itpvak
?&h
y
Een conventie lijkt meer op een kermis
dan op een partijcongres
Volgende week kiezen Democraten hun kandidaat
ft®»
PP
tes'rooci-
must
e5'"
4'V>cvJapans-
't
Lichte muziek op
zwarte schijven
I
antie
I,?,
1$i s !TK
Een 36-jarige gouverneur
„keynoter" in Chicago
kCte
Vrouwen van Nederlanders uit
Egypte teruggekeerd
ldfv4'
A'-tigypy'.'SS
Het spelelement in de Amerikaanse politiek
rd
WM
Weinig gemerkt van opschudding
rond Suezkanaal-kwestie
De onzichtbare
getuige
\C' Paars'
>5
er vrouw
kAJk
V
■eë
ril
l VJe#
%„V
NJS
ÏXA?'- O.
kH Vd 8ropu'
NslS^st Japan«-
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1956
PAGINA 9
[at fl
5#
Lm°eten
x st»il|'I Tenslott°rtste keren
«slVnlet n^verkt het
in®
«fl, A
G°«/ I'S cf bedden m0e-
ïb,
'n
ie
VW< daor°''steIït
'jfV V «elcfr aiföd fel in
y.
\Ai 'Alt W ntrekA we ons
KM
VpttA UeAlsno9
fe" 9roo"t, dat
e is 9»en elnd van de
'iW -v-
l-'N r;' -:
i^érö6kWmhelaerv,oel*
li ^kittlender
IN
door ANTHONY GILBERT
in de vertaling van J. C. H. v. d. Bovenkamp Jr.
i?'A N n lnel0pne-
"01
k \v4k>MtBavo'
s\| eIö3 Pin"ste-
SUAh'Vn(i^oskou
-
9
e>
X"
m
n
it
I
vei"1
Pjt, aJ 1u \l'}et de vakan-
|l s.at dp er naar uit
I 'M s'echte eerQoden be-
IV 81 heeft10111?}' die ons
fe "U 0e' ee'y, e- eer te
[■tiij alie huismoeder
I is. /'in p„ hinderen van
IW ze mbet weer van
%n.uis k,,t 9een nioge-
o! "luis ♦neïl verlaten
le ®ei,8( te komen? Er
I» ,°berpT, weinig anders
'e L\. .en in
"OerpT, ^emig anaers
Weren1? Ï!uis veT'
pfflh»,. 'oe e n te bedenken,
rliif ®V 8,lei(i t ln sla9en
n'et til0-, verschaffen,
S rik'iJ»tAin de eldig, dat
eU niet*'""® »L
iin« alleen op het
teti^k A van dpeen, °P he
ieU i "is ddl ouderen in.
aUs, maar
[)C
tua£
S ,'e "beoTJl1®" aanraden
h%l bellL n met een
N ,ea S9}n' tenminste
X>n genoeg zijn
n/kjk l. 'atief te ont-
*"«1 preien °n moeder als
A At d waar aange-
S1 l°' een ?nige keer zal
iNn /"wilieuergade-
AA vannen we na-
"an Iznterschap in
IS®» s>oi e' hi; oudste, met
Lbi 8eiiJe daf nummer
2. be»*0 vn}elnadering zal
ViïlC 0^- Misschien
C 1)1; dat Misschien
K^anl^eder, of als
SoW rt„"« heeftvader
!S?>r <te beri'l66A woder,
"W 1119 is- dot
V, cl ""todir. opstellen, dat
A 0iet Is, zodat we
,rc .M 5%'e verfL PVPestelen,
,emth AAioat "elen- Moeder
letlA i, i(in^en °.0r Jioodzake
'i }iin
tor
"rb^' tojj1 en" ,,er die dag te
scAié'. i5 Hp, die oorstellenom
fle A<1' li' lo0nen r»aa'c voor zijn
KJ '!n ,salip„; de or„p„,M
V 8r>LCri ri 7F8UC-
1 ie^Ohaet, 9r?enten eT1
et3e f/maakt en de
0lJ Bestoft.
Ji I»6
s'dej iJ« i'1 ,j Ooecj
ief t« 'dief Werkverdeling
vVhV tj'lf dien ef' tVd in be-
f l dipf kaat dan de
Up- --
"•'3 "dep', ie*ce?
eli flj «e "alen "u'
en en er bouenr
r list's i' d3et Laat o
'NllU ee^e ding. Mis-
^n, aantal leuke
pe; r ais vader en
mi n en er boven
haar nog een
1V kl daavh°orstellen ko-
«t\liu eo^ teding. Mis-
««fdlt. di aantal leuke
ei®, pi', 'H d
is rf>b,f 'to/'d
/jU1 .lij 1^5, x Of -'^ur
b^unt '„I POr°7l be"
1,9 Kfl d het ok zelf SUB'
ke.f'^/ or eeh, samen schrij-
.tfh'i tlS0» 'JsyCje, eventueel
t'p A ""a n gelegenheid
vVV w. db?ndero n voordracht,
il,vorm van op-
«ty '«X (k ^Oeic de anderen
»»»k. UUUI t-t.ll
Uj A Sf kunnen doen.
rt O 'dis 00,c allemaal
Ivk.LSto ln.,huis op touw
Mvdni, genoeg at-
df'm jou1, die we met
V wjjt l'1 kunnen klaar
r& At A'ê aan een grab-
w/l'ltk 'i/Wa brek aan beter
iyy ,h ii<! een grabbeldoos
ViV.Ml iedereen met
v y iedereen nie<
Lebben en boven-
'iiX/ow?01 wat rornmel.
XSS ïmlve dan niet
knip-
|i lj'en6ed die iat^mis weer
$A ®ed Ijl ingewisseld
dALall"rlei - °ie wed-
AA /friet', als de°r??en heb"
f. KW <«open JW,nte da£
k ki<UB9mnasHa,ar even-
het 1®I? °I °P-
9 e 1- °f toÜlaken van
'A/f l»Hkeet Ü^t is ke.nu>adstrijd
'„fM liJ'J Uieri. van ons
S\je<loe„' maar zoveel
i rf0 ongemerkt
,>;'e ;di- ^de kinderen
I® itesfa7hen V1 komen
X te diet uitwerken.
fi.« CG llo/ïT «77^
zelf
en
-wciM». En
e veel alles in
s% ed 7'lcen vr?el alles in
'fï'V Ar e rPn' öe vakantie
K Ahh ®cht 9e7}Periode mis-
iXS "dtjt Plotseling
het
'kf, uan Pe alsnog naar
be.n^n dat geen be-
Als' het slechte
dan
als
IV O 1 h r U,„h net si
WNftto bp Kif 1,661
PIanne«en' £n ab!
u Jl6n an ideeën
tó I last ?n uw
6 klh*bben
kroost
'en dan u
een
regen
Een Amerikaanse partij-conventie heeft iets van een kermis, compleet
met feestmutsen, kleurige ballonnen en muziek van een fanfare
corps. De buitenstaander die plotseling op zo'n conventie verzeild
zou raken, zou nooit kunnen vermoeden dat bij getuige is van een ge
wichtige politieke conferentie. De Carnavalssfeer, waardoor zo'n bijeen
komst gekenmerkt wordt. Iaat zich naar Nederlandse begrippen kwalijk
verdragen met wat men zich van een partij-congres voorstelt. Het gaat
er allerminst deftig toe, en de meeste sprekers weten zich zelfs niet ver
staanbaar te maken. Herhaaldelijk trekt door het middenpad van de ver
gaderzaal een stoet luidkeels roepende politici, die achter een groot bord
aanlopen waarop slechts de naam van een staal te lezen is. En talloze
aanwezigen dragen^ een kolossaal insigne op bun revers met de een of
andere politieke slogan, als ,,I Like Ike' of ..Steve for Chief
Over bet spelelement in de Amerikaanse politiek zijn in de loop der
jaren al vele interessante verhandelingen geschreven, maar de niet-Ame-
rikaan die enige studie maakt van bijvoorbeeld de gang van zaken bij
de presidentsverkiezingen in de V.S. beeft vaak de grootste moeite de zin
van vele merkwaardige manifestaties te doorgronden. Hij blijft zich ver
bazen over de kolossale ,,show die met de aanwijzing van Amerika's
eerste staatsman gepaard schijnt te moeten gaan.
fe'
d:.
%tóseconaïner"dejeuk
'h pdian i„n' do°üt de
Vanaf volgende week maandag wordt
er in Chicago weer zo'n „kermis" ge
houden. De Democratische partij zal
zich dan een kandidaat voor het pre
sidentschap kiezen. Waarschijnlijk
wordt het Adlai E. Stevenson, de man
die ook in 1952 aangewezen werd als
de Democratische deelnemer aan de
wedloop naar het Witte Huis. Maar de
gouverneur van de staat New York,
Averell Harrimann, zal aanvankelijk
eveneens streven naar een overwinning.
En tenslotte is er altijd nog een zeer
kleine kans dat noch Stevenson, noch
Harriman er in slaagt om bij de stem
ming een volstrekte meerderheid te krij
gen, en in dit geval zou er een ander
gekozen kunnen worden.
Gedurende de conferentie zullen zo
wel oud-president Truman als de we
duwe van diens voorganger, mevrouw
Eleanor Roosevelt, de afgevaardigden
toespreken. Vooral de opvatting van
Harry" kan van grote invloed zijn
op de definitieve uitslag. Trumans
sympathie scheen tot nog toe wat
meer uit te gaan naar Harriman dan
naar Stevenson, maar als „Averell"
het kennelijk toch niet haalt, zal Tru
man ongetwijfeld, in het belang van
de eenheid van de partij, zijn steun
aan „Adlai" geven.
Als de Democraten klaar zijn, ko
men de Republikeinen aan de beurt.
De Republikeinse conventie wordt op
20 augustus in San Francisco geopend
maar op deze partij-bijeenkomst levert
de keuze van een kandidaat geen enkel
probleem op. Eisenhower heeft zich
immers opnieuw beschikbaar gesteld
en de Republikeinen kunnen zich geen
meer populaire gegadigde voor het Wit
te Huis wensen.
Op beide conventies zou zich overi
gens nog wèl een felle strijd kunnen ont
wikkelen om de kandidatuur voor het
vice-ijresidentschap. Vooral in het De
mocratische kamp zal men niet gemak
kelijk een keuze Kunnen maken onder de
vijf of zes voornaamste gegadigden
voor deze hoge eer. (De mogelijkheid is
niet uitgesloten dat er een katholiek
wordt gekozen.). De Republikeinen zul
len waarschijnlijk weer de huidige vice-
president Richard Nixon aanwijzen, als
Eisenhowers „running mate" in de gro
te wedloop. Maar Eisenhowers advi
seur voor ontwapening, Stassen, zou de
gouverneur van de staat Massachu
setts, Herter, gekozen willen zien. Hij
vreest dat vele Republikeins-gezinde
kiezers bezwaren zullen hebben tegen
een „Eisenhower-Nixon ticket", omdat
zij „Dick" niet capabel achten om even
tueel „Ike" op te volgen.
Presidentsverkiezingen worden er in
Amerika iedere vier .jaar gehouden. Bij
deze verkiezingen wordt er ook een
nieuw Huis van Afgevaardigden geko
zen, alsmede een derde gedeelte van
de Senaat. Vervolgens moeten er dit
jaar 29 nieuwe gouverneurs van staten
worden aangewezen, 'erwijl er voorts
beslist wordt over een groot aantal va
catures voor staatsambtenaren en
plaatselijke functionarissen. Tenslotte
hunnen de kiezers zich nog op hun
stembiljet uitspreken over actuele
kwesties van nationaal of locaal belang.
k„??j verkiezingen worden steeds ge-
noucien op de eerste dinsdag na de eer
ste maandag in november. Dit jaar valt
gi°P j november. Als we ons nu
pepaien tot de eigenlijke presidentsver
kiezing, dan moeten we vier stadia on
derscheiden
1. Het proces begint met de selectie
van de gedelegeerden naar de nationa
le partij-conventies hetgeen in sommige
staten door voorverkiezingen gebeurt.
2. Op de nationale partij-conventies
worden de kandidaten voor het presi
dentschap en het vice-presidentschap
aangewezen, terwijl ook de partij-pro
gramma's worden opgesteld. Na dé con
venties begint de eigenlijke verkiezings
campagne.
3. Bij de verkiezingen in november
worden feitelijk de president en de vi
ce-president gekozen. Formeel worden
echter slechts kiesmannen aangewezen,
die zich overigens tot het uitbrengen
van een bepaalde stem verplichten.
4. In december komen de kiesman
nen bijeen om nu officieel de president
te kiezen. De ceremonie is een over
blijfsel uit de begintijd van de Repu
bliek. Het vierde stadium van de ver
kiezingsprocedure heeft al lang geen po
litieke betekenis meer.
In het huidige Amerikaanse verkie
zingsjaar heeft men nu het eerste
stadium achter de rug. De afge
vaardigden naar de conventies zijn in
middels aangewezen. In sommige sta
ten is dit gebeurd door conventies in
die staten, elders heeft men de afge
vaardigden aangewezen in bijeenkom
sten van leidende partij-figuren; zo'n
bijeenkomst heet een „caucus". Maar
het meest interessant is de methode
waarbij men gebruik maakt van „pri
maries" of voorverkiezingen.
In 18 van de in totaal 48 staten,
alsmede in Alaska en in het District of
Columbia (de stad Washington), zijn
dit jaar „primaries" gehouden. Dit
stelsel van voorverkiezingen is pas in
de twintigste eeuw ingevoerd. Bij de
meeste „primaries", die dus door
iedere partij afzonderlijk worden gehou
den geven de kiezers te kennen wie
zij als kandidaten voor het president
schap en het vice-presidentschap ge
kozen zouden willen hebben. De eerste
voorverkiezing is al in maart gehouden
en de drie laatste vonden begin juni
plaats. De voorverkiezingen zijn vooral
van betekenis als politieke graadme
ters. Zjj geven een aanwijzing voor de
populariteit van de diverse kandidaten.
Zo bleek in 1952 al bij de „primaries"
dat Eisenhower waarschijnlijk heel wat
meer kans zou hebben op de Republi
keinse kandidatuur dan zijn grote ri
vaal, senator Taft. En dit jaar heeft
men in het Democratische kamp groot
belang gehecht aan het feit dat Steven
son in de voorverkiezingen in Florida
en Californië senator Kefauver (Tennes
see) wist te verslaan. Kefauver heeft
zich vorige week dan ook ten gunste
van Stevenson teruggetrokken.
Hoe is nu het verloop van zo'n con
ventie?
Nadat de vergai.ering met gebed is
geopend, wordt het Amerikaanse volks
lied, de „Star Spangled Banner" gezon
gen. Dan wordt een tijdelijke voorzitter
gekozen die de openingsrede, de „key
note speech" houdt. (Nu reeds is be
kend dat bij de Democraten dit jaar
de 36-jarige gouverneur van Tennessee,
Clement, als „keynoter" zai optreden).
Na de „keynote speech" wordt het ont
werpprogramma van de partij ont
vouwd, het „platform". De punten van
dit programma noemt men de planks
in the platform". Een van die „planks"
zal bijvoorbeeld zjjn: „Civil rights",
hetgeen feitelijk betekent: de neger
kwestie.
Vervolgens kiest de conventie een de
finitieve voorzittei, terwijl ook een vier
tal werkcommissies worden gevormd.
De voornaamste politieke arbeid op een
conventie wordt eigenlijk in de com
missies verricht- Men heeft daarom een
partij-conventie wel eens vergeleken
met een ijsberg, waarvan verreweg het
belangrijkste deel onzichtbaar is. Men
moet zich niet verkijken op het spec
taculaire stuk, dat zich boven de op
pervlakte bevindt, in casu de „show"
die zich in de conventie-zaal afspeelt.
Het gaat voorai om de besprekingen
in de commissie kamers.
Er wordt net zo lang gestemd tot
een der candidaten meer dan de helft
van de stemmen heeft gekregen. Dat
dat wel eens lang kan duren bleek
op de Democratische conventie van
'24, toen eerst na 103 stemmingen John
W. Davis kandidaai gesteld werd. Bij
De Nationale Democratische Conventie te Chicago in juli 1952. De diverse
delegaties geven met grote horden te kennen uit welke staat zij afkomstig
zijn. Stevenson werd hij deze gelegenheid tot kandidaat voor het president-
schap benoemd.
Om negen uur gisteravond zijn met
het lijntoestel der KLM uit Cairo de
eerste vrouwen en kinderen terugge
komen van Nederlandse employees,
die voor de Shell in Egypte werk
zaam zijn. „Wij zijn niet gekomen
omdat we in paniek geraakt zijn,
want het is in Egypte volkomen rus
tig," vertelde mevrouw H. Dokter
van Rijn, wier man als aannemer in
dienst is van Werkspoor en voor deze
tirma in Suez uitbesteed is aan de
Anglo Egyptian Oil Fiels Ltd. „Zo
wel de directies van de B.P.M. als
die van Werkspoor hebben de Neder
landse employees geadviseerd hun
vrouwen en kinderen zekerheidshalve
naar Nederland terug te sturen. De
de Republikeinen zal de stemming
over de kandidatuur ditmaal slechts
een formaliteit zijn, maar ook in de
Democratische bijeenkomst zal men
wellicht niet veel stemmingen behoe
ven te houden.
In het midden van de volgende week
zal waarschijnlijk reeds bekend zijn wie
de Democraten gekozen hebben. Een
week later voigi cian de officiële be
vestiging van Eisenhowers kandidatuur.
HANS BRONKHORST
reis wordt voor ons door de maat
schappij betaald. Men kan nooit we
ten wat er gebeurt in de Suezkanaal-
kwestie. Als er iets zou gebeuren,
wat ik helemaal niet geloof, dan is
het voor een man een blok aan het
been, wanneer hij zijn familie in
Egypte heeft. Hoelang we hier zullen
blijven kan ik onmogelijk zeggen."
Er zijn slechts weinig Nederlanders
bij de Shell in Suez werkzaam. Zij al
len hebben besloten hun vrouwen en
kinderen naar Nederland terug te stu
ren. In het eerste toestel, dat uit Egyp
te arriveerde, bevonden er zich zes.
Later in de avond kwamen er nog en
kele in het vaderland terug. Behalve
de Nederlandse vrouwen bevonden zich
in de KLM-machine nog twintig Britse
vrouwen, velen met kinderen, wier
mannen eveneens als aannemers in
Suez werkzaam zijn. Zij reisden door
naar Londen. „Onze mannen worden
thans in Suez verzorgd door onze
koks," vertelde mevrouw J. van Leeu
wen, die met drie kinderen is terugge
keerd. Alle Nederlandse families in
Suez hebben n.l. een kok in dienst, zo
voegde zjj er aan toe. De vrouwen had
den van de opschudding, die de naas
ting van het Suezkanaal in de gehele
wereld teweeg heeft gebracht, zelf wei
nig bemerkt. In Suez was volgens deze
vrouwen al het werk normaal voortge
gaan.
l Vt Roh u
'V Ah abju_b' Weren-
p^in"Henielop-
mart6>aar,
•Dw.-to'ef. ,p zaterdag,
"b "<si!eirt ~'<=uo,
c r^ointh marte,aai
VrntohUS' rood.
V HV'toi. v» *®7erdag,
week
e» de
38
„Zo dacht een ander er ook over, vrees ik. Maar
misschien, dat men nog wel van gedachten veran
dert. En u weet zeker, dat u mij verder niets kunt
vertellen van de kleine Mary?"
„Gaat u maar eens praten met Mrs Barnes," zei
Miss Wickham koel.
„Dat is een idee!" zei Crook, gaf haar het V-
teken en liep de deur uit.
Het begon al donker te worden toen Crook in zjjn
wagen stapte en h(j begreep, dat het geen zin zou
hebben om nog die dag naar Great Baring te rjjden
voor een bezoek aan Mrs Barnes. Hjj mocht niet
verwachten, dat-zij hem voor dio nacht onderdak
zou aanbieden en daarom reed hjj terug naar Lon
den, waar Bill Parsons op zijn kantoor op hem zat
te wachten.
„Ik heb een rapport binnen gekregen van Wilson,
zei Bill, „en hjj is het een en ander te weten geko
men."
„Laten we dan maar hopen, dat het enig licht op
de zaak zal werpen," zei Crook. „Een van mjjn
cliënten is inmiddels gestorven en weet je met wie
ik het meest te doen heb?
Bill haalde zijn schouder., op.
„Met Mrs Barnes, ais alles gaat zoals ik ver
wacht."
Hef rapport, dat Crook even later inkeek, bleek veel
bijzonderheden te bevatten over Pamela Mary Smith,
maar hoe interessant haar verleden ook mocht zijn.
Crook had er zo'n idee van, dat haar toekomst nog
veel interessanter zou worden.
In 1942 hadden Mrs Smith en haar dochtertje zich
gevestigd in Paxton Junction, een klein industrie
stadje in het hart van een welvarende landbouw
streek. Zij scheen weduwe te zijn en bemoeide zich
eigenlijk met niemand. Zij schreef zelf heel weinig
en de enige brieven die zij ontving waren van een
zekere Kapitein Scott uit het Verre Oosten. Men
nam algemeen aan, dat Scott haar tweede man zou
worden.
Mrs Smith vond werk in een kleine munitiefa
briek en haar kind, werd op de dag verzorgd in een
kleuterschool, waar zij het meisje elke avond na
haar werk kwam weghalen. In het begin van '43
viel het huisje dat Mrs Smith bewoonde onder slo
pershamers en zag zjj zich genoodzaakt een andere
woning te zoeken. Zjj vond eindelijk onderdak bfj
de Howards, die drie kinderen in dienst hadden.
Tegenover Mrs Howard liet Mrs Smith zich een
paar maal uit over een vriend in het Verre Oosten,
hetgeen kennelijk Kapitein Scott moest zjjn. Onge
veer een jaar bleef zjj bij de Howards wonen, doch
toen vond er een explosie plaats op de fabriek waar
zjj werkte en Mrs Smith behoorde tot de slacht
offers die op slag gedood werden. Op de Howards
rustte de taak om te zorgen voor de begrafenis
van de moeder en iets te doen voor de toekomst
van het meisje.
Btj het nazoeken van haar papieren bleek nu, dat
Mrs Smith in het geheim was getrouwd met Kapi
tein John Scott, die dit feit voor zjjn vader had
willen verzwijgen.
Howard stelde zich in verbinding met Scott en
ontving een telegram waarin hem werd verzocht
de verzorging van Pamela op zich te willen nemen
totdat Kapitein John Scott naar Engeland terug
keerde en Scott stelde een bepaald bedrag beschik
baar voor de opvoeding van het meisje.
John Scott keerde naar Engeland terug en nam
nu zijn vader in vertrouwen en het noodlot wilde,
dat Kapitein John Scott bij de bominslag in het
huis van zijn vader op slag werd gedood, terwijl
zijn vader zeer ernstig werd verwond. Na zijn ont
slag uit het ziekenhuis, ging Philip Scott naar het
platteland om op krachten te komen en nam daar
voor zjjn intrek bij de Howards. Toen hij sterk genoeg
was om weer naar Londen terug te keren, nam
hij Pamela, die door het huwelijk van zijn zoon
zijn wettig kleinkind was, mee naar zijn grote huis
in de stad.
Philip Scott zag zich genoodzaakt om zijn zuster,
Mrs Barnes, in vertrouwen te nemen en deze zorg
de voor een gouvernante voor het kind doch let
te scherp op, dat het geen aantrekkelijke jonge
vrouw zou zijn, die de status van Philip Scott mis
schien zou kunnen veranderen. „Het moet een hele
schok geweest zijn voor Mrs Barnes," zei Crook.
„Nu John dood was, zag zij zich zelf en haar gelief
de Oliver al als de erfgenamen van de oude Philip.
Geen wonder dat zjj alle mogelijke moeite heeft ge
daan om dat meisje uit de weg te ruimen. Hoeveel
geld liet Scott eigenlijk na?"
„Vijftig duizend pond sterling," zei Bill. „Een aan
zienlijk bedrag."
„Oh, zeker er zijn voor heel wat mindere be
dragen moorden gepleegd. En als we hier niet met
een moord te maken hebben, dan is mijn naam
niet Crook meer. En laten we nu eerst even vast
stellen wat er morgen allemaal gebeuren moet. Ik
ga naar Great Baring om eens te praten met die
Mrs Barnes. Ontdek ik daar wat ik daar verwacht te
ontdekken, dan zal ik je opbellen en moet je dade
lijk naar me toe komen met Mrs Hubbies."
„Bedoel je, dat je de dame in kwestie gaat be
schuldigen van kinderroof?"
Bill keek twijfelachtig. Veel respect voor de wet
had hij niet, maar het leek hem toch een riskante
geschiedenis om zo maar een wild vreemd huis bin
nen te stappen en de bewoonster van ontvoering te
beschuldigen.
„Om te beginnen dienen we vast te stellen of het
kind daar is," zei Crook. „Dat lijkt me niet zo
heel moeilijk. Tenslotte kun je niet iemand in je
huis opnemen zonder dat de buitenwereld er iets van
bemerkt. En als wij hebben vastgesteld dat zij daar
is, dan zullen we iemand moeten hebben, die haar
kan identificeren en de enige die dat kan is Mrs
Hubbies, voor zover ik weet. Het is maar goed, dat
Miss Martin mij het adres van die vrouw heeft ge
geven."
Hij nam zijn notitieboekje uit zijn zak en sloeg
een paar blaadjes om
tWordt vervolgd
In de perserijen van de N.V. Bovema te Heemstede viert men nog
vlijtig het tienjarig bestaan van „Gramophone House". Met de
regelmaat van de klok drukken de machines de jubileumplaten
uit de vormen. Een van de nieuwe publikaties in de feest-serie bevat
onder het label His Master's Voice en het bestelnummer HFLP 106
(33 toeren) een achttal opnamen van het Zuidamerikaanse orkest van
Guy Brain. „Fiesta do Brazil" Feest in Brazilië is de titel van
deze plaat, welke langer dan een half uur de nu eens melancholische,
dan weer tintelend-opgewekte muziek laat horen uit de warme West.
Romantische muziek is het, doorkleurd van fleurige volksmelodieën,
die worden aangezet en versierd mét het onstuimige, maar tegelijker
tijd opgeruimde ritme van trommen, kalebassen en raspen. De speciale
arrangementen van het orkest van Guy Brain, gericht als deze zijn op
een uitgebreide variatie in het gebruik van de instrumenten, geven
aan de met zorg uitgevoerde muziek een eigen tint. Intussen menen
wij, dat af en toe toch nog met meer vuur en overtuiging gespeeld had
mogen worden. Nochtans neemt deze plaat, waarvan de weergave niets
te wensen overlaat, een beste plaats in de jubileum-serie in.
TRIO LOS PANCHOS
De accordeonmuziek valt enigs
zins uit de toon, maar dit is
dan ook de enige aanmerking,
die te maken is op het jongste reper
toire van het trio Los Panchos, dat
is ingegroefd op de 45 toeren Philips-
plaat BE 429097. Overigens wordt de
accordeon slechts in twee van de
vier nummers gehanteerd. Het warm-
zuidelijke timbre in de zang van dit
trio, zijn sympathieke voordracht en
zijn bekwaamheid en fijngevoelig
heid bij het bespelen van de bege
leidende instrumenten drukken ook
op dit nieuwe plaatje weer die apar
te stempel van latjjnse muzikaliteit.
De nummers heten: Nunca Jamas,
Puerto Rico, Habiame sin Palabras
en Marcada.
D
Wenen is de stad van muziek,
van de walsen en de operet
tes in het bijzonder maar
evengoed van de militaire marsen,
want ook de geschiedenis en de rijke
tradities van het Oostenrijkse leger
en met name die uit die goede dagen
van weieer, zijn - het kan nauwe
lijks anders - in muziek verklankt.
En welhaast even vanzelfsprekend
is het, «Jat in die militaire marsmu
ziek de kleurrijke romantiek en de
speelse onbezorgdheid van die goede
oude tijd, het begin van de negen
tiende eeuw, weerklinken. Wat niet
zeggen v/il, dat het reglement van
krijgstucht en andere eerbiedwaardi
ge militaire zaken als moed, beleid
en trouw een toontje lager zouden
zingen. De combinatie, de harmonie
van beide is het typische karakter
van de Oostenrijkse militaire mars.
Men kan er acht beluisteren via de
33 toeren Deccaplaat LW 5220. De
marsen worden gedisciplineerd en
met toewijding gespeeld door de
politiekapel van Wenen onder lei
ding van kapelmeester Ignatz Neus-
ser. Een prima, niet alledaagse mar
senplaat. Weergave: alsof de kapel
door de huiskamer marcheert.
Op Je 33 toeren Philips lang
speelplaat B 07755 R vermeit
de vermaarde hammondorga
nist Ken Griffin zich aan het
„Wurlitzer" - orgel in een twaalftal
rustige nummers, allemaal oude be
kenden, in de drie- en vierkwarts
maat. In die typische Griffin-stijl
afgemeten melodisch en gevarieerd,
maar straf ritmisch, speelt Ken
achtereenvolgens: Oh ma kodi pol
ka, Narcissus, Londonderry air,
Loriesiana wals, My old Kentucky
home, Sunrise serenade, The glow
worm. Over the waves, Chiribiribin,
Symphony in time, Lilli Mar
iene en Margie. Verscheidene num
mers zjjn dus op een dansavondje
best te gebruiken, doch het is even
genoeglijk er alleen maar naar te
luisteren. Griffins gedegen techniek
en zijn vaak fjjngevoelde voordracht
zijn boeiend en onderhoudend.
Nog meer marsen. Franse mar
sen dit keer, vastgelegd op
het 45 toeren Deccaplaatje nr.
DFE 6291. Ze heten: Marche Lorrai
ne, Le rêve passé, Sambre et Meuse
en Le Père de la Victoire en ze
worden met frisse zwier en strakke
cadans uitgevoerd door de Band van
de Grenadier Guards. Haar vakkun
digheid en routine op het stuk van
marsen spelen behoeven geen nader
betoog. Opvallend bij deze marsen
is de fraaie orkestratie. De band
staat weer onder leiding van haar
kapelmeester, majoor F. J. Harris
M.B.E. etc. etc.
Vera Lynn, de zangeres, die in
de voorbije oorlog naar de
voorste frontlinies trok, om
daar de militairen voor een ogen
blik de harde strijd te doen vergeten
en die derhalve nog steeds „de lie
veling van de strijdkrachten" wordt
enoemd, zingt via het 45 toeren
Jecca-plaatje DFE 6343 met haar
weemoedige, nochtans wel bekoor-
lijke altstem een viertal songs in
het pathetische genre. In „The great
est love of all" komt er zelfs een
arangement op Beethovens Sonate
pathétique aan te pas. Bij „I'm pray
ing to St.-Christopher" zorgen or
gelmuziek en een koor-op-de-achter
grond voor de nodige aandoenlijke
effekten. De twee andere nummers
heten: By the fire-side en I do. De
illustratieve begeleidende muziek is
van het orkest van Roland Shaw.
De stem van Billie Holiday is
muzikaal gezien niet mooi,
niet altijd mooi, maar zij is
oprecht, zij is overtuigend, direct
overtuigend. Biilie's stem schept
sfeer, meer een menselijke dan een
muzikale. Billie behoort tot de Jazz.
Billie zingt de blues en als zij mo
derne songs zingt maakt zij er blues
van. Wanneer in dat laatste geval
het resultaat minder geslaagd Is.
dan ligt dat doorgaans aan de songs
en niet aan Billie. Op de Philips
33 toerenplaat B 07650 R zijn een
achttal oudere en nieuwere zang
nummers van Billie Holiday verza
meld. Wij vinden de oudere de bes
te. Billie is daarin de regelrechte
ongekunstelde, spontane Billie. De
plaat is niet op de laatste plaats
interessant, waar het repertoire, zi
het dan in grove trekken, iets van
de ontwikkeling van de jazz laat
horen, niet alleen in de stem van
Billie, maar ook en vooral in de
klank- en ritmekleuren van de be
geleidende ensembles, waarin emi
nente jazzmusici zitting hebben. Er
zjjn verscheidene magnifieke soli te
beluisteren.
Billie zingt de volgende nummers:
The man I love, St.-Louis Blues,
I'm gonna lock my heart, All of me.
Me, myself and I, Let's do it, You
go to my head en Trav'lin all
alone.
Bill Haley en zjjn Comets heb
ben voor de opnamen op hei
45 toeren Deccaplaatje OE
9250 weer alle ritme-registers open
getrokken. Bil] zelf geeft daarbij
weer enige staaltjes van razendsnel
gitaarspel ten beste. Hout- en koper
instrumenten doen de rest. Het ge
heel levert rock-and-roll" op van
de pittigste kwaliteit. Een plaatje
om bij wakker te blijven. Het grap
pige hoesje vermeldt de volgende
titels: Rock around the clock, Mam-
bo rock, R.O.C.K. en See you later
alligator. Er wordt nog bij gezon
gen ook. Vurig en met vaart.
Van he grote en imposante zang
leger van Martin Koekelkorei
is onder nummer 402056 N (45
toeren) bij Philips een nieuwe plast
verschenen. De Mastreechter Staat
voert een p ogramma uit van hoofd
zakelijk volks- en jachtliederen, zo
als: Der Jager aus Kurpfalz, Dei
Reiter, Jagdlied, Das Gestohlene
Mantelchen en Madle, ruck ruck
Technisch perfecte, klankvolle en
homogene zang is het, waarbij het
weelderig vocaal materiaal voortref
felijk is afgestemd. Wat ons betreft
maakt de toonkleur, het timbre van
het koor nog wel eens een wat zoeti
ge indruk. Wij kunnen ons bjj het
luisteren naar de Staar evenmin ont
trekken aan het gevoel, dat wij meer
worden "etroffen door het volumi
neuze geluid en de voorbeeldige
zangdiscipline van het koor dan door
zijn innerlijke overtuigingskracht.
VERA LYNN
Onder het merk Philips is nu
ook een 45 toerenselectie ge
publiceerd van fragmenten
uit Gershwin's negeropera „Porgy
and Bess". Dit plaatje zij van harte
aanbevolen. Om Gershwin's compo
sities, waarin de jazz en de klassie
ke muziek elkander ontmoeten,
maar vooral ook om de stemmen, die
negerstemmen zijn, gecultiveerde
stemmen weliswaar, maar die noch
tans de sfeer -n de warmte en de
gave zeggingskracht hebben behou
den, die kenmerkend waren voor de
mooiste en rijkste blues. De stem
men zjjn die van June McMechen,
Camilla Williams, Lawrence Winters
en Avon Long. De zangnummers zijn
„Summertime", „Bess, you is my
woman now", „I got plenty o'nuttin'
en „It ain't necessarily so". De tekst-
schildering van de songs is niet zel
den van een diepe, intieme ontroe
ring.
Uitermate verzorgd en vol van
blijde klankkleuren is op
het :5 toeren Philipsplaatje
42X013 FE de uitvoering door or
kest koor en solisten van de meest
markante gedeelten uit Franz Lé-
har's operette „Das Land des
Lachelns". Er werken aan mee de
solisten Gerda Schreyer, Friedl Pöl-
tinger, Walter Anton Dotzer en Toni
Niessner, bekende namen uit de we
reld van de operette-vertolking en
•erder het „Akademie Kammer-
■hor" en het Weens Radio Orkest.
Iet geheel staat onder leiding van
Heinz Sandauer. Een feestelijk ope
retteplaatje vol charmante muziek er.
goede, gulle zang. FRéDéRHC
