociant zónder
en begrafenisondernemer mét animo, Kees Pruis
verkocht hij zónder, een eikenhouten kist met zil
verbeslag mét blijdschap en niet alleen omdat de
liedjeszanger minder provisie gaf dan de kisten
fabrikant.
Thans kwam hij de uitvaart van wijlen de heer
Kavel Ditsel regelen en men had hem naar I. P.
Galama, de alwetende, verwezen. De collega's, die
het langste met hem hadden samengewerkt, en dat
waren die van afdeling zeven, hadden er op ge
staan de eer te mogen hebben, en de mannen
van het bureau Falsificatiën lieten hun die eer.
Galama hield in het algemeen niet van aansprekers
en bedienaars der begrafenissen, niet uit mindere
referentie voor het ambt dan wel uit een zekere
antipathie tegen de al te gladde zalvende tongen,
het geveinsde medeleven en de broeierige blik in
de ogen vr de vele ambtsdragers, die vaak hun
begerigheid naar de dikke fooi der treurende na
zaten kwalijk konden verbergen. Deze mijnheer De
Liefde leek hem wel iets sympathieker dan het
gewone slag, zijn stembanden maakten niet de in
druk op Zon- en feestdagen in een mengsel van
stroop en Haarlemmerolie te zijn gelegd, en van
hem ging een niet geheel aangeleerde waardigheid
uit. De rustverstoorder was nét binnengekomen toen
hij de juiste woorden tei correctie van een nog
rammelende zin in zijn proces-verbaal gevonden had,
die hem natuurlijk nu wee even vlug ontglipten,
maar minder kortaf dan hij van plan was geweest
verzocht hij hem even plaats te nemen. De hoofd
agent Van Vure, de voorzitter van de personeels
vereniging, was de aangewezen man om met mijn- Galama beslootd<e ,F te
heer De Liefde een en ander te regelen, de dienst die rammelende zin g J toch met goed vóór
van de hoofdagent begon over een paar minuten, vannacht, al hije P.'* ur geslapen had en
vonden mijnheer, er was wel iemand van de politie "TA" informeerde hii om tóch wat te ze^een
SPEELMAN eT Mer%^LhtenftoenSmmEf d?°folpitTavan wam het wel en^ee des'aansprekers interesseerde
maetTf7an7emeetw™setook efgen" nacht en ontij word™k uit bed gebeld, mijn-
dom varf mijnheerZe w7 luchten want ze kan heer," antwoordde De Liefde glimlachend maar
een nieuwe huurder krijgen, maandag. Mijnheer Dit- dat zal u oo el overkomen, onze ambten lij
sel heeft geen familie, is het niet mijnheer?"
„Nee, geer familie", antwoordde Galama ver
strooid, nog met zijn gedachten bij de rammelende
zin hoe had hij het nu toch ook alweer?
„we zullen ons vandaag met de bevoegde burger
lijke autoriteiten in verbinding stellen, de juffrouw
hoort er van."
„Bést mijnheer."
Vluchtig monsterde Galama het gebrachte. De
gewone bezittingen van ieder degelijk man: pols
horloge, vulpen, ballpoint, zakdoek, sleutelbos, por-
temonnaie, portefeuille, zakboekje.
eigenlijk veel op elkaar."
„Liever niet," zei Galama eerlijk, „maar dat is
waar, je went aan alles. U schrok natuurlijk niet
al te zeer toen ze u gisteravond riepen. U nam
zeker een taxi, u was vlug."
„Geen taxi," antwoordde De Liefde bescheiden.
„Ik heb altijd alles klaarliggen en klaarhangen, wat
ik direct nodig kan hebben, rouwenveloppen, voor
lopig zwart kleed, eau de colognespuit, hoewel dat
nu in de winter niet nodig is en
„Brr," griezelde Galama, maar liet er op volgen,
nou ja, ieder in zijn vak
;;Het"gëidTs fëverffiéerd 'üe heb^utt
mijnheer van de politie, verzekerde mijnheer De L keurig bij in onze rouwkamer in
Er liggen briefjes in, door die meneer getekend.
nee, door alle twee, mijnheer Wortelboer en mijnheer
eh
„Hanenburg", vulde Galama aan, het geld vluch
tig controlerend.
„Het klopt mijnheer, zeven acht en dertig m de
portemonnaie en drie en dertig gulden in de porte
feuille. Dank u."
Even was er zwijgen. De Liefde scl - op zyn
stoel heen e weer, keek naar de klok.
„Haast?" informeerde Galama.
De Liefde schudde het hoofd.
„Nee, vanmiddag om twee uur heb ik een uit
vaart, en all is gertf eld, maar voor u is het
misschien lastig, dat ik hie- zit. Wil ik misschien
op de gang op mijnheer Van Vure wachten?"
maar op de gang wachten mijnheer?"
„Ik geloof niet dat het nodig is," zei Galama,
„als ik me niet vergis hoor ik Van Vure op de
gang. Jawel, gaat u maar naar de wacht, en vraagt
u maar naar hem. Hoofdagent Van Vure. Goeden-
morgen..."
De Liefde vertrok, Galama trachtte nog even
vergeefs de rammelende zin in het gareel te bren
gen, bladerde toen in het boekje van Ditsel.
Hij wist al, dat Ditsel met geen bepaalde zaak
bezig was, de laatste tijd had hij gewoon bureau-
dienst gedaan, wat administratie bijgewerkt.
(Wordt vervolgd)
rimpelde en geplooide rokken. Bijna al
le modellen zijn geschikt om door een
gewone Nederlandse vrouw te worden
gedragen.
De tailleurs welke getoond werden
hadden driekwart mouwen, waren
sterk getailleerd en hadden een kort
schootje dat meestal was voorzien van
kleine splitjes in de zijnaad. De jasjes
waren tamelijk hoog met vier, vijf of
zes knopen gesloten. De rokken wa
ren recht zonder split of plooi. Een
vrolijke noot werd aangebracht door
grote gesteven jabots en rouchjes langs
kraag en manchetten en een enkele
maal zelfs door een zeer wijd gerim
pelde' pelerine van gesteven witte ka
toen. De hoeden waren allemaal plat
en met de rand naar boven, terwijl er
ook baretten gedragen werden die veel
overeenkomst vertoonden met die van
onze rechterlijke macht.
De zomer japonnen, waarvan vele in
effen tinten gehouden waren, terwijl er
ook enkele met grote bloemen getoond
werden, hadden dikwijls gladde lijfjes
met een apart ingezet bustestukje ter
wijl er ook waren waarvan het lijfje
in zijn geheel zeer kunstig gedrapeerd
was. De rokken der zomer- en middag
japonnen waren aangerimpeld en me
ters wijd, wat een bijzonder jeugdig ef
fect gaf. Zeer apart waren de gladde
mantels van hetzelfde materiaal als de
japon die er onder gedragen werd en
die voorzien waren van grote zakken en
een split in de rug, dikwijls tot aan
de kraag toe, waardoor men eigenlijk
het idee kreeg van een stola met mou
wen. Ook werden er mantels getoond,
waarvan de rug een glad boven
stuk had van ongeveer 25 cm. waaraan
de rok gerimpeld was. De cocktail- en
korte avondjaponnen, een feest voor
het oog, waren vervaardigd van zware
zij of kant en dikwijls zo geplooid dat
de rok van voren bol stond en van ach
ter plat was, hetgeen het idee gaf van
een crinoline.
Tenslotte werden lange avondjapon
nen getoond, die alle van bijzondere
kwaliteit waren. Zo zagen wij een
avondrok met prachtig wit geborduurd
satijn waarop een blouse gedragen
werd welke als een sjaal om de hals
gedrapeerd was en door een goud
kleurige ceintuur van geitenleer als het
ware in de rok bijeen gehouden werd.
Ook werden er japonnen getoond welke
eveneens rijk geborduurd waren en met
lovertjes afgezet en waarvan de rok als
het ware spiraalvormig gewikkeld aan
het lijfje was vastgezet waardoor het
borduursel nog eens extra tot zijn recht
kwam. Van een der japonnen werd als
bijzonderheid gemeld dat hij in totaal
liefst zesduizend gulden kost. De hele
collectie vertegenwoordigde een be
drag van 250.000. Aan het eind noteren
wij nog een witte kanten bruidsjapon.
Het model was erg eenvoudig gehou
den waardoor het prachtig materiaal
bijzonder tot zijn recht kwam. In de pau
ze werden kleine flacons parfum van
het huis uitgereikt, waarvan de op
brengst, die uit vrijwillige giften be
stond, ten bate van de kankerbestrij
ding was. H. T. W.
