MODERN TIMESworden ouderwets
tl
Nog maar
kranten
In 1949 waren
7
in
het
Nederlandse
Indonesië
er 17
Hoeveel
H
verdient u Hoe woont u Hoe eet u
OOK ZIJ DIE ZWIJGEN TELLEN MEE
ln de hallen van Austinde bergkoning
'landen zijn
stalen
vervangen door
tentakels
s
h 1'
met melk meer mans
Invloed pers is
niet groot
De werkende vrouw object voor enquêtes
Kiespijn
AKKERTJE
M. Ruppert lid van de
raad van beheer
7irï/T7P<i^ere
ZATERDAG 23 JUNI 1956'
PAGINA 7
>5
I (V,
et ..lied van de arbeid orakel
voor sentimentele tweederangs
Poëten, voor beroepsredenaars
Vv*rd0°lde romantici, raakt in de
e'ne industrie steeds meer ver-
kVo
M
Int. arbeidsorganisatie
BlELNOEiMtliMGiEN
Pater Willibald ten
Brink O.F.M. t
ROBOTS bouwen AUTO S
Advertentie
ari onze speciale verslaggever)
tw beeld van de zwoegende,
l^e'ehde mens in een inferno van
t. en gloeiend metaal, in een
°'°nie van ratelende machines
Sillende stoomfluiten, wordt meer
f^eer uit de fabrieken verwijderd.
Pienselijke arbeid, het noeste
r[^ van de handen, wordt geme-
'^seerd en vervangen door mys-
eUs geleide stalen tentakels. De
aenarbeid wordt een specialisme,
L* folkloristisch verschijnsel, een
s dat hoewel vervangbaar
to]tlle^ vriendelijke genegenheid ge-
?^reerd en om zijn zeldzaamheid
Hardeerd wordt. Machines, steeds
Ikr
steeds helderder kleu-
|t^lere, in steeds
geschilderde machines nemen
plaats in van de mens. Het
9*taam oog van de meester is
ij. v9ngen door schakelkasten en
Senapparaten. Stoom en smook
Pen afgevoerd door immense af-
'Bapparaten. De arbeider is geen
Ploos individu meer, dat in Iom-
11 gehuld zijn nederige plaats tus-
r,, bet energisch geweld inneemt.
I' 's een man in een witte overal,
knoppen en handles bedient en
(f|^vonds in zijn eigen auto huiswaarts gaat. De schoonheid van zijn
V verricht in een schemerig, door groezelig glas binnenvallend licht,
plaats gemaakt voor een gans andere, die van het menselijk ver-
van het inventief vermogen dat de arbeidvervangende machine mo-
maakt. Dit wil niet zeggen dat de automatisering van het produk-
ij. Pees de mens van zijn domein, de arbeid, terugdringt. Integendeel,
il oeheerst zijn domein meer dan ooit, hij is geen onderhorige meer,
heerser. Maar de industriële revolutie, die zich binnen het kader
A de automatisering voltrekt, maakt slachtoffers, omdat zij de zwakken
jr ket arbeidsveld overbodig maakt en slechts ruimte biedt aan hen die
0t scholing de techniek zijn voorgebleven.
deze sociale gevolgen spreken
kjAders van de Britse automobiel-
fe'eken in deze tijd nu de omwen-
hcS zich baan breekt, liever niet van
matisering, maar van mechanise-
g, een begrip dat sedert de uitvin-
g van de stoommachine ingeburgerd
i'ihP daardoor voor de arbeiders een
.ider onaangename klank heeft. Zij
1% daardoor verstoppertje met zich-
hwant gemechaniseerd zijn hun fa
tsen al tientallen jaren. Wat zij
s ontwikkelen is wel degelijk auto-
'd'sering en wel in een zo vérgaande
'Ij.P' dat zjj de voorlopers zijn van
WL automobielproducenten over de
v6 wereld. Zij hebben niet alleen
k beweging door machines vervan-
V Tiaar ook de menselijke hande-
iVh-}n ze'^s het denken. Zij hebben
V lines gemaakt, die een keuze ma-
lr.L h't variabele mogelijkheden, die
®'f corrigeren, kortom beter wer-
%i dan de mens die door vele om-
Jl ?.heden in zijn werk beïnvloed
JvL 2tjn. De machine is niet te be-
.1 h(eden, heeft geen last van buikpijn
1*1 geen kop om zorgen aan te heb-
jcf, in de Austin-automobielfabrieken
!fyj, de automatisering een stadium
?alf i?' dat door geen enkele automo-
■f j abriek ter wereld wordt geëvenaard.
V geen fabriek ter wereld waar meer
Statische machines zijn ingeschakeld
jij.windingen zijn gerealiseerd, dan bij
P in Longbridge onder Birming-
van de produktieband liep, was
vj ^et ging om de uiterste precisie
fl ?h de machinebankwerkers werd
Jt.jPSe graad van vakmanschap ge-
éir, stin heeft een groot deel van dit
a geautomatiseerd. Fabriekshal-
';kt ar vroeger honderden arbeiders
J®n, worden nu gevuld door mach-
hiachinerieën, die bediend worden
«Lenkelingen. Het is een griezelig
tjdk.h Het electronisch brein van de
■Vf.jhes werkt constant. Men ziet de
van de mechanische „hersen-
jVan" weergegeven op enorme
D^ horden, waar onophoudelijk rode
■V*r°ene lichtjes aanflikkeren. Die
1^? spreken een duidelijke taal voor
hnici achter de schakelkasten.
bil
SlL gegoten motorblok in een ma
il van vele tientallen meters leng-
J^kezet. Een transportband neemt
'kn hiee door een tunnel, uit de wan-
.Waarvan vele soorten boren in
"Ir.v "lok prikken. Volkomen gaaf ge-
voorzien van alle cylinder-,
y? i,0e£_ en boutgaten, komt het blok
fku 'h Onderweg is het getest door
^"stralen. En mocht er iets aan
V. gietsel of aan de boringen man-
!W dan stopt de machine automa-
PW waarna met een eenvoudige
>1 '8'bg het blok er uit wordt ge-
IKto» opnieuw omgesmolten en ge-
je^1 te worden. Slechts twee arbei-
aftaan aan dit afschuwelijk gro-
h Para at. Een aan het begin en
n 1161 einc!e- ZU hebben niets
te doen dan de zaak in de
r fe' houden. Vroeger stondeft
^11<ej^Uim honderd man, die tezamen
V^hih "onderden verschillende werk-
eden aan dat motorblok uit-
?est verrassend is de wijze,
.1 afwerking van de carrosse-
XKm e assemblage van de wagens
'''"atiseerd. t anuit het helse
Sj be de hallen waar de onderdelen
N* 1tiijiparrosserieön onder huizenhoge
'lie ,!'1 machines worden geperst,
V\ delen vervolgens in vonken-
\ttche i behu,P van knallende elek-
S by,,n aPPllraten worden gelast,
'1,. in de bijna complete stilte
V"UffBae>8. waarin het staal van
k.Wtjj &J„Ven wordt ontvet, gehard,
'hpcihi jak' en in de menie wordt
'li,, Hardhandige grijpers pak-
V®htert grijze autolijven aan voor-
'1, P> *ant beet en slepen ze door
?'tk' lanr °kkamers, opnieuw door
!'lw. lieh?s kevoelige lampen die de
vlftkftler aftasten, weer door
V hela ze er volkomen gepo-
Allo r °,ranip. of bronsbruin uit-
s gebeurt in het donker, als-
de motorenfabriek wordt een
of het daglicht de handelingen niet ver
dragen kan.
De fabrieken van Austin zijn op een
oud militair vliegveld gebouwd, dat
rond een heuvel ligt. Op die lichte
glooiing heeft men de grote assem
blagehal gebouwd van vele honderden
meters lengte. Daaromheen liggen de
produktiefabrieken waar de diverse
onderdelen worden gemaakt. Via tun
nels onder dc grond worden deze
onderdelen naar een groot soort ran
geerterrein gebracht; en dat rangeer
terrein is wellicht het wonderlijkste
van de ganse robotfabriek. Daar han
gen carrosserieën voor verschillende
typen, in vele kleuren, schijnbaar
ordeloos door elkaar. Aan andere
transportbanden bengelen motoren en
chassis in honderdtallen tegen het pla
fond. Zonder dat iemand er een hand
naar uitsteekt, maken zich uit die lange
rijen carrosserieën en motoren los, die
zwiepend en zwaaiend hun weg langs
de transportbanden beginnen. Dan
blijkt dat die schijnbare ordeloosheid
integendeel een volkomen uitgekiend
schema is. Want de onderdelen aie
door de transportbanden naar de as
semblagelijn worden gevoerd, hangen
even voorbij het rangeerterrein vol
maakt ordelijk achter elkaar, in een
serie die men op de assemblagelijn
weer terugvindt.
Aan net einde van elke tunnel be
vindt zich een lift, die de onderdelen
stuk voor stuk omhoog tilt en ze pre
cies op de juiste plaats neerzet
op de assemblagelijn; eerst het chas
sis, dan de achteras en de voorwielve-
De automatische machine, waarin ruwe blokken staal, gladgtpolijste motor
blokken worden, is een aaneenschakeling van 32 machines, die tezamen, zon
der dat iemand er een hand naar uitsteekt, 160 handelingen verrichten, waar
vroeger honderden arbeiders voor nodig waren.
ring, dan de motor en tenslotte de car
rosserie. Geen mensenhand komt er
aan. Alles past precies en komt op de
juiste plaats terecht. De mecaniciens
die nog langs de lijn staan hebben niets
anders te doen dan de zaak vast te
schroeven en enkele leidinkjes aan te
sluiten. Ze hebben daar alle tijd voor
en tussen elke handeling in kunnen zij
rustig enige minuten op een luie stoel
gaan zitten.
Vroeger was dat anders. Toen zag
men langs de assemblagelijnen honder
den arbeiders zich letterlijk in het
zweet huns aanschijns werken om de
lopende band bij te houden en het beeld
van Charles Chaplin in zijn „Modern
Times" leek daarbij niets overdreven.
Als waanzinnigen draaiden mannen aan
bouten en moeren, trokken zij aan de
kettingen van hijsblokken om motoren
en carrosserieën te laten zakken en
schuifelden zij koortsachtig mee met de
immer voortzeulende band, die geen
rust en geen genade kende. Maar „Mo
dern Times" is ouderwets geworden.
Bij Austin beschikken de mecaniciens
langs de lopende band over vol automa
tische apparaten die de vier bouten aan
een wiel bijvoorbeeld in een keer vast
zetten. De carrosserie valt precies voor
de schroefgaten op het chassis en het
zelfde gebeurt met de motor. Niemand
komt er meer aan. Het enige dat te
doen overblijft is vastschroeven.
Deze selectie van onderdelen wordt
geregeld met elektrische impulsen, die
door geponste Hollerith-kaarten worden
verzonden. Zjj worden gecontroleerd
vanuit een eenvoudige schakelkamer,
waar een man de ganse ingewikkelde
apparatuur kan bedienen, fouten kan
opsporen, ze kan localiseren en er via
de telefoon aandacht aan kan laten
schenken.
Dit gehele automatische systeem
maakt gebruik van meer dan drie
honderd kilometer lopende band, die
wordt gedirigeerd via meer dan 160
kilometer elektrische leiding. De tun
nels, waardoor c..< onderdelen worden
vervoerd zijn bijna 350 meter lang.
Door dit automatische systeem heeft
Austin in de voorbije vijf jaren zijn
produktie op kunnen voeren van 3500
wagens tot 5000 wagens per week,
zonder dat de fabriek werd uitge
breid of meer arbeiders werden aan
getrokken. In 1906, het jaar van de
oprichting van de Austin automobiel
fabrieken werden door 270 arbeiders
120 auto's geproduceerd. Thans maakt
men precies hetzelfde aantal in één
uur en werken er 23000 mensen, waar
van meer dan een vijfde deel slechts
vier dagen in de week.
JAN VAN BEEK
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publlfc»*'* N«de»lond» Zuivelbureou. G*o»enhog«
(Van onze correspondent in Indonesië)
Voor het eerst sinds 1919 is in In
donesië een boek verschenen, dat
een beeld geeft van de pers in
dit land. Het is de persalmanak, uit
gegeven door het persinstituut in Dja
karta, een lijvig boekwerk van een dikke
300 bladzijden. Men vindt er bijzonder
heden in over alle kranten en tijdschrif
ten die in Indonesië verschijnen, maar
ook allerlei statistische gegevens over de
pers in Indonesië, een historisch over
zicht over de ontwikkeling van de pers
in de periode 1945-55, geevens over
journalisten, persclubs, advertentieta
rieven, buitenlandse persbureaus enz.
enz. Het geheel is in het Indonesisch
gesteld, maar van de belangrijkste ge
gevens wordt telkens een samenvatting
in het Engels gegeven.
In 1949 gaf de regeringsvoorlichtin-
gendienst in Batavia een „perslijst" uit,
die destijds alleen een korte opsomming
gaf van de in Indonesië verschijnende
kranten en tijdschriften. Door deze
naast de persalmanak van thans te leg
gen krijgt men echter een bijzonder
aardige indruk van de vooruitgang in
deze jaren. Goeddeels kan men die
trouwens ook wel onmiddellijk uit de
statistieken in de almanak krijgen.
Jammer is alleen dat de persalma
nak op het moment van zijn verschij
nen alweer enigszii.:. verouderd was.
De gegevens, die erin verwerkt zijn,
betreffen de situatie zoals deze on
geveer een jaar geleden was.
Volgens deze gegevens verschenen er
in Indonesië 75 kranten in het Indone
sisch, zeventien in het Chinees, negen
in het Nederlands, twee in het Engels,
een in het Soendanees en een in het
Javaans. Wat betreft de kranten in het
Nederlands is dit in elk geval al niet
geheel juist meer, want er zijn op dit
ogenblik nog maar zeven kranten in
onze taal over. Het afgelopen jaar sneu
velden de Makassaarse Courant en het
Nieuwsblad voor Indonesië. De gemid
delde oplaag van de Indonesische kran
ten is volgens de persalmanak in 1954
gestegen tot 6250 exemplaren; de twee
jaren daarvoor was dat 5.000 exem
plaren. De grootste krant is Keng Po
met een oplaag van 39.000 exempla
ren, gevolgd door Pedoman met 30.000
exemplaren (opmerkelijk is dat deze
kranten beide de socialistische partij
van Sjahrir zijn toegedaan, zoals veel
andere kranten in Indonesië. Toch
kreeg deze partij bij de recente ver
kiezingen slechts zeer weinig stemmen.
Wel een bewijs dus dat de invloed van
de pers nog niet zo heel groot is).
Van de kranten in Indonesië ver
schijnen er 25 in Djakarta, 15 in Su-
rabaja, 14 in Medan, 9 in Makassar,
7 in Pontianak, 6 in Semarang, 5 in
Bandjarmasin, in Bandung en Sama-
rinda elk 3, in Palembang, Padang,
Jogjakarta. Menado en Kutaradja 2
en in Djambi, Surakarta, Malang,
Denpasar, Balikpapan, Kupang, Am-
bon en Ternate elk een.
■L
De verschillende onderdelen van de auto's worden automatisch op hun plaats op de assemblagelijn gezet,
enkele arbeiders zijn er nodig, om die onderdelen aan elkaar te schroeven.
Slechts
De Nederlandse kranten, die nog in
Indonesië verschijnen, moeten het vrij
wel uitsluitend hebben van abonné's;
losse nummers maken slechts een zeer
klein percentage van de oplaag uit. Van
de Indonesische kranten daarentegen
wordt door elkaar dertig procent los op
straat verkocht.
In de persalmanak is ook een ver
gelijking getrokken met verschillende
andere landen. Daaruit blükt dat in
Indonesië op elke 1.000 mensen er' ze
ven een krant lezen. In Pakistan zjjn
dat er twee, in Indië acht, in de Filip
pijn»..- 24, in Nederland 249, in Japan
353 evenals in Amerika, en in Enge
land 611.
In 1949 verschenen er in Indonesië
45 Indonesische dagbladen, in 1954
reeds 77. Hun gezamenlijke oplaag steeg
in dezelfde periode van 227.1 miljoen
tot 508.7 miljoen. Maar het aantal dag
bladen in het Nederlands minderde in
dezelfde periode van zeventien tot ne
gen (nu nog zeven!).
Van de thans in Indonesië verschij
nende kranten verscheen 16 pet voor
de oorlog reeds, 34 pet werd opge
richt in de jaren 1945-1950 en de ove
rige 50 pet werd opgericht in de ja
ren 1950-54. Van het totaal verschijnt
thans 48 pet als ochtendblad en 52
pet als avondblad. Er valt echter een
verschuiving naar de ochtendbladen
waar te nemen. Alleen van de Ne
derlandse kranten verschijnen er zes
van de zeven als avondblad.
Al deze en dergelijke gegevens kan
men halen uit deze zeer praktische en
overzichtelijke persalmanak. Er blijkt
voldoende duidelijk uit dat de Indone
sische pers gestaag vooruit gaat en dat
de rol van de Nederlandse pers in Indo
nesië steeds minder belangrijk wordt.
Er is ook nog steeds sprake van een
perswet, waarbij de buitenlandse pers
in Indonesië verboden zal worden. Te
oordelen naar deze cijfers zal men
echter ook zonder een dergelijke wet
het op den duur wel zover brengen
dat de buitenlandse pers in Indonesië
haar deuren moet sluiten. Wat die pers
wet zelf betreft: het ontwerp, met de
opstelling waarvan men twee en een
half jaar bezig is geweest, is op vele
punten op een congres van Indonesi
sche journalisten in Prapat scherp aan
gevallen en wordt nu nog eens op de
helling genomen. Hoelang dit nog zal
duren valt moeilijk te zeggen. En voor
lopig gaat alles nog maar gewoon
door.
Advertentie
Dat is werk voor Uw
tandarts. Maar als
eerste hulp een
dat flitst Uw klachten wegl
eeft u een man, die 's avonds thuis
zit te werken in zijn woonkamer,
wel eens zien typen met het type
machientje op zijn knieën? Zoiets doet
geen man. Maar een vrouw doet het wel.
Want het is gezelliger, huiselijker, dan
wanneer ze zakelijk achter haar bureau
zit. Die behoefte aan een gezellige sfeer
o.,i zich heen zit bij de vrouw zo diep ge
worteld, dat ze, ook wanneer ze als wer
kende vrouw alleen woont, heel andere
eisen aan haar omgeving stelt dan de
man alleen.
Maar hoe het nu werkelijk gesteld is
met de daagse leefomstandigheden van
de alleenstaande werkende vrouwen in
ons land, weet men nog steeds niet pre
cies. Vandaar dat er wederom een en
quête op touw is gezet, waarvoor men
in twintig gemeenten de medewerking
hoopt te krijgen van twaalfduizend al-
leenwonenden, ook weduwen en geschei
den vrouwen, tussen de 30 en de 65
jaar, de leeftijd, waarop men min of
meer geworteld is in het bestaan.
Enguétes zijn aan de orde van de dag.
Maar ze geven toch nooit meer dan een
grove registratie. Dat neemt niet weg,
dat het heel nuttig is om te trachten zich
eens allround op de hoogte te stellen
van de feitelijke situatie voor de tien
duizenden, die zo'n beetje weggedrukt
zitten in onze samenleving, waar uitslui
tend aan het gezin wordt gedacht. Want
door dit onderzoek, dat uitgaat van een <|M|»,uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiminiiiiiiiiiiimiimi
zo serieus lichaam als de Vereniging
voor Maatschappelijk Werk in Den
Haag, hoopt men niet alleen inzicht te
krijgen in de woongelegenheid, maar wil
men ook hoogte krijgen van andere moei- j,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,„i,,,,,,,,,,,,,,,,,,,!,,,,!,,,,,,,,,),!!!mmn,,,,,noHUHMninin,,,li,liiii„lM,il,,ll,i,i,i,,i,i„l,,,il,,ii,iiimi„,,lill„i,i„,„l„,lii„i„,lilli,ii,ii„,i,iii,i,„i„,i,i,l,ti„i„
lijkheden, waar de minst weerbaren
mee zitten. „Eenzaamheidsproblemen" Nu kan men zich afvragen of ge- warmte behoeft, dan is deze oplossing dus ook geen^ zuiver totaalbeeld,
noemt men ze, zoals gebrek aan contac- organiseerde bemoeienis in dit soort misschien beter dan verkommering,
ten buiten het werk, gemis aan gezel- zaken wel zo ideaal is. Maar van de Het is toch ook niet helemaal mense-
„Zieken kan ik hier niet gebruiken".
Het is heel wel mogelijk, dat uit hij had gehouden onder een aantal
deze enquête zodanige gegevens te vrouwen in een zelfstandig verant-
voorschijn komen, dat men concreet woordelijk beroep. Het enquêteren, dat
zal weten, waar en hoe te beginnen, in de lucht zit, heeft namelijk in de
om tegemoet te komen aan de moei- werkende vrouw, die men ineens
lijkste kanten van het alleen-zijn. Hoe- aan het ontdekken is, 'n object gevonden,
wel alleen-zijn in het geheel nog niet Haar financiële positie heeft men
synoniem is met eenzaamheid. Een- trachten te peilen met een enquête on-
zaam zijn degenen, die van het alleen- der maatschappelijke werksters, waar-
zijn niets hebben kunnen maken. Een van wij de resultaten onlangs in deze
onvermogen, dat niet zonder meer rubriek gepubliceerd hebben. Haar
laakbaar is, want de mens is van na- woongelegenheid is reeds enige malen
ture nu eenmaal niet bedoeld om op de keper genomen en binnenkort
zonder partner te leven. mag men de resultaten verwachten
van de groots opgezette rondvraag, die
Wat enquêtes betreft, vooral wan- een aantal vrouwenverenigingen hier-
neer zij raken aan enigszins tere din- over gehouden heeft. En zoals gezegd,
gen, moet men echter wel in het oog prof. Buytendijk hield een enquête
houden, dat het toch altijd een min of over de vrije tijd onder de werkende
meer eenzijdige registratie van gege- vrouwen, die nooit klaar komen, om-
vens is. Degenen, die blij zijn met dat ze een min of meer creatief be-
hun klachten ergens terecht te kun- roep, dat de hele persoon opslokt, moe-
nen, zullen graag de gelegenheid aan- ten combineren met een eigen huis-
grijpen om de gestelde vragen met houdentje annex sociale verplichtingen,
hartstocht in te vullen. Van de andere
kant zullen er ook zijn, die wel iets Vijfhonderd enquêteformulieren zond
van hun moeilijkheden op het toege- hij uit. Tweehonderd ondervraagden
zonden formulier kwijt willen, maar stuurden ze terug. En het interessante
hun diepste gekweldheid toch verdoe- was, dat van die tweehonderd 14 pit.
zelen. En dan is het beeld vertekend, vermeldde, dat ze zich nimmer enige
Laarbij is de kans, it degenen, die vrije tijd konden veroorloven. Iets
een bevredigend eigen bestaan opge- vat de enquêteur, die de vrouw be
bouwd hebben, het formulier terzijde ^er kent dan zij zichzelf doorziet, met
schuiven en in dat geval krijgt men een korreltje zout nam. Maar driehon
derd vrouwen, die wel een formulier
ontvangen hadden, antwoordden niet.
Die lieten de vragenlijst liggen of wier
pet die in de prullenmand. Hadden
ze het ook te druk, om er op in
te gaan? Of waren dat de minder
conscientieuzen, degenen, die niet op
alles, wat op hun weg komt, reageren.
Degenen, die niet ten koste van hun
zo nodige ontspanning het per-
Professor Buytendijk heeft op deze fectionisme bedrijven, waarvan de
jakke zijde van dit soort schrifte- grootste helft dergenen, die wel hadden
lirheid op de feestdagen en ook ver- andere kant, wanneer het nu eenmaal lijk meer, wat een huisarts ons ver- lijke vragenstellerij zijn gehoor at- meegedaan, blijk gaf? Met die „afwe-
waarlozing bij ziekte en andere trieste niet spontaan gebeurt met een van- telde, dat in sommige beroepspensions tent gemaakt, toen hij in november zigen" dient men bij iedere enquête
nevenverschijnselen van een leven, dat Zelfsprekend gebaar van degenen, die iemand, die ziek wordt, geen dag lan- van het vorig jaar tijdens studiedagen wel degelijk rekening te houden,
men in zijn ups en downs met niemand iets te geven hebben aan een ander, ger mag blijven en maar moet zien van het Vrouwendispuut de enquête
deelt. die belangstelling, zorg of wat gezins- elders verzorging te vinden. besprak over de vrijetijdsbesteding, die A. Bgl.
De arbeidersgroep van de 39e interna
tionale arbeidsconferentie heeft in de
tussentijdse vacature A. Vermeulen tot
lid van de raad van beheer van de
internationale arbeidsorganisatie de
heer M. Ruppert, voorzitter van het
CNV en vice-voorzitter van het ICV,
gekozen.
Reeds in maart heeft de arbeiders
groep van de raad van beheer dit be
sluit genomen, dat echter bekrachtiging
behoefde van de arbeidsconferentie. De
ze bevestiging is thans met algemene
stemmen gegeven.
Door deze beslissing is de christelijke
vakbeweging voor het eerst sedert 1948
weer vertegenwoordigd in de raad van
beheer.
Ook de KAB en het NW hebben
aan deze benoeming hun medewerking
verleend.
Getracht zal worden, een zodanige
rouleringsregeling tussen België, Frank
rijk en Nederland tot stand te brengen,
dat steeds ten minste één vertegenwoor
diger van de christelijke vakbeweging
zitting heeft in de raad van beheer.
Onafhankelijk van het slagen van deze
poging, zal in Nederland tussen NVV,
KAB en CNV een rouleringsregeling
worden ontworpen, als gevolg waarvan
in de toekomst elk der Nederlandse
vakcentralen bij toerbeurt een verte
genwoordiger in de raad van beheer zal
krijgen.
Advertentie
lipOBadyderm-zeep
Tot opvolger van pater P. Heymeijer
S.J. als pastoor van de parochie van de
H. Theresia van Avila te Den Haag is
benoemd de superior van het retraite
huis Manresa te Venlo pater H. Eijke-
mans S.J.
Als opvolger van pater Eijkemans
als superior te Venlo is benoemd pa
ter H. Minderop S.J.
In het St.-Jansziekenhuis te Weert
is in de ouderdom van 75 jaar over
leden Pater Willibald ten Brink O.F.M.
Pater Willibald werd in 1881 in Amster
dam geboren en trad in 1901 in de
orde der Minderbroeders. In 1908 werd
hij in Weert priester gewijd. Pater Wil
libald kreeg bekendheid als missiepre
diker. Hij was jaren lang assistent van
de kloosters Venray, Weert en Woerden.
Voorts was hij kapelaan te Leiden en
later te Delft. De laatste jaren was hij
rector van de kloosters van de Zusters
Franciscanessen te Zeddam en Weert.
De ter aarde bestelling geschiedt dins
dagmorgen op het kloosterkerkhof te
Weert.
