b
Dukaat
Betere verdeling van
woonruimte mogelijk
Lente in
ITALIË
ft
fD
Ploegendienst heeft een grote
invloed op gezinsleven
Lichte muziek op
zwarte schijven
Sociale rechten en
Verantwoordelijkheid
De lekkerste
pijptabak
Met beroep op naastenliefde
komt men er niet
MgrVan der Tuijn
overleden
Wapen van Mgr. Jansen
AAI
Industrialisatie moet harmonisch
verlopen
OOrd betekent
levenslang
uit de handigste
pakking
Plicht
in
De échte liefhebber van een fijne'
pijp tabak kiest Douwe Egberts
Dukaat! Nu bovendien in
speciale patent-verpakking
DOUWE EGBERTS
zachte, geurige
pijptabak
Pak brieven voor minister Van Thiel
ftet wondere ontwaken van de natuurDe steden met haar
kunstschatten en rijke historie waditen U.
E.N.I.T.,
OM NIA' IN LUCE "CLARESCUNT V~
CONGRES MAATSCHAPPELIJK WERK
oor EWOUT SPEELMAN
Vi
Indonesië
Aparte behandeling voor
Nederlandse schulden
(Vervolg van pag. 1)
v«in
?6tls d°°Cla^e on.rechtvaardigheid. Even-
oaas man die kans ziet om met zijn
^aap r1 &fspraakje te maken dat hij
w een paar weken in de
Wh, e®ns
i- "^tgeid-
lo
j^hvèlti a* hij thuis verschillende
fthk tp„- rnoet opknappen. De nu god-
ritig neinde spoedende noodwetuitke-
Pe"*uZLQïden van dagen, was een
NU ka ^lon van allerlei fraudes.
61 dit men wel zeggen, dat er voor
Zijrt ?rt overtredingen verklaringen
hien hnVlnt*en- Hij de ziektewet heeft
drie j^Voorbeeld toch al een strop van
bon en 011 en 20 pct- horting °P het
trien ni t.van Ge noodwetuitkering kon
goed pn ronclkomen. Dat is allemaal
feit van aar(hg. maar dat neemt het
tvpg ®h de morele misdraging niet
Scltannlia,nneer een bepaalde maat-
de pii„u,"he toestand fout is, roept dat
den en 0f) om tegen die fout te strij
dt! tP Verheteringen langs legale weg
t>estaa rengen. Maar nimmer geeft het
Ze te *J van zulke fouten het recht om
Het ^.ttpenseren met andere fouten.
ziph'J11 juist sommige werknemers,
htfsdrap tegenover hun sociale rechten
stdtid ri^fn' Gie °P Ge Sehele arbeiders-
8r°eP de smet werpen van een
Pfofiteurs te zijn.
2aJ>°®dwillende arbeiders zullen de-
Leretih gin? natuurlijk en terecht met
a1 r, aardiging afwijzen. Voor dezen
tien; h.zcrzijds slechts één advies gel-
dooj Si] hebt het mede in handen om
vetw w gedrag en door uw woord an-
°üiw'an onrechtmatige daden te weer-
de Mj„, en ln ernstige gevallen hebt ge
en werkloosheidswet zal gaan
Advertentie
get|
om uw eigen yertegenwoordi-
vaq uitvoeringslichamen als Raden
cid en bedrijfsverenigingen te
1 ('huwen
kwestie van de verantwoorde
lijkheid is hiermee niet uitge-
dwaa .Praat. Wij voor ons vinden het
huidi held om te stellen dat onder de
geenge omstandigheden een arbeider
\v6[' zorg meer zou kennen. Hij heeft
staan2°rgen maar is zich van het be-
Oojj van die zorgen te weinig bewust.
teP jhU komt het nog voor, dat een be
sloot5 aalde arbeider onmiddellijk in de
?Htei 2it wanneer hij tengevolge van
weken ziekte een paar tientjes
kottjJhist. Te zorgen heeft hij dat de
V0o "gen, die bij uitkering ontstaan,
Èr .a£ door spaarzaamheid zijn gedekt,
hej s nu doorkijken aan. Vroeger was
eari °nmogelijk dat een arbeider met
Zore Veel te karig loon afdoende kon
t)iefen voor alle risico's bij gedwongen
]at) sdoen. Nu is er in bijna alle geval-
h, een basis-regeling en vaak veel
v°0r ?an dat die eigen pogingen om
ka„Ge rest te zorgen voortreffelijke
hieu5®n van slagen biedt. Vooral de
Ihop v, ouderdomswet biedt prachtige
Gelftuiykheden om Ge eigen verantwoor-
(Jkheidszin te stimuleren.
ons evenwel het meest gefrap-
Srin heeft is het feit dat men het be-
toel!Verantwoordelijkheid zo uitsluitend
fhen °P Ge materiële zorg. Alsof de
den Seen andere verantwoordelijkhe-
Ven uOU hebben! Niemand zal toch dur-
terlai Gat mensen die geen ma-
del iiiu .zorg kennen, geen verantwoor-
VvartM zouden bezitten. Men ver-
z0r~ r naar onze mening materiële
]an| ,m®t verantwoordelijkheid. Reeds
jv,.g Ia de periode aangebroken waarin
aan aandaeht kan worden geschonken
cultiirki£,8nest?lijke, verstandelijke en
en van j i van de individuele mens
de groep. De uiterlijke ver-
De
schHno.Tr a'ucP- De uiterlijke
mensen ^4 ge'ui8en hier wel van. ut
vcion Z^n eter gekleed, beter ge.
Of v, e? wol?,?,n in hetere hulzen. Maar
anh- r gesteldheid hieraan be
rt Onze slotopmerking geldt niet alleen
C?. arbeidersstand maar wel deze ln het
SvZonder: een dalende materiële zorg
p et de verantwoordelijkheid voor de
p pstelijke groei toenemen. Nu weer
w'i brok bestaanszekerheid is verwor-
moge de aandacht van individu en
JSanisatie des te krachtiger hierop
rden gevestigd.
Dit pakje bevat een extra
vouw, waardoor het
2 x zo wijd open
waaiert en volop
ruimte biedt voor het
stoppen van de pijp
in het pakje zelf!
iff kik' riï--,*:'1:
JStff
F 29
(Van onze Haagse redacteur)
De minister van Maatschappelijk
Werk, mr. F. J. F. M. van Thiel, heeft
vandaag van het partijbureau der
KVP een groot aantal brieven ontvan
gen, die op dit bureau in de afgelopen
weken zijn binnengekomen naar aanlei
ding van een op 9 maart j.I. in „De
Opmars" gestelde vraag of er een bete
re verdeling van de woonruimte moge
lijk zou zijn.
In „De Opmars" werd als uitgangs
punt genomen, dat het bouwen van hui
zen nu eenmaal tjjd vraagt, terwijl vele
woningzoekenden daar niet op kunnen
wachten. De ergste woningmisêre zou
dan ook op korte termijn slechts kun
nen worden weggewerkt door een betere
verdeling van de bestaande ruimte.
Aan de lezers van „De Opmars" werd
gevraagd suggesties in te zenden, welke
zij op dit punt zouden kunnen doen;
deze ideeën zouden worden doorgegeven
aan de bewindsman, onder wie de ver
deling van de woonruimte ressorteert,
mr. Van Thiel.
Uit de antwoorden, die op deze
vraag zijn binnengekomen, blijkt, dat
de inzenders vrijwel algemeen van
oordeel zijn, dat men er, om alle mo
gelijkheden van inwoning benut te
krijgen, met een beroep op de chris
telijke naastenliefde alleen niet komt.
Velen menen, dat de overheid hier
zeker mag en moet ingrijpen. Men
weet, dat de gemeenten sinds 1947
bevoegdheden hebben tot het vorderen
van woonruimte, maf*- van deze mo
gelijkheid wordt weinig gebruik ge
maakt omdat de samenwoningen vaak
een middel blijken te zijn, dat erger
is dan de kwaal.
De opvatting in diverse brieven is nu,
dat enerzijds de overheid van haar vor
deringsbevoegdheid wel gebruik dient
te maken, doch dat van de andere kant
hierbij meer soepelheid betracht zou
dienen te worden. Vele mensen zouden
wel woonruimte ter beschikking wil
len stellen, doch zij laten dit na uit be-
Advertentie
hiüchtingeni Nationaal Italiaans Verkeersbureau
Rokin 52, Amsterdam en bij alle reisbureaus.
duchtheid dan ook nooit meer van de
inwoning af te komen. Op dit punt en
ook wat het kiezen van de inwoners
betreft dient er, aldus verschillende
briefschrijvers, een grotere vrijheid te
komen. Ten principale is men echter,
aldus blijkt uit vele brieven, zeker van
mening, dat overheidsdwang niet ge
mist kan worden.
Een ander aspect van deze zaak is
nog, dat men meer bekendheid gege
ven wil zien aan de bestaande regelin
gen, welke beogen het beschikbaar
stellen van woonruimte aantrekkelij
ker te maken en dat men deze facili
teiten uitgebreid wil zien.
Het idee, dat naar het oordeel van
mister Van Thiel het best uitvoerbaar
is, zal bekroond worden met een keuken-
uitzet.
Gisteren is in het Sint Elisabethzie-
kenhuis te Tilburg, twee dagen voor
zijn 69e verjaardag, overleden mgr.
Joannes Marinus van der Tuijn, oud
deken van 's-Gravenhage, oud-rector
van St. Anfoniushove te Voorburg, ge
heim kamerheer van de Paus en ere
kanunnik van het Haarlems kapittel.
Joannes Marinus van der Tuijn werd
8 april 1887 te Schiedam geboren; h\j
werd op 15 augustus 1911 tot priester ge
wijd en op 7 november 1911 benoemd
tot secretaris van het bisdom Haarlem.
Van 15 augustus 1931 tot eind 1934 was
hij pastoor te Heemstede. Begin 1935
werd hij benoemd tot deken van 's-Gra
venhage en rector van St. Antoniusho-
ve te Voorburg en in 1938 tot pastoor
van de St.-Jacobusparochie te 's-Gra
venhage. Monseigneur Van der Tuin
was op 15 augustus 1936 benoemd tot
geheim kamerheer van de Paus. Nadat
mgr. Van der Tuijn ruim tien jaar de
ken van 's-Gravenhage was geweest
werd hij op 1 juli 1945 om gezondheids
redenen door de bisschop van Haar
lem eervol uit zijn functie ontheven en
benoemd tot rector van het Mariage-
sticht te 's-Gravenhage.
Het stoffelijk overschot van mgr. Van
der Tuijn is gisteren van het Sint Eli-
zabethziekenhuis te Tilburg overge
bracht naar Hilvarenbeek waar mgr.
Van der Tuijn woonde. Daar wordt het
opgebaard; dinsdag 10 april wordt het
overgebracht ng^r de kerk St. Petrus
Banden te Hilvarenbeek, waar om tien
uur de lauden beginnen en om half elf
de Requiemmis. Dezelfde morgen om
half tien wordt er in de kerk van St.-
Jacobus aan de Parkstraat te 's-Gra
venhage eveneens een requiemmis op
gedragen.
Des middags om drie uur zal het
stoffelijk overschot van mgr. Van der
Tuijn in het priestergraf aan de Kerk-
hoflaan te 's-Gravenhage worden bijge
zet.
Het wapen voor
Z. H. Exc. mgr.
M. A. Jansen, bis
schop van Rotter
dam, is ontworpen
door het atelier
voor kerkelijke
kunst H. van der
Heijden te Bode
graven; het advies
voor 'de juiste he
raldiek is verstrekt
door de heraldicus
D. Ruhl, lector aan
de Rijksacademie
voor beeldende
kunsten te Am
sterdam.
Het wapen be
staat uit een schild
in gothische vorm.
In het rode achter-
vlak bevindt zich
een paal van zwart,
waaroverheen een
gouden zon met in
het hart een rode
tulp, welke oprijst
met twee bladen
van groen uit de
scheidingslijn van
de schildvoet.
Over alles heen,
in kruisvorm, vier
versmalde palen en
vier versmalde
dwarsbalken. Onderaan vindt men de schildvoet van zilver beladen met een
kuipershamer in natuurlijke kleur.
Achter het schild, in gekruiste vorm, een statiekruis en kromstaf, beiden
van goud. Over alles heen, de Bisschopshoed met zes kwasten aan beide zijden,
alles van groen. Op een lint het devies: OMNIA - IN - LUCE - CLARESCUNT
(Onder Gods Licht breekt alles open). De keuze van dit ontwerp moet ongeveer
als volgt worden verklaard: De afkomst van mgr. M. A. Jansen wordt aange
geven allereerst door het rode veld met zwarte paal, zijnde de kleuren van
het wapen van Amsterdam, waar hij geboren werd.
Vervolgens geeft de kuipershamer in zilveren schildvoet het beroep aan van
zijn vader. Tulp en gouden zon vertolken de wapenspreuk: ONDER GODS
LICHT BREEKT ALLES OPEN. De tulp is een der meest markante produkten
van Zuid-Holland; deze vouwt zich open onder de straling van een gouden zon,
aldus symboliserend Gods Liefde en Kracht, waardoor alles tot volle wasdom
komt en Gods Licht, dat alles begrijpelijk en doorzichtig zal maken.
In de staf ziet men de afbeelding van St.-Martinus, de patroonheilige van
de bisschop.
(Van onze correspondent)
Op
West-Duitsland In München is het
burgerlijk huwelijk gesloten tussen gra
vin Helene von Toerring-Jettenbach en
aartshertog Ferdinand van Habsburg.
De achttienjarige bruid is een dochter
van wijlen prinses Elizabeth van Grie
kenland, de hertog is een neef van de
laatste keizer van Oostenrijk, Karei I.
Het kerkelijk huwelijk zal maandag
plaats vinden in de kapel van het
kasteel Seefeld, in aanwezigheid van
talrijke vorstelijke personen.
(AFP)
het congres van de Nederlandse
Vereniging voor Maatschappelijk Werk
te Enschede, dat werd bijgewoond door
de minister van Maatschappelijk Werk
Z. Exc. mr. F. J. van Thiel, dr. E. L.
Kramer, voorzitter van de hoofdcom
missie voor de industrialisatie, mr. dr.
A. A. van Rhün, staatssecretaris van
het ministerie van Sociale Zaken en
de commissaris van de Koningin in
Overijssel ir. J. B. G. M. Ridder de
van der Schueren, werden de praead-
viezen over het congres-onderwerp „In
dustrialisatie en maatschappelijk werk"
uitvoerig besproken.
Het werk in ploegendienst werd van
grote invloed geacht op het gezinsle
ven; speciale problemen doen zich voor
met betrekking tot de meisjes die in
ploegen werken. Deze meisjes worden
na hun fabriekstaak maar al te vaak
ingeschakeld in de huishouding. De
geestelijke en lichamelijke vrije tijds
besteding van de meisjes komt hierdoor
ernstig in het gedrang. Ook voor de
Kerk schuilen hier problemen. Voor
lichting van de zijde van het maat
schappelijk werk aan de leiding van het
bedrijf alsmede ook aan het gezin zou
hier vereist zijn wanneer men de con
sequenties van dit ploegenwerk wil
beperken. Een studiegroep, die zich had
17
nu ogenschijnlijk geheel de stugge Fries
W* de sociologen onze meest vrijheidslievende
f„Sepoten plegen af te schilderen, staarde zwij-
•Wj voor zich. Jan Nierop kénde dat en hij wachtte
A'h,8, tot zijn overbuurman zijn stoel met een ruk
if
^ruit schoof en zich zuchtend ontlaadde: „Het
jfh niet gewoon zulks."
Sewikkelder dan je dacht?" vroeg Jan. „Zal
eq hebt me nu vier uur lang in alle mogelijke
«onmogelijke kroegen gebracht, ik heb whisky-
N,' zonder whisky en zónder soda, maar driemaal
feq dor dan échte Black and White moeten drin-
alle mogelijke er onmogelijke juffrouwen.
Jdo )°u zien fluisteren met alle mogelijke en on-
rt°htw e gore k®rels, ik heb mijn toelage voor bij-
h jn 6 onkosten voor de eerstvolgende drie maan-
„jaeens opgesoupeerd en ik heb geen regel kopij."
j'ihaa Zu,t kopij genoeg krijgen," beloofde Galama,
UPig voorlopig publiceer je niets, begrepen? Voor-
?,n 3e een brave jongen en luister je alleen
v ..VÖn„N°g een koffie?"
a Oe» rekening van de Amsterdamse politie?"
dan voorzichtig, maar zijn grapje had geen
a ak L Galama had zich blijkbaar al te veel in de
enkentsebeten om nog aandacht aan plagerij te
tijdvoor8-'-' .kegon Galama, „ik heb je
ik heb je vanavond
Jan. Ik had gehoopt
<T Zaak' niets meegenomen.
-a'ler p meteen rond te krijgen, dan had ik mijn
.j'J je kopij. Het leek zo eenvoudig, na het-
be„-Themozes me had verteld. Maar laat ik bi)
Wan giPnen. dan zal je meteen duidelijk wor-
rom ik Mozes een valse bekentenis liet af
leggen. Dat .vas een psychologisch foefje, de com
missaris lacht daarom, enfin, dat komt straks. Mo
zes is niet bepaald het type dat doorkleumt, zoals
de jongens dat zelf noemen, hij is niet te vlug met
bekennen. Hij kon nu moeilijk anders, en dan heb je
geen kind aan hem. Die tik van Spoelstra heeft hij
n'»t op zijn geweten, dat stond bij voorbaat bij mij
vast. Ik heb hem bezocht in het Huis van Bewaring,
en ik vertelde kern iets, een sprookje uit een ver
verleden. Toen werd Mozes als was in mijn han
den. Nu had ik direct al de indruk gekregen dat hij
iets voor me verborg, het verhaal dat hij en zijn
maat het pakhuis waren ingewandeld, alleen om
zich eens lekker dronken te drinken, wilde er bij
mij niet in. Ze zochten iets anders in dat pakhuis.
Geld? Mogelijk, maar hoe wisten ze, dat daar geld
zat? Er moest een tipgever in het spel zijn. Tot dus
verre is het verhaal doodeenvoudig, zulke gevallen
krijgen wq aan de lopende band. Mozes gaf al gauw
toe dat er een tipgever was geweest. Er moest daar
in dat pakhuis een geldkist staan, achter een stapel
kisten. Een rare plaats als je het mij vraagt, maar
mensen verbergen hun geld wel meer op zonderlinge
plaatsen, v tipgever zou honderd gulden van de
buit krijgen. Wie die tipgever was, kon Mozes met
de beste wil van de wereld niet zeggen. Ik geloof
niet dat hij loog, hjj h»eft me de man wel beschre
ven en ook het café genoemd waar de afspraak ge
maakt is. „Chez Rita", in dat steegje dat op de
Nieuwendijk uitkomt."
„Daar zijn we geweest," herinnerde Jan zich.
„Duur en slecht, die drank daar."
„Juist," antwoordde Galama afwezig, „en ik had
gedacht die tipgever binnen een uur in zijn kraag
te kunnen pakken. Hij heeft natuurlijk niets met de
moord te maken, ma dan was het inbraakje ten
minste rond geweest en dat gevalletje logisch op
gelost. En soms kom je van het een op het ander.
Ik ken nogal wat lui uit dit milieu, en ze kennen
mij. Waar zc m< niet kenden, heb ik het potver-
terende buitenmannetje uitgehangen, dat zogenaamd
een vriend zocht met wie hij eerder aan de boemel
was geweest. Nu is het Amsterdamse leven van
plezier een goed georganiseerd bedrijf met veel aan
deelhouders, die precies in eikaars kaart spelen.
De boemelaar betaalt en diverse belanghebbenden
krijgen hun procenten van de opbrengst: de chauf
feur die je naar een nette, nou ja, nétte, enfin laten
we maar zeggen gezéllige gelegenheid brengt, de
mevrouw die de kamers verhuurt en de dames die
voor de gezelligheid voornoemd moeten zorgen. En
al wat daar om heen loopt deelt ook mee, de „bin-
kenpeezers", dat zijn de aanbrengers, sommige kell-
ners, portiers, enfin, het hele halve wereldje. Wordt
er een „bink" dat was ik in dit geval, „op de vlakte"
gesignaleerd, dan is terstond het bedrijf in volle ac
tie. Vraag je naar een bepaald meisje of een be
paalde meneer, dan zal iedereen je graag helpen,
onder elkaar wordt later de rekening wel vereffend.
Maar, niemand kent een persoon die aan de be
schrijving die Mozes me gaf, beantwoordt. Het was
geen Amsterdammer, zei Mozes, het leek meer Rot
terdams, en het zou een zeemanstype zijn. Niet zo
moeilijk te vinden, dacht ik, Mozes had me nog een
paar bijzonderheden gegeven."
„Speelt Mozes eerlijk spel?" vroeg Jan.
„Zonder twijfel. De naam Karei Ditsel heeft voor
hem een magische klank, waarom doet er niet toe,
dat is een zaak tussen Mozes en mij. Iedereen kent
iedereen hier en een vreemde eend in de bijt wordt
terstond gesignaleerd. De baas van „Chez Rita"
kon zich de man, die met Mozes en Tinus een
borrel had gedronken wel herinneren, maar hij had
hem voor die tijd niet gezien en heeft dat na die
tijd ook niet meer. De man zou dus geen lid van
het gilde zijn, tenminste niet van het gilde van
de „gewone" jongens. Dat hij spoorloos is, is niet
zo ongewoon, maar dat niemand hem kent is vreemd.
Mozes zei al, dat hij niet echt was, écht in de
betekenis van uit hun eigen standje. Nou ja, we
vinden die kerel wel, maar 't kan maanden duren.
Gek, zoals ik je zei, moet volgens mijn nuchtere
verstand die diefstal niets te maken hebben met de
dood van Ditsel, maar mijn intuitie beweert het
tegendeel."
„Vóór een krantenman is intuitie onmisbaar,"
lachte Jan.
„Voor een politieman ook," bromde Galama,
„maar je kunt je toch doorgaans veiliger aan de
feiten ouden. En nu wat die zogenaamde bekentenis
van Mozes betreft."
(Wordt vervolgd)
beziggehouden met het tijdnoodpro
bleem der leidinggevende groepen, con
stateerde dat op dit gebied een nij
pend algemeen probleem bestaat, dat
de volle aandacht verdient en op het
hoogste niveau dient te worden aange
pakt. Het maatschappelijk werk dient
erop te letten dat het zich niet be
geeft op het preventief medische en
peedagogische terrein.
Ten aanzien van de verschillende
problemen gezin-bedrijf bracht ir. Krab
be uit Emmen bij de besprekingen
van vanmorgen naar voren dat het
bedrijf moet openstaan voor de proble
men in het gezin, waarbij de maat
schappelijk werker als ambassadeur van
het gezin moet optreden. De nadruk
werd erop gelegd dat het gemeente
bestuur een belangrijke taak heeft door
op te treden als intermediair bij de
voorlichting over de veranderingen die
zich als gevolg van de industrialisatie
voordoen. Ook vakverenigingen en ker
ken hebben hier een taak.
De heer Boone uit Leidschendam
zag een belangrijke taak weggelegd
voor de leiders der bedrijven door
voorlichtend op te treden ten aanzien
van de gevolgen van de industrialisatie
en automatisering voor mens en gezin.
De vraag werd gesteld of het niet
noodzakelijk is intensiever te streven,
naar eeh harmonischer verloop van de
industrialisatie. Spreker vroeg zich
voorts af of het maatschappelijk werk
in de gezinnen niet moet worden over
gelaten aan een ander soort maatschap
pelijk werksters dan men thans kent
in de bedrijven.
Dr. de Jong, directeur van de School
voor Maatschappelijk Werk te Amster
dam, wees erop dat er een wezenlijk
onderscheid is tussen de industrialisatie
thans en die van honderd jaar geleden.
Hij pleitte daarom voor een verdie
ping van het onderzoek naar de ge
volgen van de industrialisatie. Is daar
omtrent de juiste diagnose gesteld, dan
kan men de therapie daarop instellen,
hetgeen inleider met voorbeelden aan
toonde.
De Indonesische Minister van Finan
ciën, Jusuf Wibisono, heeft verklaard,
dat het in gebreke blijven van de ren
tebetaling op de Nederlands-Indische
staatsschuld, welke b(j de souvereini-
teitsoverdracht door Indonesië was over
genomen, moet worden gezien als een
„opschorting", in afwachting van het
tot standkomen van de wet tot ophef
fing van de R.T.C.-overeenkomsten.
Wibisono zei voorts, dat de wet, waar
van het ontwerp inmiddels aan het par
lement is aangeboden, niet zal inhou
den, dat van de schulden, gebaseerd op
de R.T.C.-overeenkomsten. zal worden
afgezien. Schulden aan derden, zoals
Australië, zullen normaal worden afge
daan. Wibisono zei, dat de schulden aan
Nederland een aparte behandeling zul
len krijgen.
BIBl JOHNS
ANGÈLE DURANT
Bij het veelzijdig menu van lichte muziek verschillen de smaken al
evenzeer. Het is daarom slechts bij uitzondering mogelijk om een
bepaalde plaat aan iedereen aan te bevelen. Zo'n uitzondering
iu is de 25 centimeter brede, 33 toeren langspeelplaat, getiteld „Was
nan in allen Gassen pfeift", genummerd WDLP 1521 en gepubliceerd
inder het label van „His Master's Voice". En het is niet toevallig, dat
jp deze plaat de Duitsers aan het woord, dat wil zeggen, aan het spelen
;n zingen zijn. Eerder hebben wij in deze rubriek vastgesteld, dat het
laoorlogse Duitsland weer tal van voortreffelijke orkesten heeft en
le kwaliteit van de vocalisten over het algemeen op een behoorlijk
;ot uitstekend peil staat. Men kan er zich van overtuigen, wanneer
.Tien de saffier op de WDLP 1521 loslaat. Opmerkelijk zijn van ver
scheidene nummers de bekoorlijke, knap bedachte arrangementen, de
/aak suggestieve combinatie en wisseling van de instrumenten, de
irisse en pittige muzikaliteit in het algemeen. Opmerkelijk is daarbij
ie charmante sfeerwerking, welke het stemmenmateriaal en de Duitse
taal niet te vergeten aan de verschillende liedjes geven; verschillend in
soort, voor elk wat wils: een levensliedje, een handvol poëzie, een brok
jazz en zo verder. De meeste nummers zijn (uiteraard) aan de „Liebe"
gewijd, maar stuk voor stuk zijn ze van een afgemeten, meeslepend
ritme, dat zelfs een zuurpruim van professie in de benen zal slaan.
De nummers zijn: C'est magnifique (maar dan in het Duits dus en dat
is grappig), Ich mocht auf deiner Hochzeit tanzen (oergezellig), A revi-
derci Roma (stemmig), Immer verliebt (aanstekelijk vrolijk), Der
Trompeten Joe (met een vakman aan de trompet), Die Gipsy Band
(met dixieland!), Veni, vidi, vici (bekend, maar toch weer nieuw),
Tina Marie (uitstekende zang), Rififi (tikkeltje Frans) en Hey mr.
Banjo (doet de deur dicht). Uitvoerende orkesten en ensembles zijn
Adalbert Luczkowski en zijn orkest, Erwin Lehn met zijn radio-dans-
orkest, het orkest van Hans Carste, het orkest van Herbert Beckh,
het kwartet Hansen en „Die Penny Pipers". Solisten, al dan niet door
koren geëscorteerd, zijn Angèle Durant, Bibi Johns, Fred Bertelmann,
Georges Guetery, Wolfgang Sauer, Paul Kuhn en Bobby Jaan. De weer
gave van deze Master-plaat is magnifiek.
Er moet intussen wel een grote
vraag zijn naar de violenmu-
ziek van Mantovani, want op
nieuw is een levensgrote Deccaplaat
(langspeel 33 toeren, nr. LK4105)
aan de Mantovani-discotheek toe
gevoegd. Meteen zij dan gezegd, dat
het repertoire van walsen op deze
LP welgekozen is afgestemd op het
typische eigen klankbeeld van Man-
tovani's orkest. Zijn legertje van vio
listen kan zijn hart ophalen aan de
zwierige en sierlijke melodieën en
aan de fluisterzachte fragmenten
daarin. Wel is het zo, dat men er
echt van houden, moet, dat wil zeg
gen: een langspeelplaat-lang, of
schoon het anderzijds slechts een
kleine moeite is om een bepaald
nummer afzonderlijk uit de plaat te
lichten. Op verscheidene nummers is
het goed dansen, bij andere walsen
is het, bijvoorbeeld, stemmig lunchen
of alleen maar luisteren. Luisteren
en zweven, alsmaar op die zingende
violenmuziek. Het keurig verzorgde
album heet „Waltz Time" en bevat
de navolgende nummers: Will you
remember, Our dream waltz, Under
the roofs of Paris, The Melba Waltz,
Just for a while, Wyoming, Char-
maine, I live for you, Diane, Queen
Elizabeth Waltz, For you, Kisses in
the dark, Babette en de Little Swiss
Waltz. Weergave prima.
De fleurige hoes om de 30 can-
timeter brede, 33 toeren LP
nr. T. 434 CAPITOL laat alvast
in een schoongekleurde tekening zien,
wat men van „The Voices of Walter
Schumann" mag verwachten. Minne
kozende paartjes mitsgaders een
handvol bakvissen, die mijmeren
over het schrikkeljaar en „getooid"
zijn met een prodent-glimlach, luis
teren naar een groepje van zangers
en zangeressen, die in de schaduw
van een knaap-van-een-eikenboom
„community" staan te zingen. Volop
lente en romantiek dus, waarin Amor
naar hartelust kan grasduinen. Dit is
precies de sfeer, waarin die „stem
men van Walter Schumann" passen
de stemmen, de begeleidende mu
ziek, de totale plaat. De nummers op
deze LP liggen wel haast voor de
.hand: Come rain or come shine,
Last night, The far lands, The rain
bow-waltz, The halls of Ivy, 's Won
derful, Goin'home, With a song in
my heart, Get out of town, Paradise,
I see your face before me, Tendery.
Vrije vertaling van de gezamenlijke
nummers: het is prachtig weer, het
kriebelt in mijn binnenste, je bent
lief. Maar nu in alle ernst: wanneer
men van deze soort van moderne,
min of meer filmische, af en toe een
beetje fondantige zang (koor en so
listen) houdt, dan is deze plaat toch
de moeite wel waard. In ieder geval
wordt er zuiver en met inhoud ge
zongen. De meerstemmigheid is
vaak bekoorlijk harmonieus, de mu
zikale begeleiding uitstekend en
melodieus. De weergave tenslotte is
zonder mankeren.
Ook „The Ames Brothers" hou
den het er maar op zingend
door het leven te gaan en dat
is ze toevertrouwd. Op de juist uit
gekomen 45 toerenplaat 7 M 153 „His
Masters Voice" zingen zij „My love,
my life, my happiness" en „You,
you, you" twee slow-foxen, waar
bij het orkest van Hugo Winterhal-
ter en daarbij nog een koor aan me
lodie en ritme de nodige, prettig in
het gehoor liggende accentjes ver
lenen. Een vriendelijk plaatje. Weer
gave is goed.
Ken Griffin kan het niet laten
om steeds maar weer iets
nieuws, althans iets niet-alle-
daags uit het hammondorgel te tove
ren, waarbij hij het dan vooral zoekt
in de ritmische effecten, die het
doorgaans simpele melodie-thema
begeleiden. „Little Brown Jug" op
de cadans van een galopperend veu-
len-in-de-lente en het duidelijk ge
tekende walsje „The Band Played
On" op een grappig klikklak-ritme
zijn de twee jongste Griffin-nummers
op de 78 toerenplaat Philips B 21819 H.
Dag schatteboutje dag, Een heel
klein huisje met een tuintje,
Ik kan je niet vertellen, hoe
veel ik van je houd, Wie is Loesje?,
Het boemeltje van Purmerend, Hallo
hella, Weet je nog wel die avond in
de regen, Polly, ons gaan Pêrel toe
zijn de Buiterman-successen, die
door de jonkers en de joffers uit het
stamineke en door Philips maar
weer eens uit de oude doos van de
„top-hits" zijn gehaald en vastgelegd
op de 78 toerenplaat nr. P. 17552.
Liedjes van eigen grond, die het nog
uitstekend doen, te meer waar ze
met vaart en bij een gezellig mu
ziekje worden opgediend.
En nu we dan toch in een stem
ming zijn geraakt om er
„eentje" op te vatten, meteen
maar de 78 toerenplaat Philips
F, 17481 H op de draaitafel geplant
om de Bietenbouwers, wijlen de Bie
tenbouwers, onder leiding van Boer
Biet te laten blazen van ..Daar moet
op gedronken worden", „Lang zullen
ze leven" en „Ze leven hoog". Aan
de andere kant van de plaat gaat de
polonaise wel wat snel over op de
beroemde stoelendans. Een plaatje
voor huiselijke feestdagen in het
luchtige genre.
Het nieuwe plaatje Philips
17556 dat, met ritmische
begeleiding van vibrafoon,
guitaar; bas en slagwerk de accor-
deonnist Johnny Meyer laat horen,
is, als u het ons vraagt, geen bijzon
der succes. Wij hebben Johnny wel
eens beter in vorm gehoord, ofschoon
wij er meteen aan willen toevoegen,
dat de nummers, die hij op deze 78
toerenplaat ten beste geeft, niet bijs
ter interessant zijn voor een accor
deon-vertolking. De melodie van „It's
only a papermoon" en van „Jeepers
Creepers" op zich vinden wij al niet
geslaagd. Waarmee intussen niet is
gezegd, dat er geen liefhebbers voor
zouden zijn. Het plaatje heeft ten
minste ritme genoeg om het in een
dansprogramma in te lassen.
Aan de andere Johnny Johnny
Jordaan de eer, de rubriek
deze keer te sluiten. Lest
best? Voor de Johnny-bewonderaars
wel, voor de grote massa „op zijn
tijd", voor de anderen per se niet.
Dat is weer die kwestie van smaak,
waarover niet te twisten valt. Objec
tief gezien: Johnny verstaat de
aparte kunst om het Jordaanse le
vensliedje smeuïg te serveren, ge
garneerd met „jofele" uithalen en
doorspekt met je-puurste Jordaan-
dialect en wie daar van houdt kan
er zich te goed aan doen, want de
Johnny-platen verlaten de zwarte-
schiiven-fabrieken aan de lopende
band. Op de CAPITOL-plaat 78 toe
ren JF 180 onder het motto „De beste
«temmen van de Jordaan" zingt
Johnny met assistentie van het or
kest van Jan Hilgers, de klaverjas-
club „Schoppen Negen" en een heus
pierement over dat pierement voor
noemd en geeft hij zijn welluidende
mening over het onderwerp: Als je
voor een cent geboren bent" (dan
wordt je nooit een heitje, dan eet je
thuis een prakje biet, doorsniffeld
met een preitje).
FRÉDÉRTr
KEN GRIFFIN
