man moet het
°°fd van de echt-
^eniging blijven
i
Prof. BRONKHORST neemt afscheid
f
ITALIË
Moord betekent
Lichte muziek op
zwarte schijven
w
levenslang
i
h
an Rijckevorsel beroept zich op
de Nijmeegse profPetit
DE HEREN
€N
A
Concert in Venetië
„Het past ons slechts in te grijpen als
de natuur het niet afkan
^JONKMAM
fcWAP
I*
«WIJ
iele'
ZATERDAG 28 APRIL 1956
PAGINA 11
tv/e'
'WoÜ.e Kamp" aan de man- is
°CPwle.s]issin» over het
f
te *tak -
'V
Nico de Jong overleden
Loonsverhogingen
bij de A.K.U.
„DE SPONTANE CAVERNEGENEZING"
Geestelijke ontspanning
van groot belang
PRINS BEIRiNiHiA RlD IN
NIJMEGEN
Bij luchtvaarttroepen
Gezant bij H. Stoel bezoekt
Pauselijk Staatssecretariaat
Sinds overoude tijden bekend als het land van geneeskrachtige
thermale bronnen.
E.N.I.T.,
door EWOUT SPEELMAN
k rJj1"'
b.»'
J? |lcjin. '"rnentaire redacteur)
It1''-!, ''evp n—,,.
te6
A.\s ^f'n uu T ®en kwestie naar
riie 1 it' ''ir.i prof "ct huwelijksrecht,
efl 'lp rna're heeft opge-
erkte wetsontwerp
«ea;Vtel]"W vermogensrech-
"laken
Waar het om gaat
heeft, n.l. de
'I'1 ''het hn,°»'?enS °"Ze Wet n°S
1 van de echtver-
en betiteld.
/j
Bij de z.g. handelingsbekwaamheid
gaat het feitelijk om kwesties van ver
mogen. Het nieuwe ontwerp regelt de
bevoegdheid van de vrouw om het ge
meenschappelijk vermogen mede te be
heren. Het neemt uit de oude wet aller
lei bepalingen weg, waardoor de vrouw
tot dusver gedwongen werd om bij alles
wat zij wilde kopen, verkopen of ver
werpen de toestemming van haar man
te vragen. Vele Kamerleden, vooral
vrouwelijke, die zich in het onderwerp
met zijn vele juridische aspecten met
ware hartstocht hebben ingewerkt, hie
ven wederom juichkreten aan dat wij
thans afstand gaan doen van een wet,
die de voorvaderlijke beginselen bevat
van de Germaanse oertijden, waarin
vrouwen konden worden verkocht, ver
dobbeld en mishandeld, zoals mevrouw
mr. Stoffels van Haaften (V.V.D.) in
herinnering bracht. Zij en mej. Tende-
loo (P.v.d.A.) hebben ook Napoleon als
een kwade genius van dit recht nog
eens ten tonele gebracht. Napoleon, die
zijn verspillende en frivole Josephine
de Beauharnais als voorbeeld nam om
de positie van de vrouw te regelen onder
het motto „Les femmes sont nos es-
claves"
Maar in het voor de zoveelste maal
gewijzigde ontwerp men is er nu
sinds 1949 aan bezig is tevens ge
schrapt, dat de man het hoofd van de
echtvereniging is. En daartegen zijn
enige juristen ditmaal geen vrouwe
lijkeopgekomen. Zij hebben een daar
toe strekkend amendement ingediend.
Prof. Lemaire vond, dat men hierbij
aan een kwestie, die praktisch het hu
welijksvermogensrecht betreft, een zaak
van een heel ander rechtelijk karakter
gaat koppelen. Mr. Van Rijckevorsel
(K.V.P.) zag een tegenstrijdigheid in
het standpunt van de regering, daar
enerzijds gezegd wordt, dat deze regel
juridische betekenis mist en anderzijds,
dat de rechter aan de hand van con
crete toepassingen van deze regel toch
vrij blijft om te beslissen dat de regel
in ons recht blijft voortbestaan.
De opheffing van de handelings-onbe-
kwaamheid van de gehuwde vrouw be
tekent slechts, dat de door haar ver
richte rechtshandelingen hetzelfde
rechtsgevolg hebben als van andere
handelingsbekwame personen, doch het
betekent niet, dat de uitspraak van de
wetgever dat de man het hoofd is van
echtvereniging en gezin als orde-eenheid
haar waarde zou hebben verloren voor
het personenrecht, het familierecht en
andere terreinen van het recht, zoals
ook het administratief recht.
In dit verband deed de woordvoer
der van de K.V.P. een beroep op de
Nijmeegse professor Petit, die even
min een tegenstelling zag tussen het
behoud van de regel: de man is het
hoofd van de echtvereniging en de
wettelijke „onttroning" van de man
als hoofd van de gemeenschap van
goederen.
Het amendement maakt voor zover
thans te beoordelen een kans met een
kleine meerderheid te worden aangeno
men. Woensdag zal minister van Oven
wel een andere mening verdedigen.
Op 79-jarige leeftijd is in het Diaco-
nessenhuis te Hilversum, waar hij enige
tiid geleden een ernstige operatie moest
ondergaan, overleden de acteur Nico
de Jong. Hij heeft vele jaren op de
planken gestaan en was gedurende
lange tijd lid van de hoorspelkem van
de Ned. Radio Unie.
Nico de Jong werd op 26 juni 1876
te Rotterdam geboren. In deze stad
begon hij ook zijn toneelcarrière bij
het Rotterdams Toneel, waar hij en
kele jaren kleinere rollen speelde,
waarna hij plotseling als artiest
naam maakte in de dagen dat ook
Cor van der Lugt Melsert, Mien
Duymaer van Twist en Else Mauhs
glans verleenden aan de naam van
het Rotterdams Toneel. In de loop der
jaren heeft Nico de Jong bij vele
toneelgezelschappen gewerkt, onder
andere bij Cor Ruys en Eduard Ver
kade. Ook heeft hij nog enige tijd,
samen met Chrispijn Jr., een eigen
toneelgroep gehad, waarvan hij zowel
zakelijk leider als acteur was.
Nico de Jong is vele jaren een be
kend hoorspelacteur geweest. Reeds in
de jaren vóór de oorlog speelde hij in
vele hoorspelen. Een van zijn bekend
ste rollen was die van Sir Graham in
de „Paul Vlaanderen"-series. Na de
oorlog speelde Nico de Jong nog op de
planken mee in het stuk „Oranjehotel"
van Eduard Veterman, waarmee vele
voorstellingen in het land werden ge
geven. In 1946 trad hij in vaste dienst
van de hoorspelkern van de Ned. Ra
dio-Unie, waarvan hij nog deel uit
maakte. Hoewel hij in zijn laatste
levensjaren vele hevige pijnen heeft
geleden, hield zijn onverzettelijke wils
kracht hem op de been en hij bleef
actief aan hoorspelen meewerken.
Het muziekkorps van de beroemde Engelse Horse Guards heeft in Venetië een
concert gegeven. Te voet, overigens.
De directie van de Algemene Kunst
zijde Unie N.V. en de hoofdbesturen
van de betrokken werknemersorganisa
ties delen het volgende mede:
„Tussen de directie van de Algemene
Kunstzijde Unie N.V. en de hoofdbestu
ren van de werknemersorganisaties is
volledige overeenstemming verkregen
over de aan het college van rijksbemid
delaars ter goedkeuring voor te leggen
wijzigingen in de arbeidsvoorwaarden
voor de personeelsgroepen waarvoor
een CAO geldt. Deze wijzigingen hou
den onder meer een verhoging in van de
lonen en salarissen met 6 procent in
gaande 6 mei a.s. en de toekenning van
een vakantietoeslag van 4 procent van
een jaar loon of salaris. Het personeel
in uur- en weekloon ontving reeds de
3 procent uitkering over 1955: het ove
rige personeel waarvoor een CAO van
toepassing is zal deze uitkering eind
mei ontvangen.
Voorzover mogelijk wordt de vakan
tie van de arbeiders met 3 dagen ver
lengd: arbeiders die dit jaar nog geen
verlenging van vakantie krijgen ont
vangen begin juli een extra-uitkering
van 1 procent van een jaar loon. Over
de vakantie van de overige personeels
groepen, waaromtrent de directie voor
stellen deed. moet nog nader overleg
plaats vinden.
Prof. dr. W. Bronkhorst, oud-genees
heer-directeur van het sanatorium Berg
en Bosch te Bilthoverq heeft vrijdag in
zijn afscheidscollege, dat door tal van
Nederlandse longspecialisten werd bij
gewoond, gesproken over de spontane
cavernegenezing.
Prof. Bronkhorst herinnerde aan de
tijd toen hij in 1920 de eerste schreden
zette op het pad van de longpathologie,
een pad dat sindsdien rechtlijnig .voer
de naar een volgroeid specialisme, waar
van hij de eerste vertegenwoordiger aan
een Nederlandse universiteit is geweest.
De tijd na 1948, toen prof. Bronkhorst
zijn taak aan de kliniek van het stads
en academisch ziekenhuis te Utrecht
begon, noemde hij een tijd zo rijk aan
overrompelende ontwikkelingen in het
specialisme der longziekte, dat men
slechts met de grootste inspanning en
alleen dank zij voortreffelijk teamwork
de nieuwe mogelijkheden snel en vol
ledig kon uitbuiten.
De samenwerking in universitair ver
band is daarbij, zeide prof. Bronkhorst,
van de grootste waarde geweest.
Na 1920 heeft de ontwikkeling het sa
natorium voor longtuberculose geheel
van karakter veranderd. Het sanatori
um werd van een herstellingsoord tot
een geneeskundige kliniek. Vanuit deze
kliniek is het specialisme longziekten
sinds 1940 tot het algemene ziekenhuis
doorgedrongen.
Uitvoerig besprak prof. Bronkhorst de
eerste fasen in de strijd tegen de long
tuberculose. Sprekende over de opvat
ting van Coryllos, dat de cavernegene
zing het gevolg is van een afsluiting
van de drainerende bronchi waardoor in
de afgesloten holte de lucht zou re-
sorberen en de caverne verdwijnen, zei-
de prof. Bronkhorst, dat deze opvatting
nog door velen aanvaard wordt omdat
ze zo eenvoudig en begrijpelijk is. Zich
tot de juistheid van deze opvatting be
palend, concludeerde hij, dat er ver
scheidene argumenten aan te voeren
zijn, die deze theorie kraken. In de
eerste plaats de algemene biologische
ervaring, dat een abcesholte niet geneest
door afsluiting van de fistel, maar dat
de fistel zich sluit als de abcesholte min
der actief wordt.
Uitvoerig ging prof. Bronkhorst in
op het zgn. harmonica-fenomeen van
de verdwijnende caverne. Het starre
oude kuurschema bij de cavernepatiën-
ten werd grondig herzien.
Indien na een drie maanden duren
de strenge bedrustkuur de caverne
neiging tot verdwijnen vertoonde,
werd de kuur voortgezet met min
stens drie maanden na de volledige
holteverdwijning. Was na de drie
maanden bedrust geen verkleining
van de caverne te zien, dan moest
een andere weg worden ingeslagen.
De intrapleural pneumothorax deed
in de twintiger jaren zijn intrede, maar
was tot ongeveer 1930 een schot in het
duister, omdat het diagnostisch inzicht
en daarmee een goede indicatiestelling
volledig ontbrak.
Alhoewel spreker toegaf, dat een
pneumothorax-behandeling vele malen
werd toegepast, werd steeds voorrang
gegeven aan de caverne-genezing, uit
sluitend door een goed toegepaste rust-
kunnr.
Wü, medici, zo zeide prof. Bronkhorst,
zijn altijd geneigd iets te doen, actief
in te grijpen, niet alleen chirurgisch,
maar ook met geneesmiddelen, die vaak
schadelijke nevenwerkingen hebben. Dit
standpunt noemde hij onjuist. Het past
ons slechts in te grijpen, zo zeide hij,
als de natuur, eventueel ondersteund
door een geestelijke en lichamelijke
rustperiode, het niet afkan, want ons
ingrijpen is in vele gevallen een ver
storing van het natuurlijk gebeuren,
waarvan wij de schadelijke gevolgen
niet kunnen overzien. Zeer vaak blijkt
dit ook bij de schijnbaar onschuldige
pneumothorax-behandeling, zo zeide
prof. Bronkhorst.
De pneumothorax-behandeling stierf
in Nederland een natuurlijke dood.
Overal elders echter staat de gewone
pneumothorax nog op het eerste plan,
al begint zich hier en daar een om
zwaai naar het Nederlandse standpunt
af te tekenen.
De psychische ontspanning noemde
prof. Bronkhorst een belangrijke fac
tor tot verhoging van de weerstand te
gen de ziekte. Z.i. schuilt een gevaar
in de moderne psychosomatische ge
neeskunde, n.l. dat de patiënt ook psy
chisch weer een geval wordt, een pro
bleem, dat objectief wetenschappelijk
weer benaderd moet worden.
Essentieel primair noemde prof.
Bronkhorst de benadering van de pa
tiënt door naastenliefde, het liefdevol
le begrip voor de moeilijkheden die
het leven ieder van ons naar eigen
psychische gestldheid en sociaal mi
lieu te zijner tijd brengt. Alleen reeds
eht welwillend, met begrip en oprech
te genegenheid luisteren naar de moei
lijkheden van de patiënt kan hem een
bevrijding geven. Juist deze instelling
tegenover de zieke, in de geest van de
naastenliefde, legt de medici de plicht
op, het vakkundig-wetenschappelijk
kennen en kunnen zo hoog mogelijk
op te voeren, omdat hierin de speci
fieke taak van de geneesheer ligt.
In het wetenschappelijk streven en
handelen dient de naastenliefde het
diepste motief te zijn, waardoor het be
roep van medicus een officum nobile
wordt, zo besloot prof. Bronkhorst zijn
afscheidscollege.
Talrijken hebben prof. Bronkhorst
hierna gehuldigd. De president-curator
van de Utrechtse universiteit jhr. dr.
M. L. van Holthe tot Echten getuigde
van de dank van het college van cura
toren, de rector magnificus der univer
siteit, prof. dr. Chr. P. Raven, van die
van de senaat, terwijl prof. dr. J. Jong
bloed en prof. dr. R. L. J. van Ruyven
de scheidende hoogleraar resp. namens
de faculteit der geneeskunde en de in
terne kliniek van de universiteit toe
spraken. Lof en dank werd ook geuit
van de zijde der assistenten en studen
ten.
In zijn functie van inspecteur-generaal
van de Koninklijke Luchtmacht heeft
prins Bernhard vrijdag een bezoek aan
het commando luchtvaarttroepen te Nij
megen gebracht.
De prins werd reeds vroeg in de och
tend aan de ingang van de Kraafjen-
hoffkazerne verwelkomd door de com
mandant van het commando, kol. wnr.
L. W. Proost. Na de inspectie van het
ere-squadron bracht de prins een be
zoek aan verschillende onderdelen van
het commando. Om half twaalf volgde
een défilé waaraan ook onderdelen van
de Koninklijke Luchtmacht uit Breda
en Gilze-Rijen deelnamen. In de mid
dag bezocht de prins het militaire oefen
terrein Heumensoord, vanwaar hij om
streeks vier uur naar Soestdük vertrok.
Vanochtend heeft graaf de Marchant
d'Ansembourg, de nieuwe gezant van
Nederland bij de H. Stoel, ziin opwach
ting gemaakt bij het Pauselijk staats
secretariaat. Hij werd ontvangen door
mgr. Angelo dell'Acqua. substituut
van de Pauselijke staatssecretarie en
door de monsignari Tardini; Grano
en Samore, allen in leidende fucties
aan het staatsecretariaat verbonden.
Inmiddels heeft mgr. Grano de nieuwe
gezant in zijn ambtswoning verwel
komt. Het is nog niet bekend wanneer
graaf d'Ansembourg zijn geloofsbrie
ven aan de H. Vader zal overhandigen
Bij zijn bezoek aan het Staatssecreta
riaat was de gezant vergezeld door mgr.
dr. Jos Damen, raadsheer van het ge
zantschap.
Advertentie
Inlichtingen: Nationaal Italiaans Verkeersbureau
Rokin 52, Amsterdam en bij alle reisbureaux.
üRBODEN)
35
„Beet," bevestigde de inspecteur nu, „en goed
beet ook, Jan. In de zaak Karei Ditsel. Als die
ezel van een agent zijn instructies niet zo slecht
had gekend door in uniform een in burger geklede
inspecteur te groeten, had ik de vis misschien meteen
kunnen ophalen. Nu heb ik haar weer laten zwem
men. Ze moet gezien hebben dat die ezel salueerde
en er haar conclusies uit hebben getrokken."
„Ze kan ook denken dat we haar volgden omdat
ehnou ja, omdat ik van haar misschien eh
gecharmeerd was geraakt," zei Jan hoopvol.
„Liever niet," grinnikte Galama, „want dan had
je kans dat je gevaarlijk dicht in cte buurt kwam
van een bepaald gedeelte van het wetboek, dat onder
fatsoenlijke luiden liever niet genoemd wordt, en
waarvan de daarop betrekking hebbende misdrijven
doorgaans met gesloten deuren worden behandeld."
„Je bedoelt?"
„Dat jij goed hebt gezien, dat een échte vrouw voor
die hoedjes min of meer in zwijm was gevallen
„Je bedoelt?" vroeg Jan nogmaals.
„Ik bedoel dat deze vrouw geen vrouw is, maar
een verklede man."
„Wat?"
„Inderdaad, een verklede man. In wiens kraam het
waarschijnlijk wel te pas komt zich een boek over
moderne druktechnieken aan te schaffen. Ik laat
je nu los, kom vanavond bij me, dan hoop ik
je meer te kunnen vertellen. Moderne druktechnie
ken, jawie heeft daar iets aan? De zetter, de
drukker, de graficus in het algen een, maar ook de
valsemunter, Jan Nierop. Deze vrouw, die geen
vrouw maar een man is, en die ik kén, als vrouw
tenminste moet lid zijn van de bende die inspecteur
Bartels de bende X heeft genoemd en die ik ook
voor jou voorlopig Madame Z zal dopen. Die ik
heb laten lopen, omdat ik inderdaad hoop dat onze
tot dusve, onopvallende schaduw haar niet kopschuw
heeft gemaakt en die inderdaad kan denken dat
jij voor haar, hahaha, vrouwelijke bekoorlijkheden
bent bezweken. Zij zeker niet voor de jouwe. Bye!"
Met een haastige sprong redde de inspecteur bij
het oversteken zijn hoewe, kaalgetrapte. toch nog
best draagbare schoenen van een mangel door een
aanrollende bierwagen het bier was best op deze
snikhete morgen en beende weg.
Jan keek hem na.
„Jammer," mompelde hij, „ik had zo stellig ge
dacht dat die tweelingbroer van de agent Van Kla
veren, over wie IJsbrand bij Scheltinga het een en
ander vertelde, de kwaaie pier zou zijn. Tweeling
broers spelen altijd een grote rol in de detectivero
mans, nou ja, het is gemakkelijk en altijd wel aan
doenlijk, de goeie broer naast de boze. Tóch niet
dus die juffrouw heeft het gedaan, die juffrouw die
droomhoedjes voorbij liep, omdat zij een man is.
Tja, daar kan ik niet over schrijven, IJsbrand zou
zeggen dat zulks toch niet gewoon is
„Dus meneer Nierop verdient hier eigenlijk de
pluim voor de grootste opmerkzaamheid, als ik het
goed begrijp," zei inspecteur Bartels inderhaast
uit Den Haag geroepen voor consult toen hij met
Galama, Daatselaar en Jan 's avonds op IJsbrand's
kamer zat. Jan trachtte bescheiden te blozen, wat
hem uiteraard niet gelukte en haastte zich toen te
verzekeren dat hij met genoegen en geheel con amore
de dienaren van Hermandad van dienst wilde zijn.
,,'t Mag niet," overwoog Bartels, „althans niet offi
cieel, er mag nu eenmaal niets officieel in ons vrij
Nederland, maar, nou ja, wat zeg jij Galama en jij
Van Daatselaar?"
„Hm," kuchte Van Daatselaar neutraal.
„Och," aarzelde IJsbrand, die niets liever wilde
dan zijn op alles lettende vriend in het onderzoek
betrekken, maar als jongste niet het initiatief wilde
nemen om over de ambtelijke barrières heen te
stappen.
„Aldus besloten," decideerde Bartels. „Kunnen de
relaties van eh, Madame Z iets afweten van jullie
Kameradschaf t
„Vermoedelijk niet," zei Galama, „want Jan doet,
wanneer hij op bureau komt, altijd ijselijk beleefd
en ik officieel. Brinkman ziet niet graag dat wij
in diensttijd frère compagnon zijn met alle mogelijke
burgers."
Deze mededeling bezorgde IJsbrand een schop onder
tafel, maar meteen vroeg Jan grinnikend: „Dat is
dus afgesproken, ik ga mee op jacht. Wat heb ik
te doen?"
„Voorlopig ons iets uit dat flesje daar inschen
ken," beval Galama, „en verder luisteren naar het
geen de raad der ouden zal beslissen."
„Dus Bartels?"
„Ik zou zeggen, laat madame Z aan Van Daatse
laar over. Ik wilde even met de baas in Den
Haag overleggen en dan morgenavond maar een
inval doen. Dan zullen we wel iets vinden dat de
moeite van het zoeken waard is, dunkt me. Wél
toevallig, dat je die foto van het feest zo goed
bestudeerd had Galama, die tante, of die oom, zo
je wilt, heeft zich daarmee meteen in onze handen
gespeeld."
„Dus je wou een inval doen," herhaalde IJsbrand
nadenkend. „Ja, misschien vind je iets wat voor jouw
valsemunterskraampje van belang is, maar je be
derft er meteen grondig mijn kansen voor de moord
mee. Vergeet niet Bartels, dat ik nog geen enkel be
wijs heb. Best, Ditsel is vermoord, dat staat vast.
Voor ons, zoals we hier zitten, staat het ook vast,
dat Madame Z of een handlanger het gedaan heeft.
Maar hoe kom ik aan het bewijs? Zonder meer
bekennen zal er heus niet bij zijn. Wat zeg jij Van
Daatselaar."
De rechercheur dacht even na.
„Ik zou zeggen, afwachten en dagen tellen meneer.
Laat die juffrouw maar aan Daats over. Ik zal er
twee van mijn vertrouwde mannen bij nemen, en
van nu af aan doet ze geen stap of ik weet waar ze
naar toe wandelt. Ik heb gauw genoeg in de gaten
of ze door heeft gehad dat ze vanmorgen gescha
duwd is."
Op dat moment ging de telefoon.
(Wordt vervolgd)
71 /f en mag gerust wel zeggen, geloven wij, dat het 45-toerenplaatje
Yop het ogenblik favoriet is. Met zijn handig formaat, zijn dubbele
1 YJ. speelduur, zijn vriendelijke hoesjes en zijn redelijke prijs, voeral
ook voor de kleinere beurs, kruipt het naar boven aan de lijst van de
meest gevraagde platen. Met gelijke tred breidt zich dan ook het reper
toire in de 45-toerenklasse uit en wordt het daarbij dermate verscheiden
en gevarieerddat het allengs moeilijker wordt bij de keuze voor onze
rubriek een selectie toe te passen. Wij hebben deze week dus maar weer
op goed geluk af een greep gedaan uit die geweldige grabbelton van
orkesten en vocalisten en Ce verrassing van steeds beleefd, dat er toch
voor elic-wat-wils een gezellig plaatje uit de bus kwam.
Voor de kleintjes is er het snoe
zige plaatje „Klein, klein
kleutertje" met een reeks van
liedjes, die ook grootmoeder al zong:
In Holland staat een huis. Ik ben een
muzikantje, Witte Zwanen, zwarte
zwanen, ik zou zo graag een ketting
breien. Drie kleine kleutertjes, Onder
moeders parapluie en even zoveel kin
derliedjes meer. Ze worden gezongen
door het Deldo-Duo en dat doet het
tweestemmig magnifiek. Bij
zonder duidelijk is de uitspraak. Het
kwartet van Jan Corduwener zorgt
voor een aantrekkelijke begeleiding.
Zoals gezegd: een charmant plaatje,
waarbij het ons alleen niet duidelijk
is geworden, waarom er tweemaal
een „Lang zullen ze leven" in is op
genomen. (Philips 45 toeren 422057
PE).
A visit to Vienna" is de titel van
het Philips 45 toerenplaatje
421010 PE, waarin vier gelief
de nummers zijn gegroefd uit het
vrolijk-romantische repertoire van
Weense liedjes: „lm Prater bluhn
wieder die Baume", „Ich muss wie
der einmal in Grinzig sein", „In
chambre separée" en „Wien, Wien,
nur du allein", in welk laatstge
noemde nummer een Strauss-wals-
fantasietje het bijzonder goed doet.
Het gehele plaatje is trouwens van
een uitstekende kwaliteit, zowel wat
de uitvoering als de weergave be
treft. Het etiket vermeldt de namen
van eminente Weense orkesten. Twee
nummers worden gezongen door de
(heldere) tenor Hans Kolesa.
De stemmen van The Beverley
Sisters, die als elektrische
gitaren zijn, zijn te beluiste
ren via het 45 toeren Deccaplaatje
DFE 6307. Het is interessant kennis
te maken met de typische eigen
zangtechniek van deze charmante
zusjes. Terwijl de middelste stem de
eigenlijke melodie zingt, nemen de
andere zusjes een tweede stem. een
boven en een onder die middelste,
voor haar rekening. Haar liedjes krij
gen daardoor een zeer melodieuze en
muzikale klankkleur, een tikkeltje
dromerig, soms sentimenteel welis
waar, doch daarom niet minder aan
trekkelijk. De zusjes zingen: Hum-
bing bird. Mij heart goes a sailing,
I've been thinking en Have you ever
been lonely?
En dan de Ferrko String Band,
72 man sterk en twaalf ach
tereenvolgende malen eerste
prijs-winnaar bij de traditionele
jaarlijkse Nieuwjaarsdagparade in
Philadelphia de zogenaamde „Mum
mers Parade", die steeds tenminste
twee miljoen toeschouwers op de
been brengt. Op de Londonplaat 45
toeren nr. REF 1041 doet de Ferko
Band ettelijke honderden snaren be
roeren in de pittige, vaak met com-
munity-zang geïllustreerde, num
mers Hello," „Four leaf clover",
Deep in the heart of Texas" en
„Swanee". Amerikaanse songs, die
voor de tweede wereldoorlog tot de
top-hits behoorden, maar het ook nu
nog best doen.
Een nieuwe ster is verschenen
aan het firmament van het
Franse chanson: George Bras-
sens. Hij heeft een markante, gezel-
ligronde kop, door onstuimige krul
letjes omlijst en een snor van borste-
PAUL COLLIN
De oudere generatie kan intus
sen plezier beleven aan het 45
toeren Philipsplaatje 422073
PE, dat Paul Collin laat horen in een
zestal succesnummers van Koos
Speenhof, de Rotterdamse liedjeszan
ger, die omstreek sde eeuwwisseling
op zijn eigen wijze, simpel en oprecht
en met 'n verkwikkend menselijk ge
voel het zoet en zuur van het leven
bezong. Zoet of zuur, maar altoos
doorkruid met een regelrechte humor
of met een fijne spot. Wie, met grijze
haren aan de slapen, kent niet zijn
„Brief van een oude moeder aan
haar jongen, die in de nor zit" of
„Dorussie, mot er nou herrie van
komme?". De andere liedjes op dit
plaatje zijn: 't Scheepje, Tante's tes
tament. Eerbied voor de wetten en
Opoe. Paul Collin, nog een tijdgenoot
van Koos, zingt de liedjes in tegen
stelling tot Speenhof, die ze, bij het
getokkel van zijn gitaar min of
meer citeerde, doch zulks zal nau
welijks iets afdoen aan de prettige
herinneringen aan de oude tijd, die
dit oergezellige plaatje bij menigeen
zal oproepen.
Als die goede Koos Johnnie Ray
zou hebben gekend, zou hij er
beslist wel 't zijne van hebben
gezegd en vermoedelijk ook wel heb
ben bezongen, maar intussen lopen
er duizenden met Johnnie weg, wes
halve Johnnie van het ene op het
volgende plaatje overspringt en ge
stadig blijft transpireren van de
emoties, die hij vanuit zijn keel de
ademloze goegemeente van Johnnie-
fans pleegt te presenteren. Op het
Philips 45 toerenplaatje 429110 BE
heeft hij weer alle volume-registers lige kwaliteit. Dat weten de aan-
van zijn (tóch wel) exclusieve vo- staande bewonderaarsters dus al
caal talent opengezet. Hij zingt „So- vast. George zal die beslist wel krij-
mebody stole my gal" (waarbij hem gen, omdat hij behalve over de krul
de (Nederlandse) gal overloopt), letjes en snor voornoemd, ook be-
„Hernando's Hideaway", „All I do schikt over een prima stem, niet al-
is dream of you" en „Alexander's tijd volkomen zuiver, maar in ieder
Ragtime Band". De laatste song is geval prettig-natuurlijk, los en vrij
het minst geslaagd, ook al omdat de en poëtisch. Wat wilt ge tenslotte
inhoud van dit nummer zich bepaal- meer van een moderne Franse „zin
delijk niet leent tot een Ray-drama- gende dichter"? Zijn vertolking van,
tisering. Begeleidende orkesten op met name „La Prière" op het
dit plaatje zijn die van Percy Faith 45 toeren Philips plaatje 432067 NE
en Joe Reisman en het kwartet van is van een gewijde ontroering, zo-
Buddy Cole. Gepeperde, maar uit- als zijn „Une jolie fleur" van een
stekende muziek dus. heerlijke, speelse blijheid is. De twee
andere nummers, die hij zingt zijn
„Chanson pour l'Auvergnat" en „La
mauvaise reputation". Zijn eigen stijl
lijkt te zijn, dat hij nadrukkelijk een
fractie van een seconde achter zijn
eigen gitaarbegeleiding aanzingt.
GEORGE BRASSENS
iefhebbers van
Honky Tonk
piano-rags en
„hits" kunnen
hun hart ophalen aan de mu- Intussen geloven wij, dat het vele
liefhebbers van het Franse chanson
en die schare breidt zich steeds
nog uit wat waard zou zijn, wan
neer ergens op de hoes van deze
interessante Franse plaatjes de tekst
van de liedjes zou worden afgedrukt.
ziek-van-klasse in dit genre, welke
respectievelijk op de 45 toeren Capi-
tolplaatjes EAP 1-417 en 1-497 ten
beste wordt gegeven door Joe „Fin
gers" Carr, compleet met zijn onaf
scheidelijke bolhoedje en peuksigaar.
Razendsnel pianowerk op het fasci
nerend ritme uit die „ragged time"
t.vrUdl„g v„n T'SK.fl™ KVUS
jo, wasbord en drums. In verscheide- Twee grappige liedjes „Laugh
ne nummers komt er ook nog koor- it off and upsy daisey" en „Little
zang of alleen maar geneurie van chiId- gezongen door Danny Kaye
T en Dena Kaye. Door een „persfout
baritons aan te pas. Joe speelt op hebben wij alleen maar het eerste
de 1417 EAP: Snow deer rag, Down liedje kunnen beluisteren, doch wij
Yonder, Sam's song en Ivory rag; nemen voorshands aan dat ook het
-in- tt-atj. tweede in de smaak zal vallen.
op de 1 497 EAP. When you re smi- Uecca M 33952: Charlie Kunz
ling, Rattlesnakerag, Stumbling en speelt op de piano met ritmische
de Boogie Woogie Rag. Er valt nog begeleiding: Love is a many splen-
op te dansen ook, ofschoon men dan d°red thing. When you lose the one
you love, The shifting whispering
wel over een paar vlugge benen moet sands, Love and marriage, The rose
beschikken. De weergave van deze tattoo en Memories are made of
plaatjes is uitzonderlijk goed. this. Een selectie van graag gehoor
de nummers in de Kunz-stijl, die
geen nadere aanbeveling behoeft. Be
schaafd dansplaatje tevens.
A Philips P 17578 H: Het opgewekte
anmerkelijk stijlvoller zal men koor „Vrij en Blij" o.l.v. Wessel
dan over de dansvloer of 't zeil Dekker zingt de succesnummers uit
in de huiskamer kunnen zwe- de tien jaar van zijn bestaan, zoals:
ven en zwieren op de bijzonder be- Hoor de muzikanten, Lach iedere
koorlijke en voornaam melodieuze dag, Speelt papa met zijn spoortje
tango's, welke uitgevoerd door het etc. Acht liedjes totaal. Fris en vro-
befaamde orkest van Mantovani, zijn lijk plaatje.
samengebracht op het 45 toerenplaat- Philips B 21833. Het orkest van
je Decca DFE 6084. De violenzang, Mitch Miller in een bezadigde stem-
die komt gevloeid uit de sterk aange- ming. Het speelt „Lisbon Antiqua"
zette ritmische tema's van accor- en „Monday Serenade". Een „sweet"
deons en gestopte trompetten, is muziekje zonder pittig-militaire ac-
uiteraard weer typerend voor de centjes en dat moet wel even wennen
tango-versie van Mantovani. De num- Een plaatje voor verliefde jopgelin-
mers heten: A media luz, Blaue Him- gen, die maar niet op een gedicht
mei, Adios Muchachos en Chiquita kunnen komen
Mia. FREDERIC
