BRITSE
van de
VISIE op
overzeese
het probleem
steunpunten
il
Aziatische landen zijn nog niet bereid
de bescherming van internationale
handelswegen over te nemen
m
ONTSTELLENDE GROEI
DER RELIGIEUZE SEKTEN
I
tëèllk
V
l
kv
'f.Vfeè:
s3
WAT BETEKENT HET RECHT OP ZELFBESCHIKKING?
Bewijs van onvermogen der
kerkgenootschappen
De onzichtbare
getuige
i \k
iiv
óe>•s&.ir
fmmt
3W ft'C
4
4
\\Y
N
iA
lik
VRIJDAG 17 AUGUSTUS 1956
Vt M f&K-
mm
F
mmê§0Mm
mÊÊummmmmmm
H
M ff
Oekraïnse bisschop
terug uit Siberië
Drie jaar geëist tegen
inbreker
Uitgifte Europese
postzegels
CAMERA S
KTTPKigj
*"ti rJggS»
Komingiiin bij
laatste dijk#®
Oost-iFlevol^11^ i
Beeld van H. j
al® schooljong.
b
Reisbeurzen v
letterkundig,./^
Examen* fjj
's-GRAVENHAGE. Staats®' j
nasium B: B. Hamburge jj- a;
Vv'
i'jN,
HAGE. f
)m
Examens
on
„ibf
/n Engeland bestaat een rijmpje over een oude vrouw, die in een
schoen woonde en die zoveel kinderen had, dat ze niet wist wat ze
moest doen. Dat rijmpje komt de caricaturisten van pas, die nu
eens een beeld willen geven van de moeilijkheden, die Groot-Brittannië
ondervindt in plaatsen als Singapore, Cyprus en Aden. Het kleine grut,
dat zich eens heel tevreden vastklemde aan de rokken van de oude dame,
zoekt nu het avontuur. De oude dame blijft op goede voet met de grotere
leden van het gezin, die zich reeds als soevereine staten in de wereld
hebben gevestigd, en de scholieren van de middelste klassen helpt zij
met hun huiswerk. Maar vroeg of laat ontlaadt zich een kwaadaardige
scheldpartij boven haar hoofd, of iemand trapt haar tegen haar schenen.
Het zijn de kleinsten, die haar de meeste narigheid berokkenen. Het ligt
voor de hand, dat velen zich afvragen, hoe dat komt. Waarom aarzelt
Engeland, dat met grote wijsheid het verlangen naar onafhankelijkheid
heeft erkend van een dozijn grote gebiedendie zich uitstrekken van
EUROPA
C/6RACTAR
MiOD
0? CYPRUS
SUeZ-KANAAL
MACTA
HONKONG
AFRIKA
AOcN
«vxl» 5'NÖAPOft.E^
een Gemenebest met acht volledig soevereine leden en het voorbereiden
Canada via Indië en Birma naar Nigerië en de federatie van Malakka, op diezelfde status van bezittingen in West-Afrika en West-lndië, als
om een handvol eilandjes en havens hun eigen bestemming te laten kie- men aarzelt gehoor te geven aan de politieke eisen van een massa kleine
zen? Waar is de logica van een hervorming van het Britse Empire" tot gebieden, sommige niet groter dan stipjes op de wereldkaart?
,/sfm
m.
:..i
Wie de leiten wat zorgvuldiger be
kijkt en elk geval op zijn mérites on
derzoekt, komt echter spoedig tot de
ontdekking, dat er enkele zeer wezen
lijke redenen zijn, waarom het tempo
van politieke ontwikkeling in sommige
afhankelijke gebieden sneller kan zijn
dan in andere; en bij deze factoren
zijn er verscheidene die in het bijzonder
van toepassing zijn op de kleinere ge
bieden. Om te beginnen is het duide
lijk, dat de bevolking van een klein
gebiedsdeel eerder in vrijheid zal ver
liezen dan winnen, als het werkelijke
resultaat van de „zelfbeschikking"
hierin is gelegen, dat zij wordt over
gelaten aan de grillen van een mach
tige en gewetenloze nabuur.
Zou Hongkong, dat nu stampvol zit
met vluchtelingen uit China, vrijer wor
den, als het overging in de handen
van de regering in Peking? Zou Aden
enige politieke vooruitgang maken, als
het onder de Middeleeuwse despoti
sche heerschappij kwam van Jemen?
En hoe lang zou elk van deze kleine
febieden in staat zijn weerstand te bie-
en aan de druk van zijn grote buren,
als Groot-Brittannië het eenvoudig aan
zijn lot overliet? Het is ook twijfel
achtig, of Singapore, een stad met een
grote Chinese meerderheid, lange tijd
net hoofd zou kunnen bieden aan de
sterke zuigkracht van China, als het
op eigen benen zou moeten staan.
in de eeuw van de waterstofbom ke
tens van beschermende bases totaal
verouderd zijn. Dat is een zeer ge
vaarlijk argument. Het houdt in, dat
landen, die geneigd zijn tot de vrede,
niets kunnen doen om een plaatselijke
bedreiging van de vrede af te wen
den, zonder meteen alle vernietigende
krachten van een totale moderne oor
log over zich en de wereld af te roepen.
De grote waarde van kleine defensie
bases binnen een redelijke afstand
van punten, waar moeilijkheden zijn te
Andrew Boyd, die on. verbonden
is aan de redactie van het gezag
hebbende Britse blad „The Econo
mist", heeft in nevenstaand artikel
zijn visie gegeven op het strategi
sche belang van punten als Cyprus,
Aden en Singapore. Het is uiteraard
een typisch Britse visie op de zaak
en als zodanig drukken wij zijn be
toog ook af.
natuurlijk zeggen, dat
of SI
Nu kan men
als de inwoners van Aden of Singapo
re onderdanen wensen te worden van
een autocratisch regiem, dat hun eigen
zaak is. Maar het is In de eerste plaats
de vraag, of zulk een keuze werkelijk
Ir vrijheid zou worden gemaakt; het
zou wel eens meer kunnen hebben van
de gelaten aanvaarding van het onver
mijdelijke. En In de tweede plaats: is
het helemaal hun eigen zaak? In onze
eeuw botsen sterke nationalistische be
wegingen op elkaar; maar de tijd die
wi) beleven is er ook een van nauwe
onderlinge afhankelijkheid, zowel poli
tiek als economisch. Grote staten heb
ben moeten toegeven, dat andere lan
den, soms bijzonder afgelegen landen,
rechtstreeks door hun politiek worden
geraakt en deswege het recht bezit
ten er hun stem over te laten horen.
Zo is ook het lot van bepaalde kleine
sleutelposities niet alleen een zaak van
hun inwoners maar ook van honderden
miljoenen mensen in andere landen.
En in geen enkel geval geldt dat meer
dan in dat van de keten van havens
en eilanden, die door de Britse macht
altijd zijn gebruikt om de vitale eco
nomische en strategische routes tussen
Europa, Zuid-Azië en Australië te be
schermen. De „pax Britannica" is iets
van het verleden; of dat nu jammer is
o* niet, Engeland alleen kan deze vi
tale verbindingen niet meer beveiligen.
Maar wat komf er voor in d» plaats?
Bij de jonge soevereine landen van
Zuld-Azië is de afkeer van buitenland
se inmenging sterk. Toch hangen de
plannen tot economische ontwikkeling
van deze landen af van een ononder
broken en veilige stroom van voorra
den langs de grote handelsroutes van
do wereld, door de Middellandse Zee
en de Rode Zee en door de Straat van
Malakka; zh hangen ook af, precies
zoals dat In Europa het geval is, van
de aanvoer var. olie uit het gebied van
de Perzische Golf een gebied, dat heel
in het bijzonder bloot staat aan be
dreigingen en pressie uit het noorden.
In hoeverre zijn de Zuidaziatische sta
ten thans bereid verantwoordelijkheid
te aanvaarden voor de bescherming
van deze routes en voorraden? En zou
Engeland het recht hebben alle ver
antwoordelijkheid van zich af te wijzen,
zolang die landen daartoe nog niet be
reid zijn?
Er wordt tegenwoordig betoogd, dat
Gibraltar, de Engelse vesting aan de ingang van de Middellandse Zee, wordt
wel „De rots" genoemd.
verwachten, ligt hierin, dat men van
hieruit beperkte acties kan onderne
men om paal en perk aan de moei
lijkheden te stellen, voordat ze oncon
troleerbare afmetingen aannemen.
Zi) lijken op de kleine blusmiddelen,
die in vele fabrieken en kantoren zijn
opgehangen; met deze apparaten kan
men het vuur dikwijls onder controle
brengen zonder dat men behoeft te
wachten op de Drandweer en er be
staat veel minder gevaar, dat de brand
weerlieden het hele gebouw zullen moe
ten slopen om te verhinderen, dat de
vlammen naar de belendende percelen
overslaan.
Om historische redenen is het nu
Engeland, dat de meeste „blusmidde
len" tussen de Middellandse Zee en de
Zuid-Chinese Zee in handen heeft en er
verantwoordelijk voor is. Maar het is
duidelijk, dat de functie van die „blus
middelen" van oelang is voor de ge
hele Internationale wereld. Het is be
slist geen doel van de Britse benade
ring van het probleem om te stellen,
dat het strategische belang van deze
eilanden en havens de inwoners be
rooft van het recht van autonomie.
Maar het is een zaak van nuchter ver
stand om eraan vast te houden dat,
zolang over hun politieke toekomst nog
besprekingen gaande zijn, die strate
gische problemen, die de belangen ra
ken zowel van Aziatische, Afrikaanse
en Australaziatische alsook van Euro
pese landen, alle aandacht krijgen, die
zij verdienen.
De inlichtingendienst van uitgeweken
Oekraïners te Londen heeft vernomen,
dat mgr. Ivan Lathyshevsky, wijbis
schop van Stanislaviv in de Oekraïne,
uit een kamp in Siberië is vrijgelaten
en naar de Oekraïne is teruggekeerd.
Zijn vrijlating betekent echter niet, dat
hij zijn bestuursfunctie in het verwees
de bisdom wederom kan hervatten.
Mgr. Lathyshevsky is 77 jaar oud.
Aan het einde van de Tweede Wereld
oorlog zijn alle Oekraïnse bisschoppen
van de Katholiek-Byzantijnse Ritus ge
deporteerd. Over het lot van de mees
ten hunner is niets bekend. (KNP)
Drie jaar gevangenisstraf eiste don
derdag de officier van justitie bij de
Maastrichtse rechtbank tegen een 29-
jarige koelhuisarbeider uit Maastricht.
Verdachte, die reeds achttien veroorde
lingen achter de rug heeft, stond deze
keer terecht voor het plegen van een
inbraak te Gronsveld. Hier ontvreemd
de hij een kistje met ongeveer zeven
duizend gulden.
Een psychiatrisch rapport, waartoe
op een reeds op 27 februari aan deze
zaak bestede zitting werd verzocht,
achte verdachte verminderd toereke
ningsvatbaar. Toch meende de officier
gezien het strafregister van verdachte
een gevangenisstraf van drie jaar te
moeten eisen.
Nauwelijks had de officier deze straf
geëist of verdachte verwekte enige con
sternatie. Hij liet zich op zijn knieën
vallen en smeekte luid snikkend om
genade. Toegeschoten parketwachters
moesten hem tot bedaren brengen.
Uitspraak 30 augustus.
In het kader van de Europese inte
gratie streven de landen van de Euro
pese Gemeenschap voor Kolen en Staal
en naar tot een nauwere samenwerking
op het gebied van de posterijen en de
verreberichtgeving te komen. De PTT-
ministers van deze zes landen hebben
daarom besloten, dat elk dier landen
postzegels zal uitgeven in de waarden
van 10 en 25 ct. Deze zegels zullen van
15 september t.n. 14 november door
alle postinrichtingen worden verkocht
in plaats van de postzegels van 10, res
pectievelijk 25 cent van de normale
uitgifte, tenzij om zegels van laatstbe
doelde uitgifte wordt gevraagd. Een
internationale jury, onder voorzitter-
scha van de directeur-generaal der
Franse posterijen, heeft uit de door
kunstenaars uit de samenwerkende lan
den ingezonden ontwerpen gekozen het
ontwerp van de Franse tekenaar Gon-
zague. Het ontwerp geeft als hoofd
voorstelling te zien „het in de steigers
staande huis Europa". De achtergrond
laat een vlag zi waarin een frag
ment van de beginletter E valt te on
derscheiden.
Advertentie
n het laatste nummer van ,,De
Bazuin", het onvolprezen frisse
weekblad voor geloofsverkondiging,
dat het godsdienstig leven van onze
tijd op de voet volgt, heeft prof. dr.
W. H. van de Pol onder bovenstaande
titel 'n bijzonder helder artikel geschre
ven over de voortdurend toenemende
groei der religieuze sekten. Aanleiding
hiertoe is de augustus-intentie van het
Apostolaat des Gebeds. Ter oriëntering
van haar lezers publiceert De Bazuin
tevens enkele gesprekken met moderne
sektariërs geschreven door Dick Ouwen-
dijk. Tot nu toe zijn reeds inter
views verschenen met vooraanstaande
vertegenwoordigers van het Spiritisme,
de Vrijmetselarij en de Theosophie.
Prof. v.d. Pol's beschouwing behan
delt vooral de vraag naar de verba
zingwekkende en onbegrijpelijke werf
kracht dezer sekten, een niet te onder
schatten gevaar in deze tijd van on
kerkelijkheid en geloofsafval. Het gees
telijk klimaat van de na-oorlogse jaren
schijnt wel zeer gunstig te zijn voor
een nieuwe opbloei van het sektenwe
zen, waarvan de meeste reeds in de
vorige eeuw ontstaan zijn.
Het valt niet te ontkennen, zegt de
schrijver, dat de sekten, hoe vreemd,
overdreven en abnormaal ze de kerke
lijke mens ook mogen voorkomen, op
bepaalde mensen een diepe indruk ma
ken, en dat dezen vaak een ijver en
offervaardigheid, een toewijding en be
langstelling voor de godsdienst aan de
dag leggen, waaraan menig Kerklid een
voorbeeld kan nemen.
Hoe is dit te verklaren? Prof. v.d.
Pol maakt eerst onderscheid tussen het
Kerk-type en het sekte-type, die meest
al diametraal tegenover elkaar staan.
Hoewel zo goed als alle sekten ont
staan zijn uit protest tegen en door af
scheiding van de Kerk, hebben de pro
testantse volkskerken en vrije kerken
toch uitdrukkelijk het Kerk-type behou
den. Bij het sekte-type ligt de zaak
wezenlijk anders. Hier gaat het om
„een bewust uittreden uit de Kerk, met
uitdrukkelijke verwerping van elk ty-
pisch-Kerkelijk cachet, om de verkon
diging van nieuwe leerstukken, die in
generlei verband staan met de algemene
christelijke traditie, en om invoering van
nieuwe praktijken, die afwijken van wat
in de Kerk als traditionele gewoonte
geldt".
Deze sekten gaan in twee richtingen
uiteen: de christelijke sekten houden
vast aan de Bijbel als het Boek der
Openbaring en de enige of voornaam
ste bron van leer en leven, de alge
meen-religieuze sekten steunen gedeel
telijk op christelijke en gedeeltelijk op
niet-christelijke elementen. De eerste
hebben meestal een profetisch, de laat
ste een mystiek, theosofisch of anthro-
posofisch karakter.
Elke sekte heeft een eigen stichter
en leider, wiens getuigenis meestal be
wust en uitdrukkelijk tegen het getui
genis der Kerk in gaat en absoluut
wordt gesteld. De christelijke sekten
houden stipt en consequent vast aan
de letter van bepaalde bijbelgedeelten,
de andere staan juist een zo onbeperkt
mogelijke religieuze vrijheid voor. Het
ligt voor de hand, dat er overal men
sen zijn, die zich door een van beide
groepen voelen aangetrokken uit hoof
de van hun eigen mentaliteit. Het ex
centrieke en extreme evenals het vrij
zinnige vindt altijd aanhangers, vooral
wanneer dit tegen de Kerk ingaat. Wan
neer men bovendien bedenkt, dat ver
reweg de meeste sekten fanatiek een
geestelijke vernieuwing voorstaan en
daarom eschatologisch gericht zijn
zij prediken een spoedig te verwachten
nieuwe hemel en nieuwe aarde dan
is het begrijpelijk, dat velen deze rich
ting kiezen, omdat zij van mening zijn,
dat de officiële Kerk in dit opzicht haar
plicht verzaakt.
Toch ligt de werfkracht der sekten
niet geheel in de persoonlijke sfeer. De
voornaamste oorzaak hiervan ziet prof.
v. d. Pol in de godsdienstige en ker
kelijke situatie van onze tijd. Ondanks
de materialistische levensinstelling en
de toenemende geloofsafval snakken on-
teibaren naar uitzicht en een verlos
send woord, omdat de mens nu een
maal niet van brood alleen kan leven.
De onzekerheid en de angst voor de
toekomst wekken de behoefte aan een
nieuw houvast, aan een antwoord op
de grote levensvragen. De huidige
nood kan niet op louter verstandelijke
wijze benaderd worden; het is een ech
te bestaans-nood, die naar een oplos
sing zoekt, die boven de menselijke
krachten uitgaat. Voor velen spreken
de sekten hier het verlossende woord.
Wat in dit verband te denken van de
Kerk? Heeft zij geen antwoord op deze
nood? Ongetwijfeld. Maar om velerlei
redenen verliest zij haar vat op de
mens, die grondig veranderd is zonder
dat zij met deze verandering gelijke tred
houdt. Het kerkelijk leven, aldus prof.
v. d. Pol, is vaak „als een dokter, die
zijn praktijk begonnen is te midden
van een ge"aa-Hjke griep-epidemie en
nu heel zijn leven lang zijn patiënten
als griep-lijders blijft zien en behande
len.
Al deze tekortkomingen hebben een
nieuwe godsdienstige situatie gescha
pen, zegt de schrijver. Deze wordt hier
door gekenmerkt, dat het primitieve,
simplistische en directe getuigenis der
sekten en hun oprechte, reële levens
gemeenschap een onweerstaanbare aan
trekkingskracht uitoefenen op de los
geslagen en vereenzaamde mens van
onze tijd.
Wat hiertegen te doen? Kerkelijke
waarschuwingen en verboden hebben
zeker geen zin. „Het enige afdoende
remedie zou een prediking en een vorm
van zielzorg zijn, die de moderne mens
bereikt en hem een werkelijke steun is
in de hui '.ige situatie. De vraag waar
om het gaat is, hoe wij de mensen
van onze tijd opnieuw de zin en bete
kenis kunnen doen verstaan van de
Kerk, het Evangelie, het katholieke ge
loof en het christelijk leven op een wij
ze, die hen werkelijk aanspreekt".
N. B. Een helder overzcht over de
moderne sekten, hun ontstaan, opvattin
gen, werkwijze en verbreiding verschaft
het boek van ds. A. B. W? M. Kok:
„Verleidende geesten", uitgegeven bij
de firma J. H Kok N.V. te Kampen.
3e druk 1951.
xe Wageningen is opgericht de
stichting „Centrum voor plantenfysiolo-
gisch onderzoek". Dr. M. H. van Kaalte
is benoemd tot directeur van het cen
trum, dat de beschikking zal krijgen
over een eigen gebouw met een labo
ratorium. De oprichting van de stichting
betekent een uitbreiding van het land
bouwkundig centrum Wageningen.
W i
haven van Singapore, een der belangrijkste Britse vlootbases in Azië.
door ANTHONY GILBERT
in de vertaling van J. C. H. v. d. Bovenkamp Jr.
iiniiiiiniiiiiauiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiimiuiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
52
De verpleegster had de deur van de ziekenkamer
achter zich dicht getrokken, maar Crook zag geen
lichtstreep onder de deur. Crook, die beweerde dat
hij in een vroeger leven beslist een kat geweest
moest zjjn, zulke scherpe oren en ogen had hjj,
hoorde achter de deur nu duidelijk een zacht ge
kreun dat overging in een diepe zucht.
Mrs Barnes scheen het ook gehoord te hebben,
want zjj zei tegen de verpleegster: „Daar! Ik vrees,
dat we uw patiënt wakker gemaakt hebben. En u
weet wat de dokter gezegd heeft. U moest maar
gauw naar haar toe gaan
De verpleegster liep de kamer in en Crook zag
nog steeds geen licht.
„Wilt u de rest van het huis ook zien?" vroeg
Mrs Barnes, maar Crook schudde het hoofd. Hij
wilde op dat ogenblik niets anders zien dan de
binnenkant van een telefooncel.
„Ik ben bit), dat u dat inziet," zei Mrs Barnes
en toen zij met hem mee ging naar beneden, werd
zij iets vriendelijker. Hij stond op de stoep voor
het huis toen een grote glanzende auto kwam aan
rijden en voor de deur stopte. Een slanke donkere
man stapte er uit die een kleine snor op zijn boven
lip had.
Crook bleef naar hem staan kijken.
„Oh Oliver," zei Mrs Barnes, die er natuurlijk
niet aan dacht om haar zoon te stellen aan iemand
als Crook. „De verpleegster heeft het een en ander
uit de apotheek nodig voor Mary, zou jij dat kunnen
halen? Ik zou zelf wel gaan als ik Miss Minns niet
verwachtte."
„Oh, dat zal ik wel even doen, als ik maar eerst
even kan opbellen."
„Natuurlijk; alleen hoop ik, dat je het niet te lang
maakt. Ik verwacht een telefoontje van buiten."
„Goed," zei Oliver, die niet erg onder de indTuk
scheen te komen. Mrs Barnes scheen dagelijks te
lefoontjes te krijgen van Buckingham Palace en
Downingstreet nr. 10. Crook stak zijn smalle zwarte
notitieboekje in zijn zak en zei: „Ik zal rapporteren
dat u hier geen ruimte heeft, Mrs Barnes. Het spijt
me dat ik u moest lastig vallen."
Mrs Barnes werd nu werkelijk vriendelijk.
„Oh zo erg was het niet," zei zij. „Ik had uw
chefs natuurlijk vooruit kunnen zeggen, dat een be
zoek aan de Gables zonder resultaat zou blijven,
maar in deze democratische tijd moeten wij alle
maal ons steentje bijdragen tot het algemeen welzijn.
Ik beklaag ze dan ook niet hetgeen niet zeggen wil,
dat ik het volkomen eens ben met de houding van
de autoriteiten maar ik hoop, dat men tijdig
genoeg zal inzien dat de methode, die zij volgen,
nooit succes zal kunnen hebben. In vredestijd kan
men de mensen nu eenmaal niet drillen en africhten
als soldaten
Crook, die genoeg begon te krijgen van het ge
klets, zei: „Oh nee?" hetgeen Oliver een zacht ge
grinnik ontlokte.
Mrs Barnes keek niet zo erg vriendelijk meer
en zei tegen haar zoon: „Dit is iemand van de
Volkshuisvesting.
„Oh," zei Oliver „Is dat uw wagen?"
Crook kwam in verzet tegen de toon, die Oliver
bezigde en vertelde hem, dat er geen betere ouwe
rammelkast op de hele wereld te vinden was dan
zijn rode sportwagen en dat hij altijd nog wel eens
wilde zien wie sneller was; hij of Oliver.
„Hij doet me denken aan Johnny Walker Still
going strong."
Crook gromde iets onverstaanbaars en stak Oliver
dan zijn hand toe. Deze keek een beetje verwonderd,
maar reikte Crook nu ook zijn hand en hjj zag niets
van de eigenaardige blik die Crook wierp op het
verse litteken op de rug van Oliver's rechterhand.
Crook stapte in zijn wagen en reed met veel ge
raas terug naar de weg. Nauwelijks honderd meter
verder stopte hij echter weer, zette zijn wagen aan
de kant van de weg en keerde te voet naar de
tuin van de Gables terug. Hij was er zeker van dat
Mrs Barnes, Oliver en de verpleegster op dat ogen
blik druk zaten te redeneren over de laatste ont
wikkeling in de zaken door zijn bezoek.
Crook sloop de tuin in door de zijdeur en sloop
achter de heesters om naar de achtertuin. Het liep
tegen lunchtijd en bjj afwezigheid van het keuken
meisje zou de vrouw die de wolf van de deur
moest houden vermoedelijk haar best doen om in de
keuken iets eetbaars klaar te maken. Van Mrs Bar
nes kon je met verwachten, dat zij zo iets zou doen,
al zou zij je natuurlijk wel precies kunnen vertellen
hoe het gedaan moest worden. Tussen de struiken
achter het huis bleef hjj staan als een kleine bruine
olifant en keek met aandacht naar de vensters in
de achtergevel van het huis. Hij ontdekte zonder eni
ge moeite het venster van de kamer, waarin de
venster was afgeschermd door de een of andere
zwarte stof, het venster was verder voorzien van
tralies. Vermoedelijk was het vroeger een kinder
kamer geweest of was het misschien een gewoonte
van de familie geweest om een waanzinnige in huis
te hebben?
„Geen licht van buiten en geen licht van binnen
u" zet Crook. „Daar gebeuren gekke dingen."
Hij raapte een steentje van de grond op en wierp
dat tegen het venster, waar het met een harde tik
tegen aan kwam. Er gebeurde echter niets.
„Verdoofd misschien?" vroeg hij zich af en wierp
een tweede steentje tegen het glas.
Ditmaal had hij meer succes en vol spanning zag
hij plotseling een paar vingers langs de rand van
het zwarte gordijn glijden. Iemand op die kamer
probeerde het gordijn los te trekken en deed ht?t
met wanhopige rukken; als iemand die doodsbang
is. Het stond voor Crook inderdaad vast dat het
leven van dat meisje in gevaar verkeerde en of zij
zou blijven leven zou helemaal afhangen van zijn
eigen doortastendheid.
Roerloos bleef hij staan kijken naar de worsteling
van het onzichtbare slachtoffer. Na een paar minu
ten was een hoekje van het gordijn los en een tweede
hand werd zichtbaar. Centimeter na centimeter week
het gordijn opzy totdat Crook eindelijk een gezichtje
kon zien, dat hij nooit meer zou kunnen vergeten
zoveel doodsangst en wanhoop spraken er uit. Hij
voelde zich aangegrepen door een vreselijke woede
bij het zien van de angst en het afgrijzen in dat ge
zichtje en alle voorzichtigheid uit het oog verliezend,
kwam hij te voorschijn uit de struiken en begon
met zpn armen te zwaaien tegen het meisje achter
het venster in de hoop haar wat moed te kunnen in
blazen.
(Wordt oervutuo
Deze foto, gemaakt van^.„nPelVt t
van de Franse badplaats fcjjlf'
een beeld van de brand, <j'
by deze stad heeft gewoed- je?1 r
de huizen moesten door
worden ontruimd omdat he gJI <r
stond, dat zü door de vlabij.))djn(
worden aangetast. Bij de be „d f,
het vuur, dat door de fe'1®.^, i' A
grote hitte van de laatste das^^fj je
heeft uitgedroogd,
werd de brandweer
soldaten.
Advertentie
GEDEPONEERD HANDELSMERK
De sluiting van het laats*® y
90 km lange dijk van de vfl Kf'g
Flevoland, ongeveer 12 km j, l v<y
Lelystad, zal donderdag 13 i
den. Onvoorziene omstandig^'1
behouden zal H.M. de
plechtigheid bijwonen.
Z. Em. Celso Kardinaal
zitter van de Pauselijke CV! <jr
Gewijde Kunst in Italië, heef'.
lige Paus Pius X een monU^, y',
pen, dat in Castelfranco Ven'
Italië wordt opgericht. J
Het monument beeldt de 1° >,n
Sarto de latere Paus PiuS/. L
weg naar school in Castein, c'_,
met zijn schoenen op zijn
IV V
de lange dagelijkse tocht va*A
zijn woonplaats Riese naar scP
i
■s
De minister van onderwu
wetenschappen heeft voor i" g
ingesteld voor de beoordei ),e 'ff i
voor de toekenning van vf yt jjW
letterkundigen, n.l. een ju1"? to{ ff.
een voor proza en een voor j
jury voor poëzie zijn beno® s\sj ff
voorzitter dr. V. E. van „t j
leden Jan H. de Groot en k'.n if,
bosch; in de jury voor PT
voorzitter Adriaan van de'
leden mevrouw Clare Len' esSJSjff
Rijnsdorp; in de jury voo'j V
en voorzitter prof. dr. E. n P.,"
en tot leden J. B. Charles u
J. Rogier. Secretaris van
t e t'
enhïrfPjj '/A
A'
f)
J. Michael te 's-Gravenha£®'
urprlz mnnf tiiggfiO rtü I a
B. Charles ji»
Het werk moet tussen Apg
juli 1956 verschenen zijn- s,
dienen vóór 15 september
partement te zijn ingekom
Bruijn, 's-Gravenhagei t
Amsterdam: J. C. j
Th. J. M Smit, 's-Her10®^'
C. Th. Raaymakers, U»
Staatsexamen gymnasia' - <u,
Klinger, 's-Gravenhagnio9 'A J
ren, Haarlem; A. Gul" prf'.jP. y,
venhage; mej. G. M-
dam; B. Wildeboer, Av F/i/|
Ravenhorst, 's-Gravela" JN-f jj
Katwijk, Amsterdam; \sK
Rotterdam; mej. E. Z,etë&J'ij
Utrecht; M. H. Dol,
J. R. Potman. Amsterda' [te
erman, Amsterdam; ,'ar. 'lp- vi
Wiel, Lievelde; L. Her «0
mej. A. Heitm Her, G tse* y
's-GRAVENHAGE. 1
nasium A: J. M. H
aan Zee; W. F. C.
mej. G. H. de Br e®'^jpgfV D'A
E. W. Brandsma, ^j, my t
Leeuwen. BJ%Y:
voorburg :y.
V\ Va
iyi i*
IVAV,
van
Schmidt,
van Luyn, Oegstgeest. v
Zwan, Leiden; me.l- Avjrsf
ningen; H. J. M. van poü*'
J. P. Adrian, Aerde"' gt» i.
Markus, Badhoeve"#1 ]-
gymnasium BJ. V j i
a. d. Vecht; H. A. K,'„herg'^
venhage; H. H.
J. A. van Hamel. ick^jgi*1 fcj
Berden, Boekend-Bl®L_ WI
Gribnau, Deventer, h.S-„ s'J'i 1
Bilt. Staatsexamen G. e\PjW
Booms, Amsterdam'gcj,ei
Eindhoven; C. C- v- (JW®
versum; H. Smed1"»'—-
der,
dam
ker, Groningen; - ve,„-
gen op Zoom; Pt Jwi)k
dam en L. v. Oostei v v.,,, e
examen h.b.s. B- RiJsv%- hyM
mej. C. V. HordU b-^t,
Jans, 's-Gravenhag le-Al/F #1
's-Oravpnhasel U 1T. „1J1
versum; H. Sxneding^eijC
der. Arnhem; C. xi1 AjJ
's-Gravenhagej
dam- E. C.
dam- E. C. ze'"nag®'" W
Zelling, 's-Graven itteve a:j. M
Dordrecht, en 1 .„„Sid" V. „A
Dordrecht en v>- ,„,nasiu.
S ta a t s e xa m engy a r" r f'; i';
Herschberg, H°T jr
Pijnacker: P- rei^ u-
ter; J. C. Ra«d»^jr
mej. J. Stoové, nj1ag®'g. 'Lf,
Verheul, 's-Gravenn j jOefj 1
Eerden, Roerrno^ van
T M.
leen; mej._J-0 g.
dam; en
drecht.
C.
P.
po"
'S-GRAVENHAG®'
bouwkunde: W-
P. H. Herpertz, O-
zer, Doesburg
