Vijf nieuwe kerken
sinds de vorige
kerken bo u wzondag
en
„systeem
flNTVERPIfy
De Kerk buiten de muren
VAKANTIE VIEREN
E
In het tentenkamp-Zan
schijnt de zon van het goede
humeur
Biograaf van de Kardinaal
yj
Veel plannen,
weinig geld
„Weg"
Kerken in
voorbereiding
Steeds meer
buitenlanders
Noodkerken in
voorbereiding
Twee kinderen
gedood
Evangelische liefde en eerbied voor
de menselijke persoonlijkheid
met melk meer mans
Dieseltrein in
brand
Breien en babbelen en hele reeksen
kopjes koffie
H. W. T. Aukes
APOSTOLAATS-
PROBLEMEN
Onrustig
Gejaagd
"AKKERTJES"
Aanklacht
Alwéér een verwarmingsprobleem van de baan!
H. Aukes directeur
van „Vinea Domini"
Op onbewaakte
V-
ZATERDAG 30 JUNI 1956
PAGINA 5
fi itsen Uw klachten weg!
De eeuwig zorgende huisvrouw heeft evenzeer vakantie
nodig als de buitenshuis werkende man. De betrekkelijkheid
van het „gezellig thuis blijven"
- i
I 1 /A
Antw.
Twee dagen achter elkaar hebben wij
gesproken over de vele noodkerken.
Men zou er bijna uit concluderen, dat
men alleen maar aan noodoplossingen
toekomt. Dat is niet het geval. Er is
trouwens al opgemerkt, dat er sinds de
vorige kerkenbouwzondag vijf nieuwe
kerken gereed zijn gekomen. Dat zijn
er twee in het bisdom Haarlem, in
Nieuw-Vennep en in Hem en Ven
huizen, drie in het bisdom Rotterdam,
alle drie in Den Haag. Bovendien zijn
er in De Lier en in Rotterdam-Hillegers-
berg nog twee kerken uitgebreid.
De nieuwe Nicolaaskerk in Purmer-
end nadert, zoals men reeds heeft kun
nen lezen n.a.v. het bezoek van mgr.
Huibers, haar voltooiing. Ook de Catha-
rinakerk in Amsterdam-Slotermeer is
binnenkort gereed. In 's-Gravenhage is
men bezig niet de kerk van St.-Antonius
en Lodewijk, in Leiden wordt de St.-
Lodewjjkkerk, zoals men reeds kan we
ten, uitgebreid en gerestaureerd.
Derhalve: vijf nieuwe kerken klaar,
drie bijna klaar, twee uitgebreid, een
bijna uitgebreid. Daar kan men dan nog
aan toevoegen de vrij grote lijst van
kerken, waarvoor men plannen heeft,
waarvan de verwezenlijking nog niet
direct op handen is, behalve wat be-
Advertentie
(Vervolg van pag. 1)
Nu we op de 13de juni weer zo
intens zijn geconfronteerd met
het feit, dat velen, die zich chris
tenen wensen te noemen voor het „sys
teem" hebben gekozen, dienen we ons
terdege af te vragen of het niet hoog
tiid wordt, dat we elke gelegenheid be
nutten om onze medemensen er van te
overtuigen, dat naast de weg die Chris
tus is, geen andere is dan de dwaal
weg, welke voert naar beslist onbeken
de bestemming. Wij moeten opnieuw
leren zien, dat heel de maatschappe
lijke ontwikkeling, zoals die zich mo
menteel onweerhoudbaar voltrekt,
slechts mogelijk werd op de grondsla-
fen, die het christendom ons bracht.
Iet de komst van het christendom im
mers werden we geconfronteerd met
de grootste sociale revolutie welke ooit
heeft plaats ge/onden. Heel de oudheid
is een aaneengeschakelde demonstratie
van ongelijkheid, niet in gradatie of
oppervlakkige waardering, -maar naar
het wezen, van onderscheiden mensen
en mensengroepen. Hoe fel staat hier
tegenover de zedelijke gelijkheid der
individuele zielen.
Het is langs de weg der geleidelijk
heid, dat het christendom poogt dit ide
aal in de maatschappelijke verhoudin
gen te verwezenlijken. Ook het chris
tendom schafte niet onmiddellijk de
slavernij af, maar begon met ook in
de slaaf de medemens met gelijke ze
delijke rechten te erkennen. En als
Ccnstantijn het christendom ook vorm
gaat geven in wettelijke maatregelen,
stelt hij het doden van een slaaf zulks
in tegenstelling tot de oudheid gelijk
met moord.
Het is volkomen te begrijpen, dat de
nieuwe sociale opvattingen, zoals die
rechtstreeks uit het christendom voort
vloeien, eeuwen nodig hebben om de
Invloed van de antieke beschaving te
laten verdwijnen. Zelfs de Afrikaanse
monniken van St. Augustinus deden nog
een poging om voor zichzelf de con
templatie voor te behouden, terwijl zij
in het feit, dat zij de handenarbeid wil
den overlaten aan de wereldlingen, een
soort minachting voor deze arbeid poog
den uit te drukken. Maar hiertegen
verzette zich niemand minder dan St.
Augustinus zelf in zijn boek De opere
monachorum". Prachtig zijn ook de
werken van grote heiligen als St. Bene-
dictus, Bonaventura en Thomas van
Aquino, gewild aan de waardigheid van
de menselijke arbeid. Telkens weer
treft ons de strijd tussen de puur men
selijke verklaring van deze waardig
heid en de waarachtige herkomst. Wan
neer het individualisme in het herfsttij
der middeleeuwen zijn rentrée maakt,
wordt als het ware de harmonie tussen
Schepper en schepping opnieuw ver
broken. Geldzucht ging een tweestrijd
aan met machtsverlangen en geza
menlijk triomferen, zij over het gevoel
van vet antwoordelijkheid voor de me
demens tegenover God. Als desondanks
de economische vooruitgang zich blijft
doorzetten, blijkt de fundering te zijn
weggeslagen, waarop het gebouw van
de nieuwste beschaving solide kon wor
den opgetrokken. .Het kapitalistische
bouwwerk kende in zijn onderaardse
fewelven een massa-proletariaat, dat in
e waardering die het ontving van de
hoog boven hen levenden, wezenlijk
niel meer verschilde met de slaven
uit de oudheid. Door de betonnen muur
van gevoelloosheid en hebzucht ver
mocht het woord van de kerk, dus het
woord van Christus, niet meer heen
te dringen.
Het „systeem", dat we nu het so
cialisme noemen, haakte het wereldbe-
heersen los van God en presenteerde,
en presenteert, deze oer-christelijke ge
dachte, maar dan zonder christendom,
aan de mens, die slechts had leren
hunkeren naar wat direct tastbaar is.
Wij, christenen, hebben verzuimd aan
onze mede-christenen duidelijk te ma
ken, hoezeer de leer die wij zeggen aan
te hangen, verlangt ons ook hier ge
lukkig te maken, ons ook hier dus
te geven een volmaakt mensengeluk
als een voorbereiding op een oneindig
geluk hiernamaals. Maar dit is uiter
aard geen kwestie van zeggen alleen.
Dat is een kwestie van menselijke ver
houdingen, van mee optrekken van on
ze christelijke praktijk in de zich ont
wikkelende maatschappelijke verhou
dingen.
Het is nog niet te laat. Veel terrein
hebben we reeds aan het materialisme
verloren. Maar zoals eens in het kloos
ter van Cluny de vlam van de gods
lamp een wereldverwarmend en -ver
lichtend vuur werd, zo ook kan uit het
herontwakend christendom opnieuw de
geest groeien ,,die alles nieuw maakt".
treft de Dominicuskerk in Rotterdam
en de O. L. Vrouw Onbevlekt Ontvan
gen in Rotterdam-Zuid, waarvan de uit
voering in zicht komt.
De dertien noodkerken, die op het
urgentielijstje van het bisdom Rotter
dam staan, wil men voor de kerken
bouwzondag van het volgend jaar ge
reed hebben. Er zijn er vijf bij, die
een reeds bestaande, maar volstrekt
onvoldoende noodkerkgelegenheid,
moeten vervangen. In totaal zal het
bisdom Rotterdam dan 28 noodkerken
hebben.
Na hetgeen wij in de vorige dagen
reeds over dat onderwerp gezegd heb
ben, willen wij vandaag tot slot enige
opmerkingen uit het Kaski-overzicht
aanhalen:
„Het moet voor iedere weldenkende
katholiek toch wel zeer pijnlijk zijn te
constateren, dat naast de ook uiterlijk
steeds groeiende welvaart van West-
Nederland, in ditzelfde gebied langza
merhand een geestelijke armoede aan
het groeien is, die zich het meest dui
delijk manifesteert in het allerwegen toe
nemend verschijnsel der noodkerk-situ
aties, welke een ernstige aanklacht vor
men tegen de huidige mentaliteit, die
de Kerk in een tijd van materiële hoog
conjunctuur nog niet in staat stelt zich
te voorzien van de meest elementaire
behoeften, welke onmisbare voorwaar
den zijn voor de instandhouding en in
tensivering van het kerkelijk en geeste
lijk leven.
Het kerkgebouw is de representatie
van od onder de mensen, zelfs Zijn
verblijf temidden van ons en het is
triest te bedenken hoe thans meer en
meer de immense woonwijk, waartoe
de Randstad Holland zich ontwikkelt, dit
uiterlijk kenmerk van Gods tegenwoor
digheid gaat ontberen.
Het is de taak van onze generatie,
zelfs voor het eerstkomend decennium,
om misschien voor eeuwen het christe
lijk karakter van onze samenleving
uiterlijk en innerlijk te handhaven en
te verzekeren."
Bisdom Haarlem
HAARLEM-NOORD: H.H. Petrus en
Paulus.
BEVERWIJK: Regina Coeli.
AMSTERDAM-OOST: Christus Koning.
AMSTERDAM-SLOTERMEER O. L.
Vrouw van Lourdes.
AMSTERDAM-GEUZENVELD O. L.
Vrouw van Zeven Smarten.
AMSTERDAM-SLOTERVAART:
Pius X.
AMSTEL VEEN-ELSRIJK
DEN HELDER: H. Ni colaas.
HOORN:
ALKMAAR-O VERDIE:
Bisdom Rotterdam
ROTTERDAM: St. Dominicus.
ROTTERDAM-ZUIDWIJKO.L. Vr.
Onbevlekt Ontvangen.
ROTTERDAM-PENDRECHT: St. Bavo.
VLAARDINGEN-CITY: St. Jan de Do
per.
VLAARDINGEN-OOST: H. Geest.
WASSENAAR: St. Jozef.
ROTTERDAM-HOOGVLIET: Onb. Hart
van Maria.
's-GRAVENHAGE-MARLOT: Onb.
Hart van Maria (uitbreiding).
DELFT-WEST: H. Joannes Vianney.
HOEK VAN HOLLAND: St. Egbertus.
LEIDEN: H. Antonius van Padua.
Advertentie
In het hart van Amsterdam worden
hier de oliestookketels afgeladen
voor de centrale verwarming van
een groot zakenpand. En gelijktijdig
verschijnen er in tal van andere
plaatsen in Nederland grote trailers
met dezelfde lading: de moderne
oliestookketels van ANTVERPIA
Antverpia Oliestookketels zijn ge
heel aangepast aan de bijzondere
eisen, die olie als moderne brandstof
nu eenmaal stelt.
Bijna een halve eeuw ervaring in
ketelbouw ging aan de constructie
van deze nieuwe oliestookketels
vooraf. Bouw dus met een gerust hart
op de fabrieksgarantie van 10 jaar,
die ANTVERPIA U verstrekt-
N.V. ANTVERPIA - NEDERLAND
Joh. Verhulststraat 11 - Amsterdam-Z. - Tel. 719277
De heer H. W. F. Aukes te Hilversum
is benoemd tot directeur van het ka
tholieke religieus-culturele vormings
centrum „Vinea Domini" te Witmar-
sum (Fr.), dat in het kader van het
apostolaat der paters Augustijnen in
Friesland verdiepingsdagen, conferen
ties e.d. organiseert en het katholieke
leven in het noorden des lands stimu
leert. Hij is de auteur van het onlangs
verschenen boek over Kardinaal De
Jong.
De nieuwe directeur, die de tot burge
meester van Medemblik benoemde drs.
Letschert zal opvolgen, was voor de
oorlog secretaris van de eerste Katho
lieke Encyclopaedie. Daarna was hij
enige jaren werkzaam op de Universi
teitsbibliotheek te Nijmegen, in welke
functie hij o.m. de schriftelijke nalaten
schap van Alberdingk Thijm ordende.
Zijn belangstelling voor Friesland en
de kleine katholieke gemeenschappen
in het noorden bleek reeds in 1941 uit
zijn boek over de Katholieke Friese Ge
slachten en uit zijn activiteiten als re
dactiesecretaris van „Frisia Catholi-
ca". Na de oorlog schreef de heer
Aukes een biografie over Titus Brands-
ma.
Tijdens de oorlogswinter werd de heer
Aukes hoofd van de afdeling gespro
ken woord van radio Herrijzend Neder
land te Eindhoven. Na de bevrijding
verhuisde hij naar Hilversum en was
hij enige jaren hoofd van de regionale
omroepen. Ook daarna bleef de heer
Aukes werkzaam in de radiowereld.
Het bezoek van buitenlanders aan de
Nederlandse hotels blijft zich nog steeds
in stijgende lijn ontwikkelen.
Blijkens gegevens van het Centraal
Bureau voor de Statistiek bedToeg in
het eerste kwartaal van 1956 het aantal
in hotels aangekomen buitenlandse gas
ten 121.000 met in totaal 299.000 over
nachtingen.
Dit aantal overnachtingen was onge
veer elf procent hoger dan in het over
eenkomstige kwartaal van 1955.
RIDDERKERK
's-GRAVENHAGE-BOUWLUST
's-GRAVENHAGE-VREDERUST
RIJSWIJK-TEWERVE
VOORBURG Binnen en Bovenveer.pol-
der.
LEIDSCHENDAM
SCHIEDAM-Nieuwland
ALPHEN A. D. RIJN
Ter vervanging van beslist onvol
doende noodkerkgelegenheid:
KRIMPEN A. D. IJSSEL (thans N.V.V.
gebouw).
's-GRAVENHAGE-Waldeck (thans
H B S
VLAARDINGEN (thans Kerkhofkapel)
DORDRECHT-Staart (thans theehuis).
BARENDREGT (thans Stationskoffie
huis.
Vrijdagavond is op. een onbewaakte
overweg bij Rijssen een goederentrein
in aanrijding gekomen met een perso
nenauto. De auto raakte onder de loco
motief en werd geheel vernield. Van de
vijf inzittenden werden twee kinderen
gedood en drie volwassenen gewond.
Deze zijn naar het ziekenhuis in Almelo
gebracht. Tot drie uur 's nachts was een
van de beide hoofdsporen versperd en
werd tussen Almelo en Hengelo over
enkel spoor gereden.
De Koning van Noorwegen heeft de
heren C. Weenink, vice-consul van
Noorwegen te IJmuiden, en K. van
Everdingen, vice-consul van Noorwe
gen te Vlissingen, benoemd tot ridder
in dë orde van St.-Olav.
De grote herkersteningsbeweging
van na de tweede wereldoorlog
heeft ongetwijfeld voor een groot
deel haar bezieling te danken aan de
opzienbarende vastenbrief, die de aarts
bisschop van Parijs, Kardinaal Suhard,
in 1947 geschreven heeft. Het grote be
lang van dit uitzonderlijke document
wordt misschien wel het duidelijkst ge
typeerd door het gezegde van een ker
kelijk hoogwaardigheidsbekleder, die,
na lezing opmerkte: „Ik dacht, dat er
alleen in Rome encyclieken werden ge
schreven!" Feit is in elk geval, dat
de invloea van deze brief, die als titel
droeg: „Opbloei of ondergang van de
Kerk", tot ver over de grenzen van
Frankrijk merkbaar is geworden.
De Kardinaal verklaart daarin zeer
diepgaand het wezen van de kerk en
constateert dan, dat de wereld niet
kan worden opgebouwd zonder de kerk.
Maar hoe kan de kerk daarbij haar
medewerking verlenen? Het antwoord
luidt: slechts door aanpassing kan zij
het hand over hand toenemende heiden
dom overwinnen. Zij zal haar aposto
laat, haar prediking, haar hele optre
den naar buiten een vorm moeten ge
ven, die aangepast is aan de eisen van
de moderne tijd. Natuurlijk zonder daar
bij ook maar het minst van haar leer
prijs te geven!
De twee grote grondbeginselen van
het moderne apostolaat kunnen daar-
o m geen andere zijn dan echte evan
gelische liefde en grote eerbied voor de
menselijke persoonlijkheid. En wel, om-
Advertentie
Publlkotie Nederland» Zuivelbureau, Oravenhage
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
59
(Van onze medische medewerker)
Voor de meeste men
sen is het vakan
tieseizoen weer aan
gebroken. De gewoonte
om in de maanden juli
en augustus vakantie te
nemen zal wel samen
hangen met de grote
schoolvakantie, die sinds
mensenheugenis in deze
maanden valt. Een groot
bezwaar van deze traditie
is evenwel dat het gehele
land tegelijk erop uit trekt en de
mensen elkaar danig in de weg lopen.
Het is daarom jammer dat de ijve-
raars voor vakantiespreiding zo wei
nig succes hebben met hun pogingen.
Dit jaar hebben zij echter de wind
wel heel erg tegen, evenals verleden
jaar 'trouwens toen de maand juni
ook te koud was. Normaal biedt de
maand juni geen slechter vakantie-
weer dan augustus: er zullen heel
wat lezers zijn die zich een verre
gende augustusmaand kunnen herin
neren.
In onze tijd is het begrip vakantie
gelukkig gemeengoed geworden en
vrijwel iedereen is het er over eens
dat vakantie op zijn tijd nuttig en
nodig is. Toch wordt er nog veel te
weinig echt geprofiteerd van de mo
gelijkheden die een of meer weken
vakantie kunnen bieden.
Vakantie moet een feest zijn, dat
wil zeggen een bijzondere, zeer ple
zierige bezigheid (waarmee eventueel
ook luieren bedoeld kan zijn!), als
afwisseling van het dagelijkse werk
en de steeds terugkerende plichten.
Daarvoor is nodig dat men het da
gelijks werk los kan laten. Voor de
buitenshuis werkende man of vrouw
betekent dit: vrij-af voor één of meer
dere weken, iets, waarvan wij ons
op het ogenblik nauwelijks kunnen
voorstellen dat het een vijftig jaar
geleden voor de meeste werknemers
een ondenkbare luxe was. Er is ech
ter een grote categorie har£ werkende
mensen die geen wettelijk ondersteun
de eis op vakantie kan laten gelden
en dat ook wel nooit zal verlangen:
de huismoeders. Voor een wettelijke
regeling zouden zij ook niets voelen,
maar dat neemt niet weg dat ook de
huisvrouw vakantie hard nodig
heeft. Daarom is de gedachtengang
van sommige huisvaders die zeggen
geen behoefte te hebben aan vakantie
buitenshuis en in hun vakantie liever
dan sommige mensen denken. Vooral
onder zakenmensen zijn er die vin
den dat zij eigenlijk nooit gemist kun
nen worden. Of dat waar is, zullen
wij in het midden laten; een mens
is echter hoogst zelden werkelijk on
misbaar. En hoe vaak gebeurt het
niet dat iemand die onmisbaar leek,
vervangen of opgevolgd wordt door
iemand die het eigenlijk nog beter
doet? Overigens berust zo'n gevoel
van onmisbaarheid ook wel eens op
andere motieven. Zo kan het een
vorm van zelfoverschatting zijn of
„gezellig" thuis blijven of hoogstens
eens gaan vissen, eenzijdig en onjuist.
Zij veronderstellen wij nemen aan
in hun onschuld zo gemakkelijk
te zijn en geen eisen te stellen. Maar
als voor hun echtgenoten de dagelijkse
gang van zaken precies hetzelfde
blijft als anders, hebben zij geen va
kantie, en het is een groot misver
stand te menen, dat alleen de huis
vaders vakantie nodig zouden hebben.
Daarom beantwoorden de zogenaam
de vakantiehuisjes, die men gemeubi
leerd huurt en waar men zelf moet
koken, alleen aan hun doel, als ieder
een de handen uit de mouwen steekt
en de huishoudelijke werkzaamheden
met vereende krachten in korte tijd
worden afgewerkt, zonder dat de ge
zelligheid eronder'lijdt en zonder dat
moeder er alleen voor op moet
draaien.
en andere vraag is, hoe het mees
te profijt van de vakantie te
trekken. Op papier is het ant
woord niet zo moeilijk: zich ontspan
nen door te doen waar men zin in
heeft. Wat, doet er niet toe, als het
maar iets anders is dan het dage
lijkse werk. Men moet zich ook geeste
lijk los kunnen maken uit de dage
lijkse sleur. Dit laatste is belangrijker
ook wel eens het tegendeel: de vrees,
dat de vervanger of opvolger het in
derdaad beter zal doen. Het is goed
ons zulke dingen eens te realiseren.
Hoe dan ook, het is voor elke mens
nodig dat hij nu en dan nieuwe
krachten opdoet en de dagelijkse pro
blemen e ven loslaat. Zulks kan trou
wens het werk en de problemen die
„er mee samenhangen alleen maar ten
goede komen, want goed uitgerust,
met een frisse kijk en energie kan
een mens veel meer presteren.
Ook voor kinderen is vakantie niet
zonder betekenis. Het geregelde
schoolleven heeft zeker allerlei voor
delen, maar het is daarnaast evenzeer
nodig dat het kind van zijn vrijheid
kan genieten, als compensatie voor
de nu eenmaal overmijdelijke regel
maat en discipline van de school. Als
het maar even mogelijk is, moeten
stadskinderen een deel van de va
kantie buiten doorbrengen. De „lucht"
en de sfeer, kortom het hele leven
is buiten veel gezonder. Voor kleine
kinderen gaat dit niet helemaal op,
omdat zij de veiligheid en geborgen
heid van het ouderlijk huis moeilijk
kunnen missen. Tenzij een lieve oma
of een even lieve tante, die het kind
goed kent, de zorg van de ouders over
neemt. St.
dat dit juist de kern uitmaakt van de
grote bekommernissen van onze tijd.
„De kerk zal dc wereld niet winnen
door zich front tegen front met haar
te metenonze overwinning is de
liefde". Dat is dan ook de reden, waar
om de kerk midden in de wereld .oet
staan. Paus Pius XII heeft reeds ge
zegd, dat de katholieke leken in de
voorste linie van het leven moeten staan,
omdat juist door hen de kerk het levens
beginsel is van de menselijke samen
leving „Weigeren zich te bemoeien met
de aarde", schrijft Kardinaal Suhard
„onder voorwendsel de hemel te zoeken
is vergeten, dat Christus onze natuur
heeft aangenomen". Isolatie, vlucht,
angst, concentratie op het persoonlijk
heil passen niet in een echt katholieke
levenshouding. Die vraagt juist om
ruimte, beweging, ontmoeting en aan
passing voor zover dat mogelijk en
verantwoord is.
Iedereen heeft ongetwijfeld, tot in zijn
eigen leven toe, geconstateerd, dat
de laatste wereldoorlog de hele sa
menleving grondig veranderd heeft. Zo
goed als niets kan tegenwoordig nog ge
schieden zoals dat „vroeger" gebruike
lijk was. Het is dan óok vanzelfsprekend,
dat ook op apostolisch terrein naar nieu
we methoden moet worden gezocht.
Menselijke wijsheid en inzicht moeten
ons hier leiden. Maar de problemen
zijn zo groot, zo ingrijpend en zo drin
gend, dat de oplossing spoedig moet ko
men. Het verleden kan ons daarbij nau
welijks van dienst zjjn, omdat er geen
voorbeeld is van een zo allesomvattende
verandering. De methoden zullen daar
om voor een groot deel, evenals de pro
blemen, die om een oplossing vragen,
nieuw zijn. Dat brengt met zich mee,
dat men met heel veel, waaraan men
gewend was, eenvoudig moet breken.
Daar is moed voor nodig, maar ook
tact en voorzichtigheid. Vóór alles ech
ter een brede kijk op de dingen en be
grip voor het betrekkelijke van gebrui
ken en gewoonten. Men moet leren in
zien, dat de dingen van „vroeger"
aan tijd en cultuur gebonden waren en
derhalve onmogelijk eeuwig en onver
anderlijk konden zijn. Het feit is dan ook
niet weg te praten, dat zeer velen het
verleden als verouderd beschouwen.
Maar juist omdat niet allen dat doen,
ontstaat er een conflict in de opvattin
gen. Dit is onvermijdelijk. De ervaring
bewijst trouwens, dat dit bij elke cul
tuurwisseling het geval is geweest. Het
maakt alleen het zoeken en vooral het
toepassen van nieuwe methoden nóg
moeilijker.
Toch mag dit nooit een reden zijn om
daarom dan maar alles bij het oude
te laten. De hele mens is immers ver
anderd. Dit geldt zowel voor de katho
liek als voor de niet-katholiek en óók
voor hun onderlinge verhoudingen. Als
wij dit eens goed doordenken, dan
wordt het ons duidelijk, dat de hele
levenssfeer in ons land anders gewor
den is. Men voelt dat heel scherp aan
overal waar „Kerk en afgescheiden
Christenen, Kerk en ontkerstende we
reld, Kerk en zoekende mens elkander
ontmoeten." Gebeurt dit niet elke dag
zowel op officieel niveau als in het ge
wone dagelijkse leven? Op straat, bij
het werk, tijdens ontspanning, tot in de
gezinnen toe? Het werkt door zelfs in
de verhouding van ouders en kinderen.
Wie ook maar even over deze dingen
nadenkt moet toegeven, dat wij in een
totaal veranderde wereld leven. En in
die wereld moet de Kerk het Evangelie
prediken. Dat er nu een grote mate
van aanpassing nodig is, wil zij door de
hedendaagse mens verstaan worden,
ligt wel zeer voor de hand. Maar even
zeer is het duidelijk, dat het ontzaglijk
veel studie en overleg, wijsheid en voor
zichtigheid eist om hier het juiste ant
woord te vinden op de talrijke proble
men, die zich voordoen.
Dat is de moeilijkheid, waarin het
moderne apostolaat zich bevindt. Des
kundigen zijn dan ook voortdurend bezig
een vt antwoorde oplossing te vinden.
Een voortreffelijk boekje van pater v.
Doornik: „De Kerk buiten de muren".
(Het Spectrum-Utrecht) geeft in deze
kwesties een diep inzicht.
Op de lijn 's-Hertogenbosch-Oss is
gisteravond een dieseltrein, kort na het
vertrek uit 's-Hertogenbosch te 20.54
uur, in brand geraakt. Het vuur ont
stond in het laatste deel van de mo
torwagen en sloeg over naar een eer
ste klas compartiment.
Bij aankomst in Oss sloegen de vlam
men reeds fel naar buiten. De nevel
tankwagen van de gemeentelijke brand
weer heeft geruime tijd werk gehad
om het vuur te blussen. Er hebben
zich geen persoonlijke ongelukken
voorgedaan. De materiële schade is aan-
1 zienlijk.
De bewoonsters van de strandten
tenkampen in Zandvoort zitten in hun
baadje voor hun tijdelijke woningen.
Het kan hun niet zo bar veel schelen,
dat het nog alsmaar niet wil vlotten
met de zomer dit jaar. Verleden jaar
om deze tijd was het ook nog niet best.
De zomer begon toen pas in juli en
daarom houden zij de moed erin. Ze
breien onverstoorbaar verder aan het
truitje voor Moos en het rokje voor
Leen. En intussen babbelen ze met el-
Advertentie
ÜOV Citron Houdt fit!
Wie van a tot z genieten wil van zijn
vakantietrip, neemt JOY mee op reis.
Allereerst de bekende JOY Sinas en
Cassis, - nü vooral ook JOY Citron.
Want deze nieuwe, gezonde citrusdrank
is heerlijk fris en verkwikkend. Die
houdt u jong en fit!
JOY nu In 3 smaken:
Sinas Citron Cassis
2 volle glazen uit één bottel
gezond en... razend lekker
[RUCHTENDRANKEN
am
kaar en drinken hun kopjes koffie.
Hele reeksen kopjes koffie.
We waren bang, dat de stemming
in de tentenkampen tot het nulpunt
gedaald zou zijn na de koude, som
bere weken, die achter ons liggen. We
zijn eens een kijkje gaan nemen en
een praatje gaan maken, maar toen
bleek al gauw, dat de stadsmens er
somberder aan toe is dan deze buiten
mensen. Eén ding staat voor allen vast:
Veel liever in Zandvoort dan in Am
sterdam, waar een sombere dag nog
veel somberder is door al het grauw
van de eindelozehuizenblokken. In
Amsterdam wonen ze in minieme wo
ninkjes. Twee, drie kamers voor vijf
of zes personen. Woninkjes hoog in een
flatgebouw, zonder al te veel licht. Zon
der al te veel zon.
Nee, geef die Amsterdammers Zand
voort maar. Daar zitten ze even klein
behuisd en soms nog wel kleiner. Maar
daar 'hebben ze tenminste massa's fris
se lucht en als het niet regent, dan
gaan ze voor hun tentje zitten. Dan
komen ze naar buiten, in hun baadje,
zonder zich om de anderen te behoeven
bekommeren. Ga in Amsterdam maar
eqns even „een Kinkerstraatje maken"
in een korte broek en een truitje? Trou
wens, je gaat er niet eens uit, want
eer je je verkleed hebt, regent het al
weer.
Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat
de bewoners van de strandtenten niet
veel liever zon hebben en minder wind.
Dat wil iedereen. Maar ze vinden het
leven in Zandvoort best draaglijk. Ze
knippen een oogje naar de KVS-vlag,
naar de Heliosvlag, die hoog boven de
kampen wapperen en ze zijn dankbaar
dat ze er weer eens uit kunnen. De
tentjes zijn natuurlijk nog lang niet al
lemaal bezet. Langzamerhand begin
nen de vakanties en dan komt de hoofd
stroom naar Zandvoort. Maar degenen
die er reeds zitten die er in som
mige gevallen al twee maanden zitten
voelen zich in Zandvoort al net zo
thuis als in Mokum. En met de Haar
lemmers is het al precies hetzelfde.
De kinderen gaan in Zandvoort naar
school. Maar dat levert nog wel eens
moeilijkheden op, want het blijkt dat
men in Zandvoort met de leerstof al
verder is dan in Amsterdam. Maar
die moeilijkheden zijn wel overkoom-
baar. De kinderen weten zich ook bui
ten de school wel te vermaken. In het
zand. Aan de ringen en af en toe, als
het niet al te koud is, in de zee. Maar
de zee is nog wel erg koud. Niet meer
dan 12 graden. Dat betekent dat de
wind die van overzee moet komen, al
tijd nog fris is. Het zij zo. De strand
bewoners maken er zich nauwelijks
zorgen om. Ze breien en babbelen en
drinken hun kopjes koffie. Hele reek
sen kopjes koffie.
„Toen ik aan het boek over
Titxis Brandsma bezig was, heb
ik wel eens gedachtde Kar
dinaal, wie zou dat ooit eens
doen? Meer niet. Ik geloofde
niet in mijzelf als biograaf van
de Kardinaal en ik dacht er
niet eens aan, totdat prof. Van
der Meer er over begon en
mij aanspoorde een boek te
schrijven over het leven van
Kardinaal De Jong". Zo begint
het gesprek met de heer H.
W. F. Aukes te Hilversum,
wiens onlangs verschenen boek
in alle kringen bijzonder gun
stig ontvangen is. Er komen
dagelijks stromen brieven met
hartelijke complimenten bin
nen. De auteur is er werke
lijk een beetje beduusd van,
al verheugt hij zich uiteraard
over deze bijval. „De aartsbis
schop, mgr. 'frink, was en
thousiast; hij was de eerste
die mij gelukwenste".
De relatie van de heer Aukes
met de Kardinaal bestond reeds
vele jaren. De schrijver is even
eens van Friese oorsprong en
zijn belangstelling voor het
noorden reeds in 1941 publi
ceerde hij een volks- en naam
kundige verhandeling over Katholieke Friese Geslachten werd door
de toenmalige aartsbisschop gedeeld. Meerdere malen ontmoetten zij
elkaar op Ameland of bij de deken van Leeuwarden, een oom van de heer
Aukes. Toen eenmaal het plan gemaakt was en de Kardinaal zijn toestem
ming had gegeven, kwam de heer Aukes regelmatig bij de Kardinaal, ook
later in Amersfoort en wanneer de auteur weer eens iets ontdekt had over
de geschiedenis van het geslacht De Jong, evenaarde de Kardinaal hem in
enthousiasme.
Hoeveel werk de heer Aukes, trouw geassisteerd door zijn eveneens
Friese echtgenote, aan het boek gehad heeft, laat zich nauwelijks uitme
ten. Een grote kast vol documenten, paperassen en aantekeningen toont
het resultaat van onvermoeid speuren in archieven e.d. „Er waren bijzon
der weinig geschreven bronnen. Er heeft mij zelfs eens iemand gezegd;
als je over de Kardinaal een boek wilt schrijven heb je maar tachtig pagi
na's nodig. Want wat valt er b.v. te schrijven over zijn twintig jaren op
Rijsenburg? Het is wel een beetje anders uitgevallen".
Nauwelijks is het boek verschenen, of er wacht de heer Aukes ander
belangrijk werk, nu dezer dagen zijn benoeming afgekomen is tot direc
teur van het vormingscentrum „Vinea Domini" te Witmarsum (Fr.). Een
kolfje naar zijn hand. Het lijkt mij prachtig werk, vooral ookomdat het
stimuleren van allerlei culturele en maatschappelijke activiteiten door en
vanuit het centrum samenhangt met de uitbouw van het bisdom Gronin
gen. Er zijn allerlei plannen, o.a. wil het centrum een eigen gebouw hebben.
Mijn vrouw en ik zijn echt blij, dat we nu in Friesland gaan wonen, al
heb ik het hier in Hilversum uitstekend naar mijn zin gehad". Terwijl
hij dit zegt, dwalen zijn ogen door de jramen van zijn werkkamer naar
de mooie grote achtertuin. „Een beetje verwaarloosd, dat komt door de
Kardinaal". Wij geloven, dat hij deze tuin gauw vergeet wanneer de
heer Aukes weer Fries met de Friezen geworden zal zijn.
