Nieuwe Haarlemsche Courant | 1956 | 26 april 1956 | pagina 5

om de

docent

BRAND IN RESIDENTIE VAN
DE AMBASSADEUR

VAN INDIË

Prachtige landhuis voor een
groot deel vernield

van mr. Van Schaik
^Veede Kamer onthuld

Kritiek op de
propaganda
van de P.v.d.A.

Grenzen

Initiatief om parlementloze
periodes te voorkomen

Eisenhower: Liever
geen Russische
gasten

H-bomproeven onderbreken
is zinloos

Moord betekent
levenslang

Met kap en degen

sas

J^ezing

hwaardig voorzitter

i^ys

ESï«fcML!=;

...oSksvr» ftw. èa. oL\

Senaat niet bereid tot aanvaarding

Zonder nieuwe gezichtspunten

%VSÏ %i^erk te hervatten

h

Door dr. JSchouten

Dr. W. Berghuis
voorzitter van de
A.R.-partij

Refugee Relief Act

Veertien man sterk
gezin naar de V.S.

DONDERDAG 26 APRIL 1956

PAGINA 5

-

■J3^1 ^°or Purol-poeder

staking

Vkerk

fc^VV&at^cht n.s yyerig

SR Va0li4e\de fractie

NUtiSh aCam r' mgr'

v"4 'j v,„

Arbeidsvoorwaarden
kruidenierswaren-
branche

MAN UIT HIILVERISUM
VERMIST

Luxemburgers onderscheiden

door EW OUT SPEELMAN

Mr. F. baron van
Voorst tot Voorst

X

^entie

'd gezondheid

heeft

7l een aantal ar-

N'JkerCkhl"efabriek Van de

k ^et werk neerge-
C U|C.iPt"uitkeren van de

'a ^4g 5' Re werknemers
^stei(j 6etl ultimatum aan
(jjt *4$ fj' 0rn te vernemen, of
t v 6§<je*ct'e 3 Pet uit te keren.

jl6'8erde hierop in te

%a,

Werk neer. In de

j!® hebben enkele ar-
P 1>ervat- Dinsdagavond

k te '''ïisrt '^Or _.etl°Uden, waarbij de
C*%NtjN j, 6 keuze werden ge-

4>y *4\Of Sen. De directie
zo la wanneer zij

v b. Woensdag hebben

^erk hervat

De residentie van de ambassadeur
van Indië, de heer B. K. Kapur, gele
gen aan de Backersha'genlaan te Was
senaar, is woensdagavond voor een
groot deel door brand vernield. De
tweede verdieping van het grote land
huis ging geheel in vlammen op. De
eerste verdieping werd voor een deel
vernield. Grote schade werd aange
richt aan het prachtige bouwwerk en
aan de inboedel, die men slechts voor
een gedeelte in veiligheid kon brengen.

De brand, die ontstond in een zolder
kamer, waar zich schakelkasten van de
elektriciteit bevinden, werd ontdekt
door de echtgenote van de ambassa
deur, mevrouw Kapur, toen zij zich als
gewoonlijk naar een speciaal ingerichte
gebedskamer op de tweede verdieping
begaf. Zij zag grote rookwolken komen
uit een kamer van het personeel, dat
onmiddellijk werd geroepen. De brand
weer werd onmiddellijk gealarmeerd.

Men heeft in allerijl nog zoveel mo
gelijk bezittingen uit het huis kunnen
halen. Veel moest echter achterblijven,
vooral op de eerste verdieping. Het is

PvVNj

VXifk de de Tweede Kamer een schilderij aangeboden van ete
Ij V ri e~ rar- Van Schaik. Op de foto v.l.n.r.: Mr. L. G. Korten-

f, van V°?ec*e Kamer der Staten-Generaal, de oud-voorzitter

°haik en de schilder, de heer Sierk Schroder.

Aitkin-. i'H anders. De N.S.B.-ers waren wildeman

nen en ook de communisten, destijds
verdeeld in Leninisten en Trotzkiïsten,
deden al het mogelijke om van het Ne
derlandse parlement een soort Poolse
landdag te maken. Het is duidelijk dat
mr. Van Schaik in die tijd een „streng"
voorzitter moest zijn.

:Chjfe va»if?. re<J&cteur)
ik <c "i, -5 6erblpNe ?:jn door Sierk
^VV>aa££tret - het

tV1, r*itterlei"eeks van

r&<W *f, dip tv r Twee-

LCAVVi' bir T beeft de
KVVV-ld n de T R- H. van

^>?SSlvo0Vlnh berinnering
itV«h »n k?eth nd«t eerst als
k et ur Den Haag

v^rk beëdigd
fe^UsS.*!.8 Parlemen-

•W °P zün ge-

'kX V "g >?,2ei- n en in
IhV' \5 4e -

Gg diene

ver-
'ge voor-

nog niet te zeggen hoe groot de schade
is, die aan de inboedel en aan de per'
soonlijke bezittingen is aangericht. De
ze persoonlijke bezittingen waren niet
verzekerd.

Het prachtige landhdis, dat in Engel
se stijl werd opgetrokken, werd in de
dertiger jaren gebouwd voor de indus
trieel de heer Weise. Het was ver
kocht aan de regering van Indië en
werd bestemd tot residentie van de
ambassadeur van Indië in ons land.

In het georganiseerd overleg, be
staande uit de vertegenwoordigers van
alle vakorganisaties van werkgevers en
werknemers, in de kruidenierswaren-
branche, zijn de volgende besluiten ge
nomen betreffende de arbeidsvoorwaar
den. Het georganiseerd overleg ont
houdt zich van advies over een moge
lijke uitkering ineens over 1955. Een
regeling van deze aangelegenheid wordt
derhalve overgelaten aan het onder
nemingsgewijze overleg. De vakantie
toeslag over 1956 wordt verhoogd van
2 pet. tot 4 pet.; het wordt aan de
ondernemers overgelaten desgewenst 2
pet. te betalen bij de vakantie en 2 pet.
omstreeks de Kerstdagen. De vakantie
duur wordt verlengd van twaalf tot
vijftien dagen, met dien verstande, dat
daarvan tenminste zes dagen aaneenge
sloten vakantie dient te worden ge
geven. De besprekingen over verhoging
van de thans geldende lonen worden
op korte termijn voortgezet.

Dr. J. Schouten, voorzitter van de
A.R. Tweede-Kamerfractie, heeft op
de woensdag te Utrecht gehouden de
putatievergadering van de A.R.-partij
kritiek geleverd op de wijze van pro-
pagandavoering van de P.v.d.A., welke
zonder recht het monopolie van bevor
dering van de welvaart en behoud van
de volksinvloed op de landsregering voor
zich opeist.

Ook acht de heer Schouten het niet
juist te beweren, dat het in deze ver
kiezingstijd gaat om de vraag wie aan
stonds als kabinetsformateur zal wor
den aangewezen;. Romme of Drees. Het
is niet per se noodzakelijk, zoals de er
varing leert, dat de lijsttrekker van de
partij, die met het hoogste stemmen-
cijfer uit de stembus komt, ook de ka
binetsformatie in handen neemt. Zou
de P. v.d. A. inderdaad de overwin
ning behalen, dan kon zij op dit punt
wel eens teleurstelling boeken, want bij
alle capaciteiten, waarover dr. Drees
beschikt, is hij er toch nog nooit in
kunnen slagen een kabinet te formeren,
aldus dr. Schouten.

Tijdens de woensdag in Utrecht ge
houden deputatenvergadering van de
Anti-Revolutionaire partij is dr. W. P.
Berghuis, burgemeester van Kampen,
benoemd tot voorzitter van het cen
traal comité der A.R.-partij.

De nieuwe leider van de A.R.-partij
werd in 1911 te Oosterend (Fr) gebo
ren. Na eerst werkzaam geweest te
zijn als ambtenaar ter provinciale grif
fie te Groningen, werd hij in 1939 be
noemd tot burgemeester van Smilde. In
november 1941 legde hij deze functie
neer. Hij vertoefde van 1942 tot 1944 in
het gijzelaarskamp St. Michelsgestel.
Na de bevrijding hervatte hij zijn func
tie als burgemeester van Smilde. Sinds
1952 is dr. Berghuis burgemeester van
Kampen.

De nieuw benoemde voorzitter maakt
reeds deel uit van het college van ad
vies van deze partij en is voorts lid
van het hoofdbestuur van de beweging
van Europese federalisten en lid van
de politieke commissie van de Neder
landse raad van de Europese bewe
ging.

Tot tweede voorzitter werden geko
zen mr. A. B. Roosjen en de heer J.
Smallenbroek.

De commissaris van politie te Hil
versum verzoekt namens de echtgenote
bekend te worden gemaakt met de ver
blijfplaats van Th. H. Bikker, geboren
november 1890, wonende te Hilver
sum, Azaleastraat 31, die woensdag
morgen 8 uur zijn woning heeft ver
laten en sindsdien spoorloos verdwenen
is.

Bikker moest zich voor behandeling
in het ziekenhuis aanmelden. Hij lijdt
aan geheugenstoornis en is zeer zwaar
moedig. Een ongeluk wordt gevreesd.

Signalement: lang 1,65 m, kaal hoofd,
blauw-grijze ogen, gele gelaatskleur.
Kleding: grijs visgraatkostuum, blauw
grijs vest, grijs overhemd, gestreepte
stropdas, donkergrijze ulster met bont
gevoerd.

Advertentie

Over sigaren - en zeker over goede sigaren - valt veel te
zeggen. Over de gelijkmatige, witte brand;
over de zachte volle smaak... Senatorrokers praten daar
niet eens meer over. Die zeggen kortweg:

sEixroi

Temidden van de in het constitutio
neel recht vergrijsde Eerste Kamerle
den stond woensdag in de Ridderzaal
als een wetgeleerde te midden van zijn
collega's prof. Oud in de rol van ver
dediger van een wetsvoorstel. Het be
trof het initiatiefvoorstel, dat hij namens
de Tweede Kamer in de Senaat kwam
behandelen en dat beoogt een lacune
op te heffen in onze grondwet, waardoor
het mogelijk is, dat onder bepaalde om
standigheden het land zonder Staten-Ge
neraal komt te verkeren. Onder de oor
log is dat gebeurd, toen de normale zit
tingsperiode afliep en er geen nieuwe
verkiezingen konden worden gehouden.
De oorsprong van het voorstel is de
destijds in de Tweede Kamer aanvaar
de motie-Donker, waarop de regering
echter nog weinig gereageerd heeft.

De Eerste Kamer bleek om allerlei
redenen nog niet bereid het voorstel
te aanvaarden. Men heeft prof. Oud
voorgeworpen, dat hij bezig was met

iets verfoeilijks, namelijk het introdu
ceren van staatsnoodrecht in de grond
wet. Staatsnoodrecht wordt pas geregeld
als er nood is. Men achtte de regeling
die de kieswet bevat voldoende en vond
het niet nodig dat deze naar de grond
wet wordt overgebracht, zoals de heren
Cammelbeeck (PvdA) en Kropman
(KVP) betoogden. Anderen, onder wie
vooral de heer Tjalma (AR), brachten
formele bezwaren naar voren. Vooral
het ontstaan van twee verschillende
grondwetteksten leverde moeilijkheden
op. De tekst van het initiatiefvoorstel
klopte namelijk niet met die welke een
uur tevoren was ontstaan, daar de Ka
mer de grondwetswijziging volgens voor
stel der regering had aangenomen.
Prof. Oud kon hierop niet anders ant
woorden dan dat hij het wetsontwerp
zou terugnemen en met de Tweede Ka
mer bespreken, om het op zeer korte
termijn opnieuw in te dienen.

Besloten werd het ontwerp voorlopig
aan te houden.

President Eisenhower heeft gisteren
op een persconferentie in Washington
verklaard, dat hij geen enkel nut ziet
in een eventueel bezoek van de Rus
sische leiders aan de Verenigde Staten,
zolang zich geen nieuwe gezichtspunten
voordoen. Hü verklaarde, dat de punten
waarop overeenstemmig tussen de
Sovjet-Unie en de V.S. gewenst is, vol
komen bekend zijn. Zij zijn op de twee
conferenties die vorig jaar in Genève

gehouden zijn, uitvoerig besproken.

Eisenhower verklaarde ook, dat hij
het rapport ontvangen heeft van het
gesprek dat Harold Stassen, zijn minis
ter voor ontwapening, dinsdag in Lon
den met de Russische leiders heeft ge
had. Hü had het rapport nog niet be
studeerd, maar voor zover hij kon zien,
was er geen verandering in de houding
van de communisten ten opzichte van
controle op de bewapening.

De president verklaarde te hopen, dat
de vier extra torpedobootjagers, die on
langs naar het oostelijk deel van de
Middellandse Zee zijn gezonden, een
stabiliserende invloed zouden uitoefenen.

Ook zei hij bereid te zijn wie dan
ook, waar dan ook, te ontmoeten als dat
in het belang van de vrede was, maar
dat hij eerst degelijk overtuigd zou moe
ten zijn van het nut van een dergelijke
reis.

Evenals in Formosa en andere gebie
den willen de Verenigde Staten de toe
stand in het Midden-Oosten slechts stabi
liseren. Het is niet de bedoeling van
Amerika zijn invloed uit te breiden,
noch in het Midden-Oosten, noch elders.

Eisenhower werd gevraagd om com
mentaar op de verklaring, die de Rus
sische partijsecretaris Khroesjtsjev in
Engeland heeft afgelegd, n.l. dat de
Sovjet-Unie binnenkort de beschikking
zal hebben over een geleid projectiel,
dat in staat waterstofbommen te ver
voeren naar ieder punt van de aard
bol. De president volstond met te zeg
gen, dat er een groot verschil bestaat
tussen de ontwikkeling van zo'n projec
tiel als mode' in een laboi itorium en
de vervaardiging ervan in seriefabrica-

ge.

De Verenigde Staten, aldus de presi
dent, doen op het ogenblik hun uiter
ste best voor de ontwikkeling van ge
leide projectielen. Hi1 verwierp in dit
verband de voorstellen, die o.a. door
Adlai Stevenson zün geopperd, om de
proeven met waterstof bom m-m te laten
vervallen. „Wetenschappelük onderzoek
zonder iroeven is zinloos en het onder
zoek is nodig voor defensieve wapens",
zo verklaarde hü.

Over de NATO zei Eisenhower, dat
hü altüd geloofd heeft, dat deze op meer
gebieden nuttig kan zün dan alleen op
het militaire, al heeft dat op het ogen
blik de nadruk.

Hü verklaarae, dat, hoewel hü al vele
jaren groot belang stelt in de NATO, hü
zich nu niet verder uit kon laten over
een eventuele uitbreiding tot politiek en
economisch gebied. Wel kon hü bekend
maken dat zyn minister van buitenland
se zaken, Foster Dulles volgende week
naar Parüs zou gaan om aan de raad
van de NATO bepaalde voorstellen te
doen. (ReuterUP)

Ik houd van grenzen. Van
mooie, duidelijke, letterlijke
grenzen. Achter de grens
immers ligt het beloofde
land. En ik kan me dan ook
levendig de gevoelens voor
stellen van die Hollanders,
die, zo gauw ze douanen ge
passeerd zijn, in een spon
taan „En dat we toffe jon
gens zyn, dat willen we weten" los
breken. Persoonlek mag ik dat lied
niet, maar de vreugde die er op zulk
een moment aan ten grondslag ligt
kan ik begrepen. Het hééft iets ver-
blijdends, een grens passeren. Niet al
leen betreedt men een nieuw gebied,
maar men laat ook duidelijk een oud
achter zich. Kortom, een grens over
steken betekent het avontuur, of zelts
maar de illusie van een avontuur. En
dit heb ik ook tegen vliegen, dat het
géén grenzen kent. 's Morgens op
stijgen in Amsterdam en 's avonds
landen in Cairo, dwars door en over
allerlei heerlijke grenzen héén, daar is
geen aardigheid aan.

Maar nu heb ik laatst toen ik éven
in Parijs moest wezen, tot mijn diep
verdriet moeten constateren dat ook
bij het reizen over land de grenzen
danig aan het vervagen zijn. Van een
ernstige controle van pas of van een
enigszins acceptabel onderzoek naar
smokkelwaar is geen sprake meer. De
douanen, de enige geüniformeerde
lieden die ik immer een warm hart
heb toegedragen, keuren een mens
nauwelijks meer een blik waardig.
Ik althans was de grens over, vóór ik
het wist. En ik had er juist zo lang
mogelyk van willen genieten, van het
verwisselen van land. Naar mijn ba
gage werd niet eens gekeken; mün
pas niet de geringste aantekening.

Nee, dit is geen reizen meer. Het
kost niet de geringste moeite en er
valt in het geheel niets meer te „ver
overen". Je glijdt gewoon van het ene
land in het andere. Geen sterveling die
er nog op let En niet de kleinste mo
gelijkheid om je geduld te verliezen.
Reizen zonder zorg noemt men dat.

Ja, ja, maar er zijn grenzen.

Vandaag is het veertien man sterke
gezin van de familie Dooyes uit Den
Haag met de K.L.M. naar de Ver. Sta
ten vertrokken. Dit Is het eerste grote
gezin uit Nederland dat naar de Ver.
Staten emigreert onder de Refugee Re-
lief Act en onder directe verantwoor
delijkheid van de katholieke immigratie
organisatie in Noord-Amerika. De im
migratie-sectie van de National catho
lic welfare conference heeft gezorgd
voor huisvesting en werk, en daarmede
voldaan aan de eisen, die de Ameri
kaanse wet stelt. De familie Dooyes
vertrekt naar Grassepoint in de staat
Michigan. Het oudste kind is zestien
jaar, het jongste één jaar.

Een gezelschap van veertien Luxem
burgers is op Schiphol gearriveerd ter
gelegenheid van de opening van de
nieuwe KLM-lijn Amsterdam-Luxem-
burg-Nice-Madrid.

Tijdens een welkomstdiner, dat de
KLM aan haar Luxemburgse gasten
aanbood, heeft minister Algëra zijn Lu
xemburgse collega de heer v. Bodson,
de versierselen overhandigd van het
grootkruis in de orde van Oranje-Nas-
sau. De heer Pierre Hamer, adviseur
van de Luxemburgse regering, werd
benoemd tot commandeur in dezelfde
orde.

33

„Da werden Weiber zu Hyanen", zuchtte de in
specteur en dronk zuinigjes opnieuw koffie, slappe
koffie échte uitverkoopkoffie, had Jan gesmaald
die de juffrouw uit de kleine melksalon, waar ze
hun toevlucht hadden gezocht, hun had geserveerd.

Jan antwoordde niet. Hü zat kennelijk te broeden
op een sappig artikeltje over deze Hoogtüdag der
Vrouwen en zocht naar enkele hoogtepunten van de
algemene verdwazing.

„Kük IJsbrand, die oude vrouw daar. Aérdig. Ik
zag haar straks voor die winkel daar. Ze heeft er
vast al gestaan van vüf uur af vanmorgen, de knop
van de deur in haar hand. Er zal een grote dikke
vrouw geweest zijn, die haar heeft willen verdringen
of weglokken met een mooi smoesje. Er zijn altüd
grote en dikke vrouwen bü de weg als het uitverkoop is
en kleine schrale, zoals opoe daar. Maar opoe zal
zich niet hebben laten verdringen, zo ziet ze er niet
uit, opoe was eerst en ze had récht op die knop. En
nou heeft ze die pop van een daalder, ik zag haar
gister in de etalage staan, een prachtpop, die mam
ma kan zeggen en plassen en zo. Opoe zal veertien
dagen geen suiker in haar koffie hebben gedaan,
om die pop voor haar kleinkind te kopen. En straks?
Als ze de trap op is gesukkeld ergens in Zuid?
Daar zit het kleinkind, elf, twaalf jaar, met de knop
van het radiotoestel in haar hand te brullen van
seven lonely days of een andere tophit. Mammie is
in extase bü Extase, danst of tea't, pap doet zaken
of borrelt. Kleinkind heeft voor de pop geen tüd,
kinderachtig, wie speelt er nog met poppen? De
knokfilm of de film, toegang voor alle leeftüden -
met - een - gecoupeerde - zoen - en - niet - alles
bloot, la veel échter als je twaalf bent en in 1955

leeft. Tja, opoe sukkelt maar naar de keuken, gaat
troost zoeken bij Sjaan, de ouwe getrouwe en leb
bert een bakkie koffie, met een extra schep suiker.
Wat gaat er om in dat ouwe hoofd? Ach, wel zoiets
van, dat het kind van thans opoe is, en opoe het
kind, dat een pop van een daalder een koninkrijk
vindt.Verroest, dat rümt, ik kan er een levens
liedje van maken, een goed liedje, een bést liedje..."

„Doet het niet," adviseerde IJsbrand nuchter,
„goeie cabaretliedjes vinden in Nederland tóch geen
aftrek. Als houen en trouwen, en een zoen in het
tedere lentegroen er niet in voorkomen, deugt het
toch niet. Maar wat je opoe betreft, nou, er zal toch
nog wel een énkel kind bestaan, dat écht blü met
een pop is, en laat dat kind nu opoe's kleinkind zün,
heeft dat mens ook nog een goeie dag. Slécht die
koffie, ga je mee, ergens in Amsterdam moet 's mor
gens om tien uur toch wel een behoorlijke kop kof
fie zün te krijgen".

Jan antwoordde wéér niet, zün stukje over de uit
verkoop scheen hem nog steeds dwars te zitten.
Weer speurden zpn ogen de straat af en bleven
rusten op een winkel aan de overzüde, een hoeden
zaak.

Dromen van hoedjes stonden er, en omdat hier
geen schreeuwerige plakkaten voor de spiegelruit
hingen, maar de eigenaar zich had bepaald tot een
bescheiden aankondiging; „Speciale collectie dernier
cri, tien procent korting", trokken ze juist de aan
dacht. Zwümelend van verrukking ging de ene dame
na de andere zo iets speciaals passen, soms kopen,
maar zeker bleef iedere passerende vrouw althans
even staan, in aanbidding voor de symphonieën in
zwart en wit.

Inspecteur Galama roerde onberoerd in het
bruine drab en schoof ten slotte het kopje met een
gebaar van afschuw van zich af. Nee, dén nog liever
het derde aftreksel dat brigadier Velleman, zo om
een uur of vier op nachtdienst placht te schenken.

„Nou, ga je 'es mee?" vroeg hü ongeduldig.

„Ja," zei Jan met een zucht, „ik héb het IJsbrand,
ik heb het."

„Wat heb je, ee;n kolder geloof ik," bromde de
inspecteur, die, nu de eerst run op de magazünen
afgelopen scheen te zün, toch nog wel eens wilde
rondneuzen. Misschien hadden de dames althans één
voordelig overhemd voor hem overgelaten, het plan
er zes te kopen had hü a' lang opgegeven.

„Ik hèb het IJsbrand," herhaalde Jan, en be
schreef driftig zijn blocnote.

„Hoor toe: De laatste der Mohikanen? Dat ls de
bovenkop, over twee kolom, 24 punten. Dan als on
derkop, cursief op 16: Vrouw passeert als enige
droometalage. En dén in een dun kaderlüntje, in
het artikel zet ik nog: Niet alle vrouwen uitverkoop-
minded. Nou?"

Inspecteur Galama haalde de schouders op.
,,'.t Zal wel goed zün, maar volgen kan ik je
niet. Wat is er voor büzonders in dat artikel?"

„Büzonders?" vroeg Jan Nierop met hoogopgetrok-
ken wenkbrauwen. „Büzonders? Man denk toch na!
Heb jü die gezichten niet gezien van al die énderen,
die daar aan de overkant naar de hoedjes keken?
Variërend van starheid in blikken, als gehypnotiseerd
tot sprankelende blüheid, opbruisende levensvreug
de in de gedachte dat straks, na een heerlük lang
durig moment van passen, dozfln achter dozün, één
zo'n appeltaart, of kersenflap, of wat voor variatie
zo'n hoedenartist bedacht heeft, je eigen hoofd zal
sieren? Zo'n hoed w ar je de ogen van al de me
vrouwen in je nétte straat mee kan uitsteken, zo'n
hoed waaronder je met een lievig pruimemondje
de baby van je buurvrouw kan kussen, en de buur
vrouw voornoemd tegelijk dodelijk jaloers kunt maken?

Heb je ze gezien? Ik welen dan komt er een,

van wie je zo zou denken, dat ze in één machtige
greep alle hoeden van de toonbank zal graaien, de
concurrentie zal vloeren en zich met de buit uit de
voeten zal maken. Ik zég haar al gesierd met dat
dingske in de aoek daar, kük gauw, de juffrouw
haalt het nét uit de etalage. Tuurlük, zo'n hoed.
Maar wat doet mün mevrouw? Mün waarlijk niet
van vrouwelük schoon gespeend en elegant trippe
lend studie-object? Ze kükt zelfs niet eens, ze trip
pelt maar door, neus in de lucht, de roodgeverfde
poeseklauwtjes om het tasje geklemd, met gedachten
wie weet waaraan, maar althans niet aan zo'n hoed
je. En zulks doet een échte vrouw niet op deze
dag. Bü een échte v.ouw worden élle andere gedach
ten deze morgen geplet, gewalst, of wat je maar
wilt, onder de ene martelende vraag:

„Hoe steek ik een ander de loef af." Ik herhaal je
IJsbrand Galama, zulks is niet gewoon, dat doet
geen echte vrouw. En déér ga ik over schrüven."

(Wordt vervolgd

Mr. Frans Jozef Godfried baron
van Voorst tot Voorst, die j.l. za
terdag de benoeming ontving tot
buitengewoon geheim kamerheer
met kap en degen van Z. H. de
Paus, heeft deze onderscheiding
te danken aan zijn werk voor de
St.-Adelbertvereniging, dat de bij
zondere belangstelling geniet van
de Pauselijke Internuntius, mgr.
Paolo Giobbe. Men moet de heer
Van Voortst tot Voorst echter niet
zien als de typische representant
van een groepje katholieken, dat
soms in de ogen van buitenstaan
ders aangezien wordt voor lieden,
die zich boven anderen verheven
wanen.

Baron van Voorst tot Voorst
wil niet ontkennen, dat de feite
lijke gang van zaken in de St.-
Adelbertvereniging, die traditio
neel wordt aangeduid als de orga
nisatie voor de hogere of leidende
stand, in het verleden wel eens
aanleiding gaf tot het ontstaan
van die indruk. Hij acht het ook
nu nog niet uitgesloten, dat som
migen uit een zeker snobisme bij
Adelbert aangesloten zijn; het
stidt tenslotte wel te behoren tot
een groepering van leidinggeven
de personen ook al handelt
men praktisch te weinig vanuit de
verantwoordelijkheid, die daaraan
vast zit. Mr. van Voorst tot Voorst
laat er echter geen twijfel over bestaan, dat, wanneer men het uitoe
fenen van een bepaalde maatschappelijke functie en de aanwezigheid van
cultuur als uitgangspunt neemt, Adelbert evengoed de leidinggevende
figuren uit bijvoorbeeld de K. A. B. dient te omvatten als medici, lera
ren, juristen, ingenieurs enz. De St-Adelbertvereniging maakt een
groei door naar deze nieuwe structuur. De nieuwe conceptie leeft
nog niet overal binnen de vereniging zelf en evenmin daarbuiten,
maar de 42-jarige voorzitter grijpt iedere gelegenheid aan, om deze
opvatting uit te dragen.

Mr. van Voorst tot Voorst is kort na de oorlog voorzitter van „Sint
Adelbert" geworden. Hij is van mening, dat de activiteit van de ver
eniging zich zeker niet mag beperken tot het organiseren van cause
rieën, te houden door hooggeleerde en zeergeleerde heren. Het gaat er
om, dat zij, die pretenderen leiding te geven, zich ook. inderdaad be
wust worden van hun verantwoordelijkheid om mee te bauwen aan
een christelijke maatschappij; dat zij er voor zorgen, dat gezonde ge
dachten, door enkelen ontwikkeld, in breder kring gemeengoed worden
en dat zij zich niet beperken tot hun eigen „standje". De heer Van
Voorst ziet voor zichzelf deze activiteit als een noodzakelijk complement
bij zijn arbeid. Hij heeft, begonnen in 1937 als ambtenaar bij het Open
baar Ministerie te Maastricht, een gevarieerde loopbaan in de rechter
lijke macht achter de rug. Nadat hij in de oorlog gegijzeld was ge
weest, kreeg hij de functie van substituut-officier aangeboden, die hü
echter weigerde. Na de bevrijding heeft hij op verschillende posten
deelgenomen aan de Bijzondere Rechtspleging en sinds drie jaar is hij
advocaat-generaal bij het Gerechtshof te Den Haag. „Je krijgt in dit
werk zoveel te doen met nare dingen, dat er een andere maatschappe
lijke bemoeienis tegenover moet staan", aldus mr. Van Voorst tot Voorst.
Dit verklaart mede zijn werk voor de St.-Adelbertvereniging, die sinds
1948 kwantitatief een opmerkelijke groei .heeft doorgemaakt: van circa
1600 tot circa 3800 leden. De kwalitatieve groei is uiteraard moeilijk in
cijfers uit te drukken. Naast haar werk in ruimere zin heeft Adelbert
zich de laatste jaren in het bijzonder bezig gehouden met de proble
matiek van de middengroepen, een problematiek, die og steeds grote
aandacht vraagt.

Het geheim kamerheerschap, dat de heer Van Voorst tot Voorst
thans heeft verworven, is niet alle n een ere-functie. Ons land heeft thans
drie geheime kamerheren met kap en degen, wier taak het is eens per
jaar of per twee jaar gedurende ongeveer een week ook actief dienst
te doen bij de pauselijke hofhouding. Die dienst bestaat hierin, dat dg
kamerheer hoge bezoekers in het Vaticaan ontvangt en binnenleidt bij de
Paus. Tot nu toe heeft het kamerhferschap van baron Van Voorst tot
/oorst zich beperkt tot diensten in eigen huis; zijn kinderen hij
heeft er vier vinden de titel namelijk bijzonder indrukwekkend en
zij laten hun vader graag kamerheer voor zich spelen, zij het dan zon
der kap en degen.

I