Ré-
Over een regeringscrisis
die vier maanden duurde
Explosie op
Duits schip
Finse postbode
Ik heb een kudde
olifanten gezien
„Maaikansa - misschien zijn
het wel mammoets
Vijf bom
aanslagen op
een dag
Eigenaars van de
Andrea Doria eisen
schadevergoeding
Berichten over sporen van
onbekende dieren blijven
Finse pers bezighouden
Matig
bevredigend
w
r
SPIEGEL
l Son
de prij'
„Aanvaring met de Stockholm een
fout van het Zweedse schip
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1956
PAGINA 7
instelling
j
cmewihg
In Delaware Baai
Acht bemanningsleden
ernstig gewond
Krupp-staalfabriek in
Canada
Ongeveer negentig miljoen gulden
Welk schip is
gezwenkt?
Donker en mistig
Mammoets
Levende vleesbergen
Behaard
12 AUGUSTUS
Geen audiëntie
een kabinetsformatie is
weinig te zién
^ordt in gebouw
De;"Ister<lam de
sfoto-tentoon-
kriic,„et Publiek
ëOrri uit lan"
avflJn uit Ru«-
en Polen.
beste zullen
<=n Produkten
i
A's U soms had gedacht dat men in
/J Den Haag in deze dagen op zijn
-*• tenen loopt, elkander toefluiste
rend: „Psst, ze zijn een kabinet aan het
formeren", dan heeft u het mis. De Re
sidentie is zichzelf gebleven.- Toen wij
er dezer dagen waren om eens te on
derzoeken hoe het nou wel stond met
de formatie, lag de stad feestelijk te-
stralen in de zon. Zij was ook aller
wegen mooi opgesierd met bloemen; en
wij dachten een ogenblik dat het op
zettelijk gedaan was om de formatie
enige luister by te zetten. Dat bleek bij
nader inzien niet het geval te wezen. Wij
hebben overigens eenmaal in Den Haag
zijnde, onze oren goed te luisteren ge
legd. Op de eerste plaats op verschil
lende terrasjes. Maar wij hebben daar
bij mogen constateren dat de (be
trekkelijke) regeringloosheid waaraan
ons land op het ogenblik ten prooi is,
de gemoederen van „de gewone man"
niet al te zeer in beroering brengt. Min
der bijvoorbeeld dan de Tour de Fran
ce het heeft gedaan.
Ook zijn wij te gast geweest bij de
auguren. U kent ze wel, de heren die
overal iets achter zoeken en die niet
schromen een diepgaande conclusie vast
te koppelen aan het simpele feit, dat de
heer Romme niet door die deur, maar
door die andere het Binnenhof heeft
betreden. Wij zullen overigens niet te
veel vertellen over hun aard en wezen
en zeker niet over hun werkwijze. Wij
zijn namelijk in het geheel niet ge
machtigd, noch bevoegd, om uit de
school te klappen.
Wel mogen wij u meedelen dat wij
het voorrecht genoten aanwezig te ziin
op één van de persconferenties, die de
Rijksvoorlichtingsdienst gedurende de
formatie op gezette tijden weggeeft.
Wij werden ontvangen in het gebouw
van genoemde dienst aan het Noordein
de, in de schaduw van het Paleis. En
wij werden daar toegelaten in een zaal
tje, waar een filmscherm stond opge
steld. Wij Veronderstelden een ogen
blik dat men ons zou vergasten op een
lezing met lichtbeelden over het onder
werp: „Hoe een kabinet te formeren".
Maar die illusie moesten wij weer snel
laten varen. Wel trad dr. Lammers,
hoofd vnn de Regeringsvoorlichtings
dienst, binnen om de verzamelde jour
nalisten mee te delen dat er géén nieuws
was. Maar zelden hebben wij iemand
in zulke sierlijke bewoordingen zulk
een toch ietwat negatieve boodschap
horen bezorgen. Dat was werkelijk ma
gistraal.
Vervolgens spoedden wij ons dus naar
het Binnenhof. Want een kind kan be
grijpen dat men déér moet wezen, als
men iets van een kabinetsformatie wil
zien. En wij hebben onze speciale aan
dacht gewijd aan het Torentje, het bouw
werkje waarin sommige formateurs zich
nog wel eens terug willen trekken.
Romme had er zojuist gefaald en precies
de dag, dat wij in Den Haag waren, zou
Lieftinck er zijn intrek nemen. Wach
tend op de komst van de professor heb
ben wij de deur, die toegang geeft tot
het Torentje, mogen bezichtigen. Een hebben ons verstout een blik te
bijzonder wél-doortimmerde zeventien- werpen in de kamer waar de A.R.-fractie
de-eeuws geval met allerlei emblemen PkeSt te vergaderen. De portretten van
uit de tachtig-jarige oorlog er op en er illustere staatslieden uit_ het verleden
in gebeeldhouwd. Typisch een deur om a^s Abraham Kuyper en Hendrik Colyn
maar gesloten te laten. hingen er aan de muur. Even later wip
ten wij binnen in het vertrek, bestemd
Wachtend nog steeds op de heer voor de C.P.N.-fractie, niets anders ver-
Lieftinck hebben wij ook enige woor- wachtend dan de afbeeldingen van Boel
den gewisseld met een Italiaanse ijsco- ganin of misschien zelfs wel van Stalin,
man, die zijn standplaats heeft voor Niets echter van dit alles; slechts arge-
het belendend perceel van het Toren- loze landschappen. En bij de Staatkun-
tje, dat wil dus zeggen voor het Mau- dig Gereformeerden stonden precies
ritshuis. Het bleek een heel aardige twee overigens zéér degelijke ze
tels. En daar hing
een uitermate ge
strenge regenten
figuur aan de
muur. Wij zijn na
tuurlijk gestrand in
de kamer van de
K.V.P.-fractie, waar
het er toch niet zo
gezellig uitzag als
wij wel hadden ver
moed.
Nee, er is heus
niet veel te zien
van een kabinets
formatie; veel min
der dan er van te
vermoeden valt.
Dat beseften wij
terdege toen wij
weer buiten stonden.
Gezeten op een
terras hebben wij
ons daarna door een
parlementair be
voegde heer laten
uitleggen dat zij
wel lang duurde
de kabinetsformatie,
maar dat er toch
nog heel wat moest
gebeuren voor er
sprake zou kunnen
zijn van een re
cord-verbetering in
dit opzicht. En wij
zullen het nu maar
meteen uit de doe
ken doen: de lang
ste kabinetsformatie
die zich ooit heeft
voorgedaan was die,
die begon op 11 no
vember 1925 en die
eindigde in maart
1926. Zij duurde dus
vier maanden. Maar
zij was dan ook het
gevolg van een ech
te kabinets-c r i s i s,
die uitbrak nadat
tijdens een nachte
lijke zitting van de
Tweede Kamer een
amendement-Ker
sten met 52—42
stemmen werd aan-
aangenomen: een amendement dat de
opheffing van het Gezantschap bij de
H. Stoel beoogde.
Na deze befaamde „nacht van Ker
sten" dienden de 4 r.-k. ministers onmid
dellijk hun ontslag in en met hen het ganse
kabinet. Daarna begon de lijdensweg.
Op 24 november kreeg mr. H. P. Mer
chant opdracht tot vorming van een
parlementair kabinet. Hij gaf haar op
1 december terug. Op 8 december werd
dr. J. Th. de Visser (C.H.U.) aange
zocht, óók voor de vorming van een
parlementair kabinet. Hij slaagde even
min. Mr. J. Limburg faalde na hem,
evenals trouwens mr. B. J. Kan, die te
langen leste op 27 februari 1927 de on
gewone opdracht kreeg een „Ambtena
ren-kabinet" te vormen. Het wérd ten
slotte na een geheime opdracht
een „intermezzo-kabinet" onder leiding
van jhr. De Geer, dat alleen maar dien
de om te zijner tijd plaats te maken
voor een beter. U ziet het, het hééft wel
meer moeilijk gelegen in de politiek.
Ook na de Tweede Wereldoorlog trou
wens., De vorige kabinetsformatie na
melijk, die van 1952 dus, was ook van
vrij langdurige aard. Zij begon in feite
op 25 juni, de dag der verkiezingen, en
pas op 1 september d.a.v. kon de nieu
we regering zich den volke presenteren.
Als u het, zoals wij, niet zo precies meer
wist hoe het is gegaan: Op 28 juni kreeg
dr. Drees een opdracht om een kabinet
te formeren „dat geacht kon worden het
man, die zim koude versnaperingen vertrouwen van het parlement te heb-
nog wel eens gratis wil verstrekken ben". Op 22 juli gaf hij haar terug. Die-
aan de wachtende journalisten. Om zelfde dag weigerden respectievelijk
zijn bewondering te uiten voor het prof. Romme en wéér Drees een op-
niet aflatende geduld van deze heren, dracht. Op 23 juli kwam prof. Beel er
Wij hebben hem aangeraden één ijsje aan te pas. Op 4 augustus gaf hij te
te bewaren voor de heer Lieftinck: kennen niet geslaagd te zijn. De vol-
een ijsje opcenten uiteraard. gende dag kreeg mr. Donker een op-
De die dag nog nauwelijks als zo- dracht. Hij gaf haar 21 augustós terug,
danig aan te duiden formateur liet Ir. Staf werd, naar men ook nü nog
dusdanig lang op zich wachten dat moet gissen, belast met een „geheime
wij inmiddels een kijkje zijn gaan ne- opdracht", waarbij de heren Beel en
men in het Binnenhof; wat wij moch- Drees, zoals spoedig bleek ten zeerste
ten aan de hand van een bevriende waren betrokken. De uiteindelijke échte
relatie. En wij moeten zeggen, het in- opdracht kwam toch weer bij dr. Drees
wendige van zo'n regeringsgebouw, terecht. Hij stelde daarna het kabinet
waar niet wordt geregeerd maakt een samen,
uitermate melancholieke indruk. Zulk
een verlatenheid als in deze heilige Wel; u hoeft dus met te wanhopen,
hallen heerst, wanneer zij niet wor- Onze kabinetsformatie anno 1956 is van
den gebruikt, laat zich nauwelijks met daag pas haar 56ste dag ingegaan. Moed
De d., kón,. d„ i„ d,
onder de arm. en zelfs niet één myste- krant de foto ziet van het nieuwe ka-
rieus glimlachend Kamerlid. Niet an- binet op de trappen van het Paleis. En
ders dan holle, gapende gangen. Af- j
schuwelijk. wedden dat Drees er weer by is?
HERMAN HOFHUIZEN.
Advertentie
...kauw Wrigley Doublemlnt. We worden
meegesleept door ons eigen tempo - Even de
spanning kwijtraken. Een week-end op 't water
of wat U ook doet: Doublemlnt is lekker - maakt de
adem zo fris als een zomerse zeewind.
By een ontploffing die zich in de
monding van de Delaware Baai aan
de Amerikaanse oostkust heeft voorge
daan zijn acht bemanningsleden ernstig
gewond.
Aanvankelijk had de Amerikaanse
kustwacht gemeld, dat tien beman
ningsleden om het leven egkomen waren.
waren.
De ontploffing verwoestte de brug
van het schip en de verblijven van de
bemanning onder het dek. Een brand
die na de ontploffing uitbrak, kon snel
geblust worden, doch het schip kwam
zonder stoom te liggen. De gewonden
zijn door vaartuigen van de Amerikaan
se kustwacht naar de wal gebracht. De
Heidberg, die 1595 ton meet, vaart in
charter voor de K.N.S.M. te Amster
dam. De bemanning bestaat geheel uit
Duitsers. Het schip zou de Delaware
opvaren om ijzererst te lossen.
(Reuter)
Een lid van het Canadese Lagerhuis
heeft gisteren naar aanleiding van on
bevestigde geruchten, dat Krupp over
weegt in het gebied van Cornwall in
Ontario een staalfabriek te bouwen,
verklaard, dat deze maatschappij in
Canada niet welkom zou zijn. De minis
ter van handel deelde deze afgevaar
digde mee dat hem er nfets van bekend
was, dat Krupp een fabriek in Canada
wilde vestigen. (Reuter)
Gisteren, de tweede dag van de grote
proteststaking op Cyprus tegen de te
rechtstelling van drie Grieks-Cyprioti
sche terroristen, zyn er op het eiland
vijf bomaanslagen gepleegd.
In Famagusta bliezen terroristen een
Brits militair wachthuisje op, waarbij
een soldaat en drie burgers gewond
werden. Nicosia beleefde zijn derde
bomaanslag in 24 uur, toen gisteren een
voorraadschuur op het terrein van de
Wolsely-kazerne, waar het hoofdkwar
tier van de Britse landstrijdkrachten
in het Midden-Oosten gevestigd is, in
de lucht vloog. In Larnaca ontplofte een
bom in een winkel. De schade was ech
ter vrij gering. In Nicosia was het ove
rigens gisteren echter rustig. Wellicht
ontnam de schroeiende hitte het kwik
liep op tot niet minder dan 109 graden
de terroristen alle lust tot verdere ac
tiviteiten. (U.P.)
De scheepvaartmaatschappij Italia
heeft gisteren bjj het Federale Hof te
New York tegen de Zweden-Amerikalyii
een eis tot schadevergoeding van 25
miljoen dollar, dat is ongeveer negentig
miljoen gulden, ingediend naar aan
leiding van de aanvaring tussen het
Italiaanse passagiersschip Andrea Do
ria en het Zweedse passagiersschip
Stockholm op 25 juli, waarbij het eerst
genoemde schip zo zwaar werd bescha
digd dat het in de golven verdween. De
Italiaanse maatschappij stelt dat zy
niet verantwoordelijk gesteld kan wor
den voor het gebeuren. Haars inziens
is de aanvaring te wijten geweest aan
de fout en onachtzaamheid van het
Zweedse schip en zijn bemanning. Zo
als bekend heeft de Zweden-Amerikalyn.
het Federale Hof enige dagen geleden
om een uitspraak verzocht, dat zij niet
verantwoordelijk gesteld kan worden,
doch dat de aanvaring een gevolg was
van de schuld en onachtzaamheid van
de Andrea Doria. De Zweedse maat
schappij liet toen weten, dat zij ook
een eis tot schadeloosstelling voor de
geleden verliezen en schade zal indie
nen.
De belangrijkste kwesle bij de uitge
wisselde beschuldigingen en tegenbe-
schuldigingen betreft de vraag, welk
schip in het vaarwater van het andere
is gezwenkt. Beide maatschappijen heb
ben verklaard, dat hun schepen kort
voor de aanvaring een wending hebben
gemaakt. De Italia-lijn betwist, dat de
Andrea Doria oorspronkelijk een koers
volgde, waarbij zij de Stockholm aan
1: kboord zou zijn gepasseerd. Ook be
strijdt zij de verklaring dat het zicht
góed was.
De Italia-lijn beschuldigt het Zweedse
schip er ook van, dat het niet goed heeft
uitgekeken, geen doeltreffend gebruik
van de radarinstallatie heeft gemaakt
en niet de machines heeft gestopt bij
het horen van het mistsignaal van een
schip voor zy'n boeg.
Voorts wordt de Stockholm ervan be
ticht, dat hij in oostelijke richting heeft
gevaren in een strook, die door schepen
met een westelijke bestemming wordt
gebruikt. „Toen het gevaar voor een
aanvaring duidelijk was of moest zijn
geweest, heeft hij niet de juiste maat
regelen getroffen om Zulks te voorko
men", aldus de Italiaanse versie.
Volgens de maatschappij van de An
drea Doria was het in de nacht van de
aanvaring donker en mistig weer. Het
Italiaanse schip had de voorgeschre
ven mistsignalen laten horen en de ver
plichte navigatielichten duidelijk zicht
baar gevoerd. De kapitein, de tweede
stuurman, de derde stuurman, een roer
ganger en een uitkijk stonden op de
brug, terwijl er nog een uitkijk op het
voorschip stond. ,De radarwaarneming
wees er op dat de Stockholm dicht aan
stuurboord zou passeren en de koers
van de Andrea Doria werd naar bak
boord gewijzigd om meer ruimte te
krijgen. Daarna kwamen de lichten van
de Stockholm opdoemen uit de mist ter
hoogte van de stuurboordboeg van de
Andrea Doria, waarop dit schip het
roer hard naar links wendde en twee
korte fluitsignalen gaf om aan te geven
dat naar bakboord van koers werd ge
wijzigd. Van de Stockholm werd geen
fluitsignaal gehoord en kort daarop trof
de steven van dit schip de Andrea Doria
aan stuurboord nabij de brug," aldus de
lezing van de Italiaanse maatschappij.
(Reuter)
Een postambtenaar uit de om
geving van Utsjoki, in het uiter
ste noorden van Finland, Kuoni
Maasan, meent, dat hjj by nacht een
kudde olifanten heeft waargenomen.
Maasan brengt al byna zestig jaar de
post rond in een zeer uitgestrekt ge
bied ten zuid-oosten van Utsjoki. Zyn
rondes nemen veel meer dan één dag
in beslag en in zyn jonge jaren maakte
hij er een gewoonte van om wat hy
aan het eind van een dag aan brieven
en pakjes overhield ergens onder het
korstmos te begraven tot hij bij een
andere gelegenheid eens wat meer tijd
zou hebben om de afgelegen adressen
te bezoeken. De directenr van de P.T.T.
in Utsjoki bracht hem evenwel onder
het oog, dat een dergelijke handelwijze
op de duur niet bevorderlijk is voor
de ontsluiting van noordelijk Finland.
Maasan is toen overgegaan tot het op
richten van kleine schuilhutten, waar
hy kan overnachten oin de volgende
dag zyn werk in dezelfde streek af te
maken. In een van die schuilhutten had
hij zich dezer dagen te ruste gelegd,
toen hij 's nachts om een uur of twaalf
wakker werd van een geweldig gestamp
en gesnuif.
„Ik dacht eerst", vertelde hij, „dat
de hoofdpijn teruggekomen was, waar
van ik de hele dag last had gehad en
die ik met wat brandewijn had ver
dreven. Maar het gestamp speelde zich
niet in mijn hoofd af, doch buiten mijn
schuilhut. Ik zette dadelijk mijn uni
formpet op en begaf mij naar buiten.
Duidelijk zag ik reusachtige zwarte
schimmen, die zich in het vage maan
licht aftekenden tegen een berkenbos.
Als een van de dieren brieste, schudde
mijn hut, die toch op rotsgrond staat,
mee. Voor zover ik het in het donker
kon zien, leken de dieren het meest
op olifanten, maar dan veel groter dan
de olifanten, die ik dertig jaar geleden
in de dierentuin van Helsinki heb ge
zien".
Maasan heeft zich niet naderbij ge
waagd, ook niet, toen „de kudde"
voorbij was. Wel heeft hij de volgende
morgen de enorme sporen bekeken,
die de dieren op de bodem hadden
achtergelaten. De Finse pers heeft
aan het relaas van Maasan grote aan
dacht besteed. Vorige week werd ge
meld, dat een boer in de omgeving
van het Inarijarwi-meer, ook m het
noorden des lands, sporen van een
uitzonderlijk groot dier heeft waar
genomen.
Volgens het te Kuopio verschijnende
blad Savon Sanomat" zijn later ook
ten noorden van Taivalkoski sporen ont
dekt. Bij een boer in dat gebied zijn
op één nacht alle te velde staande ge
wassen vertrapt. Een in Helsinki ver
schijnende krant, de „Maakansa",
brengt een theorie in herinnering, die
onlangs door de 33-jarige Franse bio
loog Jean Heuvelmans is ontwikkeld in
zijn boek „Op het spoor van onbekende
dieren".
Heuvelmans meent op grond van ver
scheidene gegevens te mogen aan
nemen, dat zich in het grootste woud
ter wereld, de Siberische Taiga, nog
verscheidene onbekende dieren kunnen
ophouden. Hy acht het zelfs niet uit
gesloten, dat in de Taiga nog hele kud
den mammoets zijn bliiven bestaan.
Heuvelmans vermeldt, dat de Kozak-
kenhoofdman Jermak Timofejewitsch,
die in 1580 uittrok om Siberië te ver
overen, de volgende aantekening heeft
gemaakt; „Wjj zijn grote-behaarde oli
fanten tegengekomen, levende vlees-
bergen, die, naar de inheemse bevol
king verklaart, een van de grootste rijk
dommen van het land vormen". Verder
noemt Heuvelmans het bericht van twee
Russische jagers, die in 1920 aan de
rand van een bos tussen de rivieren
Pur en Tas enorme sporen opmerkten,
60 tot 70 centimeter lang en 50 cm
breed. De afstand tussen de indrukken
van de voorpoten en van de achter
poten bedroeg vier meter. De jagers
volgden de sporen en namen eindelijk
op een afstand van ongeveer driehon
derd meter twee mammoets waar, die
zij lange tijd konden observeren. In 1952
maakte het Sovjet-persbureau Tass
melding van een nieuwe ontmoeting
met mammoets, maar het bericht was
zeer kort en bevatte geen bijzonderhe
den.
„Maakansa" wijst nog op een mede
deling, die vorige week in Moskou is ge
daan, n.l. dat deskundigen van de Sov
jet-academie van wetenschappen in Si
berië een onderzoek instellen naar de
invloed van bepaalde atmosferische en
klimatologische factoren op de dieren-
Advertentie
wereld in Siberië. „Maakansa" vroeg
zich vorige week naar aanleiding van
dit bericht al af, of bepaalde grote die
ren door Russische atoomproeven of
grootscheepse ontginningswerkzaam
heden misschien uit hun rust zijn op
geschrikt. Het blad betreurt, dat post
bode Kuoni Maasan niet voldoende heeft
ingezien, welk een grote dienst hy de
biologie en de journalistiek ha-1 kunnen
bewijzen door vast te stellen, of de door
hem waargenomen „olifanten" behaaTd
waren en of zij een vreesachtige indruk
maakten.
Z. H. Exc. de bisschop van Haarlem
zal woensdag 15 augustus geen audiën
tie verlenen.
(Vervolg van pao. 1)
We belden een van onze relaties,
die nauw betrokken is geweest
bij het uitbrengen van het ad
vies, op, met de vraag waarom alge
meen de datum van 1 september was
geadviseerd om de verhogingen door
te voeren. „Dat ligt voor de ïand", was
zijn bescheid, „op die datum zullen ook
de meeste loonsverhogingen ingaan."
Zie da.t is voor ons nu juist een van de
onbevredigende punten. Het advies con
stateert een achterstand, ontstaan in de
periode tussen 1 januari 1954 en 31
maart 1956 met 6.3 Toen t.a.v.
het nationaal inkomen een loonachter
stand alleen over 1955 werd geconsta
teerd, is volkomen t echt gepleit voor
een extra uitkering. Over die extra
uitkeringen is premie betaald, ook voor
de sociale verzekeringswetten. Maar
dan ligt het toch voor de hand, dat
de rentetrekkers een hogere uitkering
zouden kunnen ontvangen. Dan zijn
immers de middelen ervoor aanwezig.
Nu maakt men zich van deze moei
lijkheid af door, in plaats van 6.3 ver.
hoging te adviseren, 10 vast te stel
len. Maar dan zegt het advies; Daar-
mee zou dan zowel de over 1956 te
verwachten stijging van het loonniveau
als de in punt 2 bedoelde achterstand
geacht moeten worden te zijn verwerkt.
We zijn ons bewust een slechte re
kenmeester te zijn, maar we snappen
er wel zoveel van, dat nu ook ten aan
zien van de sociale rentetrekkers angst
vallig wordt toegezien, dat ze toch voor
al niet te veel zullen krijgen. Men moest
eens weten in Den Haag, hoezeer het
kleine luiden ergert dat er met hun be
staan wordt gemillimeterd.
Enfin, de zaak is nu in de depar
tementale molen en zoveel vertrouwen
hebben we nog wel in de voortvarend
heid van staatssecretaris Van Rhijn,
dat de zaak hopelijk spoedig haar be
slag zal krijgen. Maar voorts hopen
we oprecht, dat hij het standpunt van
de vertegenwoordigers van de vakcen-
tralen, duidelijk uit dit advies sprekend,
zal overnemen en zo royaal mogelijk
zijn beslissingen ter goedkeuring voor
leggen. Het betreft hier immers een
advies, waaraan hij niet verplicht is
zich letterlijk te houden.
at de derde opmerking betreft,
dat nl. met de belanghebbenden
bijna geen overleg wordt ge
pleegd, moeten we toch een opmerking
van technische aard maken. Alvorens
de arbeidersvertegenwoordigers hun
mening in de Stichting van de Arbeid
kenbaar maken, plegen zij wel dege
lijk overleg. Maar zelfs zonder dat
moet toch niet en nooit worden ver
geten, dat ook vrijgestelden bestuurders
zijn D.w.z. mensen, die op een ver
antwoordelijke post zijn gekozen, om
dat zij in de problemen waar het om
gaat inzicht hebben. Maar overigens
zullen ze haast nooit tot een stand
punt komen, zonder dat zij met hun
collega's in de achterban de zaak heel
grondig hebben doorgesproken. Zo heeft
b.v. de K.A.B. een contactor
gaan sociale verzekering,
dat -zeer regelmatig, practisch elke
maand bijeen komt en dat bestaat uit
mensen, die verspreid door heel het
land de leiding hebben van bureaus
voor rechtsbijstand en die dus volop
met de zaak te maken hebben. Ook
overigens hebben deze mensen contact
met de afdelingsbesturen en met ge
vallen van gedupeerden. Het zou voor
een toporgaan als de Stichting van de
Arbeid een besliste onmogelijkheid zijn
zelf het contact met de sociale rente
trekkers, in andere zin dan bij wijze
van steekproef, op te nemen. Een vraag
om vertrouwen heeft hier zeker reële
grond.
